1 


1] 


TE 


| 


LO 
co 
co 
pr- 
p- 
eo 


T 
3 1761 


D 


Unt. or 
IoRONTO 
LIBRARY 


στ istas 


y 1 


ΐ 
du 
» 


A 


, 
4 
δ᾿ ! 
ORAN 
LAG 


IOANNIS STOBAEI  - , E. B 
E. *s J EOLOGARUM |o qw 
|  PHYSICARUM ET.ETHICARUM - * 
| SAU μα HORN E C : ἘΠ 1 


/ 


IOANNIS STOBAEI £ 


ECLOGARUM 
PHYSICARUM ET ETHICARUM 


LIBRI DUO. 


RECENSUIT 


AUGUSTUS MEINEKE. 


TOM. L-Z. 


ae es 
& 495 aM 
΄ $t 
132^" 


LIPSIAE 
IN AEDIBUS B.G. TEUBNERÍ 
MDCCCLX. - νὴ. 


: i61 d "Y Y * Y ue x 


«Pun ay Mid, ἧς 


PRAEFATIO. , 


loannis Stobaei eclogas physicas et ethicas primus a. 
MDLXXV Antverpiae in officina Platini edidit Guilielmus Can- 
terus. haec editio cum ex mutilato et vitiosissime scripto co- 
dice ducta esset οἱ propter raritatem libri paucorum manibus 
versaretur, magno literarum emolumento Ludovicus Heerenius 
superiore saeculo ad finem vergente, critica supellectile ex 
pluribus bibliothecis collecta, novam Eclogarum editionem 
parare instituit*). qui vir, elsi neque a grammalica graecae 
linguae scientia salis instructus neque in critica factitanda ex- 
ercitatus, vix tamen dici potest quam multis locis, recto et 
simplici iudicio usus, lucem salutemque restituerit. leere- 
nio nostra memoria successit Thomas Gaisfordus, qui Augustano 
codice iterum excusso Eclogas edidit Oxonii a. MDCCCL. | co- 
mite adiuncto Hieroclis commentario in aurea carmina Pytha- 
goreorum. de Gaisfordi opera nemo est qui intelligentius 
iudicarit Leonardo Spengelio in Münchner Gelehrte An- 
zeigen a. MDCCCL. no. 30 — 33. Gaisfordus, ut aperte di- 
cam quod sentio, nihil nominis sui claritate dignum praesti- 
tit; vetera vitia nec ab Heerenio sublata, intacta reliquit fere 


omnia, novisque erroribus typothetae neglegentia illatis tex- 


tum foede commacylavit. 

Ipse quid in tanta Eclogarum corruptela et librorum ab 
Heerenio usurpatorum pravitate praestterim, aliorum esto 
iudicium**). hoc certe effecisse mihi videor, ut in plurimis locis 
oratio a foedissimis vitiis purgata, in aliis certe via ad verita- 
tem reperiendam aperta sit. sed de his quae dicenda sunt, suo 


*) prodiit Góttingae MDCCXCII et MDCCCII. 
**) Specimen mearum in Stobaeo emendationum exhibuit Philologus 
Gotting. XIV p. 34— 43. 


VI PRAEFATIO. 


loco h. e. in critica adnotatione alteri volumini adicienda di- 
centur. 

De codicibus suis Heerenius haec disseruit : 

*Codeax Augustanus. Codex est chartaceus, admo- 
dum recens, vix enim aetas eius saecul. XV superare videtur. 
Scriptus est forma maxima, continet 267 folia, quorum tamen 
tria priora misere sunt mutilata et vetustate detrita. In reli- 
quis nil desideratur. Litterae initiales solent esse rubrae, 
nomina quoque auctorum, quae vel in margine, vel interdum 
in ipso contextu leguntur, rubro colore appinguntur. Litte- 
rarum ductum non quidem elegantem vocaveris, attamen per- 
spicuum et accuratum ; nec minorem in spiritibus et accentibus 
diligentiam adhibuit librarius; sequitur enim in his, ut et in 
vocalium elisione, rationem grammaticam; signa autem dia- 
gnostica, et Jota subscriptum, vel raro vel perverse adiiciuntur.? 

"Continet autem codex Eclogas nostras et multo auctiores 
et emendatiores, quam illae in Canteri editione leguntur. Ha- 
bet enim omnia supplementa, quae in ceteris codd. melioris 
notae exstant; (etsi ea quae in fronte adduntür, foliis primis 
laceratis, ex aliis codd. haurienda erant.) Lectionum autem egre- 
giarum tantam copiam praebet, quantam praeter Vaticanum 
nullus alius. Quamvis enim ipse satis recens est, descriptus 
lamen esse debet ex cod. egregio, qui quis fuerit? frustra 
quaerimus, cum ne quidem, quomodo in bibliothecam Augu- 
stanam immigraverit , constet." 

tCodex Vaticanus. Codex hic itidem est charía- 
ceu$, scriptus forma maxima; continet 197 folia, atque inter 
codd. graecos Vaticanos No. 201 insignitus est. Quod ad aeta- 
Lem eius attinét, eadem fere esse videtur qua Augustanus: 
certe haec ultra saeculum XIV non ascendit; ceterum nec tem- 
poris nota adiieitur; nec quis eum descripserit, vel quomodo 
in bibliothecam Vaticanam pervenerit, novimus.  Exaratus 
autem est nitidissime, summa cura et diligentia, ita ut lectio 
eius expeditissima sit. Compendiis lectionis raro usus est 
librarius, in accentibus, spiritibus, signisque diagnosticis ean- 
dem rationem sequitur, quam Augustanus. Descriptus autem 
esse debet ab intelligenti librario, interdum enim, etsi per- 
paucis locis, coniecturae margini adspersae sunt. Nomina 


PRAEFATIO. VII 


auctorum, ita ut in Augustano, plerumque in margine addita, 
interdum tamen in ipso contextu locis suis superscripta sunt.? 

* Continet hic codex omnia ea supplementa, quae in reli- 
quis codd. melioris notae exstant; praeterea duobus locis, 
nempe in fronte cap. XII περὶ ὕλης, et cap. XV περὶ σωμά- 
τῶν nonnulla adiecta leguntur, quae in cod. Augustano et 


Escurialensi desiderantur. In quae cum primo inciderem, spes 


utique affulgebat, fore, ut novis opibus Stobaeus inde augeri 
posset. Mox tamen cum Neapoli Farnesinum .4 inspicerem, 
eadem haec cum pluribus aliis inter scholia a recentiori au- 
ctore profecta margini adscripta inveni, unde male ea in nostro 
cod. ex margine in contextum immigrasse apparet.? 

*Ceterum hie quoque codex amplam praeclarissimarum 
lectionum copiam suppeditavit. Convenit quidem in plurimis 
cum Augustano, alias tamen solus sibi vindicat. Omnino vero, 
si quid huie nostrae editioni decoris accesserit, his maxime 
duobus codicibus illud debetur; qui tam largam saniorum 
lectionum messem praebuerunt, ut ipse, cuinam eorum primae 
partes assignandae sint, dubius haererem, nisi eo palmam 
praeriperet Váticanus, quod et integer servatus sit, et ex 
meliori codice descriptus esse videatur." 

* Unum hunc tantum Eclogarum codicem in bibliotheca Va- 
ticana reperi. Duo quidem ibi exstare innuere videtur Lucas 
Holstenius in praefat. ad fragm. Porphyrii de Styge, ex hoc 
Stobaei cod. cum aliis Porphyrii scriptis ab eo editum omae, 
1630. dum alterum cod. commemorat; sed hunc frustra quae- 
sivi.^. 

*Codices Farnesini duo. Servantur hi codd. in 
bibliotheca regia. Neapoli a Capo di Monte, in quam ex here- 
ditate Farnesina pervenerunt. Inveni ibi eos, cum omnibus 
reliquis graecis codd. in terram deiectos, pulvere ac sordibus 
squalentes, atque ita neglectos ut certus fere interitus iis im- 
minere videretur. Spes tamen est, fore, ut indignae huic sorti 
subtrahantur, cum post meum discessum bibliothecae huic 
praefectus sit Cl. Pasquale PBaffi, vir graece doctissimus, 
mihique amicissimus; qui in ipsis quoque his codd. excutien- 
dis operam suam mihi addixit. Ex iis vero T 

* Farnesinus À est bombycinus, scriptus forma ma- 


VIII i PRAEFATIO. 

/ 
xima 193 foliis, et quidem omnis ab eadem. manu.. Tem- 
poris quidem nota nulla adiecta est; exaratus tamen. esse 
videtur saec. XIII; certe omnium, quos : videre mihi con- 
tigit, est antiquissimus. Continet et hic eadeni ;supple- 
menta, quae reliqui codd. exhibent, eaque loca, quae-in 
Cant. ed. desiderantur, recentiori manu notula adiecta; a reli- 
quis distincta sunt. Scriptus est accurate et diligenter, for- 
mamque litterarum non quidem nitidam , attamen claram et 
distinctam dixeris. —. Codicem hune non me integrum cum 
editis conferre potuisse, supra iam in praefatione monui; eum 
tamen omnia poétarum loca, et praeterea multa alia quae in 
editis corruptiora esse noveram, aecurate inspexerim, lectio- 
nesque variantes enotaverim, sufficient haec üt certum de eo 
iudicium ferre possim. Continere eum inveni multas quidem 
praeclaras lectiones, sed nullam tamen ex omnibus, quam codex 
quoque Augustanus vel Vatieanus non suppeditasset. Quare, 
quamvis codex ipse optimae sit notae, nova tamen praesidia 
ad Eclogarum contextum corrigendum ex eo peti posse frustra 
speraveris.? 

* Solus tamen sibi vindicat codex hic scholia, passim mar- 
gini allita, quae ex eo descripta ad calcem- Eclogarum ἃ me 
publicabuntur. Sunt quidem haec recentioris autoris, utpote 
christiani, (laudatur enim in iis S. A4nastasius,) scripta tamen 
eadem manu, qua codex exaratus-est. . Continent quidem inter- 
dum explicationem eorum quae in ipso contextuleguntur; ple- 
rumque tamen responsa exhibent ad. quaestiones cognatas, quas 
auctor ipse sibi proposuit. Ceterum vero ab docto ea auctore 
profecta esse dubitarinequit ; saepius enim in iis laudantur Plato, 
Aristoteles, et ceteri graecorum philosophorum prineipes.? 

* Codex Farnesinus B. in eadem bibliotheca adservatus, 
est char(aceus, admodum recens, scriptüs enim videtur. sub 
finem saeculi XV, continet 347 folia in forma quarta. Habet 
eadem supplementa quae reliqui, exaratus autem est admodum 
negligenter ac manu festinanti. Lectiones variantes, quas ex- 
hibet, eadem sunt, quas habet cod. Escurialensis, cum quo in 
ipsis scriptionis vitiis convenit, Quae ex eo cum editis con- 
tuli satis rhe edocuerunt, nihil novi ad Maps: exornandum 
ab eo exspectari posse.^ bsc 


λ. 


PRAEFATIO, IX 


* Provocat interdum Canterus in marg. editionis suae ad 
codicem Farnesinum, qui quis fuerit incertum est. Pauca enim 
quae inde emendatiora affert, ex utroque «codice hausta esse 


- possunt; nec utrum ipse codicem inspexerit, an vero lectiones 


quas laudat ab alio acceperit, ab eo additur. Nos vero si in 
annotationibus nostris ad codicis Farnesini auctoritatem leeto- 


. res relegamus, "—— intelligendus est cod. A. quem aecura- 


tius tractavimus.? 

"Codex Escurialensis.. Codicem hune non me ip- 
sum in manibus habuisse, sed collationem eius deberi TycA- 
senii, V. Cl. humanitati, supra iam in praefatione monui. 
Confecerat ille quoque accuratiorem codicis descriptionem, 
quae casu periit, quare, quae de eo in universum dicenda 
habeo pauca tantum erunt. Est quoque'hie codex chartaceus, 
admodum recens, saeculi nempe XV ; fuit autem olim in biblio- 
theca JAnt. Augustini , Archiepiscopi Tarraconensis, ex qua in 
bibliothecam Escurialensem immigravit, unde passim quoque 
cod. Augustinus vocatur. Continet. eadem supplementa quae 
reliqui, ac satis nitide scriptus esse dicitur; lectionis tamen 
varietas non tanta est quanta in Vaticano et Augustano. Im- 
numera enim loca, quae illis corriguntur, in eo ut in Canteri 
editione depravata leguntur; ita ut eo solo Stobaeus nunquam 
restitui potuisset. Bonas autem lectiones, quas offert, tan- 
tum non omnes habent quoque codd. modo laudati, Augustanus 
et Vaticanus? 

* Praeter hune codicem alium adhue ibi exstare, Eclogas 


 mostras continentem, edocuit me Cl. Tychsenius; deseriptum 


tamen eum esse ex ipsa Editione Canteri; unde in lectione 
eonstituenda nulla eius auctoritas esse, potest.? 

*Codex Regius Parisinus. Est quoque hic. codex 
chartaceus , inter codd. graecos 2129, exaratus forma octava, 
saeculo ut: videtur XV. Seriptus est festinanti manu, atque 
obseuro haud raro charactere. Solus vero ex ommibus, qui 
supersunt, Eclogarum codd. convenit eum eo quo usus est 
Canterus in editione sua. Incipit enim ab iisdem verbis a 
quibus edita: Ζεὺς ovv ὁ πᾶς κόσμος; ξῶος ἐκ fov xai 
ϑεὸς ix ϑεῶν etc. quae in nostra editione exstant p. 46. nullo 
hic nomine nec praemisso nec in margine adiecto. Varia vero 


x PRAEFATIO. 


supplementa, quae reliqui codd. passim exhibent, in eo desi- 
derantur. Contulit autem hunc codicem cum editis Grotius, 
lectionesque variantes quas invenit, ad marginem Stobaei sui 
notavit. Asservatur hoc Grotii exemplar in bibliotheca Aca- 
demica, Lugduni Batavorum; integra vero cod. collatio , inde 
descripta, amici benevolentia in manus meas pervenit; ita ut, 
cum Parisiis versarer, etsi codicem non modo inspexi, sed 
accurate quoque perlustravi, opera tamen eum totum confe- 
rendi supersedere potuerim. — Quod autem ad lectiones atti- 
net, quas ille exhibet, raro tantum a Canteri editis differunt, 
unde parum tantum praesidii ad editionem meam exornandam 
in eo reperi.? 

*Codex Ambrosianus. Codicis huius in bibliotheca 
Ambrosiana Mediolani'fragmentum tantum superesse, supra 
iam monui. Est vero charíaceus, admodum recens, saeculi 
ut videtur XV, et negligenter scriptus. Incipit ἃ verbis. μὴ 
ἀγνοήσας. ἀκριβῶς δύναται quae in Cant. ed. leguntur p. 50, 
lin. 39, quae mox ,exeipit caput περὶ τάξεως τοῦ κόσμου; 
desinit in verbis οὐ τοῖς πρώτοις δ᾽ ὁμοίους, quae in editis 
exstant p. 118 1. penult. — Nomina auctorum in margine 
nunquam adiiciuntur; quod autem ad lectiones variantes 
attinet, post accuratiorem inspectionem facile vidi, praeter 
librarii sphalmata nullas omnino novas in eo deprehendi. Con- 
venit enim in plurimis cüm ed. Cant.; ubi vero ab ea discedit 
eadem habet, quae iam meliores codd. suppeditaverant.? : 

*Praeter hos Eclogarum codices alius adhue commemora- 
tur inter libros Vossianos, in ipso enim eorum catalogo men- 
tionem eius iniectam esse reperio, ubi im mullis ab editis 
discrepare dicitur*). Libri Vossiani, cum postea in biblio- 
thecam Academicam Lugdunum Batavorum migraverint, co- 
dicem nostrum ibi quaerere non neglexi. Spe tamen mea 
excidi, non enim integer ibi Eclogarum codex. nec exsistit, 
nec unquam exstitit, sed reperiuntür tantum variae lectiones, 
quas Zugo Grotius ex cod. Paris. excerptas margini Stobaei 
sui adscripsit; ac praeterea supplementa nonnulla, ex cod. 
Augustini vel Escurialensi descripta, quae publici iam iuris 


"ἢ €f. Catalog. Mss. in Anglia et Hibernia T. 11. p. 62. 


PRAEFATIO. XI 


facta sunt in Observ. Miscell. Belg. Vol. VIl. p. 181 — 196. 
Ut tamen, unde fama illa de cod. Vossiano exorta sit, certior 
fierem, statim post reditum literis adii amicisssimum Zuhn- 
kenium, qui ad quaestionem a me propositam haec mihi re- 
spondit, (ipsa enim eius verba apponere liceat,); Quod de 
Kclogarum codice quaeris, nullus unquam fuit in Biblio- 
theca. Vossiana. Nam P. Colomesius, qui confecit indicem 
Vossianorum 1758. in Anglia editum, aut Stobaei Eclogas 
ab editis discrepantes appellavit supplementa ex cod. Anto- 
nini Augustini, quae sunt in Vossiana, aut ob oculos habuit 
alium praeclarum codicem Vossianum, Excerpta ea; Stobaei 
Florilegio complectentem. Qui codec, cum obscure, vel 
potius inepte , indicatus esset in catalogo Leidensi p. 399, vir 
summus , L. C. Valkenarius operae pretium duxit, accuratis- 
simam eius desériptionem dare in Diatrib. in Eurip. c. 19, 
p. 198. — Haec ille! unde quid de codice hoc Vossiano exi- 
stimandum sit , satis apparet.? 

* Quod autem ad nostros codices attinet, cum iam de sin- 
gulis disputaverim, certius iam de iis iudicium in universum 
ferri poterit, quo, quae eorum sit auctoritas, ex quibus fon- 
tibus profluxerint, et quomodo inter se vel conveniant vel a 
se invicem discedant, constituatur.? 

*Melius utique consultum foret scriptorum antiquorum 
editoribus, si de codicum mss., qui in bibliothecis asservan- 
tur, origine ac familiis plura constarent. Quantis enim labori- 
bus supersedere possemus in codicibus excutiendis, si unde 
quisque eorum ortum duxerit, cognitum haberemus, cum 
auctoritatem eorum magis inde quam ex ipsa eorum an- 
tiquitate pendere, facile: intelligatur. Verum in his nos 
tantum non omnino caecutire fatendum est, neque in ipsis 
Stobaei nostri codd. cum de fatis eorum nihil fere con- 
stet, res omnino de singulis ad liquidum perduei potest. Accu- 
ratior tamen inspectio eorum satis me edocuit: duplicem in 
codd. nostris exstare Eclogarum Stobaei recensionem; αἷ- 
teram auctiorem , alteram mutilatam ; eosque omnes ex duo- 
bus codd. proftuaisse, quorum alter pleniorem , alter. muti- 
latam recensionem exhiberet. Plenior illa superest in codd. 
Vaticano, Augustano, Escurialensi, Earnesino utroque ; 


XII PRAEFATIO. 


alteram solus sequitur Regius Parisinus; eandem autem te- 
nuit codex Sambuci , ex quo Canteri editio expressa est ; unde 
fieri debebat, ut multà in illa desiderentur, quae in codd. 
melioribus reperiuntur. Deest enim in hac recensione in fronte 
integrum caput περὶ ἀρϑμητικῆς. desunt passim varia loea 
in medio libro, desiderantur denique nonnulla in fine. - Sup- 
plentur haec omnia codd. alterius recensionis, simulque innu- 
meris mendis, quibus altera scatet, medela affertur.? 

*Illud vero, quod modo monui, codices, qui adhue super- 
sunt, duplicis esse originis, seu ex duobus codd. genus du- 
cere, probari quidem posset ipsa lectionis varietate, quae in 
codd. melioris notae talis est, ut eos ex communi fonte pró- 
fluxisse dubitari nequeat; attamen gravius argumentum nobis 
suppeditat ipsa librariorum negligentia, quo res ita conficitur, 
ut nulli dubitationi subiecta esse possit. Accidit nempe eorum 
incuria, ut in utriusque recensionis codicibus, diversis tamen 
locis, transpositio paginarum facta sit, ita ut. vice versa una 
recensio ex altera sit emendanda. Cernitur. illa in edit. Can- 
leri p. 2 lin. 42. post verba καὶ τὸ μὲν ἕν: ibi enim inse- 
renda sunt quae p. à. l. 2. inde a verbis τὴν ἀνάγκην usque 
ad p. 7. 1. 68. οὐκονομεῖται, leguntur. Idem hie error, qui 
omnem sensum tollit, irrepsit in codicem Parisiensem, "unde 
eum cum illo quo Canterus usus est (qui quod sciam, periit,) 
ex uno eodemque fonte profluxisse patet. Ceteri autem codices 
omnes h.l. veram nobis paginarum seriem conservarunt. Verum 
enim vero hi ipsi, qui locum modo adductum sanum nobis tradunt, 
alio postea loco in eundem errorem inciderunt. In iis enim 
p. 186. 1. 38. post vocem ϑηριώδη, male inseruntur quae edita 
exhibent pag. 188. l. 9.xel περὶ τὴν κτῆσιν vsque ad p. 189. 
l. 98. προηγουμένην. Communis est hic error omnibus, ex- 
cepto tantum solo Parisiensi, qui cum Canteri codice, typis 
expresso, verum nobis ordinem servavit. Nisi itaque quis con- 
tendat, eundem errorem ab omnibus librariis casu quodam 
commilti potuisse, nemo non videt, omnes hos codd. Eclog. 
Stobaei, solo tantum Parisiensi excepto, ex uno eodemque 
;fonte derivatos. esse.? 

Codicibus ab. Heerenio recensitis accedit unus Musei Bri- 
tannici, Harleianus n. 6318. liber hic pessimi est generis ipso- 


Y 
ὶ 


PRAEFATIO. XIII 


que Gaisfordo iudice nullius ad emendandum Stobaeum fruc- 
tus. meliora fortasse de collatione alius libri expectari possunt, 
de quo adscribam verba Gaisfordi: 

**Intellexi ex Catalogo Codd. Mss. Escurialensium, studio 
et labore Em. Milleri confecto et Parisiis edito a. 1849. (p. 89) 
etiamnum in Bibliotheca ista exstare n. 2. 11. 14. Ioannis 
Stobaei Eclogarum codicem membranaceum saeculo XI exara- 
ium. Subirascor viro egregio quod nullum ne brevissimum 
quidem specimen protulerit quo quis certius de codicis huius 
indole et praestantia statuere queat. Quanto melius fecisset 
et litterarum reipublicae gratius si dieculam unam atque alte- 
ram reposuisset huic codici accuratius explorando et lectiones 
ab editis diversas hinc inde excerpendo, missis aliis haud 
paucis, quibus absque incommodo careremus. Insuper satis 
mirari nequeo indiligentiam Tychsenii, qui annis abhinc plus 
minus sexaginta Bibliotheca . Escuriali lustrata duos tantum 
ibi se reperisse profitetur codices Stobaei, utrumque charta- 
ceum et recentem alterum olim Antonii Augustini, alterum 
ex ipsa editione Canteriana descriptum. Nam praeter vetustum 
illum tres recentes memorat Millerus, notatos R. I. 11. T. II, 
2. V. I. 6^* ; 

Equidem vehementor vereor, ne totum hoc de antiquo 
illo Eclogarum codice ad veritatem exactum in tenues auras 
dilapsurum sit. 

Quod superest, Canterianae et Heerenianae editionis pagi- 
nas in marginibus indicatas ita distinxi, ut Canterianos numeros 
rotundis Heerenianos rectis signis includerem. 


Seribebam Berolini Cal. Martiis MDCCCLX. 
Augustus Meineke. 


P. 9, 15. ἐφιέντος corrige pro égísvroc. 


᾿ τς E c 
oH aid 


r* 


|. I9ANNOT XTOBAIOT. 


(E Az td v 


Y AX UPZ COWKWAS! 


ΦΥΣΙΚΑ 
ISANNOT STOBAIOT 


BIBAION IIPOTON 


.IIEPI APIOMHTIKHE 


Αἰσχύλου [Prom. 454] 1 
"Hv δ᾽ οὐδὲν αὐτοῖς οὔτε χείματος τέχμαρ 
οὔτ᾽ ἀνθεμώδους ἡ ἦρος, οὔτε καρπίμου 
ϑέρους βέβαιον" ἀλλ᾽ ἄνευ γνώμης τὸ πᾶν [4] 
5 ἔπραττον, ἔς τε δή σφιν ἀντολὰς ἐγὼ : 
ἄστρων ἔδειξα τάς τε δυσκρίτους ὁδούς, 
ἀριϑμὸν εὑρὼν ἔξοχον σοφισμάτων. 
[Εὐριπέδου Παλαμήδους] 
Ἔπειτα πάσης Ἑλλάδος καὶ ξυμμάχων 
ο βίον διῴκησ᾽ ὄντα πρὶν πεφυρμένον 
ϑηρσίν 9" ὅμοιον" πρῶτα μὲν τὸν πάνσοφον. 
ἀριϑμὸν εὕρηκ᾽ ἔξοχον σοφισμάτων. 
95 oM, 2 
Ὅτι xal τὴν περὶ τοὺς ἀριϑμοὺς ϑεωρίαν Ὅμηρος [6] 
5 ἠπίστατο, τοὺς μὲν ἐχϑροὺς καὶ πολεμίους ἀναρσίους 
προσαγορεύων 


STOB. ECL. PHYS. 1 


[8] 


[10] 


P) I9ANNOT XTOBAIOT 118. t 


ἠδ᾽ 00 ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ᾽ ἐπὶ χέρσου. 
τὸν δὲ ἵλεω καὶ φιλικὸν ἄρϑμιον 
ἤκαχε Θεσπρωτούς, οἵ δ᾽ ἡμῖν ἄρϑμιοι ἦσαν" 
καὶ πάλιν 
ἢ μὲν ἐμαρνάσϑην ἔριδος περὶ ϑυμοβόροιο" δ 
ἠδ᾽ αὖτ᾽ ἐν φιλότητι διέτμαγεν ἀρϑμήσαντε. 
ἀναρμοστίαν μὲν τὴν ἔχϑραν ἡγούμενος ἁρμονέαν δὲ 
τὴν φιλίαν" τὸ γὰρ ἄρϑμιον ἐναρμόνιόν ἐστιν, ἅτε 
δὴ πάσης ἁρμονίας ἐν λόγοις ἀριϑμῶν τὴν γένεσιν 
ἐχούσης. 10 
ἡ μονὰς γονὴ ὑπὸ Τιμαίου τοῦ Zoxgoti προσαγο- 
ρεύεται, ὡς ἄρχουσα τῆς τῶν ἀριϑμῶν γενέσεως. 
τοῦ περισσοῦ καὶ ἀδιαιρέτου λόγου ᾿Δριστοτέλης 
ἀπεφήνατο πρῶτον καὶ ἀμέριστον εἶδος τὸ ἕν᾽ κατὰ 
δὲ τὴν τούτου ποίησιν εἰδοποιουμένη μονὰς ἀρχὴ καὶ 15 
στοιχεῖον τῶν ἀριϑμῶν. 
Φιλολάου 
Θὲεωρεῖν δεῖ τὰ ἔργα καὶ τὰν ἐσσίαν τῶ ἀριϑμῶ 
καττὰν δύναμιν ἅ τις ἐστὶν ἐν τᾷ δεκάδι. μεγάλα γὰρ 
x«l παντελὴς καὶ παντοεργὸς καὶ ϑείω καὶ οὐρανέω 30 
βίω καὶ ἀνθρωπένω ἀρχὰ καὶ ἁγεμὼν κοινωνοῦσα δύ- 
ναμῖς καὶ τᾶς δεκάδος, ἄνευ δὲ ταύτας πάντ᾽ ἄπειρα 
καὶ ἄδηλα καὶ ἀφανῆ. γνωμονικὰ γὰρ ἃ φύσις & τῶ 
ἀριϑμῶ καὶ ἁγεμονικὰ καὶ διδασκαλικὰ τῶ ἀπορου-. 
μένω παντὸς καὶ ἀγνοουμένω παντί. οὐ yao. ἧς δῆ- 25 
λον οὐδενὶ οὐδὲν τῶν πραγμάτων οὔτε αὐτῶν zo 
αὑτὰ οὔτε ἄλλω ποτ᾽ ἄλλο, αἱ μὴ ἧς ἀριϑμὸς καὶ ἁ 
τούτω ἐσσία. νῦν δὲ οὗτος καττὰν ψυχὰν ἁρμόσδων 
αἰσϑήσι πάντα γνωστὰ καὶ ποτάγορα ἀλλάλοις κατὰ 
γνώμονος φύσιν ἀπεργάζεται, σωματῶν καὶ σχίζων 30 
τὼς λόγως χωρὶς ἑκάστως τῶν πραγμάτων τῶν v5 . 


ὙΠ ' - , ? , 3 
ἀπείρων καὶ τῶν περαινόντων. ἴδοις δέ κα οὐ μόνον 


cAF. 1. 8. 2— 5. QYZIKA : 3 


ἐν τοῖς δαιμονίοις καὶ ϑείοις πράγμασι τὰν τῶ ἀριϑμῶ 
φύσιν καὶ τὰν δύναμιν ἰσχύουσαν, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς 
ἀνϑρωπένοις ἔργοις καὶ λόγοις πᾶσι παντᾷ, καὶ κατ- 
τὰς δαμιουργίας τὰς τεχνικὰς πάσας, καὶ καττὰν μου- 
5 σικάν. ψεῦδος δὲ οὐδὲν δέχεται & τῶ ἀριϑμῶ φύσις, 
. οὐδὲ ἁρμονία" οὐ γὰρ οἰχεῖον αὐτοῖς ἐστι. τᾶς γὰρ 


ἀπείρω καὶ ἀνοάτω καὶ ἀλόγω φύσιος τὸ ψεῦδος καὶ. 


ὁ φϑόνος ἐστί. ψεῦδος δὲ οὐδαμῶς ἐς ἀριϑμὸν ἐμ- 
πίτνει, πολέμιον γὰρ καὶ ἐχϑρὸν τᾷ φύσι τὸ ψεῦδος, 
0 & δ᾽ ἀλάϑεια οἰκεῖον καὶ σύμφυτον τᾷ và ἀριϑμῶ 
γενεᾷ. 
κἀν τῷ αὐτῷ᾽ ἐν τᾷ σφαίρᾳ σώματα πέντε ἐντί, 
πῦρ ὕδωρ καὶ γᾶ καὶ ἀὴρ καὶ & τᾶς σφαίρας κυκλὰς 
πέμπτον. : 
15 'Ex vàv Aogvvov διατριβῶν 
Καὶ δοκέει ἃ λογιστικὰ ποτὶ τὰν ἄλλαν σοφίαν 
[τῶν μὲν ἄλλων τεχνῶν] καὶ πολὺ διαφέρειν, ἀτὰρ 
καὶ τᾶς γαμετρικᾶς ἐναργεστέρω πραγματεύεσϑαι ἃ 
ϑέλει" καὶ ἃς ἐκλείπει αὖ ἃ γαμετρικὰ ἀποδείξιας ἃ 
20 λογιστικὰ ἐπιτελέει. καὶ ὅμως εἰ μὲν εἰδέων τε ἃ 
πραγματεία, καὶ τὰ περὶ τοῖς εἴδεσιν. 
Βουϑήρου περὶ ἀριϑμῶν 
᾿“ριϑμὸς ἐκ μονάδων σύγκειται, ὅπερ ἐστὶν ἀρχὴ 
τῶν ὄντων καὶ μέτρον καὶ ἀσύνϑετον καὶ ἀγέννητον 
25 καὶ ἀέδιον καὶ μόνον καὶ εἰλικρινές" ὃ χωρὶς τῶν ἄλ- 
λῶν ἐστὶ καὶ αὐτὸ xo9' ἑαυτὸ καὶ ἀρχὴ καὶ πρώτη 
φύσις. καὶ μαϑεῖν αὐτὸ μηδ᾽ ἄλλο διορισάμενος. ὃ 
᾿ μόνον ἐστὶν εἰλικρινὲς αὐτὸ δηλοῦν. 
ὁ περισσὸς τοῦ ἀρτίου τελεώτερός ἐστιν. ὃ μὲν 
30 γὰρ ἀρχὴν καὶ τέλος καὶ μέσον ἔχει, ὃ δὲ τοῦ μέσου 
ἐστέρηται. καὶ ὃ μέν, ὁπότ᾽ ἂν γένωνται ἀνὰ λόγον 
καὶ πρὸς μονάδας, ταῖς αὑτοῦ χώραις καταλαμβάνει 


T: 1* 


[12] 


[14] 


[16] 


6 


(2) 


4 à IS2ANNOY ZTOBAIOT ; Lin. 1 


τοὺς ταῖς γραμμαῖς περιδχομένους ὃ δ᾽ ἐν οἰκείᾳ 
μὲν γινόμενος οὐδέποτε περαίνεται, ὅταν δ᾽ ἐν πε- 
ρισσῇ γένηται, αὐτός τε πέρατος τυγχάνει καὶ τὴν 
πλευρὰν λόγον ἔχουσαν ἴσχει. 

τὸ ἕν οὐσία καὶ φύσις καὶ νοῦς καὶ πλήρωμα" 


σι 


ἀρχὴν γὰρ καὶ μέσον καὶ πέρας ἔχον ἐστί. καὶ τὰ 


ἄλλα διὰ τούτου μετείληφεν ἃ ἔστι, καὶ νοεῖται τῇ 
τούτου φύσει ἕκαστον ἀπὸ τῶν ἄλλων εἰλικρινούμε- 
vov , καὶ εἰκών τε καὶ εἴδωλα τοῦ ἑνὸς γιγνόμενα. — 
Ex τῶν ᾿ἀριστοξένου περὶ ἀριϑμη-" 
τικῆς 
Τὴν δὲ περὶ τοὺς ἀριϑμοὺς πραγματείαν μάλιστα 
πάντων τιμῆσαι δοκεῖ Πυϑαγόύρας καὶ προαγαγεῖν 
εἰς" τὸ πρόσϑεν, ἀπαγαγὼν ἀπὸ τῆς τῶν ἐμπόρων 
χρείας, πάντα τὰ πράγματα ἀπεικάξων τοῖς ἀριϑμοῖς. 15 
τά τε γὰρ ᾿ἄλλα ἀφιϑμὸς ἔχει καὶ λόγος ἐστὶ πάντων 
τῶν ἀριϑμῶν πρὸς ἀλλήλους. Αἰγύπτιοι δὲ Ἑρμοῦ 
φασὶν εὕρημα ὃν καλοῦσι Θώϑ', οἱ δὲ. ἐκ τῶν ϑείων 


. περιφορῶν ἐπινοηϑῆναι. μονὰς μὲν οὖν ἐστὶν ἀρχὴ 


ἀριϑμοῦ, ἀριϑμὸς δὲ τὸ ἐκ τῶν μονάδων πλῆϑος Ὁ 
συγκείμενον. τῶν δὲ ἀριϑμῶν ἄρτιοι μέν εἰσιν οἵ εἰς 
ἴσα διαιρούμενοι, περισσοὶ δὲ οἵ εἰς ἄνισα καὶ μέσον 
ἔχοντες. οὕτως ἐν περισσαῖς ἡμέραις αἱ κρίσεις τῶν 


νοσημάτων γίνεσϑαι δοκοῦσι καὶ αἱ μεταβολαί, ὅτι 


ὁ περιττὸς καὶ ἀρχὴν καὶ τελευτὴν καὶ μέσον ἔχει, 25 
ἀρχῆς καὶ ἀκμῆς καὶ παρακμῆς ἐχόμενα. 
Πλάτωνος é τῶν νόμων [p. 741] 
Καὶ κοινῷ 40 ὃς πά " - 

οὐνοῦ λόγῳ νομίσαντα πρὸς πάντα εἶναι χρή 
σέίμους τας τῶν ἀριϑμῶν διανομὰς καὶ ποικίλσεις, 
e 3 δ (0 , 
06€ τὲ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ποικίλλονται καὶ ὁσα ἐν μή- 30 
κεσι παρέχονται καὶ ἐν βάϑεσι ποικίλματα, καὶ δὴ καὶ 
ἐν φϑόγγοις καὶ κινήσεσι ταῖς ve κατὰ τὴν εὐϑυπο- 


ὌΡΟΣ s; 5—9. ΦΥΣΙΚΑ Val 5 


ρέαν τῆς ἄνω καὶ κάτω φορᾶς καὶ τῆς κύκλῳ περι- 
φορᾶς. πρὸς γὰρ ταῦτα πάντα δεῖ βλέψαντα τόν γε 
νομοϑέτην προστάττειν τοῖς πολίταις πᾶσιν εἰς δύνα- 
μὲν τούτων μὴ ἀπολείπεσϑαι τῆς συντάξεως. πρός 
5 τὸ γὰρ οἰκονομίαν καὶ πρὸς πολιτείαν χαὶ πρὸς τὰς 
τέχνας πάσας ἕν οὐδὲν οὕτω δύναμιν παρέχει παι- 
δείας μάϑημα μεγάλην ὡς ἡ περὶ τοὺς ἀριϑμοὺς δια- 
τριβή. τὸ δὲ μέγιστον, ὅτι τὸν νυστάξοντα καὶ ἀμαϑῆ 
φύσει ἐγείρει καὶ εὐμαϑῆ καὶ μνήμονα καὶ ἀγχίνουν 
1 ἀπεργάξεται παρὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἐπιδιδόντα 9eío 
τέχνῃ. 
Ἐκ τῶν Μοδεράτου πυϑαγορείου 
Ἔστι δ᾽ ἀριϑμὸς ὡς τύπῳ εἰπεῖν σύστημα μονά- 
δῶν, ἢ προποδισμὸς πλήϑους ἀπὸ μονάδος ἀρχόμενος 
15 καὶ ἀναποδισμὸς εἰς μονάδα καταλήγων, μονάδας δὲ 
περαίνουσα ποσότης, ἥτις μειουμένου τοῦ πλήϑους 
κατὰ τὴν ὑφαίρεσιν παντὸς ἀριϑμοῦ στερηϑεῖσα μο- 
νήν τε καὶ στάσιν λαμβάνει. περαιτέρω γὰρ ἡ μονὰς 
τῆς ποσότητος ovx ἰσχύει ἀναποδίξειν᾽ ὥστε μονὰς 
20 ἤτοι ἀπὸ τοῦ ἑστάναι καὶ κατὰ ταυτὰ ὡσαύτως ἄτρε- 
πτος μένειν. ἢ ἀπὸ τοῦ διακεκρίσϑαι καὶ παντελῶς 
ὑδμονῶσϑαι τοῦ πλήϑους εὐλόγως ἐκλήϑη. 
Τινὲς τῶν ἀριϑμῶν ἀρχὴν ἀπεφήναντο τὴν μο- 
25 νάδα, τῶν δὲ ἀριϑμητῶν τὸ ἕν, τοῦτο δὲ σῶμα τεμνό- 
μενον εἰς ἄπειρον᾽ ὥστε τὰ ἀριϑμητὰ τῶν ἀριϑμῶν 
ταύτῃ διαλλάττειν ἧ διαφέρει τὰ σώματα τῶν ἀσωμά- 
τῶν. εἰδέναι δὲ καὶ τοῦτο χρὴ ὅτι τῶν ἀριϑμῶν εἰση- 
γήσαντο τὰς ἀρχὰς οἵ μὲν νεώτεροι τήν τε μονάδα καὶ 
80 τὴν δυάδα, οἱ δὲ πυϑαγόρειοι πάσας παρὰ τὸ ἑξῆς 
τὰς τῶν ὅρων ἐκϑέσεις, δι᾽ ὧν ἄρτιοί τε καὶ περιττοὶ 
νοοῦνται. 


[20] 


10 


[22] 


[24] 


θ ΙΦΑΝΝΟΥ͂ ZTOBAIOT Lis. 1 


Πυϑαγόρας πλείστῃ σπουδῇ περὶ τοὺς ἀριϑμοὺς 
ἐχρήσατο, τάς τε τῶν ξῴων γενέσεις ἀνῆγεν εἰς ἀρι- 
ϑμοὺς καὶ τῶν ἀστέρων τὰς περιόδους. ἔτι δὲ τοῖς 
ϑεοῖς ἀπεικάξων ἐπωνόμαξεν, ὡς AnóAAove μὲν τὴν s 
μονάδα οὖσαν, άρτεμιν δὲ τὴν δυάδα, .... τὴν δὲ 
ἑξάδα Γάμον καὶ ᾿ἀφροδέτην, τὴν δὲ ἑβδομάδα Και- 
ρὸν καὶ ᾿4ϑηνᾶν, ᾿ἀσφάλειον δὲ καὶ Ποσειδῶνα τὴν 
ὀγδοάδα, καὶ τὴν δεκάδα Παντέλειαν. αὐτοῦ δὲ πά- 
λιν τοῦ ἀριϑμοῦ τὸν μὲν ἄρτιον ἀτελῆ, πλήρη δὲ καὶ 
τέλειον ἀπέφηνατο τὸν περιττόν, ὅτι μιγνύμενός τὲ 
πρὸς τὸν ἄρτιον ἀεὶ ποιεῖται περικρατεῖν τὸν ἐξ ἀμ- 
φοῖν περισσόν, αὑτῷ vs πάλιν συντιϑέμενος γεννᾷ 
τὸν ἄρτιον, ὁ δ᾽ ἄρτιος οὐδέποτε τὸν περισσόν, ὡς οὐ 
γόνιμος ὧν οὐδὲ ἔχων δύναμιν ἀρχῆς᾽ ὥστε ἐν τῷ 1 
διαιρεῖσϑαι δίχα πολλοὶ τῶν ἀρτίων εἰς περισσοὺς τὴν 
ἀνάλυσιν λαμβάνουσιν, ὡς 0 ἑξκαίδεκα, τῶν δὲ π8- 
ρισσῶν εἰς ἀρτίους οὐδείς" ἀδιαίρετον γὰρ ἡ ἀρχὴ 
καὶ τὸ στοιχεῖον εἰς ἕτερα᾽ τοῖς δὲ ἄλλοις εἰς τὰ αὐτὰ 


»» 


0 


5 


πάλιν «b διαλύσεις. ἔτι δὲ τῇ μονάδι τῶν ἐφεξῆς πε- 20 


ρισσῶν γνωμόνων περιτιϑεμένων, ὁ γινόμενος ἀεὶ 
τετράγωνός ἐστι᾽ τῶν δὲ ἀρτίων ὁμοίως πξεριτιϑεμέ- 
vov, ἕτερομήκεις καὶ ἄνισοι πάντες ἀποβαίνουσιν" 
ἴσον δὲ ἰσάκις οὐδείς. καὶ μὴν εἰς δύο διαιρουμένων 


y ἰγς M - ' , - 
ἴσα, τοῦ μὲν περισσοῦ μονὰς ἐν μέσῳ περίεστι. τοῦ 25 


δὲ ἀρτίου κενὴ λείπεται χώρα καὶ ἀδέσποτος καὶ ἀνά- 
ριϑμος, ὡς δὴ ἐνδεοῦς καὶ ἀτελοῦς ὄντος. περὶ δὲ 
τοῦ χοινοῦ λόγου τῶν ἀριϑμῶν τοῦτον διέξεισι τὸν 
τρύπον. 


CAP. 1. 8. 10. σΑν.3.5.1--ὃ,. ΦΥΣΙΚΑ T 


Ksg.-f 
OTI ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓῸΣ ΤῊΝ ONT9N ΚΑΙ AIEIIEI (3) 
* TO OAON ΤΩΙ THX IIPONOIAZ AOTO9I, ΚΑΙ 
IIOIAX OTXIAZ TIIAPXEL 


5c Θεοδέκτου | 1 
᾿4πὸ τῶν ϑεῶν ἀρχὴν δὲ ποιεῖσϑαι πρέπον. 
[Εὐριπέδου] - 2 
Ὁρᾷς τὸν ὑψοῦ τόνδ᾽ ἄπειρον αἰϑέρα, [26] 


καὶ γῆν πέριξ ἔχονθ᾽ ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαις; 
10 τοῦτον νόμιξε Ζῆνα, τόνδ᾽ ἡγοῦ ϑεόν. 
[4 ράτου Phen. 1] 3 
'Ex Διὸς ἀρχώμεσϑα, τὸν οὐδέποτ᾽ ἄνδρες ἐῶμεν 
ἄρρητον, μεσταὶ δὲ Ζιὸς πᾶσαι μὲν ἀγυιαί, 
πᾶσαι δ᾽ ἀνθρώπων ἀγοραί, μεστὴ δὲ ϑάλασσα, 
15 καὶ λιμένες, πάντῃ δὲ Διὸς κεχρήμεϑα πάντες. 
τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν, ὃ δ᾽ ἥπιος ἀνθρώποισιν 
δεξιὰ σημαίνει, λαοὺς δ᾽ ἐπὶ ἔργον ἐγείρει 
μιμνήσκων βιότοιο, λέγει δ᾽ ὅτε βῶλος ἀρίστη 
βουσί ve καὶ μακέλῃσι, λέγει δ᾽ ὅτε δεξιαὶ ὧραι 
20 χαὶ φυτὰ γυρῶσαι καὶ σπέρματα πάντα βαλέσϑαι. 


[Ὁμήρου ll. v. 242] - 4 
Ζεὺς δ᾽ ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει τὲ μινύϑει τε 
ὅππως κεν ἐθέλῃσιν, ὃ γὰρ κάρτιστος ἁπάντων. 8) 
MVP: Ὡς 5 
»5 Ὁ γὰρ 9505 μέγιστος ἀνθρώποις νόμος. 
Σιμωνέδου 6 
Ζεὺς πάντων αὐτὸς φάρμακα μοῦνος ἔχει. [28] 
[Ὁμήφου 04. ζ΄. 188] 7 


Ζεὺς δ᾽ αὐτὸς νέμει ὄλβον ὀλύμπιος ἀνθρώποισιν, 
. 30 ἐσϑλοῖς ἠδὲ καχοῖσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν ἑκάστῳ. 
[Ὁμήρου 0d. π΄. 212] 8 
ae δὲ ϑεοῖσι vol οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, 


10 


11 


12 


[30] 


[32] 


8 IS2ANNOT ZTOBAIOT ἢ LiB. 1 


ἠμὲν κυδῆναι ϑνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι. 


Ζεὺς ὃ καὶ ξωῆς καὶ ϑανάτου πείρατα νωμῶν. * 


Zi μῶν ἐδου 
Οὔτις ἄνευ ϑεῶν ἀρετὰν λάβεν ) 
οὐ πόλις οὐ [βροτός]. 
Μενάνδρου 
“Ἅπαντα σιγῶν ὁ ϑεὸς ἐξεργάζξεται. 
Κλεάνϑους 


Κύδιστ᾽ ἀϑανάτων πωλυώνυμε παγκρατὲς aist, 


Ζεῦ φύσεως ἀρχηγέ, νόμου μέτα πάντα κυβερνῶν, 
χαῖρε" σὲ γὰρ καὶ πᾶσι ϑέμις ϑνητοῖσι προσαυδᾷν. 
ἐκ σοῦ yàg γένος ἐσμέν, ἤχου μίμημα λαχόντες 
μοῦνοι, ὅσα ξώει τε καὶ ἕρπει ϑνήτ᾽ ἐπὶ γαῖαν. 

τῷ 6s καϑυμνήσω καὶ σὸν κράτος αἰὲν ἀείσω. — 
σοὶ δὴ πᾶς ὅδε κόσμος ἑλισσόμενος περὶ γαῖαν 
πείϑεται qj κεν ἄγῃς, καὶ ἑκὼν ὑπὸ σεῖο κρατεῖται. 
τοῖον ἔχεις ὑποεργὸν ἀνικήτοις ἐνὶ χερσὶν ᾿ 
ἀμφήκη πυρόεντα ἀεὶ ξώοντα κεραυνόν. 

τοῦ γὰρ ὑπὸ πληγῆς φύσεως πάντ᾽ ἐρρίγασιν, 

ᾧ σὺ χατευϑύνεις κοινὸν λόγον, ὃς διὰ πάντων 
φοιτᾷ μιγνύμενος μεγάλοις μικροῖς τε φάεσσιν... 
ὡς τόσσος γεγαὼς ὕπατος βασιλεὺς διὰ παντός. 
οὐδέ τι γίγνεται ἔργον ἐπὶ χϑονὶ σοῦ δίχα δαῖμον, 
οὔτε κατ᾽ αἰϑέριον ϑεῖον πόλον οὔτ᾽ ἐνὶ πόντῳ, 
πλὴν ὁπόσα ῥέξουσι κακοὶ σφετέρῃσιν ἀνοίαις. 
ἀλλὰ σὺ καὶ τὰ περισσὰ ἐπίστασαι ἄρτια ϑεῖναι; 


- xe κοσμεῖν τὰ ἄκοσμα, καὶ οὐ φίλα σοὶ φέλα ἐστίν. 


ὧδε γὰρ εἰς ἕν πάντα συνήρμοκας ἐσϑλὰ κακοῖσιν, 
ὥσϑ᾽ ἕνα γίγνεσϑαι πάντων λόγον αἰὲν ἐόντων, 
ὃν φεύγοντες ἐῶσιν ὅ οσοι ϑνητῶν κακοί εἰσιν, 
δύσμοροι, οἵ τ᾽ ἀγαϑῶν μὲν ἀεὶ κτῆσιν ποϑέοντες 


10 


15 


20 


car. 2. s. à— 15. - ΦΥΣΙΚΑ : 9 


οὔτ᾽ ἐσορῶσι ϑεοῦ κοινὸν νόμον οὔτε κλύουσιν, 
ᾧ κεν πειϑόμενοι σὺν νῷ βίον ἐσϑλὸν ἔχοιεν. 
αὐτοὶ δ᾽ αὖϑ᾽ ὁρμῶσιν ἄνευ καλοῦ ἄλλος ἐπ᾽ ἄλλα, 
oi μὲν ὑπὲρ δόξης σπουδὴν δυσέριστον ἔχοντες, 

s οὗ δ᾽ ἐπὶ κερδοσύνας τετραμμένοι οὐδενὶ κόσμῳ, 

. ἄλλοι δ᾽ εἰς ἄνεσιν καὶ σώματος ἡδέα ἔργα 

ον . ἐπ᾽ ἄλλοτε ἄλλα φέρονται, 

^H CMM μάλα πάμπαν ἐναντία τῶνδε γενέσϑαι. 
ἀλλὰ Ζεῦ πάνδωρε κελαινεφὲς ἀρχικέραυνε, 

10 ἀνθρώπους [μὲν] δύου ἀπειροσύνης ἀπὸ λυγρῆς, [34] 
ἣν σὺ πάτερ σκέδασον ψυχῆς ἄπο, δὸς δὲ κυρῆσαι 
γνώμης, ἡ πίσυνος σὺ δίκης μέτα πάντα κυβερνᾷς, 
ὄφρ᾽ ἂν τιμηϑέντες ἀμειβώμεσϑά δε τιμῇ. 
ὑμνοῦντες τὰ σὰ ἔργα διηνεκὲς, ὡς ἐπέοικεν 

15 ϑνητὸν ἐόντ᾽, ἐπεὶ οὔτε βροτοῖς γέρας ἄλλο τι μεῖξον 
οὔτε ϑεοῖς ἢ κοινὸν ἀεὶ νόμον ἐν δίκῃ ὑμνεῖν. 

[Μονόστιχα) 13 
Θεοῦ ϑέλοντος μετὰ πᾶντα γίγνεται. 
Τί δ᾽ οὐ γένοιτ᾽ ἂν ϑεοῦ γ᾽ ἐφίεντος τύχῃ; 
20 Dv τῷ ϑεῷ πᾶς καὶ γελᾷ κὠδύρεται. 
Γεννᾷ τὸ ϑεῖον εὐτυχῆ δωρήματα. 
Ζεὺς ἔσϑ᾽ ὁ πέμπων τὴν ἐφήμερον τροφήν. 
"Avsv ϑεοῦ γὰρ οὐδὲ εἷς ἀνὴρ σϑένει. 


Θείᾳ προνοίᾳ πάντ᾽ ἐγέννησεν φύσις. [36] 
0 Θεὸς μόνος πέφυκεν ἐν βφοτοῖς μέγας. 
[Ὁμήρου Od. ρ΄. 485] 14 


Καί τε ϑεοὶ ξείνοισιν ἐοικότες: ἀλλοδαποῖσιν 
παντοῖοί τ᾿ ἐλθόντες ἐπιστρωφῶσι πόληας, 
ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντες. 
80 Ὁμήρου [04. σ΄. 135] 15 
Τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχϑονίων ἀνθρώπων, 
οἷον ἐπ᾿ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν τε. ϑεῶν τε. 


10 


17 


18 
[38] 


19 


20 


21 


22 
[40] 


10 IGANNOT ETOBAIOT  - Lib. 1 


Πανταχοῦ 
πάρισει καὶ βλέπει τὰ πάντ᾽ ἀεὶ ϑεός. 


P γὰρ οὐδ εὶς χωρὶς εὐτυχεῖ βροτῶν, | 
οὐδ᾽ εἰς τὸ μεῖον ἦλϑε, τὰς ϑνητῶν δ᾽ ἐγὼ Er 
χαίρειν κελεύω ϑεῶν ἄτερ προϑυμίας. 

[Δρχιλόχουϊ. | 

Totog ἀνθρώποισι 9vuoc, Γλαῦκε Δεπτένεω παι, 
γίνεται ϑνητοῖς, ὀκοίην Ζεὺς ἐφ᾽ ἡμέρην ἄγῃ. 

[Σοφοκλέους] 10 

Θεοῦ ϑέλοντος xv ἐπὶ ῥιπὸς πλέοις. 

Θνητοῖσιν ἀνθρώποισι καταφυγὴ ϑεοί. 
4 

Καὶ τἀμπλακήματ᾽ ἔρχεται ϑεοὺς ἔπι, 15 
ὅϑεν λαβόντες οἵ κακῶς πεπραγότες 
σωτηρίαν ἀπῆλϑον ἐκ δυσπραξίας. 


Νῦν οὐκ ἔτι μοι δίχα ϑυμός" 


. ἀλλὰ σαφὴς [φάτις ἔσϑ᾽], ὅτι καὶ τὰ βρότεια 20 


23 


[42] 


Ζεὺς ἐπικάρσια τέμνει, 
καϑελὼν μὲν δοκέοντ᾽, ἀδόκητον δ᾽ ἐξαείρων. 
['O og £c] 

Ζεὺς πρῶτος γένετο, Ζεὺς ὕστατος ἀρχικέραυνος, 
Ζεὺς κεφαλή, Ζεὺς μέσσα, Διὸς δ᾽ ἐκ πάντα τέτυκται" 25 
Ζεὺς ἄρσην γένετο, Ζεὺς ἄμβροτος ἔπλετο νύμφη, 

Ζεὺς πυϑμὴν γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος " 

[Ζεὺς πνοιὴ πάντων. Ζεὺς ἀκαμάτου πυρὸς ὁρμή᾽ 
Ζεὺς πόντου ῥέξα, Ζεὺς ἥλιος ἠδὲ σελήνη jJ 

Ζεὺς βασιλεύς, Ζεὺς αὐτὸς ἁπάντων ἀρχιγένεϑλος᾽ 80 
ὃν κράτος, εἷς δαίμων γένετο, μέγας ἀρχὸς ἁπάντων" 

ἕν δὲ δέμας βασίλειον, ἐν à τάδε πάντα κυκλεῖται; 


ἢ 


car. 2. s. 16--20. ΦΥΣΙΚΑ | Ue 


πῦρ xol ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ αἰϑὴρ νύξ ve xal ἦμαρ᾽ 
καὶ μῆτις, πρῶτος γενέτωρ, καὶ ἔρως πολυτερπής" 
πάντα γὰρ ἐν Ζηνὸς μεγάλῳ τάδε σώματι κεῖται" [44] 
τοῦ δή τοι κεφαλὴ μὲν ἰδεῖν καὶ καλὰ πρόσωπα 

5 οὐρανὸς αἰγλήεις, ὃν χρύσεαι ἀμφὶς ἔϑειραι 

. ἄστρων μαρμαρέων περικαλλέες ἠερέϑονται" 
ταύρεα δ᾽ ἀμφοτέρωϑε δύο χρύσεια κέρατα 
ἀντολίη τε δύσις τε, ϑεῶν ὁδοὶ οὐρανιώνων. 
ὄμματα δ᾽ ἠέλιός τε καὶ ἀντιόωσα σελήνη" 

1» νοῦς δέ οἵ ἀψευδὴς βασιλήϊος ἄφϑιτος αἰϑήρ, 

ᾧ δὴ πάντα κλύει καὶ φράξεται" οὐδέ τίς ἐστιν 
αὐδὴ οὐδ᾽ ἐνοπὴ οὐδὲ κτύπος οὐδὲ μὲν ὄσσα, 
ἣ λήϑει Διὸς οὖας ὑπερμενέος Κρονίωνος. — ^ 
ὧδε μὲν ἀϑανάτην κεφαλὴν ἔχει ἠδὲ νόημα" 

15 σῶμα δέ οἵ περιφεγγὲς ἀπείριτον ἀστυφέλικτον 
ἄτρομον ὀμβριμόγυιον ὑπερμενὲς ὧδε τέτυκται. 
ὦμοι μὲν καὶ στέρνα καὶ εὐρέα νῶτα ϑεοῖο 
ἀὴρ εὐρυβίης, πτέρυγες δέ οἵ ἐξεφύοντο 
τῆς ἐπὶ πάντα ποτᾶϑ'᾽, ἱερὴ δέ οἵ ἔπλετο νηδὺς.. [46] 

20 γαῖά τὲ παμμήτωρ ὀρέων τ᾽ αἰπεινὰ κάρηνα, 
μέσση δὲ ξώνη βαρυηχέος οἶδμα ϑαλάσσης. 
καὶ πόντου" πυμάτη δὲ βάσις χϑονὸς ἔνδοϑι ῥέξαι, 
τάρταρα τ᾽ εὐρώεντα καὶ ἔσχατα πείρατα γαίης. 
πάντα δ᾽ ἀποχρύψας αὖϑις φάος ἐς πολυγηϑὲς 

25 μέλλει ἀπὸ κραδέης προφέρειν πάλι ϑέσκελα δέξων. 


Τί ποτ᾽ ἐστὶ ϑεός; νοῦς, φρόνησίς ἐστι. Ζῆνα δὲ 
σὺ νόμιξε τοῦτον. ὅϑεν ἔχομεν ἀεὶ τὸ Civ. 
Πορφυρίου ἐκ τοῦ περὶ ἀγαλμάτων | 25 
ὃ Ζεὺς οὖν ὃ πᾶς κόσμος, ξῷον ἐκ Giov καὶ ϑεὸς ἐκ (1) 
ϑεῶν. Ζεὺς δὲ καὶ καϑὸ νοῦς, ἀφ᾽ οὗ προφέρει 
πάντα, ὅτι δημιουργεῖ τοῖς νοήμασιν. 


20 
[48] 


28 
[90] 


7 AN / I9ANNOT XTOBAIOT Lin. 


Χρυσίππου 
Ζεὺς μὲν οὖν φαίνεται ὠνομάσϑαι ἀπὸ τοῦ πᾶσι 
δεδωκέναι τὸ ξῆν. Zia δὲ αὐτὸν λέγουσιν, ὅτι πάν- 
vov ἐστὶν αἴτιος. καὶ δι᾿ αὐτὸν πάντα. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ KoarvAov [p. 396] - ὃ 
Οἱ μὲν γὰρ Ζῆνα, οἱ δὲ Δία καλοῦσι. συντιϑέ- 
evo. δὲ εἰς ἕν δηλοῖ τὴν φύσιν τοῦ ϑεοῦ, ὃ δὴ προσή- 
κειν φαμὲν ὀνόματι οἵῳ vs εἶναι ἀπεργάξεσϑαι. οὐ 
γάρ ἐστιν ἡμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν, ὅστις ἐστὶν ai- 
τιος μᾶλλον τοῦ ξῆν ἢ ὃ ἄρχων τε καὶ βασιλεὺς τῶν 10 
πάντων. 
[Πορφυρέου]. 
Φημὶ κατ᾽ ἀμφοτέρων λέγεσθαι τῶν ϑεῶν τὸ 
ὄνομα τοῦ τε δημιουργοῦ καὶ τοῦ κόσμου zii0g. καί 


- - ^ ^ 
pou δοχῶ πρῶτα κατὰ νόμους τοὺς ἐμαυτοῦ Πλάτωνι v5 


χρήσεσϑαι μάρτυρι τῆς τοιαύτης δόξης. Πλάτων γάρ 
τοι καὶ αὐτὸς Ζ]έα μὲν καλεῖ τὸν δημιουργὸν τῶν 
ἁπάντων, Zo δὲ καὶ τόνδε τὸν κόσμον. τὸν μὲν δη- 
μιουργὸν τρόπῳ τοιῷδε" ἐπειδὰν ἐν Φαίδρῳ περὶ τῆς 
τοῦ παντὸς φορᾶς διαλέγηται, τάδε φησὶ περὶ τοῦ με- 20 
γάλου Ζιός. “ὁ δὴ μέγας ἡγεμὼν ἐν οὐρανῷ Ζεὺς 


“ἐλαύνων πτηνὸν ἄρμα πρῶτος πορεύεται; διακοσμῶν 
“πάντα καὶ ἐπιμελούμενος, [τῷ δ᾽ ἕπεται στρατιὰ 
“ϑεῶν. οἶμαι σαφὴς ἐν τούτοις ὑπάρχει μνημονεύ- 


σας τοῦ ποιητοῦ τῶν ἁπάντων" καὶ γὰρ ἀνέϑηκεν 25 
.} - ' , , - Ml - , "M. i 
αὐτῷ τὴν ἀκολουϑίαν τῶν πρὸ TOU por eov ἔφη. 
γοῦν ἕπεσϑαι τῇ ἐκείνου προνοίᾳ τοὺς στρατιώτας 
ϑεούς" στρατιώτας δὲ ἐκάλεσε τοὺς τῇδε ϑεούς, οἵ 
τοῦδε τοῦ πολέμου τῆς γενέσεως στρατηγοῦσιν. ὁμοίως 


Ὀνάτας ὁ πυϑαγόρειος ἐπεμνήσϑη τοῦ τε δημιουρ- 30 


γοῦ καὶ τῶν ἑπομένων τούτῳ ϑεῶν, λέγων οὕτως 


“τοὶ δ᾽ ἄλλοι ϑεοὶ ποτὶ τὸν πρᾶτον ϑεὸν καὶ νοατὸν 


NE 
CAP. 2. s. 20—29. PTXIKA | ' 13 
“οὕτως ἔχοντι ὥσπερ χορευταὶ ποτὶ κορυφαῖον xci 
“στρατιῶται πυτὶ στραταγόν.᾽" κατὰ ταυτὰ δὲ Πλά- 
τῶν ἀμφοτέρων ἐπεμνήσϑη ἐν τῇ πρὸς Ἑρμείαν καὶ 
Κορίσκον ἐπιστολῇ" τὸν γὰρ δημιουργὸν ἡγεμόνα 
5 πάντων τῶν ϑεῶν εἶπε τῶν ve ὄντων καὶ τῶν μελ- 
λόντων. μέλλοντας di ἴσμεν ϑεοὺς τοὺς ἀειγενεῖς, 
τουτέστι συναπτομένους ποτὲ σώμασι. ἐν δὲ τῷ Τι- 
μαίῳ χωρίσας τοῦ πλήϑους τοὺς ϑεοὺς ἑνικῶς διὰ 
'τοῦ οἰκίστορος τοῦ κόσμου τοὺς πάντας ὠνόμασεν᾽ 
i(0 "ovrog γὰρ ἔφη “ὄντως ἀεὶ λογισμὸς ϑεοῦ περὶ τόν 
"mors ἐσόμενον ϑεόν. δῆλος γὰρ ὁ μὲν λογιξόμενος 
ϑεὸς ὁ δημιουργὸς ὦν, ὁ δὲ ἐσόμενος καὶ γιγνόμενος 
ἀεὶ ὁ κόσμος λεγόμενος. ὡσαύτως δὲ καὶ Ὅμηρος 
Ζεὺς γὰρ ἐπ᾿ ὠκεανὸν μετ᾽ ἀμύμονας “ἰϑιοπὴῆας 


5 χϑιζὸς ἔβη μετὰ δαῖτα, ϑεοὶ δ᾽ ἅμα πάντες ἕποντο. 


δωδεκάτῃ δέ τοι αὖϑις ἐλεύσεται οὐλυμπόνδε. 
περὶ τοῦ χατὰ τὸν κόσμον Διὸς ταυτὶ λέλεκται. οἵ τε 
γὰρ ϑεοὶ ἅμα πάντες εἵποντο, τό τε πλῆϑος τῶν ϑεῶν 
ἔργον ἐστὶ τοῦ δημιουργοῦ ἅμα τῷ κόσμῳ γενόμενον. 
20 ὁπόταν δὲ εἰς τὸν ολυμπον ἀφίκωνται. δηλοῦσι κατὰ 
τὴν διαφορὰν ἑτέρου λεγομένου Ζιὸς τοῦ κεχωρισμέ- 
νου τῶν ϑεῶν. ἡ γοῦν Θέτις εἰς μὲν τὸν ὄλυμπον 
ἧκεν (χρῆν γὰρ τὴν ποίησιν ἐχτελεῖν τὸ μύϑευμα) j 
εὗρε δὲ εὐρύοπα Κρονέδην ἄτερ ἥμενον ἄλλων 
35 ἀκχροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος οὐλύμποιο. 


[52] 


(2) 
[94] 


τὴν μέντοι δωδεκάτην ἀκουστέον τῶν ϑεῶν τῆς ἐπανό- 


δου, ὁπόταν ὑπερβάντες τὰ δώδεκα ξῴδια ἐπὶ v vivo 
γένωνται τοῦ οὐρανοῦ" στάντας δὲ αὐτοὺς ἐκεῖσε περιά- 
yt ἡ περιφορά" λόγος γὰρ ὁ αὐτὸς ψυχῶν καὶ ϑεῶν. 
30 nod, 
Θαλῆς ἐρωτηϑεὶς τί πρεσβύτατον. τῶν ὄντων 
ἀπεκρίνατο “ϑεός" ἀγέννητον γάρ. 


29 


[96] 


ὺ ; 
14 ISANNOT ZTOBAIOT j Lis. t 


' Σωκράτ ης ἬΕΕΚΗΙ τί ϑεὸς εἶπε “τὸ ἀϑάνα- 


τον καὶ ἀέδιον." | 

'Eo u ἧς ἐρωτηϑ εὶς τί ϑεὸς εἶπεν “ὁ τῶν ὅλων δ 
μιουργός. σοφώτατος νοῦς καὶ ἀίδιος". 

Θαλῆς νοῦν τοῦ κόσμου τὸν ϑεόν, τὸ δὲ πᾶν ἔμ- 5 
ψυχον ἅμα καὶ δαιμόνων πλῆρες" διήκειν δὲ καὶ διὰ 
τοῦ στοιχειώδους ὑγροῦ. δύναμιν ϑείαν κινητικὴν 
αὐτοῦ. 

᾿ἀναξέμανδρο 8 ἀπεφήνατο. τοὺς ἀπείρους ov- 
φανοὺς ϑεούς. 10 

᾿ἀναξιμένης τὸν ἀέρα. χρὴ δὲ ὑπακούειν ἐπὶ 
τῶν οὕτως λεγομένων τὰς ἐνδιοικούσας τοῖς στοιχϑξίοις 
ἢ τοῖς σώμασι δυνάμεις. 

5 A0; ἕλαος ἀέρα καὶ νοῦν τὸν ϑεόν, οὐ μέντοι 
κοσμοποιὸν τὸν νοῦν. 15 

"Ava ξ αγόρας νοῦν κοσμοποιὸν τὸν ϑεόν. 

Δημόκριτος νοῦν τὸν ϑεὸν ἐν πυρὶ σφαι- 
ροειδεῖ. 

Zvoy£& νη καὶ Κλεάνϑης καὶ Olvoníong τὴν τοῦ 


. χόσμου ψυχήν. 20 


[00] 


᾿ Πυϑαγόρας τῶν ἀρχῶν τὴν μὲν μονάδα ϑεὸν 
καὶ τἀγαϑόν, ἥτις ἐστὶν ἡ τοῦ ἕνὸς φύσις, αὐτὸς ὁ 
νοῦς, καὶ τὴν ἀόριστον δυάδα δαίμονα καὶ τὸ κακόν, 
περὶ, ἥν ἐστι τὸ ὑλικὸν πλῆϑος. 

Ποσειδώνιος πνεῦμα νοερὸν καὶ πυρῶδες, οὐκ Ὁ 
ἔχον μὲν μορφὴν μεταβάλλον δὲ εἰς ὃ βούλεται καὶ 
συνεξομοιούμενον πᾶσιν. 

Σπεύσιππος τὸν νοῦν οὔτε τῷ & οὔτε τῷ 
ἀγαϑῷ τὸν αὐτόν, ἰδιοφυῆ δέ. 

Κφιτόλαος καὶ Διόδωρος ὁ Τύριος νοῦν ἀπ᾽ 30 
αἰϑέρος ἀπαϑοῦς. 

Ἡράκλειτος τὸ περιοδικὸν πῦρ ἀΐδιον, εἷμαρ- 


P v 
, 


CAP. 2. 5. 29. QTZIKA 15 


μένην δὲ ϑ0)ον ἐκ τῆς ἐναντιοδρομίας δημιουργὸν. 


τῶν ὄντων. 
Ζήνων ὁ στωικὸς νοῦν κόσμον πύρινον. 
Μνήσαρχος τὸν χόσμον τὴν πρώτην οὐσίαν 
5 ἔχοντα ἐπὶ πνεύματος. 
Βόηϑος τὸν αἰϑέρα ϑεὸν ἀφεφήνατο. 
Παρφμενέδης τὸ ἀκίνητον καὶ πεπερασμένον 
σφαιροειδὲς. 
Μέλισσος καὶ Ζήνων τὸ ἕν i πᾶν, καὶ μό- 
10 vov ἀέδιον καὶ ἄπειρον τὸ ἕν, καὶ τὸ μὲν ἕν τὴν ἀ- 
 v&yxqv, ὕλην δὲ αὐτῆς τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, εἴδη δὲ τὸ 
νεῖκος καὶ τὴν φιλίαν. λέγει δὲ καὶ τὰ στοιχεῖα ϑεούς 
καὶ τὸ μῖγμα τούτων τὸν κόσμον" καὶ πρὸς ταῦτα 
᾿ἀναλυϑήσεται τὸ μονοξιδές" καὶ ϑείας μὲν οἴεται τὰς 
15 ψυχάς, ϑείους δὲ καὶ τοὺς μδτέχοντας αὐτῶν καϑα- 
ροὺς καϑαρῶς. 
Πολέμων τὸν κόσμον ϑεὸν ἀπεφήνατο. 
Ξενοκράτης. ᾿Δγαϑήνορος, Χαλκηδόνιος, τὴν 
μονάδα καὶ τὴν δυάδα ϑεούς, τὴν μὲν ὡς ἄρρενα πα- 
230 τρὸς ἔχουσαν τάξιν. ἐν οὐρανῷ βασιλεύουσαν, ἥντινα 
προσαγορεύει καὶ Ζῆνα καὶ περιττὸν καὶ νοῦν, ὅστις 
ἐστὶν αὐτῶ πρῶτος ϑεός᾽ τὴν δὲ ὡς ϑήλειαν, μητρὸς 
ϑεῶν δίκην, τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν λήξεως ἡγουμένην, 
ἥτις ἐστὶν αὐτῷ ψυχὴ τοῦ παντός. ϑεὸν δὲ εἶναι καὶ 
30 τὸν οὐρανὸν καὶ τοὺς ἀστέρας πυρώδεις ὀλυμπίους 
ϑεούς, καὶ ἑτέρους ὑποσελήνους δαίμονας ἀοράτους. 
ἀρέσκεται δὲ καὶ αὐτὸς ... καὶ ἐνδιοικεῖν τοῖς ὑλι- 
xoig στοιχείοις. τούτων δὲ τὴν μὲν ... ἀειδῆ ... προσ- 
αγορεύει., ... τὴν δὲ διὰ τοῦ ὑγροῦ Ποσειδῶνα, τὴν 
80 δὲ διὰ τῆς γῆς φυτοσπόρον “1ήμητρα. ταῦτα δὲ χο- 
- ρηγήσας τοῖς στωικοῖς τὰ πρότερα παρὰ τοῦ Πλάτω- 
νος μεταπέφρακεν. . 


30: 
- 


(5) 


[62] 


[64] 


16 IG2ANNOT EZTOBAIOT Lin. 1 


Πλάτων δὲ τὸ ἕν, τὸ μονοφυές, τϑιοναδικόν, 
τὸ ὄντως 0v , τἀγαϑόν. ἡᾶντα δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν ὀνο- 
μάτων εἰς τὸν νοῦν σπεύδει. νοῦς οὖν ὁ ϑεός, χωρι- 
στὸν εἶδος" τὸ δὲ χωριστὸν ἀκουέσϑω τὸ ἀμιγὲς πάσης 
ὕλης καὶ μηδενὶ τῶν σωματικῶν συμπεπλεγμένον, 
μηδὲ τῷ παϑητῷ τῆς φύσεως συμπαϑές. τούτου δὲ 
πατρὸς καὶ ποιητοῦ τὰ ἄλλα ϑεῖα ἔκγονα νοητὰ μέν, 
0 τε νοητὸς λεγόμενος κόσμος, παραδείγματα δέ ἐστι 


- € - , ^ M , , , 
τοῦ ὁρατοῦ κόσμου, προς δὲ τούτοις ἐναιϑέριοίξ τινες 


[66] 
(5) 


δυνάμεις (ἄλογοι δ᾽ εἰσὶ κἀσώματοι) καὶ ἐναέριοι καὶ 10 
ἔνυδροι, αἰσϑητὰ δὲ τοῦ πρώτου ϑεοῦ ἔκγονα ἥλιος 

3 -" c , 
σελήνη ἀστέρες γῆ καὶ ὁ περιέχων πάντα κόσμος. 

᾿ἀριστοτέλης τὸν μὲν ἀνωτάτω ϑεὸν εἶδος 

, e , , H , - 
[χωριστὸν], ouocog Πλάτωνι, ἐπιβεβηκότα τῇ σφαίρᾳ 
τοῦ παντός, ἥτις ἐστὶν αἰϑέριον σῶμα, τὸ πέμπτον 15 
ὑπ᾽ αὐτοῦ καλούμενον. 


οἱ στωικοὶ νοερὸν ϑεὸν ἀποφαίνονται, πῦρ 
τεχνικόν, ὁδῷ βαδίζον ἐπὶ γενέσει κόσμου, ἐμπεριει- 
ληφὸς πάντας τοὺς σπερματικοὺς λόγους καϑ᾽ oUg 
ἅπαντα καϑ' εἱμαρμένην γένεται. καὶ πνεῦμα ἐνδιεῆ- 20 
xov δι᾽ ὅλου τοῦ κόσμου, τὰς δὲ προσηγορίας μετα- 
λαμβάνον διὰ τὰς τῆς ὕλης, δι᾽ ἧς κεχώρηκε, παραλ- 
λάξεις" ϑεοὺς δὲ καὶ τὸν κόσμον καὶ τοὺς ἀστέρας. καὶ 
τὴν γῆν᾽ ἀνωτάτω δὲ πάντων νοῦν ἐναιϑέριον εἶναι 
ϑεόν. 25 


Ἐπίκουρος ἀνϑρωποειδεῖς uiv ἀρὴν ϑεοῦς, 


λόγῳ δὲ πάντας ϑεωρητούς, διὰ τὴν λεπτομέρειαν 


τῆς τῶν εἰδώλων φύσεως. 0 δ᾽ αὐτὸς ἄλλας τέσσαρας 
φύσεις κατὰ γένος ἀφϑάρτους τάσδε, , τὰ ἄτομα τὸ κε- 
νὸν τὸ ἄπειρον τὰς ὁμοιότητας αὗται δὲ λέγονται 30 
ὁμοιομέρειαι καὶ στοιχεῖα. 


A 
A EN 


"NZ 


CAP. 2. s. 20—32. DTEZIKA | 17 


Ἑρμδῦ Κρατῆρι 80 
.- Τοιοῦτο γάρ ἐστι τὸ σῶμα ἐκείνου, οὐχ ἁπτὸν 
|. οὐδὲ ὁρατὸν οὐδὲ μετρητὸν οὐδὲ διαστατὸν οὐδ᾽ ἄλλῳ [08] 
τινὶ σώματι ὅμοιον. οὔτε γὰρ πῦρ ἐστιν οὔτε ὅδωρ 
οὔτ᾽ MA οὔτε πνεῦμα, ἀλλὰ πάντα ἀπ᾽ αὐτοῦ. dya- 
ϑὸς γὰρ àv [μόνος] μόνῳ ἑαυτῷ τοῦτο ἀναϑεῖναι ἠϑέ- 
λησε καὶ τὴν γῆν κοσμῆσαι. 
ἘΝ 31 
Ἡρακλέος κρατεροῦ ὃς γᾶν ἐκάϑαρεν ἅπασαν, 
10 πετροβάτα τε ϑεοῦ Πανὸς voutoto βρυάκτα, 
ᾧ ϑυνατῶν τ᾽ ἰατῆρος ᾿4σκληπιοῦ ὀλβιοδώτα, 
πρεσβίστας vs ϑεᾶς Ὑγιείας μειλιχοδώρου, 
ναυσί τ᾿ ἐπ’ ὠκυπόροισι 4ιοσκούρων ἐπιφάντων, 
Κουρήτων ϑ᾽ οἱ ματρὶ lig ἹῬέᾳ ἐντὶ πάρεδροι, 
15 καὶ Χαρίτων μεμνᾶσϑαι ἐν ἔργῳ παντὶ μέγιστον, (6) 
ἠδὲ Χρόνου παίδων Ὡρᾶν αἱ πάντα φύοντι, 
Nvugá&v τ᾽ ὠρειᾶν, αἵ νάματα κάλ᾽ ἐφέποντι, 
ὑμνέωμες μάκαρας, Μοῦσαι Διὸς ἔκγονοι, ἀφϑίέτοις 
ἀοιδαῖς. 
20 [Φιλήμον ος] 82 
Ὃν οὐδὲ εἷς λέληϑεν οὐδὲ ἕν ποιῶν, 
οὐδ᾽ αὖ ποιήσων οὐδὲ πεποιηκὼς πάλαι, 
οὔτε ϑεὸς οὔτ᾽ ἄνϑρωπος, οὗτός εἰμ᾽ ἐγὼ 
ἀήρ, ὃν ἄν τις ὀνομάσειε καὶ Ζέία. 
35 ἐγὼ δ᾽, ὃ ϑεοῦ ᾽στιν ἔργον; εἰμὶ πανταχοῦ, 
ἐνταῦϑ᾽ iv 4ϑήναις, ἐν Πάτραις, ἐν Σικελέᾳ, 
ἐν ταῖς πόλεσι πάσαισιν, ἐν ταῖς οἰκέαις 
πάσαις, ἐν ὑμῖν πᾶσιν᾽ οὐκ ἔστιν τόπος 
οὗ μή ᾽στιν dije ὁ δὲ παρὼν ἁπανταχοῦ 
80 πάντ᾽ ἐξ ἀνάγκης οἷδε πανταχοῦ παρών. — 


"ut 


8TOB. ECL. PHYS. 2 


Lic 
18 , — ἸΩΆΝΝΟΥ ZTOBAIOT - ρὲ ὰ 


33 '"Aoguavoo Ἐπικτητείου ἐν τῶν περὶ 

προνοέας (I, 6) : 

, 9 ὦ , - - , , pc 

, Ag' ἑκάστου τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γιγνομένων ῥά- 

[72] διὸν ἐστιν ἐγκωμιάσαι τὴν πρόνοιαν, ἐὰν δύο ἔχῃ τις 
ταῦτα ἐν ἑαυτῷ. δύναμίν τε συνορατικὴν τῶν y&yo- 5 

νότων ἑκάστῳ καὶ τὸ εὐχάριστον. εἰ δὲ μή, ὃ μὲν οὐκ 

ὄψεται τὴν εὐχρηστίαν τῶν γεγονότων, ὃ δ᾽ οὐκ εὐ- 

, , ἘΞ 9 νῷ M. ὧν , e ' 
χαριστήσει ἐπ᾽ αὐτοῖς οὐδ᾽ ἂν ἴδῃ. χρώματα ὁ ϑεὸς 
εἰ ἐπεποιήκει καὶ καϑόλου πάντα ὁρατά, δύναμιν δὲ 
ϑεατικὴν αὐτῶν μὴ ἐπεποιήκει, τέ ἂν ἦν ὄφελος; 10 

3 &432-€ LÀ ?«N 3 , M , , 
οὐδ᾽ ὁτιοῦν. οὐδὲ ἀνάπαλιν, εἰ τὴν μὲν δύναμιν ἐπε- 
ποιήκει, τὰ ὄντα δὲ μὴ τοιαῦτα οἷα ὑποπίπτειν τῇ δυ- 
νάμει τῇ ὁρατικῇ, καὶ οὕτως τί ὄφελος; οὐδέν. τί δ᾽ 
εἰ καὶ ἀμφότερα ταῦτα ἐπεποιήκει, φῶς δὲ μὴ ἐπε- 
ποιήκει; οὐδ᾽ οὕτως τι ὄφελος. τίς οὖν ὁ ἁρμόσας τὸ 
τοῦτο πρὸς ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς τοῦτο; τίς δὲ ὁ ἀρ- 
μόσας τὴν μάχαιραν πρὸς τὸν κουλεὸν καὶ τὸν xov- 
λεὸν πρὸς τὴν μάχαιραν; οὐδείς; καὶ μὴν ἐξ αὐτῆς 
τῆς κατασκευῆς τῶν ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσϑαι 
εἰώϑαμεν, ὅτι τεχνίτου vivog πάντως τὸιἔργον, οὐχὶ 2o 
δὲ εἰκῇ κατεσκευασμένον. ἄρ᾽ οὖν τούτων μὲν ἕκα- 
στοῦ ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην, τὰ δὲ ὁρατὰ καὶ ὅρασις 

- , «| ) » * - F 
καὶ φῶς ovx ἐμφαίνει; τὸ δ᾽ ἄρρεν καὶ τὸ ϑῆλυ καὶ 

[74] ἡ προϑυμέα ἡ ἑκατέρου πρὸς τὴν συνουσίαν καὶ ἡ 
δύναμις ἡ χρηστικὴ τοῖς μορίοις τοῖς κατεσκευασμέ- 25 
voig , οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην; ἀλλὰ ταῦτα 
μὲν οὔπω ἡ δὲ τοιαύτη τῆς διανοίας κατασκευή, 

» « S.L - € E 
καϑ' ἣν οὐχ ἁπλῶς vzozizvovtsg τοῖς αἰσϑητοῖς vv- 
πούμεϑα ὑπ᾽ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκλαμβάνομέν τι καὶ 
ἀφαιροῦμεν καὶ προστέϑεμεν καὶ συντέϑεμεν τάδε 80 
τινὰ δι᾿ αὐτῶν, καὶ νὴ 4έα μεταβαίνομεν ἀπ᾿ ἄλλῶν 
ἐπ᾽ ἄλλα οὕτω πως παρακείμενα, οὐδὲ ταῦτα ἱκανὰ 


! 


P 


) 
: 


€AP. 2. s. 33. 34. " $TXIKA 19 


La 


κινῆσαί τινας καὶ διατρέψαι πρὸς TO μὴ ἀπολιπεῖν 
τὸν τεχνίτην; ἢ ἐξηγησάσϑωσαν ἡμῖν τί τὸ ποιοῦν 
ἐστὶ τούτων ἕκαστον, ἢ πῶς οἷόν vs τὰ οὕτως ϑαυ- 
μαστὰ καὶ τεχνικὰ εἰκῇ καὶ ἀπὸ ταυτομάτου γίγνε- 

5 σϑαι. 
Ὅτι πάντα ἐφορᾷ τὸ ϑεῖον (Ibid. c. 14) 
Πυϑομένου δέ τινος πῶς ἂν τις πεισϑείη, ὅτι 
ἕκαστον τῶν ὑπ᾽ αὐτοῦ πραττομένων ἐφορᾶται ὑπὸ 
τοῦ ϑεοῦ; οὐ δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡνῶσϑαι τὰ πάντα; δο- 
10 κεῖ, ἔφη. τί δέ; συμπαϑεῖν τὰ ἐπίγεια τοῖς οὐρανίοις 
οὐ δοκεῖ σοι; δοκεῖ μοι, ἔφη. πόϑεν γὰρ οὕτως τετα- 
γμένως καϑάπερ ἐκ προστάγματος τοῦ ϑεοῦ, ὅτ᾽ ἂν 
ἐκεῖνος εἴπῃ τοῖς φυτοῖς ἀνθεῖν, ἀνθεῖ, ὅτ᾽ ἂν εἴπῃ 
βλαστάνειν, βλαστάνει, ὅτ᾽ ἂν ἐκφέρειν τὸν καρπόν, 
I5 ἐκφέρει, ὅτ᾽ ἂν πεπαίνειν, πεπαίνει, ὅτ᾽ ἂν ἀποβάλ- 
λειν, ἀποβάλλει. καὶ φυλλορροεῖν, φυλλορροεῖ, καὶ 
αὐτὰ εἰς αὑτὰ συνειλούμενα ἐφ᾽ ἡσυχίας μένειν καὶ 
ἀναπαύεσϑαι, μένει καὶ ἀναπαύεται. πόϑεν δὲ πρὸς 
τὴν αὔξησιν καὶ μείωσιν τῆς σελήνης, καὶ τὴν τοῦ 
0 ἡλέου πρόσοδον καὶ ἄφοδον τοσαύτη παραλλαγὴ καὶ 
ἐπὶ τὰ ἐναντία μεταβολὴ τῶν ἐπιγείων ϑεωρεῖται ; 
ἀλλὰ τὰ φυτὰ μὲν καὶ τὰ ἡμέτερα σώματα οὕτως ἐν- 
δέδεται τοῖς ὅλοις καὶ συμπέπονϑεν, αἱ ψυχαὶ δὲ αἱ 
ἡμετέραι οὐ πολὺ πλέον; ἀλλ᾽ ol ψυχαὶ μὲν οὕτως 


. 25 εἰσὶν ἐνδεδεμέναι καὶ συναφεῖς τῷ ϑεῷ, ἅτε αὐτοῦ 


; μόρια οὖσαι καὶ ἀποσπάσματα, οὐ παντὸς δὲ αὐτῶν 
᾿ς κινήματος, ἅτε οἰκείου καὶ συμφυοῦς, ὁ ϑεὸς αἰσϑά- 
᾿ς ψεται; ἀλλὰ σὺ μὲν περὶ τῆς ϑείας διοικήσεως καὶ 
—. περὶ ἑχάστου τῶν ϑείων ὁμοῦ καὶ περὶ τῶν ἀνϑρω- 
30 πένων πραγμάτων ἐνθυμεῖσϑαι δύνασαι, καὶ ἅμα μὲν 
αἰσϑητικῶς ἀπὸ μυρίων πραγμάτων κινεῖσθαι, ἅμα 
ὃὲ διανοητικῶς, ἅμα δὲ τοῖς μὲν συγκαταϑετιχώς; 
9 


34 


[76] 


Q) 


[78] 


20 ISANNOT XZTOBAIOT Lis. 1 


τοῖς δὲ ἀνανευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς" τύπους τὲ TO- 
σούτους ἀφ᾽ οὕτω πολλῶν καὶ ποικίλων πραγμάτων 
ἐν τῇ σαυτοῦ ψυχῇ φυλάττεις, καὶ ἀπ᾿ αὐτῶν κινού- 
μενος εἰς ἐπινοίας ὁμοειδεῖς ἐμπίπτεις τοῖς πρώτως 
τετυπωχόσι, τέχνας τε ἄλλας ἐπ᾽ ἄλλαις, καὶ μνήμας 5 
ἀπὸ μυρέων πραγμάτων διασώξεις, ὁ δὲ ϑεὸς οὐχ οἷός 
τέ ἐστι πάντα ἐφορᾶν καὶ πᾶσι συμπαρεῖναι καὶ ἀπὸ 
πάντων τινὰ ἴσχειν διάδοσιν; ἀλλὰ φωτίζειν μὲν οἷός 
τέ ἐστιν ὁ ἥλιος τηλικοῦτον μέρος τοῦ παντός, ὀλίγον 


3 3 e e 
δὲ τὸ ἀφώτιστον ἀπολείπειν, ὅσον οἷόν τε ἐπέχεσϑαι 10 


€ X ὦ wot 76s 2 WEE 4.1 ὧν , 
ὑπὸ τῆς σκιᾶς ἣν ἡ γῆ ποιεῖ, ὃ δὲ καὶ τὸν ἥλιον αὖ- 
τὸν πεποιηκὼς καὶ περιάγων. μέρος ὄντ᾽ αὐτοῦ μι- 


M e 6. 8 X oe. e ^ *? , , 
«gov ὡς προς TO OÀOV, οὗτος δὲ OU δυναται παντῶν 


αἰσϑανεσϑαι; 
Ἰαμβλέχου ἐκ τῆς πρὸς Ποιμένιον 
ἐπιστολῆς 
Οἱ ϑεοὶ τὴν εἱμαρμένην συνέχοντες διὰ παντὸς 
ἐπανορϑοῦνται" ἡ δ᾽ ἐπανόρϑωσις αὐτῶν ποτὲ μὲν 
ἐλάττωσιν κακῶν ποτὲ δὲ παραμυϑίέαν ἐνιότε δὲ καὶ 


- 


3 , 3 , E 3.29 e 1 b. ec 
ἀναίρεσιν ἀπεργαξεται ἀφ᾽ οὐ δὴ διακοσμεῖται ἢ 30 


εἷμαρμένη τοῖς ἀγαϑοῖς, διακοσμουμένη δὲ οὐχ ὑπο- 
φαίνεται πᾶσα πρὸς τὴν ἄτακτον φύσιν τῆς γενέσεως. 
οὐκοῦν ἔτι μᾶλλον σώξέται ἡ πεπρωμένη διὰ τῆς τοι- 
αὕτης ἐπανορϑώσεως, καὶ τὸ παρατρέπον αὐτῆς μένει 


χατὰ τὴν ἄτρεπτον τῶν ϑεῶν ἀγαϑότητα συνεχόμε- 25 


νον, διότι οὐκ ἐᾶται ὑ iv εἰς τὴν ἃ λ 

, διότι οὐκ ἐᾶται ὑπορρεῖν εἰς τὴν ἄτακτον πλημ- 
, , i] e , , 3 

μέλειαν. τούτων δὴ οὕτως ἐχόντων τό τε ἀγαϑοειδὲς 

τῆς προνοίας τό τε αὐτεξούσιον τῆς ψυχῆς καὶ πάντα 

τὰ κάλλιστα διασώξεται. τῇ βουλήσει τῶν ϑεῶν συν- 


Ὁπάρχοντα. 30 


΄ 


CAP, 2. s. 34—30. ΦΥΣΙΚΑ 21 


᾿ἀφιστοτέλους ἐκ τῆς πρὸς ᾿Δλέξαν: 
δρον ἐπιστολῆς (περὶ κόσμου 6, 34) 
Καϑόλου δὲ ὅπερ ἐν νηὶ μὲν κυβερνήτης, ἐν ἅρ- 
ματι δὲ ἡνίοχος, ἐν χορῷ δὲ κορυφαῖος, ἐν πόλει δὲ 
s ψΨόμος, ἐν στρατοπέδῳ δὲ ἡγεμών, τοῦτο ϑεὸς ἐν κό- 
Guo, πλὴν καϑόσον τοῖς μὲν καματηρὸν τὸ ἄρχειν 
πολυκένητόν τε καὶ πολυμέριμνον, τῷ δὲ ἄλυπον ἄπο- 
vóv τε, πάσης κεχωρισμένον σωματικῆς ἀσϑενείας. 
ἐν ἀκινήτῳ γὰρ (ügvuévog δυνάμει πάντα κινεῖ καὶ 
10 περιάγει ὅπου βούλεται καὶ ὅπως ἐν διαφόροις ἰδέαις 
καὶ φύσεσιν' ὥσπερ ἀμέλει καὶ ὁ τῆς πόλεως νόμος 
Ῥἀκένητος ὧν ἐν ταῖς τῶν χρωμένων ψυχαῖς πάντα οἷ- 
* χονομεῖ τὰ κατὰ τὴν πολιτείαν. ἐφεπόμενοι γὰρ αὐ- 
τῷ δῆλον ὅτι ἐξίασιν ἄρχοντες μὲν εἰς τὰ ἀρχεῖα, 
!5 ϑεσμοϑέται δὲ εἰς τὰ οἰκεῖα δικαστήρια, βουλευταὶ 
δὲ καὶ ἐκκλησιασταὶ εἰς συνέδρια τὰ προσήκοντα᾽ καὶ 
ὃ μέν τις εἰς τὸ πρυτανεῖον βαδίξει διαιτησόμενος, 
ὃ δὲ πρὸς τοὺς δικαστὰς ἀπολογησόμενος, ὃ δὲ εἰς τὸ 
δεσμωτήριον ἀποϑανούμενος. γίνονται δὲ καὶ δημο- 
30 ϑοινέαι νόμιμοι καὶ πανηγύρεις ἐνιαύσιαι ϑεῶν τὸ 
ϑυσίαι καὶ ἡρώων ϑεραπεῖαι καὶ χοαὶ κεχμηκότων. 
ἄλλα δὲ ἄλλως ἐνεργούμενα. κατὰ μίαν πρόσταξιν ἢ 

νόμιμον ἐξουσίαν σώξει τὸ τοῦ ποιήσαντος ὅτι 

πόλις δ᾽ ὁμοῦ μὲν ϑυμιαμάτων γέμει," 
25 ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων. 

οὕτως ὑποληπτέον καὶ ἐπὶ τῆς μείξονος πόλεως, λέγω 
δὲ τοῦ κόσμου. νόμος μὲν γὰρ ἡμῖν ἰσοκλινὴς ὁ ϑεὸς 
οὐδεμίαν ἐπιδεχόμενος διόρϑωσιν ἢ μετάϑεσιν, κρείτ- 
τῶν δ᾽ οἶμαι καὶ βεβαιότερος τῶν ἐν ταῖς κύρβεσιν 
3 ἀναγεγραμμένων. ἡγουμένου δὲ ἀκινήτως αὐτοῦ καὶ 
᾿ ἐμμελῶς ὁ σύμπας οἰχονομεῖται δι᾽ αὐτοῦ διάκοσμος 
οὐρανοῦ τε καὶ γῆς, μεμερισμένος κατὰ τὰς φύσεις 


6 

| 

εν 
᾿ 


36 


[82] 


[84] 


[86] 


[88 


[bri 


29 IGANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


άσας ὁμοίως διὰ τῶν οἰκείων σπερμάτων sig và φυτὰ 
καὶ ξῷα κατὰ γένη τε καὶ εἴδη. καὶ γὰρ ἄμπελοι καὶ 
φοίνικες καὶ περσέαι συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι, 
ὥς φησιν ὁ ποιητής. τά τε ἄκαρπα μὲν ἄλλας δὲ παρ- 
ἐχόμενα χρείας. πλάτανοι καὶ πεῦκαι καὶ πύξοι κλῶ- 5 
νές v8 ^ 

κλήϑρη τ᾽ ad ειρῦς τε καὶ εὐώδης κυπάρισσος, 
αἵ τε καρπὸν ὀπώρας ἡδὺν ἄλλως δὲ δυσϑησαύριστον 
PEQUORE | 


| , 
Oyvou καὶ xou καὶ μῆλεί; pese ir 10 


τῶν τὲ ἑῴων τά τε ἄγρια καὶ ἥμερα τά τ᾽ ἐν & ἀέρι καὶ 
ἐπὶ γῆς καὶ ἐν ὕδατι βοσκόμενα γίνεταί τε καὶ ἀκμά- 
ξεν καὶ φϑείρεται τῷ τοῦ ϑεοῦ πειϑόμενα ϑεσμῷ. 
πᾶν γὰρ ἑρπετὸν τὴν γῆν νέμεται, ὥς φησιν Ἡρά- 


κλειτος. | (5 


εἷς δὲ ὧν πολυώνυμός ἐστὶ, κατονομαξόμενος τοῖς 
πάϑεσι πᾶσιν ἅπερ αὐτὸς νεοχμοῖ. καλοῦμεν γὰρ αὖ- 
τὸν καὶ Ζῆνα καὶ Zu, παραλλήλως χρώμενοι τοῖς 
ὀνόμασιν, ὡς κἂν εἰ λέγοιμεν δι᾽ ὃν ξῶμεν. Κρόνου 


δὲ παῖς καὶ Χρόνου λέγεται διήκων ἐξ αἰῶνος ἀτέρ- 30 


μονος εἰς ἕτερον αἰῶνα, ἀστραπαῖός τε καὶ βρονταῖος 
καὶ αἴϑριος καὶ ἀστέριος καὶ κεραύνιός τε καὶ ὑέτιος 
ἀπὸ τῶν ὑετῶν vs καὶ κεραυνῶν καὶ τῶν ἄλλων κα- 
λεῖται, καὶ μὴν κάρπιος μὲν ἀπὸ τῶν καρπῶν, πολιεὺς 


ὃὲ ἀπὸ τῶν πόλεων ὀνομάξεται, γενέϑλιός vs καὶ 35 


ὁμόγνιος καὶ εὐόρκιός τὲ καὶ πατρῷος ἀπὸ τῆς πρὸς 
ταῦτα κοινωνίας, ἕταιρεῖός τε καὶ φίλιος καὶ ξένιος, 
ἔτι δὲ στράτιός τε καὶ τροπαιοῦχος, καϑάρσιός τε καὶ 
παλαμναῖος καὶ ἱκέσιος καὶ μειλίχιος, ὥσπερ οἵ ποιη- 


ταὶ λέγουσι, σωτήρ τε καὶ ἐλευϑέριος ἐτύμως οὕτως 30. 


εἰπεῖν" ὡς δὲ τὸ πᾶν εἰπεῖν, οὐράνιός ve καὶ χϑόνιος, 


5 ,"ι5»»ὺ:- 


CAP. 2. s. 30. 37. QTXIKA 23 


πάσης ἐπώνυμος φύσεως ὧν καὶ τύχης, ἅτε πάντων 
αὐτὸς αἴτιος ὦν. 


Ξενοφῶντος ἐκ τοῦ δ' ἀπομνημονεῦυ - 
μάτων [c. 3] 


s —— Eimé uot, ἔφη, à Ev9vOque , ἤδη ποτέ σοι ἐπῆλ- 
Oev ἐνθυμηϑῆναι ὡς ἐπιμελῶς oí ϑεοὶ ὧν o ἄνϑρω- 
ποι δέονται κατεσκευάκασι; Καὶ ὅς Μὰ τὸν A^, ἔφη, 
οὐκ ἔμοιγε. ᾿᾽4λλ᾽ οἶσϑά γ᾽. ἔφη, ὅτι πρῶτον μὲν 
φωτὸς δεόμεϑα ὃ ἡμῖν o ϑεοὶ παρέχουσι; Νὴ AC, 

10 ἔφη. ὅ γ᾽ εἰ μὴ εἴχομεν. ὅμοιοι τοῖς τυφλοῖς ἂν ἦμεν 
ἕνεκά γε τῶν ἡμετέρων ὀφϑαλμῶν. ᾿Δ4λλὰ μὴν καὶ 
ἀναπαύσεώς γε δεομένοις ἡμῖν νύκτα παρέχουσι κάλ- 
λιστον ἀναπαυτήριον. Πάνυ γε, ἔφη. καὶ τοῦτο χά- 
ρίτος ἄξιον. Οὐκοῦν καὶ ἐπειδὴ ὁ μὲν ἥλιος φωτεινὸς 

15 ὧν τάς τε ὥρας τῆς ἡμέρας ἡμῖν καὶ τἄλλα πάντα σα- 
φηνίξει, ἡ δὲ νὺξ διὰ τὸ σκοτεινὴ εἶναι ἀσαφεστέρα 
ἐστίν, ἄστρα ἐν τῇ νυκτὶ ἀνέφηναν, ἃ ἡμῖν τῆς νυ- 
κτὸς τὰς ὥρας ἐμφανίξει, καὶ διὰ τοῦτο πολλὰ ὧν δεό- 
pet πράττομεν; Ἔστι ταῦτα, ἔφη. ᾿Δλλὰ μὴν ἥ ye 

20 σελήνη οὐ μόνον τὴς νυκτὸς ἀλλὰ καὶ τοῦ μηνὸς τὰ 
μέρη φανερὰ ἡμῖν ποιεῖ; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Τὸ δέ, 
ἐπεὶ τροφῆς δεόμεϑα, ταύτην ἡμῖν ἐκ τῆς γῆς ipie 
δόναι καὶ ὥρας ἁρμοττούσας πρὸς τοῦτο παρέχειν αἵ 

᾿ς ἡμῖν οὐ μόνον ὧν δεόμεϑα πολλὰ καὶ παντοῖα παρα- 
35 σκευάζξουσιν ἀλλὰ καὶ oig εὐφραινόμεϑα; Πάνυ, ἔφη, 
᾿ς καὶ ταῦτα φιλάνϑρωπα. Τὸ δὲ καὶ ὕδωρ παρέχειν 
ἡμῖν οὕτω πολλοῦ ἄξιον, ὥστε συμφύειν τε καὶ συν- 
αὔξειν τῇ γῇ καὶ ταῖς ὥραις πάντα τὰ χρήσιμα ἡμῖν, 
συντρέφειν δὲ καὶ αὐτοὺς ἡμᾶς, καὶ μιγνύμενον πᾶσι 
80 τοῖς τρέφουσιν ἡμᾶς εὐκατεργαστύτερά τε καὶ ὠφε- 
λιμώτερα καὶ ἡδίω ποιεῖν αὐτά, καὶ ἐπειδὴ πλείστου 


97 


[90] 


[92] 


(3) 


(4) 


94 IQANNOT XETOBAIOT LiB. 1 


δεόμεϑα τούτου, ἀφϑονέστατον αὐτὸ παρέχειν ἡμῖν; 
Καὶ τοῦτο, ἔφη. προνοητικόν. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Σοφιστοῦ [p. 265] 

Ποιητικῆς δὴ πρῶτον ἔστω δύο μέρη. Ποίων; 
Τὸ μὲν ϑεῖον τὸ δ᾽ ἀνθρώπινον. Οὔ zo μεμάϑηχκα. 5 
Ποιητικόν,. εἴπερ μεμνήμεϑα τὰ κατ᾽ ἀρχὰς λεχϑέντα, 
πᾶσαν ἔφαμεν εἶναι δύναμιν, ἥτις ἂν αἰτία γίγνηται 
τοῖς μὴ πρότερον οὖσιν ὕστερον γίγνεσϑαι. Μεμα- 
ϑήκαμεν. 

Ζῷα δὴ πάντα ϑνητὰ καὶ δὴ φυτά, ὅσα τ᾽ ἐπὶ γῆς 10 
ἐκ σπερμάτων καὶ διξῶν φύεται καὶ ὅσα ἄψυχα ἐκ γῆς 
ἐν γῇ ξυνίσταται σώματα τηκτὰ καὶ ἄτηκτα, μῶν ἄλ- 
λου τινὸς ἢ ϑεοῦ δημιουργοῦντος φήσομεν ὕστερον 
γίγνεσϑαι πρότερον οὐκ ὄντα; ἢ τῶν πολλῶν δόγματι 
χρώμενοι ποιητῶν, τὴν φύσιν αὐτὰ γεννᾶν ἀπό τινος 15 
αἰτίας αὐτομάτης καὶ ἄνευ διανοίας φυούσης, ἢ μετὰ 
λόγου τε καὶ ἐπιστήμης ϑείας ἀπὸ ϑεοῦ γιγνομένης 
διὰ τὴν ἡλικίαν πολλάκις ἀμφότερα μεταδοξάξω" νῦν 
μὲν βλέπων εἰς σὲ καὶ ὑπολαμβάνων κατὰ ϑεὸν αὐτὰ 
γίγνεσϑαι, ταύτῃ καὶ αὐτὸς νενόμικα. Καλῶς ys, ὦ 30 
Θεαίτητε, καὶ εἰ μέν σε ἡγούμεϑα τὸν εἰς τὸν ἔπειτα 
χρόνον ἄλλως πὼς δοξαξόντων εἶναι, νῦν ἂν τῷ λόγῳ. 
μετὰ πειϑοῦς ἀναγκαίας ἐπεχειροῦμεν πόιεῖν ὁμολο- 
ysiv' ἐπειδὴ δέ σου καταμανϑάνω τὴν φύσιν, ὅτι καὶ 
ἄνευ τῶν παρ᾽ ἡμῶν λόγων αὐτῇ πρόσεισιν ἐφ᾽ 'ὰ νῦν 20 
ἕλκεσϑαι φῇς, ἐάσω" χρόνος γὰρ ἐκ περιττοῦ γίγνοιτ᾽ 
ἄν" ἀλλὰ ϑήσω τὰ μὲν φύσει λεγόμενα ποιεῖσϑαι 
ϑείᾳ τέχνῃ, τὰ δ᾽ ἐκ τούτων ὑπ᾽ ἀνθρώπων ξυνιστά- 
μενα, ἀνθρωπίνῃ, καὶ κατὰ τοῦτον δὴ τὸν λόγον δύο 
ποιητικῆς γένη, τὸ μὲν ἀνθρῴπινον εἶναι τὸ δὲ ϑεῖον. 3o 
Ὀρϑῶς. 


------- 


CAP. 2. s. 38. 39. QTEXIKA 25 


Ὀνάτου ἐκ τοῦ περὶ 9500 καὶ ϑείου. 
z Ὁ μὲν ϑεὸς τὰ τῶν ἄλλων ξῴων ἐπαΐει, οὔτε 0ga- 
τὸς ὧν οὔτε ἐπαϊστός. εἰ μή τισι πάγχυ ὀλίγοις τῶν 
ἀνθρώπων. αὐτὸς μὲν γὰρ 0 ϑεός ἐντι νόος καὶ ψυχὰ 
5 καὶ τὸ ἁγεμονικὸν τῶ σύμπαντος κόσμω᾽ ταὶ δυνά- 
μιὲς δ᾽ αὐτῶ αἰσϑηταὶ τά τ᾽ ἔργα, ὧν οἶμαι νομεύς, 
καὶ ταὶ πράξιες καὶ ταὶ κατὰ τὸν σύμπαντα κόσμον 
ἐπιστρωφάσιες. 
ὁ μὲν ὦν ϑεὸς αὐτὸς οὔτε ὁρατὸς οὔτε αἰσϑητός, 
10 ἀλλὰ λόγῳ μόνον καὶ νόῳ ϑεωρατός᾽" τὰ δ᾽ ἔργα αὐτῶ 
καὶ ταὶ πράξιες ἐναργέες τε καὶ αἰσϑηταί ἐντι πάν- 
τεσιν ἀνθρώποις. δοκέει δέ μοι καὶ μὴ εἷς εἶμεν 
ϑεός, ἀλλ᾽ εἷς μὲν 0 μέγιστος καὶ καϑυπέρτερος καὶ ὁ 
κρατέων τῶ παντός, τοὶ δ᾽ ἄλλοι πολλοὶ διαφέροντες 
15 κατὰ δύναμιν" βασιλεύεν δὲ πάντων αὐτῶν ὃ καὶ 
κράτει καὶ μεγέϑει καὶ ἀρετᾷ μέξων. οὗτος δέ κα εἴη 
ϑεὸς ὁ περιέχων τὸν σύμπαντα κόσμον, τοὶ δ᾽ ἄλλοι 
ϑεοὶ οἱ ϑέοντές ἐντι κατ᾽ οὐρανὸν σὺν τᾷ τῶ παντὸς 
περιαγήσι, κατὰ λόγον ὀπαδέοντες τῷ πράτῳ καὶ νοα- 
0 τῷ. τοὶ δὲ λέγοντες ἕνα ϑεὸν εἶμεν ἀλλὰ μὴ πολλὼς 
ἁμαρτάνοντι" τὸ γὰρ μέγιστον ἀξίωμα τᾶς ϑείας 
ὑπεροχᾶς οὐ συνθεωρεῦντι. λέγω δὴ τὸ ἄρχεν καὶ 
καϑαγέεσϑαι τῶν ὁμοίων, καὶ κράτιστον καὶ καϑυ- 
πέρτερον εἶμεν τῶν ἄλλων. τοὶ δ᾽ ἄλλοι ϑεοὶ ποτὶ 
. 25 τὸν πρᾶτον ϑεὸν xol νοατὸν οὕτως ἔχοντι. ὥσπερ χο- 
: ρευταὶ ποτὶ κορυφαῖον. καὶ στρατιῶται ποτὶ στρα- 
ταγόν, καὶ λοχῖται καὶ συντεταγμένοι ποτὶ ταξιάρχαν 
καὶ λοχαγέταν, ἔχοντες φύσιν ἕπεσϑαι καὶ ἐπακολου- 
ϑὲν τῷ καλῶς καϑαγεομένῳ. ξυνὸν μὲν Qv αὐτῶν 
m τὸ ἔργον ἐντὶ καὶ τῶ ἄρχοντος καὶ τῶν ἀρχομένων, 
—. ἀλλ᾽ οὔ κα ἔτι δύναιντο συντετάχϑαι τοὶ ἀρχόμενοι 
ποτὶ τὸ ἔργον ἀπολειφϑέντες ἁγεμόνος, ὥσπερ οὐδὲ 


39 


[94] 


[96] 


20 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


ἀοιδοὶ ποτὶ συναοιδίαν οὐδὲ στρατιῶται ποτὶ στρατα- 
γίαν ἀπολειφϑέντες τοὶ μὲν στραταγῶ τοὶ δὲ κορυ- 
gato. 


[98] τοιαῦτα δὲ φύσις οὐδενὸς ποτιδεῖται οὔτε συγγε-. 


νέος οὔτε ἔξωϑεν, διόπερ οὔτε ἐκ δυοῖν ἄρμοσται ψυ- 
χᾶς καὶ σώματος, καὶ γὰρ διόλω ἐντὶ ψυχά, οὔτ᾽ ἐναν- 
τίων τινῶν, τὰ γὰρ ἐναντία καὶ κρατὲν καὶ κρατεῖ- 
σϑαι πέφυκεν. & δέ γα τῷ σώματος κρᾶσις μιαίνει τὸ 
καϑαρὸν τᾶς ψυχᾶς" ἃ μὲν γὰρ ἀκήρατος καὶ ϑεῖός 
(5) vvv, τὸ δὲ ϑνατὸν καὶ ϑολομιγές᾽ οὕτω δὲ μιαίνει 
(7) καὶ μόλυβδος χρυσὸν καὶ πᾶν τὸ τᾷ φύσι γνήσιον τὸ 
(8) νόϑον. ὅλως δὲ τὸ σῶμα τοῖς ϑνατοῖς δέδωκεν ὃ ϑεὸς 
ξῴοις δι᾿ ἀιδίαν ἀνάγκαν καὶ ἄφυκτον. φύσι γὰρ 
ἄπορον καὶ πτωχὸν πᾶν τὸ γενέσιος κεκοινωνηκός. 
ϑεὸς μὲν ὦν ἔτι καϑάπερ ἐν ἀρχᾷ τῶ λόγω εἷπον" 
[100] αὐτὸς γὰρ ἀρχὰ καὶ πρᾶτον᾽ ϑεῖος δὲ 0 κόσμος καὶ τὰ 
ἐν αὐτῷ δινεύμενα πάντα. ὡς ὁμοίως δὲ καὶ δαίμων 
ἐντὶ à ψυχά; αὐτὰ γὰρ ἄρχει καὶ κινεῖ τὸ διόλω ξῷον. 
δαιμόνιον δὲ τὸ σῶμα καὶ τὰ τούτω δὲ πάντα. δεῖ ὦν 
οὕτω διαιρὲν ϑεὸν καὶ ϑεῖον καὶ δαίμονα καὶ δαι- 
μόνιον. 
40 ἀρριανοῦ Ἐπικτητείου ἐκ τοῦ περὶ 

| εὐαρεστήσεως (I, 12) 

Περὶ ϑεῶν ot μέν τινες εἰσὶν oí λέγοντες μηδὲ si- 
ναι τὸ ϑεῖον, ot δὲ εἶναι μὲν ἀργὸν δὲ καὶ ἀμελὲς καὶ 
μὴ προνοεῖν μηδενός". τρέτοι δὲ οἵ καὶ εἶναι καὶ προ- 
νοεῖν, ἀλλὰ τῶν μεγάλων καὶ οὐρανέων, τῶν δὲ ἐπὶ 
γῆς μηδενός᾽ τέταρτοι δ᾽ οἵ καὶ τῶν ἐπὶ γῆς καὶ τῶν 
οὐρανίων, εἰς κοινὸν δὲ μόνον καὶ οὐχὶ καὶ xav. ἰδίαν 
ἑκάστου" πέμπτοι δέ, ὧν ἦν καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Σω- 
κράτης, of λέγοντες ὅτι “οὐδέ σε λήϑω κινύμενος 

[102] εἴπερ οὖν ὑγιῶς λέγεται τέλος εἶναι τὸ ἕπεσϑαι ϑεῶ, 


5 


— 


5 


25 


CAP. 2. 5,39, 40. cA P. ὃ. $.1—5. ΦΥΣΙΚΑ 27 


ἀναγκαῖον περὶ ἑκάστου τούτων ἐπεσχέφϑαι. εἰ γὰρ 
μὴ εἰσὶ ϑεοί, πῶς ἐστι τέλος ἕπεσϑαι ϑεοῖς; εἰ δὲ εἰσὶ 
μὲν μηδενὸς δὲ ἐπιμελούμενοι, καὶ οὕτω πῶς ὑγιὲς 
ἔσται; ἀλλὰ δὴ καὶ ὄντων καὶ ἐπιμελουμένων, εἰ μη- 
5 δεμία διάδοσις εἰς ἀνθρώπους ἐστὶν ἐξ αὐτῶν, καὶ νὴ 
Δία γε καὶ εἰς ἐμέ, πῶς ἔτι καὶ οὕτως ὑγιές ἐστιν; 
πάντα οὖν ταῦτα ὁ καλὸς κἀγαϑὸς ἐπεσκεμμένος τὴν 
αὑτοῦ γνώμην ὑποτέταχε τῷ διοικοῦντι τὰ πάντα, 
καϑάπερ οἱ ἀγαϑοὶ πολῖται τῷ νόμῳ τῆς πόλεως. 


10 Κεφ. γ΄. 
ΠΕΡῚ ΔΙΚΗΣ ΠΑΡᾺ ΤΟΥ ΘΕΟΥ͂ ΤΕΤΑΓΜΈΝΗΣ EIIO-[104] 
IITETEIN ΤΑ ἘΠῚ ΤῊΣ ΓΙΓΝΟΜΕΝΑ ὝΠΟ ΤΩΝ 
ANOP9IIS9N ΤΙΜΩ͂ΡΟΝ ΟΥ̓ΣΑΝ ΤῸΝ 
'AMAPTANONTON. 


15 Ἡσιόδου Ἔργων [274] 1 
Τόνδε γὰρ ἀνθρώποισι νόμον διέταξε Κρονίων, 
ἰχϑύσι μὲν καὶ ϑηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεεινοῖς 
ἔσϑειν ἀλλήλους. ἐπεὶ οὐ δίκη ἐστὶν ἐν αὐτοῖς. 
ἀνϑρώποισι δ᾽ ἔδωκε δίκην. ἣ πολλὸν ἀρίστη. 
20 Σοφοκλῆς [(Ed. Tyr. 551] 2 
Eiv' ovv νομίζεις ἄνδρα συγγενῆ κακῶς 
δρῶν οὐχ ὑφέξειν τὴν δίκην, οὐκ εὖ φρονεῖς. 


| Εὐριπέδης Οἰδίποδι 3 
Ὁρῶ γὰρ χρόνῳ 
25 δίκαν πάντ᾽ "orm εἰς φῶς βροτοῖς. 
4 1 
Φϑείρει Ts ἡ πρόνοια τὴν ἀβουλίαν. .. [106] 
[Εὐριπέδου ἴοη. 440] 5 


᾿Δφετὰς δίωκε" καὶ γὰρ ὅστις ἂν gorii» 


30 xaxüg πεφύχῃ,; ξημιοῦσιν oí ϑεοί. 


98 IGANNOT ETOBAIOT Ls. 1 


Οὐ δῆκταί γέ πὼς κύνες ϑεοί" 
, $2 ve , ^ MI ' , , 
ἀλλ᾽ ἡ δίκη γὰρ καὶ κατὰ σκότους βλέπει. 


j [Σοφοκλέους] 
Θεοῦ δὲ πληγὴν ovy ὑπερπηδᾷ βροτός, ὃ 
8 [Εὐριπέδου]) 


Εἴμαρμένον δὲ τῶν κακῶν βουλευμάτων 
κακὰς ἀμοιβὰς ἔστι καρποῦσϑαι βροτούς. 
9 
Οὐχ εὕδει Διὸς 10 
ὀφθαλμός, ἐγγὺς δ᾽ ἐστὶ καίπερ ὧν πρόσω. 
10 ον ὦ 
[1089 Οὐ γάρ τις οὐδὲ χρημάτων ὑπεργέμων᾽ 
νόμον μιαίνων ἀσφαλῶς γηρασεται" 
ἀλλ᾽ ἡμέρας ἢ νυκτὸς ἡ δίκη ποτὲ 15 
τῷ δυσσεβοῦντι σῖγ᾽ ἔχουσ᾽ ἐνήλατο. 


1 ὍΝ t 
Τὸ μὴ δίκαιον ἔργον οὐ λήϑει ϑεούς. 
12 v ROM. 
“1αίμων βροτοῖσι πόλλ᾽ ἀνευρίσκει κακά. 20 
13 [Ἡσιόδου "Eoy. 704] 
Εὖ δ᾽ ὄπιν ἀϑανάτων μακάρων πεφυλαγμένος 
εἶναι. 
14 Εὐριπίδης Μεναλέππῃ 
Zoxsivs πηδᾶν τἀδικήματ᾽ εἰς ϑεοὺς 25 


πτεροῖσι, κἄπειτ᾽ ἐν Zhiüg δέλτου πτυχαῖς 
[110] γράφειν τιν᾽ αὐτά, Ζῆνα δ᾽ εἰσορῶντά νιν 
ϑνητοῖς δικάξειν; οὐδ᾽ ὃ πᾶς ἂν οὐρανὸς 
Διὸς γράφοντος τὰς βροτῶν ἁμαρτίας 
ἐξαρκέσειεν. οὐδ᾽ ἐκεῖνος ἂν σκοπῶν ' 80 
πέμπειν ἑκάστῳ ξημίαν" ἀλλ᾽ ἡ δίκη 
ἐνταῦϑαά xov στὶν ἐγγύς, εἰ βούλεσϑ᾽ ὁρᾶν. 


m 


cAP. 9. 5. 0—21. QTXIKA 29 


TIT M 14. 
“ύπας μὲν ἀνθρώποισιν ὦ γύναι ϑεοὶ 
τοῖσιν διδοῦσιν oUg ἂν ἐχϑαίρωσ᾽., ἐπεὶ 
οὔ σφιν πονηρόν ἐστιν. 
δ Εὐριπέδης Φρέξῳ 15 
Ὅστις δὲ ϑνητῶν οἴεται τοὐφ᾽ ἡμέραν 
κακόν τι πράσσων τοὺς ϑεοὺς λεληϑέναι, 
δοκεῖ πονηρὰ καὶ δοκῶν ἁλίσκεται, [112] 
ὅτ᾽ ἂν σχολὴν ἄγουσα τυγχάνῃ zx, 
10 τιμωρίαν ἔτισεν ὧν ἦρξεν κακῶν. 


Ὀξὺς ϑεῶν ὀφϑαλμός ἐστι πάντ᾽ ἰδεῖν. 


"Ec9' , ὡς ἔοικεν. ἔστιν οὐχ ὁρώμενον 
15 τοῖς ξῶσιν ἡμῖν οὐδὲ προσδοκώμενον 
δαιμόνιον, ᾧ μέλει τὶ τοῦ ϑνητοῦ βίου. 
[Εὐριπέδου Elect. 953] 18 
Aíxqv δέδωκας" ὧδέ vig κακοῦργος ὧν 
μή μοι, τὸ πρῶτον βῆμ᾽ ἐὰν δράμῃ καλῶς, 


20 νικᾶν δοκείτω τὴν δίκην. πρὶν ἂν πέλας [114] 
γραμμῆς ἵκηται καὶ τέλος κάμψῃ βίου. 
Διονυσίου. 19 
β Ὁ τῆς δίκης ὀφϑαλμὸς ὡς δι᾿ ἡσύχου (9) 
λεύσσων προσώπου πάνϑ᾽ ὁμῶς ἀεὶ βλέπει. 
25 Σοφοκλῆς Αἴαντι [758] 20 


Τὰ γὰρ περισσὰ κἀνόνητα σώματα 
πίπτειν βαρείαις πρὸς ϑεῶν δυσπραξίαις 
ἔφασχ᾽ ὁ μάντις, ὅστις ἀνθρώπου φύσει 
βλαστὼν ἔπειτα μὴ κατ᾽ ἄνϑρωπον φρονῇ. 
.30 Εὐριπέδου 21 
Οὔτοι προσελϑοῦσ᾽ ἡ δίκη Gs πώποτε 
παίσει πρὸς ἧπαρ, οὐδὲ τῶν ἄλλων βροτῶν 


30 — IGANNOT ZTOBAIOT Tus. 1 


΄ ΕΣ 
[110]τὸν ἄδικον, ἀλλὰ σῖγα καὶ βφαδεῖ ποδὶ 
στείχουσα μάρπτει τοὺς κακοὺς ἀεὶ βροτῶν. 
22 Θεοδέκτου 
Ὅστις δὲ ϑνητῶν μέμφεται τὰ Oel , ὅτι 
οὐκ εὐϑὺς ἀλλὰ τῷ χρόνῳ μετέρχεται 
τοὺς μὴ δικαίους, πρόφασιν εἰσακουσάτω᾽ 
εἰ μὲν γὰρ αὐτίκ᾽ ἦσαν αἴ τιμωρίαι, 
πολλοὶ διὰ φόβον xov δι᾽ εὐσεβῆ τρόπον 
[Π18]ϑεοὺς ἂν ηὖξον" νῦν δὲ τῆς τιμωρίας 
ἄπωϑεν οὔσης, τῇ φύσει χρῶνται βροτοί. 
ὅταν δὲ φωραϑῶσιν ὀφϑέντες κακοί, 
τίνουσι ποινὰς ὑστέροισιν ἐν χρόνοις. 
23 Εὐριπίδου ᾿ἀνδρομέδας 
Τήν τοι δίκην λέγουσι παῖδ᾽ εἶναι Διός, 
ἐγγύς τε ναίειν τῆς βροτῶν τιμωρίας. 


24 Αἰσχύλου 
“ράσαντι γάρ τοι καὶ παϑεῖν ὀφείλεται. 
25 Εὐριπέδου ᾿Αντιόπη 


Δέκα τοι δίκα χρόνιος. ἀλλ᾽ ὅμως 
ὑποπεσοῦσ᾽ ἔλαϑεν ὅταν ἴδῃ τιν᾽ ἀσεβῆ βροτῶν. 
20. 27 Αἰσχύλου 
Τό τοι κακὸν ποδῶκες ἔρχεται βροτοῖς, 
[120] καὶ τοὐπέκλημα τῷ περῶντι τὴν ϑέμιν. 
28 ous 
Ὁρᾷς δίκην ἄναυδον ovy ὁρωμένην 
εὔδοντι καὶ στείχοντι καὶ καϑημένῳ" 
ἑξῆς δ᾽ ὀπαδεῖ δόχμιον, ἄλλοϑ᾽ ὕστερον. 
29 A I ENDE 
Οὐδὲν καλύπτει τῶν κακῶς εἰργασμένων, 
ὅ τι δ᾽ ἂν ποιῇς ἀεὶ νόμιξ᾽ ὁρᾶν τινά. 
80 ΑΝ | | 
[122] Ἐχϑρὸς μὲν ἁνήρ, ἀλλὰ τὴν δίκην σέβω. 


10 


2 


Ξ- 


ἐῷ 
Qt 


30 


* 
(000 WM SPRECHEN 


cAP. ὃ. 8. 21--40. . ΦΥΣΙΚΑ 31 


Ὁμήρου [θὰἀ. ξ΄. 83] 3l 
Qv γὰρ σχέτλια ἔργα ϑεοὶ μάκαρες judobihy; 
ἀλλὰ δίκην τένουσι καὶ αἴσιμα ἔργ᾽ ἀνθρώπων. 


[Σοφοκλέους] 82 
δ. "Ad γὰρ εὖ πίπτουσιν οἵ Διὸς κύβοι. 
, Εὐριπέδου Avtiózq 33 


Τήν τοι δίκην λέγουσι παῖδ᾽ εἶναι χρόνου, 
δείκνυσι δ᾽ ἡμῶν ὅστις ἔστ᾽ ἢ μὴ κακός. 
[49 χιλόχου] 34 
10 — 'Q Ζεῦ πάτερ Ζεῦ, σὸν μὲν οὐρανοῦ κράτος, 
σὺ δ᾽ ἔργ᾽ ἐπ᾿ ἀνθρώπων ὁρᾷς 
λεωργὰ κἀϑέμιστα, σοὶ δὲ ϑηρίων [124] 
ὕβρις τε καὶ δίκη μέλει. 
Εὐριπίδης ᾿ἀρχελάῳ | 35 
15 Τὰ γὰρ ovx 0g9 c πρασσόμεν᾽ 0g Os 
τοῖς πράσσουσιν κακὸν 1496. 
[Σοφοκλῆς Ἠλ. 696] 86 
Καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦϑ᾽ * ὅταν δέ τις ϑεῶν 
βλάπτῃ, δύναιτ᾽ ἂν οὐδ᾽ ἂν ἰσχύων φυγεῖν. 
20 Σοφοκλῆς Αἴαντι 37 
Τὸ χρύσεον δὲ τᾶς δίκας δέδορκεν 
Oppo τὸν δ᾽ ἄδικον ἀμείβεται. 
Ἡσιόδου ϑεογονέας [317] 38 
Καὶ Μοίρας καὶ Κῆρας ἐγείνατο νηλεοποίνους, 
25 αἵ T ἀνδρῶν τε ϑεῶν ve παραιβασίας ἐφέπουσαι 


οὐδέποτε" λήγουσι ϑεαὶ δεινοῖο χόλοιο, [126] 
πρίν γ᾽ ἀπὸ τῷ δώωσι κακὴν ὄπιν ὅστις ἁμάρτῃ. 
Εὐριπέδης Πολυείδῳ 39 
Οὐδεὶς παρανομῶν πρὸς ϑεοὺς ἐχέγγυος. 
| 90 [Εὐριπέδου] 40 


Συγγνώμονάς τοι τοὺς ϑεοὺς εἶναι δοκεῖς, 
ὅταν τις ὅρκῳ ϑάνατον ἐκφυγεῖν ϑέλῃ 


41 
[128] 


42 


40 
[180] 


4, 


48 


32 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lin. 1 


ἢ δεσμὸν ἢ βίαια πολεμίων κακά, 

ἢ παισὶν αὐϑένταισι κοινωνῇ δόμων; 
ἦ τἄρα ϑνητῶν εἰσιν ἀσυνετώτεροι, 
εἰ τἀπιεικῆ πρόσϑεν ἡγοῦνται δίκης. 


Μόνη ᾽στὶν ἀπαραίτητος ἀνθρώποις δίκη. 
Μὴ μουσοποίει πρὸς τὸ νηπιώτερον᾽ 
πόρρω γὰρ ἑστὼς ὁ ϑεὸς ἐγγύϑεν κλύει. 
ib 5 10 
Ὅστις λέγει κακὰ φρονῶν, σιγῇ στένει. 


» : A : "s 1 ᾿ 1 1 , 
Aye, τὸ ϑεῖον vovg κακους προς τὴν δίκην. 


Τὸ δὲ ϑεῶν κράτος μέγα κατ᾽ ἀνθρώπους" 15 
ἄφρονες δ᾽ ὁπόσοι τὸ δίκαιον ἄγουσ᾽ ᾿ 
ὑπὸ τᾶς ἀδίκου βιοτᾶς ἀφανές" 
μέγα γὰρ ὄμμα δαιμόνων οἷς τίνουσ᾽ 
ἀμοιβὰς κακῶν. 
Ὁμήρου [1]. π΄. 386) 20 
Καὶ Ζεὺς τ᾽ ἄνδρεσσι κοτεσσάμενος χαλεπήνῃ, 
οὗ βίῃ εἶν ἀγορῇ σκολιὰς κρένωσι ϑέμιστας. 
[Εὐριπέδου ᾿4ρχελάου] 
Δοκεῖς τὰ ϑεῶν σὺ ξυνετὰ νικήσειν ποτέ, 
καὶ τὴν δίκην μακρὰν ἀπῳκέσϑαι βροτῶν; 25 
ἣ δ᾽ ἐγγύς ἐστιν, οὐχ ὁρωμένη δ᾽ ὁρᾷ 
ὃν χρὴ κολάξειν τ᾽ οἶδεν; ἀλλ᾽ ovx οἶσϑα σὺ 
ὁπόταν ἄφνω μολοῦσα διολέσῃ κακούς. 
Σοφοκλῆς Αἴαντι 
Εἰ δείν᾽ ἔδρασας, δεινὰ καὶ παϑεῖν σε δεῖ. 80 
δίχας δ᾽ ἐξέλαμψε ϑεῖον φάος. 


CAP. 3. 5. 40—52. QTZIKA 33 


4Δημοσϑένους [p. 20, 97] 49 
Οὐ yàg ἔστιν, [οὐκ ἔστιν ὦ ἄνδρες ᾿4ϑηναῖοι) 
ἀδικοῦντα καὶ ἐπιορκοῦντα καὶ ψευδόμενον δύναμιν [132] 
βεβαίαν κτήσασϑαι. ἀλλὰ τὰ τοιαῦτα εἰς μὲν ἅπαξ 
5 καὶ βραχὺν χφόνον ἀντέχει" καὶ σφόδρα γε ἤνϑησεν 
ἐπὶ ταῖς ἐλπίσιν, ὦ ἂν τύχῃ, τῷ χρόνῳ δὲ φωρᾶται καὶ 
περὶ αὑτὰ καταρρεῖ. 
Ex τῶν Ἐπικτήτου ἀπομνημονευμά- 50 
τῶν 
ι΄. 4λλ᾽ ὁρῶ, φησί τις, τοὺς καλοὺς xol ἀγαϑοὺς 
καὶ λιμῷ καὶ ῥέγει ἀπολλυμένους" τοὺς δὲ μὴ καλοὺς 
καὶ μὴ ἀγαϑοὺς οὐχ ὁρᾷς τρυφῇ καὶ ἀλαξονείᾳ καὶ 
ἀπειροκαλέᾳ ἀπολλυμένους; ἀλλ᾽ αἰσχρὸν τὸ παρ᾽ 
ἄλλου τρέφεσϑαι. καὶ τίς, ὦ κακόδαιμον, αὐτὸς ἐξ 
ιὸ ἑαυτοῦ τρέφεται ἄλλος γε ἢ ὃ κόσμος; ὅστις γοῦν 
ἐγκαλεῖ τῇ προνοίᾳ ὅτι οἱ πονηροὶ οὐ διδόασι δίκην, 
ὅτι ἐσχυροί εἰσι καὶ πλούσιοι, ὅμοιόν τι δρᾷ ὥσπερ εἰ 
τοὺς ὀφϑαλμοὺς ἀπολωλεκότων αὐτῶν ἔλεγε μὴ δε- 
δωκέναι δίκην αὐτούς, ὅτε οἵ ὄνυχες ὑγιεῖς εἶεν. ἐγὼ 
20 μὲν γὰρ φημὶ πολὺ διαφέρειν μᾶλλον ἀρετὴν κακίας 
. ἢ ὀφθαλμοὶ ὀνύχων διαφέρουσιν. 
[Ἡροδότου Υ. 56] 91 
Ἐν τῇ προτέρῃ νυκτὶ τῶν Παναϑηναίων ἐδόκεε ὁ [134] 
Ἵππαρχος ἄνδρα οἱ ἐπιστάντα μέγαν καὶ εὐειδέα αἰ- 
35 νίσσεσϑαι τάδε τὰ ἔπεα 
τλῆϑι λέων ἄτλητα παϑὼν τετληότι ϑυμῷ" 
οὐδεὶς ἀνθρώπων ἀδικῶν τίσιν οὐκ ἀποτίνει. 
Ἑρμοῦ 
Δαίμων γάρ τις μεγίστη τέτακται, ὦ véxvov, ἐν 
» μέσῳ τοῦ παντὸς εἱλουμένη, πάντα περ ὁρῶσα τὰ ἐπὶ 
γῆς γινόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. καϑάπερ γὰρ ἐπὶ 
τῆς ϑείας τάξεως ἡ πρόνοια καὶ ἀνάγκη τέτακται, τὸν 
Ι STOB. ECL. PHYS. 3 


902 


3A IGANNOT ZTOBAIOT ΕΝ 


αὐτὸν τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν ἀνϑρώπων τέτακται ἡ δίκη 
ταυτὰ ἐκείναις ἐνεργοῦσα. ἐκείνη μὲν γὰρ κρατεῖ τὴν 
τάξιν τῶν ὄντων ὡς ϑείων καὶ ἁ ἁμαρτεῖν μὴ ϑελόντων 
μηδὲ δυναμένων ἀδύνατον γὰρ τὸ ϑεῖον πλανηϑῆ- 
[1861ναι, ἐξ οὗ καὶ τὸ ἀναμαρτεῖν συμβαίνει. ἡ δὲ δίκη 5 
τέτακται τιμωρὸς τῶν ἐπὶ γῆς ἁμαρτανόντων. ἀν- 
ϑρώπων γὰρ γένος ἅτε ϑνητὸν ὃν καὶ ἐκ κακῆς ὕλης 
συνεστὸς ... καὶ μάλιστα ἐκείνοις συμβαίνει τὸ ὀὁλι- 
σϑάνειν οἷς ϑεοπτικὴ δύναμις οὐ πρόσεστι" τούτων 
δὲ καὶ μάλιστα ἐπικρατεῖ ἡ δίκη" καὶ τῇ εἱμαρμένῃ ιτὸ 
ὑπόκεινται διὰ τὰς τῆς γενέσεως ἐνεργείας, τῇ δὲ δίκῃ 
διὰ τὰς ἐν τῷ βίῳ ἁμαρτίας. 
53 Ἱεροκλέους ἐκ τοῦ τένα "o 9 sois 
χρηστέον 
Ἔτι προσδιαληπτέον καὶ ταῦϑ᾽ ὑπὲρ τῶν ϑεῶν, 15 
ὡς εἰσὶν ἄτρεπτοι καὶ ἀραρότες τοῖς κρέμασιν, ὥστε 
τοῦ δόξαντος ἀπ᾿ ἀρχῆς μηδέποτε ἐξίστασϑαι. μία 
γάρ τις ἦν τῶν ἀρετῶν καὶ ἡ ἀμεταπτωσία καὶ ἡ βε- 
βαιότης, ἣν εἰκὸς οὐχ ἥκιστα κἀν ϑεοῖς εἶναι παρέχου- 
σαν τὸ ἵδρυμένον καὶ ἔμπεδον τῶν ἅπαξ αὐτοῖς δο- 10 
ξάντων. ἐξ οὗ δῆλον ὡς οὐδὲ τὰς κολάσεις, ἃς ἔκρινέ 
τισιν ἐπιϑεῖναι τὸ δαιμόνιον, πιϑανὸν παρίεσϑαι. 
καὶ γὰρ αὖ λογίσασϑαι ῥάδιον ὡς, εἰ μεταβάλλουσιν 
οἱ ϑεοὶ τὰς αὑτῶν κρίσεις καὶ ὃν ἔγνωσαν κολάσαι 
[138] παριᾶσιν ἀκόλαστον, οὔτε καλῶς καὶ δικαίως ἂν διοι- 35 
κοῖεν τὰ κατὰ τὸν κόσμον οὔτε ἀπολογισμὸν εἰκότα 
(10) φέρειν ἂν δύναιντο μετανοίας" καὶ τὰ τοιαῦτα ἔοι- 
xev αὐτοσχεδίως καὶ μετ᾽ οὐδενὸς [λόγου] λέγειν ἡ 
ποιητική 
καὶ [τοὺς μὲν] ϑυσίαισι καὶ εὐχωλῇς ἀγανῇσιν 30 
"λοιβῇ τε κνίσῃ τε παρατρωπῶσ᾽ ἄνϑρωποι 
λισσόμενοι, ὅτε κέν τις ὑπερβαίῃ καὶ ἁμάρτῃ. 


CAP. 8. 5. δ2---δὅ. ΦΥΣΙΚΑ 35 


καὶ τὸ “στρεπτοὶ δέ τε καὶ ϑεοὶ αὐτοί συνόλως τε 
πᾶν εἴ τι τούτοις εἴρηται παραπλησίως. 
Ἐν ταὐτῷ 54 
᾽4λλ᾽ οὐ μὴν οὐδ᾽ ἐκεῖνο παρετέον ὡς, εἰ καὶ μὴ 
5 κακῶν τυγχάνουσιν οἱ ϑεοὶ αἴτιοι, τῶν ye τοιούτων 
ἔνια προσάπτουσί τισι καὶ περιβάλλουσιν ἀξίους σω- 
ματικαῖς τε ἐλαττώσεσι καὶ ταῖς τῶν ἐκτός, οὐ κακοη- 
ϑείᾳ χρώμενοι κἀξεπέτηδες δυσχρηστίας ἄνϑρωπον 
οἰόμενοι δεῖν, ἀλλ᾽ ἐν τρόπῳ κολάσεως. καϑάπερ γὰρ 
10 λοιμοὶ καὶ αὐχμοέ, ἔτι δὲ ἐπομβρίαι καὶ σεισμοὶ καὶ 
πᾶν τὸ τοιόνδε τὰ μὲν πολλὰ γίγνεται δι᾽ ἑτέρας αἰ- 
τίας τινὰς φυσικωτέρας, ἔστι δ᾽ ὅτε καὶ ὑπὸ ϑεῶν, 
ἐπειδὰν καιρὸς ἦ δημοσίᾳ καὶ κοινῇ τὰ πολλῶν ἀμ- 
πλακήματα κολασϑῆναι, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ πρὸς 
15 ἕνα χρῶνταί ποτε ϑεοὶ σωματικοῖς τ᾿ ἐλαττώμασι καὶ [140] 
τοῖς τῶν ἐκτός, αὐτοῦ μέντοι κόλασιν, ἐπιστροφὴν δὲ 
καὶ προαέρεσιν ἀμείνω τῶν ἄλλων. 
Πλάτωνος νόμων [p. 716] 95 
Ὁ ϑεὸς μὲν δή, ὥσπερ καὶ ὃ παλαιὸς λόγος, ἀρ- 
30 χήν τὲ καὶ τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων 
ἔχων. εὐϑέα περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενος, 
τῷ δ᾽ ἀεὶ ξυνέπεται δίκη τῶν ἀπολειπομένων τοῦ 
θείου νόμου τιμωρός ἧς ὁ μὲν εὐδαιμονήσειν μέλ- 
.. λῶν ἐχόμενος ξυνέπεται ταπεινὸς καὶ κεκοσμημένος, 
25 ὃ δέ τις ἐξαρϑεὶς ὑπὸ μεγαλαυχίας ἢ χρήμασιν ἐπαι- 
ρόμενος ἢ τιμαῖς ἢ καὶ σώματος εὐμορφίᾳ, ἅμα νεό- 
τητι καὶ ἀνοίᾳ, φλέγεται τὴν ψυχὴν uso ὕβρεως, ὡς 
οὔτ᾽ ἄρχοντος οὔτε τινὸς ἡγεμόνος δεόμενος, ἀλλὰ 
καὶ ἄλλοις ἱχανὸς ὧν ἡγεῖσϑαι, καταλείπεται ἔρημος 
ϑεοῦ" καταλειφϑεὶς δὲ καὶ ἔτι ἄλλους τοιούτους 
προσλαβὼν σχιρτᾷ ταράττων πάνϑ᾽ ἅμα᾽ καὶ πολλοῖς 
τισιν ἔδοξεν εἶναί τις, μετὰ δὲ χρόνον οὐ πολὺν ὑπο- 
41 


36 ἢ ISANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ Lis. 1 


σχὼν τιμωρίαν ov μεμπτὴν τῇ δίκῃ ἑαυτόν ve καὶ oi- 
κον καὶ πόλιν ἄρδην ἀνάστατον ἐποίησεν. 
Τοῦ αὐτοῦ νόμων v [p. 905] 
Ὅτι μὲν γὰρ ϑεοί τε εἰσὶ καὶ ἀνθρώπων ἐπιμέ- 


AovraL, ἔγωγε οὐ παντάπασι φαύλως ἂν ἡμῖν φαίην. 


ἀποδεδεῖχϑαν" τὸ δὲ παραιτητοὺς αὐτοὺς εἶναι τοῖς 
ἀδικοῦσι δεχομένους δῶρα, οὔτε τινὶ συγχωρητέον 
παντί τ᾽ αὖ κατὰ δύναμιν τρόπῳ ἐλεγκτέον. Κάἀλ- 
λιστ᾽ εἶπερ, ποιῶμέν τε ὡς λέγεις. Φέρε καὶ πρὸς 


ϑεῶν αὐτῶν. τένα τρύπον παραιτητοὶ γίγνοιντ᾽ ἂν 10 


ἡμῖν, εἶ γίγνοιντο cv; καὶ τίνες ἢ ποῖοί τινες ὄντες; 
ἄρχοντας μὲν ἀναγκαῖόν zov γίγνεσϑαι τούς ye διοι- 
κήσαντας τὸν ἅπαντα ἐνδελεχῶς οὐρανόν. Οὕτως. 
"AAA. ἄρα τέσι προσφερεῖς τῶν ἀρχόντων; ἤ τινες τού- 
τοις, ὧν δυνατὸν ἡμῖν ἀπεικάξουσι τυγχάνειν μείξο- 
σιν ἐλάττονας ; πότερον ἡνίοχοί τινες ἂν εἶεν τοιοῦ- 
τοι ξευγῶν ἁμιλλωμένων ἢ πλοίων κυβερνῆται; τάχα 
δὲ κἂν ἀπεικασϑεῖεν στρατοπέδων ἄρχουσί τισιν. εἴη 
δ᾽ ἂν καὶ νόσων πόλεμον εὐλαβουμένοις ἰατροῖς ἐοι- 


Ἵ » 
κέναι περὶ δώματα, ἢ γεωργοῖς περὶ φυτῶν γένεσιν 20 


εἰωϑυίας ὥρας χαλεπὰς διὰ φόβον προσδεχομένοις. 
ἢ καὶ ποιμνίων ἐπιστάταις. ἐπειδὴ γὰρ ξυγκεχωρήκα- 
μὲν ἡμῖν αὐτοῖς εἶναι τὸν οὐρανὸν μεστὸν μὲν πολ- 
λῶν ἀγαϑῶν, πολλῶν δὲ καὶ τῶν ἐναντίων, πλειόνων 


δὲ τῶν μή, μάχη δή, φαμέν, ἀϑάνατος ἐστὶν ἡ τοιαύτη 2. 


καὶ φυλακῆς ϑαυμαϑεῦν δεομένη, ξύμμαχοι δὲ ἡμῖν 
ϑεοί τε ἅμα καὶ δαίμονες, ἡμεῖς δ᾽ αὖ χτήματα ϑεῶν 
καὶ δαιμόνων φϑείρει δὲ ἡμᾶς ἀδικία καὶ ὕβρις μετὰ 
ἀφροσύνης, [σώξει δὲ δικαιοσύνη καὶ σωφροσύνη μετὰ 
φρονήσεως, ἐν ταῖς τῶν ϑεῶν ἐμψύχοις οἰκοῦσαι δυ- 80 
νάμεσιν. 


CAP. 9. s. 55. 56. τ ΦΥΣΙΚΑ 47 


Ἐν ταὐτῷ [p. 906 E] 

Τίσιν οὖν δὴ τῶν προρρηϑέντων ἀπεικάξων 
ὁμοίους εἶναι φύλακας ϑεοὺς οὐκ ἂν καταγέλαστος 
γίγνοιτο ἀνθρώπων ὁστισοῦν ; πότερον κυβερνήταις, 

5 λοιβῇ τε οἴνου κνίσῃ τε παρατρεπομένοις αὐτοῖς, ἀνα- 
τρέπουσί δὲ ναῦς ve καὶ ναύτας; Μηδαμῶς. ᾿4λλ᾽ 
οὐ μὴν ἡνιόχοις ἐν ἁμέλλῃ ξυντεταγμένοις, πεισϑεῖ- 
σιν ὑπὸ δωρεᾶς τὴν νίκην ἑτέροις ξεύγεσι προδοῦναι. 
ΖΙιεινὴν γὰρ εἰκόνα λέγοις ἂν λέγων τούτων τὸν λό- 

10 yov. Οὐ μὴν οὐδὲ στρατηγοῖς γε οὐδ᾽ ἰατροῖς οὐδὲ 
γεωργοῖς, οὐδὲ νομεῦσι μήν, οὐδέ τισι κυσὶ κεκηλη-΄ 
μένοις ὑπὸ λύκων. Εὐφήμει. πῶς γὰρ ἄν; AAA οὐ 
πάντων φυλάκων εἰσὶ μέγιστοι καὶ περὶ τὰ μέγιστα 
ἡμῖν οἱ πάντες ϑεοί; Πολύ ys. Τοὺς δὴ κάλλιστά τε 

15 πράγματα φυλάττοντας διαφέροντάς τε αὐτοὺς QU- 
λακῇ πρὸς ἀρετὴν κυνῶν χείρους καὶ ἀνθρώπων μέ- 
σον εἶναι φήσομεν, οἵ τὸ δέκαιον οὐκ ἄν ποτε προ- 
δοῖεν ἕνεκα δώρων παρὰ ἀδίκων ἀνδρῶν ἀνοσίως δι- 
δομένων; Οὐδαμῶς" οὔτε ἀνεκτὸς ὁ λόγος τῶν τε 

;207z69l πᾶσαν ἀσέβειαν ὄντων κινδυνεύει πᾶς ὁ ταύτης 
τῆς δόξης ἀντεχόμενος πάντων ἂν τῶν ἀσεβῶν κεκρί- 
. σϑαῖι δικαιότατα κάκιστος τε καὶ ἀσεβέστατος εἶναι. 
Πορφυρίου ἐκ τοῦ περὶ Στυγός. 56 

Ἰνδοὶ οἱ ἐπὶ τῆς βασιλείας τῆς Avrov(ov τοῦ ἐξ 

25 Ἐμισῶν εἰς τὴν Συρίαν [ἀφικομένου] Βαρδισάνῃ τῷ ἐκ 
τῆς Μεσοποταμίας εἰς λόγους ἀφικόμενοι ἐξηγήσαντο, 
ὡς ὁ Βαρδισάνης ἀνέγραψεν, εἶναί τινα λίμνην ἔτι (142) 
καὶ νῦν παρ᾽ Ἰνδοῖς δοκιμαστηρίαν λεγομένην, εἰς ἥν, 

&v τις τῶν Ἰνδῶν αἰτίαν ἔχων τινὸς ἁμαρτίας ἀρνῆ- 
80 ται [εἰσάγεται.] τῶν δὲ Βραχμάνων τινὲς δοκιμάξου- 
σιν αὐτὸν τοῦτον τὸν τρόπον. πυνϑάνονται τοῦ ἀν- 
ϑρώπου εἰ ϑέλει διὰ τοῦ ὕδατος γενέσϑαι τὴν ἐξέτα- 


“28 IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟῪ LiB. 1 


σιν, καὶ μὴ ϑέλοντα μὲν ὡς ὑπεύϑυνον ἀποπέμπουσι 
τὴν δίκην ἀποτίσοντα, παραδεχόμενον δὲ τὴν βάσα- 
[144]yov εἰσάγουσι μετὰ τῶν κατηγόρων" καταβαίνουσι 
γὰρ καὶ οὗτοι εἰς τὸ ὕδωρ δοκιμασϑησόμενοι μὴ συκο- 
φαντῶσιν. διέρχονται τοίνυν οἱ ἐπιβαίνοντες τοῦ 
ὕδατος εἰς ἕτερον μέρος τῆς λίμνης" τὸ βάϑος δ᾽ ἐστὶν 
ἄχρι τῶν γονάτων παντὸς ὁτουοῦν εἰς αὐτὴν ἐπιβαί- 
νοντος. ὅταν δ᾽ ὁ κατηγορούμενος ἐπιβῇ, ἀναμάρτη- 
τος μὲν ὧν ἀδεῶς διέρχεται ἄχρι τῶν γονάτων ἔχων 
τὸ ὕδωρ, ἁμαρτὼν δὲ ὀλίγον προβὰς βαπτέξεται μέχρι 10 
κεφαλῆς. οἱ δὲ Βραχμᾶνες ἀνασπῶντες αὐτὸν ἐκ τοῦ 
ὕδατος παραδιδόασι τοῖς ἐνάγουσι ξῶντα, καὶ ἀξιοῦσι 
παιδευϑῆναι χωρὶς ϑανατικῆς καταδίκης. γίγνεσϑαι 
δὲ τοῦτο σπανίως, τῷ μηδένα τολμᾶν ἀφνεῖσϑαι τὸ 
ἁμάρτημα διὰ τὸν ἐκ τοῦ ὕδατος ἔλεγχον γιγνόμενον. 15 
ἑκουσίων τοίνυν ἁμαρτημάτων δοκιμαστήριον Ἰνδοὺς 
τοῦτ᾽ ἔχειν τὸ ὕδωρ᾽ ἀκουσίων δὲ ὁμοῦ καὶ ἑκουσίων 
καὶ ὅλως ὀρϑοῦ βίου ἕτερον εἶναι, περὶ. οὗ 0 Βαρδι-᾿ ο΄ 
σάνης τάδε γράφει᾽ ϑήσω γὰρ τἀκείνου κατὰ λέξιν" 
ἔλεγον δὲ καὶ σπήλαιον εἷναι αὐτόματον μέγα ἐν ὄρει 2o 
ὑψηλοτάτῳ σχεδὸν κατὰ μέσον τῆς γῆς, ἐν ᾧ σπηλαίῳ 
[146] ἐστὶν ἀνδριάς, ὃν εἰκάξουσι πηχῶν δέκα ἢ δώδεκα, 
ἑστὼς ὀρϑός, ἔχων τὰς χεῖρας ἡπλωμένας ἐν τύπῳ 
σταυροῦ" καὶ τὸ μὲν δεξιὸν τῆς ὄψεως αὐτοῦ ἐστὶν 
ἀνδρικὸν τὸ δ᾽ εὐώνυμον ϑηλυκόν᾽ ὁμοίως δὲ xalos | 
βραχίων ὁ δεξιὸς καὶ ὁ δεξιὸς ποῦς καὶ ὅλον τὸ [δεξιὸν] [ 
μέρος ἀρσενικόν, καὶ τὸ εὐώνυμον ϑηλυκόν, ὡς ἰδόν-. 
τὰ τινὰ ἐκπλαγῆναι τὴν σύγκρασιν , πῶς ἀδιαιρέτως 
ἔστιν ἰδεῖν τὴν ἀνομοιότητα τῶν δύο πλευρῶν ἐν ἑνὶ 
σώματι. ἐν τούτῳ τῷ ἀνδριάντι λέγουσι γεγλύφϑαι 30 
περὶ τὸν μαζὸν τὸν δεξιὸν ἥλιον καὶ περὶ τὸν ἀριστε- 
ρὸν σελήνην, καὶ κατὰ τῶν δύο βραχιόνων τέχνῃ γε- 


e 


CAP. 8. 5. 96. ΦΥΣΙΚΑ 39 


γλύφϑαι ἀγγέλων ἀριϑμὸν καὶ ὅσα ἐστὶν ἐν τῷ κόσμῳ, 
τουτέστιν οὐρανὸν καὶ ὄρη καὶ ϑάλασσαν καὶ ποταμὸν 
καὶ ὠκεανὸν καὶ φυτὰ καὶ ξῷα καὶ ἁπλῶς ὅσα ἐστί. 
τοῦτον τὸν ἀνδριάντα φασὶ δεδωκέναι τὸν ϑεὸν τῷ 
"υἱῷ, ὁπηνίκα τὸν κόσμον ἔκτιξεν, ἵνα ϑεατὸν ἔχῃ 148] 
παράδειγμα. ἐζήτησα δέ, φησί, ποίας ἐστὶν ὕλης, καὶ 
διεβεβαιοῦτο ὁ Σανδάλης (ἐμαρτύρουν δὲ αὐτῷ καὶ 
οἵ ἄλλοι) μηδένα εἰδέναι ποίας ὕλης ἐστὶν ὁ ἀνδριὰς 
ἐκεῖνος" οὔτε γὰρ χρύσεός ἐστιν οὔτε ἀργύρεος οὔτε 
0 χάλκεος οὔτε λέϑινος οὔτε ἄλλης ὕλης, ἀλλὰ μᾶλλον 
παραπλήσιός ἐστι ξύλῳ στερροτάτῳ καὶ ἀσηπτοτάτῳ, 
μὴ εἷναι δὲ ξύλον. προσετίϑεσαν δὲ λέγοντες ὅτι τῶν 
βασιλέων τις ἠϑέλησεν ἀφελέσϑαι τρέχα ἐκ τῶν περὶ 
τὸν τράχηλον αὐτοῦ, καὶ αἷμα δεῦσαι, καὶ φοβηϑῆ- 
15 ναι τὸν βασιλέα ἐκεῖνον, ὡς μόλις εὐξαμένων τῶν 
Βραχμάνων ἀνακτήσασϑαι ἑαυτόν. ἐπὶ δὲ τῇ κεφαλῇ 
τούτου λέγουσι ϑεοῦ ἄγαλμα εἶναι, ὡς ἐπὶ ϑρόνου 
τινὸς καϑημένου. λέγουσιν δὲ καὶ ἐν τοῖς καύμασιν 
ἱδροῦν ὅλον τὸν ἀνδριάντα τοῦτον, καὶ ῥιπίξεσϑαι 
0 ὑπὸ τῶν Βραχμάνων καὶ παύεσϑαι ἐοὺς ἱδρῶτας" καὶ 
εἰ μὴ ῥιπίξοιεν, πολὺν φέρειν ἱδρῶτα ὡς βρέχεσϑαι 
τὴν περὶ αὐτὸν γῆν. ἐνδοτέρω δὲ αὐτοῦ ἐν τῷ σπη- 
λαίῳ μετὰ πολὺ διάστημα εἶναι"σχότος, ἔνϑα μετὰ 
λαμπάδων εἰσέρχονται οἱ βουλόμενοι, καὶ εὑρίσκουσι [150] 
9 ϑύραν τινά, ἐξ ἧς προέρχεται ὕδωρ καὶ λιμνάξει περὶ 
τὰ τελευταῖα τοῦ δπηλαίου᾽ καὶ ὡς δοκιμάξοντες ἕἑαυ- 
τοὺς εἰσέρχονται διὰ τῆς ϑύρας ἐκείνης. καὶ ὅσοι εἰσὶ 
καϑαροὶ ἀπὸ τῆς φαυλότητος τοῦ βίου, εἰσέρχονται 
ἀνεμποδίστως εὐρυνομένης τῆς ϑύρας, καὶ εὑρίσκουσι 
30 πηγὴν μεγίστην ὕδατος πάνυ διαυγεστάτου καὶ ποτι- 
μωτάτου, ἐξ ἧς τὸ ὕδωρ ἐκεῖνο προέρχεται οἵ δὲ ἐν 
καταγνώσει ὄντες πολὺ ϑλίβουσιν εἰσελϑεῖν διὰ τῆς 


40 IGANNOT ΣΤΟΒΔΙΟΥ Lr. 1 


ϑύρας ἐκείνης, καὶ οὐ δύνανται στενουμένης αὐτοῖς; 
οἵτινες βιαζόμενοι ἐξομολογοῦνται ἐπὶ τῶν ἑτέρων εἴ 
τι ἥμαρτον, καὶ δέησιν ποιοῦνται ἵνα of λοιποὶ &U- 
ξωνται περὶ αὐτῶν, καὶ νηστεύουσι χρόνον τινὰ ἵκα- 
νόν. ἐκεῖ φησὶν εἰρηκέναι τοὺς περὶ τὸν Σανδάλην 5 
συνάγεσϑαι τοὺς Βραχμᾶνας ἡμέρᾳ μέντοι τεταγμένῃ. 
ἀλλὰ εἶναι μέν τινας ἐκεῖ ἔχοντας τὴν διατριβήν, τοὺς 
δὲ ἀλλαχόϑεν συνιέναι ϑέρους ὥρᾳ καὶ περὶ τὸ φϑι- 
νόπωρον πλεοναζούσης τῆς ὑπώρας, ἐπί τε τὴν ϑέαν 
τοῦ ἀνδριάντος καὶ ἐπὶ τὸ ἀλλήλοις συμμῖξαι, καὶ εἰς τὸ 
τὸ πεῖραν ἑαυτῶν λαβεῖν, εἰ δύνανται εἰσελθεῖν διὰ 
τῆς εἰρημένης ϑύρας. γίγνεσθαι δὲ ἐκεῖ ξητήσεις λέ- 
γουσι περὶ τῆς ἐν τῷ σώματι ἐκείνῳ γλυφῆς. οὐδὲ 
γὰρ ἔστι δαδίως πάσῃ τῇ ἀνατυπώσει ἐπιστῆσαι, διά 
τὲ τὸ πολλὰ εἶναι καὶ διὰ τὸ μὴ πάντα τὰ fge καὶ 15 
φυτὰ ἐν πάσῃ χώρᾳ ὑπάρχειν. ἃ μὲν οὖν Ἰνδοὶ ἵστο- 
ροῦσι περὶ τοῦ παρ᾽ αὐτοῖς δοκιμαστηρίου ὕδατος, 
ἔστι ταῦτα. οἶμαν δὲ τούτου καὶ ᾿Ζπολλώνιον τὸν 
Τυανέα μεμνῆσϑαι τοῦ ὕδατος, τοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ 

[152]λέγω. γράφων γὰρ τοῖς Βραχμᾶσιν ὅρκον τινὰ ὀμνύει ὃ | 
"ov μὰ τὸ ταντάλειον ὕδωρ, οὗ με ἐμυήσατε." οἶμαι 
γὰρ Ταντάλου λέγειν τοῦτο διὰ τὸ ἀεὶ τῇ προσδοκίᾳ 
κολάξειν τοὺς ἐπὶ τοῦτο ἐλϑεῖν ἐσπουδακότας, κἀκ 
τούτου ποτὸν ἀρύσασϑαι. 


Κεφ. δ΄. 25 
ΠΕΡῚ ANAUTKHZ, ΚΑΘ᾽ HN AIIAPAITHTOX TA ΚΑΤᾺ 
ΤῊΝ TOT OEOT LIINETAI BOTAHZIN.. 


Mocgíovog Τηλέφου 
'Q καὶ ϑεῶν κρατοῦσα καὶ ϑνητῶν μόνη 
Μοῖρ᾽. ὦ λιταῖς ἄτρωτε δυστήνων βροτῶν 


| CAP.9.8.50. cap. 4. 5.1--. ΦΥΣΙΚΑ 41 


πάντολμ᾽ ᾿ἀνάγκη, στυγνὸν ἣ κατ᾽ αὐχένων [154] 
ἡμῶν ἐρείδεις τῆσδε λατρείας ξυγόν. 
Χαιρ 1 μονος 22 
Χρεία δ᾽ ἀνάγκης οὐκ ἀπῴκισται πολύ. 
5 Ἐὐφιπέδου Βελλεφοφόντῃ 2b 
Πρὸς τὴν ἀνάγκην πάντα τἄλλ᾽ ἔστ᾽ ἀσϑενῆ. 
ἰΣιμωνέδου] ' 2c 
| dvdyua δ᾽ οὐδὲ ϑεοὶ μάχονται. 
ΦΉΣ, 24 
1. Ὁσίᾳ δ᾽ ἀνάγκη πολεμικωτάτη 956g. 
Dro 29 
Οὐδεὶς ἀνάγκης μεῖξον ἰσχύει νόμος. 
Εὐφιπέδου [Alcest. 962] 3 
᾿Εγὼ καὶ διὰ μούσας καὶ μετάρσιος n&o, [156] 


15 καὶ πλείστων ἀρξάμενος λόγων 
κρεῖσσον οὐδὲν ἀνάγκας εὗρον, οὐδέ τι φάρμακον. 
Φιλητᾶ Ἑρμοῦ 4 
Ἰσχυρὰ γὰρ ἐπικρατεῖ ἀνδρὸς ἀνάγκη, 
ἥ δ᾽ οὐδ᾽ ἀϑανάτους ὑποδείδιεν, οἵ τ᾽ ἐν ὀλύμπῳ 
(30 Baiebvó χαλεπῶν ἀχέων οἴκους ἐκάμοντο. 


| Σοφοκλῆς Θυέστῃ : 5 
Πρὸς τὴν ἀνάγκην οὐδ᾽ "άρης ἀνϑίσταται. 
Βὐριπέδης 4ικυμνέῳ . 6 
Τὸ τῆς ἀνάγκης οὐ λέγειν ὅσον £vyóv. 

25 7 
i Θα à ji ς ἐρωτηϑεὶς τί ἰσχυρότατον εἶπεν " ἀνάγκη, [108] 
ο΄ χρατεῖν γὰρ πάντων." 
BE ς.. ἀνάγκη ἐστὶ κρίσις βεβαία καὶ ἀμετάτρεπτος 


᾿ δύναμις προνοίας. 
30 Πυϑαγόρας ἀνάγχην ἔφη περικεῖσθαι τῷ 
" κόσμῳ. 
Παφμενέδης καὶ Φημόκριτος. οὗτοι πάν- 


L4 


42 ISANNOT EZTOBAIOT Lan. 1 


oTO κατ᾽ ἀνάγκην" τὴν δ᾽ αὐτὴν εἶναι epa dum καὶ 
[100] δώεην καὶ πρόνοιαν καὶ κοσμοποιόν. 

Μεύκιππος πάντα κατ᾽ ἀνάγκην, τὴν δ᾽ αὐτὴν 
ὑπάρχειν εἱμαρμένην λέγει γὰρ ἐν τῷ περὶ νοῦ “οὐ- 
δὲν χρῆμα μάτην γέγνεται, ἀλλὰ πάντα ἐκ λόγου v6 5 
καὶ ὑπ᾽ ἀνάγκης." 

Πλάτων ὁτὲ μὲν τὴν LANA ὁτὲ δὲ τὴν τοῦ ποι- 

(11) οὖντος πρὸς τὴν ὕλην σχέσιν. καὶ τὰ μὲν εἰς πρόνοιαν 
ἀνάγει τὰ δὲ εἰς ἀνάγκην. λέγει γοῦν ἐν τῷ Τιμαίῳ 
“Μοεμιγμένη γὰρ οὖν ἡ τοῦδε τοῦ κόσμου γένεσις ἐξ 
ἀνάγκης τε καὶ νοῦ συστάσεως ἐγεννήϑη, νοῦ δὲ ἀνά- 
γκῆς ἄρχοντος." 

Ἐμπεδοκλῆς αἰτίαν ᾿αρηδεινην τῶν ἀρχῶν καὶ 
τῶν στοιχείων. 

8 Ἑρμοῦ πρὸς τὸν víOv [Patrit. p. 38] 15 

Ὀρϑῶς μοι πάντα εἶπας ὦ πάτερ, ἀλλ᾽ ἔτι μὲ ἀνά- 

[162]uvgcov τίνα ἐστὶ τὰ κατὰ πρόνοιαν, καὶ τένα κατ᾽ 
ἀνάγκην, ὁμοίως καὶ x«9' εἱμαρμένην ; ἔφην εἶναι ἐν 
ἡμῖν ὦ Τὰτ τρία εἴδη ἀσωμάτων" καὶ τὸ μέν τι ἐστὶ 
νοητόν. τοῦτο μὲν οὖν ἀχρώματον ἀσχημάτιστον ἀσώ- 
ματον. ἐξ αὐτῆς τῆς πρώτης καὶ νοητῆς οὐσίας. εἰσὶ 
δὲ καὶ ἐν ἡμῖν. τούτῳ ἐναντίαι σχηματότητερ ἃς τοῦτο 
ὑποδέχεται. τὸ γοῦν κινούμενον ὑπὸ τῆς νοητῆς οὐ- 
σίας πρός τινα'λόγον καὶ ὑποδεχϑὲν εὐϑέως μεταβάλ- 
λεται εἰς ἕτερον εἶδος κινήσεως. τοῦτο δὲ εἴδωλόν 20 
ἐστι τοῦ νοήματος τοῦ δημιουργοῦ .... τρέτον δέ 
ἐστιν εἶδος ἀσωμάτων, ὃ περὶ τὰ σώματά ἐστι συμβε- 
βηκός, τόπος χρόνος κίνησις σχῆμα ἐπιφάνεια μέγε- 
ϑὸς εἶδος" καὶ τούτων εἰσὶ διαφοραὶ δύο. ἃ μὲν γάρ 
ἐστιν αὐτῶν ἰδίως ποιὰ ἃ δὲ τοῦ σώματος" τὰ μὲν 30 
ἰδίως ποιὰ τὸ σχῆμα ἡ χρόα τὸ εἶδος ὁ τόπος ὃ χρόνος 
ἡ κίνησις, τὰ δὲ τοῦ σώματος ἴδιά ἐστι τὸ ἐσχηματι- 


— 


0 


t 


0. 


CAP. 4. 5.7. 8. cA». ὅ. 5.1—3. ΦΎΣΙΚΑ 43 


σμένον σχῆμα καὶ τὸ κεχρωσμένον χρῶμα, ἔστι δὲ καὶ 
ἡ μεμορφωμένη μορφὴ καὶ ἡ " ἐπιφάνεια καὶ τὸ μέγε- (164) 
ϑὸος᾿ ταῦτά ἐστι τούτων ἀμέτοχα. ἡ μὲν οὖν νοητὴ 
οὐσία πρὸς τῷ ϑεῷ γενομένη ἑαυτῆς ἐξουσίαν ἔχει καὶ 
5 τοῦ σώξειν ἕτερον αὑτὴν σώξουσα, ἐπεί γ᾽ αὐτὴ ἡ οὐ- 
. σία ὑπ᾽ ἀνάγκην οὐκ ἔστιν" ὑπολειφϑεῖσα δὲ ὑπὸ τοῦ 
ϑεοῦ αἱρεῖται τὴν σωματικὴν φύσιν, καὶ ἡ αἵρεσις αὐ- 
τῆς κατὰ πρόνοιαν τοῦτο δὲ τοῦ κόσμου γίνεται. τὸ 
δὲ ἄλογον πᾶν κινεῖται πρός τινα λόγον" καὶ ὁ μὲν 
10 λόγος κατὰ πρόνοιαν, τὸ δὲ ἄλογον κατ᾽ ἀνάγκην, 
τὰ δὲ περὶ τὸ σῶμα συμβεβηκότα καϑ' εἱμαρμένην. 
καὶ οὗτός ἐστιν ὃ λόγος τῶν κατὰ πρόνοιαν καὶ ἀνά- 
γκην καὶ καϑ'᾽ εἱμαρμένην. — 


Κεφ. ε΄. 
15 ΠΕΡῚ EIMAPMENHE ΚΑΙ ΤῊΣ ΤΩΝ ΓΙΝΟΜΈΝΩΝ 
ἘΥΤΑΞΙΑΣ. 
Ὁμήρου Ἰλιάδος [ζ΄. 488] E 
Μοῖραν δ᾽ οὔτινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι &v- 
δρῶν, : 
20 οὐ καχὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν và πρῶτα γένηται. 
Εὐριπέδου ᾿ἀνδρομέδας [138] εἰ 1}. 2 
Τὸ δαιμόνιον οὐχ ὁρᾷς : 
ὅπῃ μοῖραν διεξέρχεται, 
στρέφει δ᾽ ἄλλοτ᾽ ἄλλως εἰς ἁμέραν ; 


E- Βακχυλέδου j 3 
i Θνατοῖσι δ᾽ ovx αὐϑαίρετοι 
- οὔτ᾽ ὄλβος οὔτ᾽ ἄκαμπτος Gus οὔτε πάμφϑερσις 
V. στάσις E 
ἀλλ᾽ ἐπιχρίμπτει νέφος ἄλλοτ᾽ ἐπ᾽ ἄλλαν [168] 


30 γαῖαν ἃ πάνδωρος αἶσα. 


44 IGANNOT ETOBAIOT Lr. 1 


4 Μενάνδρου | 
Ἅπαντι δαίμων ἀνδρὶ συμπαρίσταται 
εὐϑὺς γενομένῳ μυσταγωγὺὸς τοῦ βίου. 
5 Ἡσιόδου Θεογονίας [217] 
Καὶ Μοίρας καὶ Κῆῤας ἐγείνατο νηλεοποίνουξ, 6 5 
Κλωϑώ τε Adysoív τε καὶ ἴάτροπον, αἵτε βροτοῖσιν, 
γινομένοισι διδοῦσιν ἔχειν ἀγαϑόν τε κακόν τε. 
6 Εὐριπέδου Ἡρακλειδῶν [608] 
Οὔτινά φημι ϑεῶν ἄτερ ὔλβιον 
οὐ βαρύποτμον ἄνδρα γενέσϑαι.... 10 
[170] μόρσιμα δ᾽ οὔτι φυγεῖν ϑέμις . οὐ σοφίᾳ τις ἀπώσεται" 
ἀλλὰ μάταν ὁ πρόϑυμος ἀεὶ πόνον ἕξει. 
7 Eig Ὑάκινϑον ix τῶν Bíovog βουκο- 
λικῶν 
᾿Δμφασία τὸν Φοῖβον ἕλεν τόσον ἄλγος ἔχοντα. — 15 
δίζετο φάρμακα πάντα, σοφὰν δ᾽ ἐπεμαίετο τέχναν, 
χρῖεν δ᾽ ἀμβροσίῃ καὶ νέκταρι, χρῖεν ἅπασαν 
ὠτειλάν᾽" μοιραῖα δ᾽ ἀναλϑέα τραύματα πᾶντα. 
(2) κ . | 
Μόνη yàg ἐν ϑεοῖσιν ov δεσπόξεται 40. 
Moto! οὐδ᾽ ἐν ἀνθρώποισιν, ἀλλ᾽ αὑτῆς κρατεῖ. | 


^ 


9 maet 
Ὦ, Μοῖρα κεδνῶν xal κακῶν κυνηγέτι. 
10 ᾿ Εὐριπέδου Πηλεῖ 
Κλύετ᾽ ὦ Μοῖραι, Διὸς αἴτε παρὰ 25 
ϑοόνον ἀγχοτάτω ϑεῶν £&Ousvat .. . 
11 Σοφοκλέους ἐκ Φαέδρας 


[17] Περιώσι᾽ ἄφυκτά τε μήδεα 
παντοδαπᾶν βουλᾶν ἀδαμαντέναις 
ὑφαίνεται κερκίσιν αἶσα. 80 

12 6o vM 
Κλωϑὼ Λάχεσις τ᾽ εὐώλενοι 
; 


lirica tix 


| — caP. ὅ. s. 4—15. ΦΥΣΙΚΑ 45 


κοῦραι νυκτός, εὐχομένων ἐπακούσατ᾽ 
οὐράνιαι χϑόνιαί τε δαίμονες 
ὦ πανδείμαντοι, zéuzev ἀμμὲν ῥοδόκολπον εὐνομίαντ114) 
 λιπαροϑρόνους τ᾽ ἀδελφεᾶς, 
5 δέκαν καὶ στεφανηφόρον εἰράναν, 
πόλιν τε τάνδε βαρυφρόνων λελάϑοιτε συντυχιᾶν. 
Σοφοκλῆς Φαέδρᾳ 13 
"Ets ἄρ᾽ οὐδὲ vis veo 9" oyov Qavov: 
οὐ γὰρ πρὸ μοέφας ἡ τύχη βιάξεται. 
10 Ἑρμοῦ 14 
Ἑπτὰ πολυπλανέες κατ᾽ ὀλύμπιον ἀστέρες οὐδὸν 
εἱλεῦνται, μετὰ τοῖσι δ᾽ ἀεὶ ἐπινίσσεται αἰών" 
νυχτιφανὴς Μήνη, στυγνὸς Κρόνος, Ἥλιος ἡδύς, Τ[ΙΤ0] 
παστοφύφος Παφίη, ϑρασὺς Ἄφης, εὔπτερος Ἑρμῆς, 
15 καὶ Ζεὺς ἀρχιγένεϑλος, ἀφ᾽ οὗ φύσις ἐβλάστησεν. 
οἱ δ᾽ αὐτοὶ μερόπων ἔλαχον yévog , ἔστι δ᾽ ἐν ἡμῖν 
Μήνη Ζεὺς Ἄρης Παφίη Κρόνος Ἥλιος Ἑρμῆς" 
τούνεκ᾽ ἀπ᾿ αἰϑερίου μεμερίσμεϑα πνεύματος ἕλκειν 
δάκρυ γέλωτα χόλον γένεσιν λόγον ὕπνον ὄρεξιν. 
20 δάκρυ μέν ἐστι Κρόνος. Ζεὺς ἡ γένεσις, λόγος Ἑρμῆς, 
 ϑυμὸς ἴάρης, Μήνη δ᾽ ἄρ᾽ ὕπνος, Κυϑέρεια δ᾽ ogstic, 
- "HéAióg τε γέλως" “τούτῳ γὰρ ἅπασα δικαίως 
᾿ καὶ ϑνητὴ διάνοια γελᾷ καὶ κόσμος ἀπείρων. 


dax, qe | 15 
[Οἱ στωικοὶ) μὴ διαφέρειν τοῦ εἱμαρμένου τὸ 
κατηναγκασμένον, κατ᾽ ἐπιπλοκὴν μερῶν συνηρτη- 
μένην. 
— Ἡράκλειτος οὐσίαν εἱμαρμένης ἀπεφήνατο λό- [178] 
γον τὸν δι᾽ οὐσίας τοῦ παντὸς διήκοντα. αὕτη δ᾽ 
ἐστὶ τὸ αἰϑέριον σῶμα, σπέρμα τῆς τοῦ παντὸς γενέ- 
6509, καὶ περιόδου μέτρον τεταγμένης. πάντα δὲ 


46 IGANNOT EZTOBAIOT Lrp. 1 


καϑ᾽ εἱμαρμένην, τὴν δ᾽ αὐτὴν ὑπάρχειν ἀνάγκην" 
γράφει γοῦν * ἔστι γὰρ εἱμαρμένη πάντως... 

Πλάτων λόγον ἀΐδιον τὴν οὐσίαν τῆς εἴμαρμέ-: 
νης, καὶ νόμον ἀίδιον τῆς τοῦ παντὸς φύσεως. 

Ποσειδώνιος τρίτην ἀπὸ zfig. πρῶτον μὲν 5 
γὰρ εἶναι τὸν Δέα, δεύτερον δὲ τὴν φύσιν, τρίτην δὲ 
τὴν εἱμαρμένην. 

Ζήνων ὃ στωικὸς ἐν τῷ περὶ φύσεως, δύναμιν 
κινητικὴν τῆς ὕλης κατὰ ταυτὰ καὶ ὡσαύτως, ἥντινα 
μὴ διαφέρειν πρόνοιαν καὶ φύσιν καλεῖν. 10 

[180] ᾿Δντέπατρος ὃ στωικὸς ϑεὸν ἀπεφήνατο τὴν 
εἱμαρμένην. 

Χ φύσιππος δύναμιν πνευματικὴν τὴν οὐσίαν 
τῆς εἱμαρμένης, τάξει τοῦ παντὸς διουκητικήν. τοῦτο 
μὲν οὖν ἐν τῷ δρυνέρῳᾳ περὶ κόσμου" ἐν τῷ δευτέρῳ τι: 
δὲ περὶ ὅρων καὶ ἐν τοῖς περὶ τῆς εἱμαρμένης καὶ ἐν 
ἄλλοις σποράδην πολυτρόπως ἀποφαίνεται λέγων" 
εἱμαρμένη ἐστὶν ὁ τοῦ κόσμου λόγος. ἢ λόγος τῶν ἐν 
τῷ κόσμῳ προνοίᾳ διοικουμένων᾽" 9 λόγος, xa9' ὃν 
τὰ μὲν γεγονότα γέγονε, τὰ δὲ γιγνόμενα γίγνεται, x 
τὰ δὲ γενησόμενα γενήσεται. μεταλαμβάνει δὲ ἀντὶ 
τοῦ λόγου τὴν ἀλήϑειαν. τὴν αἰτίαν, τὴν φύσιν, τὴν " 
ἀνάγκην, προστιϑεὶς καὶ ἑτέρας ὀνομασίας, ὡς ἐπὶ 
τῆς αὐτῆς οὐσίας τασσομένας καϑ᾽ ἑτέρας καὶ ἑτέρας 
ἐπιβολάς. Μοίρας δὲ καλεῖσϑαι ἀπὸ τοῦ κατ᾽ αὐτὸς x: 
διαμερισμοῦ. Κλωϑὼ καὶ “άχεσιν καὶ Avgonov. 46- 
χεσιν μέν, ὅτι οἷα κλήρῳ λελόγχασιν ἕκαστοι κατὰ τὸ 
δίκαιον ἀπονέμεται" ᾿ἄτροπον δέ, ὅτε ἀμετάϑετος 
καὶ ἀμετάβλητός ἐστιν ὃ xa ἕκαστα διορισμὸς ἐξ 
ἀιδίων χρόνων᾽ Κλωϑὸὼ δέ, ὅτι ἡ κατὰ τὴν εἱμαρμέ- x 

(13) νην διανέμησις καὶ τὰ γεννώμενα τοῖς κλωϑωμέ- 
[(8ϑΊνοὶς παραπλησίως διεξάγεται, κατὰ τὴν ἐτυμολογικὴν 


1 
^ ear. 5. s. 15—17. ΦΎΣΙΚΑ 47 


ἐξήγησιν, τῶν ὀνομάτων ἅμα καὶ τῶν 'πραγμάτων 
συμπαρισταμένων ἀχρήστως. | 

Περὶ τῆς ὅλης οἰκονομίας Ἑρμοῦ ἐκ 16 

τῶν πρὸς ᾿Δμοῦν [Patrit, p. 38] 
ὅδ Καὶ ἡ uiv διακρατοῦσα τὸν ὅλον κόσμον πρόνοιά 
ἔστιν, ἡ δὲ συνέχουσα καὶ περιέχουσα ἀνάγκη ἐστίν, 
εἱμαρμένη δὲ ἄγει καὶ περιάγει πάντα καταναγκά- 
ξουσα (φύσις γὰρ αὐτῆς τὸ ἀναγκάξειν) αἰτία γενέσεως 
καὶ φϑορᾶς βίου. ὁ μὲν οὖν κόσμος πρῶτος ἔχει τὴν 
10 πρόνοιαν (πρῶτος γὰρ αὐτῆς τυγχάνει), ἡ δὲ πρόνοια 
ἐξήπλωται ἐν τῷ οὐρανῷ" διότι καὶ ϑεοὶ περὶ αὐτὸν 
στρέφονται καὶ κινοῦνται ἀκάματον καὶ ἄπαυστον κέ- 
νησιν ἔχοντες, εἱμαρμένη δέ, διότι καὶ ἀνάγκη. καὶ 
ἡ μὲν πρόνοια προνοεῖ, ἡ εἱμαρμένη δὲ αἰτία ἐστὶ τῆς 
15 τῶν ἄστρων διαϑέσεως. οὗτος νόμος ἄφυκτος, καϑ'᾽ 
ὃν πάντα τέτακται. 
Ex τῆς Ἰαμβλέχου πρὸς Μακεδόνιον 17 
ἐπιστολῆς 

Πάντα μὲν τὰ ὄντα τῷ ἑνί ἐστιν ὄντα, καὶ y& [184] 
30 αὐτὸ τὸ πρῶτον ὃν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ἐξ ἀρχῆς παράγεται, 
πολὺ δὲ διαφερόντως τὰ ὅπλα αἴτια τῷ évl v0 δύνα- 
ῆσϑαι ποιεῖν παραδέχεται, καὶ κατὰ μέαν συμπλοκὴν 
συνέχεται καὶ συναναφέρεται, τῇ τῶν πολλῶν ἀρχῇ 
προύπάρχοντι. κατὰ δὴ τοῦτον τὸν λόγον x«l τῶν 
περὶ τὴν φύσιν αἰτίων, πολυειδῶν ὄντων καὶ πολυ- 
μερίστων, ἠρτημένων τε ἀπὸ πλειόνων ἀρχῶν, ἀπὸ 
μιᾶς ὅλης αἰτίας τὸ πλῆϑος ἐχκρέμαται, κατὰ μίαν δὲ 
σύνδεσιν πάντα πρὸς ἄλληλα συμπλέκεται, καὶ εἰς ἕν 
ἀνήκει τὸ περιεκτικώτατον τῆς αἰτίας κράτος ὃ σύν- 
δεσμος τῶν πλειόνων αἰτιῶν. οὗτος τοίνυν εἷς εἴρ- 
— γμὸς συμπεφορημένος ἐστὶν ἀπὸ τοῦ πλήϑους, οὐδ᾽ 
᾿ἐπισυνισταμένην ἀπὸ τῆς συμπλοκῆς ποιεῖται τὴν ἕνω- 


now 


ἐν 


48 IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ 1.18.1 


σιν, οὐδὲ διαπεφόῤρηται ἐν τοῖς x9 ἕκαστα᾽ κατὰ δὲ 
τὴν προηγουμένην καὶ προτεταγμένην αὐτῷ τῶν «i- 


τι8ογτιῶν μίαν συμπλοκὴν ἐπιτελεῖ πάντα καὶ συνδεῖ ἐν 


18 


19 


ἑαυτῷ καὶ πρὸς αὑτὸν μονοειδῶς ἀνάγει. μίαν οὖν 
τάξιν πάσας τάξεις ὁμοῦ περιλαβοῦσαν ἐν αὑτῇ τὴν 5 
εἱμαρμένην ἀφοριστέον. 
Ἐκ τῆς Ἰαμβλέχου πρὸς Σώπατρον 
. ἐπιστολῆς 
Τῆς δ᾽ εἱμαρμένης ἡ οὐσία σύμπασά ἐστιν ἐν τῇ 
φύσει" φύσιν δὲ λέγω τὴν ἀχώριστον αἰτίαν τοῦ χό- 10 
σμου καὶ ἀχωρίστως περιέχουσαν τὰς ὅλας αἰτίας τῆς : 
γενέσεως ὅσα χωριστῶς αἵ κρείττονες οὐσίαι καὶ δια- 
κοσμήσεις συνειλήφασιν ἐν ἑαυταῖς. ξωή τε οὖν σω- 
ματοειδής , καὶ λόγος γενεσιουργύς , τά τε ἔνυλα εἴδη 
καὶ αὐτὴ ἡ ὕλη, ἥ v5 συντεϑειμένη γένεσις ἀπὸ τού- 15 
των, κίνησίς τε ἡ τὰ πάντα μεταβάλλουσα, καὶ φύσις 
ἡ τεταγμένως διοικοῦσα τὰ γιγνόμενα, ἀρχαί τὲ αἵ 
τῆς φύσεως καὶ τέλη καὶ ποιήσεις; καὶ αἷ τούτων συν- 
δέσεις πρὸς ἄλληλα, ἀπ᾽ ἀρχῆς τε ἄχρι τοῦ τέλους 


διέξοδοι, συμπληροῦσι τὴν εἱμαρμένην. 20 
Πλουτάρχου ἐκ τοῦ si ἡ τῶν μελλόν- 
τῶν πρόγνωσις ὠφέλιμος 4 


To M ΐ , » * 3 , 
ἐν d γὰρ € papuevov ἄτρξπτον καὶ ἀπαράβατον, 
χῶπερμόνον ὀφρύσι νεύσῃ. καρτερα τουτῷ 


(18]4 x40 0v. ἀνάγκα καὶ πεπρωμένη. διὰ τοῦτο τὴν 25 


20 


εἱμαρμένην καὶ ἀδράστειαν καλοῦσιν. ὅτι πέρας ταῖς 
αἰτίαις ἠναγκασμένον ἐπιτίϑησιν ἀνέχφευκτος οὖσα 
καὶ ἀναπόδραστος. 
Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα [Patrit. p. 88] 

Πάντα δὲ γίγνεται φύσει καὶ εἱμαρμένῃ καὶ οὐκ 30 
ἔστι τόπος ἔρημος προνοίαβ. πρόνοια δ᾽ ἐστὶν αὐτο- 

^ , - - , , 3 
τελὴς λόγος τοῦ ἐπουρανίου ϑέου. δύο δὲ τούτου αὖ- 


f 


no 5. 1. DTXIKA 49 


"m 


τοφυεῖς δυνάμεις, ἀνάγκη καὶ εἱμαρμένη. ἡ δὲ εἴ- 
μαρμένη ὑπηρετεῖ προνοίᾳ καὶ ἀνάγκῃ. τῇ δὲ εἴμαρ- 
μένῃ ὑπηρετοῦσιν οἵ ἀστέρες. οὔτε γὰρ εἱμαρμένην 
φυγεῖν τις δύναται, οὔτε φυλάξαι ἑαυτὸν ἀπὸ τῆς 
s τούτων δεινότητος. ὅπλον γὰρ εἱμαρμένης οἱ ἀστέ- 
| Qeg, κατὰ γὰρ ταύτην πάντα ἀποτελοῦσι τ φύσει καὶ 
τοῖς ἀνθρώποις. 
Πλάτωνος πολιτεία φ [ρ. 620] Ι 
Ἐπειδὴ δ᾽ οὖν πάσας τὰς ψυχὰς τοὺς βώυς ἡρῆ- 
τὸ σϑαι, ὥσπερ ἔλαχον, ἐν τάξει προσιέναι πρὸς τὴν 
“άχεσιν" ἐκείνην δὲ ἑκάστῳ ὃν εἵλετο δαίμονα, τοῦ- 
, τὸν φύλακα ξυμπέμπειν τοῦ βίου, καὶ ἀποπληρωτὴν 
τῶν αἱρεϑέντων. ὃν πρῶτον μὲν ἄγειν αὐτὴν πρὸς 
τὴν Κλωθώ, ὑπὸ τὴν ἐκείνης χεῖρά vs καὶ ἐπιστρο- 
i5 φὴν τῆς τοῦ ἀτράκτου δίνης. κυροῦντα ἣν λαχὼν εἵ- 
Aevo μοῖραν. ταύτης δ᾽ ἐφαψάμενον, αὖϑις ἐπὶ τὴν 
τῆς ᾿Δἀτρόπου ἄγειν νῆσιν, ἀμετάστροφα τὰ ἐπικλω- 
σϑέντα ποιοῦντα. ἐντεῦϑεν δὲ δὴ ἀμεταστρεπτὶ ὑπὸ 
τὸν τῆς ᾿ἀνάγκης ἰέναι ϑρόνον" καὶ δι᾽ ἐκείνου διεξ- 
. 30 ελϑόντα, ἐπειδὴ καὶ o£ ἄλλοι διῆλθον, πορεύεσϑαι 
ἅπαντας εἰς τὸ τῆς 4ήϑης πεδίον. 
Ἐκ τῆς ᾿Δἀριστοτέλους πρὸς ᾿Δ4λέξαν - 
δρον ἐπιστολῆς [περὶ κόσμου c.7,5] 
Οἶμαι δὲ καὶ τὴν ἀνάγκην οὐκ ἄλλο τι λέγεσϑαι 
25 πλὴν τοῦτον οἵονεὶ ἀνίκητον ὄντα, εἱμαρμένην δὲ διὰ 
τὸ εἴρεσϑαί τε καὶ χωρεῖν ἀκωλύτως. πεπρωμένην δὲ 
διὰ τὸ πεπερατῶσϑαι πάντα καὶ μηϑὲν ἐν τοῖς οὖσιν 
ἄπειρον εἶναι». καὶ μοῖραν μὲν ἀπὸ τοῦ μεμερίσϑαι, 
νέμεσιν δὲ ἀπὸ τῆς ἑκάστῳ ) διανεμήσεως, ἀδράστειαν 
80 δὲ ἀναπόδφαστον αἰτίαν οὖσαν κατὰ φύσιν, αἷσαν δὲ 
|. ἀεὶ οὖσαν. τά tt περὶ τὰς μοίρας καὶ τὸν ἄτρακτον 
. εἰς ταυτά πως νεύει. τρεῖς μὲν αἱ μοῖραι κατὰ τοὺς 
* STOB. ECL. PHYS. : ; 4 


21 
(14) 


22 


[190] 


50 IGANNOT ZTOBAIOT (Lm 


χρόνους μεμερισμέναι᾽" νῆμα δὲ ἀτράκτου τὸ uiv &- 
ξιργασμένον ἤδη τὸ δὲ μέλλον τὸ δὲ -περιστρεφόμε- 
vov. τέτακται δὲ κατὰ μὲν τὸ γεγονὸς βία τῶν μού- 
ρῶν 'ἄτροπος, ἐπεὶ τὰ παρελϑόντα πάντα ἄτρεπτά 
ἐστι κατὰ δὲ τὸ μέλλον “άχεσις, εἰς πάντα γὰρ ἡ 5 
κατὰ φύσιν μένει λῆξις" κατὰ δὲ τὸ ἐνεστὸς Κλωϑώ, 
συμπεραίνουσα καὶ κλώϑουσα ἑχάστῳ τὰ οἰχεῖα, ὅπερ 
αἰνίττεται καὶ ὃ μῦϑος. πάντα δὲ ταῦτά ἐστιν οὐκ 
ἄλλο τι πλὴν ὃ 0 ϑεός, καϑάπερ καὶ ὁ γενναῖός φησι 


T Πλάτων “ὃ uiv δὴ 960g, ὥσπερ καὶ ὃ παλαιὸς λόγος, 1 


[194] καὶ σῶώξον ἡ πρόνοια δ᾽ ἡ ϑνητὴ καπνὸς 


ἀρχήν τε καὶ τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων ἔχων εὐ- 
ϑέα περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενος." 


Κερ. ς΄. 
IIERI ΤΥΧΗΣ Η ΤΑΥΤΟΜΑΤΟΥ. 
Μενάνδρου Ὑποβολιμαέῳ 1 
Παύσασϑε νοῦν ἔχοντες" οὐδὲν γάρ, “Κλέων, 
ἀνϑθρώπινορ. νοῦς ἐστὶν ἄλλο τῆς τύχης, 
εἴτ᾽ ἐστὶ τοῦτο πνεῦμα ϑεῖον eive so 
τοῦτ. ἔστι τὸ κυβερνῶν [ἀἁπαντα] καὶ στρέφον 


καὶ φλήναφος᾽ πείσϑητε xov μέμψεσϑέ με. 
πάνϑ᾽ ὅσα νοοῦμεν ἢ λέγομεν ἢ πράττομεν 
τύχη "Gr(v , ἡμεῖς δ᾽ ἐσμὲν ἐπιγεγραμμένοι. 


, - , , Α , 
Τύχη κυβερνᾷ πάντα, ταύτην καὶ φρένας ; 
δεῖ καὶ πρόνοιαν τὴν ϑεὸν καλεῖν μόνην, 
&i μή τις ἄλλως ὀνόμασιν χαέρει κενοῖς. 
“Ἅπανϑ'᾽ ὁρῶ 
ἅμα τῇ τύχῃ δέοντα μεταπίπτοντά τε. QAM 


| CAP.D. 5. 22. cA P. 6.5. 1—12. DT XIKA. 51 
! 


| [40414040] ἡ Ἢ 
. Πάντα τύχη καὶ μοῖρα Περέίκλεες ἀνδρὶ δίδωσιν. 
$2 18 τοῖς 1 
AAA! ἔστιν εὐστοχόν τι βουλευτήριον 
5 ταυτόματον. 
v : 
᾿Επηρεαστικόν γέ τι 
ταυτόματόν ἐστι τῷ βέῳ. 
Quom 6 
1) Ἡ τὰ ϑνητῶν xol và ϑεῖα πάντ᾽ ἐπισκοποῦσ᾽ ἀεὶ [196] 
καὶ νέμουσ᾽ ἡμῶν ἑκάστῳ τὴν κατ᾽ ἀξίαν τύχη 
μερίδα. 
Χαιρήμονος ἐξ ᾿Αχιλλέως Θερσιτο- 7 
κτόνου 
15 - Τύχη τὰ ϑνητῶν πράγματ᾽, οὐκ εὐβουλία. 
Φιλήμονος 8 
"AlAog κατ᾽ ἄλλην δαιμονίζεται τύχην... 
Μενάνδρου Κνιδέᾳ 9 
Ταυτόματόν ἐστιν ὡς ἔοικέ που ϑεὸς 
0 σώξει τε πολλὰ τῶν ἀοράτων πραγμάτων. 
Μενάνδρου Ὑποβολιμαέῳ 10 
Οὐ παντὸς ἀγαϑοῦ τὴν πρόνοιαν αἰτίαν | 
κρίνων ἂν ὀρϑῶς ὑπολαβεῖν τίς μοι δοκεῖ, [i5 
ἀλλ᾽ ἐστὶ καὶ ταυτόματον ἔνια χρήσιμον. ; 
25 Φιλήμονος ᾿ἀποκαρτεροῦντι 1 


Νῦν δ᾽ οἶδ᾽ ἀκριβῶς τὴν τύχην ὡς οὐ μέα 
οὐδ᾽ ἔστι πρῴην, ἀλλὰ μετὰ τῶν σωμάτων 
ἡμῶν, ὅταν γινώμεϑ'᾽, εὐθὺς χὴ τυχη 
προσγένεϑ᾽ ἡμῖν συγγενὴς τῷ σώματι" 

E κοὐχ ἔστιν ἕτερον παρ᾽ ἑτέρου λαβεῖν τύχην. 


(0 Τὸν εὐτυχοῦντα καὶ φρονεῖν νομέξομεν. 


592 IGANNOT XZTOBAIOT ^oLmr 


13 | Βακχυλίδου (Buxgs. ἃ — ens [34 . 
Τύχα μερόπων ἀρχά τε καὶ — 
τέρμα, τὺ καὶ σοφίας ϑακεῖς ἕδρας, 
[200] καὶ τιμὰν βροτέοις ἐπέϑηκας ἔργοις, 
καὶ τὸ καλὸν πλέον ἢ κακὸν ἐκ σέϑεν, 5 
ἅ τε χάρις λάμπει περὶ σὰν πτέρυγα χρυσέαν" 
καὶ τὸ τεᾷ πλάστιγγι δοϑὲν μακαριστότατον τελέϑει. 
τὺ δ᾽ ἀμαχανίας πόρον εἶδες ἐν ἄλγεσι, 
καὶ λαμπρὸν φάος ἄγαγες ἐν σκότῳ, 
προφερεστάτα ϑεῶν. 1 
14 Μενάνδρου 
Ταυτόματον ἡμῖν ἀφανὲς ὃν συλλαμβάνει. 
14 [Τοῦ αὐτοῦ] 
Αὐτόματα γὰρ τὰ πράγματ᾽ ἐπὶ τὸ συμφέρον 
δεῖ κἂν καϑεύδῃς., ἢ πάλιν τοὐναντίον. 15 
16 Χαιρήμονος 
[30] ἥπαντα νικᾷ καὶ μεταστρέφει τύχη; 
οὐδεὶς δὲ νικᾷ μὴ ϑελούσης τῆς τύχης. 
356 e M : 
Πάντων τύραννος ἡ τύχη ᾽στὶ τῶν ϑεῶν, 20 
τὰ δ᾽ ἄλλ᾽ ὀνόματα ταῦτα πρόσκειται μάτην" 
μόνη διοικεῖν οὖν ἅπαντα βούλεται. 
17 


᾿Δριστοτέλης διαφέρειν τῆς τύχης τὸ αὐτό- 
ματον τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τύχης καὶ τοῦ αὐτομάτου εἷ- 25 
[204] vet ἐν τοῖς πρακτικοῖς πάντως" τὸ δ᾽ αὐτόματον οὐκ 
ἀπὸ τύχης, ἐν γὰρ τοῖς ἔξω πράξεως" καὶ τὴν μὲν τύ- 
χην τῶν λογικῶν, τὸ δ᾽ αὐτόματον καὶ τῶν λογικῶν 
- καὶ τῶν ἀλόγων καὶ ἀψύχων᾽ καὶ τὴν μὲν τύχην προ- 
αιρέτως συμβαίνειν, τὸ δ᾽ αὐτόματον ἀπροαιρέτως" 9 i 
καὶ τὴν μέν τινος ὑπάρχοντος γίγνεσϑαι, τὸ δὲ ἀλό- — — 
yog , μηδενὸς ἔξω βουλευϑέντος. | 


' 


cap. 6. s. 139—172. QYTSKA 53 


Πλάτων τὴν τύχην ἀπεφαίνετο αἰτίαν ἐν ἀπρο- 


᾿αἰρέτοις κατὰ συμβεβηκός, καὶ παρακολούϑημα καὶ 


σύμπτωμα καὶ προαιρέσεως κατὰ τὴν πρὸς τὸ τέλος 
πρόϑεσιν ἐναλλακτικὴν σχέσιν. 

᾿Δριστοτέλης αἰτίαν κατὰ συμβεβηκός, καὶ 
παρακολούϑημα ἐν τοῖς xa9' ὁρμὴν ἕνεκά τινος γι- 
γνομένοις ἄστατον καὶ ἄδηλον. καὶ ὑποϑέσεις μὲν 
δύο ταῖς ἀρχαῖς ἐνυπάρχειν, τάξιν τε καὶ ἀταξίαν, αἰ- 
τίας δὲ τέτταρας ἐν τοῖς ὅλοις. καϑ΄ ἃς ἅπαντα συνί- 


»" 3 ἃ , 
τοσταται, νοῦν φύσιν ἀνάγκην τύχην᾽ καὶ τούτων 


διπλὴν ἑκάστην, τὴν μὲν ἐν τοῖς ἀνθρωπίνοις πρά- 
γμασι τὴν δὲ ἐν ἄλλοις τελεῖσϑαι δὲ τὰ μὲν πάντως [206] 
τὰ δὲ κατὰ τὸ πλεῖστον τὰ δ᾽ ἄλλοτε ἄλλωρ. τὴν δ᾽ 
εἱμαρμένην οὐκ αἰτίαν μέν, τρόπον δέ τινα αἰτίας, 


15 συμβεβηκότα πὼς τοῖς τῆς ἀνάγκης τεταγμένοις. 


Πλάτωνος νόμων δ' [p. 709A] 174 
Ὡς οὐδείς ποτε ἀνθρώπων οὐδὲν νομοϑετεῖ, τύ- 
χαι δὲ καὶ ξυμφοραὶ παντοῖαι πέπτουσαι παντοίως νο- 
μοϑετοῦσι ἅπαντα ἡμῖν. ἢ γὰρ πόλεμός τις βιασάμε- 


30 vog ἀνέτρεψε πολιτείας καὶ μετέβαλε νόμους, ἢ πε- 


νίας χαλεπῆς ἀπορίκ᾽ πολλὰ δὲ καὶ νόσοι ἀναγκά- 
ξουσι καινοτομεῖν, λοιμῶν τε ἐμπιπτόντων, καὶ χρό- 
vov ἐπὶ πολὺν ἐνιαυτῶν πολλῶν πολλάκις ἀκαιρία. 
ταῦτα δὴ πάντα προϊδών τις ἄρξειεν ἂν εἰπεῖν ὅπερ - 


25 ἐγὼ νῦν δή, ϑνητὸν μὲν μηδένα νομοϑετεῖν μηδέν, 


τύχας δ᾽ εἶναι σχεδὸν ἅπαντα τὰ ἀνθρώπινα πρά- 
γματα. τὸ δ᾽ ἔστι περὶ ναυτιλίαν καὶ κυβερνητικὴν 
καὶ ἰατρικὴν καὶ στρατηγικὴν πάντα ταῦτ᾽ εἰπόντα 
δοκεῖν εὖ λέγειν" ἀλλὰ γὰρ ὅμως αὖ καὶ τόδε ἐστὶν 


80 εὖ λέγοντα λέγειν ἐν τοῖς αὐτοῖς τούτοις. Τὸ ποῖον; 


Ὡς ϑεὸς μὲν πάντα καὶ μετὰ ϑεοῦ τύχη καὶ καιρὸς 


τἀνθρώπινα διακυβερνῶσι ξύμπαντα. ἡμερώτερον μὲν 


17» 


18 


54 IGANNOW ETOBAIOT Li». 1 


τρίτον ξυγχωρῆσαι τούτοις δεῖν ἕπεσϑαι τέχνην" καιρῷ 
γὰρ χειμῶνος ξυλλαβέσϑαι κυβερνητικὴν ἢ μή, μέγα 
πλεονέκτημα ἔγωγ᾽ ἂν ϑείην. ἢ πῶς; Οὕτως. Οὐχοῦν 
καὶ τοῖς ἄλλοις ὡσαύτως κατὰ τὸν αὐτὸν ἂν ἔχοι λόγον; 
esa 5 
Θεόφραστος προσδιαρϑροῖ ταῖς αἰτίαις τὴν 
κατὰ προαίρεσιν φέρεται δὲ zog εἰς τὸ εἱμαρμένην 
εἶναι τὴν ἑχάστου φύσιν" ἐν ἧ τόπον τεττάρων αἰτιῶν 
ποικέλων, προαιρέσεως φύσεως τύχης καὶ ἀνάγκης. 
EmíxovgQog κατ᾽ ἀνάγκην, κατὰ προαίρεσιν, 10 
κατὰ τύχην. ' : 
Ἐκτῶν Δριστοξένου πυϑαγορικῶν ἀπο- 
φάσεων ( 
Περὶ δὲ τύχης τάδ᾽ ἔφασκον, εἶναι μέντοι καὶ δαι- 


[208] μόνιον μέρος αὐτῆς, γενέσϑαι γὰρ ἐπίπνοιάν τινα 16 


(16) 


19 
[210] 


παρὰ vov δαιμονίου τῶν ἀνθρώπων ἐνίοις ἐπὶ τὸ βέλ- 
τιον ἢ ἐπὶ τὸ χεῖρον, καὶ εἶναι φανερῶς. κατ᾽ αὐτὸ 
τοῦτο τοὺς μὲν εὐτυχεῖς τοὺς δὲ ἀτυχεῖς. καταφανέ- 
στατον δ᾽ εἶναι τοῦτο, τοὺς μὲν ἀπροβουλεύτως καὶ 
εἰκῇ τι πράττοντας πολλάκις κατατυγχάνειν, τοὺς δὲ 30 
προβουλευομένους καὶ προνοουμένους ὀρϑῶς τι πράτ-. 
τειν ἀποτυγχάνειν. εἶναι δὲ καὶ ἕτερον τύχης εἶδος, 
καϑ' ὃ ov μὲν εὐφυεῖς καὶ εὔστοχοι οἱ δὲ ἀφυεῖς v& 
καὶ ἐναντίαν ἔχοντες φύσιν βλάστοιεν, ὧν οἱ μὲν &U- 
ϑυβολοῖεν ἐφ᾽ ὅ τι ἂν ἐπιβάλλωνται, οἱ δὲ ἀποπέ- 25 
πτοιὲν τοῦ σκοποῦ, μηδέποτε τῆς διανοίας αὐτῶν &U- 
στόχως φερομένης ἀλλὰ καὶ ταρασσομένης. ταύτην δὲ 
τὴν ἀτυχίαν σύμφυτον εἶναι καὶ οὐκ ἐπείσακτον. 
Εὐρύσω περὶ τύχας 

“οκεῖ δέ μοι τύχα καὶ τὸ ἀπὸ τὰς τύχας γινόμενον 80 
πᾶν οὐχ ὡς ὑπό τινος αἰτίας ἀφωρισμένας καὶ ὡς ὑπο- - 
κειμένας γίνεσθαι, ἀλλ᾽ ὡς ἐπισυμβαῖνον καὶ ἐπι- 


| 


rz 


CAP. Ó. s. 17^—19. cApP. 7. :1—0. ΦΥΣΙΚΑ 55 


5 
. συνιστάμενον ἁτέραις τισὶν αἰτίαις. & τύχα ὧν καὶ τὸ 
ἀπὸ τύχας γινόμενον οὔϑ᾽ ὡς φύσις ἐντὶ ὑπὸ φύσιος 
τὲ γινόμενον οὔϑ᾽ ὡς τέχνα καὶ φρόνασίς τις &v99o- 
2 ? Xu A4. s ai ; 
πένα καὶ Q&a, ἀλλὰ τὸ ἐπισυμβαῖνον παραλόγως ve 
5 καὶ ἀπροαισϑήτως τούτοις. ἐπεὶ γὰρ δύο φύσιες ἐν τῷ 
ὅλῳ τῷδε καὶ τῷ παντὶ ἐνυπάρχοντι ἐναντίαι ἀλλά- 


λαις, καὶ τουτᾶν ἃ μέν ἐντι ῥητὰ καὶ τεταγμένα καὶ [212] 


λόγον ἔχουσα ποτὶ πάντα, ἃ δ᾽ ἄρρητος καὶ ἄτακτος 
καὶ ἄλογος καὶ οὐδεμίαν σύνταξιν ἔχουσα, αὐταυτό- 

10 ϑὲν φανερὸν ὅτι τὸ μὲν ἀπὸ τύχας καὶ τῶ αὐτομάτω 
γινόμενον γένεται ἐμπεσούσας τᾶς ἀλόγω καὶ ἀτάχτω 
φύσιος ἐς τὰ πράγματα, πάντα δὲ τὰ σύστοιχα ταῖς 
καϑόλω φύσεσιν ἀεὶ κατὰ τὸ βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον ἀντι- 
διαιρέονται τὰ πράγματα, τὰ μὲν ὡς ἀγαϑοποιῶ τινος 

15 φύσιος καὶ βασιλικὰς ἐπικρατευσάσας, τὰ δ᾽ ὡς κακο- 
ποιῶ καὶ τυραννικᾶς. 


Κεφ. ζ΄. 
OTI ΑΛΟΓΙΣΤῸΣ H ΦΟΡΑ ΤῊΣ ΤΎΧΗΣ. 
Μενάνδρου Κιϑαριστοῦ 
Ὡς ποικίλον πρᾶγμ᾽ ἐστὶ καὶ πλάνον τύχη. 
Χαιρήμονος 
Τὸ τῆς τύχης τοι μεταβολὰς πολλὰς ἔχει. 
Μενάνδρου Προγάμων 
Τυφλόν γε καὶ δύστηνόν ἐστιν ἡ τύχη. 
Σοφοκλέους Οἰδέπο δι [Τγτν. 977] 
Τί δ᾽ ἂν φοβοῖτ᾽ ἄνϑρωπος ᾧ τὰ τῆς τύχης 
κρατεῖ, πρόνοια δ᾽ ἐστὶν οὐδενὸς σαφής ; 
Μενάνδρου 
Οὐδὲν κατὰ λόγον γίνεϑ᾽ ὧν ποιεὶ τύχη. 
Εὐριπέδου Ἑλένης [111—721] 
(08 Σχέψαι γὰρ ὁ ϑεὸς ὡς ἔχει τι ποικίλον. 


56 ' IGANNOT ZTOBAIOT Li. 1 


καὶ δυστέκμαρτον, εὖ δέ πως ἀναστρέφει 
ἐκεῖσε κἀκεῖσ᾽ ἀναφέρων᾽ ὃ μὲν πονεῖ, 
ὃ δ᾽ οὐ πονήσας αὖϑις ὄλλυται κακῶς. 
βέβαιον οὐδὲν τῆς ἀεὶ τύχης ἔχων. 
7 Μενάνδρου Ξενολόγῳ b 
Οὕτως ἀσυλλόγιστον ἡ τύχη ποιεῖ 
τὸ συμφέρον τί ποτ᾽ ἐστὶν ἀνθρώπου βίῳ" 
[216] [οὐ χρῆται νόμοις καϑ' ovg κρένει πράγματα. 
οὐδ᾽ ἔστιν εἰπεῖν ξῶντα “ταῦτ᾽ οὐ πείσομαι." 
Εὐριπίδου Ἱππολύτῳ [701] 10 
Πρὸς τὰς τύχας γὰρ τὰς φρένας κεκτήμεϑα. 
8 Εὐριπίδου Δανάης 
Ἐς ταυτὸν ἥκειν φημὶ τὰς βροτῶν τύχας 
τόν 9" ὃν καλοῦσιν αἰϑέρ᾽. ὅστις ἐστὶ δή. 
[218] οὗτος ϑέρους vs λαμπρὸν ἐκλάμπει σέλας, 15 
χειμῶνά τ᾽ αὔξει συντιϑεὶς πυκνὸν νέφος. 
ϑάλλειν vs καὶ μή, ξὴν ve καὶ φϑίνειν ποιεῖ" 
οὕτω δὲ ϑνητῶν σπέρμα τῶν μὲν εὐτυχεῖ 
λαμπρᾷ γαλήνῃ , τῶν δὲ συννέφει πάλιν. ΄ 
ξῶσίν τε σὺν κακοῖσιν. ot δ᾽ ὄλβου μέτα 20 
φϑίνουσ᾽ ἐτείοις προσφερεῖς μεταλλαγαῖς. 
Ἐπέκουρος ἀσύστατον αἰτίαν προσώποις χρό- 
νοις τρόποις. 
᾿ἀναξαγόρας καὶ οἵ στωικοὶ ἄδηλον αἰτίαν 25 
ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ" ἃ μὲν γὰρ εἶναι κατ᾽ ἀνάγκην, 
ἃ δὲ xa9" εἱμαρμένην, ἃ δὲ κατὰ προαίρεσιν, ἃ δὲ 
κατὰ τύχην, ἃ δὲ κατὰ τὸ αὐτόματον. τύχη ἀτάκτου 
. ἐνεργείας ἐστὶ προσηγορία. 
10 “ιωῳωτογένεος πυϑαγορείου ἐκ τοῦ περὶ 30 | 
[220] ὁσιότατος «t4 
2 , M , , j 
Ἐπεὶ γὰρ τέτορες αἰτίαι τὰ σύμπαντα περαίνοντε | 


cAp.1.5.6—10.cA.8.5.1—0. ΦΥΣΙΚΑ 57 


καὶ ἐπὶ τέλος ἐπιτίϑεντι, φύσις καὶ νόμος καὶ τύχα (17) 
καὶ τέχνα, καὶ τῶν μὲν ἐξ ἄϑεος.... ποτὶ ξυμφωνίαν 
πολιτικὰν φερόντων νόμος ἐπιστάτας καὶ δαμιοεργός, 
τῶν δὲ διὰ φρονάσιος ἀνϑρωπίνας τελεωϑέντων τέ- 

5 a qve κα λέγοιτο μάτηρ τε καὶ ἃ ἁγεμὼν ἦμεν, τῶν δὲ εἰχᾷ 
τε χαὶ ὡς ἔτυχεν ἀπὸ τῶ αὐτομάτω ὁμοίως ποτιπι- 
πτόντων τοῖς χρηστοῖς τε καὶ πονηροῖς, τύχαν τῶν 
τοιούτων αἰτέαν φασοῦμες, ταύταν δὲ οὔτ᾽ ἐν μέτρῳ [222] 
οὔτ᾽ ἐν ὅρῳ τεταγμέναν καὶ πεφρονημένως ἕκαστα 

10 ποιέν᾽ γεννηϑεῖσα δὲ ἡ ἐξ αὐτῶν τῶ γένεος Gugor 
κινεῖται. 


. Keg. η. 
ΠΕΡῚ XPONOT ΟΥ̓͂ΣΙΑΣ ΚΑΙ ΜΈΡΩΝ ΚΑῚ ΠΟΣΩ͂Ν 
[AN] EIH AITIOX. 


15 Σοφοκλέους 1 
Πάντ᾽ ἐκκαλύπτων o χρόνος εἰς τὸ φῶς ἄγει.. 
Ξενοφάνους 2 


Οὔ τοι ἀπ᾽ ἀρχῆς πάντα ϑεοὶ ϑνητοῖς παρέδειξαν, [224] 
ἀλλὰ χρόνῳ ξητοῦντες ἐφευρίσκουσιν ἄμεινον. 
20 Φιλήμονος 8 
Ὦ, Πάμφιλ᾽. ὃ χρόνος οὐ μόνον τὰ σώματα 
αὔξει βαδίζων ἀλλὰ καὶ τὰ πράγματα. 


Χαιρήμονος 
Οὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις 0 τι 4 
5 οὐκ ἐν χρόνῳ ξητοῦσιν ἐξευρίσκεται. 
Avvripávovg 5 


Μάλιστα δ᾽ ἐκπλήττει μὲ τῶν συνειδότων 
ἷ ὁ χρόνος, ὃν ἀεὶ λανϑάνειν ἀμηχανῶ. 
e Θεοδέκτου 6 
3  ᾿4λλ᾽ ὦ τάλαν Θυέστα, καρτέρει divi [226] 
ὀργῆς χαλινόν" παρακελεύομαι δέ σοι 


με zu 


"n 


58 IGANNOT XTOBAIOT Lam. i 


* 


/ w:o. ἢ ἀνὰ 8) e , , νι 
τεϑηγμένῳ vov' ἀλλ΄ ὁ μυρίος χρονος E 1 
τὰ πάντ᾽ ἀμαυροῖ καὶ ὑπὸ χεῖρα λαμβάνει.᾿ 


7 Aya9ovog 
Οὐπώποτ᾽ ἠξίωσα χρήδασϑαι χρόνοις. 
8 Μενάνδρου 5 
Πᾶν τοὔργον ὀρϑῶς ἐκμαϑεῖν χρόνου μέτα. | 
9 Tov αὐτοῦ 


Ὦ, δέσποτ᾽, ἄξι᾽ ἐστὶ τοῖς σοφοῖς βροτῶν 
χρόνῳ σκοπεῖσϑαι τῆς ἀληϑείας πέρι. 
10 Κριτίου 10 
[228] ὉὈ χρόνος ἁπάσης ἐστὶν ὀργῆς φάρμακον. 
11 


“Μετὰ τὴν σκιὰν τάχιστα γηράσκει χρόνος. 


12 [Νικοσράτου] 
Πάλιν χρόνῳ τἀρχαῖα καινὰ γίγνεται. 15 
13 ᾿Νικοστράτου 


^, 7] , : 
Οὐκ ἔστι δυσαρεστότερον οὐδὲ ἕν χρόνου᾽ 
οὐδέποτ᾽ ἀρέσκει ταυτὰ τούτῳ τῷ ϑεῷ. 


14 ΔΜακώνων | 
[230] ΦΣυφὸν λέγουσι τὸν χρόνον πεφυκέναι. - 20 
15 [Σιμωνέδου] 


Οὐκ ἔστιν μείξων βάσανος χρόνου οὐδενὸς ἔργου, 
€ EJ 
ὃς καὶ ὑπὸ στέρνοις ἀνδρὸς ἔδειξε νόον. 


16 - "Ay&9ovog 
"DipsAev ὡς ἀφανὴς οὕτω φανερώτατος εἶναι 25 
καιρός, ὃς αὐξάνεται πλεῖστον ἀπ᾽ εὐλαβίης. 
17 [ZogoxA£ovg] 


I ' - , ὃ / a: , 9 C LEM. 
ρος ταῦτα κρύπτε μηδὲν, ὡς 0 πανϑ' ὁρῶν 
καὶ πάντ᾽ ἀκούων πάντ᾽ ἀναπτύσσει χρόνο. ὃ | 
18 Σοφοκλέους 
, 5 , e δ - 
Χρόνος αὖ χρονος Gu κραταιᾷ 
τλαμοσυνᾳ βίου. 


um t 
ro 
zh 


! 


$ 


Ew cort 


CAP, 8. s. 6—29. ΦΥΣΙΚΑ 


πόλλ᾽ ἀνευρίσκει σοφὰ μαιομένοις. 


Εὐριπέδου Μελανέίππῃ 
Οὐκ ἔστι πραττοντάς τι μοχϑηρὸν λαϑεῖν᾽" 


ὀξὺ βλέπει γὰρ ὁ χρόνος ὃς τὰ πάνϑ᾽᾽ ὁρᾷ. 


Εὐριπέδης Αἰόλῳ 
Ὁ χρόνος ἅπαντα τοῖσιν ὕστερον φράσει, 


e - 
λάλος ἐστὶν οὗτος, οὐκ ἐρωτῶσιν λέγει. 


Σοφοκλέους Οἰδέποδι [Tyr. 614] 
Χρόνος δίχαιον ἄνδρα δείκνυσιν μόνος, 


' L1 kJ e. . , - 
10 καχὸν δὲ x&v ἐν ἡμέρᾳ γνοίης μιᾷ. 


15 
20 


- 


. 


Σιμωνέδου ἐπιγραμμάτων 
"O τοι χρόνος ὀξὺς ὀδόντας 


4 , , 4 1 , 
καὶ πᾶντα ψήχει καὶ τὰ βιαιότατα. 


Σοφοκλέους Alavru [646] 
“Ἵπανϑ'᾽ ὁ μακρὸς κἀναρίϑμητος χρόνος 


ποιεῖ v. ἄδηλα καὶ φανέντα κρύπτεται. 
κοὐκ ἔστ᾽ ἄελπτον οὐδέν, ἀλλ᾽ ἁλίσκεται 
χὼ δεινὸς ὅρκος zal περισκελεῖς φρένες. 


[Τοῦ αὐτοῦ 714] 

Πάνϑ᾽ ὃ χρόνος ὃ μέγας μαραίνει. 
Εὐριπέδου Ἱππολύτῳ 

Χρόνος διέρπων πάντ᾽ ἀληϑεύειν φιλεῖ. 
Φιλήμονος 

Χρόνος τὰ κρυπτὰ πάντα εἰς φάος ἄγει. 


᾿Δλλὰ ταῦτα μὲν χρόνος 


δείξει" μόνος γάρ ἐστιν ἀνθρώπων κριτής. 


Χαιρήμονος 
Χρόνος δίκαιον ἄνδρα μηνύει ποτέ. 


, ^ , A] , 
Χρόνῳ τὰ πᾶντα γίγνεται καὶ κρίνεται. 


59 


21 


22 


27 
[236] 


28 


29 
(18) 


90 


31 


32 


33 
[238] 
34 


35 


36 


37 
[240] 


38 


«8 , 3 1 - 53 » δ 
qv γὰρ ποτ΄ αἰὼν κεῖνος, ἣν ποϑ' ἡνίκα 


60 I2ANNOT XTOBAIOT Lrs. 1 


Σχολῇ βαδίξων ὁ χρόνος ἀφικνοῖτ᾽ ἄν [xovs]. 
Μενάνδρου 
Οὐκ ἔστ᾽ ἄπιστον οὐδὲν ἐν ϑνητῷ βίῳ, 
3. * , 3 N , , ; 
οὐδ᾽ «v γένοιτο" πολλὰ ποικίλλει χρόνος 5 
παράδοξα καὶ ϑαυμαστὰ καὶ ξώντων τρόποι. 


Οὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις ὅ τι 
οὐκ ἐν χρόνῳ ξητοῦσιν ἐξευρίσκεται. 
Χαιρήμονος 10 
Χρόνος μαλάσσει πάντα κἀξεργάξεται Ὁ 
Φιλήμονος 
Ὅσαι τέχναι γεγόνασι, ταύτας ὦ Μάχης 
πάσας deci ὁ χρόνος, οὐχ 0 διδάσκαλος. 
15 
Ὁ πϑλὺ bd πάντ᾽ ἐξελέγχει, — 
'Eouízzov 
"Exsivóg ἐστι στρογγύλος τὴν ὄψιν ὦ πονηρέ, 
ἐντὸς δ᾽ ἔχων περιέρχεται κυκλῷ τὰ πάνϑ' ἑαυτοῦ, 
ἡμᾶς δὲ τίκτει περιτρέχων τὴν γῆν ἁπαξάπασαν. 20 
ὀνομάξεται δ᾽ ἐνιαυτός, ὧν δὲ περιφερὴς τελευτὴν 
οὐδεμίαν οὐδ᾽ ἀρχὴν ἔχει" κυκλῶν δ᾽ ἀεὶ τὸ σῶμα 
οὐ παύσεται δι᾽ ἡμέρας ὁσημέραι τροχάξων. 
Κλεοβούλου σοφοῦ τῶν αἰνιγμάτων. 
Εἷς 0 πατήρ, παῖδες δύο καὶ δέκα᾽ τῶν δὲ ἑκάστῳ 9*5 
κοῦραι ἑξήκοντα διάνδιχα εἶδος ἔχουσαι, 
o? μὲν λευκαὶ ἔασιν ἰδεῖν αἵ δ᾽ αὖτε μέλαιναι" 
ἀϑάναται δέ τ᾽ ἐοῦσαι ἀποφϑινύϑουσιν ἅπασαι. 
Mocxyíovog 
Πρῶτον δ᾽ ἄνειμι καὶ διαπτύξω λόγῳ 80 
ἀρχὴν βροτείου καὶ κατάστασιν βίου. | | 


3 ' , 
6.5. 8. 5.30—39. . ΦΥΣΙΚΑ ι 61 


ϑηρσὶν διαίτας εἶχον ἐμφερεῖς βροτοί, 
ὀρειγενῆ σπήλαια καὶ δυσαυλίους 
φάραγγας ἐνναίοντες" οὐδέπω γὰρ ἦν 
οὔτε στεγήρης οἶκος οὔτε λαΐνοις 
5 εὐρεῖα πύργοις ὠχυρωμένη πόλις" 
οὐ μὴν ἀρότροις ἀγκύλοις ἐτέμνετο. 
μέλαινα καρποῦ βῶλος ὀμπνίου τροφός. 
. οὐδ᾽ ἐργάτης σίδηρος. εὐιώτιδος 
ϑάλλοντας οἴνης ὀρχάτους ἐτημέλει, 
40 ἀλλ᾽ ἦν ἀκύμων κωφὰ χηρεύουσα γῆ" 
βοραὶ δὲ σαρκοβρῶτες ἀλληλοχτόνους 
παρεῖχον αὐτοῖς δαῖτας" ἣν δ᾽ ὃ μὲν νόμος 
ταπεινός ,1 βία δὲ σύνϑρονος Zt , 
ὁ δ᾽ ἀσϑενὴς ἣν τῶν ἀμεινόνων βορά. 
15 ἐπεὶ δ᾽ ὁ τίκτων πάντα καὶ τρέφων χρόνος [242] 
τὸν ϑνητὸν ἠλλοίωσεν ἔμπαλιν βίον, 
εἴτ᾽ οὖν μέριμναν τὴν Προμηϑέως σπάσας, 
εἴτ᾽ οὖν ἀνάγκην, εἴτε τῇ μακρᾷ τριβῇ 
αὐτὴν παρασχὼν τὴν φύσιν διδάσκαλον" 
0 τόϑ᾽ εὑρέϑη μὲν καρπὸς ἡμέρου τροφῆς 
Ζήμητρος ἁγνῆς, εὑρέϑη δὲ Βακχίου 
γλυκεῖα πηγή᾽ γαῖα δ᾽ ἡ πρὶν ἄσπορος 
ἤδη ξυγουλκοῖς βουσὶν ἠροτρεύετο. 
|. ἄστη δ᾽ ἐπυργώσαντο καὶ περισκεπεῖς 
(35 ἔτευξαν οἴκους, καὶ τὸν ἠγριωμένον 
εἰς ἥμερον δίαιταν ἤγαγον βίον" 
κἀκ τοῦδε τοὺς ϑανόντας ὥρισεν νόμος 
| τύμβοις καλύπτειν κἀπιμοιρᾶσϑαι, “όνιν 
| νεκροῖς ἀϑάπτοις, μηδ᾽ ἐν ὀφϑαλμοῖς ἐᾶν 
30 τῆς πρόσϑε ϑοίνης μνημόνευμα δυσσεβές. | 
'Ex τῶν Bíovog βουκολικῶν 39 
Εἴαρος, ὦ Μύρσων, ἢ χείματος ἢ φϑινοπώρου, [246] 


62 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


ἢ ϑέρεος, τί τοι ἁδύ; τέ δὲ πλέον εὔχεαι ἐλϑεῖν 5. - 
ἢ ϑέρος, ἁνίκα πάντα τελείεται ἅσσα μογεῦμες s- 
ἢ γλυκερὸν φϑινόπωρον, ὅτ᾽ ἀνδράσι λιμὸς ἐλαφρά; 
ἢ καὶ χεῖμα δύσεργον; ἐπεὶ καὶ χείματι πολλοὶ 

(19) ϑαλπόμενοι ϑέλγονται ἀεργείᾳ τὸ καὶ ὄκνῳ. 5 
1j τοι καλὸν ἔαρ πλέον εὔαδεν; εἰπὲ τ τί τοι φρὴν 
αἱρεῖται" λαλέεν γὰρ ἐπέτραπεν ἃ σχολὰ ἁμῖν. 

Κρίνειν οὐκ ἐπέοικε ϑεήια ἔργα βροτοῖσιν" | 
πάντα yàg ἱερὰ ταῦτα καὶ ἁδέα, σεῦ δὲ Exo. 
ἐξερέω. Κλεόδαμε, vO μοι πέλεν ἄδιον ἄλλων. 10 
οὐκ ἐθέλω pog ἦμεν, ἐπεὶ τόκα μ᾽ ἅλιος ὀπτῇ᾽ 
οὐκ ἐθέλω φϑινόπωρον, ἐπεὶ νόσον ὥρια τίκτει" 

[248] οὖλον χεῖμα φέρει νιφετῶν κρύος, ὥστε φοβεῦμαι. 
εἶαρ ἐμοὶ τριπόϑατον ὅλῳ λυκάβαντι παρείη, 
ἁνίκα μήτε κρύος μήϑ᾽ ἅλιος ἄμμε βαρύνει" 1ὅ 
εἴαρι πάντα κύει, πάντ᾽ εἴαρος ἁδέα βλαστῆ, 
χὰ νὺξ ἀνθρώποισιν ἴσα καὶ ὁμοίιος ἀώς. 
40 * “ 

Θα Ae ἐφωτηϑεὶς τί σοφώτατον, ἔφη ^ χρόνος" 
ἀνευρίσκει γὰρ τὰ πάντα." -20 

Περ t ἂν δρος ἐρωτηϑ εὶς τί πάντων αἴτιον, ἔφη 

“ὁ χρόνος." 

Θαλῆς ἔφησεν ὅτι σαφέστατος ἔλεγχος πραγμά- 
τῶν ἁπάντων ἐστὶν ὃ χρόνος οὗτος γὰρ τὴν ἀλήθειαν 
ἐμφανίζει. 25 

[Εὐρυφῶν ὁ ἰατρὸς “ἐρωτηϑεὶς τὸν; διδάσκαλον 
παρ᾽ ᾧ ἐπαιδεύϑη," $ παρὰ τῷ χρόνῳ᾽ ᾿ ἔφη! 

[250] I υϑαγόρα ς τὴν. ἀφεῖφραν τοῦ περιέχοντος. 

Ἐρατοσϑένης τὴν τοῦ ἡλίου πορείαν. 

Οἱ στωικοὶ χρόνου οὐσίαν αὐτὴν τὴν κίνησιν, 30. 
of πλείους ἀγέννητον τὸν χρόνον. 


CAP. 8. s. 39—40. ΦΥΣΙΚΑ. ; 63 


Ξενοκράτης μέτρον τῶν γεννητῶν xol κίνησιν 
ἀίδιον. 
Mérgov βραδύτητος ἢ τάχους εἶπε Χρύσιππος. 

᾿ Ἑστέαιος 0 Περίνϑιος φυσικὸς φορὰν ἄστρων 
5 πρὸς ἄλληλα. 

| Στράτων τῶν ἐν κινήσει καὶ ἠρεμίᾳ ποσόν. 
Ἐπέκουρος σύμπτωμα [συμπτωμάτων]. τοῦτο [252] 
δ᾽ ἐστὶ παρακολούϑημα κινήσεων. 

Ἀντιφῶν καὶ Κριτόλαος νόημα ἢ μέτρον τὸν 
10 χρόνον, οὐχ ὑπόστασιν. 

[4 ριστοτέλη ς] τὸν δὲ χρόνον ἀριϑμὸν εἶναι 
κινήσεως κατὰ τὸ πρότερον καὶ τὸ ὕστερον, οὔτ᾽ ἀρ- 
χὴν ἔχοντα οὔτε τελευτήν, ἀλλ᾽ ἀεὶ ὄντα καὶ ἀεὶ γι- 
γνόμενον, εἶναι δὲ συνεχὴ καὶ διαιρετόν" λαμβάνε- 
15 σϑαι γὰρ αὐτοῦ τὸ μὲν πρότερον τὸ δ᾽ ὕστερον. ὅρον 
δ᾽ ὑπάρχειν ἑκατέρων τὸ νῦν" τοῦτο γὰρ νοεῖσϑαι 
τοῦ μὲν προτέρου πέρας, τοῦ δὲ μέλλοντος ἀρχήν. 
Οἱ ἀριστοτελικοὶ τὸν χρόνον ἀριϑμὸν τῶν 
κατὰ τὸ νῦν ἀφοριξομένων κινήσεων, τὸ δὲ νῦν εἶναι 
20 μονάδα στάσεως ἐν κινήσει, κένησιν δ᾽ οὐκ εἶναι. τὸν 
χρόνον, οὐ μὴν ἄνευ κινήσεως λέγεσϑαι γὰρ κένησιν [394] 
βραδεῖαν καὶ ταχεῖαν. οὐκ ἔτι δὲ χρόνον, ἀλλὰ πολὺν (290) 
καὶ ὀλίγον. ἔτι τὸ μὲν πλεῖον καὶ τοὔλαττον ἀριϑμῷ 
κρίνεσϑαι, χρύνῳ δὲ τὴν πλείω καὶ ἐλάττω κίνησιν. 
ἢ οὐχ ἄρα κίνησις ὁ χρόνος, οὐ μὴν κινήσεως κεχωρι- 
᾿ς μένος" ἀριϑμὸν γὰρ εἶναι κινήσεως συνεχῆ κατὰ τὸ 
πρότερον καὶ ὕστερον. 

Ζήνων ἔφησε χρόνον εἶναι κινήσεως διάστημα, 
᾿ τοῦτο δὲ καὶ μέτρον καὶ κριτήριον τάχους ve καὶ βρα- 
“80 δύτητος ὕπως ἔχει. κατὰ τοῦτον δὲ γένεσϑαι τὰ γι- 
᾿ψόμενα, καὶ τὰ περαινόμενα ἅπαντα καὶ τὰ ὄντα 
lo: 


1 


41 


[256] τοῦ παρεληλυϑότος τὸν ἐνεστῶτα ὑπολάβῃς. ἀδύνα- 5 


42 


θά IS2ANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ 1.18.1 


Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ [Patrit. p. 38b] 
Ὡς καὶ περὶ τῶν τριῶν χρόνων εὑρεῖν, οὔτε γὰρ 
καϑ' ἑαυτούς εἰσιν οὔτε συνήνωνται, καὶ πάλιν συνή- 
νῶνται, καὶ καϑ' ἑαυτούς εἰσιν. ἐὰν γὰρ χωρὶς εἶναι 


τόν ἐστιν ἐνεστάναι, εἰ μὴ καὶ παρεληλυϑὼς γένηται" 


- 5 
ἐκ γὰρ toU ἀποιχομένου τὸ ἐνεστὸς γίνεται, καὶ ἐκ. 


τοῦ ἐνεστῶτος τὸ μέλλον ἔρχεται. εἰ δὲ δεῖ καὶ ἐπὶ 
πλέον βασανίσαι, οὕτω λογισώμεϑα, τὸν μὲν παρελη- 


λυϑότα χρόνον οἴχεσϑαι εἰς τὸ μηκέτι εἶναι τοῦτον, 10 


τὸν δὲ μέλλοντα μὴ ὑπάρχειν ἐν τῷ μηδέπω παρεῖναι 
μ μη 9x 9 my 9 , 

? * ' bd - - 

ἀλλὰ μηδὲ τὸν ἐνεστῶτα συμπαρεῖναι ἐν τῷ μένειν. 

ὃς γὰρ οὐχ ἕστηκε ῥοπὴν ἔχων οὐδὲ κέντρου μονὴν 

χρόνος, πῶς ἐνεστὼς εἶναι λέγεται ὃ μηδὲ ἑστάναι 


, e - 
δυνάμενος; καὶ πάλιν ὁ παρεληλυϑὼς συνάπτων τῷ 15 


ἐνεστῶτι καὶ ὁ ἐνεστὼς τῷ μέλλοντι εἷς γένεται, οὐ 
γὰρ χωρὶς αὐτῶν εἰσὶ τῇ ταυτότητι καὶ τῇ ἑνότητι καὶ 
τῇ συνεχείᾳ. οὕτω καὶ συνεχὴς καὶ διεστὼς γένεται 
εἷς ὧν καὶ 0 αὐτὸς χρόνος. 

᾿ἀπολλόδωρος δὲ ἐν τῇ φυσικῇ τέχνῃ οὕτως 
ὁρίζεται τὸν χρόνον" χρόνος δ᾽ ἐστὶ τῆς τοῦ κόσμου 
κινήσεως διάστημα, οὕτω δ᾽ ἐστὶν ἄπειρος ὡς ὃ πᾶς 


[258] ἀριϑμὸς ἄπειρος λέγεται εἶναι" τὸ μὲν γάρ ἐστιν αὐ- 
τοῦ παρεληλυϑὸς τὸ δὲ ἐνεστηκὸς τὸ δὲ μέλλον. évs- 35 


στάναι δὲ τὸν πάντα χρόνον, ὡς τὸν ἐνιαυτὸν ἐνεστη- 
κέναι “λέγομεν, κατὰ μείζονα περιγραφήν, καὶ ὑπάρ- 
χειν ὁ πᾶς χρόνος λέγεται, οὐδενὸς αὐτοῦ τῶν μερῶν 
ὑπάρχοντος ἀπαρτιξόντως. 


Ποσειδώνιος τὰ μέν ἐστι κατὰ πᾶν ἄπειρα; 80 
c ὦ , , ς t τ 
ὡς ὁ σύμπας χρόνος" τὰ δὲ κατὰ τί, ὡς ὃ παρεληλυ- 


ϑὼς χρόνος καὶ ó μέλλων" κατὰ γὰρ τὸν παρόντα μό- 


E 
"d 
ἈΞ 


| cap. 8. 5. 41. 42. QTEZIKA 65 


- vov ἑκατέροις πεπέρασται. τὸν δὲ χρόνον οὕτως ὁρί- 
- fern, διάστημα κινήσεως ἢ μέτρον τάχους ve καὶ 
βραδύτητος. καὶ πῶς ἔχει τὸ ἐπινοούμενον κατὰ τὸ 
πότε τοῦ χρόνου᾽ τὸν μὲν εἶναι παρεληλυϑότα τὸν δὲ 
5 μέλλοντα τὸν δὲ παρόντα, ὃς ἐκ τινὸς μέρους τοῦ 
᾿φαρδληλυϑότος καὶ τοῦ μέλλοντος περὶ τὸν διορισμὸν 
αὐτὸν συνέστηκε τὸν δὲ διορισμὸν σημειώδη εἶναι. 
τὸ δὲ νῦν καὶ τὰ ὅμοια ἐν πλάτει [χρόνου] καὶ οὐχὶ 
κατ᾽ ἀπαρτισμὸν νοεῖσϑαι. λέγεσθαι δὲ τὸ νῦν καὶ 
10 χατὰ τὸν ἐλάχιστον πρὸς αἴσϑησιν χρόνον, περὶ τὸν 
διορισμὸν τοῦ μέλλοντος καὶ παρεληλυϑύότος συνιστά- 
uevov. 

Ὁ δὲ Χρύσιππος χρόνον εἶναι κινήσεως διά- [260] 
οστημα, xo ὃ ποτὲ λέγεται μέτρον τάχους vs xol βρα- 
13 δύτητος, ἢ τὸ παρακολουϑοῦν διάστημα τῇ τοῦ κόσμου 

κινήσει" καὶ κατὰ μὲν τὸν χρόνον κινεϊσϑαέτε ἕκαστα 
καὶ εἷναι" εἰ μὴ ἄρα διττὸς λέγεται ὃ χρόνος, καϑάπερ 
ἥ τε γῆ καὶ ἡ ϑάλαττα καὶ τὸ κενὸν τά τε ὅλα καὶ τὰ 
μέρη τὰ αὐτῶν. ὥσπερ δὲ τὸ κενὸν πᾶν ἄπειρον εἶναι 
20 πάντῃ. καὶ. τὸν χρόνον πάντα ἄπειρον εἶναι ἐφ᾽ ἑκά- 
τερα᾿ καὶ γὰρ τὸν παρεληλυϑότα καὶ τὸν μέλλοντα 
ἄπειρον εἶναι. ἐμφανέστατα δὲ τοῦτο λέγει, ὅτι οὐϑεὶς 
ὅλως ἐνίσταται χρόνος ἐπεὶ γὰρ εἰς ἄπειρον ἡ 
τομὴ τῶν συνεχόντων ἐστί, κατὰ τὴν διαίρεσιν ταύτην 
35 καὶ πᾶς χρόνος εἰς ὁ ἄπειρον ἔχει τὴν τομήν" ὥστε μηϑ- 
ἕνα κατ᾽ ἀπαρτισμὸν ἐνεστάναι χρόνον. ἀλλὰ κατὰ 
πλάτος λέγεσϑαι. μόνον δὲ ὑπάρχειν φησὶ τὸν éve- (21) 
' στῶτα, τὸν δὲ παρῳχημένον καὶ τὸν μέλλοντα ὑφεστά- 
1 ναι uiv v ὑπάρχειν δὲ οὐδαμῶς, εἰ μὴ ὡς καὶ κατηγο- 
3 ρήματα ὑπάρχειν λέγεται μόνα τὰ συμβεβηκότα, οἷον 
|o τὸ περιπατεῖν ὑπάρχει μοι ὅτε περιπατῶ, ὅτε δὲ κατα- 
— ἀέκλιμαι ἢ κάϑημαι οὐχ ὑπάρχει.... ἔαρ δὲ ἔτους ὥραν 


ΒΊΟΒ, ECL. PHYS. 5 


60 ISANNOYT ZTOBAIOT oL. € 


[262] κεκραμένην ἔχ χειμῶνος ἀπολήγοντος καὶ ϑέρους ἀρ- 
᾿ χομένου, ἢ τὴν μετὰ χειμῶνα ὥραν πρὸ ϑέρους. 9έ- 

ρος δὲ ὥραν ἔτους τὴν μάλιστα ὑφ᾽ ἡλίου διακεκαυμέ- 
νην. μετόπωρον δὲ ὥραν ἔτους τὴν μετὰ ϑέρος μὲν 
πρὸ χειμῶνος δὲ κεκραμένην. χειμῶνα δὲ ὥραν ἔτους 5 
τὴν μάλιστα κατεψυγμένην, ἢ τὴν περὶ γῆν ἀέρα 
κατεψυγμένην. pobest δὲ ἰσημερίας δύο καϑ'᾽ ἕκα- 
στον ἐνιαυτὸν καὶ τροπὰς δύο" ἰσημερίας μὲν ὅ ὅταν ἡ 
νὺξ καὶ 1 ἡμέρα ἴσαι ὦσι. τούτων δὲ τὴν μὲν ἔαρι γί- 
νεῦϑαι τὴν δὲ μετοπώρῳ᾽ τῶν δὲ τροπῶν τὰς μὲν ϑέ- 10 
ρους τὰς δὲ χειμῶνος. 

Ἐμπεδοκλῆς καὶ οἵ στωικοὶ χειμῶνα μὲν γέ- 
νεσϑαι τοῦ ἀέρος ἐπικρατοῦντος, τῇ πυκνώσει sig τὸ 
ἀνωτέρω βιαξομένου" ϑερείαν δὲ τοῦ πυρός, ὅταν εἰς 

. τὸ κατωτέρω βιάξηται. 15 

ἐνιαυτός ἐστι κρόνου μὲν ἐνιαυτῶν περίοδος 
[264] τριάκοντα, διὸς δώδεκα, ἄφεορ δυοῖν. ἡλίου δώδεκα 
μῆνες | of δ᾽ αὐτοὶ i ἑρμοῦ καὶ ἀφροδίτης. ἰσόδρομοι : 
γάρ᾽ σελήνης ἡμέραι τριάκοντα. οὗτος γὰρ ὁ τέλειος 
μὴν ἀπὸ φάσεως εἰς σύνοδον. γένεσϑαι δὲ τὸν Aeyó-.20 
μενον" μέγαν ἐνιαυτόν, ὅταν ἐπὶ τοὺς ἀφ᾽ ὧν ἤρξαντο, 
τῆς κινήσεως ἀφίκωνται τόπους. 

ι τὸν δέ ye μέγαν ἐνιαυτὸν οἵ μὲν ἐν τῇ ὀκταετη- 
ρίδι τέϑενται; ot δὲ ἐν τῇ Apod aisi , οὗ δ᾽ ἐν 
τοῖς τετραπλασίοῦς ἔτεσιν, οἵ δ᾽ ἐν τοῖς ἑξήκοντα ἕνὸς ss 
δέοντος, ἐν οἷς Οἰνοπίδης καὶ Πυϑαγόρας᾽ οἵ δ᾽ ἐν 
τῇ λεγομένῃ κεφαλῇ τοῦ χρόνου" αὕτη δ᾽ ἐστὶ τῶν 
ἑπτὰ πλανητῶν ἐπὶ ταυτῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐξ ἄρκτου φορᾶς 


ἐπάνοδος. 
Ἡράκλειτος ἐκ boi CRESSSNACHSN ἐνιαυ- 
τῶν ἡλιακῶν. Au ansae A. 


Zioyévqg ὃ στωικὸς "i πέντε " ἑξήκοντα! nd 


Te 


, CAP, 8. 5. 42—45. ΦΎΣΙΚΑ 67 


τριακοσίων ἐνιαυτῶν τοσούτων, ὅσος ἦν 0 καϑ' Ἡρά- 
κλειτον ἐνιαυτός. 

Ἐκ τοῦ Σκυϑίνου περὶ φύσεως. 9.43 

Χρόνος ἐστὶν ὕστατον xal πρῶτον πάντων, καὶ 
5 ἔχει ἐν ἑαυτῷ πάντα, καὶ ἔστιν εἷς ἀεί, καὶ οὐκ ἔστιν [206] 
ὃ παροιχόμενος ἐκ τοῦ ἐόντος αὐτῷ ἐναντίην ὁδὸν 
παρ᾽ ἐνιαυτῶν. τὸ γὰρ αὔριον ἡμῖν τῷ ἔργῳ χϑές 
ἐστιν » τὸ δὲ χϑὲς αὔριον. 
Ἐκτοὺὐ Πλουτάρχουπαραλλήλων Νου- 44 
10 μὰ καὶ 4dovxovoyov [T.I. p. 72A] 

Πολλοί εἰσιν, oV προστεϑῆναι τὸν ἰανουάριον καὶ 
φεβρουάριον ὑπὸ Νουμᾶ τοὺς μῆνας λέγουσιν, ἐξ ἀρ- 
χῆς δὲ χρῆσϑαι Ῥωμαίους δέκα μόνοις εἰς τὸν ἐνιαυ- 
τόν, ὡς ἔνιοι τῶν βαρβάρων τρισί, καὶ τῶν Ἑλλήνων 

| 15 49x«se μὲν τέτρασιν ἕξ δὲ ᾿ἀκαρνᾶνες. Αἰγυπτίοις 
᾿ δὲ μηνιαῖος ἦν ὁ ἐνιαυτός, εἶτα τετράμηνος, ὥς φασι" 
᾿ς δι᾿ ὃ χαὶ οἵ ταύτην τὴν χώραν οἰκοῦντες ἀρχαιότατοι [268] 
δοκοῦσιν εἶναι, καὶ πλῆϑος ἀμήχανον ἐτῶν ἐπὶ ταῖς 
γενεαλογίαις xarapégovow , ἅτε δὴ τοὺς μῆνας εἰς 
30 ἐτῶν ἀριϑμὸν τιϑέμενοι. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαέου [p.37] . 45 
Πλάτων αἰῶνος εἰκόνα κινητήν, ἢ διάστημα τῆς 
τοῦ κόσμου κινήσεως" γεννητὸν δὲ κατ᾿ ἐπίνοιαν, οὐ- 
σίαν δὲ χρόνου τὴν οὐρανοῦ κίνησιν" λέγει. γὰρ ἐν 
(TO Τιμαίῳ οὕτως" ὡς δὲ κινηϑὲν αὐτὸ καὶ ξῶν 
ἐποίησε τῶν ἀιδίων ϑεῶν ἄγαλμα ὁ γεννήσας πατήρ, 
S ἠγάσϑη τε. καὶ εὐφρανϑείς, ἔτι δὴ μᾶλλον ὅμοιον 
. πρὸς τὸ παράδειγμα ἐπενόησεν ἀπεργάσασϑαι. καϑά- 
11 περ οὖν αὐτὸ τυγχάνει ξῷον ἀίδιον, καὶ τόδε τὸ πᾶν 
οὕτως εἰς δύναμιν ἐπεχείρησε τοιοῦτον ἐπιτελεῖν. ἡ 
μὲν οὖν τοῦ ξῴου φύσις ἐτύγχανεν οὖσα αἰώνιος" καὶ 
P | Ῥόῦτο μὲν δὴ παντελῶς τῷ γεννητῷ προσάπτειν οὐκ 
I SN 5* 


"mpi a aee Nt a 


68 IS2ANNOT ZTOBAIOT ^ p) d 


qv Óvveróv: εἰχόνα δ᾽ ἐπενόει ane τινα αἰῶνος 
ποιῆσαι, καὶ διακοσμῶν οὐρανῷ ἅμα ποιεῖ μένοντος 
αἰῶνος ἐν ἕνὶ κατ᾽ ἀφιϑμὸν ἰοῦσαν αἰώνιον εἰκόνα, 
τοῦτον ὃν δὴ χρόνον ὠνομάκαμεν. ἡμέρας δὲ καὶ νύ- 
κτας καὶ μῆνας καὶ ἐνιαυτούς, οὐκ ὄντας πρὶν οὐρα- 5 
νὸν γενέσϑαι, τότε ἅμα ἐκείνῳ ξυνισταμένῳ τὴν γέ- 
vsGuv αὐτῶν μηχανᾶται. ταῦτα δὲ πάντα μέρη χρό- 
νου, καὶ τό v ἦν καὶ ἔσται, χρόνου γεγονότα εἴδη, 
ἃ δὴ φέροντες λανϑάνομεν ἐπὶ AL ἀίδιον [οὐσίαν] 
οὐκ ὀρϑώς. λέγομεν γὰρ δὴ ὡς qv ἔστι τε καὶ ἔσται, 10 
τῇ δὲ τὸ ἔστι μόνον κατὰ τὸν ἀληϑῆ λόγον προσήκει, 
τὸ δὲ ἦν τό τ᾿ ἔσται περὶ τὴν ἐν χρόνῳ γένεσιν ἰοῦσαν 
πρέπει λέγεσθαι" κίνησις γὰρ ἐστί. τὸ δ᾽ ἀεὶ κατὰ 
ταυτὰ ἔχον ἀκινήτως οὔτε πρεσβύτερον οὔτε νεώτε- 
ρον προσήκει, Ἥγνεσθαι διὰ χρόνον οὔτε γενέσϑαι 1ὅ 
ποτέ, οὐδὲ γεγονέναι νῦν. οὐδ᾽ δἰσαῦθεῃ ἔσεσϑαι. τὸ 
παράπαν τε οὐδὲν ὅσα γένεσις τοῖς ἐν αἰσϑήσει φε- 
φομένοις προσῆψεν, ἀλλὰ χρόνου ταῦτα αἰῶνα μιμου- 
μένου καὶ κατ᾽ ἀριϑμὸν κυκλουμένου γέγονεν εἴδη. 
καὶ πρὸς τούτοις ἔτι τὰ τοιάδε, τό τε γεγονὸς εἶναι 30 
γεγονός , καὶ τὸ γιγνόμενον εἶναι γιγνόμενον, ἔτι τε 
τὸ γενησόμενον [εἶναι γενησόμενον], καὶ τὸ μὴ ὃν 
μὴ ὃν εἶναι, ὧν οὐδὲν ἀκριβὲς λέγομεν. περὶ μὲν 
οὖν τούτων τάχ᾽ ἂν οὐκ ἂν εἴη καιρὸς πρέπων ἐν τῷ 
παρόντι διακριβολογεῖσϑαι" χρόνος δ᾽ οὖν μετ᾽ οὐ- 25 
ρανοῦ γέγονεν, ἵνα ἅμα γεννηθέντες ἅμα καὶ λυϑῶ- 
σιν, &v ποτε λύσις τὶς αὐτῶν γίγνηται, καὶ κατὰ τὸ 
παράδειγμα τῆς αἰωνίας φύσεως. ἵν᾽ ὡς ὁμοιότατος 
αὐτῷ κατὰ δύναμιν ἧ. τὸ μὲν γὰρ δὴ παράδειγμα 
πάντα αἰῶνα ἐστὶν ὄν" ὁ δ᾽ αὖ διὰ τέλους τὸν ἅπαντα 30 
χρόνον γεγονώς τε καὶ ὧν καὶ ἐσόμενος. ἐξ οὖν Aó- 
yov καὶ διανοίας ϑεοῦ τοιαύτης πρὸς χρόνου γένεσιν, 


0ΑΡ».8. 5. 48---ολ».9.5.1. ΦΥΣΙΚΑ. 69 


ἵνα γεννηθῇ χρόνος, ἥλιος καὶ σελήνη, καὶ πέντε 
ἄλλα ἔχοντα ἐπίκλην ἄστρα πλανητὰ εἰς διορισμὸν καὶ 
φυλακὴν ἀριϑμῶν χρόνου γέγονε. σώματα δὲ αὐτῶν 
ἑκάστων ποιήσας ὁ ϑεός, ἔϑηκεν εἰς τὰς περιφοράς, 

- 5 ἃς ἡ ϑατέρου περίοδος ἤειν, ἑπτὰ οὔσας, ὄντα ἑπτά" 
σελήνην μὲν εἰς τὸν περὶ γῆν πρῶτον, ἥλιον δ᾽ εἰς 
τὸν δεύτερον ὑπὲρ γῆς. ἑωσφόρον δὲ καὶ τὸν ἱερὸν 
ἑρμοῦ λεγόμενον, εἰς τὸν τάχει μὲν ἰσόδρομον ἡλίῳ 
κύκλον ἰόντας, τὴν δ᾽ ἐναντίαν εἰληχότας αὐτῷ δύ- 

10 ναμιν᾽ ὅϑεν καταλαμβάνουσί vs καὶ καταλαμβάνον- 
ται κατὰ ταυτὰ ὑπ᾽ ἀλλήλων ἥλιός τε καὶ ὃ τοῦ ἔρ- 
μοῦ καὶ ἑωσφόρος. τὰ δ᾽ ἄλλα, οἷ δὴ καὶ δι᾽ ἃς αἰ- 
τίας ἱδρύσαντο εἴ τις ἐπεξίοι πάσας, ὃ λόγος πάρερ- 
γος ὧν πλέον ἂν ἔργον ὧν ἕνεκα λέγεται παράσχοι. 

15 ἔστι δ᾽ ὅμως οὐδὲν m ἧττον κατανοῆσαι δυνατόν, ὡς 0 
γε τέλειος ἀρυϑμὸς χρόνον τὸν τέλειον Αϑωυθὸν πλη- 
goi τότε, ὅταν ἁπασῶν τῶν ὀκτὼ περιόδων τὰ πρὸς 
ἄλληλα συμπεραϑέντα τύχῃ σχῇ κεφαλὴν τῷ τοῦ ταύὐ- 
τοῦ καὶ ὁμοίως ἰόντος ἀναμετρηϑέντα κύκλῳ. 


20 Κεφ. 9". 
ΠΕΡῚ ΑΦΡΟΔΙΤῊΣ OTPANIHZ ΚΑΙ ἘΡΩΤΟΣ. 
[Εὐριπέδου] 

Τὴν ᾿Ζφροδίέτην οὐχ ὁρᾷς ὅση 9:06; 
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἂν εἴποις οὐδὲ μετρήσειας ἂν 
ὕση πέφυκε κἀφ᾽ ὅσον διέρχεται. 
αὕτη τρέφει σὲ κἀμὲ καὶ πάντας βροτούς" 
᾿ τεκμήριον δέ, μὴ λόγῳ μόνον μάϑῃς, 
| ἔργῳ δὲ δείξω τὸ σϑένος τὸ τῆς ϑεοῦ" 
ἐρᾷ μὲν ὄμβρου γαῖ᾽, ὅτ᾽ ἂν ξηρὸν πέδον 
80 ἄχαρπον αὐχμῷ νοτέδος ἐνδεῶς ἔχῃ" 


70 ISANNOT ZTOBAIOY Lis. 1 


ἐρᾷ δ᾽ ὁ σεμνὸς οὐρανὸς πληρούμενος 
ὄμβρου πεσεῖν εἰς γαῖαν ᾿Αφροδίτης ὕπο. 
ὅταν δὲ συμμίχϑητον εἰς ταυτὸν δύο, 
τίκτουσιν ἡμῖν πάντα κἀκχτρέφουσ᾽ ἅμα, 
ὅϑεν βρότειον ξῇ τε καὶ ϑάλλει γένος. 5 
2 Εὐριπέδου Οἰδίποδος 
Ἑνὸς δ᾽ ἔρωτος ovrog οὐ ut^ ἡδονή᾽ 
ot μὲν κακῶν ἐρῶσιν οἱ δὲ τῶν καλῶν. 
ὁ δ᾽ εἰς τὸ σῶφρον ἐπ᾽ ἀρετήν τ᾽ ἄγων ἔρως 
ξηλωτὸς ἀνθρώποισιν" ὧν εἴην ἐγώ. 10 
9. . Ἐκ τῶν Bíovog βουκολικῶν 
Μοίσας Ἔρως καλέοι, Μοῖσαι τὸν Ἔρωτα φέροιεν" 
μολπὰν ταὶ Μοῖσαί μοι ἀεὶ ποϑέοντι διδοῖεν ; 
τὰν γλυκερὰν μολπάν, τᾶς φάρμακον ἄδιον οὐδέν. 
4 Εὐριπίδου Zíxvvt 15 
[772] ^ Aog yàg ἦν μοι, καί μ᾽ ἔρως ἕλοι ποτε; 
οὐκ εἰς τὸ μῶρον οὐδέ μ᾽ εἰς Κύπριν τρέπων. 
ἀλλ᾽ ἐστὶ δή τις ἄλλος ἐν βροτοῖς ἔρως 
ψυχῆς δικαίας σώφρονός τε κἀγαϑῆς, 
καὶ χρῆν δὲ τοῖς βροτοῖσι τόνδ᾽ εἶναι vouov, 20 
τῶν εὐσεβούντων, οἵτινές ys σώφρονες , 
ἐρᾶν, Κύπριν δὲ τὴν Διὸς χαίρειν ἐᾶν. 
ὅ Ἡσιόδου [Theog. 116] 
— Ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετ᾽, αὐτὰρ ἔπειτα 
[γαῖ᾽ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ . 35 
ἀϑανάτων, οἱ ἔχουσι κάρη νιφόεντος ὀλύμπου 
[773] τάρταρα τ᾽ ἠερόεντα μυχῷ χϑονὸς εὐρυοδείης] 
ἠδ᾽ Ἔρος, ὃς κάλλιστος ἐν ἀϑανάτοισι ϑεοῖσι. 
6 Ilaousvíóov 
Πρώτιστον μὲν Ἔρωτα 956v μητίσατο πάντων. 


Οὐχ ἡ ἀνάγκη μοῦνον καὶ τὸ δόγμ᾽ ἀγαϑοὺς εἶ- 


CAP. 9. s. 1—10. QYTEXIKA 71 


ναι ἐξορμᾷ, ἀλλὰ καὶ ὅπερ ἐξεργάξεται τὰ μέγιστα 
τῶν ἀνθρωπίνων, ὃ ἔρως. οὗτος καὶ τὴν ἀρετὴν τε- 
λεσιδρόμον εἶναι ποιεῖ. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαέδρου [p. 245] 
5 Ὥστε ye τοῦτο αὐτὸ μὴ φοβώμεϑα᾽ μηδέ τις ἡμᾶς 
᾿ λόγος ϑορυβείτω δεδιττόμενος, ὡς πρὸ τοῦ κεκινημέ- 
vov τὸν σώφρονα δεὶ προαιρεῖσϑαι φέλον᾽ ἀλλὰ τόδε 


πρὸς ἐκείνῳ δείξας φερέσϑω τὰ νικητήρια, ὡς οὐκ ἐπ᾽. 


ὠφελείᾳ ἔρως τῷ ἐρῶντι καὶ τῷ ἐρωμένῳ ἐκ ϑεῶν 

10 ἐπιπέμπεται" ἡμῖν δ᾽ ἀποδεικτέον αὖ τοὐναντίον, 

. ὡς ἐπ᾽ εὐτυχίᾳ παρὰ ϑεῶν ἡ τοιαύτη μανία δίδοται. 
ἡ δὲ δὴ ἀπόδειξις ἔσται δεινοῖς μὲν ἄπιστος, σοφοῖς 
δὲ πιστή. : 

Ἐν ταῦτ à [p. 265] 

5 —— "0 μέντοι ἐζήτουν, ἔστιν αὐτὸ τοῦτο" μανίαν yd 
τινα ἐφήσαμεν εἶναι τὸν Ἔρωτα. ἦ γάρ; Not. Μα- 
νίας δὲ εἴδη δύο" τὴν μὲν ὑπὸ νοσημάτων ἀνθρωπί- 
vov τὴν δὲ ὑπὸ ϑείας ἐξαλλαγῆς τῶν εἰωϑότων νομίέ- 
ὑῶν γιγνομένην. Πάνυ γε. Τῆς δὲ ϑείας, τεττάρων 

2) ϑεῶν τέτταρα μέρη διελόμενοι, μαντικὴν μὲν ἐπί- 
πνοιαν ᾿Δπόλλωνος ϑέντες, 4ιονύσου δὲ τελεστικήν, 
Μουσῶν δ᾽ αὖ ποιητικήν, τετάρτην δὲ ᾿Δφροδίτης 
καὶ Ἔρωτος, ἐρωτικὴν μανίαν ἐφήσαμεν ἀρίστην εἶναι. 

' Ἐν ταῦυτ à [p. 249] 

0: Ἔστι δὴ οὖν δεῦρο ὁ πᾶς ἥκων λόγος περὶ τῆς τε- 
τάρτης μανίας, ἣν ὅταν τὸ τῇδέ τις ὁρῶν κάλλος, τοῦ 
ἀληϑοῦς ἀναμιμνησκόμενος, πτεροῦταί τε καὶ ἀνὰ- 
πτερούμενος προϑυμούμενος ἀναπτέσϑαι᾽ ἀδυνατῶν 
δέ. ὄρνιϑος δίκην βλέπων ἄνω, τῶν κάτω δὲ ἀμελῶν, 
80 αἰτίαν ἔχει ὡς μανικῶς διακείμενος. ὡς ἄρα αὕτη πα- 
σῶν τῶν ἐνθουσιάσεων ἀρίστη τε καὶ ἐξ ἀρίστων τῷ 
«c6 ἔχοντι καὶ τῷ κοινωνοῦντι αὐτῆς γίγνεται" καὶ 


ὶ 


10 


11 
(23) 


[276] 


12 


18 


79 IGANNOT ZTOBAIOT LzB. 1 


ὅτι ταύτης μετέχων τῆς μανίας ἐρῶν τῶν καλῶν, ἐρα- 
στὴς γίνεται. 
Ἐν ταυτῷ [ν. 252] 
Τοῦτο δὲ τὸ πάϑος, ὦ παῖ καλέ, πρὸς ὃν δή μοι 
ὁ λόγος, ἄνϑρωποι μὲν ἔρωτα ὀνομάζουσι, ϑεοὶ δὲ ὃ 5 
καλοῦσιν ἀκούσας εἰκότως δὲ διὰ νεότητα γελάσεις " 
λέγουσι δὲ οἶμαι τινὲς Ὁμηριδῶν ἐκ τῶν ἀποϑετῶν 


- , " ' τ Δ eg , e 
"ἐπῶν δύο ἔπη εἰς vov ἔρωτα, ὧν vo ἕτερον πάνυ υβρι- 


στικὸν καὶ οὐ σφόδρα τι ἔμμετρον, ὑμνοῦσι δὲ ὧδε" 
τὸν δή τοι ϑνητοὶ μὲν ἔρωτα καλοῦσι ποτηνόν, —— 10 
ἀϑάνατοι δὲ πτέρωτα διὰ πτεροφύτορ᾽ ἀνάγκην. 
Τοῦ αὐτοῦ [Sympos. p. 178] 

Ἔφη Φαῖδρον ἀρξάμενον ἔνϑενδέ ποϑὲν λέγειν, 
ὅτι μέγας ϑεός, ἔφη, ὁ Ἔρως καὶ ϑαυμαστὸς ἐν ἀν- 
ϑρώποις τὲ καὶ ϑεοῖς, πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ; οὐχ 6 
ἥκιστα δὲ κατὰ τὴν γένεσιν. Τὸ γὰρ ἐν τοῖς πρεσβύ- 
τατον εἶναι τῶν ϑεῶν τίμιον, ἦ δ᾽ ὅς" τεκμήριον δὲ 
τούτου" γοναὶ γὰρ ἔρωτος οὔτ᾽ εἰσὶν οὔτε λέγονται 
ὑπ᾽ οὐδενὸς οὔτε ἰδιώτου οὔτε ποιητοῦ, ἀλλ᾽ Ἡσίο- 
δὸς πρῶτον μὲν χάος φησὶ γίγνεσϑαι, μετὰ τὸ χάσς 0 
δύο τούτω γενέσϑαι, Γῆν τε καὶ Ἔρωτα. Ἡσιόδῳ δὲ 
καὶ ᾿Δκουσίλεως σύμφησιν ἐν τοῖς πρεσβυτάτοις εἷ- 
ναι, πρεσβύτατός τε ὧν μεγίστων ἀγαϑῶν αἴτιος ἡμῖν 
ἐστιν. : 

Ἔν ταυτῷ [p. 180) 25 

Πάντες yàg ἴσμεν ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνευ Ἔρωτος 
᾿ἀφροδίτῆ. Μιᾶς μὲν οὔσης εἷς ἂν ἦν Ἔρως᾽ ἐπεὶ δὲ 
δύο ἔστον, δύο ἀνάγκη καὶ ἔρωτας εἶναι. Πῶς δὲ οὐ 
δύο τὰ 95d; ἡ μέν ys που πρεσβυτέρα καὶ ἀμήτωρ 
Οὐρανοῦ ϑυγάτηρ, ἣν δὴ καὶ οὐρανίαν ἐπονομάξο- so 
μεν, ἡ δὲ νεωτέρα Διὸς xol Ζιῶώνης, ἣν δὴ πάνδημον 


καλοῦμεν. ἀναγκαῖον δὴ καὶ Ἔρωτα, τὸν μὲν. τῇ 


! Ar. 9. s. 10—10. QTEZIKA | 73 


ἑτέρᾳ ξυνεργὸν πάνδημον ὀρϑῶς καλεῖσϑαι, τὸν δὲ 
οὐράνιον. 
Ἐν ταῦτ ᾧ [p. 185] 14 
Οὕτω πᾶν πάντως ye καλὸν ἕνεκα ἀρετῆς χαρίξε- 
δσϑαι. οὗτός ἐστιν 0 τῆς οὐρανίας ϑεοῦ ἔρως καὶ οὐ- 
ράνιος, καὶ πολλοῦ ἄξιος καὶ πόλει καὶ ἰδιώταις, πολ- 
λὴν ἐπιμέλειαν ἀναγκάξων ποιεῖσϑαι πρὸς ἀρετὴν τόν 
τε ἔρωτα αὐτὸν αὐτοῦ καὶ τὸν ἐρώμενον οἵ δ᾽ ἕτεροι 
πάντες τῆς ἑτέρας τῆς πανδήμου. 
10 Ἐν ταῦτ ᾧ [p. 186] 15 
Τὸ μὲν γὰρ διπλοῦν εἶναι τὸν ἔρωτα δοκεῖ μοι 
καλῶς διελέσθαι" ὅτι δὲ οὐ μόνον ἐστὶν ἐπὶ ταῖς ψυ- 
χαῖς τῶν ἀνθρώπων πρὸς τοὺς καλούς, ἀλλὰ καὶ πρὸς 
ἄλλα πολλά, καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις τοῖς τε σώμασι τῶν 
15 πάντων ξώων καὶ τοῖς ἐν τῇ γῇ φυομένοις, καὶ ὡς 
ἔπος εἰπεῖν ἐν πᾶσι τοῖς οὖσι, καϑεωρακέναι μοι δοκῶ 
ἐκ τῆς ἰατρικῆς τῆς ἡμετέρας τέχνης, ὡς μέγας καὶ 
ϑαυμαστὸς καὶ ἐπὶ πᾶν ὁ ϑεὸς τείνει καὶ κατὰ τὰν- 
ϑρώπινα καὶ κατὰ τὰ ϑεῖα πράγματα" ἄρξομαι δὲ 
0 ἀπὸ τῆς ἰατρικῆς λέγων, ἵνα πρεσβεύωμεν τὴν τέχνην. 
ἡ γὰρ φύσις τῶν σωμάτων τὸν διπλοῦν ἔρωτα τοῦτον 
ἔχει" τὸ γὰρ ὑγιὲς τοῦ σώματος καὶ τὸ νοσοῦν ὁμολο- 
γοῦμεν ὡς ἕτερόν τι καὶ ἀνόμοιόν icr, τὸ δὲ ἀνό- 
μοιον ἀνομοίων ἐπιϑυμεῖ καὶ ἐρᾷ. ἄλλος μὲν οὖν ὁ 


4 35 ἐπὶ τῷ ὑγιεινῷ ἔρως, ἄλλος δὲ 0 ἐπὶ τῷ νοσώδει. (24) 
i Ἐν ταῦτ à [p. 188] 16 


Ἐπεὶ καὶ ἡ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ ξύστασις μεστὴ 
ἐστὶν ἀμφοτέρων τούτων, καὶ ἐπειδὰν μὲν πρὸς ἄλ- 
. AmA« τοῦ κοσμίου τύχῃ ἔρωτος ἃ νῦν δὴ λέγω. τά τὲ 
80 ϑερμὰ καὶ τὰ ψυχρά, καὶ τὰ ξηρὰ καὶ ὑγρὰ καὶ ἁρμο- 

νέαν καὶ κρᾶσιν λάβῃ σώφρονα, ἥκει φέροντα εὐετη- 
θέαν τε καὶ ὑγέεξιαν ἀνθρώποις καὶ τοῖς ἄλλοις ξῴοις 


li 
Ἧ 


17 


74 |. ISANNOT XTOBAIOT C Em. 


τε καὶ φυτοῖς, καὶ οὐδὲν ἠδίκησεν" ὅταν δὲ ὁ μετὰ 
τῆς ὕβρεως ἔρως ἐγκρατέστερος, καὶ περὶ τὰς τοῦ 
ἐνιαυτοῦ ὥρας γένηται, διέφϑειρέ τε πολλὰ καὶ ἠδί- 
κησεν. οἵ τὲ γὰρ λοιμοὶ φιλοῦσι γίγνεσϑαι ἐκ τῶν 
τοιούτων, καὶ ἄλλα ἀνόμοια, καὶ πολλὰ νοσήματα, 
καὶ τοῖς ϑηρίοις καὶ τοῖς φυτοῖς. καὶ γὰρ πάχναν καὶ 
χάλαζαι καὶ ἐρυσῖβαι ἐκ πλεονεξίας καὶ ἀκοσμίας περὶ 
ἄλληλα τῶν τοιούτων γίγνεται ἐρωτικῶν, ὧν ἐπι- 
στήμη περὶ ἄστρων τε φορὰς καὶ ἐνιαυτῶν ὥρας ἀστρο- 
νομία καλεῖται. Ἔτι τοίνυν καὶ ot ϑυσίαι πᾶσαι, καὶ τὸ 
οἷς μαντικὴ ἐπιστατεῖ τέχνη, ταῦτα δ᾽ ἔστιν ἡ περὶ 
ϑεούς τε καὶ ἀνθρώπους πρὸς ἀλλήλους κοινωνία, οὐ 
περὶ ἄλλο τί ἐστιν ἢ περὶ ἔρωτος φυλακήν τε καὶ 
ἴασιν. Πᾶσα γὰρ ἀσέβεια φιλεῖ γίγνεσϑαι, ἐὰν μήτε 
ἐν τῷ κοσμίῳ ἔρωτι χαρίξηται, μηδὲ τιμᾷ τε αὐτὸν 15 
καὶ πρεσβεύῃ ἐν παντὶ ἔργῳ, ἀλλὰ τὸν ἕτερον, καὶ 
περὶ γονέας καὶ ξῶντας καὶ τετελευτηκότας, καὶ περὶ 
ϑεούς" ἃ δὴ προτέτακται τῇ μαντικῇ ἐπισκοπεῖν τοὺς 
ἔρωτας καὶ ἰατρεύειν" καὶ ἔστιν αὖ ἡ μαντικὴ φιλίας 
ϑεῶν καὶ ἀνθρώπων δημιουργός, τῷ ἐπίστασϑαι τὰ 20 
κατ᾽ ἀνθρώπους ἐρωτικά, ὅσα τείνει πρὸς ϑέμιν καὶ 
εὐσέβειαν. Οὕτω. πολλὴν καὶ μεγάλην, μᾶλλον δὲ 
πᾶσαν δύναμιν ἔχει ξυλλήβδην μὲν 0 πᾶς ἔρως ὃ δὲ 
περὶ τἀγαϑὰ μετὰ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης ἀπο- 


σι 


. , Α δ "t ura, EY 1 x e. AT 
τελούυμενος καὶ παρ΄ ἡμῖν καὶ παρὰ ϑεοῖς. ovvog τὴν 35 


μεγίστην δύναμιν ἔχει, καὶ πᾶσαν ἡμῖν εὐδαιμονίαν 
παρασκχευάξει, καὶ ἀλλήλοις δυναμένοις ὁμιλεῖν καὶ 
φίλοις εἶναι, καὶ τοῖς κρείττοσιν ἡμῶν ϑεοῖς. 
Ἐν ταυτῷ [p. 202] ; 
Εὐδαίμονας λέγεις οὐ τοὺς τἀγαϑὰ καὶ καλὰ x5- 80 
κτημένους; Πάνυ ys. ᾿Δ4λλὰ μὴν ἔρωτά γε ὡμολόγη- 
κας δι᾿ ἔνδειαν τῶν καλῶν καὶ τῶν ἀγαϑῶν, ἐπι- 


j ; 


T — car.Q.s. 10.17. cap. 10.5.1. ΦΎΣΙΚΑ 15 


ϑυμεῖν αὐτῶν τούτων ὧν ἐνδεής ἐστι; Ὡμολόγηκα 
γάρ. Πῶς ἂν οὖν ϑεὸς εἴη 0 γε τῶν καλῶν καὶ ἀγα- 
ϑὼῶν ἄμοιρος; Οὐδαμῶς. ὥς γ᾽ ἔοικεν. Ὁρᾷς ovv, 
ἔφη, ὅτι καὶ σὺ Ἔρωτα ov ϑεὸν νομίζεις; Τί οὖν ἂν, 
5. ἔφην, ὁ Ἔρως εἴη, ϑνητός ; Ἥκιστά γε. ᾽4λλά τι μήν; 
Ὥσπερ τὰ πρότερα ἔφην μεταξὺ ϑνητοῦ καὶ ἀϑανά- 
του. Τίουν, ὦ 4ιοτίμα: Δαίμων μέγας, ὦ Σὥκχρα- 
τες καὶ γὰρ πᾶν τὸ δαιμόνιον μεταξύ ἐστι ϑεοῦ καὶ 
ϑνητοῦ. Τίνα δ᾽. ἦν δ᾽ ἐγώ, δύναμιν ἔχον; Ἕρμη- 
40 v&Uov καὶ διαπορϑμεῦον ϑεοῖς ve τὰ παρ᾽ ἀνθρώπων 
- καὶ ἀνθρώποις τὰ παρὰ ϑεῶν, τῶν μὲν τὰς δεήσεις 
καὶ ϑυσίας τῶν δὲ τὰς ἐπιτάξεις ve καὶ ἀμοιβὰς τῶν 
ϑυσιῶν" ἐν μέσῳ δὲ ὃν ἀμφοτέρων συμπληροῖ ὥστε 
τὸ πᾶν αὐτῷ συνδεδέσϑαι. διὰ τούτου καὶ ἡ μαντικὴ 


15 πᾶσα χωρεῖ καὶ ἡ τῶν ἱερῶν τέχνη τῶν τε περὶ τὰς 


ϑυσίας καὶ τὰς τελέτας, καὶ τὰς ἐπῳδὰς καὶ τὴν μαν- 

᾿τείαν πᾶσαν καὶ γοητείαν. Θεὸς δὲ ἀνθρώπῳ οὐ μί- 

γνυται ἀλλὰ διὰ τούτου πᾶσά ἐστιν ἡ ὁμιλία καὶ ἡ 

διάλεκτος ϑεοῖς πρὸς ἀνθρώπους καὶ ἐγρηγορόσι καὶ 

20 χαϑεύδουσι. καὶ ὁ μὲν περὶ τὰ τοιαῦτα σφοδρὸς δαι- 

μόνιος ἀνήρ, ὁ δ᾽ ἄλλο τι ogóc ἢ περὶ τέχνας ἢ περὶ 

L. qstgovpyíag βάναυσος. οὗτόι δὴ of νας πολλοί 
᾿ς «6 καὶ παντοδαποί εἶσιν, εἷς δὲ τούτων xal ὃ Ἔρως. 


ὶ Κεφ. v. 
Ls ΠΕΡῚ APXON ΚΑΙ ἀὐεφεικθηςὰ KAI ΤΟΥ IIANTOZ. 
" Ἡσιόδου Θεογονία ς [16] 

Ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος yévev! , αὐτὰρ ἔπειτα 
γαῖ᾽ εὐρύστερνος. πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ 
H Bipericoe, οἵ ἔχουσι κάρη νιφόεντος ὀλύμπου, 
᾿ ϑτάρταρα τ᾽ ἠερόεντα μυχῷ χϑονὸς εὐρυοδείης. 


(25) 


[278] 


78 IGÀANNOT ΣΤΟΒΑΙΟῪ 1801 


[Ὁμήρου II. ξ΄. 246] 
Qxsavog 9 ὅσπερ γένεσις πάντεσσι τέτυκται. 
[Ὀρφέως] 
"Ev δὲ δέμας βασίλειον; ἐν ᾧ τάδε πάντα κυκλεῖται, 
πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ αἰϑὴρ νύξ τε καὶ ἦμαρ. 5 
[Ὁ μήρου VI. ξ΄. 201] 
Ωκεανόν ve 96v γένεσιν καὶ μητέρα Τηϑύν. 
Aívov ἐκ τῶν περὶ Φύσεως κόσμου 
Ὡς κατ᾽ ἔριν συνάπαντα κυβερνᾶται διὰ παντός" 
ἐκ παντὸς δὲ τὰ πάντα, καὶ ἐκ πάντων πᾶν ἐστι. 10 


[280] πάντα δ᾽ ἕν ἐστιν, ἕκαστον ἑνὸς μέρος, εἰν ἑνὶ 


x πάντα᾽ 
? 
ἐκ γὰρ ἕνός ποτ᾽ ἐόντος ὅλου τάδε πάντ᾽ ἐγένοντο" 
. , 
ἐκ πάντων δέ ποτ᾽ αὖϑις ἕν ἔσσεται ἐν χρόνου αἴσῃ, 
^ ^ 3 LY ? M ' ? - 
αἰὲν ἕν ὃν xov πολλά, καὶ ov κατὰ ταυτὸν ἀϑρῆσαι. 15 
πολλάκι δ᾽ ἔσται ταῦτα, καὶ οὔποτε πεῖρας ἔπεισιν 
αἰεὶ πείρατ᾽ ἔχον" ποῖον γένος ἔλλαχε. τοῦτ᾽ ὄν" 
τ , 
ὧδε γὰρ ἀϑάνατος ϑάνατος περὶ πάντα καλύπτει, 


[282] ϑνητὸς ἐών, καὶ πᾶν ϑνήσκει φϑαρτόν, τὸ δ᾽ ὑπάρχον 


8 


[284] 


φαντασίαις ἀλληλοτρόποις καὶ σχήμασι μορφῆς 30 

ἀλλάσσει. τρόπον ὡς ἀποκρυπτέμεν ὄψιν ἁπάντων" 

ἄφϑορον ἔσται. ἐόν v! αἰεὶ καϑὸ τῇδε τέτυκται. ; 
Ὁμήρου [U. η΄. 99] 

Ὅμηρος δὲ σημαίνει τὴν ἀνάλυσιν εἰς τὰ γεννη- 
τικὰ στοιχεῖα τοῦ παντὸς λέγων “ἧ ἀλλ᾽ ὑμεῖς μὲν 5 
πάντες ὕδωρ καὶ γαῖα yévoiote." 

Ἡρακλείτου 

Ἐκ πυρὸς γὰρ τὰ πάντα καὶ εἰς πῦρ πάντα τε- 
λευτᾷ. 

Ὀρφεύς [Plato Crat. p. 402] 30 
᾿ῷκεανὸς πρῶτος καλλίρροος ἦρξε γάμοιο, 
0g Qo κασιγνήτην ὁμομήτορα Τηϑὺν ὕπυιεν. 


1 caP. 10. 5. 2— 11. QTEZIKA 1 


εἰ Ἡσιόδου ϑεογονέας [126] 9 
Γαῖα δέ τοι πρῶτον μὲν ἐγείνατο (Gov ἑαυτῇ 
οὐρανὸν ἀστερόενϑ᾽, ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι, 
0gQ' εἴη μακάρεσσι ϑεοῖς ἔδος ἀσφαλὲς αἰεί. 
ὃ οΦιλήμονος 10 
Ὃν οὐδὲ εἷς λέληϑεν οὐδὲ ἕν ποιῶν 
οὐδ᾽ αὖ ποιήσων οὐδὲ πεποιηκὼς πάλαι, 
οὔτε ϑεὸς οὔτ᾽ ἄνϑρωπος. οὗτός εἰμ᾽ ἐγὼ 
ἀήρ, ὃν ἄν τις ὀνομάσειε καὶ 4Δέα. 
10 ἐγὼ δ᾽. ὃ ϑεοῦ᾿ Griv ἔργον, εἰμὶ πανταχοῦ, 
ἐνταῦϑ᾽ ἐν ᾿άϑήναις, ἐν Πάτραις, ἐν Σικελίᾳ, 
ἐν ταῖς πόλεσι πάσαισιν,. ἐν ταῖς οἰκίαις 
πάσαις, ἐν ὑμῖν πᾶσιν οὐκ ἔστιν τόπος [286] 
οὗ μή᾽ στιν ἀήρ᾽ 0 δὲ παρὼν ἁπανταχοῦ 
15 πάντ᾽ ἐξ ἀνάγκης οἶδ᾽, ἁπανταχοῦ παρών. 
Ἐμπεδοκλέους 1 
Τέσσαρα τῶν πάντων ῥιξώματα πρῶτον ἄκουε" 
Ζεὺς ἀργὴς Ἥρη τε φερέσβιος ἤδ᾽ ᾿Διδωνεὺς 
Νῆστις 9 , ἣ δακρύοις τέγγει κρούνωμα βρότειον" 
30 τῶν δὲ συνερχομένων ἐξ ἔσχατον ἵστατο νεῖκος. 
Ἐμπεδοκλῆς 4 έα μὲν λέγει τὴν ξέσιν καὶ τὸν [288] 
αἰϑέρα, Ἥρην δὲ φερέσβιον τὴν γῆν, ἀέρα δὲ 
TOv Διδωνέα, ἐπειδὴ φῶς οἰκεῖον οὐκ ἔχει ἀλλ᾽ ὑπὸ 
ἡλίου καὶ σελήνης καὶ ἄστρων καταλάμπεται. Νῆστιν 
ἢ δὲ xal κρούνωμα βρότειον τὸ σπέρμα καὶ τὸ 
ὕδωρ. ἐκ τεσσάρων οὖν στοιχείων τὸ πᾶν, τῆς τού- (20) 
τῶν φύσεως ἐξ ἐναντίων συνεστώσης, ξηρότητός τε 
καὶ ὑγρότητος. καὶ ϑερμότητος καὶ ψυχρότητος, ὑπὸ 
τῆς πρὸς ἄλληλα ἀναλογίας καὶ κράσεως ἐναπεργαξο- 
80 μένης τὸ πᾶν, καὶ μεταβολὰς μερικὰς μὲν ὑπομενού- 
“ σῆς, τοῦ δὲ παντὸς λύσιν μὴ ἐπιδεχομένου. λέγει γὰρ 
(| οὕτως 


x 


ET. 


"78 IS2ANNOYT ZTOBAIOT , Lms.i 


[290] ἄλλοτε μὲν φιλότητι συνερχύμενα τάδε πάντα, 
ἄλλοτε δ᾽ αὖτε ἕκαστα φορούμενα νείκεος ἔχϑει. 
Ὅμηρος δὲ τὴν φιλίαν καὶ τὸ νεῖκος τῶν τοῦ παντὸς 
μερῶν ἐν τούτοις αἰνίττεται ἐν οἷς φησιν ἡ Ἥρα". 
εἶμι γὰρ ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίης. 5 
ὠκεανὸν τὸ ϑεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηϑύν" 
τοὺς εἶμ᾽ ὀψομένη, καί σφ᾽ ἄκριτα νείκεα λύσω. 
12 "a o eC. 
Θαλῆς o Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν ὄντων ἀπεφήνατο 
τὸ ὕδωρ, ἐξ ὕδατος γάρ φησι πάντα εἶναι καὶ els 10 
ὕδωρ πάντα ἀναλύεσϑαι. στοχάξεται͵ δ᾽ ἀεὶ ἐκ τού- 
του, ὅτι πάντων τῶν ἑῴων ὴ γονὴ ἀρχή ἐστιν, ὑγρὰ 
[392] dala. οὕτως εἰκὸς καὶ τὰ πάντα ἐξ ὑγροῦ τὴν ἀρχὴν 
ἔχειν. δεύτερον, ὅτι πάντα φυτὰ ὑγρῷ τρέφεται καὶ 
καρποφορεῖ; ἀμοιροῦντα δὲ δηρδΐνεξαυι τρίτον, "τί 15 
καὶ αὐτὸ τὸ πῦρ τὸ τοῦ ἡλίου καὶ τῶν ἄστρων ταῖς 
τῶν ὑδάτων ἀναϑυμιάσεσι. τρέφεται καὶ αὐτὸς ὃ 
κόσμος. 
να ξί έμαν /ào 0g δέ, Πραξιάδου Μιλήσιος, φησὶ 
τὴν τῶν ὄντων ἀρχὴν εἶναι τὸ ἄπειρον" ἐκ γὰρ τού- 
του πάντα γίγνεσθαι καὶ εἰς τοῦτο πάντα φϑείρεσϑαι. 
διὸ καὶ γεννᾶσθαι ἀπείρους κόσμους, καὶ πάλιν qois 
φεσϑαι εἰς τὸ ἐξ οὗ γίνεται. λέγει. ovv διότι ἀπέραν- 
τόν ἐστιν, ἵνα μηδὲν ἐλλείπῃ ἡ γένεσις ἡ ὑφισταμένη. 
[294] ἁμάρτάνει δὲ μὴ λέγων τί ἐστι τὸ ἄπειρον. τὸ δ᾽ ἄπει" 25 
ρον οὐδὲν ἄλλο ἢ ὕλη ἐστίν * οὐ δύναται δὲ ἡ ὕλη εἶἷ- 
va, ἐνέργεια, ἐὰν μὴ τὸ ποιοῦν ὑποκέηται. ᾿ 
Ξ δνοκράτης συνεστάναι τὸ πᾶν ἐκ τοῦ ἑνὸς 
καὶ τοῦ ἀενάου, ἀέναον. τὴν ὕλην αἰνιττόμενος διὰ 
τοῦ πλήϑους. T 030. 
ΟΞ νο φά νῆς ἀρχὴν τῶν πάντων εἶναι τὴν vivi 
γράφει γὰρ ἐν τῷ περὶ φύσεως ho d 


20 


ἐς 


τῷ... 


- 


CAP. 10. s. 11. 12. QTXIKA 79 


ἐκ γαίης yàg πάντα. καὶ εἰς γῆν πάντα τελευτᾷ. 


"Avatiuévgg, Εὐρυστράτου Μιλήσιος, ἀρχὴν [290] 


|. τῶν ὄντων ἀέρα ἀπεφήνατο, ἐκ γὰρ τούτου πάντα γί- 
^ : 9; X , 9 , T e 
γνεσϑαι καὶ εἰς αὐτὸν παλιν ἀναλύεσϑαι. οἷον ἢ 

4 “ἰδ 
᾿ο ψυχή, φησίν, ἡ ἡμετέρα ἀὴρ οὖσα συγκρατεῖ ἡμᾶς, 
καὶ ὅλον τὸν κόσμον πνεῦμα καὶ ἀὴρ περιέχει. λέγε- 
ται δὲ συνωνύμως ἀὴρ καὶ πνεῦμα. ἁμαρτάνει δὲ ἐξ 
ἁπλοῦ καὶ μονοειδοῦς ἀέρος καὶ πνεύματος δοκῶν 

: , 1 od d$ gu, ' , ' , ^ 
συνεστάναι τὰ ξῷα᾽ ἀδύνατον γὰρ ἀρχὴν μίαν τὴν 


e - » e - 3 ' 4 ' - 
10 vAqv τῶν ὀντῶν ὑποστῆναι, ἀλλα καὶ τὸ ποιοῦν αἴ, 


τιον χρὴ ὑποτιϑέναν᾽ οἷον ἄργυρος οὐκ ἀρκεῖ πρὸς 
τὸ “ἔκπωμο γενέσθαι, ἐὰν μὴ τὸ ποιοῦν jj, τουτέστιν 
ὁ ἀργυροκόπος. 


᾿ναξαγόρας; Ἡγησιβούλου Κλαξομένιος, ἀρ- 


15 χὰς τῶν ὄντων τὰς ὁμοιομερείας ἀπεφήνατο. τροφὴν 
γοῦν προσφερόμεϑα μονοειδῆ, ἄρτον καὶ ὕδωρ; καὶ 
ἐκ ταύτης τρέφεται φλὲψ ἀρτηρία σὰρξ νεῦρα ὀστὰ 
καὶ τὰ λοιπὰ μόρια.. τούτων οὖν γιγνομένων ὁμολο- 
γητέον, ὅτι ἐν τῇ τροφῇ τῇ προσφερομένῃ πάντα ἐστὶ 

20 τὰ ὄντα, καὶ ἐκ τῶν ὄντων πάντα αὔξεται. .... ἐν 
τούτῳ οὖν ἐστι λόγῳ ϑεωρητὰ μόρια... τὰ μέρη 


[298] 


εἶναι ἐν τῇ τροφῇ τοῖς γεννωμένοις. ὁμοιομερείας αὐὖ- 


τὰς ἐκάλεσε καὶ ἀρχὰς τῶν ὄντων. καὶ τὰς μὲν ὁμοιο- 
ἱερείας ὕλην, τὸ δὲ ποιοῦν αἴτιον νοῦν τὸν πάντα 
| 35 διαταξάμενον. | 

| "Aoxé λαος ἀέρα ἄπειφον, καὶ τὴν περὶ αὐτὸν 
li πυκνότητα καὶ μάνωσιν. τούτων δὲ τὸ μὲν εἶναι n 
| τὸ δὲ ὕδωρ. 

οὗτοι μὲν οὖν ἐφεξῆς ἀλλήλοις ταῖς διαδοχαῖς pye- 
30 νόμενοι τὴν ἰωνικὴν ἐκπληροῦσι φιλοσοφίαν: οὕτω 
προσαγορευϑεῖσαν διότι Μιλήσιος αὐτῆς κατῆρξεν 
ἀνὴρ ὃ 0 Θαλῆς, ἀπὸ τῆς τῶν Ἰώνων μητροπόλεως. 


(27) 


[800] 


[302] 


13 


[304] 


14 


80 IGANNOT XTOBAIOT Lrs. 1 


Φιλόλαος ὁ πυϑαγόρειος τὸ πέρας καὶ τὸ 
ἄπειρον. 

Στράτων στοιχεῖα τὸ ϑερμὸν καὶ τὸ ψυχρόν. 

Πυϑαγόρας, Μνησάρχου Σάμιος. πρῶτος φι- 
λοσοφίαν τούτῳ τῷ ῥήματι πφοσαγοφεύσας, ἀρχὰς 
τοὺς ἀριϑμοὺς καὶ τὰς συμμετρίας τὰς ἐν τούτοις, ἅς 
τινας ἁρμονίας καλεῖ, τὰ δ᾽ ἐξ ἀμφοτέρων σύνϑετα 
στοιχεῖα᾽ πάλιν δὲ τὴν μονάδα καὶ τὴν ἀόριστον 
δυάδα ἐν ταῖς ἀρχαῖς. σπεύδει δὲ αὐτῷ τῶν ἀρχῶν ἣ 
μὲν ἐπὶ τὸ ποιητικὸν αἴτιον καὶ ἀΐδιον, ὅπερ ἐστὶ νοῦς, 
0 ϑεός᾽ ἣ δὲ ἐπὶ τὸ παϑητικόν vs καὶ ὑλικόν, ὅπερ 
ἐστὶν 0 ὁρατὸς κόσμος. εἶναι δὲ τὴν φύσιν [τοῦ ἀρι- 
ϑμοῦ] δεκάδα" μέχρι γὰρ τῶν δέκα πάντες ἀριϑμοῦ- 
σιν, ἐφ᾽ ἃ ἐλθόντες πάλιν ἀναποδοῦσιν ἐπὶ τὴν μο- 
νάδα. καὶ τῶν δέκα πάλιν φησὶν ἡ δύναμίς ἐστιν ἐν 
τοῖς τέτταρσιν. ἐκ γὰρ τῆς τετράδος καὶ τῶν αὐτῆς 
μερῶν ἀναπληροῦται᾽ ἐὰν δ᾽ ὑπερβάλῃ τὸν τῆς τε- 
τράδος, καὶ τῶν δέκα ὑπερεκπεσεῖται. διὸ καὶ ἐπε- 
φϑέγγοντο οἵ πυϑαγόρειοι, ὡς μεγέστου ὅρκου ὄντος 
τῆς τετράδος, 

οὐ μὰ τὸν ἁμετέρᾳ κεφαλᾷ παραδόντα τετρακτύν, 
παγὰν ἀενάου φύσιος ῥιξώματ᾽ ἔχουσαν. 
Θεανοῦς ἐκ τοῦ περὶ εὐσεβεέας 
Καὶ συχνοὺς μὲν Ἑλλήνων πέπυσμαι νομίσαι φά- 


5* 


— 


0 


20 


ναι Πυϑαγόραν ἐξ ἀριϑμοῦ πάντα φύεσϑαι. ovrog δὲ x 


0 λόγος ἀπορησίας ἔχεται, πῶς ἃ μηδὲ ἔστυν ἐπινοεῖ- 
ται καὶ γεννᾶν. ὃ δὲ οὐκ ἐξ ἀριϑμοῦ, κατὰ δὲ ἀριϑμὸν 
ἔλεγε πάντα γίγνεσϑαι; ὅτι ἐν ἀριϑμῷ τάξις πρώτη, 
ἧς μετουσίᾳ x&v τοῖς ἀφυϑμητοῖς πρῶτόν τι καὶ δεύ- 
τερον καὶ τἄλλα ἑπομένως τἕτακται. 


Ἡράκλειτος καὶ Ἵππασος ἀρχὴν τῶν ἁπάν- 


δεν πεν ΤῊΝ 


cA». 10. s. 12—15. QYZIKA 81 


τῶν τὸ πῦρ. πρῶτον uv yàg τὸ παχυμερέστερον αὐ- 
τοῦ εἰς αὐτὸ συστελλόμενον γίγνεται γῆ, ἔπειτα ἀνα- 
χαλωμένην τὴν γῆν ὑπὸ τοῦ πυρὸς φύσει ὕδωρ ἀπο-- 
τελεῖσϑαι, ἀναϑυμιώμενον δὲ ἀέρα γίγνεσϑαι. πάλιν 
5 δὲ τὸν χόσμον καὶ τὰ σώματα πάντα ὑπὸ τοῦ πυρὸς 

ἀναλοῦσϑαι ἐν τῇ ἐκπυρώσει. 

Μητ φόδω θος Θεοκρίτου Χῖος τὰ ἀδιαίρετα 
καὶ τὸ κενόν. 

Διογένης δὲ ὁ ᾿Δἡπολλωνιάτης ἀέρα ἄπειρον. 

10 Ζήνων Μνασέου Κιτιεὺς ἀρχὰς τὸν ϑεὸν καὶ [306] 
τὴν ὕλην, στοιχεῖα δὲ τέσσαρα. 

Δεύκιππος Μιλήσιος ἀρχὰς καὶ στοιχεῖα τὸ 
πλῆρες καὶ τὸ κενόν. 
Δημόκριτος τὰ ναστὰ καὶ κενά. 

155 Ἐπίκουρος ἀρχὰς εἶναι τῶν ὄντων σώματα, 
λόγῳ ϑεωρητά, ἀμέτοχα κενοῦ, ἀγέννητα. ἀδιά- 
φϑαρτα, [τὰ] οὔτε ϑραυσϑῆναι δυνάμενα οὔτε ἀλ- 
λοιωϑῆναι. εἴρηται δὲ ἄτομος, οὐχ ὅτι ἐστὶν ἐλαχίστη, 
ἀλλ᾽ ὅτι οὐ δύναται τμηϑῆναι, ἀπαϑὴς οὖσα καὶ ἀμέ- 

20 τοχος χενοῦ. 

Ἑφμοῦ [p. 27. Patrit.] 15 
H yao μονὰρ οὖσα πάντων ἀρχὴ καὶ ῥίζα ἐν πᾶ- 
σίν ἐστιν ὡς ἂν ῥίξα καὶ ἀρχή, ἄνευ δὲ ἀἁ ἀρχῆς οὐδέν᾽" 
ἱ ἀρχὴ δὲ ἐξ οὐδενὸς ἀλλ᾽ ἐξ αὑτῆς, εἴ γε ἀρχή ἐστι τῶν 
35 ἑτέρων. “μονὰς οὖσα οὖν ἀρχὴ πάντα ἀριϑμὸν ἐμπερι- 
᾿ς ἔχει, v ὑπὸ μηδενὸς ἐμπεριεχομένη" καὶ πάντα ἀριϑμὸν 
γεννᾷ, ὑπὸ μηδενὸς γεννωμένη ἑτέρου ἀριϑμοῦ. πᾶν 
δὲ τὸ γεννώμενον ᾿ἀτελὲς καὶ διαιρετὸν καὶ αὐξητὸν 
᾿ καὶ μειωτόν᾽ τῷ δὲ τελείῳ οὐδὲν τούτων γίγνεται. [308] 
80 αὕτη οὖν, ὦ Τάτ, κατὰ τὸ δυνατόν σοι ὑπογέγραπται 
.. TOU ϑεοῦ εἰκών. 
1  8TOB. ECL. PHYS. i 6 


16 


(28) 


[310] 


82 ^— IGANNOT ZTOBAIOT ^| ^|» jLr.r 


Ἔκφαντος Xvgaxócig εἷς τῶν πυϑαγορεέων, 
πάντων [ἀρχὰς] τὰ ἀδιαίρετα σώματα καὶ τὸ κενόν. 
τὰς γὰρ πυϑαγορικὰς μονάδας οὗτος πρῶτος ἀπεφή- 
νατο σωματικάς. δ 

Πλάτων Agícvovog τρεῖς ἀρχάς, τὸν ϑεὸν τὴν 
ὕλην τὴν ἰδέαν, ὑφ᾽ οὗ ἐξ ov πρὸς ὅ. ὁ δὲ ϑεὸς νοῦς 
ἐστι [τοῦ κόσμου], ἡ δὲ ὕλη τὸ ὑποκείμενον γενέσει 
καὶ φϑορᾷ, ἰδέα δὲ οὐσία ἀσώματος ἐν τοῖς νοήμασι; Ὁ 
καὶ ταῖς φαντασίαις τοῦ ϑεοῦ. 10 

"AouavovzéAqg Νικομάχου Σταγειρίτης ἀρχὰς 
μὲν εἶδος ὕλην στέρησιν στοιχεῖα δὲ τέσσαρα, πέμ- 
πτον δέ τι σῶμα αἰϑέριον, ἀμετάβλητον στοιχεῖα δὲ 
τῶν γεννητῶν κατὰ μὲν τὰς δυνάμει ϑερμὸν ψυχρὸν 
ὑγρὸν ξηρόν, κατὰ δὲ τὰς οὐσίας, ἔν αἷς καὶ περὶ &g τὸ 
ὑπάρχουσιν αὗται, τὰ τέσσαρα. 

Διόδωρος ἐπίκλην Κρόνος τὰ ἀμερῆ σώματα 
ἄπειρα, τὰ δ᾽ αὐτὰ λεγόμενα καὶ ἐλάχιστα, ἄπειρα 
μὲν κατὰ τὸν ἀριϑμὸν ὡρισμένα δὲ κατὰ τὸ μέγεϑος. 

Οἱ μὲν οὖν περὶ 4 ovGvové Aqv καὶ Πλάτωνα 30 
διαφέῤειν ἡγοῦνται ἀρχὴν καὶ στοιχεῖα. Θαλῆς δ᾽ ὃ 
"Μιλήσιος ταυτὸν νομίζει ἀρχὴν καὶ στοιχεῖα. [πλεῖ- 
στον δὲ ὅσον διαφέρει ἀλλήλων. τὰ μὲν ydg στοιχεῖα) 
ἐστι σύνθετα, τὰς δὲ ἀρχὰς φαμὲν εἶναι οὔτε συνϑέ- 
τους οὔτ᾽ ἀποτελέσματα * οἷον στοιχεῖα μὲν καλοῦμεν 35 
γῆν. ὕδωρ ἀέρα πῦρ, ἀρχὰς δὲ λέγομεν διὰ τὸ οὐδὲν 
ἔχειν πρότερον ἐξ οὗ γεννᾶται, ἐπεὶ οὐκ ἔσται τοῦτο 
ἀρχή, ἀλλ᾽ ἐκεῖνο ἐξ οὐ γεννᾶται. τῆς δὲ γῆς καὶ τοῦ 
ὕδατός ἐστί τινα πρότερον ἐξ ὧν γέγονεν, ὕλη ἄμορ- — - 
gos καὶ ἀνείδεος. λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ ^ βουληϑεὶς 30 

“γὰρ ὁ ϑεὸς ἀγαϑὰ μὲν πάντα φαῦλον δὲ μηδὲν εἶναι | 
“χατὰ δύναμιν, οὕτω δὴ πᾶν ὅσον ἦν ὁρατὸν zaga- 


ST 
τ τ 
^ 
ü 


- ear. 10. s. 10. ΦΎΣΙΚΑ 92 


“λαβὼν οὐχ ἡσυχίαν ἄγον, ἀλλὰ κινούμενον πλημμε- 
᾿ς "46g καὶ ἀτάκτως εἰς τάξιν αὐτὸ ἤγαγεν ἐκ τῆς ἀτα- [312] 
" Elog. » 
Χρυσέππου. περὶ δὲ τῶν ἐκ τῆς οὐσίας στοι- 
5 χεέων τοιαῦτά τινα ἀποφαίνεται τῷ τῆς αἱρέσεως ἡγε- 
μόνε Ζήνωνι. κατακολουϑῶν, τέτταρα λέγων εἶναι 
στοιχεῖα, [ἐξ ὧν] καὶ φυτὰ καὶ τὸν ὅλον κόσμον καὶ τὰ ἐν 
αὐτῷ περιεχόμενα [γίνεσϑαι] καὶ [πάλιν] εἰς ταῦτα δια- 
λύεσϑαι. τὸ δὲ πῦρ κατ᾽ ἐξοχὴν στοιχεῖον λέγεσϑαι διὰ 
10 τὸ ἐξ αὐτοῦ πρώτου τὰ λοιπὰ συνίστασϑαι κατὰ μετα- 
βολήν, καὶ εἰς αὐτὸ ἔσχατον πάντα χεόμενα διαλύεσϑαι. 
τοῦτο δὲ μὴ ἐπιδέχεσϑαι τὴν εἰς ἄλλο χύσιν ἢ ἀνάλυδιν. 
συνίστασϑαι δ᾽ ἐξ αὐτοῦ τὰ λοιπὰ καὶ χεόμενα εἰς τοῦτο , 
ἔσχατον τελευτᾶν, παρ᾽ ὃ καὶ στοιχεῖον λέγεσθαι, ὃ 
15 πρῶτον ἕστηκεν οὕτως ὥστε σύστασιν διδόναι ἀφ᾽ 
αὑτοῦ, καὶ ἀπὸ τῶν λοιπῶν χύσιν καὶ διάλυσιν δέχε- 
σϑαι εἰς αὑτό. κατὰ μὲν τὸν λόγον τοῦτον αὐτοτελῶς 
λεγομένου τοῦ πυρὸς στοιχείου, οὐ μετ᾽ ἄλλου γάρ᾽ [314] 
κατὰ δὲ τὸν πρότερον καὶ μετ᾽ ἄλλων συστατικὸν εἷ- 
20 V&L, πρώτης μὲν γιγνομένης τῆς ἐκ πυρὸς κατὰ σύ- 
στασιν εἰς ἀέρα μεταβολῆς, δευτέρας δ᾽ ἀπὸ τούτου , 
εἰς ὕδωρ, τρίτης δ᾽ ἔτι μᾶλλον κατὰ τὸ ἀνάλογον συν- 
ἱσταμένου τοῦ ὕδατος εἰς γῆν. πάλιν δὲ ἀπὸ ταύτης 
᾿ς διαλυομένης καὶ διαχεομένης πρώτη μὲν γίγνεται χύ- 
—35 Gig εἰς ὕδωρ, δευτέρα δὲ ἐξ ὕδατος εἰς ἀέρα, τρίτη 
δὲ χαὶ ἐσχάτη εἰς πῦρ. λέγεσϑαι δὲ πῦρ τὸ πυρῶδες 
πᾶν, καὶ ἀέρα τὸ ἀερῶδες, καὶ ὁμοίως τὰ λοιπά. τρι- 
χῶς δὲ λεγομένου κατὰ Χρύσιππον τοῦ στοιχείου, 
τς χκαϑ' ἕνα μὲν τρόπον τοῦ πυρός, διὰ τὸ ἐξ αὐτοῦ τὰ 
|. 30 λοιπὰ συνίστασϑαι κατὰ μεταβολὴν καὶ εἰς αὐτὸ λαμ- 
B&vsw τὴν ἀνάλυσιν, καϑ᾽ ἕτερον δέ, καϑὸ λέγεται 
1 τὰ τέτταρα στοιχεῖῳ πῦρ ἀὴρ ὕδωρ γῆ; ἐπεὶ διὰ τού- 


84 IGANNOT ETOBAIOT Lu.ri 


H "c E * , * * , J 
τῶν τινὸς T] τινῶν ἢ καὶ πάντων τὰ λοιπὰ συνέστηκε, 
Α - , e * - 4 4 E 
διὰ μὲν τῶν τεττάρων, ὡς τὰ ξῷα καὶ τὰ ἐπὶ γῆς 
, , 1 " , e e , ^ 
πάντα συγκχρίματα, διὰ δυοῖν δέ, og ἡ σελήνη διὰ 
' 8923-9 J Ro Acca e e cm P 
πυρὸς καὶ ἀέρος συνέστηκε, δι᾽ ἑνὸς δέ, ὡς ὃ ἥλιος 
(29) διὰ πυρὸς γὰρ μόνου, ὁ γὰρ ἥλιος πῦρ ἐστιν εἰλυκρυ- 5 
' N , £ t 
vég. κατὰ τρίτον δὲ λόγον λέγεται στοιχεῖον εἶναι ὃ 
πρῶτον συνέστηκεν οὕτως ὥστε γένεσιν διδόναι ἀφ᾽ 
ς -€ - , , , , ' 3 , 
αὑτοῦ ὁδῷ μέχρι τέλους, καὶ ἐξ ἐκείνου τὴν ἀνάλυσιν 
δέχεσϑαι εἰς ἑαυτὸ τῇ ὁμοίᾳ ὁδῷ. γεγονέναι δ᾽ ἔφησε 
, 3 , e , 
[316] καὶ τοιαύτας ἀποδόσεις περὶ στοιχείου, ὡς ἐστὶ TO τὲ 
δι᾿ αὑτοῦ εὐκινητότατον καὶ ἡ ἀρχὴ καὶ ὁ λόγος καὶ ἡ 
ἀέδιος δύναμις, φύσιν ἔχουσα τοιαύτην ὥστε γῆν τε 
κινεῖν κάτω πρὸς γῆν, τὴν τροφήν, x«l ἀπὸ τῆς τρο- 
φῆς ἄνω πάντῃ κύκλῳ εἰς αὑτήν τε πάντα κατανὰλέ- 
σκουσα καὶ τὸ αὑτῆς πάλιν ἀποκαϑιστᾶσα τεταγμέ- τ 


^ 


vos καὶ 009. 


4 


- 


0 


Κεφ. ια΄. 
IIEPI ὝΛΗΣ. 
1 die ἷς 
Ὕλη ἐστὶ τὸ ὑποκείμενον πάσῃ γενέσει καὶ φϑορᾷ 30 
καὶ ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς. 
2 Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πφὸς Tác [Eetris. p. $1 b] 
Καὶ γέγονεν, ὦ τέκνον, ἡ ὕλη καὶ qv, ὕλη γὰρ 
Ξ ἀγγεῖον γενέσεώς ἐστι, γένεσις δὲ ἐνεργείας τρόπος 
[318] τοῦ ἀγεννήτου καὶ προόντος ϑεοῦ. τὸ σπέρμα οὖν τῆς 25 
γενέσεως λαμβάνουσα γέγονε καὶ τρεπτὴ ἐγένετο καὶ 
ἰδέας ἔσχε μορφοποιουμένη᾽ ἐφέστηκε γὰρ αὐτῇ τρε- 
πομένῃ ἡ τεχνιτεύουσα τὰς τῆς τροπῆς ἰδέας. ἀγεν- 
νησία οὖν τῆς ὕλης ἀμορφία ἦν, ἡ δὲ γένεσις τὸ ἐνερ- 


γεῖσϑαι. j 30 


CAP. 10. 5. 16. cap. 11. 5. 1—4. ΦΥΣΙΚΑ 85 


Οἱ ἀπὸ Od Aqvog καὶ Πυϑαγόρου, λέγω δὲ 
τοὺς μέχρι τῶν στωικῶν καταβεβηκότας, σὺν Ἧρα- 
κλείτῳ, τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ μεταβλητὴν καὶ 
δ ῥευστὴν ὅλην δι᾽ ὅλης τὴν ὕλην ἀπεφήναντο. 

Οἱ ἀπὸ “ημοκρίτου ἀπαϑῆ τὰ istum: τὴν 
ἄτομον καὶ τὸ κενόν. 

Πλάτων τὴν ὕλην σωματοειδῆ ἄμορφὸν ἀνεί- 
üsov ἀσχημάτιστον ἄποιον ὅσον ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ φύδει, 

10 δεξαμενὴν δὲ τῶν εἰδῶν καὶ οἷον τιϑήνην καὶ ἐκμα- 
γεῖον καὶ μητέρα γίγνεσϑαι. “ὁ αὐτὸς δὴ λόγος καὶ 
“περὶ τῆς τὰ πάντα δεχομένης σώματα φύσεως. ταυ- 
“τὸν ἀεὶ προσρητέον αὐτήν, ἐκ γὰρ τῆς ἑαυτῆς τὸ πα- 
“ράπαν οὐκ ἐξίσταται δυνάμεως. δέχεται γὰρ ἀεὶ τὰ [320] 

15 πάντα. καὶ μορφὴν οὐδεμίαν ποτὲ οὐδὲ ἑνὶ τῶν εἰσ- 
“ἰόντων ὁμοίως espe οὐδαμῇ οὐδαμῶς. ἐκμαγεῖον 

“γὰρ φύσει παντὶ κεῖται κινούμενόν τὸ καὶ διασχημα-, 
“τιξόμενον ὑπὸ τῶν εἰσιόντων» φαίνεται δὲ Ov ἐκεῖνα 

"ἄλλοτε ἀλλοῖον. τὰ δ᾽ εἰσιόντα καὶ ἐξιόντα τῶν Ov- 

20" των ἀεὶ μιμητά, τυπωϑέντα ὑπ᾽ αὐτῶν τρόπον τινὰ 
T δύσφραστον καὶ ϑαυμαστόν, ὃν εἰσαῦϑις μέτιμεν. ἐν 

“δ᾽ οὖν τῷ παρόντι διανοηϑῆναι γένη τριττά, τὸ μὲν 
“γιγνόμενον τὸ δὲ ἐν ᾧ γίγνεται τὸ δὲ ὅϑεν à ἀφομοιού- 
“μενον φύεται τὸ γιγνόμενον. καὶ δὴ καὶ προσεικά- 

25 “σαι πρέπον τὸ μὲν δεχόμενον μητρί. τὸ δὲ ὅϑεν πα- 

“τρί, τὴν δὲ μεταξὺ τούτων φύσιν ἐχγόνῳ." 
᾿ἀριστοτέλους 1 
᾿Επειδὴ δ᾽ ἡ μὲν φύσις κατ᾽ ἐπένοιαν ἀρχή τίς 

ἐστι κινήσεως καὶ στάσεως, οὔτε δὴ κινούμενον ἡ ὕλη 

80 κατὰ τὸν ἴδιον λόγον οὔτε κατὰ τὸ εἶδος. 1] μὲν γὰρ 
ἀνείδεος, τὸ δὲ εἶδος ἀεί, καὶ ἣ μὲν οὐ σῶμα. σωμα- 
τικὴ δέ, τὸ δὲ καϑάπαξ ἀσώματον. οὐ σῶμα δὲ τὴν [322] 


[324] 


(30) 


86 IS2ANNOTY ZTOBAIOT 1.18.1 


ὕλην φασίν, οὐχ ὅτι οὐ μόνον. ἐστερῆσϑαι δοκεῖ τῶν 
περὶ σῶμα διαστάσεων, ἀλλ᾽ ὅτι καὶ πολλῶν ἄλλων 
ἀπολείπεται κατὰ τὸν ἴδιὸν λόγον; .ἃ τοῖς σώμασιν 
ὑπάρχει; σχήματος χρώματος βαρύτητος κουφότητος, 
ὅλως πάσης ποιότητος καὶ ποσότητος. εἰ γὰρ τούτων 5 
μετεῖχε, τῶν ποιῶν ἣν καὶ ποσῶν" οὐ μετειληφυῖα δὲ 
κατὰ λόγον σῶμα μὲν οὐκ ἂν εἴη, σωματικὴ δὲ διὰ τὸ 
πάσαις ὥσπερ ἐκμαγεῖον ὑποκεῖσϑαι ταῖς ποιότησιν" P. 
ὃν τρόπον γὰρ τὸ εἶδος τῆς ὕλης ἀφαιρεϑὲν ἀσώματον 
εἶναι τυγχάνει. οὕτως καὶ τὴν ὕλην τοῦ εἴδους χῶρι- 10 
σϑέντος οὐ σῶμα. δεῖν γὰρ ἀμφοῖν τῆς συνόδου nhu 
τὴν τοῦ σώματος ὑπόστασιν. 

Ζήνωνος. οὐσίαν δὲ εἶναι τὴν τῶν ὄντων πάν- 
τῶν πρώτην ὕλην, ταύτην δὲ πᾶσαν ἀέδιον καὶ οὔτε 15 
πλείω γιγνομένην οὔτε ἐλάττω" τὰ δὲ μέρη ταύτης 
οὐκ ἀεὶ ταυτὰ διαμένειν, ἀλλὰ διαιρεῖσϑαι καὶ συγ- 
χεῖσϑαι. διὰ ταύτης δὲ διαϑεῖν τὸν τοῦ παντὸς λό- 
γον, ὃν ἔνιοι εἱμαρμένην καλοῦσιν, οἷόν meg ἐν τῇ 
γονῇ τὸ σπέρμα. " 20 

Χρυσίππου στωικοῦ. τῶν κατὰ ποιότητα 
ὑφισταμένων πρώτην ὕλην" ταύτην δὲ ἀίδιον, οὔτε 
αὔξησιν οὔτε μείωσιν ὑπομένουσαν, διαέρεσιν δὲ καὶ 
σύγχυσιν ἐπιδεχομένην κατὰ μέρη, ὥστε φϑορὰς γέ- 
νεσϑαι ἐκ τῶν μερῶν εἴς τινα, οὐ κατὰ διαίρεσιν ἀλλὰ 25 
κατ᾽ ἀναλογίαν, τῇ συγχύσει τινῶν γινομένων ἔξ 
τινος. 

Οἱ δὲ ὕδωρ λέγοντες ἢ πῦρ ἢ ἀέρα ἢ γὴν τὴν 
ὕλην, οὐκέτι ἄμορφον αὐτὴν λέγουσιν ἀλλὰ σοῖμα" 
of δὲ τἀμερῆ καὶ τὰς ἀτόμους, ἄμορφον. 80. 

Οἱ στωικοὶ σῶμα τὴν ὕλην ἀποφαίνονται. — 

"Eques δὲ ὁ Ποσειδώνιος τὴν τῶν ὁλῶν οὐ- 


ΝΗ... 


CAP. 11. 5.4—0. cap. 13,5, θὰ, ΦΥΣΙΚΑ 87 


σέαν καὶ ὕλην ἄποιον καὶ ἄμορφον εἶναι, καϑ' ὅσον 
οὐδὲν ἀποτεταγμένον ἴδιον ἔχει ὀχῆμα οὐδὲ ποιότητα 
μῷ αὐτήν" ἀεὶ δ᾽ ἔν τινι σχήματι καὶ ποιότητι, εἷ- 
t. διαφέρειν δὲ τὴν οὐσίαν τῆς ὕλης, τὴν οὖσαν 
5 κατὰ τὴν ὑπόστασιν, ἐπινοίᾳ μόνον. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Παρμενέδου [p. 144] 

Ἐπὶ πάντα ἄρα πολλὰ ὄντα ἡ οὐσία νενέμηται καὶ 
οὐδενὸς ἀποστατεῖ τῶν ὄντων. οὔτε τοῦ σμικροτάτου 
οὔτε τοῦ μεγίστου" ἢ τοῦτο μὲν καὶ ἄλογον ἐρέσθαι" 
0 πῶς γὰρ ἂν ἡ οὐσία γε τῶν ὄντων τοῦ ἀποστατοίη; 
Οὐδαμῶς. Κατακεχερμάτισται ἄρα ὡς οἷόν τε σμι- 
κρότατα καὶ μέγιστα καὶ πανταχῶς ὄντα καὶ μεριστὰ 
πάντων" μάλιστα δέ ἐστι μέρη ἀπέραντα τῆς οὐσίας. 

᾿ Ἔχει οὕτως. 


15 Κεφ. 1f. 
ΠΈΡΙ ΙΔΕΑᾺΑΣ, 


«a 


"Idée ἐστὶν οὐσία ἀσώματος αἰτία τῶν [τοιούτων [326] 


ὄντων] οἵα ἐστὶν αὐτή, καὶ παράδειγμα τῆς τῶν κατὰ 
| 30 UG, ἐχόντων αἰσϑητῶν ὑποστάσεως, αὐτὴ μὲν 
᾿ς ὑἐφεστῶσα καϑ'᾽ ἑαυτήν, ἐνεικονίζουσα δὲ τὰς ἀμόρ- 
-govg ὕλας, καὶ αἰτία γιγνομένη τῆς τούτων διατά- 

| ἕξεως, πατρὸς ἐπέχουσα τοῖς αἰσϑητοῖς τάξιν. 
Πυϑαγόρας τὰ λεγόμενα εἴδη καὶ τὰς ἰδέας ἐν 
- s» τοῖς ἀριϑμοῖς καὶ ταῖς ἁρμονίαις αὐτῶν καὶ τοῖς κα- 
! C» ade Ῥδηβούωκοῖῳ ἐτίϑετο ἀχώριστα τῶν σω- 

᾿ μάτων. 

᾿ Ταύτας δὲ τὰς ἀρχὰς ποτὲ μὲν εἶναί φησιν "4 QL- 
—. στοτέλης δύο, τήν ve ὕλην καὶ τὸ εἶδος, ὃ καὶ μορ- 


7 


[328] 


88 IGANNOT ZTOBAIOT Lap. 1 


gv καλεῖ καὶ ἐντελέχειαν καὶ τὸ τί ἦν εἶναι καὶ οὐ- 
σίαν τὴν κατὰ τὸν λόγον καὶ ἐ ἐνέργειαν" οὕτως αὐτῷ 
πλούσιόν τε καὶ πολυώνυμόν ἐστι τὸ εἶδος. τοσούτῳ 
μὲν οὖν διαφέρειν τὸ εἶδος τῆς μορφῆς, ὅτι τὸ μὲν 
ἔστι διῆκον διὰ βάϑους 1 δ᾽ ἐπιπολαῖος, καὶ ἢ μὲν δ 
παραπλήσιος λευκότητι κατὰ τὴν ξῳγραφίαν, τὸ δὲ 
δὴ περὶ τὴν τοῦ γάλακτος οὐσίαν᾽ ταυτὸν δὲ εἶδος 
λέγεται καϑ'᾽ ὅσον τὸ μὲν εἰδοποιεῖ τὸ δὲ διαμορφοῖ 
τὴν ὕλην. ἐντελέχειαν δ᾽ αὐτὸ προσεῖπεν ἤτοι διὰ τὸ 
ἐντελεχῶς ὑπάρχειν ἢ ὅτι τῶν μετεχόντων αὐτοῦ ἕκα- 10 
στον παρέχεται τέλειον" ὃ γὰρ χαλκὸς ἀνδριὰς οὐδέπω 
πλὴν ὅτι μὴ δυνάμει, διαπλασϑεὶς δὲ καὶ τὴν πρόσ- 
φορον λαβὼν μορφὴν. ἐντελέχεια λέγεται" τότε γὰρ 
ἀπείληφε τὸ τέλος. τὸ δὲ τί qv εἶναι προσηγόρευσδ 
παρὰ τὸ τῶν ὄντων ἐπιφέρειν ἑκάστῳ τὴν τοῦ εἶναι 15 
δύναμιν. οὐσίαν δὲ τὴν κατὰ τὸν λόγον ὅτι διαλλάτ- 
τει τῆς κατὰ τὴν ὕλην, ὡς ἀνδριὰς χαλκοῦ καὶ ϑηρέ- 
κλειον ἀργυροῦ καὶ τῶν ἀγαλμάτων ὁτιοῦν λέϑου᾽ τὸ 
γὰρ ὃ περιττεύει ταῦτα τῆς ὕλης, ἐξ ἧς δεδημιούργη- 


[330] ra, , τουτέστιν n κατὰ τὸν λόγον οὐσία. ἐνέργειαν δὲ 30 


(31) 


ἐκάλεσεν ὅτι τῶν ὄντων οὐϑὲν ἂν ἐνεργεῖν ἠδύνατο 
μὴ πρότερον εἰδοποιηϑέν. 

[Πλάτων.] περὶ δὲ τῶν ἰδεῶν ὡδὶ διεξήρχετο, 
τῶν κατὰ φύσιν αἰσϑητῶν κατὰ γένος ὡρισμένα τινὰ 
παραδείγματα φάμενος εἶναι τὰς ἰδέας, ἀφ᾽ ὧν τὰς 2 
ἐπιστήμας γίγνεσϑαι καὶ τοὺς ὅρους" παρὰ πάντας. 
γὰρ ἀνθρώπους ἄνϑρωπόν τινα νοεῖσϑαι, καὶ παρὰ 
πάντας ἵππους ἵππον, καὶ κοινῶς παρὰ πάντα ξῷα 
ξῶον ἀγέννητον καὶ ἄφϑαρτον᾽ ὃν τρόπον δὲ σφρα- 
γῖδος μιᾶς ἐκμαγεῖα γίνεσϑαι πολλὰ καὶ συχνὰς sixó- so 
νας ἑνὸς ἀνδρός, οὕτω καὶ μιᾶς ἑκάστης ἰδέας αἰσϑη- 
τῶν σῳμάτων φύσεις παμπληϑεῖς, τῆς μὲν ἀνθρώ- 


- cAP. 12. s. 05, QTYIKA 89 


πῶν ἀνθρώπους ἅπαντας, [τῆς δὲ ἵππων ἵππους 
ἅπαντας.) καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον ἐπὶ τῶν ἄλλων 
|. τῶν κατὰ φύσιν. εἶναι δὲ τὴν ἰδέαν ἀέδιον οὐσίαν, 
αἰτίαν καὶ ἀρχὴν τοῦ ἕκαστον εἶναι τοιοῦτον οἵα ἐστὶν 
5 αὐτή. καϑάπερ οὖν τὰ κατὰ μέρος ὥσπερ ἀρχέτυπα 
τῶν αἰσϑητῶν προηγεῖσϑαι συμβέβηκε σωμάτων, οὔ- 
τῶς τὴν πάσας ἐν ἑαυτῇ περιέχουσαν καλλίστην καὶ 
τελειοτάτην οὐσίαν ὑπάρχειν [τοῦδε παράδειγμα τοῦ 
κόσμου πρὸς γὰρ ταύτην ἀφομοιωϑέντα ὑπὸ τοῦ δη- 
10 μιουργήσαντος αὐτὸν ἀπειργάσϑαι ϑεοῦ κατὰ πρό- 
νοίαν ἐκ τῆς πάσης οὐσίας. λέγει γοῦν καὶ ἐν τῷ 
Παρμενίδῃ “ἀλλ᾽, ὦ Παρμενίδη, μάλιστα ἐμοίγε κα- 
“ταφαίνεται ὧδε ἔχειν" τὰ μὲν εἴδη ταῦτα ὥσπερ πα- 
“ραδείγματα ἑστάναι ἐν τῇ φύσει, τὰ δ᾽ ἄλλα τούτοις 
15" ἐοικέναι καὶ εἶναι ὁμοιώματα" καὶ ἡ μέϑεξις αὕτη 
“τοῖς ἄλλοις γίγνεσϑαι τῶν εἰδῶν οὐκ ἄλλη τις ἢ εἰ- 
“᾿χασϑῆναι αὐτοῖς. 
Ζήνωνος. τὰ ἐννοήματα φησὶ μήτε τινὰ εἶναι 
μήτε ποιά, ὡσανεὶ δὲ τινὰ καὶ ὡσανεὶ ποιὰ φαντά- 
0 σματα ψυχῆς ταῦτα δὲ ὑπὸ τῶν ἀρχαίων ἰδέας προσ- 
αγορεύεσϑαι. τῶν γὰρ κατὰ τὰ ἐννοήματα ὑποπι- 
πτόντων εἶναι τὰς ἰδέας, οἷον ἀνθρώπων ἵππων, 
κοινότερον εἰπεῖν πάντων τῶν ξώων καὶ τῶν ἄλλων 
ὁπόσων λέγουσιν ἰδέας εἶναι. ταῦτα δὲ oí στωικοὶ 
35 φιλόσοφοι φασὶν ἀνυπάρκτους εἶναι, καὶ τῶν μὲν ἐν- 
νοημάτων μετέχειν ἡμᾶς, τῶν δὲ πτώσεων, ἃς 0 
προσηγορίας καλοῦσι, tUyy&v&V ..... 


[332] 


90 ISANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


Κεφ. ιγ΄. 
ΠΈΡΙ. ΑἸΤΊΩΝ. 
1 . τὰν 
[3341] Αἰἴτιόν ἐστι δι᾽ ὃ τὸ ἀποτέλεσμα ἢ δι᾽ ὃ συμβαίνει, 
t. ἀρκεῖ γὰρ ὑπογραφικῶς. 5 

Πλάτων τριχῶς τὸ αἴτιον, ὑφ᾽ ov ἐξ ov πρὸς 0* 
κυριώτατον δ᾽ ἡγεῖται τὸ ὑφ᾽ οὗ, τοῦτο δὴ τὸ ποιοῦν. 
λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ “πᾶν δ᾽ αὖ τὸ γιγνόμενον ὑπ᾽ 
“αἰτίου τινὸς ἐξ ἀνάγκης γίγνεται" παντὶ γὰρ ἀδύνα- 
“τον χωρὶς αἰτίου γένεσιν ἔχειν. ὅταν οὖν ὃ δημιουρ- 10 
"yog πρὸς τὸ κατὰ ταυτὰ ἔχον βλέπων ἀεί, τοιούτῳ 
"rw χρώμενος παραδείγματι τὴν ἰδέαν καὶ τὴν δύ- 

[336]  veuuv ἀπεργάζηται. καλὸν ἐξ ἀνάγκης οὕτω ἀποτε- 
“λεῖσϑαι züv' ὅποτ᾽ ἂν δ᾽ εἰς τὸ γεγονός, γεννητῷ 
“παραδείγματι προσχρώμενος, οὐ καλόν. 15 

Πυϑαγόρας và μὲν πρῶτα αἴτια ἀσώματα; τὰ 
δὲ κατὰ μετοχὴν ἢ κατὰ συμβεβηκὸς τῆς σωματικῆς 
ὑποστάσεως εἶναι. 

᾽᾿Δριστοτέλης ἔφησὲ δηλοῦν ἕκαστον χρώμενον 
σχήματι τῆς ἑρμηνείας τοιούτῳ, τὸ ἐξ οὗ λέγοντα τὴν 30 
ὕλην, καὶ τὸ ὑφ᾽ οὗ τὸ ποιοῦν, τὸ δὲ xo.9' ὃ τὸ εἶδος, 
τὸ δὲ δι᾽ ὃ τὸ τέλος. 

Αἴτιον δ᾽ ὃ Ζήνων φησὶν εἶναι δι᾽ 0, οὗ δὲ αἴ- 
τιον συμβεβηκός" καὶ τὸ μὲν αἴτιον σῶμα, οὗ δὲ oi- 
τιον κατηγόρημα᾽ ἀδύνατον δὲ εἶναι τὸ μὲν αἴτιον 35 
παρεῖναι, οὗ δέ ἐστιν αἴτιον μὴ ὑπάρχειν. τὸ δὲ λε- 
γόμενον τοιαύτην ἔχει δύναμιν" αἴτιόν ἐστι δι᾽ ὃ γέ- 
vetat τι, οἷον διὰ τὴν φρόνησιν γίνεται τὸ φρονεῖν, 
καὶ διὰ τὴν ψυχὴν γίνεται τὸ ζῆν, καὶ διὰ τὴν σω- 
φφοσύνην γένεται τὸ σωφρονεῖν. ἀδύνατον γὰρ εἶναι 30 
σωφροσύνης περί τινὰ οὔσης μὴ σωφρονεῖν, 1 ψυχῆς f 
μὴ ξῆν, ἢ φρονήσεως μὴ φρονεῖν. ἣ 


νὰ 
| 
" 


^ 


ΒΕ 15, 5.1.2... τ’ ἸΦΎΣΙΚΑ 91 


e 

Χρύσιππος αἴτιον εἶναι λέγει δι᾿ 0. καὶ τὸ μὲν [338] 
[ ki] bd τ 

αἴτιον, ὃν καὶ σῶμα καὶ [αἴτιον] ὅτε" οὗ δὲ αἴτιον, 
᾿ , : , Too* ΄ , "t 4r ' 
διὰ τι. αἰτίαν δ᾽ εἶναι Aoyov αἰτίου, ἡ λόγον τὸν 

- , e 

περὶ τοῦ αἰτίου ὡς αἰτίου. 

5 Ποσειδώνιος δὲ οὕτως" αἴτιον δ᾽ ἐστί τινος. 
zn k - - κ᾿ 
δι᾿ ὃ ἐκεῖνο, ἢ τὸ πρῶτον ποιοῦν, ἢ τὸ ἀρχηγὸν ποιή- 
; 4 ^ t 
σεῶς, καὶ τὸ μὲν αἴτιον, Ov καὶ σῶμα, ov δὲ αἴ- 
» ^ v - 3 ' 1 1 
τιον οὔτε Ov οὐτὲ σῶμα. ἄλλα συμβεβηκὸς καὶ κατη- 
, 

yoenua. n 
υ Θαλῆς καὶ οἵ ἐφεξῆς τὸ πρῶτον αἴτιον ἀκίνητον 
ΕΣ , 
ἀπεφήναντο. 

- * ς 

Οἱ στωικοὶ τὸ πρῶτον αἴτιον ὡρέσαντο κινητόν. 


E.0( πεφιπατητικοὴ τῶν αἰτέων εἶναι τὰ μὲν (32) 
| αἰσϑητὰ τὰ δὲ νοητά. ι 
b. Ὀκέλλου 2 


ο΄ Ὄχκελλος ἔφησεν εἶναι αἴτιον δι᾽ ὃ γίγνεταί τι. λέ- 
| y& γὰρ ἐν τῷ περὶ vóuov οὕτως “συνέχει γὰρ τὰ μὲν [340] 
σκάνεα τῶν ξώων ξωά, ταύτας δ᾽ αἴτιον ψυχά" τὸν 
δὲ κόσμον ἁρμονία, ταύτας δ᾽ αἴτιος ὁ 9:0g7 τὼς δ᾽ 
υ plac καὶ τὰς πόλιας ὁμόνοια, ταύτας δ᾽ αἴτιος νόμος. 
| τίς ὦν αἰτία καὶ φύσις, τὸν μὲν κόσμον ἁρμόχϑαι διὰ 
παντὸς καὶ μηδέποτ᾽ ἐς ἀκοσμίαν ἐκβαίνειν, τὰς δὲ 
πόλιας καὶ τὼς οἴκως ὀλιγοχρονίως ἦμεν; ὅσα μὲν 
Dv γεννατὰ καὶ ϑνατὰ τὰν φύσιν, ἐξ ἃς συνέστακεν 
λας, τὰν αὐτὰν αἰτίαν ἔχει τᾶς διαλύσιος. συνέστακε 
"ἀρ ἐκ μεταβαλλοίσας καὶ ἀειπαϑέος. ἃ γὰρ τῶν γεν- 
μένων ἀπογέννασις σωτηρία τᾶς γεννάτορος ὕλας. 
τὸ δὲ ἀ ἀεικίνητον κυβερνὴ, τὸ δ᾽ ἀειπαϑὲς κυβερνῆ- 
ut καὶ τὸ μὲν πρᾶτον τᾷ δυνάμι, τὸ δὲ ὕστερον" 
τὸ μὲν ϑεῖον καὶ λόγοῦ ἔχον καὶ ἔμφρον, τὸ δὲ 
ννατὸν καὶ ren ἴω en) 
m 


99 IGANNOT ETOBAIOT Lisa 


Κεφ. ιδ΄. 


ΠΕΡῚ ΣΩΜΑΤΩ͂Ν ΚΑῚ ΤῊΣ ΠΕΡῚ ΤΟΥΤΩΝ ΤΟΜΗΣ 
ΚΑΙ ΠΕΡῚ EAAXIZTOT. 


1 . . 

Σῶμα εἶναι τὸ τριχῇ διαστατόν, πλάτει βάϑει: 
μήκει. ὄγκον ἀντίτυπον, ὅσον ἐπ᾽ αὐτῷ. 

[342] Πλάτων μήτε βαρὺ μήτε κοῦφον εἶναί τι φύσει 
ἐν τῷ οἰκείῳ τόπῳ ὑπάρχον, ἐν δὲ τῷ ἀλλοτρίῳ γενό- 
μενον τότε νεῦσιν ἴσχειν, ἐκ δὲ τῆς νεύσεως δοπὴν 
ἤτοι πρὸς βαφύτητα ἢ κουφότητα. ; 

"Aguvavoré Zu βαρύτατον μὲν εἶναι τὴν γῆν, 
κουφότατον δὲ τὸ πῦρ, ἀέρα δὲ καὶ ὕδωρ ἄλλοτε ἄλ- 
λως. καὶ δυνάμει μὲν. εἰς ἄπειρον τέμνεσθαι, ἐντε- 
Aeyeto δὲ μηδαμῶς. τῶν δὲ ἁπλῶν σωμάτων εἶναι τὰς 
ποιότητας ἁπλᾶς, διαιρεῖσϑαι δὲ εἰς ἄπειρον τὰ με-᾿ 
γέϑη καὶ τὰ μέγεϑος ἔχοντα. ταῦτα δὲ καὶ συνεχῇ 
καλεῖσθαι" μεγέϑη δὲ εἶναι μῆκος πλάτος βάϑος, τὰ 
δ᾽ ἔχοντα μέγεϑος ἕξ ὑπάρχειν σῶμα τόπον ἐπιφά- 

[344] νεῦαν γραμμὴν κίνησιν χρόνον" ἐπιφάνειαν δ᾽ εἶναι 

σώματος πέρας δυσὶν ὁριξομένην διαστάσεσι᾽ γραμ-: 

μὴν δὲ τὸ τῆς ἐπιφανείας πέρας κατὰ μίαν διάστασιν" 
σῶμα δὴ τοίνυν ἐστὶ τὰς τρεῖς ἔχον διαστάσεις. ἐπεὶ 
δὲ καὶ περὶ τὸν τόπον εἰσὶν αὗται, προσϑετέον τότε 
μετ᾽ ἀντερείσεωβ. καὶ τὸ μὴ δεχόμενον. ἕτερον. εἰς τὸν 
αὐτὸν τόπον σῶμα" πληρωτικὸν γὰρ εἶναι τοῦ τόπου. 
τὸ σῶμα, καϑάπερ καὶ τὸν τόπον τοῦ σώματος δεκτι- 
κόν, ποιεῖν δὲ καὶ πάσχειν τὰ σώματα ταῖς ἀσωμά- 
τοις δυνάμεσι" κατὰ γὰρ τὰς ἐν ταύταις διαφορὰς 
ἀποτελεῖσϑαι τάς τε τῶν δραστικῶν καὶ τὰς τῶν πα- 
ϑητικῶν φύσεις. μηδὲν δὲ σῶμα κυκλοτερῶς "-— 
κινεῖσϑαι, μόνοϑ δὲ τὸ πέμπτον σῶμα. : 


ρα 


τ f 


oet 


E 14. s. 1. QTXZIKA 93 


Og 


Χρύσιππος ἔφασκε τά τε σώματα εἰς ἄπειρον 
τέμνεσϑαι καὶ τὰ τοῖς σώμασι προσεοικότα, οἷον ἐπι- 
φάνειαν γραμμὴν τόπον κενὸν qgóvov' εἰς ἄπειρόν 
τε τούτων τεμνομένων, οὔτε σῶμα ἐξ ἀπείρων σωμά- 
&TOV συνέστηκεν οὔτ᾽ ἐπιφάνεια οὔτε γραμμὴ οὔτε 

τόπος [οὔτε κενὸν οὔτε χρόνος]. : 

Οἱ στωικοὶ δύο μὲν ἐκ τῶν τεσσάρων στοι- [346] 
᾿χείων φύσει κοῦφα, πῦρ καὶ ἀέρα" δύο δὲ βαρέα, 
ὕδωρ καὶ γῆν. κοῦφον γὰρ ὑπάρχει φύσει ὃ νεύσει 
10 ἀπὸ τοῦ ἰδίου μέσου, βαρὺ δὲ τὸ εἰς μέσον. καὶ τὸ 
μὲν περίγειον φῶς κατ᾽ εὐϑεῖαν, τὸ δ᾽ αἰϑέριον περι- 
 φερῶς κινεῖται. 


Ἐπίκουρος ἀπερίληπτα εἶναι τὰ σώματα, καὶ (88) 
τὰ πρῶτα μὲν ἁπλᾶ, τὰ δὲ ἐξ ἐκείνων συγκρίματα 
15 Ib βάρος ἔχειν. κινεῖσϑαι δὲ τὰ ἄτομα τότε μὲν κατὰ 
στάϑμην τότε δὲ κατὰ παρέγκλισιν, τὰ δὲ ἄνω κινού- 
μενα κατὰ πληγὴν καὶ ἀποπαλμόν. 
4Ζημόκφιτος τὰ πρῶτά φησι σώματα, ταῦτα δ᾽ [348] 
ἦν τὰ ναστά, βάρος μὲν οὐκ ἔχειν, κινεῖσϑαι δὲ κατ᾽ 
20 ἀλληλοτυπίαν ἐν τῷ ἀπείρῳ. δυνατὸν δ᾽ εἶναι κοσμι- 
αίαν ὑπάρχειν ἄτομον. ὁ δ᾽ αὐτὸς ἔλεγε περὶ τἀμερῆ 
ἵστασϑαι τὴν τομήν. 
ὶ Στρά τῶν μὲν προσεῖναι τοῖς σώμασι φυσικὸν 
βάρος , τὰ δὲ κουφότερα τοῖς βαρυτέροις ἐπιπολάξειν 
É oiov ἐκπυρηνιξόμενα. 


Οἱ ἀπὸ Θάλητος καὶ Πυϑαγόρου παϑητὰ σώ- 
ματα καὶ τμητὰ εἰς ἄπειρον, καὶ πάντα τὰ συνεχῆ, 
γραμμὴν ἐπιφάνειαν στερεὸν σῶμα τόπον χρόνον. 

Ἐμπεδοκλῆς ἔφη πρὸ τῶν τεσσάρων στοιχείων 

30 ϑραύσματα ἐλάχιστα, οἷονεὶ στοιχεῖα [πρὸ] τῶν στοι- [350] 
᾿ χεέων ὁμοιομερῆ. 


94 IGANNOT XTOBAIOT Lrb. 1 


Ἡράκλειτος πρὸ τοῦ Ἑνὸς δοκεῖ τισι φηλμᾶνα 
καταλείπειν. 

Ξενοκράτης καὶ pee ἀμερᾷ τὰ ὁ ἐλά: 
χιστα ὡρίξοντο. 

Ἡρακλείδης ϑραύσματα. à T$ 

ZXóud ἐστι τὸ τριχῇ διαστατόν, πλάτει βάϑει μή: 
κει" ταῦτα δὲ πλέον [ἄλλως] λέγεσϑαι, ὁτὲ μὲν γὰρ 
μῆκος εἶναι λέγεσϑαι τὸ μέγιστον διάστημα τοῦ σώ- 
ματος; ὁτὲ δὲ μόνον τὸ κάτωϑεν ἄνω" καὶ πλάτος ὁτὲ 
μὲν τὸ δεύτερον διάστημα, ὁτὲ δὲ τὸ ἐκ δεξιᾶς καὶ ἐξ τὸ 
εὐωνύμου. καὶ βάϑος ὁτὲ μὲν εἰς ἑαυτὸ διάστημα, 
ὁτὲ δὲ τὸ πρόσω καὶ ὀπίσω" κατὰ μὲν τὸν πρῶτον 

[352] λόγον οὔτε τῶν σφαιρῶν οὔτε τῶν τετραγώνων καὶ 

τῶν. ὁμοέων οὐδὲν τῶν διαστημάτων τούτων ἐχόντων, 
κατὰ δὲ τὸν δεύτερον παντὸς σώματος τὰς τρεῖς ἔχον- 15 
τος διαστάσεις. διὰ τὸ κατὰ πᾶσαν ϑέσιν ὑπὸ τὸν λό- 
γον τοῦτον πίπτειν αὐτό. , 


2 Παρμενίδου 
Πάντοϑεν εὐκύκλου σφαίφας ἐναλίγκιον ὄγκῳ: 
μέσσρϑεν ἰσοπαλὲς πάντῃ" τὸ γὰρ οὔτε τί μιεῖξον sIü90 


οὔτε τι βαιότερον πέλεναι χρεῶν ἐστι τῇ ἢ τῇ. 


Κεφ. ιε΄. 
ΠΕΡῚ XEXHMATON. 
1 Ὁμήρου [H. $' 16] ^ . 
Τόσσον ὄνερϑ᾽ ἀΐδεω ὅσον οὐρανός ἐστ᾽ ἀπὸ «5 


i 


pei xd 
2 Παρμενί ὃ ου 
[354] ᾿“4λλ᾽ ὅγε πάντοϑεν ἶσος ἐὼν καὶ πάμπαν ἀπείρων: ἡ 
σφαῖρος κυκλοτερής, μονέῃ περιηγέϊ χαίρων. c0. 


- cA. 14. s. 1.2. σὰν. 15.5.1—5. ΦΎΣΙΚΑ 95 


Πορφυρίου 

Σχῆμά ἐστιν ἐπιφάνεια καὶ περιγραφὴ καὶ πέρας 

σώματος. 
Πλάτωνος [Tim. p. 88] 

5" Πλάτων ἔφησε σφαιροειδῆ τὸν κόσμον ὑπάρχειν. 
λέγει γὰρ οὕτως ἐν Τιμαίῳ “σχῆμα δ᾽ ἔδωκεν αὐτῷ 
τὸ πρέπον καὶ τὸ συγγενές" τῷ δὲ πάντα ξῷα ἐν αὑτῷ 
περιέχειν μέλλοντι ξῴῳ πρέπον ἂν εἴη σχῆμα τὸ περι- 
ειληφὸς ἐν αὑτῷ πάνϑ᾽ ὁπύσα σχήματα. διὸ καὶ σφαι- 


Ἢ " , ' ' ' , , , 
10 ροειδὲς ἐκ μέσου παντῃ προς τᾶς τελευτὰς τόσον ἀπέ- 


15 


, 
qov κυκλοτερὲς αὐτὸ ἐτορνεύσατο, πάντων τελεώτα- 


ς - 
τον ὁμοιότατόν τὲ αὐτὸ ἐν αὑτῷ σχημάτων. νομίσας (34) 


3 
μυρίων κάλλιον ὅμοιον ἀνομοίου. 
Ἐν ταυτῷ [p. 62] 
4 


, 4*3 
αὐτὰ χρὴ ἔσχατα προσπεφυκέναι, τὸ δὲ μέσον τὰ αὐτὰ 
- - 3 3 
μέτρα τῶν ἐσχάτων ἀφεστηκὸς ἐν τῷ κατ᾽ ἀντιχρὺ 
L P , 3 Ζ - * 
νομέξειν δεῖ πάντων εἷναι" τοῦ δὴ κόσμου ταύτῃ πε- 


^ *», , 
20 φυχότος ví τῶν εἰρημένων ἄνω τις ἢ κάτω τιϑέμενος, 


ὃν οὐκ ἐν δίκῃ δόξει τὸ μηδὲν προσῆκον ὄνομα λέγειν. 
ς , - 1 

ὁ μὲν γὰρ μέσος ἐν αὐτῷ τόπος οὔτε κάτω πεφυκὼς 
οὔτε ἄνω λέγεσϑαι δίκαιος, ἀλλ᾽ αὐτὸ ἐν μέσῳ" ὁ δὲ 


j k » * , » » , ᾽ - , 
1 πέριξ οὔτε δὴ μέσος ovre ἔχων διάφορον αὐτοῦ μέρος 
y - * » » 

5 ἕτερον ϑατέρου μᾶλλον πρὸς τὸ μέσον ἤ τι τῶν κατ᾽ 
ἀντικρύ" τοῦ δὲ ὁμοίως πάντῃ πεφυκότος ποῖά τις 


j 


ἐπιφέρων ὀνόματα αὐτῷ ἐναντία καὶ πῇ: καλῶς ἂν 
ἡγοῖτο λέγειν: εἰ γάρ τι καὶ στερεὸν εἴη κατὰ μέσον 


᾿ τοῦ παντὸς ἰσοπαλές, εἰς οὐδὲν ἄν τέ ποτε τῶν ἐσχά- 


80 τῶν ἐνεχϑείη διὰ τὴν πάντῃ ὁμοιότητα αὐτῶν" ἀλλ᾽ 


& καὶ περὶ ταυτὸ ποφεύοιτό τις ἐν κύκλῳ. πολλάκις 
ἂν στὰς ἀντίπους ταυτὸν αὐτοῦ κάτω καὶ ἄνω προσεί- 


5 


Τοῦ γὰρ παντὸς οὐρανοῦ σφαιροειδοῦς ὄντος, ὅσα [356] 
μὲν ἀφεστῶτα ἴσον τοῦ μέσου γέγονεν ἔσχατα ὁμοίως 


96 . ISANNOT ZTOBAIOT ? Lr. 


z0L* τὸ μὲν γὰρ ὅλον, καϑάπερ εἴρηται νῦν δή, σφαι- 
ροειδὲς ὃν τόπον τινὰ κάτω, τὸν δὲ ἄνω λέγειν ἔχειν, 
3 » Ὺ 
οὐκ ἔμφρονος. 
6 A PE 

Οἱ ἀπὸ Πυϑαγόρου τὸν κόσμον σφαῖραν κατὰ 
σχῆμα τῶν τεσσάρων στοιχείων" μόνον δὲ v0 ἀνώτα- 
τον πῦρ κωνοειδές. 

᾿ἀναξαγόρας τὰ ἄτομα πολυσχήμονα. 

Οἱ ἀπὸ Asvxímmov τὰ ὁμοιομερῇ πολυσχή- 
μονα. 10 

Κλεάνϑης μόνος τῶν στωικῶν τὸ πῦρ ἀπεφή- 
vato κωνοειδές. 

Ζήνων ἔφασκε τὸ πῦρ κατ᾽ εὐϑεῖαν κινεῖσϑαι. 

Οἱ στωικοὶ σφαιροειδὴ τὸν κόσμον ἀπεφή- 
νᾶντο. 15 

Δεύκιππος καὶ Δημόκριτος σφαιροειδῆ τὸν 
κόσμον. Ἷ 

[358] Διογένης καὶ ᾿ἀναξαγόρας ἔφησαν, μετὰ 

τὸ συστῆναι τὸν κόσμον καὶ τὰ ξῷα ἐκ τῆς γῆς ἐξαγα- 
γεῖν. ἐγκλινῆναί zog τὸν κόσμον ἐκ τοῦ αὐτομάτου 20 
εἰς τὸ μεσημβρινὸν αὑτοῦ μέρος, ἴσως ὑπὸ προνοίας, ἢ 
ἵν᾽ ἃ μὲν ἀοίκητα γένηται ἃ δὲ οἰκητὰ μέρη τοῦ xó- 
σμου, κατὰ ψύξιν καὶ ἐκπύρωσιν καὶ εὐκρασίαν. 
— Ἐμπεδοκλῆς ἔλεγε μὴ διὰ παντὸς ἑστῶτας εἷ- 
ναι μηδ᾽ ὡρισμένους τοὺς τόπους τῶν στοιχείων, 25 
ἀλλὰ πάντας αὐτοὺς ἀλλήλων μεταλαμβάνειν" τοῦ δὲ 
ἀέρος εἴξαντος τῇ τοῦ ἡλίου ὁρμῇ ἐπικλινῆναι τὰς ἄρ- 
κτους, καὶ τὰ μὲν βόρεια ὑψωϑῆναι τὰ δὲ νότια τα- 
πεινωϑῆναι, καϑὸ καὶ τὸν ὅλον κόσμον᾽ καὶ δεξιὰ 
μὲν αὐτοῦ τὰ κατὰ τὸν ϑερινὸν τροπικόν, ἀριστερὰ 
δὲ τὰ κατὰ τὸν χειμερινόν. 

Πυϑαγόρας Πλάτων καὶ ᾿ἀριστοτέλης 


e 


car. 15. 5. Ὁ---Ἴ, cr. 10.5. 1. ΦΎΣΙΚΑ 97 


δεξιὰ τοῦ κόσμου và ἀνατολικὰ μέρη, ἀφ᾽ ὧν ἡ ἀρχὴ 
τῆς κινήσεως, ἀριστερὰ δὲ τὰ δυτικά. οὐϑ᾽ ὕψος δέ [300] 
φασιν οὔτε βάϑος ἔχειν τὸν κόσμον, καϑ᾽ ὃν λόγον 
ὕψος μὲν λέγεται τὸ κάτωϑεν ἄνω διάστημα, βάϑος 

5 δὲ τὸ ἄνωϑεν κάτω. μηδὲν γὰρ εἶναι τῶν ὄντως δια- 
στημάτων λεγομένων περὶ τὸν κόσμον, διὰ τὸ περὶ 
ἑαυτοῦ μέσον αὐτὸν συνεστάναι, ἀφ᾽ οὗ πρὸς ἅπαν 
ἐστί, καὶ πρὸς τὸ πανταχόϑεν, ταυτό. 

Φιλολάου Βάκχαι 7 

19 Ὁ κόσμος εἷς ἐστίν. ἤρξατο δὲ γίνεσϑαι ἄχρι τοῦ 
μέσου, καὶ ἀπὸ τοῦ μέσου εἰς τὸ ἄνω διὰ τῶν αὐτῶν 
τοῖς κάτω ἐστὶ τὰ ἄνω τοῦ μέσου ὑπεναντίως κείμενα 
τοῖς κάτω. τοῖς γὰρ κάτω τὰ κατωτάτω μέσα ἐστέν, 
ὥσπερ τὰ ἀνωτάτω, καὶ τὰ ἄλλα ὡσαύτως. πρὸς γὰρ c 

15 τὸ μέσον κατὰ ταυτά ἐστιν ἑκάτερα, ὅσα μὴ μετενή- 
νέκται. 


Κεφ. ig. 
ΠΕΡῚ ΧΡΩΜΑΤΩΝ. 


2. Χρῶμα ἐστι ποιότης σώματος ὁρατὴ προηγου- 
μένως. 
à Πυϑαγόρειοι χροιὰν ἐκάλουν τὴν ἐπιφάνειαν 
— τοῦ σώματος, τὰ δὲ γένη τῶν χρωμάτων λευκόν τε. 
—. «ul μέλὰν ἐρυϑρόν vs καὶ χλωρόν" τὰς δὲ διαφορὰς 
95 τῶν χρωμάτων παρὰ τὰς μίξεις τῶν στοιχείων, τὰς 
δὲ τῶν ξῴων παρὰ τὰς ποικιλίας τῶν τροφῶν καὶ τῶν 
ἀέρων. 
Ἐμπεδοκλῆς χρῶμα εἶναι ἀπεφαένετο τὸ τοῖς [364] 
πόροις τῆς ὄψεως ἐναρμόττον. [τὰς δὲ διαφορὰς τῶν 
80 χρωμάτων παρὰ τὰς ποιὰς μέξεις τῶν στοιχείων, τὰς 
i STOB. ECL. PHYS. γί 


99 ΤΩΑΝΝΟΥ ZTOBAIOT | Lip.i 


δὲ τῶν ξῴων παρὰ τὰς τῶν τροφῶν ποικιλίας  τέτ- 
ταρα δὲ τοῖς στοιχείοις ἰσάριϑμα, λευκὸν μέλαν ἐρυ- 
ϑρὸν χλωρόν. 
Πλάτων φλόγα ἀπὸ τῶν σωμάτων supper qa 
μόρια ἔχουσαν πρὸς τὴν ὄψιν. i5 
"AoíaroQyo 8 Σάμιος μαϑηματικὸς ἀκουστὴς, 
Στράτωνος φῶς εἶναι τὸ χρῶμα τοῖς ὑποκειμένοις 
ἐπιπῖπτον. | 
Ζήνων ὁ στωικὸς τὰ χρώματα πρώτους εἶναν 
σχηματισμοὺς τῆς ὕλης. 10 
Δημόκριτος φύσει μὲν μηδὲν εἶναι χρῶμα. τὰ 
μὲν γὰρ στοιχεῖα ἄποια, τά τε μεστὰ καὶ τὸ κενόν" 
τὰ δ᾽ ἐξ αὐτῶν συγχρίματα κεχρῶσϑαι διαταγῇ τε καὶ 
ῥυϑμῷ καὶ προτροπῇ , ὧν ἣ μέν ἐστι τάξις ὃ δὲ σχῆμα 
ἢ δὲ 9écig^ παρὰ ταῦτα γὰρ αἵ φαντασίαι. τούτων τὸ 


[360] δὲ τῶν πρὸς τὴν φαντασίαν χρωμάτων τέτταρες αἵ 


2 


διαφοραί, λευκοῦ μέλανος ἐρυϑροῦ χλωροῦ. , 
Ἐπέκουρος καὶ 'ρίέσταρχος τὰ ἐν τῷ σκότῳ 
χρώματα χρόαν οὐκ ἔχειν. 
᾿ἀριστοτέλης πέρας ἐν ὡρισμένῳ διαφανεῖ, 20 
διαφανὲς δὲ τὴν ὕλην εἶναι διηϑημένην καϑαρὰν καὶ 
ἀμιγῆ, τούτου δὲ αὐτοῦ τὸ κινητὸν χρῶμα ὑπάρχειν" 
ἐν δὲ τῷ σκότῳ τὰ χρώματα χρόαν δυνάμει μὲν ἔχειν, 
ἐνεργείᾳ δὲ μηδαμῶς" πολὺ δὲ τὸ μεταξὺ τοῦ τε μὴ 
ἔχειν καὶ μὴ ὁρᾶσϑαι. 25 
Οἱ μὲν ἄλλοι τὰ στοιχεῖα κεχρῶσϑαι φυσικῶς. ot 
δὲ τὰ ὁμοιομερῆ ποιότητος μετέχειν τὰ πρῶτα, οἵ δὲ 
τὰ ἄτομὰ πάντα συλλήβδην ἄχροα, ἐξ ἀποίων δὲ τῷ 
λόγῳ ϑεωρητῶν τὰς αἰσϑητὰς ὑποφαίνουσι γίγνε- 
σϑαι ποιότητας. 98 
Πλάτωνος ἐκ vov Τιμαέου [p. 61] x L 
Τέταρτον γὰρ δὴ λοιπὸν ἔτι γένος ἡμῖν αἰσϑητι- ὦ 


- eap. 16. s. 1. 2. ΦΎΣΙΚΑ | 99 


xóv, ὃ διελέσϑαι δεῖ συχνὰ ἐν αὑτῷ ποικίλματα κε- 
᾿ς ᾽χτημένον, ἃ ξύμπαντα μὲν χρύας ἐκαλέσαμεν, φλόγα 
τῶν σωμάτων ἕκάστων ἀπορρέουσαν, ὄψει σύμμετρα 
μόρια ἔχουσαν πρὸς αἴσϑησιν" ὄψεως δὲ ἐν τοῖς πρόσ- 

5 ὃν αὐτὸ περὶ τῶν αἰτίων τῆς γενέσεως ὀλίγα ἐρρήϑη. 
τῇδε οὖν τῶν χρωμάτων πέρι μάλιστ᾽ εἰκὸς πρέποιτ᾽ 

ἂν τὸν ἐπιεικῆ λόγον διεξελθεῖν" τὰ φερόμενα ἀπὸ 
τῶν ἄλλων μόρια, ἐμπίπτοντά τε εἰς τὴν ὄψιν, τὰ μὲν 
ἐλάττω τὰ δὲ μείξω τὰ δὲ ἴσα τοῖς αὐτοῖς τῆς ὄψεως 

10 μέρεσιν εἶναι. τὰ μὲν οὖν ἴσα ἀναίσϑητα, ἃ δὴ καὶ 
διαφανῆ λέγομεν" τὰ δὲ μείξω καὶ ἐλάττω. τὰ μὲν 
συγκχρίνοντα τὰ δὲ διακρίνοντα αὐτήν, τοῖς περὶ τὴν 
σάρκα ϑερμοῖς καὶ ψυχροῖς καὶ τοῖς περὶ τὴν γλῶτταν 
στρυφνοῖς καὶ ὅσα ϑερμαντικὰ ὄντα δριμέα ἐκαλέσα- 
35 p&v, ἀδελφὰ εἶναι, τά τε λευκὰ καὶ τὰ μέλανα ἐκεί- 
νῶν παϑήματα γεγονύτα ἐν ἄλλῳ γένει τὰ αὐτά, φαν- 
ταζόμενα δὲ ἄλλα διὰ ταύτας τὰς αἰτίας. οὕτως οὖν 
αὐτὰ προσρητέον. τὸ μὲν διακριτικὸν τῆς ὕψεως λευ- 
κόν, τὸ δ᾽ ἐναντίον αὐτοῦ μέλαν, τὴν δὲ ὀξυτέραν 
30 φορὰν καὶ γένους πυρὸς ἑτέρου, προσπίπτουσαν καὶ 
διακρίνουσαν τὴν ὄψιν μέχρι τῶν ὀφθαλμῶν, αὐτάς 

τ τε τῶν ὀμμάτων τὰς διεξόδους βίᾳ διωϑοῦσαν καὶ τή- 
᾿ς χούσαν, πῦρ μὲν ἀϑρόον καὶ ὕδωρ, ὃ δάκρυον καλοῦ- 
μὲν, ἐκεῖϑεν ἐκχέουσαν, αὐτὴν δὲ οὖσαν πῦρ ἐξ ἐναν- 
25 τίας ἀπαντῶσαν, καὶ τοῦ μὲν ἐκπηδῶντος πυρὸς οἷον 
ἀπὸ ἀστραπῆς. τοῦ δὲ εἰσιόντος καὶ περὶ τὸ νοτερὸν 
κατασβεννυμένου, παντοδαπῶν ἐν τῇ κυκήσει ταύτῃ 
| γιγνομένων χρωμάτων, μαρμαρυγὰς μὲν τὸ πάϑος 
- προσείπομεν᾽ τὸ δὲ τοῦτο ἀπεργαξόμενον λαμπρόν τε 
P καὶ στίλβὸν ἐπωνομάσαμεν" τὸ δὲ τούτων αὖ μεταξὺ 
᾿ πυρὸς γένος πρὸς μὲν τὸ τῶν “ὀμμάτων ὑγρὸν ἀφικνού- 
Ο μένον καὶ κεραννύμενον αὐτῷ, στίλβον δέ, οὔ" τῇ 

71: 


"nem 
cow : 


(36) 


100 ΙΦΑΝΝΟΥ ZTOBAIOT Lin. 1 


δὲ διὰ τῆς νοτέδος αὐγῇ τοῦ πυρὸς μιγνυμένῃ χρῶμα 
ἔναιμον παρασχομένῃ τοὔνομα ἐρυϑρὸν λέγομεν. 
λαμπρὸν δὲ ἐρυϑρῷ λευκῷ τε μιγνύμενον ξανϑὸν γέ- 
yov&. τὸ δὲ ὅσον μέτρον ὅσοις, οὐδ᾽ εἴ τις εἰδείη, νοῦν 
ἔχειν τὸ λέγειν, ὧν μήτε τινὰ ἀνάγκην μήτε τὸν εἰ- 5 
κότα λόγον, καὶ μετρίως ἄν τις εἰπεῖν εἴη δυνατός" 
ἐρυϑρὸν δὲ δὴ μέλανι λευκῷ τε κραϑὲν ἁλουργοῦν" 
ὄρφνινον δὲ ὅτ᾽ ἂν τούτοις μεμιγμένοις καυϑεῖσέ τε 
μᾶλλον συγκραϑῇ μέλαν" πυρρὸν δὲ ξανϑοῦ τε καὶ 
φαιοῦ κράσει γίνεται, φαιὸν δὲ λευκοῦ τε καὶ μέλα- 10 
vog" τὸ δὲ ὠχρὸν λευκοῦ ξανϑῷ μεμιγμένου" λαμ- 
πρῷ δὲ λευκὸν συνελϑὸν καὶ εἰς μέλαν κατακορὲς ἐμ- 
πεσὸν κυανοῦν χρῶμα ἀποτελεῖται᾽ κυανοῦ δὲ λευκῷ 
κεραννυμένου γλαυκόν" πυρροῦ δὲ μέλανι πράσιον. 
τὰ δ᾽ ἄλλα ἀπὸ τούτων σχεδὸν δῆλα, αἷς ἂν ἀφομοιού- 15 
μενα μίξεσι διασώξοι τὸν εἰκότα μῦϑον. εἰ δέ τις 
τούτων ἔργῳ σκοπούμενος βάσανον λαμβάνοιτο, τὸ 
τῆς ἀνθρωπίνης καὶ ϑείας φύσεως ἠγνοηκὼς ἂν εἴη 
διάφορον. 


Κεφ. 4£. : 20 
ΠΕΡῚ ΜΙΞΕΩΣ ΚΑῚ KPAZE2XE. 


[368] Θ α λὴ "s καὶ οἵ ἀπ᾿ αὐτοῦ κράσεις εἶναι τὰς τῶν 
στοιχείων μέξεις κατ᾽ ἀλλοίωσιν. 
[Οἱ περὶ Avabayógav καὶ Agnóxgvtov] τὰς 
κράσεις κατὰ παράϑεσιν γίγνεσϑαι τῶν στοιχείων. — 5 
Ἐμπεδοκλῆς καὶ Ξενοκράτης ἐκ μικροτέ- 
ρῶν ὄγκων τὰ στοιχεῖα συγκρίνει, ἅπερ ἐστὶν ἐλάχι- 
στα καὶ οἱονεὶ στοιχεῖα στοιχείων. PF 
Πλάτων τὰ μὲν τρία σώματα τρεπτὰ εἰς ἄλληλα, 


- 


cAP. 16. s. 2. car.17. QTEIKA 101 


πῦρ ἀέρα ὕδωρ, τὴν δὲ γῆν ^ TL τούτων ἀμετά- 
βλητον. 

᾿Δφιστοτέλους καὶ τῶν ἀπ᾽ αὐτοῦ. τὰ μὲν [370] 
σώματα φασὶ ϑρυπτόμενα, καὶ τὰ μικρὰ μόρια παρα- 

5 τίϑεσϑαι ἀλλήλοις, τοὺς δ᾽ ἀσωμάτους λόγους, εἴ τι- 
νές εἰσι λόγοι, συγκρίνασϑαι. 

Ζήνωνα δὲ οὕτως ἀποφαίνεσϑαι διαρρήδην" 
τοιαύτην δὲ δεήσει εἶναι ἐν περιόδῳ τὴν τοῦ ὅλου 
διακόσμησιν ἐκ τῆς οὐσίας. ὅταν ἐκ πυρὸς τροπὴ εἰς 

10 ὕδωρ δι᾿ ἀέρος γένηται, τὸ μέν τι ὑφίστασϑαι καὶ 
γῆν συνίστασϑαι, καὶ ἐκ τοῦ λοιποῦ δὲ τὸ μὲν διαμέ- [372] 
νεῖν ὕδωρ, ἐκ δὲ τοῦ ἀτμιξομένου ἀέρα γίγψεσϑαι,. 
ἔκ τινος δὲ τοῦ ἀέρος πῦρ ἐξάπτειν, τὴν δὲ μῖξιν κρᾶ- 
σιν γίγνεσϑαι τῇ εἰς ἄλληλα τῶν στοιχείων μεταβολῇ, 

- 45 σώματος 040v δι᾽ ὅλου τινὸς ἑτέρου διερχομένου. 
0o Ἀλεάνϑης δὲ οὕτω πώς φησιν ἐκφλογισϑέν- 

τος τοῦ παντὸς συνίζειν τὸ μέσον αὐτοῦ πρῶτον, εἶτα 

τὰ ἐχόμενα ἀποσβέννυσθαι δι᾽ ὅλου. τοῦ δὲ παντὸς 

ἐξυγρανϑέντος, τὸ ἔσχατον τοῦ πυρός, ἀντιτυπήσαν- 
20 τος αὐτῷ τοῦ μέσου, τρέπεσϑαι πάλιν εἰς τοὐναντίον, 
εἶθ᾽ οὕτω τρεπόμενον ἄνω φησὶν αὔξεσϑαι καὶ ἄρχε- 
σϑαι διακοσμεῖν τὸ ὅλον, καὶ τοιαύτην περίοδον ἀεὶ 
καὶ διακόσμησιν ποιουμένου, τοῦ ἐν τῇ τῶν ὅλων οὐ- (37) 
σίᾳ τόνου μὴ παύεσϑαι. ὥσπερ γὰρ ἕνός τινος τὰ μέφη 
5 πάντα φύεται ἔκ σπερμάτων ἐν τοῖς καϑήκουσι χρό- 
| νοις; οὕτω καὶ τοῦ ὅλου τὰ μέρη, ὧν καὶ τὰ 69e καὶ 
τὰ φυτὰ ὄντα τυγχάνει, ἐν τοῖς καϑήκουσι χρόνοις 
φύεται. καὶ ὥσπερ τινὲς λόγοι τῶν μερῶν εἰς σπέρμα 
συνιόντες μέγνυνται καὶ αὖϑις διακρίνονται γενομέ-- [374] 
ϑύγνων τῶν μερῶν, οὕτως ἐξ évóg ve πάντα γίγνεσϑαι 
καὶ ἐκ πάντων εἰς ἕν συγκρίνεσϑαι, ὁδῷ καὶ συμφώ- 
vog διεξιούσης τῆς περιόδου. 


102 ISANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ͂ s ἀπ,» 


Χρύσιππος δὲ τοιοῦτόν τι διεβεβαιοῦτο" εἶναι 
τὸ ὃν πνεῦμα κινοῦν ἑαυτὸ πρὸς ἑαυτὸ καὶ ἐξ αὑτοῦ, 
ἢ πνεῦμα ἑαυτὸ κινοῦν πρόσω καὶ ὀπίσω" πνεῦμα δὲ 
εἴληπται διὰ τὸ λέγεσϑαι αὐτὸ ἀέρα εἶναι κινούμενον" 
ἀνάλογον δὲ γίγνεσϑαι ἔπειτα αἰϑέρος, ὥστε καὶ εἰς 
κοινὸν λόγον πεσεῖν αὐτά. ἡ τοιαύτη δὲ κίνησιρ κατὰ 
μόνους γίγνεται τοὺς νομίξοντας τὴν οὐσίαν πᾶσαν 
μεταβολὴν ἐπιδέχεσϑαι καὶ σύγχυσιν καὶ σύστασιν καὶ 
σύμμιξιν καὶ σύμφυσιν καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια. 
διαφέρειν γὰρ ἀρέσκει τοῖς ἀπὸ τῆς στωικῆς αἱρέσεως 10 

[376] παράϑεσιν μῖξιν κρᾶσιν σύγχυσιν᾽ παράϑεσιν μὲν 
γὰρ εἶναι σωμάτων συναφὴν κατὰ τὰς ἐπιφανείαβ, 
ὡς ἐπὶ τῶν σωρῶν ὁρῶμεν ἐν οἷς πυροί vs καὶ κρυϑαὶ 
καὶ φακοὶ καὶ εἴ τινα τούτοις ἄλλὰ παραπλήσια περι- 
ἔχεται, καὶ τῶν ἐπὶ τῶν αἰγιαλῶν ψήφων καὶ ἄμμων᾽ τ 
υἵξιν δ᾽ εἶναι δύο ἢ καὶ πλειόνων σωμάτων ἀντιπαρ- 
ἔχτασιν δι᾿ ὅλων, ὑπομενουσῶν τῶν συμφυῶν περὶ 
αὐτὰ ποιοτήτων, ὡς ἐπὶ τοῦ πυρὸς ἔχει καὶ τοῦ πεπυ- 
ρακτωμένου σιδήρου, ἐπὶ τούτων γὰρ 0v ὅλων yíyve- 
σϑαι τῶν. σωμάτων τὴν ἀντιπαρέκτασιν. ὁμοέως δὲ 30 
κἀπὶ τῶν ἐν ἡμῖν ψυχῶν ἔχει" δι᾽ ὅλων γὰρ τῶν σω- 
μάτων ἡμῶν ἀντιπαρεκτείνουσιν᾽ ἀρέσκει γὰρ αὐτοῖς 
σῶμα διὰ σώματος ἀντιπαρήκειν. κρᾶσιν δ᾽ εἶναι λέ- 

γουσι δύο ἢ καὶ πλειόνων σωμάτων ὑγρῶν δι᾽ ὅλων 
ἀντιπαρέκτασιν, τῶν περὶ αὐτὰ ποιοτήτων ὑπομενου- 35 
σῶν. καὶ τὴν μὲν μῖξιν κἀπὶ ξηρῶν γίγνεσϑαι σωμά- 
tOv , οἷον πυρὸς καὶ σιδήρου ψυχῆς vs καὶ τοῦ περι- 
ἔχοντος αὐτὴν σώματος, τὴν δὲ κρᾶσιν ἐπὶ μόνων φασὶ 

[378] γίγνεσϑαι τῶν ὑγρῶν" συνεκφαίνεσϑαι “γὰρ éx τῶν 
πφράσεων τὴν ἑκάστου τῶν συγχραϑέντων ὑγρῶν ποιό- 30. 
τητα; οἷον οἴνου μέλιτος ὕδατος ὄξους τῶν παραπλη- 1 
σίων. ὅτι δ᾽ ἐπὶ τοιούτων κράσεων διαμένουσιν «αἴ 


ex 


f" 


y 
ΓΝ 


^40 


ὉΔΡ. 17. car. 18. 8. 1. QrTXIKA 103 


ποιότητες τῶν συγκραϑέντων, πρόδηλον ἐκ τοῦ πολ- 
λάκις ἐξ ἐπιμηχανήσεως ἀποχωρέξεσϑαι ταῦτα ἀπ᾽ ἀλ- 
λήλων. ἐὰν γοῦν σπόγγον ἐλαιούμενον καϑῇ τις εἰς 


T [^ , 3 , . - * 

| οὗνον υδατι κεκραμένον, ἀποχωρέσει τὸ vÓGQ TOU οἴ- 
- "n 

ὄνου, ἀναδραμόντος τοῦ ὕδατος εἰς τὸν σπόγγον. τὴν 


δὲ σύγχυσιν δύο ἢ καὶ πλειόνων ποιοτήτων περὶ τὰ 
σώματα μεταβολὴν εἰς ἑτέρας διαφερούσης τούτων 
ποιότητος γένεσιν, ὡς ἐπὶ τῆς συνθέσεως ἔχει τῶν 
υὐὑρὼν καὶ τῶν ἰατρικῶν φαρμάκων. 


Κεφ. ιη΄. 
ΠΕΡῚ ΚΕΝΟΥ͂. ΚΑῚ TOIIOT KAI ΧΩΡΑΣ. 


Θαλῆς καὶ ἕτεροι φυσικοὶ πάντες [μέχρι Πλά- 
τῶνος] τὸ κενὸν ὡς ὄντως κενὸν ἀπέγνωσαν. 
Ἐμπεδοκλῆς : 
Οὐδέ τι τοῦ παντὸς Xtvsóv πέλει οὐδὲ περιττόν. 


1 
(38) 


Δημόκριτος καὶ ἕτεροι, 4e U xuzm og Μη - [380] 


, 3 ' ^ » » - 
τροδῶρος EzíxovgQog, τὰ μὲν ἄτομα ἄπειρα τῷ 


 πλήϑει, τὸ δὲ κενὸν ἄπειρον τῷ μεγέϑει. 


Στράτων ἐξωτέρω μὲν ἔφη τοῦ κόσμου μὴ εἷ- 
ναι κενόν, ἐνδοτέρω δὲ δυνατὸν γενέσϑαϊ. τόπον δὲ 


εἶναι τὸ μεταξὺ διάστημα τοῦ περιέχοντος καὶ τοῦ πε- 


οιξχομένου. 

3 , - 3 , 

A 9 ἐιστοτέλης ἐν τετάρτῳ φυσικῆς ἀπροάσεωῶς 
| γράφει “εἶναι δέ φασιν οἵ πυϑαγόρξιου κενὸν καὶ ἐπ- 
“εἰσιέναι αὐτὸ τῷ οὐρανῷ ἐκ τοῦ ἀπείρου πνεύματος 


ὡς ἀναπνέοντι." ἐν δὲ τῷ περὶ τῆς “Πυϑαγόρου φιλο- 


" y πρώτῳ γράφει, τὸν μὲν οὐρανὸν εἶναι ἕνα, 
ἐπεισάγεσϑαι δ᾽ ἐκ τοῦ ἀπείρου χρόνον τε καὶ πνοὴν [382] 


1 


104 IS2ANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ Lrs. 1 


χαὶ τὸ κενόν, ὃ διορέξει ἑκάστων τὰς χώρας ἀεί. καὶ 
ἐν ἄλλοις λέγει τόπον εἶναι τὸ τοῦ περιέχοντος πέρας 
ἀκίνητον, ἢ ἐν ᾧ μένει τε καὶ κινεῖται τὰ σώματα, 
πλήρη μὲν ὅταν πανταχόϑεν περιέχῃ τὸ σῶμα, κενὸν 
δὲ ὅταν μηδὲν ἔχῃ τὸ παράπαν ἐν ἑαυτῷ. τόπον μὲν 5 
οὖν ἀναγκαῖον ὑπάρχειν καὶ σῶμα, κενὸν δὲ οὐδαμῶς 
εἰ μὴ μόνον πρὸς νόησιν" ἀναιρετικὴν γὰρ εἶναι τὴν 
κατ᾽ ἐντελέχειαν αὐτοῦ φύσιν τῆς τε τῶν ὄντων συμ- 
παϑείας καὶ τῆς τῶν σωμάτων ἀλληλουχίας" τὰς δὲ 
κινήσεις γίγνεσϑαι τὰς κατὰ τόπον κατὰ τὸ πρότερον 10 
ἀντιπεριισταμένων. ἀλλήλοις τῶν σωμάτων" ἄπειρον 
. δὲ οὐδὲν ἀπολείπει οὔτε κατὰ τὸ πλῆϑος οὔτε κατὰ τὸ 
μέγεϑος. : 
Ζήνων καὶ οἵ ἀπ᾽ αὐτοῦ, ἐντὸς μὲν τοῦ κόσμου 
μηδὲν εἶναι κενόν, ἔξω δ᾽ αὐτοῦ ἄπειρον. διαφέρειν 15 
δὲ χενὸν τόπον χώραν᾽ καὶ τὸ μὲν κενὸν εἶναι ἐρη- 

(39) μίαν σώματος, τὸν δὲ τόπον τὸ ἐπεχόμενον ὑπὸ σώ- 
ματος, τὴν δὲ χώραν τὸ ἐκ μέρους ἐπεχόμενον. 

[384] Θαλῆς ἐρωτηϑεὶς τί τὸ μέγιστον ἔφησε “τόπος" 
τἄλλα μὲν γὰρ ὃ κόσμος, τὸν δὲ κόσμον οὗτος περι- 20 
£yeu." 

2 Ἑομοῦ ix τῶν πρὸς ᾿Ζ“σκληπιεόν [Patrit. 
p. 18b] 
Πᾶν τὸ κινούμενον ὦ ᾿4σκληπιὲ οὐκ ἔν τινι κι- 
νεῖται καὶ ὑπὸ τινός; 25. 
"AEK. μάλιστα. | 
'"EPM. ovx ἀνάγκη δὲ μεῖξον εἶναι τὸ ἐν ᾧ κινεῖ- 
ται ἢ τὸ κινούμενον; 
AZEXK. ἀνάγκη. 

ἙΡΜ. ἰσχυρότερον ἄρα τὸ κινοῦν τοῦ κινοῦυ- 80 

μένου; ; 
AZK. ἰσχυρότερον γάρ. 


cAP. 18. s. 1—3. QTZIKA 105 


[i 


'EPM. 'Evavvíav δὲ φύσιν ἔχειν ἀνάγκη τὴν àv à 
κινεῖται τῇ τοῦ κινουμένου; 

'"AXEK. καὶ πάνυ. 

ἙΡΜ. μέγας οὖν οὗτος ὁ κόσμος, οὗ μεῖξον οὐκ 

δ » ἄγει σώμα; 

"AXK. ὡμολόγηται. 

ἙΡΜ. καὶ στιβαρός; πεπλήρωται γὰρ ἄλλων σω- 
μάτων μεγάλων éger ato μᾶλλον δὲ πάντων ὅσα ἐστὶ 
σώματα. 

100 — '4EK. οὕτως ἔχει. 

'EPM. σώμα δὲ ὁ κόσμος; σῶμα δὲ κινούμενον; 

"AXK. μάλιστα. 

ἙΡΜ. πηλίκον οὖν δεῖ τὸν τόπον εἶναι ἐν ᾧ κι- 
᾿ς ψεῖται, καὶ ποταπὸν τὴν φύσιν; οὐ πολὺ μείξονα, ἵνα 
15 δυνηϑῇ δέξασϑαι τῆς φορᾶς τὴν συνέχειαν, καὶ μὴ 
— ϑλιβόμενον τὸ κινούμενον ὑπὸ τῆς στενότητος ἐπι- 

σχῇ τὴν κίνησιν; 

"AEK. παμμεγεϑές τι χρῆμα ὦ Τρισμέγιστε. 

'EPM. ποταπῆς δὲ φύσεως; τῆς ἐναντίας ἄρα ὦ 

0᾿4σκληπιέ. σώματι δὲ ἐναντία φύσις τὸ ἀσώματον; 
AEZK. ὡμολόγηται. 

ἙΡΜ. ἀσώματος οὖν ὁ τόπος. τὸ δὲ ἀσώματον ἢ [386] 
ϑεῖόν ἐστιν ἢ " ὁ ϑεός. τὸ δὲ ϑεῖον — νῦν οὐ τὸ yev- 
νητὸν ἀλλὰ τὸ ἀγέννητον. 

25 Ἐν ταυτῷ [Patrit. p. 19] 3 

'EPM. οὐδὲ ἕν τῶν ὄντων ἐστὶ κενὸν τῷ τῆς ὑπ- 
ἄρξεως λόγῳ. τὸ δὲ ὃν οὐκ ἂν ἠδύνατο εἶναι ὄν, εἰ 
μὴ μεστὸν τῆς ὑπάρξεως ἦν. τὸ γὰρ ὑπάρχον κενὸν 
οὐδέποτε γενέσϑαι δύναται. 

3  "AZEK. οὐκ ἔστιν οὖν κενά τινα ὦ Τρισμέγιστε, 
οἷον κάδος καὶ κέραμος καὶ ληνὸς καὶ τὰ ἄλλα τὰ πα- 


^ ραπλήσια; 


106 ΙΦΑΝΝΟῪ ZTOBAIOT: oo Ébssct 


EPM. s) τῆς πολλῆς πλάνης ᾿Ασκληπιέ "wu 
μᾶλλον πληρέστατα καὶ μεστότατα , ταῦτα κενὰ ἡγῇ 
εἶναι; 

AZXK. πῶς λέγεις ὦ Τρισμέγιστε; 

'EPM. οὐ σῶμά ἐστιν ὁ ἀήρ; 5 

"AXK. σῶμα. 

'EPM. τοῦτο δὲ τὸ σῶμα οὐ διὰ πάντων διήκει 
τῶν ὄντων, καὶ πάντα διῆκον πληροῖ; σῶμα δὲ οὐκ 
ἐκ τῶν τεσσάρων κεκραμένον συνέστηκε; μεστὰ οὖν 
πάντα ἐστίν, ἃ σὺ φὴς κενά, τοῦ ἀέρος" εἰ δὲ τοῦ 10 
ἀέρος, καὶ τῶν τεσσάρων σωμάτων, καὶ συμβαίένϑει ὃ 
ἐναντίος λόγος ἐχφαίνεσϑαι, ὅτι ἃ σὺ φὴς μεστά, 
ταῦτα πάντα κενά ἐστι τοῦ ἀέρος, ἐκείνων ὑπ᾽ ἄλλων 
σωμάτων στενοχωρουμένων καὶ μὴ ἐχόντων τοῦτον 

[388] δέξασϑαι τὸν ἀέρα. ταῦτα οὖν ἃ σὺ φὴς κοῖλα δεῖ 15 
ὀνομάξειν, οὐ κενά" ὑπάρξει γὰρ μεστά ἐστιν ἀέρος 
καὶ πνεύματος. 

AZK. ἀναντίρρητος ὁ λόγος ὦ Τρισμέγιστε. 

ἙΡΜ. τὸν οὖν τόπον ἐν o κινεῖται τὸ πᾶν τί εἴς 
πῶμεν; . v 

'"AEK. ἀσώματον ὦ Τρισμέγιστε. 

ἙΡΜ. τὸ οὖν ἀσώματον τί ἐστιν; 

"AXK. ὃ νοῦς καὶ λόγος, ὅλος ἐξ ὅλου, ἑαυτὸν 
ἐμπεριέχων, ἐλεύϑερος σώματος παντός, ἀπλανὴς 
ἀπαϑὴς ἀφανής, αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ ἑστώς. συγχωρητι- ?5 
κὸς πάντων καὶ σωτήριος τῶν ὄντων, οὗ ὥσπερ ἀκτῖ- 
νές εἰσι τὸ ἀγαϑὸν ἡ ἀλήϑεια τὸ ἀρχέτυπον πνεύμα- 
τὸς τὸ ἀρχέτυπον τῆς ψυχῆς. y 

'EPM. ὁ οὖν ϑεὸς τίς ἐστιν; a 

'AEK. ὃ μηδὲ ἕν τούτων ὦν, ὧν δὲ καὶ τοῦ élvaà 
τούτοις αἴτιος καὶ πᾶσι καὶ évi ἑκάστῳ τῶν ὄντων 
πάντων. ᾿ 


" 


m 


7. cA. 18. s. 3. 4. ΦΥΣΙΚΑ 107 


Ἐπίκουρος ὀνόμασι πᾶσιν παραλλάττειν κενόν, 
τόπον, χώραν. 


Oí Πυϑαγ ὁρ ov ἐκτὸς εἶναι τοῦ κόσμου κενὸν [390] 


s εἰς ὃ ἀναπνεῖ ὃ κόσμος καὶ ἐξ οὗ. 
Οἱ στωικοὶ εἶναι κενόν, εἰς ὃ κατὰ τὴν ἐκπύ- 
ρωσιν ἀναλύεται 0 κόσμος ἄπειρος ὦν. 
Ποσειδώνιος ἔφησε τὸ ἐκτὸς τοῦ κόσμου οὐκ 
P4 3 3 ὦ » , 
ἄπειρον, &AÀ  0Gov αὑταρᾶες eig διαλυσιν. 
a0 Πλάτων τύπον εἶναι τὸ μεταληπτικὸν τῶν εἰ- 
δῶν, ὅπερ εἴρηκε μεταφορικῶς τὴν ὕλην καϑάπερ 


/ 


τινὰ τιϑήνην xal δεξαμενήν. κενὸν δὲ μὴ εἶναι μήτε (40) 


᾿ * " , , , - , , 2 ἐδ , - 
5. éxv0g τοῦ κοσμου μήτε ἐν τῷ κόσμῳ. λέγει yag ἐν τῷ 
, er "v P ' , “ o6 e 
᾿ς Τιμαίῳ οὕτως τῶν δὲ δὴ τετταρῶν ἕν ολον ἕκαστον 
n 
15 εἴληφεν ἡ τοῦ κόσμου σύστασις" ἐκ γὰρ πυφὸς παν- 
1 τὸς ὑδατός τε καὶ ἀέρος καὶ γῆς συνέστησεν αὐτὸν ὁ 
συνιστάς, μέρος οὐδὲν οὐδενὸς οὐδὲ δύναμιν ἔξωϑεν 
ς , , , - ^ e e e 
ὑπολιπῶν,. ταδὲ διανοηϑείς, πρῶτον μὲν ἵνα 00v 0 
τι μάλιστα ξῷον τέλειον ἐκ τελείων τῶν μερῶν εἴη" 
LI Ln , t e 3 ς ’ Hj e 
20 πρὸς δὲ τούτοις ἕν «vs οὐχ ὑπολελειμμένων, ἐξ ὧν 
» - , » » P4 , - 
ἀλλο τοιοῦτον γένοιτ᾽ ἂν. — λεῖον δὲ κύκλῳ πᾶν 
3.4» 9 ,᾿, - , 3 An: 
τ ἔξωϑεν αὐτὸ ἀπηκρέβωτο πολλῶν χάριν. ὀμμάτων τε 
s iJ , * , , , e , νι 9 
γὰρ ἐπεδεῖτο οὐδέν, ὁρατὸν ve γὰρ οὐϑὲν ἔξωϑεν 
ὑπελείπετο οὐδ᾽ ἀκοῆς, οὐδ᾽ ἀκουστὸν πνεῦμά τε 
* 535 - 
οὐκ 1v περιεστὼς δεόμενον ἀναπνοῆς." 
3 ς * 
Tózov δ᾽ εἶναι ὁ Χρύσιππος ἀπεφαίνετο. τὸ 


ς ΔῈΝ 3 δ᾽ δ. e * ^ 
ὑπὸ ὄντος, καὶ δι΄ ὅλου κρβοχόμενον εἶτε ὑπὸ τινὸς 
A εἴτε ὑπὸ τινῶν. ἐὰν δὲ τοῦ οἵου τε κατέχεσϑαι. ὑπὸ 
80 ὄντος τὶ | μὲν κατέχηται, τὶ δὲ μή, τὸ ὅλον οὔτε κενὸν 
ἔσται οὔτε τύπος, ἕτερον δὲ τι οὐκ ὠνομασμένον᾽ τὸ 
i CUN : 

μὲν γὰρ κενὸν τοῖς κενοῖς ἀγγείοις λέγεσϑαι παρα- 


E! 


UU o- 


κατεχόμενον δι᾿ ὅλου ὑπὸ ὄντος, ἢ τὸ οἷον κατέχεσϑαι [392] 


108 1 ISANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


πλησίως, τὸν δὲ τόπον τοῖς πλήρεσι" χώραν δὲ πότε- 
ρον τὸ μεῖξον οἷόν τὲ κατέχεσϑαι ὑπὸ ὄντος καὶ οἷον 
μεῖσον ἀγγεῖον σώματος, ἢ τὸ χωροῦν μεῖζον σώμα: 
τὸ μὲν οὖν κενὸν ἄπειρον εἶναι λέγεσϑαι᾽ τὸ γὰρ 
ἐχτὸς τοῦ κόσμου τοιοῦτ᾽ εἶναι" τὸν δὲ τόπον πεπε- 5 
ρασμένον διὰ τὸ μηδὲν σῶμα ἄπειρον εἶναι. καϑάπερ 
δὲ τὸ σωματικὸν πεπερασμένον εἶναι, οὕτω τὸ ἀσώ- 
ματον ἄπειρον, 0 τε γὰρ χρόνος ἄπειρος καὶ τὸ κενόν. 
ὥσπερ γὰρ τὸ μηδὲν οὐδέν ἐστι πέρας. οὕτω καὶ τοῦ 
μηδενός, οἷόν ἐστι τὸ κενόν. κατὰ γὰρ τὴν αὐτοῦ i0 
ὑπόστασιν ἄπειρόν ἐστι" περατοῦται δ᾽ αὖ τοῦτο ἐκ- 
[394] πληρούμενον ' τοῦ δὲ πληροῦντος ἀρϑέντος οὐχ ἔστιν 
αὐτοῦ νοῆσαι πέρας. ' 


Κεφ. υϑ'. ; 
ΠΈΡΙ ΚΙΝΗΣΕΩΣ. 15 
1 HEEL 
Πυϑαγόρου. Κίνησίς ἐστι διαφορότης ἢ ἕτε- 
| ρότης ἐν ὕλῃ ἣ ἐστιν ὕλη. οὗτος πάσης κινήσεως κοι- 
νὸς ὅρος. 

Δημόκριτος £v γένος κινήσεως τὸ κατὰ παλ- 20 
μὸν ἀπεφαίνετο. 

Ἐπίκουρος δύο εἴδη κινήσεως, τὸ κατὰ στάϑ- 
μην καὶ τὸ κατὰ παρέγκλισιν. εἰσὶ δέ τινες οἵ καὶ τέ- 
ταρτον εἶδος εἰσάγουσι τὸ κατ᾽ οὐσίαν, ὅπερ ἐστὶ τὸ 

[396] κατὰ γένεσιν. ἄλλοι δὲ καὶ τὴν διανοητικὴν προστι- 25 
ϑέασι, μέχρι γὰρ τῶν πέντε προύβησαν. 

Διόδωρος ὃ Κρόνος κεκινῆσϑαι μέν τι, κινεῖ- 
σϑαι δὲ μηδέν. Á 

Ἡ 'φά κλειτος ἠρεμίαν μὲν καὶ στάσιν ἐκ τῶν 
ὅλων ἀνήρει, κένησιν δὲ τοῖς πᾶσιν ἀπεδίδου. 


—. CAP. 18.5.4. car.19.5. 1.2. d'TEIKA 109 


Ἡρόφιλος κινήσεως τὴν uiv λόγῳ ϑεωρητὴν 
τὴν δὲ αἰσϑητήν. 
᾿Ασκληπιάδης πᾶσαν κίνησιν αἰσϑητὴν ἀπε- 
φήνατο. 
δ. Ἀριστοτέλης τὴν κίνησιν ἐνέργειαν εἶναι τοῦ 


δυνάμει κινητικοῦ ἢ κινητοῦ" τῶν δὲ κινήσεων τὰς ᾿ 
" EL] ᾿ ' ET 1 ' 1 ' ^ 
μὲν εἶναι κατὰ τὸ ποσὸν τὰς δὲ κατὰ TO ποιὸν τὰς δὲ [398] 


κατὰ τόπον. κατὰ μὲν τὸ ποσὸν αὔξησιν καὶ μείωσιν, 
ἐν προϑέσει τινὶ ϑεωρουμένην καὶ ἀφαιρέσει" κατὰ 
10 δὲ τὸ ποιὸν ἀλλοέωσιν καὶ μεταβολήν, ὡς τὴν ἐκ ϑερ- 
μοῦ εἰς ψυχρόν, ἐκ γλυκέος εἰς πικρόν" κατὰ δὲ τό- 
πον, ἣν δὴ ἰδιώτερον φορὰν ὠνόμασε, καϑ' ὃν ἐξ οὗ 
εἰς ὃ μεταβαίνει τὰ κινούμενα. ταύτης δὲ τρεῖς εἶναι 
διαφοράς, ὧν δύο μὲν ἁπλᾶς, τήν τε κατ᾽ εὐθεῖαν 
τὸ καὶ τὴν ἐν κύκλῳ, μίαν δὲ μικτήν᾽ εὐϑεῖαν μὲν τὴν 
ἄνω καὶ κάτω κατά τε κουφότητα καὶ βαρύτητα τῶν 
j σωμάτων, ἐν κύκλῳ δὲ τὴν περιφερῆ, μικτὴν δὲ τὴν 
κατ᾽ ἔγκλισιν. τῆς δὲ κατὰ τόπον κινήσεως τὴν μὲν 
ἀπὸ τοῦ μέσου γίγνεσϑαι τὴν δὲ ἐπὶ τὸ μέσον τὴν δὲ 
20 περὶ τὸ μέσον. πυρὸς μὲν οὖν καὶ ἀέρος ἀπὸ τοῦ μέ- 
σου, γῆς δὲ καὶ ὕδατος ἐπὶ τὸ μέσον, τοῦ δὲ ὅλου περὶ 

τὸ μέσον. τούτοις δὲ κληροῦσϑαι τὸν ὅλον κόσμον. 
Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς ᾿4 σκληπιόν [Patrit. 

p. 18b] 

'EPM. πᾶν τὸ κινούμενον ovx ἐν κινουμένῳ κι- 


νᾶτον ὃν συγκινεῖσϑαι. 

. '"AEK. πῶς οὖν ὦ Τρισμέγιστε τὰ ἐνθάδε συγκι- 
veia, τοῖς κινοῦσιν; τὰς γὰρ σφαίρας ἔφης τὰς πλα- 
0 νωμένας κινεῖσϑαι ὑπὸ τῆς ἀπλανοῦς σφαίρας. 

—  'EPM. οὐκ ἔστιν αὕτη ὦ ᾿Δ4σκληπιὲ συγκίνησις, 
᾿ ἀλλ᾽ ἀντικίνησις" οὐ γὰρ ὁμοίως κινοῦνται ἀλλ᾽ évav- 


(41) 


- velvet ἀλλὰ ἐν ἑστῶτι" καὶ τὸ κινοῦν δὲ ἕστηκεν ἀδύ- [400] 


΄ 


110 ISANNOT ZTOBAIOT Lis.r 


τίως ἀλλήλαις. ἡ δὲ ἐναντίωσιρ τὴν ἀντέρεισιν τῆς 
κινήσεως ἑστῶσαν ἔχει" ἡ γὰρ ἀντιτυπία στάσις φο- 
ρᾶς. διὸ καὶ αἱ πλανώμεναι σφαῖραι ἐναντέως κινού- 
μεναὶ, τῇ ἀπλανεῖ vx. ἀλλήλων, τῇ ἐναντίᾳ ὑπαντήσεν 
περὶ τὴν ἐναντιότητα ἑστῶσαν αὐτὴν om αὐτῆς ἕξει. 5 
τὰς γὰρ ἄρκτους ταῦτας ἃς ὁρᾷς μήτε δυνούσας μήτε 
ἀνατελλούσας, περὶ δὲ τὸ αὐτὸ στρεφομένας, οἴει κι- 
νεῖσϑαι ἢ ἑστάναι; —— 

"AK. κινεῖσϑαι ὦ Τρισμέγιστε. 

'EPM. κίνησιν ποίαν ὦ ᾿4σκληπιέ; 10 

"AEK. τὴν περὶ và αὐτὰ ἀναστρεφομένην. 

[402] . 'EPM. ἡ δὲ περιφορὰ ἡ περὶ τὸ αὐτὸ κένησές ἐστιν 
ὑπὸ στάσεως κατεχομένη. τὸ γὰρ περὶ αὐτὸ κωλύδι 
τὸ ὑπὲρ αὐτό, [εἰ ἔστη εἰς τὸ περὶ αὐτό.] οὕτω χαὶ ἡ 
ἐναντία φορὰ ἕστηκεν ἑδραία, ὑπὸ τῆς ἐναντιότητος 15 
ἀεὶ στηριζομένη. παράδειγμα δέ σοι ἐπίγειον τοῖς 
ὀφϑαλμοῖς ἐμπῖπτον περὶ τούτου φράσω᾽ τὰ ἐπίγεια 
(Qa, οἷον τὸν ἄνϑρωπον λέγω, ϑεώρει νηχόμενα: 
φερομένου γὰρ τοῦ ὕδατος, ἡ ἀντιτυπία τῶν ποδῶν. 
καὶ τῶν χειρῶν στάσις γίγνεται τῷ ἀνθρώπῳ τοῦ μήτε 20 
συγκατενεχϑῆναι τῷ ὕδατι [μήτε δῦναι ὑπ᾽ αὐτό]. 

'"AEK. σαφὲς τὸ παράδειγμα ὦ Τρισμέγιστε. 

ἙΡΜ. πᾶσα οὖν κίνησις ἐν στάσει καὶ ὑπὸ στά- 
όεως κινεῖται. ἡ οὖν κίνησις τοῦ κόσμου καὶ παντὸς 
ξῴου ὑλικοῦ οὐχ ὑπὸ τῶν κατ᾽ ἐκτὸς τοῦ κόσμον συμ- Ὁ 
βαίνει γένεσϑαι, ἀλλ᾽ ὑπὸ τῶν ἐντὸς εἰς τὸ κατ᾽ ἐκτὸς 
τῶν νοητῶν, ψυχῆς ἢ πνεύματος ἢ ἄλλου τινὸς ἀσω- 
μάτου. σῶμα γὰρ ἔμψυχον οὐ κινεῖ, ἀλλ᾽ οὐδὲ δὰ 1 
σύνολον σῶμα. κἂν ἡ ἄψυχον. τῇ 

'AXK. πῶς τοῦτο λέγειβ. ὦ Τρισμέγιστες "τὰ dii 80 

[404] ξύλα καὶ τοὺς λέϑους καὶ τὰ πάντα ἄψυχα οὐ σώματά, | 
ἐστι τὰ κινοῦντα; asl 


rn... 19. s. 2—4. ΦΥΣΙΚΑ 111 


ἫΝ 
EPM. οὐδαμῶς ᾿Ασκληπιέ. τὸ γὰρ ἔνδον τοῦ 
σώματος τοῦ κινοῦντος τὸ ἄψυχον οὐ σῶμα ἐκεῖνό 
ἔστιν τὸ ἀμφότερα κινοῦν, καὶ τὸ τοῦ βαστάξοντος 
καὶ τὸ τοῦ βασταξομένου, διόπερ ἄψυχον οὐκ ἔψυχον 
ὅ κινήσει, ἔμψυχον τὸ κινοῦν ἐπεὶ κινεῖ. ὁρᾷς γοῦν κα- 
᾿ ταβαρυνομένην τὴν ψυχήν, ὅταν δύο σώματα φέρῃ. 
β Χρυσίππου ϑ 
Κίνησιν δέ φησιν εἶναι 0 Χρύσιππος μεταβολὴν 
κατὰ τόπον ἢ ὅλῳ ἢ μέρει, ἢ μεταλλαγὴν ἐκ τόπου" 
10 ἢ καϑ' ὅλου ἢ κατὰ μέρος. καὶ ἄλλως" κίνησιν μεταλ- 
λαγὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα" φορὰν δ᾽ ἐκ μετεώρου κί- 
νησιν ὀξεῖαν, μονὴν δὲ τὸ μὲν οἷον ἀκινησίαν σώμα- 
τος, τὸ δὲ οἷον σώματος σχέσιν κατὰ ταυτὰ καὶ ὡσαύ- 
TOS, νῦν τὲ καὶ πρότερον. πολλαχῶς δὲ λέγεσϑαι τὴν. 
10 κένησιν καὶ τὴν μονήν, διὸ καὶ πολλοὺς καϑ' ἕκαστον [406] 
δημαινόμενον ἀποδίδοσθαι ὅρους. τὰς δὲ πρώτας κι- 
νήσεις εἶναι δύο τήν τε εὐθεῖαν καὶ τὴν καμπύλην᾽" 
διὰ τούτων δὲ πολλαχῶς μιγνυμένων γίγνεσϑαι πολ- 
λὰς κινήσεις καὶ διαφερούσας. 
20 Ζήνωνος 4 
Τῶν δ᾽ ἐν τῷ κόσμῳ πάντων τῶν κατ᾽ ἰδίαν ἕξιν (43) 
συνεστώτων τὰ μέρη τὴν φορὰν ἔχειν εἰς τὸ τοῦ ὅλον 
μέσον, ὁμοίως δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ κόσμου, διόπερ ὀρ- 
Gg λέγεσϑαι πάντα τὰ μέρη τοῦ κόσμου ἐπὶ τὸ μέσον 
τοῦ κόσμου τὴν φορὰν ἔχειν, μάλιστα δὲ τὰ βάρος 
ἔχοντα᾽ ταυτὸν δὲ αἴτιον εἶναι καὶ τῆς τοῦ κόσμου 
ονῆς ἐν ἀπείρῳ κενῷ καὶ τῆς γῆς παραπλησίως ἐν τῷ 
ὅσμῳ. περὶ τὸ τούτου κέντρον καϑιδρυμένης ico- 
ατῶς. οὐ πάντως δὲ σῶμα βάρος ἔχειν, ἀλλ᾽ ἀβαρὴ 
εἶναι ἀέρα καὶ πῦρ᾽ γέγνεσϑαι δὲ καὶ ταῦτά πως ἐπὶ 
τὸ τῆς ὅλης σφαίρας τοῦ κόσμου μέσον, τὴν δὲ σύστα- 
σιν πρὸς τὴν περιφέρειαν αὐτοῦ ποιεῖσϑαι. φύσει 


112 ἸΩΑΝΝΟΥ ETOBAIOT is. i 


[408] γὰρ ἀνώφοιτα ταῦτ᾽ εἶναι διὰ τὸ μηδενὸς μετέχειν 
βάρους᾽ παραπλησίως δὲ τούτοις οὐδ᾽ αὐτόν φασι 
τὸν κόσμον βάρος ἔχειν, διὰ τὸ τὴν ὅλην αὐτοῦ σύ- 

στασιν ἔκ τε τῶν βάρος ἐχόντων στοιχείων εἶναι καὶ 
ἐκ τῶν ἀβαρῶν, τὴν δ᾽ ὅλην γῆν xa9* ἑαυτὴν μὲν υ 
ἔχειν ἀρέσκει βάρος, παρὰ δὲ τὴν ϑέσιν διὰ τὸ τὴν 
μέσην ἔχειν χώραν (πρὸς δὲ τὸ μέσον εἶναι τὴν φορὰν 
τοῖς τοιούτοις σώμασιν) ἐπὶ τοῦ τόπου τούτου μένειν. 

5 Πλάτωνος ἐκ τῶν Παρμενέδου [p. 138] 

Ὅτι κινούμενόν τε ἢ φέροιτο ἢ ἀλλοιοῖτο ἄν; αὗ- 10 
ται γὰρ μόναι κινήσεις; ναί. 

6 | Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Τιμαίου [p. 43] 

Ὥστε τὸ μὲν ὅλον κινεῖσϑαι ξῷον ἀτάκτως μὲν 
ὅπῃ τύχοι προϊέναι, καὶ ἀλόγως τὰς $6 ἁπάσας κινή- 
σεις ἔχον" εἴς τε γὰρ τὸ πρόσϑεν καὶ ὄπισϑεν. καὶ 15 
πάλιν εἰς δεξιὰ καὶ ἀριστερά, κάτω T& καὶ ἄνω; καὶ 
πάντῃ κατὰ τοὺς δξ τόπους πλανώμενα. | 

1 '"4xoAAo0ggov 

᾿“πολλόδωρος ἐν τῇ φυσικῇ τέχνῃ κίνησιν εἷ- 
ναι μεταβολὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα ἢ ὅλῳ ἢ τοῖς μέ- 30 

[410] ρεσι,, σχέσιν δὲ συνοχὴν κατὰ τόπον ἢ σχῆμα καὶ τὸ 
ἴσχεσϑαι τοιοῦτον" γένη δὲ κινήσεως εἶναι πρῶτα 
δύο, τήν τὸ κατ᾽ εὐθεῖαν καὶ τὴν ἐγκύκλιον. τούτων 
δὲ εἴδη γίγνεσϑαι πλείονα. περὶ τὸ αὐτὸ δὲ κινήσεις 
γίγνεσϑαι πολλὰς καὶ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, οἷον περι- 3: 
πατεῖν καὶ τρέχειν μὴ ἐκβαίνοντα τὸν ἀσώματον τό- 
πον, ἢ ἅμα κινεῖσϑαι τήν τὲ ἐπ᾽ εὐθεῖαν καὶ τὴν εἰς 
τὰ πλάγια καὶ τὴν ἔμπροσϑεν καὶ τὴν ὄπισϑεν καὶ τὴν 
εἰς δεξιὰν καὶ ἀριστερὰν καὶ ἐγκύκλιον καὶ ταχέως 
ἅμα καὶ βραδέως, καϑάπερ ἐπὶ τῶν πλεόντων καὶ 3 
τῶν ὁμοίως τούτοις διακειμένων συντυγχάνειν. ὥσ- 
περ δὲ παντὸς σώματος ἐλέγομεν μέρος εἶναι σῶμα καὶ 


cAP. 19. s. 4—9. QTEZIKA. 113 


πάσης ἐπιφανείας ἐπιφάνειαν καὶ πάδης γραμμῆς 
γραμμὴν καὶ παντὸς τόπου τόπον καὶ παντὸς χρόνου 
χρόνον, οὕτω καὶ πάσης κινήσεως κίνησιν εἶναι ῥη- 
vov καὶ πάσης σχέσεως σχέσιν κατὰ τὴν αὐτὴν ἀνα- 

5 λογέαν. 

Πλάτωνος ἐκ τοῦ M biete [p. 181] 

Καί μοι λέγε, ἄρα κινεῖσϑαι καλεῖς, ὅτ᾽ ἄν τι χώ- 
ραν ἐκ χώρας μεταβάλλῃ ἢ καὶ ἐν τῷ αὐτῷ στρέφη- 
ται; Ἔγωγε. Τοῦτο μὲν τοίνυν ἕν ἔστω εἶδος Ov 
10 ἂν δὲ ἡβᾷ μὲν ἐν τῷ αὐτῷ γηράσχῃ δέ, ἢ μέλαν ἐκ 
λευκοῦ ἢ σκληρὸν ἐκ μαλακοῦ γίγνηται, ἤ τινα ἄλλην 
- ἀλλοίωσιν ἀλλοιῶται, ἄρα οὐκ ἄξιον ἕτερον εἶδος κι- 
νήσεως φάναι; [Ἔμοιγε Qoxéi.] ᾿ἀναγκαῖον μὲν. οὖν. 
δύο δὴ λέγω τούτω εἴδη κινήσεως, ἀλλοίωσιν, τὴν δὲ 
L περιφορᾶν. 
; Ev ταυτῷ [p. 102] 


μὲν αὐτὸ καϑ᾽ ἑαυτὸ οὐδέν ἐστι, οὐδ᾽ ἄν τι πρρσεύ; 
ποῖς ὀρθῶς οὐδ᾽ ὁποιονοῦν vv ἀλλ᾽ ἐὰν ὡς μέγα 
3 προσαγορεύῃς τι καὶ μικρὸν φανεῖται, καὶ ἐὰν βαρύ 
τι, κοῦφον" ξύμπαντά τε οὕτως, ὡς μηδενὸς ὄντυς 
ἑνός, μήτε τινὸς μήτε ὁποιουοῦν᾽ ἐκ δὲ δὴ φορᾶς τε 
καὶ κινήσεως καὶ κράσεως πρὸς ἄλληλα γίγνεται 
πάντα, ἃ δὴ φαμὲν εἶναι οὐκ ὀρθῶς προσαγορεύον- 
δ τες. ἔστι μὲν γὰρ οὐδέποτε οὐδέν, ἀεὶ δὲ γίγνεται" 
- «el περὶ τούτου πάντες ἑξῆς οἷ σοφοὶ πλὴν Παρμενέ- 
᾿ 8ov ξυμφέρονται, Πρωταγόρας τε καὶ Ἡράκλειτος καὶ 
Ἐμπεδοκλῆς καὶ τῶν ποιητῶν οἵ ἄκροι τῆς ποιήσεως 
ἑκατέρας, κωμῳδίας μὲν Ἐπίχαρμος, τραγῳδίας δὲ 
E Ὅμηρος εἰπών .—— 
.. QQxsavóv τε ϑεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηϑύν" 
πᾶντα εἴρηκεν ἔκγονα βοῆς τε καὶ κινήσεως. ἢ οὐ δο- 
STOB. ECL. PHYS. - 8 
(* 


λ 


9 


Ἐγὼ ἐρῶ καὶ μάλα οὐ φαῦλον λόγον, ὡς ἄρα ἕν [112]. 


(43) 


114 IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟῪ 118.1 


κεῖ τοῦτο λέγειν, Ἔμοιγε., Τίς οὖν ἂν ἔτι πρός γὲ 
τοσοῦτον στρατόπεδον καὶ στρατηγὸν Ὅμηρον δύ- 
ναιτο ἀμφισβητήσας, μὴ οὐ καταγέλαστος γενέσϑαι; 
Οὐ ῥάδιον, ὦ Σώκρατες. Οὐ ῥάδιον, ὦ Θεαίτητε, 
ἐπεὶ καὶ τάδε τῷ λόγῳ σημεῖα ἵκανά, ὅτι τὸ μὲν εἶναι 
δοχοῦν xol τὸ γίγνεσϑαι κίνησις παρέχει, τὸ δὲ μὴ 
εἶναι καὶ ἀπόλλυσθαι ἡσυχία" τὸ γὰρ ϑερμόν τε καὶ 
πῦρ, ὃ δὴ καὶ τάλλα γεννᾷ καὶ ἐπιτροπεύει, αὐτὸ 
γεννᾶται ἐκ φορᾶς καὶ τρίψεως " τοῦτο δὲ κένησις. ἢ 
οὐχ αὗται γενέσεις. πυρός; AvroL μὲν οὖν. Καὶ μὴν 
τὸ γε τῶν gov γένος ἐκ τῶν αὐτῶν τούτων φύεται. 
Πῶς δ᾽ οὔ; Τί δέ; ἡ τῶν σωμάτων ἕξις οὐχ ὑπὸ qov- 
χίας μὲν καὶ ἀργίας διόλλυται, ὑπὸ γυμνασίων δὲ καὶ 
κινήσεως ἐπὶ τὸ πολὺ σώξεται; Ναί. 'H δ᾽ ἐν ψυχῇ 
ἕξις οὐχ ὑπὸ μαϑήσεως μὲν καὶ μελέτης κινήσεων ὄν- 1 
τῶν κτᾶταί τε μαϑήματα καὶ σώξεται καὶ γίγνεται 
βελτίων, ὑπὸ δὲ ἡσυχίας ἀμελετησίας ve καὶ ἀμαϑέας 
οὔσης οὔτε τι μανϑάνει ἃ τε ἂν μάϑῃ ἐπιλανθάνεται; 
Καὶ μάλα. Τὸ μὲν ἄρα ἀγαϑὸν κίνησις κατά τὲ ψυ- 
χὴν καὶ κατὰ τὸ σῶμα, τὸ δὲ τοὐναντίον; Ἔοικεν. ? 
Ἔτι οὖν σοι λέγω νηνεμίας τε καὶ γαλήνας καὶ ὅσα 
τοιαῦτα, ὅτι αἱ μὲν ἡσυχίαι σήπουσι καὶ ἀπολλύουσι, 
τὰ δ᾽ ἕτερα Goev καὶ ἐπὶ τούτοις τὸν κολοφῶνα 
ἀναγκάξω προβιβάξων τὴν χρυσῆν σειράν, ὡς οὐδὲν᾽ 
ἄλλο ἢ τὸν ἥλιον Ὅμηρος λέγει, καὶ δηλοῖ, ὅτι ἕως ? 
μὲν ἂν ἢ περιφορὰ ἡ κινουμένη, “καὶ 0 ἥλιος, πάντα 
ἐστὶ καὶ σώξεται ἐν ϑεοῖς τε καὶ ἀνθρώποις" εἰ δὲ 
σταίη τοῦτο ὥσπερ. δεϑέν, πάντα χρήματ᾽ ἂν δια- 
φϑαρείη, καὶ γένοιτ᾽ ἂν τὸ λεγόμενον τὰ ἄνω κάτω 
πᾶντα. UL 


[5] 


— 


^ ^ 


CcAP.19. 5.9. cAP. 20.5.1. ΦΥΣΙΚΑ. 115 
1 | * 
Κεφ. x. 
IIEPI TENHZEQ9X ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΣ. 


Παρμενέδης καὶ Μέλισσος &vijgovv γένεσιν 
5 καὶ φϑορὰν διὰ τὸ νομίζειν τὸ πᾶν ἀκίνητον. 
Ἡράκλειτος φησὶν ὅτι πάντα χωρεῖ καὶ οὐδὲν 
μένει, καὶ ποταμοῦ ῥοῇ ἀπεικάξων τὰ ὄντα λέγει ὡς 
δὶς ἐς τὸν αὐτὸν ποταμὸν οὐκ ἂν ἐμβαίη: (Plato Crat. 
p. 402). 

10 Πλάτων φϑαρτὸν μὲν τὸν κόσμον ὅσον ἐπὶ τῇ 
φύσει, αἰσϑητὸν γὰρ εἶναι, διότι καὶ σωματικόν, οὐ [414] 
μὴν φϑαρησόμενόν γε προνοίᾳ καὶ συνοχῇ ϑεοῦ. 

Ἐμπεδοκλῆς ᾿ἀναξαγόρας Δημόκριτος 
Ἐπέκουρος καὶ πάντες ὅσοι κατὰ συναϑροισμὸν 

"5 τῶν λεπτομερῶν σωμάτων χκοσμοποιοῦσι, συγκρίσεις 

πὲν καὶ διακρίσεις εἰσάγουσι, γενέσεις δὲ καὶ φϑορὰς 

οὐ κυρίως οὐ γὰρ κατὰ τὸ ποιὸν ἐξ ἀλλοιώσεως, κατὰ 

δὲ τὸ ποσὸν ἐκ συναϑροισμοῦ ταύτας γίγνεσϑαι. 
Πυϑαγόρας καὶ πάντες ὅσοι παϑητὴν τὴν ὕλην 

ρ ὑποτίϑενται, κυρίως γενέδεις καὶ φϑορὰς γίψνεσϑαι" 

᾿ς éx γὰρ ἀλλοιώσεως τῶν στοιχείων καὶ τροπῆς καὶ ἀνα- 

λύσεως [γενέσεως καὶ φϑορᾶς] παράϑεσιν καὶ μῖξιν 

κρᾶσίν τε καὶ σύγχυσιν γίγνεσϑαι. 

M Ζήνωνι καὶ Κλεάνϑει καὶ Χρυσέππῳ &o£- 

0 6x6& τὴν οὐσίαν μεταβάλλειν οἷον εἰς σπέρμα τὸ πῦρ, (44) 
καὶ πάλιν ἐκ τούτου τοιαύτην ἀποτελεῖσϑαι τὴν δια- 
κόσμησιν οἵα πρότερον ἦν. 

Παναίτιος πιϑανωτέραν εἶναι νομίζει καὶ μᾶλ- 
Aov ἀρέσκουσαν αὐτῷ τὴν ἀιδιότητα τοῦ κόσμου ἢ [410] 

30 τὴν τῶν ὅλων εἰς πῦρ- μεταβολήν. 

᾿'Δριστοτέλης τὸ ὑπὸ τὴν σελήνην μέρος τοῦ 
NosAueqox^ ἃ 9 ὁ 


d 
] 
: 


116 IS2ANNOY ZTOBAIOT Ἷ LiB. 1 


χόσμου πϑρητικὸν ἀπεφαίνετο, ἐν ᾧ καὶ τὰ περίγεια 
κηραίνεται. [Ξενοφάνης Παρμενέδης] Μέλισ- 
σος ἀγέννητον εἶναι ἀΐδιον καὶ ἄφϑαρτον τὸν κό- 
Guov. [καὶ] οἵ φάμενοι δὲ τὴν διακόσμησιν αἰώνιον 
ὑπάρχειν, περιοδευτικοὺς εἶναί φασι χρόνους, καϑ' 
oUg κατὰ ταυτὰ καὶ ὡσαύτως γίγνεσϑαι πάντα, καὶ 
"Qv αὐτοῦ διασώξεσϑαι τοῦ κόσμου διάταξίν τε καὶ 
διακόσμησιν. 

"Ava&íuuevógog ᾿Δἀναξιμένης Avatayó- 
θαβ Ax ἕλαος 4 ιογένη Δεύκιππος φϑαρ- 10 
τὸν τὸν κόσμον" καὶ οἱ στωϊκοὶ φϑαρτὸν τὸν κόσμον, 
κατ᾽ ἐκπύρωσιν δέ. 

Ἐμπεδοκλῆς τὸν κόσμον φϑείρεσϑαι κατὰ τὴν 
ἀντεπικφάτειαν τοῦ νείκους καὶ τῆς φιλίας. 
. [418] 4n μόκριτος φϑείρεσϑαι τὸν κόσμον, τοῦ pete 15 
ξονος τὸν μικρότερον νικῶντος. ie - 
Ἐπέκουρος πλείστοις τρόποις τὸν κόσμον q9í- 
ρεσϑαι, καὶ γὰρ ὡς δον" καὶ ὡς φυτὸν καὶ πολλαχῶς. 
Φιλόλαος διττὴν εἶναι τὴν φϑορὰν τοῦ κόσμου. 
τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος, τὸ δὲ ἐξ ὕδατος 20 
σεληνιακοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀποχυϑέντος. 
2 Φιλολάου πυϑαγορείου ἐκ τοῦ περὶ 
ψυχῆς 
Φιλόλαος ἄφϑαρτον τὸν κόσμον εἶναι. λέγει γοῦν 
οὕτως ἐν τῷ περὶ ψυχῆς" 25 
[420] παρὸ καὶ ἄφϑαρτος καὶ ἀκαταπόνατος διαμένει 
τὸν ἄπειρον αἰῶνα" οὔτε γὰρ ἔντοσθεν ἄλλα τις αἰἷ- 
τία δυναμικωτέρα αὐτᾶς εὑρεϑήσεται οὔτ᾽ ἔχτοσϑεν — 
φϑεῖραι αὐτὸν δυναμένα, ἀλλ᾽ ἧς ὅδε ὁ κόσμος ἐξ 
αἰῶνος καὶ ἐς αἰῶνα διαμένει, εἷς ὑπὸ ἑνὸς τῶν συγ- 
γενέων καὶ κρατίστω καὶ ἀνυπερϑέτω κυβερνώμενος" 
ἔχει δὲ καὶ τὰν ἀρχὰν τᾶς κινάσιος ve καὶ μεταβολὰς 


e 


3 ied E o 
] E 


' car. 20. s. 1—3. ΦΥΣΙΚΑ 117 


ὁ κόσμος εἷς ἐὼν καὶ συνεχὴς καὶ φύσι διαπνεόμενος 
καὶ περιαγεόμενος ἐξ ἀιδίω. καὶ τὸ μὲν ἀμετάβλατον 

᾿ αὐτοῦ τὸ δὲ μεταβάλλον ἐστί" καὶ τὸ μὲν ἀμετάβολον 
ἀπὸ τᾶς τὸ ὅλον περιεχούσας ψυχᾶς μέχρι τᾶς σελά- 

5 v«g περαιοῦται, τὸ δὲ μεταβάλλον ἀπὸ τᾶς σελάνας 
μέχρι τᾶς γᾶς" ἐπεὶ δέ ya καὶ τὸ κινέον ἐξ αἰῶνος ἐς 
αἰῶνα περιπολεῖ, τὸ δὲ κινεῤβμενον ὡς τὸ κινέον ἄγει, 
οὕτω διατέϑεται ἀνάγκα τὸ μὲν ἀεικίνατον τὸ δὲ ἀει- 
παϑὲς εἶμεν, καὶ τὸ μὲν và καὶ ψυχᾶς ἀνάκωμα πᾶν, 

τὸ δὲ γενέσιος καὶ μεταβολάξ, καὶ τὸ μὲν πρᾶτον τῷ [422] 
δυνάμι καὶ ὑ ὑπερέχον, τὸ δ᾽ ὕστερον καὶ καϑυπερεχό- 
μενον" τὸ δ᾽ ἐξ ἀμφοτέρων τούτων, τῶ μὲν ἀεὶ ϑέον- 
τος ϑείω, τῶ δὲ ἀεὶ μεταβάλλοντος γεννατῶ , κόσμος. 

. διὸ καὶ Miis ἔχει λέγὲν κόσμον εἶμεν ἐνέργειαν ἀέ- 

235 διον ϑεῶ c5 καὶ γονέσιος κατὰ συνακολουϑίαν τᾶς 
μεταβλαστικᾶς φύσιος. καὶ ὃ μὲν ἐς ἀεὶ διαμένει κατὰ 
τὸ αὐτὸ καὶ ὡσαύτως ἔχων, τὰ δὲ καὶ γινόμενα καὶ 
φϑειρόμενα πολλά" καὶ τὰ μὲν φϑορᾷ ὄντα καὶ 
φύσι κατὰ μορφὰς σώξεται, τᾷ γονᾷ πάλιν τὰν αὐτὰν 

20 μορφὰν ἀποκαϑιστάντα τῷ γεννάσαντι πατέρι καὶ δα- 
μιουργῴ. | 
Ὀκέλλου - 3 
Ὄκελλος ἀΐδιον τὸν κόσμον ὡδὲ γὰρ ἐν τοῖς περὶ 
τᾶς τῶ παντὸς φύσιος λέγει" : 
» ᾿ ἔτι δὲ τὸ ἄναρχον xal τὸ ἀτελεύτατον καὶ τῶ σχή- [424] 
ματος καὶ τᾶς κινάσιος καὶ τῶ χρόνω καὶ τᾶς ὠσίας 
. τοῦτο πιστοῦται διότι ἀγέννατος ὁ κόσμος xal ἄφϑαρ- 
τος. ἅ τε γὰρ τῶ σχήματος ἰδέα κύκλος, οὗτος δὲ 
'πάντοϑεν ἴσος καὶ ὅμοιος, διόπερ ἄναρχος καὶ ἀτε- 
80 λεύτατος᾽ ἅ τε τᾶς κινάσιος. κατὰ κύκλον, «vta δὲ 
LOMA καὶ ἀδιέξοδος᾽" ὅ τε “χρόνος ἄπειρος ἐν (45) 
pe & co διὰ τὸ μήτε ἀρχὰν εἰληφέναι τὸ κι- 


? 


[426] x EVE πᾶσιν, ὥστε πρᾶτον μὲν τὸ δυνάμι σῶμα αἰσϑη- 


σι 


[428] μετανάστατος, ἀλλὰ καὶ ὑπ᾽ αὐτᾶς τᾶς φύσιος, οὔτε 


ὦν τῶ ὅλω καὶ παντός, ἔτι δὲ γενέσιος καὶ φϑάρσιος 


118 ΙΩΑΝΝΟΥ ZTOBAIOT Lris. r 


νούμενον μήτε τελευτὰν λαμψεῖσϑαι" ἅ ys μὰν ὠσία 
τῶν πραγμάτων ἀνέχβατος καὶ ἀμετάβλατος. διὰ τὸ 
μήτε ἀπὸ τῶ χείρονος ἐπὶ τὸ βέλτιον μήτ᾽ ἀπὸ τῶ βελ- 
τίονος ἐπὶ τὸ χεῖρον πεφυκὲν μεταβάλλεν. 

ἐπεὶ δ᾽ ἐν τῷ παντὶ τὸ μὲν γένεσις τὸ δὲ αἰτία ys- 5 
véGLog, καὶ γένεσις μὲν ὅπου μεταβολὰ καὶ ἔκβασις 
τῶ ὑποκειμένω, αἰτία δὲ γενέσιος ὅπου ταυτότας καὶ 
ὑπόστασις τῶ ὑποκειμένω, φανερὸν περὶ μὲν τὰν 
αἰτίαν τὰν γενέσιος τό τε.ποιεῖν καὶ τὸ κινεῖν Sot, 
περὶ δὲ τὸ δεχόμενον τὰν γένεσιν τό τε πάσχεν καὶ τὸ 10 
κινεῖσϑαι. ᾿ 


. Πράτως γὰρ ὕλα τὸ πανδεχές" κοινὸν γὺρ ὑπό- 


- 


τὸν ἀρχά" δεύτερον δὲ αἵ ἐναντιώσιες, οἷον ϑερμό- 
τας καὶ ψυχρότας καὶ ὑγρότας καὶ ξηρότας᾽ τρίτον 
δὲ πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γᾶ καὶ ἀήρ᾽ ταῦτα γὰρ μεταβάλ- 
λοντι ἐς ἄλλαλα, αἱ δὲ ἐναντιώσιες οὐ μεταβάλλοντι. 


$5 


Παντελὴς δὲ φϑορὰ τᾶς περὶ τὰν γᾶν διακοσμά- 20 
σιος οὔτε γέγονεν οὔτε ἐσεῖταί ποκα. διὸ καὶ τοῖς A&- 
γόντεσσι τὰν τᾶς ἑλλανικᾶς ἱστορίας ἀρχὰν ἀπὸ Ἰνάχω 
ἦμεν τῶ ᾿Δργείω ποϑεκτέον οὕτως, ὡς οὐκ ἀπό τινος 
ἀρχᾶς πράτας, ἀλλὰ τᾶς γενομένας μεταβολᾶς κατ᾽ 

3. £ , M » , 342 PD , 
αὐτόν. πολλάκις γὰρ ἤδη καὶ γέγονε καὶ ἐσεῖται βάρ- 25 
βαρος & Ἑλλάς, οὐχ ὑπ᾽ ἀνθρώπων μόνον γινομένα 


μείξονος οὔτε μείονος αὐτᾶς γινομένας, ἀλλὰ καινο- 
τέρας ἀεὶ καὶ ποϑ᾽ ἁμὲ ἀρχὰς λαμβανούσας. περὶ μὲν 


τᾶς ἐν αὐτῷ γινομένας , Og τ᾽ ἔχει ὥς 9' ἕξεῖ τὸν 
ἅπαντα. αἰῶνα; τᾶς μὲν ἀεικινάτω φύσιοβ; ἐάσας τᾶς 


CAP. 20. s. 3—6. QYTXIKA :119 


] δ᾽ ἀειπαϑέος. καὶ τᾶς μὲν ἀεὶ κυβερνώσας τᾶς:δὲ κυ- 

— Beoveouévag , ἄνω εἴρηταί ios περὶ τούτων. 

8 ἀοχὲ hA. 6 

"ApuG Pa Qv ἔφησεν ἄφϑαρτον εἶναι τὸν κόσμον, 

5 λέγει γοῦν ἐν τῷ περὶ ἁρμονίας οὕτως᾽ 

i ἐπεὶ δὲ ἀρχὰ ἅτε δὴ. οὖσα. ἀρχὰ πρὸ παντός vé 
ἐστι καὶ ἀγέννατος καὶ αὐτοτελὴς (οὔτε γὰρ εἰ μεϑ' [430] 
ἕτερόν τι ἧς ὑπάρχοι κα ἔτι πρὸ παντός, οὔτε γενο- 
μένα ποκὰ ἔκ τινος ἀγέννωτός κα εἴη. ἔτι, οὐδὲ μὰν 

10 ἀρχά τε καὶ αἰτία τῶν γενομένων, οὔτε γὰρ αὐτοτε- 

λής. ἁτέρω γάρ τινός ποτιδεηϑήσεται. v σώσοντος 

αὐτὰν καὶ κινάσοντος), δῆλον δὴ ὡς αὐτὰ καϑ᾽ αὑτὰν 

ἃ ἀρχὰ ἀγέννατός τέ ἐστι καὶ ἀίδιος καὶ αἰτία ysvéctóg 

᾿ τε καὶ κινάσιος, καὶ κινέουσα πάντα αὐτὰ ἐξ αὑτᾶς 

"45 φύσις ἐστί. καὶ αὐτοτελέα παρεχομένη τἄλλα αὐτὰ ἐξ 
αὑτᾶς αὐτοτελής ἐστι. εἰκόνες δὲ καὶ ὁμοιώσιες τῶς 
ἀρχᾶς ταύτας καὶ ἐν τοῖς φύσι γινομένοις καὶ ἐν τοῖς 
κατὰ τέχναν. ἐπεὶ δὲ τὸ ἀϑάνατον τὸ ἀκάματον [τὸ δὲ 
ἀκάμάτον τὸ μὴ κάμνον], ὁ δὲ ϑεὸς τοιοῦτος κινέων [432] 

» ye τὸ ὅλον καὶ τὸ πᾶν, φανερὸν ὡς ἀέδιός κα εἴη ὁ. 

κόσμος. εἰ γὰρ. ἀρχὰν λήψεται διακοσμάσιος, ἔκαμέ 

ποκα τὸ κινέον αὐτὸ καὶ ὁ ἄμπαυσιν [ἔλαβε] διακοσμά- 

σιοβ. εἰ δέ ye κάμνοι, καὶ & ἀμπαύοιτο τὸ κινέον φϑαρ- 

τὸν καὶ γεννατὸν ὑπάρχον, καὶ αὐτὸ πέρας ἕξεῖ κινά- 

σιος καὶ τὸ ὅλον καὶ πᾶν ϑιακοσμάσιος᾽ ὥστ᾽ ἀνάγκα 

ἤτοι γένεσιν ἀναιρὲν ἢ γεννᾶν ἐκ τῶ μὴ ὄντος, ἢ 

τόνδε τὸν κόσμον καταλείπεται ἀϑάνατον καὶ ἀγήρα- 

τὸν εἶμεν, λέγοιτο δέ κα ἁρμονία φύσιος, ὅτι πάντα 

κατὰ λόγον φύεται τὸν ταύτας ποταλλήλως “ ὡς 

80 ὃ τεχνίτας ποτὶ τὰν τέχναν, ovrog ϑεὸς ποϑ᾽ &guo- 

᾿ νέαν. ἅ τε γὰρ τέχνα ἐστὶ λόγος καὶ ἰδέα τῶν γινομέ- 

| vQv καὶ ἁ φύσις. τὸ μὲν ἔργον ἁμαρτάνεται ἐν τοῖς (40) 


120. ^ — ἸΩΛΝΝΟΥ͂ ΣΤΟΒΑΙΟῪ T CT 


τεχνίταις, ὅκκα παραλλάξῃ τὸν τᾶς τέχνας λόγον" τὰ 
δὲ γινόμενα φύσι φϑείρεται πηρὰ καὶ ἄναρϑρα γινό- 
μενα, ὅκκα παραλλάξῃ τὸν τᾶς ἁρμονίας λόγον. 
1 Ποσειδωνίου | 
(37) Ποσειδώνιος δὲ φϑορὰς καὶ γενέσεις τέτταρας 5 
τ εἶναι φησὶν ἐκ τῶν ὄντων εἰς τὰ ὄντα γιγνομένας. τὴν 

[434] μὲν γὰρ ἐκ τῶν οὐκ ὄντων καὶ τὴν εἰς οὐκ ὄντα, κα- 
ϑάπερ εἴπομεν πρόσϑεν, ἀπέγνωσεν ἀνύπαρκτον οὖ- 
σαν." τῶν δὲ εἰς ὄντα γιγνομένων μεταβολῶν τὴν μὲν 
εἶναν κατὰ διαίρεσιν τὴν δὲ κατ᾽ ἀλλοίωσιν τὴν δὲ 10 
κατὰ σύγχυσιν τὴν δὲ ἐξ ὅλων λεγομένην δὲ κατ᾽ ἀνά- 
λυσιν. τούτων δὲ τὴν κατ ἀλλοίωσιν περὶ τὴν οὐσίαν 
γίγνεσϑαι, τὰς δὲ ἄλλας τρεῖς περὶ τοὺς ποιοὺς λεγο- 
μένους τοὺς ἐπὶ τῆς οὐσίὰς γιγνομένους. ἀκολούϑως. 

(38) δὲ τούτοις καὶ τὰς γενέσεις συμβαίνειν. τὴν γὰρ οὐ- 15 
σίαν οὔτ᾽ αὔξεσϑαι οὔτε μειοῦσϑαι κατὰ πρόσϑεσιν ἢ 
ἀφαίρεσιν ἀλλὰ μόνον ἀλλοιοῦσϑαι, καϑάπερ ἐπὶ. 
ἀριϑμῶν καὶ μέυφῶν συμβαίνει. ἐπὶ δὲ τῶν ἰδίως 

[486] ποιῶν, οἷον καὶ Ζίωνος αὶ Θέωνοξ; καὶ αὐξήσει καὶ 
μειώσεις γίνεσϑαι. διὸ καὶ παραμένειν τὴν ἑκάστου »o 
ποιότητα ἀπὸ τῆς γενέσεως μέχρι τῆς ἀναιρέσεως, ὡς 
ἐπὶ τῶν ἀναίρεσιν δεχομένων ξῴων καὶ φυτῶν καὶ 
τῶν τούτοις παραπλησίων. ἐπὶ δὲ τῶν ἰδίως ποιῶν 
δύο μὲν εἶναι φησὶ τὰ δεκτικὰ μόρια, τὸ μέν τι κατὰ 
τὴν τῆς οὐσίας ὑπόστασιν. τὸ δέ τι κατὰ τὴν τοῦ Ὁ 
ποιοῦ. τὸ γᾶρ, ὡς πολλάκις λέγομεν, τὴν αὔξησιν. καὶ 
τὴν μείωσιν ἐπιδέχεσθαι" μὴ εἶναί τε ταυτὸν τό τὰ 
ποιὸν ἰδίως καὶ τὴν οὐσίαν ἐξ ἧς ἔστι τοῦτο, μὴ μέν- 
τοι ys μηδ᾽ ἕτερον ἀλλὰ μόνον οὐ ταυτόν, διὰ τὸ καὶ 
μέρος εἶναι τῆς οὐσίας καὶ τὸν αὐτὸν ἐπέχειν “τόπον, 
τὰ δ᾽ ἕτερα τινῶν λεγόμενα δεῖν καὶ τόπῳ κεχωρέ- 
σϑαι καὶ vedi ἐν μέρει Msg τὸ δὲ μὴ εἶναι — 


^ 


cA». 20. s. 6—8. QTXIKA ; 181 


- ταυτὸ τό τε κατὰ"τὸ ἰδίως ποιὸν καὶ τὸ κατὰ τὴν οὐ- 
σίαν, δῆλον εἶναί φησιν ὃ Μνήσαρχος" ἀναγκαῖον 
. γὰρ τοῖς αὐτοῖς ταυτὰ συμβεβηκέναι. εἰ γάρ τις πλά- 
σας ἵππον λόγου χάριν συνϑλάσειεν, ἔπειτα κύνα 
5 ποιήσειεν, εὐλόγως ἂν ἡμᾶς ἰδόντας εἰπεῖν, ὅτι τοῦτ᾽ 
οὐκ ἦν πάλαι, νῦν δ᾽ ἐστίν. ὥσϑ᾽ ἕτερον εἶναι τὸ ἐπὶ 
τοῦ ποιοῦ λεγόμενον τό τε ἐπὶ τῆς οὐσίας. καϑόλου 
νομέξειν τοὺς αὐτοὺς ἡμᾶς εἶναι ταῖς οὐσίαις ἀπίϑα- [498] 
vov εἶναι φαίνεται" πολλάκις γὰρ συμβαίνει τὴν μὲν 
40 οὐσίαν ὑπάρχϑιν πρὸ τῆς γενέσεως, εἰ τύχοι τῆς Σὼ- 
κράτους, τὸν δὲ Σωκράτην μηδέπω ὑπάρχειν, καὶ 
μετὰ τὴν Σωκράτους ἀναίρεσμν ὑπομένειν μὲν τὴν 
οὐσίαν, αὐτὸν δὲ μηκέτι εἶναι. 

| Πλάτωνος ἐν τῷ Tiuato δὲ 49] 8 

δ. Ὅτι τὰ στοιχεῖα εἰς ἄλληλα μεταβάλλεται. Πῶς (40) 

᾿ς οὖν δὴ τοῦτο αὐτὸ καὶ πῇ καὶ τί περὶ αὐτῶν εἰκότως . . 

διαπορηϑέντες ἂν λέγοιμεν; πρῶτον μὲν ὃ δὴ νῦν 
ὕδωρ ὠνομάκαμεν! πηγνύμενον, ὡς δοκοῦμεν, λέ- 
ϑους καὶ γῆν γιγνόμενον ὁρῶμεν. τηκόμενον δὲ καὶ 
20 διακρινόμενον αὖ ταυτὸν τοῦτο πνεῦμα καὶ ἀέρα, 

᾿ς ξυγκαυϑέντα δὲ ἀέρα πῦρ, ἀνάπαλιν δὲ πῦρ ξυγκρι- 
8iv καὶ κατασβεσϑὲν εἰς ἰδέαν τὲ ἀπιὸν αὖϑις ἀέ- 
Qog, καὶ πάλιν ἀέρα ξυνιόντα καὶ πυκνούμενον 
νέφος καὶ ὁμίχλην, ἐκ δὲ τούτων ἔτι μᾶλλον συμπι- 

Ὁ λουμένων ῥέον ὕδωρ, ἐξ ὕδατος δὲ γῆν καὶ λέϑους 
αὖϑις, κύκλον τε οὕτω διαδιδόντα εἰς ἄλληλα, ὡς 
φαίνεται, τὴν γένεσιν. οὕτω δὴ τούτων οὐδέποτε τῶν 
αὐτῶν ἑκάστων φανταξζομένων., ποῖον αὐτῶν ὡς ὃν 
ὁτιοῦν τοῦτο καὶ οὐκ ἄλλο παγίως διισχυριξόμενος 

30 οὐκ αἰσχυνεῖταί τις ἑαυτόν; οὐκ ἔστιν" ἀλλ᾽ ἀσφα- 

λέστατα μακρῷ περὶ τούτων τιϑεμένους ὧδε λέγειν" 

. && 0 καϑορῶμεν ἄλλοτε ἄλλῃ γιγνόμενον, ὡς πῦρ, 

ΕΣ 


* t 
122 IGANNOT ZTOBAIOT Lrs. 1 


μὴ τοῦτο ἀλλὰ τὸ τοιοῦτον ἑχαστότε προσαγορεύ- 
εἰν πῦρ, μηδὲ ὕδωρ τοῦτο ἀλλὰ τὸ τοιοῦτον GL, 
μηδὲ ἄλλο ποτὲ μηδὲν ὥς τινα ἔχον βεβαιότητα, ὅσα 
δεικνύντες τῷ ῥήματι τῷ τόδε καὶ τοῦτο προσχφώμε- 
voL δηλοῦν ἡγούμεϑά τι" φεύγει γὰρ οὐχ ὑπομένον δ 
τὴν τοῦ τόδε καὶ τοῦτο καὶ. τὴν τῷδε καὶ πᾶσαν 009 — 
μόνιμα ὡς ὄντα αὐτὰ ἐνδείχνυται φάσις. 
Ἐν ταῦυτ ῷᾧ [p. 32] 

Ὅτι δὲ τὸ πᾶν ἀίδιον δηλοῖ σαφῶς λέγει γοῦν ἐν 
τῷ Τιμαίῳ οὕτως" ἜΚ τε δὴ τούτων᾽ καὶ τοιούτων 10 
καὶ τὸν ἀριϑμὸν τεττάρων τὸ τοῦ κόσμου σῶμα ἐγεν- 
νήϑη δι᾽ ἀναλογίας. ὁμ λογῆσαν, φιλίαν τε ἔσχεν ἐκ 
τούτων, ὥστε: εἰς τὸ αὐτὸ αὑτῷ ξυνελϑὸν ἄλυτον ὑπὸ 
τῶν ἄλλων πλὴν 1 ὑπὸ τοῦ ξυμφύσαντος γενέσθαι. 

χρόνος δ᾽ οὖν μετ᾽ οὐρανοῦ γέγονεν, ἵν᾽ ἅμα 15 
γεννηϑέντες ἅμα καὶ λυϑῶσιν, ἂν ποτε λύσις τις αὖ- 
τῶν γίγνηται; καὶ κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς διαιωνίας 
φύσεως." ἵν᾽ ὡς ὁμοιότατος αὐτῷ κατὰ δύναμιν ἦ᾽ τὸ 
μὲν γὰρ δὴ παράδειγμα πάντα ᾿αἰῶνά ἐστιν Ó ὄν, ὃ δ᾽ i 
αὖ διὰ τέλους τὸν ἅπαντα γεγονώς ve καὶ ὧν καὶ ἐσό- 2o 
uevog (p. 88). 

Ἐν ταυτῷ [p. 41] 

Θεοὶ ϑεῶν, ὧν ἐγὼ δημιουργὸς πατήρ τε ἔργων, 
ἃ δι᾿ ἐμοῦ γιγνόμενα ἄλυτα, ἐμοῦ γε ϑέλοντος. τὸ 
μὲν οὖν δὴ δεϑὲν πᾶν λυτόν᾽ τό γε μὴν καλῶς ἄρμο- 35 
σϑὲν καὶ ἔχον εὖ λύειν ϑέλειν κακοῦ. διὸ καὶ ὑμεῖς 
ἐπεί περ γεγένησϑε, ἀϑάνατοι μὲν οὐκ ἐστέ οὐδ᾽ ἄλυ- 
τοι τὸ πάμπαν, οὔτι μὲν δὴ λυϑήσεσϑέ γε οὐδὲ τεύ- 
ξεσϑε ϑανάτου μοίρας; τῆς ἐμῆς βουλήσεως μείζονος 
ἔτι δεσμοῦ καὶ κυριωτέρου λαχόντες ἐκείνων οἷς ὅτ᾽ 80 


ἐγίγνεσϑε συνεδεῖσϑε. ü 


— carP.20.8.8—10.ca».21.8.1—3. PTZIKA . — 123 


Keg. καί. 
ΠΕΡῚ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ EI EM'PTXO£X ΚΑΙ ΠΡΟΧΟΙΔῚ (47) 
AIOIKOTMENOZ ΚΑΙ ΠΟῪ EXEI TO 'HDIE- 
MONIKON ΚΑῚ ΠΟΘῈΝ TPEQOQETAI. 
5 Πλάτωνος Tim. p. 30] 
Πλάτων τὸν κόσμον ἔφησε ξῷον ἔμψυχον ἔν- 
νουν τε ὅτι τε ἀφ᾽ ἑαυτοῦ τρέφεται, τὸ δὲ ἡγεμονικὸν [440] 
τοῦ κόσμου ἐν οὐρανῷ τέϑεται. λέγει οὖν οὕτως ἐν 
τῷ Τιμαίῳ Βουληϑεὶς γὰρ ὁ ϑεὸς ἀγαϑὰ μὲν πάντα 
10 φλαῦρον δὲ μηδὲν εἶναι κατὰ δύναμιν, οὕτω δὴ πᾶν 
ὅσον ἦν ὁρατὸν παραλαβὼν οὐχ ἡσυχίαν ἄγον ἀλλὰ 
, κινούμενον πλημμελῶς τε καὶ ἀτάκτως αὐτὸ ἤγαγεν 
ἐκ τῆς ἀταξίας, ἡγησάμενος ἐκεῖνο τούτοῃ παντὸς 
ἄμεινον" ϑέμις δ᾽ οὔτε ἦν οὔτε ἔστι τῷ ἀρίστῳ δρᾶν 
15 ἄλλο πλὴν τὸ κάλλιστον. λογισάμενος οὖν εὕρισκεν 
ἐκ τῶν κατὰ φύσιν ὁρατῶν οὐδὲν ἀνόητον τοῦ νοῦν 
ἔχοντος ὅλον ὅλου κάλλιον ἔσεσϑαί ποτε ἔργον, νοῦν 
δ᾽ αὖ χωρὶς ψυχῆς ἀδύνατον 'παραγενέσϑαι vo. διὰ 
δὴ τὸν λογισμὸν τόνδε νοῦν μὲν ἐν ψυχῇ, ψυχὴν δὲ 
0 ἐν σώματι συνιστὰς τὸ πᾶν συνετεχταίνετο, ὅπως 0 τι 
κάλλιστον εἴη κατὰ φύσιν ἄριστόν τε ἔργον ἀπειρ- 
. γασμένος. οὕτως οὖν δὴ κατὰ λόγον τὸν εἰχότα δεῖ 
λέγειν τόνδε τὸν κόσμον ξῷον ἔμψυχον ἔννουν τὲ τῇ 
ἀληϑείᾳ διὰ τὴν τοῦ ϑεοῦ γενέσϑαι πρόνοιαν. 
25 Ἐν.ταυτῷ [p. 33] 2 
"mme, τε γὰρ οὐδὲν οὐδὲ προσήει αὐτῷ ποϑὲν 
οὐδέν᾽ οὐδὲ γὰρ ἦν᾽ αὐτὸ γὰρ ἑαυτῷ τροφὴν τὴν 
ἑαυτοῦ φϑέσιν παρέχον, καὶ πάντα ἐν αὑτῷ καὶ ὑφ᾽ 
αὑτοῦ πάσχον καὶ δρῶν ἐκ τέχνης γέγονεν. 
80. 


Ἐμπε δοκλῆ ς τὸν τοῦ ἡλίου περίδῥρμαν ὃ εἶναι 
περιγραφὴν τοῦ πέρατος τοῦ κόσμου. 


[442] 


[444] 


194 IGANNOT XTOBAIOT Li. i 


Σέλευκος ὃ Ἐρυϑραῖος καὶ Ἡρακλείδης ὃ 
Ποντικὸς ἄπειρον τὸν κόσμον. 

4ιογένης καὶ Μέλισσος τὸ μὲν πᾶν ἄπει- 
ρον, τὸν δὲ κόσμον πεπερασμένον. 

Οἱ στωικοὶ διαφέρειν τὸ πᾶν καὶ τὸ ὅλον" πᾶν 5 
μὲν γὰρ εἶναι σὺν τῷ κενῷ τῷ ἀπείρῳ «ὅλον δὲ χωρὶς 
τοῦ κενοῦ τὸν κόσμον. μήτε αὔξεσθαι δὲ μήτε μειοῦ- 
σϑαι τὸν κόσμον, τοῖς δὲ μέρεσιν ὁτὲ μὲν παρεκτεί- 
ψνεσϑαι πρὸς πλείονα τόπον, ὁτὲ δὲ συστέλλεσθαι. 
ἀπὸ γῆς δὲ ἄρξασϑαι τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου χαϑά- τὺ 
περ ἀπὸ κέντρου, ἀρχὴ δὲ σφαίρας τὸ κέντρον. 

Οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ἔμψυχον τὸν κύσμον καὶ - 
προνοίᾳ διοικούμενον, “4εύκιππος δὲ καὶ Δημόκριτος 
καὶ ᾿Ἐπίχουρος οὐδέτερα τούτων, φύσει δὲ ἀλόγῳ ἐκ 
τῶν ἀτόμων συνεστῶτα. qm 

Ὅμηρός φησι πεπερασμένον ἐΐναι τὸν κόσμον" 
δηλοῦται δὲ διὰ τούτων - 
τριχϑὰ δὲ πάντα δέδασταί, ἕκαστος δ᾽ ἔμμορε 
τιμῆς. 20 
τοῦτο τοίνυν ἑνὶ στίχῳ διαρρήδην ἐδήλωσεν" τὸ γὰρ 
ἄπειρον. οὐκ ἔστιν εἰς μοίρας διελεῖν. καὶ ἐν τούτοις 
δὲ τὸ αὐτὸ σημαίνεται . 
ἤτοι ἐγὼν ἔλαχον πολιὴν ἅλα ναιέμεν αἰεὶ | 
παλλομένων., Atos: δ᾽ ἔλαχεν ξύφον ἠερόεντα, Ὁ 
Ζεὺς δ᾽ ἔλαχ οὐρανὸν εὐρὺν ἐν αἰϑέρι καὶ νεφέλῃσι, Ὁ 
, γαῖα δ᾽ ἔτι ξυνὴ πάντὼν καὶ μακρὸς ὄλυμπος. | 
ὡς τῶν ἐν μέσῳ φύσεων πεποιημένος τὴν νέμησιν, τὰ 
δὲ ἃ ἄκρα καὶ περατοῦντα ἀνέμητα καταλελοιπώῶς. καὶ 
εἶναι τὴν γῆν μὲν κατωτάτω πάντων τὸν δὲ ὄλυμπον ; 
ἀνωτάτω, δεδήλωκεν ἐν τούτῳ “9.0. ΜΕ m Qr" 


7 car. 21. s. 3—5. ΦΎΣΙΚΑ 125 


ἀλλ᾽ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼ πρόφρων ἐθέλοιμι ἐρύσσαι, 
οὐτῇ κἂν γαίῃ ἐρύσαιμ᾽ αὐτῇ τε ϑαλάσσῃ" 
σειρὴν μέν κεν ἔπειτα περὶ ῥίον οὐλύμποιο 
δησαίμην, τὰ δέ κ᾿ αὖτε μετήορα πάντα γένοιτο. 
σὴν γὰρ γῆν μετέωρον γενήσεσϑαί φησιν ἐξ ἕδρας 
ἀνασπασϑεῖσαν ὡς τῆς κατωτάτω εἰς τὴν ἀνωτάτω. 
Κόσμον δ᾽ εἶναί φησιν ὁ Χρύσιππος σύστημα 
ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ τῶν ἐν τούτοις φύσεων, ἢ τὸ 
1ὸ ἐκ ϑεῶν καὶ ἀνθρώπων σύστημα καὶ ἐκ τῶν ἕνεκα 
τούτων γεγονότων. λέγεται δ᾽ ἕτερος κόσμος ὁ ϑεός, 
x«9' ὃν ἡ διακόσμησις γίνεται καὶ τελειοῦται" τοῦ 
δὲ κατὰ τὴν διακόσμησιν λεγομένου κόσμου τὸ μὲν ci- 
ναι περιφερόμενον περὶ τὸ μέσον τὸ δ᾽ ὑπομένον, πε- 
45 Qupegouevov μὲν τὸν αἰϑέρα ὑπομένον δὲ τὴν γὴν καὶ 
τὰ ἐπ᾽ αὐτῆς ὑγρὰ καὶ τὸν ἀέρα. τὸ γὰρ τῆς πάσης 
οὐσίας πυκνότατον ὑπέρεισμα πάντων εἶναι κατὰ φύ- 
σιν. ὅνπερ τρόπον ἐν ξῴῳ τὰ ὀστέα, τοῦτο δὲ καλεῖ- 
σϑαι γῆν. περὶ δὲ ταύτην τὸ ὕδωρ πεφικεχύσϑαι σφαι- 
30 ρικῶς, ὁμαλωτέραν τὴν ἰσχὺν διειληχός. τῆς γὰρ γῆς 
ἣ ἐξοχάς τινας ἐχούσης ἀνωμάλους διὰ τοῦ ὕδατος εἰς 
Í ὕψος ἀνηκούσας, ταύτας μὲν νήσους καλεῖσθαι, vov- 
τῶν δὲ τὰς ἐπὶ πλεῖον διηκούσας ἠπείρους προσηγο- 
ρεῦσϑαι, ὑπ᾽ ἀγνοίας τοῦ περιέχεσϑαι καὶ ταύτας πε- 
35 λάγεσι μεγάλοις. ἀπὸ δὲ τοῦ ὕδατος τὸν ἀέρα ἐξῆφϑαι 
χκαϑἄπερ ἐξατμισϑέντα σφαιρικῶς καὶ περικεχύσϑαι, 
ἐκ δὲ τούτου τὸν αἰϑέρα ἀραιύτατον τε καὶ εἰλικρινέ- 
—. στατον. τὸν μὲν οὖν κατὰ τὴν διακόσμησιν λεγόμε- 
νον κόσμον εἰς ταύτας διακεκρίσϑαι τὰς φύσεις, τὸ δὲ 
30 ὑπερφερόμενον αὐτοῦ ἐγκυκλίως αἰϑέρα εἶναι, ἐν o 
τὰ ἄστρα καϑίδρυται vd ve ἀπλανὴ καὶ τὰ πλανώμενα, 


. τὰ δὲ πλανώμενα ταπεινότερα τῶν ἀπλανῶν. πάντα 
* , ? 
" 


(48) 


[446] 


120 ΙΦΑΝΝΟΥ͂ ZTOBAIOT Lis. 1 


» ᾿ . » 
δὲ τὰ πλανώμενα ϑεῖα τὴν φύσιν ὄντα καὶ ἔμψυχα 
Ἢ ^v 3 
καὶ διοικούμενα κατὰ τὴν πρόνοιαν. τῶν μὲν οὖν 


[448] ἀπλανῶν ἄστρων ἀκατάληπτον εἶναι τὸ πλῆϑος, τὰ 


. 3 . 
δὲ πλανώμενα ἑπτὰ τὸν ἀρυϑμὸν εἶναι. τετάχϑαι δὲ 


. τὰ μὲν ἀπλανῆ ἐπὶ μιᾶς ἐπιφανείας, ὡς καὶ ὁρᾶται" 


τὰ δὲ πλανώμενα ἐπ᾽ ἄλλης καὶ ἄλλης φορᾶς" περι- 
ἔχεσϑαι δὲ πάσας τὰς τῶν πλανωμένων ὑπὸ τῆς τῶν 
ἀπλανῶν σφαίρας. τῶν δὲ΄ πλανωμένων ὑψηλοτάτην 
εἶναι μετὰ τὴν τῶν ἀπλανῶν τὴν τοῦ Κρόνου, μετὰ 
δὲ ταύτην τὴν τοῦ Ζιιός, εἶτα τὴν τοῦ ἴάρεος, ἐφεξῆς 
δὲ τὴν τοῦ Ἑρμοῦ; καὶ μετ᾽ αὐτὴν τὴν τῆς ᾿άἀφροδέ- 
της, εἶτα τὴν τοῦ ἡλίου, ἐπὶ πᾶσι δὲ τὴν τῆς σελήνης, 
πλησιάζουσαν τῷ ἀέρι. διὸ καὶ ἀερωδεστέραν φαίνε- 
σϑαι καὶ μάλιστα, διατείνειν τὴν ἀπ᾽ αὐτῆς δύναμιν 
εἰς τὰ περύγεια. ὑπὸ δὲ τὴν σελήνην τὴν τοῦ ὑπ᾽ αὖ- 
τοῦ φερομένου ἀέρος, εἶτα τὴν ὕδατος, τελευταίαν 


δὲ τὴν τῆς γῆς περὶ τὸ μέσον σημεῖον τοῦ κόσμου κει-᾿ 


, f «ἡ » Kota , » A054: λον , 
μένης, ὃ δὴ τοῦ παντός ἐστι κάτω. ἄνω δὲ τὸ ἀπ᾿ av- 
» ' 
τοῦ εἰς τὸ κύκλῳ πάντῃ. 
^ : j ; ν - UPC , ' 
Ἔκφαντος ἐκ μὲν τῶν ἀτόμων συνεστάναι τὸν 
, € GLA ΄, 
κόσμον, διοικεῖσθαι δὲ ὑπὸ προνοίας. 
, 3 ὦ 
᾽'άρφιστοτ ἕλης οὔτε ἔμψυχον ὅλον δι᾽ ὅλου οὔτε 
: ᾽ ι 
λογικὸν οὔτε νοερὸν οὔτε προνοίᾳ διοικούμενον. τὰ 


20 


[450] μὲν γὰρ οὐράνια πάντων τούτων κοινωνεῖν. σφαίρας 55 


γὰρ περιέχειν. ἐμψύχους καὶ ξωτικάς, τὰ δὲ περἴγεϊα 


μηδενὸς αὐτῶν, τῆς δ᾽ εὐταξίας χατὰ συμβεβηκὸς οὐ 


προηγουμένως μετέχειν. εἰ δὲ τρέφεται ὁ κόσμος, καὶ 
φϑαρήσεται" ἀλλὰ μὴν be δεῖται τροφῆς. διὰ 
τοῦτο καὶ ἀίδιος. 

Πυϑαγό φας φησὶ γεννητὸν χατ᾽ ἐπίνοιαν τὸν 


κόσμον, οὐ κατὰ χρόνον᾽ ὃς καὶ πρῶτος ὠνόμασε τὴν 


* 


car. 21. s. 5—7. ΦΥΣΙΚΑ 1 127 


τῶν ὅλων περιοχὴν κόσμον ἐκ τῆς ἐν αὐτῷ τάξεως" 
ἄρξασϑαι δὲ τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου ἀπὸ πυρὸς καὶ 
τοῦ πέμπτου στοιχείου. πέντε δὲ σχημάτων ὄντῶν στε- (40) 
ρεῶν, ἅπερ καλεῖται καὶ μαϑηματικά, ἐκ μὲν τοῦ κύ- 

5 βου φησὶ γεγονέναι τὴν γῆν, ἐκ δὲ τῆς πυραμέδος τὸ [452] 
πῦρ, ἐκ δὲ τοῦ ὀκταέδρου τὸν ἀέρα, ἐκ δὲ τοῦ εἰκοσα- 
£ügov τὸ ὕδωρ, ἐκ δὲ τοῦ δωδεκαέδρου τὴν τοῦ παν- 
τὸς σφαῖραν. 

Φιλόλαος ἔφησε τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς δυέν- 
40 τὸς τὸ δὲ ἐξ ὕδατος σεληνιακοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέ- 
ρος ἀποχυϑέντος εἶναι τὰς ἀναϑυμιάσεις τροφὰς τοῦ 

| κόσμου. τὸ δὲ ἡγεμονικὸν ἐν τῷ μεσαιτάτῳ πυρί, ὅπερ 
τρύπεως. δώκην προυπεβάλλετο τῆς τοῦ παντὸς [σφαί-. 
ρας] ὁ δημιουργὸς ϑεύς. 

15 Κλ εάνϑης ὁ στωϊχὸς ἐν ἡλίῳ ἔφησεν εἶναι τὸ 
ἡγεμονικὸν τοῦ κόσμου. 
᾿Δρχέδαμος τὸ ἡγεμονικὸν ToU, Biss ἐν γῇ 
ὑπάρχειν ἀπεφήνατο. [464] 
Ἡράκλειτος οὐ κατὰ χρόνον εἶναι γεννητὸν 
20 τὸν κόσμον, ἀλλὰ κατ᾽ ἐπίνοιαν. 
᾿ς Ἐπέδικος ὑπὸ φύσεως γεγενῆσϑαι τὸν κόσμον. 
᾿ἀρχέλαος ὑπὸ ϑερμοῦ καὶ ἐμψυχίας συστῆναι 
τὸν κύσμον. 

Ex τοῦ Φιλολάου περὶ κόσμου. 7 
᾿ἀνάγκα τὰ ἐόντα εἶμεν πάντα ἢ περαίνοντα ἢ 
ἄπειρα, ἢ περαίνοντά τε καὶ ἄπειρα, ἄπειρα δὲ μόνον [450] 
οὔ κα εἴη. ἐπεὶ τοίνυν φαίνεται οὔτ᾽ ἐκ περαινόντων 
πάντων ἐόντα οὔτ᾽ ἐξ ἀπείρων πάντων, δῆλόν τάρα 
“ὅτι ἐχ. περαινόντων τὸ καὶ ἀπείρων ὅ τε κόσμος καὶ τὰ 
30 "ὦ αὐτῷ συναρμόχϑη. δηλοῖ δὲ καὶ τὰ ἐν τοῖς ἔργοις. 

τὰ μὲν γὰρ αὐτῶν ἐκ περαινόντων περαίνοντα, τὰ 
δ᾽ ἐκ περαινόντων, τε καὶ ἀπείρων περαίνοντά τὲ 


e 


198 ISANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ ἡ Lzp. 1 


καὶ οὐ περαίνοντα, τὰ δ᾽ ἐξ ἀπείρων ἄπειρα φα- 
véovcat. | 

κἂὶ πάντα γα μὰν τὰ γιγνωσκόμενα ἀρῤιϑμὸν 

ἔχοντι. οὐ yao οἷόν τε οὐδὲν ovre, νοηϑῆμεν. οὔτε 

γνωσϑῆμεν ἄνευ τούτω. ὅ γα μὰν ἀρυϑμὸς ἔχει μὲν 

δύο ἴδια εἴδεα περισσὸν καὶ ἄρτιον, τρέτον δὲ ἀπ᾽ 

[458] ἀμφοτέρων μιχϑέντων ἀρτιοπέρισσον. ἑκατέρω δὲ τῶ 

εἴδεος πολλαὶ μορφαύ, ἃς ἕκαστον αὐταυτὸ δημαίνει. 

περὶ δὲ φύσιος καὶ ἁρμονίαρ ὧδε à ἔχει" ἃ μὲν ἐστὼ 

τῶν πραγμάτων ἀέδιος ἔσσα καὶ αὐτὰ μόνα φύσις τὸ 
[460] Get: ἐντὶ καὶ οὐκ ἀνθρωπέναν ἐνδέχεται γνῶσιν, πλάν 
γα ἢ ὅτι οὐχ οἷόν τ᾽ ἧς οὐϑενὶ τῶν ἐόντων καὶ γιγνω- 
σκομένων ὑφ᾽ ἁμῶν γνωσθῆμεν, μὴ ὑπαρχοίσας τᾶς 
ἑστοῦς τῶν πραγμάτων ἐξ ὧν συνέστα ὃ κόσμος, καὶ 

τῶν περαινόντων καὶ τῶν ἀπείρων. ἐπεὶ δὲ ταὶ ἀρ- υ 
χαὶ ὑπᾶρχον οὐχ ὅμοιαι οὐδ᾽ ὁμόφυλοι ἔσσαι, ἤδη 
ἀδύνατον ὭΣ κα αὐτοῖς κοσμηϑῆμεν, αἱ μὴ ἁρμονία 
ἐπεγένετο, ὠτινιῶν τρόπῳ ἐγένετο. τὰ μὲν ὧν ὅμοια 
καὶ ὁμόφυλὰ ἁρμονίας οὐϑὲν ἐπεδέοντο, τὰ δὲ ἀνό- 

μοια μηδὲ ὁμόφυλα μηδὲ ἰσολαχῆ ἀνάγκα τᾷ τοιαύτᾳ oo 
ἁρμονίᾳ συγκεκλεῖσϑαι, αἰ μέλλοντι ἐν κόσμῳ κατέ: 
[402] χεσϑαι. ἁρμονίας δὲ μέγεϑός ἐντι συλλαβὰ καὶ δι᾽ 
[404] ὀξειᾶν" τὸ δὲ δι᾿ ὀξειᾶν μεῖξον τᾶς συλλαβᾶς ἐπο- 
γδόῳ᾽ ἔντι γὰρ ἀπὸ ὑπάτας ἐπὶ μέσαν συλλαβά, ἀπὸ 

δὲ μέσας ἐπὶ νεάταν δι᾽ ὀξειᾶν, ἀπὸ δὲ νεάτας ἐς τρί- 25 

[460] ταν συλλαβά, ἀπὸ δὲ τρίτας ἐς ὑπάταν δι᾿ ὀξειᾶν" τὸ 

δὲ μέσον μέσας καὶ τρίτας ἐπόγδοον" & δὲ συλλαβὰ 

ἐπίτφιτον, τὸ δὲ δι᾽ ὀξειᾶν ἡμιόλιον, τὸ διὰ πασᾶν δὲ 

[408] διπλόον. οὕτως ἁρμονία πέντε, ἐπόγδοα καὶ δύο διέ- 

σιες. δι᾽ ὀξειᾶν δὲ τρία ἐπόγδοα καὶ δέεσις. Mi 

δὲ Óv' ἐπόγδοα καὶ δέεσις. 


ex 


CAP. 21. s. 7—9. QTZIKA 129 


τὸ πρᾶτον ἁρμοσϑὲν τὸ ἕν ἐν τῷ μέσῳ τᾶς σφαί- 8 
ρας ἑστία καλεῖται. 
Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Τάτ. 9 
AXK. ἐπεί μοι ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν γενικοῖς 16- 

5 γοις ὑπέσχου δηλῶσαι περὶ τῶν τριάκοντα ἕξ δεκα- 
νῶν. νῦν μοι δήλωσον περὶ αὐτῶν καὶ τῆς τούτων 
ἐνεργείας. - 

ἙΡΜ. οὐδεὶς φϑόνος, ὦ Τάτ, καὶ ὁ κυριώτατος [410] 
πάντων λόγος καὶ κορυφαιότατος οὗτος ἂν εἴη, σὺ δὲ 
πὸ νόει οὕτως. ἔφαμέν σοι περὶ τοῦ ξῳδιακοῦ κύκλου, 
τοῦ καὶ ξῳοφόρου, καὶ τῶν πέντε πλανήτων καὶ ἡλίου 
καὶ σελήνης καὶ τοῦ ἐκάστου τούτων κύκλου. 
"AEK. ἔφης γὰρ ὦ Τρισμέγιστε. 
"EPM. οὕτω βούλομαί σε νοεῖν καὶ περὶ τῶν 
15 τριάκοντα ξξ δεχανῶν μεμνημένον ἐκείνων, ἵνα εὐ- 
γνωστός σοι καὶ ὁ περὶ τούτων λόγος γένοιτο. 
"AEK. μέμνημαι ὦ πάτερ. 
'EPM. ἔφαμέν zov, ὦ τέκνον, περιεκτικὸν τῶν 
ἁπάντων εἶναι σῶμα᾽ ἐννόησον οὖν καὶ αὐτοῦ ὥσπερ 
2) κυκλοειδὲς σχῆμα καὶ γὰρ οὕτως ἔχει τὸ πᾶν. 
"AXK. τοιοῦτον σχῆμα νοῶ οὕτως ὡς λέγεις ὦ 
πάτερ. 
'EPM. ὑπὸ δὲ τὸν κύχλον τοῦ σώματος τούτου 
τετάχϑαι τοὺς τριάκοντα ξξ δεκανούς, μέσους τοῦ 
25 παντὸς κύκλου καὶ τοῦ ξῳδιακοῦ, διορέξοντας ἀμφο- 

τέρους τοὺς κύκλους, καὶ ὥσπερ ἐκεῖνον μὲν xovgí- [472] 
ξοντας τὸν ξωδιακὸν καὶ καϑορίξζοντας, συμφερομέ- 
vovg τοῖς πλάνησι, καὶ ἰσοδυναμεῖν τῇ τοῦ παντὸς 
φορᾷ κατὰ τὸ ἐναλλὰξ τοῖς ἑπτά. καὶ τὸ uiv περι- 

30 δχτικὸν ἐπέχειν σῶμα, ἔσχατον γὰρ ἂν ἦν ἐν τῇ φορᾷ 
αὐτὸ καϑ᾽ αὑτό, ἐν τῷ πάσχειν. ἐπισπεύδειν δὲ τοὺς 
ἑπτὰ ἄλλους κύκλους διὰ τὸ βραδυτέραν κίνησιν κι- 


1 STOB. ECL. PHYS. 9 
; 


wo» δ᾽ 


130 IS2ANNOT ZTOBAIOT Li». 1 


νεῖσϑαι τοῦ παντὸς κύκλου. ὥσπερ ovv ἀνάγκη αὖ- 
τοὺς κινεῖσθαι, καὶ τὸν τοῦ παντός. νοήσωμεν οὖν 
καὶ αὐτῶν τῶν ἑπτὰ καὶ τοῦ παντὸς τοῦ κύκλου, 
μᾶλλον δὲ τῶν ἐν κόσμῳ ἁπάντων, ὡσπερεὶ φύλακας 
αὐτοὺς περιέστασϑαι πάντα συνέχοντας καὶ τηροῦν- 5 
τας τὴν τῶν πάντων εὐταξίαν. 

"AXK. οὕτω γὰρ νοῶ πάτερ ἐξ ὧν λέγεις. 

ἝΡΜ. ἔτι δὲ νόησον Τάτ, ὅτι καὶ ἀπαϑεῖς εἰσιν 
ὧν οἱ ἄλλοι ἀστέρες πάσχουσιν" οὔτε γὰρ ἐπεχόμενοι 
τὸν δρόμον στηρίζουσιν οὔτε κωλυόμενοι ἀναποδίέξου- x 
σιν, ἀλλ᾽ οὐδὲ μὴν ὑπὸ τοῦ φωτὸς τοῦ ἡλίου σκέπον- 


[474] ται, ἅπερ πάσχουσιν οἵ ἄλλοι ἀστέρες. ἐλεύϑεροι δὲ 


(9) 


ὄντες ὑπεράνω πάντων ὥσπερ φύλακες ἀκριβεῖς καὶ 
ἐπίσκοποι τοῦ παντὸς imer: τῷ νυχϑημέρῳ 
τὸ πᾶν. 1 

'"AEK. ág! οὖν καὶ οὗτοι ὦ πάτερ ἔχουσι πρὸς 
ἡμᾶς ἐνέργειαν; 

ἙΡΜ. τὴν μεγίστην ὦ τέκνον. εἰ γὰρ ἐκείνοις 
ἐνεργοῦσι, πῶς οὐ καὶ ἡμῖν: καὶ καϑ' ἕνα ἕκαστον 
καὶ κοινῇ. .. οὕτως ὦ τέκνον τῶν καϑολικῶς πάν- x 
τῶν φυμβνδννιδονας, τῇ ἐνεργείᾳ ἀπὸ τούτων ἐστίν, 
οἷον (ὃ λέγω νόησον) βασιλειῶν μετατροπαὶ πόλεων 
ἐπαναστάσεις λοιμοὶ λιμοὶ ἀ ἀμπώτεις ϑαλάσσης γῆς σει- 
σμοί" οὐδὲν τούτων ὦ τέκνον χωρὶς τῆς τούτων ἔνερ- 
γείας γίγνεται. ἔτι ve πρὸς τούτοις νόησον εἰ γὰρ Ὁ 
οὗτοι μὲν ἐπιστατοῦσιν ἐκείνων ἡμεῖς δὲ καὶ ὑπὸ τοὺς 
ἑπτὰ ἐσμέν, οὐ νοεῖς καὶ εἰς ἡμᾶς τινὰ ἐκείνων φϑά- 
νειν ἐνέργειαν, ἤτοι υἱεῖς αὐτῶν ἢ δι᾽ ἐκείνων; 

'"AEK. τίς ἂν αὐτοῖς εἴη ὦ πάτερ ὁ τοῦ σώματος 
τύπος: 3 

'EPM. τούτους ovv καλοῦσιν ol πολλοὶ δαίμονας" 
οὐδὲ γὰρ ἴδιόν τί ἐστι γένος τὸ τῶν δαιμόνων. οὔτε 

TY 


4J 


MS 91. 5.0. ΦΥΣΙΚΑ 131 


ἄλλα σώματα ἔχοντες ἐξ ἰδίας τινὸς ὕλης ovre ψυχῇ 


κινούμενοι ὥσπερ ἡμεῖς, ἀλλ᾽ ἐνέργειαί εἶσι τῶν τριά- 
κοντα ἕξ τούτων ϑεῶν. ἔτι δὲ πρὸς τούτοις νόησον ὦ 


- Τὰν ἐνέργημα τούτων, ὅτι καὶ εἰς τὴν γῆν σπερματί- 
5 ἕξουσιν ἃς καλοῦσι τάνας, τὰς μὲν σωτηρίους τὰς δὲ 


)As0 Ἵ : L ἐν οὐρανῷ ἰστέ 

ὀλεϑριωτάτας. ἔτι καὶ ἐν οὐρανῷ φερόμενοι ἀστέρες 

) - " M 

γεννῶσιν αὐτοῖς ὑπολειτουργοὺς καὶ ὑπηρέτας καὶ 
z s e , 

στρατιώτας ἔχουσιν. οὗτοι δὲ ὑπ᾿ ἐκείνων μιγνύμενοι 


φέρονται ἐν τῷ αἰϑέρι αἰωρούμενοι τὸν τούτου τόπον. 


10 ἀναπληροῦντες, ὅπως μηδεὶς ἢ ἢ τόπος ἄνω κενὸς ἀστέ- 


ρῶν, συγκοσμοῦντες τὸ πᾶν, ἐνέργειαν ἰδίαν ἔχοντες, 
ὑποτεταγμένην δὲ τὴν τῶν τριάκοντα ἕξ ἐνέργειαν, 
ἐξ ὧν καὶ κατὰ τὰς χώρας φϑοραὶ γίγνονται τῶν ἄλ- 
λῶν ἐμψύχων ζῴων, καὶ ἡ πληϑὺς τῶν λυμαινομένων 


, DL , € - κ,ὶ EY , " e 
15 ξῶων τοὺς καρπούς. ὑπὸ δὲ τούτους ἐστὶν JU καλου- 


μένη ἄρκτος κατὰ μέσον τοῦ ἑῳδιακοῦ ἐξ ἀστέρων 
συγκειμένη ἑπτά, ἔχουσα ἀντίξυγον ἑτέραν ὑπὲρ κε- 
φαλῆς. ταύτης μὲν ἡ ἐνέργειά ἐστι καϑάπερ ἄξονος, 
μηδαμοῦ μὲν δυνούσης μηδὲ ἀνατελλούσης, μενούσης 


- , - , LT 2 , 
20 δὲ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ καὶ περὶ αὐτὸ στρεφομένης, ἐνερ- 


γούσης δὲ τὴν τοῦ ξῳοφόρου κύκλωσιν, παραδιδοῦ- 
σαν τὸ πᾶν τοῦτο ἀπὸ μὲν τῆς νυχτὸς ἡμέρᾳ, ἀπὸ δ᾽ 
ἡμέρας νυκτί. μετὰ δὲ ταύτην ἐστὶν ἄλλος χορὸς ἀστέ- 
ρῶν, οὗς ἡμεῖς προσηγοφιῶν ov κατηξιώσαμεν, οἵ δὲ 


?5 μεϑ᾽ ἡμᾶς μιμησάμενοι μὲν καὶ αὐτοὶ προσηγορίας 


τούτοις ϑήσονται. κάτωϑεν δὲ τῆς σελήνης εἰσὶν ἕτε- 


[476] 


(0) 


go, ἀστέρες φϑαρτοὶ ἀργοὶ πρὸς ὀλίγον χρόνον Gvv- [478] 


ἱστάμενοι, εἰς τὸν ὑπὲρ γῆς ἀέρα ἐξ αὐτῆς τῆς γῆς 
ἀναϑυμιώμενοι, ovg καὶ ἡμεῖς ὁρῶμεν διαλυομένους, 


80 τὴν φύσιν ὁμοίαν ἔχοντας τοῖς ἀχρήστοις τῶν ἐπὶ γῆς 


ξῴων. ἐπὶ ἕτερον δὲ οὐδὲν γίγνεται ἢ ἵνα μόνον 
φϑαρῇ, οἷον τὸ τῶν μυιῶν γένος καὶ τῶν ψυλλῶν καὶ 
9* 


132 ΙΦΑΝΝΟΥ ZTOBAIOT Lin. 1 


- , - v - e , Α M 
τῶν σκωλήκων καὶ τῶν ἄλλων τῶν ὁμοίων. καὶ γὰρ 
"5 4 M L4 e i » - , , , 
ἐκεῖνα ὦ Tot οὔτε ἡμῖν οὔτε τῷ κοσμῷ χρήσιμα ἐστι, 
EJ - 
τοὐναντίον δὲ λυπεῖ ἐνοχλοῦντα, παρακολουϑήματα 
Ovtc τῆς φύσεως, καὶ κατὰ τὸ περισσὸν τὴν γένεσιν 
ἔχοντα᾽ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ oí ἀπὸ τῆς γῆς ἀνα- 
ϑυμιώμενοι ἀστέρες τὸν μὲν ἄνω τόπον οὐ καταλαμ- 


σι 


, 3 -"Ὕ , £F , 3 , 
βανουσιν, ἀδυνατοῦσι yag, ὡς κατωϑὲν «viOvtsg. 


πολὺ δὲ τὸ ἐμβριϑὲς ἔχοντες, ἑλκόμενοι κάτω ὑπὸ τῆς 
ἰδίας ὕλης διαχέονται ταχέως, καὶ διαλυϑέντες πέ- 
πτουσι πάλιν εἰς γῆν, μηδὲν ἐνεργήσαντες ἢ μόνον 
ὀχλήσαντες τῷ ὑπὲρ γῆν ἀέρι. ἕτερόν ἐστι γένος ὦ 
Tav τὸ τῶν καλουμένων κομητῶν, κατὰ καιρὸν ἐπι- 
φαινομένων καὶ πάλιν μετὰ χρόνον ὀλίγον ἀφανῶν 
γινομένων, μήτε ἀνατελλόντων μήτε δυνόντων μήτε 
διαλυομένων" οἵτινες φανεροὶ ἄγγελοι καὶ κήρυκες 
καϑολικῶν ἀποτελεσμάτων γίγνονται μελλόντων ἔσε- 
σϑαι" οὗτοι δὲ τὸν τόπον ἔχουσιν ὑπὸ τὸν κύκλον τὸν 
τοῦ ἡλίου. ἐπὰν οὖν μέλλῃ τι τῷ κόσμῳ συμβαίνειν 
οὗτοι φαίνονται, φανέντες δὲ ὀλίγας ἡμέρας πάλιν 


[480] ὑπὸ τὸν κύκλον ἐλϑόντες τοῦ ἡλίου ἀφανεῖς μένουσιν 


ἐν τῷ ἀπηλιώτῃ φανέντες, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ βορρᾷ, ἄλ- 
λοι δὲ ἐν τῷ λιβί, ἄλλοι δὲ ἐν τῷ νότῳ" μάντεις δὲ 
τούτους προσηγορεύσαμεν. καὶ ἀστέρων ἥδε φύσις. 
ἀστέρες δὲ ἄστρων διαφορὰν ἔχουσιν" ἀστέρες μὲν 


20 


γάρ εἰσιν οἱ ἐν τῷ οὐρανῷ αἰωρούμενοι., ἄστρα δὲ τὰ ?5 


ἐγκείμενα ἐν τῷ σώματι τοῦ οὐρανοῦ, συμφερόμενα 
LY - , - v , , , 

δὲ τῷ οὐρανῷ, ἐξ ὧν δώδεκα ξῴδια προσηγορεύσαμεν. 

ὁ ταῦτα μὴ ἀγνοήσας ἀκριβῶς δύναται νοῆσαι τὸν 

ϑεόν, εἰ δὲ καὶ τολμήσαντα δεῖ εἰπεῖν, [ἔξεστι] καὶ 

αὐτόπτην γενόμενον ϑεάδασϑαι καὶ ϑεασάμενον μα- 

κάριον γενέσϑαι. 


80 


- 


Ww 


CAP.21.8.9.cApP.22.s.1. | QTZIKA 133 


"AEK. μακάριος ὡς ἀληϑῶς c πάτερ ὁ τοῦτον 
ϑεασάμενος. 
ἙΡΜ. ἀλλ᾽ ἀδύνατον ὦ τέκνον τὸν ἐν σώματι 
τούτου εὐτυχῆσαι. δεῖ δὲ προγυμνάξειν αὑτοῦ τινα 
i5. ^ , e » , eu 5 ς 
δ τὴν ψυχὴν ἐνθάδε, ἵνα ἐκεῖ γενομένη, ὅπου αὐτὴν 
ἔξεστι ϑεάσασϑαι, ὁδοῦ μὴ σφαλῇ. ὅσοι δὲ ἄνϑρωποι 
φιλοσώματοί εἰσιν, οὗτοι οὐκ ἄν ποτε ϑεάσαιντο τὴν 
- - 17:9 -» ?* , , kl 
TOU καλοῦ καὶ ἀγαϑοῦ οψιν. οἷον γάρ ἐστι κάλλος ὦ 
τέχνον τὸ μήτε σχῆμα μήτε χφώμα μήτε σώμα ἔχον; 
ι.᾽4ΣΚ. ei δ᾽ ἄν τι ὦ πάτερ χωρὶς τούτων καλόν: 
'EPM. μόνος ὃ ϑεός, ὦ τέχνον, μᾶλλον δὲ τὸ μεῖ- 
ξόν τι 0v , τοῦ ϑεοῦ τὸ ὄνομα. 


Κεφ. κβ΄. 
ΠΕΡῚ ΤΑΞΕΩΣ TOT KOZMOT ΚΑΙ ΕἸ ἝΝ TO ΠΑΝ. 


15 dE iesus 
Παρμενέδης στεφάνας εἶναι περιπεπλεγμένας 
ἐπαλλήλους, τὴν μὲν ἐκ τοῦ ἀραιοῦ τὴν δὲ ἐκ τοῦ πυ- 
κνοῦ, μικτὰς δὲ ἄλλας ἐκ φωτὸς καὶ σχότους μεταξὺ 
τούτων᾽ καὶ τὸ περιέχον δὲ πάσας τείχους δίκην στε- 
3 ρεὸν ὑπάρχειν, ὑφ᾽ ᾧ πυρώδης στεφάνη" καὶ τὸ με- 
σαίτατον πασῶν περὶ ὃν πάλιν πυρώδης" τῶν δὲ συμ- 
μιγῶν τὴν μεσαιτάτην ἁπάσαις τοκέα πάσης κινήσεως 
καὶ γενέσεως ὑπάρχειν, ἥντινα καὶ δαίμονα καὶ κυ- 
βερνῆτιν καὶ κληροῦχον ἐπονομάξει δίκην τε καὶ ἀνά- 
25 γκην. καὶ τῆς μὲν γῆς τὴν ἀπόκρισιν εἶναι τὸν ἀέρα 
διὰ τὴν βιαιοτέραν αὐτῆς ἐξατμισϑέντα πίλησιν, τοῦ 
δὲ πυρὸς ἀναπνοὴν τὸν ἥλιον καὶ τὸν γαλαξίαν κύ- 
κλον, συμμιγῆ δ᾽ ἐξ ἀμφοῖν εἶναι τὴν σελήνην τοῦ v 
ἀέρος καὶ τοῦ πυρός. περιστάντος δὲ ἀνωτάτω πάν- 


[482] 
1 


[484] 
(91) 


134 IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟῪ Lis. 1 


τῶν τοῦ αἰϑέρος, ὑπ᾽ αὐτῷ τὸ πυρῶδες ὑποταγῆναι 
τοῦϑ᾽ ὕπερ κεκλήκαμεν οὐρανόν, ὑφ᾽ o ἤδη τὰ πε- 
ρίγεια. 

[4800 Ζριστοτέλη ς πρῶτον αἰϑέρα ἀπαϑῆ, πέμπτον 
τι σῶμα, μεϑ᾽ ὃν παϑητὰ πῦρ ἀέρα ὕδωρ τελευταίαν s 
δὲ γῆν. περιέχεσϑαι δὲ ταῦτα ὑπὸ τοῦ αἰϑέρος, ἔνϑα 
τὰ ϑεῖα διανενεμημένα κατὰ σφαίρας ἵδρυται τῶν λε- 

^. γομένων ἀπλανῶν τε καὶ πλανωμένων ἀστέρων. ὅσας 
δὲ εἶναι τὰς σφαίρας, τοσούτους ὑπάρχειν καὶ τοὺς 
κινοῦντας ϑεοὺς ταύτας, ὧν μέγιστον τὸν πάσας Ζπε- 10 
ριέχοντα, ξῷον ὄντα λογικὸν καὶ μακάριον, συνξκτι- 
κὸν καὶ προνοητικὸν τῶν οὐρανίων. συνεστάναι δὲ 
τὰ ἄστρα καὶ τὸν οὐρανὸν ἐκ τοῦ αἰϑέρος, τοῦτον δ᾽ 
οὔτε βαρὺν οὔτε κοῦφον, οὔτε γεννητὸν οὔτε φϑαρ- 
τόν, οὔτε αὐξόμενον οὔτε μειούμενον εἰς ἀεὶ διαμέ -10 
νειν ἄτρεπτον καὶ ἀναλλοίωτον πεπερασμένον καὶ 
σφαιροειδῆ καὶ ἔμψυχον κινούμενον περὶ τὸ μέσον 
ἐγκυκλίως. 

[488] Φιλόλαος πῦρ ἐν μέσῳ περὶ τὸ κέντρον, ὅπερ 
ἑστίαν τοῦ παντὸς καλεῖ καὶ Διὸς οἶκον καὶ μητέρα 9 
ϑεῶν ; βωμόν τε καὶ συνοχὴν καὶ μέτρον φύσεως. καὶ 
πάλιν πῦρ ἕτερον ἀνωτάτω τὸ περιέχον. πρῶτον δ᾽ 
εἶναι φύσει τὸ μέσον, περὶ δὲ τοῦτο δέκα σώματα ϑεῖα 
χορεύειν, οὐρανόν, πλανήτας, μεϑ' οὗς ἥλιον, ὑφ᾽ ᾧ 

- σελήνην, ὑφ᾽ ἡ τὴν γῆν, ὑφ᾽ 1 τὴν ἀντίχϑονα, ue 25. 
ἃ σύμπαντα τὸ πῦρ ἑστίας περὶ τὰ κέντρα τάξιν ἐπέ- 
χον. τὸ μὲν οὖν ἀνωτάτω μέρος τοῦ περιέχοντος, ἐν 

[490] ᾧ τὴν εἰλικρένειαν εἶναι τῶν στοιχείων, ὄλυμπον κα- 

A PS M - 47 , e 1 
λεῖ, τὰ δὲ ὑπὸ τὴν τοῦ ὀλύμπου φοράν, ἐν ᾧ vovg 
πέντε πλανήτας μεϑ'᾽ ἡλίου καὶ σελήνης τετάχϑαι, 30; 
κόσμον" τὸ δ᾽ ὑπὸ τούτοις ὑποσέληνόν τε καὶ περί- 
γεξιον μέρος, ἐν ᾧ τὰ τῆς φιλομεταβόλου γενέσεως, 


PES s 1.2. DTXIKA 135 


οὐρανόν. καὶ περὶ μὲν τὰ τεταγμένα τῶν μετεώ- 
ρῶν γίγνεσϑαι τὴν σοφίαν, περὶ δὲ τὰ γενόμενα τῆς 
ἀταξίας τὴν ἀρετήν, τελείαν μὲν ἐκείνην ἀτελῆ δὲ 
ταύτην. 

Δεύκιππος καὶ Δημόκριτος χιτῶνα κύκλῳ 
καὶ ὑμένα περιτείνουσι τῷ κόσμῳ, διὰ τῶν ἀγκιστρο- 
εἰδῶν ἄστρων συμπεπλεγμένον. 

'Ezxíxov eos ἐνίων μὲν κὅσμων ἀραιὸν τὸ πέρας 
ἐνίων δὲ πυκνόν, καὶ τούτων τὰ μέν τινα κινούμενα 


10 τὰ δὲ ἀκίνητα. 


Πλάτων τὸν ὁρατὸν κόσμον γεγονέναι παρά- 
δειγμα τοῦ νοητοῦ κόσμου. τοῦ δὲ ὁρατοῦ προτέραν 
μὲν τὴν ψυχήν, μετὰ δὲ ταύτην τὸ σωματοειδές, τὸ ἐκ 
πυρὸς μὲν καὶ γῆς πρῶτον, ὕδατος δὲ καὶ ἀέρος δεύ- 


15 τερον. λέγει γοῦν ἐν Τιμαίῳ οὕτως “τῶν δὲ δὴ τετ- 
“τάρων ἕν ὅλον ἕκαστον εἴληφεν ἡ τοῦ κόσμου σύστα- 
“σιρ᾽ ἐκ γὰρ πυρὸς παντὸς ὕδατός τε καὶ ἀέρος καὶ 
[ . , $5 ^ , DRY 3 

γῆς ξυνέστησεν αὐτὸν ὁ ξυνιστάς, μέρος οὐδὲν οὐ- 
“δενὸς οὐδὲ δύναμιν ἔξωϑεν ὑπολείπων, τάδε δια- 
ee - P er o eu , - 

3) νοηϑείς, πρῶτον μὲν ἵνα oÀov οτι μάλιστα ξῷον τέ- 


“λειον ἐκ τελείων τῶν μερῶν él, πρὸς δὲ τούτοις ἕν, 
(δ, 3 e e » - 
ἅτε οὐχ ὑπολελειμμένων ἐξ ὧν ἄλλο τοιοῦτον γέ- 


ec “ἊΨ 59 
; voit. ἄν. 


Ὅμηρος τὸν αἰϑέρα τοῦ ἀέρος ὑψηλότερον εἶναί 
φησιν, εἴρηκε δὲ οὕτως 
εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περιμήκετον. ἢἣ τότ᾽ ἐν Ἴδῃ 
μακροτάτη πεφυυῖα δι᾽ ἠέρος αἰϑέρ᾽ ἵκανεν. 
ἐπέκεινα δὲ τοῦ αἰϑέρος τὸν οὐρανὸν ὑπάρχειν ἀπε- 


3s» φήνατο᾽ λέγει γὰρ τοιῶσδε 


ὡς οἵ μὲν μάρναντο, σιδήρειος δ᾽ ὀρυμαγδὸς 
χάλκεον οὐρανὸν ἧκε δι᾽ αἰϑέρος ἀτρυγέτοιο. 


[492 


(92) 


136 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


ἐπὶ πᾶσι δὲ τὸν OÀvuzov ὑπάρχειν κατ᾽ ἐξοχήν τινα 
καὶ ϑειότητα, φησὶ γὰρ οὕτως 
[94] ἠερέη δ᾽ ἀνέβη μέγαν οὐρανὸν οὔλυμπόν τε. 
τὸ γὰρ ἀπωτάτω τῆς γῆς καὶ μήτε τὴν σκιὰν αὐτῆς 
μήτε τὰς ἀναϑυμιάσεις προσδεχόμενον ὡς ἀειλαμπὲς 5 
καὶ ὁλολαμπὲς ὄλυμπον οἵ παλαιοὶ προσηγόρευσαν. 
τοῦτο δὲ καὶ δι᾿ αὐτῶν δηλοῦται ἐν οἷς φησι τοιῶσδε 
οὔλυμπόνδ᾽ , ὅϑι φασὶ ϑεῶν ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ 
ἔμμεναι, οὔτ᾽ ἀνέμοισι τινάσσεται οὔτε ποτ᾽ ὄμβρῳ 
δεύεται, οὐδὲ χιὼν ἐπικίδναται, ἀλλὰ μάλ᾽ αἴϑρη 1 
πέπταται ἀννέφελος. λευκὴ δ᾽ ἐπιδέδρομεν αἴγλη. 


. 


Ἐμπεδοκλῆς κόσμον ἕνα. οὐ μέντοι τὸ πᾶν εἷ- 
ναι τὸν κόσμον, ἀλλ᾽ ὀλίγον τι τοῦ παντὸς μέρος, τὸ 
δὲ λοιπὸν ὕλην. 15 
[496] Οἱ μὲν οὖν ἀπὸ τῆς στοᾶς ἕνα κόσμον ἀπε- 

φήναντο, ὃν δὴ καὶ τὸ πᾶν ἔφασαν εἶναι τὸ σωμα- 
τικόν. | 

Μητρόδωρος ὃ καϑηγητὴς Ezixovgov φησὶν 
ἄτοπον εἶναι ἐν μεγάλῳ πεδίῳ ἕνα στάχυν γεννηϑῆ- v 
ναι καὶ ἕνα κόσμον ἐν τῷ ἀπείρῳ. ὅτι δὲ ἄπειροι κατὰ 
τὸ πλῆϑος, δῆλον ἐκ τοῦ ἄπειρα τὰ αἴτια εἶναι. εἰ γὰρ 
ὁ κόσμος πεπερασμένος, τὰ δ᾽ αἴτια πάντα ἄπειρα ἐξ 
ὧν ὅδε ὁ xóGuog γέγονεν, ἀνάγκη ἀπείρους εἶναι. 
ὕπου γὰρ τὰ αἴτια πάντα, ἐχεῖ καὶ τὰ ἀποτελέσματα. 35 
αἴτια δὲ ἤ ἤτοι αἱ ἄτομοι ἢ τὰ στοιχεῖα. | 

Θαλῆς Πυϑαγόφας Ἐμπεδοκλῆς Ἔχφαντος Παρ- 
μενίδης Μέλισσος Ἡράκλειτος ᾿Δἀναξαγόρας Πλάτων 
᾿Δριστοτέλης Ζήνων ἕνα τὸν κόσμον. 

᾿ἀναξίμανδρος ᾿Δναξιμένης ᾿Αρχέλαος ἔξενο- 80 
φάνης “ιογένης “εύκιππος “ημόκριτος Ἐπίχουρος 

[498] ἀπείρους κόσμους ἐν τῷ ἀπείρῳ κατὰ πᾶσαν περιαγω- 


|. 


CAP. 22. 8.2. 9. cA P. 23. QTXIKA 137 


γήν. τῶν δ᾽ ἀπείρους ἀποφηναμένων τοὺς κόσμους 
᾿ἀναξίμανδρος τὸ ἴσον αὐτοὺς ἀπέχειν ἀλλήλων, 

. Ἐπίέκουρος ἄνισον εἶναι τὸ μεταξὺ τῶν κόσμων 
διάστημα.. 

5 Πλάτων ἕνα τὸν κόσμον ἀπεφήνατο" λέγει γὰρ 
ἐν τῷ «Τιμαίῳ οὕτως “πότερον οὖν ὀρϑῶς ἕνα οὐρα- 
νὸν προσειρήκαμεν ἢ πολλοὺς καὶ ἀπείρους λέγειν ἦν 
ὀρϑότερον; ἕνα᾽ εἴπερ κατὰ τὸ παράδειγμα δεδη- 
μιουργημένος ἔσται. τὸ γὰρ περιέχον πάντα ὑπόσα 

τὸ νοητὰ ξῷα μεϑ᾽ ἑτέρου δεύτερον οὐκ ἄν ποτε εἴη. 
πάλιν γὰρ ἂν ἕτερον εἶναι τὸ περὶ ἐκείνω δέοι ξῷον, 
οὗ μέρος ἂν εἴτην ἐκείνω" καὶ οὐχ ἂν ἔτι ἐκείνοιν, 
ἀλλ᾽ ἐκείνῳ τῷ περιέχοντι τόδ᾽ ἂν ἀφωμοιωμένον λέ- 
γοιτο ὀρϑότερον. ἵνα οὖν τόδε κατὰ τὴν μόνωσιν 

15 ὅμοιον ἡ τῷ παντελεῖ ξώῳ, διὰ ταῦτα οὔτε δύο οὔτε 
ἀπείρους ἐποίησεν ὁ ποιῶν κόσμους, ἀλλ᾽ εἷς ὅδε 
μονογενὴς οὐρανὸς γεγονὼς ἔστι τε καὶ ἔτι ἔσται." 


Κεφ. xy. 
ΠΕΡῚ ΤῊΣ ΟΥ̓ΡΑΝΟΥ͂ ΟΥ̓ΣΙΑΣ ΚΑΙ AIAIPEZEQX. [500] 


᾿Δναξιμένη ς καὶ Παρφμενέδης τὴν περιφο- 

| iv τὴν ἐξωτάτω τῆς γῆς εἶναι τὸν οὐρανόν. 
Ἐμπεδοκλῆς στερέμνιον εἶναι τὸν οὐρανὸν ἐξ (53) 
ἀέρος παγέντος ὑπὸ πυρὸς κρυσταλλοειδῶς , τὸ πυρῶ- 

δὲς καὶ τὸ ἀερῶδες ἐν ἑκατέρῳ τῶν ἡμισφαιρίων πε- 
φιέχοντα. 

! ᾿Δἀναξίέμανδρος ἐκ ϑερμοῦ καὶ ψυχροῦ ul- 

| ygaog. 

| — Παρμενέδης Ἡράκλειτος Στράτων Ζήνων πύ- 
.Quvov εἶναι τὸν οὐρανόν. 


^ 138 ISANNOT ZTOBAIOYT - Lis. 1 


᾿Δριστοτέλης ἐκ πέμπτου σώματος. λέγει γοῦν 

[502] ἐν τοῖς περὶ τῆς φυσικῆς ἀκροάσεως καὶ οὐρανοῦ λό- 

γοις οὕτως᾽ συνεστάναι δὲ τὰ ἄστρα καὶ τὸν οὐρανὸν 

ἐκ τοῦ αἰϑέρος᾽ τοῦτον δὲ οὔτε βαρὺν οὔτε κοῦφον, 

οὔτε γεννητὸν οὔτε φϑαρτόν, οὔτε αὐξόμενον οὔτε 

μειούμενον εἰς ἀεὶ διαμένειν ἄτρεπτον καὶ ἀναλλοίω- 

τον, πεπερασμένον καὶ σφαιροειδῆ καὶ ἔμψυχον, κι- 
νούμενον περὶ τὸ μέσον ἐγκυκλίως. 

Θαλῆς Πυϑαγύόρας καὶ οἵ ἀπ᾽ αὐτοῦ, μεμερί- 
σϑαι τὴν τοῦ παντὸς οὐρανοῦ σφαῖραν εἰς κύκλους τι 
πέντε, οὖς τινας προσαγορεύουσι ξώνας᾽ καλεῖται δ᾽ 
αὐτῶν ὃ μὲν ἀρκτικός τε καὶ ἀειφανής, ὃ δὲ ϑερινὸς 
τροπικός, ὃ δὲ ἰσημερινός, ὃ δὲ χειμερινὸς τροπικός, 
ὃ δὲ ἀνταρκχτικός τε καὶ ἀφανής. λοξὸς δὲ ἐν τοῖς τρισὶ 
μέσοις. ὁ καλούμενος ξῳδιακὸς ὑποβέβληται, παρα- 18 
ψαύων τῶν μέσων τριῶν. πάντας δὲ αὐτοὺς ὁ με- 
σημβρινὸς πρὸς ὀρϑὰς ἀπὸ τῶν ἄρκτων ἐπὶ τὸ ἀντι- 
κρὺ τέμνει. 

Πυϑαγόρας πρῶτος ἐπινενοηκέναι λέγεται τὴν 
λόξωσιν τοῦ ξῳδιακοῦ κύκλου" ἥντινα Οἰνοπέδης o» 
Χῖος ἐπίνοιαν ὡς ἰδίαν σφετερίξεται. 


σι 


Κεφ. κδ΄. 


[900] ΠΕΡῚ ΟΥ̓ΣΙΑΣ ΑΣΤΡΩΝ ΚΑΙ ΣΧΗΜΆΤΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΣ 
TE ΚΑΙ ἘΠΙΣΗΜΑΣΙΑΣ. 


Θαλῆς γεώδη μέν, ἔμπυρα δὲ τὰ ἄστρα. , 

Ἐμπεδοκλῆς πύρινα ἐκ τοῦ πυρώδους, ὅπερ. 
ὁ ἀἰϑὴρ ἐν ἑαυτῷ περιέχων ἐξανέλαμψε ἤτοι ἐξέϑλιψε 
κατὰ τὴν] πρώτην διάκρισιν" καὶ τοὺς pn ἀπλανεῖς 


d 
" 


d 


, 


OAP. 23. cAP. 24, QTXIKA 139 


ἀστέρας συνδεδέσϑαι τῷ κρυστάλλῳ, τοὺς δὲ πλανή- 
τας ἀνεῖσϑαι. 

᾿ἀναξαγόρας τὸν περικείμενον αἰϑέρα πύρι- [508] 
vov μὲν εἶναι κατὰ τὴν οὐσίαν, τῇ δὲ εὐτονίᾳ τῆς πε- 
5 ριδινήσεως ἀναρπάσαντα πέτρους ἀπὸ τῆς γῆς καὶ 
καταφλέξαντα τούτους ἠστερωκέναι" ἀπ᾿ ἀνατολῶν 
0$ ἐπὶ δυσμὰς φέρεσϑαι πάντας τοὺς ἀστέρας. 

4Διογένης κισηροειδὴ τὰ ἄστρα, διαπνοίας δὲ 
αὐτὰ νομίζει τοῦ κόσμου, εἶναι δὲ διάπυρα" συμ- 
περιφέρεσϑαι δὲ τοῖς φανεροῖς ἄστροις. ἀφανεῖς λί- 
ϑους, καὶ παρ᾽ αὐτὸ τοῦτ᾽ ἀνωνύμους᾽" πίπτοντα δὲ 
“πολλάκις ἐπὶ τῆς γῆς σβέννυσϑαι, καϑάπερ τὸν ἐν 
Αἰγὸς ποταμοῖς πυρωδῶς κατενεχϑέντα ἀστέρα πέ- 
| TQLVOV. 
5 —Z«quóxgurog zévgovg' xol πρῶτα μὲν τὰ 
ἀπλανῆ, μετὰ δὲ ταῦτα τοὺς πλανήτας. 

"Aog éAnog μύδρους ἔφησεν εἶναι τοὺς ἀστέρας, [510] 
διαπύρους δέ. 

᾿ναξέμαν δρος πιλήματα ἀέρος τροχοειδῆ, πυ- 
φὸς ἔμπλεα, κατά τι μέρος ἀπὸ στομίων ἐκπνέοντα 
φλόγας" καὶ ἀνωτάτω μὲν πάντων τὸν ἥλιον τετά- 
χϑαι, μετ᾽ αὐτὸν δὲ τὴν σελήνην" ὑπὸ δὲ αὐτοὺς τὰ 
πλανῆ τῶν ἄστρων καὶ τοὺς πλανήτας. 

Μητρόδωρος ὁμοίως περὶ σχήματος τῶν ἀστέ- 
ὧν καὶ αὐτὸς ἀπεφήνατο. 

Παρμενέδης καὶ Ἡράκλειτος πιλήματα πυ- 
ὃς τὰ ἄστρα" τρέφεσϑαι δὲ τοὺς ἀστέρας ἐκ τῆς ἀπὸ 
ἧς ἀναϑυμιάσεως. 

᾿ἀναξιμένης πυρίνην μὲν τὴν φύσιν τῶν ἀστέ- 
φῶν, περιέχειν δέ τινα καὶ γεώδη σώματα συμπερι- 
δρόμενα τούτοις ἀόρατα᾽ ἥλων δὲ δίκην καταπεπη- 
ἕναι τὰ ἄστρα ἱτῷ κρυσταλλοειδεῖ" τὰς δ᾽͵ ἐπισημα- 


140 ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΌΒΑΙΟΥ 118.1 


σίας γίγνεσϑαι διὰ τὸν ἥλιον μόνον" οὐχ ὑπὸ τὴν γῆν 
δέ, ἀλλὰ περὶ αὐτὴν στρέφεσϑαι τοὺς ἀστέρας. 

(54) Πλάτων ἐκ μὲν τοῦ πλείστου μέρους zvgívovg, 

[512] μετέχοντας δὲ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων" κοινῶς δὲ 
τὸν χόσμον ὅλον καὶ τὰ ἄστρα ἐξ αὑτοῦ τρέφεσϑαι. 
καὶ πρῶτον μετά γε τὴν τῶν ἀπλανῶν ϑέσιν φαίνοντα 
λεγόμενον τὸν τοῦ Koóvov, δεύτερον φαέϑοντα τὸν 
τοῦ Ζιός, τρίτον πυρόεντα τὸν τοῦ 4gsog, τέταρτον 
ἑωσφόρον τὸν τῆς ᾿ἀφροδίτης, πέμπτον στίλβοντα τὸν 
τοῦ Ἑρμοῦ, ἕκτον ἥλιον, ἕβδομον σελήνην. τὰς δὲ 
ἐπισημασίας τάς τε χειμερινὰς καὶ τὰς ϑερινὰς κατὰ 
τὰς τῶν ἄστρων ἐπιτολᾶς τε καὶ δυσμὰς γίγνεσθαι. 

᾿ἀριστοτέλης ἐκ τοῦ πέμπτου σώματος γεγε- 

νῆσϑαι τὰ ἄστρα᾽ μὴ δεῖσϑαι δὲ τὰ οὐράνια τροφῆς, 
οὐ γὰρ φϑαρτὰ ἀλλ᾽ ἀίδια εἶναι" πάντα δὲ κινεῖσϑαι, 
τὰ μὲν πρὸς ἡμῶν καλούμενα πλανήτας ὑπὸ τὸν £o- 
διακὸν κύκλον λοξὸν ὄντα καὶ τῶν τροπικῶν ἐφαπτό- 
μενον, τὰ δὲ ἀπλανῆ ἀπὸ τοῦ ἀεὶ φανεροῦ παρήκοντα 
μέχρι τοῦ ἀφανοῦς" οὐκ ὀλίγα δὲ αὐτῶν τῆς γῆς εἷ- 
ναι μείζονα... 

Ξενοφάνης ἐκ νεφῶν μὲν zexvoouévov* σβεν- 

[514] νυμένους δὲ x«9' ἑκάστην ἡμέραν ἀναξωπυρεῖν vv- 
κτῶρ καϑάπερ τοὺς ἄνϑρακας. τὰς γὰρ ἀνατολὰς καὶ 
τὰς δύσεις ἐξάψεις εἶναι καὶ σβέσεις" τοὺς δ᾽ ἐπὶ τῶν 
πλοίων φαινομένους οἷον ἀστέρας, οὗς καὶ Ζιοσκού- 
ρους καλοῦσί τινες, νεφέλια εἶναι, κατὰ τὴν ποιὰν 
κίνησιν παραλάμποντα. 

Ἡρακλείδης καὶ οἵ πυϑαγόρϑδεοι ἕκαστον 
τῶν ἀστέρων κόσμον ὑπάρχειν, γῆν περιέχοντα ἀέρα, 
τὲ ἐν τῷ ἀπείρῳ αἰϑέρι. ταῦτα δὲ τὰ δόγματα ἐν toig. 
Ὀρφικοῖς φέρεσϑαι, κοσμοποιοῦσι γὰρ unit d τῶ 
ἀστέρων... 


CAP. 24. QTXIKA 141 


Ἐπίκουρος οὐδὲν ἀπογινώσκει τούτων, ἐχόμε- 
vog τοῦ ἐνδεχομένου. 

Ξενοκράτης κατὰ μιᾶς ἐπιφανείας οἴεται κεῖ- 
ὄϑαι τοὺς ἀστέρας, ol δ᾽ ἄλλοι στωϊκοὶ πρὸ τῶν ἕτέ- [016] 

5 ρῶν τοὺς ἑτέρους ἐν ὕψει καὶ βάϑει. 

Τῶν μαϑηματικῶν τινὲς μὲν ὡς Πλάτων φα- 
σὶν εἶναι τὴν τάξιν τῶν ἀστέρων, τινὲς δὲ μέσον πάν- 
τῶν τὸν ἥλιον, ταυτὸ δὲ πεπονϑέναι τῷ ἑωσφόρῳ τὸν 
στίλβοντα, ἰσοδρομεῖν δὲ αὐτοὺς τῷ ἡλίῳ καὶ συμ- 

0 περιφέρεσϑαι αὐτῷ" καὶ τότε μὲν προανατέλλοντα 
ἑωσφόρον φαίνεσϑαι, τότε δ᾽ ἐπικαταδυόμενον ὃ ἔσπε- ! 

|» gov καλεῖσθαι" τοὺς δὲ πλανήτας τοῖς ἀπλανέσιν ἀπὸ 
δυσμῶν ἐπ᾽ ἀνατολὰς ἀντιφέρεσϑαι. τοῦτο δὲ συνο- 
μολογεῖ καὶ ᾿Δλκμαίων. 

᾿Δριδστοτέλης δὲ ὑπὸ τῶν σφαιρῶν ὑφ᾽ ὧν ἕκα- 
στα συμβέβηκε, καὶ Δναξέμανδρος ὑπὸ τῶν xv- 
. «Àcov καὶ τῶν σφαιρῶν, ἐφ᾽ ὧν ἕκαστος βέβηκε, φέ- 
ρεσϑαι. 


Οἱ μὲν ἄλλοι ἰστωϊκοὶ] σφαιρικοὺς αὐτούς, 
2) Κλεάνϑης δὲ κωνοειδεῖς. 

Παρμενίδης πρῶτον μὲν τάττει τὸν ÉQov , τὸν [518] 
αὐτὸν δὲ νομιξόμενον ὑπ᾽ αὐτοῦ καὶ ἕσπερον, ἐν τῷ 
᾿αἰϑέρι" μεϑ' ὃν τὸν ἥλιον, ὑφ᾽ ᾧ τοὺς ἐν τῷ πυρώδει 
ἀστέρας. ὅπερ οὐρανὸν καλεῖ. 

Μητρόδωρος ἅπαντας τοὺς ἀπλανεῖς ἀστέρας 
ὑπὸ τοῦ ἡλίου προσλάμπεσϑαι.. 

Στράτων καὶ αὐτὸς τὰ ἄστρα ὑπὸ τοῦ αν α φω- 
τίξεσϑαι.. 

Διότιμος Τύριος, 0 διακρίτιος, τὴν αὐτὴν τού- 
τοις εἰσηνέγκατο γνώμην. 

Εὔδοξος καὶ άφατος τὰς ἐπισημασίας κατὰ 


1492 ISANNOT ZTOBAIOT Lims.1: 


τὰς τῶν ἄστρων ἐπιτολὰς γίγνεσϑαι. λέγει γοῦν Ἄρα- | 
τος ἐν τοῖς Φαινομένοις οὕτως 
αὐτὸς γὰρ τά γε σήματ᾽ ἐν οὐρανῷ ἐστήριξεν 
ἄστρα διακρίνας" ἐσκέψατο δ᾽ εἰς ἐνιαυτὸν 
ἀστέρας, οἵ κε μάλιστα τετυγμένα σημαίνοιεν. 5 
"Aóvgov δὲ εἶναί φησιν ὁ Ποσειδώνιος σῶμα 
(55) ϑεῖον ἐξ αἰϑέρος συνεστηκός, λαμπρὸν καὶ πυρῶδες, 
οὐδέποτε ὁτάσιν ἔχον ἀλλ᾽ ἀεὶ φερόμενον ἐγκυκλίως " 
ἰδίως δὲ τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἄστρα λέγεσϑαι" 
[520] διαφέρειν δὲ ἀστέρα ἄστρου" εἰ μὲν γάρ τις ἐστιν V 
ἀστήρ, καὶ ἄστρον ὀνομασϑήσεται δεόντως, οὐ μὴν 
ἀνάπαλιν. 
᾿Δνατολὴν δ᾽ εἶναί φησιν ὁ Χρύσιππος ἐν ταῖς 
φυσικαῖς τέχναις ὑπεροχὴν ἄστρου ὑπὲρ γῆς , δύσιν 
δὲ χρύψιν ἄστρου ὑπὸ γῆν. γίγνεσθαι δὲ ὃ ἅμα τῶν i 
αὐτῶν ἀνατολὴν καὶ δύσιν πρὸς ἄλλους τε καὶ ἄλλους. 
ἐπιτολὴν δ᾽ ἄστρου ἅμα ἡλίῳ ἀνατολήν, δύσιν δὲ τὴν 
ἅμα ἡλίῳ δύσιν. διχῶς γὰρ λέγεσϑαι δύσιν, τὴν μὲν 
κατὰ τὴν ἀνατολὴν τὴν δὲ κατὰ τὴν ἐπιτολήν. κυνὸς 
δ᾽ ἐπιτολὴν ἅμα ἡλέῳ κυνὸς ἀνατολήν, δύσιν δὲ ἅμα ? 
ἡλίῳ κυνὸς ἀπόκρυψιν ὑπὸ γῆν. τὸν δ᾽ ὅμοιον λόγον 
εἶναι καὶ ἐπὶ τῆς πλειάδος. 
᾿Απολλόδωρος ἐν τῷ δευτέρῳ περὶ ϑεῶν πυ- 
ϑαγορείαν εἶναι τὴν περὶ τοῦ τὸν αὐτὸν εἶναι φωσφό- 
ρον τε καὶ ἕσπερον δόξαν. : 


Κεφ. κε΄. 
[522] ΠΕΡῚ ΟΥ̓́ΣΙΑΣ ἭΛΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΈΘΟΥΣ ΣΧΗΜΑΤΟΣ. 
TE ΚΑΙ ΤΡΟΠΩ͂Ν ΚΑΙ ἘἜΚΛΕΙΨΕΩΣ ΚΑΙ 
ΣΗΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΚΙΝΉΣΕΩΣ. 
l £i Ἵ 
Ξενοφάνης ἐκ νεφῶν πεπυρωμένων εἶναι, 
; 


ku 


4 2 


σαν, 24. cap. 30. 5.1. ΦΎΣΙΚΑ 143 


- τὸν ἥλιον, ἔκλειψιν δὲ γίγνεσϑαι κατὰ σβέσιν" ἔτε- 
. gov δὲ πάλιν ταῖς ἀνατολαῖς γίγνεσϑαι. παριστόρηκε 
ο΄ δὲ καὶ ἔκλειψιν ἡλίου ἐφ᾽ ὅλον μῆνα, καὶ πάλιν ἐν- 
ο΄ πελῆ, ὥστε τὴν ἡμέραν νύκτα φανῆναι. 
᾿ 5 Θε όφ φαστος ἐν τοῖς φυσικοῖς γέγραφεν ἐκ πυ- 
(— ριδέων μὲν τῶν συναϑροιξομένων ἐκ τῆς ὑγρᾶς ἀνα- 
᾿ς ϑυμιάσεως, συναϑροιξόντων δὲ τὸν ἥλιον. 
M ᾿ἀναξέμαν δρος κύκλον εἶναι ὀχτὼ καὶ εἰκοσα- [924] 

— πλασίονα τῆς γῆς, ἁρματείῳ τροχῷ παραπλήσιον, 
τὸ ἔχοντα κοίλην περιφέρειαν, πλήρη πυρός, κατὰ μέρος 
ἐκφαίνουσαν διὰ στομίου τὸ πῦρ ὥσπερ διὰ πρηστῆ- 
ρος. καὶ τὸν μὲν ἥλιον ἴσον εἶναι τῇ γῇ᾽ τὸν δὲ κύ- 
᾿ς xAov ἀφ᾽ ov τὴν ἐκπνοὴν ἔχει, καὶ ὑφ᾽ οὗ περιφέρε- 
ται, εἶναι τοῦ προειρημένου μεγέϑους. γίγνεσϑαι δὲ 
35 τὴν ἔκλειψιν τοῦ στομίου τῆς τοῦ πυρὸς ἐκπνοῆς ἀπο- 
"t κλειομένου. | 
4 "Ava ξ ἐμ ἕνης πύρινον ὑπάρχειν τὸν ἥλιον ἀπε- 
ο΄ φήνατο, ὑπὸ πεπυχνωμένου δὲ ἀέρος καὶ ἀντιτύπου 
ἐξωϑούμενα τὰ ἄστρα τὰς τροπὰς ποιεῖσθαι" πλατὺν 
Lm Ó* εἶναι τῷ σχήματι. 
; Παρμενίδης καὶ Μητρόδωρος TAMor 
ὑπάρχειν τὸν ἥλιον. J 

᾿Δἀντιφῶν πῦρ ἐπινεμόμενον μὲν τὸν περὶ τὴν 

᾿ς γῆν ὑγρὸν ἀέρα, ἀνατολὰς δὲ καὶ δύσεις ποιούμενον, 
?5 τῷ τὸν μὲν ἐπικαιόμενον ἀεὶ προλείπειν, τοῦ δ᾽ ὑπο- 
—— vori£ouévov πάλιν ἀντέχεσϑαι. 
ο΄ “Ἡράκλειτος καὶ Ἑκαταῖος ἄναμμα νοερὸν [526] 
᾿ς τὸ ἐκ ϑαλάττης εἶναι τὸν ἥλιον, σκαφοειδῆ δ᾽ εἶναι 
ὑπόκυρτον. γίγνεσϑαι δὲ τὴν ἔκλειψιν κατὰ τὴν τοῦ 

σκαφοειδοῦς στροφήν,, ὥστε τὸ μὲν κοῖλον ἄνω γίγνε- 
| 68a, τὸ δὲ κυρτὸν κάτω, πρὸς τὴν ἡμετέραν ὄψιν" 
- τὸ δὲ μέγεϑος ἔχειν εὖρος ποδὸς pomis 


144 IGANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


AÀuuatcov πλατὺν εἶναι τὸν ἥλιον. 
Οἱ πυϑαγόρειοι σφαιροειδῆ τὸν ἥλιον, ἔκ- 
λειψιν δὲ γίγνεσϑαι σελήνης αὐτὸν ὑπερχομένης. 
2 Πορφυρίου ἐκ τοῦ περὶ ἀγαλμάτων. 


ς » 
Καϑάπερ καὶ ὃ ἥλιος τὸν ἐναντίον τῷ πόλῳ ποιεῖ- 5 


ται δρόμον (ὥσπερ δοκεῖ τὸν οὐρανὸν ὃ ᾿ἥλιος sig 
τἀναντία περιφέρειν) αὐτὸς ἀπὸ δυσμῶν ἐπὶ τὰς ἀνα- 
τολὰς φερόμενος. 
9 xe c» 

(56) ᾿ἀναξαγόρας μύδρον ἢ πέτρον διάπυρον εἶναι 

[028] τὸν ἥλιον τροπὴν δὲ γίγνεσϑαι ἀνταπώσει τοῦ πρὸς 
ταῖς ἄρκτοις ἀέρος, ὃν αὐτὸς συνωϑῶν ἐκ τῆς πυκνώ- 
σεῶς ἰσχυροποιεῖ. 

Θαλῆς γεοειδῆ τὸν ἥλιον. ἐκλείπειν δὲ αὐτὸν 
τῆς σελήνης ὑπερχομένης κατὰ κάϑετον, οὔσης φύ- 
σεῶς γεώδους" βλέπεσϑαι δὲ τοῦτο κατοπτρικῶς ὑπο- 
τιϑέμενον τῷ δίσκῳ. 


- 


1 


0 


4 
1 


$5 


ZA voy £vqg κισηροειδῆ τὸν ἥλιον, εἰς Ov ἀπὸ τοῦ ᾿ 
αἰϑέρος ἀκτῖνες ἐναποστηρίζονται᾽" ὑπὸ δὲ τοῦ ἀντι- 


πίπτοντος τῇ ϑερμότητι ψυχροῦ σβέννυσϑαι. 

[58] Φιλόλαος ὁ Πυϑαγόρειος ὑαλοειδῆ τὸν ἥλιον, 
δεχόμενον μὲν τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ πυρὸς τὴν ἀνταύ- 
γειαν; διηϑοῦντα δὲ πρὸς ἡμᾶς τό τε φὼς καὶ τὴν 


ἀλέαν, ὥστε τρόπον τινὰ διττοὺς ἡλίους γίγνεσϑαι, ᾿ 
τό τε ἐν τῷ οὐρανῷ πυρῶδες καὶ τὸ ἀπ᾿ αὐτοῦ πυροει- 35. 


δὲς κατὰ τὸ ᾿ἐσοπτροειδές " εἰ μή τις καὶ τρέτον λέξει 


τὴν ἀπὸ τοῦ ἐνόπτρου κατ᾽ ἀνάκλασιν διασπειρομέ-᾿ 


νην πρὸς ἡμᾶς αὐγήν. 


Ἐ que δοκλῆς δύο ἡλίους, τὸν μὲν ἀρχέτυπον, ^ 
πῦρ, ὃν ἐν τῷ ἑτέρῳ ἡμισφαιρίῳ, τοῦ κόσμου, πεπλη- » 
φωκὸς τὸ ἡμισφαίριον, ἀεὶ κατ᾽ ἀντικρὺ τῇ ἀνταυγείᾳ, Υ 
ἑαυτοῦ τεταγμένον᾽ τὸν δὲ φαινόμενον, ἀνταύγειαν, 


' 


E 


Ὗ 
᾿ 
᾿ 


' Tea. 5. s. 1—3. ΦΎΣΙΚΑ , 145 


| ἐν τῷ ἑτέρῳ ἡμισφαιρίῳ, τῷ τοῦ ἀέρος τοῦ ϑερμομι- 
jog πεπληρωμένῳ, ἀπὸ κυκλοτεροῦς τῆς γῆς κατ᾽ 
ἀνάκλασιν γιγνομένην εἰς τὸν ἥλιον κρυσταλλοειδῆ, 
συμπεριελκομένην τῇ κινήσει τοῦ πυρέίνου. ὡς δὲ 

5 βραχέως εἰρῆσϑαι συντεμόντι, ἀνταύγειαν εἶναι τοῦ 
περὶ τὴν γῆν πυρὸς τὸν ἥλιον, τροπὴν δὲ γίγνεσϑαι 
ὑπὸ τῆς περιεχούσης αὐτὸν σφαίρας κωλυομένου ἄχρι 

| παντὸς εὐθυπορεῖν, καὶ ὑπὸ τῶν τροπικῶν κύχλων. 
ἴσον δὲ τῇ γῇ τὸν κατὰ τὴν ἀνταύγειαν" ἔχλειψιν δὲ 

10 γίγνεσϑαι σελήνης αὐτὸν ὑπερχομένης. 

Ἐπέκουρος γήινον πύκνωμα τὸν ἥλιόν φησιν [532] 
εἶναι κισηροειδῶς καὶ σπογγοειδῶς ταῖς κατατρήσε- 
σιν ὑπὸ πυρὸς ἀνημμένον᾽ τηλικοῦτον δὲ ἡλέκος φαί- 
νεται ἢ μικρῷ τινι μείξων ἢ ἐλάττων. 

δ. Παρμενέδης τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἐκ τοῦ 
γαλαξίου κύκλου ἀποχριϑῆναι, τὸν μὲν ἀπὸ τοῦ ἀραιο- 
τέρου μέγματος, ὃ δὴ ϑερμόν, τὴν δὲ ἀπὸ τοῦ πυκνο- 
TÉQOU, ὅπερ ψυχρόν. : 

“ημόκφρφιτος μύδρον ἢ πέτρον διάπυρον, τρο-- 

o zzv δὲ γίνεσϑαι ἐκ τῆς περιφερούσης αὐτὸν δινήσεως. 

Κλεάνϑης ἄναμμα νοερὸν τὸ ἐκ ϑαλάττης τὸν 

| ἥλιον. περὶ δὲ τῶν στροφῶν φασι κατὰ τὸ διάστημα 
τῆς ὑποκειμένης τροφῆς" ὠκεανὸς δ᾽ ἐστὶ [καὶ ἡ γῆ], 
ἧς τὴν ἀναϑυμίασιν ἐπινέμεται. συγκαταφέρεσϑαι δὲ 

τὸν ἥλιον κινούμενον ἕλικα ἐν τῇ σφαίρᾳ ἀπὸ τοῦ [534] 

ἰσημερινοῦ ἐπί τε ἄρκτου καὶ νότου, ἅπερ ἐστὶ πέ- 

θατα τῆς ξλικὸς᾽ ἄλλοι δὲ ἐπ᾽ εὐϑείας αὐτὸν κινεῖ- 

σϑαι τὴν ἕλικα οὐ περὶ σφαῖραν ποιοῦντα, περὶ δὲ 

κύλινδρον. | 
—"Aoíavaogog τὸν ἥλιον ἵστησι μετὰ τῶν ἀπλα- 

νῶν; τὴν δὲ γῆν κινεῖσθαι περὶ τὸν ἡλιακὸν κύκλον 

, καὶ κατὰ τὰς ταύτης. ἐγκλίσεις σκιάξεσϑαι. 

BTOB. ECL, PHYS. “ 10 


D 
146 IGANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


Ξενοφάνης πολλοὺς εἶναι ἡλίους καὶ σελήνας 


κατὰ τὰ κλίματα τῆς γῆς καὶ ἀποτομὰς καὶ ξώνας. 


κατὰ δέ τινα καιρὸν ἐκπίπτειν τὸν δίσχον εἴς τινα 
ἀποτομὴν τῆς γῆς οὐκ οἰκουμένην ὑφ᾽ ἡμῶν, καὶ οὔ- 
τῶς ὡσπερεὶ κενεμβατοῦντα ἔκλειψιν ὑποφαίνειν" ὃ 
δ᾽ αὐτὸς τὸν ἥλιον εἰς ἄπειρον μὲν προϊέναι, δοκεῖν 
δὲ κυκλεῖσϑαι διὰ τὴν ἀπόστασιν. 

᾿ἀριστοτέλης ἐκ πέμπτης οὐσίας τὸν ἥλιον. 
πυροῦσϑαι δὲ τὸν ἀέρα καὶ σφόδρα γέίνεσϑαι ϑερμὸν 
ἀνίσχοντός τε τοῦ ἡλίου καὶ πλησιάξοντος ἡμῖν, οὐ 
διὰ τὸ πύρινον εἶναι τὴν οὐσίαν ἀλλὰ διὰ τὴν ὀξύτητα 


[2] 


— 


0 


τῆς κινήσεως αὐτοῦ καὶ τὴν πρὸς τὸν ἀέρα παράτρι-. 
[536] ψιν, ὑποβεβλημένον αὐτοῦ τῇ φορᾷ καὶ παρακείμε- 


vov' οὔτε δὲ τὸν ἥλιον οὔτε τῶν ἄλλων ἄστρων ὅτι- 
οὖν πῦρ εἶναι" σφαιροειδῆ μὲν γὰρ τούτων τὰ σχή- 
ματα, πυρὸς δὲ ἐκτός οὔτε γὰρ τὴν περὶ τὸ μέσον 
οἰκείαν εἶναι κίνησιν πυρὸς ἀλλὰ τὴν ἀπὸ τοῦ μέσου, 
οὔτε τὴν τῆς αὐξήσεως τῶν ξῴων καὶ φυτῶν δύνα- 
μιν, ἀλλὰ τὴν τῆς φϑορᾶς" οὐδὲ τὴν xa9* ἑαυτὰ δια- 
μονήν, τὸ γὰρ πῦρ ἀχώριστον εἶναι τῆς ὕλης. ἐκ πέμ- 
πτης ἄρα τινὸς καὶ διαφερούσης τοῦ πυρὸς οὐσίας τόν 
τε οὐρανὸν ὑπάρχειν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ πάντα. καὶ τὸν 
μὲν ἥλιον ἡμέρας ἀπεργάξεσϑαι ὑπὲρ γῆν ἰόντα, νύ- 
κτα δὲ χωρήσαντα ὑπὸ γῆν. καὶ τοῦ μὲν ἑτέρου τῶν 
τροπικῶν ἐφαψάμενον. βραχυτάτην ποιεῖν τὴν ἡμέ- Ὁ 
ραν, μακροτάτην δὲ τὴν νύκτα" ϑατέρου δὲ ἀνάπα- 
λιν" τοῦ δ᾽ ἰσημερινοῦ ἰόντα τε καὶ ἀπιόντα, διαϑεῖν 
δὲ τὸν ἴδιον ἐν ἐνιαυτῷ κύκλον. ἔκλειψιν δὲ τοῦ ἡλίου 


φαίνεσϑαι σελήνης ὑποδραμούσης ὑπὸ τὸν αὐτοῦ κύ- 


xAov, καὶ ταῖς ἡμετέραις ὄψεσιν ἀντιπραττούσης, 
προσγειοτάτην γὰρ eivai τῶν ἄλλων GGrQOV* ὁπότ᾽ 
οὖν κατὰ διάμετρον ὑπ᾽ αὐτὸν "T hod buie 


iiis and. 


Fr 


CAP. 25. 8. 3. DTZIKA 147 


πτούσαις ἀπ᾽ αὐτοῦ πρὸς τὴν γῆν ἀκτῖσιν ἐπιπροσ- 
ϑεῖν, ὥστε τοσοῦτον τόπον ἀφώτιστον ἀπεργάξεσϑαι [528] 
τῆς γῆς ὁπόσον ἂν αὐτῆς ἐπίσχῃ τὸ σκίασμα, παρ᾽ ὃ 
καὶ μήτε κατὰ πᾶν κλίμα τῆς γῆς, μήτε κατὰ τὴν αὐὖ- 

υ τὴν ὥραν μήτε ἐπὶ πολὺν ἄγαν τόπον διατείνειν τὸ 
τῆς ἡλιακῆς ἐκλείψεως πάϑος. 

Ζήνων τὸν ἥλιόν φησι καὶ τὴν σελήνην καὶ τῶν 
ἄλλων ἄστρων ἕκαστον εἶναι νοερὸν καὶ φρόνιμον 
καὶ πύρινον πυρὸς τεχνικοῦ. δύο γὰρ γένη πυρός, 

10 τὸ μὲν ἄτεχνον καὶ μεταβάλλον εἰς ἑαυτὸ τὴν τροφὴν 
τὸ δὲ τεχνικόν, αὐξητικόν τε καὶ τηρητικόν, οἷον ἐν 
τοῖς φυτοῖς ἐστι καὶ ζώοις, ὃ δὴ φύσις ἐστὶ καὶ ψυχή" 
τοιούτου δὴ πυρὸς δἶναι τὴν τῶν ἄστρων οὐσίαν" τὸν 
δὲ ἥλιον καὶ τὴν σελήνην δύο φορὰς φέρεσϑαι, τὴν 

15 μὲν ὑπὸ τοῦ κόσμου ἀπ᾿ ἀνατολῆς ἐπ᾽ ἀνατολήν, τὴν 
0b ἐναντίαν τῷ κόσμῳ, ξώδιον ἐκ ξῳδίου μεταβαί- 
vovrag. τὰς δ᾽ ἐκλείψεις τούτων γίγνεσϑαι διαφό- 
ρους, ἡλίου μὲν περὶ τὰς συνόδους, σελήνης δὲ περὶ 
τὰς πανσελήνους. γίνεσϑαι δ᾽ ἐπ᾿ ἀμφοτέρων τὰς ἐκ- 

0 λεέψεις καὶ μείζους καὶ ἐλάττους. 

Χρύσιππος τὸν ἥλιον εἶναι τὸ ἀϑροισϑὲν [540] 
ἔξαμμα νοερὸν ἐκ τοῦ τῆς ϑαλάσσης ἀναϑυμιάματος, 

- σφαιροειδῆ δὲ εἶναι τῷ σχήματι. 


Εὐριπίδης πῦρ εἶναι τὸν ἥλιον. λέγει γοῦν 

ἐν Φοινίσσαις [5] 
| ἥλιε ϑοαῖς ἵπποισιν εἱλίσσων φλόγα. 

dv δὲ Φαέϑοντι 
| ϑερμὴ δ᾽ ἄνακτος φλὸξ ὑπερτέλλουσα γῆς. 
Ὅμηρος μὴ εἶναι πῦρ τὸν ἥλιον. ἀλλὰ φῶς 

«TOV. δείκνυσι δὲ τοῦτο σαφῶς διὰ τῶν 
ἐπῶν λέγει γὰρ οὕτως 
A 10* 


4 

(58) 
5 

[542] 


[544] 


148 |. ISANNOT ZTOBAIOT "Np. ὃ 


σείων πηλιάδα μελίην κατὰ δεξιὸν ὦμον 
δεινήν, ἀμφὶ δὲ χαλκὸς ἐλάμπετο εἴκελος αὐγῇ 
ἢ πυρὸς αἰϑομένου ἢ ῇ ἠελίου ἀνιόντος. 
τί οὖν φαίνεται ποιῶν ἄλλο ἢ τῇ διαξεύξει | μαρτυρό- 
μένος ὅτι πῦρ οὐ νομέξει τὸν ἥλιον, ἀλλ᾽ ἕτερον μὲν : 
πυρός, φαινόμενον δὲ ἐν ταῖς ἀνατολαῖς πυρώδη διὰ 
τὴν ὑγρότητα καὶ τὴν ἀναϑυμίασιν, 7 μιγνύμενον 
ἐρυϑραίνεται πᾶν τὸ λαμπρόν. | 4 
Φιλολάου ἐκ Βακχῶν. — | 
[Δρφράτου ZLioc. 90] 1 
Μή οἱ ποικίλλοιτο νέον βάλλοντος ἀρούρας 
κύκλος, ὅτ᾽ εὐδίου κεχρημένος ἤματος εἴης . 
μηδέ τι σῆμα φέροι. φαίνοιτο δὲ Ayróg ἁπάντῃ. 
εἰ δ᾽ αὕτως καϑαρόν μιν ἔχοι βουλύσιος ὥρη, 
δύνοι δ᾽ ἀνέφελος μαλακὴν ὑποδείελος αἴγλην, 1 
καί κεν ἐπερχομένης ἠοῦς ἔϑ᾽ ὑπεύδιος εἴη. 
ἀλλ᾽ οὐχ ὁππότε κοῖλος ἐειδόμενος περιτέλλῃ 
οὐδ᾽ ὁπότ᾽ ἀκτίνων αἵ μὲν νότον ot δὲ βορῆα 
σχιξόμεναι βάλλωσι, τὰ δ᾽ αὖ περὶ μέσσα φαείνῃ. 
ἀλλά που ἢ ὑετοῖο διέρχεται ἢ ἀνέμοιο. TUVO. 
σκέπτεο δ᾽. εἴ κέ τοι αὐγαὶ ὑπείκωσ᾽ ἠελίοιο, 
αὐτὸν ἐς ἠέλιον, τοῦ γὰρ σκοπιαὶ καὶ ἄρισται, 
εἴ τέ που ἢ καὶ ἔρευϑος ἐπιτρέχει, οἷά τὲ πολλὰ 
ἑλκομένων νεφέων ἐρυϑαίνεται ἄλλοϑεν ἄλλα, 
ἢ εἴ που μελανεῖ" καί τοι τὰ μὲν ὕδατος ἔστω ΛΩΝ 
σήματα μέλλοντος, τὰ δ᾽ ἐρευϑέα πάντ᾽ ἀνέμοιο" 
εἴ γε μὲν ἀμφοτέροις ἄμυδις κεχρωσμένος εἴη, 
καί x&v ὕδωρ φορέοι καὶ ὑπηνέμιος τανύοιτο. 
εἰ δέ τοι ἢ ἀνιόντος ἢ αὐτίκα δυομένοιο 
ἀκτῖνες συνίωσι καὶ ἀμφ᾽ ἑνὶ πεπλήϑωσιν. 3 
ἤ ποτε καὶ νεφέων πεπιεσμένος ἢ oy ἐς ἠῶ : 
ἔρχηται παρὰ νυκτὸς ἢ ἐξ ἠοῦς ἐπὶ νύκτα, 


CAP. 25. s. 8ὃ---ὅ. ΦΥΣΙΚΑ - 149 


ὕδατί xev κατιόντι παρατρέχοι ἤματα κεῖνα. 
μηδ᾽ ὅτε οἱ ὀλίγη νεφέλη πάρος ἀντέλλῃσιν. 
τὴν δὲ μετ᾽ ἀκτίνων κεχρημένος αὐτὸς ἀερϑῇ. 
᾿ ἀμνηστεῖν veroto* πολὺς δ᾽ ὅτε οἵ περὶ κύκλος 
5 οἷον τηχομένῳ ἐναλίγκιος εὐρύνηται,. 
πρῶτον ἀνερχομένοιο καὶ ἂψ ἐπὶ μεῖον ἴησιν, 
εὔδιός κε φέροιτο" καὶ εἴ ποτε χείματος ὥρῃ 
ὠχρήσῃ κατιών᾽ ἀτὰρ ὕδατος ἡμερινοῖο 
γινομένου κατόπισϑε περὶ νέφεα σχοπέεσϑαι 
10 καδδὴ δυομένου τετραμμένος ἠελίοιο, 
᾿ς ἣν μὲν ὑποσκιάῃσι μελαινομένῃ εἰκυῖα 
ἠέλιον νεφέλῃ, ταὶ δ᾽ ἀμφί μιν ἔνϑα καὶ ἔνϑα i 
ἀκτῖνες μεσσηγὺς ἑλισσόμεναι διχόωνται, 
qv ἂν ἔτ᾽ εἰς ἠῶ σκέπαος κεχρημένος εἴης. 
τὸ εἶ δ᾽ ὃ μὲν ἀνέφελος βάπτοι ῥόου ἑσπερίοιο, [546] 
| «el δὲ κατερχομένου νεφέλαι καὶ ἀποιχομένοιο 
πλησίαι ἑστήκωσιν ἐρευϑέες, οὔ σε μάλα χρὴ. 
αὔριον οὐδ᾽ ἐπὶ νυκτὶ περιτρομέειν veroio. 
ἀλλ᾽ ὁπότ᾽ ἠελίοιο μαραινομένῃσιν ὁμοῖαι 
20 ἐξαπίνης ἀκτῖνες ἀπ᾿ οὐράνοϑεν τανύωνται : 
olov ἀμαλδύνονται, ὅτε σκιάῃσι κατ᾽ ἰϑὺ 
|. ἱσταμένη γαίης τε καὶ ἠελίοιο σελήνη Ὁ 
 οὔδ᾽ ὅτε οἵ ἐπέχοντι φανήμεναι ἠῶϑι πρὸ 
- φαίνωνται νεφέλαι ὑπερευϑέες ἄλλοθεν ἄλλαι, 
25 ἄρραντοι γίνονται ἐπ᾿ ἤματι κείνῳ ἄρουραι. 
μηδ᾽ αὕτως, ἔτ᾽ ἐόντι πέρην ὁπότε προταϑεῖσαι 
ἀκτῖνες φαίνωνται ἐπίσκιοι ἠῶϑι πρό, 
ὕδατος ἢ ἀνέμοιο κατοισομένου λελαϑέσϑαι. 
ἀλλ᾽ εἰ μὲν κεῖναι μᾶλλον κνέφαος φορέοιντο 
80 ἀκτῖνες ; μᾶλλόν κεν ἐφ᾽ ὕδατι σημαίνοιεν. 
εἰ δ᾽ ὀλίγος τανύοιτο περὶ δνόφος ἀκτίνεσσιν à 
οἷόν που μαλακαὶ νεφέλαι φορέουσι μάλιστα, 


Toda 35 


[948] 
(59) 


E 


150 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lig. 1 


ἦτ᾽ ἂν ἐπερχομένοιο περιδνοφέοιντ᾽ ἀνέμοιο. 
οὐδὲ μὲν ἠελίου σχεδόϑεν μελανεῦσαι ἁλωαὶ 
εὔδιοι " ἀσσότεραι δὲ καὶ ἀστεμφὲς μελανεῦσαι 
μᾶλλον χειμέριαι᾽" δύο δ᾽ ἂν χαλεπώτεραι εἶεν" 
σκέπτεο δ᾽ ἢ ἀνιόντος ἢ αὐτίκα δυομένοιο 

εἴ πού οἱ νεφέων, τὰ παρήλια κικλήσκονται, 

ἢ νότου ἠδ βορῆος ἐρεύϑεταϊ ἢ ἑκάτερϑεν᾽" 
μηδ᾽ οὕτω σκοπιὴν ταύτην ἀμενηνὰ φυλάσσειν. 
οὐ γάρ, ὅτ᾽ ἀμφοτέρωϑεν ὁμοῦ περὶ μέσσον ἔχωσιν 
ἠέλιον κεῖναι νεφέλαι σχεδὸν ὠκξανοῖο, 
γίγνεγας ἀμβολίη διῦϑεν χειμῶνος ἰόντος. 

εἴ γε μὲν ἐκ βοφέαο ut οἴη φοινίσσοιτο, 

ἐκ βορέω πνοιάς κε φέροι, νοτίη δὲ νότοιο, 

ἢ καί που ῥαϑάμιγγες ἐπιτροχόωσ᾽ ὑετοῖο. 
ἑσπερίοις καὶ μᾶλλον ἐπέτρεπε σήμασι τούτοις᾽ 
ἑσπερόϑεν γὰρ ὁμῶς σημαίνεται ἐμμενὲς αἰεί. 


 Ksg. wg. 


IITEPI ΣΕΛΉΝΗΣ ΟΥ̓ΣΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΈΘΟΥΣ KAI XXH- 


“ΜΑΤΟΣ [ΦΩΤΙΣΜΩΝ TE ΚΑΙ ΠΕΡῚ ἘΚΛΕΙΨΕΩΣ 
KAI 'AIIOZTHMATON KAI ΣΗΜΕΊΩΝ 


᾿ἀναξέμαν ὃ 9ος κύκλον εἶναι ἐννεακαιδεκα- 
[550] πλάσιον τῆς γῆς, ὅμοιον ἁρματείῳ [τροχῷ] κοίλην 
ἔχοντι τὴν ᾿ἀψῖδα, xal πυρὸς πλήρη, καϑάπερ τὸν τοῦ 
ἡλίου, κείμενον λοξόν᾽ ὡς κἀκεῖνον ἔχοντα͵ μίαν éx- 


10 


15 


“20 


πνοήν, οἷον πρηστῆρος αὐλόν, ἐχλείπειν δὲ κατὰ τὰς 4 


στροφὰς τοῦ τροχοῦ. 
᾿ἀναξιμένη ς πυρίνην τὴν σελήνην. - ἶ 
Παρμενίδης πυρίνην, ἴσην δὲ τῷ ἡλέῳ 


M 


Ay 0v , - ^ 1 " 
y«9 ἀπ᾿ αὐτοῦ φωτίζεται. ' m qoi 


΄ 


CAP.25.8.9.cAP.20.5.1. ΦΥΣΙΚΑ 151 


Ἡράκλειτος σκαφοειδὴ τῷ σχήματι. 
Ξενοφάνης νέφος εἶναι τὴν σελήνην πεπιλη- 
μένον. 
Θαλῆς γεώδη τὴν Wie» ἀπεφήνατο. 
» ᾿ἀναξαγύόρας καὶ ΖΦ ημόκριτος στερέωμα διά- 
πυρον ἔχον ἐν ἑαυτῷ πεδία καὶ ὄρη καὶ φάραγγας. 
Ζ:0γ ἐνης κισηροειδὲς ἄναμμα τὴν σελήνην. 
Ἴων σῶμα τῇ μὲν ὑελοειδὲς διαυγὲς τῇ δ᾽ ἀφ- 
ἐγγές. 
10 Βηρωσσὸς ἡμιπύρωτον σφαῖραν τὴν σελήνην. 
Ἡρακλείδης καὶ Ὄκελλος γῆν ὁμίχλῃ περι- 
ἐχομένην. 
Πυϑαγόρας κατοπτροειδὲς σώμα. 
Ἐμπεδοκλῆς ἀέρα συνεστραμμένον νεφοειδῆ, 
15 πεπηγότα ὑπὸ πυρός, ὥστε σύμμικτον, δισχοειδῆ δὲ 
τῷ σχήματι" τινὲς δὲ κυλινδροειδῆ. 
Πλάτων ἐκ πλείονος τοῦ πυρσὸς εἶναι τὴν σε- 
λήνην. 


[552] 


[504] 


'"AovGvovéAmg σελήνην ἐν μεϑορίοις ἀέρος τε-. 


2) ταγμένην καὶ τῆς πέμπτης οὐσίας μετέχουσαν ἐν μηνὶ 
περιέρχεσϑαι τὸν ἴδιον κύκλον, ἐλάττονα δὲ τῆς γῆς 
εἶναι τῷ μεγέϑει. ᾿ 

Ζήνων τὴν σελήνην ἔφησεν ἄσέρον νοερὸν καὶ 

, φρόνιμον, πύρινον δὲ πυρὸς τεχνικοῦ. 

5» ᾿Κλεάνϑης πυροειδὴ τὴν σελήνην, πιλοειδῆ δὲ 
τῷ σχήματι. 


Ποσειδώνιος δὲ καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν στωϊχῶν, | 


μικτὴν ἐκ πυρὸς καὶ ἀέρος, μείζονα δὲ τῆς γῆς ὡς καὶ 
τὸν ἥλιον, σφαιροειδῇ δὲ τῷ σχήματι" σχηματίξεσϑαι 
.80 δ᾽ αὐτὴν πολλαχῶς, καὶ γὰρ πανσέληνον γιγνομένην, 
xal. διχοτόμον, καὶ. ἀμφίκυρτον, καὶ μηνοειδῆ. 
Χρύσιππος τὸ ἀϑροισϑὲν ἔξαμμα μετὰ τὸν 


152 IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ 1.18.1 


[666] ἥλιον, νοερόν, ἐκ τοῦ ἀπὸ τῶν ποτίμων ὑδάτων ἀνα- 
ϑυμιάματος, διὸ καὶ τούτοις τρέφεσϑαι᾽ σφαιροειδῆ 
δὲ εἶναι. μῆνα δὲ καλεῖσϑαι τὴν τοῦ δρόμου αὐτῆς 
περίοδον. μεὶς δ᾽ ἐστί, φησί, τὸ φαινόμενον τῆς σε- 
λήνης πρὸς ἡμᾶς, ἢ σελήνη, μέρος ἔχουσα φαινόμε- 5 
νον πρὸς ἡμᾶς. ᾿ 

Περὶ φωτισμῶν αὐτῆς. 

᾿ἀναξέμανδρος Ξενοφάνης Βηρωσσὸς ἴδιον" 
αὐτὴν ἔχειν φῶς. 

᾿Δριστοτέλης ἴδιον μὲν ἀραιότερον δέ πως. τ10 

Οἱ στωικοὶ ἀμαυροφανές, ἀεροειδὲς γάρ. 

᾿ἀντιφῶν ἰδιοφεγγῆ μὲν τὴν σελήνην, τὸ δ᾽ 
ἀποκρυπτόμενον περὶ αὐτὴν ὑπὸ τῆς προσβολῆς τοῦ 
ἡλίου ἀμαυροῦσϑαι, πεφυκότος τοῦ ἰσχυροτέρου τὸ 
ἀσϑενέστερον ἀμαυροῦν, ὃ «δὴ συμβαίνειν καὶ περὶ 15 
τὰ ἄλλα ἄστρα. , 

(00) . Θαλῆ ς πρῶτος ἔφησε ὑπὸ τοῦ ἡλίου φωτέξεσϑαι. 

Ion Πυϑαγόρα 8 Παρμενίδης ᾿Εμπεδοκλῆς ᾿Δἀναξαγόρας 
Μηερόδωφρε ὁμοίως. 

Ἡράκλειτος ταυτὸ πεπονϑέναι τήν ve σελήνην 20 
καὶ τὸν ἥλιον. σκαφοειδεῖς δὲ ὄντας τοῖς σχήμασι τοὺς 
ἀστέρας, δεχομένους τὰς ἀπὸ τῆς ὑγρᾶς ἀναϑυμιά- 
σεως αὐγάς, φωτέξεσϑαι πρὸς τὴν φαντασίαν, λαμ- 
προτέρως μὲν τὸν ἥλιον, ἐν καϑαρωτέρῳ γὰρ ἀέρι ἡ 
φέρεσθαι, τὴν δὲ σελήνην ἐν ϑολωτέρῳ., καὶ διὰ 35 
τοῦτο ἀμαυροτέραν φαίνεσϑαι. 

Περὶ ἐκλείψεως σελήνης. 

᾿ἀναξέμαν δρος τοῦ στομίου τοῦ περὶ τὸν 7905. 
jov ἐπιφραττομένου. 

᾿Βηρωσσὸς κατὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἐπιστροφὴν τοῦ 80 
ἀπυρώτου μέρους. 


. CAP. 206. s. 1. ΦΥΣΙΚΑ 153 


"AAxuatov Ἡράκλειτος ᾿Αἀντιφῶν κατὰ τὴν τοῦ 
σχαφοειδοῦς στροφὴν καὶ τὰς περικλίσεις. 
Τῶν πυϑαγορεέων τινὲς κατὰ τὴν Aguovo- 
τελικὴν ἱστορίαν καὶ τοῦ Φιλίππου τοῦ Ὀπουντίου [900] 
5 ἀπόφασιν ἀντιφράξει τοτὲ μὲν τῆς γῆς τοτὲ δὲ τῆς ἀν- 
τίχϑονος. τῶν δὲ νεωτέρων εἰσί τινες οἷς ἔδοξε κατ᾽ 
ἐπινέμησιν φλογὸς κατὰ μικρὸν ἐξαπτομένης τεταγμέ- 
vog, ἕως ἂν τὴν τελείαν πανσέληνον ἀποδῶ, καὶ πά- 
λιν ἀναλόγως ἐδιουμένης μέχρι τῆς. συνόδου xa9" ἣν 
10 τελείως σβέννυται. 
Ξενοφάνης καὶ τὴν μηνιαίαν ἀπόκρυψιν κατά- 
σβεσιν. 
Θαλῆς ᾿Δἀναξαγόρας Πλάτων οἵ στωικχοὶ τοῖς μα- 
ϑηματικοῖς συμφώνως τὰς μὲν μηνιαίας ἀποχρύψεις 
15 συνοδούουσαν αὐτὴν ἡλίῳ καὶ περιλαμπομένην ποιεῖ- 
σϑαι, τὰς δ᾽ ἐκλείψεις εἰς τὸ σχίασμα τῆς γῆς ἐμπί- 
πτουσαν, μεταξὺ μὲν ἀμφοτέρων τῶν ἀστέρων γενο- 
μένης, μᾶλλον δὲ τῇ soin ἀντιφραττομένης. 
"Ava£ayógag, ὥς φησι Θεόφραστος, καὶ τῶν 
20) ὑποχάτω τῆς σελήνης ἔσϑ᾽ ὅτε σωμάτων ἐπιπροσ- 
ϑούντων. — 
Χρύσιππος ἐκλείπειν τὴν σελήνην τῆς γῆς αὐτῇ 
ἐπιπροσϑούσης, καὶ εἰς σκιὼν αὐτῆς ἐμπίπτουσαν. 


Περὶ ἐμφάσεως αὐτῆς. [562] 

25 Τῶν πυϑαγορείων τινὲς μέν, ὧν ἐστι Φιλό- 
λαος, τὸ γεωφανὲς αὐτῆς εἶναι διὰ τὸ περιοικεῖσϑαι 
τὴν σελήνην καϑάπερ τὴν παρ᾽ ἡμῖν γῆν ξῴοις καὶ 
φυτοῖς μείζοσι καὶ καλλίοσιν" εἶναι γὰρ πεντεκαι- 
δεκαπλάσια τὰ ἐπ᾽ αὐτῆς ξῷα τῇ δυνάμει μηδὲν πε- 

30 ρυττωματικὸν ἀποκρένοντα᾽ καὶ τὴν ἡμέραν τοσαύτην 

τῷ μήκει. ἄλλοι δὲ τὴν ἐν τῇ σελήνῃ ἔμφασιν ἀνά- 


154 . I2ANNOT ZTOBAIOT Lin. 1 


κλασιν εἶναι τῆς πέραν τοῦ διακεκαυμένου κύχλου 
τῆς οἰκουμένης ὑφ᾽ ἡμῶν ϑαλάττης. 

[504] Δναξαγόρας ἀνωμαλότητα συγχρίματος, διὰ 
τὸ Ψυχφομιγὲς ἅμα καὶ γεῶδες, τὰ μὲν ἐχούσης ὑψηλὰ 
τὰ δὲ ταπεινὰ τὰ δὲ κοῖλα. καὶ παραμεμῖχϑαι τῷ πυ- 5 
θοευδεῖ τὸ ξοφῶδες, ὧν τὸ πάϑος ὑποφαίνει τὸ δκιε- 
gov , ὅϑεν ψευδοφανῆ λέγεσϑαι τὸν ἀστέρα. 

Δημόκριτος ἀποσκίασμά τι τῶν ὑψηλῶν ἐν 
αὐτῇ μερῶν" ἄγκη γὰρ αὐτὴν ἔχειν καὶ νάπας. 

Παρμενέδης διὰ τὸ παραμεμῖχϑαι τῷ περὶ αὐ- 1 
τὴν πυρώδει τὸ ξοφῶδες, ὅϑεν ψευδοφανὴ τὸν ἀστέρα 
καλεῖ. 

Οἵ στωικοὶ διὰ τὸ ἀερομιγὲς τῆς οὐσίας μὴ εἷ- 
ναι αὐτῆς ἀκήρατον τὸ σύγκριμα. 

᾿ἀριστοτέλ Ἴς wu) εἶναι αὐτῆς ἀκήρατον τὸ σύγ- 15 
κριμα διὰ τὰ πρόσγεια ἀερώματα τοῦ αἰϑέρος, ὃν 
προσαγορεύει σῶμα πέμπτον. ; 

Ol ἀπὸ τῶν μαϑηματικῶ ν τὸ ἀνώμαλον συγ- 
κριτικὸν αἰτιῶνται. καϑάπερ οὖν τῶν προσαυγαζο- 
μένων ὑπὸ τοῦ ἡλίου νεφῶν τὰ μὲν ἀραιότερα μέρη 20 
λαμπρότερα φαίνεται, τὰ δὲ πυκνότερα ἀμαυρότερα, 

' (61) οὕτω καὶ τῆς σελήνης, ἐοικυίας μὲν νεφελοειδεῖ πι- 
λήματι προσαυγαζομένης δ᾽ ὑπὸ τοῦ ἡλίου. 

Ξενοφάνης τὸν μὲν ἥλιον χρήσιμον εἶναι πρὸς 

[506] τὴν τοῦ κόσμου καὶ τὴν τῶν ἐν αὐτῷ ξῴων γένεσίν ve 55 
καὶ διοίκησιν, τὴν δὲ σελήνην παρέλκειν. 

Περὶ ἀποστημάτων αὐτῆς. 

Ἐμπεδοκλῆ β διπλάσιον ἀπέχειν τὴν σελήνην 
ἀπὸ τῆς γῆς ἤπερ ἀπὸ τοῦ ἡλίου, οἵ δὲ ἀπὸ τῶν μα- 
ϑηματικῶν ὀκτωκαιδεκαπλάσιον. 2090 

Ἐφατοσϑένης τὸν ἥλιον ἀπέχειν ἀπὸ τῆς γῆς 
σταδίων μυριάδων μυριάδας τετρακοσίας καὶ στάδια 


| CAP. 206. s. 1. 2. QYTZIKA 155 


ὀκτάκις μύρια, τὴν δὲ σελήνην ἀπέχειν ἀπὸ τῆς γῆς 
μυριάδας ἑβδομήκοντα ὀκτὼ σταδίων. 

Ἐμπεδοκλῆς τοῦ ὕψους τοῦ ἀπὸ τῆς γῆς ἕως 
οὐρανοῦ, ἥτις ἐστὲν ἀφ᾽ ἡμῶν ἀνάτασις, πλείονα εἷ- 

5 vaL τὴν χατὰ τὸ πλάτος διάστασιν, κατὰ τοῦτο τοῦ 
οὐρανοῦ μᾶλλον ἀναπεπταμένου, διὰ τὸ Og παρα- 
πλησίως τὸν κύσμον κεῖσϑαι. Βοηϑὸς δὲ πρὸς τὴν 
φαντασίαν δέχεται τὸ ἀναπεπταμένον, οὐ κατὰ τὴν 
ὑπόστασιν. 

10 Σημεῖα σελήνης ἐκ τῶν ἀφάτου φαι- 3 

νομένων [v. 718] 

Σκχέπτεο δὴ πρώτη κεράων ἕκάτερϑε σελήνην". 
ἄλλοτε γάρ τ᾽ ἄλλῃ μιν ἐπιγράφει ἕσπερος αἴγλῃ. 
ἄλλοτε δ᾽ ἀλλοῖαι μορφαὶ κερόωσι σελήνην [568] 

15 εὐθὺς ἀξξομένην, αἵ μὲν τρίτῃ αἱ δὲ τετάρτῃ᾽ 
τάων καὶ περὶ μηνὸς ἐφεσταύτος κε πύϑοιο. 
λεπτὴ μὲν καϑαρή τε περὶ τρίτον ἥμαρ ἐοῦσα 
εὔδιός κ᾽ εἴη, λεπτὴ δὲ καὶ εὖ μάλ᾽ ἐρευϑὴς 
πνευματίῃς παχίων δὲ καὶ ἀμβλείῃσι κεραίαις 

20 τέτρατον ἐκ τριτάτοιο φόως ἀμενηνὸν ἔχουσα 
T νότῳ ἀμβλύνετ᾽ ἢ ὕδατος ἐγγὺς ἐόντος. 
εἰ δέ κ᾿ ἐπ’ ἀμφοτέρων κεράων τρίτον ἦμαρ ἄγουσα 
μήτε τι νευστάζῃ μηϑ᾽ ὑπτιόωσα φαείνῃ, 
ἀλλ᾿ ὀρϑὰς ἑκάτερϑε περιγνάμπτουσα xegaíag , 

E ἑσπέριοί κ᾽ ἄνεμοι κείνην μετὰ νύκτα φέροιντο. 
εἰ δ᾽ αὕτως ὀρϑὴ καὶ τέταρτον ἦμαρ ἀγινοῖ, 
qv ἂν χειμῶνος Gvvayeigopévoio διδάσκοι.. 

εἰ δέ κε οἵ κεράων τὸ μετήορον εὖ ἐπινεύῃ, 
δειδέχϑαι βορέω, ὅτε δ᾽ ὑπτιάῃσι, νότοιο. 

80 αὐτὰρ ἐπὴν τριτόωσαν ὅλος περὶ κύκλος ἑλίσσῃ 

πάντῃ ἐρευϑόμενος. μάλα κεν τότε χείμερος elm: 
μείζονι δ᾽ ἂν χειμῶνι πυρώτερα φοινίσσοιτο. 


158 ΙἸΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟῪ Misi 


[570] σκέπτεο δ᾽ ἐς πληϑύν τε καὶ ἀμφότερον διχύωσαν 
ἢ μὲν ἀεξομένην ἢ δ᾽ ἐς κέρας αὖϑις ἰοῦσαν" 
καί οἵ ἐπὶ χροιῇ τεκμαίρεο μηνὸς ἑκάστου. 
πάντῃ μὲν καϑαρῇ κε μάλ᾽ εὔδια τεκμήραιο᾽ 
πάντα δ᾽ ἐρευϑομένῃ δοκέειν ἀνέμοιο κελεύϑους" — 5 
ἄλλοϑι δ᾽ ἄλλο μελαινομένῃ δοκέειν veroto. 
σήματα δ᾽ οὐ μάλα πᾶσιν ἐπ᾽ ἤμασι πάντα τέτυκται. 
ἀλλ᾽ ὅσα μὲν τριτάτῃ τε τεταρταίῃ ve πέλονται 
μέσφα διχαξομένης, διχάδος γε μὲν ἄχρις ἐπ᾽ αὐτήν, 
σημαίνει διχόμηνον, ἀτὰρ πάλιν ἐκ διχομήνου 10 
ἐς διχάδα φϑιμένην" δέχεται μὲν αὐτίκα τετρὰς 
μηνὸς ἀποιχομένου, ἡ δὲ τριτάτη ἀπιόντος. 
[572] εἰ δέ κέ μιν περὶ πᾶσαν ἁλωαὶ κυκλώσωνται 
ἢ τρεῖς ἠὲ δύω περικείμεναι ἠὲ μί᾽ οἴη, 
τῇ μὲν ἴῃ ἀνέμοιο γαληναίης τε δοκεύειν;, di gc 
(02) ῥηγνυμένῃ ἀνέμοιο" μαφαινομένῃ δὲ γαλήνης" 
ταὶ δύο δ᾽ ἂν χειμῶνι περιτφοχάοιντο σελήνην" 
μείξονα δ᾽ ἂν χειμῶνα φέροι τριέλικτος ἁλωή, 
καὶ μᾶλλον μελανεῦσα, καὶ εἰ ῥηγνύατο μᾶλλον. 


Ksgp.xf. — 20 
ΠΕΡῚ TAAAEIOT. : 


[574] Κύκλος ἐστὶ νεφελοειδής, ἐν μὲν τῷ ἀέρι δια- 
παντὸς φαινόμενος, διὰ δὲ τὴν λευκόχροιαν ὀνομα- 
ξόμενος γαλαξίας. 

Τῶν πυϑαγορεέων oi μὲν ἔφασαν ἀστέρος x. 
εἶναι διάκαυσιν, ἐκπεσόντος μὲν à ἀπὸ τῆς ἰδίας ἕδρας, 
δι᾿ οὗ δὲ περιέδραμε χωρίου κυκλοτερῶς αὐτὸ περι- 
φλέξαντος ἐπὶ τοῦ κατὰ Φάέϑοντα ἐμπρησμοῦ" οἵ δὲ 
τὸν ἡλιακὸν ταύτῃ φασὶ κατ᾽ ἀρχὰς γεγονέναι δρόμον. 


CAP. 26. 5.3. cAP.27. cA P. 28. 5. 1. ΦΎΣΙΚΑ 157 


᾿ τινὲς δὲ κατοπτρικὴν εἶναι φαντασίαν τοῦ ἡλίου. τὰς 
αὐγὰς"πρὸς τὸν οὐρανὸν ἀνακλῶντος, ὅπερ κἀπὶ τῆς 
ἴριδος ἐπὶ τῶν νεφῶν συμβαίνει. 

Μητρόδωρος διὰ τὴν πάροδον τοῦ ἡλίου, τοῦ- 

5 τὸν γὰρ εἶναι ἡλιακὸν κύκλον. 

Παρμενέδης τὸ τοῦ πυκνοῦ καὶ τὸ τοῦ ἀραιοῦ 
μῖγμα γαλακτοειδὲς ἀποτελέσαι χρῶμα. 

Avabayógag τὴν σκιὰν τῆς γῆς κατὰ τόδε τὸ [570] 

.. μέρος ἵἴστασϑαι τοῦ οὐρανοῦ, ὅταν ὑπὸ τὴν γῆν ὁ . 
10 ἥλιος γενόμενος μὴ πάντα περιφωτέξῃ. 

[4 ημόκριτος] πολλῶν καὶ μικρῶν καὶ συνεχῶν 
ἀστέρων, συμφωτιξομένων ἀλλήλοις, διὰ τὴν πύκνω- 
σιν συναυγασμόν. 

᾽'Δριστοτέλης ἀναϑυμιάσεως ξηρᾶς. ἔξαψιν πολ- 

15 λῆς τε καὶ συνεχοῦς. τὸν γὰρ κύκλον ἐν ᾧ δοκεῖ ϑεω- 
ρεῖσϑαι μέγιστον ὄντα, πλήρη τῶν μεγίστων ὑπάρ- 
χειν καὶ λαμπροτάτων ἄστρων καὶ ἔτι τῶν σποράδων 
καλουμένων, ὥστε διὰ ταῦτα αυνεχῶς πλείστην περὶ 
τοῦτον ἀϑροίξεσϑαι τὸν τύπον τὴν ἀπὸ τῆς γῆς ἀνα- 

20 ϑυμίασιν καὶ ποιεῖν τὴν τοῦ γάλακτος φαντασίαν. 

Ποσειδώνιος πυρὸς σύστασιν. ἄστρου μὲν μα- 
νωτέραν αὐγῆς δὲ πυκνοτέραν. 


Κεφ. xq. 
ΠΕΡῚ ΚΟΜΗΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΛΔΙΤΤΟΝΤΩΝ KAI ΤΩΝ 
ΤΟΙΟΥΤΩΝ. 


Τῶν πυϑαγορείων τινὲς μὲν ἀστέρα φασὶν 
εἶναι τὸν κομήτην τῶν ovx ἀεὶ μὲν φαινομένων, διὰ δέ (578) 
τινος διωρισμένου χρόνου περιοδικῶς ἀνατελλόντων᾽" 


, 


158 ISANNOY ZTOBAIOT Las. 1 


ἄλλοι δὲ ἀνάκλασιν τῆς ἡμετέρας ὄψεως πρὸς τὸν 
ἥλιον παραπλησίαν ταῖς κατοπτρικαῖς ἐμφάσεσὶν. 
'"Ava&«yógag καὶ Ζημόκριτος σύνοδον ἀστέρων 
δυοῖν ἢ καὶ πλειόνων κατὰ συναυγασμόν. 
᾿“ριστοτέλης τῆς ξηρᾶς ἐκ γῆς ἀναϑυμιάσεῶς 5 
διάπυρον σύστασιν᾽ κομήτας δέ, ὅταν ἐπὶ πλέον 
ἐξαφϑῇ καὶ πρὸς πλείονα διαμένῃ χρόνον, τοῦ μὲν 
ἀστέρος φαινομένου κάτωϑεν, τῆς δὲ κόμης ἄνωϑεν 
ἐπιλαμπούσης᾽ πωγωνίας δέ, ὅταν ἔμπαλιν ὁ μὲν 
ἀστὴρ ἄνωϑεν ϑεωρῆται, ἡ δὲ κόμη κάτωϑεν παρ- 10 
ἐχομένη τῷ σχήματι πώγωνος ἔμφασιν. 
Στράτων ἄστρου φῶς περιληφϑὲν νέφει zv- 
xvQ , καϑάπερ ἐπὶ τῶν λαμπτήρων γίγνεται. 
Ἡρακλεέδης ὁ Ποντικὸς νέφος μετάρσιον ὑπὸ 
ὌΝ μεταρσίου φωτὸς καταυγαξόμενον. ὁμοίως δ᾽ αἰτιο- 15 
λογεῖ πωγωνίαν δοκέδας κίονα καὶ τὰ τούτοις συγ- 
γενῆ, καϑάπερ ἀμέλει πάντες οἵ περιπατητικοὶ παρὰ 
τοὺς τοῦ νέφους γίγνεσϑαι ταῦτα σχηματισμούς. 
᾿Ἐπιγένης πνεύματος ἀναφορᾷ γεωμιγοῦς πε- 
πυρωμένου. 20 
Βοηϑὸς ἀέρος ἀνημμένου φαντασίαν. 
Διογένης ἀστέρας εἶναι τοὺς κομήτας. 
᾿Αναξαγόρας τοὺς καλουμένους διάττοντας ἀπὸ 
τοῦ αἰϑέρος σπινϑήρων δίκην καταφέρεσϑαι,, διὸ καὶ | 
παραυτίκα σβέννυσϑαι." 25 
Μητρόδωρος τὴν εἰς τὰ νέφη τοῦ ἡλίου βίαιον 
ἔμπτῶωσιν πολλάκις σπινϑηρίζειν. 
Ξενοφ ἄνη ς πάντα τὰ τοιαῦτα νεφῶν πεπυρω- 
μένων συστήματα 1 κινήματα. 
[582] Χαλ δι a (ovg μὲν δὴ λόγος περὶ κομητῶν ὧδε γι- 
' γνώσκειν ὅτι εἰσί τινες καὶ ἄλλοι ἔξω τῶν φαινομένων 
πλανητῶν ἀστέρες, οἱ τέως μὲν ἀφανεῖς εἰσίν, Ove. 


cAP.28.5.1.2. ΄ QYXIKA 159 


ἐπὶ πολὺ ἄνω που ἀφ᾽ ἡμῶν φέρονται, ἤδη δὲ xol 
ταπεινωϑέντες ὥφϑησαν που ὡσεὶ ξένοι ἐνεχϑέντες 
εἰς τὰ ὅλα᾽ καὶ τούτους κομήτας καλεῖν φίλον τοῖς 
| οὐ γιγνώσκουσιν ὅτι καὶ αὐτοὶ ἐκ τῶν πολλῶν ἀστέ- 
δρῶν εἰσί" ἀφανίξεσϑαι δὲ δοκοῦσιν, ἐπειδὰν ἀνε- 
νεχϑῶσιν εἰς τὴν σφῶν χώραν, δύντες εἰς τὸ βάϑος 
τοῦ αἰϑέρος ὥσπερ εἰς τὸν τοῦ πελάγους βυϑὸν οἵ 
ἰχϑῦς. οἱ δ᾽ ὑπ᾽ ἀνέμων ἢ ϑυέλλης ἀναφέρεσϑαί τινα 
γεώδη ἐς τὸν ἄνω ἀέρα ἐδόξασαν, καὶ ταῦτα ἐκπυρω- 
10 ϑέντα καὶ εἰς τὴν δίνην ἐμπεσόντα τοῦ αἰϑέρος ξυμ- 
περινοστεῖν τῷ παντὶ ἐπὶ χρόνον, ἔπειτα ἀπαναλω- 
ϑέντα πρὸς τοῦ πυρὸς ἀφανῆ καϑίστασϑαι. καὶ τοὺς 
κομήτας δὴ καλουμένους ἀστέρας ταῦτα εἶναι. 
Δημοκρίτου δὲ ὁ λόγος λεγόμενός ἐστιν, ὡς 


3 3 - , 3 , ' 
(45 xar ἀντίλαμψιν τῶν πλανωμένων ἀστέρων προς. 


ἀλλήλους τε καὶ τοὺς ἀπλανεῖς oí κομῆται συνίστα- 
σϑαι δοκοῦσι, καδάπερ πλειόνων κατόπτρων ἀντι- 
λαμπόντων σφισὴὶν ἤδη τινὰ ὥφϑη ἀστεροειδὴ φαν- 
τασματα. 
20 ᾿᾽Δρριανοῦ 

᾿“ρριανός φησίν" ὅσα δὲ μένει ἐπὶ χρόνον τὰ μέν 
πῶς ξυμπεριφέρεσϑαι τῷ οὐρανῷ. τὰ δὲ ἤδη τινὰ καὶ 
ἰδίαν πλάνην πλανώμενα" οὗτοί εἰσιν oL κομῆται 
ἀστέρες καὶ λαμπάδες καὶ πωγωνίαι καὶ πέϑοι καὶ δο- 
κέδες, καϑ' ὁμοιότητα ἕκαστα τῆς ἰδέας [τῆς ἐπωνυ- 
. μίας] λεγόμενα. τεκμήριον δὲ ὅτι μὴ παραυτέχα δια- 
|. φϑεέρεται, ὡς εἴ γε ἐν τῷ ἀέρι ξυνίσταντο, ταχεῖα ἂν 
ἐγίγνετο αὐτοῖς ἐν τῷ ψυχρῷ ἡ σβέσις. ὅτι δὲ πρόσ- 
Καιρός ἐστιν ἡ φϑορὼ αὐτῶν, ἐδήλωσε καὶ ὅτι πρὸς 
80 ἄρκτοις μᾶλλόν τι ἢ ἄλλῃ χώρᾳ ξυνίσταται, τοῦ i 
νοῦ, καὶ τούτῳ ἔτι αὐτῶν μέρει ἔνϑα παχύς τε ὁ ἀὴρ᾽ 
- ,u&AAov καὶ ἡ ξύστασις οὐ δαδία φορηϑῆναι πρὸς γῆν. 


[984] 


160 IGANNOT XTOBAIOT 1.18.1 


[586] φέρονταί τε ἀτάκτως οἱ πολλοὶ τῶν κομητῶν ἐπινε- 


μόμενοι, ἐμοὶ δοκεῖν, τὴν ἄνω ἀναφερομένην τροφὴν 
καὶ ταύτῃ ἐφομαρτοῦντες᾽" ἡ δὲ μορφὴ αὐτῶν ἀστε- 
ροειδής ἐστι, καϑότι ἐς σφαῖραν ξυνάγεσϑαι πέφυκχε 


. zt&àv ὅσον πυροειδέρ" ἡ δὲ κόμη αὐγοειδής, τῶν μὲν δ 


(64) 


ὥσπερ ἄφετος ἀνειμένη τῶν δὲ ἐπ᾽ εὐθὺ ἰοῦσα καὶ ἐς 
τὸ ἄνω μᾶλλόν τι ἀπὸ τοῦ ἀστέρος τεινομένη. οἱ δὲ 
πίϑοι ὀλιγάκις πεφήνασι, καϑότι πλείονος δέονται 
ξυναγωγῆς πυρός. ἤδη δὲ καὶ τῶν ἀπλανῶν ἔστιν ot 


ξὺν κόμῃ ἐφάνησαν, ἐπειδὰν ἡ περὶ αὐτοὺς ἀέρος 1 
ἀναφορὰ πυχνωϑεῖσα ξυναφὲς ἐργάσηται τῆς κόμης 


τὸ εἴδωλον, καϑάπερ καὶ ἅλως ξυναφεῖς αὐτοῖς τοῖς 
ἄστροις φαίνονται. ἤδη δὲ καὶ πλησίον ἡλίου ξυστάν- 
τὲς κομῆται ot μὲν ᾿ἔφρϑησαν ἀφανισϑῆναι πρὶν τὴν 
γένεσιν αὐτῶν καταστῆναι ἐμφανῆ, ot δὲ. ἐκλείποντος 
ἡλίου ἐξεφάνησαν, οἱ δὲ καὶ ἐπικαταδύνοντες τῷ ἡλέῳ, 
πρόσϑεν οἷα δὴ εἰκὸς ὑπὸ τῶν αὐγῶν καταλαμπόμε- 


[588] νοι, τῷ μὴ ἐμφανεῖς καϑίστασϑαι.. ὥστ᾽ ἐκεῖνος ἂν 


κρατοίη ὁ λόγος ἀποφαίνειν ἀέρος πιλήματα ἀποϑλι- 


15 


à - 3 
βόμενα καὶ ἐμπέπτοντα ἐς τὰ κατωτέρω xal τῷ «£u 30 


ξυναφῆ τοῦ αἰϑέρος ἐξαφϑέντα, ἔς τ᾽ ἂν ὑπάρχῃ 
περὶ αὐτοὺς ἡ τροφὴ ξυμμένειν ve καὶ ξυμπερινοστεῖν 
τῷ αἰϑέρι. καὶ ταῦτα ὅπως ἂν τύχῃ ἀπὸ τῆς ἰδέας ἐπι- 
κλήξεσϑαι ἕκαστον, κομήτας μὲν ἀ ἀφ᾽ ὧν ὥσπερ κόμη 


ἐς τὰ κύκλῳ ἀπολάμπει αὐγὴ ἢ πυρός" πωγωνίας δὲ 55 


ἀφ᾽ ὅτων ἐς πώγωνος σχῆμα ἀπήρτηται αὐγὴ ἐς τὸ ἐπὶ 
ϑάτερα᾽ πέϑους δὲ ὅσα μεγάλα κυκλοτερῆ καί τι καὶ 
βάϑους ἔν σφισιν ἐξέφηνε᾽ δόχους δ᾽ αὖ καὶ λαμπά- 
δας καϑ' ὁμοιότητα τοῦ εἴδους ὅτῳ ἐπιφημίξεται. φαί- 
νεται δὲ τούτων ἕκαστον καὶ ἑσπέριον καὶ ἑῷον. τὰ 
δὲ xol ἀμφιφανῆ φαίνεται᾽ ἀμφιφανῆ δὲ κλήξουσιν 


ὅσα περὶ πρῶτα τῆς νυκτὸς φὰνέντα πρὸς δύσει ἔπειτα — 
ὅσα περὶ πρῶτα τῆ φἀνέντα arg ES 


" 
τ 


L car. 38, 5.2.cAr. 20.5.1. ΦΥΣΙ͂ΚΑ 161 


| » τῇ αὐτῇ. νυχτὶ πρὶν ἡμέραν ἐπιλαβεῖν — ἀνα- 
σχόντα. 


Κεφ. κϑ'. 
ΠΕΡῚ ΒΡΟΝΤΩΝ ἈΣΤΡΑΠΩ͂Ν. ΚΕΡΑΥΝΩ͂Ν ΠΡΗ- [590] 
5 ZTHPO9N ΚΑῚ ΤΥΎΦΩΝΩΝ, : 


᾿ἀναξίμανδρος ἐκ τοῦ πνεύματος ταῦτ᾽ εἶπε 1 
συμβαίνειν" ὅταν γὰρ περιληφϑὲν νέφει παχεῖ βια- 
᾿σάμενον ἐκπέσῃ τῇ λεπτομερείᾳ καὶ κουφότητι, τόϑ᾽ 
ἡ μὲν ῥῆξις τὸν ψόφον, ἡ δὲ διαστολὴ παρὰ τὴν με- 
10 λανείαν τοῦ νέφους τὸν διαυγασμὸν ἀποτελεῖ. 
᾿ἀναξιμένης ταυτὰ τούτῳ, προστιϑεὶς τὸ ἐπὶ 
τῆς ϑαλάσσης, ἥτις σχιξομένη ταῖς κώπαις παρα- 
στίλβει. 
Μη TQO δὼ T og, ὅταν εἰς νέφος πεπηγὸς ὑπὸ 
15 πυχνότητος ἐμπέσῃ πνεῦμα, τῇ μὲν συνϑραύσει τὸν [592] 
κτύπον ἀποτελεῖ, τῇ δὲ πληγῇ καὶ τῷ σχισμῷ διαυγά- 
| ξει. τῇ δ᾽ ὀξύτητι τῆς φορᾶς προσλαμβάνον τὴν ἀπὸ 
τοῦ ἡλίου ϑερμότητα κεραυνοβολεῖ. τοῦ δὲ κεραυνοῦ 
᾿ τὴν ἀσϑένειαν εἰς "quote περιίστησιν. 


"A vabayógag, ὅταν τὸ ϑερμὸν εἰς τὸ ndi 
ἐμπέσῃ (τοῦτο δ᾽ ἐστὶν αἰϑέριον μέρος εἰς ἀερῶδες), 
τῷ μὲν ψόφῳ βροντὴν ἀποτελεῖ, τῷ δὲ παρὰ τὴν με- 
᾿λανείαν τοῦ νέφους χρώματι τὴν ἀστραπήν, τῷ δὲ 
πλήϑει καὶ μεγέϑει τοῦ φωτὸς τὸν κεραυνόν, τῷ δὲ 
πολυσωμάτῳ πυρὶ τὸν τυφῶνα, τῷ δὲ γεφελομιγεῖ 
c πρηστῆρα. | 
᾿Αρχέλαος ταυτὸ λέγει, παρατιϑεὶς τὸ τῶν δια- 
πύρων λίϑων καϑιεμένων ἐς ψυχρὸν ὕδωρ πάϑος. 
. 5108. ECL. PHYS. 11 


[594] 


(65) 


[996] 


162 "^  I9ANNOT ETOBAIOT ἄχεα 


Ξενοφάνης ἀστραπὰς γίγνεσϑαι λαμπρυνομέ- 
νῶν τῶν νεφῶν κατὰ τὴν κίνησιν. 

Ἐμπεδοκλῆς ἔμπτωσιν φωτὸς εἰς νέφος ἐξεέρ- 
yovrog τὸν ἀνθεστῶτα ἀέρα, ov τὴν, μὲν σβέσιν καὶ 
τὴν ϑραῦσιν κτύπον ἀπεργάζεσϑαι, τὴν δὲ λάμψιν s 
ἀστραπήν, κεραυνὸν δὲ τὸν τῆς ἀστραπῆς τόνον. ᾿ 

Διογένης ἔμπτωσιν πυρὸς εἰς νέφος ὑγρόν, 
βροντὴν μὲν τῇ σβέσει ποιοῦν τῇ δὲ λαμπηδόνε τὴν 
ἀστραπήν. συναιτιᾶται δὲ καὶ τὸ πνεῦμα. 

Ἡράκλειτος βροντὴν μὲν κατὰ συστροφὰς ἀνέ- τὸ 
μῶν καὶ νεφῶν καὶ ἐμπτώσεις πνευμάτων εἰς τὰ νέφη, 
ἀστραπὰς δὲ κατὰ τὰς τῶν ϑυμιωμένων ἐξάψεις, πρη- 
στῆρας δὲ κατὰ νεφῶν ἐμπρήσεις καὶ σβέσεις. 

Δεύκιππος πυρὸς ἐναποληφϑέντος νέφεσι πα- 
χυτάτοις ἔκπτωσιν ἰσχυρὰν βροντὴν ἀποτελεῖν ἀπο- 15 
φαίνεται. 

Zn μ όκριτος βφοντὴν μὲν ἐκ συγκρίματος &vo- 
μάλου τὸ περιειληφὸς αὐτὸ νέφος πρὸς τὴν κάτω φο- 
ρὰν ἐκβιαξομένου᾽ ἀστραπὴν δὲ σύγκρασιν νεφῶν, 
ὑφ᾽ ἧς τὰ γεννητικὰ τοῦ πυρὸς διὰ τῶν πολυκένων o 
ἀραιωμάτων ταῖς παρατρίψεσιν εἰς τὸ αὐτὸ συναλιξό- 
μενα διηϑεῖται" κεραυνὸν δέ, ὅταν ἐκ καϑαρωτέρων 
καὶ λεπτοτέρων ὁμαλωτέρων τε καὶ πυκναρμόνων, 
καϑάπερ αὐτὸς γράφει, γεννητικῶν τοῦ πυρὸς ἡ φορὰ 
βιάσηται" πρηστῆρα δέ, ὅταν πολυκενώτερα συγκρέ- 25 
ματα πυρὸς ἐν πολυκένοις κατασχεϑέντα χώραις καὶ 
περιοχαῖς ὑμένων ἰδίων σωματοποιούμενα τῷ πολυ- 
μιγεῖ τὴν ἐπὶ τὸ βάρος ὁρμὴν λάβῃ. 

Χρύσιππος ἀστραπὴν ἔξαψιν νεφῶν ἐχτριβο- — 
μένων ἢ δηγνυμένων ὑπὸ πνεύματος, βροντὴν δὲ εἶ-᾿ 
ναι τὸν τούτων ψόφον" ἅμα δὲ γίγνεσϑαι ἐν τῷ ἀέρι — 
βροντήν τε καὶ ἀστραπήν, πρότερον δὲ τῆς ἀστραπῆς 


* 


P car. 29. s. 1. ΦΥΣΙΚΑ 163 


᾿ἀντιλαμβάνεσϑαι ἡμᾶς διὰ τὸ τῆς ἀκοῆς ὀξυτέραν εἷ- 
ναι τὴν ὅρασιν" ὅταν δὲ ἡ τοῦ πνεύματος φορὰ σφο- 
δροτέρα γένηται καὶ πυρώδης, κεραυνὸν ἀποτελεῖ- 
σϑαι" ὅταν δὲ ἄϑρουν ἐκπέσῃ τὸ πνεῦμα καὶ ἧττον 
5 πεπυρωμένον, πρηστῆρα γίγνεσϑαι ὅταν δ᾽ ἔτι ἧτ- 
τον ἢ πεπυρωμένον τὸ πνεῦμα. τυφῶνα. | 
"AeiavovéAng ἐξ ἀναϑυμιάσεως καὶ τὰ τοιαῦτα 
γίγνεσϑαι τῆς ξηρᾶς. ὅταν οὖν ἐντύχῃ μὲν τῇ ὑγρᾷ 
παφαβιάξηται δὲ τὴν ἔξοδον, τῇ μὲν παρατρίψει καὶ 
10 τῇ ῥήξει τὸν ψόφον, τῇ δ᾽ ἐξάψει τῆς ξηρότητος τὴν * 
ἀστραπὴν παρίστησι. [598] 
Στράτων, ϑερμοῦ ψυχρῷ παρείξαντος, ὅταν 
ἐκβιασϑὲν τύχῃ, τὰ τοιαῦτα γίγνεσϑαι, βροντὴν μὲν 
ἀπορρήξει φάει δὲ ἀστραπὴν τάχει δὲ κεραυνόν, 
τὸ πρηστῆρας δὲ καὶ τυφῶνας τῷ πλεονασμῷ τῷ τῆς 
ὕλης. ἣν ἕκάτερος αὐτῶν ἐφέλκεται, ϑερμοτέραν μὲν 
ὁ πρηστὴρ παχυτέραν δὲ ὃ τυφῶν. 
Οἱ στωικοὶ βροντὴν μὲν προσκρουσμὸν νε- 
φῶν, ἀστραπὴν δὲ ἔξαψιν ἐκ παρατρίψεως, κεραυνὸν 
20 δὲ σφοδροτέραν ἔκλαμψιν, πρηστῆρα δὲ νωϑεστέραν. 
"4oucvoréAqg τυφῶνα μέν, ὅταν ἐκνεφίας δι- 
νούμενος καταφέρηται. τὸ γὰρ πνεῦμα κωλυόμενον 
μὲν εἰς ὀρϑὸν ἰέναι παρ᾽ ἀντίπνοιαν ἢ ψῦχος ἢ πάχος 
ἥ τινα ἄλλην αἰτίαν. ἐλαυνόμενον δὲ ὑπὸ τοῦ κατό- 
 πῖν ἐπεισιόντος ἀναστρέφει εἵλούμενον ἐν τῷ νέφει 
- κύκλῳ καὶ συγκατάγει ἐπὶ γῆν ἑαυτῷ τὸ νέφος" ei^ 
ὅτῳ ἂν ἐντύχῃ φερόμενον σφοδρῶς ἀναρπάζξειν καὶ 
πάλιν ἀπορρίπτειν, τοῦτο γὰρ εἶναι τὸ πάϑος οἷον [600] 
ἐκνεφίας, ἄπεπτον. πρηστῆρας δέ, ὅταν βιαίως κατ- 
ιὸν ἐκπυρωϑῇ τὸ πνεῦμα κατὰ τὴν φοράν, συνεμπίέμ- 
πρασϑαι γὰρ τὸν ἀέρα πυρώσει χρωματιξόμενον, διὸ 
᾿ p νυχτὸς ἐκλάμπειν" ἀναρπάξειν τε καὶ περιτρέ- 
«- 11* 


z 


164 ISANNOY ZTOBAIOY Lis. 1 


πειν ὁμοίως καὶ τούτους, ὥσπερ πυρώδεις ὄντας TU- 
φῶνας. κεραυνὸν δέ, ὅταν πολὺ καὶ λεπτὸν περιλη- 
φϑὲν ἐν τοῖς νέφεσι πνεῦμα πυρωϑὲν ἐκϑλιφϑῇ, καὶ 
μετ᾽ ἰσχυρᾶς ἐπὶ γῆν κατασκήψῃ φορᾶς, ἐὰν μὲν ἦ 
πάνυ λεπτὸν καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἐπικαῖον, ἀργῆτα λέ- 5 
γεσϑαι κατὰ τοὺς ποιητάς, ἐὰν δὲ ἧττον ἐπικαῖον, 
ψολόεντα. τὸ μὲν γὰρ διὰ τὴν λεπτότητα καὶ πρὶν 
ἐκπυρῶσαι φερόμενον οἴχεσϑαι διὰ τάχους. ὡς μηδ᾽ 
ἐπιμελᾶναί τι τῶν ὑποκειμένων τὸν δὲ οἷα καὶ βρα- 
δύτερον ἐπιχρῶσαι μὲν ὥστ᾽ ἀπ᾽ αἰϑάλου, παρενε- 10 
[002] χϑῆναι δὲ μηδὲν ἀφανίσαντα. διὸ καὶ τὰ μὲν ἀντι- 
τυπήσαντα φλέγεσϑαι, τὰ δ᾽ εἰς τὰς ἑαυτῶν ἀραιό- 
τητας ὑποδεξάμενα μηδὲν πάσχειν. ἤδη γοῦν ἀσπέδος 
πληγείσης τακῆναι μὲν τὸ χάλκωμα, τὸ δὲ ξύλον μή- 
δὲν παϑεῖν, φϑάσαντος τοῦ πνεύματος “διὰ τὴν τῆς 
ὕλης μανότητα πρὸ τῆς καύσεως διεκδραμεῖν᾽ καὶ δι᾽ 
ἱματίων ὁμοίως διελϑὸν οὐ κατέκαυσεν ἀλλ᾽ οἷον ᾿τρῦ- 
χος ἐποίησε. περὶ μὲν οὖν τούτων διξτάττετο οὕτως. 
2 ᾿ρριανοῦ B 
Ὅσοι δὲ ξηροὶ ἀτμοὶ δυέντες μὲν εὐϑὺς ἀνέμου 20 
εἰργάσαντο, ἐν νέφει δὲ ἀποληφϑέντες ἔπειτα Qn- 
(60) γνύντες βίᾳ τὸ νέφος βροντάς τε καὶ ἀστραπὰς ἐξέ- 
φηναν. ἐκπίπτοντες δ᾽ ἐπὶ μέγα διάπυροι μέν, κε- 
ραυνοί" ἄϑροοι δὲ καὶ ἡμίπυροι, πρηστῆρες" ὅσοι 
δὲ ἔρημοι πυρός, τυφῶνες of δὲ ἔτι ἀνειμένοι, ἐκ- 25. 
νεφίαι᾽ κατασκήψαντες δὲ ἐς γῆν ξύμπαντα ταῦτα 
σκηπτοὶ κλήξονται. οὐδὲν ἴσον δὲ αἷ κοιλότητες τῶν 
νεφῶν καὶ ῥήξεις καὶ et ἐπ᾽ αὐταῖς βρονταὶ ἔχουσιν. ] 
[004] ἀστραπὴ δὲ ὑπὸ τῇ Qnis ἐκτρίβεται καὶ ἐξάπτει τὸ 
πνεῦμα ὡς ἐκλάμψαι ἐπὶ. μέγα. καὶ γένεται μὲν 
ἀστραπὴ μετὰ βροντήν, ὀξυτέρα δὲ τοσόνδε ὅσον ψιξ 
ἀκοῆς ὀξύτερον, καϑότι ἀκοὴ μὲν πελαξούσης τῆς φω- 


— 


5 


» 


CAP. 29. s. 1. 2. ΦΥΣΙΚΑ 165 


νῆς αἰσϑάνεται, ὄψις δὲ ἐπὶ τὸ ὁρώμενον αὐτὸ ἐκ- 

-. πέμπεται. κεραυνὸς δὲ καϑότι πνεῦμά ἐστιν ἀπὸ 
τῶνδε τεχμηριῶσαι παρέχει δήγνυσί τε ἔστιν ἃ τῶν 

᾿ ἐντυχόντων καὶ περιδινηϑῆναι οἷά τε, καὶ διικνεῖται 

5 ὅϑεν οὐκ ἂν τι ἄλλο O τι μὴ πνεῦμα διέλϑοι. ὡς δὲ 
ἔμπυρον πνεῦμά ἐστι, δηλοῖ μὲν τοῦτό ye καὶ ἡ ὕψις 
ὅτῳ ἐγγὺς κατέσκηψε, πῦρ γὰρ φαίνεται. ἤδη δὲ καὶ 
ἀφ᾽ ὧν ἐργάξεται ἐδήλωσεν. ἐπιφλέγει γὰρ ἔστιν ἃ 
τῶν πελασάντων, τὰ δὲ καὶ ἐξάπτει πάντῃ, καὶ ἀπο- 

10 λείπεται ἀπ᾽ αὐτοῦ ἴχνη οἷα δὴ ἐπὶ πυρὶ ἐκκαύσαντι 
ἐσβεσμένῳ. ἐκνεφίας δὲ ἄνεμος, ἐπὰν δινούμενος 
ἐχπέσῃ νέφους ῥαγέντος, τυφὼν κλήξεται. γίγνεται δὲ 

ἡ δίνη ὧδε" ἐπειδὰν κώλυμα ἐν τῷ νέφει ἐγχριμῳφϑῇ 

τὸ μὴ οὐκ ἐπ᾽ εὐϑὺ ἐχπεσεῖν τὴν πνοήν, ἀναστρέφε- 

τὸ ταί τε καὶ ἀνειλεῖται ἐς αὑτήν. εἴργεται δὲ ὑπὸ πά- 
χους νεφέλης ἐπ᾽ εὐθὺ ἐχπεσεῖν, ἢ κρύους ἀποστρέ- 
ψαντος ἢ ἀντιπεσούσης ἄλλης πνοῆς. οὕτω τοι καὶ 
πρὸς ἄλλοτε ἄλλου αἱ ϑύελλαι ἀναστρέφονταί τε καὶ 
ἀνειλούμεναι αὖϑις ἄνω ἀναφέρονται, ἐπειδὰν ἐγχρίμ- 

20 Ψψας ὁ τόνος τῆς γῆς ἀνακόψῃ τῆς πνοῆς τὴν ἐπ᾽ εὐθὺ 
ὁρμήν. καὶ αἵ δῖναι ἐν τοῖς ποταμοῖς ταυτὸ τοῦτό εἰσι. 
φερόμενον γὰρ εὐθείᾳ τὸ ὕδωρ οὔποτ᾽ ἂν δινηϑείη, 

—. ἀντιπεσόντος δὲ ἄλλοτε ἄλλου πρὸς τὴν φοράν, ἀνα- 
᾿ στρέφεται ἡ ῥοή, ἀναστραφεῖσα δὲ ἐς κύκλον ἐπι- 
25 κάμπτει ἐπὶ τῇ δύμῃ, ὅτι μὴ οἵα τε ἐπ᾽ εὐθὺ ἐς τὸ 
ἔμπαλιν ἐκφέρεσϑαι. οἵ δὲ τυφῶνες καὶ τῆς νεφέλης 
τὸ πολὺ ἐς τὸ κάτω σὺν ἕλικι ἐπάγουσιν ἅμα σφισέ" 
καὶ προσπεσόντες τῇ γῇ ἀναρπάζουσιν ὅτῳ ἂν ἐντύ- 
χωσιν ἀντὶκοπτομένης τῆς δύμης ὡς ξὺν τῇ αὐτῇ ἕλικι 
30 ἀναστρέφεσθαι" ὥστε καὶ ναῦς ἤδη ἅμα τῷ φόρτῳ 
ἐμπεσόντες ἐξῆραν ἐπὶ μέγα ἔξω τῆς ϑαλάσσης. κε- 
 gavvàv δὲ πολλαὶ ἐδέαι τε καὶ ὀνόματά εἰσιν" οἱ μὲν 


, ' 
" 


[606] 


166 IGANNOT ZTOBAIOT μα εν 


αὐτῶν ψολόεντες οἱ δὲ ἀργῆτες κλήξζονται, σκηπτοί 
[608] τε ὅσον κατασκήπτουσιν, καὶ αἰγέδες ὅσοι ἐν συστροφῇ 
πυρὸς καταφέρονται, ἕλικες δὲ ὅσοι ἐς ἑλικοειδῆ γραμ- 
μὴν διάττουσι. καὶ δὴ ὅσοι μὲν καὶ πάντῃ ὀξέως ἐκ- 
πεσόντες ὕλῃ ἐνέτυχον καυσίμῳ., ἔκαυσάν τε αὐτὴν 
ὑπὸ τῇ διατριβῇ καὶ αὐτῷ κατεσχέϑησαν τῷ ἔργῳ᾽ 
e N ^ - - ΄ , € 4 
σοι δὲ ξὺν πολλῷ τῷ τάχει κατέσκηψαν, οὗτοι πρὶν 
- - e € y "ut τὸ 
ἐχκαῦσαι διῇξαν ὥστε ἡμίπυρα ἔστιν ἃ ὑπολελεῖφϑαι 
ἀπ᾽ αὐτῶν. οἱ δὲ καὶ αἰϑαλώσαντες μόνον διῆλϑον. 
οἵ δὲ ἔτι καὶ τῶνδε ὀξύτεροι οὐδὲ ὃν ἐξεργάσασϑαι 1 
P ? - τ b M er ν᾿ ^ , , 
ἔφϑησαν, ἀλλ ἀραιᾷ μὲν υλῃ εἰ καὶ z&vv καυσίμῳ 
ἐντυχόντες διεχώρησαν μόνον, ἀντιτύπῳ δὲ εἰ πελά- 
σειαν ἐνσχεϑέντες κατειργάσαντό τε αὐτὴν καὶ διέ- 
φϑειραν, ὥστε κυτίδος μὲν ξύλου μαλϑακοῦ ἁψάμε- 
voL διῇῆξαν ἀπαϑὴ ἀπολιπόντες, τὸ δὲ χρυσίον ἔτηξαν v5 
τὸ ἐνόν, ὅτι ἐσχέϑησαν ἐν τῷ χρυσίῳ. καὶ χιτῶνα 
» 3 » , A , , Α Α 
ἤδη ovx ἔκαυσαν, ἀλλὰ ἐτρύχωσαν μόνον" καὶ διὰ 
ἢ , - M ^ $8 , 3 E , 
μὲν κεράμου διῆλθον, τὸ δὲ ἐνὸν ἐν αὐτῷ διεφορη- 
σαν. τούτων ξυμπάντων oí μὲν λαμπροί, ἀργῆτες, 
(67) ὅσοι δὲ καταιϑαλώσαντες τὰ πελάσαντά σφισιν ἐπαύ- »o 
e , - » , 
σαντο, οὗτοι δὲ ψολόεντες ἐπὶ τῷ ἔργῳ ἐκλήϑησαν. 
καὶ οἵ μὲν εὐθείᾳ κατασκήψαντες εἰς τὸ ἔμπαλιν τῇ 
αὐτῇ εὐθείᾳ ἀνῇξαν, οἱ δ᾽ ἐκ πλαγίου ἐμπεσόντες 
πρὸς ἴσον γωνίαν ἄνω ἀναφέρονται" καὶ οἱ μὲν ἁπλοῖ 
[010] ot δὲ διπλοῖ κατέσκηψαν. .. . πλεῖστοι δὲ ἦρος καὶ 25 
μετοπώρου καὶ ἅμα βιαιότεροι περί τὲ πλειάδος καὶ 
ἀρκτούρου ἐπιτολήν, ὅτι ἐν. κινήσει καὶ παϑήμασι 
, c 3.4 » - vy , L3 Α M 
πολυειδέσιν ὁ ἀὴρ τῇδε τῇ ὥρᾳ ἐστίν, οἷα δὴ οὔτε 
ὑπὸ κρύει πεπηγὼς οὔτε ὑπὸ τῷ ϑερινῷ ἡλέῳ ἐκκε- 
καϑαρμένος. τοιγάρτοι καὶ ἐν χώραις ὅσαι νιφετώ- "30 
ι i 
δεις καὶ ψυχραὶ καὶ ὅσαι αὖ κεκαυμέναι ὑπὸ ἡλίῳ οὐ 
κατασκήπτουσιν᾽ οἵ κατασκήψαντες δ᾽ ἐν ϑαύματι 


e 


[ 


P 


CAP. 29. 5. 2. 3. cap. 30. s.1. dTXIKA 167 


ἀναφέρονται, καϑάπερ ἐν Κελτοῖς καὶ παρ᾽ Aiyv- 
πτίοις. 
| ᾿Φέλωνος φυσικῶν 8 
᾿Δστραπαί εἰσι διτταί, 1] μὲν ἡμερινὴ 1] δὲ νυκτε- 

5 Qui]. γέγνεται δὲ ἡ μὲν ἡμερινὴ ὑπὸ τοῦ ἡλίου, ὅταν 
δαγῇ τὸ ὕδωρ ὑποφαινομένου αὐτοῦ᾽ λαμπρὰ δ᾽ ov 
φαίνεται ὥσπερ ἡ νυκτερινή, ὅτι ἐν φάει γίγνεται" 

ἡ δὲ νυκτερινὴ ὑπὸ τῶν ἄστρων γίγνεται, ὅταν ῥαγῇ 
τὸ ὕδωρ ὑπερφαινομένων αὐτῶν" λαμπρὰ δὲ φαίνε- 
10 ταις ὅτι ἐν ξόφῳ γίγνεται. 


Κεφ. λ΄. 
ΠΕΡῚ ΙΡΙΔΟΣ ΠΕΡῚ 'AA9. ΚΑΙ IIAPHAIOT ΚΑΙ [012] 
ῬΑΒΔΩΝ, 
οὐ ἄγ à ᾿ 1 
^45 Τῶν μεταρσίων παϑῶν τὰ μὲν καϑ' ὑπόστασιν 


γένεται, οἷον ὄμβρος χάλαξα, τὰ δὲ κατ᾽ ἔμφασιν, 
|. ἐδέαν οὐκ ἔχοντα ὑπόστασιν᾽ αὐτίκα γοῦν πλεόντων 
J. ἡμῶν ἡ ἤπειρος κινεῖσϑαι δοκεῖ. ἔστιν οὖν κατ᾽ ἔμ- 
φασιν ἡ ἶρις. 
(30 Πλάτων φησὶ Θαύμαντος αὐτὴν γενεαλογῆσαι 
ü τοὺς ἀνϑφώπους, διὰ τὸ ϑαυμάσαι ταύτην. Ὅμηρος 
ἠύτε πορφυρέην νεφέλην ϑνητοῖσι τανύσσει. 
καὶ ἐμυϑεύσαντό τινες αὐτὴν ταύρου κεφαλὴν ἔχου- 
σαν ἀναρροφεῖν τοὺς ποταμούς. 
25 πῶς οὖν γίνεται; ὁρῶμεν δὴ κατὰ γραμμὰς ἢ [614] 
κατ᾽ εὐθείας ἢ κατὰ καμπύλας 7 κατ᾽ ἀνακλωμένας᾽" 
| γραμμὰς δὲ λέγω ϑεωρητὰς: καὶ ἀσωμάτους. καπὰ μὲν 
οὖν εὐθείας ὁρῶμεν τὰ ἐν ἀέρι καὶ τὰ διὰ τῶν λίϑων 
τῶν. διαυγῶν καὶ κεράτων, λεπτομερῆ γὰρ. ταῦτα 


168 ΤΩΛΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ Lrp. 1 


πάντα. καμπύλας δὲ γραμμὰς xc9" ὕδατος βλέπομεν" 
κάμπτεται γὰρ ἡ ὄψις βίᾳ. διὰ τὴν πυκνοτέραν τοῦ 
ὕδατος ὕλην διὸ καὶ τὴν κώπην ἐν τῇ ϑαλάσσῃ μα- 
κρόϑεν καμπτομένην βλέπομεν. τρίτος τρόπος τοῦ 
βλέπειν τὰ ἀνακλώμενα ὡς τὰ κατοπτρικά. ἔστιν οὖν 5 
τὸ τῆς ἴριδος πάϑος τοιοῦτον" δεῖ γὰρ ἐπινοῆσαι τὴν 
ὑγρὰν ἀναϑυμίασιν εἰς νέφος μεταβάλλουσαν, εἶτα 
ἐκ τούτου κατὰ βραχὺ εἰς μικρὰς βῥανίδας νοτιξούσας. 
ὅταν οὖν ὁ ἥλιος γένηται ἐν δυσμαῖς, ἀνάγκη πᾶσα 
ἶριν ἀντικρὺς ἡλίου φαίνεσϑαι" τότε γὰρ ἡ ὄψις προσ- τὸ 
πεσοῦσα ταῖς ϑδανίσιν ἀνακλᾶται. ὥστε γίγνεσϑαι τὴν 
[616] iguv. εἰσὶ δὲ αἱ ῥδανέδες οὐ σχήματος μορφαὶ ἀλλὰ 
χρώματος. καὶ ἔχει τὸ μὲν πρῶτον φοινικοῦν, τὸ δὲ 
δεύτερον ἁλουργὲς καὶ πορφυροῦν, τὸ δὲ τρίτον κυα- 
νοῦν καὶ πράσινον. μήποτ᾽ ovv τὸ μὲν. φοινικοῦν, ὅτι τὸ 
ἡ λαμπρότης τοῦ ἡλίου προσπεσοῦσα καὶ ἡ λαμπηδὼν 
ἀκραιφνὴς ἀνακλωμένη ἐρυϑρὸν ποιεῖ καὶ φοινικοῦν 
χρῶμα᾽ τὸ δὲ δεύτερον μέρος ἐπιϑολούμενον καὶ ἐκ- 
καιόμενον μᾶλλον τῆς λαμπηδόνος διὰ τὰς ῥανέδας 
ἁλουργές. [ἄνεσις γὰρ τοῦ ἐρυϑροῦ τοῦτο. ἔτι δὲ πά- 30 
λιν ἐπιϑολούμενον] τὸ διορέξον εἰς τὸ πράσινον μετα- 
βάλλει. ἔστι δὲ τοῦτο διορίσαι δι᾽ ἔργων εἰ γάρ τις 
ἀντικρὺ στὰς τοῦ ἡλίου λάβῃ ὕδωρ καὶ πτύσῃ. αἱ δὲ 
δανίδες ἀνάκλασιν πρὸς τὸν ἥλιον λάβωσιν, εὑρήσει 
εἰσγιγνομένην τὴν ἶριν. καὶ οἵ ὀφϑαλμιῶντες δὲ τοῦτο Ὁ 
πάσχουσιν, ὅταν εἰς τὸν λύχνον ἀποβλέψωσιν. 
2 ᾿Δφριστοτέλους 
“Ἅλω δὲ καὶ ἴριδας καὶ παρήλιον καὶ ῥάβδους καὶ 
[018] τἄλλα τὰ κατὰ τὰς ἐμφάσεις ὑπὸ μὲν τῆς αὐτῆς αἰ- 
τίας γένεσϑαι, πάντα γὰρ εἶναι ταῦτα τῆς ὄψεως ἀνά- 80 
κλασιν᾿ διαφέρειν δὲ τοῖς τρόποις, καὶ ἀφ᾽ ὧν καὶ 
ὡς ἔχει συμβαίνειν τὴν ἀνάκλασιν. ἅλω μὲν οὖν καὶ 


cAP. 30. s. 1. 2. ΦΥΣΙΚΑ |. 169 


περὶ ἥλιον φαίνεσϑαι καὶ περὶ σελήνην καὶ καϑόλου 
περὶ τὰ λαμπρὰ τῶν ἄστρων, καὶ οὐϑὲν ἧττον ἡμέρας 
ἢ νυχτὸς καὶ περὶ μεσημβρίαν ἢ δείλην ἕωϑεν δ᾽ 
᾿ ἐλαττονάκις καὶ περὶ δύσιν. συμβαίνει δέ, ὅταν διὰ 
5 τοῦ πέριξ ἀέρος ἀχλυώδους ὄντος ἐπιλάμπηται τὸ φῶς 
αὐτῶν. ὥσϑ᾽ ὅλον ὁρᾶσϑαι τὸν κύκλον᾽ περιφανῆ 
γὰρ εἶναι καὶ σφαιρικὴν κατὰ τὴν ἔμφασιν τὴν ἅλω. 
ταύτης δὲ τὴν μὲν ἐπιμένουσαν ὑ ὑετὸν σημαίνειν, τὴν 
δὲ διασπασϑεῖσαν πνεῦμα , τὴν δὲ μαραινομένην εὖ- 
io δέαν. ἶριν δὲ περὶ μόνον ἥλιον καὶ σελήνην συνίστα- 
σϑαι, γέίνεσϑαι δὲ καὶ νύκτωρ, ὀλιγάκις δὲ καὶ πάνυ 
διὰ πολλοῦ. κύκλον δὲ μηδέποτε φαίνεσϑαι τῆς ἴρι- - 
δος, μηδὲ μεῖξον ἡμικυκλίου τμῆμα. ποικίλην δ᾽ ἔχειν 
τὴν ἔμφασιν διὰ τὸ κατὰ τὴν τῆς ὄψεως ἀνάκλασιν 
ιὸ φοινικοῦν καὶ πράσινον καὶ ἁλουργὸν προσπίπτειν 
ἀπ᾽ αὐτῆς χρῶμα. φοινικοῦν μέν, ὅτι τὸ λαμπρὸν ἐν [620] 
μέλανι καὶ διὰ μέλαν ὁρώμενον τοιαύτην ἀποτελεῖ 
χρόαν. τοῖς γοῦν ϑεωμένοις τὸν ἥλιον δι᾽ ὁμίχλης ἢ 
διὰ καπνοῦ δοκεῖν ἐρυϑρὸν εἶναι". ἢ καὶ τὴν ἀπὸ τῶν 
Ὁ) χλωρῶν ξύλων φλόγα πεφοινιγμένην, διὰ τὸ παχὺν 
αὐτῇ καταμεμῖχϑαι καπνόν. κατὰ τοῦτο δὴ καὶ τὴν 
᾿ ἐξωτάτω καὶ μείζονα περιφέρειαν τῆς ἴριδος ἐμφαί- 
v&LV τὸ φοινικοῦν" διὰ γὰρ μέλανος τοῦ νέφους ἀνα- 
κλωμένην τὴν ὄψιν πρὸς λαμπρότατον ὄντα τὸν ἥλιον 
25 ἀντιλαμβάνεσϑαι τοιοῦδε χρώματος. τὴν δὲ δευτέραν - 
᾿ «al τρίτην περιφέρειαν διὰ τὴν τῆς ὄψεως ἀσϑένειαν (08) 
τό τε πράσινον καὶ τὸ ἁλουργὲς ἐμφαίνειν. τὸ δ᾽ ὅλον. 
εἶναι τὴν ἶριν ἔμφασιν ἡλίου τμήματος ἢ σελήνης ἐν 
νέφει κοίλῳ καὶ δεδροσισμένῳ κατὰ κύκλου περιφέ- 
80 θείαν ὁρωμένην. γένεσϑαι δὲ ἔστιν ὅτε διπλῆν, ὡς 
ἑτέραν ἀμαυροτέραν φαίνεσϑαι καὶ διὰ παντὸς 
ἐξ ἐναντίας ἱσταμένην τῇ προτέρᾳ καὶ τῇ ϑέσει τῶν 


170 ΤΩΑΝΝΟΎ ΣΤΟΒΑΙΟῪ Lin. 1 


χρωμάτων ἀντεστραμμένην. παρηλίους δὲ καὶ ῥάβ- 
δους γίνεσϑαι μὲν ἀπὸ τῆς αὐτῆς αἰτίας, οὐδὲ μὴν 
ὁμοίως ἔχοντος τοῦ νέφους. ὅταν γὰρ ἀχλυῶδες ἢ καὶ 
ὁμαλές, πρὸς δὲ τούτοις ὑδατῶδες καὶ πυκνόν, ὡς 
ὑπὸ χαλκοῦ κατόπτρου λείου κλώμενον πρὸς τὸν ἥλιον 5 
τὴν ὄψιν, λευκοῦ ποιεῖν φαντασίαν. παραπλήσιον 
γὰρ ἡλίῳ κατά τε τὴν χρόαν καὶ τὸ σχῆμα φαένεσϑαι 

[622] τὸν παρήλιον. τὴν μὲν γὰρ ὁμαλότητα τοῦ νέφους αἰ- 
τίαν εἶναι τοῦ χρώματος, τὴν δὲ ἀνάκλασιν τῆς ὄψεως 
τῆς τοῦ ἡλίου. διὰ τῆς ἀχλυώδους ἐμφάσεως, προσ- 10 
πίπτουσαν ἀϑρόως πρὸς πεπυκνωμένον, ὥσπερ ἔνο- 
πτρον, οὐδέπω μὲν ὃν ὕδωρ ἐγγὺς δ᾽ ὑπάρχον τῆς 
πρὸς ὕδωρ μεταβολῆς, διὸ καὶ σημεῖον ὕδατος εἶναι 
τὸν παρήλιον᾽ καὶ μᾶλλόν ys τὸν νότιον τοῦ βορείου; 
παρὰ τὸ μᾶλλον μεταβάλλειν εἰς ὕδῶρ τὸν νότιον lo 
ἀέρα τοῦ πρὸς ἄρκτον. γένεσϑαι δὲ περὶ τὰς ἀνατο- 
λὰς τοῦ ἡλίου καὶ περὶ δύσεις, οὐκ ἄνωϑεν ἀλλ᾽ ἐκ 
τῶν πλαγίων, καϑάπερ καὶ τὰς ῥάβδους. εἶναι δὲ τὰς 
καλουμένας ῥάβδους ἰριοειδεῖς εὐθείας ἐμφάσεις περὶ 
τὸν ἀέρα συνισταμένας Óv ἀνωμαλίαν τῶν ἐνοπτρι- 30 
ξόντων νεφῶν. 


Κεφ. λα΄. 
ΠΕΡῚ ΝΈΦΩΝ 'OMIXAHZ 'TET9N APOXOT 
IIAXNHZ XAAAZHZ. 


Πλάτωνος ἐκ vov Τιμαέου [p. 59] 25 

Τὸ πυρὶ μεμιγμένον ὕδωρ ὅσον λεπτὸν ὑγρόν τὲ 

διὰ τὴν κίνησιν καὶ τὴν ὁδὸν ἣν κυλιυδόμενον ἐπὶ 

γῆς ὑγρὸν λέγεται, “μαλακόν τὲ αὐτῷ τὰς βάσεις ἧτ- 

τον ἑδραίας οὔσας ἢ τῆς γῆς» ὑπείκειν" τοῦτο, ὅταν 
4 


E p ea. 


" 


- €AP. 30. 5.2. cA p. 31. cA. 32. ΦΎΣΙΚΑ 171 


πυρὸς ἀποχωρισϑὲν ἀέρος τε μονωϑῇ; γέγονε uiv 
ὁμαλώτερον. ξυνέωται δὲ ὑπὸ τῶν ἐξιόντων εἰς αὐτό, 
παγέν τε οὕτως τὸ μὲν ὑπὲρ γῆς μάλιστα παϑὸν τοι- 
- , $..d« NS. , V wa v 

 «Ura. q«Anfa, τὸ δὲ ἐπὶ γῆς, κρυσταλλος᾽ τὸ δὲ ητ- 
ὅ τον ἡμιπαγές τε ὃν ἔτι, τὸ μὲν ὑπὲρ γῆς αὖ χιὼν 
τὸ δ᾽ ἐπὶ γῆς ἐνμααγὸν. ἐκ δρόσου γενόμενον, πάχνη 
λέγεται. 


Κεφ. AD. 
ΠΕΡῚ ΑΝΕΜΩΝ. 


10 ᾿ἀριστοτέλης τῆς ξηρᾶς ἀναϑυμιάσεως τὴν [624] 
— πρώτην ἀναφοράν᾽ γίνεσϑαι δέ ποτε τῇ ξηρᾷ πρὸς τὴν 
ὑγρὰν μῖξιν. πνεῦμα μὲν ἐκ πολλῶν συνιουσῶν ἀνα- 
- ϑυμιάσεων, τὸν γὰρ ἄνεμον μὲν εἶναι ξηρᾶς ἀναδό- 
σεως πλῆϑος κινούμενον ἐπὶ γῆν᾽ τοὺς δ᾽ ἐκνεφίας 
1: ἀνέμους, ὅταν ἀϑρόον καὶ πυκνὸν φερόμενον εἰς 
ἑαυτὸ τὸ πλέον ἀναλύσῃ τοῦ νέφους τῇ σφοδρότητι 
τῆς ῥύμης. τὸ γὰρ τάχος τῆς ἐκκρίσεως ποιεῖν τὴν τοῦ 
πνεύματος ἰσχύν. 
Πλάτων πάσης κιγήσεως ἕξ εἶναι περιστάσεις, [626] 
33» ἄνω καὶ κάτω, ἐπὶ δεξιὰ καὶ ϑάτερα, πρόσϑεν καὶ 
ὄπισϑεν. κατ᾽ οὐδεμίαν δὲ τούτων ἐνδέχεσθαι τὴν 
γῆν κινεῖσθαι, ἐν τῷ πανταχόϑεν ἰσωτάτῳ κειμένην, 
μένειν μὲν ἀκένητον, ἅτε δὴ μηδὲν ἔχουσαν ἐξαίρε- 
τὸν ἐς τὸ ῥέψαι μᾶλλον τόπους δὲ αὐτῆς κατ᾽ ἀραιό- 
τηταὰ σαλεύεσϑαι. 


[628] 


(69) 


172 IS3ANNOY ZTOBAIOT "OC LIB. T 


Κεφ. Ay. 
ΠΕΡῚ ΣΕΙΣΜΩΝ ΤῊΣ. 


A ριστοτέλης φησὶ σεισμοὺς γένεσϑαι καὶ μυ- 
κήματα καὶ χάσματα τῆς ξηρᾶς ἀναϑυμιάσεως εἰς 
τὰς ἀραιότητας καὶ τῆς γῆς ῥυείσης καὶ κατὰ τὰς 
ἀϑρόας ἐμπτώσεις τρόμους καὶ βρασμοὺς περὶ αὐτὴν 
ἀπεργαξομένης. ὡς γὰρ ὁρμήσασαν ἔξω τὴν ἀναϑυ- 
μΐίασιν ἄνεμον ποιεῖν σφοδρόν, οὕτως εἴσω καϑειρ- 
χϑεῖσαν τῇ ῥύμῃ τῆς φορᾶς διακραδαίνειν τοὺς τό- 
πους ἐν οἷς ἂν ἀπολειφϑῇ. συνέχεσϑαι δὲ τὴν δύνα- 10 
μὲν ταύτην ἐν τῇ γῇ διά ve πύκνωσιν τῆς ἐπιφανείας 
καὶ διὰ κατάψυξιν καὶ διὰ ξηρασίαν. ὅϑεν καὶ νηνε- 
μίας οὔσης ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ γένεσϑαι τοὺς σεισμούς, 
τῆς τῶν ἀνέμων τροπῆς εἴσω τραπείσης " καὶ νυκτὸς 
μᾶλλον διὰ τὴν ψύξιν καὶ περὶ τὸν ὄρϑρον᾽ τοὺς γὰρ 15 
ἀνέμους τότε τῆς πνοῆς ἄρχεσϑαι, καὶ πρὸς τὴν γῆν 
ἀποστρέφειν κατὰ τὴν ἀναϑυμίασιν ἀνιὸν πνεῦμα" 


ex 


[030] καὶ τῆς ἡμέρας ἐστὶν ὅτε περὶ μεσημβρίαν. τὸν γὰρ 


ἥλιον τῆς ἀναϑυμιάσεως ἐπικρατοῦντα κατακλεέξιν 
αὐτὴν εἰς τὴν γῆν καὶ ἔαρος καὶ μετοπώρου μᾶλλον, 20 
ἀνωμάλους γὰρ ταῦτας εἶναι τὰς ὥρας" τὸ μὲν γὰρ 
ϑέρος καὶ τὸν χειμῶνα, τὸ μὲν διὰ τὸν πάγον τὸ δὲ 
διὰ τὴν ἀλέαν ἀκίνητον ποιεῖν τὸν ἀέρα, διὰ τὸ τὸ μὲν 
ἄγαν εἶναι ξηρὸν τὸν δὲ ἄγαν ψυχρόν, καὶ ἐν τοῖς 
αὐχμοῖς ὅτε μάλιστα πνευματώδης ὁ ἀήρ᾽ τοῦτο γὰρ 25 
εἶναι τὸν αὐχμόν, ξηρᾶς πλῆϑος ἀναϑυμιάσεως. ἀπε- — 
λαυνομένης οὖν τῆς ἀτμίδος εἰς τὴν γῆν καὶ καϑειρ- — 
γνυμένης σφυγμὸν γίγνεσθαι περὶ αὐτὴν καὶ τρό- . 
μον, καὶ ἐν ταῖς ἐπομβρίαις ἐπιφραττομένης ὑπὸ τῶν d 
ὑγρῶν καὶ τοῦ ψυχροῦ τῆς γῆς, καὶ τῆς ἐντὸς ἀναϑυ- " 
μιάσεως αὐξομένης ὑπὸ τῶν ὑετῶν xol πυκνουμένης, 


ἱ 


CAP. 89. : QYZIKA 173 


ὥστε κατὰ τὴν πρόπτωσιν ἰσχυρῶς κινεῖν xol σείξιν, 
καὶ ἐν τοῖς ὑπάντρους καὶ σομφοὺς ἔχουσιν τοὺς κάτω 
τόπους, ἢ καὶ παρακειμένην ῥοώδη ϑάλατταν, διὰ τὸ 
ϑυρᾶϑεν πλεῖον ὑποδέχεσϑαι πνεῦμα, καὶ διὰ τὴν 
5 ϑάλατταν προσπίπτουσαν ἀπωϑεῖν εἰς τὴν γῆν τὸ πε- 
φυκὸς ἀπ᾽ αὐτῆς ἀποπνεῖν πνεῦμα καὶ σχεδαννυ- 
σϑαι. περὶ γοῦν τὴν Πελοπόννησον καὶ τὴν ᾿4χαιίαν 
καὶ τῆς Εὐβοίας τὰς κοιλάδας πολλοὺς καὶ μεγάλους 
γίνεσθαι σεισμούς. ὡς γὰρ ὑφ᾽ ἡμῶν πολλάκις τὸ 
10 διαπνεόμενον ἔξω πνεῦμα, παλινδρομῆσαν εἴσω, [632] 
' παλμὸν παρέχει καὶ σφυγμὸν ἐν τοῖς σώμασιν, οὕτω 
τὸ περιλειφϑὲν ἐν τῇ γῇ κατὰ τὴν κίνησιν κλονούμε- 
vov περὶ τοὺς πόρους καὶ διεγκοπτόμενον σπασμοὺς 
καὶ σεισμοὺς ἀποτελεῖν. συμβαίνει δὲ καὶ τὰ μυκή- 
15 ματα ποτὲ μὲν μετὰ σεισμῶν ποτὲ δὲ καὶ χωρὶς τοῦ 
πνεύματος ἠχοῦντος, ὥστ᾽ ἐξακούεσϑαι ψόφον τινὰ 
καὶ βόμβον ἐπιμήκιστον, ὁπότε διὰ τῶν συρίγγων 
διαυλοδρομεῖ παρατριβόμενον μηδ᾽ ἐξιόν. τὰ δὲ χά- 
ματα μετὰ σεισμῶν. ἤδη γοῦν τινας σεισμοὺς μὴ 
30 πρότερον λῆξαι πρὶν ἢ διαρραγῆναι τοὺς τόπους ἐν οἷς 
ἐγένοντο, βιασαμένου τοῦ περιλειφϑέντος πνεύματος 
περὶ τὴν ἔξοδον, ὥσπερ ἐκνεφίου τινὸς ἀνέμου, κα- 
| ϑάπερ καὶ τὸν περὶ τὴν Ποντικὴν Ἡράκλειαν, καὶ 
τὸν ἔτι πρότερον γενόμενον περὶ τὴν ἱερὰν καλουμέ- 
1 25 vv Αἰόλου νῆσον. ἐν ταύταις γὰρ ὑπὸ σεισμῶν οἰδή- 
ματα τῆς γῆς γίνεσϑαι μεγάλα" καὶ ταῦτα διαρρα- 
γέντα πολὺν ἄνεμον ἐχπεφυσηκέναι καὶ φέψαλον, 
ὥστε κατατεφρῶσαι πλησίον οὖσαν τὴν τῶν Διπα- 
ραίων πόλιν. τὰς δὲ ποντίους λεγομένας νήσους ἧτ- 
80 τὸν σείεσϑαν τῶν προσγείων., διὰ τὸ καταψύχεσϑαι 
τῷ πλήϑει τῆς ϑαλάττης τὴν ἀπὸ τῆς γῆς ἀναϑυμία- [0384] 
σιν. τεκμήριον δὲ εἶναι τοῦ δεῖν ὑπὸ τὴν γῆν τὸ 


Y 
* 
1 


174 IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟῪ PR 


πνεῦμα πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ ἐν οἷς γίνεται προσημαί- 
νειν ἠχοῦντος, εἶτα τὸ περὶ τὸν ἥλιον πάϑος" ἀμαυ- 
ρότερον γὰρ καὶ ἀχλυώδη φαίνεσϑαι χωρὶς νέφους, 
ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ πνεύματος εἰς τὴν γῆν τοῦ 
λεπτύνοντος τὸν ἀέρα καὶ διακρίνοντος. πρός τὸ TOU- 5 
τοις τὸ πρὸ τῶν αἰϑρίων σεισμῶν νηνεμίαν γίνεσθαι 
καὶ ψῦχος" τὴν μὲν γὰρ ξυμβαίνειν διὰ τὴν εἴσω τῶν 
ἀνέμων μετάρροιαν, τὸ δὲ διὰ τὴν τῆς ϑερμῆς ἀνα- 
ϑυμιάσεως ἀπουσίαν. καὶ περὶ μὲν σεισμῶν καὶ τῶν 
ἄλλων τῶν περὶ τὴν γὴν παϑημάτων ἐπὶ τοσοῦτον. — 10 
᾿ριστοτέλης καὶ Ἡρακλεέδης ὑπὸ τοῦ ἡλίου — 
[086] τὰ πλεῖστα τῶν πνευμάτων κινοῦντος καὶ συμπεριφέ- 
(70) ροντος, ὑφ᾽ ὧν ἐμβαλλόντων μὲν προωϑουμένην ἀνοι- 
δεῖν τὴν ἀτλαντικὴν ϑάλατταν καὶ κατασκευάζξειν τὴν 
πλήμμυραν, καταληγόντων δ᾽ ἀντιπερισπωμένην v5 
ὑποβαίνειν, ὅπερ εἶναι τὴν ἄμπωτιν. 
Πλάτων ἐπὶ τὴν αἰώραν φέρεται τῶν ὑδάτων. 
εἶναι γάρ τινα φυσικὴν αἰώραν διά τινὸς ἐγγείου τρή- 
ματὸς περιφέρουσαν τὴν παλίρροιαν, ὑφ᾽ ἧς ἀντι- 


κυμαίνεσϑαι τὰ πελάγη. οὐ 
Κεφ. λδ΄. 
ΠΕΡῚ ὝΔΑΤΩΝ. 
1 '"AgvGvoré£Aovg 
[638] Τὰς δὲ τῶν ὑδάτων δυνάμεις καὶ rovg χυλοὺς xol. 


τὰς ἄλλας πάσας ποιότητας, ὡς εἰπεῖν συλλαβόντι, 25. 
γίγνεσϑαι παρὰ τρεῖς αἰτίας. ἢ γὰρ παρὰ τὴν τῆς 
vis διαφοράν (ἐν οἵα γὰρ ἂν ἕκαστον ἢ καὶ δι᾿ οὗ ἂν 
δέῃ, τοιοῦτον ἴσχειν τὸν χυλόν, οἷον ἁλυκὸν ἢ νιτρῶ- 
δὲς ἢ πικρὸν ἢ τῶν ἄλλων ὑποιονοῦν), ἢ παρὰ τὴν 


CAP. 33. cap. 34. 5. 1. 2. ΦΥΣΙΚᾺ 175 


τῆς καπνώδους καὶ πυρώδους ἀναϑυμιάσεως μῖξιν 
(ἀπολέϑωσιν γὰρ καὶ πῆξιν ἁλῶν καὶ νίτρων ἔτι ve 
βαρύτητας καὶ κουφότητας καὶ παχύτητας καὶ λεπτό- 
τητας καὶ τὰς ἄλλας δυνάμεις ἀπεργάξεσϑαι τὴν τοῦ 
5 95guoD καὶ καπνώδους μῖξιν), ἢ παρὰ τὸν ἀέρα᾽ 
ϑερμότητας γὰρ καὶ ψυχρότητας καὶ παρὰ τὴν γῆν 
μὲν γένεσϑαι, δι᾽ οἵας ἂν δέῃ καὶ ἐν οἵᾳ γένεται. 
ϑερμὰ μὲν γὰρ τὴν κατακεκαυμένην καὶ τὴν ξηρὰν 
καὶ τὴν ἀσφαλτώδη ποιεῖν" ψυχρὰ δέ, ὡς μὲν ἁπλῶς 
10 εἰπεῖν, τοὺς ναματιαίους. ὡς δὲ x«9' ἕκαστα, τοὺς 
κατὰ βάϑους ὡς ἐπίπαν, ὥσπερ καὶ τὰ ἐν τοῖς μετάλ- 
λοις, πόρρω γὰρ τοῦ ἡλίου, πλὴν ἐὰν πυρώδης ὁ τό- 
πος ἢ. δεῖ γὰρ ἀφεστάναι τῶν ϑερμῶν τά v' ἐν τῷ 
ἀέρι καὶ τὰ ἐν τῇ γῇ καὶ τὰ ἐν τοῖς ὑψηλοῖς, διά τὲ 


15 τὰ πνεύματα καὶ μάλιστα διὰ τὴν τοῦ ἀέρος ψυχρό- [040] 


τητα᾽ καὶ ἐν τοῖς συσκίοις καὶ πνευματώδεσι, ψύχε- 
ται γὰρ ὑπ᾽ ἀμφοτέρων" διὸ καὶ κοπέντων δένδρων 
ἔνια ϑερμὰ γίνεσϑαι. καὶ τὰ διαπνοὰς ἔχοντα φαραγ- 
γώδεις καὶ ὑπάντρους" τὸ γὰρ πνεῦμα διαυλωνίξζον 
. 30 ταύτῃ ψύχει καϑάπερ ἐν τοῖς λάκκοις. καὶ τὰ διὰ πά- 
γους δέοντα καὶ ἐνίκμου, ψυχρὸν γὰρ ὃ λίϑος, καὶ 
μᾶλλον ὁ τοιοῦτος ἡδύς, ὥσπερ γλυκὺ πᾶν ὕδωρ, οὕτω 
καὶ ψυχρόν. οἰκεῖα γὰρ ἄμφω τῆς φύσεως, ἡ ϑερμό- 
τῆς καὶ ἡ τῶν χυλῶν ποιότης, γένοιτ᾽ ἂν ἀφ᾽ ἑτέρων. 
35 συμβαίνει δ᾽ οὖν καὶ ἐκ τοῦ λόγου τούτου μὴ εἶναι 
τοῦ ὕδατος καϑ'᾽ ἑαυτὸ διαφοράν, ἀλλὰ ταῖς ἄλλων 
- δυνάμεσι διαφέρειν, εἴπερ τὰ μὲν τὴν γῆν τὰ δὲ τὸ 
πῦρ τὰ δὲ τὸν ἀέρα ποιεῖν συμβέβηκεν. 
Περὶ τοῦ παντός. ἐκ τῆς ᾿Δριστοτέ-. 
sed λους πρὸς ᾿λέξανδρον ἐπιστολῆς. 
. {περὲ κόσμου c. 2.] | 
Κόσμος μὲν ovv ἐστι σύστημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς. 


176 ISANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


[042] καὶ τῶν ἐν τούτοις περιεχομένων φύσεων. λέγεται δὲ 
καὶ ὁ κόσμος ἑτέρως, ἡ τῶν ὅλων τάξις τε καὶ δια- 
κόσμησις ὑπὸ ϑεοῦ vs καὶ διὰ ϑεῶν φυλαττομένη. 
ταύτης δὲ τὸ μὲν μέσον καὶ ἀκίνητόν τε καὶ ἑδραῖον 
φερέσβιος εἴληχε γῆ; παντοδαπῶν ξῴων δεσπόξουσᾶ 5 
x«l μήτηρ᾽ τὸ δὲ ὕπερϑεν αὐτῆς πᾶν τε καὶ πάντῃ 
πεπερατωμένον, εἰς τὸ ἄνω τὸ τῶν ϑεῶν οἰκητήριον, 
οὐρανὸς ὠνόμασται" πλήρης δ᾽ ὧν σωμάτων ϑείων, 
ἃ δὴ καλεῖν ἄστρα εἰώϑαμεν., κινούμενος κίνησιν ἀέ- 
διον ἐν περιαγωγῇ καὶ ἐν κύχλῳ, συγχορεύει πᾶδι 
τούτοις ἀπαύστως δι᾽ αἰῶνος. τοῦ δὲ σύμπαντος οὐ- 
ρανοῦ τε καὶ κόσμου σφαιροειδοῦς ὄντος καὶ xwwov- 
μένου, καϑάπερ εἶπον, ἐνδελεχῶς. δύο ἐξ ἀνάγκης 
ἀκίνητά ἐστι σημεῖα κατ᾽ ἀντικρὺ ἀλλήλοις, καϑάπερ 

a τόρνῳ κυκλοφορουμένης Gqoígag , παραμένοντα καὶ is 
συνέχοντα τὴν σφαῖραν, περὶ ἃ ὁ πᾶς ὄγκος κύκλῳ 
στρέφεται. καλοῦνται δὲ οὗτοι πόλοι, δι᾽ ὧν εἰ νοή- 
σαιμεν ἐπεξευγμένην εὐθεῖαν, ἥν τινὲς ἄξονα κα- 
λοῦσϊ, διάμετρος ἔσται τοῦ κόσμου, μέσην μὲν ἔχουσα 
τὴν γὴν τοὺς δὲ δύο πόλους πέρατα. τῶν δ᾽ ἀκινή- 20 
τῶν πόλων τούτων ὃ μὲν ἀεὶ φανερός ἐστιν ὑπὲῤ xo- 
ρυφὴν ὧν κατὰ βύρειον κλῖμα, ἀρκτικὸς καλούμενος, 
[OQ δὲ ὑπὸ γῆν ἀεὶ κατακέκρυπται κατὰ τὸ νότιον, 
ἀνταρκτικὸς καλούμενος.] οὐρανοῦ δὲ καὶ ἄστρων οὐ- 
σίαν μὲν αἰϑέρα καλοῦμεν. οὐχ cg τινες διὰ τὸ πυ- 35 
ρώδη οὖσαν αἴϑεσϑαι, πλημμελοῦντες περὶ τὴν πλεῖ- 
στον πυρὸς ἀπηλλαγμένην δύναμιν, ἀλλὰ διὰ τὸ ἀεὶ 
ϑεῖν κυκλοφορουμένην, στοιχεῖον οὖσαν ἕτέρον τῶν 
τεττάρων ἀκήρατόν τε καὶ ϑεῖον. τῶν γε μὴν ἐμπερι- 
ἐχομένων ἄστρων τὰ μὲν ἀπλανῶς τῷ σύμπαντι οὐ- 

[046] ρανῷ συμπεριφέρεται, τοσαύτας ἔδρας ἐχόντων᾽ μέ- 
σὸς δὲ 0 ξῳοφόρος iion κύκλος Mes. ὧν 


mA 


0; 


Pas. wr 4 


CAP. 94. s. 2. QTZIKA 177 


| Qi τῶν τροπικῶν διέξωσται, κατὰ μέρη διῃρημένος 
εἰς δώδεκα ξῳδέων χώρας" τὰ δὲ πλανητὰ ὄντα οὔτε 
volg προτέροις ὁμοταχῶς κινεῖσϑαι πέφυκεν οὔτε ἐν 


ἀλλήλοις. ἀλλὰ ἐν ἑτέροις καὶ ἑτέροις κύκλοις, ὥστε 


' Ég δι Ψ ΓΖ , A 
5 τὸν μὲν προσγειότερον εἶναι τὸν δὲ ἀνώτερον. τὸ μὲν 


οὖν τῶν ἀπλανῶν πλῆϑος ἀνεξερεύνητόν ἐστιν ἀν- 
ϑρώποις, καίπερ ἐπὶ μιὰς κινουμένων ἐπιφανείας τῆς 
τοῦ παντὸς οὐρανοῦ᾽ τὸ δὲ τῶν πλανητῶν εἰς ἑπτὰ 
μέρη κεφαλαιούμενον, ἐν τοσούτοις ἐστὶ κύκλοις ἐφ- 


» e € 
τὸ δξῆς κειμένοις, ὥστε ἀεὶ τὸν ἀνώτερον μείξω τοῦ ὑπο- 


χάτω εἶναι, τοὺς δὲ ἑπτὰ ἀλλήλοις περιέχεσϑαι" πάν- 
τας γε μὴν ὑπὸ τῆς τῶν ἀπλανῶν σφαίρας περιειλῆ- [648] 
φϑαι. συνεχῆ δὲ ἀεὶ τὴν ϑέσιν ταύτην εἶναι μέχρις 
οὗ αἰϑὴρ ὁρίξεται, τὰ ϑεῖα ἐμπεριέχων σώματα. καὶ 


od τὴν τῆς κινήσεως τάξιν. μετὰ δὲ τὴν αἰϑέριον καὶ 


ϑείαν φύσιν, ἥντινα τεταγμένην ἀποφαίνομεν, ἔτι δὲ 
ἄτρεπτον καὶ ἀναλλοίωτον καὶ ἀπαϑῆ, συνεχής ἐστιν 
ἡ δι᾿ ὅλων παϑητή τε καὶ τρεπτὴ καὶ τὸ σύμπαν εἰ- 
πεῖν φϑαρτή τε καὶ ἐπέκηρος. ταύτης δὲ αὐτῆς πρώτη 


20 ἐστὶν ἡ λεπτομερὴς καὶ φλογώδης οὐσία ὑπὸ τῆς αἰ- 


ϑερίου πυρουμένη, διὰ τὸ μέγεϑος αὐτῆς καὶ τὴν 
ὀξύτητα τῆς κινήσεως" ἐν δὲ τῇ πυρώδει καὶ τῇ ἀτά- 
κτῷ λεγομένῃ τὰ σέλα διάττει καὶ φλόγες ἀκοντέξον- 
ται καὶ δοκίδες δὲ καὶ βόϑυνοι καὶ κομῆται λεγόμενοι 


E στηρίζονταί τε καὶ σβέννυνται πολλάκις. ἑξῆς δὲ ταύ- 
' τῆς ὃ ἀὴρ ὑποχέχυται ξοφερὸς ὧν καὶ παγετώδης τὴν 


φύσιν. ὑπὸ δὲ ἐκείνης λαμπόμενος ἅμα καὶ καιόμενος 
᾿λαμπρότερός τὲ γίνεται καὶ ἀλεεινός. ἐν δὲ τούτῳ τῆς [050] 
παϑητῆς ὄντι καὶ αὐτῷ δυνάμεως καὶ παντοδαπῶς 


30 ἀλλοιουμένῳ νέφη συνίστανται, καὶ ὄμβροι καταράτ- (12) 


TOUGL, χιόνες τε καὶ πάχναι καὶ χάλαξαι πνοιαί τε ἀνέ- 
μῶν καὶ τυφώνων, ἔτι δὲ καὶ βρονταὶ καὶ ἀστραπαὶ 


- » 5108. ECL. PHYS. 12 


178 ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟῪ 1π8.1 


καὶ πτώσεις κεραυνῶν μυρίων vs γνόφων συμπλη- - 
γάδες. 
ἑξῆς δὲ τῆς ἀερίου φύσεως γῆ τε καὶ ϑάλαττα ἐρή- 
ρδισται, φυτοῖς τε βρύουσα καὶ ξῴοις πηγαῖς τὲ καὶ 
ποταμοῖς, τοῖς μὲν ἀνὰ γὴν ἀνελιττομένοις τοῖς δὲ 5 
ἀνερευγομένοις εἰς ϑάλατταν. πεποίκιλται δὲ χρόαις 
μυρίαις. ὄρεσί τε ὑψηλοῖς βαϑυξύλοις τε δρυμοῖς καὶ 
πόλεσιν, ἃς τὸ σοφὸν ζῷον “ἄνϑφωπος ἱδρύσατο, νή- 
σοις τε ἐναλίοις. τὴν μὲν οὖν οἰκουμένην 0 πολὺς λό- 
γος εἴς τὲ νήσους καὶ ἠπείρους διεῖλεν, ἀγνοῶν ὅτι 10 
καὶ ἡ σύμπασα μία νῆσός ἐστιν ὑπὸ τῆς ἀτλαντικῆς 
καλουμένης ϑαλάττης περιρρεομένη" πολλὰς δὲ καὶ 
ἄλλας τῇδε ἀντιπόρϑμους ἄπωϑεν κεῖσϑαι., τὰς μὲν 
μείζους αὐτῆς τὰς δὲ ἐλάττους, ἡμῖν δὲ πάσας πλὴν 
τῆσδε ἀοράτους. ὅπερ γὰρ αἱ παρ᾽ ἡμῖν νῆσοι πρὸς 15 
ταῦτα τὰ πελάγη πεπόνϑασι, τοῦτο ἥδε ἡ οἰκουμένη 
[052] πολλαί τε ἕτεραι πρὸς σύμπασαν τὴν ϑάλατταν. καὶ 
αὗται μὲν μεγάλαι τινές εἰσι νῆσοι μεγάλοις περικλυ- 
ξόμεναι πελάγεσιν. ἡ δὲ σύμπασα τοῦ ὑγροῦ φύσις 
ἐπιπολάξουσα κατὰ τὰς τοῦ ὑγροῦ ποιότητας καὶ τὰ 30 
κοιλώματα τὰς καλουμένας ἀναπεφυκυῖα οἰκουμένας, 
ἑξῆς ἂν εἴη τῆς ἀερίου μάλιστα φύσεως. μετὰ δὲ 
ταῦτα ἐν τοῖς βυϑοῖς κατὰ τὸ μεσαίτατον τοῦ κόσμου 
ἐρηρεισμένη γῆ συνέστηκεν ἀκίνητος καὶ ἀσάλευτος, 
καὶ τοῦτ᾽ ἔστι τοῦ κόσμου τὸ πᾶν, ὃ καλοῦμεν κάτω. 25 
. πέντε δὲ στοιχόϊα ταῦτα ἐν πέντε χώραις σφαιρικιῦξ 
(λέγω δὲ γῆς μὲν ἐν ὕδατι, ὕδατος δὲ ἐν & ἀέρι; ἀέρος 
δὲ ἐν πυρί, πυρὸς δὲ ἐν αἰϑέρι) τὸν ὅλον κόσμον 
συνεστήσατο" καὶ τὸ μὲν ἄνω πᾶν ϑεῶν ἀπέδειξεν 
[054] οὐκητήριον, τὸ κάτω δὲ ἐφημέρων ξῴων. αὐτοῦ yt 
μὴν τούτου τὸ μὲν ὑγρόν ἐστιν, ὃ καλεῖν ποταμοὺς 


cA». 34. s. 2. QTEXIKA 179 


καὶ νάματα καὶ ϑαλάσσας εἰϑίσμεϑα, τὸ δὲ ξηρόν, ὃ 
γὴν τε καὶ ἠπείρους καὶ νήσους ὀνομάξομεν. 
τῶν δὲ νήσων αἵ μέν εἰσι μεγάλαι, καϑάπερ οὖν 
πᾶσα ἡ οἰκουμένη λέλεκται πολλοῖς τε ἑτέροις μεγά- 
5 λοις περιρρεομένη πελάγεσιν, GV δὲ ἐλάττους. φανε- 
gal δὲ ἡμῖν καὶ ἐντὸς οὖσαι. καὶ τούτων αἵ μὲν ἀξιό- 
Aoyot, Σικελία τε καὶ Εὔβοια καὶ Κύπρος Σαρδώ τε 
Κύρνος Κρήτη τε [καὶ Πελοπόννησος] καὶ “έσβος, αἵ 
δὲ ὑποδεέστεραι, ὧν αἵ μὲν Σποράδες Κυκλάδες, αἵ 
10 δὲ ἄλλως ὀνομάζονται. 
πέλαγος δὲ τὸ μὲν. ἔξω τῆς οἰχουμένης ἀτλαντι- 
κόν τε καὶ ὠκεανὸς καλεῖται περιρρέων ἡμᾶς" ἐντὸς 
δὲ πρὸς δύσεις στενοπόρῳ διανεωγὼς στόματι, ταῖς 
ἡρακλείαις λεγομέναις στήλαις, τὸν εἴσρουν εἰς τὴν 
ιὸ ἔσω ϑάλασσαν ὡς ἂν εἰς λιμένα ποιεῖται" κατὰ μι- 
κρὸν δὲ ἐπιπλατυνόμενος ἀναχεῖται μεγάλους περι- 
λαμβάνων κόλπους ἀλλήλοις συναφεῖς. πρῶτον μὲν 


οὖν λέγεται ἐγκεκολπῶσϑαι ἐν δεξιᾷ εἰσπλέοντι τὰς [696] 


ἡφακλείους στήλας διχῶς εἰς τὰς καλουμένας σύρτεις, 
3 ὧν τὴν μὲν μεγάλην τὴν δὲ μικρὰν καλοῦσιν" ἐπὶ 
ϑάτερα δὲ οὐκ ἔϑ᾽ ὁμοίως ἀποκολπούμενος τρία ποιεῖ 
πελάγη, τό τε σαρδικὸν καὶ τὸ γαλατικὸν λεγόμενον 
καὶ τὸ ἄδριον, ἑξῆς δὲ τούτων ἐγκάρσιον τὸ μὲν σικε- 
λικὸν μετὰ δὲ τοῦτο τὸ κρητικόν, συνεχὲς δ᾽ αὐτοῦ 
35 τῇ μὲν τὸ αἰγύπτιον καὶ παμφύλιον καὶ σύριον, τῇ 
0b τὸ αἰγαῖόν vs καὶ τὸ μυρτῷον. ἀντιπαρῆκε δὲ τοῖς 
εἰρημένοις πολυμερέστατος ὧν Πόντος, οὗ τὸ μὲν πυ- 
μαίτατον Μαιῶτις καλεῖται, τὸ δὲ ἔξω πρὸς τὸν Ἕλ- 
λήσποντον συνεστόμωται τῇ καλουμένῃ Προποντίδι. 
30 πρός γε μὴν ταῖς ἀνασχέσεσι τοῦ ἡλίου πάλιν εἰσρέων 
ὃ ὠκεανὸς τὸν ἐνδικόν τε καὶ περσικὸν διανοίξας κόλ- 
πον ἀναφαίνει τὴν ἐρυϑρὰν ϑάλασσαν διειληφώς. ἐπὶ 


e 15: 


(3) 


180 IGANNOY ZTOBAIOT Lis. 1 


ϑάτερον δὲ κέρας καταστενοῦται xol ἐπιμήχη διιὼν- 
εἰς αὐχένα πάλιν ἀνευρύνεται τὴν voxovíav v& καὶ 

[608] κασπίαν ὁρίξων᾽ τὸ δὲ ὑπὲρ ταύτην βαϑὺν ἔχει τὸν 
ὑπὲρ τὴν Μαιῶτιν λίμνην τόπον. εἶτα κατ᾽ ὀλίγον τι 
ὑπὲρ τοὺς Σκύϑας vs καὶ Κελτικὴν σφίγγει τὴν oi- 
κουμένην πρός τε τὸν γαλατιχὸν καλούμενον κόλπον 
καὶ τὰς προειρημένας στήλας ἡρακλείους, ὧν ἔξω πε- 
ριρρεῖ τὴν γῆν ὁ ὠκεανός. ἐν τούτῳ γε μὴν νῆσοι με- 
γάλαι τυγχάνουσιν αἵ τε δύο βρεταννικαὶ λεγόμεναι, 
Ἴάλβιον καὶ Ἰέρνη, τῶν προιστορημένων μείζους ὑπὲρ 
Κελτοὺς κείμεναι" τούτων δὲ ἐλάττους ἥ τε Ταπρο- 
βάνη πέραν Ἰνδῶν λοξὴ πρὸς τὴν οἰκουμένην καὶ ἡ 
Φοβέα [καὶ Εὔβοιὰ] καλουμένη, κατὰ τὸν ἀράβιον 
κειμένη κόλπον. οὐκ ὀλίγαι τε ἄλλαι μικραὶ περὶ τὰς 
βρεταννικὰς καὶ τὴν Ἰβηρίαν κύκλῳ περιεστεφάνων- i5 

[660] rat τὴν οἰκουμένην ταύτην, ἣν δὴ νῆσον εἰρήκαμεν, 
ἧς πλάτος μὲν κατὰ τὸ βαϑύτατον τῆς ἠπείρου βραχὺ 

- ἀποδέον τετράκις μυρίων σταδίων φασὶν οἵ εὖ γεω- 
γραφήσαντες, μῆκος δὲ περὶ ἑπτάκις μυρίους μάλι- - 
στα. διαιρεῖται δὲ εἴς τε Εὐρώπην καὶ ᾿Ασίαν καὶ w 
Διβύην. 

Εὐρώπη μὲν οὖν ἐστιν ἧς ὅρος κύκλῳ στῆλαί ve 
ἡρακλέους καὶ μυχοὶ πόντου ϑάλαττά τε ὑρκανία, 
xa9" ἣν στενώτατος ἰσϑμὸς εἰς τὸν πόντον διήκει" 
τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ ἰσϑμοῦ Τάναϊν ποταμὸν εἰρήκασιν. s 
᾿Δἀσία δὲ ἐστι τὸ ἀπὸ τοῦ εἰρημένου ἰσϑμοῦ τοῦ τε 
πόντου καὶ τῆς ὑρκανίας ϑαλάττης μέχρι ϑατέρου 
ἰσϑμοῦ, ὃς μεταξὺ κεῖται τοῦ τε ἀραβικοῦ κόλπου καὶ 
τῆς ἔσω ϑαλάττης, περιεχόμενος ὑπό τε ταύτης καὶ 
τοῦ πέριξ ὠκεανοῦ" τινὲς δὲ ἀπὸ Τανάιδος μέχρι INs(- 30. 
λου τέϑενται ὅρον. vy δὲ τὸ ἀπὸ τοῦ ἀραβιχοῦ — 
ἰσθμοῦ ἕως ἡρακλεέων στηλῶν" ot δὲ ἀπὸ τοῦ Νεί- 


" 


-— 


0 


; CAP. 34. s. 2. QTXIKA 181. 


| Aov φασὶν ἕως ἐκείνων. τὴν δὲ Αἴγυπτον ὑπὸ τῶν 
τοῦ Νείλου στομάτων περιχεομένην οἱ μὲν τῇ ᾿4σίᾳ 
ot δὲ τῇ Διβύῃ προσάπτουσιν" καὶ τὰς ἴω οὗ μὲν 
ἐξαιρέτους ποιοῦσιν οἱ δὲ ἀεὶ προσνέμουσιν ταῖς γεί- 


ὅτοσι μοέραις. γῆς μὲν δὴ καὶ ϑαλάττης φύσιν. καὶ [602] 


ϑέσιν, ἣν καλεῖν εἰώϑαμεν oixovuévqv, τοίαν πῇῃ 
ἱστορήκαμεν. 
περὶ δὲ τῶν ἀξιολογωτάτων ἐν αὐτῇ καὶ ὑπὲρ αὖ- 
τῆς παϑῶν νῦν λέγομεν, αὐτὰ τὰ ἀναγκαῖα ἀνακεφα- 
- 10 λαιούμενοι. δύο γὰρ δή τινες ἀναϑυμιάσεις ἀπ᾿ αὐ- 
τῆς ἀναφέρονται συνεχῶς εἰς τὸν ὑπὲρ ἡμᾶς ἀέρα λε- 
πτομερεῖς καὶ ἀόρατοι παντάπασιν ἔκ τε τῶν κατὰ 
τὰς ἠόνας τόπων ἔκ τε ποταμῶν τε καὶ ναμάτων ἀνα- 
φερόμεναι ϑεωροῦνται. τούτων δ᾽ x5 μέν ἐστι ξηρὰ 
15 καὶ καπνώδης ἀπὸ τῆς γῆς ἀπορρέουσα" 1 δὲ νοτέρα 
καὶ ἀτμώδης ἀπὸ τῆς ὑγρᾶς ἀναϑυμιωμένη φύσεως. 
γίγνονται δὲ ἀπὸ μὲν ταύτης ὁμέχλαι καὶ δρόσοι καὶ 


κω, κὰν ἡ mcr 


(14) ΄ 


πάγων ἰδέαι νέφη vs καὶ ὄμβροὶ καὶ χιόνες καὶ χάλα- [664] 


ξαι. ἀπὸ δὲ τῆς ξηρᾶς ἄνεμοί τε καὶ πνεύματα διά- 
0 φορὰ βρονταί vs καὶ ἀστραπαὶ καὶ πρηστῆρες καὶ κε- 
ραυνοὶ καὶ τὰ ἄλλα, ἃ δὴ τούτοις ἐστὶ σύμφυλα. 

b ἔστι δὲ ὁμίχλη μὲν ἀτμώδης ἀναϑυμίασις ἄγονος 
 ὥδατος, ἀέρος μὲν παχυτέρα νέφους δὲ ἀραιοτέρα" 
γένεται δὲ ἤτοι ἐξ ἀρχῆς νέφους ἢ ἐξ ὑπολείμματος. 
ἀντίπαλος δὲ αὐτῇ λέγεταί τε καὶ ἔστιν αἰϑρία οὐδὲν 
ἄλλο οὖσα πλὴν ἀὴρ ἀνέφελός τε καὶ ἀνόμιχλος. δρό- 
σος δέ ἐστιν ὑγρὸν ἐξ αἰϑρίας κατὰ σύστασιν λεπτὴν 
φερόμενον, κρύσταλλος δὲ ἄϑρφοον ὕδωρ ἐξ αἰϑρίας 
πεπηγός, πάχνη δέ ἐστιν ἡμιπαγὴς δρόσος" νέφος δέ 
80 ἐστιν [πάχος] ἀτμῶδες συνεστραμμένον γόνιμον ὕδὰ- 
Tog" ὄμβρος 02 γένεται μὲν κατ᾽ ἐκπιασμὸν. νέφους 
εὖ ' μάλα πεπαχυσμένου" διαφορὰς δ᾽ ἴσχει. ὅσας καὶ 


182 ISANNOT ZTOBAIOT , Lis. 1 


[066] ἡ τοῦ νέφους ἀπόϑλιψις" ἠπία μὲν γὰρ οὖσα μαλακὰς 
ψεκάδας διασπείρει, σφόδρα δὲ ἁδροτέρας. καὶ τοῦτο 
καλοῦμεν ὄμβρον ὑετὸν μείζονα καὶ συνεχῆ συστρέμ- 
ματα ἐπὶ γῆς φερόμενα. χιὼν δὲ γίνεται κατὰ νεφῶν 
πεπυχνωμένων ἀπόϑραυσιν πρὸ τῆς εἰς ὕδωρ μετα- 
βολῆς ἀνακοπέντων. ἐργάξεται δὲ ἡ μὲν κοπὴ τὸ 
ἀφρῶδές τε καὶ ἔκλευκον᾽ ἡ δὲ σύμπηξις τοῦ ἐνόντος 
ὑγροῦ τὴν ψυχρότητα οὔπω χυϑέντος οὐδὲ ἠραιωμέ- 
νου" σφόδρα δ᾽ αὕτη καὶ ἀϑρόα καταφερομένη νιφε- 
τὸς ὠνόμασται. χάλαξα δὲ γένεται νιφετοῦ συστρα- 10 
φέντος καὶ βρῖϑος ἐκ πιλήματος εἰς καταφορὰν ταχυ- 
τέραν λαβόντος. παρὰ δὲ τὰ μεγέϑη τῶν ἀπορρηγνυ- 
μένων ϑραυσμάτων οἵ τε ὄγκοι μείζους αἵ τε φοραὶ 
γένονται βιαιότεραι. ταῦτα μὲν οὖν ἐκ τῆς ὑγρᾶς ἀνα- 
ϑυμιάσεως πέφυκε συμπέπτειν. 15 

ἐκ δὲ τῆς ξηρᾶς ὕπὸ ψύχους μὲν ὠσϑείσης ὥστε 
δεῖν, ἄνεμος ἐγένετο. οὐδὲν γάρ ἐστιν οὗτος πλὴν 
ἀὴρ: δέων πολὺς καὶ ἄϑροος, ὅστις ἅμα καὶ πνεῦμα 

[008] λέγεται. καλεῖται δὲ πνεῦμα καὶ ἑτέρως ἥ τε ἐν φυ- 
τοῖς καὶ ξῴοις καὶ διὰ πάντων διήκουσα ἔμψυχός τὲ 20 
καὶ γόνιμος οὐσία, περὶ ἧς νῦν λέγειν οὐκ ἀναγκαῖον. 
τὰ δὲ ἐν ἀέρι πνέοντα πνεύματα καλοῦμεν ἀνέμους, 
αὔρας δὲ τὰς ἐξ ὑγροῦ φερομένας ἐχπνοάς. τῶν δὲ 
ἀνέμων οἱ μὲν ἐκ νεοτισμένης γῆς ϑέοντες ἀπόγειοι 
λέγονται, οἱ δὲ ἐκ κόλπων διξξάττοντες ἐγκολπίαϊ. 25 
τούτοις δὲ ἀνάλογόν τι ἔχουσιν οἱ ἐκ ποταμῶν τε καὶ 
λιμνῶν" οἱ δὲ κατὰ ῥῆξιν γιγνόμενοι καὶ ἀνάλυσιν 
τοῦ πάχους εἰς ἑαυτοὺς ποιούμενοι ἐχνεφίαι᾽ μεϑ' 
ὕδατος δὲ ἀϑρόου ῥαγέντος ἐξυδρίαι λέγονται. καὶ οὗ 
μὲν ἀπὸ ἀνατολῆς συνεχεῖς εὖροι κέκληνται, βορέαι 
δὲ οἵ ἀπὸ ἄρχτου, ξέφυροι δὲ οἵ ἀπὸ δυσμῶν, νότιοι 

[070] δὲ of ἀπὸ μεσημβρίας. τῶν γε μὴν εὔρων ἀπαρκτίας Ϊ 


σι 


1 CAP. 34. s. 2. QTEZIKA 183 


μὲν λέγεται ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς ϑερινὰς ἀνατολὰς τόπου 
ῥέων ἄνεμος, ἀπηλιώτης δὲ... . ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς χει- 
᾿μερινάς. καὶ τῶν ἐναντίων ξεφύρων ἀργέστης μὲν ὃ 
ἀπὸ τῆς ϑερινῆς δύσεως, ὅντινα καλοῦσιν οἵ μὲν 
s ὀλυμπίαν ot δὲ ἰάπυγα, ξέφυρος δὲ ἀπὸ ἰσημερινῆς. 
καὶ τῶν βορείων ἰδίως ὁ μὲν [τῶν] ἑξῆς τῷ καικίᾳ κα- 

λεῖται βορέας. [δὲ καὶ] ἀπαρκτίας δὲ ὁ ἐφεξῆς [αὐτῶν (15) 
καϑεξῆς] ἀπὸ τοῦ πόλου κατὰ τὸ μεσημβρινόν, ϑρα- 
σκίας δὲ ὁ ἑξῆς τῷ ἀργέστῃ, ὃν ἔνιοι καικίαν καλοῦσι. 

10 καὶ τῶν μὲν νότων ὁ μὲν ἀπὸ vo ἀφανοῦς πόλου φε- [072] 
ρόμενος ἀντίπαλος τῷ ἀπαρχτίᾳ, καλεῖται νότος" 
εὐρόνοτος δὲ ὁ μεταξὺ τούτου καὶ svQov. τὸν δὲ ἐπὶ 
ϑάτερα μεταξὺ λιβός vs καὶ νότου οἱ μὲν λιβόνοτον 
οὗ δὲ λιβοφοίνικα καλοῦσι. τῶν δὲ ἀνέμων οἵ μέν εἰ- 
όσιν εὐθύπνοοι, ὑπόσοι διεκϑέουσι πρόσω κατ᾽ εὐ- 
ϑεῖαν, ot δέ εἰσιν ἀνακαμψίπνοοι, καϑάπερ ὁ καικίας 
λεγόμενος. καὶ οὗ μὲν χειμῶνος, καϑάπερ οἵ νύτοι, 
δυναστεύοντες, οἱ δὲ ϑέρους, ὡς oí ἐτήσιαι λεγόμε- 
voL, μῖξιν ἔχοντες τῶν τε ἀπὸ τῆς ἄρχτου φερομένων 
20 καὶ ξερύρων. οἵ δὲ ὀρνιϑίαι καλούμενοι ἐάρινοί τινες 
ὄντες ἄνεμοι βόρειοί εἰσι τῷ γένει. τῶν γε μὴν βιαίων 
πνευμάτων καταιγὶς μέν ἐστι πνεῦμα βέᾳ καὶ ἄνω 
προσαλλόμενον" λαῖλαψ δὲ καὶ στρόβιλος πνεῦμα εἴ- 
λούμενον ἄνω καὶ κάτω" ἀναφύσημα δὲ πνεῦμα γῆς 
ἄνω φερόμενον κατὰ τὴν ἐκ βυϑοῦ τινὸς ἢ ῥήγματος 

 ἀνάδοσιν᾽ ὅταν δὲ πολὺ φέρηται εἱλούμενον, πρη- [074] 
στὴρ χϑόνιός ἐστιν. s(Ag9iv δὲ πνεῦμα ἐν νέφει πα: 
 χεῖ τὲ καὶ νοτέῳ καὶ ἐξωσϑὲν δι᾽ αὐτοῦ βιαίως τὸ πέ- 
λῆμα τοῦ νέφους βρόμον καὶ παταγὸν μέγαν ἀπειρ- 
γάσατο, βροντὴν λεγόμενον, ὥσπερ ἐν ὕδατι πνεῦμα 
σφοδρῶς ἐλαυνόμενον. κατὰ δὲ τὴν τοῦ νέφους ἔκρη- 


ξιν πυρωϑὲν τὸ πνεῦμα καὶ λάμψαν ἀστραπὴ λέγεται, 


184 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


ὃ δὴ πρότερον τῆς βροντῆς προσέπεσεν, ὕστερον γε- 
νόμενον,, ἐπεὶ τὸ ἀκουστὸν ὑπὸ τοῦ ὁρατοῦ πέφυκε 
φϑάνεσϑαι᾽ τοῦ μὲν καὶ πόρρωϑεν δηλουμένου, τοῦ 
δὲ ἐπειδὰν ἐμπελάσῃ τῇ ἀκοῇ, καὶ ὅταν τὸ μὲν τάχε- 
στον ἡ τῶν ὄντων, λέγω δὲ τὸ πυρῶδες, τὸ δὲ ἧττον υ 
ταχὺ τὸ ἀερῶδες, ἐν τῇ πλήξει πρὸς ἀκοὴν ἀφικνού- 
uevov. τὸ δὲ ἀστράψαν, ἀναπυρωϑὲν βιαίως καὶ ἄχρι 
τῆς γῆς διεκϑέον, κεραυνὸς καλεῖται" ἐὰν δὲ ἡμίπυ- 
ρον ἢ; σφοδρὸν ἄλλως καὶ ἄϑροον, πρηστήρ᾽ ἐὰν δὲ 


[676] ἄπυρον παντελῶς, τυφών. ἕκαστον δὲ τούτων κατα- 10 


σκῆψαν εἰς γῆν σκηπτὸς ὀνομάξεται. τῶν δὲ κεραυ- 
νῶν ol μὲν αἰϑαλώδεις ψολόεντες λέγονται, οἱ δὲ τα- 
χέως διάττοντες ἀργῆτες. ἑλικίαι δὲ. οἷ γραμμοειδῶξς 
φερόμενοι, σκηπτοὶ δὲ ὅσοι κατασκήπτουσιν elg τι. 
συλλήβδην δὲ τῶν ἐν ἀέρι φαντασμάτων τὰ μέν ἐστι 
κατ᾽ ἔμφασιν [τὰ δὲ xa9' ὑπόστασιν. κατ᾽ ἔμφασιν 
μὲν] ἶρίς τε καὶ ῥάβδοι καὶ ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα, καϑ' 
ὑπόστασιν δὲ σέλα τε διάττοντα καὶ κομῆται καὶ τὰ 
τούτοις παραπλήσια. ἶρις μὲν οὖν ἐστιν ἔμφασις ἡλίου 
τμήματος ἢ σελήνης ἐν νέφει νοτέρῳ καὶ κοίλῳ καὶ 30 
συνεχεῖ πρὸς φαντασίαν, ὡς ἐν κατόπτρῳ ϑεωρου- 

μένη κατὰ κύκλου περιφάνειαν. ῥάβδος δὲ ἴριδος ἔμ- 

φασις εὐθεῖα“ ἅλως δ᾽ ἐστὶν ἔμφασις λαμπρότητος 

ἄστρου, περὶ κύτος διαφέρουσα τῇ ἰδιότητι, (ὅτι) ἡ 


-- 


5 


[078] μὲν ἴρις ἐξ ἐναντίας φαίνεται ἡλίου ve καὶ σελήνης; 25. 


(76) 


ἡ δ᾽ ἅλως κύκλῳ παντὸς ἄστρου. σέλας δέ ἐστι πυρὸς 
ἀϑρόου ἔξαψις ἐν ἀέρι. τῶν δὲ σελῶν τὰ μὲν ἀκοντέ- 
ξεται τὰ δὲ στηρίζεται. ὁ μὲν οὖν ἐξακοντισμός ἐστι 
πυρὸς γένεσις ἐκ παρατρίψεως ἐν ἀέρι φερομένου τα- 


τς κἀν ΣΆ. X 


χέως καὶ φαντασίαν μήκους καταφαίνοντος διὰ τὸ 30 


τάχος 0 δὲ στηριγμὸς χωρὶς φορᾶς προμήκης ἔκτα- 
σις καὶ οἵονεὶ ἄστρου δύσις. πλατυνομένη δὲ κατὰ 


I CAP. 34. s. 2. OTXIKA 185 


ϑάτερον κομήτης καλεῖται. πολλάκις δὲ τῶν σελῶν 
. τὰ μὲν ἐπιμένει πλείονα χρόνον, τὰ δὲ παραχρῆμα 
σβέννυται. πολλαὶ δὲ καὶ ἄλλαι φασμάτων ἰδέαι ϑεω- 
ροῦνται, λαμπάδες τὲ καλούμεναι καὶ δοκίδες καὶ 
5 πωγωνίαι [καὶ zoo] καὶ βόϑυνοι, κατὰ τὴν πρὸς 
ταῦτα ὁμοιότητα ὧδε προσαγορευϑεῖσαι. καὶ τὰ μὲν 
τούτων ἑσπέρια τὰ δὲ ἑῷα τὰ δὲ ἀμφιφανῆ ϑεωρεῖ- 
ται, σπανίως δὲ καὶ βόρεια καὶ νότια. πᾶντα δὲ ἀβέ- 
βαια" οὔτε γάρ ποτέ τι τούτων ἀεὶ φανερὸν ἵστορεῖ- 
0 ται Ματοστηριγμένον: 
τὰ μὲν τοίνυν ἀέρια τοιαῦτα᾽ ἐμπεριέχει δὲ καὶ [680] 
ἡ yij πολλὰς ἐν ἑαυτῇ καϑάπερ ὕδατος. οὕτως δὲ καὶ 
“πνεύματος καὶ πυρὸς πηγάς" τούτων δὲ. αἵ μὲν ὑπὸ 
γῆν εἰσὶν ἀόρατοι, πολλαὶ δὲ ἀναπνοὰς ἔχουσι καὶ 
3 ἀναφυσήσεις, ὥσπερ Διπάρα τε καὶ Αἴτνη καὶ 416- 
λου νῆσοι᾽ αἵ δ᾽ ἐκρέουσι πολλάκις ποταμοῦ δίκην 
καὶ μύδρους ἀναρριπτοῦσι διαπύρους. ἔνιαι δὲ ὑπὸ 
γῆν οὖσαι πλησίον πηγαὶ ὑδάτων ϑερμαίνουσι ταῦτα" 
καὶ τὰ μὲν χλιαρὰ τῶν ναμάτων ἀνιᾶσι, τὰ δὲ ὑπέρ- 
420 ξεστα, τὰ δὲ εὖ ἔχοντα. κράσεως. ὁμοίως δὲ καὶ τῶν 
πνευμάτων πολλὰ πολλαχοῦ γῆς στόμια ἀνέφκται. 
καὶ τὰ μὲν ἐνθουσιᾶν ποιεῖ τοὺς ἐμπελάξοντας, τὰ δὲ 
χρησμῳδεῖν, ὥσπερ τὰ ἐν Ζέλφοις καὶ τὰ ἐν Δεβα- 
| δείᾳ, τὰ δὲ καὶ παντάπασιν ἀναιρεῖ καϑάπερ τὰ ἐν 
Φρυγίᾳ. πολλάκις δὲ καὶ συγγενές τι πνεῦμα svxga- [682] 
τὸν ἐν γῇ παρεξωσϑὲν εἰς μυχίους σήραγγας αὐτῆς, 
ἔξεδρον γενόμενον ἐκ τῶν οἰκείων τόπων, πολλὰ μέρη 
συνεχράδανε᾽ πολλάκις δὲ πολὺ γενόμενον ἐξωσϑὲν 
ἐν τοῖς ταύτης κοιλώμασι, καὶ ἀποκλεισϑὲν ἐξόδου, 
80 μετὰ βίας αὐτὴν συνετίναξε, ξητοῦν ἔξοδον αὑτῷ, καὶ 
ἀπειργάσατο τὸ πάϑος τοῦτο ὃ καλεῖν σεισμοὺς εἰώ- 
ϑαμεν. τῶν δὲ σεισμῶν οἵ μὲν εἰς τὰ πλάγια σείοντες 


3 


Á 


186 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lin. 1 


xaT ὀξείας γωνίας ἐπικλίνται καλοῦνται" οἱ δὲ ἄνω 
ῥιπτοῦντες καὶ κάτω κατ᾽ ὀρϑὰς γωνίας βράσται᾽" ot 
δὲ συνιξήσεις ποιοῦντες καὶ τὰ κοῖλα χωματίαι" oí δὲ 
χάσματα ποιοῦντες καὶ γῆν ἀναρρηγνύντες ῥῆκται. 
τούτων δὲ ot μὲν καὶ πνεῦμα προσαναβάλλουσιν, ot δὲ 
[084] πέτρας, ot δὲ πηλόν, οἵ δὲ πηγὰς φαίνουσι τὰς πρό- 
τερον οὐκ οὔσας. τινὲς δὲ ἀνατρέπονται κατὰ μέαν 
πρόωσιν, οὗς καλοῦσιν ὥστας᾽ οἱ δὲ ἀναπάλλοντες 


καὶ ταῖς εἰς ἑκάτερον ἐγκλίσεσι καὶ ἀναπάλσεσι διορ-᾿ 


ϑοῦντες ἀεὶ τὸ σειόμενον παλματίαι λέγονται, τρόμῳ 
πάϑος ὅμοιον ἀπεργαξόμενοι. γίγνονται δὲ καὶ μυκῆ- 
ται σεισμοὶ σείοντες τὴν γὴν μετὰ βρόμου. πολλάκις 
δὲ καὶ χωρὶς σεισμοῦ γίνεται μύχημα γῆς, ὅταν τὸ 
πνεῦμα σείειν μὲν μὴ αὕταρκες p, εἱλούμενον δὲ ἐν 
αὐτῇ κόπτηται μετὰ ῥοϑίου βίας συσσωματοποιεῖται 
δὲ τὰ σείοντα πνεύματα ὑπὸ τῶν ἐν τῇ γῇ ὑγρῶν κε- 
κραμένων. τὰ δὲ ἀνάλογον συμπίπτει τούτοις καὶ ἐν 
ϑαλάσσῃ. γίνονται. γὰρ χάσματα ϑαλάττης καὶ ἀνα- 
χωρήματα πολλάκις καὶ κυμάτων ἐπιδρομαί, ποτὲ μὲν 
ἀντανακοπὴν ἔχουσαι ποτὲ δὲ πρόωσιν μόνην᾽ ὥσπερ 
ἱστορεῖται περὶ EA(uqv ve καὶ Βοῦραν. πολλάκις δὲ 
[086] καὶ ἀναφυσήματα γέγνεται πυρὸς ἐν τῇ ϑαλάσσῃ καὶ 
πηγῶν ἀναβλύσεις καὶ ποταμῶν ἐκβολαὶ καὶ δένδρων 
ἐκφύσεις ῥδοαί vs καὶ δῖναι, ταῖς τῶν πνευμάτων 
ἀνάλογον, αἵ μὲν ἐν μέσοις πελάγεσιν αἵ δὲ κατὰ τοὺς 
(77) εὐρίπους τε καὶ πορϑμούς. πολλαί τε ἀμπώτεις λέ- 
γονται καὶ κυμάτων ἄρσεις συμπεριοδεύειν ἀεὶ τῇ σε- 


λήνῃ κατά τινας ὡρισμένους καιρούς. ὡς δὲ τὸ πᾶν. 


εἰπεῖν, τῶν στοιχείων συγκεχραμένων ἀλλήλοις ἐν 


ἀέρι τε καὶ γῇ καὶ ϑαλάττῃ,, κατὰ τὸ εἰκὸς o τῶν πα- 30 


ϑῶν ὁμοιότητες συνίστανται, τοῖς μὲν ἐπὶ μέρους 


σι 


20 


25 


- CAP. 84. s. 2. ΦΥΣΙΚΑ 187 


φϑορὰς καὶ γενέσεις φέρουσαι, τὸ δὲ σύμπαν ἀγέννη- 
τόν τε καὶ ἀνώλεϑρον φυλάττουσαι. 
καίτοι γέ τις ἐθαύμαξε, πῶς ποτε ἐκ τῶν ἐναν- 
τίων ἀρχῶν συνεστηκὼς ὁ κόσμος, λέγω δὲ ξηρῶν τε 
ὅ καὶ ὑγρῶν ψυχρῶν τε καὶ ϑερμῶν, οὐ πάλαι διέ- 
φϑαρται καὶ ἀπόλωλεν" ὡς κἂν εἰ πόλιν τινὲς ϑαυ- 
μάξοιεν, ὅπως διαμένοι συνεστηκυῖα ἐκ τῶν ἐναντιω- 
τάτων ἐϑνῶν, πενήτων λέγω καὶ πλουσίων, νέων [688] 
γερόντων, ἀσϑενῶν ἰσχυρῶν, πονηρῶν χφηστῶν. ' 
E ἀγνοοῦσι δέ, ὅτι τοῦτ᾽ ἐστι πολιτικῆς ὁμονοίας τὸ 
ϑαυμασιώτατον". λέγω δὲ τὸ μέαν ἐκ πολλῶν καὶ 
ὁμοέαν ἐξ ἀνομοίων ἀποτελεῖν διάϑεσιν ὑποδεχομένην 
πᾶσαν καὶ φύσιν καὶ τύχην. ἴσως δὲ τῶν ἐναντίων ἡ 
φύσις γλίχεται, καὶ ἐκ τούτων ἀποτελεῖ τὸ σύμφω- 
15 vov, οὐκ ἐκ τῶν ὁμοίων, ὥσπερ ἀμέλει τὸ ἄρρεν συν- 
ἤγαγε πρὸς τὸ ϑῆλυ, καὶ οὐχ ἑκάτερον πρὸς τὸ ὁμό- 
φυλον, καὶ τὴν πρώτην ὁμόνοιαν διὰ τῶν ἐναντίων 
συνῆψεν, οὐ διὰ τῶν ὁμοίων. ἔοικε δὲ καὶ ἡ τέχνη 
τὴν φύσιν μιμουμένη τὸ αὐτὸ ποιεῖν" ξωγραφία μὲν 
0 γὰρ λευκῶν τε καὶ μελάνων, ὠχρῶν τε καὶ ἐρυϑρῶν 
χρωμάτων ἐγκερασαμένη φύσεις, τὰς εἰκόνας τοῖς 
προηγουμένοις ἀπετέλεσε συμφώνως. μουσικὴ δὲ. 
ὀξεῖς ἅμα καὶ βαρεῖς. μακρούς τε καὶ βραχεῖς φϑόγ- 
γους μίξασα ἐν διαφόροις φωναῖς, μίαν ἀπετέλεσεν 
ἁρμονίαν, γραμματικὴ δὲ φωνηέντων ve καὶ ἀφώνων 
γραμμάτων κρᾶσιν ποιησαμένη τὴν ὅλην τέχνην ἀπ᾽ 
αὐτῶν συνεστήσατο. αὐτὸ δὲ τοῦτ᾽ ἦν παρὰ τῷ σκο- [690] 
τεινῷ Ἡρακλείτῳ λεγόμενον ἡ συνάψειας οὖλα καὶ 
οὐχὶ οὖλα, συμφερόμενον διαφεφύμενον, συνᾷᾶδον 
30 διᾷδον, ἐκ πάντων £v καὶ ἐξ ἑνὸς πάντα." 
οὕτως οὖν καὶ τὴν τῶν ὅλων σύστασιν, οὐρανοῦ 
- λέγω καὶ γῆς τοῦ τε σύμπαντος κόσμου; διὰ τῆς τῶν 


188 ΙΦΑΝΝΟῪ ZTOBAIOT 1.15. τ' 


ἐναντιωτάτων κράσεως ἀρχῶν μία διεκόσμησεν ἄρμο- 


νία᾽ ξηρὸν γὰρ ὑγρῷ ψυχρόν ve ϑερμῷ μιγέν, βαρεῖ 
ve κοῦφον καὶ ὀρϑὸν περιφερεῖ, γῆν ve πᾶσαν καὶ 
αἰϑέρα καὶ ἥλιον καὶ σελήνην καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν 


ἐκόσμησε μέα διὰ πάντων διήκουσα δύναμις, ἐκ τῶν 5 


ἀμίκτων καὶ ἑτεροίων, ἀέρος τὲ xal γῆς, καὶ πυρὸς 
καὶ ὕδατος τὸν σύμπαντα κόσμον δημιουργήσασα, καὶ 
μιᾷ περιλαβοῦσα σφαίρας ἐπιφανείᾳ, τάς τε évavruo- 


[092] τάτας &v αὐτῷ φύσεις ἀλλήλαις ἀναγκάσασα ὁμολογῆ- 


(78) 


σαι, καὶ ἐκ τούτων μηχανησαμένη τῷ παντὶ σωτηρίαν. 
αἰτία δὲ ταύτης μὲν ἡ τῶν στοιχείων ὁμολογία, τῆς δὲ 
ὁμολογίας ἰσομοιρία, καὶ τὸ μηδὲν αὐτῶν πλέον £ce- 
ρον ἑτέρου δύνασϑαι, τὴν γὰρ ἴσην ἀντίτασιν ἔχει τά 
τε βαρέα πρὸς τὰ κοῦφα, καὶ τὰ ϑερμὰ πρὸς τὰ ϑά- 
τερα, τῆς φύσεως ἐπὶ τῶν μειξόνων διδασκούσης, ὅτι 
τὸ ἴσον σωστικόν πώς ἐστιν ὁμονοίας, ἡ δὲ ὁμόνοια 
τοῦ πάντων γεννήτορός τε καὶ περικαλλεστάτου κό- 
σμου. τίς γὰρ ἂν εἴη φύσις τοῦδε κρείττων; ἣν γὰρ 
ἂν εἴ πῃ vu μέρος ἐστὶν αὐτοῦ, τό τε καλὸν πᾶν ἐπώ- 
νυμόν ἐστι τούτου, καὶ τὸ τεταγμένον ἀπὸ τοῦ κόσμου 
λεγόμενον κεκοσμῆσϑαι. τί δὲ τῶν ἐπὶ μέρους δύναιτ᾽ 
ἂν ἐξισωϑῆναι τῇ κατ᾽ οὐρανὸν τάξει καὶ φορᾷ τῶν 
ἄστρων; ἡλίου ve καὶ σελήνης κινουμένων ἐν ἀκρι- 
βεστάτοις μέτροις ἐξ αἰῶνος εἰς ἕτερον αἰῶνα. τίς δὲ 


20 


^ 
γένοιτ᾽ ἂν ἀψεύδεια τοιάδε, ἥν τινα φυλάττουσιν ef as 


καλαὶ καὶ γόνιμοι τῶν ὅλων ὧραι, ϑέρη τε καὶ χει- 
μῶνας ἐπάγουσαι τεταγμένως, ἡμέρας τε καὶ νύκτας 
εἰς μηνὸς ἀποτέλεσμα καὶ ἐνιαυτοῦ; καὶ μὴν μεγέϑει 


[094] μὲν οὗτος ἀνυπέρτατος, κινήσει δὲ ὀξύτατος, λαμ- - 


πρότητι δὲ τηλαυγέστατος, δυνάμει δὲ ἀγήρως καὶ 


ἄφϑαρτος. οὗτος ἐναλίων ξῴων καὶ πεξῶν καὶ ἀερίων 


φύσεις ἐχώρισε καὶ βίους ἐμέτρησε ταῖς αὐτοῦ κινή- 


CAP. 34. s. 2. QTEXIKA 189 


σεσι. ἐκ τούτου πάντα ἐμπνεῖται καὶ ψυχὴν ἴσχει τὰ 
| ξῶα. ἐκ τούτου xal αἱ παράδοξοι νεοχμώσεις τεταγμέ- 
vag ἀποτελοῦνται, συνταραττόντων μὲν ἀνέμων παν- 
τοίων, πιπτόντων δὲ ἐξ οὐρανοῦ κεραυνῶν, Quyvv- 
5 μένων τε χειμώνων ἐξαισίων. διὰ δὲ τούτων τὸ νοτε- 

gov ἐχπιεξόμενον τό ve πυρῶδες διαπνεόμενον εἰς 

ὁμόνοιαν ἄγει τὸ πᾶν καὶ καϑίστησιν. ἥ τε γῆ φυτοῖς 
- xou [κοσμηϑεῖσα)] παντοδαποῖς, νάμασί τε περι- 
- fovovou καὶ περιοχουμένη ξῴοις, κατὰ καιρὸν ἐκ- 
υ φύουσα ve πάντα καὶ τρέφουσα καὶ δεχομένη. μυρίας 
φέρουσα ἰδέας καὶ πόας, τὴν ἀγήρω φύσιν ὁμοίως 
τηρεῖ, καίτοι [γὴ] καὶ σεισμοῖς τινασσομένη καὶ πλημ- 
|» μύραις ἐπικλυξομένη πυρκαϊαῖς τε καϑ'᾽ ἡμέραν φλο- 
- γιξομένη. πάντα δὲ ἔοικεν αὐτῇ πρὸς ἀγαϑοῦ γινό- 


τὲ γὰρ διεξάττουσιν al τῶν πνευμάτων παρεμπτώσεις 
κατὰ τὰ ῥήγματα τὰς ἀναπνοὰς ἴσχουσαι, καϑὼς ἄνω 
λέλεκται, καϑαιρομένη τε ὄμβροις ἀποκλύξεται πάντα 
τὰ νοσώδη. περιπνεομένη δὲ αὔραις τά τε ὑπ᾽ αὐτὴν 
0 χαὶ τὰ ὑπὲρ αὐτὴν εἰλικρινεῖται. καὶ μὴν αἴ φλόγες 
μὲν τὸ παγετῶδες πιαίνουσιν, οἵ πάγοι δὲ τὰς φλόγας 
(vii. καὶ τῶν ἐπὶ μέρους τὰ μὲν γένεται τὰ δὲ ἀκμά- 
fec τὰ δὲ φϑείρεται. καὶ αἱ μὲν γενέσεις ἀνασηκοῦσι 
xs φϑοράς, αἱ φϑοραὶ δὲ κουφίζουσι τὰς γενέσεις. 
μέα δὲ ἐκ πάντων περαινομένη σωτηρία διὰ τέλους. 
ντιπαρισταμένων ἀλλήλοις, καὶ τὸ μὲν περικρατοῦν 
0 δὲ περικρατούμενον, φυλάττει τὸ σύμπαν ἄφϑαρ- 
τον δι᾽ αἰῶνος. ; 
“ Vile. » 
αν 


vua 


τό μενα τὴν δι᾿ αἰῶνος σωτηρίαν παρέχειν. σειομένης [696] 


190 IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥῪ Lis. 


Κεφ. λε΄. 


" [698] ΠΕΡῚ ΦΎΣΕΩΣ KAI ΤΩΝ ER ATTHZ ΣΥΜΒΑΙΝΌΝΤΩΝ 


ΑἸΤΊΩΝ. 


Ἑρμοῦ ἐκ τοῦ πρὸς Τάτ [Patrit. p. 4] 
A. Ἐγὼ ὦ τέκνον καὶ τῆς φιλανθρωπίας ἕνεκα 5 

- 1 * M , , - , 

καὶ τῆς πρὸς τὸν 950v εὐσεβείας πρῶτον τόδε Guy- 
| 

γράφω. οὐδεμία γὰρ ἂν γένοιτο δικαιοτέρα εὐσέβεια 
τοῦ νοῆσαι τὰ ὄντα καὶ χάριν τῷ ποιήσαντι ὑπὲρ τού- 
των ὁμολογῆσαι, ὅπερ διατελῶν οὐ παύσομαι. 

T. τί οὖν ἄν τις πράττων ὦ πάτερ, εἰ μηδέν ! 
ἐστιν ἀληϑὲς ἐνθάδε, καλῶς διαγάγοι τὸν βίον ; 

A. εὐσέβει ὦ τέκνον. ὃ δὲ εὐσεβῶν ἄκρως φιλο- 
σοφήσει" χωρὶς γὰρ φιλοσοφίας ἄκρως εὐσεβῆσαι ἀδύ- 
vovov: ὃ δὲ μαϑὼν οἵα ἐστὶ καὶ πῶς διατέτακται καὶ 
ὑπὸ τίνος καὶ ἕνεκεν τίνος, χάριν εἴσεται ὑπὲρ πάν- 1 

- - c Qm - ' 
vov τῷ δημιουργῷ ὡς πατρὶ ἀγαϑῷ καὶ roget χρη- 
στῷ καὶ ἐπιτρόπῳ πιστῷ᾽ ὁ δὲ χάριν ὁμολογῶν svGe- 
Ἂς ς 3 j » 3x ^ -» e ? , 
βήσει" ὃ δὲ εὐσεβῶν εἴσεται καὶ του ἐστιν ἡ ἀληϑεια 


' 


[700] καὶ τίς ἐστιν ἐκείνη, καὶ μαϑὼν ἔτι μᾶλλον εὐσεβέ- 


(79) 


στερος ἔσται. οὐδέποτε γὰρ ὦ τέκνον ψυχὴ ἐν σώματι : 
οὖσα καὶ κουφίσασα ἑαυτὴν ἐπὶ τὴν κατάληψιν τοῦ 
ὄντος ἀγαϑοῦ καὶ ἀληϑοῦς ὀλισϑῆσαι δύναται ἐπὶ τὸ 
ἐναντίον δεινὸν γὰρ ἔρωτα ἴσχει καὶ λήϑην πάντων 
τῶν κακῶν ψυχὴ μαϑοῦσα ἑαυτῆς τὸν προπάτορα, καὶ 
οὐκ ἔτι ἀποστῆναι τοῦ ἀγαϑοῦ δύναται. τοῦτ᾽ ὦ τέ-. 
κνον τοῦτο εὐσεβείας ἔστω τέλος, ἐφ᾽ ὃ ἀφικνούμενος 
καὶ καλῶς βιώσῃ καὶ εὐδαιμόνως τεϑνήξῃ; τῆς ψυχῆς 
σου μὴ ἀγνοούσης ποῖ αὐτὴν δεῖ ἀναπτῆναι. αὕτη γὰρ 
μόνη ἐστιν ὦ τέκνον ἡ πρὸς ἀλήϑειαν 000g , ἣν καὶ οἵ 
ἡμέτεροι πρόγονοι ὥδευσαν καὶ ὁδεύσαντες ἔτυχον. 
τοῦ ἀγαϑοῦ. σεμνὴ αὕτη ὁδὸς καὶ λεία, χαλεπὴ δὲ 


P 


CAP. 85.5.1. ΦΥΣΙΚΑ ; 191 


; ψυχῇ ὁδεῦσαι ἐν σώματι οὔσῃ. πρῶτον μὲν γὰρ αὐ- 
p τὴν ἑαυτῇ ,πολεμήσαι δεῖ καὶ διάστασιν μεγάλην ποι- 
ἦσαι καὶ ὑπὸ τοῦ ἑνὸς μέρους πλεονεκτηϑῆναι. ἑνὸς 
γὰρ γέγνεται πρὸς δύο 1 στάσις, TOU μὲν φυγόντος 
5 τῶν δὲ καϑελκόντων κάτω. καὶ ἔρις καὶ μάχη πολλὴ 
πρὸς ἄλληλα τούτων γίγνεται. τοῦ μὲν φυγεῖν βου- 
λομένου τῶν δὲ κατασχεῖν σπευδόντων. ἡ δὲ víxq 
ἀμφοτέρων οὐχ ὁμοία" τὸ μὲν γὰρ πρὸς τὸ ἀγαϑὸν [702] 
σπεύδει τὰ δὲ πρὸς τὰ κακὰ κατοικεῖ, καὶ τὸ μὲν ἐλευ- 
ἱ ado ϑερωϑῆναι ποϑεῖ τὰ δὲ τὴν δουλείαν ἀ ἀγαπᾷ. κἂν μὲν 
νικηϑῇ τὰ δύο μέρη, “βεμένηκεν ἑαυτῶν ἔρημα καὶ 
τοῦ ἄρχοντός, ἐὰν δὲ τὸ ἕν ἡττηϑῇ, ὑπὸ τῶν δύο à ἄγε- 
ται καὶ φέρεται τιμωρούμενον τῇ ἐνθάδε διαίτῃ. οὗ- 
τὸς ἐστιν ὦ ὦ τέκνον ὃ τῆς ἐκεῖσε ὁδοῦ ἀγωγός᾽ δεῖ γάρ 
15 68 ὦ τέκνον πρῶτον τὸ σῶμα πρὸ τοῦ τέλους ἐγκατα- 
λεῖψαι καὶ νικῆσαι τὸν ἐναγώνιον Bíov καὶ νικήσαντα 
οὕτως ἀνελϑεῖν. νῦν δὲ ὦ τέκνον κεφαλαίοις τὰ ὄντα 
διεξελεύσομαι" νοήσεις γὰρ τὰ λεγόμενα μεμνημένος 
ὧν ἤκουσας. πάντα τὰ ὄντα κινεῖται" μόνον τὸ μὴ 
0 ὃν ἀκίνητον. πᾶν σῶμα μεταβλητόν, οὐ πᾶν σῶμα 
διαλυτόν" ἔνια τῶν σωμάτων διαλυτά. οὐ πᾶν ξῷον 
ϑνητόν, οὐ πᾶν ξῶον ἀϑάνατον. τὸ διαλυτὸν φϑαρ- 
τόν, τὸ μένον ἀμετάβλητον, τὸ ἀμετάβλητον ἀίδιον. 
τὸ ἀεὶ γιγνόμενον ἀεὶ καὶ φϑείέρεται. τὸ δὲ ἅπαξ γι- 
325 γνόμενον οὐδέποτε φϑείρεται οὐδὲ ἄλλο τι γίγνεται. [704] 
πρῶτον 0 90g , δεύτερον ὃ ο κόσμος, τρίτον ὁ ἄνϑρω- 
πος. ὁ xóGuog διὰ τὸν ἄνθρωπον, ὁ δὲ ἄνϑρωπος διὰ 
τὸν ϑεόν. ψυχῆς τὸ μὲν αἰσϑητὸν ϑνητόν, τὸ δὲ λο- 
γικὸν ἀϑάνατον. πᾶσα οὐσία ἀϑάνατος,. πᾶσα οὐσία 
80 μεταβλητή. πᾶν τὸ ὃν διττόν, οὐδὲν τῶν ὄντων ἕστη- 
κεν. οὐ πάντα ψυχῇ κινεῖται, πᾶν δὲ ὃν ψυχὴ κινεῖ. 


᾿ πᾶν τὸ πάσχον αἴσϑεται, πᾶν τὸ αἰσϑόμενον πάσχει. 
* 


-" 
E 


k^ 


192 IGANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


- E , c "m , , » 
πᾶν τὸ λυπούμενον καὶ ἡδεται., ζῷον ϑνητόν, οὐ πᾶν 
ς δὰ - S - - 
τὸ ἡδόμενον λυπεῖται, ἕξῷον ἀΐδιον. ov πᾶν σῶμα vo- 
ΓΝ o - - e - »Ἥ᾿ - 
δεῖ" πᾶν σῶμα νοσοῦν διαλυτόν. ὃ νοῦς ἐν τῷ ϑεῶ, 
ς ' ; -» 2 , e * BAS 
o AoyuGuog ἐν τῷ ἀνθρώπῳ. 0 λογιόμος ἐν τῷ vot, ὃ 
» 3 , ? $e , 32 , 3 ΄ 
νοῦς ἀπαϑής. οὐδὲν ἐν σώματι ἀληϑές, ἐν ἀσωμάτῳ 5 
- , - * 
τὸ πᾶν ἀψευδές. πᾶν τὸ γενόμενον μεταβλητόν, ov 
- 39 - 
πᾶν τὸ γενόμενον φϑαρτόν. οὐδὲν ἀγαϑὸν ἐπὶ τῆς 
-" -»" , - 
γῆς, οὐδὲν κακὸν ἐν τῷ οὐρανῷ. ὁ 950g ἀγαϑός, ὃ 
, 3 , , 
ἄνϑρωπος κακός. τὸ ἀγαϑὸν ἑκούσιον, τὸ κακὸν ἀκού- 
3 - e 
σιον. οἱ ϑεοὶ τὰ ἀγαϑὰ αἱροῦνται ὡς ἀγαϑά. ἡ εὐνο- « 


[706] μέα μεγάλου, εὐνομία᾽ ἡ εὐνομία ὃ νόμος. ϑεῖος χρό- 


(80) 


vog, νόμος ἀνθρώπινος. κακία κόσμου τροφή, χρόνος 


3 , , - 5 05 3 - 2 , 
«vOgozov φϑορα. πᾶν τὸ ἕν οὐρανῷ ἀμεταϑετον:. 


πᾶν τὸ ἐπὶ γῆς μετάϑετον. οὐδὲν ἐν οὐρανῷ δοῦλον, 
οὐδὲν ἐπὶ γῆς ἐλεύϑερον. οὐδὲν ἄγνωστον ἐν οὐρανῷ, 15 
οὐδὲν γνώριμον ἐπὶ τῆς γῆς. οὐ κοινωνεῖ τὰ ἐπὶ γῆς 
τοῖς ἐν οὐρανῷ" πάντα τὰ ἐν οὐρανῷ ἄμωμα. πάντα 
τὰ ἐπὶ γῆς ἐπίμωμα. τὸ ἀϑάνατον οὐ ϑνητόν, τὸ ϑνη- 
τὸν οὐκ ἀϑάνατον. τὸ σπαρὲν οὐ πάντως γεννητόν, 
τὸ δὲ γεννητὸν πάντως καὶ σπαρέν. διαλυτοῦ σώμα- Ὁ 
τος δύο χρόνοι, ὁ ἀπὸ τῆς σπορᾶς μέχρι τῆς γενέ- 
σεως καὶ ὁ ἀπὸ τῆς γενέσεως μέχρι τοῦ ϑανάτου" τοῦ 
ἀιδίου σώματος χρόνος ἐκ τῆς γενέσεως μόνος. τὰ 
διαλυτὰ σώματα αὔξεται καὶ μειοῦται. ἡ διαλυτὴ ὕλη 
εἰς τὰ ἐναντία ἐναλλοιοῦται, φϑορὰν καὶ γένεσιν". ἡ 2s 
δὲ ἀΐδιος ἢ εἰς αὐτὴν ἢ εἰς τὰ ὅμοια. γένεσις ἀνθρώ- 
που φϑορᾶς, φϑορὰ ἀνθρώπου γενέσεως ἀρχή. τὸ 
ἀπογιγνόμενον [καὶ ἐπιγίγνεται. τὸ ἐπιγιγνόμενον 
xoi] ἀπογίγνεται. τῶν ὄντων τὰ μὲν ἐν σώμασέν εἰσι 
τὰ δὲ ἐν ἰδέαις τὰ δ᾽ ἐν ἐνεργείαις" σῶμα δὲ ἔν 
ἰδέαις, ἰδέα δὲ καὶ ἐνέργεια ἐν σώματί ἐστι. τὸ ἀϑά- 
νατον οὐ μετέχει τοῦ ϑνητοῦ, τὸ δὲ ϑνητὸν τοῦ ἀϑα- 


" eA. 85. s. 1. QTZIKA 193 


vürov μετέχει. τὸ μὲν ϑνητὸν εἰς ἀϑάνατον σῶμα οὐκ [108] 
ἔρχεται, τὸ δὲ ἀϑάνατον εἰς ϑνητὸν παραγίγνεται. 
αἱ ἐνέργειαι οὐκ εἰσὶν ἀνωφερεῖς ἀλλὰ κατωφερεῖς. 
- οὐδὲν ὠφελεῖ τὰ ἐπὶ γῆς τὰ ἐν οὐρανῷ, πάντα ὠφε- 
5 λεῖ τὰ ἐπὶ γῆς τὰ ἐν οὐρανῷ. ὁ οὐρανὸς σωμάτων 
ἀιδίων δεκτικός, ἡ γῆ σωμάτων φϑαρτικῶν δεκτική. 
ἡ γῆ ἄλογος, 0 οὐρανὸς λογικός. τὰ ἐν οὐρανῷ ὑπό- 
᾿ κξίται- τὰ ἐπὶ γῆς τῇ γῇ ἐπίκειται. ὁ οὐρανὸς πρῶτον 
7 στοιχεῖον, ἡ γῆ ὕστατον στοιχεῖον. πρόνοια ϑεία τά- 
ο ξις, ἀνάγκη προνοίᾳ ὑπηρέτις. τύχη φορὰ ἀτάκτου, 
ἐνεργείας εἴδωλον. δόξα ψευδής. τί ϑεός; ἄτρεπτον 
1 ἀγαϑόν. ví ἄνϑρωπος ; ἄτρεπτον κακόν. 
| τούτων τῶν κεφαλαίων μεμνημένος καὶ ὧν δοι 
διὰ πλειόνων λόγων διεξῆλθον εὐθέως ἀναμνησϑήσῃ" 
"b ταῦτα γὰρ ἐκείνων εἰσὶ περιοχαί. τὰς μέντοι πρὸς 
᾿ τοὺς πολλοὺς ὁμιλέας παραιτοῦ" φϑονεῖν μὲν γάρ s 
| οὐ βούλομαι ; μᾶλλον δὲ ὅτι πολλοῖς δόξεις καταγέλα- 
στος εἶναι. τὸ γὰρ ὅμοιον πρὸς τὸ ὅμοιον παφαλαμβά- 
v&rct, ἀνόμοιος δὲ ἀνομοέῳ οὐδέποτε φίλος. οὗτοι δὲ [110] 
0 οὗ λόγοι ὀλίγους παντελῶς τοὺς ἀχροατὰς ἔχουσιν, ἢ 
τάχα οὐδὲ τοὺς ὀλίγους ἕξουσιν. ἔχουσι δέ τι καὶ ἴδιον 
ἐν ἑαυτοῖς τοὺς κακοὺς μᾶλλον παροξύνουσι πρὸς 
" τὴν κακέαν. διὸ χρὴ τοὺς πολλοὺς φυλέκξηνθμι; μὴ 
"s  voobwtag TOV λεγομένων τὴν ἀρετήν. 
T vn πῶς εἶπας e πάτερ: 
A. οὕτως ὦ τέκνον. πᾶν τὸ £gov τῶν ἀνθρώπων 
ἐπιρρεπέστερόν ἐστιν εἰς τὴν κακίαν καὶ ταύτῃ GUv- 
τροφον γίγνεται, διὸ καὶ ἥδεται αὐτῇ. τοῦτο Ob τὸ 
, ἐὰν μάϑῃ ὅτι γεννητὸς ὁ κόσμος καὶ πάντα 
and πρόνοιαν καὶ ἀ ἀνάγκῃ γίγνεται; εἱμαρμένης πάν- 
τῶν ἀρχούσης, οὐ πολλῷ ἑαυτοῦ χεῖρον ἔσται, κατα- 
) uv μὲν τοῦ παντὸς ὡς γεννητοῦ. τὰς δὲ αἰτέας 
* gton. ECL. PHYS. Ea. 4 


fs | ν - 


9 


194 IQGANNOTY ZTODBAIOT Limp. 1 


PE - L7 ? 
τοῦ κακοῦ τῇ εἱμαρμένῃ ἀναφέρον, ovx ἀφέξεταί 
ποτὲ παντὸς ἔργου κακοῦ. διὸ φυλακτέον αὐτούς, 
ὅπως ἐν ἀγνοίᾳ ὄντες ἔλαττον ὦσι κακοὶ φόβῳ τοῦ 
ἀδήλου. 
Ἐκ τοῦ '᾽Αρχύτου περὶ ἀρχῶν. 5 
"Aváyxe καὶ δύο ἀρχὰς εἶμεν 'τῶν ὄντων, μέαν 
vayx ρχας ξίμεν , M ) 


[712] μὲν τὰν συστοιχίαν ἔχοισαν τῶν τεταγμένων καὶ δρι- 


(81) 


στῶν, ἑτέραν δὲ τὰν συστοιχίαν ἔχοισαν τῶν ἀτάκτων 
καὶ ἀορίστων. καὶ τὰν μὲν βδητὰν καὶ λόγον ἔχοισαν 
καὶ τὰ ἐόντα ὁμοίως συνέχεν καὶ τὰ μὴ ἐόντα ὁρίζεν 10 
καὶ συντάσσεν᾽ πλατιάζοισαν γὰρ ἀεὶ τοῖς γινομένοις 
εὐλόγως καὶ εὐρύϑμως ἀνάγεν ταῦτα καὶ τῷ καϑόλω 
ὠσίας τε καὶ ἰδέας μεταδιδόμεν᾽ τὰν δ᾽ ἄλογον καὶ 
ἄρρητον καὶ τὰ συντεταγμένα λυμαίνεσϑαι καὶ τὰ ἐς 
γένεσιν δὲ xol ὠσίαν παραγινόμενα διαλύεν᾽ πλα- 15 
τιάξοισαν γὰρ ἀεὶ τοῖς πράγμασιν ἐξομοιοῦν αὐταυτᾷ. 
ἀλλ᾽ ἐπείπερ ἀρχαὶ δύο κατὰ γένος ἀντιδιαιρεόμεναι 
τὰ πράγματα τυγχάνοντι, τῷ τὰν μὲν εἶμεν ἀγαϑο- 
ποιὸν τὰν δ᾽ εἶμεν κακοποιόν, ἀνάγκα καὶ δύο λόγως 
εἶμεν, τὸν μὲν ἕνα τᾶς ἀγαϑοποιῶ φύσιος τὸν δ᾽ ἕνα »o 
τᾶς κακοποιῶ. διὰ τοῦτο καὶ τὰ τέχνᾳ καὶ τὰ φύσι γι- 
νόμενα δεῖ τούτων πρᾶτον μετειληφέν. τᾶς τὲ μορ- 
φῶς καὶ τᾶς ὠσίας. καὶ & μὲν μορφώ ἐντι ἃ αἰτία τῶ 


[714] τόδε τι εἶμεν, ἃ δὲ ὠσία τὸ ὑποκείμενον παραδεχόμε- 


vov τὰν μορφώ. οὔτε δὲ τᾷ ὠσίᾳ οἷόν τέ ἐντι μορφῶς 2». 
μετεῖμεν αὐτᾷ ἐξ αὐτᾶς, οὔτε μὰν τὰν μορφὼ γενέ- | 
σϑαι περὶ τὰν ὠσίαν., ἀλλ᾽ ἀνάγκα ἁτέραν τινὰ εἶμεν 
αἰτίαν τὰν κινάσοισαν τὰν ἐστὼ τῶν πραγμάτων ἐπὶ 
τὰν μορφώ᾽ ταύταν δὲ τὰν πράταν τᾷ δυνάμει καὶ 
καϑυπερτάταν eluev τᾶν ἀλλᾶν᾽" ὀνομάξεσϑαι δ᾽ αὖὐ- 
τὰν ποϑάκει ϑεόν᾽ ὥστε τρεῖς ἀρχὰς εἶμεν. ἤδη: τόν 
τε ϑεὸν καὶ τὰν ἐστὼ τῶν πραγμάτων καὶ τὰν μορφώ. 


Ι CAP. 85. s. 1—3. QTEZIKA 195 


᾿ καὶ τὸν μὲν ϑεὸν τεχνίταν καὶ τὸν χινέοντα, τὰν δ᾽ 
ἐστὼ τὰν ὕλαν καὶ τὸ κινεόμενον, τὰν δὲ μορφὼ τὰν 
τέχναν καὶ zt09 Qv κινέεται ὑπὸ τῶ κινέοντος ἃ ἐστώ. 
ἀλλ᾽ ἐπεὶ τὸ κινεόμενον ἐναντίας ἑαυτῷ δυνάμιας ἴσχει 
5 τὰς τῶν ἁπλόων σωμάτων, τὰ δ᾽ ἐναντία συναρμο- 
γᾶς τινος δεῖται καὶ ἑνώσιος, ἀνάγκα ἀριϑμῶν δυνά- 
μίας καὶ ἀναλογίας καὶ τὰ ἐν ἀριϑμοῖς καὶ γεωμετρι- 
κοῖς δεικνύμενα παραλαμβάνεν, ἃ καὶ συναρμόσαι καὶ 
ἑνῶσαι τὰν ἐναντιότατα δυνασεῖται ἐν τᾷ ἐστοῖ τῶν 
10 πραγμάτων ποττὰν μορφώ. καϑ' αὑτὰν μὲν yao. ἔσσα 
ἃ ἐστὼ ἄμορφός ἐντι, κιναϑεῖσα δὲ ποττὰν μορφὼ ἔμ- [716] 
googpog γίνεται καὶ λόγον ἔχοισα τὸν τᾶς συντάξιος. 
ὁμοίως δὲ καὶ τὸ δι᾽ ὃ κινέεται τὸ κινεόμενον ἔντι τὸ 
᾿πράτως κινέον᾽ ὥστ᾽ ἀνάγκα τρεῖς εἶμεν τὰς ἀρχάς, 
ἴδ τάν τε ἐστὼ τῶν πραγμάτων καὶ τὰν μορφὼ καὶ τὸ ἐξ 
αὑτῶ κινατικὸν καὶ πρᾶτον τᾷ δυνάμι. τὸ δὲ τοιοῦτον 
οὐ νόον μόνον εἶμεν δεῖ ἀλλὰ καὶ voc τι κρέσσον" 
νόω δὲ κρέσσον ἐντὶ ὕπερ ὀνομάζομεν ϑεόν. ὅϑεν φα- 
νερὸν ὅτι ὁ μὲν τῷ ἴσω λόγος περὶ τὰν ῥητὰν καὶ λό- 
0 γὸν ἔχοισαν φύσιν ἐντί, ὁ δὲ τῶ ἀνίσω περὶ τὰν ἄλο- 
yov καὶ ἄρρητον᾽ αὐτὰ δ᾽ ἐντὶ à ἐστώ, καὶ διὰ τοῦτο 
γένεσις καὶ φϑορὰ γίνεται περὶ ταύταν καὶ οὐκ ἄνευ 
| ταῦτας. 


: 


Ex τῶν Πορφυρίου πρὸς τὰ νοητὰ 3 
ἀφορμῶν. 
Τὰ κατηγορούμενα τοῦ αἰσϑητοῦ καὶ ἐνύλου ἀλη- 
- 8 às ἐστι ταῦτα, τὸ πάντῃ εἶναι διαπεφορημένον, τὸ 
μεταβλητὸν εἶναι, τὸ ὑφεστάναι ἐν ἑ ἑτερότητι, τὸ σύν- 
ϑετον εἶναι, τὸ καϑ᾽ αὑτὸ αὐτὸ ὑπάρχειν, τὸ ἐν τόπῳ 
τὸ ἐν ὄγκῳ ϑεωρεῖσθαι , καὶ ὅσα τούτοις παραπλήσια" [118] 
τοῦ δὲ ὄντως Ovrog καὶ καϑ᾽ αὑτὸ ὑφεστηκότος., αὐτοῦ 
τὸ εἶναι ὧν ἐν ἑαυτῷ ἱδρυμένον, ὡσαύτως τὸ κατὰ 
J3* 


106 ΙΦΑΝΝΟΥ͂ ZTOBAIOT Lis. r 


ταυτὰ ἔχειν, τὸ ἐν ταυτότητι οὐσιῶσϑαι, τὸ ἀμετά- 
βλητον εἶναι κατ᾽ οὐσίαν, τὸ ἀσύνθετον, τὸ μήτε λυ- 
τὸν μήτε ἐν τόπῳ εἶναι μήτε εἰς ὄγκον διαπεφορῆ- 
aite, τὸ μήτε γιγνόμενον μήτε ἀπολλύμενον εἶναι, 
καὶ ὅσα τοιαῦτα, ὧν ἐχομένους δεῖ μηδὲν ἐπαλλάτ- 
τοντὰς περὶ τῆς διαφόρου αὐτῶν φύσεως καὶ αὐτοὺς 
λέγειν καὶ ἄλλων λεγόντων ὑπακούειν. 

4 Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα [Patrit. 

p. 40] 

Ἡ ψυχὴ τοίνυν οὐσία ἐστὶν ἀσώματος. καὶ ἐν σώ- 10 
ματι δὲ οὖσα οὐκ ἐκβαίνει τῆς ἰδίας οὐσιότητος. τυγ- 
χάνει γὰρ οὖσα ἀεικίνητος κατ᾽ οὐσίαν, κατὰ νόησιν 
αὐτοκίνητος, οὐκ ἔν τινι κινουμένη , οὐ πρός TL, οὐχ 
ἕνεκέν τινος " προτδρῦῦ γὰρ τῇ δυνάμει. τὸ δὲ πρότε- 

[720] pow ov δεῖται τῶν ὑστέρων. τὸ ἔν τινι τοίνυν ἐστὶν ὃ 15 
τόπος καὶ χρόνος καὶ φύσις, τὸ δὲ πρός τι ἐστὶν ἄρμο- 
νία καὶ εἶδος καὶ σχῆμα, τὸ δὲ οὗ ἕνεκα τὸ σῶμα; 
ἕνεκα γὰρ σώματος καὶ χρόνος καὶ τόπος καὶ φύσις. 
ταῦτα δὲ κατὰ συγγενικὴν οἰκειότητα κοινωνεῖ ἀλλή- 
λοις. ἐπεὶ τοίνυν τὸ σῶμα ἐδεῖτο τόπου (ἀμήχανον 20 
γὰρ ἦν συστῆναι σῶμα ἄνευ τόπου), καὶ μεταβάλλε- 
ται φύσει᾽ ἀδύνατον δὲ μεταβολὴν εἶναι ἄνευ χρό- 

(82) vov καὶ τῆς κατὰ φύσιν κινήσεως, οὔτε σώματος οἷόν 
τε σύστασιν εἶναι ἄνευ ἁρμονίας. ἕνεκα τοίνυν τοῦ 
σώματός ἐστιν ὃ τόπος᾽ παραδεχόμενος γὰρ τὰς τοῦ 95. 
σώματος μεταβολὰς οὐκ ἐᾷ ἀπόλλυσϑαι τὸ μεταβαλ- 
λόμενον" μεταβαλλόμενον δὲ ἀφ᾽ ἑτέρου εἰς ἕτερὸν 
μεταπίπτει, καὶ τῆς μὲν ἕξεως στερίσκεται, τοῦ δ᾽ &-. 
ναι σῶμα οὐχί" μεταβληϑὲν δὲ εἰς ἕτερον τὴν τοῦ 
ἑτέρου ἕξιν ἔχει. τὸ γὰρ σῶμα, 1) σῶμα. μένει σῶμα" 
ἡ δὲ ποιὰ διάϑεσις οὐ μένει᾽ τὸ σῶμα τοίνυν κατὰ 
διάϑεσιν μεταβάλλεται. ἀσώματος τοίνυν ὃ τόπος καὶ 


σι 


r 
E rco. a. 25. ΦΥΣΙΚΑ. 197 
ὁ χρόνος καὶ ἡ φυσικὴ κίνησις. τυγχάνει δὲ ἕκαστον 
τούτων τῆς ἰδίας ἰδιότητος. ἰδιότης δὲ τοῦ τόπου πα- [122] 
᾿᾿ραδοχή, χρόνου δὲ διάστημα καὶ ἀριϑμός, φύσεως δὲ 
κίνησις, ἁρμονίας δὲ φιλία, σώματος δὲ μεταβολή; 
5 ἰδιότης δὲ ψυχῆς ἡ κατ᾽ οὐσίαν νόησις. 
᾿ἀρχύτου ἐκ τοῦ περὶ ἀρχᾶς. 5 
"Aoya τᾶς τῶν ἐόντων γνώσιος τὰ [αὐτὰ] αὐτό- 
ϑὲεν φαινόμενα. ᾿ τῶν δ᾽ αὐτόϑεν φαινομένων τὰ μέν 
ἔἐντι νοατὰ τὰ δ᾽ αἰσϑατά, νοατὰ μὲν τὰ ἀκίνητα αἰ- 
10 σϑατὰ δὲ τὰ κινεόμενα. κριτήριον δὲ τῶν μὲν νοατῶν 
ὁ νόος τῶν δ᾽ αἰσϑατῶν ἃ αἴσϑασις. τῶν δὲ μὴ αὐ- 
τόϑεν φαινομένων τὰ μέν ἐντι ἐπιστατὰ τὰ δὲ δοξα- 
στά, ἐπιστατὰ μὲν τὰ ἀκένητα δοξαστὰ δὲ τὰ κινεό- 
ueva. δεῖ δὲ ταῦτα τρία νοᾶσαι. τό τε κρῖνον καὶ τὸ 
16 χρινόμενον καὶ ποϑ᾽ ὅπερ κρίνεται" καὶ τὸ μὲν κρῖ- 
vov εἶμεν τὸν νόον καὶ τὰν αἴσϑασιν, τὸ δὲ κρινό- 
|. μενον τὸν λόγον, ποϑ᾽ ὅπερ δὲ χρένεται τὸ αὐτόϑεν 
| φαινόμενον. τούτω δὲ τὸ μὲν νοατὸν τὸ δὲ αἰσϑατόν. 
ἐπικρίνει δὲ 0 νόος τὸν λόγον, ὁκὰ μὲν ποτὶ τὸ νοατὸν 
0 ποτιβάλλων ὁκὰ δὲ ποτὶ τὸ αἰσϑατόν. ὅκκα μὲν γὰρ 
περὶ νοατῶν μαστεύηται ὃ λόγος, ποτὶ τὸ νοατὸν πο- 
τιβάλλει, ὅκκα δὲ περὶ αἰσϑατῶν, ποτὶ τὸ αἰσϑατόν. [124] 
καὶ δι᾿ αὐτὸ ψευδογραφίαι ἐν γαμετρέᾳ κατὰ σχήματα 
καὶ ἀριϑμὼς ἐμφαίνονται. αἰτιολογίαι δὲ καὶ εἰκοτο- 
35 λογίαι ἐν φυσιολογίᾳ. καὶ πολιτικᾷ κατὰ γένεσιν καὶ 
᾿πράξιας. τὸ μὲν γὰρ ὅτι ἐν διπλόῳ λόγῳ ἁρμονία τυγ- 
᾿ χάνει, ποτὶ τὸν νοατὸν λόγον ποτιβάλλων ὃ ὁ λόγος γι- 
νώσκει" τὸ δ᾽ ὅτι συμφωνεῖ ὁ διπλόος λόγος , διὰ τᾶς 
. αἰσϑάσιος ἐπιμαρτυρεῖται. καὶ τῶν μαχανικῶν δὲ τοὶ 
80 λόγοι ποττὰ νοατὰ ποτιβάλλοντι σχήματα καὶ ἀριϑμὼς 
καὶ ἀναλογίας, τὰ δὲ ἀποτελέσματα ποτὶ τὰ αἰσϑητά᾽ 
τ, μεϑ' ὕλας γὰρ ταῦτα ϑεωρεῖται καὶ κινάσιος. καϑόλω 


a 


198 ISANNOT ZTOBAIOT Lig. 1 


δὲ ἀμάχανον γνῶμεν τὸ διά τι ἐν ἑκάστῳ, μὴ προει- 
δότας τὸ τί ἐντι ἕκαστον. κρίνεται δὲ τὸ μὲν τί ἐντι 
ἕκαστον τῶν ἐόντων τῷ νόῳ, τὸ δὲ ὅτι ἐντὶ ἢ ὅτι οὔ- 
vog ἔχει. λόγῳ καὶ αἰσϑάσι" λόγῳ μὲν ὄχκα δεῖξέν 
τινος σαμάνωμεν διὰ συλλογισμῶ ὑπάρχοντος ἐξ ἀνά- 5 
γκας, αἰσϑάσι δ᾽ ὅκκα ἐπιμαρτυρώμεϑα τὸν λόγον διὰ 
τᾶς αἰσϑάσιος. 
6 Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ [Potrit. p. 44] 

[726] T. ὀρϑῶς ταῦτ᾽ ἀπέδειξας ὦ πάτερ᾽ ἐκεῖνα δ᾽ ἔτι 
ue δίδαξον. ἔφης γάρ που τὴν ἐπιστήμην καὶ τὴν τέ- 10 
χνην ἐνέργειαν εἶναι τοῦ λογικοῦ" νῦν δ᾽ εἰ φὴς τὰ 
ἄλογα foa στερήσει τοῦ λογικοῦ ἄλογα εἶναι καὶ κε- 
κλῆσϑαι, δῆλον ὅτι ἀνάγκη κατὰ τοῦτον τὸν λόγον τὰ 
ἄλογα ξῷα μὴ μετέχειν ἐπιστήμης μηδὲ τέχνης διὰ τὸ 
ἐστερῆσϑαι τοῦ λογικοῦ. 15 

ἾΣΚ. ἀνάγκη γὰρ ὦ ὖ τέκνον. 

Τ. πῶς οὖν ὁρῶμεν ὦ πάτερ τινὰ τῶν ἀλόγων 
ἐπιστήμῃ καὶ τέχνῃ χρώμενα; οἷον τοὺς μύρμηκας τὰς 
τροφὰς ἀποϑησαυριξομένους τοῦ χειμῶνος, καὶ τὰ 
ἀέρια ξῷα ὁμοίως καλιὰς ἑαυτοῖς συντιϑέντα, τὰ δὲ » 
τετράποδα γνωρίζοντα τοὺς φωλεοὺς τοὺς ἐδίέους. 

A. ταῦτα ὦ τέκνον οὐκ ἐπιστήμῃ οὐδὲ τέχνῃ 
ποιεῖ ἀλλὰ φύσει. ἡ γὰρ ἐπιστήμη καὶ ἡ τέχνη διδα- 

Ξ κτικά εἰσι᾿ τούτων δὲ τῶν ἀλόγων οὐδεὶς οὐδὲν δὲ- 

ks δάσκεται. τὰ δὲ φύσει γιγνόμενα ἐνεργείᾳ μὲν γέγνε- 25 
ται καϑολικῇ . τὰ δ᾽ ἐπιστήμῃ καὶ τέχνῃ εἰδόσι παφα- 
γίγνεται, οὐ πᾶσι᾽ τὰ δὲ πᾶσι γιγνόμενα ὑπὸ φύσεως 
ἐνεργεῖται. οἷον οἱ ἄνθρωπον ἄνω βλέπουσιν, οὐ 
πάντες δὲ ἄνϑρωποι μουσικοὶ οὐδὲ πάντες τοξόται 1j 
κυνηγοί, οὐδὲ τὰ ἄλλα πάντα ἀλλὰ τινὲς αὐτῶν τι 9 
ἔμαϑον ἐπιστήμης καὶ τέχνης ἐνεργούσης. τὸν αὐτὸν 
τρόπον εἰ μὲν τινὲς τῶν μυρμήκων τοῦτο ἔπραττον 


/QAP. 95. s. 5. 07 QTEIKA ; 199 


οἱ δ᾽ oU, καλῶς ἂν ἔλεγες ἐπιστήμῃ αὐτὸ τοῦτο πράτ- 

— τεῖν καὶ τέχνῃ συνάγειν τὰς τροφάς" εἰ δὲ πάντες, 
ὁμοίως ἄγονται ὑπὸ τῆς φύσεως ἐπὶ τοῦτο καὶ ἄκον- 
τες. δῆλον ὅτι οὐκ ἐπιστήμῃ οὐδὲ τέχνῃ τοῦτο πράτ- 

5 TOvGwV. ἐνέργειαι γὰρ ὦ Τὰτ ἀσώματοι αὐταὶ οὖσαι 
ἐν σώμασίν εἰσι καὶ διὰ τῶν σωμάτων ἐνεργοῦσιν. 
διόπερ ὦ Τὰτ καϑότι ἀσώματοί εἰσι, καὶ ἀϑανάτους 
αὐτὰς φὴς εἶναι, καϑότι δὲ χωρὶς σωμάτων ἐνεργεῖν 
οὐ δύνανται, φημὶ αὐτὰς εἶναι ἀεὶ ἐν σώματι. τὰ γὰρ. 
^40 πρός τι ἢ ἕνεκά τινος γενόμενα προνοίᾳ καὶ ἀνάγκῃ 
ὑποπεπτωκότα ἀδύνατον ἀργά ποτε μεῖναι τῆς ἰδίας 
ἐνεργείας. τὸ γὰρ ὃν ἀεὶ ἔσται, τοῦτο γὰρ αὐτοῦ καὶ 
σῶμά ἐστι καὶ ξωή. τούτῳ τῷ λόγῳ ἕπεται τὸ καὶ ἀεὶ [130] 
τὰ σώματα εἶναι. διὸ καὶ αὐτὴν τὴν σωμάτωσιν φημὶ 
16 ἀιδίαν ἐνέργειαν εἶναι. εἰ γὰρ σώματα ἐπίγεια δια- 
λυτά, σώματα δὲ δεῖ εἶναι, τόπους καὶ ὄργανα τῶν 
ἐνεργειῶν ταῦτα, αἵ δὲ ἐνέργειαι ἀϑάνατοι, τὸ δὲ 
ἀϑάνατον ἀεί ἐστιν, ἐνέργεια καὶ ἡ σωματοποίησις. 
εἴγε ἀεί ἐστι. παρέπονται δὲ τῇ ψυχῇ οὐκ ἀϑρόως πα- 
0 θαγιγνόμεναι, ἀλλὰ τινὲς μὲν αὐτῶν ἅμα τῷ γίνε- 
σϑαι τὸν ἄνϑρωπον ἐνεργοῦσιν, ὁμοῦ τῇ ψυχῇ περὶ 
τὰ ἄλογα οὖσαι, αἵ δὲ καϑαρώτεραι ἐνέργειαι κατὰ 
μεταβολὴν τῆς ἡλικίας τῷ λογικῷ μέρει τῆς ψυχῆς συν- 
εργοῦσιν. αὗται δὲ al ἐνέργειαι ἀπὸ τῶν σωμάτων εἰσὶν 

5 ἠρτημέναι. καὶ ἀπὸ μὲν τῶν ϑείων σωμάτων ἔρχον- 

. ται εἰς τὰ ϑνητὰ αὗται αἵ σωματοποιοῦσαι, ἑχάστη 

- 0b αὐτῶν ἐνεργεῖ ἢ περὶ τὸ σῶμα ἢ τὴν ψυχήν. καὶ 

αὐτῇ μέντοι τῇ ψυχῇ συγγίγνονται χωρὶς σώματος" 

ἀεὶ δὲ ἐνέργειαί εἰσιν, οὐκ ἀεὶ δὲ ἡ ψυχὴ ἐν σώματι 

ϑνητῷ ἐστι, δύναται γὰρ χωρὶς τοῦ σώματος εἶναι, ai [182] 

ὃὲ ἐνέργειαι χωρὶς τῶν σωμάτων οὐ δύνανται εἶναι. 

 (&güg λόγος ἐστὶν ὦ τέκνον οὗτος. συνεστάναι μὲν 


200 IGANNOT ETOBAIOT ἢ Lr. 1 


σῶμα χωρὶς ψυχῆς ov δύναται, τὸ δὲ εἶναι δύ- 
vocat. 

T. πῶς τοῦτο λέγεις ὦ πάτερ; 

A. οὕτω νόησον ὦ Tür τῆς ψυχῆς χωρισϑείσης 
τοῦ σώματος ἐπιμένει αὐτὸ τὸ σῶμα" τοῦτο δὲ τὸ ὃ 
σώμα παρὰ τὸν τῆς ἐπιμονῆς χρόνον ἐνεργεῖται δια- 
λυόμενον καὶ ἀειδὲς γιγνόμενον" ταῦτα δὲ οὐ δύνα- 
ται πάσχεϊν τὸ σῶμα χωρὶς ἐνεργείας. ἐπιμένει οὖν 
τῷ σώματι ἡ ἐνέργεια αὕτη ψυχῆς χωρισϑείσης. αὕτη 
ovv ἡ διαφορὰ ἀϑανάτου σώματος καὶ ϑνητοῦ, ὅτι τὸ 10 
μὲν ἀϑάνατον ἐκ μιᾶς ὕλης συνέστηκε τὸ δὲ οὔ, καὶ 
τὸ μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει" πᾶν γὰρ τὸ ἐνεργοῦν uga- 
τεῖ, τὸ δὲ ἐνεργούμενον κρατεῖται, καὶ τὸ μὲν χρατοῦν 
ἐπιτακτικὸν καὶ ἐλεύϑερον ὃν ἄγει, τὸ δὲ δοῦλον ἄγε- 
ται. αἵ μὲν οὖν ἐνέργειαι οὐ μόνον τὰ ἔμψυχα ἐνερ- ὦ 
γοῦσι σώματα ἀλλὰ καὶ τὰ ἄψυχα, ξύλα καὶ λέϑους 
καὶ τὰ ἄλλ᾽ ὅμοια, αὔξουσαί τε καὶ καρποφοροῦσαι 
καὶ πεπαίνουσαι καὶ φϑείρουσαι καὶ τήκουσαι καὶ σή- 
πουσαι καὶ ϑρύπτουσαι καὶ τὰ ὅμοια ἐνεργοῦσαι, ὅσα 
δύναται σώματα ἄψυχα πάσχειν. ἐνέργεια γὰρ κέκλη- 20 


[734] ται ὦ τέκνον αὐτὸ τοῦτος ὅτι ποτέ ἐστι τὸ γιγνόμε- 


(84) 


νον" ἀεὶ δὲ γίγνεσθαι δεῖ καὶ πολλά, μᾶλλον δὲ 
πάντα" οὐδέποτε yàg χηρεύει τῶν ὄντων τινὸς ὃ χό- 
σμος, ἀεὶ δὲ φερόμενος ἐν ἑαυτῷ κυίσκει τὰ ὄντα, οὐ- 
δέποτε ἀπολειφϑησόμενα αὐτοῦ τῆς φϑορᾶς. πᾶσα 5 
οὖν ἐνέργεια νοείσϑω ὡς ἀεὶ ἀϑάνατος οὖσα, ἥτις ἂν 
ἢ ἐν οἷῳδήποτε σώματι. τῶν δὲ ἐνεργειῶν ci μέν εἰσι 
τῶν ϑείων σωμάτων αἵ δὲ τῶν φϑαρτῶν, καὶ ot μὲν , 
καϑολικαὶ αἵ δὲ εἰδικαί, καὶ αἵ μὲν τῶν γενῶν ot δὲ 
τῶν μερῶν ἑνὸς ἑκάστου. ϑεῖαν. μὲν οὖν εἰσιν αἱ εἰς 
τὰ ἀΐδια σώματα ἐνεργοῦσαι" αὗται δὲ καὶ τέλειαί, 
εἰσιν ὡς εἰς τέλεια σώματα, μερικαὶ δὲ αἵ δι᾿ ἑνὸς 


τ 
i 
p 


CAP. 95. s. 0. QYZIKA 201 


ἑχάστου γένους τῶν fov, εἰδικαὶ δὲ at εἰς ἕκαστον 
τῶν ὄντων τί. οὗτος οὖν ὁ λόγος ὦ τέκνον συνάγει 
πάντα μεστὰ εἶναι ἐνεργειῶν. εἰ γὰρ ἀνάγκη τὰς ἐνερ- 
γείας ἐν σώμασιν εἶναι, πολλὰ δὲ σώματα ἐν κόσμῳ, 
5 πλείους φημὶ εἶναι τὰς ἐνεργείας τῶν σωμάτων. ἐν 
ἑνὶ γὰρ πολλάκις σώματί ἐστι μία καὶ δευτέρα καὶ 
τρίτη, χωρὶς τῶν παρεπομένων καϑολικῶν" καϑολι- 
χὰς γὰρ ἐνεργείας φημὶ τὰς ὄντως σωματικάς, διὰ 
δὲ τῶν αἰσϑήσεων καὶ τῶν κινήσεων γινομένας" χῶ- 
40 ρὶς γὰρ τούτων τῶν ἐνεργειῶν τὸ σῶμα συστῆναι οὐ 
δυνατόν. ἕτεραι δέ εἰσιν εἰδικαὶ ἐνέργειαι ταῖς ψυ- [726] 
χαῖς τῶν ἀνθρώπων, διὰ τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν καὶ 
ἐπιτηδευμάτων καὶ ἐνεργημάτων. παρέπονται γὰρ 
. «aig ἐνεργείαις αἱ αἰσϑήσεις, μᾶλλον δὲ ἀποτελέσματα 
ds τῶν ἐνεργειῶν αἵ αἰσϑήσεις εἰσί. νόησον οὖν ὦ τέκνον 
διαφορὰν ἐνεργείας καὶ αἰσϑήσεως" ἐνέργεια γὰρ 
ἄνωϑεν πέμπεται j ὴ ὃὲ αἴσϑησις ἐν τῷ σώματι οὖσα 
καὶ ἀπὸ τούτου τὴν οὐσίαν ἔχουσα, δεξαμένη τὴν ἐνέρ- 
γειαν φανερὰν ποιεῖ, καϑάπερ αὐτὴν σωματοποιή- 
s) σασα. διόπερ τὰς αἰσϑήσεις καὶ σωματικὰς καὶ ϑνη- 
τάς φημι εἶναι, τοσοῦτον συνεστῶσας ὅσον καὶ τὸ 
σῶμα. καὶ γὰρ συγγεννῶνται τῷ σώματι at αἰσϑήσεις. 
καὶ συναποϑνήσκουσι᾽ τὰ δὲ ἀϑάνατα σώματα αὐτὰ 
μὲν ἀϑάνατον ἀΐσϑησιν οὐκ ἔχει, ὡς ἐξ οὐσίας τοιαύ- 
35 τῆς συνεστῶτα᾽ ἡ γὰρ αἴσϑησις οὐδ᾽ ὅλως ἄλλου ἐστὶν 
 [σωματικὴ] ἢ τοῦ προσγενομένου τῷ σώματι κακοῦ ἢ 
τοῦ ἀγαϑοῦ, ἢ τοῦ πάλιν αὖ ἀπογενομένου. τοῖς δὲ 
ἀιδίοις σώμασιν οὔτε προσγίνεται οὔτε ἀπογένεται" 
διὸ αἴσϑησις ἐν ἐκείνοις οὐ γίνεται. 
à o T. ἐν παντὶ οὖν σώματι αἴσϑησιξ' αἰσϑάνεται; 
A. » sát ὦ ΡΝ καὶ ἐνέργειαι πᾶσιν ἐνερ - [738] 
pora ᾿ ἱ 


* 


202 IGANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


T. καὶ τοῖς ἀψύχοις ὦ πάτερ; 

A. καὶ τοῖς ἀψύχοις ὦ τέκνον. διαφοραὶ δέ εἰσι 
τῶν αἰσϑήσεων᾽ αἵ μὲν τῶν λογικῶν μετὰ λόγου γέ- 
γνονται, oY δὲ τῶν ἀλόγων σωματικαί εἰσι μόνον, αἵ 
δὲ τῶν ἀψύχων αἰσϑήσεις μέν εἰσι, παϑητικαὶ δὲ κατ᾽ 5 
αὔξησιν μόνον καὶ κατὰ μείωσιν γιγνόμεναι. τὸ δὲ 
πάϑος καὶ αἴσϑησις ἀπὸ μιᾶς κορυφῆς ἤρτηνται, εἰς 
δὲ τὸ αὐτὸ συνάγονται, ὑπὸ δὲ τῶν ἐνεργειῶν. τῶν 
δὲ ἐμψύχων £oov εἰσὶ δύο ἄλλαι ἐνέργειαι oT παρέ- 
πονταῖι ταῖς αἰσϑήσεσι καὶ τοῖς πάϑεσι, λύπη καὶ χαρά, 10 
καὶ χωρὶς τούτων ξῷον ἔμψυχον καὶ μάλιστα λογικὸν 
αἴσϑεσϑαι ἀδύνατον" διὸ καὶ ἰδέας ταύτας εἶναι φημὶ 
τῶν παϑῶν, ἰδέας τῶν λογικῶν μᾶλλον ξῴων ἐπικρα- 
τούσας. αἵ μὲν οὖν ἐνέργειαι ἐνεργοῦσιν, αἱ δὲ αἰ- 
σϑήσεις τὰς ἐνεργείας ἀναφαίνουσιν. αὗται δὲ οὖσαι 15 
σωματικαὶ ἀνακινοῦνται ὑπὸ τῶν τῆς ψυχῆς ἀλόγων 
μερῶν, διὸ καὶ ἀμφοτέρας φημὶ κακωτικὰς εἶναι" τό 
τε γὰρ χαίρειν μεϑ' ἡδονῆς τὴν αἴσϑησιν παρέχον 
πολλῶν κακῶν εὐϑέως αἴτιον συμβαίνει τῷ παϑόντι, 

[740] ἥ τε λύπη ἀλγηδόνας καὶ ὀδύνας ἰσχυροτέρας παρέχε- 30 
ται, διόπερ εἰκότως ἀμφότεραι κακωτικαὶ ἂν εἴησαν. 

Τ. ἡ αὐτὴ δ᾽ ἂν εἴη αἴσϑησις ψυχῆς καὶ σώματος 
ὦ πάτερ; 

A. πῶς νοεῖς ὦ παῖ “ψυχῆς αἴσϑησιν:; 

T. οὐχ 2 ἡ μὲν ψυχὴ ἀσώματος, ἡ δὲ αἴσϑησιβ σῶμα 25. 
ἂν εἴη ὦ πάτερ, ἡ αἴσϑησις à ἐν σώματι οὖσα τυγ- 
per 

A. ἐὰν ἐν σώματι αὐτὴν ϑώμεν ὦ véxvov, ὁμοίαν 

τῇ ψυχῇ αὐτὴν ἀποφανοῦμεν ἢ ταῖς ἐνεργείαις. ταῦτα 

(86) γὰρ ἀσώματα ὄντα φαμὲν ἐν σώμασιν. ἡ δὲ αἴσϑησις : 
οὐδὲ ἐνέργειά ἐστιν οὔτε ψυχὴ οὔτε σώματός τι ἄλλο 
παρὰ τὰ προειρημένα, οὐκ ἂν οὖν εἴη ἀσώματον" εἰ 


CAP. 35. s. 6. 7. |. 9TZIKA 203 


δ᾽ οὐχ ἔστιν ἀσώματον, σῶμα ἂν εἴη" τῶν γὰρ ὄντων 
δεῖ τὰ μὲν σώματα εἶναι τὰ δὲ ἀσώματα. 
Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα [Patrit. p.40] 7 

Κινεῖται δὲ τὸ κινούμενον. κατ᾽ ἐνέργειαν τῆς κι- 
5 νήσεως τῆς κινούσης τὸ πᾶν. ἡ γὰρ φύσις τοῦ παντὸς 
τῷ παντὶ παρέχει κινήσεις, μίαν μὲν τὴν κατὰ δύνα- 
μὲν αὐτῆς, ἑτέραν δὲ τὴν κατ᾽ ἐνέργειαν" καὶ ἣ μὲν 
διήκει διὰ τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ ἐντὸς συνέχει, 
1j δὲ παρήκει καὶ ἐκτὸς περιέχει; καὶ διὰ πάντων πε- [142] 
10 φοιτήκασι κοινῇ. καὶ ἡ φύσις πάντων φύουσα τὰ γι- 
γνόμενα φυὴν παρέχει τοῖς φυομένοις, σπείρουσα μὲν 
τὰ ἑαυτῆς σπέρματα... γενέσεις ἔχουσα δι᾽ ὕλην 3tL]- 
τήν. κινουμένη ὃδ ϑερμαίνεται καὶ γίγνεται ἡ ὕλη 
πῦρ καὶ ὕδωρ, τὸ μὲν σϑεναρὸν καὶ ἰσχυρὸν τὸ δὲ 
15 πάσχον. τὸ δὲ πῦρ ἐναντιούμενον τῷ ὕδατι ἐξήρανε 
τοῦ ὕδατος, καὶ ἐγένετο ἡ ἢ γῆ ὀχουμένη ἐπὶ τοῦ ὕδα- 
τος. περιξηφαινομένου δὲ ἀτμὸς ἐγένετο ἐκ τῶν τριῶν, 
τοῦ τε ὕδατος τῆς γῆς καὶ τοῦ πυρός, καὶ ἐγένετο ἀήρ. 
ταῦτα συνῆλϑε κατὰ τὸν τῆς ἁρμονίας λόγον, ϑερμὸν 
20 ψυχρῷ, ξηρὸν ὑγρῷ, καὶ ἐκ τῆς συμπνοίας τούτων 
ἐγένετο πνεῦμα καὶ σπέρμα ἀνάλογον τῷ περιέχοντι 
πνεύματι. τοῦτο δὲ ἐς τὴν μήτραν ἐμπεσὸν οὐκ ἦρε- 
μεῖ év τῷ σπέρματι, οὐκ ἠρεμοῦν δὲ μεταβάλλει τὸ 
σπέρμα, μεταβαλλόμενον δὲ αὔξην ἴσχει καὶ μέγεϑος. 
ἐπὶ τῷ μεγέϑει δὲ εἴδωλον ἐπισπᾶται σχήματος καὶ 
: σχηματίέξοται" ὀχεῖται δὲ ἐπὶ τῷ σχήματι τὸ εἶδος, δι᾽ 
- οὗ καὶ εἰδωλοποιεῖται τὸ εἰδωλοποιούμενον. ἐπεὶ τοί- 
ψὺν τὸ πνεῦμα οὐκ εἶχεν ἐν τῇ νηδύϊ τὴν ξωτικὴν κέ- 
] νήσιν, τὴν δὲ βραστικήν, καὶ ταύτην ἥρμοσεν ἅρμο- 
νία, ὑποδοχὴν οὖσαν τῆς διανοητικῆς ξωῆς. ἔστι δὲ 
αὕτη ἀμερὴς καὶ stet οὐδέποτε ἐξισταμένη [144] 


204 IGANNOT ETOBAIOT Lis. 1 


' Y ' , M 2» 3.» »" ᾽ 
καὶ μαιοῦταν καὶ εἰς τὸν ἔξω ἀέρα ἄγει, καὶ ἐγγυτατῶ 
ψυχῇ οὖσα οἰκειοῦται; οὐ κατὰ τὴν συγγενικὴν οἰκειό- 
viva ἀλλὰ τὴν καϑειμαρμένην᾽ οὐ γὰρ ἔρως ἐστὶν 


-* 


9 


αὐτῇ μετὰ σώματος εἰναι. διὰ τοῦτο καϑ' εἱμαρμένην 
παρέχει τῷ γιγνομένῳ διανοητικὴν κίνησιν καὶ vos- 5 
ρὰν ξωῆς αὐτῆς οὐσίαν. παρεισέρπει γὰρ τῷ πνεύ- 
ματι καὶ κινεῖ ξωτικῶς. 
Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Ἄμμωνα πρὸς Τάτ 
[Patrit. p. 45b] 

Καὶ ὃ μὲν κύριος xal πάντων δημιουργὸς τῶν &- 10 
δίων σωμάτων, ὦ Τάτ, ἅπαξ ποιήσας οὐκ ἔτι ἐποίη- 
σεν οὐδὲ ποιεῖ. ταῦτα γὰρ ἑαυτοῖς παραδοὺς καὶ ἑνώ- 
σας ἀλλήλοις ἀφῆκε φέρεσϑαι; μηδὲν ἐνδέοντα, ὡς 
ὀίδια. εἰ δὲ δέονται τινῶν. ἀλλήλων δεήσονται; οὐ- 
δεμιᾶς δὲ τῆς ἔξωϑεν ἐπιφορᾶς , ὡς ἀϑάνατα. ἔδει τ 
γὰρ τὰ ὑπ᾽ ἐκείνου σώματα γιγνόμενα τοιαύτην ἔχειν 
καὶ τὴν φύσιν. ὁ δὲ ἡμέτερος δημιουργὸς ἐν σώματι 
ὧν ἐποίησεν ἡμᾶς καὶ ποιεῖ ἀεὶ καὶ ποιήσει, σώματα 


[146] διάλυτα καὶ ϑνητά. οὐ γὰρ ϑέμις ἦν αὐτῷ μιμεῖσϑαι 


(86) 


τὸν ἑαυτοῦ δημιουργόν, ἄλλως τε καὶ ἀδύνατον ὄν. 
ὃ μὲν γὰρ ἐκ τῆς πρώτης οὐσίας ἐποίησεν οὔσης ἀσῶ- 
μάτου, ὃ δὲ ἐκ τῆς γειναμένης σωματώσεως ἐποίησεν 
ἡμᾶς. εἰκότως οὖν κατὰ τὸν ὀρϑὸν λόγον ἐκεῖνα μὲν 
τὰ σώματα ὡς ἐξ ἀσωμάτου οὐσίας γεγεννημένα ἀϑά- 
νατά ἐστι, τὰ δὲ ἡμέτερα διάλυτα καὶ ϑνητά, ὡς τῆς: 
ὕλης ἡμῶν ἐκ σωμάτων συνεστώσης. διὰ τὸ ἀσϑενῆ 
εἶναι καὶ πολλῆς ἐπικουρίας δεόμενα. πῶς γὰρ ἂν καὶ 
τὸ τυχὸν ἀντέσχεν ὃ σύνδεσμος ἡμῶν τῶν σωμάτων, 
εἰ μή τινα εἶχεν ἐπεισερχομένην τροφὴν ἐκ τῶν ὁμοίων 
στοιχείων, καὶ ὑπεσωμάτου ἡμᾶς καϑ' ἑκάστην ἡμέ-, 
ραν; καὶ γὰρ γῆς ve καὶ ὕδατος καὶ πυρὸς καὶ ἀέρος 
ἐπιρροὴ ἡμῖν γίγνεται; ἥ τις τὰ σώματα ἡμῶν νεο- 


7 


E) 


" eap. 35. s. 7—9. ΦΎΣΙΚΑ 205 


ποιοῦσα συνέχει τὸ σκῆνος" ὥστε καὶ πρὸς τὰς κινή- 
σεις ἐσμὲν ἀσϑενέστεροι, φέροντες κινήσεις μηδὲ ἡμέ- 
Qug μιᾶς. εὖ γὰρ ἴσϑι ὦ τέκνον, ὅτι εἰ μὴ ἐν ταῖς νυξὶν 
ἡμῶν ἀνεπαύετο τὰ σώματα, οὐκ ἂν πρὸς μίαν ἡμέ- 

5 ραν ἀντέσχομεν. ὅϑεν ἀγαϑὸς ὧν ὁ δημιουργὸς πάντα 
προυπιστάμενος εἰς διαμονὴν τοῦ ξῴου ἐποίησε τὸν 
ὕπνον μέγιστον τοῦ καμάτου τῆς κινήσεως [ϑελκτή- 
ριον], καὶ ἐπισότητα ἔταξεν ἑκάστῳ χρόνῳ, μᾶλλον δὲ 
τῇ ἀναπαύλῃ πλείονα. μεγέστην δὲ νόει, τέκνον, τοῦ 

10 ὕπνου τὴν ἐνέργειαν. ἐναντίαν τῇ τῆς ψυχῆς, οὐκ [148] 

ἐλάττω δ᾽ ἐκείνης. καϑάπερ γὰρ ἡ ψυχὴ κινήσεώς 
ἐστιν ἐνέργεια, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὰ σώματα ξῆν 
οὐ δύναται χωρὶς τοῦ ὕπνου᾽ ἄνεσις γὰρ καὶ ἄφεσίς 
ἐστι τῶν συνδέτων μελῶν. καὶ ἔσωϑεν ἐνεργεῖ σω- 

15 ματοποιῶν τὴν ἐπεισελϑοῦσαν ὕλην, ἑκάστῳ τὸ οἱ- 
κεῖον διαστέλλων, τὸ μὲν ὕδωρ τῷ αἵματι, τὴν δὲ γῆν 
τοῖς ὀστέοις καὶ wvsAoig , τὸν δὲ ἀέρα τοῖς νεύροις καὶ 
φλεψί, τὸ δὲ πῦρ τῇ ὁράσει. διόπερ καὶ ἥδεται ἄκρως 
τὸ σῶμα τῷ ὕπνῳ ταύτην ἐνεργοῦντος τὴν ἡδονήν. 

20 Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου [p. 400] 9 

To σῶμα λέγεις; Πολλαχῇ "μοι δοκεῖ τοῦτό ys: 
ἂν μὲν καὶ σμικρόν τις παφακλίνῃ καὶ πάνυ" xal γὰρ 

- σῆμά τινες φασὶν αὐτὸ εἶναι τῆς ψυχῆς, ὡς τεϑαμμέ- 
wis ἐν τῷ παφόντι καὶ νῦν, διότι αὖ τοῦτο σημαίνει, 

5 d ἃ ἂν σημαίνῃ ἡ ἡ ψυχή, καὶ ταύτῃ σῆμα. ὀρϑῶς καλεῖ- 

. 69at. δοχοῦσι μέντοι μάλιστα ϑέσϑαι οἱ ἀμφὶ Ὀρφέα 

τοῦτο τὸ ὄνομα. ὡς δίκην διδούσης τῆς ψυχῆς ὧν δὴ 

ἕνεκα δίδωσι" τοῦτον δὲ περίβολον ἔχειν, ἵνα σώ- 
ξηται, δεσμωτηρίου εἰκόνα" εἶναι οὖν τῆς ψυχῆς 
τοῦτο αὐτό. ὥσπερ ὀνομάξεται, ἕως ἂν ἐχτίσῃ τὰ 
ὀφειλόμενα σώματα, καὶ οὐδὲν δεῖν παράγειν οὐδὲ 


γράμμα»... υοηίριῦ 


^ 


206 ISANNOT ZTOBAIOT LiB. 1 


10 2* $D9N n 

Ὡσαύτως δὲ καὶ Ὅμηρος ἐδήλωσε᾽ τὸ μὲν γὰρ 

τῶν ξώντων ἀεὶ δέμας προσαγορεύει, ὡς ἐν τούτοις 
[750] ἐπεὶ οὐχ ἔϑεν ἐστὶ χερείων᾽ 


οὐ δέμας οὐδὲ φυήν. 5 
τὸ δὲ ἀποβεβληκὸς τὴν ψυχὴν σῶμα καλεῖ 
σώμα δὲ οἴκαδ᾽ ἐμὸν δόμεναι πάλιν, ὄφρα πυρός μὲ 
Τρῶες καὶ Τρώων ἄλοχοι λελάχωσι ϑανόντα. 
τὸ γὰρ αὐτὸ τῆς ψυχῆς δεσμὸς μὲν ἦν καὶ δέμας, κρα- 
τουμένης, σῶμα δὲ ἀπολείπεται, τουτέστι σῆμα καὶ τὸ 
ἴχνος, ἀπελϑούσης. 
11 Ἑρμοῦ [Patrit. p. 51b) 
Ἔστι τοίνυν τὸ πρὸ ὃν ἐπὶ πάντων τῶν ὄντων καὶ 
τῶν ὄντως ὄντων. πρὸ ὃν γάρ ἐστι δι᾽ οὗ ἡ οὐσιότης 
ἡ καϑόλου λεγομένη, κοινὴ νοητῶν τῶν Ὄντως ὄντων 15 
καὶ τῶν ὄντων τῶν καϑ' ἑαυτὰ νοουμένων. τὰ δὲ 
ἐναντία τούτοις κατὰ τὸ ἕτερον πάλιν αὐτὰ καϑ' ἑαυτά 
ἐστι. φύσις δ᾽ οὐσία αἰσϑητή, ἔχουσα ἐν ἑαυτῇ ai- 
σϑητὰ πάντα. μεταξὺ δὲ τούτων νοηματικοὶ καὶ αἷ- 
[792] σϑητοὶ ϑεοί. τὰ μὲν [νοηματικὰ τὰ] μετέχοντα τῶν 20 
νοητῶν, τὰ δὲ δοξαστὰ τὰ κοινωνοῦντα τῶν αἰσϑη- 
τῶν ϑεῶν. αὗται δὲ εἰκόνες εἰσὶ νοημάτων, οἷον ἥλιος 
εἰκών ἐστι τοῦ ἐπουρανίου δημιουργοῦ ϑεοῦ" καϑά- 
περ γὰρ ἐκεῖνος qr ὅλον ἐδημιούργησε, καὶ δ ἥλιος, δη- 
υἱουργεῖ τὰ £ga καὶ γεννᾷ φυτὰ [καὶ τῶν πνευμάτων ss. 
πρυτανϑύει]. 1 


Κεφ. Ag. : | 

ΠΕΡῚ ΤῊΣ ΤΩΝ Z9I9N ΓΕΝΈΣΕΩΣ. ws «1 

1 Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου [p. ']- |——— | 
(87) "Ezxsión δὲ πάντα ἦν τὰ τοῦ ϑνητοῦ ξῴου συμπε- 


CAP. 85. 8. 10. 11, cAP.306.8.1.2. ΦΥΎΣΙΚΑ 907 


φυκχότα μέρη καὶ μέλη, τὴν δὲ ξωὴν ἐν πυρὶ καὶ πνεύ- 
ματι συνέβαινεν ἐξ ἀνάγκης ἔχειν αὐτῷ, καὶ διὰ 
“ταῦτα ὑπὸ τούτων τηκόμενον κενούμενον ἔφϑινε, 
βοήϑειαν αὐτῷ ϑεοὶ μηχανῶνται" τῆς γὰρ ἀνϑρωπί- 
5 νῆς ξυγγενῆ φύσεως φύσιν ἄλλαις ἰδέαις καὶ αἰσϑή- 
| 666. χεραννύντες, ὥσϑ᾽ ἕτερον ξῷον εἶναι, φυτεύου- 
σιν ἃ δὴ νῦν ἥμερα δένδρα καὶ φυτὰ καὶ σπέρματα 
I παιδευϑέντα ὑπὸ γεωργίας τιϑασῶς πρὸς ἡμᾶς ἔσχε" 
- πρὶν δὲ ἦν μόνα τὰ τῶν ἀγρίων γένη, πρεσβύτερα 
10 τῶν ἡμέρων ovra: πᾶν γὰρ οὖν ὅτι περ ἂν μετάσχῃ 
Ὶ τοῦ ζῆν, ξῷον μὲν ἂν ἐν δίκῃ λέγοιτο ὀρϑότατον᾽ 
μετέχει γὲ μὴν τοῦτο, ὃ νῦν λέγομεν, τοῦ τρίτου ψυ- 
χῆς εἴδους, ὃ μεταξὺ φρενῶν ὀμφαλοῦ τε ἱδρῦσϑαι λό- 
. yog, ᾧ δύξης μὲν λογισμοῦ τε καὶ νοῦ μέτεστι τὸ μη- 
5 δέν, αἰσϑήσεως δὲ ἡδείας καὶ ἀλγεῖν μετὰ ἐπιϑυμιῶν᾽" 
πάσχον γὰρ διατελεῖ πάντα" στραφέντι δὲ αὐτῷ ἐν 
ἑαυτῷ περὶ ἑαυτό, τὴν μὲν ἔξωϑεν ἀπωσαμένῳ κίνη- 
σιν, τῇ δὲ οἰκείᾳ χρησαμένῳ. τῶν αὐτοῦ τι λογίσα- 
σϑαι κατιδόντι φύσει οὐ παρέδωκεν ἡ γένεσις" διὸ 
309 δὴ ξῇ μὲν ἔστι τε οὐχ ἕτερον ξώου, μόνιμον ὃὲ καὶ 
κατερριξωμένον πέπηγε διὰ τὸ τῆς ὑφ᾽ ἑαυτοῦ κινή- 
, Gen ἐστερῆσϑαι. 
Ἑρμοῦ ἐκ τῆς ᾿ἀφροδέτης [Patrit. p. 46] 2 
Παρὰ τί τὰ βρέφη ὅμοια τοῖς γονεῦσι γίνεται; ἢ [104] 
συγγενείαις ἀποδίδοται; ἐκθήσω λόγον. ὅταν νοστί- 
. μοῦ αἵματος ἐξαφιδρουμένου ἡ γένεσις ἀποϑησαυρίέξῃ 
γόνον, συμβαίνει πὼς ἐκπνεῖν ix τοῦ σώματος ὅλου 
μελῶν οὐσίαν τινὰ κατὰ ϑείαν ἐνέργειαν, ὡς τοῦ αὐ- 
τοῦ ἀνθρώπου γινομένου. τὸ δ᾽ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τῆς γυ- 
ναϊκὸς εἰκὸς γίγνεσϑαι. ὅταν ovv καϑυπερτερήσῃ τὸ 
 ῥυὲν ἀπὸ τοῦ ἀνδρὸς καὶ ἄϑικτον γένηται, τῷ πατρὶ 
ὁμοιούμενον τὸ βρέφος ἀποδειχϑήσεταν, ὡς τὸ ἀνά- 


NN 
E 
9208 IGANNOT ZETOBAIOT JOE p dao * 


*, 


παλιν τὸν αὐτὸν τρόπον τῇ μητέρι. ἔτι δὲ ἐάν τυνος 

μέρους καϑυπέρϑεσις γέρνητίω; πρὸς ἐκεῖνο τὸ μέρος 

ἀφομοιοῦται. ἔσϑ'᾽ ὅτε δὲ καὶ εἰς μακρὰρ γενεὰς παρᾶ- 

βάλλει τὸ βρέφος τῇ. μορφῇ τοῦ γεννήσαντος, ἐκείνου 

δεκανοῦ λόγον ἔχοντος πρὸς τὴν ὥραν, ἐν ἡ ἡ γυνὴ 55 

ἐπαιδοποέει. 
3 ᾿Δριστοτελικῶν. 

[756] Οἱ δὲ περὶ τὸν !"AguóvovéAqv καὶ Ἱπποκράτην φα- 
Gív, ἐὰν μὲν ἐκπληρωϑῇ ἡ μήτρα ἐν τοῖς ἑπτὰ μησί, 
τότε προκύπτειν καὶ γεννᾶσϑαι γόνιμα ἐὰν δὲ προ- 10 
κύψῃ μὲν μὴ στρέφηται δέ, ᾿ἀσϑενήσαντος τοῦ ὀμφα- 
λοῦ διὰ τὸ ἐπίπονον αὐτῷ γενέσϑαν τὸ κῦμα, τὸ ἔμ- 
Bovov ἄτροφον εἷναι" ἐὰν δὲ μεένῃ τοὺς ἐννέα μῆνας , 

ἐν τῇ μήτρᾳ ; προκῦψαν τότε ὁλόκληρόν ἐστι: : 

D 
| 


LI 


Κεφ. Af. x pruna 
I[OXA ΓΈΝΗ ZOION ΚΑΙ EI HANTA AOTIKA 
ΚΑῚ AIXOHTA, 
Πλάτων καὶ ᾿Δφιστοτέλης τέτταρα γένη 
[758] ἑῴων, χερσαῖα ἔνυδρα πτηνὰ οὐράνια. καὶ γὰρ τὰ 
ἄστρα ξῷα λέγεσϑαι, “καὶ αὐτὸν τὸν κόσμον ἔνϑεον 20 
ζῷον λογικὸν ἀϑάνατον. 


- Keg. A. ud 

ΠΩ͂Σ HTEHOH TA ΦΥ͂ΤΑ ΚΑῚ ΕἸ ZOIA. . & i ^ 
Πλάτων καὶ Θαλῆς [καὶ Ἐμπεδοκλῆς] τὰ c i 
ἔμψυχα ξῶα. φανερὸν δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ σφλεύεσϑαι καὶ : 
ἐκτρερρένθνς ἔχειν. τοὺς κλάδους καὶ ταῖς, iiie. 


^ 


: CAP. 96. 5. 2.9. cA P. 37. CAP. 88. cA p. 39. ΦΎΣΙΚΑ 209 


εἴχειν καὶ πάλιν σφοδρῶς ἀναχαλᾶσϑαι, ὥστε xal 
συνανέλκειν βάρη. ᾿Δριστοτέλης ἔμψυχα μὲν οὐ μὴν 
ξῴα. τὰ γὰρ ξῷα ὁρμητικὰ εἶναι καὶ αἰσϑητικά, ἔνια 
δὲ καὶ λογικα. 


Κεφ. λ΄. 
IIEPI ΦΎΣΕΩΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. 


Πλάτωνος ἐκ τοῦ Tiuatov[p. 90] 
Καὶ δὴ καὶ τὰ νῦν ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς παραγγελϑέντα 


διεξελθεῖν περὶ τοῦ παντὸς μέχρι γενέσεως ἀνθρωπί- 


o νης σχεδὸν ἔοικε τέλος ἔχειν. τὰ γὰρ ἄλλα ξῷα ἡ γέ- 
γονεν αὖ διὰ βραχέων ἐπιμνηστέον, 9 μή τις ἀνάγκη 
“μηκύνειν. οὕτω γὰρ εὐμετρότερός τις αὑτῷ ἂν δόξειε 
περὶ τοὺς τοιούτων λόγους εἶναι. τῇ δ᾽ οὖν τὸ τοιοῦ- 
τον ἔστω λεγόμενον. τῶν γενομένων ἀνδρῶν ὅσοι δει- 

15 λοὶ xal τὸν βίον ἀδίκως διῆλϑον. κατὰ λόγον τὸν εἰ- 
κότα γυναῖκες μετεφύοντο ἐν τῇ δευτέρᾳ γενέσει. καὶ 

|. κατ᾽ ἐκεῖνον δὴ τὸν χρόνον διὰ ταῦτα ϑεοὶ τὸν τῆς 
ξυνουσίας ἔρωτα ἐτεκτήναντο, ξῶον τὸ μὲν ἐν ἡμῖν 
τὸ δ᾽ ἐν ταῖς γυναιξὶ συστήσαντες ἔμψυχον τοιῷδε 
20 τρόπῳ ποιήσαντες ἕκάτερον᾽ τὴν τοῦ ποτοῦ διέξοδον, 

ἡ διὰ τοῦ πνεύμονος τὸ πῶμα ὑπὸ τοὺς νεφροὺς εἰς 
τὴν κύστιν ἐλϑὸν καὶ τῷ πνεύματι ϑλιφϑὲν συνεχ- 
πέμπει δεχομένη συνετρίβησαν εἰς τὸν ἐκ τῆς κεφα- 

- Δῆς κατὰ τὸν αὐχένα καὶ διὰ τῆς δάχεως μυελὸν ξυμ- 
25 πεπηγότα, ὃν δὴ σπέρμα ἐν τοῖς πρόσϑεν λόγοις εἴ- 
πομὲν. ὃ ὃὲ ἅτε ἔμψυχος ὧν καὶ λαβὼν ἀναπνοὴν 
| - ἧπερ ἀνέπνευσε, τῆς ἐχροῆς ξωτικὴν ἐπιϑυμίαν 

ας αὐτῷ τοῦ γεννᾶν ἔρωτα ἀπετέλεσε. διὸ δὴ 
τῶν μ ἀνδρῶν τὸ περὶ τὴν τῶν αἰδοίων φύσιν, ἀπει- 
|. s8TOB. ECL. PHYS. 14 


(88) 


210 ἸΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟῪ Lr5. 1 


ϑές ve καὶ αὐτοκρατὲς γεγονός, olov ξῷον ἀνυπήκοον 
τοῦ λόγου, πάντων δι᾽ ἐπιϑυμίας οἰστρώδεις ἐπιχει- 
pst κρατεῖν" o£ δ᾽ ἐν ταῖς γυναιξὶ μῆτραί τε καὶ. ὑστέ- 
gau λεγόμεναι διὰ τὰ αὐτὰ ταῦτα, ξῷον ἐπιϑυμήτικὸν 
ἐνὸν τῆς παιδοποιίας, ὅταν ἄκαρπον παρὰ τὴν ὥραν 5 
χρόνον πολὺν γίγνηται, χαλεπῶς ἀγανακτοῦν φέρει, 
καὶ πλανώμενον πάντῃ κατὰ τὸ σώμα, τὰς τοῦ πνεύ- ᾿ 
ματος διεξόδους ἀποφράττον, ἀναπνεῖν οὐκ ἐῶν, εἰς 
ἀπορίας τὰς ἐσχάτας ἐμβάλλει καὶ νόσους xav 
ἄλλας παρέχει, μέχρι περ ἂν ἑκατέρων ἡ ἐπιϑυμία καὶ τ 
ὁ ἔρως ξυναγαγόντες, οἷον ἀπὸ δένδρων καρπὸν ἀπο- 
δρέψαντες, ὡς εἰς ἄρουραν τὴν μήτραν ἀόρατα ὑπὸ 
σμικρότητος καὶ ἀδιάπλαστα £go κατασπείραντες καὶ 
πάλιν διακρίναντες μεγάλα ἐντὸς ἐκϑρέψωνται, καὶ 
μετὰ τοῦτο εἰς φῶς ἀγαγόντες ζῴων ἀποτελέσωσι γέ- 15 
νεσιν. γυναῖκες μὲν οὖν καὶ τὸ ϑῆλυ πᾶν οὕτω γέ- 
γονε". τὸ δὲ τῶν ὀρνίϑων φῦλον μετερρυϑμέξετο, ἀντὶ 
τριχῶν πτερὰ φῦον, ἐκ τῶν ἀκάκων ἀνδρῶν, κούφων 
δέ᾽ καὶ μετεωρολογικῶν μέν, ἡγουμένων δὲ δι᾽ ὄψεως 
τὰς περὶ τούτων ἀποδείξεις βεβαιοτάτας εἶναι δι᾽ εὐή- 2o 
ϑειαν. τὸ δ᾽ αὖ πεξὸν καὶ ϑηριῶδες γένος ἐκ τῶν μή- 
δὲν προσχρωμένων φιλοσοφίᾳ, μηδὲ ἀϑρούντων τῆς 
περὶ τὸν οὐρανὸν φύσεως πέρι μηδέν, διὰ τὸ μηκέτι 
ταῖς ἐν τῇ κεφαλῇ χρῆσϑαι περιόδοις, ἀλλὰ τοῖς περὶ 
τὰ enin τῆς ψυχῆς ἡγεμόσιν ἔπεσϑαι μέρεσιν. ἐκ 25 
τούτων οὖν τῶν ἐπιτηδευμάτων τά T. ξμπροσϑεν 
κῶλα καὶ τὰς κεφαλὰς εἰς γῆν ἑλκόμενα ὑπὸ συγγε- 
νείας ἤρεισαν, προμήκεις τε καὶ παντοίας ἔσχον τὰς 
κορυφᾶς, ὕπῇ συνεϑλίφϑησαν ὑπὸ ἀργίας ἑκάστων a 
περιφοραί. τετράπουν τϑ τὸ γένος αὐτῶν ἐκ ταύτης » 
ἐφύετο καὶ πολύπουν τῆς προφάσεως, ϑεοῦ βάσεις 
ὑποτιϑέντος πλείους τοῖς μᾶλλον ἄφροσιν, ὡς μᾶλλον ἡ 


i 


CAP. 39. s. 1—4. . $YTXIKA 211 


ἐπὶ γῆν ἕλκοιντο. τοῖς δ᾽ ἀφρονεστάτοις αὐτῶν τού- 
τῶν καὶ παντάπασι πρὸς γῆν πᾶν τὸ σῶμα κατατει- 
νομένοις, ὡς οὐδὲν ἔτι ποδῶν χρείας οὔσης, ἄποδα 
αὐτὰ καὶ ἰλυσπώμενα ἐπὶ γῆς ἐγέννησαν. τὸ δὲ τέταρ- 

5 vov γένος ἔνυδρον γέγονεν ἐκ τῶν μάλιστα ἀνοητοτά- 
τῶν καὶ ἀμαϑεστάτων, ovg οὐδ᾽ ἀναπνοῆς καϑαρᾶς 
ἔτι ἠξίωσαν οἵ μεταπλάττοντες, ὡς τὴν ψυχὴν ὑπὸ 
πλημμελείας πάσης ἀκαϑάρτως ἐχόντων; ἀλλ᾽ ἀντὶ 
λεπτῆς καὶ καϑαρᾶς ἀναπνοῆς ἀέρος εἰς ὕδατος ϑολε- 

10 otv καὶ βαϑεῖαν ἔωσαν ἀνάπνευσιν. ὅϑεν ἰχϑύων γέ- 
vog καὶ τὸ τῶν ὀστρέων ξυναπάντων τε ὅσα ἔνυδρα 
γέγονε, δίκην ἀμαϑίας ἐσχάτης ἐσχάτας οἰκήσεις εἰλη- 
χότων. καὶ κατὰ ταῦτα δὴ πάντα τότε καὶ νῦν δια- | 
μείβεται τὰ ξῷα εἰς ἄλληλα, νοῦ καὶ ἀνοίας ἀποβολῇ 

15 χαὶ χτήσει μεταβαλλόμενα. καὶ δὴ καὶ τέλος περὶ τοῦ 
παντὸς νῦν ἤδη τὸν λόγον φῶμεν ἔχειν" ϑνητὰ γὰρ 
καὶ ἀϑάνατα ξῷα λαβὼν καὶ συμπληρωϑεὶς ὅδε ὁ xó- 
Guog, οὕτω ξῷον ὁρατόν, τὰ ὁφατὰ περιέχον, εἰκὼν 
τοῦ ποιητοῦ ϑεὸς αἰσϑητὸς μέγιστος καὶ ἄριστος κάλ- 

0 λιστός τὸ καὶ τελεώτατος γέγονεν, εἷς οὐρανὸς ὅδε 
μονογενὴς ὦν. 

Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαέου [p. 42] 2 
Πρῶτον uiv opv αἴσϑησιν ἀναγκαῖον εἴη πᾶσιν 
ἐχ βιαίων παϑημάτων δύμφυτον γίνεσϑαι, δεύτερον 

35 δὲ ἡδονῇ καὶ λύπῃ μεμιγμένον ἔρωτα, πρὸς δὲ τού- 
τοῖς φόβον τε καὶ ϑυμὸν ὅσα τε ἑπόμενα αὐτοῖς καὶ 
ὁπόσα ἐναντίως πέφυκε διεστηκότα. 

Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου [p. 399] 3 
— Ὀρϑῶς ὁ ἄνϑρωπος ὠνομάσϑη, ἀναϑρῶν ἃ ὕπωπε. [162] 

88 Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαέδωνος [p. 90] 4 

, Τοὺς μὲν χρηστοὺς καὶ πονηροὺς σφόδρα ὀλίγους 
εἶναι ἑχατέρους, τοὺς δὲ μεταξὺ πλείστους. 

2 . 14* 


212 ISANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ Lis. 1 


5 Πλάτωνος νόμων & [p. 1417] ᾿ 

Καὶ γὰρ ὦ ' Μέγιλλέ τε καὶ Κλεινία μηδὲ τοῦϑ᾽ 
ἡμᾶς λανϑανέτω περὶ τόπων, ὡς οὐκ εἰσί τινὲς ἄλλοι 
διαφέροντες ἄλλων τόπων πρὸς τὸ γεννᾶν ἀνθρώπων 
ἀμείνους καὶ χείρους. oig οὐκ ἐναντέα νομοϑετητέον. 5 
ol μέν γέ που διὰ πνεύματα παντοῖα καὶ διειλήσεις 
ἀλλόκοτοί τε εἰσι καὶ ἐναίσιοι αὐτῶν, ot δὲ δι᾽ ὕδατα, 
οἵ δὲ δι᾿ αὐτὴν τὴν ἐκ τῆς γῆς τροφὴν ἀναδιδοῦσαν 
οὐ μόνον τοῖς σώμασιν ἀμεένω καὶ χείρω, ταῖς ψυχαῖς. 
δὲ οὐχ ἧττον δυναμένην πάντα τὰ τοιαῦτα ἐμποιεῖν. τὸ 

6 Ἐκ τῶν 'dgvóvovélove φυσιογνωμο- 
νικῶν. 

Ὅτι ai διάνοιαι ἕπονται τοῖς ἀνθρώποις καὶ οὐκ 
εἰσὶν αὐταὶ καϑ' αὑτὰς ἀπαϑεῖς μένουσαι τῶν τοῦ σώ- 
ματος κινήσεων, τοῦτο δῆλον γίνεται ἐν ταῖς μέϑαις τὉ 
καὶ ἀρρωστίαις᾽ πολὺ γὰρ ἐξαλλάττουσαι φαίνονται 
αἵ διάνοιαι ὑπὸ τῶν τοῦ σώματος παϑημάτων. καὶ 
τουναντίον 01) τοῖς τῆς ψυχῆς παϑήμασι τὸ σῶμα συμ- 

[764] πάσχειν, φανερόν ἐστι περί τε τοὺς ἔρωτας καὶ τοὺς 
φόβους καὶ τὰς λύπας καὶ τὰς ἡδονάς. ἔτι δὲ ἐν τοῖς 30 
φύσει γιγνομένοις μᾶλλον &v τις συνέδοι. ὅτε οὕτως 
ἔχει πρὸς ἄλληλα σῶμά τε καὶ ψυχὴ συμφυῆ, ὥστε 
τῶν πλείστων ἀλλήλοις αἴτια γίγνεσϑαι παϑημάτων. 
οὐδὲν γάρ zov ξῷον γεγένηται τοιοῦτον, ὃ τὸ μὲν εἷ- 
δος ἔσχηκέ τι ἑτέρου ξῴου, τὴν δὲ διάνοιαν ἀλλοῦ; 25 
ἀλλ᾽ ἀεὶ τοῦ αὐτοῦ τό τε σῶμα καὶ ἡ ψυχή, ὡς ἀναγ- 
καῖον ἕπεσϑαι τῷ τοιῶδε σώματι τοιάνδε διάνοιαν. 
ἔτι δὲ καὶ τῶν ἄλλων ξῴώων ol περὶ ἕκαστον ἐπιστή- 
μονὲς ἐκ τῆς ἰδέας δύνανται ϑεωρεῖν, ἵππικοί vs ἵπ- 
πους καὶ κυνηγετικοὶ κύνας. εἰ δὴ ταῦτα ἐστιν ἄλη- 80. 
ϑῆ, ἀληϑῆς ἂν εἴη ἡ porco ens 


1 


CAP. 99. s. 5—8. QTXIKA 913 


Πλάτωνος νόμων £ (p. 797] 

Μεταβολὴν γὰρ δὴ πάντων πλὴν κακῶν πολὺ 
σφαλερώτατον εὑρήσομεν, ἐν ὥραις πάσαις, ἐν πνεύ- 
μασι καὶ διαίταις σωμάτων, ἐν τρόποις ψυχῶν. ἐν ὡς 

5 ἔπος εἰπεῖν οὐ τοῖς μὲν τοῖς δ᾽ οὔ, πλὴν ὅπερ εἶπον 
νῦν δὴ κακοῖς ὥστε εἴ τις ἀποβλέψειε πρὸς σώματα, 
ὡς πᾶσι μὲν σιτίοις πᾶσι δὲ ποτοῖς καὶ πόνοις ξυνήϑη 
γιγνόμενα, καὶ τὸ πρῶτον ταραχϑέντα ὑπ᾽ αὐτῶν, 
ἔπειτα ἐξ αὐτῶν τούτων ὑπὸ χρόνου σάρκας φύσαντα 

10 οὐχείας τούτοις φέλα τε καὶ ξυνήϑη x«l γνώριμα γε- 
νόμενα, πάσῃ ταύτῃ τῇ διαίτῃ πρὸς ἡδονὴν καὶ ὑγίειαν 
ἄριστα διάγει" καὶ ἐάν ποτ᾽ ἄρα ἀναγκασϑῇ μεταβάλ- 
λειν αὖϑις ἡντινοῦν τῶν εὐδοκίμων διαιτῶν. τότε 
κατ᾽ ἀρχὰς συνταραχϑεὶς ὑπὸ νόσων μόγις ποτὲ κατ- 
15 ἔστη τὴν συνήϑειαν τῇ τροφῇ πάλιν ἀπολαβών᾽ vav- 
τὸν δὴ δεῖ νομίζειν τοῦτο γίγνεσϑαι καὶ περὶ τὰς τῶν 
ἀνθρώπων διανοίας τε ἅμα καὶ τὰς τῶν ψυχῶν φύ- 
σεις. οἷς γὰρ ἂν ἐντραφῶσι νόμοις καὶ κατά τινα 
ϑείαν εὐτυχίαν ἀκίνητοι γένωνται μακρῶν καὶ πολ- 

20 λῶν χρόνων, ὡς μηδένα ἔχειν μνείαν μηδὲ ἀκοὴν τοῦ 
ποτὲ ἄλλως αὐτὰ σχεῖν ἢ καϑάπερ νῦν ἔχει, σέβεται 
καὶ φοβεῖται πᾶσα ἡ ψυχὴ τό τι κινεῖν τῶν τότε καϑ- 
ἑστώτων. 

Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ [Patrit. p. 11b] 
$5  Κοινωνία δέ ἐστι ψυχῶν. καὶ κοινωνοῦσι μὲν αἵ 


(89) 


8 


. τῶν ϑεῶν ταῖς τῶν ἀνθρώπων, αἷ δὲ τῶν ἀνθρώπων [706] 


ταῖς τῶν ἀλόγων. ἐπιμελοῦνται δὲ οἵ κρείττονες τῶν 
ἐλαττόνων, ϑεοὶ μὲν ἀνθρώπων, ἄνϑρωποι δὲ τῶν 
ἀλόγων ξῴων, ὁ δὲ ϑεὸς πάντων. ὁ μὲν οὖν κόσμος 
30 ὑπόχειται τῷ ϑεῷ, ὁ δὲ ἄνθρωπος τῷ κόσμῳ, τὰ δὲ 
ἄλογα τῷ ἀνθρώπῳ, ὁ δὲ ϑεὸς ὑπὲρ πάντα καὶ περὶ 
᾿ πάυτα. καὶ τοῦ μὲν ϑεοῦ καϑάπερ αἱ ἀκτῖνες ol ἐνέρ- 


914 ISANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


γειαι, toU δὲ κόσμου αἱ ἀκτῖνες αἱ φύσεις, τοῦ δὲ 
ἀνθρώπου a τέχναι καὶ αἵ ἐπιστῆμαι. καὶ αἱ μὲν 
ἐνέργειαι διὰ τοῦ κόσμου ἐνεργοῦσι καὶ ἐπὶ τὸν ἄν- 
ϑρωπον διὰ τῶν τοῦ κόσμου φυσικῶν &xvívov y αἵ 
δὲ φύσεις διὰ τῶν στοιχείων, οἱ δὲ ἄνϑρωποι διὰ τῶν 
τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν. καὶ αὕτη ἡ τοῦ παντὸς διοί- 
κησις ἠρτημένη ἐκ τῆς τοῦ ἑνὸς φύσεως, καὶ διήκουσα 
τοῦ ἑνὸς τοῦ νοῦ, οὗ οὐδέν ἐστι ϑειότερον καὶ ἐνερ- 
γέστερον καὶ ἑνωτικώτερον ἀνθρώπων μὲν πρὸς 
ϑεοὺς ϑεῶν δὲ πρὸς ἀνθρώπους. οὗτός ἐστιν 0 ἀγα- 
ϑὸς δαίμων, οὗ ἂν μακαρία ψυχὴ ἦ ἡ τούτου πληρε- 
στάτη κακοδαίμων δὲ ψυχὴ ἡ τούτου κενωτατη. 

Τ. πῶς τοῦτο πάλιν λέγεις ὦ πάτερ; $ 

A. οἴει οὖν ὦ τέκνον ὅτι πᾶσα ψυχὴ νοῦν ἔχει 
τὸν ἀγαϑόν; περὶ γὰρ τούτου ὁ νῦν λόγος, οὐ τοῦ 
ὑπηρετικοῦ περὶ οὗ ἔμπροσϑεν εἰρήκαμεν, τοῦ κατα- 
πεμπομένου ὑπὸ τῆς δίκης. ψυχὴ γὰρ χωρὶς νοῦ ovre 


5 


.[768] τι δἰπεῖν οὔτ᾽ ἔρξαι δύναται: πολλάκις γὰρ ἐξίπτα- ᾿ 


ται ὃ νοῦς τῆς ψυχῆς, καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ οὔτε βλέ- 
e UI Ld , , 3 92- 9 , , , 
σπξι ἡ ψυχὴ οὔτε &xove, ἀλλ΄ ἁλόγῳ 600 ξαικε. τηλι- 
καύτη δυναμίς ἐστι τοῦ νοῦ ἀλλ᾽ οὐδὲ νωϑρᾶς ψυ- 
χῆς ἀνέχεται, ἀλλὰ καταλείπει τὴν τῷ σώματι προσ- 
- Ls: 
κειμένην καὶ ὑπ᾽ αὐτοῦ ἀγχομένην x«vo' ἡ τοιαύτη 
δὲ ψυχὴ ὦ τέκνον νοῦν οὐκ ἔχει. ὅϑεν οὐδ᾽ ἄνϑρω- 


πον ἡγεῖσϑαι δεῖ τὸν τοιοῦτον ὁ γὰρ ἄνϑρωπος ϑεῖον 2 


ξῷόν ἐστι καὶ οὐδὲ τοῖς ἄλλοις ξῴοις συγκρινόμενον 


- x 3 -" 
τῶν ἐπιγείων τισίν, ἀλλὰ τοῖς ἄνω ἐν οὐρανῷ Asyo-- 


μένοις ϑεοῖς. μᾶλλον δὲ ἐχρῆν τολμήσαντας εἰπεῖν τὸ 


ἀληϑές, ὑπὲρ ἐκείνους ἐστὶν ὁ ὄντως ἄνϑρωπος. 1. 
πάντως ἰσοδυναμοῦσιν ἀλλήλοις. οὐδεὶς μὲν γὰρ τῶν 30. 


οὐρανίων ἐπὶ γῆς κατελεύσεται οὐρανοῦ τὸν ὅρον κα- 
ταλιπών, 0 δὲ ἄνϑρωπος καὶ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβαί- 


20 


CAP. 89. s. 8—10. QTEIKA 215 


$:. 5 M] , , ^ 
ve, καὶ μετρεῖ αὐτὸν καὶ τὸ πάντων μεῖξον οὐδὲ τὴν 
γῆν καταλιπὼν ἄνω γίγνεται" τοσοῦτον τὸ μέγεϑός 
ἐστιν αὐτοῦ τῆς ἐκστάσεως. διὸ τολμητέον εἰπεῖν τὸν 
»Ἤ kJ ' , M] "e? 
μὲν ἄνϑρωπον ἐπίγειον εἶναι ϑνητὸν ϑεόν., τὸν ὃ 
, Α 3 , M , iJ 
5$ ἐνουράνιον 850v. ἀϑάνατον ἄνθρωπον. διόπερ διὰ 
τούτων τὰ πάντα τῶν δύο, κόσμου καὶ ἀνθρώπου, 
ὑπὸ δὲ τοῦ ἑνὸς πάντα. 
Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ [Patrit. p. 10b] 


9 


Ὁ μὲν ἄνϑρωπος τὸ δεύτερον ξῷον μετὰ τὸν κό- [110] 


? σμον, πρῶτον δὲ τῶν ϑνητῶν. ψυχὴ δὲ ἀνθρώπου 
ὀχεῖται τὸν τρόπον τοῦτον, ὁ νοῦς ἐν τῷ λόγῳ, ὁ λό- 
γος ἐν τῇ ψυχῇ, ἡ δὲ ψυχὴ ἐν τῷ πνεύματι, τὸ πνεῦμα 
[δ᾽ ἐν τῷ σώματι. τὸ δὲ πιδῦμα] διῆκον διὰ φλεβῶν 
καὶ ἀρτηριῶν καὶ αἵματος κινεῖ τὸ ξῷον καὶ ὥσπερ 

35 τρόπον τινὰ βαστάξει. διὸ καί τινες τὴν ψυχὴν αἷμα 
νομίζουσιν εἶναι σφαλλόμενοι, τὴν φύσιν οὐκ εἰδότες 
ὅτι πρῶτον δεῖ τοῦ πνεύματος ἀναχωρήσαντος εἰς τὴν 
ψυχὴν τὸ αἷμα παγῆναι, καὶ τὰς φλέβας καὶ τὰς ἀρ- 
τηρίας κενωϑῆναι, καὶ τότε τὸ ξῷον ἐκλιπεῖν" καὶ 

0 τοῦτο ἔστιν 0 ϑάνατος τοῦ σώματος. 

, Πλάτωνος πολιτείας δ΄ [ρ..485] 

e" οὖν, ἦν δ᾽ ἐγώ, πολλὴ ἀνάγκη ὁμολογεῖν ὅ OTL 
γε τὰ αὐτὰ ἐν ἑκάστῳ ἔνεστιν ἡμῶν εἴδη vs καὶ ἤϑη 
ἅπερ ἐν τῇ πόλει; οὐ γάρ mov ἄλλοϑεν ἐκεῖσε ἀφῖ- 

35 χται. γελοῖον γὰρ ἂν εἴη , εἴ τις οἰηϑείη τὸ ϑυμοειδὲς 
μὴ ἐκ τῶν ἰδιωτῶν ἐν ταῖς πόλεσιν ἐκγεγονέναι, οἵ δὴ 
καὶ ἔχουσι ταύτην τὴν αἰτίαν, οἷον οἱ κατὰ τὴν Θρά- 
χὴν τὲ καὶ Σκυϑικὴν καὶ σχεδόν τι κατὰ τὸν ἄνω τό- 
πον᾿ ἢ τὸ φιλομαϑές, ὃ δὴ (περὶ) τὸν παρ᾽ ἡμῶν μά- 

80 λιστ᾽ ἄν "ug αἰτιάσαιτο τόπον᾽ καὶ τὸ φιλοχρήματον, 
τὸ περὶ τούς τε Φοίνικας εἶναι καὶ τοὺς κατ᾽ Αἴγυ- 


πτον φαίη τις ἂν οὐχ ἥκιστα. 


(90) 


10 


11 


[772] 


12 


216 IGANNOT ZTOBAIOT Las. 1 


Πλάτωνος πολιτείας Ó [e. p. 455] 

Ἴϑι δή, φήσομεν πρὸς αὐτόν, ἀποκρίνου. ἄρα 0U- 
τως ἔλεγες. τὸν μὲν εὐφυῆ πρός τι εἶναι τὸν δ᾽ ἀφυῆ 
ἐν o ὃ μὲν ῥαδίως τι μανϑάνοι ὃ δὲ χαλεπῶς; καὶ ὃ 
μὲν ἀπὸ βραχείας μαϑήσεως ἐπὶ πολὺ εὑρετικὸς εἴη 5 
ov ἔμαϑεν,, ὃ δὲ πολλῆς μαϑήσεως τυχὼν καὶ μελέτης 
μηδὲ ἃ ἔμαϑε σώξοιτο; καὶ τῷ μὲν τὰ τοῦ σώματος 
ἱχανῶς ὑπηρετοίη τῇ διανοίᾳ τῷ δ᾽ ἐναντιοῖτο; ἄρ᾽ 
ἄλλ᾽ ἄττα ἐστὶν ἢ ταῦτα. οἷς τὸν εὐφυῆ πρὸς ἕκαστα 
καὶ τὸν μὴ ὁρίξου; οὐδείς, ἦ δ᾽ 0e «ἄλλα φήσει. 10 

Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου [p. 64] 

Μέγιστον δὲ καὶ λοιπὸν τῶν κοινῶν περὶ ὅλον τὸ 
σῶμα παϑημάτων τὸ τῶν ἡδέων καὶ τὸ τῶν ἀλγεινῶν 
αἴτιον, ἐν οἷς διεληλύϑαμεν, καὶ ὅσα διὰ τῶν τοῦ σώ- 
ματος μορίων αἰσϑήσεις κεχτημένα καὶ λύπας ἐν αὗ- 15 
τοῖς ἡδονάς τε ἑπομένας ἔχει. ὧδ᾽ οὖν κατὰ παντὸς 
αἰσϑητοῦ καὶ ἀναισϑήτου παϑήματος τὰς αἰτίας λαμ- 
βάνωμεν, ἀναμιμνησκόμενοι τὸ τῆς εὐκινήτου τε καὶ 
δυσκινήτου φύσεως ὅ τι διειλόμεϑα ἐν τοῖς πρόσϑεν" 
ταύτῃ γὰρ μεταδιωκτέον πάντα ὅσα ἐπινοοῦμεν ἑλεῖν. 20 
τὸ μὲν yap. κατὰ φύσιν εὐκίνητον, ὅταν καὶ βραχὺ 
πάϑος εἰς αὐτὸ ἐμπίπτῃ, διαδίέδωσι κύκλῳ μόρια ἕτερα 
ἑτέροις, ταὐτὸν ἀπεργαξόμενα, μέχρι περ ἂν ἐπὶ τὸ 
φρόνιμον ἐλϑόντα ἐξαγγείλῃ τοῦ ποιήσαντος τὴν δύ- 
ναμιν. τὸ δ᾽ ἐναντίον, ἑδραῖον ὃν κατ᾽ οὐδένα τε χύ- »s 
κλον ἰόν, πάσχει μόνον, ἄλλο δὲ οὐ κινεῖ τῶν πλη- 
σίον" ὥστε οὐ διαδιδόντων μορέων μορίοις ἄλλων ἄλ- 
λοις, τὸ πρῶτον πάϑος ἐν αὐτοῖς ἀκίνητον εἰς τὸ πᾶν 
ξῷον γενόμενον, ἀναίσϑητον παρέσχε τὸ παϑόν. 


D 
Ἢ 


ταῦτα δὲ περί τε ὀστᾶ καὶ τρίχας ἐστί, καὶ ὅσα ἄλλα 93. 


γήινα τὸ πλεῖστον ἔχομεν ἐν ἡμῖν μόρια. τὰ δὲ ἔμ- 
προσϑεν περὶ τὰ τῆς ὄψεως καὶ ἀκοῆς μάλιστα, διὼ 


CAP. 89. s. 11—13. QYTXIKA 217 


τὸ πυρὸς ἀέρος vs ἐν αὐτοῖς δύναμιν ἐνεῖναι μεγίστην. 
τὸ δὴ τῆς ἡδονῆς καὶ λύπης ὧδε δεὶ διανοεῖσθαι. τὸ 
μὲν παρὰ φύσιν καὶ βίαιον γιγνόμενον ἀϑρόον παρ᾽ 
ἡμῖν πάϑος, ἀλγεινόν" τὸ δ᾽ εἰς φύσιν ἀπιὸν πάλιν 
5 ἀϑρόον, ἡδύ" τὸ δὲ ἡρέμα καὶ κατὰ σμικρόν, &vat- 
σϑήτον᾽ τὸ δ᾽ ἐναντίον τούτοις, ἐναντίως. τὸ δὲ μετ᾽ 
εὐπετείας γιγνόμενον ἅπαν, αἰσϑητὸν μὲν ὅτι μάλι- 
στα, λυπῆς δὲ καὶ ἡδονῆς οὐ μετέχον" οἷον τὰ περὶ 
τὴν ὄψιν αὐτὴν παϑήματα᾽ : δὴ σῶμα ἐν τοῖς ἔμ- 
190 προσϑὲν ἐρρήϑη xa9' ἡμέραν ξυμφυὲς ἡμῶν γίέγνε- 
σϑαι. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φιλήβου [p.31] 
“έγω τοίνυν τῆς ἁρμονίας μὲν λυομένης ἡμῖν ἐν 
τοῖς ζῴοις ἅμα λύσιν τῆς φύσεως καὶ γένεσιν ἀλγηδό- 


15 νῶν ἐν τῷ τότε γίγνεσϑαι χρόνῳ. Πάνυ λέγεις εἰ-' 


κός. Πάλιν δὲ ἁρμοττομένης τε καὶ εἰς τὴν αὐτὴν 
φύσιν ἀπιούσης ἡδονὴν γίγνεσθαι λεκτέον, εἰ δεῖ δι᾽ 
ὀλίγων ὅτι τάχιστα περὶ μεγίστων δηϑῆναι. Οἶμαι 
μέν cs ὀρθῶς λέγειν ὦ Σώκρατες, ἐμφανέστερον δ᾽ 


"0 ἔτι τὰ αὐτὰ ταῦτα πειρώμεϑα λέγειν. Οὐκοῦν τὰ δη-. 


μόσιά που καὶ περιφανῆ ῥᾷστον συννοεῖν; Ποῖα; 
Πείνη μέν που καὶ λύσις εἶναι. ᾿Εδωδὴ δέ, πλήρωσις 
γιγνομένη πάλιν, ἡδονή. Ναί. Δέψους δ᾽ αὖ φϑορὰ 
καὶ λύπη καὶ λύσις, ἡ δὲ τοῦ ὑγροῦ πάλιν τὸ ξηραν- 

35 9bv πληροῦσα δύναμις, ἡδονή" διάκρισις δέ v' αὖ 
᾿ καὶ διάλυσις, ἡ παρὰ φύσιν τοῦ πνίγους πάϑη, λύπη" 
κατὰ φύσιν δὲ πάλιν ἀπόδοσίς τε καὶ ψύξις, ἡδονή. 
Πάνυ μὲν οὖν. Καὶ ῥίγους ἡ μὲν παρὰ φύσιν τοῦ 
ξῴου τῆς ὑγρότητος πῆξις λύπη, πάλιν δ᾽ εἰς ταὐτὸν 
80 ἀπιόντων καὶ διακρινομένων, ἡ κατὰ φύσιν ὁδός, 
ἡδονή. Καὶ ἕνὶ λόγῳ σκόπει εἴ σοι μέτριος ὃ λόγος, 
0g ἂν φῇ τὸ ἐκ τῆς ἀπείρου καὶ πέρατος κατὰ φύσιν 


. ' 


13 


14 


218 ISANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


ἔμψυχον γεγονὸς εἶδος, ὅπερ ἐν τῷ πρόσϑεν ἔλεγον, 
ὅταν μὲν τοῦτο φϑείρηται, τὴν φϑορὰν λύπην εἶναι, 
τὴν δ᾽ εἰς τὴν αὐτῶν οὐσίαν ὁδόν, ταύτην δ᾽ αὖ πά- 
λιν τὴν ἀναχώρησιν πάντων, ἡδονήν. Ἔστω" δοκεῖ 
γάρ μοι τύπον γέ τινα ἔχειν. Τοῦτο μὲν τοίνυν ἕν 5 
εἶδος τιϑώμεϑα λύπης Ζε καὶ ἡδονῆς ἐν τούτοις τοῖς 
πάϑεσιν ἑκατέροις. Κείσϑω. Τίϑει τοίνυν αὐτῆς τῆς 
ψυχῆς κατὰ τὸ τούτων τῶν παϑημάτων προσδόκημα, 
τὸ μὲν πρὸ τῶν ἡδέων ἐλπιξόμενον ἡδὺ καὶ ϑαρρα- 
λέον, τὸ δὲ πρὸ τῶν λυπηρῶν φοβερὸν καὶ ἀλγεινόν. 10 


Ἔστι γὰρ οὖν ToU" ἡδονῆς καὶ λύπης ἕτερον εἶδος, 


τὸ χωρὶς τοῦ σώματος αὐτῆς τῆς ψυχῆς διὰ προσδοὰ 
κίας γιγνόμενον. 
[Ev ταυτῷ P 33] 

Καὶ μὴν τό. γε ἕτερον εἶδος τῶν ἡδονῶν, ὃ τῆς 15 
ψυχῆς αὐτῆς εἶναι ἔφαμεν, διὰ μνήμης πᾶν ἐστι γε- 
γονός. Πῶς; Μνήμην, ὡς ἔοικεν, ὅ τι ποτέ ἐστι, 
πρότερον ἀναληπτέον" καὶ κινδυνεύει πάλιν ἔτι πρό- 
τερον αἴσϑησιν μνήμης, εἰ μέλλει ταῦϑ'᾽ ἡμῖν κατὰ 


. τρόπον φανερά πῃ γενήσεσϑαι. Πῶς φῇς; Θὲς τῶν »o 


περὶ τὸ σῶμα ἡμῶν ἑκάστοτε παϑημάτων τὰ μὲν ἐν 
τῷ σώματι κατασβεννύμενα, πρὶν ἐπὶ τὴν ψυχὴν 
διεξελϑεῖν, ἀπαϑῆ ἐκείνην ἐάσαντα, τὰ δὲ δι᾿ ἀμ- 
goiv ἰόντα, καί τινα ὥσπερ σεισμὸν diste Urn ἴδιν 
τε καὶ κοινὸν ἑκατέρῳ. Κείσϑω. Τὰ μὲν δὴ μὴ δι᾿ Ὁ 
ἀμφοῖν ἰόντα ἐὰν τὴν ψυχὴν ἡμῶν φῶμεν λανϑάνειν, 
τὰ δὲ δι’ ἀμφοῖν μὴ λανϑάνειν, &g' ὀρϑότατα ἐροῦ- — . 
μὲν; Πῶς γὰρ οὔ; Τὸ τοίνυν λεληϑέναι μηδαμῶς 
ὑπολάβῃς, ὦ ὡς λέγω λήϑης ἐνταῦϑά που γένεσιν. Ἔστ᾽ 
γὰρ λήϑη μνήμης ἔξοδος, ἡ δ᾽ ἐν τῷ λεγομένῳ νῦν 80. 

οὔπω γέγονε" τοῦ δὲ μήτε ὄντος μήτε γεγονότος πῶς. 
γίγνεσϑαι φάναι τινὰ ἀποβολὴν ἄτοπον. Ἦ γάρ; Τί 


CAP, 29. 5. 13—15. cAP. 40. $.1—3. ΦΥΎΣΙΚΑ 219 


μήν; Τὰ τοίνυν ὀνόματα μετάβαλε μόνον. Πὼς; 
"Avi τοῦ λεληϑέναι τὴν ψυχήν, ὅταν ἀπαϑὴς αὕτη 
γέγνηται τῶν σεισμῶν τῶν τοῦ σώματος. ἣν νῦν λή- 
ϑην καλεῖς, ἀναισϑησίαν ἐπονόμασον. Ἔμαϑον. Τὸ 
5 δ᾽ ἐν ἑνὶ πάϑει τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα κοινῇ γιγνό- 
μενον κοινῇ καὶ κινεῖσϑαι, ταύτην δ᾽ αὖ τὴν κίνησιν 
ὀνομάξων αἴσϑησιν, οὐκ. ἀπὸ τρόπου φϑέγγοι᾽ ἄν. 
᾿Δ4ληϑέστατα λέγεις. Οὐκοῦν ἤδη μανϑάνομεν ὃ βοψ- 
λόμεϑα καλεῖν τὴν αἴσϑησιν ; 
10 Ἐν ταυτῷ [p. 50] 15 
Ὅτι καὶ σῶμα ἄνευ ψυχῆς καὶ ψυχὴ ἄνευ σώμα- 
vog καὶ κοινῇ μετ᾽ ἀλλήλων ἐν τοῖς παϑήμασι μεστά 
ἐστι, συγκεκραμένης ἡδονῆς λύπαις. 


Κεφ. μ΄. 
15 IIEPI NOT. 
Πλάτωνος ἐκ vov Φιλήβου [p. 58] 1 
Ἔγωγε ἡγεῖσϑαι οἶμαι ξύμπαντας, ὅσοις νοῦ [774] 
καὶ σμικρὸν προσήρτηται, μακρῷ ἀληϑεστάτην εἶναι 
γνῶσιν. 
20 Τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Φαέδωνος [p. 93] 2 
Φέρε δὴ πρὸς Διός. λέγεται ψυχὴ d μὲν ψοῦν τὲ 
ἔχειν" καὶ ἀρετὴν καὶ εἶναι ἀγαϑήν, ἣ δὲ ἄνοιαν τε 
- χαὶ μοχϑηρίαν καὶ εἶναι κακήν; Καὶ ταῦτα ἀληϑῶς 
᾿ λέγεται; ; 
i Ἑρμοῦ [Patrit. p. 11] ] 3 
T. Πῶς τοῦτο λέγεις ὦ πάτερ, ὁ νοῦς τῆς ψυχῆς 
χωρίξεται καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ πνεύματος: σοῦ εἰπόντος 
ἔνδυμα εἶναι τοῦ μὲν νοῦ τὴν ψυχὴν a τῆς δὲ ven τὸ 
πνεῦμα; | 


/ 


ἡ 
Lu 


pne] 


(91) 


[778] 


220 IQANNOT XZTODBAIOT LiB. 1 


A. συννοεῖν δεῖ ὦ τέκνον τὸν ἀκούοντα τῷ λέ- - 
γοντι καὶ συμπνεῖν καὶ ὀξυτέραν ἔχειν τὴν ἀκοὴν τῆς 
τοῦ λέγοντος φωνῆς. ἡ σύνϑεσις τῶν ἐνδυμάτων τού- 
τῶν ἐν σώματι γηίνῳ γίγνεται" ἀδύνατον γὰρ τὸν 
νοῦν ἐν γηίνῳ σώματι γυμνὸν αὐτὸν xc9' ἑαυτὸν 5 
ἑδράσαι. οὔτε γὰρ τὸ γήινον σῶμα δυνατόν ἐστι τὴν 
τηλικαύτην ἀϑανασίαν ἐνεγκεῖν, οὔτε τὴν τοσαύτην 
ἀᾳετὴν ἀνασχέσϑαι συγχρωτιξόμενον αὐτῇ παϑητὸν 
σῶμα. ἔλαβεν [οὖν] ὥσπερ περιβόλαιον τὴν ψυχήν" 
ἡ δὲ ψυχὴ καὶ αὐτή τις ϑεία οὖσα καϑάπερ ὑπηρέτις 10 
τῷ πνεύματι χρῆται, τὸ δὲ πνεῦμα τὸ ξῷον διοικεῖ, 
ὅταν οὖν ὁ νοῦς ἀπαλλαγῇ τοῦ γηίνου σώματος. τὸν 
ἴδιον εὐθὺς ἐνεδύσατο χιτῶνα τὸν πύρινον, ὃν οὐκ 
ἠδύνατο ἔχων εἰς τὸ γήινον σῶμα κατοικῆσαι. γῆ γὰρ 
πῦρ οὐ βαστάξει" πᾶσα γὰρ yr φλέγεται καὶ ὑπὸ ὀλέ- 15 
yov σπινϑῆρος. διὰ τοῦτο καὶ τὸ ὕδωρ περικέχυται 
τῇ γῇ, ὥσπερ ἔρυμα καὶ τεῖχος ἀντέχον πρὸς τὴν τοῦ 
πυρὸς φλόγα. νοῦς δὲ ὀξύτατος πάντων τῶν ϑείων 
νοημάτων ὧν καὶ τὸ ὀξύτατον πάντων τῶν στοιχείων 
ἔχει τὸ πῦρ σῶμα. δημιουργὸς γὰρ ὧν ὁ νοῦς τῶν 30 
πάντων ὀργάνῳ τῷ πυρὶ πρὸς τὴν δημιουργέαν χρῆ- 
ται. καὶ ὃ μὲν τοῦ παντὸς τῶν πάντων, ὃ δὲ τοῦ ἀν- 
ϑρώπου τῶν ἐπὶ γῆς μόνον. γυμνὸς γὰρ ὧν τοῦ πυ- 
ρὸς ὁ ἐν ἀνθρώποις νοῦς ἀδυνατεῖ τὰ ϑεῖα δημιουρ- 
γεῖν ἀνθρώπου ὧν τῇ οἰκήσει. 25 

Πορφυρίου ἐκ τῶν πρὸς τὰ νοητὰ 
ἀφορμῶν. | 

Πᾶν γεννητὸν ἀπ᾽ ἄλλου τὴν αἰτίαν τῆς γενέσεως — 
ἔχει, εἴγε μηδὲν ἀναιτίως γέρνεται. ἀλλὰ τῶν ys γεν- — 

νητῶν ὅσα μὲν διὰ συνθέσεως κέκτηται τὸ εἶναι, λυτὰ 30 
ἂν εἴη καὶ διὰ τοῦτο φϑαρτά" ὅσα δὲ ἁπλᾶ καὶ ἀσύν- 


ferc ὄντα ἐν τῷ ἁπλῷ τῆς ὑποστάσεως κέχτηται τὸ 


"cap. 40. s. 3—5. QTXIKA 991 


— εἶναι. ἄλυτα ὄντα, ἔστι μὲν ἄφϑαρτα, γεννητὰ δὲ λέ- 
᾿ γεται, οὐ τῷ σύνϑετα εἶναι ἀλλὰ τῷ ἀπ᾽ αἰτίου τινὸς 
ἀνηρτῆσϑαι. τὰ μὲν οὖν σώματα διχῶς γεννητά, καὶ 
ὡς ἀπ᾽ αἰτίας ἠρτημένα τῆς παραγούσης καὶ ὡς σύν- 
5 ϑετα᾽ ψυχὴ δὲ καὶ νοῦς [ἁπλῶς] γεννητά, ὡς ἀπ᾽ ai- 
τίας ἠρτημένα μόνον, οὐ μὴν καὶ ὡς σύνϑετα. τὰ μὲν 
ἄρα σώματα γεννητὰ καὶ λυτὰ καὶ φϑαρτά, τὰ δὲ 
[νοητὰ] ἀγέννητα μὲν ὡς ἀσύνϑετα καὶ ταύτῃ καὶ 
ἄλυτα καὶ ἄφϑαρτα, γεννητὰ δὲ ὡς ἀπ᾽ αἰτίου qo- 
10 τημένα. 
Τοῦ αὐτοῦ. 5 
Ὁ νοῦς ovx ἔστιν ἀρχὴ πάντων᾽ πολλὰ γάρ ἐστιν 
ὁ νοῦς. πρὸ δὲ τῶν πολλῶν ἀνάγκη εἶναι τὸ ἕν. ὅτι 
δὲ πολλὰ ὁ νοῦς δῆλον" νοεῖ γὰρ ἀεὶ τὰ νοητά, οὐχ ἕν 
15 ὄντα ἀλλὰ πολλὰ καὶ οὐκ ἄλλα ὄντα παρ᾽ ἐκεῖνο. εἰ 
οὖν ὁ αὐτός ἐστιν αὐτοῖς. ἐκεῖνα δὲ πολλά, πολλὰ ἂν [180] 

εἴη καὶ 0 νοῦς. ὅτι δὲ ὁ αὐτὸς ἐστι τοῖς νοητοῖς, oU- 
τως δείκνυται" εἰ γάρ τί ἐστιν 0 ϑεωρεῖ, ἤτοι ἐν ἑαυ- 
τῷ ἔχων τοῦτο ϑεωρήσει ἢ ἐν ἄλλῳ κείμενον. καὶ ὅτι 
0 μὲν ϑεωρεῖ δῆλον" σὺν γὰρ τῷ νοεῖν εἴη ἂν νοῦς. 
ἀφαιρεϑεὶς δὲ τοῦ νοεῖν ἀφήρηται τῆς οὐσίας. δεῖ 
τοίνυν ἐπιστήσαντας τοῖς πάϑεσιν ἃ συμβαίνει περὶ 
τὰς γνώσεις ἀνιχνεῦσαι τὴν ἐκείνου θεωρίαν. γνω- 
στιχαὶ δὲ δυνάμεις ἐν ἡμῖν ἀϑρόον αἴσϑησις φαντα- 
2» σία νοῦς. πάντῃ δὲ τὸ αἰσϑήσει προσχρώμενον τοῖς 
ἔξω ἐπιβάλλον ϑεωρεῖ, οὐχ ἑνούμενον ἐκείνοις ἃ ϑεω- 
; ρεῖ, ἀλλὰ μόνον τύπον αὐτῶν £x τῆς πρὸς αὐτὰ προσ- 
βολῆς λαμβάνον. ὅταν οὖν ἴδῃ ὀφθαλμὸς τὸ ὁρώμε- 

| vov, ἀμήχανον ἐν ταὐτότητι γενέσϑαι τοῦ ὁρωμένου" 
80 οὐ γὰρ ἂν ἴδοι εἰ μὴ ἐν διαστάσει γένοιτο. ὡσαύτως 
᾿ δὲ κἂν τὸ ἁπτόμενον ἐν ταυτότητι γενόμενον φϑα- 
ἢ θείη. ἐξ ὧν δῆλον ὅτι ἀεὶ ἥ τε αἴσϑησις καὶ τὸ αἰσϑή- 


222 ISANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


7 Gs, προσχρώμενον sig τὸ ἔξω φέρεται, εἰ μέλλει τὸ 


[782] αὐτῇ τῇ πρὸς τὸ ἔξω τάσει τὴν ὡς ἔξω ovrog sixovi- 


(92) 


αἰσϑητὸν καταλήψεσϑαι. ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ φαντασία 
ἀεὶ ἐπὶ τὸ ἔξω φέρεται, καὶ τῇ τάσει αὐτῆς τὸ εἰκό- 
νισμα παρυφίσταται, ἤτοι καὶ παρασκευάξει ἔξωϑεν 


o 


σματος ἐνδεικνυμένου [αἴσϑησιν]. καὶ τούτων μὲν 
κατάληψις τοιαύτη, ὧν οὐδεμία εἰς ἑαυτὴν συννεύ- 
ουσα καὶ συναγομένη ἐντύχοι ἂν ἢ τῷ αἰσϑητῷ ἢ τῷ 
ἀναισϑήτῳ εἴδει. ἐπὶ δὲ τοῦ νοῦ οὐ τοῦτον τὸν τρό- 
zov ἡ κατάληψις, ἀλλὰ συννεύοντος εἰς ἑαυτὸν καὶ 
ἑαυτὸν ϑεωροῦντος. παρεξελϑὼν γὰρ τοῦ ϑεάσασϑαι 
τὰς ἑαυτοῦ ἐνεργείας καὶ ὄμμα εἶναι τῶν αὑτοῦ ἐνερ- 
γειῶν οὐσῶν τὸ ὅραμα, οὐδὲν ἂν νοήσειεν. ὡς μὲν 
οὖν ἦν ἡ αἴσϑησίς τε καὶ τὸ αἰσϑητόν, οὕτως ἐστὶν ὃ 
νοῦς τε καὶ τὸ νοητόν. ϑεωρεῖ δὲ ἢ μὲν ἐκτεινομένη 15 
εἰς τὸ ἔξω εὑρίσκουσα τὸ αἰσϑητὸν ἐν τῇ ὕλῃ κείμε- 
vov, ὃ δὲ νοῦς εἰς αὑτὸν συναγόμενος, οὐδαμῇ ἔξω 
ἐκτεινόμενος, ὅπερ καὶ ἐδόκει τισίν, ὀνόματος δια- 
φορᾶς πφοστεϑείσης τῇ τοῦ νοῦ ὑποστάσει καὶ τῆς 
φαντασίας. ἡ γὰρ ἐν λογικῷ 66 φαντασία ἐδέδοκτο 20 
αὐτοῖς νόησις" ἀλλ᾽ ἐκείνοις μὲν πάντα ἀπαρτήσασιν 
ἀπὸ τῆς ὕλης καὶ τῆς σωματικῆς φύσεως ἀκόλουϑον 
ἣν καὶ τὸν νοῦν τούτων ἀπαρτᾶν. ὁ δ᾽ ἡμέτερος [νοῦς] 


— 


0 


[784] σωμάτων καὶ ἑτέρων ϑεωρὸς οὐσιῶν ποὺ τοίνυν κει- 


μένας καταλήψεται αὐτάς, ἔξω δὲ ὄντων ὕλης οὐδα- os. 
μοῦ ἂν εἴη ταῦτα. δῆλον οὖν ὡς νοερὰ καὶ νοήσει 
συναχϑήσεται. καὶ τοίνυν εἰ νοερὰ εἰς τὸν νοῦν, καὶ 
τὸ νοητὸν καὶ ἑαυτὸν ϑεωρήσει νοῶν τὰ νοητά. καὶ 
χωρῶν εἰς ἑαυτὸν νοεῖ διὰ τὸ εἰς ἐκεῖνα χωρεῖν. εἰ δὲ 
πολλὰ καὶ τὰ νοητά (πολλὰ γὰρ ὁ νοῦς vost καὶ οὐχ 
£v), πολλὰ ἂν εἴη ἐξ ἀνάγκης καὶ αὐτός. κεῖται δὲ 


} 


T ' P 
CAP. 40. s. 5. 6. QTEIKA 223 


πρὸ τῶν πολλῶν τὸ ἕν, ὥστε ἀνάγκη πρὸ τοῦ νοῦ εἷ- 
ναι τὸ ἕν. 
"Jox)vrov ἐκ τοῦ περὶ νόω xal αἰ- 6 
σϑάσιος. r 
5 Αἴσϑασις μὲν ἐν σώματι γένεται, νόος δ᾽ ἐν ψυχᾷ. 
τὸ μὲν γὰρ ἀρχὰ τῶν αἰσϑατῶν ὑπάρχει. ἃ δὲ τῶν 
νοατῶν. πλάϑεος μὲν γὰρ μέτρον ἀριϑμός., μάκεος δὲ 
ποῦς, ῥοπᾶς δὲ καὶ σταϑμᾶς Cvyóv , ὀρϑύότατος δὲ καὶ 
εὐθύτατος κανὼν καὶ στάϑμα, ὀρϑὰ γωνία. οὕτως 
10 δὲ καὶ τῶν μὲν αἰσϑατῶν αἴσϑασις [ἀρχὰ καὶ] μέτρον, 
τῶν δὲ νοατῶν νόος ἀρχὰ καὶ μέτρον ἐντί. καὶ ὁ μὲν [186] 
νόος ἀρχὰ νοατῶν τε καὶ φύσι πράτων, & δὲ αἴσϑασις 
[αἰσϑατῶν τε καὶ φύσι δευτέρων]. ὃ μὲν γὰρ ἁμῖν 
ἐντὶ ἀρχὰ τᾶς ψυχᾶς, ἃ δὲ τῶ σώματος. καὶ ὁ μὲν νόος 
ιὸ τῶν τιμιαιτάτων ἐντὶ κριτάς, & δ᾽ αἴσϑασις τῶν χρη- 
σιμωτάτων. ἃ μὲν γὰρ αἴσϑασις τῶ σώματος ἕνεκεν 
συνέστακε καὶ τᾶς ἐς τοῦτο λειτουργίας, ὁ δὲ νόος 
ἱτᾶς ψυχᾶς ἕνεκεν) καὶ τᾶς ἐς ταύτας πολυφραδμοσύ- 
νας. καὶ ὁ μὲν νόος ἐντὶ ἀρχὰ τᾶς ἐπιστάμας, ἃ δ᾽ 
20 αἴσϑασις τὰς δόξας" ἃ μὲν γὰρ ἔχει τὰν ἐκ τῶν αἰ- 
σϑατῶν ἐνέργειαν, ὃ δὲ τὰν ἐκ τῶν νοατῶν. τυγχά- 
νοντι δὲ τὰ μὲν αἰσϑατὰ τῶν πραγμάτων κινάσιος με- 
ταβλάσιός τε κοινανέοντα, τὰ δὲ νοατὰ φτάσιος καὶ au- 
διότατος. παραπλασίως δὲ καὶ ἁ αἴσϑασις καὶ ὃ νόος 
)γ5 ἔχοντι" ἃ μὲν yàg αἴσϑασις τῶ αἰσϑατῶ, τὸ δ᾽ αἰσϑα- 
- τὸν καὶ κινέεται καὶ μεταβάλλει καὶ οὐδέποκα ἐν ταυ- 
τῷ ἀτρεμέει" διὸ καὶ μᾶλλον καὶ ἧττον καὶ βέλτιον 
καὶ χεῖρον γένεται ὁρῆν [τὸ αἰσϑατόν)" ὁ δὲ νόος τῶ 
νοατῶ, τὸ δὲ νοατὸν ἀκένατον ἐξ ὠσίας᾽ διὸ οὔτε μᾶλ- [788] 
) ον οὔτε ἧττον οὔτε βέλτιον οὔτε χεῖρόν ἐντι νοὲν τὸ 
νοατόν. καὶ καϑάπερ ὁ νόος τὸ πρᾶτον βλέπει καὶ τὸ 
“παράδειγμα, οὕτως ἃ αἴσϑασις τὰν εἰκόνα καὶ τὸ δεύ-. 
- 


224 IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ Lin. 1 


τερον. ὃ μὲν γὰρ νόος οὐκ ἄνϑρωπον ἁπλῶς, ἃ δ᾽ «i- 
σϑασις ἁπλῶς τὰν τῶ ἁλίω σφαῖραν ἢ τὰς χειροτεχνα- 
τῶν... ἔτι 0 μὲν νόος ἀμερὴς καὶ ἀδιαίρετος. καϑά- 
περ μονὰς καὶ στιγμά" παραπλασίως δὲ καὶ τὸ νοα- 
τόν, τὸ γὰρ εἶδος οὔτε πέρας σώματός ἐντι οὔτε ὅρος 5 
ἀλλὰ μόνον τύπωσις τῶ ἐόντος, & ἐόν ivt: & δ᾽ αἴ- 
σϑασις μεριστὰ καὶ διαιρετά [παραπλασέίως δὲ καὶ 
τὸ αἰσϑατόν]. τῶν γὰρ ἐόντων ἐντὶ τὰ μὲν αἰσϑατὰ 
τὰ δὲ δοξαστὰ τὰ δὲ ἐπιστατὰ τὰ δὲ νοατά. καὶ τὰ 
μὲν σώματα, ὧν ἐντί τις ἀντιτυπία. αἰσϑατά" δοξα- τὸ 
στὰ δὲ τὰ μετέχοντα τῶν εἰδέων ὡς αἷ εἰκόνες. οἷον ὁ 
τὶς ἄνϑρωπος τῶ ἀνθρώπω καὶ τὸ τὶ τρίγωνον τῶ τρι- 
γώνω᾽ ἐπιστατὰ δὲ τὰ τοῖς εἴδεσι συμβεβακότα ἐξ 
ἀνάγκας , ὡς ἐν γαμετρίᾳ τὰ τοῖς σχήμασι" νοατὰ δὲ 
αὐτὰ τὰ εἴδεα καὶ αἷ ἀρχαὶ τῶν ἐπιστατῶν. οἷον αὐ- i: 
τὸς 0 κύκλος καὶ τρίγωνον καὶ σφαῖρα. τυγχάνοντι δὲ 

Hel καὶ ἐν ἁμῖν αὐτοῖς κατὰ ψυχὰν νώσιες τέτταρες. νόος 
ἐπιστάμα δόξα αἴσϑασις, ὧν el μὲν δύο τῶ λόγω ἀρ- 
χαί ἐντι, οἷον νόος καὶ αἴσϑασις, 'v& δὲ δύο τέλξα, 
οἷον ἐπιστάμα καὶ δόξα. τὸ δ᾽ ὅμοιον ἀεὶ τῶ ὁμοίω 90 
γνωστικόν, ὅϑεν φανερὸν ὅτι 0 μὲν νόος ἐν ἁμῖν τῶν 
νοατῶν γνωστικός, ἃ δὲ ἐπιστάμα τῶν ἐπιστατῶν, ἁ 
δὲ δόξα τῶν δοξαστῶν, ἃ δὲ αἴσϑασις τῶν αἰσϑατῶν. 

7 * 83 S S 

Πυϑαγόρας ᾿Δναξαγόρας Πλάτων Ξενοκράτης 9 
Κλεάνϑης ϑύραϑεν εἰσκρίνεσϑαι τὸν νοῦν. 

II αρμενέίδης καὶ Ἐμπεδοκλῆς καὶ “Τημόκριτος 
ταυτὸν νοῦς καὶ ψυχή, καϑ' οὗς οὐδὲν ἂν εἴη ξῷον 
ἄλογον κυρίως. ᾿ 

8 Ἰαμβλίέχου ἐκ τοῦ περὶ ψυχῆς. ὧν 
᾿ Πάλιν τοίνυν περὶ τοῦ νοῦ καὶ πασῶν τῶν κρειτ- 
[792] τόνων δυνάμεων τῆς ψυχῆς οἱ uiv. στωικοὶ λέ) 


' cAP. 40. s. 6—8. cap. 41.5.1. TEIKA 995 


᾿ μὴ εὐθὺς ἐμφύεσϑῳ τὸν λόγον, ὕστερον δὲ συναϑροί- 

— ἔξεσϑαι ἀπὸ τῶν αἰσϑήσεων καὶ φαντασιῶν περὶ δεκα- 

τέσσαρα ἔτη. οἱ δ᾽ ἀπὸ Πλάτωνος καὶ Πυϑαγόρου 

παρεῖναι μὲν καὶ ἐν τοῖς ἀρτιγενέσι τὸν λόγον φασίν, 

5 ἐπισκοτεῖσϑαέ γε μὴν ἐν τοῖς ἔξωϑεν καὶ μὴ ἐνεργεῖν 

τὴν οἰκείαν ἐνέργειαν ἀλλ᾽ ἡσυχάζειν. ἤδη τοίνυν 

περὶ τοῦ νοῦ πολλοὶ μὲν περιπατητικοὶ τὸν ἐκ σπέρ- 

ματος καὶ τὸν ἀπὸ τῆς φύσεως ἄλλον νοῦν ὑποϑέμε- 

voL, [τὸν μὲν] ὡς αὐτίκα μάλα ἀποβλαστάνοντα ἀπὸ 

30 τῆς πρώτης γενέσεως, [τὸν δὲ] καὶ χωριστὸν καὶ ϑύ- 

ραϑὲεν ἐπικαλούμενον ὕστερον παραγίγνεσϑαι λέγου- 

σιν ὀψιαίτατα, ἐπειδὰν τελειωϑῇ μὲν 0 κατὰ δύναμιν 

᾿ ψρῦς ἐπιτηδείως δὲ μετέχειν τῆς κατ᾽ ἐνέργειαν νοή- 

σεως. πολλοὶ δὲ αὐτῶν τῶν πλατωνικῶν καὶ τὸν νοῦν 

15 τῆς ψυχῆς ἅμα τῇ πρώτῃ εἰσόδῳ αὐτῆς εἰς τὸ σῶμα 

συνεισάγουσιν, οὐδὲ εἶναι ὅλως pid μὲν αὐτήν, 
ἕτερον δὲ αὐτῆς τὸν νοῦν. 


Κεφ. μα΄. 
: ΠΕΡῚ ΨΥΧΗΣ. 
20 A ir PAIS 1 
Θαλῆς ἀπεφήνατο πρῶτος τὴν ψυχὴν ἀεικένη.- [194] 
᾿ τὸν ἢ αὐτοκίνητον. 
ο΄ Πυϑαγόρας ἀριϑμὸν αὑτὸν κινοῦντα, τὸν δ᾽ 
ἀριϑμὸν ἀντὶ τοῦ νοῦ παραλαμβάνει. ὁμοίως δὲ καὶ 
5 Ξενοκράτης. 
ΤΣ ᾿ἀλκμαίων. φύσιν αὐτοκίνητον κατ᾽ ἀέδιον κέ- [196] 
νήσιν, καὶ διὰ τοῦτο ἀϑάνατον αὐτὴν καὶ Mood 
τοῖς ϑείοις ὑπολαμβάνει. 


STOB. ECL. PHYS. 15 


[798] 


(94) 


220 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


Δικαίαρχος, itas τῶν τεττάρων στοι- 
χείων. | 

᾿σκληπιά TTA ς ὁ ἰατρὸς συγγυμνασίαν τῶν ci- 
σϑήσεων. 

᾿Τριστοτέλης ἐντελέχειαν πρώτην σώμαξος 5 
φυσικοῦ, ὀργανικοῦ, δυνάμει ξωὴν ἔχοντος τὴν δὲ 
ἐντελέχειαν ἀκουστέον ἀντὶ τοῦ εἴδους καὶ τῆς ἐνερ- 
γείας. 

᾿ναξιμένης ᾿Δναξαγόρας ᾿ἀρχέλαος Διογένης 
ἀερώδη. ᾿ 10 

Οἱ στωικοὶ πνεῦμα νοερὸν ϑερμόν. 

Παρμενέδης δὲ καὶ Ἵππασος πυρώδη. 

Δημόκριτος πυρῶδες σύγκριμα ἐκ τῶν λόγῳ 
ϑεωρητῶν, σφαιρικὰς μὲν ἐχόντων τὰς ἰδέας, πυρί- 
νην δὲ τὴν δύναμιν. ὅπερ σώμα εἶναι. τς κα 

Ἡρακλεέδης quéspedi) τὴν ψυχὴν ὡρίσατο. 

“Δεύκιππος ἐκ πυρὸς εἶναι τὴν ψυχήν. 

Διογένης ὃ ᾿ἡπολλωνιάτης ἐξ ἀέρος εἶναι τὴν 
ψυχήν. 

Ἵπποων ἐξ ὕδατος τὴν ψυχήν. 20 

Ξέναρχος ὁ ᾿περιπατητικὸς καί τινες ἕτεροι τῆς 
αὐτῆς αἱφέσεως τὴν κατὰ τὸ εἶδος τελειότητα καὶ ἐν- 
τελέχειαν, καϑ' ἑαυτὴν οὖσαν ἅμα καὶ μετὰ τοῦ σώ- 
ματος συντεταγμένην. Y 

Ἐπ ἐκουρος κρᾶμα ἐκ τεττάρων. ἐκ ποιοῦ πυ- 25. 
φώδους , ἐχ ποιοῦ ἀεφρώδους, Éx ποιοῦ πνευματικοῦ, 
ἐκ τετάρτου τινὸς ἀκατονομάστου᾽ τοῦτο δ᾽ ἦν αὐτῷ 
τὸ αἰσϑητικόν᾽ ὧν τὸ μὲν πνεῦμα κένησιν,. τὸν δὲ 
ἀέρα ἠρεμίαν, τὸ δὲ ϑερμὸν τὴν φαινομένην ϑερμό- 
τήτα vov σωμαᾶτος, τὸ δ᾽ ἀκατονόμαστον τὴν Év ἡμῖν 50 
ἐμποιεῖν αἴσϑησιν " ἐν οὐδενὶ γὰρ τῶν περ κι. Ὁ $ 


στοιχείων εἶναι αἴσϑησιν. ix ie i 


ῥῇ 41. s. 1--3. ΦΎΣΙΚΑ | |. 997 


Ἑρμοῦ [Patrit. p. 41b] 
Ψυχὴ τοίνυν ἐστὶν οὐσία ἀίδιος νοητική, νόημα 
ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς λόγον. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου [p. 247] 2 
5 Ἡ γὰρ ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος καὶ ἀνα- 
φὴς οὐσία ὄντως ψυχῆς. | 
Ἑρμοῦ [Patrit. p. 40 b] 3 
Ἔστι τοίνυν ἡ ψυχὴ ἀσώματος οὐσία" εἰ γὰρ ἔχει 
σῶμα, οὐκ ἔτι ἔσται αὑτὴς σωστική. πᾶν γὰρ σῶμα [800] 

? δεῖται τοῦ εἶναι, δεῖται καὶ ξωῆς τῆς ἐν τάξει κειμέ- 
Ψης. παντὶ γὰρ τῷ γένεσιν ἔχοντι καὶ μετἀβολὴν δεῖ 
ἐπακολουϑεῖν. τὸ γὰρ γιγνόμενον γίγνεται ἐν μεγέ- 
ϑει. γιγνόμενον γὰρ αὔξην ἔχει" παντὶ δὲ τῷ αὐξα- 
νομένῳ ἐπακολουϑεῖ μείωσις. μειώσει φϑορά. μετει- 

10 ληφὸς δὲ εἴδους ξωῆς £r καὶ κοινωνεῖ τοῦ εἶναι κατὰ, 
τὴν ψυχήν. ἡ δὲ αἰτία ἑτέρῳ τοῦ εἶναι αὐτὴ πρώτη Ov 
ἐστι. τὸ δὲ εἶναι νῦν λέγω τὸ ἐν λόγῳ γένεσϑαι καὶ 
μετέχειν ξωῆς νοερᾶς παρέχει δὲ ἡ ψυχὴ ξωὴν vos- 
ράν. καλεῖται δὲ £oov μὲν διὰ τὴν ξωήν, λογικὸν δὲ 

20 διὰ τὸ νοερόν, ϑνητὸν δὲ διὰ τὸ σῶμα" ψυχὴ ἄρα ἀσώ- 
ματος, ἀμετάπτωτον ἔχουσα τὴν. δύναμιν. πῶς γὰρ 
οἷόν τέ ἐστι λέγειν ξῷον νοερόν, μὴ οὔσης οὐσίας τῆς 
χαὶ παρεχούσης ξωήν; ἀλλ᾽ οὐδὲ λογικὸν οἷόν τέ ἐστιν 
εἰπεῖν. μὴ οὔσης τῆς διανοητικῆς οὐσίας τῆς καὶ παρ- 

5 ἐχούσης νοερὰν ξωήν. ἐν πᾶσι δὲ οὐκ ἀφικνεῖται τὸ 

— ψοερὸν διὰ τὴν τοῦ σώματος σύστασιν πρὸς τὴν &.Quo- 

᾿ψίαν. ἐὰν γὰρ ὑπερέχῃ ἐν τῇ συστάσει τὸ ϑερμόν, 

κοῦφος καὶ ἔνϑερμος γίνεται, ἐὰν δὲ τὸ ψυχρόν, βα- 

o" νωχελὴς γίνεται" φύσις γὰρ ἁρμόξει τὴν τοῦ [802] 


ος σύστασιν πρὸς τὴν. ἁρμονίαν. εἴδη δὲ τῆς 
gu. τρία ; τὸ κατὰ τὸ ϑερμὸν καὶ τὸ κατὰ τὸ ψυ- 
-χρὸν καὶ τὸ κατὰ τὸ μέσον. ἁρμόξει δὲ κατὰ τὸν ἐπι- 
P  ἁΨ s 15* 


4 
(94) 


228 ; IGANNOT XZTOBAIOT 1.8.1 


κρατήσαντα ἀστέρα τῆς συγκράσεως τῶν ἀστέρων. 
παραλαβοῦσα δὲ ψυχὴ καϑὼς εἵμαρται, τούτῳ παρ- 
ἔχει ξωὴν τῷ τῆς φύσεως ἔργῳ. ἡ φύσις τοίνυν ὁμοιοῖ 
τὴν ἁρμονίαν τοῦ σώματος τῇ τῶν ἀστέρων συγκρά- 
σει. καὶ ἑνοῖ τὰ πολυμιγῆ πρὸς τὴν τῶν ἄστρων &g- 5 
μονίαν; ὥστε ἔχειν πρὸς ἄλληλα συμπάϑειαν. τέλος 
γὰρ τῆς τῶν ἀστέρων ἁρμονίας τὸ γεννᾶν συμπάϑειαν 
xc" εἱμαρμένην αὐτῶν. 
Τοῦ αὐτοῦ [Patrit. p. 41] 

ψυχὴ τοίνυν ἐστὶν ὦ "Auueov οὐσία αὐτοτελής, τὸ 
ἐν ἀρχῇ ἑλομένη βίον τὸν καϑ᾽ εἱμαρμένην, καὶ ἐπε- 
σπάσατο ἑαυτῇ λόγον ὅμοιον τῇ ὕλῃ ἔχοντα ϑυμὸν καὶ 
ἐπιϑυμίαν. καὶ ὁ μὲν ϑυμὸς ὑπάρχει ὕλη. οὗτος ἐὰν 
ἕξιν ποιήσῃ πρὸς τὸ τῆς ψυχῆς νόημα, “γένεται ἀν- 


[804] δρεία; καὶ οὐ ᾿παφάγεται ὑπὸ δειλίας. ἡ δὲ ἐπιϑυμία i 


παρέχεται. αὕτη ἐὰν ἕξιν ποιήσῃ 90 τὸν τῆς ψυχῆς 
λογισμόν, γίνεται σωφροσύνη καὶ οὐ κινεῖται ὑπὸ 
ἡδονῆς ἀναπληροῖ γὰρ ὃ λογισμὸς τὸ ἐνδέον τῆς ἐπι- 
ϑυμίας. ὅταν δὲ ἀμφότερα ὁμονοήσῃ καὶ ἴσην ἕξιν 
ποιήσῃ καὶ ἔχηται ἀμφότερα τοῦ τῆς ψυχῆς λογισμοῦ, 20 
γίνεται δικαιοσύνη. ἡ γὰρ ἴση ἕξις αὐτῶν ἀφαιρεῖ 
μὲν τὴν ὑπερβολὴν τοῦ ϑυμοῦ, ἐπανισοῖ δὲ τὸ ἐνδέον 
τῆς ἐπιϑυμίας. ἀρχὴ δὲ τούτων ἡ διανοητικὴ οὐσέα, 
x«9" αὑτὴν ἑαυτὴ οὖσα, ἐν τῷ αὑτῆς περινοητικῷ 
λόγῳ κράτος ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς λόγον. ἄγει δὲ καὶ “55. 
ἡγεμονεύει ἡ οὐσία ὥσπερ ἄρχων. ὁ δὲ λόγος αὐτῆς 
ὥσπερ σύμβουλος ὁ περινοητικός. λόγος τοένυν τῆς 
οὐσίας ἐστὶ γνῶσις τῶν λογισμῶν τῶν παρεχόντων 
εἰκασμὸν λογισμοῦ τῷ ἀλόγῳ, ἀμυδρὸν μὲν ὡς πρὸς 
λογισμόν, λογισμὸν ài ὡς πρὸς τὸ ἄλογον, καϑάπερ 
ἠχὼ πρὸς φωνὴν καὶ τὸ τῆς σελήνης λαμπρὸν. πρὸς 
ἥλιον. ἥρμοσται δὲ ϑυμὸς καὶ ἐπιϑυμία πρός τινα λο- Ἶ 


E 


£f 


94». 4]. s. 3—5. QYZIKA 229 


γισμὸν καὶ ἀνθέλκει ἄλληλα καὶ ἐπίσταται ἐν ἑαυτοῖς 
κυκλικὴν διάνοιαν. 
Τοῦ αὐτοῦ [Patrit. p. 41] 5 
Ψυχὴ πᾶσα ἀϑάνατος καὶ ἀεικένητος. ἔφημεν yàg [800] 
5 ἐν τοῖς γενικοῖς κινήσεις τὰς μὲν ὑπὸ τῶν ἐνεργειῶν 
τὰς δὲ ὑπὸ τῶν σωμάτων. φαμὲν δὲ τὴν ψυχὴν ἐξ οὐ- 
σίας τινὸς οὐχ ὕλης γεγενῆσϑαι, ἀσώματον οὖσαν καὶ 
αὐτῆς ἀσωμάτου οὔσης. πᾶν γὰρ τὸ γινόμενον ἀνά- 
yxw ἔκ τινος γεγενῆσϑαι. ὅσων μὲν ovv τῇ γενέσει 
10 φϑορὰ ἐπακολουϑεῖ, τούτοις δύο κινήσεις ἐπακολου- 
ϑεῖν ἀνάγκη, τήν τε ψυχῆς ὑφ᾽ ἧς κινεῖται, καὶ τὴν 
τοῦ σώματος ὑφ᾽ ἧς αὔξεται καὶ φϑένει., ἔτι δὲ καὶ 
ἀναλυϑέντος ἀναλύεται. ταύτην ὁρίξζομαι τὴν κένησιν 
τῶν φϑαρτῶν σωμάτων. ἡ δὲ ψυχὴ &uaxívqvog, ὅτι 
15 ἀεὶ αὐτὴ κινεῖται καὶ ἄλλοις κίνησιν ἐνεργεῖ. κατὰ 
τοῦτον οὖν τὸν λόγον ἐστὶ ψυχὴ πᾶσα ἀϑάνατος καὶ 
ἀεικίνητος ἔχουσα κίνησιν τὴν αὑτῆς ἐνέργειαν. ἰδέαι 
δὲ ψυχῶν ϑεία ἀνθρωπένη ἄλογος. ἡ μὲν ovv ϑεία 
τοῦ ϑείου σώματος, ἐν ᾧ ἡ αὐτῆς ἐνέργεια. ἐν μὲν γὰρ 
30 αὐτῷ κινεῖται καὶ ἑαυτὸ κινεῖ. ἐπὰν yàg ϑνητῶν 
ξῴων ἀπαλλλαγῇ, χωρισϑεῖσα τῶν ἀλόγων ἑαυτῆς με- 
ρῶν. ἐξελϑοῦσα εἰς τὸ ϑεῖον σῶμα, ὡς ἀεικέίνητος ἐν 
ἑαυτῷ κινεῖται συμπεριφερομένη τῷ παντί. ἡ δὲ &v- [808] 
ϑρωπίνη ἔχει μὲν καί τι τοῦ ϑείου, συνῆπται δὲ αὐτῇ 
» καὶ τὰ ἄλογα, ἥ τε ἐπιϑυμία καὶ ὃ ϑυμός. καὶ αὗται 
μὲν ἀθάνατοι. καϑότι καὶ αὐταὶ ἐνέργειαι τυγχάνου- 
σιν" αἵ ἐνέργειαι δὲ ϑνητῶν σωμάτων. διὸ τοῦ μὲν 
ϑείου μέρους τῆς ψυχῆς οὔσης ἐν τῷ ϑείῳ σώματι 
τυγχάνουσιν οὖσαι, ἐπειδὰν δὲ εἰσέλϑῃ τοῦτο 
εἰς ϑνητὸν σῶμα, κἀκεῖνα ἐπιφοιτᾶ, καὶ τῇ παρουσίᾳ 
αὐτῶν γένεται ἀεὶ ψυχὴ ἀνθρωπίνη. ἡ δὲ τῶν ἀλόγων 
συνέστηκεν ἐκ ϑυμοῦ τε καὶ ἐπιϑυμίας. otto καὶ 


à 


290 IGANNOT ZTOBAIOT Lrs. Y 


ἄλογα ἐκλήϑη τὰ ξῷα ταῦτα, στερήσει τοῦ λόγου τῆς 
ψυχῆς. τετάρτην δὲ νύει τὴν τῶν ἀψύχων, ἥτις ἔξω- 
ϑεν οὖσα τῶν σωμάτων ἐνεργεῖ κινοῦσα. αὕτη δ᾽ ἂν 
εἴη ἐν τῷ ϑείῳ σώματι κινουμένη καὶ ὥσπερ κατὰ 
πάροδον ταῦτα κινοῦσα. i E 

6 Τοῦ αὐτοῦ [Patrit. p. 4Lb] 

Ψυχὴ τοίνυν ἐστὶν ἀίδιος νοητικὴ οὐσία vonue 
ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς λόγον, συννοοῦσα δὲ διάνοιαν τῆς | 
ἁρμονίας ἐπισπᾶται. ἀπαλλαγεῖσα δὲ τοῦ φυσικοῦ | 
σώματος αὐτὴ καϑ᾽ αὑτὴν μένει, αὐτὴ ἑαυτῆς οὖσα ἐν τὸ 

[810] τῷ νοητῷ κόσμῳ. ἄρχει δὲ τοῦ ἑαυτῆς λόγου, φέρουσα 
ὁμοίαν κίνησιν ἐν τῷ ἑαυτῆς νοήματι. ὀνόματι ξωὴν 
τῷ εἰς ξωὴν ἐρχομένῳ. τοῦτο γὰρ ἴδιον ψυχῆς τὸ παρ- 
ἔχειν ἑτέροις ὅμοίον τῇ ἰδιότητι αὐτῆς. δύο τοίνυν 
εἰσὶ ξωαὶ καὶ δύο κινήσεις, μία μὲν ἡ κατ᾽ οὐσίαν 19. 
ἑτέρα δὲ ἡ κατὰ φύσιν σώματος. καὶ ἣ μὲν γενικωτέρα | 
ἢ δὲ μερικωτέρα. καὶ ἣ μὲν xav οὐσίαν ἐστὶν αὐτεξ- 
οὔσιος 1j δὲ ἀναγκαστική᾽ πᾶν γὰρ τὸ κινούμενον τῇ 
τοῦ κινοῦντος ἀνάγκῃ ὑποτέτακται. ἡ δὲ κινοῦσα κέ- 
vio TO τῆς vong οὐσίας ἐ ἔρῶτες ὠκεέωται. εἴη γὰρ 20 
ἂν ψυχὴ ἀσώματος ἀμέτοχος, οὐσία τοῦ φυσικοῦ σώ- 
ματος" δὲ γὰρ ἔχει σώμα; οὔτε λόγον ἔχει οὔτε νόη- 
σιν. πᾶν γὰρ σῶμα ἀνόητον" μεταλαβὸν δὲ οὐσίας τὸ 
εἶναι ξῷον ἔμπνουν ἔσχε. καὶ τὸ μὲν πνεῦμα τοῦ σώ- 
ματος, ὃ δὲ λόγος τῆς οὐσίας τοῦ καλοῦ ϑεωρητικός 2 
ἐστι. τὸ δὲ αἰσϑητικὸν πνεῦμα τῶν φαινομένων xgt-. 
τικόν ἐστι. δυήρηται δὲ εἰς τὰς ὀργανικὰς αἰσϑήσειξ, 
καὶ ἔστι τι μέρος αὐτοῦ πνευματικὴ ὅρασις καὶ πνεῦμα. 
ἀκουστικὸν καὶ ὀσφρητικὸν καὶ γευστικὸν καὶ ἁπτι- 
κόν. τοῦτο τὸ πνεῦμα ἀναγόμενον ὑπὸ διανοίας χρέ ki 
νει τὸ αἰσϑητικόν, εἰ δὲ μή, φαντάξεται., μόνον" τοῦ 
γὰρ σώματός ἐστι καὶ δεκτικὸν πάντων. 0 δὲ λόγοξ, 


CAP. 41. s. 5—8. QTEIKA 231 


τῆς οὐσίας ἐστὶ τὸ TR, συνυπάρχει δὲ τῷ λόγῳ 

ἡ τῶν τιμίων γνῶσις. τῷ δὲ πνεύματι ἡ δόξα. τὸ μὲν [812] 

γὰρ ἀπὸ τοῦ περιέχοντος κόσμου τὴν ἐνέργειαν ἔχει. 

ἡ δὲ ἀφ᾽ ξαυτῆς. 

5 Πεφὶ κινήσεως καὶ ἀφϑαρσίας ψυχῆς. 7 

'"4ovGvoréAgg ἀκίνητον τὴν ψυχὴν πάσης κι- 

νήσεως προηγουμένην, τῆς δὲ κατὰ συμβεβηκὸς μετ- 

ἔχειν, καϑάπερ τὰ σχήματα καὶ τὰ πέρατα καὶ καϑά- 

παξ τὰ περὶ τοῖς σώμασιν εἴδη. 

3» Πλάτων ἄφϑαρτον καὶ ἀεικίνητον" λέγει γοῦν 

᾿ ἐν Φαίδωνι [p. 70] “εἰπόντος δὴ τοῦ Σωκράτους ταῦτα, 
ὑπολαβὼν ὁ Κέβης ἔφη ὦ Σώκρατες, τὰ μὲν ἄλλα 
ἔμοιγε δοκεῖ λέγεσϑαι καλῶς, τὰ δὲ περὶ τῆς ψυχῆς 

- πολλὴν ἀπιστίαν παρέχει τοῖς ἀνθρώποις, μὴ ἐπειδὰν 

15 ἀπαλλαγῇ τοῦ σώματος οὐδαμοῦ ἐστίν, ἀλλ᾽ ἐκείνῃ (95) 
τῇ ἡμέρᾳ διαφϑείρεταί τε καὶ ἀπόλλυται 1) ἂν ὁ ἄν- 
ϑρωπος ἀποϑάνῃ, εὐθὺς ἀπαλλαττομένη τοῦ σώματος 
καὶ ἐχβαίνουσα ὥσπερ πνεῦμα ἢ καπνὸς διασκεδα-. 
σϑεῖσα οἴχεται διαπτομένη, καὶ οὐδὲν ἔτι οὐδαμοῦ ἡ. 

2) ἐπεὶ εἴπερ εἴη που αὐτὴ x«9' αὑτὴν συνηϑροισμένη 
x«l ἀπηλλαγμένη τούτων τῶν κακῶν ὧν νῦν σὺ 
διῆλθες, πολλὴ ἂν ἐλπὶς εἴη καὶ καλὴ ὦ Σώκρατες ὡς 
ἀληϑῆ ἐστιν ἃ σὺ λέγεις “ ἀλλὰ τοῦτο δὴ ἴσως οὐκ ὀλέ- 
γης παραμυϑίας δεῖται καὶ πίστεως. ὡς ἔστι τε ἡ 

τ ψυχὴ ἀποθανόντος τοῦ ἀνθρώπου καί τινα δύναμιν 

| ἔχει καὶ φρόνησιν. ἀληϑῆ λέγεις, ἔφη ὁ Σωκράτης, 

ὦ Κέβης᾽ ἀλλὰ τί δὴ ποιῶμεν; ἢ περὶ αὐτῶν τούτων 

βούλει διαμυϑολογῶμεν, εἴτε εἰκὸς οὕτως ἔχειν εἴτε 

μή: ἐγὼ γοῦν, ἔφη ὃ Κέβης. ἡδέως ἂν ἀκούσαιμ᾽ 

“80 ἥντινα δόξαν ἔχεις περὶ αὐτῶν." | m 
. Ἐν ταυτῷ [p- 70] m.s 

NOR μὲν οὖν ἔστι τις λόγος οὗτος οὗ μεμνή- 


| 


239 ΙΘΑΝΝΟΥ ZTOBAIOT Lin. 1 


d ; 
μεϑα, ὡς εἰσὶν ἐνθένδε ἀφικόμεναι ἐκεῖ καὶ πάλιν 
γε δεῦρο ἀφικνοῦνται καὶ γίγνονται ἐκ τῶν τεϑνεώ- 
των. καὶ εἰ τοῦϑ'᾽ οὕτως ἔχει, πάλιν γίγνεσϑαι ἐκ τῶν 
3 , M - » ^ sr € e 
ἀποϑανόντων τοὺς ζῶντας, ἀλλο τι ἢ &iev ἡμῶν αἱ ψυ- 
χαὶ ἐκεῖ; οὐ γὰρ ἄν που πάλιν ἐγίγνοντο μὴ οὐσαι" 
καὶ τοῦτο ἱκανὸν τεχμήριον τοῦ ταῦτ᾽ εἶναι, εἰ τῷ 
^ A] , e 3 , - , 
OVtL φανερὸν γένοιτο, or, οὐδαμοϑεν ἀλλοϑὲν yiyvov- 
e - ^t , - , "Y A! 

ται. οἵ ξῶντες ἡ ἐκ τῶν τεϑνεώτων. sí δὲ μὴ ἔστι 

» » p , , , M s E] 
τοῦτο, ἄλλου ἂν του δέοι λόγου. Πανυ μὲν ovv, ἔφη 

53 

ὁ Κέβης. Μὴ τοίνυν κατ᾽ ἀνθρώπων, ἡ δ᾽ ὅς, σκόπει 

, - , n * 9 A ^ 
μόνον τοῦτος & βουλει i μαϑεῖν., ἀλλὰ καὶ κατὰ 
ξῴων πάντων καὶ φυτῶν, καὶ ξυλλήβδην € ὅσαπερ ἔχει 
γένεσιν, περὶ πάντων ἴδωμεν, ἄρα οὑτωσὶ γίγνεται 
ἅπαντα οὐκ ἄλλοϑεν ἢ ἐκ τῶν ἐναντίων τὰ ἐναντία, 
e κ᾿ » ᾿ - 
ὅσοις τυγχάνει ὃν τοιοῦτόν tL, οἷον τὸ καλὸν τῶ αἰ- 
σχρῷ ἐναντίον που καὶ δύκαιον ἀδίκῳ, καὶ ἄλλα δὴ 
μυρία οὕτως ἔχει. τοῦτο οὖν σκεψώμεϑα, ἄρα ἀνα- 
γκαῖον, ὅσοις ἔστι τι ἐναντίον, μηδαμόϑεν ἄλλοϑεν 

^ - - ’ [jJ 
αὐτὸ γίγνεσθαι ἢ ἐκ τοῦ αὐτῷ ἐναντίου; oiov ὅταν 
μεῖξόν τι γίγνηται, ἀνάγκη που ἐξ ἐλάττονος ovrog 
πρότερον ἔπειτα μεῖξόν τι γίγνεσϑαι: Ναί. Οὐκοῦν 
κἂν ἔλαττον γίγνηται ἐκ μείξονος ὄντος πρότερον ὕστε- 
, p 7 e ' 1 

gov ἔλαττον γενήσεται. “Ἔστιν, ἔφη, ovrog. Καὶ μὴν 
ἐξ ἰσχυροτέρου γε τὸ ἀσϑενέστερον καὶ ἐκ βραδυτέ- 


20 


ρου τὸ ϑᾶττον; Πάνυ γε. Τί δ᾽. ἄν τι χεῖρον γέγνη- 25 


ται, οὐκ ἐξ ἀμείνονος, καὶ ἐὰν δικαιότερον οὐκ ἐξ ἀδὲ- 
κωτέρου; Πῶς γὰρ οὔ; Ἱκανῶς οὖν, ἔφη, ἔχομεν 
τοῦτο, ὅτι πάντα οὕτω γίγνεται ἐξ ἐναντίων τὰ ἐναν- 
τία πράγματα. Πάνυ ys... Τί οὖν, ἔφη, τῷ ξὴν ἔστι τι 
ἐναντίον, ὥσπερ τῷ ἐγρηγορέναι τὸ καϑεύδειν; Πάνυ 
μὲν οὖν, ἔφη. Τί; Τὸ τεϑνάναι, ἔφη. Οὐκοῦν ἐξ ἀλλή- 


λῶν ve γίγνεται ταῦτα εἴπερ ἐναντία ἐστέ, καὶ al γε-᾿ 


CAP. 4]. s. 8. 9. QTXIKA 233 


νέσεις εἰσὶν αὐτοῖν ἀνε deo δυοῖν ὄντων; Πῶς 
γὰρ οὔ; Τὴν μὲν τοίνυν ἑτέραν συξυγίαν ὧν νῦν δὴ 
ἔλεγον ἐγώ σοι, ἔφη, ἐρῶ, ὁ Σωκράτης, καὶ αὐτὴν 
καὶ τὰς γενέσεις Gv δέ μοι τὴν ἑτέραν. “έγω δὲ τὸ 
5 μὲν χκαϑεύδειν, τὸ δὲ ἐγρηγορέναι, καὶ ἐκ τοῦ καϑεύ- 
δεῖν τὸ ἐγρηγορέναι γίγνεσϑαι καὶ ἐκ τοῦ ἐγρηγορέ- 
ναι τὸ χαϑεύδειν, καὶ τὰς γενέσεις αὐτῶν τὴν μὲν 
καταδαρϑάνειν εἶναι τὴν δὲ ἀνεγείρεσϑαι. Ἱκανῶς 
σοι ἔφην. ἢ οὔ; Πάνυ μὲν οὖν. 4έγε δὴ καὶ σύ μοι, 
10 ἔφη. οὕτω περὶ ξωῆς καὶ ϑανάτου. οὐκ ἐναντίον μὲν 
— φὴς τῷ ξῆν τὸ τεϑνάναι εἶναι; Ἔγωγε. Γίψγνεσϑαι 
0i ἐξ ἀλλήλων; Ναί. Ἐξ οὖν τοῦ ξῶντος τί τὸ γι- 
γνόμενον; Τὸ τεϑνηκός, ἔφη; ... ὅτι v0 ξῆν. "Ex τῶν 


CREE 


ὁ γίγνονται; Φαίνεται, ἔφη. Εἰσὶν ἄρα, ἔφη, al ψυ- 
qol ἡμῶν ἐν “Διδου. Ἔοικεν. Οὐκοῦν καὶ τοῖν ys- 
νεσέοιν τοῖν περὶ ταῦτα ἥ γ᾽ ἑτέρα σαφὴς οὖσα τυγχά- 
V&L. τὸ γὰρ ἀποϑνήσκειν σαφὲς δήπου, L ov; Πάνυ 
μὲν ovv, ἔφη. Πώς. οὖν, ἦ δ᾽ ὅς, ποιήσομεν; (οὐκ 

0 ἀνταποδώσομεν) τὴν ἐναντίαν γένεσιν, ἀλλὰ ταύτῃ 
χωλὴ ἔσται ἡ φύσις; ἢ ἀνάγκη ἀποδοῦναι τῷ ἀπο- 
ϑνήσκειν ἐναντίαν γένεσιν; Πάντως που. ἔφη. Τίνα 
ταύτην; Τὸ ἀναβιώσκεσϑαι. Οὐκοῦν, 510. 0g, εἴπερ 

᾿ς ἔστι τὸ ἀναβιώσκεσϑαι, ἐχ τῶν τεϑνεώτων .. . γεγο- 

ΐ 35 vévat οὐδὲν ἧττον ἢ τοὺς τεϑνεῶτας ἐκ τῶν ξώντων. 

: τούτου δὲ ὄντος , ἵκανόν zov ἐδόκει τεχμήριον εἶναι 

ὅτι ἀναγκαῖον τὰς τῶν τεϑνεώτων ψυχὰς εἶναί που, 

ὅϑεν δὴ πάλιν γίγνεσθαι. Δοκεῖ μοι, ἔφη, ὦ Σώ- 

'κρατεὲς, ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἀναγκαῖον οὕτως ἔχειν. 

Ἐν ταυτῷ [p. 78.] 
Ὦρα οὖν τῷ συντεϑέντι τε καὶ συνϑέτῳ ὄντι φύ- 
φρειεροδήκοι τοῦτο πάσχειν, διαιρεϑῆναι ταύτῃ ἧπερ 


(96) 


ki - - 
τεϑνεώτων ἄρα, ὦ Κέβης, τὰ ξῶντά τε xol οἱ £Ovvsg 


234 IGANNOT ZTOBAIOT Lin. 1 


, , à , ^ NM. ' Ἶ , 
“συνετέϑη" εἰ δέ τι τυγχανει Ov ἀσύνϑετον . τούτῳ 
μόνῳ προσήκει μὴ πάσχειν ταῦτα εἴπερ τῷ ἄλλῳ; 
Zoxsi μοι, ἔφη, οὕτως ἔχειν, ὃ. Κέβης. Οὐκοῦν 
ἅπερ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχει, ταῦτα μάλι- 
στα εἰχὸς εἶναι τὰ ἀσύνθετα, τὰ δ᾽ ἄλλοτ᾽ ἄλλως καὶ 5 
μηδέποτε κατὰ ταὐτὰ σύνϑετα; Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτως. 
... Θῶμεν οὖν βούλει, ἔφη. δύο εἴδη τῶν ὄντων, τὸ 
οὐ ς ' M 2». , - 2 M ^ 
μὲν ὁρατὸν τὸ δ᾽ ἀεξιδές. Θῶμεν, ἔφη. Kol vo μὲν 
ἀειδὲς κατὰ ταὐτὰ ἔχον, τὸ δὲ ὁρατὸν μηδέποτε κατὰ 
ταὐτά. Καὶ τοῦτο δή, ἔφη. ϑῶμεν. Φέρε δή, ἡ δ᾽ 
0g, ἄλλο τι ἡμῶν αὐτῶν ἢ τὸ μὲν σῶμά ἐστιν, τὸ δὲ 
, 5 Ωλ " » , 535 e , 
ψυχή; Οὐδὲν αλλο, ἔφη. Ποτέρῳ ovv ομοιότερον 
τῷ εἴδει φαῖμεν ἂν εἶναι καὶ ξυγγενέστερον τὸ σῶμα; 
Παντί ᾽ ἔφη, τοῦτό γε δῆλον ὅτι τῷ ὁρατῷ. Τί δὲ ἡ 
ψυχή. ὁρατὸν ἢ ἀειδές; Οὐχ ὑπ᾽ ἀνθρώπων ye; ἔφη, 
e Σώκρατες. ᾿Αλλὰ μὴν ἡμεῖς ys τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ μὴ 
τῇ τῶν ἀνθρώπων φύσει ἐλέγομεν, ἢ ἄλλῃ τινὶ οἴῃ; 
Ti τῶν ᾿ἀνϑρώπων. Τί οὖν περὶ ψυχῆς λέγομεν: 
ὁρατὸν ἢ ἀόρατον εἶναι; Οὐχ ὁρατόν. ᾿Δειδὲς ἄρα; 
, ς ΄ » ' , , No - 3 E 
Ναί. Ouotóvegov ἄρα ψυχὴ σωματός ἐστι τῷ ἀειδεῖ, 20 
M -€ - € , , 53 , 3 
τὸ δὲ τῷ ὁρατῷ; Πᾶσα ἀνάγχη, ὦ Σώκρατες. Οὐκ- 
» , , , er e "od 
οὖν καὶ τόδε πάλαι ἐλέγομεν, ὅτι ἡ ψυχή, ὅταν μὲν 
τῷ σώματι προσχρῆται εἰς τὸ σκοπεῖν τι ἢ διὰ τοῦ 
€ - Ἃ ' ^ , , ^ » » £N F 
ὁρᾶν ἡ διὰ τοῦ ἀκούειν ἡ OL ἄλλης τινὸς αἰσϑη- 
σεως τοῦτο γάρ ἐστι τὸ διὰ τοῦ σώματος τὸ δι᾽ αἰσϑή- 25. 
σεως σχοπεῖν τι" τότε μὲν ἕλκεται ὑπὸ τοῦ ᾽ σώματος εἰς 
τὰ οὐδέποτε κατὰ ταὐτὰ ἔχοντα, καὶ αὕτη πλανᾶται 
καὶ ταράττεται καὶ ἰλιγγιᾷ ὥσπερ μεϑύουσα, ἅτε 
, , , e ? ὧδ 
τοιούτων “ἐφαπτομένη; Πάνυ γε. Ὅταν δέ ys αὐτὴ — 
καϑ' αὑτὴν σκοπῇ. ἐκεῖσε οἴχεται εἰς τὸ καϑαρόν τε 3 
καὶ ἀεὶ ὃν καὶ ἀϑάνατον καὶ ὡσαύτως ἔχον. καὶ Gvy- 
γενὴς αὐτοῦ οὖσα ἀεὶ μετ᾽ ἐκείνου τε γίγνεται ὅταν 


— 


0 


.»» 


5 


CAP. 41. 5.9. ΦΥΣΙΚΑ 235 


᾿ς περ αὐτὴ xc0^ αὑτὴν γένηται xol ἐξῇ αὐτῇ, καὶ πέ- 
παυταί τὲ τοῦ πλάνου καὶ περὶ ἐκεῖνα ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ 

καὶ ὡσαύτως ἔχει. ἅτε τοιούτων ἐφαπτομένη: καὶ 
τοῦτο αὐτῆς τὸ πάϑημα φρόνησις κέκληται: ; Παντά- 
ὅπασιν, ἔφη, καλῶς καὶ ἀληϑῆ λέγεις, ὦ Σώκρατες. 
Ποτέρῳ οὖν αὖ σοι δοκεῖ τῷ εἴδει, καὶ ἐκ τῶν πρόσϑεν 

καὶ ἐκ τῶν νῦν λεγομένων, ψυχὴ ὁμοιότερον εἶναι καὶ 
Bvypevéavegov ; Πᾶς ἂν y Siror ps δοκεῖ, ἡ δ᾽ Oc, συγ- 
χωσῆσαι, ὦ Σώκρατες, ἐχ ταύτης τῆς μεϑόδου καὶ ὁ 

10 δυσμαϑέστατος, ὅτι ὅλῳ καὶ παντὶ ὁμοιότερόν ἐστι 
ψυχὴ τῷ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχοντι μᾶλλον ἢ τῷ μή. Τί δὲ 

τὸ σῶμα; Τῷ ἑτέρῳ. Ὅρα δὲ καὶ τῇδε" ὅτι ἐπειδὰν 

ἐν τῷ αὐτῷ ὦσι ψυχὴ καὶ σῶμα, τῷ μὲν δουλεύειν 

- «el ἄρχεσϑαι ἡ φύσις προστάττει, τῇ δὲ ἄρχειν καὶ 


: ^s $ 5 
15 δεσπόζειν" xal κατὰ ταῦτα αὖ πότερόν σοι δοκεῖ 


ὅμοιον τῷ ϑείῳ εἶναι, ἢ πότερον τῷ ϑνητῷ; ἢ οὐ δο- 
κεῖ σοι τὸ μὲν ϑεῖον οἷον ἄρχειν τὸ καὶ ἡγεμονεύειν 
πεφυκέναι, τὸ δὲ ϑνητὸν ἄρχεσϑαί τε καὶ δουλεύειν; 
Ἔοικε. Ποτέρῳ οὖν ἡ ψυχὴ ἔοικε; 4ηλαδή, ὦ Σώ- 
s xQureg, ὅτι ἡ μὲν ψυχὴ τῷ ϑείῳ, τὸ δὲ σῶμα τῷ 
ϑινητῷ. Σκόπει δή, ἔφη. ὦ Κέβης. εἰ ἐκ πάντων 
τῶν εἰρημένων τάδε ἡμῖν ξυμβαίνει, τῷ μὲν ϑείῳ καὶ 
ἀϑανάτῳ καὶ νοητῷ καὶ μονοειδεῖ καὶ ἀδιαλύτῳ, ἀεὶ 
ὡσαύτως κατὰ ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ ὁμοιότερον εἶναι 
om ψυχή," τῷ δ᾽ ἀνθρωπίνῳ καὶ ϑνητῷ καὶ ἀνοήτῳ καὶ 
πολυειδεῖ καὶ διαλύτῳ καὶ μηδέποτε κατὰ ταὐτὰ ἔχοντι 
ἑαυτῷ ὁμοιότερον αὖ εἶναι σῶμα. Ἔχομέν τι παρὰ 
ταῦτα λέγειν ἄλλ᾽, ὦ φίλε Κέβης. ὡς οὐχ οὕτως ἔχει: 
Οὐκ ἔχομεν. Τί οὖν, οὕτως ἐχόντων, ἄρ᾽ οὐχὶ σώ- 
80 ματι, μὲν ταχὺ διαλύεσθαι προσήχει, ψυχῇ δὲ αὖ τὸ 
παράπαν ἀδιαλύτῳ. Sive ἢ ῇ ἐγγύς τι τούτου; Πῶς 
γὰρ οὔ; Ἐννοεῖς οὖν, ἔφη, ὅτι ἐπειδὰν ἀποϑάνῃ ὁ 


4: 


(97) 


10 


11 


236 ISGANNOY ZTOBAIOT Lin. x 


» : * e E ᾽ » Ψ à "» ς ἂν 
ἄνϑρωπος, τὸ μὲν ὁρατὸν αὐτοῦ σῶμα καὶ ἐν ὁρατῷ 
€ - 
κείμενον, ὃ δὴ νεκρὸν καλοῦμεν, ὃ προσήκει διαλύε- 
' , ^ ἊΝ 3 3 M , 
σϑαι καὶ διαπίπτειν καὶ διαπνεῖσϑαι. οὐκ εὐϑὺς TOU- 
τῶν οὐδὲν πέπονθεν, ἀλλ᾽ ἐπιεικῶς συχνὸν ἐπιμένει 
* , - 
χρόνον " ἐὰν γάρ τις xal χαριέντως ἔχων τὸ σῶμα τε- 
λευτήσῃ καὶ ἐν τοιαύτῃ ὥρᾳ, καὶ πάνυ μάλα. συμ- 
πεσὸν γὰρ τὸ σῶμα καὶ ταριχευϑέν, ὥσπερ οἱ ἐν Ai- 
γύπτῳ τἀριχευϑέντες, ὀλίγου ὅλον μένει ἀμήχανον 
E] - - 
ὅσον χρόνον ἔνια δὲ μέρη τοῦ σώματος καὶ ἐὰν σαπῇ, 
ὀστᾶ τε καὶ νεῦρα καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα. ὁμοίως ὡς 
, ^ "^ 
ἔπος εἰπεῖν ἀϑανατά ἐστιν. ἢ ov; Ναί. Ἢ δὲ ψυχὴ 
, ν 9 » e 
ἄρα, τὸ ἀειδές, τὸ εἰς τὸν τοιοῦτον τόπον ἕτερον oiyó- 
- ' ME - 
μενον γενναῖον καὶ καϑαροὸν καὶ ἀειδῆ, εἰς “ιδου 
ς 9 » 1 ν 3 ' 4c " , [3 
ως ἀληϑῶς. παρὰ τὸν Mano ci καὶ φρόνιμον 980v , οἷ» 
ἂν ϑεὸς ἐθέλῃ , αὐτίκα xol τῇ ἐμῇ ψυχῇ ἰτέον. αὕτη 
δὲ ἡμῖν ἡ τοιαύτη καὶ οὕτως πεφυκυῖα ἀπαλλαττο- 
μένη τοῦ σώματος εὐθὺς διαπεφύσηται καὶ ἀπόλω- 


Aev, ὥς φασιν οἵ πολλοὶ ἄνϑρωποι; Πολλοῦ γε δεῖ, 


ὦ φίλε Κέβης καὶ Σιμμία. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Κρατύλου [p. 399D.] 
Οἷμαι τοιοῦτόν τι νοεῖν τοὺς τὴν ψυχὴν ὀνομά- 
σαντας, ὡς τοῦτο ἄρα ὅταν παρῇ τῷ σώματι, αἴτιόν 
ἐστι τοῦ fjv αὐτῷ, τὴν τοῦ ἀναπνεῖν δύναμιν παρ- 
, , - um ; , -— z 
ἔχον καὶ ἀναψυχον᾽ octo δὲ ἐκλείποντος τοῦ ἀναψύ- 
χοντος, τὸ σῶμα ἀπόλλυται καὶ τελευτᾷ" ὅϑεν δή μοι 
δοκοῦσιν ψυχὴν αὐτὸ καλέσαι. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαέδρου [p. 245.] 
᾿ϑυχὴ πᾶσα ἀϑάνατος. τὸ γὰρ ἀεικίνητον ἀϑά- 
^ 3. » - e  » , 
v«tOov' τὸ δ᾽ ἄλλο κινοῦν καὶ vx ἄλλου κινουμξνον 
παῦλαν ἔχον ξωῆς παῦλαν ἔχει κινήσεως. μόνον δὴ τὸ 
αὑτὸ κινοῦν, ἅτε οὐκ ἀπολεῖπον ἑαυτό, οὔποτε λήγει 
΄ 3 1 » e : A 
κινούμενον, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις ὁσα κινεῖται, τοῦτο 


ὃ 


25 


30. 


E 
: 
CAP. 41. s. 0—12. QTXIKA 931 


γὰρ πηγὴ καὶ ἀρχὴ κινήσεως. ἀρχὴ δὲ ἀγέννητον ἐξ 
.. ἀρχῆς γὰρ ἀνάγκη πᾶν τὸ γιγνόμενον γίγνεσϑαι, «v- 
᾿ τὴν δὲ μηδ᾽ ἐξ ἑνός. εἰ γὰρ ἔκ του ἀρχὴ γίγνοιτο, οὐκ 
ἂν ἐξ ἀρχῆς γίγνοιτο. ἐπεὶ δὲ ἀγέννητόν ἐστι, καὶ 
5 ἄφϑορον αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη. ἀρχῆς γὰρ δὴ ἀπολομέ- 
νης, οὔτε αὐτή ποτε ἔκ του οὔτε ἄλλο ἐξ ἐκείνης γε- 
νήσεται, εἴπερ ἐξ ἀρχῆς δεῖ τὰ πάντα γίγνεσϑαι. οὕτω 
δὴ κινήσεως μὲν ἀρχὴ τὸ αὐτὸ κινοῦν τοῦτο δ᾽ οὔτε 
ἀπόλλυσϑαι οὔτε γίγνεσϑαι δυνατόν, ἢ πᾶντα τε οὐ- 
10 ρανὸν πᾶσάν τε γένεσιν συμπεσοῦσαν στῆναι καὶ μή- 
ποτε αὖϑις ἔχειν ὅϑεν κινηϑέντα γενήσεται. ἀϑανά- 
του δὲ πεφασμένου τοῦ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ κινουμένου, ψυ- 
χῆς οὐσίαν τε καὶ λόγον τοῦτον αὐτόν τις λέγων οὐκ 
αἰσχυνεῖται. πᾶν γὰρ σῶμα o μὲν ἔξωϑεν τὸ κινεῖ- 
^45 σϑαι, ἄψυχον" ᾧ δὲ ἔνδοϑεν αὐτὸ ἐξ αὑτοῦ. ἔμψυχον, 
ὡς ταύτης οὔσης φύσεως ψυχῆς. εἰ δ᾽ ἔστι τοῦτο οὔ- 
τως. μὴ ἄλλο τι εἶναι τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν ἢ ψυχήν, 
ἐξ ἀνάγκης ἀγέννητον τε καὶ ἀϑάνατον ψυχὴ ἂν εἴη. 
περὶ μὲν οὖν ἀϑανασίας αὐτῆς ἱκανῶς" περὶ δὲ τῆς 
"0 ἐδέας αὐτῆς ὧδε λεκτέον" οἷον μέν ἐστι πάντη πάντως 
ϑείας εἶναι καὶ μακρᾶς διηγήσεως ᾧ δ᾽ ἔοικεν, &v- 
θρωπίνης τὸ καὶ ἐλάττονος. ταύτῃ οὖν λέγομεν. ἐοι- 
κέτω δὲ ξυμφύτῳ δυνάμει ὑποπτέρου ξεύγους TE καὶ 
e ἡνιάχου.. 
ἱ Ἡροδότου ἱστορία β΄ [e. 123) 
— — Πρῶτοι δὲ καὶ τόνδε τὸν λόγον Αἰγύπτιοί εἰσιν οἵ 
εἰπόντες ὡς ἀνθρώπου ψυχὴ ἀϑάνατόν ἐστι" τοῦ δὲ 
ὶ σώματος καταφϑίένοντος εἰς ἄλλο ξῷον αἰεὶ γινόμε- 
vov ἐσδύεται" ἐπὰν δὲ πάντα περιέλϑῃ τὰ χερσαῖα 
ὺ καὶ τὰ ϑαλάσσια καὶ τὰ πετεινὰ αὖϑις ἐς ἀνϑρώ- 
που “σῶμα γενόμενον ἐσδύνειν᾽" τὴν περιήλυσιν δὲ 
αὐτῇ γίνεσϑαι ἐν τρισχιλίοισιν ἔτεσι. τούτῳ τῷ λόγῳ 


12 


(98) 


18 


à 


238 IGANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


εἰσὶν ot Ἑλλήνων ἐχρήσαντο οἱ μὲν πρότερον οἵ δὲ 
ὕστερον. ὶ 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδωνος [p. 91] 
Πότερον ovv, ἔφη, πάντας τοὺς ἔμπροσϑεν 16- 
3 3 , "^ ' Α ' , » M 
yovg ovx ἀποδέχεσθε, ἡ vovg μὲν τοὺς Ó ov; Tovg 
, , , ^ , » »-* 3 2, ^ , 
μέν, ἐφάτην. vovg δ᾽ ov. Tíovv , ἡ δ᾽ ὅς, περὶ ἐκεί- 
IW , 2 o» ' , $ (ἢ 
vov τοῦ λόγου λέγετε, ἐν ᾧ ἔφαμεν τὴν μάϑησιν ἀνά- 
μνησιν εἰναι; καὶ τουτου ovcog ἔχοντος, ἀναγκαίως 
ἔχειν ἄλλο τι πρότερον ἡμῶν εἶναι τὴν ψυχήν. πρὶν 
ἐν τῷ σώματι ἐντεϑῆναι. ᾿Εγὼ μέν, ἔφη ὁ Κέ ὶ 
Q Go ἤναι. Eyo μὲν, ἔφη ὁ Κέβης, καὶ 
τότε ϑαυμαστῶς ἐπείσϑην ὑπ᾽ αὐτοῦ, καὶ νῦν ἐμμένω 
ὡς οὐδενὶ λόγῳ. Καὶ μήν. ἔφη ὁ Σιμμίας, καὶ αὐτὸς 
οὕτως ἔχω, καὶ πάνυ γε ἂν ϑαυμάσαιμε εἴ μοι περί 
ys τούτου ἄλλα ποτὲ ἔτι δόξειεν. Καὶ ὃ Σωκράτης" 


x 


ἊΝ 
e 


"AAA ἀνάγκη σοι. ἔφη. ὦ ξένε Θηβαῖε, ἄλλο δόξαι ἄν 15 


περ μείνῃ ἥδε ἡ οἴησις, τὸ ἁρμονίαν μὲν εἶναι σύνϑε- 
τον πρᾶγμα, ψυχὴν δὲ ἁρμονίαν τινὰ ἐκ τῶν κατὰ τὸ 
σῷμα ἐντεταμένων ξυγκεῖσϑαι. οὐ γάρ που ἀποδέξῃ 
γε σαυτοῦ λέγοντος ὡς πρότερον ἦν ἁρμονία ξυγκει- 
μένη, πρὶν ἐκεῖνο εἶναι ἐξ ὧν ἔδει αὐτὴν συντεϑῆναι. oo 
ἢ ἀποδέξῃ; Οὐδαμῶς, ἔφη, ὦ Σώκρατες. “ἰσϑάνῃ 
οὖν, ἦδ᾽ 0g, ὅτι ταῦτά σοι ξυμβαίνει λέγειν, ὅταν φῇς 
μὲν εἶναι τὴν ψυχὴν πρὶν καὶ εἰς ἀνθρώπου εἶδος καὶ 
σῶμα ἀφικέσθαι, εἶναι δ᾽ αὐτὴν ξυγκειμένην ἐκ τῶν 
οὐδέπω ὄντων; ov γὰρ δὴ ἁρμονία γέ σοι τοιοῦτόν 25. 
ἐστιν ᾧ ἀπεικάξεις" ἀλλὰ πρότερον καὶ ἡ λύρα καὶ αἱ i 
χορδαὶ καὶ οἵ φϑόγγοι ἔτι ἀνάρμοστοι ὄντες γίγνον- à 
ται, τελευταῖον δὲ πάντων ξυνίσταται ἡ ἁρμονία καὶ 
πρῶτον ἀπόλλυται. οὗτος οὖν σοι ὁ λόγος ἐκείνῳ τῷ Li 
λόγῳ πῶς ξυνάσεται: ; Οὐδαμῶς, ἔφη ὁ o Σιμμέας. Καὶ 
μήν, ἦ δ᾽ ὅς, πρέπει γε; εἴπερ τῷ ἄλλῳ λόγῳ, ξυνωδῷ, 
εἶναι καὶ τῷ περὶ ἁρμονίας. Πρέπει γάρ, ἔφη ὁ Σιμ-. 


7. car. 4l. s. 12. 13. DTEXIKA 239 
* 


à ne 
; ἢ 


᾿ς μίας. Οὗτος τοίνυν, ἔφη, σοὶ οὐ ξυνῳδός" ἀλλ᾽ ὅρα 
| πότερον αἱρεῖ τῶν λόγων, τὴν μάϑησιν ἀνάμνησιν 
| δἶναι, ἢ ψυχὴν ἁρμονίαν. Πολὺ μᾶλλον ἐκεῖνον, 
ἔφη, ὦ Σώκρατες. ὅδε μὲν γάρ μοι γέγονεν ἄνευ 

s ἀποδείξεως. μετὰ εἰκότος τινὸς καὶ εὐπρεπείας" ὅϑεν 
καὶ τοῖς πολλοῖς δοκεῖ ἀνθρώποις" ἐγὼ δὲ τοῖς διὰ 
τῶν εἰκότων τὰς ἀποδείξεις ποιουμένοις λόγοις ξύν- 
οἰδα οὖσιν ἀλαζόσι, καὶ ἄν τις αὐτοὺς μὴ φυλάττηται 

εὖ μάλα ἐξαπατῶσι. καὶ ἐν γεωμετρίᾳ καὶ τοῖς ἄλλοις 

40 πᾶσιν. ὁ δὲ περὶ τῆς ἀναμνήσεως καὶ μαϑήσεως λό- 
— γος δι᾽ ὑποδείξεως ἀξίας ἀποδέξασϑαι εἴρηται. ἐρ- 
— ρήϑη γάρ που οὕτως ἡμῶν εἶναι ἡ ψυχή, καὶ πρὶν ἢ 
᾿ εἰς σῶμα ἀφικέσϑαι, οὕτως αὐτῆς ἐστιν ἡ οὐσία ἔχουσα 
à; τὴν ἐπωνυμίαν τὴν τοῦ 0 ἐστιν. ἐγὼ δὲ ταύτην, ὡς 
ἐμαυτὸν πείϑω Ἷ ἱκανῶς τε χαὶ ὀρϑῶς ἀποδέδειγμαι. 
ἀνάγκη οὖν μοι, ὡς ἔοικε, διὰ ταῦτα μήτε ὡς ἐμαυ- 

. τοῦ μήτε ὡς ἄλλου ἀποδέχεσϑαι, λέγοντος ὡς ψνχή 
ἔστιν ἁρμονία. Τί δέ, ἦ δ᾽ ὅς, ὦ Σιμμία, τῇδε; δοκεῖ 
σοι ἁρμονίᾳ ἢ ἄλλῃ τινι συνθέσει προσήκειν ἄλλως 

2) πῶς ἔχειν ἢ ὡς ἂν ἐκεῖνα ἔχῃ ἐξ ὧν ἂν συγκέηται:; 
Οὐδαμῶς. Οὐδὲ “μὴν ποιεῖν τι; ὡς ἐγῷμαι » οὐδέ τι 

— πασχεὶν ἄλλο παρ᾽ ὃ ἂν ἐκεῖνα ἢ ποιῇ ἢ πάσχῃ; Xvv- 
d ἔφη. Οὐκ ἄρα ἡγεῖσϑαί y& προσήκει ἁρμονία τούτων 
| ἐξ ὧν ἃ ἂν συνετεϑῇ, ἀλλ᾽ ἕπεσϑαι. Συνεδόκει. Πολ- 
5 λοῦ ἄρα δεὶ ἐναντία ye ἁρμονία κινηϑῆναι ἂν ἢ φϑέγ- 
ξασϑαι ἤ τι ἄλλο ἐναντιωθῆναι τοῖς αὑτῆς μέρεσι. 
Πολλοῦ μέντοι, ἔφη. Τί δέ; οὐχ οὕτως ἁρμονία πέ- 
φῦυχεν εἶναι ἑκάστη ἁρμονία ὡς ἂν ἁρμοσϑῇ; Οὐ μαν- 
Svo, ἔφη. Ἢ οὐχί, 5 δ᾽ ὅς, ἐὰν μὲν μᾶλλον &guo- 
σϑῇ καὶ ἐπὶ πλέον, εἴπερ ἐνδέχεται τοῦτο γίγνεσϑαι, 
μᾶλλόν τε ἂν ἁρμονία εἴη καὶ πλείων" εἰ δ᾽ ἧττόν τε 
καὶ ἐπὶ ἔλαττον, ἥττων τε καὶ ἐλάττων; Πάνυ γε. 


(98) 


240 ΙΦΘΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ 118.1 


Ἦ οὖν ἐστι τοῦτο περὶ ψυχὴν ὥστε κατὰ τὸ σμικρό- 


τατον μᾶλλον ἑτέραν ἑτέρας ψυχὴν ἐπὶ πλέον καὶ μᾶλ- 
λον ἢ ἐπὶ ἔλαττον καὶ ἧττον αὐτὸ τοῦτ᾽ εἶναι ψυχήν; 
Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἔφη. Φέρε δή, ἔφη, πρὸς zfi0g , λέ- 
γεται ψυχὴ t] μὲν νοῦν τε καὶ ἀρετὴν ἔχειν καὶ εἶναι 5 
ἀγαϑή, | δ᾽ &vor&v τε καὶ μοχϑηρίαν καὶ εἶναι κακή" 
καὶ ταῦτα ἀληϑῶς λέγεται; ᾿Δ4ληϑῶς μέντοι. Τῶν 
οὖν τιϑεμένων ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι τί τις φήσει 
ταῦτα ὄντα εἶναι ἐν ταῖς ψυχαῖς, τήν τε ἀρετὴν καὶ 
τὴν κακίαν; πότερα ἁρμονίαν αὖ vw ἄλλην καὶ τὸ 
ἀναρμοστίαν; καὶ τὴν μὲν ἡρμόσϑαι, τὴν ἀγαϑήν, καὶ 
ἔχειν ἐν αὑτῇ τῇ ἁρμονίᾳ οὔσῃ ἄλλην ἁρμονίαν, τὴν 
δὲ ἀνάρμοστον αὐτήν τε εἶναι καὶ οὐκ ἔχειν ἐν αὑτῇ 
ἄλλην; Οὐκ ἔχω ἔγωγε, φησὶν ὁ Σιμμίας, εἰπεῖν" 
δῆλον δὲ ὅτι τοιαῦτ᾽ ἄττ᾽ ἂν λέγοι ὁ ἐκεῖνο ὑποϑέμε- 15 
vog. "AM πφοωμολόγηται; ἔφη , μηδὲν μᾶλλον μηδ᾽ 
ἧττον ἑτέραν ἑτέρας ψυχὴν ψυχῆς εἶναι. τοῦτο δ᾽ 
ἐστὶ τὸ ὁμολόγημα μηδὲν μᾶλλον μηδ᾽ ἐπὶ πλέον μηδὲ 
ἧττον, μηδ᾽ ἐπὶ ἔλαττον ἑτέραν ἑτέρας ἁρμονίαν &g- 
μονέας εἶναι: ἦ γάρ; Πάνυ γε. Τὴν δέ γε μηδὲν 30 
μᾶλλον μηδὲ ἡ ἧττον ἁρμονίαν οὖσαν, μηδὲ μᾶλλον μηδὲ 
ἧττον ἡρμόσϑαι. ἔστιν οὕτως; Ἔστιν. Ἡ δὲ μήτε 
μᾶλλον μήτε ἧττον ἡρμοσμένη ἐστὶν ὅ τι πλέον ἢ ἔλατ-. 
τον ἁρμονίας μετέχει ἢ τὸ ἴσον; [TO ἴσον. Οὐκοῦν 
ψυχὴ οὐδὲ μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἄλλη ἄλλης αὐτὸ τοῦτο 2 
ψυχή ἐστιν, οὐδὲ δὴ μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἥρμοσται; 
Οὕτω. Τοῦτο δέ γε πεπονϑυῖα οὐδὲν πλέον ἀναρμο- i 
, , ς » , M s E 
στίας οὐδὲ ἁρμονίας (μετέχοι) «v. Οὐ γὰρ ovv. . 
Τοῦτο δ᾽ αὖ πεπονθυῖα, ἄρ᾽ ἄν τι πλέον κακίας ἢ : 
ἀρετῆς μετέχοι € ἑτέρα ἑτέρας, εἴπερ ἡ μὲν κακία ἀναρ- 9 
μοστέα, ἡ δὲ ἀφετὴ ἁρμονία ein. Οὐδὲν πλέον. Μᾶλ- 


Aov δέγέπου, ὦ Σιμμία; κατὰ τὸν ὀρϑὸν λόγον κα- 


᾿ [ 
E 


cap. 41. s. 13. ΦΎΣΙΚΑ s 241 
κίας οὐδεμία ψυχὴ μεϑέξει. εἴπερ ἁρμονία ἐστίν" ἀρ- 

δ ᾿ μονία γὰρ δή που παντελῶς αὐτὸ τοῦτο οὖσα ἁρμονία 
ἀναρμοστίας οὔποτ᾽ ἂν μετάσχοι. Οὐ μέντοι. Οὐδέ 
γε δήπου ψυχὴ οὖσα παντελῶς ψυχὴ κακίας. Πῶς 

s γὰρ ἔκ v& τῶν προειρημένων; 'Ex τούτου ἄρα τοῦ 
λόγου ἡμῖν πᾶσαι ψυχαὶ πάντων ξῴων ὁμοίως ἀγαϑαὶ 
ἔσονται. εἴπερ ὁμοίως ψυχαὶ πεφύκασιν αὐτὸ τοῦτο 
εἶναι ψυχαί. Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη, ὦ Σώκρατες. Ἦ 
καὶ καλῶς δοκεῖ, ἦ δ᾽ ὃς, οὕτω λέγεσϑαι καὶ πάσχειν ἡ 

10 ἂν ταῦτα ὁ λόγος, εἰ ὀρθὴ ἡ ὑπόϑεσις ἦν τὸ ψυχὴν 
ἁρμονίαν εἶναι; Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἔφη. Τί δέ, ἡ δ᾽ 
0g, τῶν ἐν ἀνθρώπῳ πάντων ἔσϑ᾽ 0 τι ἄλλο λέγεις 
ἀρχὴν ἢ ψυχὴν ἄλλως τε καὶ φρόνιμον: Οὐκ ἔγωγε. 

ἢ Πότερον συγχωροῦσαν τοῖς κατὰ τὸ σῶμα παϑήμασιν 
^as 7] καὶ ἐναντιουμένην: ; λέγω δὲ τὸ τοιόνδε, οἷον καύ- 
ματος ἐνόντος καὶ δίψους ἐπὶ τοὐναντίον ἕλκειν, τὸ 
μὴ πίνειν, καὶ πείνης ἐνούσης ἐπὶ τὸ μὴ ἐσθίειν. καὶ 
ἄλλα που μυρία ἐροῦμεν ἐναντιουμένην τὴν ψυχὴν 
τοῖς κατὰ τὸ σῶμα, ἢ οὔ; Πάνυ μὲν οὖν. Οὐκοῦν 

20 αὖ ὡμολογήσαμεν ἐν τοῖς πρόσϑεν μήποτε ταύτην ἀρ- 
μονίαν ys οὖσαν ἐναντία ἄδειν οἷς ἐπιτείνοιτο καὶ 
χαλῷτο καὶ ψάλλοιτο, καὶ ἄλλο ὁτιοῦν πάϑος πάσχοι 
ἐκεῖνα ἐξ ὧν τυγχάνει οὖσα, ἀλλ᾽ ἕπεσϑαι ἐκείνοις 
καὶ οὔποτ᾽ ἂν ἡγεμονεύειν; ᾿Ὡμολογήσαμεν, ἔφη, 
πῶς γὰρ οὔ, Τί οὖν νῦν; Οὐ πᾶν τοὐναντίον φαί- 
νξται ἡμῖν ἐργαξομένη, ἡγεμονεύουσά τε ἐκείνων πᾶν- 
- vOv ἐξ ὧν φησί τις αὐτὴν εἶναι, καὶ ἐναντιουμένη. 
ὀλίγου πάντα διὰ παντὸς τοῦ βίου καὶ δεσπόξουσα 
πάντας τρόπους, τὰ μὲν χαλεπώτερον κολάξουσα καὶ 
uer. ἀλγηδόνων, τά τε κατὰ τὴν γυμναστικὴν καὶ τὴν 
ἐατρικήν, τὰ δὲ πραύτερον,. καὶ τὰ μὲν ἀπειλοῦσα τὰ 
δὲ νουϑετοῦσα, ταῖς ἐπιϑυμίαις καὶ ὀργαῖς καὶ φόβοις 


STOB. ECL. PHYS. 16 


14 


ids 


249 ISANNOT ETOBAIOT 1.18.1 


ὡς ἄλλη οὖσα ἄλλῳ πράγματι διαλεγομένη; οἷόν που 
καὶ Ὅμηρος ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηκεν, οὗ λέγει τὸν 
Ὀδυσσέα 

στῆϑος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύϑῳ, 

τέτλαϑι δὴ κραδέη καὶ κύντερον ἄλλο ποτ᾽ ἔτλης. 5 
ἄρ᾽ οἴει αὐτὸν ταῦτα ποιῆσαι διανοούμενον ὡς &ouo- 
νίας αὐτῆς οὔσης καὶ οἵας ἄγεσϑαι ὑπὸ τῶν τοῦ σώ- 
ματος παϑημάτων, ἀλλ᾽ οὐχ οἵας ἄγειν τε ταύτας καὶ 
δεσπόξειν, καὶ οὔσης αὐτῆς πολὺ ϑειοτέρου τινὸς ἢ 
καϑ' ἁρμονίαν; Νὴ 4ία, e “Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ. 10 
Οὐκ ἄρ᾽. ὦ ἄριστε, ἡμῖν οὐδαμῇ καλῶς ἔχει ψυχὴν 
ἁρμονίαν τινὰ φάναι εἷναι" οὔτε γάρ ἄν, ὡς ἔοικεν, 
Ὁμήρῳ ϑείῳ ποιητῇ ὁμολογοῦμεν, οὔτε αὐτοὶ ἡμῖν 
αὐτοῖς. Ἔχει οὕτως, ἔφη. Εἶεν δή, ἦ δ᾽ 06, ὦ Σώ- 
κρατες, τὰ μὲν guovíag ἡμῖν τῆς Θηβαϊκῆς ἵλεά τὸ 
πῶς; ὡς ἔοικε, μετρίως γέγονε" τί δὲ δὴ τὰ Κάδμου, 
ἔφη, ὦ Κέβης, πῶς ἱλασόμεϑα καὶ τίνι λόγῳ ; Σύ μοι 
δοκεῖς. ἔφη 0 Κέβης, ἐξευρήσειν. 

Ἐν ταῦυτ à [p. 95] 

Ὁ ovv Σωκράτης συχνὸν χρόνον ἐπισχὼν καὶ πρὸς 0 
αὑτόν τι σκεψάμενος, Οὐ φαῦλον πρᾶγμα, ἔφη, ὦ 
Κέβης. ζητεῖς" ὅλως γὰρ δὴ περὶ γενέσεως καὶ φϑο- 
ρᾶς τὴν αἰτίαν διαπραγματεύσασϑαι. ἐγὼ οὖν σοι 
δέξιμι περὶ αὐτῶν ἂν βούλῃ τά γ᾽ ἐμὰ πάϑη᾽ ἔπειτα 
| ἐάν τί σοι χρήσιμον φαίνηται ὧν ἂν λέγω, πρὸς τὴν 30 
πευϑιὼ περὶ ὧν λέγεις χρήσῃ. ᾿4λλὰ μήν, ἔφη ὁ Ké- — 
Bus, βούλομαί γε. ἄκουε τοίνυν ὡς ἐροῦντος. ἐγὼ 
γάρ, ἔφη, ὦ Κέβης. νέος ὧν ϑαυμαστῶς ὡς ἐπεϑύ- 
μησα ταύτης τῆς σοφίας, ἣν δὴ καλοῦσι περὶ φύσεως 
ἱστορίαν" ὑπερήφανον γάρ μοι ἐδόκει εἰδέναι εἶναι, " 
τὰς αἰτίας ἑκάστου. διὰ τέ γίγνεται ἕκαστον καὶ διὰ : 
τί ἀπόλλυται καὶ διὰ τί ἔστε" καὶ πολλάκις ἄνω κάτω 4 


Z 
JE 


T AP. 41. s. 13—15. ΦΥΣΙΚΑ ᾿ 243 


μετέβαλλον, σκοπῶν πρῶτον τὰ τοιάδε, ἀρ᾽ ἐπειδὰν 

. t0 ϑερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν σηπεδόνα τινὰ λάβῃ, ὥς 
τινες ἔλεγον, τότε δὴ τὰ ξῷα συστρέφεται; καὶ πό- 
τερον τὸ αἷμά ἐστιν ᾧ φρονοῦμεν ἢ ὁ ἀὴρ ἢ τὸ πῦρ; 

5 ἢ τούτων μὲν οὐδέν, ὁ δὲ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ τὰς αἰσϑή- 
σξις παρέχων τοῦ ἀκούειν καὶ τοῦ ὁρᾶν καὶ ὀσφραί- 
νεσϑαι, ἐκ τούτων δὲ γέγνοιτο μνήμη καὶ δόξα, ἐκ 
ὃὲ μνήμης καὶ δόξης λαβούσης τὸ ἠρεμεῖν κατὰ ταῦτα 
γίγνεσθαι ἐπιστήμην᾽ καὶ αὖ τούτων τὰς φϑυρὰς 6x0- 

10 πῶν, x«l τὰ περὶ τὸν οὐρανόν τε xal τὴν γῆν mát, 
τελευτῶν οὕτως ἐμαυτῷ ἔδοξα πρὸς ταύτην τὴν σκέ- 
ψιν ἀφυὴς εἶναι, ὡς οὐδὲν χρῆμα. 
Πλάτωνος [Φαιδ. p. 99] 15 
Τὸ γὰρ μὴ διελέσϑαι οἷόν τε εἶναι ὅτι ἄλλο μέν [814] 
τὶ ἐστὶ τὸ αἴτιον τῷ ὄντι, ἄλλο δὲ ἐκεῖνο ἄνευ οὗ τὸ 
αἴτιον οὐκ ἄν ποτ᾽ εἴη αἴτιον, ὃ δή μοι φαίνονται ψη- 
λαφῶντες οἵ πολλοὶ ὥσπερ ἐν σκότει, ἀλλοτρέῳ ὀνό- 
μᾶτι προσχρώμενοι, ὡς αἴτιον αὐτὸ προσαγορεύειν: 
διὸ δὴ καὶ ὃ μέν τις δίνην περιτιϑεὶς τῇ γῇ ὑπὸ τοῦ 
"9 οὐρανοῦ μένειν δὴ ποιεῖ τὴν γῆν, ὃ δὲ ὥσπερ καρ- 
δόπῳ πλατείᾳ βάϑρον τὸν ἀέρα ὑπεῤείδει᾽ τὴν δὲ τοῦ 
ὡς οἷόν vs βέλτιστα αὐτοῦ τεϑῆναι δύναμιν οὕτω 
νῦν κεῖσθαι, ταύτην οὔτε ξητοῦσιν οὔτε τινὰ olov- 
vct δαιμονίαν ἰσχὺν ἔχειν, ἀλλὰ ἡγοῦνται τούτου ἄν 
πότε ᾿ἄτλαντα ἰσχυρότερον καὶ ἀϑανατώτερον καὶ 
 μᾶλλὸν ἅπαντα συνέχοντα ἐξευρεῖν, xal ὡς ἀληϑῶς 
τὸ ἀγαϑὸν καὶ δέον συνιδεῖν καὶ συνδέειν οὐδὲν oi'ov- 
ται. ἐγὼ μὲν οὖν τῆς τοιαύτης αἰτίας ὅπῃ ποτὲ ἔχεις 
μᾶϑητὴς ὁτουοῦν ἥδιστ᾽ ἂν γενοίμην. ἐπειδὴ δὲ ταύ- 
“ἐστερήϑην καὶ οὔτ᾽ αὐτὸς εὑρεῖν οὔτε παρ᾽ ἄλ- 
Aov μαϑεῖν οἷός τε ἐγενόμην, τὸν δεύτερον πλοῦν ἐπὶ 
τὴν τῆς αἰτίας ξήτησιν ἧ πεπραγμάτευμαι, βούλῃ σοι, 
16" 


. 


10 


244 IQANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ . 18.1 
] 


] s; - 
ἔφη, ἐπίδειξιν ποιήσωμαι, ὦ Κέβης; Ὑπερφυῶς μὲν 
3 , e , L4 ni , » ΚΑ 3 ὦ 
ovv, ἔφη: ὡς βούλομαι. Εδοξε τοίνυν. wor, ἡ δ΄, ὅδ, 
μετὰ ταῦτα, ἐπειδὴ ἀπείρηκα τὰ ὄντα σχοπῶν, δεῖν 
2 » GR , e " ᾿ e ^ 
εὐλαβηϑῆήναν 'ἵμη παϑοιμι ὁπὲρ oí vov 240v ἐκλεί- 
ποντὰ ϑεωροῦντες xol σκοπούμενοι πάσχουσι" Ou 
φϑείρονται γάρ που ἔνιοι τὰ ὄμματα, ἐὰν μὴ ἐν ὕδατι 
Qj τινι τοιούτῳ σκοπῶνται τὴν εἰκόνα αὐτοῦ. τοιοῦ- 
τόν τι καὶ ἐγὼ διενοήϑην., καὶ ἔδεισα μὴ παντάπασι 
τὴν ψυχὴν τυφλωϑείην, βλέπων πρὸς τὰ πράγματα 


volg ὄμμασι καὶ. ἑκάστῃ τῶν αἰσϑήσεων ἐπιχειρῶν 10 


ἅπτεσϑαι αὐτῶν. Ἔδοξε δέ μοι χρῆναι εἰς τοὺς λό- 
yovg καταφυγόντα ἐν ἐκείνοις σκοπεῖν τῶν ὄντων 
τὴν ἀλήϑειαν. ἴσως μὲν ovv, ὡς εἰκάξω, τρόπον τινὰ 
οὐχ ἔοικεν. οὐ γὰρ πάνυ συγχωρῶ τὸν εὐλόγοις σκο- 


, ἣν , - Ἃ : ΜΡ, , 
πούμενον τὰ ὄντα ἐν εἰκόσι μᾶλλον σκοπεῖν 1) τὸν ἐν 15 


" E , , 3 ᾿ , e 4€ 
τοῖς ἔργοις. ἀλλ᾽ οὖν δὴ vavr ys ὥρμησα, καὶ vao- 
μ᾿ 
ϑέμενος ἑκάστοτε λόγον ὃν ἂν κρένω ἐρρωμενέστατον 
φ € NY m v 
εἶναι, ἃ μὲν ἂν μοι δοκῇ τούτῳ συμφωνεῖν τέϑημι ὡς 
3 - ΝΜ i] ^ , : 1 ^ € "v , 
ἀληϑῆ οντας καὶ περὶ αἰτίας καὶ περὶ τῶν ἀλλῶν πᾶν- 


τῶν, ἃ δ᾽ ἂν μή, ὡς οὐκ ἀληϑῆ. βούλομαι δέ σοι 0 


σαφέστερον εἰπεῖν ἃ λέγω" οἶμαι γάρ σε νῦν οὐ μαν- 
ϑάνειν. Οὐ μὰ τὸν zi , ἔφη ὁ Κέβης, οὐ σφόδρα. 
Ἐν ταυτῷ [p. 105] 
"Amougivov δή, ἡ δ᾽ ὅς, € &v τι ἐγγένηται σώματι. 


^ » e ? , - E " e 
ξῶν ἔσται; Qu ἂν ψυχή, ἔφη. Οὐκοῦν ἀεὶ τοῦτο ov- 35 


τως ἔχει; Πῶς γὰρ οὐχέ, v] δ᾽ ὅς. Ἡ ψυχὴ ἄρα ὅτι ἂν. 
αὐτὴ κατάσχῃ ἀεὶ ἥκει ἐπ᾽ ἐκεῖνο φέρουσα ξωήν; Ἥκει. 
μέντοι, ἔφη. Πότερον δέ ἐστι ξωῇ ἐναντίον ἢ οὐδέν; 
Ἔστιν. ἔφη. Τί; Θάνατος. Οὐκ οὖν ψυχὴ τὸ évav-. 


σι 


| 


τίον, ᾧ αὐτὴ ἐπιφέρει ἀξί, οὐ μήποτε δέξηται ὡς £x o 


τῶν πρόσϑεν ὡμολόγηται; Καὶ μάλα σφόδρα, ἔφη ὃ, 
Κέβης. Τί οὖν; τὸ μὴ δεχόμενον τὴν τοῦ ἀρτίου, 


ἣν 


Jw 


B Sea. s. 15. 16. ΦΎΣΙΚΑ ^ 245 


ἐδέαν. τί vov δὴ óvouctouev; "Avegriov, ἔφη. Τὸ δὲ 
᾿ δέκαιον μὴ δεχόμενον καὶ ὃ ἂν μουσικὸν μὴ δέχηται; 
"Ἄμουσον, ἔφη, τὸ δὲ ἄδικον. Εἶεν" ὃ δὲ ἂν ϑάνατον 
μὴ δέχηται, τί καλοῦμεν; ᾿άϑάνατον, ἔφη. Οὐκ οὖν 
5 Ψυχὴ οὐ δέχεται ϑάνατον; Οὔ. 'A9dvarov ἄρα ψυχή; 
᾿ϑάνατον. Εἶεν, ἔφη" τοῦτο μὲν δὴ ἀποδεδεῖχϑαι 
φῶμεν, ἢ πῶς δοκεῖ; Καὶ μάλα γε ἱκανῶς, ὦ Σώ- 
κρατες. Τί οὖν, 5 δ᾽ ὅς, ὦ Κέβης; Εἰ τῷ &vagtío 
ἀναγκαῖον ἦν ἀνωλέϑρῳ εἶναι, ἄλλο τι ἢ τὰ τρία ἀνώ- 
1 λεϑρὰ ἂν ἦν; Πῶς γὰρ οὔ; Οὐκοῦν εἰ καὶ τὸ ϑὲρ- 
᾿ς μὸν &veyxatov ἣν ἀνώλεϑρον εἶναι, ὁπότε τις ἐπὶ 
χιόνα ϑερμὸν ἐπάγει, ὑπεξήει ἂν ἡ χιὼν μένουσα ἄτη- 
χτος" οὐ γὰρ ἂν ἀπώλετό γε, οὐδ᾽ αὖ ὑπομένουσα 
ἐδέξατ᾽ ἂν τὴν ϑερμότητα. ᾿Αληϑῆ, ἔφη. λέγεις. Ὡς 
15 δ᾽ αὕτως, οἶμαι, καν p τὸ ψυχρὸν ἀνώλεϑρον. ἦν, 
ὁπότε ἐπὶ τὸ πῦρ ψυχρόν vi ἐπήει, οὔποτ᾽ ἂν ἀπε- (100) 
σβέννυτο οὐδ᾽ ἀπώλλυτο, ἀλλὰ σῶον ἂν ἀπελϑὸν 
ᾧχετο. ᾿ἀνάγκη, ἔφη. [Οὐκ] οὖν καὶ ὧδε, ἔφη, ἀνάγκη 
περὶ τοῦ ἀϑανάτου. εἰ μὲν τὸ ἀϑάνατον καὶ ἀνώλε- 
20 ϑρόν ἐστι, ἀδύνατον ψυχῇ, ὅταν ὁ ϑάνατος ἐπ᾽ αὐτὴν 
iy, ἀπόλλυσϑαι. ᾿ ϑάνατον μὲν γὰρ δὴ ἐκ τῶν προ- 
εἰρημένων οὐ δέξεται, οὐδ᾽ ἔσται τεϑνηκυῖα, ὥσπερ 
“τὰ τρία οὐκ ἔσται ἔφαμεν ἄρτιον, οὐδὲ γοῦν τὸ περιτ- 
. τόν, οὐδὲ δὴ τὸ πῦρ ψυχρόν, οὐδέ ys ἡ ἐν τῷ πυρὶ 
$5 ϑερμότης᾽ ἀλλὰ τίκωλύει, φαίη ἄν τις, ἄρτιον μὲν τὸ 
περιττὸν μὴ γίγνεσθαι ἐπιόντος τοῦ ἀρτίου, ὥσπερ 
ὡμολόγηται, ἀπολλυμένου δ᾽ αὐτοῦ ἀντ᾽ ἐκείνου ἄρ- 
τιον γεγονέναι. τῷ ταῦτα λέγοντι οὐκ ἂν ἔχοιμεν 
διαμάχεσθαι ὅτι οὐκ ἀπόλλυται" τὸ γὰρ ἀνάρτιον 
30 οὐκ ἀνώλεϑρόν ἐστι, ἐπεὶ εἰ τοῦτο ὡμολόγητο ἡμῖν, 
ῥαδίως ἃ ἂν διεμαχόμεϑα ὅτι ἐπελϑόντος τοῦ ἀρτίου 
τὸ περιττὸν καὶ τὼ τρία οἴχεται ἀπιόντα" καὶ περὶ 


246 IQGANNOT ZTOBAIOT Lan. 1 


πυρὸς καὶ ϑερμοῦ καὶ τῶν ἄλλων, οὕτως ἂν διεμαχό- 
us9o ἢ οὔ; Πάνυ μὲν οὖν. Οὐκοῦν καὶ νῦν περὶ τοῦ 
ἀϑανάτου, εἰ μὲν ἡμῖν ὁμολογεῖται καὶ ἀνώλεϑρον 
εἶναι, ψυχὴ ἂν εἴη πρὸς τῷ ἀϑάνατος εἶναι καὶ ἀνώ- 
λεϑρος᾽ εἰ δὲ μή, ἄλλου ἂν δέοι λόγου. ᾿᾽41λλ᾽ οὐδὲν 
δή, ἔφη, τούτου ys ἕνεκα σχολῇ γὰρ ἄν τι ἄλλο φϑο- 
ρὰν μὴ δέχοιτο᾽ εἰ τό γε ἀϑάνατον ἀΐδιον ὃν φϑυρὰν 
δέξεται. Ὁ δέ γε 950g, οἶμαι, ἔφη ὁ Σωκράτης, καὶ 
αὐτὸ τὸ τῆς ζωῆς εἶδος καὶ εἴ τι ἄλλο ἀϑανατόν ἐστὶ, 
παρὰ πάντων ἂν ὁμολογηϑείη μηδέποτε ἀπόλλυσϑαι. τὸ 
Παρὰ πάντων μέντοι νὴ ΖΙ(᾽, ἔφη, ἀνθρώπων τέ γε 
καὶ ἔτι μᾶλλον, ὡς ἐγῶμαι, παρὰ ϑεῶν. ὁπότε δὴ τὸ 
ἀϑάνατον καὶ ἀδιάφϑορόν ἐστιν, ἄλλο τι ἡ ψυχὴ (ἢ) εἰ 
ἀϑάνατος τυγχάνει οὖσα καὶ ἀνώλεϑρος ἂν εἴη. Πολλὴ 
ἀνάγκη. Ἐπιόντος ἄρα ϑανάτου ἐπὶ τὸν ἄνϑρωπον, 15 
τὸ μὲν Ovqvóv, ὡς ἔοικεν, αὐτοῦ ἀποθνήσκει, τὸ δ᾽ 
ἀϑάνατον σῶον καὶ ἀδιάφϑορον οἴχεται ἀπιόν, ὑπεκ- 
χωφῆσαν τῷ ϑανάτῳ. Φαίνεται. Παντὸς μᾶλλον ἄρα, 
ἔφη, ὦ Κέβης " ἔσονται ἡ ημῶν αἵ ψυχαὶ ἐν Διδου. 

17 Ex τῶν Πορφυρίου πρὸς τὰ aoc 20 

ἀφο ou àv. 

Ἡ μὲν ψυχὴ τῆς ἀμερίστου καὶ περὶ τὰ σώματα 
μεριστῆς οὐσίας μέσον τι, 0 δὲ νοῦς ἀμέριστος οὐσία 
μόνον, τὰ δὲ σώματα μεριστὰ μόνον. αἷ δὲ ποιότητες 
καὶ τὰ ἔνυλα εἴδη περὶ τὰ σώματα μεριστά. 25 

18 Ev ταυτῷ 

Ψυχὴ κατα εἴται πρὸς σῶμα τῇ usce τῇ 
πρὸς τὰ πάϑη τὰ ἀπ᾽ αὐτοῦ, καὶ λύεται πάλιν διὰ τῆς 
ἀπ᾽ αὐτοῦ ἀπαϑείας. T |i 

19 Ἐν ταυτῷ NN 
[816] ....H. ψυχὴ ἔχει μὲν πάντων τοὺς λόγους, ἐνεργεῖ δὲ 
κατ᾽ αὐτοὺς ἢ ὑπ᾽ ἄλλου εἰς τὴν προχείρησιν ἐκκα- 


[^] 


r CAP. 4l. s. 16—21. ΦΥΣΙΚΑ 247 


/ λουμένη ἢ ἑαυτὴν εἰς αὐτοὺς ἐπιστρέφουσα εἰς τὸ 

. εἴσω. καὶ ὑπ᾽ ἄλλου uiv ἐκκαλουμένη ὡς πρὸς τὰ ἔξω 
τὰς αἰσϑήσεις ἀποδίδωσιν, εἰς δὲ ἑαυτὴν εἰσιοῦσα - 

πρὸς τὸν νοῦν ἐν ταῖς νοήσεσι γίγνεται, καὶ οὔτε ai- 

5 σϑησις ἔξωϑεν οὔτε νόησις ἄλλη. ἔτι δὲ ὡς τῷ ξῴῳ 
οὐκ ἄνευ πάϑους τῶν αἰσϑητικῶν ὀργάνων cl αἰσϑή- 
σεις. οὕτω καὶ αἵ νοήσεις οὐκ ἄνευ φαντασίας ἵν᾽ (101) 
ἡ τὸ ἀνάλογον ὡς τύπος παρακολούϑημα ξῴου αἱ- 
σϑητικοῦ, οὕτω τὸ φάντασμα ψυχῆς ξῴου ἑπόμενον 

10 ψοήσει. 
Ἐν ταυτῷ 20 
Ἡ ψυχὴ οὐσία ἀμεγέϑης ἄυλος ἄφϑαρτος, ἐν ξωῇ [818] 
παρ᾽ ἑαυτῆς ἐχούσῃ τὸ ξῆν κεχτημένη τὸ εἶναι. 


Ἐν ταυτῷ 21 
X ἤ4λλο τὸ πάσχειν τῶν σωμάτων ἄλλο τῶν ἀσωμά- 


των. τῶν μὲν γὰρ σωμάτων σὺν τροπῇ τὸ πάσχειν, 
τῆς δὲ ψυχῆς αἵ οἰκειώσεις καὶ τὰ πάϑη ἐνέργειαι, 
οὐδὲν ἐοικυῖαι ϑερμάνσεσι, καὶ ψύξεσι σωμάτων. δι᾽ 
ὃ εἴπερ τὸ πάσχειν τῶν σωμάτων ἀεὶ σὺν τροπῇ, 
20 ἀπαϑῆ ῥητέον παντελῶς τὰ ἀσώματα. τὰ μὲν γὰρ ὕλης 
κεχωρισμένα καὶ σωμάτων ἐνεργείαις ἦν τὰ αὐτά. τὰ 
δὲ ὕλῃ πλησιάξοντα καὶ σώμασιν αὐτὰ μὲν ἀπαϑῆ, τὰ 
δὲ ἐφ᾽ ὧν ϑεωρεῖται πάσχει. ὅταν γὰρ τὸ ξῷον αἰσϑά- 
νηται, ἔοικεν ἡ ψυχὴ μὲν ἁρμονίᾳ χωριστῇ ἐξ αὑτῆς 
ἢῦ τὰς χορδὰς κινούσῃ ἡρμοσμένας, τῇ δὲ ἐν ταῖς χορ- 
δαῖς ἁρμονίᾳ ἀχωρίστῳ τὸ σῶμα. τὸ δ᾽ αἴτιον τοῦ [820] 
κινῆσαι τὸ ξῷον διὰ τὸ εἶναι ἔμψυχον ἀνάλογον τῷ 
μουσικῷ διὰ τὸ εἶναι ἐναρμόνιον, τὰ δὲ πληγέντα σώ- 
ματα διὰ πάϑος αἰσϑητικὸν ταῖς ἡρμοσμέναις χορ- 
80 Ómig' x«l γὰρ ἐκεῖ οὐδ᾽ ἡ ἁρμονία πέπονθεν ἡ χω- 
ριστὴ ἀλλ᾽ ἡ χορδή, καὶ κινεῖ μὲν ὁ μουσικὸς κατὰ 
τὴν ἐν αὑτῷ ἁρμονίαν, οὐ μὴν ἐκινήϑη ἂν ἡ χορδὴ 


m 
* 


248 ISANNOT ZTOBAIOT LiB. 1 


μουσικῶς. εἰ καὶ ὁ μουσικὸς ἐβούλετο, μὴ τῆς ἄρμο- 
νίας τοῦτο λεγούσης. 
22 Ἐν ταυτῷ 
Τῆς οὐσίας ἧς ἐν ξωῇ τὸ εἶναι, καὶ ἧς τὰ πάϑη 
ξῷα, ταύτης καὶ ὁ ϑάνατος ἐν ποιᾷ ξωῇ κεῖται, οὐκ 5 
ἐν ξωῆς καϑάπαξ στερήσει, ὅτι μηδὲ τὸ πάϑορ ἦν 000g 
εἰς τὴν παντελῆ ἀξωίαν ἐπ᾽ αὐτῆς. 
28 Ἐν ταυτῷ 
Οὐ διὰ τὸ πλῆϑος τῶν σωμάτων δεῖ νομίζειν 
[822] πλῆϑος τῶν ψυχῶν γενέσϑαι. πρὸ δὲ τῶν σωμάτων 10 
εἶναι καὶ πολλὰς καὶ μίαν, οὔτε τῆς μιᾶς ὅλης κω- 
λυούσης τὰς πολλὰς ἐν ἕ ἑαυτῇ εἶναι οὔτε τῶν πολλῶν 
τὴν μίαν εἰς αὐτὰς μεριξουσῶν. διέστησαν γὰρ οὐκ 
ἀποκοπεῖσαι οὐδὲ ἀποκερματίσασαι εἰς ἑαυτὰς τὴν 
ὅλην, καὶ πάρεισιν ἀλλήλαις οὐ συγκεχυμέναι οὐδὲ τὸ 
σωρὸν ποιοῦσαι τὴν ὅλην. οὔτε γὰρ πέρασίν εἰσι διξδι- 
-λημμέναι οὔτε πάλιν ἀλλήλαις συγκεχυμέναι, ὥσπερ 
οὐδὲ ἐπιστῆμαι συνεχύϑησαν αἷ πολλαὶ ἐν ψυχῇ μιᾷ, 
καὶ πάλιν οὐκ ἔγκεινται ὡς τὰ σώματα τῇ ψυχῇ ἕτε- 
ρουσέως, ἀλλὰ τῆς ψυχῆς ποιαὶ ἦσαν ἐνέργειαι. ἀπει- 30 
ροδύναμος γὰρ ἡ τῆς ψυχῆς φύσις καὶ καϑ' ἕκαστον 
τὸ τυχὸν αὐτῆς ψυχὴ καὶ πᾶσαι μέα καὶ πάλιν ἡ ὕλη 
ἄλλη παρὰ πάσας. ὡς γὰρ τὰ σώματα ἐπ᾽ ἄπειρον 
τεμνόμενα οὐ καταλήγει εἰς ἀσώματα, κατ᾽ ὄγκον λαμ- 


βανόντων τῶν τμημάτων τὴν διαφοράν, οὕτως ψυχὴ 25 


οὖσα ξωτικὸν ἐπ᾽ ἄπειρον κατὰ τὰ εἴδη συνείληπται; 
παραλλαγὰς ἔχουσα εἰδικάς, καὶ ἡ ὅλη σὺν ταὐταιξ 
[824] οὖσα καὶ ἄνευ τούτων. εἰ γὰρ ἐπ᾽ αὐτῆς οἷον TOW; 
ἑτερότης ἦν μενούσης τῆς ταυτύτητος᾽ εἰ δ᾽ ἐπὶ τῶν 
σωμάτων, ἐφ᾽ ὧν ἡ ἑτερότης ἐχράτει μᾶλλον τῆς ταὺυ- 30 
τότητος, οὐδὲν ἐπεισελϑὸν ἀσώματον διέκοψε τὴν ἕνω- 
σιν, μένει δὲ πάντα ἡνωμένα μὲν κατὰ τὴν οὐσίαν: 


L4 


| 
: 


n) 


— cap. 4l. s. 21—24. QYEXIKA 249 


ταῖς δὲ ποιότησι xol τοῖς ἄλλοις εἴδεσι διειλημμένα, 

- Tl χρὴ ὑπονοεῖν ἐπὶ τῆς εἰδικῆς ἀσωμάτου fone, ἐφ᾽ 
ἧς ἡ ταυτότης μᾶλλον κεκράτηκε τῆς ἑτερότητος. καὶ 
οὐδὲν ὑπόκειται ἀλλοῖον παρὰ τὸ εἶδος, ἀφ᾽ ἧς καὶ 

5 τοῖς σώμασιν ἡ ἑνότης, οὐδὲ σῶμα ξυμπεσὸν ἀποκό- 
πτει τὴν ἕνωσιν, καίπερ πρὸς τὰς ἐνεργείας ἐν πολ- 
λοῖς ἐμποδίζον αὐτῇ. δι’ αὐτὴν ἡ ταυτότης πάντα 
ποιεῖ καὶ εὑρίσκει, διὰ τῆς ἐπ᾿ ἄπειρον εἰδικῆς ἔνερ- (102) 
γείας, τοῦ τυχόντος μέρους πάντα δυναμένου, ὅταν 

40 σωμάτων καϑαρεύῃ, ὡς τὸ τυχὸν μέρος τοῦ σπέρμα- 
τὸς τὴν τοῦ παντὸς σπέρματος ἔχει δύναμιν. ὥσπερ 
δὲ χρατηϑὲν ἐν ὕλῃ τὸ σπέρμα καϑ᾽ ἕκαστον ὧν ἠδύ- 
vato λόγων ἐν τοῖς μέρεσι τῆς ὕλης κρατεῖται, καὶ 
πάλιν συναχϑὲν εἰς τὴν τοῦ σπέρματος δύναμιν καϑ' 

1; ἕκαστον τῶν μερῶν ἔχει τὴν πᾶσαν δύναμιν, οὕτω [826] 
καὶ ψυχῆς ἀύλου τὸ ὡς μέρος. ἐπινοούμενον τῆς πάσης 
ψυχῆς ἔχει τὴν δύναμιν. τὸ δὲ πρὸς ὕλην δέψαν xs-: 
κράτηται μὲν x«9' ὃ εἶδος δέψαν ἐπιτηδείως ἔσχε 
προσομιλεῖν ἐνύλῳ. ἔχει δὲ τὴν τῆς ὅλης δύναμιν ἤδη, 

20 x«l ἐντυγχάνει οὔσῃ ἐν ἑαυτῷ, ὅταν ὑπὸ τοῦ ἐνύλου 
ἀποστὰν ἐν ἑαυτῷ γένηται. ἐπεὶ δὲ πρὸς μὲν ὕλην 

— ῥέπον ἴσχει ἀπορίαν ἁπάντων καὶ τῆς οἰκείας δυνά- 
μεῶς κένωσιν, εἰς δὲ τὸν νοῦν ἀναγομένη τὸ πλῆρες 
ἑαυτῆς κατὰ τὴν δύναμιν ἔχειν τῆς πάσης ηὑρίσκετο, 
τὴν μὲν εἰκότως πενίαν τὴν δὲ κόρον οἵ τοῦτο πρῶ- 
0v γνόντες τῆς ψυχῆς τὸ πάϑος ἠνίξαντο. 

Ἐκ τῶν Πορφυρίου περὶ τῶν τῆς ψυ- 24 

χῆς δυνάμεων. 

— Tag τῆς ψυχῆς δυνάμεις ὑπογράψαι πρόκειται 
καὶ πρότερόν ye ἐπεξελϑόντι ἱστορίᾳ τά τὲ παρὰ τοῖς 
παλαιοῖς nel τὰ ὕστερον ἐπικριϑέντα παρὰ τοῖς διδα- 
᾿σκάλοις. ᾿Φρίστων vro δύναμιν τῆς ψυχῆς (828) 


250 IGANNOT ZTOBAIOT Lir. 1 


ϑέμενος ταύτην διαιρεῖ εἰς δύο, τὸ μέν τι μέρος φά- 
Gxov μετά τινος τῶν αἰσϑητηρίων ὡς τὰ πολλὰ κινεῖ- 
σϑαι, 0 αἰσϑητικὸν καλεῖ, ἀρχὴν καὶ πηγὴν ὑπάρχον 
τῶν κατὰ μέρος αἰσϑήσεων, τὸ δὲ ἀεὶ xaO ἑαυτὸ καὶ 
χωρὶς ὀργάνων, ὃ ἐπὶ μὲν τῶν ἀλόγων οὐκ ὠνομά- 
σϑαι (ἢ γὰρ ὅλως οὐκ εἶναι ἐν αὐτοῖς ἢ τελέως ἀσϑε- 
vig καὶ ἀμυδρὸν ἄγαν), ἐν δὲ τοῖς λογικοῖς, ἐν οἷς δὴ 
μάλιστα ἢ μόνοις φαίνεται, νοῦν προσαγορεύεσθαι. 
[830] ἔφη δὲ ἄνευ ὀργάνων τὸν νοῦν ἐνεργεῖν, τὴν δ᾽ ai- 
σϑητικὴν καὶ μετ᾽ ὀργάνου. πῶς οὖν ἡ ἄνευ ὀργάνου 
οὐχ ἡ αὐτὴ ἔσται τῷ νῷ; εἴγε ὑφ᾽ ἕν γένος τὸ τῆς &v- 
τιληπτικῆς τέτακται καὶ τὸ μετ᾽ ὀργάνου ἐνεργοῦν 
μέρος καὶ τὸ ἄνευ ὀργάνου; ἢ ὅτι ἣ μὲν τῆς μορφῆς 
τῶν ὄντων ἀντιλαμβάνεται 1j δὲ τῆς οὐσίας; αἴσϑη- 
σις γὰρ οὐσίας οὐκ ἀντιληπτική; ἀλλὰ μορφῆς καὶ 15 
πλάσεως... ὅτι δὲ ἄνϑρωπος ἢ ἵππος, ἄλλου ἡ ἀντί- 
ληψις. διάφορον ovv τῆς ἀντιλήψεως τὸ κίνημα" a) 
μὲν γὰρ τυπουμένῃ ἔοικεν ἡ τῆς αἰσϑητικῆς καὶ ἔξω 
ἑλκομένῃ ἐπὶ μορφήν, ἣ δὲ ἀφισταμένῃ τυπώσεως. 
οὗ μὲν οὖν διήρουν, καὶ τὸ μὲν ἄνευ φανταθέρβ διυξξ- 50 
οδικὸν ἀπὸ τοῦ νοῦ ἠρτημένον διάνοιάν τε καὶ νοῦν 
προσηγόρευον, τὸ δὲ μετὰ φαντασίας ἢ αἰσϑήσεως τὴν 
[832] διέξοδον ἔχον δοξαστικόν. οἵ δὲ μέαν μὲν τὴν οὐσίαν 
λογικὴν ἐτέϑεντο, διαφόρους δὲ τὰς ἐνεργείας. τοι- — 
αύτης δὲ οὔσης τῆς διαφορᾶς. ὑφ᾽ ἕν τέϑεσϑαι τὰς os 
δυνάμεις μήποτε ἄτοπον ἦν᾽ οὐ γὰρ ἐκ μιᾶς ἥ τε νόη- 
σις οὐσίας ὁρμᾶται καὶ ἡ αἴσϑησις, καὶ ἀντίληψιν εἴ- 
τις λέγει τὴν τοῦ νοῦ ἐνέργειαν ὁμωνύμως ἐρεῖ. καὶ 
δεῖ ἄλλην μὲν ϑέσϑαι τὴν τοῦ νοῦ δύναμιν καὶ ἕτερο- 
γενῆ, ue" ἣν τὴν τῆς διανοίας, πάντας τοὺς ἐφ᾽ ἕχα- 30 
τέρας, ἀλλὰ τὴν μὲν ἀϑρόαν. ἐνέργειαν τὴν δὲ ἐν 
διεξόδῳ᾽ ἄλλην δὲ πάντῃ τὴν αἰσϑητικήν; ἧς τὸ μέν 


en 


"πὸ 
- 


r4 


^ CAP. A1. s. 24. 25. ΦΥΣΙΚΑ : 351 


TL μετὰ προσχρήσεως ὀργάνων τὸ δὲ ἄνευ προσχρή- 
σεως. τοῦ μὲν μετ᾽ ὀργάνων αἰσϑητικοῦ καλουμένου, 
᾿ τοῦ δὲ ἄνευ τούτων φανταστικοῦ, τὸ δέ τι οὐχ ἧττον 
τοῦ αὐτοῦ γένους ὑπερβεβηκὸς δὲ τὸ διεξοδεῦον τὸ. 
5 ἀϑρόον τούτων δοξαστικὸν καλούμενον, ἐπιστάσεως 
οὔσης πότερον τῆς διανοίας εἶδος τὸ τοιοῦτον, ἢ τὸ 
ἄλλο τὸ ὑπερβεβηκὸς μὲν τὸ αἰσϑητικὸν καὶ φαντα- 
στικόν, ὑποβεβηκὸς δὲ τὸ v 
Ἐν ταυτῷ ( ia 3) 
10 Νουμήνιος δὲ τὴν συγκαταϑετικὴν δύναμιν πα- 
ραδεχτικὴν ἐνεργειῶν φήσας εἶναι, σύμπτωμα αὐτῆς [834] 
φησὶν εἶναι τὸ φανταστικόν, oU μὴν ἔργον τε καὶ ἀπο- 
τέλεσμα ἀλλὰ παρακολούϑημα, τῶν ἀπὸ τῆς στοᾶς τὴν 
αἴσϑησιν οὐκ ἐν τῇ φαντασίᾳ ἱστάντων μόνον ἀλλὰ 
45 τὴν οὐσίαν ἀναρτώντων ἀπὸ τῆς συγκαταϑέσεως. αἰ- 
σϑητικὴ γὰρ φαντασία συγκατάϑ εσίς ἐστιν, ἢ αἴσϑη- 
σις τῆς συγκαταϑέσεως xo" ὁρμὴν οὔσης. 4loyylvog 
δὲ μηδὲ εἶναι ὅλως συγκαταϑετικὴν δύναμιν ὑ ὑπονοεῖ. 
κατὰ μέντοι τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς 
20 ἀκαδημείας ἡ αἴσϑησις ἀπὸ τῆς αἰσϑητηρίου φαντα- 
σίας ψιλὴ τέϑεται, καὶ διὰ τοῦτο οὐδὲ καταρχὰς μέτ- 
οχος ἐδιώματος, ὅτε μηδὲ συγκαταϑέσεως μέτοχος. 
— μὰν ἥδε μετὰ συγκαταϑέσεως συγκατακειμένη φαν- 
— vacía δι᾽ αἰσϑητηρίου. 1j αἴσϑησις, οὐ πάντως καὶ 
| ἀρετῆς μέτοχος ἡ αἴσϑησις ἔσται, εἰ μὴ συγκατάϑεσις 
εἴη τῶν ἐφ᾽ ἡμῖν. 
διαπεφώνηται δὲ οὐ τὰ περὶ τούτων μόνον τοῖς 
παλαιοῖς, ἀλλὰ καὶ ἐξ ἀ ἀρχῆς τὰ περὶ τῶν μερῶν τῆς [886] 
ψυχῆς᾽ καὶ ὅλως τί τὸ μέρος καὶ τίς " δύναμις καὶ 
τίνι ταῦτα διενήνοχεν: ; αὐτίκα οἵ μὲν ἀπὸ τῆς στοᾶς 
| ὀκταμερῆ τὴν ψυχὴν ϑέντες, καὶ πέντε μὲν μέρη τὰ 
αἰσϑητικὰ λαβόντες, ἕκτον δὲ τὸ φωνητικόν, καὶ ξβδο- 


259 IGANNOY XTOBAIOT Lb. T 


μον τὸ σπερματικόν, καὶ λοιπὸν τὸ ἡγεμονιχὸν ὡς ἂν 
ἄρχοντος χώραν ἔχειν ὑπετέϑεντο, τὰ δὲ ἄλλα μέρη 
ἐν ὑπηρέτου τάξει ἀπεδίδοσαν, ὥστε τὸ αὐτὸ ἐξ ἄ -— 
χοντος «c ἀρχομένων συνεστάναι. 
παρὰ δὲ Πλάτωνι καὶ ᾿“ριστοτέλει ἐν τοῖς ἦϑι- 5 
κοῖς τριμερὴς ἡ ψυχὴ λέγεται εἶναι, καὶ κεκράτηκε 
τοῦτο παρὰ τοῖς πολλοῖς ἀγνοοῦσιν ὡς ἡ διαίρεσις 
τῆς συστάσεως ἕνεκα τῶν ἀρετῶν παρείληπται" οὐ 
γὰρ ἁπλῶς εἰς σύλληψιν πάντων τῶν μερῶν᾽ τὸ γὰρ 
φανταστικὸν καὶ αἰσϑητικὸν καὶ τὸ νοερὸν καὶ φυσι- τὸ 
κὸν οὐ δήπου ἐν τῇ διαιρέσει ταύτῃ περιληφϑήσεται. 
ἄλλοι δέ. ὧν καὶ Νουμήνιος, οὐ τρία μέρη ψυχῆς 
μιᾶς ἢ δύο ye, τὸ λογικὸν καὶ ἄλογον, ἀλλὰ δύο ψυ- 
χὰς ἔχειν ἡμᾶς οἴονται, ὥσπερ καὶ ἄλλοις τὴν μὲν λο- 
γικὴν τὴν δὲ ἄλογον" ὧν πάλιν o? μὲν ἄμφω ἀϑανά- 15 
τους, οἵ δὲ τὴν λογικὴν ἀϑάνατον, τὴν δὲ ἄλογον οὐ 
κατὰ τὰς ἐνεργείας μόνον ἀφίστασϑαι τῆς ποιᾶς κινή- 
σεως ἀλλὰ καὶ κατ᾽ οὐσίαν διαλύεσϑαι. τοῖς δὲ ἐδό- 
κεὶ δύο ψυχῶν εἰς ταυτὸ συμπλακεισῶν ἀλλήλαιξ 
[838] διπλασίας εἶναι τὰς κινήσεις, ὁμοιουμένων ἀλλήλαις 20 
ἐκ τοῦ ἀπολαύειν ἑχατέραν τῶν τῆς ἑτέρας παϑημά- 
τῶν κατὰ τὴν ἕνωσιν. ῥητέον δὲ ὡς δύναμις μέρους 
διήνεγκεν, ὅτι τὸ μὲν μέρος ἐκβέβηκε κατὰ γένος τὸν — 
χαρακτῆρα τοῦ ἄλλου μέρους, αἵ δὲ δυνάμεις περὶ τὸ 
αὐτὸ στρέφονται γένος. δι᾽ ὃ τὰ μὲν μέρη παρῃτεῦτο ss. 
᾿Δριστοτέλης ἐπὶ τῆς ψυχῆς. τὰς δὲ δυνάμεις οὐκέτι: 
τὸ γὰρ ἑτερομερὲς εὐθὺς ὑποκειμένου παραλλαγὴν 
εἰσάγειν. τὸ δὲ ἑτεροδύναμον καὶ περὶ ἕν ὑποκείμε- 
vov ἐνίστασϑαι. Δογγῖνος δὲ οὐδὲ τὸ ξῷον πολυμὲ- - 
ρὲς εἶναι, ἀλλ᾽ ἀμερές, πολυδύναμον δὲ τὸ vo? Πλά- : 
τῶνος ἐν τοῖς σώμασι πολυμερῆ φάσκοντος τὴν | 
γίγνεσϑαι καϑ' ἑαυτὴν οὖσαν ἀμερῆ. εἰ δὲ οὐ πολυ- 


f CAP. 41. s. 25. QTLXIKA 253 


μερής, οὐ διὰ τοῦτο καὶ μονοδύναμος * ἐνδέχεσθαι γὰρ 
— fv ἀμερὲς δυνάμεις πλείους ἔχειν. διακριτέον οὖν 
᾿ τάχα ἐκ τοῦ πολλοῦ ταράχου ϑέντας ὅρον γνώσεως 
β μερικῆς διαφορᾶς καὶ ἀδιαφορίας. καὶ πάλιν δυνά- 
δ μδῶς πρὸς μέρη καὶ πρὸς ἀλλήλας, ἐπανωτέρω οὐσιῶν, 
εἰ καὶ πλείους ἐν ἑνὶ εἶεν. ἐκ τούτου γὰρ γνώριμον [840] 
ἔσται. εἰ καὶ ἡ ψυχὴ ἐν ξῴῳ οὖσα πολυμερὴς ἢ μόνον 
πολυδύναμος, καὶ πότερον συγχωρητέον τοῖς μίαν μὲν 
ψυχὴν εἰς τὸν ἄνϑρωπον κατακλείουσι, πολυμερῆ δὲ(104) 
τὸ ταύτην ἢ καϑ᾽ αὑτὴν ἢ καὶ ἐν τούτῳ λέγουσι γίγνε- 
σϑαι, ἢ πλειόνων ψυχῶν ἡ σύνοδος. καὶ ἐῴκει ὁ &v- 
ϑρῶπος μάλιστα χορῷ συνάδοντι καὶ κατὰ τοῦτο 
ἔχοντι τὸ ἕν κατὰ τὴν τῶν συμπληρούντων τὸ ὅλον 
συμφωνίαν, ἢ ἑνὸς ἦν κατ᾽ οὐσίαν τὸ διάφορον πλῆ- 
15 ὃος. ῥητέον οὖν ὡς δύναμις καὶ μέρος καὶ κατασκευὴ 
ἐπὶ τῆς ψυχῆς ταύτῃ διενήνοχε᾽ μέρος μὲν γάρ ἐστιν 
ὃ καὶ τῷ ὑποκειμένῳ καὶ τῷ εἴδει καὶ ταῖς ἐνεργείαις 
ἄλλου μέρους διαφέρει" κατασκευὴ δὲ ἡ πρὸς ὃ πέ- 
qvax& τῶν μερῶν οἰκεία ἐπιτηδειότης " δύναμις δὲ τῆς 
0 κατασκευῆς ἕξις ἀφ᾽ ἧς ἐνεργεῖν δύναται, καϑ᾽ ὃ 
κατεσκεύασται ἕκαστον. ἔνιοι δὲ τὴν αὐτὴν ἔφασαν 
εἶναι κατασκευήν τε καὶ δύναμιν. διαφέρει δὲ μέρους 
δύναμις" αἱ γὰρ δυνάμεις ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ xal ἑνὸς 
ὑποκχειμένου ὅλου πλείους ϑεωροῦνται. οὐκ ἐν ἄλλῳ 
καὶ [ἐν] ἄλλῳ περατούμεναι τῷ ποσῶ τῆς ὑποκειμένης 
οὐσίας. τὰ δὲ μέρη ἀπολαμβάνει ἑαυτοῖς ποσὸν τι τῆς 
οὐσίας καὶ περιγράφει ἀλλοῖόν τι μόριον αὐτῆς. αὐ- 
τίκα τοῦ μήλου αἱ μὲν δυνάμεις πᾶσαι ἐν ἕνί. τὰ δὲ 
μέρη ἄλλα ἀλλαχοῦ κεχώρισται" ἐφάπτεται γὰρ ἡ μὲν [842] 
τοῦ μέρους ἔννοια ποσοῦ, ὡς πρὸς τὴν τοῦ ὅλου κατα- 
σκευὴν ὁλικωτέραν ποσότητα ἀπολαμβάνοντος" ἡ δὲ 
τῆς δυνάμεως τοῦ ὅλου τὴν ἐπίνοιαν ἀπείληφε. διό- 


La 
1 
1 


254 IGANNOT ZTOBAIOT Lis. : 


περ ἀμερεῖς μὲν «t δυνάμεις καὶ δι᾿ ὅλον κεχῶρη- 
κυῖαι, τὰ δὲ μέρη ἠλλοίωται μερισμοῦ" ἔχοντα ἀντὶ 
040v ποσότητα. πῶς οὖν ἀμερὴῤ ἡ ψυχὴ καὶ πάλιν 
τριμερής; ot μὲν οὖν τὰ. "ép τῆς ψυχῆς κατὰ τὸ πὸ- 
σὸν ἀκούσαντες εἰκότως ἀποροῦσι πῶς καὶ autre καὶ 5 
τριμερής, καὶ λύουσι φάσκοντες κατὰ μὲν ἴδιον λόγον 
καὶ καϑ᾽ ἑαυτὴν εἶναι ἀμερῆ. τριμερῆ δὲ καϑ'᾽ 000v 
ἐν σώματι γενομένη μεριστῷ ὄντι ἄλλο καὶ ἄλλο u£oog 
“ἐπέχει τοῦ σώματος εἰς τὰς διαφόρους αὐτῆς ἕνερ- 
γείας. οὐ γὰρ δὴ αὕτη κεφαλὴν ἔχει καὶ ϑώρακα καὶ τὸ 
τρίτον ἧπαρ, ἀλλ᾽ αἱ διὰ τούτων διάφοροι ἐνέργειαι 
διὰ μερισμῶν καὶ μερῶν γιγνόμεναι διαφόρων τοῦ 
σώματος ἀπ᾽ ἐκείνων αὐτῇ τῶν μερῶν μερισμὸν ἐπ- 
ανέϑησαν. Νικόλαος δὲ οὐκ ἠξίου τὰ μέρη τῆς ψυχῆς 
κατὰ τὸ ποσὸν λαμβάνειν, ἀλλὰ μᾶλλον κατὰ τὸ ποιόν, 15 
ὥσπερ καὶ τέχνης καὶ φιλοσοφίαφ᾽ ἐπὶ μὲν γὰρ τοῦ 
ποσοῦ τὸ ὅλον ἐκ τῶν μερῶν συμπληροῦται,, καὶ γέ- 
[844] γνεται ὡς κατὰ τὴν πρὸς ἕτερον ἀντεξέτασιν πλέον ἢ 
ἔλαττον ἢ μικρότερον ἢ μεῖξον, προστιϑεμένου μέρουξ 
ἢ ἀφαιρουμένου. ψυχῆς δὲ οὐχ ovrog λέγομεν slvat » 
μέρη" οὐ γὰρ δὴ τὸ ποσὸν αὐτῆς ὑπὸ τούτων συμ- 
πληροῦται, οὔτε γὰρ μέγεϑός ἐστιν οὔτε τι ἔχει πλῆ- 
ϑος ἀλλ᾽ ὡς τέχνης μέρη. διαφέρει δὲ καὶ τούτων᾽ 
τέχνη μὲν γὰρ ἀπόν τι μέρος οὐκ ἂν εἴη ὁλόκληρος 
οὐδὲ τελεία; ψυχὴ δὲ πᾶσα τελεία ἐστέ, καί τοι πᾶν 25 
ξῷον οὐ κομισάμενον τὸ κατὰ φύσιν τέλος ἀτελές 
ἐστιν. ἀκούει τοίνυν Νικόλαος τὰ μέρη τῆς ψυχῆς ὡς 
δυνάμεις. τοῦ. ἔχοντος" τὸ γὰρ ξῷον καὶ ὅλως τὸ ἔμ- 
ψυχον τῷ ψυχὴν ἔχειν πολλὰ δύναται, otov ξῆν ei-- 
σϑάνεσϑαι κινεῖσϑαι νοεῖν ὀρέγεσϑαι; ὧν πάντων αἷ- 
τία καὶ ἀρχὴ ἡ ψυχή. ταύτας οὖν τὰς δυνἄμεις; ἐἀφ᾽ ᾿ ἐν 
ὧν ἌΝ τὸ ἔμψυχον ταῦτα δρᾶν ἢ ἢ πάσχειν, μέρη 


- caP. 41. s. 25—27. QTEXIKA 255 


τῆς ψυχῆς τέϑενται ὡς εἴρηται. οὐδὲν γὰρ κωλύει αὐ- 
τῆς ἀμεροῦς οὔσης μεριστῶς δέχεσϑαι τὰς ἀπ᾽ αὐτῆς 
τῶν ἐνεργειῶν ἐνδόσεις. μεριστὸν οὖν τὸ ξῷον, εἰς 
τὴν ἐπίνοιαν αὐτοῦ καὶ τοῦ σώματος παραλαμβανο- 

5 μένου, ἀφ᾽ οὗ at ξωτικαὶ ἐνέργειαι κατὰ ψυχῆς ἔνδο- 
σιν δεχόμεναι τὴν εἰς μέρη τῶν διαφόρων ἐνεργειῶν 
κατὰ τάξιν καὶ τῇ ψυχῇ τὰ μέρη ἔχειν προσανέϑησαν. 
καὶ μήποτε διττῶς ἐπινοουμένης τῆς ψυχῆς καὶ ἐχού- [846] 
σης τὴν ἑωὴν τήν τὲ καϑ' αὑτὴν καὶ τὴν κατὰ σχέσιν, (105) 

40 ἐν τῇ κατὰ σχέσιν ξωῇ ὑφίσταται τὰ μέρη. ὡς γὰρ 

πυρῷ σπαρέντι ἐν τῇ πρὸς τὴν γένεσιν σχέσει vgí- 

σταται τὰ μέρη, τοῦ στάχυος ὅλου οὐκ ὄντος μεριστοῦ, 

ἐν δὲ μεριστῷ ϑεωρούμενα, ἀφ᾽ οὗ πάλιν ἐπάνεισιν 

εἰς τὸ ἀμέριστον, οὕτω καὶ ψυχῇ ἀμερίστῳ οὔσῃ ἐν τῇ 

15 σπορᾷ παρυφίσταται τὰ μέρη. 

Ἐνταυτ à 26 
᾿ΕἘπιβαλλόμενον £go ἂν εἴη ἐπισκέψασϑαι πρὸς τὸ 
γνῶναι τίνες διὰ τὴν ψυχὴν ξῷα προβέβληνται ὡς δι᾽ 
αὐτήν, καὶ víveg διὰ τὴν μετ᾽ αὐτήν, καὶ τένες διὰ τὸ 

30 ξῷον. οὕτως γὰρ καὶ αἵ ὑποστάσεις πρόδηλοι, καὶ τί- 

vég ab ἀνάγκαι εἰς τὴν xa9' αὑτὴν ἐπάνοδον ἔσονται 
τῶν ἐν μέρεσι τοῦ σώματος μέρη ψυχῆς κατακλει- 
όντων. 

᾿ρέσα πυϑαγορείου 4evxavoo i» TOU 27 
περὶ ἀνθρώπω φύσιος. 

Φύσις ἀνθρώπω κανών μοι δοκέει νόμω τὲ καὶ 
δίκας ἦμεν καὶ οἴκω τε καὶ πόλιος. ἴχνια γὰρ ἐν αὑτῷ [848] 
στιβαξόμενος εὕροιτό κα τις xal μαστευόμενος. νόμος 
᾿ γὰρ ἐν αὑτῷ καὶ δίκα, ἃ τᾶς ψυχᾶς ἐστι διακόσμασις. 

ω τριχϑαδία γὰρ ὑπάρχοισα ἐπὶ τριχϑαδίοις ἔργοις συν- 

 ἕστακε. γνώμαν καὶ φφόνασιν ἐργαξόμενος ὁ νόος, 

᾿ἀλκὰν καὶ δύναμιν & ϑύμωσις, καὶ ἔρωτα καὶ qu- 


; 
| 


jf " 


2560 IGANNOT ZTOBAIOT Lin. 1 


λοφροσύναν a ἐπιϑυμία.. καὶ οὕτὼ συντέτακται ταῦτα 
[860] ποτ᾽ ἄλλαλα πάντα, ὥστε αὐτᾶς τὸ μὲν κράτιστον 
ἁγέεσϑαι, τὸ δὲ χεῖρον ἄρχεσϑαι, τὸ δὲ μέσον μέσαν 
ἐπέχεν τάξιν καὶ ἄρχεν καὶ ἄρχεσϑαι. ταῦτα δ᾽ οὕτως 
ἐμάσατο κατὰ λόγον 0 ϑεὸς ἐν τᾷ ἐκτυπώῶσι καὶ ἐξερ- s 
γασίᾳ τῶ ἀνϑρωπίνω σκάνεος, ὅτι μόνον ἄνϑρωπον 
ἐνοάσατο νόμω τε καὶ δίκας ἐπιδέκτορα γενέσϑαι, καὶ 
οὐδὲν ἄλλο τῶν ϑνατῶν ξῴων. οὔτε γὰρ ἐξ ἑνὸς σύ- 
σταμα κοινωνίας γένοιτό κα, οὔτε μὰν ἐκ πλειόνων, 
ὁμοίων δὲ τούτων" ἀνάγκα γάρ; ἐπεὶ τὰ πράγματα 10 
διαφέροντά ἔντι, καὶ τὰς ἐν ἁμῖν μοίρας. τᾶς ψυχᾶς 
διαφόρω fiev, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶ σώματος ὁράσιος καὶ 
ἅψιος καὶ xod καὶ “γεύσιος καὶ ὀσφράσιος, οὐ γὰρ 
πάντα ποτὶ πάντα τὰν αὐτὰν ἔχει συναρμογάν᾽" οὔτε 
μὰν ἐκ πλειόνων μὲν καὶ ἀνομοίων, τῶν τυχόντων 15 
μάντοιγε, ἀλλὰ τῶν ποττὰν τῶ ὅλω συστάματος ἐκ- 
πλάρωσιν καὶ σύνταξιν καὶ συναρμογὰν τυχόντων. οὐ 
μόνον δὲ ἐκ πλειόνων καὶ ἀνομοίων καὶ τῶν ἐς τὸ 
ὅλον καὶ τέλεον τυχόντων, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τούτων 
οὐκ δἰκαίων καὶ ὡς ἔτυχε συνταχϑέντων, ἀλλὰ μετά 20 
[862] τόνος νόμω καὶ ἔμφρονος ἐπιστασίας. αἴ τε γὰρ τὰν 
ἴσαν ἐφέρετο μοῖραν καὶ δυνάμιος καὶ τιμᾶς ἀνόμοια 
ἐόντα καὶ τὰ μὲν χερείονα τὰ δὲ κάρρονα τὰ δὲ μέσα, 
οὔ κα ἐδύνατο ἃ κατὰ ψυχὰν τῶν μερέων κοινωνία 
συνομασϑῆμεν᾽ αἴ τε τὰν ἀνίσαν, μὴ τὰν κάρρονα δὲ 25 
τὰ μείξονα μοῖραν ἐφέρετο ἀλλὰ τὰν χερείονα, πολλά 
κα ἀφροσύνα καὶ ἀταξία περὶ τὰν ψυχὰν ὑπᾶρχεν᾽" eb 
τε τὰν κάρρονα μὲν τὰ μείξονα, τὰν χερείονα, δὲ τὰ 
μείονα, μὴ ποτὶ λόγον δὲ ἕκαστον τούτων, οὔ κα ἐδύ-. 
vato. ὁμόνοια καὶ φιλία καὶ δικαιότας ἦ ἥμεν περὶ τὰν 3 
ψυχάν, ἐπεὶ ὧν ἕκαστον ἕν ποτὶ λόγον συντέτακται, 
τὸν ἁρμόξοντα; τὸ τοιοῦτον φαμὶ ἐγὼ δικαιότατα, 


- eap.41.5.27.28. ^ ΦΥΣΙΚΑ 257 


ἦμεν. καὶ μὰν ὁμόνοιά τις καὶ ὁμοφροσύνα ὀπαδεῖ τῷ (854) 
τοιαύτᾳ διατάξι. τὸ δὲ τοιοῦτον δικαίως κα λέγοιτο 
| εὐνομία ἦμεν τᾶς ψυχᾶς, ἅτις ἐκ τῶ ἄρχεν μὲν τὸ κάρ- 
.' gov ἄρχεσϑαι δὲ τὸ χέρειον κράτος ἐπιφέροιτο τᾶς 
5 ἀρετᾶς. καὶ φιλία δὲ καὶ ἔρως καὶ φιλοφροσύνα σύμ- 
φυλος καὶ συγγενὴς ἐκ τούτων ἐξεβλάστασε τῶν με- 
ρέων. συμπείϑει μὲν γὰρ ὃ νύος ὁραυγούμενος, ἔρα- 
ται δὲ à ἐπιϑυμία, ἃ δὲ ϑύμωσις ἐμπιπλαμένα μένεος 
ἔχϑρᾳ ξέοισα φίλα γίνεται τᾷ ἐπιϑυμίᾳ. ἁρμόξας γὰρ(ιο0) 
10 ὃ νόος τὸ ἁδὺ τῷ λυπηρῷ συγκαταχρεόμενος, καὶ τὸ 
- σύντονον καὶ σφοδρὸν τῷ κούφῳ μέρει τᾶς ψυχᾶς καὶ 
 διαχυτικῷ, ἕχαστόν τε ἑκάστω πράγματος τὰν σύμ- 
1 φυλον καὶ συγγενέα προμάϑειαν διαμεμέρισται, ὁ μὲν 
νόος ὁραυγούμενος καὶ στιβαζόμενος τὰ πράγματα, ἃ [866] 
, δὲ ϑύμωσις ὁρμὰν καὶ ἀλκὰν ποτιφερομένα τοῖς ὁραυ- 
γαϑεῖσιν, ἃ δὲ ἐπίϑυμία φιλοστοργίᾳ συγγενὴς ἐᾶσα 
ἐφαρμόσδει τῷ νόῳ ἴδιον περιποιουμένα τὸ ἁδὺ καὶ τὸ 
σύννοον ἀποδιδοῖσα τῷ συννόῳ μέρει τὰς ψυχᾶς. ὧν- 
πδρ ἕκατι δοκέει μοι καὶ ὁ βίος ὁ xav ἀνθρώπων 
η0 ἄριστος ἦμεν, ὅκκα τὸ ἁδὺ τῷ σπουδαίῳ συγκατα- 
κραϑῇ καὶ ἁ ἁδονὰ τᾷ ἀρετᾷ. ποϑαρμόξασϑαι δ᾽ αὐτὰ 
| ὁ νόος δύναται παιδεύσιος καὶ ἀρετᾶς ἐπήρατος γε- 
E νόμενος. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαέου [p. 34] 28 
Τὴν δὲ δὴ ψυχὴν οὐχ ὡς νῦν ὑστέραν ἐπιχειροῦ- 
μὲν λέγειν, οὕτως ἐμηχανήσατο καὶ ὁ ϑεὸς νεωτέραν" 
οὐ γὰρ ἂν ἄρχεσϑαι 0 ϑεὸς πρεσβύτερον ἀπὸ νεωτέ: 
ρου συνέρξας εἴασεν" ἀλλά πως ἡμεῖς πολὺ μετέχον- 
v6ég τοῦ προστυχόντος vs καὶ εἰκῇ ταύτῃ πῃ καὶ λέγο- 
μεν, ὃ δὲ καὶ γενέσει καὶ ἀρετῇ [προτέραν] καὶ πρὲ-᾿ 
σβυτέραν ψυχὴν σώματος ὡς δεσπότιν καὶ ἄρξουσαν 
᾿ἀρξομένου συνεστήσατο ἐκ τῶνδέ τὸ καὶ τοιῶδε τρόπῳ" 


1:08. NOL, PHYS. 17 


208 ΤΩΑΝΝΟΥ ZTOBAIOT Ὶ Lin. I 


τῆς ἀμερίστου καὶ ἀεὶ κατὰ ταυτὰ ἐχούσης οὐσίας 
καὶ τῆς αὖ περὶ τὰ σώματα γιγνομένης μεριστῆς τρί- 
τον ἐξ ἀμφοῖν ἐν μέσῳ συνεκεράσατο οὐσίας εἶδος, 
τῆς τε ταυτοῦ φύσεως αὖ πέρι καὶ τῆς τοῦ ἑτέρου, καὶ c 
κατὰ ταυτὰ ξυνέστησεν ἐν μέσῳ τοῦ τε ἀμεροῦς αὐ- 5 
τῶν καὶ τοῦ κατὰ τὰ σώματα μεριστοῦ. καὶ τρία λα- 
βὼν αὐτὰ ὄντα συνεκεράσατο εἰς μίαν πάντα ἰδέαν, 
τὴν ϑατέρου φύσιν δύσμικτον οὖσαν εἰς ταυτὸν ξυν- 
αρμόττων βίᾳ. μιγνὺς δὲ μετὰ τῆς οὐσίας καὶ ἔκ 
τριῶν ποιησάμενος ἕν, πάλιν ὅλον τοῦτο μοέρας ὅσας 10 
προσῆκε διένειμεν, ἕκάστην δὲ ἔκ ve ταυτοῦ καὶ ϑα- 
τέρου καὶ τῆς οὐσίας μεμιγμένην. — [ρ. 37] καὶ τὸ 
μὲν δὴ σῶμα ὁρατὸν οὐρανοῦ γέγονεν, αὐτὴ δὲ ἀό- 
ρατὸς μὲν λογισμοῦ δὲ μετέχουσα καὶ ἁρμονίας ψυχὴ 
τῶν νοητῶν ἀεί τε OvrQv, ὑπὸ τοῦ ἀρίστου ἀρέστη 15 
γενομένη τῶν γεννηϑέντων. ἅτε οὖν ἐκ τῆς ταυτοῦ 
καὶ τῆς ϑατέρου φύσεως ἔκ τε οὐσίας τριῶν τούτων 
συγκραϑεῖσα μοιρῶν, καὶ ἀνάλογον μερισϑεῖσα καὶ 
ξυνδεϑεῖσα, αὐτή vs ἀνακυκλουμένη πρὸς ἑαυτήν, 
ὅταν οὐσίαν σκεδαστὴν ἔχοντός τινος ἐφάπτηται, καὶ 20 
ὅταν ἀμέριστον, λέγῃ διὰ πάσης ἑαυτῆς κινουμένη, 
ὅτῳ τ᾽ ἄν τι ταυτὸν ἢ καὶ ὅτου ἂν ἕτερον, πρὸς ὅτι 
τὲ μάλιστα καὶ ὅπῃ καὶ ὅπως καὶ ὁπότε ξυμβαίνει 
κατὰ τὰ γιγνόμενά τε πρὸς ἕκαστον ἕκαστά vs εἶναι 
καὶ πάσχειν καὶ πρὸς τὰ κατὰ ταυτὰ ἔχοντα ἀεί. λό- 5 
γος δὲ ὁ κατὰ ταυτὸν ἀληϑὴς γιγνόμενος περέτε 9ά- 
τερον ὃν καὶ περὶ τὸ ταυτόν, ἐν τῷ κινουμένῳ ὑφ᾽ 
αὑτοῦ φερόμενος ἄνευ φϑόγγου καὶ ἠχῆς, ὅταν μὲν 
περὶ τὸ αἰσϑητὸν γίγνηται καὶ ὁ τοῦ ϑατέρου κύκλος 
ὀρϑὸς ὧν εἰς πᾶσαν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν διαγγείλῃ, 
δόξαι καὶ πίστεις γίγνονται βέβαιοι καὶ ἀληθεῖς" ὅταν 
δὲ αὖ περὶ τὸ λογικὸν 1), καὶ ὃ τοῦ ταυτοῦ κύκλος εὔ- 


cA». 41. s. 28---80, QTXIKA 259 


τροχος ὧν αὐτὰ μηνύσῃ, νοῦς ἐπιστήμη τε ἐξ ἀνάγκης 
ἀποτελεῖται. τούτω δὲ ἐν ᾧ τῶν ὄντων ἐγγίγνεσϑον, 
ἄν ποτέ τις αὐτὸ ἄλλο πλὴν ψυχὴν εἴπῃ, πᾶν μᾶλλον 
ἢ τἀληϑὲς ἐρεῖ. 

δ Πλάτωνος πολιτείας v [p. 610] 

Οὐκοῦν, ὁπότε μηδ᾽ ὑφ᾽ ἑνὸς ἀπόλλυται κακοῦ 
μήτε οἰκείου μήτε ἀλλοτρίου, δῆλον ὅτι ἀνάγκη αὐτὸ 
ἀεὶ ὃν εἷναι" εἰ δ᾽ ἀεὶ Ov , ἀϑάνατον. ᾿Ανάγκη, ἔφη. 
Τοῦτο μὲν τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγώ, οὕτως ἐχέτω. εἰ δ᾽ 
10 ἔχει, ἐννοεῖς ὅτι ἀεὶ ἂν εἶεν αἱ αὐταί. οὔτε γὰρ ἄν 

που ἐλάττους γένοιντο μηδεμιᾶς ἀπολλυμένης. οὔτε 

αὖ πλείους. εἰ γὰρ ὁτιοῦν τῶν ἀϑανάτων πλέον γί- 
γνοιτο, οἶσϑ᾽ ὅτι ἐκ τοῦ ϑνητοῦ ἂν γίγνοιτο, καὶ 

᾿ς πᾶντα ἂν εἴη τελευτῶντα ἀϑάνατα. ᾿᾿ληϑῆ λέγεις. 
15 4M qv) ἐγώ, μήτε τοῦτο οἰόμεϑα, ὁ γὰρ λόγος 
οὐχ ἐάσει, μήτε γε αὖ τῇ ἀληϑεστάτῃ φύσει τοιοῦτον 
εἶναι ψυχήν, ὥστε πολλῆς ποικιλίας καὶ ἀνομοιότητός 
τε καὶ διαφορᾶς γέμειν αὐτὸ πρὸς αὑτό. Πῶς λέγεις; 
ἔφη. Οὐ δάδιον, ἦν δ᾽ ἐγώ, ἀίδιον εἶναι σύνθετόν 

0 τε ἐκ πολλῶν, καὶ μὴ τῇ καλλίστῃ κεχρημένον συν- 
ϑέσει, ὡς νῦν ἡμῖν ἐφάνη ἡ ψυχή. Οὐκοῦν εἰκός γε. 
Ὅτι μὲν τοίνυν ἀϑάνατον ψυχὴ καὶ ὁ ἄρτι λόγος καὶ 
of ἄλλοι ἀναγκάσειαν ἄν. 

Πλάτωνος πολιτεέας Ó [ρ. 436] 

9 Τόδε δὲ ἤδη χαλεπόν, εἰ τῷ αὐτῷ τούτῳ ἕκαστα 
πράττομεν ἢ τρισὶν οὖσιν ἄλλο ἄλλῳ" μανϑάνομεν 
μὲν ἑτέρῳ, ϑυμούμεϑα δὲ ἄλλῳ τῶν ἐν ἡμῖν, ἐπιϑυ- 
μοῦμεν δ᾽ αὖ τρίτῳ τινὶ τῶν περὶ τὴν τροφήν ve καὶ 
γέννησιν ἡδονῶν καὶ ὅσα τούτων ἀδελφά" ἢ ὅλῃ τῇ 

80 ψυχῇ καϑ᾽ ἕκαστον αὐτῶν πράττομεν. ὅταν ὁρμήσω- 
μὲν. ταῦτ᾽ ἔσται τὰ χαλεπὰ διορίσασϑαι ἀξίως λόγου. 

Καὶ ἐμοὶ δοκεῖ, ἔφη. 


17* 


30 


260 ISANNOT ZTOBAIOT Las. 1 


- - e n 3. δ᾽ - 
[p.439] τοῦ διψῶντος ἡ ψυχή, x«9' ὅσον διψᾷ, 
, , , » ?^ e Ἢ , 3.» : 
ov βούλεταί τι ἄλλο ἡ πιεῖν, καὶ τούτου ὀρέγεται καὶ 
"UE - [1 - - , , - " ἢ a». 
ἐπὶ τοῦτο ορμᾷ. ZfnÀov δη. Ovxovv εἴποτε τι “αὑτὴν 
- , Ἵ » 1 - 
ἀνϑέλκει διψῶσαν, ἕτερόν τι ἂν ἐν αὐτῇ εἴη αὐτοῦ 
τοῦ διψῶντος καὶ ἄγοντος ὥσπερ ϑηρίον ἐπὶ τὸ 
πιεῖν. οὐ γὰρ δή, φαμέν, τό γε αὐτὸ τῷ αὐτῷ ἕαυ- 
- , 1 3 
τοῦ περὶ τὸ αὐτὸ ἅμα τἀναντία πράττοι. Οὐ γὰρ ovv. 
Ὥσπερ γδ8; οἶμαι, τοῦ τοξότου οὐ καλῶς ἔχει λέγειν, 
e - m ' , , - , 
ὅτι αὐτοῦ ἅμα αἵ deles τὸ τόξον ἀπωϑοῦνταί ve καὶ 
προσέλκονται, ἀλλ᾽ ὅτι ἄλλη μὲν ἡ ἀπωϑοῦσα χείρ, 
ἑτέρα δὲ ἡ προσαγομένη. Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη. 
Πότερον δὴ φῶμέν τινας ἔστιν ὅτε διψῶνταβ οὐκ é9£- 
λειν πιξῖν; Καὶ μάλα γ᾽, ἔφη; πολλοὺς καὶ πολλάκιρ, 


e 


Τί ovv, ind ἐγώ, φαίη τις ἂν τούτων πέρι; OUX 


ἐνεῖναι μὲν ἐν τῇ ψυχῇ αὐτῶν τὸ xcAeUov , ἐνεῖναι. δὲ 
» - ᾿ k] - - 
τὸ κωλῦον πιεῖν. ἄλλο Ov καὶ κρατοῦν τοῦ κελεύον- 
p "4 y 3 , 3 , ' ^ - 
τος; Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη. “40 ovv ov τὸ μὲν xoAvov 
τὰ τοιαῦτα ἐγγίγνεται, ὅταν ἐγγένηται, ἐκ λογισμοῦ, 
τὰ δὲ ἄγοντα καὶ ἕλκοντα διὰ παϑημάτων τε καὶ vo- 
σημάτων παραγίγνεται; Φαίνεται. Οὐ δὴ ἀλόγως, 
Jd 9:5 , 3 , 5.558 , occ , , 
qv ὃ ἐγώ: ἀξιώσομεν αὐτὰ διττὰ τὲ καὶ ἕτερα ἀλλη- 
λων εἶναι» τὸ μὲν ᾧ λογίξεται λογιστικὸν προσαγο- 
φεύοντες τῆς ψυχῆς, τὸ δὲ ᾧ ἐρᾷ τε καὶ πεινῇ καὶ διψῇ 
καὶ περὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἐπτόηται ἀλόγιστόν 


20 


τε καὶ ἐπιϑυμητικόν, πληρώσεών τινῶν καὶ ἡδονῶν 25 


ἑταῖρον. Οὔκ, ἀλλ᾽ εἰκότως, ἔφη, ἡγοίμεϑ᾽ ἂν οὔ- 
vog. Ταῦτα μὲν τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγώ, δύο ἡμῖν ὡρίσϑω 
εἴδη ἐν ψυχῇ ἐνόντα" τὸ. δὲ δὴ τοῦ ϑυμοῦ: καὶ ᾧ ϑυ- 
μούμεϑα πότερον τρίτον ἢ " τούτων ποτέρῳ ἂν εἴη ὅμο- 


φυές: Ἴσως. ἔφη; τῷ ἑτέρῳ, τῷ ἐπιϑυμητικῷ. AA y 30 


qv δ᾽ ἐγώ, ποτὲ ἀκούσας τι πιστεύω τούτῳ. ὡς ἄρα 
Λεόντιος ὃ ᾿άγλαΐωνος ἀνιὼν ἐκ Πειραιέως ὑπὸ τὸ 


I 


"T 


ς΄ ear. 4l. s. 30. 31. DTEXIKA 261 


βόρειον τεῖχος ἐντὸς αἰσϑόμενος νεκροὺς παρὰ τῷ 
δημέῳ κειμένους, ἅμα μὲν ἰδεῖν ἐπιϑυμοῖ, ἅμα δὲ 
δυσχεραίνοι καὶ ἀποτρέποι ἑαυτόν, καὶ τέως μὲν μά- 
χοιτο καὶ παρακαλύπτοιτο, κρατούμενος δ᾽ οὖν ὑπὸ 
5 τῆς ἐπιϑυμίας, διελκύσας τοὺς ὀρθαλμούς. προσδρα- 
μὼν πρὸς τοὺς νεκρούς, ἰδοὺ ὑμῖν, ἔφη. ὦ κακοδαί- 
μονες, ἐμπλήσϑητε τοῦ καλοῦ ϑεάματος. Ἤκουσα, 
ἔφη. καὶ αὐτός. Οὗτος μέντοι, ἔφην, ὁ λόγος σημαί- 
νει τὴν ὀργὴν πολεμεῖν ἐνίοτε ταῖς ἐπιϑυμίαις, ὡς 
.10 ἄλλο ὃν ἄλλῳ. Σημαίνει γάρ, ἔφη. 


Ἐν ταυτῷ [p. 441] 31 

"Aga οὖν ἕτερον ὃν καὶ τοῦτο, ἢ λογιστικόν τι εἷ- [808] 
δος, ὥστε μὴ τρία ἀλλὰ δύο εἴδη εἶναι ἐν τῇ ψυχῇ, 
᾿ς λογιστικὸν καὶ ἐπιϑυμητικόν ; ἢ καϑάπερ ἐν τῇ πόλει 
15 ξυνεῖχεν αὐτὴν τρία ὄντα γένη. χρηματιστικὸν ἐπι- 
κουρητιχὸν βουλευτικόν, οὕτω καὶ ἐν ψυχῇ τρίτον 
τοῦτό ἐστι τὸ ϑυμοειδές, ἐπίκουρον ὃν τῷ λογιστικῷ 
φύσει, ἐὰν μὴ ὑπὸ κακῆς τροφῆς διαφϑαρῇ; ᾿ἀνάγκη, 
ἔφη. τρίτον. Ναί, ἦν δ᾽ ἐγώ, ἄν γε τοῦ λογιστικοῦ 
20 ἄλλο τι ὥσπερ τοῦ ἐπιϑυμητικοῦ ἐφάνη ἕτερον ὄν. 
"AAA οὐ χαλεπόν, ἔφη, φανῆναι" καὶ γὰρ ἐν τοῖς παι- 
δίοις τοῦτο ὃν ἂν τις ἴδοι, ὅτι ϑυμοῦ μὲν εὐθὺς γε- 
᾿ς ψόμενα μεστά ἐστιν, λογισμοῦ δὲ ἔνιοι μὲν ἔμοιγε 
᾿ς δοχοῦσιν οὐδέποτέ γε μεταλαμβάνειν, of δὲ πολλοὶ 
5 ὀψέ ποτε. Ναὶ μὰ Δία, ἦν δ᾽ ἐγώ, καλῶς γε εἶπες. 
ἔτι δὲ ἐν τοῖς ϑηρίοις ἄν τις ἴδοι ὃ λέγεις, ὅτι οὕτως 
ἔχει. πρὸς δὲ τούτοις καὶ ἃ ἄνω που ἐκεὶ εἴπομεν, 

τὸ τοῦ Ὁμήρου μαρτυρήσει τό 


: , στῆϑος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύϑῳ. (107) 


30 ἐνταῦϑα γὰρ δὴ σαφῶς ὡς ἕτερον ἑτέρῳ ἐπιπλῆττον. 
ο πεποίηκεν Ὅμηρος τὸ ἀναλογισάμενον περὶ τοῦ βελ- 


- - 


202 IS2ANNOT ZTOBAIOT LiB. 1 


τίονός τε καὶ χείρονος τῷ ἀλογίστως 9vuovuévo. 
Κομιδῇ, ἔφη, ὀρϑῶς λέγεις. 
82 Ἰαμβλέχου περὶ ψυχῆς 

A φι στοτἕλης μὲν οὖν τὰ μάλιστα δοκοῦντα. τῇ 
ψυχῇ ὑπάρχειν εἰς τρία τὰ κυριώτατα γένη ἀναγαγών, 5 
κίνησίν τε καὶ γνῶσιν καὶ λεπτότητα οὐσίας, ἣν ἐνίοτε 
καὶ ἀσώματον ὑπόστασιν ἐπονομάζξει, ἐς ταῦτα τὰ τρία 
τὰς καϑ' ἕκαστα διωρισμένας ἐπαναφέρει δόξας, πέ- 
ρας τῶν ἀπείρων ἀνευρὼν οὕτω καὶ σαφῆ καὶ σύντο- 
μον περίληψιν. ἐγὼ δὲ ὁρῶ ἐν τούτοις τοῖς ὅροις πολὺ 
μὲν τὸ ὁμώνυμον καὶ συγκεχυμένον (οὐ γὰρ ὡσαύτως 
αἴ κατὰ μεταβολὴν καὶ αἱ κατὰ ξωὴν ϑεωροῦνται κι- 
νήσεις, ἢ καὶ μορφωτικαὶ ἢ ἄμορφοι γνώσεις, ἢ, αἵ 
τοῦ ἀέρος, ἢ αἱ τῶν καϑ᾽ αὐτὰ ἀσωμάτων καϑαρότη- 
τες τῆς οὐσίας), πολὺ δὲ καὶ τὸ ἀτελὲς αὐτῶν καὶ ἐν- 15 
δεές: οὐ γὰρ ἔνεστι πάντα περιλαβεῖν τὰ γένη τῆς 
δόξης ἐν τοῖς τρισὶ τούτοις ὅροις. 

[860] τινὲς εἰς τὰς τῶν τεσσάρων στοιχείων ἀρχὰς τὴν 
οὐσίαν τῆς ψυχῆς ἐπαναφέρουσιν. εἶναι μὲν γὰρ τὰ 
πρῶτα σώματα ἄτομα, πρὸ τῶν τεσσάρων στοιχείων 20 
στοιχειωδέστερα᾽ εἰλικρινῆ δὲ ὄντα καὶ πεπληρωμένα 
πάντῃ καϑαρᾶς πρώτης οὐσίας μὴ δέχεσϑαι μηδ᾽ ὅπω- 
στινοῦν εἰς αὑτὰ διαίρεσιν. ταῦτα τοίνυν ἄπειρα ἔχειν 
σχήματα, ἕν δὲ αὐτῶν εἶναι τὸ σφαιροειδές, ἀπὸ δὴ 
τῶν σφαιροειδῶν ἀτόμων εἶναι τὴν ψυχήν. 25 

ὡς δὲ τῶν ἀριστοτελικῶν τινὲς ὑφηγοῦνται, εἶδός 
ἐστι τὸ ἐπὶ τοῖς σώμασιν ἢ ποιότης ἁπλῇ ἀσώματος ἢ 
ποιότης οὐσιώδης τελεία, 1] παράκειται δόξα, οὐ πα- 
ραδοϑεῖσα. μὲν δυναμένη δὲ πιϑανὼῶς λέγεσϑαι αἵρε- 
eu, L τὴν συνδρομὴν τῶν ὅλων ποιοτήτων, καὶ τὸ ἕν 80. 
αὐτῶν κεφάλαιον εἴτε τὸ ἐπιγιγνόμενον ἢ ἢ τὸ c— 
ἄρχον, τιϑεμένη τὴν ψυχήν. 


»» 


υ. 


d CAP. 4l. s. 31. 32. QTEXIKA 263 


Ki 


μετὰ δὴ ταῦτα τοὺς εἰς μαϑηματικὴν οὐσίαν ἐντι- 
ϑέντας τὴν οὐσίαν τῆς ψυχῆς καταλέγω διευκρινημέ- [802] 
vog. ἔστι δὴ γένος ἕν τι αὐτῆς τὸ σχῆμα, πέρας ὃν 
διαστάσεως καὶ αὐτὴ διάστασις. ἐν αὐτοῖς μὲν οὖν 

5 τούτοις Σεβῆρος ὁ πλατωνικὸς αὐτὴν ἀφωρίσατο, ἐν 

ἐδέᾳ δὲ τοῦ πάντῃ διαστατοῦ Σπεύσιππος, ἐν αἰτίᾳ 
δὲ ἢ τῇ ἑνώσει τούτων ἄλλος ἄν τις καϑαρώτερον αὐ- 
τὴν προστήσαιτο τελεώτατα. πάλιν τοίνυν ὁ ἀριϑμὸς 
ἐν ἑτέρῳ γένει κεῖται. ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἁπλῶς μὲν 

40 οὕτως ἔνιοι τῶν πυϑαγορείων τῇ ψυχῇ συναρμόξου- 

σιν, ὡς δ᾽ αὐτοκίνητον Ξενοκράτης, ὡς δὲ λόγους 

περιέχουσαν Μοδέρατος ὁ πυϑαγόρειος, ὡς δὲ κριτι- 

κὸν κοσμουργοῦ ϑεοῦ ὄργανον Ἵππασος ὁ ἀκουσματι- 
|. «0g τῶν πυϑαγορείων. 

1: ὡς δ᾽ ᾿Δριστοτέλης ἱστορεῖ, Πλάτων ἐκ τῆς τοῦ [864] 
ἑνὸς ἰδέας καὶ τοῦ πρώτου μήκους [καὶ πλάτους] καὶ 
βάϑους αὐτὸ τοῦτο ξωὴν προὐποτιϑέμενος, καὶ τὸ μὲν 
£v νοῦν, τὴν δὲ δυάδα ἐπιστήμην, δόξαν δὲ τὸν τοῦ 
ἐπιπέδου ἀριϑμόν, τὸν δὲ τοῦ στερεοῦ τὴν αἴσϑησιν 

20 διοριξόμενος. 

ἔτι τοίνυν τὴν ἁρμονίαν ἴδωμεν, οὐ τὴν ἐν σώ- 
μασιν ἐνιδρυμένην, ἀλλ᾽ ἥτις ἐστὶ μαϑηματική. ταύ- 
τῆς τοίνυν, ὡς μὲν ἁπλῶς εἰπεῖν, τὴν τὰ διαφέροντα 
ὁπωσοῦν σύμμετρα καὶ προσήγορα ἀπεργαζομένην 

5 ἀναφέρει εἰς τὴν ψυχὴν Moó£gavog* τὴν δ᾽ ὡς ἐν οὐ- 

- σέαις x«l ξωαῖς καὶ γενέσει τούτων μεσότητα καὶ 
σύνδεσιν ὁ Τιμαῖος αὐτῇ ἀνατίϑησι,. τὴν δὲ ὡς ἐν λό- (108) 
γοις τοῖς κατ᾽ οὐσίαν προὐπάρχουσιν Πλωτῖνος καὶ 
Πορφύριος καὶ ᾿Δμέλιος παραδεδώκασι. τὴν δὲ συν- 

30 διαπλεκομένην τῷ κόσμῳ καὶ ἀχώριστον τοῦ οὐρανοῦ 

πολλοὶ δή τινὲς τῶν πλατωνικῶν καὶ πυϑαγορείων 


προκρίνουσιν. 


964 IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟῪ $0 


[8060] ἴζϑι δὴ ovv ἐπὶ τὴν καϑ᾽ αὑτὴν ἀσώματον οὐσίαν 
ἐπανίωμεν. διακρίνοντες καὶ ἐπ᾽ αὐτῆς ἐν τάξει τὰς 
περὶ ψυχῆς πάσας δόξας. εἰσὶ δή τινες οἱ πᾶσαν τὴν 
τοιαύτην οὐσίαν ὁμοιομερῆ καὶ τὴν αὐτὴν καὶ μίαν 
ἀποφαίνονται, ὡς καὶ ἐν ὁτῳοῦν αὐτῆς μέρει εἶναι 5 
τὰ ὅλα᾽ οἵτινες καὶ ἔν τῇ μεριστῇ ψυχῇ τὸν νοητὸν 
κόσμον καὶ ϑεοὺς καὶ δαίμονας καὶ τἀγαϑὸν καὶ πάντα 
τὰ πρεσβύτερα ἐν αὐτῇ ἐνιδρύουσι καὶ ἐν πᾶσιν ὡσαύ- 
τῶς πάντα εἶναι ἀποφαίνονται, οἰκείως μέντοι κατὰ 
τὴν αὐτῶν οὐσίαν ἐν ἑκάστοις. καὶ ταύτης τῆς δόξης 10 
ἀναμφισβητήτως μέν ἐστι Νουμήνιος, ov! πάντῃ δὲ 
ὁμολογουμένως Πλωτῖνος. ἀστάτως δὲ ἐν αὐτῇ φέρε- 
ται ᾿Δμέλιος, Πορφύριος δὲ ἐνδοιάξει περὶ αὐτήν, πῇ 
μὲν διατεταγμένως αὐτῆς ἀφιστάμενος, πῇ δὲ συνακο- 
λουϑῶν αὐτῇ ὡς παραδοϑείσῃ ἄνωϑεν. κατὰ δὴ ταύ- 15 
την νοῦ καὶ ϑεῶν καὶ τῶν κρειττόνων γενῶν οὐδὲν 1 
ψυχὴ διενήνοχε κατά γε τὴν ὅλην οὐσίαν. 

ἀλλὰ μὴν ἥγε πρὸς ταύτην ἀνθισταμένη δόξα χῶ- 
piter μὲν τὴν ψυχὴν ὡς ἀπὸ νοῦ γενομένην δευτέραν 
καϑ᾽ ἑτέραν ὑπόστασιν (τὸ δὲ μετὰ νοῦ αὐτῆς ἐξηγεῦ- 30 ! 
ται ὡς ἐξηρτημένον ἀπὸ τοῦ νοῦ, μετὰ τοῦ κατ᾽ ἰδίαν ᾿ 
ὑφεστηκέναι αὐτοτελῶς). χωρίζει δὲ αὐτὴν καὶ ἀπὸ ἰ 

[808] τῶν κρειττόνων γενῶν ὅλων; ἴδιον δὲ αὐτῇ τῆς οὖν — - 
σίας ὅρον ἀπονέμει, ἤτοι τὸ μέσον τῶν μεριστῶν καὶ 
ἀμερίστων σωμάτων γενῶν, ἢ τὸ πλήρωμα τῶν κα- 25 
ϑόλου λόγων καὶ τὴν μετὰ τὰς ἰδέας ὑπηρεσίαν τῆς 
δημιουργίας, ἢ ξωὴν παρ᾽ ἑαυτῆς ἔχουσαν τὸ ξῆν, τὴν 
ἀπὸ τοῦ νοητοῦ πφοσελϑοῦσαν ἢ τῶν αὐτῶν γενῶν, 
ἢ ὅλου τοῦ ὄντως ὄντος πρύοδον εἰς ὑποδεεστέραν 
οὐσίαν. EE δὲ 

περὶ δὲ ταύτας τὰς δόξας d 0 τε Πλάτων αὐτὸς καὶ 
ὁ Πυϑαγόρας 0 τε ᾿Δριστοτέλης καὶ ἀρχαῖοι πάντες, 


΄ 


"ow 
j 1 


- "cap. A1. ὁ. 32. 33. ΦΥΎΣΙΚΑ 265 


ὧν ὀνόματα μεγάλως ἐπὶ σοφίᾳ ὑμνεῖται, τελέως ἐπι- 

'στρέφονται, εἴ τις αὐτῶν τὰς δόξας ἀνιχνεύοι μετ᾽ 
ἐπιστήμης" ἡμεῖς τε περὶ αὐτὰς τὴν μετ᾽ ἀληϑείας 
πραγματείαν πᾶσαν πειρασόμεϑα ἐνστήσασϑαι. 

5 τινὲς δὲ τῶν φυσικῶν σύνοδον τῶν ἐναντίων 
συνυφαίνουσιν, οἷον ϑερμοῦ καὶ ψυχροῦ, ξηροῦ καὶ 
ὑγροῦ. καὶ γὰρ τὸ ξῆν ἀπὸ τοῦ ἀναζεῖν ὑπὸ τοῦ ϑερ- 
μοῦ καὶ τὴν ψυχὴν ἀπὸ τοῦ ἀναψύχεσϑαι ὑπὸ τοῦ 
ψυχροῦ ὠνομάσϑαι ἀποφαίνονται καὶ ἅμα ἐπ᾽ ἀμφο- 

10 τέρων καὶ τὸν ἀναπνεόμενον ἀέρα ψυχὴν νομίζουσιν, 

᾿ς ὥσπερ ᾿᾿φιστοτέλης μὲν ἐν τοῖς ὀρφικοῖς ἔπεσί φησι [870] 
λέγεσϑαι τὴν ψυχὴν [ὡς] εἰσιέναι ἐκ τοῦ ὅλου ἀνα- 
πνεόντων ἡμῶν φερομένην ὑπὸ τῶν ἀνέμων. ἔοικέ γε 

μὴν αὐτὸς 0 Ὀρφεὺς χωρὶς ὑπολαμβάνειν εἶναι καὶ 

45 μίαν τὴν ψυχήν, ἀφ᾽ ἧς πολλὰς μὲν Ἰεῖναι διαιρέσεις, 
πολλὰς δὲ καὶ μέσας ἐπιπνοίας καϑήκειν ἐπὶ τὰς με- 
ριστὰς ψυχὰς ἀπὸ τῆς ὅλης ψυχῆς. 

τινὲς μὲν τῶν ἀριστοτελικῶν αἰϑέριον σῶμα τὴν 
ψυχὴν τίϑενται" ἕτεροι δὲ τελειότητα αὐτὴν ἀφορέ- 

20 ζονται κατ᾽ οὐσίαν τοῦ ϑείου σώματος, ἣν ἐντελέχειαν 
καλεῖ AguGrovéAne, ὥσπερ δὴ ἐν ἐνίοις Θεόφραστος, 

ἢ τὸ ἀπογεννώμενον ἀπὸ τῶν ϑειοτέρων γενῶν ὅλων, 
ὥσπερ ἄν τις νεωτερίσειεν ἐν ταῖς ἐπινοίαις, ἢ τὸ 

᾿ συγκεκραμένον τοῖς σώμασιν. ὥσπερ οἵ στωικοὴ λέ- 

γουσιν" ἢ τὸ τῇ φύσει συμμεμιγμένον, ἢ τὸ τοῦ σώ- 
ματος 0v, ὥσπερ τὸ ἐμψυχῶσϑαι᾽ αὐτῇ δὲ μὴ παρὸν 
τῇ ψυχῇ ὥσπερ ὑπάρχον. οἷα δὴ λέγεται περὶ ψυχῆς 

“παρὰ “Δικαιάρχῳ τῷ Μεσσηνίῳ. ὃ 
Eon Ἐν ταυτῷ. περὶ δυνάμεως ψυχῆς. (109) 

Πλάτων uiv ovv οὐχ ὡς ἑτέρας τὰς δυνάμεις ἐν [872] 
wa ψυχῇ ἐνεῖναι ἡγεῖται, συμφύτους δ᾽ αὐτὰς 
χαὶ, κατὰ μίαν ἰδέαν qom tmn λέγει διὰ τὴν 


266 : IS2ANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


σύνϑετον οὐσίαν τῆς ψυχῆς. ᾿Δριστοτέλης δὲ ὡσαύ- 
vog ἁπλῆν οὐσίαν ἀσώματον εἴδους τελεσιουργοῦ 
τὴν τῆς ψυχῆς ὑποθέμενος οὐ ποιεῖ τὰς δυνάμεις ὡς 
[874] ἐν GvvOévo τινὶ τῇ ψυχῇ παρούσας. ἀλλὰ μὴν οἵγε 
ἀπὸ Χρυσίππου καὶ Ζήνωνος φιλόσοφοι καὶ πάντες ὃ 
ὅσοι σῶμα τὴν ψυχὴν νοοῦσι, τὰς μὲν δυνάμεις ὡς ἐν 
τῷ ὑποκειμένῳ ποιότητας συμβιβάζουσι, τὴν δὲ ψυχὴν 
ὡς οὐσίαν προὔποχειμένην ταῖς δυνάμεσι, προτιϑέα- 
σιν, ἐκ δ᾽ ἀμφοτέρων τούτων σύνϑετον φύσιν ἐξ ἀνο- 
μοίων συνάγουσιν. αὗται τοίνυν αἱ δυνάμεις αὐτῆς 10 
τῆς ψυχῆς xo9" αὑτὴν ἢ τοῦ ἔχοντος τοῦ χοινοῦ μετὰ 
τοῦ σώματος ϑεωρουμένου ξῴου, καϑ' οὕς μὲν ἡ ψυχὴ 
διττὴν ἑωὴν 6 , X09" αὑτήν τε καὶ μετὰ τοῦ σώματος, 
ἄλλως μὲν πάρεισι τῇ ψυχῇ ἄλλως δὲ τῷ χουν tgo, 
ὡς κατὰ Πλάτωνα καὶ Πυϑαγόραν" mS οὗὑς δὲ μία 15 
ξωὴ τῆς ψυχῆς ἐστιν ἡ τοῦ συνθέτου, συγχεκραμένης 
τῆς ψυχῆς τῷ σώματι, ὡς οἱ στωικοὶ λέγουσιν, ἢ δού- 
σης ὅλης τὴν ἑαυτῆς ξωὴν εἰς τὸ κοινὸν ξῷον, ὡς οἵ 
περιπατητικοὶ διισχυρίξονται, κατὰ τούτους εἷς ἐστιν 
0 τρόπος τῆς παρουσίας αὐτῶν ὁ ἐν τῷ μετέχεσϑαι ἢ 90 
ἐν τῷ κεκρᾶσϑαι τῷ ὅλῳ Coo. 
πῶς οὖν διακρίνονται; κατὰ μὲν τοὺς στωικοὺς | 
[876] ἔνιαι μὲν τῇ διαφορότητι τῶν ὑποκειμένων σωμάτων" 
πνεύματα γὰρ ἀπὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ φασιν οὗτοι δια- 
τείνειν ἄλλα καὶ ἄλλα, τὰ μὲν εἰς ὀφϑαλμοὺς τὰ δὲ εἰς 25 
ὦτα τὰ δὲ εἰς ἄλλα αἰσϑητήρια᾽ ἔνιαι δὲ ἐδιότητι 
ποιότητος περὶ τὸ αὐτὸ ὑποκείμενον. ὥσπερ γὰρ τὸ 
μῆλον ἐν τῷ αὐτῷ σώματι τὴν γλυκύτητα ἔχει καὶ τὴν 
εὐωδίαν, οὕτω καὶ τὸ ἡγεμονικὸν ἐν ἑαυτῷ φαντα-᾿ 
σίαν συγκατάϑεσιν ὁρμὴν λόγον συνείληφε. κατὰ Obst 
τοὺς ἀριστοτελικοὺς καὶ πάντας ὅσοι ἀμέριστον τὴν 
ψυχὴν διανοοῦνται, κατὰ μὲν τὴν οὐσίαν αἱ δυνάμεις, 


' CAP. 41. s. 33—395. QTXIKA 267 


“κατὰ δὲ εἴδη ὧν δύνανται ποιεῖν. κατὰ δὲ Πλάτωνα 
ἄλλως μὲν λέγεται ἡ ψυχὴ τριμερής, ὡς ἂν ἑτέραις 
οὐσίαις τριπλῇ ξωῆς παραλλάττουσα, ἄλλως δὲ πολυ- 
δύναμος. οὐκέτι κατ᾽ οὐσίαν ξωῆς διαφέρουσα, ἐν 

5 ταυτῷ δὲ πολλαῖς ἰδιότησι διακρινομένη. καὶ ὅλως 
μέρος δυνάμεως ταύτῃ διενήνοχεν, ἧ τὸ μὲν μέρος 
οὐσίας ἑτερότητα, ἡ δὲ δύναμις ἐν ταυτῷ γεννητικὴν 
ἢ ποιητικὴν διάκρισιν παρίστησιν. 


Ἐν ταυτῷ. περὶ πλήϑους δυνάμεων. 
. Οἱ ἀπὸ Ζήνωνος ὀχταμερὴ τὴν ψυχὴν διαδοξά- 
ξουσι. περὶ τὰς δυνάμεις εἶναι πλδίονας, ὥσπερ ἐν 
τῷ ἡγεμονικῷ ἐνυπαρχουσῶν φαντασίας συγκαταϑέ- 
σεῶς ὁρμῆς λόγου. οἵ δὲ περὶ Πλάτωνα καὶ Agyvvag 
— χαὶ οἱ λοιποὶ πυϑαγόρειοι τὴν ψυχὴν τριμερὴῆ ἀποφαί- 
ιόψονται. διαιροῦντες εἰς λογισμὸν καὶ ϑυμὸν καὶ ἐπι- 
ϑυμίαν" ταῦτα γὰρ εἶναι χρήσιμα πρὸς τὴν τῶν ἀρε- 
τῶν σύστασιν. δυνάμεις δὲ τῆς ψυχῆς ἀναλογίξονται 
φύσιν καὶ φαντασίαν καὶ αἴσϑησιν καὶ δόξαν καὶ κι- 
νητικὴν σωμάτων διάνοιαν καὶ ὄρεξιν καλῶν κἀγα- 
οὺ ϑῶν καὶ νοήσεις. ᾿Δριστοτέλης δὲ εἰς πέντε αὐτὰς 
διαιρεῖ φύσιν αἴσϑησιν κίνησιν κατὰ τόπον ὄρεξιν 
διανόησιν. 


Περὶ τῶν κατ᾽ οὐσίαν τῆς ψυχῆς καὶ 


μεῶν. ἐν ταυτῷ. 
Πλωτῖνος αὐτῆς ἀφαιρεῖ τὰς ἀλόγους δυνάμεις, 


σμούς, μόνον δὲ τὸν καϑαρὸν λογισμὸν εἰς τὴν κα- 
ϑαρὰν οὐσίαν αὐτῆς ἀνατείνει ὡς ἔχοντα Main 
δύναμιν πρὸς αὐτὴν τὴν τῆς οὐσίας ἰδέαν. 

οἵ δὲ περὶ Δημόκριτον [πλατωνικοὶ] πάντα 


^ 


34 
[878] 


35 


τῶν προστιϑεμένων αὐτῇ δυνά - [880] 


τὰς αἰσϑήσεις τὰς φαντασίας τὰς μνήμας τοὺς Aoyt- (110) 


268 IGANNOT ETOBAIOT - 2H 


ταῦτα τὰ εἴδη τῶν δυνάμεων sig τὴν οὐσίαν αὐτῆς 
συνάγουσιν. ᾿ 
ὁ δὲ Πλάτων καὶ αὐτὰς ἑαυτῶν ποιεῖ καὶ τῶν 
ξῴων καϑ' ἑκατέραν ξωὴν διοριξόμενος ἑκάτερον. 
οἱ δὲ περὶ Πορφύριον καὶ Πλωτῖνον ἑκάστῳ 5 
μέρει τοῦ παντὸς τὰς οἰκείας δυνάμεις προβάλλεσθαι 
ὑπὸ τῆς ψυχὴς ἀποφαίνονται, καὶ ἀφίεσϑαι μὲν καὶ 
μηκέτι εἶναι τὰς ξωὰς τὰς ὁπωσοῦν προβληϑείσας [οὖ 
περὶ Πορφύριον καὶ Πλωτῖνον πλατωνικοὶ] ἀφορί- 
ξονται, παραπλησίως τοῖς ἀπὸ τοῦ σπέρματος φυομέ- τὸ 
[882] νοις, ὁπόταν εἰς ἑαυτὸ ἀναδραμῇ τὸ σπέρμα. εἶναι δὲ 
καὶ ταύτας ἐν τῷ παντὶ καὶ μὴ ἀπόλλυσϑαι, τάχ᾽ ἂν 
τις ἐπινοήσειε καινότερον, οὐκ ἀπιϑάνως. 
86 Ἐν ταυτῷ. περὶ τῶν ἐνεφῤγειῶν τῆς 
Ψυχῆς. 1 
Τίς ovv ἀνήκοός ἐστι τῆς περιπατητικῆς δόξης, ἢ LE 
τὴν ψυχὴν ἀκίνητον μὲν εἶναί φησιν, αἰτίαν δὲ κινή- | 
σεων; εἰ δὴ καὶ ἀνενέργητόν ἐστι τὸ ἀκίνητον, ἔσται | 
καὶ χορηγὸν τῶν ἐνεργειῶν τὸ τῆς ψυχῆς ἀνενέργη- | 
τον. εἰ δ᾽. ὡς ἔνιοι λέγουσι, τέλος καὶ συνοχὴ da 
ἕνωσις καὶ μόνιμος αἰτία τῶν κινήσεών ἐστιν ἡ ἐνέρ- ὁ 
γεια, καὶ ταύτην ἐν ἑαυτῇ συνείληφεν ἡ κατ᾽ ᾽4ρι- : 
στοτέλην ἀκίνητος ἐντελέχεια τῆς ψυχῆς, ἔσται ἀπὸ 
τῆς τελειοτάτης ἐνεργείας προϊοῦσα [ἀπὸ τῆς ψυχῆς! 
ἡ ἐν τοῖς x«9^ ἕκαστα τῶν ξῴων ἔργοις ἀπεργασία. 
αὕτη τοίνυν κατά τὲ Πλάτωνα πολλοῦ δεῖ ἡ αὐτὴ εἷ- 
vat τῇ συμφύτῳ τῆς ψυχῆς οὐσίᾳ καὶ ξωῇ. δῆλον γὰρ 
ὅτι δίδοται μὲν εἰς τὸ κοινόν, ἀλλ᾽ ἐπεὶ μεταβολὴ καὶ 
διαίρεσις καὶ παράτασις παρὰ τὸ σῶμα καὶ κατὰ χρό- 
νον καὶ τόπον διάστασις ἐπισυμπίπτει, ὧν οὐδέν ἐστιῖ 
ἐν τῇ καϑ᾽ αὑτὴν ἀσωμάτῳ ξωῇ, φανερὸν δὴ κα 
[884] τοῦτο γέγονεν, ὡς οὐδὲν ὑπάρχει κατὰ Πλάτωνα v 


ΠᾺΡ. 4]. s. 35—37. ΦΥΣΙΚΑ 269 
τοῦ συνϑέτου ξῴου κινημάτων ἴδιον αὐτῆς τῆς ψυχῆς. 
οὐχοῦν, ὥσπερ ξωὴ κατ᾽ αὐτὸν διττή, v] μὲν χωριστὴ 
τοῦ σώματος 1 δὲ κοινὴ μετ᾽ αὐτοῦ, οὕτως καὶ ἐνερ- 
γήματα μὲν ἴδια ἔσται τῆς ψυχῆς τὰ δὲ κοινὰ καὶ τοῦ 
5 ἔχοντος. καὶ τούτων τὰ μὲν ἀπὸ τῆς ψυχῆς προκατάρ- 
χοντα, τὰ δὲ ἀπὸ τῶν τοῦ σώματος παϑημάτων ἐγει- 
ρύμενα, τὰ δὲ ἐξ ἀμφοῖν ἐπίσης ἀνακινούμενα, πάντα 
δὲ ὡς ἀπ᾽ αἰτίας τῆς ψυχῆς ὡρμημένα. ὥσπερ δὴ καὶ 
τῆς κατὰ τὴν ναῦν φορᾶς κοινῆς οὔσης πρὸς τὸν χυ- 
19 βερνήτην καὶ τὸν ἄνεμον, τὰ μὲν ἄλλα τοιαῦτά ἐστιν 
ὡς ἄνευ αὐτῶν μὴ γίγνεσϑαι τὴν κίνησιν, 0 δὲ κυ- 
βερνήτης καὶ ὃ ἄνεμος τὴν κυριωτάτην αἰτίαν περι- 
ἔχουσιν ἐν ἑαυτοῖς τῆς φορᾶς, οὕτως ἄρα καὶ ἡ ψυχὴ 
αὐτή τε ὅλῳ χρῆται τῷ σώματι καὶ τὰ ἔργα μεταχειρέ- 
5 feret, ὡς ὄργανον ἢ ὄχημα τὸ σῶμα περιέχουσα᾽ ἔχει 
δὲ xol καϑ'᾽ αὑτὴν οἰκείας κινήσεις. ὅσαι τοῦ συνϑέ- 
τοῦ ξῴου ἀπολελυμέναι αὐταὶ καϑ᾽ αὑτὰς ἀπόλυτοι 
τὰς κατ᾽ οὐσίαν ξωὰς τῆς ψυχῆς ἐνεργοῦσιν , οἷαι δή 
εἰσιν αἷ τῶν ἐνθουσιασμῶν καὶ τῶν ἀύλων νοήσεων 
υ καὶ συλλήβδην ἐχείνων καϑ' ἃς τοῖς ϑεοῖς συναπτό- 
μεϑα. οὐ μὴν ἔτι γε τούτοις συγχωροῦσιν οἵ σῶμα 
τὴν ψυχὴν ὑπολαμβάνοντες, οἷον of στωικοὶ καὶ ἄλλοι 
| πλείονες; οὐδ᾽ ὅσοι συγκεκρᾶσϑαι αὐτὴν εἰς τὴν γέ- [886] 
- v&6iv οἴονται, ὥσπερ οἵ πλεῖστοι τῶν φυσικῶν. οὐδ᾽ 
ὅσοι βλάστημα αὐτὴν ἀπὸ τῶν σωμάτων ποιοῦσιν ἐν 
ἁρμονίας εἴδει οὖσαν. πάντες γὰρ οὗτοι σωματοει- 
δεῖς τὰς κινήσεις αὐτῇ ἀποδιδόασιν. 
à Περὶ τῶν ἔργων τῆς ψυχῆς. ἐν. ταυτῷ, n) 
.. Πότερον οὖν πασῶν τῶν ψυχῶν τὰ αὐτὰ ἔργα 
“ἀποτελεῖται, ἢ τὰ μὲν τῶν ὅλων τελεώτερα τὰ δὲ 
ὧν ἄλλων ὡς ἕκασται διειλήχασι τὴν προσήκουσαν 
ταῖς, τάξιν; ὡς μὲν οἵ στωικοὶ λέγουσιν, εἷς τέ 


E 


270 IGANNOT ZTOBAIOT Lm.1- 


ἐστιν 0 λόγος καὶ ἡ αὐτὴ πάντως διανόησις, καὶ τὰ 
κατορϑώματα ἴσα καὶ αἱ αὐταὶ ἀρεταὶ τῶν τε μερι- 
στῶν καὶ τῶν ὅλων. καί που Πλωτῖνος καὶ ᾿4μέλιος 
ἐπὶ ταύτης εἰσὶ τῆς δόξης. ἐνίοτε ) ὰρ ὡς ἄλλην τὴν 
μεριστὴν ψυχὴν παρὰ τὴν ὅλην, μίαν δὲ αὐτὴν πρὸς 5 
ἐκείνην εἶναι ἀφορίξονται. ὡς δ᾽ ἂν εἴποι Πορφύ- 
'ρίος, πάντῃ κεχώρισται τὰ τῆς ὅλης ψυχῆς παρὰ τὴν 
[888] μεριστὴν ἐνεργήματα. γένοιτο δὲ κἂν ἄλλη δόξα οὐκ 
ἀπόβλητος, ἡ κατὰ γένη καὶ εἴδη τῶν ψυχῶν ἄλλα μὲν 
τὰ τῶν ὕλων παντελῆ, ἄλλα δὲ τὰ τῶν ϑείων ψυχῶν τὸ 
ἄχραντα καὶ ἄυλα, ἕτερα δὲ τὰ τῶν δαιμονίων δρα- 
στήρια, τὰ δὲ τῶν ἡρωικῶν μεγάλα, τὰ δὲ τῶν ἐν τοῖς 
ξῴοις καὶ τοῖς ἀνθρώποις ϑνητοειδή, καὶ τὰ ἄλλα 
ὡσαύτως ἔργα διαιρουμένη. τούτων δὴ διωρισμένων, 
καὶ τὰ ἐχόμενα τούτων τὴν ὁμοίαν λήψεται διάκρισιν. 15 
of μὲν γὰρ μίαν καὶ τὴν αὐτὴν πανταχοῦ ψυχὴν 
διατείνοντες, ἤτοι γένει ἢ εἴδει, ὡς δοκεῖ Πλωτένῳ, — 
ἢ καὶ ἀριϑμῷ., ὡς νεανιξύεται οὐκ ὀλιγάκις ᾿Δμέλιος, 
εἶναι αὐτὴν ἐροῦσιν ἅπερ ἐνεργεῖν. οἵ δ᾽ ἀσφαλέστε- . 
goy τούτων διαταττόμενοι καὶ προόδους πρώτας καὶ x 
δευτέρας καὶ τρίτας οὐσιῶν τῆς ψυχῆς διισχυριξόμε- 
voL προχωρεῖν εἰς τὸ πρόσω, οἵους ἄν τις ϑείη τοὺς 
καινῶς μὲν ἀπταίστως δὲ ἀντιλαμβανομένους τῶν λ6- 
yOv, τὰ μὲν τῶν ὅλων ψυχῶν καὶ ϑείων καὶ ἀύλων᾽ 
ἐνεργήματα ἐροῦσιν οὗτοι πάντως δήπου καὶ εἰς οὐ- 
σίαν ἀποτελευτᾶν, τὰ δὲ τῶν μεριστῶν καὶ er^ 
μένων ἐν ἑνὶ εἴδει καὶ διαιρουμένων περὶ τοῖς σώ 
[8090] σιν, οὐδαμῶς συγχωρήσουσιν εὐϑὺς εἶναι ταῦϑ᾽ ἅπε 
ἐνεργοῦσι. κατὰ δὴ τὴν αὐτὴν μέϑοδον προΐτω καὶ ἣ 
συγγενὴς πρὸς ταύτην διαέρεσιρ. λέγω, δὴ προσπεφυ-. 
κέναι μὲν ταῖς δυνάμεσι τὰ ἔργα ἐκείνων τῶν ψυ δ' 
τῶν αὐτοτελὼν καὶ μονοειδῶν καὶ χωριστῶν ἀπὸ. 


Bu. s. 27. ΦΎΣΙΚΑ | 971 


ὕλης, ὡς ἂν φαίη ἡ νεωστὶ παρευρεϑεῖσα ἥδε αἵρεσις, 
ἐοικέναι δὲ ταῖς τῶν καρπῶν ἀπογεννήσεσιν ἐπὶ τῶν 
ἀτελεστέρων καὶ περὶ γῆν ἀπομεριξομένων. ἐπὶ δὴ 
τούτοις δεῖ νοεῖν ὡς οἱ μὲν στωικοὶ πάσας τῆς ὁποιασ- 
5$ οὖν ψυχῆς τὰς ἐνεργείας συμμιγνύουσι τοῖς διοικου- 
μένοις καὶ ἀψύχοις, οἱ δ᾽ ἀπὸ Πλάτωνος οὐ πάσας. 
εἶναι μὲν γάρ τινας δυνάμεις τῆς ψυχῆς αἵ τοῦ σώμα- 
τος ὡς ὕλης ἐφάπτονται, ὡς τὴν αἰσϑητικὴν καὶ ὁρ- 
μητικήν, καϑαρωτέρας 0b τούτων τὰς μηδὲν σώματι 
τὺ προσχρωμένας. ὡς τὴν νοεράν. τὰ μὲν οὖν τῶν σω- 
᾿ματοειδῶν δυνάμεων ἔργα κατ᾽ οὐσίαν μὲν Πλάτων 
οὐ συνάπτει τοῖς σώμασι, κατ᾽ ἐπιστροφὴν δὲ κοινω- [892] 
νεῖν φησι, τὰ δὲ τῶν χωριστῶν ἀπολύει πάντῃ τοῦ 
κατατείνεσϑαι εἰς τὰ σώματα. ἤδη τοίνυν καὶ τὰ μὲν 
τ τῶν ὅλων καὶ ϑειοτέρων ἔργα ἄμικτα εἶναι διὰ τὴν 
καϑαρότητα αὐτῶν τῆς οὐσίας, τὰ δὲ τῶν ἐνύλων καὶ 
μεριστῶν μηκέϑ'᾽ ὡσαύτως εἶναι ἄχραντα᾽ καὶ τὰ μὲν 
τῶν ἀνιουσῶν καὶ ἀπολυομένων τῆς γενέσεως ἀφέε- 
σϑαι τὸ λοιπὸν τῶν σωμάτων. τὰ δὲ τῶν κατιουσῶν 
20 συμπλέκεσϑαι αὐτοῖς πολυειδῶς καὶ συνυφαίνεσϑαι. 
καὶ τὰ μὲν τῶν ἐποχουμένων τοῖς αὐτοειδέσι πνεύ- 
μασι καὶ δι᾿ αὐτῶν τιϑεμένων εὐκόλως ἅπερ ἂν ἕλω- 
σιν ἄνωϑεν, ἀπραγμόνως ἐκφαίνειν τὰ σφῶν ἔργα, 
τὰ δὲ τοῖς στερεωτέροις σώμασιν ἐνσπειρόμενα καὶ 
; κατεχόμενα ἐν αὐτοῖς ἀναπίμπλασϑαι ἀμωσγέπως τῆς 
τούτων φύσεως. καὶ τὰ μὲν τῶν ὅλων ἐπιστρέφειν (112) 
eis ἑαυτὰ τὰ διοικούμενα, τὰ δὲ τῶν διῃρηβένων 
αὐτὰ ἐπιστρέφεσθαι πρὸς ταῦτα ὧν ἐπιμελοῦνται. 
κατ᾽ ἄλλην τοίνυν ἀρχὴν τῆς τῶν αὐτῶν διακρίσεως 7. 
φιπατητικῶν δόξα τοῦ £gov μόνως καὶ τοῦ συν- 
ϑέτου τίϑεται τὰ ἔργα τῆς ψυχῆς, Πλάτων. δὲ τῆς 
ψυχῆς αὐτὰ πρώνως προτάττει, ELO" οὕτως εἰς τὸ κοι- 


272 ISANNOT ZTOBAIOT Lrs. 1 


νὸν τίϑησιν. Πλάτων δὲ xol Πυϑαγόρας ὑπερφυῆ 
[894] τὴν οὐσίαν αὐτῆς καὶ γεννητυκὴν τῆς φύσεως προτάτ- 
τοντὲς πρεσβύτερα αὐτῇ καὶ τιμιώτερα πρὸ τῆς φύ- 
σεως τὰ ἔργα διδόασιν" ἄρχεσϑαί τε αὐτὴν οὐ ποιοῦ- 
σιν ἀπὸ τῆς φύσεως, αὐτὴν δὲ ἀφ᾽ αὑτῆς καὶ περὴ ὁ 
αὑτὴν ἐξηγεῖσϑαι τῶν οἰκείων ἐνεργειῶν ὑπολαμβά- 
γνουσιν, ὅσα τέ ἐστιν ἐν αὐτῇ καλὰ καὶ σπουδαῖα κι- 
νήματα τῆς φύσεως ὑπερέχοντα, xo9' αὑτὰ ἐξαι- 
ροῦσιν. 
ἤδη τοίνυν καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς πλατωνικοῖς πολ- 10 
λοὶ διαστασιάξουσιν, ot μὲν εἰς μέαν σύνταξιν καὶ 
μίαν ἐδέαν τὰ εἴδη καὶ τὰ μόρια τῆς ξωῆς καὶ τὰ ἐνερ- 
γήματα συνάγοντες, ὥσπερ Πλωτῖνός ve καὶ Πορφύ- 
ρίος, οἵ δὲ εἰς μάχην ταῦτα κατατείνοντες, ὥσπερ 
Νουμήνιος. οἱ δὲ ἐκ μαχομένων αὐτὰ συναρμόζοντες, 15 
ὥσπερ οἱ περὶ Avvuxóv καὶ Πλούταρχον. καὶ οὗτοι μὲν. 
προὐποκειμένων τῶν ἀτάκτων καὶ πλημμελῶν κινη- 
μάτων ἐπεισιέναι φασὶν ὕστερα τὰ κατακοσμοῦντα 
αὐτὰ καὶ διατάττοντα. καὶ τὴν συμφωνίαν ἀπ᾽ ἀμφο- | 
τέρων οὕτως συνυφαίνουσι" κατὰ μὲν Πλωτῖνον τῆς 20. 
πρώτης ἑτερότητος, xev ᾿Εμπεδοκλέα δὲ τῆς πρώτης 
ἀπὸ τοῦ ϑεοῦ φυγῆς, xo9' Ἡράκλειτον δὲ τῆς ἐν τῷ 
[896] μεταβάλλεσϑαι ἀναπαύλης, κατὰ δὲ τοὺς γνωστικοὺς 
παρανοίας ἢ παρεχβάσεως. κατ᾽ ᾿Δ4λβῖνον δὲ τῆς τοῦ 
αὐτεξουσίου διημαρτημένης κρίσεως αἰτίας γιγνομέ- 
νης τῶν καταγωγῶν ἐνεργημάτων. τῶν δ᾽ αὖ διιστα-᾿ 
μένων πρὸς τούτους καὶ ἀπὸ τῶν ἔξωϑεν προσφυο- . 
μένων προστιϑέντων ὁπωσοῦν τῇ ψυχῇ τὸ κακόν, ἀπὸ 
μὲν τῆς ὕλης Νουμηνίου καὶ Κρονίου πολλάκις, ἀπὸ 
δὲ τῶν σωμάτων αὐτῶν τούτων ἔστιν ὅτε καὶ “4ρπο- a 
κρατίωνος, ἀπὸ δὲ τῆς φύσεως καὶ τῆς ἀλόγου fons 
Πλωτίνου καὶ Πορφυρίου ὡς và πολλά. κατὰ 9 4ρι- 


á 
? 
v 
* 


— eap, 41. s. 37. 38. ΦΥΣΙΚΑ 273 


στοτέλην εἴδεσι ξωῆς καὶ ἄλλοις ὅροις ταῦτα χωρὶς 
ἀπὸ τῶν ἀνθρωπίνων διακέκριται. κατὰ δ᾽ αὖ τοὺς 
στωικοὺς ἀτελέστερα ἀεὶ ἀπομερίζξεται τὰ τοιαῦτα τῆς 
ξωῆς ἐνεργήματα, καὶ ὅσῳ ἂν 1) προϊόντα προσωτέρω 
5 τῆς ἀλογίας, τοσῷδε μᾶλλον ἐπὶ τὸ ἀτελέστερον ἀπο- [898] 
φέρεται τὰ καταδεέστερα τῶν πρεσβυτέρων. ὡς δ᾽ 
ἐγώ τινῶν ἀκήκοα πλατωνικῶν,, οἷον Πορφυρίου καὶ 
ἄλλων πολλῶν, ἀφομοιοῦται ἀλλήλοις τὰ μὲν ἀνθρώ- 
πεια τοῖς ϑηρείοις τὰ δὲ τῶν ξῴων τοῖς ἀνθρωπείοις, 
30 ἐφ᾽ ὅσον πέφυκε τὰ διακεκριμένα καϑ' ἑτέρας οὐσίας 
|J. ὁμοιοῦσϑαι πρὸς ἄλληλα. 
Περὶ μέτρων ψυχῆς. ἐν ταὐτῷ. 38 
Οἱ μὲν δὴ μέαν οὐσίαν τῆς Ψυχῆς ἀριϑμῷ τιϑέμε- 
- voi, πληϑύοντες δὲ αὐτὴν ῇ ὡς “Ἀμέλιος οἴεται Gy£- 
as σεσι καὶ κατατάξεσιν 3 ἢ ὡς οἵ ὀρφικοὺ λέγουσιν. ἐπι- 
πνοίαις ἀπὸ τῆς ὅλης » ἔπειτα ἀναχέοντες ἀπὸ τοῦ 
πλήϑους τῆς ὅλης ἐπὶ τὴν μίαν ψυχὴν ἀποϑεμένης τὰς 
σχέσεις καὶ τὰς εἰς ἕτερον κατατάξεις, καὶ ἀναλύον- 
τὲς ἀπὸ τῆς εἰς τὰ μεταλαβόντα διαιρέσεως. ἀπολυο- [900] 
0 μένης τῆς τῶν μετασχόντων ἀπολήψεως, τηροῦσιν αὐὖ- 
τὴν ὅλην πανταχοῦ τὴν αὐτήν, μίανβουσίαν τε αὐτῇ 
διδόασι xa9* ἕν πεπερασμένην. οἵ δ᾽ ἐν ἀπείροις κό- 
οὅμοις, ὥσπερ δὴ οἱ περὶ Δημόκριτον καὶ ᾿Επίκουρον 
ψομίζουσιν, ἀπὸ τῶν ἀπείρων ἀτόμων κατὰ συντυ- 
χίαν συνερχομένων συνίστασϑαι [ἀπὸ τῶν τοιῶνδε 
στοιχείων) τὰς ψυχὰς ἡγούμενοι, ἀπείρους αὐτὰς εἷ- (113) 
ναι ἑπομένως ταῖς οἰκείαις ὑποϑέσεσιν ἀποφαίνονται. 
καὶ οὗ μὲν ἐκ σπερμάτων αὐτὰς γεννῶντες, ἑκάστου 
δυναμένου πολλὰ σπείρειν, καὶ τοῦδε προϊόντος ἀεὶ 
καὶ οὐδαμῇ ἱσταμένου, κατὰ τὴν γέννησιν καὶ ἐν τῷ 
γέγνεσϑαι ἀεὶ τὸ ἄπειρον ἀπολείπουσιν. οἱ δὲ κατὰ 
μεταβολὴν ἐξ ἑνὸς ξῴου φϑειρομένου πολλὰ foa καὶ 
ΒΊΟΒ. ECL. PHYS. 18 


1 


274 IG2ANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


πολλὰς ξωὰς παράγοντες, ἐν τῷ μεταβάλλειν συνεχῶς 
καὶ μηδέποτε ἐπιλείπειν τὴν ἐκ τῆς μεταβολῆς δια- 
δεχομένην ἀειγενεσίαν, ταύτῃ τὸ ἀπέραντον πλῆϑος 
τῶν ψυχῶν ἐπινοοῦσιν [ἐν τῷ ἀεὶ πλεῖον γίγνεσϑαιῖ. 
οἱ δὲ τῆς φύσεως τὴν ψυχὴν μὴ διακρίνοντες πάλιν 5 
δὴ καὶ οὗτοι κατὰ διαίρεσιν τὸ ἄπειρον τῶν ψυχῶν 


[902] γίγνεσϑαι προσομολογοῦσιν, ἐπειδὴ καὶ ἕκαστον τῶν 


89 


φυομένων δένδρων μεριξόμενον ταυτόν ἐστι τῷ ὅλῳ, 
καὶ τῶν ἴσων αὑτῷ φαίνεται γεννητικὸν εἶναι. οἵ δ᾽ 
ἀπὸ Πλάτωνος ἀγεννήτους καὶ ἀφϑάρτους αὐτὰς τιο 
προστησάμενοι ἑστάναι ἀεὶ κατὰ τὴν αὐτὴν συμμε- 
τρίαν ἀφορίξονται, οὔτε γὰρ προστίϑεσϑαί τι αὐταῖς 
ἀπὸ τῆς γενέσεως οὔτε ἀφαιρεῖσϑαι ἀπ᾽ αὐτῶν μεϑι- 
στάμενον εἰς τὰ ἀπολλύμενα. τοῦτο δὴ τὸ μέτρον ot 
μὲν περὶ Πλωτῖνον εἰς τὸν τέλεον ἀρυιϑμὸν ὡς οὐκδῖὸν 15 
προβιβάξουσιν. 
[Ἐν ταυτῷ] 

Πλωτῖνος μὲν καὶ Πορφύριος xol ᾿Δ4μέλιος ἀπὸ 
τῆς ὑπὲρ τὸν οὐρανὸν ψυχῆς καὶ πάσας ἐπίσης εἰσοι- 
κέξουσιν εἰς τὰ σώματα. πολὺ δὲ διαφερόντως ἔοικεν 30 
ὁ Τίμαιος τὴν θιρώτην ὑπόστασιν τῶν ψυχῶν ποιεῖν 
τὸν δημιουργὸν διασπείροντα περὶ πάντα μὲν τὰ 
κρείττονα γένη, καϑ' ὅλον δὲ τὸν οὐρανὸν εἰς ὅλα τὲ 
τὰ στοιχεῖα τοῦ παντός. ἔσται δὴ οὖν καὶ ἡ σπορὰ LEN 
δημιουργικὴ τῶν ψυχῶν διαιρουμένη περὶ τὰς ϑείας 35 
δημιουργίας, καὶ ἣ πρώτη τῶν ψυχῶν πρόοδος συν- 
ὑφισταμένη μεϑ᾽ ἑαυτῆς ἔχουσα τὰ δεχόμενα τὰς ψυ- 


[904] χάς, ἡ μὲν ὅλη τὸν ὅλον κόσμον, αἵ δὲ τῶν ἐμφανῶν 


| ϑϑεῶν τὰς κατ᾽ οὐρανὸν. σφαίρας, αἵ δὲ τῶν στοιχείων 
αὐτὰ τὰ στοιχεῖα μεϑ' ὧν καὶ αἵ ψυχαὶ συνεκληρώϑη- 30. 
σαν xa9" ἑκάστην τοιαύτην λῆξιν, ἀφ᾽ ὧν δὴ et κάϑ- 
οδόι γίγνονται τῶν ψυχῶν ἄλλαι ἀπ᾽ ἄλλων διακλη- 


VU 


cAP. 41. s. 38. 39. QTEIKA 275 


ρώσεων, ὡς βούλεται ἐνδείκνυσϑαι σαφῶς ἡ τοῦ Τι- 
μαίου διάταξις. ἄλλη τοίνυν αἵρεσις τῶν πλατωνικῶν 
- οὐ κατὰ τοὺς δημιουργικοὺς κλήρους οὐδὲ κατὰ τὰς 
διαιρέσεις τῶν κρειττόνων γενῶν, οἷον ϑεῶν ἀγγέ- 
s λων δαιμόνων ἡρώων, οὐδὲ κατὰ τὰς νομὰς τοῦ παν- 
τὸς διακρίνει τὸς ἀπὸ τῶν διαφερόντων τόπων κατα- 
βάσεις τῶν ψυχῶν" τιϑεμένη δὲ τὴν ψυχὴν ἀεὶ εἶναι 
ἐν σώματι, ὥσπερ ἡ Ἐρατοσϑένους καὶ Πτολεμαίου 
τοῦ πλατωνικοῦ καὶ ἄλλων, ἀπὸ σωμάτων αὐτὴν λε- 
10 πτοτέρων εἰς τὰ ὀστρεώδη πάλιν εἰσοικίξει σώματα. 
διατρίβειν μὲν γὰρ αὐτὴν εἰς μοῖράν τινα τοῦ αἰσϑη- 
TOU , καϑήκειν γε μὴν εἰς τὸ στερεὸν σῶμα ἄλλοτε ἀπὶ 
ἄλλων τοῦ παντὸς τόπων. καὶ τούτους Ἡρακλείδην [906] 
μὲν τὸν Ποντικὸν ἀφορίξειν περὶ τὸν γαλαξίαν, ἄλ- 
45 λους δὲ xa9^ ὅλας τοῦ οὐρανοῦ τὰς σφαίρας, ἀφ᾽ ὧν 
δὴ δεῦρο κατιέναι τὰς ψυχάς, τοὺς δὲ περὶ σελήνην 
ἢ ἐν τῷ ὑπὸ σελήνην ἀέρι λέγειν αὐτὰς κατοικεῖν καὶ 
ἀπ᾽ αὐτῶν κάτω χωρεῖν εἰς τὴν περίγειον γένεσιν, 
τοὺς δὲ ἀπὸ σωμάτων ἀεὶ στερεῶν πίπτειν εἰς ἕτερα 
20 σώματα διισχυρίξεσϑαι. ἀπὸ μὲν δὴ τοσούτων καὶ οὕτω 
διαφερόντων μερῶν γίγνεσϑαι διαφερούσας τὰς τῇδε 
χαϑόδους, αὐτοὺς δὲ τοὺς τρόπους διίστασϑαι πολυ- 
ειἰδῶς. Ἡράκλειτος μὲν γὰρ ἀμοιβὰς ἀναγκαίας τίϑε- 
ται ἐκ τῶν ἐναντίων ὁδὸν τε ἄνω καὶ κάτω διαπο-([14) 
25 ρεύεσϑαι τὰς ψυχὰς ὑπείληφε, καὶ τὸ μὲν τοῖς αὐτοῖς 
ἐπιμένειν κάματον εἶναι, τὸ δὲ μεταβάλλειν φέρειν 
ἀνάπαυσιν. οἵ δὲ περὶ Ταῦρον πλατωνικοὶ πέμπεσϑαι 
τὰς ψυχὰς ὑπὸ ϑεῶν εἰς γῆν λέγουσιν, ot μὲν ἑπομέ- 
vog τῷ Τιμαίῳ παραδιδόντες ὅτι εἰς τελείωσιν τοῦ 
παντός. ὥστε εἶναι καὶ ἐν τῷ κόσμῳ τοσαῦτα ξῷα 
ὅσα εἰσὶν ἐν τῷ νοητῷ oi δὲ εἰς ϑείας ξωῆς ἐπίδει- 
— E, τὸ τέλος ἀναφέροντες τῆς καϑόδου. ταύτην γὰρ 
᾿ 18* 


276 IGANNOT EZTOBAIOT Li5. 1 


[908] εἶναι τὴν βούλησιν τῶν ϑεῶν, ϑεοὺς ἐκφαίνεσϑαι διὰ 


40 


τῶν ψυχῶν προέρχονται γὰρ εἰς ἐμφανὲς οἵ ϑεοὶ καὶ 
ἐπιδείκνυνται διὰ τῶν ψυχῶν καϑαρᾶς καὶ ἀχράντου 
ξωῆς. κατ᾽ ἄλλην τοίνυν διαίρεσιν οἵ μὲν ἑκούσιοι 
τρόποι νοοῦνται τῆς καϑόδου, ἢ ἑλομένης αὐτῆς τῆς 5 
ψυχῆς τὴν διοίκησιν τῶν περὶ γῆν ἢ πειϑαρχούσης 
τοῖς κρείττοσιν, οἵ δὲ ἀκούσιοι, βιαξομένης ἐπὶ τὸ 
χεῖρον ξλκεσϑαι. X 
Περὶ διαφορᾶς καϑόδου τῶν ψυχῶν. 
Ἐν ταυτῷ. 1 
Οὐχὴ αὐτή ἐστι πασῶν τῶν ψυχῶν κοινωνία πρὸς 
τὰ σώματα, ἀλλ᾽ ἡ μὲν ὅλη, ὥσπερ καὶ Πλωτίνῳ δο- 
κεῖ, προσιὸν αὐτῇ τὸ σῶμα ἔχει ἐν ἑαυτῇ, ἀλλ᾽ οὐκ 
αὐτὴ πρόσεισι τῷ σώματι οὐδὲ περιέχεται ὑπ᾽ αὐτοῦ" 
af δὲ μερισταὶ προσέρχονται τοῖς σώμασι καὶ τῶν σω- 15 
μάτων γίγνονται, καὶ ἤδη κρατουμένων τῶν σωμά- 
τῶν ὑπὸ τῆς τοῦ παντὸς φύσεως εἰσοικέξονται εἰς αὐτά. 
καὶ αἷ μὲν τῶν ϑεῶν ϑεῖα σώματα νοῦν μιμούμενα 
ἐπιστρέφουσι πρὸς τὴν ἑαυτῶν νοερὰν οὐσίαν" αἵ δὲ 
τῶν ἄλλων ϑείων γενεῶν, ὡς ἕκασται ἐτάχϑησαν οὕτω 30 
κατευϑύνουσιν ἑαυτῶν τὰ ὀχήματα. ἔτι ye μὴν oi 
καϑαραὶ ψυχαὶ καὶ τέλειαι καϑαρῶς εἰσοικέζονται εἰς 


[910] τὰ σώματα ἄνευ παϑημάτων καὶ τῆς στερήσεως τοῦ 


νοεῖν, αἱ δ᾽ ἐναντίαι ἐναντέως. ᾿Αττικῷ [δὲ καὶ ἄλ- 
λοις τισὶ] πλατωνικοῖς οὐ συνδοκεῖ, xo9' ἕνα δὲ τρό- 2» 
πον συντεύξεως τὰς ὅλας ψυχὰς τοῖς σώμασι συνά- 
γουσιν, ὡσαύτως ἀεὶ μὲν καὶ ἐπὶ πάσης ἐνσωμα- 
τώσδως τῶν ψυχῶν προὐποτιϑέντες τὴν ἄλογον καὶ 
πλημμελῆ καὶ ἔνυλον ψυχήν, ἐν αὐτῇ δὲ κατακοσμου- 
μένῃ τὴν κοινωνίαν τῆς λογικῆς ἐπεισάγοντες. οἶμαι 30 
τοίνυν καὶ τὰ τέλη διάφορα ὄντα καὶ τοὺς τρόπους 
τῆς καϑόδου τῶν ψυχῶν ποιεῖν διαφέροντας. ἡ μὲν 


ὉΑΡ, 41. s. 39—41. ΦΥΣΙΚΑ 971 


γὰρ ἐπὶ σωτηρίᾳ καὶ καϑάρσει καὶ τελειότητι τῶν τῇδε 

κατιοῦσα ἄχραντον ποιεῖται καὶ τὴν κάϑοδον, ἡ δὲ 

διὰ γυμνασίαν καὶ ἐπανόρϑωσιν. τῶν οἰκείων ἡϑῶν 
ἐπιστρεφομένη περὶ τὰ σώματα οὐκ ἀπαϑής ἔστι͵ παν- 

᾿ς s τελῶς οὐδὲ ἀφεῖται ἀπόλυτος xaO ἑαυτήν. 1 δ᾽ ἐπὶ 
δέκῃ καὶ κρίσει δεῦρο κατερχομένη συρομένῃ πῶς 
ἔοικε καὶ συνελαυνομένῃ. [τινὲς δὲ τῶν νεωτέρων 
οὐχ οὕτως] διακρίνουσιν, οὐκ ἔχοντες δὲ σκοπὸν τῆς 
διαφορύτητος εἰς ταυτὸ συγχέουσι τὰς ἐνσωματώσεις 

τὸ τῶν ὅλων κακάς τὸ εἶναι πάσας διισχυρίζονται. καὶ 
διαφερόντως οἱ περὶ Κρόνιον τε καὶ Νουμήνιον καὶ [912] 
“Φρποκρατίωνα. δεῖ δέ που καὶ τοὺς βίους τῶν ψυχῶν 
κατανοεῖν πρὶν ἐλθεῖν εἰς σῶμα, ὡς ἄρα καὶ οὗτοι 
πολλὴν ἔχουσιν ἐν ἑαυτοῖς διάστασιν" ἀπὸ δὲ διαφό- 

15 ρῶν τρύπων ξωῆς διάφορον ποιοῦνται ἑαυτῶν καὶ τὴν 
πρώτην σύνοδον. οἵτε γὰρ νεοτελεῖς καὶ πολυϑεάμο- 
veg τῶν ὕντων οἵτε συνοπαδοὶ καὶ συγγενεῖς τῶν 
ϑεῶν οἵτε παντελεῖς καὶ ὁλόκληρα τὰ εἴδη τῆς ψυχῆς 
περιέχοντες, πάντες ἀπαϑεῖς καὶ ἀκήρατοι ἐμφύονται 

20 πρώτως εἰς τὰ σώματα, ob δὲ ὑπὸ τῶν ἐπιϑυμιῶν ἄδην 
ἀναπεπλησμένοι καὶ ἄλλων παϑῶὼν μεστοὶ μετὰ πα- 
ϑῶν συνέρχονται πρώτως τοῖς σώμασι. 

Ἐν ταυτῷ 4l 
ἐὸν κατὰ δ᾽ Ἱπποκράτην τὸν τῶν ᾿Δσκληπιαδῶν, 

35 ὅταν πλασϑῇ τὸ σπέρμα (τότε γὰρ ἐπιτηδείως ἔχειν 
αὐτὸ μεταλαμβάνειν Cog) , κατὰ δὲ Πορφύριον ἐν τῇ 
πρώτῃ ἀπογεννήσει τοῦ τικτομένου πρώτως ἡ κατ᾽ (115) 
ἐνέργειαν ξωοποιέα καὶ παρουσία τῆς ψυχῆς φύεται. 
γένοιτο δ᾽ ἂν καὶ ἄλλη τις δόξα οὐδέπω καὶ νῦν ῥη- 

ϑυϑεῖσα ἡ λέγουσα πλείονας μὲν εἷναι τὰς δυνάμεις [914] 

καὶ τὰς οὐσίας τῆς ψυχῆς, κατὰ καιροὺς δὲ ἄλλοτε ἄλ- 

λωβ, εἴπερ ἂν ἐπιτηδείως ἔχῃ τὸ γιγνόμενον σῶμα, 


278 IGANNOT XTOBAIOT Ea c 


τὰ μὲν πρῶτα τῆς φύσεως μεταλαμβάνειν, ἔπειτα τῆς 
αἰσϑήσεως., εἶτα τῆς ὁρμητικῆς ζωῆς, καὶ τότε δὴ τῆς 
Aout ψυχῆς , ἐπὶ δὲ τῷ τέλει τῆς νοερᾶς" τοσαῦτα 
καὶ ἡ κατὰ τοὺς χρόνους συμφυομένη κοινωνία τῶν 
ψυχῶν πρὸς τὰ σώματα δέχεται δοξάσματα. ἀλλὰ μὴν 5 
ἔν γε τῷ τρόπῳ τῆς εἰσόδου τῶν ψυχῶν, xo9' ὃν ἐπι- 
ξητοῦμεν πῶς εἰσκρίνεται, μέα μέν ἐστι τριπλῆ δόξα 
ἡ ἕλκουσα ἀπὸ τῶν ἐκτὸς τὴν ψυχὴν ἐν τῇ καλουμένῃ 
συλλήψει, ἢ διὰ προϑυμίαν τοῦ γεννῶντος διὰ τὴν 
ἀναπνοήν, ἢ διὰ προϑυμίαν τῆς ὑποδεχομένης μή- 1 
τρας, ὅταν αὕτη ἐπιτηδείως ἔχῃ πρὸς τὴν κράτησιν, 
ἢ διὰ συμπάϑειαν ἀμφοῖν, ὅταν κοινῇ συμπνέοντα 
ἀμφότερα ἑλκτικὴν ἔχῃ τὴν ἰδιότητα, συγκινουμένης 
καὶ τῆς φύσεως. 1 δὲ κατ᾽ ἀνάγκην εἰσδύνειν ποιεῖ 
τὴν αὐτοκίνητον εἰς τὸ ὀργανικὸν σώμα, ἤτοι ἀπὸ τοῦ 15 
παντὸς ἢ τῆς ὅλης ψυχῆς ἢ τῆς δημιουργίας πάσης. 

of δὲ καϑαρώτεροι τῶν πλατωνικῶν, ὥσπερ δὴ of 

[916] περὶ Πλωτῖνον, ἄρχεσϑαι μὲν τῆς κινήσεως τὸ ὀργα- 
νικὸν σῶμά φασιν ἀπὸ τούτων τῶν μερῶν δουλεῦον 
εἰς τὴν γένεσιν ταῖς χρωμέναις αὐτῷ δυνάμεσιν, αὐὖ- 30 
τὰς δὲ τὰς δυνάμεις ἀπολύτους εἷναι τῶν μεριστῶν 
σωμάτων διισχυρίξονται. ἤδη τοίνυν καὶ ἡ χρῆσις 
τοῦ σώματος πολλῆς δεῖται διακρίσεως. ot μὲν γὰρ 
προσεοικέναι αὐτὴν λέγουσι νεὼς κυβερνήσει., ἧς καὶ 
ἀπόλλυσϑαι χωρὶς. δύναται ὁ κυβερνήτης. οἵ δὲ ὀχή- 25 
ματος ἐπιβάσει κοινὴν πορείαν καὶ διακομιδὴν ἡνιο- 
χούσῃ προσοικειοῦσιν αὐτὴν ὡς μᾶλλον ἁρμόξουσαν, 
οὗ δὲ συνεργείᾳ ἀπ᾽ ἀμφοτέρων ἰσομοιρούσῃ ἢ συν- 
νεύσει καὶ δοπῇ πρὸς τὸ σώμα, ἐπικρατείᾳ τοῦ σώμα- 
τος ἀποδιδόασιν αὐτῆς τὴν ὁμοιότητα. 208 
42 [Ev ταυτῷ) 
περὶ τῆς κοινωνίας τῆς πρὸς τοὺς ϑεοὺς τῶν ψυ- 


- CAP. 41. s. 41—43. PTZIKA 279 


χῶν γέγονέ τις διαμφισβήτησις, τῶν μὲν λεγόντων 

. ἀδύνατον μίγνυσθαι ϑεοὺς ταῖς κατεχομέναις ψυχαῖς 
ἐν τῷ σώματι. τῶν δὲ διατεινομένων μίαν εἷναι κοι- 
νὴν πολιτείαν τῶν καϑαρῶν ψυχῶν πρὸς τοὺς ϑεούς, 

5 καὶ εἰ ὅτε μάλιστα ἐν τοῖς σώμασι διατρίβουσιν" ot δὲ 
οὐδὲν τούτων συγχωροῦσιν , ὡς δὲ μέρος τὴν ψυχήν [918] 
φασιν εἶναι ἐν ὅλῳ τῷ Cep, ot δὲ ὡς τέχνην ἐμπεφυ- 
κέναι τοῖς ὀργάνοις ; ὥσπερ εἰ ἡ ἣν ἔμψυχος οἴαξ, οἵ δὲ 
μόνοις δαίμοσιν ἢ καὶ ἥρωσιν ὑποτιϑέασιν αὐτὴν εἰς 

10 κοινὴν συνουσίαν. ἄλλοι μὲν οἱ βελτίονες κρινόμε- 
νον κατὰ Πλάτωνα καϑάρσει καὶ ἀναγωγῇ καὶ τελει- 
ὥσει τῆς ψυχῆς" ἄλλοι δὲ oí χείρονες τοῖς ἐναντίως 
τούτων ἀντιδιαστελλόμενοι. κατὰ δὲ τοὺς στωικοὺς 
τῇ κοινωνέᾳ καὶ τῷ καλῷ τῷ τῆς φύσεως ἐξηρτημένῳ᾽ 

15 κατὰ δὲ τοὺς περιπατητικοὺς τῇ κατὰ φύσιν τε συμ- 
μετρίᾳ καὶ τῇ ὑπὲρ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν νοερᾷ ξωῇ 
προτιμώμενοι᾽ κατὰ δὲ Ἥριλλον ἐπιστήμῃ κατὰ δὲ [020] 
᾽Δρίστωνα ἀδιαφορίᾳ᾽ κατὰ δὲ Ζ]ημόκριτον εὐσχημο- 
σύνῃ᾽ κατὰ δὲ τοὺς ἄλλους μέρει τινὶ τοῦ καλοῦ" ἢ 

20 77) ἀοχλησίᾳ καϑ' Ἱερώνυμον ἢ ἄλλοις τισὶ τρόποις 
διαγωγῆς τὸ αἱρετὸν ἔχοντες .. ἀφ᾽ ὧν οἱ κατὰ μέρος 
φύονται βίοι ἄπειροι περὶ τὴν γένεσιν διαιρούμενοι, 
περὶ ὧν οὐδὲν δεῖ πολυπραγμονεῖν, ἀλλ᾽ εἰς τὸ ἄπει- 
gov αὐτοὺς μεϑιέντας χαίρειν ἐᾶν. 

36 Περὶ ϑανάτου. ἐν ταυτῷ. 43 

; Ἐπειδὰν μετὰ τὸν τῇδε βίον ἡ τελευτὴ συμπέπτῃ, (110) 

᾿ φτέποτε συμβαῖνόν ἐστι; πότερον, ὥσπερ ἐν τῇ γενέ- 

σει προῦπῆρχεν ἢ συνυφίστατο ἢ ὑστέρα πὼς ἐπεγί- 

(o quero τοῖς σώμασιν ἡ ψυχὴ κατὰ τὰς διαφόρους αἷρέ- 

9» 6ug, οὕτω καὶ ἐν τῷ ἀποϑνήσκειν προφϑείρεται τοῦ 

|. σώματος, ἢ συναπόλλυται αὐτῷ, ἢ καὶ διαμένει. xo 

1 ἑαυτὴν μετὰ τὴν ἐνθένδε ἔξοδον; τὸ μὲν οὖν πᾶν κε- 


[929] 


[924] 


280 ΙΦΑΝΝΟΥ ZTOBAIOT ΤΠῚΒ.1 


^ 


φάλαιον τοιοῦτον, μέρη δ᾽ αὐτοῦ καὶ ἡ κατὰ τὰ εἴδη 
διαίρεσις δέχεται πολλὰς τοιαύτας ἀμφισβητήσεις" 
ἄρά γε πνιγμῷ τῶν ἀρτηρίων ἀποκλειομένων τοῦ δέ- 
χεσϑαι τὸ ἐκτὸς πνεῦμα, ἢ ἐκλυομένου τοῦ τόνου καὶ 
παριεμένου, ἢ τοῦ ϑερμοῦ ἐναποσβεννυμένου [τοῦ 5 
δὲ ψυχροῦ ἐγγινομένου] πως εἰς τὰ εἴσω, τὰ ξῶντα 
πρότερον εἰσαῦϑις ἀποϑνήσκει; ἀλλ᾽ εἰ οὕτως γίγνε- 
ται ὁ ϑάνατος, προαναιρεῖταν ἢ συναναιρεῖται ἡ ψυχὴ 
τῷ σώματι, καϑάπερ Κουρνοῦτος οἴεται. εἰ δέ, ὡς 
δύναμις ὑποκειμένου, ὥσπερ δὴ ἁρμονία λύρας, ἢ τ 
τελειότης, προαφίσταται τοῦ σώματος ἐν τῷ ἀποϑνή- 
Gx&V ἡ ψυχή, προφϑείρεται μὲν οὐδαμῶς (οὐδὲν γὰρ 
διὰ κινήσεως πρόεισιν εἰς τὸ μὴ εἶναι), ἀλλ᾽ ἐξαίφνης 
εἰς τὸ μὴ εἶναι μεϑίσταται ἀχρόνως καὶ &vév φϑορᾶς, 
ὥσπερ δὴ καὶ ἔστιν ὅτε ἐστίν, ἀϑρόως οἷον ἀστρα- 15 
πῆς ἐκλαμπούσης. ἔσται δὴ οὖν τὸ μὲν tv τὰ ξῷα 
ἀπὸ τοῦ ἔχειν τὸ τῆς ξωῆς εἶδος, τὸ δὲ καλούμενον 
ἀποϑνήσκειν ἀπὸ τοῦ μὴ παρεῖναι αὐτὸ 1] μὴ ἔχεσϑαι" 
ἧς πολλοὶ περιπατητικοὶ δόξης προεστήκασιν. εἰ δὲ 
παρέσπαρται μὲν καὶ ἔνεστιν ἡ ψυχὴ τῷ σώματι κα- ἢ 
ϑάπερ ἐν ἀσκῷ πνεῦμα περιεχομένη, ἢ συμμιγνυμένη 
πρὸς αὐτὸ καὶ ἐγκινουμένη ὥσπερ τὰ ἐν τῷ ἀέρι ξύ- 
σματα διὰ τῶν ϑυρέδων φαινόμενα, δῆλόν που τοῦτο 
ὅτι ἔξεισι μὲν ἀπὸ ἐοῦ σώματος, ἐν δὲ τῷ ἐκβαίνειν. 
διαφορεῖται καὶ διασκεδάννυται, ὥσπερ ΖΙημόκριτος 35 
καὶ Ἐπίκουρος ἀποφαίνονται. 

τοὺς δὲ περὶ Πλωτῖνον τῆς στάσεως προϊσταμέ: 
vovg ἐκείνης τῆς χωριζούσης αὐτὰς ἀπὸ τοῦ λόγου, ἢ 
καὶ ἀφιείσης εἰς τὴν γένεσιν, ἢ καὶ ἀφαϊρούσης ἀπὸ 
τῆς διανοίας, ἀφ᾽ ἧς πάλιν διττῆς δόξης γίγνεται διά- 90. 
κρισις. ἤτοι γὰρ λύεται ἑκάστη δύναμις ἄλογος εἰς τὴν 


ὅλην ξωὴν τοῦ παντὸς ἀφ᾽ ἧς ἀπεμερίσϑη, T καὶ ὅτ — 


pm 


CAP. 41. s. 43. 44. QYTZIKA 281 


'μάλιστα μένει ἀμετάβλητος, ὥσπερ ἡγεῖται Πορφύ- 
-guog* ἢ καὶ χωρισϑεῖσα ἀπὸ τῆς διανοίας ἡ ὅλη ἄλο- 
γος ξωὴ μένει καὶ αὐτὴ διασωξομένη ἐν τῷ κόσμῳ, 
ὥσπερ οἵ παλαιότατοι τῶν ἱερέων ἀποφαίνονται. κατὰ [926] 
5 ταυτὰ δὴ οὖν καὶ περὶ τῶν μέσων οὐσιῶν ψυχῆς τε 
καὶ σώματος πολὺ διαφερόντως διατάττονται. οἱ μὲν 
γὰρ εὐθὺς αὐτὴν τὴν ψυχὴν αὐτῷ τῷ σώματι τῷ 0g- 
γανικῷ συνοικίξουσιν, ὥσπερ οἵ πλεῖστοι τῶν πλα- 
τωνικῶν, οἱ δὲ μεταξὺ τῆς τε ἀσωμάτου ψυχῆς καὶ 
10 τῆς ἀγγελιώδους αἰϑέρια καὶ οὐράνια καὶ πνευματικὰ 
περιβλήματα περιαμπέχοντα τὴν νοερὰν ξωὴν προβε- 
βλῆσϑαι μὲν αὐτῆς φρουρᾶς ἕνεκεν, ὑπηρετεῖν δὲ 
αὐτῇ καϑάπερ ὀχήματα, συμμέτρως δ᾽ αὖ καὶ πρὸς τὸ 
στερεὸν σῶμα συμβιβάξειν μέσοις τισὶ κοινοῖς συν- 
15 δέσμοις αὐτὴν συνάπτοντα. 
Ἑρμοῦ τρισμεγέστου ἐκ τῆς ἱερᾶς Bé- 44 
βλου τῆς ἐπικαλουμένης Κόρης 
κόσμου [Patrit. p. 27 b] 
Ταῦτα εἰποῦσα Ἶσις ἐγχεῖ ποτὸν Ὥρῳ γλυκὺ τὸ 
2) πρῶτον ἀμβροσίας, ὃ αἱ ψυχαὶ λαμβάνειν ἔϑος ἔχου - [928] 
σιν ἀπὸ ϑεῶν, καὶ οὕτως τοῦ ἱερωτάτου λόγου ἄρχε- 
ται. “ἐπικειμένου τέχνον os τῇ τῶν ὑποκειμένων 
φύσει πάσῃ τοῦ πολυστεφοῦς οὐρανοῦ, καὶ κατ᾽ οὐ- 
δένα τόπον στερουμένου τινὸς ὧν νῦν ὃ σύμπας ἔχει 
κόσμος, ἀνάγκη πᾶσα ὑπὸ τῶν ὑπερκειμένων συγκε- 
κοσμῆσϑαι καὶ πεπληρῶσϑαι φύσιν πᾶσαν τὴν ὑπο- 
κειμένην" οὐ γὰρ δήπου δυνατὰ κοσμῆσαι τὰ κάτω 
τὸν ὕπερϑεν διάκοσμον. ἀνάγκη τοίνυν τοῖς κρεύτ- 
TOGL μυστηρίοις εἴκειν τὰ ἐλάσσονα. κρείσσων δὲ τῶν 
80. ὑποκειμένων ἡ ἡ τῶν μετεώρων ἐστὶ διάταξις, καὶ v (117) 
| παντὶ ἀσφαλής τε καὶ ϑνητῷ οὐχ ὑποπίπτουσα δια- 
— vola. ἔνϑεν ἐστέναξε τὰ κάτω φόβον ἔχοντα τὴν πε- 


282 IGANNOT ΣΤΌΒΑΙΟΥ Lib. 1 


ρικαλλῆ καὶ εἰς ἀεὶ διαμονὴν τῶν ἐπικειμένων. ἦν 
γὰρ ἄξιον ϑεωρίας ὁμοῦ καὶ ἀγωνίας ὁρᾶν οὐρανοῦ 
κάλλος ϑεῷ καταφανταζόμενον τῷ ἔτι ἀγνώστῳ, πλου- 
σίαν τε νυκτὸς σεμνότητα ἐλάττονι μὲν ἡλίου ὀξεῖ δὲ 
[990] προφορουμένην φωτί, τῶν τε ἄλλων κατὰ μέφορ κι- 5 
νουμένων ἐν οὐρανῷ μυστηρίων τακταῖς χρόνων κι- 
νήσεσι καὶ περιόδοις διά τινῶν κρυπτῶν ἀπορροιῶν 
τὰ κάτω συγκοσμούντων καὶ συναυξανόντων. καὶ οὗ- 
τος φόβος μὲν ἐπάλληλος ξητήσεις ve ἄληκτοι, κἀὶ ἕως 
ὁ τῶν συμπάντων οὐκ ἐβούλετο τεχνίτης, ἀγνωσία 10 
κατεῖχε τὰ σύμπαντα" ὅτε δὲ ἔκρινεν αὑτὸν ὅστις ἐστὶ 
δηλῶσαι, ἔρωτας ἐνεϑουσίασε ϑεοῖς καὶ αὐγὴν ἣν &- 
q&v ἐν στέρνοις πλείονα ταῖς τούτων ἐχαρίσατο δια- 
νοίαις" ἵνα πρῶτον μὲν ξητεῖν ϑελήσωσιν, εἶτα ἐπι- 
ϑυμήσωσιν εὑρεῖν, εἶτα καὶ κατορϑῶσαι δυνηϑῶσι. 15 
τοῦτο δ᾽ ἂν ὦ τέκνον ἀξιοϑαύμαστον "os ovx ἂν ἐπὶ 
ϑνητῆς σπορᾶς ἐγεγόνει (οὐδὲ γὰρ qv οὐδέπω), ψυ- 
χῆς δὲ τὴν συμπάϑειαν ἐχούσης τοῖς οὐρανοῦ μυστη- 
θύοιβ. τοῦτο δ᾽ ἦν ὁ πάντα γνοὺς Ἑρμῆς, ὃς καὶ εἶδε 
τὰ σύμπαντα καὶ ἰδὼν κατενόησε, καὶ κατανοήσας 30. 
ἴσχυσε δηλῶσαί τε καὶ δεῖξαι. καὶ γὰρ ἃ ἐνόησεν ἐχά- 
ραξε καὶ χαράξας ἔκρυψε τὰ πλεῖστα, σιγήσας ἀσφα- 
λῶς ἢ λαλήσας, ἵνα ξητῇ ταῦτα πᾶς αἰὼν ὁ μεταγενέ- 
στερος κόσμου᾽ καὶ οὕτως τοὺς συγγενεῖς ϑεοὺς δο- 
[932] ρυφορεῖν εἰπὼν ἀνέβαινεν εἰς ἄστρα. ἀλλ᾽ ἦν αὐτῷ 
διάδοχος ὁ Τάτ, υἱὸς ὁμοῦ καὶ παραλήπτωρ τῶν μα- 
ϑημάτων τούτων. οὐκ εἰς μακρὰν δὲ καὶ ᾿Δσκληπιὸς 
ὁ Ἰμούϑης, Πανὸς καὶ Ἡφαιστοβούλης, ἄλλοι τε ὅσοι 
τῆς οὐρανίου ϑεωρίας πιστὴν ἀκρίβειαν ἔμελλον βου- 
λομένης τῆς πάντων βασιλέδος ἱστορῆσαι προνοίας. 
Ἑρμῆς μὲν οὖν ἀπελογεῖτο τῷ περιέχοντι, ὡς οὐδὲ 
τῷ παιδὶ παρέδωκεν ὁλοτελῆ ϑεωρίαν , διὰ τὸ ἔτι τῆς 


T σ 


CAP. 41. s. 44. ΦΥΣΙΚΑ 283 


ἡλικίας νεοειδές᾽ ἐμοὶ δὲ τῆς ἀνατολῆς γενομένης 
τοῖς πάντα βλέπουσιν ὀφθαλμοῖς τὰ τῆς ἀνατολῆς 
ϑεωρήσαντι ἀειδῆ καὶ ἐπισκοποῦντι, βραδέως μὲν 
ἀλλ᾽ οὖν ἦλθεν ἡ ἀκριβὴς διάγνωσις πλησίον τῶν 
5 Ὀσίριδος κρυφίων ἀποϑέσϑαι τὰ ἱερὰ τῶν κοσμικῶν 
στοιχείων σύμβολα. ἐπικατευξάμενος δὲ καὶ τοὺς λό- 
γους τούσδε εἰπὼν εἰς οὐρανὸν ἀπῆλϑεν. ἀλλ᾽ οὐ 
καϑῆκον ἀτελῆ τὴν ἐπαγγελίαν ὦ τέκνον ταύτην μὲ 
καταλεῖψαι, εἰπεῖν δὲ ὅσα τὰς βίβλους κατατιϑέμενος [984] 
10 ἐξεῖπεν Ἑρμῆς. ἐξεῖπε γὰρ οὕτως “ὦ ἱεραὶ βίβλοι 
τῶν ἀφϑάρτων αἵ τετεύχατε τῶν ἐμοῦ χειρῶν, τῷ τῆς 
ἀφϑαρσίας φαρμάκῳ χορείας ἐπικρατῷ ἀσαπεῖς παν- 
τὸς αἰῶνος καὶ ἄφϑαρτοι διαμείνατε χρόνῳ, ἀϑεώρη- 
τοί τε καὶ ἀνευρετοὶ γιγνόμεναι παντὶ τῷ τὰ γῆς ταύ- 
ιὸ τῆς παροδεύειν μέλλοντι πεδία. ἄχρις οὗ γέρων οὐ- 
ρανὸς συστήματα ὑμῶν ἄξια τεκνώσεται, ἃς ψυχὰς ὃ 
δημιουργὸς προσηγόρευσε. τοσαῦτα εἰπὼν τὰς βέ- 
βλους καὶ τοῖς ἑαυτοῦ κατευξάμενος ἔργοις ἐδίαις τε- 
μενίξεται ξώναις, (ἱκανὸς δὲ ὁ μέσος ἤρκει χρόνος) 
o ἐκέκρυπτο. x«l ἡ φύσις ὦ τέκνον ἐτύγχανε στεῖρα, 
ἕως αὐτοὶ οἵ ἤδη τὸν οὐρανὸν περιπολεῖν κελευσϑέν- 
τες τῷ πάντων ϑεῷ βασιλεῖ προσελθόντες τὴν τῶν 
ὄντων ἡσυχίαν ἀπήγγειλαν, καὶ ὅτι δέον. ἐστὶ συγκο- 
σμηϑῆναι τὰ σύμπαντα, καὶ τοῦτο ὅτι οὐχ ἑτέρου τι- 
i νός ἐστιν ἔργον ἢ αὐτοῦ, “καὶ δεόμεϑά cov ἔλεγον 
“τὰ νῦν ὄντα καὶ ὧν ὕστερον ἔχει χρείαν διασχέψαι. ^ 
Ep εἰπόντων ἐμειδίασεν ὁ ϑεὸς καὶ εἶπε φύσιν εἷ- (118) 
"wet καὶ ϑῆλυ πάγκαλον χρῆμα ἐκ τῆς φωνῆς αὐτοῦ 
j Eher, ὃ καὶ ϑεωρήσαντες οἵ ϑεοὶ κατεπλάγησαν. [936] 
Ὁ καὶ ταύτην φύσεως πόματι ἐτίμησεν ὁ ϑεὸς 0 προπά- 
09, καὶ αὐτῇ προσέταξεν εἶναι γεννητικήν, καὶ 
α ἔτι εἰς τὸ περιέχον ἀτενίσας ἐφώνησεν “ ἔστω 


1 


284 IGANNOT ZTOBAIOT Lrs. 1 


πεπληρωμένος ὃ οὐρανὸς ἅπασιν ἀήρ vs καὶ αἰϑήρ." 
εἶπεν ὁ ϑεὸς καὶ ἦν. ἡ δὲ φύσις ἑαυτῇ λαλήσασα ἔγνω 
ὡς μὴ δέον αὐτήν ἐστι παρακοῦσαι τῆς τοῦ πατρὸς 
ἐντολῆς. καὶ καλὴν πόνῳ συνελϑοῦσα ϑυγατέρα ἐποίη- 
σεν, ἣν εὕρεσιν ἐκάλεσε. τῇ δὲ ὁ ϑεὸς ἐχαρίσατο εἶἷ- 5 
ναι, καὶ χαρισάμενος διέκρινε τὰ ἤδη γεγονότα καὶ 
ἐπλήρωσεν αὐτὰ μυστηρίων, καὶ τῇ εὑρέσει τὸ κατὰ 
τούτων ἐχαρίσατο ἡγεμονικόν. αὐτὸς δὲ οὐκέτι βου- 
λόμενος ἀργὸν τὸν ὑπεράνω κόσμον εἶναι, ἀλλὰ πνευ- 
μάτων πληρῶσαι δοκιμάσας τοῦτον, ὡς μὴ τὰ κατὰ 
μέρος ἀκίνητα καὶ ἀργὰ μένῃ, οὕτως εἰς ταῦτα ἤρ- 
Earo, τεχνιτείαις ὡς πρὸς τὴν τοῦ ἰδίου ἔργου γένε- 
σιν χρησάμενος ἱεραῖς. πνεῦμα γὰρ ὅσον ἀρκετὸν 
ἀπὸ τοῦ ἰδίου λαβὼν καὶ νοερῶς τοῦτο πυρὶ μίξας 
ἀγνώστως τισὶν ἑτέραις ὕλαις ἐκέρασε᾽ καὶ ταῦτα ἵ 
[998] ἑκάτερον ἑκατέρῳ μετά τινῶν ἐπφωνήσεων κρυπτῶν 
ἑνώσας τὸ πᾶν οὕτως εὖ μάλα διεκίνησε κρᾶμα, ἕως 
ἐπεγέλασέ τις ὕλη τῷ μίγματι λεπτοτέρα τε καὶ καϑα- 
ρωτέρα μᾶλλον καὶ διαφανεστέρα ἢ ἐξ ὧν ἐγένετο 
(διειδὴς δὲ ἦν αὕτη), ἣν δὴ καὶ μόνος ὁ τεχνίτης ἑώρα. ? 
ἐπειδὴ δὲ οὔτε ὡς ἐκ πυρὸς καιομένη διετήκετο οὔτε 
μὴν ὡς ἐκ πνεύματος τελεσιουῤγηϑεῖσα ἔψυχεν., ἀλλά 
τινα ἰδιογενῆ καὶ οἰκείαν εἶχε τὴν τοῦ κράματος σύ- l 
στασιν ἐδιότυπόν τε καὶ ἰδιοσύγκριτον (jv δὴ καὶ ἀπὸ à 
TOU εὐφημοτέρου ὀνόματος x«l τῆς καϑ' ὁμοιότητα 
ἐνεργείας ψύχωσιν ὁ ϑεὸς ἐκάλεσε τὴν σύστασιν) e. 
οὗ δὴ ἐπιπάγου μυριάδας ψυχῶν ἱκανὰς ἐδημιούρ- 
γησε, τὸ παρ᾽ αὐτοῦ τοῦ χράματος ἐπανϑοῦν πρὸς 
ϑέλει πλάσσων εὐτάκτως τε καὶ συμμέτρως, μετ᾽ ἐμ- 
πειρίας καὶ λόγου τοῦ καϑήκοντος, ὡς μηδέ τι διαφέ- 
ρειν αὐτὰς ἑαυτῶν ἦν ἀναγκαῖον, ἐπειδήπερ τὸ ἐκ τῆς 
κινήσεως τοῦ ϑεοῦ ἐξατμιξόμενον ἄνϑος οὐχ ἦν ém 


— 
b--4 


.— car. 4L. s. 44. QTEXIKA 285 


ὅμοιον, ἀλλὰ μεῖξον καὶ πληρέστερον ἦν τοῦ δευτέρου 
τὸ πρῶτον καὶ τῷ παντὶ καϑαρώτερον, τὸ δεύτερον 
δὲ ἱκανῶς μὲν ἦν τοῦ πρώτου δεύτερον, πολλῷ δὲ 
τοῦ τρίτου μεῖξον. καὶ οὕτως ἄχρι βαϑμῶν ἑξήκοντα 
50 πᾶς ἀπήρτιστο ἀριϑμός, πλὴν ὅτι γε πάσας ἀιδίους 

εἶναι νομοτεϑήσας ἔταξεν ὡς ἂν ἐκ μιᾶς οὐσίας, ἧς [940] 
μόνος αὐτὸς εἴδη τελειοῖ. ταῖς δὲ καὶ τμήματα καὶ τα- 
μιξῖα ἐν μεταρσίῳ διέταξε τῆς ἄνω φύσεως [οὐρανοῦ]. 
ὅπως τόν τε κύλινδρον περιστροβῶσι τάξει τινὶ καὶ 
10 οἰκονομίᾳ καϑηκούσῃ, καὶ τὸν πατέρα τέρπωσιν. οὔ- “ 
τῶς δὴ καὶ ἐν τῇ περικαλλεῖ τοῦ αἰϑέρος στάσει καὶ 
τὰς τῶν ἤδη ὄντων μεταπεμψάμενος φύσεις o φησί 
“πνεύματος ἐμοῦ καὶ μερίμνης ἐμῆς ψυχαὶ καλὰ τέ- 

- &v&, ἃ ταῖς ἐμαυτοῦ μαιωσάμενος χερσὶν ἤδη τῶ ἐμῷ 
45 καϑιερῶ κόσμῳ, λόγων ἐμῶν ὡς νόμων τούτων ἐπα- 
κούσατε, καὶ τόπου μηδενὸς ἄλλου ϑέγητε πλὴν τοῦ 
διαταγέντος ὑμῖν ὑπὸ τῆς ἐμῆς γνώμης. εὐσταϑησά- 
σαις μὲν οὖν ὑμῖν οὐρανός τε μένει πάλιν ὁμοίως καὶ 
0 διαταγεὶς ἀστερισμός, ϑρόνοι vs ἀρετῆς πεπληρω- 
20 μένοι" εἰ δέ τι νεώτερον παρὰ τἀμὰ πράξετε βουλεύ- 
ματα, ἱερὸν ὑμῖν ὀμνύω πνεῦμα καὶ κρᾶμα τοῦτ᾽ ἀφ᾽ 
οὗπερ ὑμᾶς ἐγέννησα, ψυχοποιούς rs ταύτας μου τὰς 
χεῖρας. ὡς οὐκ εἰς μακρὰν δεσμὸν καὶ κολάσεις ὑμῖν 
 τεχνιτεύσω᾽ τοσαῦτα εἰπὼν ὁ ϑεὸς ὁ κἀμοῦ κύριος 
τὰ λοιπὰ τῶν στοιχείων συγγενὴ μίξας ὕδωρ καὶ γῆν. 
καί τινὰς ὁμοίως κρυπτοὺς ἐπειπὼν λόγους δυνατοὺς 
μὲν οὐ τοῖς πρώτοις δ᾽ ὁμοίους, εὖ τε κινήσας καὶ [949] 
᾿ξῳοποιὸν ἐνθουσιάσας τῷ κράματι, ἐπιπλέοντα ὁμοίως 
ἐπίπαγον εὐβαφῆ τε καὶ εὐπαγῆ γενόμενον, ἔλαβε, (119) 
καὶ ἐκ τούτου τὰ ἀνθρωποειδῆ τῶν ξῴων διέπλασε. 
τὸ δὲ τοῦ μίγματος λείψανον ταῖς ἤδη προχοψάσαις 
αἷς ἔδωκε, ψυχαῖς ταύταις ταῖς εἰς χωρία ϑεῶν 


280 ΙΦΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ Lr.r- 


καὶ τοὺς ἐγγὺς ἄστρων τόπους xol ἱεροὺς δαίμονας 
μετακεκλημέναις, “πλάσσετε᾽ λέγων “ὦ τέχνα τῆς 
ἐμῆς φύσεως γεννήματα, δέχεσϑε "τῆς ἐμῆς τέχνης τὰ 
λείψανα, καὶ ἑκάστη τῇ ἑαυτῆς φύσει πλασσέτω τι 
παραπλήσιον. παραϑήσομαι δ᾽ ἔτι καὶ ταῦϑ᾽ ὑμῖν 5 
παραδείγματα." καὶ λαβὼν εὖ καὶ καλῶς τὸν ξῳδια- 
κὸν συμφώνως ταῖς ψυχικαῖς κινήσεσι διέταξε κόσμον, 
πρὸς τοῖς ἀνθρωποειδέσι τῶν ξῳδιακῶν τὰ ἑξῆς ἀπαρ- 
τίσας οἷον ξῳδίοις “καὶ τὰς πανούργους ἐχαρισάμην 
δυνάμεις καὶ πάντεχνον πνεῦμα γεννητικὸν τῶν εἰς τὸ 
ἀεὶ μελλόντων ἔσεσϑαι καϑολικῶς πάντων." καὶ ἀπ- 
ἔστη ὑποσχόμενος τοῖς ὁρατοῖς ἔργοις αὐτῶν τὸ ὃρα- 
τὸν πνεῦμα ἐπιξεῦξαι οὐσίαν v& ὁμοιργονίας ἑκάστῳ, 
ὅπως αὑτῷ ἕτερα γεννᾷ ὅμοια, αὐτά τε οὐκ ἔτι ἀνά- 
yxqv ἔχουσιν ἄλλο τι ποιεῖν παρ᾽ ἃ ἔφϑησαν ἐργά- " 
σασϑαι. 
Τί οὖν ὦ τεκοῦσα ἐποίησαν el ψυχαί; 
Καὶ εἶπεν Ἶσις “τὸ κεκερασμένον ὦ τέκνον gs. .— 
[944] τῆς ὕλης λαβόμεναι κατενόουν πρῶτον καὶ τὸ τοῦ mu- . 
τρὸς προσεκύνουν κρᾶμα, καὶ ὁπόϑεν ἦν συμπεπλε- 98 
γμένον ἐπεξήτουν. τὸ δὲ ἦν αὐταῖς οὐκ εὔπορον ἐπι- 
γνῶναι. ἔνϑεν δὴ καὶ ὅτι ἐπεξήτησαν ἐφοβοῦντο, μὴ 
τῷ τοῦ πατρὸς ὑποπέσωσι χόλῳ, καὶ ἐπὶ τὸ πράττειν 
τὰ προσταχϑέντα ἐτράπησαν. ἔνϑεν ἐκ μὲν τῆς &vo- 
τέρω ὕλης τῆς ὑπερβολῇ κοῦφον ἐχούσης τὸν ἐπίπα- 
γον τὸ τῶν ὀρνέων γένος duóggovv* ἐν τούτῳ δ᾽ ἡμι- 
παγοῦς ἤδη τοῦ κράματος γενομένου καὶ ἤδη τὴν στε- 
ps&v πῆξιν λαβόντος, τὸ τῶν τετραπόδων γένος ἔπλασ- 
σον" τὸ δὲ ἧττον κοῦφον καὶ ἑτέρας ὑγρᾶς οὐσίας δεό- 
uevov εἰς διάνηξιν, τὸ τῶν ἰχϑύων᾽ ψυχροῦ δὲ τοῦ 
λοιποῦ καὶ ἤδη κατωφεροῦς ὑπάρχοντος, τὴν τῶν ἕρ-. 
πετῶν αἱ ψυχαὶ φύσιν ἐκαινούργουν. αὑταί τε, ὦ τέ- 


| CAP. A1. s. 44. ' QYTZIKA 287 


χνον. Og τι πράξασαι ἤδη καὶ περέεργον ὡπλίξζοντο 
τόλμαν, καὶ παρὰ τὰ διατεταγμένα ἐποίουν, καὶ ἤδη 
τῶν ἰδίων τμημάτων καὶ ταμιείων προήρχοντο, καὶ 
ἐφ᾽ ἑνὸς οὐκ ἔτι ἤϑελον τόπου μένειν. ἀεὶ δὲ ἐκι- 
ὅψοῦντο καὶ τὸ ἔτι ἐπὶ μιᾶς μονῆς εἶναι ϑάνατον 
ἡγοῦντο. τοῦτο μὲν οὖν φησιν, ὦ τέκνον, Ἑρμῆς [ὡς 
κἀμοῦ λέγων] καὶ τὸν τῶν ὅλων κύριον καὶ ϑεὸν οὐκ 
ἐλάνϑανεν ὃ πράσσουσιν, κόλασιν δ᾽ αὐταῖς ἐπεζήτει 
καὶ δεσμόν, ὃν τλημόνως ὑπομενοῦσι. καὶ δὴ καὶ 
10 ἔδοξε τῷ πάντων ἡγεμόνι καὶ δεσπότῃ τὸ τῶν ἀνϑρώ- 
zov σύστημα τεχνίσασϑαι, ὅπως ἐν τούτῳ τὸ τῶν 
ψυχῶν διαπαντὸς γένος κολάξηται. τότε δὲ μδταπεμ- 
ψάμενος ἐμέ φησιν Ἑρμῆς, εἶπεν “ὦ ψυχῆς ἐμὴ ψυχὴ 
καὶ νοῦς ἱερὸς ἐμοῦ νοῦ, ἄχρι ποῦ στυγνὴ φύσις ἡ 
15 τῶν ὑποκειμένων ὁρᾶται; ἄχρι ποῦ τὰ ἤδη γεγονότα 
ἀργὰ μένει καὶ ἀνεγκωμίαστα; ἀλλ᾽ ἄγε δή μοι τοὺς 
ἐν οὐρανῷ ϑεοὺς πάντας ἤδη, εἶπεν 0 ϑεός, ὦ τέκνον, 
ὥς φησιν Ἑρμῆς. οἱ δ᾽ ὡς ἦλθον πρὸς ἐπίταγμα “ ἀπί- 
δετε᾽ εἶπεν “ εἰς τὴν γῆν καὶ πάντα τὰ χαμαί. οἵ δὲ 
20 ἐν τάχει καὶ εἶδον καὶ ἐνόησαν ἃ ἐβούλετο ὁ δυνάστης. 
καὶ εἰπόντι ὑπὲρ τῆς τῶν ἀνθρώπων γενέσεως συνέ- 
ϑέεντο εἴ τι παρ᾽ ἑνὸς ἑκάστου τις δυνατός ἐστι παρα- 
σχεῖν τοῖς μέλλουσι γίγνεσϑαι. ἔλεγεν Ἥλιος "m- 
πλέον λάμψω." ὑπισχνεῖτο Σελήνη τὸν μετὰ τὸν ἥλιον 
δρόμον φωτέσαι᾽ ἔλεγε καὶ προπεπαιδοποιηκέναι φό- 
βον καὶ σιγὴν καὶ ὕπνον καὶ τὴν μέλλουσαν αὐτοῖς 
ἔσεσϑαι πανωφελῆ μνήμην. Κρόνος ἀπήγγειλεν ἤδη 
| πατὴρ γεγονέναι καὶ δίκης καὶ ἀνάγκης. Ζεὺς ἔλεγεν 
μὴ παντάπασι “πολεμήσαι τὸ φῦλον τὸ ἐσόμενον 

30 “ἤδη αὐτοῖς καὶ τύχην καὶ ἐλπίδα καὶ εἰρήνην γεγέν- 


'u 


5: δος, πατὴρ εἶναι. ᾿ἀφροδίτη οὐκ ἐμέλλησεν ἀλλὰ καὶ 


[940] 


d anpec? Ἄρης ἀγωνίας ἔλεγεν ἤδη καὶ ὀργῆς καὶ ἔρι- (120) 


1 


288 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


εἶπεν ᾿ ἐγὼ δὲ πόϑον αὐτοῖς ὦ δέσποτα καὶ ἡδονὴν 
[948] ἐπιξεύξω καὶ γέλωτα, ὡς μὴ χαλεπωτάτην et συγγε- 
γνεῖς ψυχαὶ τὴν καταδίκην ὑπομένουσαι ἐπιπλέον κο- 
λάξωνται. ἐτέρπετο, ὦ τέκνον, ἐπιπλέον ᾿ἀφροδίτης 
ταῦτα λεγούσης. "éyo OP εἶπεν Ἑρμῆς “καὶ ποιήσω δ᾽ 
τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν εὐφυῆ. καὶ σοφίαν αὐτοῖς 
καὶ σωφροσύνην καὶ πειϑὼ καὶ ἀλήϑειαν ἀναϑήσω, 
καὶ οὐ παύσομαι τῇ εὑρέσει συνών, ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπὸ 
ξωδίέων τῶν ἐμῶν γινομένων ἀνθρώπων εἰσαεὶ τὸν 
᾿ϑινητὸν βίον ὠφελήσω. ξῳδία γάρ τινα ἐμοὶ ἀνέϑηκεν 10 
ὁ πατὴρ καὶ δημιουργὸς ἔμφρονα vs καὶ νοερά, καὶ 
τότε πλέον, ὅταν καὶ ἐπικειμένη αὐτοῖς τῶν ἀστέρων 
κίνησις σύμφωνον ἔχῃ τὴν ἑνὸς ἑκάστου φυσικὴν ἐνέρ- 
γειαν. ἔχαιρεν ὁ ϑεὸς ὁ δεσπότης κόσμου ταῦτα | 
ἀκούσας, καὶ προσέταξε γίγνεσϑαι φῦλον τὸ ἀνθρώ- 15 
zov. “ἐγὼ φησὶν Ἑρμῆς “᾿ ἐπεξήτουν ὕλην, τίνι δέον 
ἐστὶ χρήσασϑαι. καὶ παρεκάλουν τὸν μόναρχον." ὃ 
δὲ ταῖς ψυχαῖς προσέταξε τοῦ κράματος τὸ λείψανον 
δοῦναι" καὶ λαβὼν εὗρον αὐτὸ παντελῶς ξηρόν. ἔν- 
Sy πολλῷ πλείονι τοῦ δέοντος ἐχρησάμην κατὰ μέξιν x 
ὕδατι, ὡς τὴν τῆς ὕλης σύστασιν νεαροποιήσασϑαι, 
ὡς ἔκλυτον παντάπασιν καὶ ἀσϑενὲς ; χαὶ ἀδύνατον τὸ 
πλασσόμενον εἶναι, ὡς μὴ πρὸς τῷ συνετὸν εἶναι ἔτι 
καὶ δυνάμεως qj πεπληρωμένον. ἔπλασα, καὶ καλὸν 
ὑπῆρχε, καὶ ἐτερπόμην βλέπων μου τὸ dud καὶ 25 
[050] κάτωϑεν ἐπεκαλεσάμην τὸν μόναρχον ϑεωρῆσαι. ὃ δὲ 
καὶ εἶδε καὶ ἐχάρη καὶ τὰς ψυχὰς ἐκέλευσεν ἐνσωματι- 
σϑῆναι. αἵ δὲ τότε πρῶτον στυγνάσασαι, κατακρίτους., 
ἑαυτὰς μαϑοῦσαι ..... ἐθαύμασα οὖν καὶ τοὺς τῶν. 
ψυχῶν λόγους. πρόσεχε, τέκνον QQos, κρυπτῆς γὰρ 
ἐπακούεις ϑεωρίας, ἧς ὃ μὲν προπάτωρ Καμήφις ἔτυ- 
ysv ἐπακούσας παρὰ Ἑρμοῦ τοῦ πάντων ἔργων ὑπο- 


(CAP. A]. s. 44. QTEXIKA. ! 289 


᾿μνηματογράφου, [ἐγὼ δὲ] παρὰ τοῦ πάντων προγενε- 
στέρου Καμήφεως. ὁπότ᾽ ἐμὲ καὶ τῷ τελείῳ μέλανι 
ἐτίμησε νῦν δὲ αὐτὸς σὺ παρ᾽ ἐμοῦ. ὅτε γὰρ ὦ ϑαυ- 
μαστὲ παῖ μεγαλόδοξε ἔμελλον ἐγκατακλείεσϑαι τοῖς 
υσώμασιν, αἱ μέν γε αὐτῶν αὐτὸ μόνον ὠδύροντο καὶ 
ἐστέναξον, καὶ ὄνπερ τρόπον τῶν [ἐν δεσμοῖς] γεγο- 
ψότων ϑηρίων τὰ ἐλεύϑερα δουλεύειν πονηρῶς μελ- 
"λήσει τῆς συνήϑους τε καὶ φέλης ἀποσπώμενα ἐρη- 
ψέας, μάχεσϑαι καὶ στασιάξειν, καὶ οὐχ ὁμονοεῖν πρὸς [909] 
τοὐτοὺς κρατήσαντας αὐτῶν. ἀλλὰ καὶ ἐὰν τύχῃ περιγε- 
ψόμενα, ϑανάτῳ παραδώσουσι τοὺς αὐτοῖς ἐπιβάλ- 
λοντας᾽ αἵ δὲ πλέον ἔτριξον δίκην ἀσπέδων ὀξὺ δὲ 
'κωκύσασα ἑτέρα καὶ πρὸ τῶν λόγων ἱκανὰ κλαύσασα, 
καὶ πολλάκις ἄνω τε καὶ κάτω τοὺς ὡς ἔτυχεν ἔχουσα 
15 μεταφέρουσα ὀφθαλμοὺς “Οὐρανέ, τῆς ἡμετέρας εἷ- 
πεν ἀρχὴ γενέσεως, αἰϑήρ τε καὶ ἀήρ, καὶ τοῦ μο- 
νάρχου ϑεοῦ χεῖρές τε καὶ ἱερὸν πνεῦμα, περιλαμπῆ 
τὸ, ὀφϑαλμοὶ ϑεῶν, ἄστρα, καὶ φῶς ἡλέου καὶ σελή- 
ang ἀκοπίαστον, τὰ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς σύντροφα, 
ο ὧν ἁπάντων ἀποσπώμενα, ἐνάϑλια πάσχομεν" πλέον 
δὲ ὅτι ἀπὸ μεγάλων τε καὶ λαμπρῶν καὶ τοῦ ἱεροῦ πε- 
ιχύματος καὶ πλουσίου πόλου καὶ ἀπὸ τῆς μακαρίας 
μετὰ ϑεῶν πολιτείας εἰς ἄτιμα καὶ ταπεινὰ οὕτως 
; ἐἐγκατειρχϑησόμεϑα σκηνώματα: ví ταῖς δυστήναις 
23 ἡμῖν ἀπρεπὲς οὕτως “πέπρακται: ; τί τῶν κολάσεων 
E τούτων ἄξιον; ; ὅσαι τὰς δειλαίας ἡ ἡμᾶς ἁμαρτίαι περι- 
μένουσιν; ὅσα διὰ τὰ πονηρὰ τῶν ἐλπίδων πράξομεν, 
᾿ ἵνα. τῷ ὑδαρεῖ καὶ ταχὺ διαλύτῳ. σώματι πορίξωμεν 
ET ἐτήδεια; ὀφϑαλμοὶ γὰρ οὐκέτι τὰς τοῦ ϑεοῦ ψυ- 
) 408. χωρήσουσιν, ὀλίγως καὶ παντελῶς. “μικρὸν. τοῖς 
ποιούτοις ὑγροῖς κύκλοις τὸν ἑαυτῶν. πρόγονον 'σύρα- (121) 
àv ὁρῶντες στενάξομεν, ἔστι δ᾽ ὅτε καὶ ἐδ ᾿βλέψο- 


STOB. ECL, PHYS. 


290 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lrs. 1 


[054] μὲν [£v9" Ὁρφεύς "và λαμπρῷ βλέπομεν, τοῖς δ᾽ 
ὄμμασιν οὐδὲν ὁρῶμεν]. ἄϑλιαι γὰρ κατεκρέϑημεν, 
καὶ τὸ βλέπειν ἡμῖν οὐκ ἀντικρὺς ἐχαρίσϑη,, ὅτι χω- 
ρὶς τοῦ φωτὸς ἡμῖν τὸ ὁρᾶν ovx ἐδόϑη. ὀπαὶ τοίνυν 
καὶ οὐκ ἔτι εἰσὶν ὀφθαλμοί. ὡς δὲ καὶ τῶν συγγενῶν 5 
φυσώντων ἐν ἀέρι πνευμάτων ἀκοῦσαι τλημόνως οἵ- 

. Gouev, ὅτι μὴ συμπνέομεν αὐτοῖς. οἶκος ἡμᾶς ἀντὶ τοῦ 
μεταρσίου κόσμου τούτου ὃ βραχὺς περιμένει καρδέας 
ὄγκος. σὺ δ᾽ ἀπολύσας ἡμᾶς ἀφ᾽ ὧν εἰς οἷα κατέβη- 
μὲν, ἀπολεῖ τὸ λυπεῖσϑαι, δέσποτα καὶ πάτερ καὶ τὶ 
ποιητά, εἰ ταχέως οὕτως σῶν ἔργων ἠμέλησας, διά- 
ταξον ἡμῖν τινὰς ὅρους, ἔτι κἂν βραχέων ἡμᾶς ἀξέω- 
Gov λόγων. ἕως ἔτι δι᾽ ὅλου τοῦ περιφανοῦς ἔχομεν 
βλέπειν κόσμου ἐπέτυχον, τέκνον os, αἵ ψυχαὶ 

[056] τάδε εἰποῦσαι, παρῆν γὰρ καὶ μόναρχος καὶ τάδε ἐπὶ tt 
τοῦ τῆς ἀληϑείας καϑίσας ϑρόνου ταῖς δεηϑείσαις 
ἐφώνησεν “ἔρως ὑμῶν, ψυχαί, δεσπόσει καὶ ἀνάγκη, 
οἵδε γὰρ μετ᾽ ἐμὲ πάντων δεσπόται τε καὶ ταξίαρχοι. 
ψυχαὶ δ᾽ ὅσαι τὴν ἀγήρατόν μου σκηπτουχίαν ϑερα- — 
πεύετε, ἴστε ὡς ἕως μὲν ἀναμάρτητοί ἐστε, τὰ τοῦ ἃ 
οὐρανοῦ οἰκήσετε χωρία᾽ εἰ δ᾽ ἄρα τις ὑμῶν τινος 
ἐγγίσει μέμψις, ϑνητοῖς καὶ αὐταὶ προσμεμοιρασμέ- 
νον χῶρον σπλάγχνοις καταδικασϑεῖσαι ἐνοικήσετε. | 
κἂν uiv ἦ ὑμῶν μέτρια τὰ αἰτιάματα, τὸν ἐπέκηρον — 
τῶν σαρκῶν σύνδεσμον καταλιποῦσαι πάλιν ἀστένα- 35 
«To, τὸν ἑαυτῶν οὐρανὸν ἀσπάσεσϑε᾽ εἰ δ᾽ ἄρα τι- 
νῶν μειξόνων ἁμαρτημάτων ἔσεσϑε ποιητικαί, οὐ μετὰ 
τέλους καϑήκοντος τῶν πλασμάτων προελϑοῦσαιν οὐ- 
ρανὸν μὲν οὐκ ἔτι οἰκήσετε, οὐδ᾽ αὖ σώματα ἀνϑρώ- 
πῶν, ξῷα δ᾽ ἄλογα μεταπλανώμεναι λοιπὸν διατελέ- 
Gert." τάδε εἰπών, ὦ τέκνον Ὧρε, πάσαις αὐταῖς 
ἐχαρίσατο πνεύματα. καὶ πάλιν ἐφώνησεν “ ἀλλ᾽ oU 


CAP. 41. s. 44, ΦΥΣΙΚΑ 291 


εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχεν ἐνομοϑέτησα τὰς διαβολὰς ὑμῶν, 
ἀλλ᾽ ὡς ἐπὶ τὸ χεῖρον, εἴ τι διαπράξετε ἄσχημον, oU- 
τῶς ἐπὶ τὸ βέλτιον, εἴ τι βουλεύεσϑε τῆς ἑαυτῶν γε- 
νέσεως ἄξιον. ἐγὼ γὰρ καὶ οὔτις ἕτερος ἐπόπτης 
5 αὐτὸς καὶ ἐπίσκοπος ἔσομαι. ἐπίγνωτε δ᾽ οὖν ὡς [908] 
διὰ τὰ πρόσϑεν πραχϑέντα ὑμῖν κόλασιν ταύτην ὑπο- 
μένετε τὴν ἐνσωμάτωσιν. ἡ τοίνυν διαφορὰ τῆς πα- 
λιγγενεσίας ὑμῖν ἔσται ἡ τῶν σωμάτων, ὡς ἔφην, δια- 
φορά, εὐεργεσία δὲ καὶ πρόσϑεν εὐδαιμονία ἡ διάλυ- 
τὸ σις. τυφλωϑήσεται δ᾽ ὑμῶν ἡ φρόνησις, ἐάν τι ἀνά- 
ξιον ἐμοῦ δόξητε πράσσειν, ὥστε φρονεῖν τὰ ἐναντία, 
καὶ τὴν μὲν κόλασιν ὡς εὐεργεσίαν ὑπομένειν τὴν δὲ 
εἰς τὰ βελτίονα μεταβολὴν ἀτιμίαν τε καὶ ὕβριν. αἴ 
δικαιότεραι δ᾽ ὑμῶν καὶ τὴν εἰς τὸ ϑεῖον μεταβολὴν 
15 ἐχκδεχόμεναι, εἰς μὲν ἀνθρώπους βασιλεῖς δίκαιοι, 
φιλόσοφοι γνήσιοι, κτέσται καὶ νομοϑέται, μάντεις οἵ 
ἀληϑεῖς,, διξοτόμοι γνήσιοι, ἄριστοι προφῆται ϑεῶν, 
μουσικοὶ ἔμπειροι, ἀστρονόμοι νοεροί, οἰωνοσκόποι 
σοφοί, ἀκριβεῖς ϑύται, καὶ ὁπόσοι ἐστὲ καλῶν κἀγα- 
0 ϑῶν ἄξιαι" εἰς δὲ πτηνὰ ἀετοί, διότι οὐδὲν τῶν ὁμο- 
γενῶν οὔτε ἐκσοβήσουσιν οὔτε ϑοινήσονται, ἀλλ᾽ οὐδὲ 
πλησίον τούτων ξῷον ἕτερον ἀσϑενέστερόν τι αὐτοῦ 
ἀδικεῖν ἀφεϑήσεται, ἐνδικωτέρα γὰρ ἡ τῶν ἀετῶν 
φύσις μετελεύσεται" εἰς δὲ τετράποδα λέοντες, ἐσχυ- 
φὸν γὰρ τὸ ξῷον καὶ φύσεως ἔτυχεν ἀκοιμήτου τρόπῳ [900] 
τινί, καὶ φϑαρτῷ σώματι τὴν ἀϑάνατον γυμναξόμενον 
φύσιν" οὔτε γὰρ κάμνουσιν οὔτε κοιμῶνται" εἰς δὲ 
ἑρπετὰ δράκοντες, δυνατὸν ὅτι τὸ ξῷον καὶ μακρό- 
βιον ἄκακόν τε καὶ φιλάνϑρωπον ὁπωστιοῦν, καὶ 
τιϑασευϑήσεται καὶ ἰὸν οὐχ ἕξει, ἐάσει δὲ καὶ γηρά- 
σαν, καδάπερ φύσις ἡ ϑεῶν᾽ ἐν δὲ νήχουσι δελφῖ- 
veg, συμπαϑήσουσι γὰρ καὶ τοῖς εἰς πέλαγος ἐμπί- 
195 


202 IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟῪ Ty. 


(122) πτουσιν οὗτοι, καὶ τὰ μὲν ἔμπνοα διακομιοῦσιν εἰς 
γῆν, τῶν δὲ τελευτησάντων οὐδ᾽ ὅλως ποτὲ ἅψονται, 
καίτοι φιλοβορωτοτάτου πάντων ἐσομένου τοῦ τῶν 
ἐνύδρων γένους τοσαῦτα ὁ ϑεὸς εἰπὼν ἄφϑαρτος 
νοῦς γίγνεται. τούτων οὕτως γενομένων; τέκνον Qs, 5 
ἰσχυρύτατόν τι ἀπὸ γῆς ἀνίσταται πνεῦμα, ἀκατάλη- 
zvov μὲν περιοχῇ σώματος, δυνάμει δὲ φρονήσεως 

[902] ὑπάρχον, ὃ καίπερ εἰδὼς ὕπερ ὧν ἐπυνθάνετο, τὸ 
σῶμα μὲν καὶ τύπον ἀνδρὸς περικείμενον, καὶ καλὸν 
καὶ σεμνοπρεπὲς 0v, ὑπερβολῇ δὲ ἄγριον καὶ πλῆρες 
φόβου. ἤδη δὲ παραυτίκα τὰς ψυχὰς εἰσιούσας εἰς τὰ 
πλάσματα ϑεωρήσας, τίνες, ἔλεγεν, οὗτοι καλοῦνται, 
ὦ Ἑρμῆ, ϑεῶν, ὑπομνηματόγραφε; εἰπόντος δὲ " ἄν- 
ϑρωποί᾽, “ὦ Ἑρμῆ" ἔφη “τολμηρὸν ἔργον ποιῆσαι τὸν 
ἄνϑρωπον, περίεργον ὀφθαλμοῖς καὶ λάλου γλώσσης, 15. 
ἀκουστικὸν μέλλοντα εἶναι καὶ τῶν αὐτῷ μὴ προση- 
κόντων, λιχνὸν ὀσφρήσει καὶ μέχρι πάντων τῷ τῆς 
ἁφῆς ἁπτικῶ μέλλοντα καταχρᾶσϑαι. τοῦτον ἀμέρυ- 
μνον καταλεῖψαι κέχρικας, ὦ γενεσιουργέ, τὸν ὁρᾶν 
μέλλοντα τολμηρῶς τῆς φύσεως τὰ καλὰ μυστήρια; 20. 
ἄλυπον ἐᾶσαι ϑέλεις τοῦτον καὶ μέχρι τῶν πέραν γῆς 
τὰς ἑαυτοῦ μελλήσοντα πέμπειν ἐπινοίας: ῥίζας φυ- 
τῶν ἀνασχάψουσιν ἄνϑρωποι, καὶ ποιότητα ἐξετά- 
σουσι χυλῶν, λίϑων φύσεις ἐπισκοπήσουσι. καὶ διὰ 
μέσον ἀνατεμοῦσι. τὰ ἄλογα τῶν ξῴων οὐ μόνον ἀλλὰ, 
καὶ ἑαυτούς ὡς ἐγένοντο dtondtésp 8éAovrec, voÀum- 
ρὼς ἐχτενοῦσι χεῖρας καὶ μέχρι ϑαλάσσης, καὶ τὰς αὖ: 
τοφυεῖς ὕλας τέμνοντες μέχρι καὶ τῶν πέραν δια- 

[964] πορϑμεύσουσιν ἀλλήλους ἐπὶ ξήτησιν , καὶ τίς ἐνδὸ- 
τέρω. τῶν ἱερῶν ἀδύτων φύσις ὑπάρχει, τὰ μέχρις 
ἄνω διώξουσι,, παρατηρῆσαι βουλόμενοι τίς οὐρανοῦ 
— wívuci. ἔτι μέτρια ταῦτα" λείπει yàp. 


-- 


0. 


CAP, 41. s. 44. QTEZIKA - 293 


οὐδὲν ἔτι πλὴν γῆς τόπος ἔσχατος. ἀλλὰ καὶ τούτων 
|o mv ἐσχάτην τῷ ϑέλειν ἐρευνήσουσι νύκτα. μηδὲν 
οὖν ἐμπόδιον ἔχουσιν οὗτοι, ἀλλὰ τῷ τῆς ἀλυπίας 
ἀγαϑῷ μυηϑῶσι καὶ τοῖς χαλεποῖς μὴ βιασϑέντες τοῦ 
5 φόβου κέντροιρ. ἀμερέμνῳ βίῳ τρυφήσουσιν; εἶτα οὐ 
καὶ μέχρις οὐρανοῦ περίεργον ὁπλισϑήσονται τόλμαν; 
οὗτοι οὐκ ἀμερίμνους ἐχτενοῦσιν ἐπὶ καὶ τὰ στοιχεῖα 
τὰς ψυχὰς αὐτῶν; δίδαξον ἐντεῦϑεν ἐρᾶν τοῦ τι βου- 
λεύεσϑαι, ἵν᾽ ἔχωσι καὶ τῆς ἀποτυχίας τὸ χαλεπὸν φο- 
10 βηϑῆναι, ἵνα τῷ τῆς λύπης δακνηρῷ δαμασϑῶσι, τῶν 
ἐλπιξομένων ἀποτυχόντες. χρεοκοπείσϑω τῶν ψυχῶν 
αὐτῶν τὸ περίεργον ἐπιϑυμίαις καὶ φόβοις καὶ λύπαις 
καὶ ἐλπίσι πλάνοις. ἐπάλληλοι τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἔρω- 
. vég νεμέσϑωσαν, ἐλπίδες, ποικίλαι ἐπιϑυμίαι, σοτὲ 
15 μὲν ἐπιτυγχάνουσαι ποτὲ δὲ ἀτευχτοῦσαι, ἵνα αὐτοῖς 
καὶ τῆς ἐπιτυχίας ἡδὺ δέλεαρ 1) εἰς ἄϑλησιν τελειοτέ- 
ρων κακῶν" βαρείτω πυρετὸς αὐτούς, ἵνα ἐκκακή- [966] 
ὅαντες κολάσωσι τὴν ἐπυϑυμίαν. λυπῇ, τέκνον gs, 
τάδε ἑρμηνευούσης σον τῆς τεκούσης; οὐ ϑαυμάζξεις, 
20 οὐ καταπλήσσῃ, πῶς ὁ τάλας ἄνϑρωπος ἐβαρύνϑη; 
τὸ δεινότερον ἐπάκουσον. 
ἐτέρπετο Moyuov ταῦτα λέγοντος Ἑρμῆς, ἐλέγετο 
γὰρ οἰκείως αὐτῷ τὰ εἰρημένα, καὶ ταῦτα ἔπραττεν 
ὅσα περ εἰρήκει λέγων " Màye, ἀλλ᾽ οὐκ ἐναργὴς ys- 
5 νήσεται πνεύματος ϑείου φύσις ἡ τοῦ περιέχοντορ᾽ 
εἶπε γὰρ εἶναί ue ταμίαν καὶ προνοήτην͵ ὁ τῶν συμ- 
— πάντων δεσπότης. ἐπόπτειρα τοίνυν ταγῆς ἔσται τῶν 
ὅλων ὀξυδερκὴς ϑεὸς ᾿ἀδράστεια, καί τι κρυπτὸν ὅρ- 
τ γανον ἐγὼ τεχνάσομαι ἀπλανοῦς καὶ ἀπαραβάτου 
2 ϑεωρίας ἐχόμενον, € ὧ τὰ ἐπὶ γῆς ἀναγκαίως δουλαγω- 
γηϑήσεται πάντα τὰ ἀπὸ γενέσεως ἄχρι φϑορᾶς ἐσχά- 
— τῆβ; ἔχον τὴν ἀποτελουμένων πῆξιν" πεισϑήσεται δὲ 


] 


9204 ^X IQANNOT ZTOBAIOT ^ Gag. 


τῷ ὀργάνῳ τούτῳ καὶ và ἐπὶ γῆς ἄλλα πάντα. εἶπεν 
(123) Ἑρμῆς [ἐγὼ δὲ] ταῦτα τῷ Moto καὶ ἤδη τὸ ὄργανον 
ἐκινεῖτο. ταῦτα δὲ ὡς ἐγένετο καὶ ἐνεσωματέσϑησαν 
ab ψυχαί, καὶ ἐπαίνου ὑπὲρ τῶν γενομένων αὐτὸς 
ἔτυχεν, πάλιν ὃ μόναρχος σύγκλητον τῶν ϑεῶν ἐποίησε 5 
[968] συνέδριον, καὶ οἵ ϑεοὶ παρῆσαν, καὶ πάλιν αὐτὸς 
ταῦτα οὕτως ἐφώνησς Qoi λέγων “ὅσοι τῆς κορυ- 
gaíag, ὅσοι καὶ ἀφϑάρτου φύσεως τετεύχατε, οἵ τὸν 
μέγαν αἰῶνα διέπειν εἰς ἀεὶ κεκλήρωσϑε, οἷς αὐτὰ 
ἑαυτοῖς ἀντιπαραδιδόντα οὐδέποτε κοπιάσει τὰ σύμ- 10 
παντα, μέχρι πότε τῆς ἀνεπιγνώστου ταύτης δεσπό- 
σομὲν ἡγεμονίας; μέχρι πότε ἀϑεώρητα γενήσεται 
ταῦτα ἡλίῳ καὶ σελήνῃ; ἕκαστος ἡμῶν ἐφ᾽ ἑαυτῷ γεν- 
νάτῶ᾽ ἀπαλείψωμεν τῷ δύνασϑαι τὴν ἔτι ἀργὴν σύ- 
στασιν ταύτην, ἄπιστος τοῖς μεταγενεστέροις μῦϑος 1 
δὲ δοξάτω χάος εἶναι" ἔργων ἄπτεσϑε μεγάλων, ἐγὼ 
δ᾽ αὐτὸς ἄρξομαι πρῶτος. εἶπε" καὶ εὐθέως κοσμι- 
κῶς τῆς ἔτι μελαίνης ἑνώσεως διάστασις ἐγένετο" καὶ 
ἐφάνη μὲν οὐρανὸς ἄνω συγκεκοσμημένος τοῖς ἑαυ- 
τοῦ μυστηρίοις πᾶσι" κραδαινομένη ἔτι γῇ ἡλέου λάμ- 20 
ψαντος ἐπάγη καὶ ἐφάνη πᾶσι τοῖς περὶ αὐτὴν Gvyxs- 
κοσμημένοις καλοῖς. καλὰ γὰρ τῷ ϑεῷ καὶ τὰ ϑνητοῖς 
εἶναι νομιξόμενα φαῦλα, ὅτι δὴ τοῖς τοῦ ϑεοῦ νόμοι — 
δουλεύειν ἐποιήϑη. ἔχαιρε δὲ 0 ϑεὸς ὁρῶν ἤδη ἑαυ- — 
τοῦ τὰ ἔργα κινούμενα, πληφώσας δὲ τὰς ἰσοστασίας 25 
χεῖρας τῷ περιέχοντι τῶν ἐκ τῆς φύσεως ὑπαρχόντων, 
καὶ τὰς δράκας καρτερῶς, σφίγξας ' λάβε" εἶπεν “ὦ 
ἱερὰ γῆ, λάβε, πάντιμε καὶ εἶναι γεννήτειρα μέλλουσα 
πάντων, καὶ μηδενὶ ἐντεῦϑεν λείπεσϑαι δόκει. εἶ-. 
[970] πὲν ὃ ϑεός, καὶ τὰς χεῖρας οἵας δεῖ ϑεὸν ἔχειν ἁπλώ- 
gag πάντα ἀφῆκεν ἐν τῇ τῶν ὄντων συστάσει. καὶ 
ἄγνωστα μὲν ἦν κατ᾽ ἀρχὰς παντάπασι. νεωστὶ γὰρ 


CAP. Al. s. 44. "QTEIKA 295 


- αἵ ψυχαὶ καϑειρχϑεῖσαι xol τὴν ἀτιμίαν μὴ φέρουσαι 
᾿ τοῖς ἐν οὐρανῷ ϑεοῖς ἐφιλονείκουν τῆς ἑαυτῶν εὐγε- 
νείας περικρατοῦσαι καὶ ἀντιλαμβανόμεναι, ὡς καὶ 
αὐταὶ τοῦ αὐτοῦ ἔτυχον δημιουργοῦ, ἐστασίαξον,. καὶ 
| & τοῖς λειπομένοις ἀνθρώποις ὀργάνοις χρώμεναι ἐποί- 
ουν αὐτοὺς ἑαυτοῖς ἐπιτέϑεσϑαι καὶ ἀντιτάσσεσϑαι 
καὶ πολεμεῖν ἀλλήλοις. καὶ οὕτως ἡ μὲν ἰσχὺς κατὰ 
τῆς ἀσϑενείας μέγα ἠδύνατο, ὥστε οἱ ἰσχυροὶ τοὺς 
ἀδυνάτους καὶ ἔκαιον καὶ ἐφόνευον, καὶ κατὰ τῶν 
10 ἱερῶν τοῦτο μὲν ξῶντας τοῦτο δὲ καὶ νεκροὺς ἔρρι- 
πτον [κατὰ τῶν ἀδύτων], ἕως ἀγανακτήσαντα τὰ στοι- 
χεῖα τῷ μονάρχῳ ϑεῷ ἐντυχεῖν ἐδοκίμαζον ὑπὲρ τῆς 
τῶν ἀνθρώπων ἀγρίου πολιτείας. πολλοῦ δὲ ἤδη γε- 
νομένου τοῦ κακοῦ, τὰ στοιχεῖα τῷ ποιήσαντι αὐτὰ 
τὸ τῷ ϑεῷ προσελϑόντα τοιούτοις λόγοις ὑπὲρ μέμψεως 
.. ἐχρήσαντο᾽ καὶ δὴ καὶ εἶχε τὴν τοῦ λέγειν ἐξουσίαν 
τὸ πῦρ πρώτον᾽ “᾿δέσποτα᾽ δὲ ἔλεγε "xol τοῦ καινοῦ 
τούτου κόσμου τεχνῖτα, καὶ κρυπτὸν ἐν ϑεοῖς καὶ σε- 
βαστὸν ὄνομα μέχρι νῦν ἅπασιν ἀνθρώποις, μέχρι 
20 πότε, ὦ δαῖμον, ἄϑεον καταλεῖψαι τὸν ϑνητῶν fov 
προαίρεσιν ἔχεις; ἀνάτειλον ἤδη σεαυτὸν χρηματέ- [972] 
ξοντι τῷ κόσμῳ καὶ τοῦ βίου τὸ ἄγριον μύησον εἰρήνῃ" 
χάρισαι νόμους τῷ (o, χάρισαι νυκτὶ χρησμούς" 
Ὁ wa καλῶν ἐλπίδων πάντα" φοβείσϑωσαν ἄν- 
250 ϑρῶποι τὴν ἀπὸ ϑέῶν ἐκδικίαν, καὶ οὐδεὶς ἁ ἁμαρτή- 
— 6&' ἐπαξίους. ἁμαρτημάτων μισϑοὺς ἂν ἀπολάβωσι, 
φυλάξονται οἱ πολλοὶ τὸ ἀδικεῖν" φοβηϑήσονται ὅ 09- 
xovg, καὶ οὐδὲ εἷς ἔτι ἀνόσιον φρονήσει" μαϑέτωσαν 
— ξὐεργετηϑέντες εὐχαριστῆσαι, ἵνα χαῖρον. maga λοι- 
30 βαῖς [παρὰ ϑυσίαις)] ὑπηρετήσω τὸ πῦρ, tv εὐώδεις 
ἀτμοὺς ἀπ᾽ ἐσχάρας προπέμψωσι. μιαίνομαι, γάρ, ὦ 
τ δέσποτα, μέχρι. νῦν καὶ ὑπὸ τῆς τῶν γενομένων ἀν- 


296 ΙΦΑΝΝΟΥ͂ ΣΤΟΒΑΙΟΥ r Lis. I 


ϑρώπων ἀϑέου τόλμης σάρκας ἀναγκαξομαι τήκειν; 
οὐκ ἐῶσί τε μένειν εἰς ὃ πέφυκα, παραχαράσσοντες 
(124)00 καϑηκόντως τὸ ἄφϑαρτον.᾽ ὁ δὲ ἀὴρ καὶ αὐτὸς 
“ϑολοῦμαι ὦ δέσποτα᾽᾽ ἔλεγε “καὶ ἀπὸ τῶν νεκρῶν 
σωμάτων ἀναϑυμιάσεως νοσώδης τέ εἰμι καὶ ὑγιευνὸς 5 
οὐκ ἔτι ἐφορῶ τε ἄνωϑεν ὅσα μὴ ϑέμις ὁρᾶν. ὕδωρ 
ἑξῆς, ὦ παῖ μεγαλόψυχε, τὴν τοῦ λέγειν εἶχεν ἐξου- 
σέαν καὶ ἔλεγεν οὕτως “πάτερ καὶ ϑαυμαστὲ ποιητὰ 
[974] πάντων; αὐτόγονε δαῖμον καὶ τῆς διὰ σὲ πάντα γεν- 
νώσης ποιητὰ φύσεως, ἤδη ποτὲ ὦ δαῖμον ἀεὶ δεῖϑρα 10 
ποταμῶν καϑαρὰ πρόσταξον εἶναι" ἢ γὰρ ἀπολούουσι 
ποταμοὶ καὶ ϑάλασσαι τοὺς φονεύσαντας ἢ δέχονται. 
τοὺς φονευϑέντας. γῆ παρὴν περίλυπος ἑξῆς. καὶ 
ἄρξασα τοῦ ἀπολόγου, e παῖ μεγαλόδοξε: οὕτως λέ- 
γεν ἤρξατο βασιλεῦ καὶ τῶν οὐρανίων πρύτανι, καὶ τὸ 
δέσποτα ἀψίδων, στοιχείων ἡ ἡμῶν ἡγεμών, πάτερ τῶν 
σοι παρεστώτων, ἐξ ὧν αὐξήσεως καὶ μειώσεως ἀρχὴν 
ἔχει τὰ πάντα, εἰς ἃ καὶ πάλιν καταλήγοντα ἀναγκαίως — 
ὀφειλόμενον τέλος ἔχει; ἀλόγιστος, ὦ πολυτέμητε, καὶ 
ἄϑεος ἀπ᾽’ ἀνθρώπων ἐπ᾽ ἐμὲ χορὸς ἐπέστη. χωρῶ 0^ 20. 
ἐγὼ καὶ φύσιν πάντων. αὕτη γὰρ ὡς σὺ προσέταξας: — 
καὶ φέρω πάντα καὶ τὰ φονευϑέντα δέχομαι. ἀτιμοῦ- 
μαι δὲ ἤδη. ὃ ἐπὶ πάντων, ὁ ἐπιχϑόνιός σου κόσμος 
πεπληρωμένος, ϑεὸν οὐκ ἔχει. πάντα γὰρ ὃ φοβηϑῶ-. 
σιν οὐκ ἔχοντερ παφανομοῦσι, καὶ κατ᾽ ἐμῶν, ὦ κύ- 
Qu6, τενόντων πάσῃ πονηρᾷ τέχνῃ καταπέπτουσι. κα- 
ταβρέχομαι δὲ πᾶσα διαφϑειρομένη σωμάτων χυλοῖς. 
ἐντεῦϑεν. κύριε, καὶ τοὺς οὐκ, ἀξίους ἀναγκάξομαι 
χωρεῖν. χωρῆσαι ϑέλω uso" ὧν φέρω. πάντων. xol 
ϑεόν. χάρισαι τῇ γῇ κἂν οὐ σεαυτόν, οὐ γάρ σε 
 Qetv ὑπομένω, σαυτοῦ τινὰ ἱερὰν ἀπόφροιαν. οστοι- 
[976] χείων τιμιωτέραν τῶν ἄλλων τὴν γῆν μεταποέησον. 


᾿ς CAP. Al. s. 44. ΦΎΣΙΚΑ | 297 


μόνῃ γὰρ αὐχεῖν τῶν ἀπὸ σοῦ πρέπει τὰ πάντα παρ- 
ἐχούσῃ." 
τοσαῦτα μὲν τὰ στοιχεῖα εἶπον" ὃ δὲ ϑεὸρ ἱερᾶς 
ἐν τῷ λέγειν φωνῆς τὰ σύμπαντα πληρώσας ^ πορεύ- 
5 εσϑε᾽ εἶπεν “ἱερὰ καὶ μεγάλου πατρὸς ἄξια τέκνα, 
καὶ κατὰ μηδένα τρόπον νεωτερίξειν ἐπιχειρεῖτε, μηδὲ 
ἀργὸν τῆς ἐξ αὐτῶν ὑπηρεσίας τὸν σύμπαντά μου κό- 
σμον καταλεέπετε. ἑτέρα γὰρ ἐν ὑμῖν τις ἤδη τῆς ἐμῆς 
ἀπόρροια φύσεως. ὃς δὴ καὶ ὅσιος ἔσται τῶν πραττο- 
10 μένων ἐπόπτης καὶ ξώντων μὲν κριτὴς ἀμεϑόδευτος, 
φρικτὸς δ᾽ οὐ μόνον ἀλλὰ καὶ τιμωρὸς τῶν ὑπὸ γῆν 
τύραννος" καὶ ἑκάστῳ δὲ τῶν ἀνθρώπων ἀκολουϑή- 
σει διὰ γένους μισϑὸς ἐπάξιος." 
καὶ οὕτως ἐπαύσαντο τῆς ἐντυχίας τὰ στοιχεῖα τοῦ 
15 δεσπότου κελεύσαντος καὶ ἐχεμυϑίαν εἶχον, καὶ ἕκα- 
στον αὐτῶν τῆς ἰδίας ἐξουσίας ἐκράτει καὶ ἐδέσποξε. 
καὶ ἐκ τούτου εἶπεν Ὧρος “ὦ τεκοῦσα. πῶς οὖν τὴν 
τοῦ ϑεοῦ ἀπόρροιαν ἔχειν εὐτύχησεν ἡ vi ; καὶ εἶπεν 
Ἶσις “παραιτοῦμαι γένεσιν ἱστορεῖν" οὐ γὰρ ϑεμιτὸν 
20 σῆς σπορᾶς καταλέγειν ἀ ἀρχήν, ὦ μεγαλοσϑενὲς oes, 
ὡς μήποτε ὕστερον εἰς ἀνθρώπους ἀϑανάτων ἔλϑῃ 
γένεσις ϑεῶν, πλὴν ὅ ὅτι ὁ μόναρχος ϑεὸς ὁ τῶν συμ- 
 πᾶντων κοσμοποιητὴς καὶ τεχνίτης τὸν. μέγιστόν σου 
πρὸς ὀλίγον "ἐχαρίσατο πατέρα Ὄσιριν καὶ τὴν μεγές [978] 
στην ϑεὰν Ἶσιν, ἵνα τῶν πάντων δεομένῳ κόσμῳ 
βοηϑοὶ γένωνται. οὗτοι βίου τὸν βίον ἐπλήρωσαν, 
οὗτοι τὸ τῆς ἀλληλοφονίας ἔπαυσαν ἄγριον, τεμένη 
προγόνοις ϑεοῖς οὗτοι καὶ ϑυσίας καϑιέρωσαν, νό- 
quovg οὗτοι καὶ τροφὰς ϑνητοῖς καὶ σκέπην ἐχαρίσαντο, 
30 οὗτοι. τὰ κρυπτά, φησὶν Ἑρμῆς. τῶν ἐμῶν ἐπιγνώ- 
σονται γραμμάτων πάντα καὶ διακρινοῦσι,. καὶ τινὰ 
— μὲν αὐτοὶ κατασχῶσιν, ἃ δὲ καὶ πρὸς εὐεργεσίας ϑνη- 


[2 


d 


208 IQANNOY ZTOBAIOT Lis. 1 


τῶν φϑάνει στήλαις xol ὀβελίσκοις χαράξουσιν᾽ οὗτοι 
πρῶτοι δείξαντες δικαστήρια εὐνομίας τὰ σύμπαντα 
καὶ δικαιοσύνης ἐπλήρωσαν οὗτοι δεξιᾶς καὶ πέστεως 
ἀρχηγέται γενόμενον καὶ τὸν μέγιστον ϑεὸν Ὅρκον 
εἰσηγάγοντο εἰς τὸν βίον᾽ οὗτοὶ τοὺς παυσαμένους 5 
τοῦ ξζὴν ὡς δέον ἐστὶν ἐδίδαξαν περιστέλλειν" οὗτοι 


(126) τὸ τοῦ ϑανάτου ξητήσαντες ἄγριον ἔγνωσαν, ὡς τοῦ 


ἔξωϑεν πνεύματος φιλυποστρόφου τυγχάνοντος εἰς τὰ 
τῶν ἀνθρώπων πλάσματα, ἐὰν ὑστερήσῃ ποτὲ ἀνά- 
χτησιν οὐχ ἔχον, ἐργάζεται λειποϑυμίας" οὗτοι τὸ 10 
περιέχον ὅτι δαιμόνων ἐπληρώϑη παρ᾽ Ἑρμοῦ μαϑόν- 
τὲς κρυπταῖς στήλαις ἐχάραξαν᾽ οὗτοι μόνοι τὰς κρυ- 
πτὰς νομοϑεσίας τοῦ ϑεοῦ παρ᾽ Ἑρμοῦ μαϑόντες τε- 
χνῶν καὶ ἐπιστημῶν καὶ ἐπιτηδευμάτων ἁπάντων 
εἰσηγηταὶ τοῖς ἀνθρώποις ἐγένοντο καὶ νομοϑέται" 15 
οὗτοι παρ᾽ Ἑρμοῦ μαϑόντες ὡς τὰ κάτω συμπαϑεῖν 
τοῖς ἄνω ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ διετάγη, τὰς προκαϑέ- 


[980] τους τοῖς ἐν οὐρανῷ μυστηρίοις ἱεροποιίας ἀνέστησαν 


ἐν γῇ" οὗτοι τὸ φϑόριμον τῶν σωμάτων ἐπιγνόντες 
τὸ ἐν ἅπασι τέλειον τῶν προφητῶν ἐτεχνάσαντο, cgo». 
μήποτε ὃ μέλλων ϑεοῖς προσάγειν χεῖρας προφήτης. 
ἀγνοῇ τι τῶν ὄντων᾽ ἵνα φιλοσοφία μὲν καὶ μαγεία 
ψυχὴν τρέφῃ, σώξῃ δ᾽ ὅταν τι πάσχῃ ἰατρικὴ σῶμα. 
ταῦτα πάντα ποιήσαντες, ὦ τέκνον, Ὄσιρίς τε κἀγὼ 
τὸν κόσμον πληρέστατον ἰδόντες, ἀπῃτούμεϑα λοιπὸν 5 
ὑπὸ τῶν τὸν οὐρανὸν κατοικούντων, ἀλλ᾽ οὐκ ἦν &v-. 
ελϑεῖν πρὶν ἐπικαλέσασϑαι τὸν μόναρχον, ἵνὰ δὴ καὶ 
τῆς ϑεωρίας ταύτης πλῆρες τὸ περιέχον γένηται, αὖ- 
τοί τὲ εὐπαράδεκτον εὐτυχήσωμεν τὴν ἀνάβασιν." 
“χαίρει γὰρ ὕμνοις ὁ ϑεὸς ὦ τεκοῦσα εἶπεν ρος 30. 
“κἀμοὶ χάρισαι τὴν τοῦ ὕμνου ἐπίγνωσιν, ὡς : μὴ ἀμα- 
ϑὴς ὑπάρχω." καὶ εἶπεν Ἶσις “πρόσεχε πα" ὃ 0 


᾿ 
᾿ 


CAP. 41. s. 44. 45. QTEZIKA 299 


Ev ταυτῷ 45 
Σὺ δέ. à παῖ μεγαλόψυχε, εἴ τι ϑέλεις ἕτερον, 
ἐπερώτα. καὶ εἶπεν Ὧρος “ὦ πολυτίμητε μῆτερ, εἰ- 
δῆσαι ϑέλω πῶς γίγνονται βασιλικαὶ ψυχαί; καὶ 
5 εἶπεν Ἶσις “ἡ γιγνομένη, τέκνον Ὧρε, περὶ τὰς βασι- 
λικὰς ψυχὰς διαφορὰ τοιαύτη τις ἐστίν. ἐπεὶ γὰρ τό- 
ποι τέσσαρές εἰσιν ἐν τῷ παντί, οἵτινες ἀπαραβάτῳ 
νόμῳ καὶ προστασίᾳ ὑποπίπτουσιν, 0 τε οὐρανὸς καὶ [982] 
ὁ αἰϑὴρ καὶ ὁ ἀὴρ καὶ ἡ ἱερωτάτη γῆ᾽ καὶ ἄνω μὲν 
τὸ ὦ τέχνον ἐν οὐρανῷ ϑεοὶ κατοικοῦσιν, ὧν ἄρχει μετὰ 
καὶ τῶν ἄλλων πάντων ὁ τῶν ὅλων δημιουργός" ἐν δὲ 
τῷ αἰϑέρι ἀστέρες; ὧν ἄρχει ὁ μέγας φωστὴρ ἥλιος" 
ἐν δὲ τῷ ἀέρι ψυχαὶ δαιμόνιαι, ὧν ἄρχει σελήνη᾽ ἐπὶ 
δὲ τῆς γῆς ἄνϑρωποι καὶ τὰ λοιπὰ ξῷα, ὧν ἄρχει ὁ 
15 κατὰ καιρὸν γενόμενος βασιλεύς. γεννῶσι γὰρ ὦ τέ- 
xvov βασιλεῖς οἱ ϑεοὶ ἐπαξίους τῆς ἐπιγείου γονῆς; 
καί εἰσιν οἱ ἄρχοντες τοῦ βασιλέως ἀπόρροιαι, ὧν ὁ 
μᾶλλον ἐκείνῳ πλησίον, ἐκεῖνος καὶ τῶν ἄλλων βασι- 
λικώτερος. ὁ μὲν γὰρ ἥλιος, καϑὸ ἔγγιόν ἐστι τοῦ 
0 ϑεοῦ τῆς σελήνης γΒἐπιμείξων καὶ δυναμικώτερος, ᾧ ῷ 
δευτερεύει ἡ σελήνη καὶ κατὰ τάξιν καὶ κατὰ δύναμιν. 
καὶ ὃ μὲν βασιλεὺς τῶν μὲν ἄλλων ϑεῶν ἐστὶν ἔσχα- 
τος πρῶτος δὲ ἀνθρώπων" καὶ μέχρις ὅτου ἐπὶ γῆς 
ἐστι, τῆς μὲν ἀληϑοῦς ϑειότητος ἀπήλλακται, ἔχει 
Ξ5 ὃὲ ἐξαίρετόν τι παρ᾽ ἀνθρώπους, ὃ ὅμοιόν ἐστι τῷ 
95:6. ἡ γὰρ εἰς αὐτὸν καταπεμπομένη ψυχὴ ἐξ ἐκείνου 
- ἐστὶ τοῦ χωρίου, ὃ ὑπεράνω κεῖται ἐκείνων ἀφ᾽ ὧν 
. εἰς τοὺς ἄλλους καταπέμπονται ἀνθρώπους. κατα- 
..  φέμπονται δὲ ἐκεῖθεν εἰς τὸ βασιλεύειν διὰ δύο ταῦτα 
80 αἵ ψυχαί, ὦ τέκνον. αἴ γὰρ καλῶς καὶ ἀμέμπτως δρα- 
μοῦσαι τὸν ἴδιον αἰῶνα καὶ μέλλουσαι ἀποϑεοῦσϑαι, [984] 
. ἵνα κἂν τῷ βασιλεύειν τὴν τῶν ϑεῶν προγυμνασϑῶ- 


2. S 
u— 


* 


λον 


900 ΤΙΩΑΝΝΟΥ ZTOBAIOT ΤΙ1Β.1 


σιν ἐξουσίαν" a δὲ ϑεῖαί τινες ἤδη οὖσαν καὶ ἐπὶ μι- 
κρῷ τινι παραϑεμιστεύσασαι τὸν ἔνϑεον γνώμονα, 
ἵνα μὴ κόλασιν μὲν ἐν τῷ σεσωματίσϑαι ὑπομένωσὲε 
δι᾿ ἀδοξίαν καὶ φύσιν, μηϑὲν δὲ ὅμοιον τοῖς ἄλλοις - 
πάσχωσιν ἐνσωματισϑεῖσαι, ἀλλ᾽ ὅπερ εἶχον λελυμέ- 5 
vet τοῦτο καὶ δεϑεῖσαι ἔχωσιν. oí μέντοι περὶ τὰ ἤϑη 
τῶν βασιλευόντων γιγνόμεναι διαφοραὶ οὐκ ἐν τῇ τῆς 
ψυχῆς κρίσει xolvovvat , πᾶσαι γὰρ ϑεῖαι, ἀλλ᾽ ἐν τῇ 
(126) τῶν δορυφορησάντων αὐτὴν καταστάσει ἀγγέλων καὶ 
δαιμόνων. αἷ γὰρ τοιαῦται καὶ ἐπὶ τὰ τοιαῦτα κατερ- 10 
χόμεναι, δίχα προπομπῆς καὶ δορυφορίας οὐ κατέρ- 
χονται. οἷδε γὰρ ἡ ἄνω δίκη τὴν ἀξίαν ἑκάστῃ νέ- 
μδιν, κἂν ἐκ τῆς εὐημερούσης χώρας ἀπωϑώνται. 
ὅταν οὖν οἵ κατάγοντες αὐτὴν ἄγγελοι καὶ δαίμονες; 
τέκνον aos , πολεμικοὶ ὦσι, τούτων περικρατεῖν τῆς 15 
γνώμης ἡ ψυχὴ ἔχει, ἢ ἐπιλαϑομένη τῶν ἑαυτῆς ἔρ- 
yov, μᾶλλον δὲ μεμνημένη τούτων μέχρι τῶν τῆς 
ἑτέρας συνοδίας προσγεγονότων᾽ ὅταν δὲ εἰρηνικθέ, 
τότε καὶ αὐτὴ τὸν ἴδιον δρόμον εἰρηνοποιεῖται". ὅταν 
δὲ δικαστικοί, τότε καὶ αὐτὴ δικάξει" ὅταν δὲ μουσί 30 
κού; τότε καὶ αὐτὴ 6 gin ὅταν δὲ φιλαληϑεῖς, τότε καὶ 
[986] αὐτὴ φιλοσοφεῖ. ὡς γὰρ ἐξ ἀνάγκης at ψυχαὶ αὗται 
τῆς τῶν καταγόντων περικρατοῦσι γνώμης" πίπτουσι 
γὰρ εἰς τὴν ἀνθρωπότητα, τῆς μὲν ἰδίας φύσεως ἐπι- 
λαϑόμενοι καὶ παρόσον μακρὰν αὐτῆς ἀπέστησαν, pé- 25 
μνήται δὲ τῆς τῶν κατακλεισάντων αὐτὰς διαϑέσεως." 
“καλῶς εἶπεν Ὧρος “ἅπαντα μοι, ὦ τεκοῦσα, πῶς δὲ 
εὐγενεῖς γίγνονται ψυχαὶ οὐδέπω μοι διηγήσω 
“ὃν τρόπον ἐπὶ γῆς, ὦ τέκνον Qe, εἰσί vueg 
πολιτεῖαι διαφέρουσαι ἀλλήλων, οὕτως καὶ ἐπὶ τῶν 
ψυχῶν ἐστί. καὶ αὗται γὰρ τόπους ἔχουσιν ὅϑεν ὃρ- 
κὦσι,, καὶ ἡ ἀπὸ τοῦ ἐνδοξοτέρου τόπου ὁρμηκυῖα εὐΞ 


Bu. s. 45. QTXIKA 301 


ocv ἐστὶ τῆς μὴ οὕτως ἐχούσης. OvzQ γὰρ τρό- 
sov ἐπ᾽ ἀνϑρώποις Ó ἐλεύθερος εὐγενέστερος εἶναι 


Ἷ } σιλικὸν δουλοποιεῖ τὸ ὑπερεχόμενον ἐξ ἀνάγκης) οὕτω 
[5 δὴ ὦ τέκνον καὶ [ταῦτ᾽ ἔχει. “πῶς ἀρρενικαὶ καὶ ϑη- 
- Avxoal γίγνονται ψυχαί; “αἱ ψυχαί, ὦ τέκνον ps, 
. ὁμοφυεῖς εἰσὶν ἑαυταῖς, καϑάπερ ἐξ ἑνὸς οὖσαι χωρίου 
ἐν ᾧ αὐτὰς διατυποῦται ὁ δημιουργός, καὶ οὔτε εἰσὶν 
—— ἄρρενες οὔτε ϑήλειαι. ἡ γὰρ τοιαύτη διάϑεσις ἐπὶ 
ὸ σωμάτων γίγνεται καὶ οὐκ ἐπὶ ἀσωμάτων. ἡ δὲ δια- 
|. φορὰ τοῦ τὰς μὲν βριμωδεστέρας εἶναι τὰς δὲ εὐαφεῖς [988] 
ὁ ἀήρ ἐστι, τέκνον gs, ἐν ᾧ πάντα γίγνεται. ἀὴρ δὲ 
ψυχῆς ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα ὃ περιβέβληται, ὅπερ στοι- 
χεῖόν ἐστι φύραμα γῆς καὶ ὕδατος καὶ ἀέρος καὶ πυ- 
A ύς. ἐπεὶ οὖν τὸ μὲν τῶν ϑηλειῶν σύγκριμα πλεονά- 
— ἔξευ μὲν τῷ ὑγρῷ καὶ ψυχρῷ, λείπεται δὲ τῷ ξηρῷ καὶ 
ϑερμῶ, παρὰ τοῦτο ἡ εἰς τοιοῦτον πλάσμα συγκλειο- 
μένη ψυχὴ δίυγρος γίγνεται καὶ τρυφερά, ὥσπερ ἐπὶ 
τῶν ἀρρένων τὸ ἐναντίον ἔστι γιγνόμενον εὑρεῖν. ἐπὶ 
20 γὰρ τούτοις πλεονἄξει μὲν τὸ ξηρὸν καὶ τὸ ϑερμόν, 
'λείπεται δὲ τὸ ψυχρὸν καὶ τὸ ὑγρόν" διὰ τοῦτο αἵ ἐν 
“τοιούτοις rent ed Wiley! καὶ vacan 
"εἰσιν." | 
b, Ou" “πῶς γίγνονται, αἱ ψυχαὶ συνεταί ] ὦ παν δα 
[i καὶ ἀπεκρίϑη. Tow ' τὸ ὁρατικόν, ὦ τέχνον; περιβέ- 
(BA χιτῶσιν. ὅταν. οὗτοι οἵ χιτῶνες πυχνοὶ ὦσι καὶ 
χεῖς. ἀμβλυωπεῖ, ὁ ὀφθαλμός, ἐὰν δὲ ἀραιοὶ καὶ 
, τότε ὀξυωπέστατα βλέπει. οὕτως καὶ ἐπὶ τῆς 
qe "sui γὰρ καὶ αὐτὴ ἴδια πεφιβόλαια ἀσώματα, 
X αὐτὴ ἀσώματός ἔστι. τὰ δὲ. περιβόλαια 
cceli εἰσὶν οἱ àv. ἡμῖν. ὅταν οὗτοι ὦσι λεπτοὶ 
καὶ ἀραιοὶ καὶ διαυγεῖς, τότε συνετὴ ἡ ψυχή ἐστιν᾽ 


t 


302 ISGANNOT ZTOBAIOT LrB. 1 ! 


[990] ὅταν δὲ τοὐναντίον πυκνοὶ xol παχεῖς καὶ τεϑολω- 
μένοι, τότε ὡς ἐν χειμῶνι ἐπὶ μακρὸν οὐ βλέπει; ἀλλὰ 
ταῦτα ὅσα παρὰ ποσὶν κεῖται καὶ εἶπεν Ὧωρος “διὰ 
τένα οὖν αἰτίαν, ὦ τεκοῦσα, οἱ ἔξω τῆς ἱερωτάτης 
ἡμῶν χώρας ἄνϑρωποι ταῖς διανοίαις οὐκ ὄντως εἰσὶ δ΄ 
συνετοὶ ὡς οἵ ἡμέτεροι" ; καὶ εἶπεν Ἶσις “ἡ γῆ μέσον 
τοῦ παντὸς ὑπτία κεῖται. καὶ κεῖται ὥσπερ ἄνϑρωπος, 

([2])οὐρανὸν βλέπουσα, μεμερισμένη δὲ καὶ ὅσα ὅσα μέλη 
0 ἄνϑρωπος μελίξεται᾽ ἐμβλέπει δ᾽ οὐρανῷ καϑάπερ 
πατρὶ ἰδίῳ, ὅπως ταῖς ἐκείνου μεταβολαῖς καὶ αὐτὴ 10. 
τὰ ἴδια συμμεταβάλλῃ. καὶ πρὸς μὲν τῷ νότῳ τοῦ 
παντὸς κειμένην ἔχει τὴν κεφαλήν. πρὸς δὲ τῷ ἀπη- 
λιώτῃ τὸν δεξιὸν ὦμον, [πρὸς δὲ τῷ λιβὶ τὸν εὐώνυ- 
μον], ὑπὸ τῆς ἄρκτου τοὺς πόδας, [τὸν μὲν δεξιὸν ὑπὸ 
τὴν οὐρὰν] τὸν δὲ εὐώνυμον ὑπὸ τὴν κεφαλὴν τῆς τὸ 

. ἄρχτου, τοὺς δὲ μηροὺς ἐν τοῖς μετὰ τὴν ἄρκτον, τὰ [ 
δὲ μέσα ἐν τοῖς μέσοις. καὶ τούτου σημεῖόν ἐστι τὸ 

[992] τοὺς μὲν νοτιαίους τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ τῇ κορυφῇ 
οἰκοῦντας εὐκορύφους τε καὶ καλλίτριχας, τοὺς δὲ 
ἀπηλιωτικοὺς πρὸς μάχην προχξέρους εἶναι καὶ τοξυ- 20. 
xoUg' αἰτέα γὰρ τούτων ἡ δεξιὰ χεὶρ ἐστί" τοὺς δὲ ἐν 
τῷ λιβὶ ἀσφαλεῖς εἶναι καὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀριστε- 
ρομάχους, καὶ ὅσον ἄλλοι τῷ δεξιῷ μέρει ἐνεργοῦσιν 
αὐτοὺς τῷ εὐωνύμῳ προστιϑεμένους, τοὺς δὲ ὑπὸ 
τὴν ἄρχτον πρωτεύοντας τοὺς πόδας καὶ ἄλλως sU- 
κνήμους᾽ τοὺς δὲ μετὰ τούτους καὶ μικρῷ πόρρω τὸ 
νῦν ἱταλικὸν κλῖμα καὶ τὸ ἑλλαδικὸν.... πάντες 
οὗτοι καλλίμηροί εἰσι καὶ εὐκοχωνέστεροι, ὥστε τῇ 
τοῦ κάλλους τῶν μερῶν τούτων ὑπερβολῇ καὶ τοὺς 
ἐνταῦϑα ἀνθρώπους καταβαίνειν πρὸς τὴν τῶν ἀρρέ- 9 
νῶν ὁμιλίαν. πάντα δὲ ταῦτα τὰ μέρη πρὸς τὰ ἄλλα 
ἀργὰ ὄντα ἀργοτέρους ἤνεγκε καὶ τοὺς ἀπ᾿ αὐτῶν &v- 


'CAP. 41. s. 45. QTZIKA 303 


ϑρώπους. ἐπειδὴ δὲ ἐν τῷ μέσῳ τῆς γῆς κεῖται ἡ τῶν 
προγόνων ἡμῖν ἱερωτάτη χώρα, τὸ δὲ μέσον ro ἀν- 
ϑρωπένου σώματος μόνης τῆς καρδίας ἐστὶ 69x09 , τῆς 
δὲ ψυχῆς ὁρμητήριόν ἐστι καρδία, παρὰ ταύτην τὴν 
5 αἰτίαν, ὦ τέκνον. ol ἐνταῦϑα ἄνϑρωποι τὰ μὲν ἄλλα [994] 
ἔχουσιν οὐχ ἧττον ὅσα καὶ πάντες, ἐξαίρετον δὲ τῶν 
πάντων νοερώτεροί εἰσι καὶ σώφρονες, ὡς ἂν ἐπὶ καρ- 
δίας γεννώμενοι καὶ τραφέντες. ἄλλως τε ὁ μὲν νότος, 
ὦ παῖ. δεκτικὸς ὧν τῶν ἐκ τοῦ περιέχοντος συνιστα- 
40 μένων νεφῶν. ... αὐτίκα γοῦν καὶ διὰ τὴν οὕτως 
αὐτῶν γενομένην ἐκεῖ κατακομιδὴν ἐκεῖϑεν δεῖν λέ- 
γουσι καὶ τὸν ἡμέτερον ποταμόν, λυομένης ἐκεῖ τῆς 
πάχνης" ὅπου δ᾽ ἂν ἐμπέσῃ νεφέλῃ, τὸν ἐπικείμενον 
ἤχλυσεν ἀέρα καὶ τρόπον τινὰ καπνοῦ κατεκόμισε᾽ 
15 καπνὸς δὲ ἢ ἀχλὺς οὐ μόνον ὀμμάτων ἐστὶν ἐμπόδιον - 
ἀλλὰ καὶ νοῦ. ὁ δὲ ἀπηλιώτης ὦ μεγαλόδοξε oe τῇ 
συνεχεῖ τοῦ ἡλίου ἀνατολῇ ϑορυβούμενος καὶ ἐκϑερ- 
μαινόμενος, ὁμοέως δὲ καὶ ὁ ἀντικείμενος τούτῳ λὶψ 
. μετέχων τῶν αὐτῶν κατὰ δυσμάς, οὐδεμίαν εἰλικρινῆ 
20 ἐπίστασιν ποιοῦνται τῶν παρ᾽ αὐτοῖς γεννωμένων ἀν- 
ϑρώπων, ὁ δὲ βορέας τῇ συμφώνῳ ψυχρίᾳ ἀποπήσσει 
μετὰ τῶν σωμάτων καὶ τὸν νοῦν τῶν ὑπ᾽ αὐτὸν ἀν- 
ϑρώπων. τὸ δὲ μέσον τούτων εἰλικρινὲς ὃν καὶ ἀτά- 
θαχον ἑαυτῷ προλέγει καὶ τοῖς ἐν αὐτῷ πᾶσι. τῇ γὰρ 
35 συνεχεῖ ἀμεριμνίᾳ γεννᾷ καὶ κοσμεῖ. καὶ παιδεύει, καὶ 
i μόνον τοῖς τοσούτοις ἐρίξει καὶ νικᾷ καὶ inpisdbu: 
τὴν ἰδίαν νίκην ὥσπερ σατράπης ἀγαϑὸς τοῖς νενικη- 
μένοις ἐπιδίδωσι.᾽ 
τς “καὶ τοῦτό μοι κυρία μῆτερ ἔκϑου, παρὰ ποίαν [996] 
80 αἰτίαν ἔτι ξώντων ἀνθρώπων ἐν ταῖς μακραῖς νόσοις 
καὶ ὁ λόγος καὶ αὐτὸς ὁ λογισμὸς : καὶ αὐτὴ ἡ ψυχὴ ἔσϑ᾽ 
5 ὅτε βλάπτεται᾽᾽ ; καὶ ἀπεκρίϑη Ἶσις “τῶν ξώντων ὦ 


b 
γ 


i x 


804 IGANNOT ZTOBAIOT Á Abs 4d 


τέχνον và μὲν ὠκείωται πρὸς τὸ πῦρ, τὰ δὲ πρὸς τὸ 
ὕδωρ, τὰ δὲ πρὸς ἀέρα, τὰ δὲ πρὸς γῆν, τὰ δὲ πρὸς 
τούτων δύο ἡ ἢ τρία, τὰ δὲ καὶ πρὸς τὰ ὅλα. πάλιν αὖ 
τὰ μὲν ἀπηλλοτρίωται τοῦ πυρός, τὰ δὲ τοῦ ὕδατορ, 
τὰ δὲ τῆς γῆς: τὰ δὲ τοῦ ἀέρος, τὰ δὲ δύο τούτων, τὰν 
δὲ τριῶν; τὰ δὲ τῶν ὅλων. οἷον & «xolg μὲν ὦ τέκνον — 
καὶ πᾶσα μυῖα φεύγει τὸ πῦρ᾽ ἀετὸς καὶ κέρκος καὶ 
ὅσα ὑψιπετέστερά ἐστι τῶν ὀρνέων φεύγει τὸ ὕδωρ᾽ 
ἐχϑύες ἀέρα καὶ γῆν ὄφις τὸν ἀέρα τὸν εἰλικρινῆ 
ἀποστρέφεται. φιλοῦσι δὲ τὴν μὲν γῆν. οἵ ὄφεις καὶ 10. 
ὅσα ἕρπει" τὸ δὲ ὕδωρ τὰ νηκτὰ πάντα" τὸν δὲ ἀέρα 
τὰ πτηνὰ [ἐν ᾧ καὶ πολιτεύεται], τὸ δὲ πῦρ ὅσα ὑπερ- 


(128) πετῆ ἐστι καὶ ἐγγὺς τὴν δίαιταν [ἔχει]. οὐ μὴν ἀλλὰ 


[998] τοῖς τέτταρσι τούτοις. καὶ γὰρ εἰκός ἐστι καὶ ταύτην 


46 


i, dddd πὸ ὃ μὲν Avv . ἐστι κενὴ κόνις; ἢ j δὲ πρὸς eio ge 


καί τινα τῶν ξῴων φιλεῖ τὸ πῦρ, οἷον: αἴ σαλαμίάν- 
ὅραι, ἐν γὰρ τῷ πυρὶ καὶ φωλεύουσιν. ἕκαστον γὰρ 
τῶν στοιχείων ᾿περιβολή ἐστι τῶν σωμάτων. πᾶσα 
οὖν ψυχὴ ἐν và. σώματι οὖσα βαρεῖται καὶ ϑλέβεναι 


τισὶ μὲν τούτων τέρπεσϑαι τισὶ δὲ ἄχϑεσϑαι. διὰ. 
τοῦτο οὖν οὐκ ἔχει αὐτῆς τὴν ἀκροτάτην εὐδαιμονίαν», so 
ἀλλ᾽ ὡς ἂν φύσει ϑεία οὖσα κἀν τούτοις οὖσα μάχε- 
ται καὶ vost, ἀλλ᾽ οὐχ ὅσ᾽ ἂν ἐνόησεν ἀσύνδετος οὖσα 
σωμάτων. ἐὰν μέντοι καὶ ταῦτα σάλον λάβῃ καὶ τα- 
ραχὴν ἤτοι ἀπὸ νόσου ἢ φύβου, τότε καὶ αὕτη ὡσπερεὶ 
βυϑῷ ἀνϑέρικορ Me καὶ οὐδὲν ἑστάμενον 
géget. os ἦν iov ngoitodi 
Περὶ. εῆς τῶν ψυχῶν διαγωγῆς μετὰ 
τὴν ἀπὸτοῦ o oral Mese eur ! 
σμός. 935 a iue cO 
Σῶμα. λυϑὲν ψυχήν dione nd patejrsiniibs 
οὐκ ἔτι πρὸς βιότοιο παλένδρομον. οἷδε κέλευϑον,. 


T 4*5 


| gar. 4l. s. 45—47. ΦΥΣΙΚΑ 305 


σχίδναται ὁππόϑεν 149€ μετήορος εἰς αἰϑέρ᾽ ἁπλοῦν. 
| ἄλλος δ᾽ ἐξ ἄλλου γεννώμενος ἠδ᾽ ἀναβλαστών [1000] 
 ψυχοῦται γονίμου φύσεως ἀροτρεύμασι καινοῖς. φΦ 
fe Πλάτωνος ἐκ τοῦ ᾿Αξιόχου [p. an] 41 
“δ΄. Ei δὲ xol ἕτερον βούλει λόγον ἀκοῦσαι; ὃν ἐμοὶ 
| ᾿ἤγγειλε Γωβφύης, ἀνὴρ μάγος, ὃς ἔφη κατὰ τὴν Ξέρ- 
 £ov διάβασιν τὸν πάππον αὐτῷ καὶ ὁμώνυμον πεμ- 
φϑέντα εἰς Δῆλον. ὅπως τηρήσειε τὴν νῆσον ἄσυλον 
ἐν ἡ δύο ϑεοὶ ἐγένοντο. ἐκ τινῶν χαλκέων δέλτων, ἃς 
10 γχερβορέων ἐχόμισαν Ὦπις καὶ Ἑκάεργος., ἐκμεμα- 
ϑηκέναι τὸ κατὰ τὴν τοῦ σώματος λύσιν τὴν ψυχὴν 
. εἰς τὸν ἄδηλον χωρεῖν τόπον καὶ τὴν ὑπόγειον οἴκη- 
σιν; ἐν ἧ ῃ βασίλεια Πλούτωνος οὐχ ἥττω τῶν zig, ἅτε 
: vis. γῆς μὲν ἐχούσης τὰ μέσα τοῦ κόσμου, τοῦ πόλου 
45 δὲ ὄντος σφαιροειδοῦς οὗ τὸ μὲν ἕτερον ἡμισφαίριον 
ϑεοὶ ἔλαχον οὐράνιοι, τὸ δὲ ἕτερον οἵ ὑπένερϑεν᾽ οὗ 
μὲν ἀδελφοὶ ὄντες οἱ δὲ ἀδελφῶν παῖδες. τὰ δὲ προ- 
πύλαια τῆς εἰς Πλούτωνος ὁδοῦ σιδηροῖς τείχεσι καὶ 
κλεισὶ διωχύρωται. ταῦτα δὲ ἀνοίξαντα ποταμὸς Ayé- 
0 ρῶν ἐνδέχεται. ue" ὃν Κωκυτός" oUg χρὴ πορϑμευ- 
ϑέντας ἀχϑῆναι ἐπὶ Μίνω καὶ Ῥαδάμανϑυν ἐν πεδίῳ 
 ᾧχλήξεται ἀληϑείας. καϑέξονται δὲ δικασταὶ ἀνακρέ- 
vovrég τῶν ἀφικνουμένων E ἕκαστον τένα βίον βεβίωκϑ 
j ES τίσιν ἐπιτηδ εὐμασιν ἐνῳκίσϑη τῷ σώματι" ψεύσα- 
55 σϑαι δὲ ἀμήχανον. οἷς μὲν. οὖν ἐν τῷ ξῆν. δαίμων ἀγα-. 
ϑὸς ἐπέπνευσεν. εἰς τὸν τῶν εὐσεβῶν χῶρον Aoyí£ov- 
* ἦὄνϑα ἤβθ νοι μὲν ὧραι παγκάρπου γονῆς βρύ- 
σι, πηγαὶ δὲ ὑδάτών, παντοῖοι δὲ λειμῶνες εὐάν- 
$56. ποικίλοις ἐαριξόμενοι. διατριβαὶ δὲ ποιητῶν, καὶ 
ρα φιλοσόφων. καὶ ἐγκύκλιοι χοροί. καὶ μουσικὰ 
ματα, συμπόσιά τε εὐμενῆ, καὶ εἰλαπίναι ἀπο- 
γητοι, καὶ ἀκήρατος ἀλυπία, καὶ ἡδεῖα δίαιτα, 
STOB. ECL. PHYS. 20 - 
9 


306 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lin. 1 | 


οὔτε γὰρ χεῖμα σφοδρὸν οὔτε ϑάλπος ἐγγένεται, ἀλλ᾽ 
εὔκρατος ἀὴρ χεῖται ἁπαλαῖσιν ἀκτῖσιν ἡλίου ἀνακι- 
νούμενος καὶ τοῖς ἐνταῦϑα μεμυημένοις ἐστέ τις προ- 
εδρία" καὶ τὰς ὁσίους ἁγιστείας κἀκεῖ συντελοῦσι. ΐ 
πῶς οὖν οὐ σοὶ πρώτῳ μέτεστι τῆς τιμῆς ὄντι γεν- 5 
νήτῃ τῶν ϑεῶν; καὶ γὰρ τοὺς περὶ Ἡρακλέα καὶ zftó-.— 
vvGov κατιόντας εἰς ἄδην, πρότερον ἐνθάδε λόγος 
μυηϑῆναι, καὶ τὸ ϑάρσος τῆς ἐκεῖσε πορείας παρὰ 
τῆς ᾿Ελευσινίας ἐναύσασϑαι. ὅσοις δὲ τὸ ξῆν διὰ κα- 
κουργημάτων ἠλάϑη, ἄγονται πρὸς Ἐρινύων εἰς ἔρε- 10 
fos καὶ χάος διὰ Ταρτάρου" ἔνϑα χῶρος ἀσεβῶν, καὶ 
Δαναΐδων ὑδρίαι ἀτελεῖς, καὶ Ταντάλου δῖψος, καὶ 
Τιτύου σπλάγχνα αἰωνίως ἐσθιόμενα καὶ γεννώμενα, 
καὶ Σισύφου πέτρος ἀνήνυτος, οὗ τὰ τέρματα αὖϑις 
ἄρχεται τῶν πόνων. ἔνϑα ϑηρσὶ περιλιχμώμενοι καὶ 
δασὶν ἐπιμόνως πυρούμενοι ποινῶν καὶ πᾶσαν αἰκέαν 
αἰκιξόμενοι ἀιδίοις τιμωρίαις τρύχονται. 
48 ᾧ Ἑρμοῦ ἐκ τῶν πρὸς Τάτ. [Patrit. p. 10] 
Οὐκ ἤκουσας ἐν τοῖς γενικοῖς, ὅτι ἀπὸ μιᾶς ψυ- 
χῆς., τῆς τοῦ παντός, πᾶσαι «b ψυχαί εἰσιν αὗται αἵ 
ἐν τῷ παντὶ κόσμῳ κυλινδούμεναι ὥσπερ ἀπονενεμῆ- 
μέναι; τούτων τοίνυν τῶν ψυχῶν πολλαὶ c μεταβο- 
λαέί, τῶν μὲν εἰς τὸ εὐτυχέστερον τῶν δὲ εἰς τὸ évav- 
víov. αἱ μὲν γὰρ ἑρπετώδεις οὖσαι εἰς ἔνυδρα μετα- 
[1002] βάλλουσιν, o£ δὲ ἔνυδροι εἰς χερσαῖα, αἷ δὲ χερσαῖαν 
εἰς πετεινά, αἱ δὲ ἀέριαι εἰς ἀνθρώπους, αἵ δὲ ἀνθρώ- — 
πιναι ἀρχὴν ἀϑανασίας ἴσχουσαι εἰς δαίμονας μετα- 
βάλλουσιν, εἶϑ᾽ οὕτως εἰς τὸν τῶν ϑεῶν χορόν" χοροὶ 
δὲ δύο ϑεῶν, ὃ μὲν τῶν πλανωμένων ὃ δὲ τῶν ἀπλα- 
νῶν. καὶ αὕτη ψυχῆς ἡ τελειοτάτη δόξα. ψυχὴ δὲ 
ἀνθρώπους ἐλθοῦσα ἐὰν κακὴ μείνῃ, οὔποτε τεύξεται | 
ὀθανωνίάρῳ παλίσυρτος δὲ τὴν ὁδὸν i mdicinas 


Ἧ Ap. 41. s. 47—50. ΦΥΣΙΚΑ 307 


ἐπὶ τὰ ἑρπετά. καὶ αὕτη καταδίκη ψυχῆς κακῆς. κα- 
NE δὲ ψυχῆς κακῆς ἀγνωσία. ψυχὴ γὰρ ᾿μηδὲν ἐπι- 
 γνοῦσα τῶν ὄντων, μηδὲ τὴν τούτων φύσιν μηδὲ τ 
; ἀγαϑόν, τυφλώττουσα δὲ ἐντινάσσει τοῖς σωματικοῖς 
Ν κόϑεοι. καὶ ἡ κακοδαίμων ἀγνοήσασα ἑαυτὴν δου- 
 λεύει σώμασιν ἀλλοκότοις καὶ μοχϑηροῖς, ὥσπερ φορ- 
τίον βαστάξουσα τὸ σῶμα καὶ οὐκέτ᾽ ἄρχουσα ἀλλ᾽ ἀρ- 
χομένη. καὶ αὕτη κακία ψυχῆς. 
Τοῦ αὐτοῦ [Patrit. p. 11b] 49 
Ψυχὴ δὲ ἀνθρωπίνη πᾶσα μὲν ov, ἡ δ᾽ εὐσεβής, 
δαιμονία τίς ἐστι καὶ ϑεία. καὶ ἡ τοιαύτη καὶ μετὰ τὸ (129) 
ἀπαλλαγῆναι τοῦ σώματος, τὸν τῆς εὐσεβείας ἀγῶνα [1004] 
ἀγωνισαμένη (ἀγὼν δὲ εὐσεβείας τὸ γνῶναι τὸ ϑεῖον 
καὶ μηδένα ἀνθρώπων ἀδικῆσαι) ὅλη νοῦς γίγνεται. 
ἡ δὲ ἀσεβὴς ψυχὴ βένει ἐπὶ τῆς ἰδίας οὐσίας ὑφ᾽ ἕαυ- 
- τῆς κολαξομένη καὶ γήινον σῶμα ξητοῦσα εἰσελϑεῖν, 
εἰς ἀνθρώπινον δέ" ἄλλο γὰρ σῶμα οὐ χωρεὶ ἀνθϑρω- 
πένην ψυχήν, οὐδὲ ϑέμις ἐστὶν εἰς ἀλόγου ξῴου σῶμα 
ψυχὴν ἀνθρωπίνην καταπεσεῖν" ϑεοῦ γὰρ νόμος οὗ- 
τος, φυλάσσειν ψυχὴν ἀνθρωπίνην ἀπὸ τῆς τοιαύτης 
ὕβρεως. 
Πορφυρίου éx τῶν περὶ Στυγός. 50 

— Τοῦ δὲ ᾿Δπολλοδώρου ἐν τῷ εἰκοστῷ περὶ τῶν 
ϑεῶν συγγράμματι, 0 ἐστι περὶ τοῦ ἄδου, τάδε περὶ 
ἧς Στυγὸς λεγόμενα εὕρομεν (ἀρκτέον γὰρ ἀπὸ τού- 
τῆς τε ἐκ τῶν ὀνομάτων παρεμφάσεως οὐ κατα- [1000] 
τέον)" ἐκ γὰρ τοιούτων ὁρμώμενοι πιϑανῶς καὶ 
ἐν ἅδου νομιξομένους ποταμοὺς κατωνομάκασιν᾽" 

α μὲν διὰ τὰ ἄχη, ὡς καὶ Μελανιππίδης ἐν. 


M unies ioa imiip aida Tem 
c ἄχεα προχέων Axyégov. fps 


20* 


308 IGANNOY XZTOBAIOT Lis r 


ἐπεὶ καὶ “ικύμνιός φησι 
» Μυρίαις παγαῖς δακρύων ᾿Δχέρων ἀχέων τε Bein. 1 
ded πάλυν H 
᾿ἀχέρων ὄχεα πορϑμεύει βροτοῖσι. 
[1008] A foov δὲ καὶ Ayspgovoía λέμνη ταυτόν, ὡς ὁ διΣοϑοι d 5 
κλῆς ἐν Πολυξένῃ τοῦ ᾿Αχιλλέως ψυχὴν εἰσάγει λέ- 
yovGav, 
ἀκτὰς ἀπαίωνάς ve καὶ μελαμβαϑεῖς 
λιποῦσα λίμνης ἦλϑον ἄρσενας χοάς 
᾿Αχέροντος ὀξυπλῆγας ἠχούσης γόους. 
[ἀπαίωνας ἀκτὰς] τὰς τῶν νεκρῶν λέγων παιῶν᾽ οὐκ 
[1010] ἐχούσας, ἄρσενας δὲ [χοὰς] τὰς οὐδὲν ἐκτρεφούσας. 
ϑήλεα μὲν γὰρ τὰ καρποφόρα, ἄρσενα δὲ τὰ ἄκαρπα 
ἔλεγον τῷ τὸ μὲν τὸ σπέρμα παρέχειν μόνον; τὴν δὲ 
καὶ ἐκτρέφειν. ὅϑεν καὶ ϑῆήλυς ἐέρδη ἡ πολύγονος καὶ 18 
τροφίμη.. διαπεραιοῦσϑαι δὲ ὑπὸ τῶν ἀπογινομένων 
τὸν ᾿Ζἀχέροντά φασιν εἰκότως 0 γὰρ μετηλλαχὼς - 
πάντα τἀν τῷ tijv ἄχη σχεδὸν ὑπερῆρται καὶ ἔστιν ἐν 
ἀπονίᾳ καὶ ἀλυπίᾳ πάσῃ. Γοργύραν δὲ τοῦ "Ayégou-. 
vog γυναῖχα προσανέπλασαν ἀπὸ τοῦ γοργὰ φαένε- 2 
σϑαι τοῖς πολλοῖς τὰ ἐν ἄδου᾽ καϑὸ δὴ καὶ αὐτοῦ 
τούτου τιϑήνην ὁ Σώφρων Μορμολύκαν ὠνόμασε. 
ταῦτ᾽ εἰπὼν περὶ τοῦ ᾿Ζχέροντος ᾿ἡπολλόδωρος 
ἐπάγει περὶ τῆς Στυγὸς αὐταῖς λέξεσι τάδε" Στύγα 
δὲ δεινήν τινα καὶ φοβερὰν ὑποστησάμενοι δαίμονα 
ϑεῶν 0gxov, ἐν Güov vs ταύτην κατῴκισαν καὶ τῆς 
[1012] προσηγορίας ταύτης ἠξίωσαν ἀπὸ τοῦ στυγνάξειν τοῖς 
πένϑεσι καὶ στύγεσϑαι τὰ ἐν ἄδου, ὅρκον δὲ τῶν ϑεῶν. 
δι᾿ ἐναντιότητα ἣ μὲν γὰρ τῶν ὄντων τε καὶ ξώντ 
φϑαρτικὴν ἔχει δύναμιν ὅσον ἐφ᾽ ἑαυτῇ, οἱ δὲ τῇ τὲ 
προαιρέσει καὶ τῷ τρόπῳ διδθκήκασε, sow Vo] 


τοσαῦτα περὶ τῆς Στυγὸς εἰπὼν ἐπάγει" Κοκυς 


E 


»* Miss d pcp va oor 


-. eap. 41. s. ὅ0---ὅ2. QrEIKA 309 


τὸν δὲ ποταμὸν ἀνέπλασαν ἀπὸ τοῦ κωκύειν, ὅς ἐστι 
Σευγὸς καὶ στυγνάσεωᾳ ἀπορρῶώξ. τοιούτου δέ ἐστι 
γένους καὶ ὁ Πυριφλεγέϑων. εἴρηται γὰρ ἀπὸ τοῦ 
πυρὶ φλέγεσθαι τοὺς τελευτῶντας. ὡς Ὅμηρός φησι 
5 οὐ γὰρ ἔτι σάρκας τε καὶ ὀστέα ἷνες ἔχουσιν, 
ἀλλὰ τὰ μέν τε πυρὸς κρατερὸν μένοβ αἰϑομένοιο 
δαμνᾷ, ἐπεί κεν πρῶτα λίπῃ λεύκ᾽ ὀστέα ϑυμός, 
ψυχὴ δ᾽ ἤυτ᾽ ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται. 
ὑποτίϑεται γὰρ τὰς ψυχὰς τοῖς εἰδώλοις τοῖς ἐν τοῖς 
10 κατόπτροις φαινομένοις ὁμοίας καὶ τοῖς διὰ τῶν ὑδά- 
τῶν συνισταμένοις, ἃ καϑάπαξ ἡμῖν ἐξείκασται καὶ 
τὰς κινήσεις μιμεῖται; στερεμνιώδη δ᾽ ὑπόστασιν οὐ- 
δεμίαν ἔχει εἰς ἀντέληψιν καὶ ἁφήν᾽ ὅϑεν αὐτὰς βρο- 
τῶν εἴδωλα καμόντων λέγει. Ὁ 
15 Ev ταυτῷ (130) 
Οἱ πλείους δὲ ὕδωρ ἱστόρησαν τὴν Στύγα ἐπίέ- [1014] 
γξιον; φύσιν ἔχον ἀμύνεσϑαι τοὺς κατ᾽ αὐτοῦ ψευδῶς 
ὀμόσαι τολμήσαντας. διαβόητον μὲν τοίνυν Στυγὸς 
ὕδωρ κατὰ τὴν ᾿ἀρκαδίαν οἵ ἱστορικοὶ ἀναγεγράφα: 
20 σιν, ὧν ἔστι καὶ Ἡρόδοτος, ὃς ἐν τῇ ἑκτῇ τὰ κατὰ 
Κλεομένην ἀφηγούμενος γράφει ταῦτα “ἐντεῦϑεν δὲ 
ἀπικόμενος ἐς τὴν ᾿᾿ρκαδίην νεώτερα ἔπρησσε πρά- 
γματας συνιστὰς τοὺς ᾿ἀρχάδας ἐπὶ τῇ Σπάρτῃ. ἄλ- 
.. λοῦς τὲ ὕρκους προσάγων καὶ δὴ καὶ ἐς Νώνακριν πό- 
»5 λὶν πρόϑυμος ἦν τῶν ᾿ἀρκάδων τοὺς προεστῶτας ἀγι- 
— velv , ἐξορκῶν τὸ Στυγὸς ὕδωρ. Καλλίμαχος δ᾽ éy[1016] 
(TO πρὸς Νύμφιν συγγφάμματι καὶ τὸ ἰδίωμα τοῦ ὕδα- 
τος ἀφηγεῖται λέγων οὕτω " Στὺξ ἐν Νωνακρίνῃ τῆς 
— ᾿Αρκαδίας ὕδωρ ἐστὶ τὸ διακόπτον πάντα τὰ ἀγγεῖα 
| 3 πλὴν τῶν κερατένων.᾽ 
| P. ταυτῷ 52 
[: ᾿ Ἐπειδὴ περὶ τοῦ Στυγὸς ὕδατος ὁ λόγοὰ ἐστί, àn- 


910 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lig. 1 


λώσαί co, βούλομαι καὶ ἑτέραν ἱστορίαν περὶ τοῦ αὖὐ- 
τοῦ. Φίλων γὰρ ὁ Ἡρακλεώτης ἐν τῷ πρὸς Νύμφιν 
περὶ ϑαυμασίων ἐν Σικύϑαις φησὶν ὄνους γίγνεσθαι 
κέρατα ἔχοντας, ταῦτα δὲ τὰ κέρατα δύνασϑαι τοῦτο 
[1018] ró ὕδωρ διαφέρειν" καὶ ᾿Δλεξάνδρῳ τῷ Μακεδόνι 5. 
ἐνεχϑῆναι ὑπὸ Σωπάτρου κέρας τοιοῦτον, ὃ καὶ ἀνα- 
τεϑῆναι ἐν Δελφοῖς, ἐφ᾽ οὗ καὶ ἐπιγεγράφϑαι 
Σοὶ τόδ᾽ ᾿4λέξανδρος Μακεδὼν κέρας ἄνϑετο, 
Παιάν, 
κάνϑωνος σκυϑικοῦ, χρῆμά τι δαιμόνιον" — 10 
ὃ Στυγὸς ἀχράντῳ Μουσηέδος ovx ἐδαμάσϑη 
ῥεύματι, βάσταξεν δ᾽ ὕδατος ἠνορέην. 
53 Ἐν ταυτῷ 2 
Περὶ μὲν δὴ τῶν ϑεῶν εἰρήσϑω τοσαῦτα. λοιπὸν 
δὲ τὰ περὶ τῶν ψυχῶν, ὅπως Ὅμηρος διέταξε, τῶν ἐν tt 
ὕδου διαλαβόντες, καὶ περὶ μὲν τῶν τιμωροὐμένων 
ἀφηγησάμενοι συνάπτοιμεν ἂν τὸν λόγον ἐπὶ τὴν 
Στύγα, ἣν ἐπὶ τιμωρίᾳ καϑ' Ὅμηρον τῶν ἁμαρτα- 
νόντων τετάχϑαι δαιμόνων ὑπειλήφαμεν. κληρώσας 
γὰρ δὴ πάντα ϑεῶν καὶ τοῖς τόποις ἀφορίσας τὰς βα- 
[1020] σιλεέας, πάλιν τῶν ψυχῶν ἃς ἀϑανάτους εἶναι νενό- 
μικε, τόπους τρεῖς εἶναι ὑπείληφεν" ἕνα μὲν τὸν ἐπέ- 
γειον κατὰ τὴν οἰκουμένην ταύτην, xo9' ἣν τὰ ξῷα 
καὶ οἵ ἄνϑρωποι διατρίβουσιν" ἕτερον δὲ τοῖς δικαέ- 
oig ἀφωρισμένον παρὰ τὸν ὠκεανόν, ὃν ἠλύσιον καλεῖ 
πεδίον, καὶ ξῶντας ἔτι εἰς αὐτόν φησιν ἐκπέμπεσϑαι. 
δηλοῖ δὲ ἐπὶ τοῦ Μενελάου τὸ τοιοῦτον λέγων τόδ 
σοὶ δ᾽ ov ϑέσφατόν ἐστι, διοτρεφὲς ὦ ὦ Μενέλαε, -— 
Ἄργει ἐν ἱπποβότῳ ϑανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν" 
ἀλλά σ᾽ ἐς ἠλύσιον πεδίον καὶ πείρατα γαίης 30 
ἀϑάνατοι πέμψουσιν, ὅϑι ξανϑὸς Ῥαδάμανϑυς" 
τῇπερ ῥηίστη βιοτὴ πέλει ἀνθρώποισιν, ὃ 


[4 


-- 


car. 41. s. 52. 53. QTEIKA 311 


οὐ νιφετὸς οὔτ᾽ ἄρ χειμὼν πολὺς οὔτε ποτ᾽ ὄμβρος" 
ἀλλ᾽ αἰεὶ Ζεφύροιο λιγὺ πνείοντος ἀήτας 
ὠκεανὸς ἀνίησιν ἀναψύυΐειν [ἀνϑρωπους]. 
τούτοις μὲν οὖν καὶ τὰ σώματα παρεῖναι. τρίτον δὲ 
5 τόπον λέγει ὃν ψυχῶν τοῦ σώματος τούτου ἀπολυϑει- 
σῶν ὑπείληφεν εἶναι τὸν ἐν ἄδου, ταύτας δὲ εὐθὺς 
μὲν χωρεῖν εἰς ἄδου, διατρίβειν δὲ τὰς μὲν τῶν ἀτά- 
gov ἔξω τοῦ ᾽᾿4χέροντος κατὰ τὰ ἄλση καὶ τὸν λειμῶνα 
τῆς Περσεφόνης, ἔσω περᾶσαι κωλυομένας᾽ τὰς δὲ:τ1022] 
τοτῶν ταφέντων χωρεῖν ἐντός, εἰ μὴ εἶεν κολάσεως 
ἄξιαι. εἰ δὲ μή, κἂν ταφῇ τὰ σώματα, ὁμοίως εἴργε- 
σϑαι τῶν ἔνδον. τὰς τοίνυν ἐκτὸς μνήμης μετέχειν 
τῶν αὐταῖς βεβιωμένων, τὰς δὲ τὸν ποταμὸν ὑπερβαι- 
᾿ς wovGag ἐπιλανϑάνεσϑαι τῶν λογισμῶν τῶν περὶ τὰ 
15 ἀνθρώπινα μεϑείσας. διὸ καὶ τῶν ἀδίκων ἐκτὸς εἶναι 
τὰ κολαστήρια, διὰ τοῦ λογισμοῦ καὶ τῆς μνήμης τῶν 
βεβιωμένων τὰς κολάσεις ἐχόντων. φαντασίας yag(131) 
λαμβάνειν τῶν δεινῶν ὅσα ἐν τῷ βίῳ δεδράκασι καὶ 
χολάξεσϑαι, τῆς ἁμαρτίας παρεστώσης αὐτοῖς κατὰ 
20 λογισμὸν καὶ τιμωρούσης διὰ τῶν ἀφωρισμένων ταῖς 
ἁμαρτίαις κολάσεων, ὅϑεν τὰς μέν τινας τῶν ψυχῶν 
λέϑους βαστάξειν δοκούσας καὶ ὑπὸ τοῦ ϑλέβεσϑαι 
τιμωρεῖσϑαι. τὰς δὲ δίψης καὶ λιμοῦ αἰωνίου φαντα- 
σίας λαμβανούσας. τὰς δ᾽ ἄλλου τινὸς ὧν ἐν τῷ ϑνη- 
τῷ βίῳ ἐπεφρίκεσαν. εἶναι γὰρ καὶ κριτὴν éxvóg τοῦ 
— ποταμοῦ διατρίβοντα Μίνω, 0v κατ᾽ ἀξίαν τῶν ἁμαρ- 
 τημάτων κολάξειν, τοῖς μὲν τὸν ἔξω τοῦ ποταμοῦ τό- 
mov ἀφορίσαντα ἐπὶ τὴν δίκην, τοῖς δὲ περᾶσαι τὸν 
᾿ς ποταμὸν ἐπιτρέψαντα, ὃς ἀνάπαυσις ἦν ταῖς ψυχαῖς 
3» tÓv ἀνηνύτων κακῶν διὰ τὴν λήϑην. τιμωρεῖσϑαι 
( δὲ ἐκτὸς ὄντα καὶ τὸν Ἡρακλέα τοὺς ἀδίκους, φαντα- [1024] 
-— σίᾳς φοβερὰς ἐμποιοῦντα τοῦ βάλλοντος καὶ τοξεύον - 


r 
: : 


312 IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ Lis. 1 


τος, ὥσπερ ξῶν ἠμύνετο, ἀμυνομένου xol ἐν Gov 
τοὺς ἀξίους κολάσεως. οὐ γὰρ δὴ καὶ οὗτος τῶν κολα- 
ξομένων ἐστίν, ὡς ᾿Δριστάρχῳ ἐδόκει, ἀλλὰ τῶν κο- 
λαξόντων. τῶν δ᾽ ἐντὸς τοῦ ποταμοῦ καὶ ἀφῃρημένων 
τὸν λογισμὸν τὸν ἀνθρώπινον μόνος ὁ Τειρεσίας καὶ 
τοῦτον ἔχει παρόντα, οἵ δὲ ἄλλοι ἀλλήλους μὲν γιγνώ- 
σκουσι, κατ᾽ ἰδιότητα φρονήσεως ἣν ἐν ἄδου κέκτην- 
ται, τοὺς δ᾽ ἀνθρώπους οὐκέτι᾽ οὐδ᾽ ἂν φϑέγξαιντο 
περὶ τῶν ἀνθρωπίνων τοῖς ξῶσιν ἔτι ἀνθρώποις, εὐ 
μὴ ἀτμοῦ μεταλάβοιεν αἵματος καὶ τούτῳ φρενωϑεῖεν 10 ᾿ 
τὰ ἀνθρώπινα, ἃ δὴ οἱ ἔξω καὶ μὴ πιόντες τοῦ αἵμα-- 
τος φρονοῦσι, κατάστασιν ἔχοντες τῆς ἐξ αἱμοποσέαςρ 
τῶν ϑνητῶν ταῖς ψυχαῖς γιγνομένης γνωρίσεως. Τει- —— 
ρεσίας δὲ ἔχει μὲν λογισμὸν τῶν ἀνθρωπένων, μαν- 
τεύεται δὲ οὐδ᾽ αὐτὸς περὶ τῶν εἱμαρμένων τοῖς ξῶσι 
πρὶν πιεῖν τοῦ αἵματος. οἴεται γὰρ καὶ Ὅμηρος, καϑὰ 
καὶ πλεῖστοι τῶν μετ᾽ αὐτὸν ὑπέλαβον, ἐν τῷ αἵματε 
εἶναι τοῖς ἀνθρώποις τὴν περὶ τὰ ϑνητὰ φρόνησιν; 
ἐπεὶ καὶ τῶν μετ᾽ αὐτὸν πολλοὶ τοῦτο πιστοῦνταις 
δεικνύντες ὅτι καὶ ὑποϑερμανϑὲν ὑπὸ πυρετοῦ καὶ 30. 
[[020]χολῆς ἀφραένειν ποιεῖ καὶ ἀνοηταίνειν. Ἐμπεδοκλῆς 
τε οὕτω φαίνεται ὡς ὀργάνου πρὸς σύνεσιν τοῦ αἵΞ 
ματος OvTOG λέγων ng 
αἵματος ἐν πελάγεσσι εὐθφαμμένη ἀνειδρῶντος,. 3459 
| τῇ ve νόημα μάλιστα κυκλίσκεται ἀνθρώποισιν". 
| αἷμα γὰρ ἀνθρώποις περικάρδιόν ἐστι voqua. - 
τῶν δὲ ὑπὲρ τὸν ποταμὸν διατριβουσῶν ψυχῶν πρῶ- 
ται γυναῖκές εἰσι τεταγμέναι λέγω δὲ πρώτας τὰς 
πλησιαξούσας τοῖς ἔξω" ἐνδοτάτω δὲ αἵ τῶν ἀνδρῶν" πὶ 
καὶ λοιπὸν οἵ περὶ τὸν ἄδην ϑεοί. διὸ καὶ πρῶται αἵ 
γυναῖκες πέμπονται, eio" ot ἄνδρες, καὶ τούτων οὗ 
τίμιοι ὕστεροι. τὰ μὲν οὖν κατὰ τοὺς ἀνθρώπους οὔ- H 


-"-——OPC€—— 


- ὍΑΡ, Al. s. 53. ΦΥΣΙΚΑ - 913 


τῶς αὐτῷ διατέτακται" ὑποθέμενος δὲ τοὺς κοσμι- 
᾿χρὺς ϑεούς. ὧν τὰ γένη διηριϑμήκαμεν, οὐ πάντῃ 
ἀπαϑεῖς, καλέσας κατὰ παλαιὰν συνήϑειαν [ὧν τὰ 
γένη ἐξεϑήκαμεν)], κατ᾽ αὐτὸν μεγάλου δαίμονος ὄντος [1028] 
5 ὃν καλεῖ (m, καὶ οἷον ἄρχοντος τῶν ἄχρις οὐρανοῦ 
φϑανόντων᾽ ὑποϑέμενος οὖν τούτους, καϑάπερ καὶ 
λέγονται, ἐμπαϑεῖς, καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἐπιϑυμίας 
μετέχοντας καὶ ὀργῆς καὶ μέσους καὶ ἔχϑρας καὶ ὑφ᾽ 
εἱμαρμένην ὄντας. εἰκότως καὶ ἁμαρτάνειν οἴεται καὶ 
19 ψεύδεσϑαι καὶ ὀμνύναι καὶ εὐορκεῖν ἢ τοὐναντίον τι- 
νὰς πλημμελεῖν εἰς τοὺς Ogxovg. διὸ καὶ ἐούτων κο- 
λάσεις ὑποτίϑεται,. οὐ μέντοι ἀναμεμιγμένας τοῖς ἀν- 
ϑρωπίνοις κολαστηρίοις, ἀλλ᾽ ἅτε μείξονας ὄντας μεί- 
ξονος καὶ τιμωρίας πειρᾶσϑαι ἀδικήσαντας. διὸ τῶν 
15 μὲν ἀνθρωπίνων ψυχῶν ἐν ἄδου τὰ κολαστήρια, τῶν 
δ᾽ εἰρημένων ϑεῶν ὑπὸ τὸν ἅδην ἐν τῇ Κρόνου ἐπι- 
κρατείᾳ κατὰ τὸν τάρταρον. διὸ καὶ τῶν Τιτάνων χῶ- (132) 
ρος οὗτος κέκληται, ἀπὸ τῶν ἐν αὐτῷ τισιν διδόντων 
ϑεῶν παρὰ τοῖς τιμωροῖς ϑεοῖς. ἔνϑα ὑποτίϑεται καὶ [1030] 
20 τὴν Στύγα, αὐτήν τε τὴν δαίμονα καὶ τὴν πηγὴν τῶν 
ὑδάτων αὐτῆς. τὸν γὰρ Κωκυτὸν καὶ τὸν Τιταρήσιον 
Στυγὸς ἀπορροὴν εἶναι. ἀλλ᾽ οὐ πηγήν. εἶναι δὲ ταύ- 
την ἐπὶ τιμωριῶν ἀπαραίτητον ἔχουσαν δύναμιν καὶ 
φοβερωτάτην᾽ καὶ ὅλως ὅπερ ἡ Ἐρινὺς ταῖς ἀδίκοις 
25 ψυχαῖς, τοῦτο τὴν Στύγα τοῖς ἀδικήσασι δαίμοσιν. 
ὅτι δ᾽ οἵ ἄταφοι ἔξω τοῦ ποταμοῦ διατρίβουσιν: εἴ- 
δωλον φέροντες τοῦ σώματος καὶ τῶν ἁμαρτημάτων 
τοῦ σώματος, δηλοῖ τὰ τοιαῦτα —— 
E δ᾽ ἐπὶ ψυχὴ ΤΙατροκλῆος δειλοῖο 
πάντ᾽ αὐτῷ μέγεϑός ve καὶ ὄμματα κάλ᾽ ret : 
mese "- τοῖα δἰ πεῤὶ got siae vos 


vISES 


, 


E 


314 ISANNOY ZTOBAIOT Lis. 1 


ϑάπτε ue ὅττι τάχιστα πύλας ἀέδαο περήσω. | 
εἴρηται δὲ ὅτι τὰ ἔνδον τοῦ ποταμοῦ ἀΐδα προσαγο- 
ρεύει. καλεῖται δὲ καὶ τὰ ἔξω ποταμοῦ, ὡς ἐδείκνυ- 
μὲν, ἐν ἄδου δόμοι 
ἀλλ᾽ αὕτως ἀλάλημαι ἀν᾽ εὐρυπυλὲς ἀέδος δῶ. 5 
[1032] τέ ovv πάσχουσι φησέν 
τῆλέ με εἴργουσι ψυχαὶ εἴδωλα καμόντων. 
οὐδέ μέ πως μίσγεσϑαι ὑπὲρ ποταμοῖο ἐώσιν. 
ὅτι δὲ ὑπερβᾶσαι τὸν ποταμὸν οὔτε γνωρίζουσι τοὺς 
ξώντας οὔτε ἐξουσίαν ἔχουσι τούτοις ἐπιφαίνεσθαι, 10. 
ἐὰν μὴ πεμφϑῶσιν, ἐπάγει 
καί μοι δὸς τὴν χεῖρ᾽, ὀλοφύρομαι, οὐ γὰρ ἔτ᾽ αὖτις 
νίσομαι ἐξ ἀέδαο. ἐπήν μὲ πυρὸς λελάχητε. 
φαίνεται οὖν ἡ ἄταφος μεμνημένη τῶν κατὰ τὸν βίον 
καὶ γλιχομένη αὐτοῦ καὶ διὰ τοῦτο ὀδυρομένη" οὕτω 1 
δεινὴ ἡ κόλασις τοῖς οὕτω δι᾽ αἰῶνος. κολαξομένοις᾽ 
οὕτω καὶ Ἐλπήνοωρ ὀδύρεται 
ἀσέ με δαίμονος αἷσα κακὴ καὶ ἀϑέσφατος ὕπνος. 
καὶ εἰπὼν ἃ πέπονθεν ἀξιοῖ ταφῆναι, ἱκετεύων καὶ 
δεόμενος 20. 
νῦν δέ σε τῶν ὄπιϑεν γουνάξομαι οὐ παρεόντων, 
μή μ᾽ ἄκλαυτον ἄϑαπτον ἰὼν ὄπιϑεν καταλείπειν, 
νοσφισϑείς, μή τοι vu ϑεῶν μήνιμα γένωμαι. 
94 Ἔν ταυτῷ « 
Τὰ μὲν oov ἀνϑρώπινα καὶ ὅλως τοὺς. ξῶνταρ zs 
ἀγνοοῦσιν, ἀλλήλους δὲ ἴσασιν. εἰ γὰρ μὴ τοῦτ᾽ εἶ- 
χον, πῶς ἂν ἦλθον σὺν "Aycu£uvovi πάντες οἱ ἅμα 
[1034] ἀνῃρημένοι; πῶς δὲ συνελάλει Πάτφοκλος x«l Αἴας 
καὶ ' AvvíAoyog; πῶς δ᾽ εἴργουσι τοὺς ἀτάφους μὴ πέ- 
ραν τοῦ ποταμοῦ διελθεῖν; λέγει ὃὲ oo 
τῆλέ μὲ εἴργουσι ψυχαὶ εἴδωλα καμόντων. Ὁ 
συναποτέϑειται δ᾽ αὐτοῖς ἅμα τῇ μνήμῃ καὶ τὰ γνῶ- — 


- €AP. 4l. s. 53. 54. ΦΎΥΎΣΙΚΑ 918 


ο΄ ρέσματα τῶν περὶ τὸ σῶμα οἰκείων. ὃ καὶ δῆλον ὅτι 

. διὰ φαντασίας τὰ περὶ τὸ σῶμα δείκνυσι. διὰ γὰρ 
μνήμης ἡ φαντασία; ὡς Πλάτων ἐν duAnBo φησί" 
μνήμης δὲ ἀφῃρημένης ἦρται καὶ τὸ φαντασιοῦμε- 

5 vOv , οὗ συνεκλιπόντος καὶ τὰ πάϑη τὰ περὶ τὸ σῶμα 
τῆς ψυχῆς συνεξῆρται. τούτων δὲ ἐκλελοιπότων καὶ 
ἡ κόλασις τῆς ψυχῆς πέπαυται, νοερᾶς μόνον οὔσης 
περὶ αὐτὴν καταστάσεως καὶ παρὰ τῷ φρονίμῳ ϑεῷ 
διατριβούσης. 

1 πρὸς δὲ τὰ εἰρημένα ἴσως ἄν τις ἀπορήσειε πῶς, 
εἰ μὴ ἀλλήλας ἀγνοοῦσιν, ἔφη val δὲ σκιαὶ ἀέσσουσι." 
πρὸς ὃ ῥητέον ὅτι σκιαὶ ἀίσσουσι πρὸς τούτους πρὸς 1036] 
ὧν καὶ τὴν μνήμην ἀφήρηνται. πρὺς οὖν τὰ ϑνητά εἰσι 
σκιαὶ διὰ τὴν ἀσωματίαν καὶ ἀμνημοσύνην αὐτῶν, ὥς 

15 που καὶ πρὸς τὴν παχύτητα τοῦ σώματος ἡ ψυχὴ πα- 

᾿ραβαλλομένη καπνῷ ὡμοίωται “ψυχὴ δ᾽ ἠύτε καπνὸς 
ὥχετο τετριγυῖα." εἰ δὴ τοῖς οἰκείοις ἐντυγχάνοντες 
οὔτε ὁρῶσιν αὐτοὺς οὔτε προσδιαλέγονται. ἀνενερ- 
γητοὶ δ᾽ εἰσὶν αἰσϑητικὴν ἐνέργειαν, πρὸς αὐτοὺς ἐοι- 
2) χότες εἶεν ταῖς σκιαῖς " ἡ γοῦν ᾿ἀντίκλεια 
1| δ᾽ ἀκέουσ᾽ ἧσται σχεδὸν αἵματος, οὐδὲ ὃν υἱὸν (138) 
ἔτλη ἐς ἄντα ἰδεῖν. οὐδὲ προτιμυϑήσασϑαι. 

τὸ δ᾽ αἷμα, ὡς ἔφαμεν, ὁλκὸν Ὅμηρος ἡγεῖται τῆς 

φανταστικῆς καὶ μνημονικῆς ψυχῆς. ἧς καὶ 0 λογισμὸς 

95 συναγερμὸς ὧν μνήμης διὰ φαντασιῶν εἰς τὰ καϑό- 

λου κρέματα κεφαλαιουμένης. ἄλλο δ᾽ ἦν τὸ διανοη- 
τικόν, εἰς ὃ ἀνατρέχει ψυχὴ ἔσω τοῦ Ay£govrog γενο- [1038] 
μένη. ὃν Κωκυτὸς πληροῖ καὶ Πυφιφλεγέϑων ἐκ πέ- 

᾿ τρὰς ῥέοντες καὶ στυγείων φόβων ἀπόρροιαι. ἀπο- 
ποι υόνται δὲ εἰς τοὺς ἀτμοὺς τοῦ αἵματος ὑπὸ Περ- 

| σεφόνης " ἀδύνατον γὰρ ἐλϑεῖν χωρὶς τοῦ slips ds. 

᾿ πρὸ τῶν ἐφεστώτων. διὸ καὶ ἐπεύχεται ὃ 


΄" 


316 IS2ANNOT ZTOBAIOT | LiB. 


ἰφϑίμῳ τ᾽ ᾿Δἰδῃ xal ἐπαινῇ Περσεφονείῃ. 

qj δὲ ἀποστέλλει πρώτας τὰς γυναῖκας ὡς ἂν πλησίον 
οἰχούσας τοῦ yégovrog καὶ ἡττωμένας τῆς ἀνδρικῆς 
ψυχῆς. αἵ γὰρ δὴ τῶν ἀνδρῶν ἐν τῷ ἀκραιφνεῖ σκότῳ — 
διάγουσι, πόρρω τοῦ ποταμοῦ καὶ τῶν κυλαξομένων δ΄ 
ὄντων. ὧν πάντων πολλῆς ϑεοσοφίας γεμόντων ἡμεῖς | 

ἐπιτρέχομεν διὰ τὸ μὴ vOv περὶ τούτων εἶναι τὴν 

πρόϑεσιν, χάριν δὲ καὶ τῆς κατὰ τὴν Στύγα ἐξηγή- 

σεῶς ἀναγκαίως παρειλῆφϑαι. 
δῦ Πορφυρίου ἐκ τῶν πρὸς τὰ νοητὰ το 
ἀφορμῶν. 

“Ὥσπερ τὸ ἐπὶ γῆς εἶναι ψυχῇ ἔστιν. οὐ τὸ γῆς 

ἐπιβαίνειν ὡς τὰ σώματα, τὸ δὲ προεστάναι σώματος 

[1040] ὃ γῆς ἐπιβαίνει, οὕτω καὶ ἐν ἄδου εἶναν ἔστι ψυχῇ, 
ὅταν προεστήκῃ εἰδώλου φύσιν μὲν ἔχοντος εἶναι ἐν 15. 
τόπῳ, σχοτειώδη δὲ τὴν ὑπόστασιν κεκτημένου" ὥστε 
εἶ ὁ ἄδης ὑπόγειός ἐστι τόπος σχοτεινόρ, ἡ ψυχὴ καί- 
περ οὐκ ἀποσπωμένη τοὐῦντος ἐν ἄδου "γίγνεται ἐφελ- 
κομένη τὸ εἴδωλον. ἐξελϑούσῃ γὰρ αὐτῇ τοῦ στερεοῦ 
σώματος τὸ πνεῦμα συνομαρτεῖ ὃ ἐκ τῶν σφαιρῶν 30. 
συνελέξατο. ἐκ δὲ τῆς πρὸς τὸ σῶμα προσπαϑ eleg τὸν 
λόγον ἔχουσα τὸν μερικὸν προβεβλημένον, καϑ᾽ ὃν 
σχέσιν ἔσχε πρὸς τὸ ποιὸν σῶμα ἐν τῷ βιοῦν. ἐκ τῆς 
προσπαϑείας ἐναπομόργνυται τύπος τῆς φαντασίας — 
εἰς τὸ πνεῦμα, καὶ οὕτως ἐφέλκεται τὸ εἴδωλον. ἐν 3 
ἄδου δὲ λέγεται, ὅτι τῆς ἀειδοῦς φύσεως ἐτύγχανε τὸ 
πνεῦμα καὶ σχοτεινῆς. ἐπεὶ δὲ διήκει τὸ βαρὺ πνεῦμα 
καὶ ἔνυγρον ἄχρι τῶν ὑπογείων τόπων, οὕτω xol 
αὕτη λέγεται χωρεῖν ὑπὸ γῆν, οὐχ ὅτι ἡ αὐτὴ οὐσέα 
μεταβαίνει τόπους καὶ ἐν τόποις γίγνεται, ἀλλ᾽ ὅτι 
[1042] τῶν πεφυκότων σωμάτων τόπους μεταβαίνειν καὶ εἰ- Ὁ 
ληχέναι τόπους σχέσεις ἀναδέχεται, δεχομένων αὐτὴν 


δ ΑΡ; 41. s. 54—50. QTEIKA 317 


χατὰ τὰς ἐπιτηδειότητας τῶν τοιούτων σωμάτων ἐκ 
τῆς κατ᾽ αὐτὴν ποιᾶς διαϑέσεως᾽ ὡς γὰρ ἂν διατεϑῇ, 
εὑρίσκει σῶμα τάξει καὶ τοῖς οἰκείοις διωρισμένον. 
διὸ καϑαρώτερον μὲν διακειμένῃ σύμφυτον τὸ ἐγγὺς 
5 τοῦ ἀύλου σῶμα, ὅπερ ἐστὶ τὸ αἰϑέριον προελϑούσῃ 
δὲ ἐκ λόγου εἰς φαντασίας προβολὴν σύμφυτον τὸ 
ἡλιοειδές᾽ ϑηλυνϑείσῃ δὲ καὶ παϑαινομένῃ πρὸς τὸ 
εἶδος παράκειται τὸ σεληνοειδές᾽ πεσούσης δὲ εἰς σώ- 
ματα, ὅταν κατὰ τὸ αὐτῆς ἄμορφον στῇ εἶδος ἐξ ὑγρῶν 
10 ἀναϑυμιάσεων συνεστηκότα, ἄγνοια ἕπεται τοῦ ὄντος 
τελεία καὶ σκότωσις καὶ νηπιότης. καὶ μὴν καὶ ἐν τῇ 
ἐξόδῳ ἔτι κατὰ τὴν δίυγρον ἀναϑυμίασιν τὸ πνεῦμα 
ἔχουσα τεϑολωμένον, σκιὰν ἐφέλκεται καὶ βαρεῖται. 
χωρεῖν σπεύδοντος τοῦ τοιούτου πνεύματος εἰς μυχὸν 
5 τῆς γῆς φύσει, ἂν μὴ ἄλλη τις αὐτὸ αἰτία ἀνθέλκῃ. 
ὥσπερ οὖν τὸ γεῶδες ὄστρεον περικειμένῃ ἀνάγκη ἐπὶ 
γῆς ἐνίσχεσϑαι. οὕτω καὶ ὑγρὸν πνεῦμα ἐφελκομένῃ 
εἴδωλον περικεῖσϑαι ἀνάγκη. ὑγρὸν δὲ ἐφέλκεται, 
ὅταν συνεχῶς μελετήσῃ ὁμιλεῖν τῇ φύσει, ἧς ἐν ὑγρῷ (134) 
30 τὸ ἔργον καὶ ὑπόγειον μᾶλλον. ὅταν δὲ μελετήσῃ ἀφί- 
στασϑαι φύσεως, αὐγὴ ξηρὰ γίγνεται, ἄσκιος καὶ[10}4] 
ἀνέφελος" ὑγρότης γὰρ ἐν ἀέρι νέφος συνίστησι, ξη- 
ρότης δὲ ἀπὸ τῆς ἀτμέδος αὐγὴν ξηρὰν ὑφίστησιν. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαέδωνος [p. 63] 56 
35 Ἐγὼ γάρ, ἔφη, ὦ Σιμμία τε καὶ Κέβης, εἰ μὲν μὴ 
ὥμην ἥξειν πρῶτον μὲν παρὰ ϑεοὺς ἄλλους σοφούς τε 
καὶ ἀγαϑούς, ἔπειτα παρ᾽ ἀνθρώπους τετελευτηκότας 
ἀμείνους τῶν ἐνθάδε, ἠδίκουν ἃ ἂν οὐκ ἀγανακτῶν τῷ 
“ϑανάτῳ" νῦν δὲ εὖ ἴστε παρ ᾿ ἄνδρας 1 Té ἐλπίξω, ἀφί- 
30 ξεσϑαι ἀγαϑούς". καὶ τοῦτο μὲν. οὐκ ἂν πάνυ διισχυ- 


ρισαίμην" τὸ μέντοι παρὰ ϑεοὺς δεσπότας πάνυ ἀγα- 
. ϑοὺς ἥξειν, εὖ ἴστε ὅτι εἴπερ τι ἄλλο τῶν τοιούτων, 


E. Y 


57 


318 ISANNOT ZTOBAIOT Li». 1 


διισχυρισαίμην ἂν καὶ τοῦτο. ὥστε διὰ ταῦτα οὐχ 
ὁμοίως ἀγανακτῶ, ἀλλὰ καὶ εὔελπές εἰμι εἶναί τι τοῖς 
τετελευτηκόσι, καὶ ὥσπερ γε καὶ πάλαι λέγεται; πολὺ 
ἄμεινον τοῖς ἀγαϑοῖς ἢ τοῖς κακοῖς. 
Ἐν ταῦτ ᾧ [p. 80] 5 

'H δὲ ψυχὴ ἄρα τὸ ἀειδές, τὸ εἰς τοιοῦτον τόπον 
ἕτερον οἰχόμενον γενναῖον καὶ καϑαρὸν καὶ ἀειδῆ, 
εἰς ἄδου ὡς ἀληϑῶς, παρὰ τὸν ἀγαϑὸν καὶ φρόνιμον 
ϑεόν, οἷ, ἂν ϑεὸς ἐθέλῃ, αὐτίκα τῇ ἐμῇ ψυχῇ ἰτέον" 
αὕτη τε δὴ ἡμῖν ἡ τοιαύτη καὶ οὕτως πεφυκυῖα, ἀπαλ- το 
λαττομένη τοῦ σώματος, εὐϑὺς διαπεφύσηται καὶ ἀπό- 
λωλεν, ὥς. φασιν οἵ πολλοὶ ἄνϑρωποι; Πολλοῦ γε δεῖ, 
ὦ φίλε Κέβης τε καὶ Σιμμία ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον 
ὧδε ἔχει" ἐὰν μὲν καϑαρὰ ἀπαλλάττηται, μηδὲν τοῦ 
σώματος συνεφέλκουσα, ἅτε οὐδὲν κοινωνοῦσα αὐτῷ τ 
ἐν τῷ βίῳ ἑκοῦσα εἶναι, ἀλλὰ φεύγουσα αὐτό, καὶ 
συνηϑροισμένη αὐτὴ εἰς αὑτήν, ἅτε μελετῶσα ἀεὶ 
τοῦτο᾽ τοῦτο δὲ οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ ὀρϑῶς φιλοσο- 
φοῦσα, καὶ τῷ ὄντι τεϑνάναι μελετῶσα ῥᾳδίως" ἢ οὐ 
τοῦτ᾽ ἂν εἴη μελέτη ϑανάτου; Παντάπασί γε. Οὐκ Ὁ 
οὖν οὕτω μὲν ἔχουσα, εἰς τὸ ὅμοιον αὐτῇ τὸ ἀειδὲς 
ἀπέρχεται, τὸ ϑεῖόν τε καὶ ἀϑάνατον καὶ φρόνιμον; 
οἷ ἀφικομένῃ ὑπάρχει αὐτῇ εὐδαίμονι εἶναι, πλάνης 
καὶ ἀνοίας καὶ φόβων καὶ &ygíov ἐρώτων καὶ τῶν. 
ἄλλων κακῶν τῶν ἀνθρωπείων ἀπηλλαγμένῃ᾽ ὥσπερ 25 
δὲ λέγεται κατὰ τῶν μεμυημένων, ὡς ἀληϑῶς τὸ λοι- 
πὸν μετὰ ϑεῶν διάγουσα; οὕτω φῶμεν, ὦ Κέβης; ἢ 
ἄλλως; Οὕτω νὴ Δία, ἔφη ὁ Κέβης. Ἐὰν δέγε, οἷ 
μαὺυ; μεμιασμένη, καὶ ἀκάϑαρτος τοῦ σώματος ἀπαλ- — 
λάττηται , ἅτε τῷ σώματι ἀεὶ ξυνοῦσα, καὶ voveo 
φαπεύουσα καὶ ἐρῶσα! καὶ γεγοητευμένη ὑπ᾽ αὐτοῦ, : 
ὑπό ve τῶν ἐπιϑυμιῶν καὶ ἡδονῶν, ὥστε μηδὲν ἄλλο 


7 atn S eS 


"eap. 41. s. 56. 57. DYTXIKA 319 


δοκεῖν εἶναι ἀληϑὲς ἀλλ᾽ ἢ τὸ σωματοειδές. ov τις ἂν 
ἅψαιτο καὶ ἴδοι καὶ πέοι καὶ φάγοι καὶ πρὸς τὰ ἀφρο- 
δίσια χρήσαιτο" τὸ δὲ τοῖς ὄμμασι σκοτῶδες καὶ ἀει- 
δές, νοητὸν δὲ καὶ φιλοσοφίᾳ αἱρετόν, τὸ δὲ εἰϑισμέ- 
5 vov μισεῖν τὸ καὶ τρέμειν καὶ φεύγειν" οὕτω δὴ ἔχου- 
σαν οἴει ψυχὴν αὐτὴν xa9' αὑτὴν εἰλικρινῆ ἀπαλλά- 
ξασϑαι; Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἔφη. ᾿4λλὰ διειλημμένην 
γε οἶμαι ὑπὸ τοῦ σωματοειδοῦς, ὃ αὕτη ὁμολογίᾳ τε 
καὶ συνουσίᾳ τοῦ σώματος διὰ τὸ ἀεὶ ξυνεῖναι καὶ διὰ 
10 τὴν πολλὴν μελέτην ἣν ἐποίησε ξἕύμφυτον. Πάνυ γε. 
Ἐμβοιϑὲς δέ γε, ὦ φίλε, τοῦτο οἴεσϑαι χρὴ εἶναι καὶ 
βαρὺ καὶ γεῶδες καὶ ὁρατόν" ὃ δὴ καὶ ἔχουσα ἡ τοι- (135) 
αὕτη ψυχὴ βαρύνεταί vs καὶ ἕλκεται πάλιν εἰς τὸν 
ὁρατὸν τόπον, φόβῳ τοῦ ἀειδοῦς δὲ καὶ ἄδου, ὥὧσ- 
15 πὲρ λέγεται, περὶ τὰ μνήματά τε καὶ τοὺς τάφους κυ- 
λινδουμένη" περὶ ἃ δὴ καὶ ὥφϑη καὶ ἄττα ψυχῶν 
σχιοειδῆ φάσματα, οἷα παρέχονται αἷ τοιαῦται ψυχαὶ 
εἴδωλα, αἵ μὴ καϑαρῶς ἀπολυϑεῖσαι ἀλλὰ τοῦ ὁρα- 
τοῦ μετέχουσαι᾽" διὸ καὶ ὁρῶνται. Εἰκός ys, ὦ Σώ- 
20 χρατες. Εἰκὸς μέντοι γε, ὦ Κέβης, καὶ οὔ τί γε τὰς 
τῶν ἀγαϑῶν ταύτας εἶναι ἀλλὰ τὰς τῶν φαύλων. αἵ 
περὶ τὰ τοιαῦτα ἀναγκάξονται πλανᾶσϑαι, δίκην τί- 
β ψνουσαι [τῆς προτέρας τροφῆς κακῆς οὔσης. καὶ μέ- 
—— χρὶ y& τούτου πλανῶνται ἕως ἂν τῇ τοῦ ξυνεπακολου- 
ϑοῦντος τοῦ σωματοειδοῦς] ἐπιϑυμίᾳ πάλιν ἐνδεϑῶ- 
σιν εἰς σώμα. ἐνδοῦνται δέ, ὥσπερ εἰχός, εἰς τοιαῦτα 
ἤϑη ὁποῖ᾽ ἄττ᾽ ἂν μεμελετηκυῖαι τύχωσιν ἐν τῷ βίῳ. 
Τὰ ποῖα δὴ ταῦτα λέγειβ,, ὦ Σώκρατες; Οἷον τοὺς - 
᾿ μὲν γαστριμαργίας τε καὶ ὕβρεις καὶ φιλοποσίας με- 
30 μελετηκότας καὶ μὴ διευλαβουμένους, εἰς τὰ τῶν 
᾿ ὄνων γένη καὶ τῶν τοιούτων ϑηρίων εἰκὸς ἐνδύεσθαι" 
᾿ ἢ οὐκ οἴει; Πάνυ μὲν οὖν εἰκὸς λέγεις. Τοὺς δέ γε 


à . 


58 


320 IGANNOT ETOBAIOT Loses 


ἀδικίας τε καὶ τυραννίδας καὶ ἔρεις πάσας προτετι- 
μηκότας. εἰς τὰ τῶν λύκων τε καὶ ἱεράκων καὶ ἐκτέ- 
νῶν γένη" ἢ ποῖ ἂν ἄλλ᾽ ὅσα φαμὲν τὰς τοιαύτας ἐξ- 
ναι; ᾿Αμέλει, ἔφη ὁ Κέβης, εἰς τὰ τοιαῦτα. Οὐκ ἦν» | 
ἡ δ᾽ ὅς, δηλαδὴ καὶ τὰ ἄλλα, ἢ ἂν ἕκαστα ἐοικότα vàg 5. 
τῶν αὐτῶν ὁμοιότητας τῆς μελέτης. Ζ4ῆλον δή, ἔφη. - 
Πῶς δ᾽ οὔ; Οὐκοῦν εὐδαιμονέστατοι, ἔφη, καὶ voU- - 
τῶν εἰσί, καὶ εἰς βέλτιστον τύπον ἰόντες. o τὴν δη- 
μοτικήν ve καὶ πολιτικὴν ἀρετὴν ἐπιτετηδευκότες, ἣν - 
δὴ καλοῦσι σωφροσύνην καὶ δικαιοσύνην, ἐξ ἔϑους τε τὸ 
καὶ μελέτης γεγονυῖαν, ἄνευ φιλοσοφίας ve καὶ νοῦ; | 
Πῇ δὴ εὐδαιμονέστατοι; Ὅτι τούτοις εἰκός ἐστιν εἰς 
τὸ τοιοῦτον πάλιν ἀφικνεῖσϑαι πολιτικὸν καὶ ἥμερον 
γένος. ἤ που μελιττῶν ἢ σφηκῶν ἢ uvopipcov ; ἢ καὶ 
εἰς ταὐτόν τε πάλιν τὸ ἀνθρώπινον γένος, καὶ γίγνε- 
σϑαι ἐξ αὐτῶν ἄνδρας μετρίους. Εἰκός. Εἰς δέ ye 
ϑεῶν γένος μὴ φιλοσοφήσαντι καὶ παντελῶς καϑαρῷ 
ἀπιόντι οὐ ϑέμις ἀφικνεῖσθαι ἄλλῳ ἢ τῷ φιλο- 
uo εἴ. ; ' 2v? 
Ἐν ταυτῷ (p. 107] "s 
᾿Δλλὰ τό γ᾽ ἔφη, ὦ ἄνδρες. δίκαιον διανοηϑῆναι; 
ὅτι, εἴπερ ἡ ψυχὴ ἀϑάνατος., ἐπιμελείας δὴ δεῖται, - 
οὐχ ὑπὲρ τοῦ χρόνου τούτου μόνον, ἐν ᾧ καλοῦμεν τὸ 
Gv, ἀλλ᾽ ὑπὲρ τοῦ παντός" καὶ ὁ κίνδυνος vov δὲ 
καὶ δόξειεν ἂν δεινὸς εἶναι, εἴ τις αὐτῆς ἀμελήσει. εἰ 9: 
μὲν γὰρ ἦν ὁ ϑάνατος τοῦ παντὸς ἀπαλλαγή, ἕρμαιον. | 
ἦν τοῖς κακῶς ἀποθανοῦσι τοῦ τε σώματος ἅμα ἀπηλ- 
λάχϑαι καὶ τῆς αὐτῶν κακίας μετὰ τῆς ψυχῆς" νῦν 
δὲ ἐπειδὴ ἀϑάνατος. φαίνεται οὖσα. οὐδεμία ἂν εἴη, 
αὐτῇ ἄλλη ἀποφυγὴ κακῶν οὐδὲ σωτηρία πλὴν. 
ὡς βελτίστην τε καὶ φρονιμωτάτην γενέσϑαι. - 
γὰρ ἄλλο ἔχουσα εἰς ἄδου ἡ ψυχὴ ἔρχεται m; 


| ear. AL. s. 57. 58. ΦΥΎΣΙΚΑ 321 
παιδείας τε καὶ τροφῆς΄ ἃ δὴ καὶ λέγεται μέγιστα. 
ὠφελεῖν ἢ βλάπτειν τὸν τελευτήσαντα εὐϑὺς ἐν ἀρχῇ 
τῆς ἐκεῖσε πορείας. λέγεται δὲ οὕτως ὡς ἄρα τελευ- 
τήσαντα ἕκαστον ὁ ἑκάστου δαίμων, ὥσπερ ξῶντα ei- - 
5 λήχει, οὕτως ἄγειν ἐπιχειρεῖ εἰς δή τινα τόπον, οἷ δὴ 
τοὺς συλλεγέντας διαδικασαμένους εἰς ἄδου πορεύε- 
σϑαι μετὰ ἡγεμόνος ἐκείνου ᾧ δὴ προστέτακται τοὺς 
ἐνθένδε ἐκεῖσε πορεῦσαι. τυχόντας δ᾽ ἐκεῖνον δὴ τυ- (136) 
χεῖν, καὶ μείναντας ὃν χρὴ χρόνον, ἄλλος δεῦρο πά- 
10 λὲν ἡγεμὼν κομίζει. ἐν πολλαῖς χρόνου καὶ μακραῖς 
περιόδοις. ἔστι δὲ ἄρα ἡ πορεία οὐχ ὡς ὁ Αἰσχύλου 
Τήλεφος λέγει. ἐκεῖνος μὲν γὰρ οἶμον ἁπλὴν φησιν εἰς 
ἄδου φέρειν" ἣ δ᾽ οὔτε ἁπλῆ οὔτε μία φαίνεταί μοι 
εἶναι. οὐδὲν γὰρ ἂν ἡγεμόνων ἔδει". οὐ γάρ πού τις 
15 ἂν ἁμάρτοι οὐδ᾽ ὁμόσαι μιᾶς οὔσης ὁδοῦ. νῦν δὲ 
ἔοικε σχίσεις τε καὶ περιόδους πολλὰς ἔχειν" ἀπὸ τῶν 
ϑυσιῶν τε καὶ νομίμων τῶν ἐνθάδε τεκμαιρόμενος 
λέγω. ἡ μὲν οὖν κοσμία τε καὶ φρόνιμος ψυχὴ ἕπεταί 
τε καὶ οὐκ ἀγνοεῖ τὰ παρόντα" ἡ δὲ ἐπιϑυμητικῶς 
20 τοῦ σώματος ἔχουσα, ὅπερ ἐν τῷ ἔμπροσϑεν εἶπον, 
περὶ ἐκεῖνο πολὺν χρόνον ἐπτοημένη καὶ περὶ τὸν 
ὁρατὸν τόπον ἀλλὰ ἀντιτείνασα καὶ πολλὰ παϑοῦσα, 
βία καὶ μόλις ὑπὸ τοῦ ποοστεταγμένου δαίμονος oi- 
χεται ἀγομένη. ἀφικομένη δὲ ὅϑι περ ἄλλαι. τὴν μὲν 
ἀκάϑαρτον καί τι πεποιηκυῖαν τοιοῦτον, ἢ φόνων 
ἀδίκων ἡμμένην ἢ ἄλλα ἄττα τοιαῦτα εἰργασμένην, 
ἃ τούτων ἀδελφά τε καὶ ἀδελφῶν ψυχῶν ἔργα τυγχά- 
εἰ Ovr& , ταύτην μὲν ἅπας φεύγει τε καὶ ὑποχρύπτε- 
ται καὶ οὔτε ξυνέμπορος οὔτε ἡγεμὼν ἐϑέλει γέγνε- 
deii αὐτὴ δὲ πλανᾶται ἐν πάσῃ ἐχομένη ἀπορίᾳ, £ fes. 
τίνες χρόψοι γένωνται, ὧν ἐλϑόντων ὑπ᾽ ἀνά- 
ping φέρεται εἰς τὴν αὐτῇ πρέπουσαν οἴκησιν. ἡ δὲ 


᾿ΒΤΟΒ. ECL. PHYS. 21 
- 


322 ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ : Lis.1 


καϑαρῶς τε καὶ μετρίως τὸν βίον διεξελϑοῦσα, καὶ 
ξυνεμπόρων καὶ ἡγεμόνων ϑεῶν τυχοῦσα, ᾧὥκησε τὸν 
αὐτῇ ἑκάστη τόπον προσήκοντα. εἰσὶ δὲ πολλοὶ καὶ 
ϑαυμαστοὶ τῆς γῆς τόποι᾽ καὶ αὐτή, οὔτε οἵα οὔτε . 
αὕτη δοξάξεται ὑπὸ τῶν περὶ γῆς εἰωϑότων λέγειν; 5 
ὡς ἐγὼ ὑπὸ δέ τινος πέπεισμαι. Καὶ ὁ Σιμμίας, Πῶς 
ταῦτα, ἔφη; λέγεις, ὦ Σώκρατες; περὶ γάρ voL γῆξ . 
καὶ αὐτὸς πολλὰ δὴ ἀκήκοα" οὐ μέντοι ταῦτα ἅ σε 
πείϑει" ἡδέως οὖν ἀκούσαιμι. "AM μέντοι, ὦ Σιμ- 
μία, οὐχ ἡ Γλαύκου τέχνη γέ μοι δοκεῖ εἶναι διηγή- 10 
σασϑαι & τε ἐστίν" ὡς μέντοι ἀληϑῆ, χαλεπώτερόν 
uot φαίνεται ῃ κατὰ τὴν Γλαύκου τέχνην. καὶ & ἅμα 
μὲν ἐγὼ ἴσως οὐδ᾽ ἂν οἷός τὲ δην, ἅμα δέ, εἰ καὶ ἠ qe 
ΠΡ ὁ βίος uot δοκεῖ ὃ ἐμός, ὦ Συμμίων τῷ μήκει 
οὐκ ἐξαρκεῖν. τὴν μέντοι ἰδέαν τῆς γῆς, οἵαν πέπει- 
ὅμαι εἶναι, καὶ τοὺς τόπους αὐτῆς οὐδέν us λέγειν 
κωλύει. ᾿᾽“λλ᾽, ἔφη Σιμμίας, καὶ ταῦτα ἀρκεῖ: Πέ-᾿ 
πεισμαι τοίνυν, ἦ δ᾽ ὅς, ἐγὼ ὡς πρῶτον μὲν γῆ ἔστιν 
ἐν μέσῳ τοῦ οὐρανοῦ περιφερὴς οὖσα, μηδὲν αὐτῇ 
δεῖν μήτε ἀέρος πρὸς τὸ μὴ πεσεῖν μήτε ἄλλης ἀνά- 
γκῆς μηδεμιᾶς τοιαύτης" ἀλλὰ ἱκανὴν εἶναι αὐτὴν 
ἴσχξιν τὴν ὁμοιότητα τοῦ οὐρανοῦ αὐτοῦ αὐτῷ πάντῃ 
el τῆς γῆς αὐτῆς τὴν [ἰσορροπέαν]" ἰσόρροπον γὰρ 
πρᾶγμα, ὁμοίου τινὸς ἐν μέσῳ τεϑὲν οὐχ ἕξιν ἄλλον 
οὐδ᾽ ἧττον οὐδαμόσε κλιϑῆναι, ὁμοίως δ᾽ ἔχον ἀκλι- 3 
vis μένει. πρῶτον μέν, 7 δ᾽ ὅς, τοῦτο πέπεισμαι. 
Καὶ ὀρϑῶς γε, ἔφη ὁ Σιμμίας. Ἔτι τοίνυν; ἔφη,: πᾶν 
μέγα τι εἶναι αὐτό, καὶ ἡμᾶς οἰκεῖν τοὺς μέχρι ἦρα-. 
᾿κλείων στηλῶν ἀπὸ Φάσιδος ἐν μικρῷ τινὶ μορέῳ, ὥσ- | 
(137)250 ἐπὶ τέλμα μύρμηκας ἢ βατράχους περὶ τὴν wi 
"^^ λᾶτταν οἰκοῦντας, καὶ ἄλλους ἄλλοϑιε πολλοὺς ἐν πολ- : 
λοῖς τοιούτοις τόποις οἰκεῖν. εἶναι γὰρ imis P 


WU 
"ONT e. 


| ear. A1. s. 58. DTXIKA 323 


τὴν γὴν πολλὰ κοῖλα x«l παντοδαπὰ καὶ vag ἰδέας καὶ 
τὰ μεγέϑη, εἰς ἃ ξυνερρυηκέναι τό τε ὕδωρ καὶ τὴν 
ὁμέχλην καὶ τὸν ἀέρα" αὐτὴν δὲ τὴν γῆν καϑαρὰν ἐν 
καϑαρῷ κεῖσϑαι τῷ οὐρανῷ ἐν πέρ ἐστι τὰ ἄστρα, 
5 ὃν δὴ αἰϑέρα ὀνομάξειν τοὺς πολλοὺς τοὺς περὶ ταῦτ᾽ 

εἰωϑότων λέγειν. ὃν δὴ ὑποστάϑμην ταῦτα εἶναι 

καὶ ξυρρεῖν ἀεὶ εἰς τὰ κοῖλα τῆς γῆς. ἡμᾶς οὖν οἱ- 

χοῦντας ἐν τοῖς κοίλοις αὐτῆς λεληϑέναι καὶ οἴεσϑαι 

ἄνω ἐπὶ γὴς οἰκεῖν" ὥσπερ ἂν εἴ τις ἐν μέσῳ τῷ πυ- 
υ ϑμένι τοῦ πελάγους οἰκῶν οἴοιτο ἐπὶ τῆς ϑαλάττης οἱ- 
- «iv καὶ διὰ τοῦ ὕδατος ὁρῶν τὸν ἥλιον καὶ τὰ ἄλλα 
ἄστρα τὴν ϑάλατταν ἡγοῖτο οὐρανὸν εἶναι, διὰ δὲ 
βραδυτῆτάτε καὶ ἀσϑένειαν μηδεπώποτε ἐπὶ τὰ ἄκρα 
τῆς ϑαλάττης ἀφιγμένος μηδὲ ἑωρακὼς εἴη, ἐκδὺς καὶ 
ἀνακύψας ἐκ τῆς ϑαλάττης εἰς τὸν ἐνθάδε τόπον, ὅσον 
1 χαϑαρώτερος καὶ καλλίων τυγχάνει ὧν τοῦ παρὰ 
σφίσι, μηδὲ ἄλλου ἀκηκοὼς εἴη τοῦ ἑωρακότος " ταὐ- 
τὸν δὲ τοῦτο καὶ ἡμᾶς πεπονϑέναι. οἰκοῦντας γὰρ ἔν 
τινι κοίλῳ τῆς γῆς οἴεσϑαι ἐπάνω αὐτῆς οἰκεῖν. καὶ 
τὸν ἀέρα οὐρανὸν καλεῖν. ὡς διὰ τούτου, ὄντος, τὰ 
ἄστρα χωροῦντα᾽ τὸ δὲ εἶναι ταὐτόν, ὑπ᾽ ἀσϑενείας 
χαὶ βραδυτῆτος οὐχ οἵους τε εἶναι ἡμᾶς διεξελθεῖν 
ἐπ᾽ ἔσχατον ἀέρα. ἐπεί, εἴ τις αὐτοῦ ἐπ᾽ ἄκρα ἔλϑοι 
ἢ πτηνὸς γενάμενος ἀνάπτοιτο, κατιδεῖν ἀναχύψαντα, 
ὥσπερ of ἐνθάδε οἱ ἐκ τῆς ϑαλάττης ἰχϑύες ἀνακύ- 
πτοντὲς ὁρῶσι τὰ ἐνθάδε, οὕτως ἄν τινα καὶ τὰ ἐκεῖ: 
᾿ χατιὸ εἴν" καὶ εἰ ἡ φύσις ἱκανὴ ἦν ἀνασχέσϑαι 950- 
φοῦσαι 9 γνῶναι ἂν ὅτι ἐκεῖνός ἔστιν ὁ ἀληθῶς, οὖρα- 
τὸ ἀληϑινὸν φῶς καὶ ἡ L ὡς ἀληϑῶς γῆ. ἥδε 
lv γὰρ ἡ γῆ καὶ οἱ λέϑοι καὶ ἅπας ὁ τόπος ὁ ἐνθάδε 
! ᾿διεφϑαρμένα. ἐστὶ καὶ καταβεβρωμένα, ὥσπερ τὰ ἐν 


ἢ ϑαλάττῃ ὑπὸ τῆς ἅλμης, καὶ οὔτε φύεται ἄξιον 
- 21* 


(138) ἕν τὶ αὐτῆς εἶδος ξυνεχὲς ποικίλον φαντάξεσϑαι. ἐν 


32,,. — ISANNOT XTOBAIOT XR UC 


λόγου οὐδὲν £v τῇ ϑαλάττῃ, οὔτε τέλειον, ὡς ἔπος εἶ-- 
πεῖν, οὐδέν ἐστι, σήραγγες δὲ καὶ ἄμμος καὶ πηλὸς 
ἀμήχανος καὶ βόρβοροί εἰσιν, ὅπου ἂν ἡ γῆ d, καὶ 
πρὸς τὰ παρ᾽ ἡμῖν πολὺ ἄν. ἔτι πλέον φανείη διαφέ- 
θέυν. εἰ γὰρ δὴ καὶ μῦϑον λέγειν, καλόν, ἄξιον ἀκοῦ- 
σαι, ὦ Σιμμία, οἷα τυγχάνει τὰ ἐπὶ γῆς ὑπὸ τῶν οὐ- 
φανῶν ὄντα. ᾿Δλλὰ μήν, ἔφη ὁ Σιμμίαρ, ὦ Σώκρα- ᾿ 
τες, ἡμεῖς ys τούτου τοῦ μύϑου ἡδέως ἂν ἀκούσαι- 
uev. “έγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶτ - 
ναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωϑεν ϑεῷτο, " 
ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι; ποικίλη, χρώμασι 
διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα οἷς δὴ | 
οἵ γραφεῖς καταχρῶνται. ἐκεῖ δὲ πᾶσαν τὴν γὴν ἐκ 
τοιούτων εἶναι καὶ πολὺ ἔτι ἐκ λαμπφοτέρων καὶ κα- 
ϑαρφωτέρων ἢ τούτων" τὴν μὲν γὰρ ἁλουργὴ εἶναι ll 
ϑαυμαστὴν τὸ κάλλος, τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν δὲ ὅση 
λευκὴ γύψου ἢ χιόνος λευκοτέραν, καὶ ἐκ τῶν &À- | 
λῶν χρωμάτων συγκειμένην ὡσαύτως, καὶ ἔτι πλειό- - 
νῶν καλλιόνων ἢ ὅσα ἡμεῖς ἑωράκαμεν. καὶ γὰρ αὐ- | 
τὸς ταῦτα τὰ κοῖλα αὐτῆς, ὕδατός τε καὶ ἀέρος ἔκπλεα 9 
ὄντα, χρώματός τι εἶδος παρὰ τὸ εἶδος παρέχεται. 
στίλβοντα ἐν τῇ τῶν ἄλλων χρωμάτων ποικιλέᾳ, ὥστε, 


δὲ τοιαύτῃ οὔσῃ τοιαῦτα ἀνὰ λόγον τὰ φυόμενα φύς- 1 
σϑαι, δένδρα τε καὶ ἄνϑη καὶ τοὺς καρπούς" καὶ X ὖ : 
τὰ ὄρη ὡσαύτως καὶ τοὺς λίϑους ἔχειν ἀνὰ τὸν αὐτοῦ. 
λόγον τὴν τελειότητα. καὶ τὴν διαφωνίαν καὶ τὰ χρώ: 
pase καλλίω ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε λιϑέδια εἶναι ταῦ 
. ἀγαπώμενα μόρια, σάρδιά τε καὶ ἰάσπιδας καὶ Guo 
᾿φάγδους καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα". ἐκεῖ δὲ οὐδὲν ὃ 0 un 
τοιοῦτον εἶναι καὶ ἔτι τούτων καλλίω. τὸ δ᾽ αἴτιο 

τούτου εἶναι, ὅτι ἐκεῖνοι οἵ λέϑοι καϑαροί εἰσι καὶ 


| eap. AL. s. 58. DYTZIKA 395 


οὐ ἐνενεδηδομόνοι οὔτε διεφϑαρμένοι ὥσπερ οἵ ἐν- 
θάδε ὑπὸ σηπεδόνος καὶ ἅλμης ὑπὸ τῶν δεῦρο Évv- 
ἐρρυηκότων, καὶ λίϑοις καὶ γῇ καὶ τοῖς ἄλλοις ξῴοις 
τε καὶ φυτοῖς αἴσχη τε καὶ νόσους παρέχει. τὴν δὲ γῆν 
5 αὐτὴν κεκοσμῆσϑαι τούτοις T6 ἅπασι καὶ ἔτι χρυσῷ 
τε xol d ἀργύρῳ χαὶ τοῖς ἄλλοις αὖ τοῖς τοιούτοις. ἐχ- 
φανῆ γὰρ αὐτοὺς πεφυκέναι, ὄντα πολλὰ πλήϑη καὶ 
μεγάλα καὶ πολλαχοῦ τῆς γῆς; ὥστε αὐτὴν ἰδεῖν εἷ- 
vat ϑέαμα εὐδαιμόνων. ξῷα δ᾽ ἐπ᾽ αὐτῆς εἶναι ἄλλα 
τε πολλὰ καὶ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν ἐν μεσογαίᾳ ot- 
κοῦντας, τοὺς δὲ περὶ τὸν ἀέρα, ὥσπερ ἡμεῖς περὶ τὴν 
ϑάλατταν, τοὺς δὲ ἐν νήσοις ἃς περιρρεῖν πρὸς τὸν 
ἀέρα πρὸς τῇ ἠπείρῳ οὔσας" καὶ ἑνὶ λόγῳ, ὅπερ ἡμῖν 
τὸ ὕδωρ καὶ ἡ ϑάλαττά ἐστι πρὸς τὴν ἡμετέραν χρείαν, 
5 τοῦτο ἐχεῖ τὸν ἀέρα, ὃ δὲ ἡμῖν ἀήρ, ἐκείνοις τὸν ai- 
ϑέρα. τὰς δὲ ὥρας αὐτῆς κρᾶσιν ἔχει τοιαύτην, ὥὧσ- 
περ ἐκείνους ἀνόσους εἶναι, καὶ χρόνον τε ξῆν πολὺ 
πλείω τῶν ἐνθάδε, καὶ ὄψει καὶ ἀκοῇ καὶ φρονήσει 
καὶ πᾶσι τοῖς τοιούτοις ἡμῶν ἀφεστάναι τῇ αὐτῇ ἀπο- 
στάσει, ἧπερ ἀήρ τε ὕδατος ἀφέστηκε xol αἰϑὴρ ἀέ- 
ρος πρὸς καϑαρότητα. καὶ δὴ καὶ ϑεῶν ἄλση τε καὶ 
ἱερὰ αὐτοῖς εἶναι, ἐν οἷς τῷ ὄντι οἰκητὰς ϑεοὺς εἷ- 
ναι, καὶ φήμας καὶ μαντείας καὶ αἰσϑήσεις τῶν ϑεῶν 
καὶ τοιαύτας συνουσίας γίγνεαϑαι αὐτοῖς πρὸς αὖ- 
τούς" καὶ τόν γε ἥλιον καὶ σελήνην καὶ ἄστρα ὁρᾶ- 
ὄϑαι ὑπ᾽ αὐτῶν οἷα τυγχάνει ὄντα, καὶ τὴν ἄλλην 
εὐδαιμονίαν τούτων ἀκόλουϑον εἶναι. καὶ ὅλην μὲν 
δὴ τὴν γῆν οὕτω πεφυκέναι καὶ τὰ περὶ τὴν γῆν" 
ς δ᾽ ἐν αὐτῇ εἶναι καὶ τὰ ἔγκοιλα αὐτῆς κύκλῳ 
0 περὶ ὅλην πολλούς, τοὺς μὲν βαϑυτέρους καὶ ἀνα- 
᾿πεπταμένους “μᾶλλον ἢ a ἐν à ἡμεῖς οἰκοῦμεν . τοὺς δὲ 
βαϑύτέρους ὄντας τὸ χάσμα αὐτοὺς ἔλαττον ἔχειν 


((ϑογτυγχάνει ὃν καὶ διαμπερὲς τετρημένον᾽ δι᾿ ὅλης τῆς 


820 ΙΦΑΝΝΟΥ ZTOBAIOT Lis. 17 


τοῦ παρ᾽ ἡμῖν τόπου. ἔστι δ᾽ ovg καὶ βραχυτέρους ; 
τῷ βάϑει τοῦ ἐνθάδε εἶναι καὶ πλατυτέρους. τού- 
τους δὲ πάντας ὑπὸ γὴν εἰς ἄλληλα συντετρῆσϑαί τὲ 
πολλαχῇ καὶ τὰ στενώτερα καὶ εὐρύτερα, καὶ διεξ- 
όδους ἔχειν, ἣ πολὺ μὲν ὕδωρ ῥεῖν ἐξ ἀλλήλων εἰς V. 
ἀλλήλους ὥσπερ εἰς κρατῆρας, καὶ ἀεννάων ποτα- . 
μῶν ἀμήχανα μεγέϑη ὑπὸ τὴν γῆν καὶ ϑερμῶν ὑδά- 
τῶν καὶ ψυχρῶν, πολὺ δὲ πυρός, καὶ πυρὸς μεγά- ^ 
λους ποταμούς, πολλὰ δὲ ὑγροῦ πηλοῦ καὶ καϑαρω- . 
τέρου καὶ βορβορωδεστέρου, ὥσπερ ἐν Σικελίᾳ οἱ πρὸ 
τοῦ δύακος πηλοῦ ῥέοντες ποταμοὶ καὶ αὐτὸς ὁ δύαξ᾽ 
ὧν δὴ καὶ ἑκάστους τόπους πληφοῦσϑαι, ὡς ἂν ἕκά- | 
στους τύχῃ ἑκάστοτε περιρφοὴ γιγνομένη" ταῦτα ὃὲ 
πάντα κινεῖν ἄνω καὶ κάτω ὥσπερ αἰώραν τινὰ ἐνοῦ- .- 
σαν ἐν τῇ γῇ. ἔστι δὲ αὕτη ἡ αἰώρα διὰ φύσιν τοιάνδεῖ 
τινά" ἕν τι τῶν χασμάτων τῆς γῆς ἄλλως τε μέγιστον. 


Js, τοῦτο ὕπερ Ὅμηρος εἶπε, λέγων αὐτό, 

Τὴλε μάλ᾽, ἦχι βάϑιστον ὑπὸ χϑονός ἐστι βέρεϑρον. 
ὃ καὶ ἄλλοϑι καὶ ἐκεῖνος καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιή-᾿ 
τῶν Τάρταρον κεκλήκασιν. εἰς γὰρ τοῦτο τὸ χάσμα 
συρφέουσί τὲ πάντες οἵ ποταμοὶ καὶ ἐκ τούτου πάλιν 
πάντες ἐκρέουσι. γίγνονται. δὲ ἕχαστοι τοιοῦτοι δι᾿ 
οἵας ἂν καὶ τῆς γῆς δέωσιν. ἡ δ᾽ αἰτία ἐστὶ τοῦ ἐχρεῖν. 
τε ἐντεῦϑεν καὶ εἰσρεῖν πάντα τὰ ῥεύματα, ὅτι πυ-᾿ 
ϑμένα οὐκ ἔχει οὐδὲ βάσιν τὸ ὑγρὸν τοῦτο. αἰωρεῖ:- 
ται δὲ καὶ κυμαίνει ἄνω καὶ κάτω, καὶ ὁ ἀὴρ καὶ τὸ 
πνεῦμα τὸ ) περὶ αὐτὸν ταὐτὸν ποιεῖ“ ξυνέπεται γι νὰ 
αὐτὸ καὶ ὅταν εἰς τὸ ἐπέκεινα τῆς γῆς ὁρμήσῃ καὶ 
ὅταν εἰς τὸ ἔπειτα δέ. καὶ ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀναπνέει 
τῶν ἀεὶ ἐχπνεῖ τε καὶ ἀναπνεῖ τὸ πνεῦμα δέον. 
νούς τινας ἀνέμους καὶ ἀμηχάνουρ, δ ὧν , xal 


Γ΄ eas. 4!. s. 58. $TEIKA . 827 


— εἰσιὸν καὶ ἐξιόν. ὅταν δὲ ovv ὑποχωρήσῃ τὸ ὕδωρ εἰς 

᾿ τὸν τόπον τὸ δὴ κάτω καλούμενον, τοῖς κατ᾽ ἐχεῖνα 
τὰ ῥεύματα τῆς γῆς εἰσρεῖ καὶ πληροῖ αὐτά, ὥσπερ 
ἐπαντλοῦντερ᾽ ὅταν τε αὖ ἐκεῖϑεν ἀπολίπῃ, δεῦρο δὴ 

5 ὁρμήσῃ. τὰ ἐνθάδε πληροῖ αὖϑις᾽ τὰ δὲ πληρωϑέντα 
δεῖ διὰ τῶν ὀχετῶν καὶ διὰ τῆς γῆς. καὶ εἰς τοὺς τό- 
πους ἕκαστα ἀφικνούμενα, εἰς οὗς ἕκαστος ὁδοποιϑῖ- 
ται, ϑάλατταν τε καὶ λίμνας καὶ ποταμοὺς καὶ κρήνας 
ποιεῖ. ἐντεῦϑεν δὲ πάλιν κατὰ τῆς γῆς, τὰ μὲν μα- 
10 χροτέρους τύπους περιελϑόντα καὶ πλείους. τὰ δὲ 
ἐλάττους καὶ βραχυτέρους, πάλιν εἰς τὸν Τάρταρον 
ἐμβάλλει" τὰ μὲν πολὺ κατωτέρω ἐπηντλεῖτο, τὰ δὲ 
ὀλίγον" πάντα ob ὑποκάτω εἰσρεῖ τῆς ἐκροῆς. καὶ 
ἔνια μὲν κατ᾽ ἀντικρὺ ἡ ἐξέπεσεν, ἔνια δὲ κατὰ τὸ 
15 αὐτὸ μέρος ἔστι δὲ ἃ παντάπασι κύκλῳ περιελϑόντα, 
ἢ ἅπαξ ἢ καὶ πλεονάκις περιελιχϑέντα περὶ τὴν γῆν, 
ὥσπερ οἵ ὄφεις, εἰς τὸ δυνατὸν κάτω καϑέντα. πάλιν 
ἐμβάλλει" δυνατὸν δ᾽ ἐστὶν ἑκατέρωσε μέχρι τοῦ μέ- 
Gov καϑιέναι, πέρα δ᾽ οὔ" ἅπαντες γὰρ ἀμφοτέροις 
20 τοῖς δεύμασι τὸ ἑκατέρωϑεν γίγνεται μέρος. τὰ μὲν 
δὴ ἄλλα πολλά τε καὶ μεγάλα καὶ παντοδαπὰ ῥεύματά 
ἐστι" τυγχάνει δ᾽ ἄρα ὄντα ἐν τούτοις τοῖς πολλοῖς 
πέτταρὰ ῥεύματα, ὧν τὸ μὲν μέγιστον καὶ ἐξωτάτω 
ῥέον τὰ περὶ κύκλῳ ὁ καλούμενος ὠχεανός ἐστι" 
35 τούτου δὲ κατ᾽ ἀντικρὺ καὶ ἐναντίως ῥέων ἀχέρων, 
ὃς δι᾿ ἐρήμων τε τόπων ῥεῖ ἄλλων καὶ δὴ καὶ ὑπὸ 
γῆν ῥέων εἰς τὴν λίμνην ἀφικνεῖται τὴν ἀχερου- 
Guida, οὗ αἱ τῶν τετελευτηκότων ψυχαὶ τῶν πολλῶν 
j ἀφικνοῦνται, καί τινας εἱμαρμένους χρόνους μείνα- 
1 pes αἵ μὲν μακροτέρους, πάλιν ἐκπέμπονται εἰς τὰς 
τῶν fov γενέσεις. τρίτος δὲ ποταμὸς τούτων κατὰ 
μέσον ἐκβάλλει καὶ ἐγγὺς τῆς ἐκβολῆς ἐκπέπτει εἰς 


328 IQANNOT XTOBAIOT Lis.1 / 


τόπον μέγαν, πυρὶ πολλῶ καιόμενον, καὶ λέμνην ποιεῖ 
μείξω τῆς παρ᾽ ἡμῖν ϑαλάσσης, ξέουσαν ὕδατος καὶ 
πηλοῦ. ἐντεῦϑεν δὲ χωρεῖ κύκλῳ ϑολερὸς καὶ πηλώ- 
δης᾽ περιεξλιττόμενος δὲ τῇ γῇ ἄλλοσέ τε ἀφικνεῖται — 
καὶ παρ᾽ ἔσχατα τῆς ἀχερουσίας λίμνης, οὐ συμμι- δ΄ 
γνύμενος τῷ ὕδατι" περιελιχϑεὶς δὲ πολλάκις ὑπὸ | 
γῆς ἐμβάλλει κατωτέρω τοῦ ταρτάρου. οὗτος δ᾽ ἐστὶν 
ὃν ὀνομάζουσι πυριῳλεγέϑοντα᾽ οὗ καὶ οἵ ῥύακες ἀπο- 
σπάσματα ἀναφυσῶσιν, ὅπῃ ἂν τύχωσι τῆς γῆς. τού- 
((40)τοῦυ δ᾽ αὖ κατ᾽ ἀντικρὺ 0 τάρταρος ἐκπίπτει εἰς τόπον 10 
πρῶτον δεινόν τε καὶ ἄγριον, ὡς λέγεται, χρῶμα 
ἔχοντα ὅλον οἷον 0 xvüvog* ὃν δὴ ἐπονομάξουσι στύ- 
γιον, καὶ τὴν λίμνην ποιεῖ ὁ ποταμὸς ἐμβάλλων 
στύγα. ὃ δ᾽ ἐμπεσὼν ἐνταῦϑα καὶ δεινὰς δυνάμεις 
λαβὼν ἐν τῷ ὕδατι, δὺς κατὰ τῆς γῆς, περιελιττόμε- 15; 
vog χωρεῖ ἐναντίως τῷ πυριφλεγέϑοντι, καὶ ἀπαντᾷ 
ἐν τῇ ἀχερουσίᾳ λίμνῃ ἐξ ἐναντίας" καὶ οὐδὲ τὸ τού- . 
του ὕδωρ οὐδενὶ μίγνυται, ἀλλὰ καὶ οὗτος κύκλῳ  . 
περιελϑὼν ἐμβάλλει εἰς τὸν τάρταρον. ἐναντίως τῷῇ — 
. πυριφλεγέϑοντι. ὄνομα δὲ τούτῳ ἐστίν, ὡς οἱ ποιή- 20. 
ταὶ λέγουσι, κωκυτός. τούτων δὲ οὕτω πεφυκότων, 
ἐπειδὰν ἀφίκωνται οἱ τετελευτηκότες εἰς τὸν τόπον οἷ 
ὁ δαίμων ἕκαστον κομίξει, πρῶτον μὲν διεδικάσαντο 
οἵ vs καλῶς καὶ ὁσίως βιώσαντες καὶ οἷ μή. καὶ οἵ 
μὲν ἂν δόξωσι μέσως βεβιωκέναι, πορευϑέντες ἐπὶ 5 
τὸν ἀχέροντα, ἀναβάντες ἃ δὴ αὐτοῖς ὀχήματά ἐστιν, 
ἐπὶ τούτων ἀφικνοῦνται εἰς τὴν λίμνην καὶ ἐκεῖ οὐΞ 
κοῦσί τὸ καὶ καϑαιρόμενοι τῶν vs ἀδικημάτων δὲ- t 
δόντες δίκας ἀπολύονται, εἴ τίς τι ἠδίκησε, τῶν va à 
εὐεργεσιῶν τιμὰς φέρονται κατὰ τὴν ἀξίαν ἕκαστος. 30 
ot δ᾽ ἂν δόξωσιν ἀνιάτως ἔχειν διὰ τὰ μεγέϑη τῶν 
ἁμαρτημάτων ἢ ἱεροσυλέας πολλὰς καὶ μεγάλας ἢ 


Dcum. 41. 5.8. Σ᾽ ΦΥΣΙΚᾺ 329 


φόνους ἀδίχους καὶ παρανόμους πολλοὺς ἐξεργασάμε- 
wo, καὶ ἄλλα ὅσα τοιαῦτα τυγχάνει ὄντα, τούτους δὲ 
προσήκουσα μοῖρα ῥίπτει εἰς τὸν τάρταρον, ὅϑεν οὔ- 
ποτὲ ἐχβαίνουσιν" οἱ δ᾽ ἂν ἰάσιμα μὲν μεγάλα δὲ 
5 δόξωσιν ἡμαρτηκέναι ἁμαρτήματα, οἷον πρὸς πατέρα 
ἢ μητέρα βίαιόν τι ὑπὸ σιγῆς πράξαντες, καὶ μετάμε- 
λον αὐτοῖς τὸν ἄλλον βίον βιῶσιν ἢ ἀνδροφόνοι τοι- 
τούτῳ τινὶ ἄλλῳ τρόπῳ γένωνται, τούτους δὲ ἐμπε- 
σεῖν μὲν εἰς τὸν τάρταρον ἀνάγκη, ἐμπεσόντας δὲ 
10 αὐτοὺς x«l ἐνιαυτὸν ἐκεῖ γενομένους ἐχβάλλει τὸ 
ῥεῦμα, τοὺς μὲν ἀνδροφόνους κατὰ τὸν κωκυτόν,͵ 
τοὺς δὲ πατραλοίας κατὰ τὸν πυριφλεγέϑοντα. ἐπει- 
δὰν δὲ φερόμενοι γένωνται κατὰ τὴν λέμνην τὴν &ge- 
 ρουσιάδα, ἐνταῦϑα βοῶσέ τε καὶ καλοῦσιν οἱ μὲν 
15 οὖς ἀπέχτειναν., οἱ δὲ ovg ὕβρισαν" καλέσαντες δ᾽ 
ἱκετεύουσι καὶ δέονται ἐᾶσαι σφᾶς ἐκβῆναι εἰς τὴν 
λέμνην καὶ δέξασϑαι. καὶ ἐὰν μὲν πείσωσιν, ἀποβαί- 
νουσί τε καὶ λήγουσι τῶν κακῶν εἰ δὲ μή, φέφονται 
αὖϑις εἰς τὸν τάρταρον καὶ ἐκεῖϑεν πάλιν εἰς τοὺς 
230 ποταμούς καὶ ταῦτα πιίσχοντες οὐ πρότερον παύον- 
ται, πρὶν ἂν πείσωσιν oUg ἠδίκησαν. αὕτη γὰρ ἡ δέκη 
ὑπὸ τῶν δικαστῶν αὐτοῖς ἐτάχϑη. οἵ δὲ δὴ ἂν δόξωσι 
διαφερόντως πρὸς τὸ ὁσίως βιῶναι, οὗτοί εἰσιν οἵ 
τῶνδε μὲν τῶν τόπων ἐν τῇ γῇ ἐλευϑιερούμενοί τε καὶ 
5 ἀπαλλαττόμενοι, ὥσπερ δὲ σωτηρίαν,'ἄνω δὲ εἰς τὴν 
καϑαρὰν οἴκησιν ἀφικνούμενοι καὶ ἐπὶ τῆς γῆς οἶκε- 
ξόμενοι. τούτων δὲ αὐτῶν οἱ φιλοσοφίᾳ ἱκανῶς χα- 
ϑηράμενοι. ἄνευ τε σωμάτων ξῶσι τοπαράπαν εἰς τὸν 
ἔπειτα χρόνον καὶ εἰς οἰκήσεις ἔτι τούτων καλλίους 
3 ἀφιχνοῦνται" ἃς οὔτε ῥάδιον δηλῶσαι οὔτε ὁ χρόνος 
ι ἱκανὸς. ἐν τῷ παρόντι. ἀλλὰ τούτων μὲν χρὴ ἕνεκα 
E ὧν διεληλύϑαμεν, ὦ Σιμμία, πᾶν —: ὥστε ἀρε- 


330 IGANNOT ETOBAIOT Lis.1I 


- , 3 - , ὼ * ^ 
τῆς καὶ φρονήσεως ἐν τῷ βίῳ μετασχεῖν. καλὸν yuQ 
A UN ANC CP NT ' , LEUR! LAU - 
τὸ «OÀov καὶ ἡ éAzig μεγαλη. τὸ μὲν οὖν ταῦτα 
διισχυρίσασϑαι οὕτως ἔχειν, ὡς ἐγὼ διελήλυϑα, οὐ 

- » 3 e ?t - m 
πρέπει νοῦν: ἔχου Pas OTL μέντοι ἢ ταῦτ᾽ ἔστιν 


(141): τοιαῦτ᾽ ἄττα, περὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν καὶ τὰς οἰκή- 


90 


ons Susémen ἀϑάνατος ῇ ψυχὴ φαίνεται οὖσα, τοῦτο 
καὶ πρέπειν μοὶ δοκεῖ καὶ ἄξιον κινδυνεῦσαι; οἰο- 
μένῳ οὕτως ἔχειν. καλὸς γὰρ ὁ κίνδυνος, καὶ χρὴ τὰ 
ἐδιαῶδα ὥσπερ ἐπάδειν ἑαυτῷ. 
Πο Qpve ἢ ου 
. Ἡ δὲ τῆς ψυχῆς διαμονὴ καὶ ἀιδιότης ἐν τοῖς μά- 
λιστα τῶν πυϑαγορικῶν δογμάτων γνώριμόν ἐστι 


- * ec 
[1046] πᾶσι καὶ περιβόητον, Ovys πρὸς τὸν εἰπόντα ᾿ ἔδοξα 
er ἧς - 9 
- κατὰ τοὺς ὕπνους ἰδεῖν τεϑνεῶτα τὸν πατέρα" φασὶν 
15 


εἰπεῖν “οὐκ ἔδοξας, ἀλλ᾽ εἶδες" τῶν δὲ παραγγελ- 


ex 


10 


μάτων ἕν εἶναι, GvvÓsiv ὁσημέραι τὸ στρωματόδε-. 


Guov, ὡς ἀποδημίαν οὖσαν τὴν τελευτήν, καὶ δεῖν 
ἀεὶ συνεσκευασμένους ἡμᾶς τὸν καιρὸν περιμένειν 
τῆς ἐκεῖσε mogsíag" τὸν δὲ ἀναιροῦντα δικαίως πρὸς 
τὸ ἀποϑνῆσκον τοῦτον τὸν λόγον ἔχειν, ὃν ὁ γεννῶν 
ἔχει πρὸς τὸ γεννώμενον. ἑκατέραν γὰρ εἶναι τῆς ψυ- 
χῆς μεταβολήν; τὴν μὲν εἰς σῶμα γένεσιν, τὴν δὲ ἀπὸ 
σώματος ϑάνατον προσαγοφευομένην. 
Τοῦ α Ü τοῦ 
Τὰ δὲ παρ᾽ Ὁμήφῳ περὶ τῆς Κίρκης λεγόμενα 

ϑαυμαστὴν ἔχει τῶν “περὶ ψυχὴν ϑεωρίαν. λέγεται 
γὰρ οὕτως 

οἱ δὲ συῶν μὲν ἔχον κεφαλὰς φωνήν τε τρίχας τὲ 

οκαὶ δέμας" αὐτὰρ νοῦς ἦν ἔμπεδος ὡς τὸ πάρος περ. 


20 


| 
| 


dcm δῶ... δος, τὸ». 0 


20 


[1048] ἔστε τοίνυν ὁ μῦϑος αἴνιγμα τῶν περὶ ψυχῆς ὑπό τε 3 


Πυϑαγόρου λεγομένων καὶ Πλάτωνος, ὡς ἄφϑαρτος | | 


οὖσα τὴν φύσιν. καὶ ἀίδιος οὔ τι μὴν ἀπαϑὴς οὐδὲ. 


TU - 


4 


CAP. 41. 5. 58—60. ' ΦΎΣΙΚΑ 331 


᾿ἀμετάβλητος, ἐν ταῖς λεγομέναις φϑοραῖς καὶ τελευ- 
ταῖς μεταβολὴν ἴσχει καὶ μετακόσμησιν εἰς ἕτερα σω- 

. μάτων εἴδη, καϑ' ἡδονὴν διώκουσα τὸ πρόσφορον καὶ 
οἰκεῖον ὁμοιότητι καὶ συνηϑείᾳ βίου διαίτης" ἔνϑα δὴ 
5 τὸ μετὰ παιδείας ἑκάστῳ καὶ φιλοσοφίας ὄφελος ἀνα- 
μνημονεύουσα τῶν καλῶν ἡ ψυχὴ καὶ δυσχεραένουσα 
τὰς αἰσχρὰς καὶ παρανόμους ἡδονὰς δύναται κρατεῖν 
καὶ προσέχειν αὑτῇ καὶ φυλάττειν, μὴ λάϑῃ ϑηρίον 
γενομένη καὶ στέρξασα σώματος οὐκ εὐφυοῦς οὐδὲ 
10 χαϑαροῦ πρὸς ἀρετὴν φύσιν ἄμυυσον καὶ ἄλογον καὶ 
τὸ ἐπιϑυμοῦν ἢ ϑυμούμενον μᾶλλον ἢ τὸ φρόνιμον 
αὔξοντος καὶ τρέφοντος." αὐτῆς γὰρ τῆς μετακοσμή- 
σεῶς εἱμαρμένη καὶ φύσις ὑπὸ Ἐμπεδοκλέους δαίμων 

, ἀνηγόρευται., 


15 ᾿σαρχῶν ἀλλογνῶτι περιστέλλουσα χιτῶνι [1060] 


καὶ μεταμπίσχουσα τὰς ψυχάς. Ὅμηρος δὲ τὴν ἐν κύ- 
κλῳ περίοδον. καὶ περιφορὰν παλιγγενεσίας Κίρκην 
προσηγόρευκεν, ἡλίου παῖδα τοῦ πᾶσαν φϑορὰν γε- 
νέσει καὶ γένεσιν αὖ πάλιν φϑορᾷ συνάπτοντος ἀεὶ καὶ 

20 συνεέροντος. Αἰαίη δὲ νῆσος ἡ δεχομένη τὸν ἀποϑνή- 
Gxovra μοῖρα καὶ χώρα τοῦ περιέχοντος, εἰς ἣν ἐμπε- 
σοῦσαι πρῶτον αἱ ψυχαὶ πλανῶνται καὶ ξενοπαϑοῦσι 
καὶ ὀλοφύρονται καὶ οὐκ ἴσασιν ὅπῃ ξόφος 

οὐδ᾽ ὅπῃ ἠέλιος φαεσέμβροτος εἶσ᾽ ὑπὸ γαῖαν. 

5 ποϑοῦσαι δὲ καϑ᾽ ἡδονὰς τὴν συνήϑη καὶ σύντροφον 
ἐν σαρκὶ καὶ μετὰ σαρκὸς δίαιταν ἐμπίπτουσιν αὖϑις 
εἰς τὸν κυκεῶνα τῆς γενέσεως, μιγνύσης εἰς τὸ αὐτὸ 
καὶ κυκώσης ὡς ἀληϑῶς ἀΐδια καὶ ϑνητὰ καὶ φρόνιμα 
καὶ παϑητὰ καὶ ὀλύμπια καὶ γηγενῆ, ϑελγόμεναι καὶ 

80 μαλασσόμεναι ταῖς, ἀγούσαις αὖϑις ἐπὶ τὴν γένεσιν 
ἡδοναῖς, ἐν à δὴ μάλιστα πολλῆς μὲν εὐτυχίας αἱ ψυ- 
χαὶ δέονται πολλῆς δὲ σωφροσύνης, ὅπως μὴ τοῖς κα- 


332 ISANNOT ZTOBAIOT LrB. 1 


[1052] κέστοις ἐπισπώμεναι καὶ συνενδοῦσαι μέρεσιν ἢ πά- 


ϑεσιν αὑτῶν κακοδαίμονα καὶ ϑηριώδη βίον ἀμείψω- 


(142)σιν. ἡ γὰρ λεγομένη καὶ νομιξομένη τῶν ἐν Gov τρέ- 


οδος ἐνταῦϑά zov τέτακται περὶ τὰ τῆς ψυχῆς σχιξο- 
μένη μέρη, τὸ λογιστικὸν καὶ ϑυμοειδὲς καὶ ἐπιϑυμη- δ 
τικόν, ὧν ἕκαστον ἀρχὴν ἐξ αὑτοῦ καὶ ῥοπὴν ἐπὶ τὸν 
οἰκεῖον βίον ἐνδίδωσι. καὶ οὐκ ἔτι ταῦτα μῦϑος οὐδὲ 
ποίησις, ἀλλ᾽ ἀλήϑεια καὶ φυσικὸς λόγος. ὧν μὲν γὰρ 
ἐν. τῇ μεταβολῇ καὶ γενέσει τὸ ἐπιϑυμητικὸν ἐξανϑοῦν 
ἐπικρατεῖ καὶ δυναστεύει, τούτοις εἰς ὀνώδη σώματα 10 
καὶ βίους ϑολεροὺς καὶ ἀκαϑάρτους ὑπὸ φιληδονίας 
καὶ γαστριμαργίας φησὶ γενέσϑαι τὴν μεταβολήν. 
ὅταν δὲ φιλονοεικίαις σκληραῖς καὶ φονικαῖς ὠμότη- 
συν ἔκ τινὸς διαφορᾶς ῇ δυσμενείας ἐξηγριωμένον, 


ἔχουσα παντάπασιν ἡ ψυχὴ τὸ  ϑυμοειδὲς εἰς δευτέραν 15 


γένεσιν ἀφίκηται, πλήρης οὖσα προσφάτου πικρίας 
καὶ βαρυφρόνης ἔρριψεν ἑαυτὴν εἰς λύκου φύσιν ἢ 
λέοντος, ὥσπερ ὄργανον ἀμυντικὸν τὸ σῶμα τῷ κρα- 
τοῦντι προϊεμένη πάϑει καὶ περιαρμόσασα. διὸ δεῖ 
μάλιστα περὶ τὸν ϑάνατον ὥσπερ ἐν τελετῇ καϑαρεύ- 20 
ovra παντὸς ἀπέχειν πάϑους φαύλου τὴν ψυχήν, καὶ 
πᾶσαν ἐπιϑυμίαν χαλεπὴν ποιμήσαντα, καὶ φϑόνους 
καὶ δυσμενείας καὶ ὀργὰς ἀπωτάτω τιϑέμενον τοῦ 


[1064] φρονοῦντος ἐκβαίνειν τοῦ σώματος. οὗτος ὁ χρυσόρ- 


61 


ραπις Ἑρμῆς ἀληϑῶς 0 λόγος ἐντυγχάνων καὶ δεικνύων 25 
ἐναργῶς τὸ καλὸν ἢ παντάπασιν εἴργει καὶ ἀπέχει τοῦ 
κυκεῶνος, ἢ πιοῦσαν ἐν ἀνθρωπίνῳ βίῳ καὶ ἤϑει δια- 
φυλάσσει πλεῖστον χρόνον, ὡς ἀνυστόν ἐστι. 
Τοῦ αὐτοῦ ' 

Πάλιν αἰνιττόμενος ὅτι ταῖς τῶν εὐσεβῶς βεβιω- s 
κότων ψυχαῖς μετὰ τὴν τελευτὴν οἰκεῖός ἐστι τόπος ὁ 
περὶ τὴν σελήνην, ὑπεδήλωσεν εἰπών 


CAP. 41. 5. 600—023. ΦΥΣΙΚΑ 333 


ἀλλά σ᾽ ἐς ἠλύσιον πεδίον xol πείρατα γαίης 
ἀϑάνατοι πέμψουσιν. ὅϑι ξανϑὸς Ῥαδάμανϑυς, 
ἠλύσιον μὲν πεδίον εἰκότως προσειπὼν τὴν τῆς σελή- 
νης ἐπιφάνειαν ὑφ᾽ ἡλίου καταλαμπομένην "ov. ἀέξε- 
5 ται ἁλίου αὐγαῖς ὥς φησι Τιμόϑεος., πέρατα δὲ γῆς 
τὰ ἄκρα τῆς νυκτός, ἣν σκιὰν τῆς γῆς εἶναι λέγουσιν 
οὗ μαϑηματικοί, πολλάκις ἐπιψαύουσαν τῆς σελήνης, [1050] 
ὡς τοῦτο τῆς γῆς πέρας ἐχούσης. οὗ τῇ σκεᾷ μακχρό- 
τερον οὐκ ἐξικνεῖται." 
10. Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαέου [p. 42] 62 
Πρῶτον μὲν οὖν αἴσϑησιν ἀναγκαῖον εἴη μέαν 
πᾶσιν ἐκ βιαίων παϑημάτων σύμφυτον γίγνεσθαι, 
| δεύτερον δὲ ἡδονῇ καὶ λύπῃ μεμιγμένον ἔρωτα. πρὸς 
δὲ τούτοις goflov τε καὶ ϑυμὸν ὅσα τὲ ἑπόμενα αὐτοῖς 
1 xal ὁπόσα ἐναντίως πέφυκε διεστηκότα. ὧν εἰ μὲν 
κρατήσοιεν ; δέχῃ βιώσοιντο, πκρατηϑέντες δὲ ἀδικίᾳ. 
καὶ ὃ μὲν εὖ τὸν προσήκοντα χρόνον βιοὺς πάλιν εἰς 
τὴν τοῦ ξυννόμου πορευϑεὶς οἴκησιν, ἄστρου βίον εὖ- 
δαίμονα ἕξοι σφαλεὶς δὲ τούτων εἰς γυναικὸς φύ- 
20 GL ἐν τῇ δευτέρᾳ γενέσει μεταβαλοῖ᾽ μὴ παυό- 
μενός τε ἐν τούτοις ἔτι κακίας τρόπον ὃν κακύνοιτο 
κατὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς τοῦ τρόπου γενέσεως εἴς τινὰ 
τοιαύτην ἀεὶ μεταβαλοῖ ϑήρειον φύσιν, ἀλλάττων v6 
οὐ πρότερον πόνων λήξοι. πρὶν τῇ ταὐτοῦ καὶ ὁμοίου 
25 περιόδῳ τῇ ἐν αὑτῷ ξυνεπισπώμενος τὸν πολὺν ὄχλον 
καὶ ὕστερον προσφύεντα ἐκ πυρὸς καὶ ὕδατος καὶ ἀέ- 
ρος καὶ γῆς , ϑορυβώδη καὶ ἄλλον ὄντα, λόγῳ κρατή- 
σας εἰς τὸ τῆς Ξυώτης καὶ ἀρίστηρ ἀφέκοιτο εἶδος 
ἕξεως. 
80 Πλάτωνος ἐκ τοῦ Γοργέου [p.523] 668 
ἤάχουε δή, φησί, μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν 
ἡγήσῃ μῦϑον, ὡς ἐγῷμαι, ἐγὼ δὲ λόγον. ὡς ἀληϑὴ 


334 ISANNOT ZTODAIOT Lis. 1 


γὰρ ὄντα σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμη- 
ρος λέγει, διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ ὁ IHo- 

(143) σειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ πατρὸς παρ- 
ἔλαβον. ἦν οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου, 
καὶ ἀεὶ καὶ νῦν ἔτι ἐστὶν ἐν ϑεοῖς, τῶν ἀνθρώπων 5 
τὸν μὲν δικαίως τὸν βίον διελϑόντα καὶ ὁσίως, ἐπει- 
δὰν τελευτήσῃ, ὡς μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν 
ἐν πάσῃ εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν δὲ ἀδίκως καὶ 
ἀϑέως εἰς τὸ τίσεώς τε καὶ δίκης δεσμωτήριον ὃ δὴ 
τάρταρον καλοῦσιν ἰέναι. τούτων δὲ" δικασταὶ ἐπὶ τ0 
Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ “"ὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος, 
ξῶντες ἦσαν ξώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάξοντες ἧ 
μέλλοιεν τελευτᾶν. κακῶς οὐν «b δίκαι ἐκρίνοντο. 0 
ve ovv Πλούτων καὶ ἐπιμεληταὶ ἐκ μακάρων νήσων 
ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν Ζ]έα, ὅτι φοιτῴέν σφισιν ἄν - 15 
ϑρῶώποι ἑκατέρωσε ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς, ἀλλ᾽ 
ἐγώ, ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον. νῦν μὲν γὰρ κα- 
κῶς αἱ δίκαι δικάξονται" ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἵ 
κρινόμενοι κρένονται. πολλοὶ οὖν, 7 δ᾽ ὅς, ψυχὰς πο- 
νηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ xal ao 
γένη καὶ πλούτους, καὶ ἐπειδὰν 1 κρίσις 1j , ἔρχονται 
αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες, μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως 
βεβιώκασιν. οὗ ovv δικασταὶ ὑπό τε τούτων ἐχπλήτ- 
τονται καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάξουσι, πρὸς 
τῆς ψυχῆς τῆς αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ ὅλον τὸ 35 
σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὲ αὐτοῖς πάντα ἐπί- 
προσϑεν γίγνεται, καὶ τὰ αὐτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ 
τῶν κρινομένων. “πρῶτον μὲν οὖν, ἔφη; παυστέον ἐστὶ 
προειδότας αὐτοὺς τὸν ϑάνατον᾽ νῦν γὰρ προΐσασι. 

« τοῦτομὲν δὴ καὶ εἴρηται τῷ Προμηϑεῖ, ὅπως ἂν παύσῃ 30 
αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων" 
τεϑνεῶτας γὰρ δεῖ κρένεσϑαι. "καὶ τὸν κριτὴν δεῖ ". 


eap. 41. s. 63. 64. ΦΎΣΙΚΑ | 335 


γυμνὸν εἶναι τεϑνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυ- 
χὴν ϑεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρη- 
pov πάντων τῶν συγγενῶν καὶ καταλιπόντα ἐπὶ τῆς 
γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις ἧ. 
5 ἐγὼ μὲν οὖν, ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς, ἐποιησάμην 
δικαστὰς υἱεῖς ἐμαυτοῦ Μίνω τε καὶ ῬῬΡαδάμανϑυν, 
ἕνα δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακόν. οὗτοι οὖν ἐπειδὰν 
τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι ἐν τριόδῳ, ἐξ 
ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἣ μὲν εἰς μακάρων νήσους 5 δ᾽ 
10 εἰς τάρταρον καὶ τοὺς μὲν ἐκ τῆς ᾿4σίας Ῥαδάμαν- 
ϑυς κρινεῖ, τοὺς δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός" Μίνῳ 
δὲ πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν & ἀπόρρητόν τι ἦ 
τῷ ἑτέρῳ, ἵνα ὡς δικαιοτάτη ἡ κρίσις περὶ τῆς πο- 
"Θξέας τοῖς ἀνϑρώποις. 
15 Πλάτωνος πολιτείας v [p. 614] 
᾽4λλ᾽ οὐ μέντοι σοί, ἦν δ᾽ ἐγώ. AAx(vov ys ἀπό- 
Aoyov ἐρῶ, ἀλλ᾽ ἀλκίμου μὲν ἀνδρός, "Hoog τοῦ ᾽4ρ- 
μενίου τὸ γένος Παμφύλου" ὅς ποτε ἐν πολέμῳ τε- 
λευτήσας, ἀναιρεϑέντων δεκαταίων τῶν νεκρῶν ἤδη 
20 διεφρϑαρμένων, ὑγιὴς μὲν ἀνῃρέϑη, κομισϑεὶς δὲ οἵ- 
καδὲ μέλλων ϑάπτεσϑαι δωδεκαταῖος ἐπὶ τῇ πυρᾷ 
κείμενος ἀνεβίω, ἀναβιοὺς δ᾽ ἔλεγεν ἃ ἐκεῖ ἴδόι. ἔφη 
᾿'δέ" ἐπειδὴ οὗ ἐκβῆναι τὴν ψυχήν, πορεύεσϑαι μετὰ 
πολλῶν καὶ ἀφικνεῖσϑαι σφᾶς εἰς τόπον τινὰ δαιμό- 
5 γιοῦ, ἐν ᾧ τῆς τε γῆς δύο εἶναι χάσματε ἐχομένω ἀλ- 
᾿ς Λήλοιν καὶ τοῦ οὐρανοῦ αὖ ἐν τῷ ἄνω, ἀλλὰ κατ᾽ &v- 
᾿ς τικρύ. δικαστὰς μεταξὺ τούτων καϑῆσϑαι᾽ οὗς ἐπειδὴ 
ο΄ δικάσειαν, τοὺς μὲν δικαίους κελεύειν πορεύεσϑαι τὴν 
h εἰς δεξιάν τε xal ἄνω διὰ τοῦ οὐρανοῦ. σημεῖα περι- 
| $0 ἀστράψαντας τῶν δεδικασμένων ἐν τῷ πρόσϑεν" τοὺς 
δὲ ἀδίκους τὴν εἰς ἀριστεράν τε καὶ κάτω, ἔχοντας καὶ 
“τούτους ἐν τῷ ὕπισϑεν σημεῖα πάντων ὧν ἔπραξαν. 


64 


336 IGANNOT XTOBAIOT ἘΠ bases 


ἑαυτοῦ δὲ προσελθόντος εἰπεῖν ὅτι δέοι αὐτὸν &yys- 
λον ἀνθρώποις γενέσϑαι τῶν ἐκεῖ, καὶ διακελεύοιντό 
οἵ ἀκούειν τε καὶ ϑεᾶσϑαι πάντα τὰ ἐν τῷ τόπῳ. ὁρᾶν 
δὴ ταύτῃ μὲν καϑ'᾽ ἑκάτερον τὸ χάσμα τοῦ οὐρανοῦ τὲ 
καὶ τῆς γῆς ἀπιούσας τὰς ψυχάς, ἐπειδὴ αὐταῖς δικα- 
σϑείη᾽ κατὰ δὲ τῷ ἑτέρῳ ἐκ μὲν τοῦ ἀνιέναι ἐκ τῆς 
γῆς μεστὰς αὐχμοῦ vs καὶ κόνεως, ἐκ δὲ τοῦ ἑτέρου 
καταβαίνειν ἑτέρας ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καϑαράς" καὶ τὰς 
ἀεὶ ἀφικνουμένας ὥσπερ ἐκ πολλῆς πορείας φαίνεσθαι 


σι 


e ^ 3 , ' - 3 , t 5, 
ῃκειν καὶ ἀσμένας εἰς τὸν λειμῶνα ἀπιουσας οἷον ἕν 10 


πανηγύρει κατασκηνοῦσαι, καὶ ἀσπάζεσϑαί τε ἀλλή- 
λας ὅσαι γνώριμοι καὶ πυνθάνεσθαι τάς v6 ἐκ τῆς 
γῆς οἰκούσας παρὰ τῶν ἑτέρων τὰ ἐκεῖ, τὰς ἐκ τοῦ οὐ- 
φανοῦ, τὰ παρ᾽ ἐκείναις. διηγεῖσϑαι δὲ ἀλλήλαις, τὰς. 
μὲν ὀδυρομένας τε καὶ κλαούσας, ἀναμιμνησκομένας 
ὅσα τε καὶ οἷα πάϑοιεν καὶ ἴδοιεν ἐν τῇ ὑπὸ γῆς πο- 
θείᾳ (εἶναι δὲ τὴν πορείαν χιλιέτιν), τὰς δ᾽ αὖ ἐκ τοῦ 
οὐρανοῦ εὐπαϑείας διηγεῖσϑαι καὶ ϑέας ἀμηχάνους 
τὸ κάλλος. τὰ μὲν οὖν πολλά, ὦ Γλαύκων, πολλοῦ 
χρόνου διηγήσασϑαι᾽ τὸ δ᾽ οὖν κεφάλαιον ἔφη τόδε ? 
εἶναι, ὅσα πώποτέ τινα ἠδίκησαν καὶ ὅσους ἕκαστοι, 

ὑπὲρ ἁπάντων δίκην δεδωκέναι ἐν μέρει, ὑπὲρ éxd- 

στου δεκάκις. τοῦτο δ᾽ εἷναι κατὰ ἑχατονταἑετηρέδα 

ἑκάστην. ὡς βίου ὄντος τοσούτου ἀνθρωπίνου" ἵνα 


— 


5 


0 


δεκαπλάσιον τὸ ἔκτισμα τοῦ ἀδικήματος ἐχτίνοιεν * καὶ 25 


οἷον εἴ τινες πολλοῖς ϑανάτων ἦσαν αἴτιοι, ἢ πόλεις 
προδόντες ἢ στρατόπεδα καὶ εἰς δουλείας ἐμβεβλη- 
κότες ἤ τινος ἄλλης κακουχίας μεταίτιοι, πάντων 
τούτων δεκαπλασίας ἀλγηδόνας κομίσαιντο" καὶ αὖ 


&i τινας εὐεργεσίας εὐερῤγετηκότες καὶ δίκαιοι καὶ 30. 


e À , ' 3 M 3 /e, 

ὅσιοι γεγονύότὲς εἶεν, κατὰ ταὐτὰ τὴν ἀξίαν κομίζοιντο. 
- 3 ^ , 3 , X. i 

τῶν δὲ sv9 Ug γενομένων καὶ ὀλίγων χρόνων βιούντων" 


ΡΤ} 
EE ^ * 


CAP. 41. s. 64. QYZIKA 397 


πέρι ἄλλα ἔλεγεν οὐκ ἄξια μνήμης. εἰς δὲ ϑεοὺς ἄσε- 
βείας τε καὶ εὐσεβείας καὶ γονέας καὶ αὐτόχειρας φό- 
vov, μείζους ἔτι τοὺς μισϑοὺς διηγεῖτο. ἔφη γὰρ δὴ 
᾿ παρα, ενέσϑαι ἐρωτωμένῳ ἑτέρῳ ὑπὸ ἑτέρου ὅπου εἴη 
- s'Agüiatog ὁ μέγας. ὁ δὲ ᾿Δρδιαῖος οὗτος τῆς Παμφυ- 
- Mag ἔν τινι πόλει τύραννος ἐγεγόνει ἤδη χιλιοστὸν 
"ἔτος εἰς ἐκεῖνον τὸν χρόνον, γέροντά vs πατέρα ἀπο- 
κτείνας καὶ πρεσβύτερον ἀδελφόν, ἄλλα τὸ πολλὰ καὶ 
ἀνόσια εἰργασμένος, ὡς ἔλεγεν. ἔφη οὖν τὸν ἐρωτώ- 
10 μδνον εἰπεῖν, οὐχ ἥκει, φάναι, οὐδ᾽ ἂν ἥξοι δεῦρο. 
ἐθεασάμεϑα yàg οὖν δὴ καὶ τοῦτο τῶν δεινῶν ϑεα- 
μάτων. ἐπειδὴ ἐγγὺς τοῦ στομίου ἦμεν μέλλοντες 
ἀνιέναι καὶ τἄλλα πάντα πεπονθότες, ἐκεῖνον vOvs 
κατείδομεν ἐξαίφνης καὶ ἄλλους σχεδόν τι αὐτῶν τοὺς 
15 πλείστους τυράννους. ἦσαν δὲ καὶ ἰδιῶταί τινες τῶν 
μεγάλα ἡμαρτηκότων οὖς οἰομένους ἤδη ἀναβήσε- 
σϑαι οὐκ ἐδέχετο τὸ στόμιον, ἀλλ᾽ ἐμυχᾶτο, ὁπότε τὶς 
τῶν ὄντως ἀνιάτως ἐχόντων εἰς πονηρίαν. ἢ μὴ ἵκα- 
νῶς δεδωκὼς δίκην ἐπιχειροίη ἀνιέναι. ἐνταῦϑα ἄν- 
30 ὃρες, ἔφη. ἄγριοι διάπυροι ἰδεῖν παρεστῶτες καὶ 
καταμανϑάνοντες τὸ φϑέγμα τοὺς μὲν ἐδίᾳ λαβόντες 
ἦγον, τὸν 03 “ρδιαῖον καὶ ἄλλους συμποδίσαντες χεῖ- 
ρᾶς τε καὶ πόδας καὶ κεφαλήν, καταβαλόντες καὶ ἐκ- 
δείραντες. εἷλκον παρὰ τὴν ὁδὸν ἐκτὸς ἐπ᾿ ἀσπαλά- 
25 9v κάμπτοντες, καὶ τοῖς ἀεὶ παριοῦσι σημαίνοντες 
ὧν ἕνεκά τι. καὶ ὅτι εἰς τὸν τάρταρον ἐκπέσούμενοι. 
ἄγοιντο. ἔνϑα δὴ φόβων πολλῶν καὶ παντοδαπῶν 
σφισι γεγονότων τοῦτον ὑπερβάλλειν μὴ γένοιτο ἑχά- 
στῳ τὸ φϑέγμα ὅτε ἀναβαίνοι καὶ ἀσμενέστατα σιγή- 
80 σαντος ἀναβῆναι. καὶ τὰς μὲν δὴ δίκας τε καὶ τιμῶ- 
ρίας τοιαύτας τινὰς εἶναι, καὶ αὖ τὰς εὐεργεσίας ταύ- 
τὰς ἀντιστρόφους. ἐπειδὴ δὲ τὴν ἐν τῷ λειμῶνὶι 
STOB. ECL. PHYS. 22 


338 ISANNOT ZTOBAIOT 1.18.1 


ἑκάστοις ἑπτὰ ἡμέραι γένοιντο, ἀναστάντας ἐντεῦϑεν 
δεῖν τῇ ὀγδόῃ πορεύεσϑαι καὶ ἀφικνεῖσθαι τεταρ-᾿ 
ταίους. ὅϑεν καϑορᾶν ἄνωϑεν διὰ παντὸς τοῦ οὖρα- 
νοῦ καὶ γῆς τεταμένον φῶς εὐϑὺ οἷον κιόνα μάλιστα 
τῇ ἴριδι προσφερές, λαμπρότερον δὲ καὶ καϑαρώτε- 5 
gov. εἰς ὃ ἀφικέσϑαι προελθόντας ἡμερησίαν ὁδόν, 
καὶ ἰδεῖν αὐτόϑι κατὰ μέσον τὸ φῶς ἐκ τοῦ ᾽ οὐρανοῦ 

" τὰ ἄκρα αὐτοῦ τῶν δεσμῶν τεταμένα. 

(143) [Ταμβλέχου περὶ ψυχῆς] 

Πλωτῖνος. δὲ καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν πλατωνικῶν 10 
ἀπόϑεσιν τῶν παϑῶν καὶ τῶν μορφωτικῶν διαγνώ- 
σεῶν δόξης ve πάσης ὑπεροψίαν ve καὶ τῶν évvAov 
διανοήσεων ἀπόστασιν πλήρωσίν τε ἀπὸ νοῦ καὶ τοῦ 
ὄντος ἀφομοίωσίν τε τοῦ κατανοουμένου πρὸς τὸ κα- 

[1068] τανοοῦν τὴν τελεωτάτην κάϑαρσιν ὑπολαμβάνουσιν. 
ἔνιοι δὲ καὶ τούτων πολλάκις ἀποφαίνονται περὶ τὴν 
ἄλογον ψυχὴν καὶ τὸν δοξαστικὸν λόγον ἐφέεσϑαι τὴν 
κάϑαρσιν, τὸν δὲ λόγον αὐτὸν τὸν οὐσιώδη καὶ τὸν 
νοῦν τῆς ψυχῆς ἀεὶ ὑπερέχειν τοῦ κόσμου καὶ συνῆ- 
φϑαι τοῖς νοητοῖς αὐτὸν καὶ οὐδέποτε δεῖσϑαι τελειώ- 2o 
σεωξ καὶ ἀπολύσεως τῶν περιττῶν. ἀλλὰ δὴ τὸ μετὰ 
τοῦτο διελώμεϑα, ὑπὸ τένων ἕκαστα τούτων ἐπιτελεῖ- 
ται, τὸ τῆς κρίσεως λέγω, τὸ τῆς δίκης ἔργον, τὸ τῆς 
καϑάρσεως. ὡς μὲν δὴ οἱ πλεῖστοι πυϑαγόρειοι καὶ 
πλατωνικοὶ λέγουσιν, ὑπ᾽ αὐτῶν τῶν μεριστῶν ψυ- 25 
qÀv* ὡς δὲ ol ἀκριβέστεροι ἐν αὐτοῖς, ὑπὸ τῶν χαϑο- 
λικωτέρων καὶ τελειοτέρων ψυχῶν καὶ τῆς μιᾶς καὶ 
ὅλης ψυχῆς καὶ τῆς τάξεως τοῦ παντὸς καὶ τοῦ νοῦ 
τοῦ βασιλεύοντος καὶ τῆς ὅλης διακοσμήσεως" ὡς δὲ 

[1060] οἵ ἀρχαιότεροι διατείνονται, ὑπὸ τῶν ἐμφανῶν ϑεῶν 30 
καὶ μάλιστα δὴ πάντων ἡλίου, τῶν vs δημιουργικῶν 
αἰτιῶν τῶν ἀφανῶν τῶν τε κρειττόνων γενῶν πάν- 


μὰ 
ex 


" 


«σάν, 41. s. 64. 05. ΦΥΣΙΚΑ 339 


vOv, ἡρώων φημὶ καὶ δαιμόνων καὶ ἀγγέλων καὶ 
ϑεῶν, ἐξηγουμένων αὐτῶν τῆς ὅλης συστάσεως. τέ 
ποτὲ οὖν αὐτῶν ἐστι τὸ τέλος, οὗ ἕνεκα πρώτως αὐ- 
τῶν ὑφεστήκασι; κρίσεως μέν, ἄμικτος καϑαρότης 
δ τῶν ἀγαϑῶν χωριστή τε αὐτῶν τῶν καλῶν τελεότης 
ἀφεστηκυῖα τὸ παράπαν ἀπὸ τῶν ἀτελῶν, ὑπερβολή 
τα ἐξῃρημένη τῶν κρειττόνων αὐτὴ ἑαυτῇ, πρὸς ἣν 
οὐδὲν δύναται συντάττεσϑαι τῶν χειρόνων. οὐδέποτε 
δὲ χατὰ ταῦτα τοῖς παλαιοτέροις ἀρέσκει τὰ κεφάλαια 
1) αὐτῆς, ἄλλοις δ᾽ ἂν ἴσως εὐταξία καὶ διάστασις τοῦ 
χείρονος ἀπὸ τοῦ βελτίονος καὶ τὰ τοιαῦτα μᾶλλον ἂν 
δόξειεν εἶναι κυριώτερα τῆς ὠφελείας αὐτῆς αἴτια. 
δέκης δ᾽ ἂν εἴη τὸ δέον ἐν τῷ τὰ βελτίονα τῶν χειρό- 
νῶν ἐπικρατεῖν, καὶ ἐν τῷ τὸ κακὸν κωλύειν καὶ ἀνα- 
15 τρέπειν καὶ ἀφανίξειν τὸ παράπαν, καὶ ἐν τῷ τὴν ἀνά- 
λογον καὶ κατ᾽ ἀξίαν ἰσότητα τοῖς πᾶσιν ἀπεργάζξε- 
σϑαι. πρὸς δὴ ταῦτα τὰ δοκοῦντα τοῖς πρεσβυτέροις 
of μὲν τὴν κατ᾽ ἀριϑμὸν ἰσότητα ἢ πολλαπλασίωσιν, 
οἵ δὲ τὸ ἀντιπάσχειν τὰ αὐτὰ ἅπερ οἵ δράσαντες προη- 
20 δίκησαν,, ot δὲ τὴν ἀπαλλαγὴν τῆς κακίας, ot δὲ ἄλλο 
τι τοιοῦτον ὑποτίϑενται ἀπ᾽ αὐτῆς τὸ λυσιτελοῦν, 
καὶ περὶ ταύτας τὰς αἱρέσεις ἑλίσσονται οἵ πολλοὶ 
πλατωνικοὶ καὶ πυϑαγόρειοι. καὶ μὴν τῆς γε καϑάρ- 
σεως, ἀφαίρεσις τῶν ἀλλοτρίων, ἀπόδοσις τῆς οἰκείας 
25 οὐσίας, τελειότης, ἀποπλήρωσις, αὐτάρκεια, ἄνοδος 
ἐπὶ τὴν γεννησαμένην αἰτίαν, συναφὴ πρὸς τὰ ὅλα 
τῶν μερῶν, δόσις ἀπὸ τῶν ὅλων εἰς τὰ μεριστὰ δυνά- 
pecg καὶ ξωῆς καὶ ἐνεργείας καὶ τὰ τοιαῦτα νοξίσϑω 
ὡς πάντων χρησιμώτατα. ot δὲ οὐ πείϑονται τοῖς ἀρ- 


80 χαιοτέροις ταῦτα πφοστησαμένοις αὐτῆς τὰ ὄντως συμ- 


φέροντα, λύσιν δὲ ἀπὸ σώματος καὶ ἀπαλλαγὴν τῶν 
καταδεσμῶν καὶ φϑορᾶς ἐλευϑέρωσιν καὶ γενέσεως 
s. 29*&. 


[1062] 


340 IS2ANNOT ZTOBAIOT Las. 1 


ἄφεσιν καὶ τὰ τοιαῦτα σμικρὰ τέλη προΐστανται αὐὖ- 
τῆς, ὡς τὰ προέχοντα τῶν ὅλων, ἐν οἷς εἰσὶν οἵ πολ- 
Aol πλατωνικοὶ καὶ πυϑαγόρειοι, ἄλλον κατ᾽ ἄλλας 
αἱρέσεις διεστηκότες. 


ἔτι δὲ τὰ πέρατα τῶν τριῶν τούτων διελώμεϑα, 5 


μέχρι πόσου δή τινος ἀποτελευτᾷ αὐτῶν ἕκαστον. 
κρίνονται μὲν δὴ μέχρι τοῦδε αἵ ψυχαὶ μέχρι ὅσον 


συντάττονται εἰς τὴν γένεσιν καὶ τοῦ παντὸς οὐκ ἀφέί-. 


[1064] στανται καὶ συμμίγνυνταί zog πρὸς τὰ διαφέροντα. 


67 


αἱ δὲ ἀφέμεναι ἀπόλυτοι καὶ ἀμιγεῖς καὶ ἀδέσποτοι 
παντελῶς καὶ αὐταὶ ἑαυτῶν οὖσαι καὶ πεπληρωμέναι 
τῶν ϑεῶν ὁμοῦ καὶ τῆς κρίσεως παντάπασιν ἀπελύ- 
ϑησαν. οὐ μὴν ἔτι ye τοῖς ἀρχαιοτέροις περὶ τοῦδε 


συμφωνοῦσιν οὗ πλατωνικοὺὴ καὶ πυϑαγόρειοι $j πάσας. 


δὲ αὐτὰς ὑπάγουσιν ὑπὸ τὴν κρίσιν. ὡσαύτως δὴ οὖν 
καὶ περὶ τῆς δίκης οἵ μὲν παλαιότεροι τὰς ἀχράντους 
ψυχὰς καὶ τὰς ὁμονοητικῶς dure dia As τοῖς ϑεοῖς 
ἐντεῦϑεν ἤδη τοῖς ϑεοῖς ἐντιϑέασι, καὶ ἐκβαινούσας 
τῶν σωμάτων ἄνευ τῆς δίκης ἀνάγουσιν εἰς τοὺς 


ϑεούς " οἱ δὲ πλατωνικοὶ πάσας μετὰ τὴν δίκην εἰς τὴν 30 


οὐσίαν ἀπὸ τῆς γενέσεως ἀπολύουσι. γένοιτο δ᾽ ἂν 
καὶ περὶ τῆς καϑάρσεως j αὐτὴ ἀμφισβήτησις. οἱ γὰρ 
αὐτοὶ μὲν ἄνδρες καὶ ταύτης ὑπερέχειν φασὶ τὰς ψυ- 
χὰς ὅσαι ϑεοῖς συμάπτονται. οἱ δ᾽ ἄλλοι πάλιν οἱ μὲν 


περιόδους τῆς ψυχῆς περικοσμίους καϑάρσεως εἶναι 25 


διατάντονται, ὥσπερ τινὲς πλατωνίὶκοί, ot δὲ καὶ τού- 
τῶν αὐτὴν ὑπερέχουσαν diosiriv tun; ὥσπερ δὴ 4£- 
y& Πλωτῖνος. 


. 
"Ἐν ταυτῷ : 


Περὶ τῆς ἐπικαρπίας τῶν ψυχῶν, ἡ ἣν κομίξονται. 80 


εἰσαῦϑις, ἐπειδὰν ἐξέλθωσι τοῦ σώματος εἰς ἀγγέλους 
δὲ καὶ ἀγγελικὰς ψυχὰς [ἔλϑωσι], τὸ ὅλον δὴ τοῦτο of 


car. 41. s. θὅ---67. ΦΥΣΙΚΑ 341 


πρεσβύτεροι... καὶ τηροῦσι μὲν αὐτὴν ἐπὶ τῆς οἱ- 


κείας τάξεως Πλούταρχος καὶ Πορφύριος καὶ οἵ πα- [1066] 


λαιότεροι, Πλωτῖνος δὲ. πάντων τούτων αὐτὴν &gí- 
στησιν. οἱ δ᾽ ἀρχαιότεροι παραπλησίαν τοῖς ϑεοῖς 
δ᾽ κατὰ νοῦν διάϑεσιν ἀγαϑοειδῆ καὶ προστασίαν τῶν 
τῇδε αὐτῇ ἢ ἀπονέμουσι καλῶς. Πορφύριος δὲ καὶ τοῦτο 
ἀπ᾿ αὐτῆς ἀφαιρεῖ. τῶν δὲ πρεσβυτέρων τινὲς ὑπερ- 
ἔχειν μὲν αὐτὴν λογισμοῦ φασι, τὰ δὲ ἔργα αὐτῆς 
οὕτω διηκριβωμένα ἀφορίξονται, ὡς οὐκ ἂν ἐξεύροι 
10 τῶν λογισμῶν 0 καϑαρὸς καὶ τελειότατος. Πορφύριος 
.. 6b αὐτὰς ἀφαιρεῖ παντάπασιν ἀπὸ τῆς ἀδεσπότου 
ξωῆς. ὡς οὔσας συμφυεῖς τῇ γενέσει καὶ πρὸς ἐπικου- 
ρέαν δοϑείσας τοῖς συνϑέτοις ξῴοις. ὁ δὲ παρὰ Πλά- 
τωνι Τίμαιος ἧπερ ἐσπάρησαν διαφερόντως ὑπὸ τοῦ 
15 δημιουργοῦ ἄλλαι μὲν εἰς ἥλιον ἄλλαι δὲ εἰς γῆν, 
ταύτῃ καὶ τὴν ἄνοδον αὐτὰς ἀνάγει; μὴ ὑπερβαίνου- 
σαν τὸν ὅρον ἑκάστην τῆς οἰκείας [τάξεως] πρὸς τῆς 
δημιουργικῆς καταβολῆς. ἕνωσιν μὲν οὖν καὶ ταυ- 
τότητα ἀδιάκριτον τῆς ψυχῆς πρὸς τὰς ἑαυτῆς ἀρχὰς 
2?) πρεσβεύειν φαίνεται Νουμήνιος, σύμφυσιν δὲ καϑ'᾽ 


ἑτέραν οὐσέαν οἵ πρεσβύτεροι διασώξουσι. καὶ ἀνα- [1068] 


λύσει μὲν ἐκεῖνοι συντάξει δὲ οὗτοι προσεοίκασι, καὶ 
οὗ μὲν ἀδιορέστῳ συναφῇ ot δὲ διωρισμένῃ χρῶνται. 

οὐ μέντοι κρατεῖται ὁ διορισμὸς αὐτῶν ὑπὸ τοῦ κό- 

. 25 μου ἢ κατέχεται ὑπὸ τῆς φύσεως, ὥσπερ τινὲς τῶν 


ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀχωρίστων οὐσιῶν τουτὶ νοοῦμεν. of 
δὲ περὶ “Πορφύριον ἄχρι τῶν ἀνθρωπίνων βίων, τὸ δ᾽ 
ἀπὸ τούτου ψυχῶν ἄλλο εἶδος τὸ ἀλόγιστον ὑποτίϑεν- 
80 ται. ἔτι τοίνυν Πορφύριος μὲν ἀφομοιοῖ τὴν ψυχὴν. 
| τοῖς πᾶσι μένουσαν καϑ᾽ ἑαυτὴν ἥτις ἐστέ, κατὰ δὲ 
: τοὺς πλατωνικοὺς ἐπιμελοῦνται τῶν ἀψύχων. ἀπο- 


u 


πλατωνικῶν ὑπειλήφασιν" ἀνεῖται δὲ πάντῃ ἀφ᾽ ὅλων (145) 


68 


342 ἸΩΑΝΝΟΥ ETOBAIOT Las. 


λυϑεῖσαι δὲ τῆς γενέσεως κατὰ uiv τοὺς παλαιοὺς 
συνδιοικοῦσι τοῖς ϑεοῖς τὰ ὅλα, κατὰ δὲ τοὺς πλατω- 
νικοὺς ϑεωροῦσιν αὐτῶν τὴν τάξιν,“ καὶ ἀγγέλοις 
ὡσαύτως κατ᾽ ἐκείνους μὲν συνδημιουργοῦσι τὰ ὅλα 
κατὰ δὲ τούτους συμπὲριπολοῦσιν. 
Ἑρμοῦ. .4óyog Ἴσιδος πρὸς Ὧρον. [Pa- 
trit. p. 34 b] i 


[1070] Θαυμαστῶς, εἶπεν gos, ἕκαστά μοι διηγήσω ὦ 


μέγα δυναμένη τεκοῦσα Ἶσι ὑπὲρ τῆς ϑαυμαστῆς ψυ- 
χοποιίας τοῦ ϑεοῦ, καὶ ϑαυμάξων διατελῶ" οὔπω δέ 
μοι ἀπήγγειλας ποῖ τῶν σωμάτων ἀπολυϑεῖσαι χω- 
φοῦσιν αἱ ψυχαί; ; βούλομαι οὖν καὶ τῆς ϑεωρίας ταύ- 
τῆς μύστης γενόμενος εὐχαριστῆσαί σοι μόνη ἀϑάνατξ 


μῆτερ. καὶ εἶπεν Ἴσις" πρόσεχε P ἀναγκαιοτάτη 


γὰρ ξήτησις αὕτη. τὸ συνεστὸς καὶ μὴ ἀφανιξόμενον 
χῶφον ἔχει. ἀλλ᾽ ὧδε γὰρ ἐρεῖ λόγος ἐμός. οὐ γάρ, 
e ϑαυμαστὲ καὶ μεγάλου πατρὸς Ὀσίρεως μέγα τέ- 
Xvov, ἀκρίτως καὶ ὁρμηδὸν τῶν σωμάτων προελϑοῦ- 
σαι εἰς ἀέρα ἀναλύονταί τε καὶ διασκεδάννυνται μετὰ 
τοῦ ἄλλου ἀπείρου πνεύματος, ὥστε οὐκ ἔτι δύνα- 


v 


δ] 


20 


σϑαι πάλιν τὰς αὐτὰς οὔσας εἰς σώματα παλινδρομῆ-. 


: ua : H 5 
σαι, ἀλλὰ μηδὲ εἰς ἐκεῖνον ἔτι τὸν χῶρον ὅϑεν ἦλθον 
τὸ πρότερον ἀναστρέφειν" καϑάπερ οὐδὲ τὸ λαμβανό- 
μενον ἐκ τῶν κάτω ἀγγείων ὕδωρ εἰς τοὺς αὐτοὺς 


[1072] τόπους ὅϑεν ἐλήφϑη ἐπιχεῖν ἐστὶ δυνατόν, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ 


αὐτὸ παραυτίκα λαμβανόμενον τὴν ἰδίαν λαμβάνει 
χώραν. πλὴν ἀναμίγνυται τῷ παντὶ τοῦ ὕδατος χύ- 
μᾶτι. ἀλλ᾽ οὐκ ἔχει οὕτως ὦ μεγαλόφρων Ὧρε. μύ- 
στης δὲ ὥσπερ τις ἀϑανάτου φύσεως καὐτὴ τυγχά- 


25 


vovóm καὶ ὡδευκυῖα διὰ τοῦ πεδίου τῆς ἀληϑείας 80 


διεξελεύσομαί σοι τῶν ὄντων τὸ καϑ' ἕκαστον, ἐκεῖνό 
σοι φήσασα πρῶτον, ὡς δὴ τὸ ὕδωρ σῶμά ἐστιν ἄλο- 


CAP. 41. s. 67. 68. ΦΎΣΙΚΑ 343 


yov ἐκ πολλῶν συγκριμάτων παρατεϑλιμμένον εἰς 
'χύσιν, ἡ δὲ ψυχὴ πρᾶγμα ἰδιοφυές, τέκνον, καὶ βασι- 
λικὸν καὶ ἔργον τῶν τοῦ ϑεοῦ χειρῶν τε καὶ νοῦ, αὐτό 
ϑ᾽ ἑαυτῷ εἰς νοῦν ὁδηγούμενον. τὸ voívvv ἐξ ἑνὸς καὶ 
» οὐχ ἐξ ἄλλου ἀδύνατον ἑτέρῳ ἀναμιγῆναι᾽ ὅϑεν δεῖ 
καὶ τὴν πρὸς τὸ σῶμα αὐτῆς σύνοδον ἁρμονίαν ϑεοῦ 
ὑπὸ ἀνάγκης γενομένην εἶναι. ὅτι δὲ οὔτε εἰς ἕνα καὶ 
τὸν αὐτὸν τόπον χυδαίως οὔτε εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχεν, 
ἀλλὰ ἑκάστη ἐπὶ τὴν ἰδίαν ἀναπέμπεται χώραν, φα- 
1) v&góv καὶ ἐξ ὧν ἔτι ἐν τῷ σώματι, οὖσα καὶ τῷ πλά- 
σματι: πάσχει, παρὰ τὴν ἰδίαν φύσιν πεπαχυμμένη. 
ἀλλὰ καὶ πρόσχες e περιπόϑητε aor τῷ λεγομένῳ 
ὁμοιώματι. φέρε γὰρ εἰς ἕν καὶ τὸ αὐτὸ συσχετήριον . 
ἐγκεκλεῖσϑαι ἀνθρώπους τε καὶ ἀετοὺς καὶ περιστε-. 
15 ρὰς καὶ κύκνους καὶ ἱέρακας καὶ χελιδόνας καὶ στρου- [1064] 
ϑοὺς καὶ μυίας καὶ ὄφεις καὶ λέοντας καὶ παρδάλεις 
καὶ λύκους καὶ κύνας καὶ λαγωοὺς καὶ βόας καὶ ποί- 
μνια xot τινα τῶν τῆς κοινότητος ἐχομένων ξῴων, ofo- 
νεὶ φώκας καὶ ἐνύδρεις καὶ χελώνας καὶ τοὺς ἡμετέ- 
20 Qovg κροκοδείλους, ἔπειτα τούτους ὦ τέκνον ὑπὸ μίαν 
ῥοπὴν ἀπολυϑῆναι τοῦ συσχετηρίου, οὐ πάντως τρα- 
πήσονται ὁ μὲν ἄνϑρωπος εἴς τε ἀγορὰς καὶ στεγάς ; 
0 δὲ ἀετὸς εἰς τὸν αἰϑέρα ὅπου καὶ φύσιν ἔχει διαιτᾶ- 
σϑαι; et δὲ περιστεραὶ εἰς τὸν πλησίον ἀέρα: of δὲ 
25 ἱέρακες v ὑπεράνω τούτων; «i δὲ χελιδόνες οὐχ ἡ ἂν 
᾿ς οἰκῶσιν ἄνϑρωποι; οἵ δὲ στρουϑοὶ περὶ τὰ καρπο- 
φόρα τῶν δένδρων; οἵ δὲ κύκνοι ὅπου ἔξεστιν αὐτοῖς 
ἄδειν: αἱ δὲ μυῖαι περὶ αὐτὴν τὴν γῆν τοσοῦτον αὐ- (146) 
τῆς ἀπέχουσαι ὅσον ἀναβῆναι δύνανται ἀνθρώπων τῇ 
3» ὀσμῇ; ἀνϑρωπόλιχνον yàg ἰδέως ὦ τέκνον ἐστὶν ἡ A 
μυῖα καὶ χαμαιπετές. οἵ δὲ λέοντες καὶ παρδάλεις οὐκ 
ἐπὶ τὰ ὕρη; oí δὲ λύκοι ἐπὶ τὰς ἐρημίας; οἱ δὲ κύνες 


944 ΙΦΑΝΝΟΥ ZTOBAIOT Lis. 1 


κατ᾽ ἴχνος ἀνθρώπων, oi λαγωοὶ δ᾽ εἰς δρυμοὺς καὶ 
βόες εἰς αὐλιστήρια καὶ πεδία καὶ εἰς τὰς νομὰς vd 
ποίμνια: οἵ δὲ ὄφεις εἰς τὰ μύχια τῆς γῆς; αἱ φῶκαι 
δὲ καὶ χελῶναι μετὰ τῶν ὁμοίων εἰς βάϑη καὶ νάματα, 
ὡς μὴ πεδιάδος γῆς στεροῖντο μηδὲ τοῦ συγγενοῦς s 
ἀπολειφϑεῖεν ὕδατος, ἑκάστου εἰς τὴν οἰκείαν χώραν 
ὑπὸ τοῦ ἔνδον κριτηρίου ἀνατρεπομένου ; οὕτως ἕχά- 
[1076]στη ψυχὴ καὶ ἀνθροωπευομένη καὶ ἄλλως éxvyeitovaa . 
οἶδεν ὅποι πορευτέον ἐστὶν αὐτῇ, πλὴν εἰ μή τις τῶν 
τυφωνικῶν ὦ τέκνον παρελθὼν λέγοι ὅτι δυνατὸν 10 
ταῦρον μὲν ἐν βυϑῷ ἐν δ᾽ ἀέρι χελώνην διαζῆν. εἰ 
δὴ τοῦτο πάσχουσι σαρκικαὶ καὶ αἵματι βεβαπτισμέ- 
ναι, ὡς μηδὲν παρὰ τάξιν πράσσειν κἂν κολάξωνται 
(xoA«Gig γὰρ αὐταῖς ἡ ἐνσωμάτωσις), πόσου πλέον 
βαπτισμοῦ καὶ κολάσεως ... καὶ ἐλευϑερίας ἰδέας 1 
μετασχοῦσαι; ἔχει δὲ ἡ διάταξις ἡ ἱερωτάτη οὕτως. 
ἤδη ποτὲ ἄνω μεγαλοφυέστατε παῖ βλέπε ψυχῶν δια- 
τάξειρ᾽ τὸ ἀπ᾿ οὐρανοῦ κορυφῆς μέχρι σελήνης ϑεοῖ! 
καὶ ἄστροις καὶ τῇ ἄλλῃ προνοίᾳ σχολάξει, τὸ δὲ ἀπὸ, 
σελήνης ὦ τέκνον ἐφ᾽ ἡμᾶς ψυχῶν ἐστιν οἰκητήριον. 30 
ἔχει μέντοι ἐν ἕ ἑαυτῷ ὁδὸν ὁ τοσοῦτος ἀήρ j ὃν ἄνεμον 
καλεῖν ἔϑος ἐστὶν ἡμῖν, ἴδιον μέγεϑος ἐν ᾧ κινεῖται 
πρὸς ἀνάψυξιν τῶν ἐπιγείων; ὃ δὴ καὶ ὕστερον ἐρῶ" 
κατ᾽ οὐδένα μέντοι τρόπον πρὸς ἑαυτὸν κινούμενος 
ἐμπόδιον γένεται ψυχαῖς" κινουμένου γὰρ τούτου ἐξὸν 25 
ψυχαῖς ἀνάόσειν καὶ κατᾷάσσειν, ὡς ἂν τύχῃ, ἀδιακω- 
[1078] λύτως. ῥέουσι γὰρ δὲ αὐτοῦ ἀμιγῶς καὶ ἀκολλητὶ ὡς 
δι᾽ ἐλαίου ὕδωρ. τὸ δὲ διάστημα τοῦτο ὦ τέκνον ge 
μοιρῶν μέν ἐστι "γενικῶν τεσσάρων , εἰδικῶν δὲ χω- 
ρῶν ἕξήκοντα. ὧν ἡ μὲν ἀπὸ γῆς ἄνῳ χωρῶν ἐστι τεσ- so 
σάρων, ὡς τὴν γῆν κατά τινας λόφους καὶ ἀκρωρείας 
ἀνατεῖναι καὶ φϑάνειν ἄχρι τοσούτου" ὑπὲρ γὰρ ταύ- 


EP. CNW ES PER 


'cAp. 41. s. 68. 69. ΦΎΣΙΚΑ 215 


τας αὐτὴν ἀναβῆναι τὸ ὕψος οὐκ ἔχει φύσιν. ἡ δ᾽ 
ἀπὸ ταύτης δευτέρα ἐστὶ χωρῶν ὀκτώ, ἐν αἷς γίγνον- 
ται ἀνέμων κινήσεις (πρόσεχε παῖ, ἀρρήτων γὰρ ἐπ- 
ακούεις μυστηρίων), γῆς τὸ καὶ οὐρανοῦ καὶ παντὸς 

5 τοῦ μέσου ἱεροῦ πνεύματος" ὅπου 1 τοῦ ἀνέμου κένη- 
σις καὶ ἡ τῶν ὀρνέων πτῆσις. ὑπὲρ γὰρ ταύτης οὔτε 
ἀὴρ κινεῖται οὔτε toov βαστάζει. ἔχει μέντοι παρὰ 
τῆς φύσεως ταύτην τὴν ἐξουσίαν ὁ ἀὴρ οὗτος, ὥστε 
καὶ ἐν ταῖς ἰδίαις ἢ χώραις xol ἐν ταῖς τῆς γῆς τέτ- 

10 ταρσ περιπολεῖ μεϑ' ὧν ἔχει ἑῴων, τῆς γῆς εἰς τὰς 
αὐτοῦ ἐπαναβῆναι͵ μὴ δυναμένης. ἡ δὲ τρίτη χωρῶν [1080] 
ἐστιν ἑκκαίδεκα, ἀέρος λεπτοῦ καὶ “αθαροῦ πλήρης. 

ἡ δὲ τετάρτη idi δύο καὶ τριάκοντα, ἐν αἷς ἐστι λε- 
πτότατος καὶ εἰλικρινέστατος ἀήρ, καὶ δι᾽ αὐτῆς διο- 

15 ρίξων ἀφ᾽ ἑαυτοῦ τοὺς ἄνω οὐρανοὺς ἐκπύρους ὄντας 
τὴν φύσιν. καὶ ἔστιν ἡ διάταξις αὕτη κατ᾽ εὐθϑυτενῆ 
γραμμὴν ἄνωϑεν κάτω. ἀκολλητὶ τὴν φύσιν, ὡς εἶναι 
μοέρας γενικὰς μὲν τέσσαρας, διαστηματικὰς δὲ δώ- 

.Oexa, χώρας δὲ ἑξήκοντα. ἐν δὲ ταῖς χώραις ταύταις 

20 ἑξήκοντα οὔσαις τὸν ἀριϑμὸν οἰκοῦσιν αἴ ψυχαί, ἕκά- 
στη πρὸς ἣν ἔχει φύσιν, μιᾶς μὲν καὶ τῆς αὐτῆς συ- 
στάσεως οὖσαι, οὐκέτι δὲ τιμῆς. ὅσῳ γὰρ ἑκάστη τῶν 
χωρῶν ἀπὸ γῆς ὑπερβέβηκε τῆς ἑτέρας, τοσούτῳ καὶ 
αἵ ἐν αὐταῖς ψυχαὶ ἑτέρα τὴν ἑτέραν καϑ' ὑπεροχὴν 

25 λείπει, ὦ τέκνον. τίνες μὲν οὖν εἰς ἑκάτερα τούτων 
ἀναλύουσι ψυχαί, ἐντεῦϑέν σοι πάλιν ὦ μεγαλόδοξε 
᾿ἿΩρε καταλέγειν ἄρξομαι, ἄνωϑεν ἐπὶ τὰ πρόσγεια τὴν 

. τάξιν ποιούμενος. 

Περὶ ἐμφψυχώσεως καὶ βενσμψ συ, 69 

80 c σεως. 

Τὸ μεταξὺ γῆς καὶ οὐρανοῦ κεχώρισται siii [1082] 

: "Qos ποὺς μέτρον καὶ ἁρμονίαν. αἵ δὲ χῶραι αὗται (147) 


346 ISANNOT ZTOBAIOT , Las. t 


ὑπὸ τῶν προγόνων καλοῦνται ὑφ᾽ ὧν μὲν ξῶναν ὑφ᾽ 
ὧν δὲ στερεώματα ὑπὸ δὲ ἑτέρων πτυχαί. ἐν δὲ ταύ- 
ταῖς φοιτῶσιν αἵ τε ἀπολελυμέναι τῶν σωμάτων. ψυ- 
xol αὖ τὲ μηδέπω ἐνσωματισϑεῖσαι. ἑκάστη δὲ τούτων 
ὦ τέκνον κατὰ τὴν ἀξίαν καὶ χώραν ἔχει, ὥστε τὰς 
μὲν ϑείας καὶ βασιλικὰς ἐν τῇ ὑπεράνω πάντων κατ- 
οἰκεῖν, τὰς δὲ ἐλαχίστας κατὰ τιμὴν καὶ τὰς ἄλλας 
ὅσαι εἰσὶ χαμαιπετεῖς ἐν τῇ a ὑποχάτω πάντων, τὰς δὲ 
μέσας ἐν τῇ μέσῃ. at μὲν οὖν εἰς τὸ ἄρχειν καταπεμ- 
πόμεναι ὦ τέκνον ios ἐκ τῶν ὑπεράνω ξωνῶν κατα- 
πέμπονται. oV καὶ λυϑεῖσαι εἰς τὰς αὐτὰς ἢ καὶ ἔτι 


[1084] ὑπεράνω ἀνέρχονται, πλὴν εἰ μή τινές τι εἶεν [παρὰ] 


M 2ω» - c - , ' ' - 7, , 
τὴν ἀξίαν τῆς ἑαυτῶν φύσεως καὶ την τοῦ ϑείου νὸ- 


σι 


E 


0 


, - c 
μου παραγγελίαν πεπραχυῖαι, ἅσπερ ἡ ἄνω πρόνοια. 


πρὸς μέτρον τῶν ἁμαρτημάτων εἰς τὰς ὑποκάτω χώ- 
ρας ἐξορίξει, ὥσπερ καὶ τὰς ὑποδεεστέρας δυνάμει T6 
καὶ ἀξίᾳ. ἐκ γὰρ κατωτέρων ἐπὶ μείξονας καὶ ὑψηλο- 
τέρας ἀνάγει. εἰσὶ γὰρ ἄνωϑεν οἱ | δορυφόροι δύο Ov- 
τες τῆς καϑόλου προνοίας: ὧν ὃ μέν ἐστι ψυχοταμίας 
ψυχῶν ὃ δὲ ψυχοπομπός" καὶ ὁ μὲν ψυχοταμίας em) 
ὁ δὲ ψυχοπομπὸς ἀποστολεύς τε καὶ διατάκτης τῶν 
ἐνσεσωματωμένων ψυχῶν. καὶ ὃ μὲν τηρεῖ ὃ δὲ τρο- 
έησι κατὰ γνώμην τοῦ ϑεοῦ. τῷ οὖν λόγῳ τούτῳ ὦ 


“παῖ καὶ τῇ ἄνω τῶν πραγμάτων ᾿ἐξαλλαγῇ καὶ ἐπὶ γῆς 


éevw .... ] φύσις" πλάστρια γὰρ οὖσα καὶ σκηνο- 25 
ποιὸς .... ἀγγείῳ εἰσβάλλονται. at ψυχαί. παρεστᾶσι 


[1086] δὲ δύο ἐνέργειαι αὐτῇ μνήμη καὶ ἐμπειρία" καὶ ἡ μὲν 


μνήμη ἔργον ἔχει τοῦτο, ὅπως ὴ φύσις τηρῇ καὶ περι- 
κρατῇ τοῦ τε ἑκάστου τύπου ἐξ ἀρχῆς καταβεβλημένου 


15 


20 


καὶ τοῦ φυράματος τοῦ ἄνω γίγνεται" ἡ δὲ ἐμπειρία, 30 


ὅπως πρὸς ἀνάλογον ἑκάστης τῶν καταβαινουσῶν ψυ- 
χῶν εἰς τὸ σωματισϑῆναι καὶ τὸ πλάσμα ἐνεργὲς yé- 


CAP. 41. s. 09. ΦΥΣΙΚΑ 347 


νηται, καὶ ταῖς μὲν ὀξέσι τῶν ψυχῶν ὀξέα γένηται 
καὶ τὰ σώματα, ταῖς δὲ βραδέσι βραδέα, ταῖς δὲ ἐνερ- 
γέσιν ἐνεργῆ , καὶ ταῖς νωϑραῖς νωϑρά, καὶ ταῖς δυ- 
ναταῖς δυνατά, καὶ ταῖς δολίαις δόλια, καὶ ἁπαξαπλῶς 
5 ἑκάσταις κατὰ τὸ εἰκός. οὐ γὰρ ἀσκόπως πτηνὰ μὲν 
ἐπτίλωσε,. λογικὰ δὲ περισσαῖς καὶ ἀκριβεστέραις at- 
σϑήσεσιν ἐκόσμησε, τετραπόδων δὲ τὰ μὲν κέρασι τὰ ἡ 
δὲ ὀδοῦσι τὰ δὲ ὄνυξι καὶ ὁπλαῖς ἐκαρτέρωσε, τὰ δὲ 
ἕρποντα εὐχαίτοις σώμασι καὶ εὐυποχωρήτοις ἐμαλά- 
τὸ χυνε᾽ καὶ ὅπως μηδὲ τοῦ σώματος ὑγρότης τέλεον 
ἀσϑενὴς διαμένῃ, ὧν μὲν τὰ στόματα καὶ τοῖς ὀδοῦσιν 
ἐχαράκωσεν, ὧν δὲ τοὺς ὄγκους ὀξύνας δύναμιν περι- 
έϑηκεν. οὕτως τὰ μὲν τῇ τοῦ ϑανάτου εὐλαβείᾳ ἰσχυ- 
ρότερα τῶν ἄλλων, τὰ δὲ νηχτὰ δειλὰ ὄντα ἐνοικεῖν 
i ἔδωκε στοιχείῳ: ἐν ᾧ ᾧ τὸ φῶς οὐδετέραν ὧν ἔχει δυ- [1088] 
νάμεων ἐνεργεῖν ἰσχύει" ἐν γὰρ ὕδατι τὸ πῦρ οὔτε 
φαίνει οὔτε καίει᾽ ἕκαστον δὲ αὐτῶν ἢ φολίσιν ἢ 
ἀκάνϑαις ἐν ὕδατι νηχόμενον φεύγει ὅπῃ ἂν ϑέλῃ, 
τὴν ἰδίαν περιβεβλημένον δειλίαν καὶ σκδεπαστήριον 
20 ἔχον εἰς τὸ μὴ ὁρᾶσϑαι τὸ ὕδωρ. εἰς γὰρ ἕκαστον τῶν 
σωμάτων τούτων xc9' ὁμοιότητα ἐγκλείονται αἵ Vv- 
χαί, ὥστε εἰς μὲν ἀνθρώπους χωρεῖν τὰς κφιτικάς, 
εἰς δὲ πτηνὰ τὰς ἀπανϑρώπους,, εἰς δὲ τετράποδα τὰς 
ἀκρίτους" νόμος γὰρ ἐκείνοις ἐστὶν ἡ ἰσχύς" εἰς δὲ 
5 ἑρπετὰ τὰς δολίας" οὐδὲν γὰρ αὐτῶν ἐξ ἐναντίου 
ἐπεξέρχεται τοῖς ἀνθρώποις, λοχήσαντα δὲ καταβάλ- 
λει" εἰς δὲ τὰ νηκτὰ τὰς δειλὰς καὶ ὅσα τῶν λοιπῶν 
στοιχείων ἀπολαύειν. ἀνάξια τυγχάνει. γίγνεται μὲν 
οὖν καὶ ἐν ἑκάστῳ εὑρεῖν ξῷον τῇ ἰδίᾳ φύσει μὴ κα- 
80 ταρχούμενον. 
πῶς πάλιν ὦ τεκοῦσα; dela ' Qoog. 
καὶ ἀπεκρέϑη Ἶσις᾽ ὥστε ἄνϑρωπον μὲν à τέκνον 


948 ISGANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


τὸ κριτικὸν ὑπερβῆναι, τετράπουν δὲ τὴν ἀνάγκην 
(148) παραλλάξαι, ἑρπετὰ δὲ τὸ δόλιον ἀπολέσαι, καὶ νη- 
κτὸν τῆς δειλίας καταφρονῆσαι, καὶ πτηνὸν τῆς ἀπαν- 
ϑρωπίας ἐκπεσεῖν. καὶ τὰ μὲν περὶ τῆς διαϑέσεως 
τῶν ἄνω καὶ τῆς καταβάσεως αὐτῶν καὶ τῆς σωμα- ὅ 
τουργίας τοσαῦτα. συμβαίνει δὲ ὦ τέκνον ἐν ἑκάστῳ 
εἴδει εὑρίσκεσϑαι καὶ γένει τῶν προχειμένων βασιλυε- 
κάς τινας ψυχάς, καταβαίνειν δὲ καὶ ἄλλας ἀλλοίους, | 
[1090] τὰς μὲν διαπύρους τὰς δὲ ψυχράς., τὰς δὲ ὑπερηφά- | 
vovg τὰς δὲ πραείας, τὰς δὲ βαναύσους .. ., τὰς δὲ τὸ 
ἐμπείρους τὰς δὲ ἀπείρους, τὰς δὲ ἀργὰς τὰς δὲ ἐνξρ- 
γεῖς, τὰς δὲ ἄλλο τι ἄλλας οὔσας. συμβαίνει δὲ τοῦτο 
παρὰ τὴν τῶν τόπων ϑέσιν, ὅϑεν εἰς τὸ ἐνσωματι- 
σϑῆναι καϑάλλονται al ψυχαί. αἵ μὲν γὰρ ἀπὸ βασι- 
λικοῦ διαξώματος καταπηδῶσι τῆς ὁμοιοπαϑοῦς βασι- 15 * 
λεύουσι τύχης, πολλαὶ γάρ εἰσι βασιλεῖαι" αἵ μὲν γάρ 
εἰσι ψυχὼν αἵ δὲ σωμάτων αἵ δὲ τέχνης αἵ δὲ ἐπιστή- 
μης9 α 0b αὐτῶν. 
πῶς, πάλιν εἶπεν ρος, καὶ ἑαυτῶν ; 
οἷον ὦ τέκνον ἴφρε ἀπογεγονότων ἤδη ψυχῶν μὲν 30 
Ὄσιρις ὁ πατήρ σου, σωμάτων. δὲ ὁ ἕκάστου ἔϑνους 
ἡγεμών, βουλῆς δὲ ὁ πατὴρ πάντων καὶ καϑηγητὴς 
0 τρισμέγιστος Ἑρμῆς; ἰατριφῆς ὃὲ ὁ ᾿᾿σκληπιὸς ὃ 
[1002 Ἡφαίστου, ἰσχύος δὲ καὶ δώμης πάλιν Ὄσιρις. μεϑ' 
ὃν ὦ τέκνον αὐτὸς GU, φιλοσοφίας δὲ ᾿ἀρνεβεσχῆνις, 25 
ποιητικῆς δὲ πάλιν ὃ ᾿ΦΖσκληπιὸς ὁ Ἰμούϑης. καϑό- 
λου γὰρ ὦ τέκνον εὑρήσεις, ἐὰν ἐξετάσῃς , πολλοὺς 
καὶ πολλῶν ἄρχοντας καὶ πολλοὺς πολλῶν βασιλεύ- 
οντας. ἀλλ᾽ ὁ μὲν πάντων κρατῶν, τέκνον, ἐκ τῆς 
ὑπεράνω χώρας ἐστίν, ὁ δὲ τῶν κατὰ μέρος ἐκείνην 30 
ἔσχε τιμὴν ἀφ᾽ οὗ τόπου ἐστίν. βασιλικωτέραν [μὲν 
of ἀπὸ τοῦ βασιλικοῦ] διαξώματος τετευχότες" [of δὲ 


LI 


"M “Ὁ nr c ^tf 


Cam. 41. 5.0. — — OTEZIKA 319 - 


ἀπὸ τοῦ πυρώδους,] πυρὸς ἐργάται γίγνονται καὶ τρο- 
gelo, οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ὑγροῦ ἐν ὑγροῖς διαξῶσιν, o( δὲ 
ἀπὸ τοῦ ἐπιστημονικοῦ καὶ τεχνιτικοῦ περὶ ἐπιστήμας 
γίγνονται καὶ τέχνας, οἷ δὲ ἀπὸ τοῦ ἀργοῦ ἀργῶς καὶ 
E Honor διαξῶσι. πάντων yàg τῶν ἐπὶ γῆς ὦ τέ- 
κνον διὰ λόγου καὶ ἔργου πραγμάτων ἄνω εἰσὶν αἱ 
πηγαί, μέτρῳ καὶ σταϑμῶ ἐπιχύνουσαι ἡμῖν τὰς οὐ- 
σίας 9. καὶ oUx ἔστιν ὃ μὴ ἄνωϑεν sutor καὶ πά- 
λιν ἀνέρχεται ἵνα καταβῇ. 
1 Σὄπῶς πάλιν λέγεις τοῦτο ὦ τεκοῦσα xéqidiboy. 
καὶ ἀπεκρίϑη Ἶσις πάλιν" τῆς παλινδρομίας £v- 
αργὲς τοῦτο σημεῖον τοῖς ξῴοις ἐνέϑηκεν ἡ ἱερωτάτη [1094] 
φύσις. τοῦτο γὰρ ὃ πνέομεν ἄνωϑεν ἐξ ἀέρος πνεῦμα, 
^— τοῦτο πάλιν ἄνω πέμπομεν ἵνα λάβωμεν" καί εἰσιν ὦ 
15 τέχνον τούτου τοῦ ἐνεργήματος τεχνίτιδες ἐν ἡμῖν 
φῦσαι, αἵ ἐπειδὰν μύσωσι τὰ δεκτικὰ ἑαυτῶν τοῦ 
πνεύματος στόματα, τύτε ἡμεῖς οὐκέτι ὧδέ ἐσμεν, ἀλλ᾽ 
ἀναβεβήκαμεν. προσεπιγίγνεται δὲ ὦ παὶ μεγαλό- 
δοξε καὶ ἕτερά τινα ἡμῖν ἐκτὸς τοῦ φυράματος συ- 
20 σταϑμίας. 
τί δ᾽ ἐστίν, Ὧρος εἶπε, τὸ φύραμα τοῦτ᾽ οὖν ὦ 
τεκοῦσα; ᾿ ς 
σύνοδός ἐστι καὶ ἀρᾶσις τῶν τεσσάρων στοιχείων, 
—. ἐξ ἧς κράσεως καὶ συνόδου ἀναϑυμιᾶταί τις ἀτμὸς ὃς 
35 περιειλεῖται μὲν τῇ ψυχῇ: διατρέχει δὲ ἐν τῷ σώματι. 
ἀμφοτέροις μεταδιδοὺς [τουτέστιϑεῷ σώματι καὶ τῇ 
᾿ς ψυχῇ! τῆς ἰδίας ποιότητος" καὶ οὕτως αἵ διαφοραὶ 
᾿ τῶν ψυχικῶν καὶ σωματικῶν ἐναλλοιώσεων γένονται. 
᾿ εἰμὲν γὰρ κατὰ τὴν σωματικὴν διάπηξιν πλεονάσειε " 
|. 80 τὸ πῦρ, τὸ τηνικαῦτα ἡ ψυχὴ ϑερμὴ τὴν φύσιν ὑπάρ- 
οχουσὰ καὶ ἕτερον ϑερμὸν προσλαβοῦσα ἐκπυρωδε- 
στέρα γενομένη ποιεῖ τὸ ξῷον ἐνεργότερον καὶ ϑυμι- 


350 IGANNOT ZTOBAIOT Lis. Í 


κόν, τὸ δὲ σῶμα ὀξὺ καὶ εὐκίνητον. εἰ δὲ πλεονά- 
σειὲν Ó ἀήρ, τὸ τηνικαῦτα καὶ κοῦφον καὶ πηδητικὸν 
καὶ ἀνέδραστον γένεται τὸ ξῷον καὶ ψυχῇ καὶ σώματι. 
εἰ δὲ τὸ ὕδωρ πλεονάσειε, τὸ τηνικαῦτα καὶ τὸ ξῷον 
τῇ μὲν ψυχῇ γίγνεται εὔχρουν τε καὶ εὐφυὲς xal εὖ- 5 
C149. περίχυτον ἱκανῶς τε τοῖς ἄλλοις ἐπιπεσεῖν καὶ κολ- 
ληϑῆναι δυνάμενον, διὰ τὸ πρὸς τὰ ἄλλα ἑνωτικὸν 
καὶ κοινωνικὸν τοῦ ὕδατος ἐφιξάνει γὰρ πᾶσι, καὶ 
πολὺ μὲν ὃν εἰς ἑαυτὸ ἀναλύει καὶ περιλαμβάνει, ὀλέ- 
yov δὲ ὑπάρχον καὶ καταδῦσαν ἐκεῖνο γίγνεται ᾧ ιὸ 
ἐμίγη. τὰ μέντοι σώματα ὑπὸ πλαδαφότητος καὶ χαυ- 
νότητος εἰς περίσφιγξιν οὐκ ἄγεται, ἀλλὰ μικρᾷ Sénk 
νόσου ἀφορμῇ λύεται καὶ τοῦ ἰδίου συνδέσμου κατ᾽ 
ὀλίγον ἐκπίπτει. εἶ δὲ τὸ γεῶδες πλεονάσειξ, τὸ τη- 
νικαῦτα ἀμβλεῖα μὲν τοῦ ξῴου ἡ ψυχὴ γίνεται. οὐκ 15 
ἔχουσα τὴν σωματικὴν ἀραιότητα εὔλυτον, οὐδὲ τό- 
πον δι᾽ ov πηδήσεται, πεπαχυμμένων τῶν αἰσϑητι- 
κῶν μελῶν, ἀλλ᾽ ἔνδον μένει παρ᾽ ἑαυτῇ ὑπὸ βάρους ᾿ 
καὶ πυκνότητος πεδηϑεῖσα, τὸ δὲ σῶμα στερὲὸν μὲν 
ἀλλ᾽ ἀργὸν καὶ βαρὺ καὶ μετὰ βίας ὑπὸ τῆς προαιρέ- 2o 
σεως κινούμενον. εἰ δὲ σύμμετρος γένοιτο ἡ πάντων 
σύστασις, τότε τὸ ξῷον ϑερμὸν εἰς πρᾶξιν, κοῦφον δὲ 
εἰς κίνησιν, εὔκρατον δὲ εἰς ἁφήν, γενναῖον δὲ εἰς 
ϑῆξιν κατασκχευάζξεται. ὅσα οὖν τῷδε τῷ λόγῳ κεκοι- 
νώνηκε πλείονος πυρὸς καὶ πνεύματος, ταῦτα ἀπωῶρ- 25 
-νέωται καὶ ἄνω πᾶρ᾽ ἐκείνοις πολιτεύεται τοῖς στοι- 
χείοις ἐξ ὧν καὶ ἐγένετο" ὅσα δὲ πλείονος μὲν πυρὸς 
ὀλίγου δὲ πνεύματος ὕδατος δὲ καὶ γῆς ἴσης, ταῦτα 
ἀπηνϑρώπισται, καὶ τῷ Coo τὸ περισσὸν τοῦ ϑερμοῦ 
[1008] εἰς σύνεσιν ἐτράπη" ὁ γὰρ ἐν ἡμῖν νοῦς ϑερμόν τι 30 
χρῆμά ἐστιν, ὃ καίειν μὲν οὐκ οἷδε διαδύνειν δὲ κατὰ — 
πάντων ἐπίσταται᾽ ὅσα δὲ πλείονος μὲν ὕδατος πλείο- 


E, 
CAP. 41. s. 09. QTEXIKA ; 351 


vog δὲ γῆς μετρίου δὲ πνεύματος καὶ ὀλίγου δὲ πυ- 
ρός. ταῦτα τεϑηρίωται. τῇ δὲ τοῦ ϑερμοῦ περιουσίᾳ 
ἀλκιμώτερα γέγονε τῶν ἄλλων ὅσα δὲ γῆς καὶ ὕδα- 
τος ἴσων κεκοινώνηχε, ταῦτα ἀφηρπετώϑη, καὶ τῇ 
5 τοῦ πυρὸς στερήσει ἄτολμα γέγονε καὶ ἀπαρρησίαστα, 
τῇ δὲ τοῦ ὕδατος κοινωνίᾳ ψυχρὰ ἐγένετο, τῇ δὲ τῆς 
γῆς βαρέα καὶ νωϑρά, τῇ δὲ τοῦ πνεύματος εὐκένητα, 
εἰ πρραιρέσει τὸ κινεῖσϑαι᾽ ὅσα δὲ πλείονος μὲν 
ὑγροῦ, ὀλίγου δὲ ξηροῦ, ταῦτα ἀπιχϑύωται, καὶ τῇ 
109 μὲν τοῦ ϑερμοῦ καὶ ἀέρος στερήσει δειλά ἐστι καὶ 
ἄδυτα, τῇ δὲ τοῦ ὑγροῦ περιουσίᾳ καὶ τῇ τοῦ γεώδους 
ἐν λελυμένῃ γῇ καὶ ὕδατι διὰ τὸ συγγενὲς κατοικεῖ. 
καὶ πρὸς μὲν τὴν τοῦ ἐκάστου στοιχείου μοῖραν καὶ 
τῆς μοίρας τὴν περιοχὴν καὶ τὰ σώματα ἡλικιάξεται" 
16 καὶ πρὸς τὴν ὀλιγομετρίαν τὰ λοιπὰ ξῷα μεμετρο- 
ποέηται. πρὸς ἐνέργειαν τὴν ἑκάστῳ τῶν στοιχείων 
οὐσιομετρίαν. καὶ ἔτι ὦ παὶ περιπόϑητε λέγω, ὅτε 
ἐκ ταύτης τῆς οὕτω συστάσεως ἡ κατὰ τὴν πρώτην 
σύνοδον γενομένη κρᾶσις καὶ ὁ ἐκ ταύτης ἀναϑυμιώ- 
3» μενος ἀτμός, ἐφ᾽ ὅσον τὴν ἰδίαν τηροῦσιν ἰδιότητα, [1100] 
ὥστε τὸ μὲν ϑερμὸν ἕτερον μὴ λαβεῖν Qeguóv , μηδὲ 
τὸ ἀερῶδες πνεῦμα ἕτερον [πνεῦμα], μηδὲ τὸ ὑγρὸν 
ἑτέραν ὑγρασίαν, μηδὲ τὸ γεῶδες ἑτέραν πυκνότητα, 
τὸ τηνιχαῦτα τὸ ξῷον ὑγιαίνει. ἐπὰν γὰρ μὴ οὕτως 
25 μένῃ ὦ τέκνον ἐφ᾽ οἷς ἔσχεν ἐξ ἀρχῆς μέτροις, ἀλλ᾽ 
ἤτοι πλεονάσῃ ταῦτα. οὐκ ἐνεργείᾳ λέγω κατὰ περιο- 
χὴν οὐδὲ τῇ κατ᾽ αὔξησιν γινομένῃ μεταβολῇ τοῦ γέ- 
νους καὶ τῶν σωμάτων, ἀλλὰ τῇ ὡς προέφαμεν συ- 
στατικῇ τῶν στοιχείων κράσει, ὥστε τὸ μὲν ϑερμὸν 
80 ἐπὶ πλέον αὐξηϑῆναι ἢ ἐπὶ πλέον ἐλαττωϑῆναι, τὰ 
: δὲ ἄλλα ὁμοίως, τὸ τηνικαῦτα οὕτως νοσήσει τὸ ξῷον. 
ἐπὰν γὰρ oUvag διατεϑῇ τό τε ϑερμὸν καὶ τὸ ἀερῶδες, 


3502 IGANNOT ZTOBAIOY - Lim, 


ἃ δὴ σύσκηνά ἐστι τῆς ψυχῆς, τότε ἐν ἀλληγορίαις καὶ 
ἐκστάσεσι γίγνεται τὸ ξῷον. πεπύκνωται γὰρ τὰ στοι- 
χεῖα δι᾿ ὧν διαφϑείρεται τὰ σώματα. αὐτὸ μὲν γὰρ 
τὸ γεῶδές ἐστιν ἡ τοῦ σώματος πῆξις, τὸ δὲ ὑγρὸν 
ἡ ἐν τούτῳ ἐστὶν εἰς συμπαγίαν περίχυσις, τὸ δὲ ἀερῶ- 5 
δές ἐστι τὸ ἐν ἡμῖν κινητικόν, καὶ τούτων πάντων δι8- 
γερτικὸν τὸ πῦρ. ὥσπερ οὖν ὁ ἐκ τῆς πρώτης συνό- 
δου καὶ κράσεως τῶν στοιχείων γιγνόμενος ἀτμὼς καὶ 

(150) ὡσανεὶ ἔξαψις καὶ ἀναϑυμίασις, ὁποῖος ἂν ἧ, παρα- 
μιγεὶς τῇ ψυχῇ ἄγει αὐτὴν εἰς ἑαυτόν, ὡς ἂν ἔχῃ φύ- 10 
σεως, εἴτε σπουδαῖος εἶτε μή. τῇ γὰρ ἐξ ἀρχῆς πρὺς ᾿ 

[1102] αὐτὸν οἰκειότητι καὶ συντροφίᾳ ἐπιμένουσα ἡ ψυχὴ 
τὴν τάξιν διατηρεῖ. ὅταν δὲ ἐπιπροσγένηται ἤτοι τῷ 
ὅλῳ συγκράματι ἢ καὶ μέρεσιν ἢ μέρει αὐτοῦ ἔξωϑέν. 
τις πλείων μοῖρα τοῦ προκαταβεβλημένου, τότε καὶ ὃ 15 
ἐντεῦϑεν μεταλλοιούμενος ἀτμὸς μεταλλοιοῖ ἤτοι τὴν 
τῆς ψυχῆς διάϑεσιν ἢ τὴν τοῦ σώματος. τὸ γὰρ πῦρ 
καὶ τὸ πνεῦμα ἀνωφερῆ ὄντα ἐπὶ τὴν ψυχήν., ὁμοιό- 
χῶρον αὐτοῖς ὑπάρχουσαν, ἀνατρέχει" τὸ δὲ ὑγρὸν 
καὶ τὸ γεῶδες κατωφερὴ ὄντα, τῷ σώματι ὁμοιέδρῳ ὦ 
ovr. ἐφιξάνει. 


Κεφ. μβ΄. 
|,  IIEPI ΔΙΣΘΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑἸΣΘΗΤΩΝ. , 


l soy 

II Léids! τὴν αἴσϑησιν ἀποφαίνεται ψυχῆς καὶ 25 
σώματος κοινωνίαν πρὸς τὰ ἐκτός. ἢ. j.uàv γὰρ δύνα- 
uis ψυχῆς, τὸ δὲ ὄργανον σώματος, ἄμφω δὲ διὰ φαν- 
τασίας ἀντιληπτικὰ τῶν ἔξωϑεν. λέγει δὲ ἐν τῷ Φι- 

λήβῳ ὧδε “τὸ δὲ ἐν ἑνὶ dte; τὴν Ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα 


CAP. 41. 5. 09. σἂν. 42, 8. 1—3. ΦΎΣΙΚΑ 353 


κοινῇ γιγνόμενον κοινῇ καὶ κινεῖσϑαι, ταύτην δὲ τὴν 
κίνησιν ὀνομάξων αἴσϑησιν, οὐκ ἀπὸ τρόπου φϑέγ- 
yoto ἄν; ᾿4ληϑέστατα λέγεις." 
᾿Δριστοτέλης τὴν αἴσϑησιν μὴ πλανᾶσϑαι περὶ[1104] 
5 τὸ ἴδιον, περὶ δὲ τὸ συμβεβηκός. 
᾿ς Πυϑαγόρας καὶ Πλάτων καϑαρὸν ἕκαστον εἷ- 
vot τῶν αἰσϑητῶν ἐξ ἑχάστου στοιχείου προσερχόμε- 
VOV. «πρὸς μὲν οὖν τὴν ὅρασιν τὸ αἰϑερῶδες πεφυκέ- 
v&L, πρὸς δὲ τὴν ἀκοὴν τὸ πνευματικόν. πρὸς δὲ τὴν 
10 σφρήσιν τὸ πυρῶδες, πρὸς δὲ τὴν γεῦσιν τὸ ὑγρόν, 
πρὸς δὲ τὴν ἁφὴν τὸ γεῶδες. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαέδωνος [p. 60] 2 
Ὡς ἄτοπον, ἔφη, ὦ ἄνδρες. ἔοικεν εἶναι τοῦτο ὃ 
καλοῦσιν οἱ ἄνϑρωποι ἡδύ, ὡς ϑαυμασίως πέφυκε 
15 πρὸς τὸ δοκοῦν ἐναντίον εἶναι τὸ λυπηρόν, τῷ ἅμα 
μὲν αὐτὼ μὴ ϑέλειν παραγίνεσϑαι τῷ ἀνθρώπῳ. ἐὰν 
δέ τις διώκῃ τὸ ἕτερον καὶ λαμβάνῃ, σχεδόν τι ἀνα- 
γκάξεσϑαι ἀεὶ λαμβάνειν καὶ τὸ ἕτερον, ὥσπερ ἐκ με- 
κρᾶς κορυφῆς ἡμμένω δύ᾽ ὄντε" “καί μοι δοκεῖ, ἔφη, 
20 εἰ ἐνενόησεν αὐτὰ Αἴσωπος. μῦϑον ἂν συνϑεῖναι. ὡς 
ὁ ϑεὸς βουλόμενος αὐτὰ διαλλάξαι πολεμοῦντα, ἐπειδὴ 
οὐκ ἠδύνατο, συνῆψεν εἰς ταὐτὸν αὐτῶν τὰς κορυφάς, 
᾿ καὶ διὰ ταῦτα ὧν ἂν τὸ ἕτερον παραγένηται, ἐπακο- 
|. λουϑῇ ὕστερον καὶ τὸ ἕτερον᾽ ὥσπερ οὖν καὶ αὐτῷ 
25 μοι. ἔοικεν, ἐπειδὴ ὑπὸ τοῦ δέσμου ἦν ἐν τῷ σκέλει τὸ 
ἀλγεῖν, ἥκειν δὴ φαίνεται ἐπακολουϑοῦν τὸ ἡδύ. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Θεαιτήτου [p.153] 8 
᾿Δπόλαβε τοίνυν ὦ ἄριστε οὑτωσὶ καὶ τὰ ὄμματα 
πρῶτον ὃ δὴ καλεῖς χρῶμα λευκόν, μὴ εἶναι αὐτὸ 
80 ἕτερόν τι ἔξω τῶν σῶν ὀμμάτων μηδ᾽ ἐν τοῖς ὄμμασι, 
μηδὲ τὴν αὐτῷ χώραν ἀποτάξῃς. ἤδη γὰρ ἂν εἴη τε 
ἄν ποὺ ἐν τάξει καὶ μένον, καὶ οὐκ ἂν ἐν τῇ γενέσει 
i 8TOB. ECL. PHYS. 23 


854 ΙΦΑΝΝΟΥ͂ ZTOBAIOT 1.18.1 


γέγνοιτο. ᾿4λλὰ πῶς; Ἑπώμεϑα τῷ ἄρτι λόγῳ, μηδὲν 
αὐτὸ καϑ᾽ αὑτὸ ὃν ὃν τιϑέντες" καὶ ἡμῖν οὕτω μέλαν 
τε καὶ λευκὸν καὶ ὁτιοῦν ἄλλο χρῶμα ἐκ τῆς προσβο- 
λῆς τῶν ὀμμάτων πρὸς τὴν προσήκουσαν φορὰν φα- 
νεῖται γεγενημένον, καὶ ὃ δὴ ἕκαστον εἶναί φαμὲν 5 
χρῶμα, οὔτε τὸ προσβάλλον οὔτε τὸ προσβαλλόμενον 
ἔσται, ἀλλὰ μεταξύ τι ἑκάστῳ ἴδιον γεγονός" ἢ σὺ 
διισχυρίσαι᾽ ἂν ὡς οἷόν σου φαίνεται ἕκαστον χρῶμα, 
τοιοῦτον καὶ κυνὶ καὶ ὅτῳ ἂν (6o; ; M& Ζ( οὐκ 
ἔγωγε. Tí; ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ἄρ᾽ ὅμοιον καὶ σοὶ φαέ- 10 
νεται ὁτιοῦν, ἔχεις τούτοις ἰσχυρῶς, ἢ πολὺ μᾶλλον, 
ὅτι οὐδὲ σοὶ ταὐτόν, διὰ τὸ μηδέποτε ὁμοίως αὐτὸν 
σεαυτὸν ἔχειν; Τοῦτο μᾶλλον δοκεῖ μοι 1] ἐκεῖνο. 
Οὐκοῦν εἰ μὲν ᾧ παρεμετρούμεϑα ἢ ᾧ ἐφαπτόμεϑα, 
μέγα ἢ λευκὸν ἢ ϑερμὸν ἦν, οὐκ ἄν ποτε ἄλλῳ προσ- 15 
πεσὸν ἄλλο ἂν ἐγεγόνει, αὐτό γε μηδὲν μεταβάλλον" 
εἰ δὲ αὖ τὸ παραμετρούμενον ἢ τὸ ἐφαπτόμενον ἕκα- 
στον ἦν τούτων, οὐκ ἂν αὖ ἄλλου προσελϑόντος ἤ τι 
παϑόντος, αὐτὸ μηδὲν παϑὸν ἂν ἄλλο ἐγένετο. 
4 Ἐν ταυτῷ [p. 157] 20 
Μὴ τοίνυν ἀπολίπωμεν ὅσον ἐλλεῖπον αὐτοῦ. 
λεέπεται δὲ ἐνυπνίων τε πέρι καὶ νόσων τε τῶν ἄλ- 
λων καὶ μανίας. ὅσα τε παρακούειν ἢ παρορᾶν ἢ ἄλλο 
τι παραισϑάνεσϑαι λέγεται. οἶσϑα γάρ που ὅτι ἐν 
πᾶσι τούτοις ὁμολογουμένως ἐλέγχεσϑαι δοκεῖ ὃν ἄρτι 35 
(151) διῇμεν Aóyov* ὥστε παντὸς μᾶλλον ἂν ἡμῖν ψευδεῖς 
αἰσϑήσεις ἐν αὐτοῖς γιγνομένας; καὶ πολλοῦ δὴ τὰ 
φαινόμενα ἑκάστῳ, ταῦτα καὶ εἶναι, ἀλλὰ πᾶν voU- 
ναντίον οὐδὲν ὧν φαίνεται εἶναι. ᾿4ληϑέστατα ταῦτα 
λέγεις, ὦ e Σώκρατες. Τίς δὴ οὖν, ὦ παῖ, λείπεται λό6- 30 
γος τῷ τὴν αἴσϑησιν ἐπιστήμην τιϑεμένῳ καὶ τὰ 
φαινόμενα ἑκάστῳ ταῦτα εἶναι ἃ φαίνεται; 


cAP. 42. s. 3—7. ΦΎΣΙΚΑ. 355 


Ἐν ταυτῷ [p. 179] 5 
' Μετρίως ἄρα ἡμῖν πρὸς τὸν διδάσκαλόν σου εἰ- 
ρήσεται, ὅτι ἀνάγκη αὐτῷ ὁμολογεῖν σοφώτερόν τὸ 
ἄλλον ἄλλου εἶναι καὶ τὸν μὲν τοιοῦτον μέτρον εἶναι, 

5 ἐμοὶ δὲ τῷ ἀνεπιστήμονι μηδὲ ὁπωστιοῦν ἀνάγκη εἷ- 
ναι μέτρῳ γίγνεσθαι. Πολλαχῇ οὖν ὦ Θεόδωρε καὶ 
ἄλλῃ ἂν τό γε τοιοῦτον ἁλοίη μὴ πᾶσαν παντὸς ἀληϑῆ 
δόξαν εἶναι" περὶ δὲ τὸ παρὸν ἑκάστῳ πάϑος, ἐξ ὧν 
αἱ αἰσϑήσεις καὶ αἱ κατὰ ταύτας δόξαι γίγνονται, χα- 

10 λεπώτερον ἑλεῖν ὡς οὐκ ἀληϑεῖς. 
Ἐν ταῦτ à [p. 188] 6 
Οὐκοῦν ὦ Θεόδωρε τοῦ τε σοῦ ἑταίρου ἀπηλλά- [1160] 
γμεϑα καὶ οὔπω συγχωροῦμεν αὐτῷ πάντ᾽ ἄνδρα 
πάντων χρημάτων μέτρον εἶναι. 
15 Πλάτωνος àv τῷ Τιμαΐέῳ [p. 37] 7 
“όγος δὲ ὁ κατ᾽ αὐτὸν γιγνόμενος περί vs ϑάτε- 
ρον ὧν καὶ περὶ τὸ ταὐτὸν ἐν τῷ κινουμένῳ ὑπ᾽ αὐ- 
τοῦ φερόμενος ἄνευ φϑόγγου καὶ ἠχῆς, ὅταν μὲν περὶ 
τὸ αἰσϑητὸν γίγνηται καὶ ὁ τοῦ ϑατέρου κύκλος ὀρϑὸς 
20 ἐὼν εἰς πᾶσαν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν διαγγείλῃ, δόξαι καὶ 
πίστεις γίγνονται βέβαιοι καὶ ἀληθεῖς" ὅταν δὲ αὖ 
περὶ τὸ λογικὸν ἦ καὶ ὁ τοῦ ταὐτοῦ κύκλος εὔτροχος 
᾿ς ὧν αὐτὰ μηνύσῃ, νοῦς ἐπιστήμη vs ἐξ ἀνάγκης ἀπο- 
᾿ τελεῖται, τοῦτο δὲ ἐν ᾧ τῶν ὄντων ἐγγίγνεσϑον, ἄν 
25 ποτέ τις αὐτὸ ἄλλο πλὴν ψυχὴν εἴπῃ πᾶν μᾶλλον ἢ 
τἀληϑές. 


28 


856 IS2ANNOT ΣΤΟΒΑΙΟΥ Li». 1 


Κεφ. uy. 
IIOZAI ΕἸΣῚΝ AI AIZOHZEIZ ΚΑῚ IIOIAZ OTZIAZ 
ΚΑΙ ENEPCTEIAZ 'EKAXTH. 


1 MIT ; 
᾿ἀφριστοτέλης ἕκτην μὲν ov λέγει, κοινὴν δὲ ὁ 
- αἴσϑησιν τῶν συνθέτων εἰδῶν κριτικήν, εἰς ἣν πᾶσαι 

συμβάλλουσιν αἱ ἁπλαῖ τὰς ἰδίας ἑκάστη φαντασίας; 
ἐν ἧ τὸ μεταβατικὸν ἀφ᾽ ἑτέρου πρὸς ἕτερον. οἵονεὶ 
σχήματος καὶ κινήσεως σώματος. μεϑορίῳ τοῦ Aoyt- 
κοῦ καὶ τοῦ ἀλόγου, μνήμης καὶ νοῦ μετέχουσα. δια- 10 
τείνουσα καὶ ἐπὶ τὰ ἄλογα τῶν toov, καϑ'᾽ ὁπόσην 
διανοίας ἀναλογίαν ἔχει. κοινὰ δ᾽ ἐστὶ ὄψεως μὲν 

[1108] καὶ ἁφῆς σχῆμα, ὄψεως καὶ ἀκοῆς διάστημα, πασῶν 
δὲ κένησις καὶ μέγεϑος καὶ ἀριϑμός.] 

τὸ δὴ αἰσϑητικόν, ὃ δὴ κοινῶς ἁπάντων τῶν ξώων 15 
ἴδιον (αἰσϑήσει γὰρ διαφέρειν τὸ ξῷον τοῦ φυτοῦ) 
πενταπλοῦν ἐοικέναι. τοῦτο γὰρ τὸ μὲν ὅρασιν τὸ δὲ 
ἀκοὴν τὸ δ᾽ ὄσφρησιν τὸ δὲ γεῦσιν τὸ δὲ ἁφήν. ὑπ- 
ἄρχειν δέ τινα καὶ σύνϑετον αἴσϑησιν, ἐν y τό τε 
φανταστικὸν πᾶν γίγνεσϑαι καὶ τὸ μνημονευτικὸν καὶ 20 
τὸ δοξαστικόν, ὅπερ οὖν οὐδ᾽ ἄμοιρα τοῦ νοῦ τυγχά- 
νει. αἰσϑάνεσθαι δ᾽ ἡμᾶς παϑούσης τι τῆς αἰσϑή- 
σεως. 

2 Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαέδωνος [p. 96] 

Ὁ δὲ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ τὰς αἰσϑήσεις παρέχων 35 
τοῦ ἀκούειν καὶ ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι. ἐκ τούτων 
δὲ γίγνοιτο μνήμη καὶ δόξα, ἐκ δὲ μνήμης καὶ δό- 
ξης λαβούσης τὸ ἠρεμεῖν κατὰ ταῦτα γέγνεσϑαι ἐπι- 
στήμην. 


ον... 


CAP. 43. 5.1.2. ca p. 44. s. 1.2. ΦΎΣΙΚΑ 357 


Κεφ. μδ΄. 
ΠΕΡῚ ὍΡΑΣΕΩΣ ΚΑΙ KATOIITPIKON ἘΜΦΑΣΕΩΝ, 


το οὖξ H 
Πλάτων συναύγειαν τοῦ μὲν ἐκ τῶν ὀρϑαλμῶν 

s φωτὸς ἐπὶ ποσὸν ἀπορρέοντος εἰς τὸν ὁμογενῆ ἀέρα, 
τοῦ δὲ ἀπὸ τῶν σωμάτων ἀντιφερομένου, τοῦ δὲ περὶ (152) 
τὸν μεταξὺ ἀέρα εὐδιάχυτον ὄντα καὶ εὔτρεπτον συν- 
ἐντεινομένου τῷ πυρώδει τῆς ὄψεως. αὕτη λέγεται 
πλατωνικὴ συναύγεια. 

10 ᾿ἀριστοτέλης; ὁρᾶν ἡμᾶς κατὰ κένησιν t0? (1110) 
κατ᾽ ἐνέργειαν διαφανοῦς. διαφανὲς δὲ οὐ μόνον εἶ- 
ναι τὸν ἀέρα ἀλλὰ καὶ τὸ ὕδωρ καί τινα τῶν συν- 
ιστὰμένων ποϑέν, οἷον ὕαλον καὶ κρύσταλλον καί τι- 
νας τῶν λαμπρῶν λέϑων. ἀκούειν δὲ κατ᾽ ἐνέργειαν 

ι τοῦ μεταξὺ διεχοῦς. διεχὲς δ᾽ εἶναι καὶ τὸν ἀέρα καὶ 
τὸ πῦρ καὶ τὸ ὕδωρ καί τινα τῶν συγκριμάτων. 

Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαέου [p. 45] 2 
Τῶν δὲ ὀργάνων πρῶτον μὲν φωσφύρα συνετε- 
κτήναντο ὄμματα τοιᾷδε ἐνδήσαντες αἰτέᾳ" τοῦ πυ- 

20 ρὸς ὅσον τὸ μὲν καίειν οὐκ ἔσχε, τὸ δὲ παρέχειν φῶς 
ἡμερινόν, οἰκεῖον ἑκάστης ἡμέρας, σῶμα ἐμηχανή- 
σαντο γέγνεσϑαι. τὸ γὰρ ἐντὸς ἡμῶν ἀδελφὸν ὃν τού- 
του πῦρ εἰλικρινὲς ἐποίησαν διὰ τῶν ὀμμάτων δεῖν 
λεῖον καὶ πυκνόν, ὅλον μέν, μάλιστα δὲ τὸ μέσον 

| 95 συμπιλήσαντες τῶν ὀμμάτων, ὥστε τὸ μὲν ἄλλο ὅσον 
παχύτερον στέγειν πᾶν, τὸ τοιοῦτον δὲ μόνον αὐτὸ 
καϑαρὸν διηϑεῖν. ὅταν οὖν μεϑημερινὸν ἢ φῶς περὶ 
τὸ τῆς ὕψεως ῥεῦμα, τότε ἐκπῖπτον ὅμοιον πρὸς 

ὅμοιον, ξυμπαγὲς γενόμενον, ὃν σῶμα οἰκειωϑὲν 

80 συνέστη κατὰ τὴν εὐθυωρίαν, ὅπῃπερ ἂν ἀντερείδῃ 
τὸ προσπίπτον ἔνδοϑεν πρὸς ὃ τῶν ἔξω συνέπεσεν. 


358 IGANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


ὁμοιοπαϑὲς δὴ δι᾽ ὁμοιότητα πᾶν γενόμενον, ὅτου τὸ 
ἂν αὐτό ποτε ἐφάπτηται καὶ ὃ ἂν ἄλλο ἐκείνου, τού- 
τῶν τὰς κινήσεις διαδιδόν εἰς ἅπαν τὸ σῶμα μέχρι 
τῆς ψυχῆς αἴσϑησιν παρέσχετο ταύτην, 1 δὴ ὁρᾶν 
φαμέν. ἀπελθόντος δὲ εἰς νύχτα, τοῦ ξυγγενοῦς πυ- 5 
ρὸς ἀποτέτμηται. πρὸς γὰρ ἀνόμοιον ἐξιὸν ἀλλοιοῦ- 
ταί τε αὐτὸ καὶ κατασβέννυται, ξυμφυὲς οὐκέτι τῷ 
πλησίον ἀέρι γιγνόμενον ἅτε πῦρ οὐκ ἔχοντι. παύε- 
ταί τε οὖν ὁρῶν ἔτι τὲ ἐπαγωγὸν ὕπνου γίγνεται. 
σωτηρίαν γὰρ ἣν οἵ ϑεοὶ τῆς ὄψεως ἕνεκα ἐμηχανή- 10 
σαντο, τὴν τῶν βλεφάρων. φύσιν, ὅταν ταῦτα συμ- 
μύσῃ, καϑεέργνυσι τὴν τοῦ πυρὸς ἐντὸς δύναμιν. εἰ 
δὲ διαχεῖται καὶ ὁμαλύνει τὰς ἐντὸς κινήσεις" ὁμα- 
λυνϑεισῶν δὲ ἡσυχία γίγνεται. γενομένης δὲ πολλῆς 
μὲν ἡσυχίας βραχυόνειρος ὕπνος ξυμπίπτει" κατα- 15 
ληφϑεισῶν δὲ τινῶν κινήσεων μειξόνων, οἷαι καὶ ἐν 
- οἵοις ἂν τόποις λίπωνται, τοιαῦτα καὶ τοσαῦτα παρ- 
ἔσχον τὰ ἀφομοιωϑέντα ἐντὸς ἔξωϑέν vs ἐγερϑεῖσιν 
ἀπομνημονευόμενα φαντάσματα. τὸ δὲ περὶ τὴν τῶν 
κατόπτρων εἰδωλοποιέαν, καὶ πάντα ὅσα ἐμφανῆ καὶ 20 
λεῖα, κατιδεῖν οὐδὲν ἔτι χαλεπόν. ἐκ γὰρ τῆς ἐντὸς 
ἐκτός v& τοῦ πυρὸς ἑκάτερον κοινωνίας ἀλλήλοις, ἑνός 
τὲ αὖ περὶ τὴν λειότητα ἑκάστου γενομένου καὶ πολ- 
λαχῇ μεταρρυϑμισϑέντος, πάντα τὰ τοιαῦτα ἐξ ἀνά- 
γκῆς ἐμφαίνεται, τοῦ περὶ τὸ πρόσωπον πυρὸς τῷ 35 
περὶ τὴν ὄψιν πυρὶ περὶ τὸ λεῖον καὶ λαμπρὸν ξυμ- 
παγεῖ γιγνόμενον. 
Ἐν ταυτῷ [p.67] εἰς τὸ περὶ χρωμάτων. 

Ἔστι γένος ἡμῖν αἰσϑητικόν, ὃ διελέσϑαι δεῖ, συ- 
χνὰ ἐν αὑτῷ ποικέλματα κεχτημένον " ἃ ξύμπαντα 301 
μὲν χρόας ἐκαλέσαμεν, φλόγα τῶν σωμάτων ἑκάστων —— 
ἀπορρέουσαν, ὄψει σύμμετρα μόρια ἔχουσαν πρὸς αἷἴ- — 


HI 


ῇ 


CAP. 44. s. 2. 9. QTEIKA 359 


σϑησιν. ὄψεως δὲ ἐν τοῖς πρόσϑεν αὐτὸ περὶ τῶν ai- 
τίων τῆς γενέσεως ἐρρήϑη" τῇδ᾽ οὖν τῶν χρωμάτων 
πέρι μάλιστα εἰκὸς πρέποι τ᾽ ἂν τὸν ἐπιεικῆ λόγῳ 
διεξελϑεῖν, τὰ φερόμενα ἀπὸ τῶν ἄλλων μόρια duni 
5 πτοντά τὸ εἰς τὴν ὄψιν τὰ uiv ἐλάττω τὰ δὲ μείζω 
τὰ δ᾽ ἴσα τοῖς αὐτῆς ὄψεως μέρεσιν εἶναι. τὰ μὲν οὖν 
ἴσα ἀναίσϑητά τε διαφανῆ λέγομεν, τὰ δὲ μείξω καὶ 
ἐλάττω. τὰ μὲν συγκρίνοντα, τὰ δὲ διακρίνοντα αὐ- 
τὴν τοῖς περὶ τὴν σάρκα ϑερμοῖς καὶ ψυχροῖς καὶ τοῖς 
19 περὶ τὴν γλῶτταν στρυφνοῖς᾽ καὶ ὅσα ϑερμαντικὰ 
ὄντα δριμέα ἐκαλέσαμεν, ἀδελφὰ εἶναι ταῦτα εἴη ἂν 
τά τε λευχὰ καὶ μέλανα, ἐκείνων παϑήματα γεγονότα, 
ἐν ἄλλῳ γένει ταὐτά. φανταξόμενα δὲ ἄλλα διὰ ταύ- 
τὰς αἰτίας. οὕτως οὖν αὐτὰ προσρητέον᾽ τὸ μὲν δια- 
15 κριτικὸν τῆς ὄψεως λευκόν, τὸ δ᾽ ἐναντίον αὐτοῦ μέ- 
A«v, τὴν δ᾽ ὀξυτέραν φορὰν καὶ γένους πρὸς ἑτέρου 
προσπίπτουσαν καὶ διακρίνουσαν τὴν ὄψιν μέχρι τῶν 
ὀφθαλμῶν, αὐτάς τε τῶν ὀμμάτων τὰς διεξόδους βίᾳ 
διωθοῦσαν, πῦρ μὲν καὶ ὕδωρ ἄϑροον, ὃ δάκρυ κα- 
20 λοῦμεν, ἐκεῖϑεν ἐκχέουσαν, αὐτὴν δὲ οὖσαν πῦρ ἐξ 
ἐναντίας ἀπαντῶσαν. καὶ τοῦ μὲν ἐκπηδῶντος πυρὸς 
οἷον ἀπ᾽ ἀστραπῆς, τοῦ δ᾽ εἰσιόντος καὶ περὶ τὸ vo- 
τερὸν κατασβεννυμένου, παντοδαπῶν ἐν τῇ κυκλήσει 
ταύτῃ γιγνομένων χρωμάτων, μαρμαρυγὰς μὲν τὸ 
25 πάϑος προσείπομεν, τὸ δὲ τοῦτο ἀπεργαξόμενον λαμ- 
πρόν τε καὶ στέλβον ἐπωνομάσαμεν. τὸ δὲ τούτων αὖ 
μεταξὺ πυρὸς yévog πρὸς μὲν τὸ τῶν ὀμμάτων ὑγρὸν 
ἀφικνούμενον καὶ κεραννύμενον αὐτῷ στίλβον δὲ οὔ, 
τῇ δὲ διὰ τῆς νοτίδος αὐτῇ τοῦ πυρὸς μιγνυμένῃ 
30 χρῶμα ἔναιμον παρασχομένῃ., τοὔνομα ἐρυϑρὸν λέγο- 
uev. λαμπρὸν δὲ ἐρυϑρῷ λευχῷ τὲ μιγνύμενον ξαν- 
ϑὸν γέγονε. τὸ δ᾽ ὅσον μέτρον ὅσον οὐ, οὐδ᾽ εἴ τις εἰ- 


860 IS2ANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


δείη, νοῦν ἔχοι τὸ λέγειν" ὧν μήτε τινὰ ἀνάγκην 
μήτε τὸν εἰκότα λόγον καὶ μετρίως ἄν τις εἰπεῖν εἴη 
δυνατός. ἐρυϑρὸν δὲ δὴ μέλανι λευκῷ vs κραϑὲν 
ἁλουργόν, ὄρφνειον δὲ ὅταν τούτοις μεμιγμένοις καὺ- 
ϑεῖσί τε μᾶλλον συγκραϑῇ μέλαν" πυρρὸν δὲ ξανϑοῦ 5 
καὶ φαιοῦ κράσει γίγνεται, φαιὸν δὲ λευκοῦ τὲ καὶ 
μέλανος, τὸ δὲ ὠχρὸν λευκοῦ ξανϑῷ μιγνυμένου, 
λαμπρῷ ve λευκὸν συνελϑὸν καὶ εἰς μέλαν κατακορὲς 
ἐμπεσὸν κυανοῦν χρῶμα ἀποτελεῖται, κυανοῦ δὲ 
λευκῷ κεραννυμένου γλαυκόν, πυρροῦ δὲ μέλανι 10 
πράσινον. τὰ δὲ ἄλλα ἀπὸ τούτων σχεδὸν δῆλα, αἷς 
ἂν ἀφομοιούμενα μέξεσι διασώξοι τὸν εἰκότα μῦϑον: 
εἰ δέ τις τούτων ἔργῳ σκοπούμενος βάσανον λαμβά- 
νοι, τὸ τῆς ἀνθρωπίνης καὶ ϑείας φύσεως ἠγνοηκὼς. 
ἂν εἴη διάφορον, ὅτι ϑεὸς μὲν τὰ πολλὰ εἰς ἕν μὲν 15 
συγκεραννύναι καὶ πάλιν ἐξ ἑνὸς εἰς πολλὰ διαλύευν; 
ἱκανός, ἐπιστάμενος ἅμα καὶ δυνατός" ἀνθρώπων δὲ 
οὐδεὶς οὐδέτερα τούτων ἱκανὸς οὔτε ἔστι νῦν οὔτ᾽ 
εἰσαῦϑιίς ποτ᾽ ἔσται. 


Κεφ. με΄. 20 
ΠΕΡῚ AKOHZ ΠΕΡῚ ΟΣΦΡΗΣΕΩΣ ΠΕΡῚ ΓΕΎΣΕΩΣ 
ΠΕΡῚ 'AOH. 


Οἱ ἀπὸ Πλάτωνος. πλήττεσϑαι τὸν ἐν τῇ κεφαλῇ 
ἀέρα, τοῦτον δ᾽ ἀνακλᾶσϑαι εἰς τὰ ἡγεμονικὰ καὶ Wes 
γνεσϑαι τῆς ἀκοῆς αἴσϑησιν. 

Πλάτωνος ἐν Τιμαίῳ [p. en- 

Τὸ δὲ αἰσϑητικὸν ἐν ἡμῖν' μέρος medie τὸ τ 

περὶ τὴν ἀκοήν, δι᾽ ἃς αἰτίας τὰ περὶ αὐτὰ συμβαίνει ' 


CAP. 44. 8. 3. cA P. 4ῦ.5.1--9. ΦΥΣΙΚΑ 361 


παϑήματα λεχτέον. ὅλως uiv ovv φωνὴν ϑῶμεν τὴν 
δι᾿ ὥτων ὑπ᾽ ἀέρος ἐγκεφάλου τε καὶ αἵματος μέχρι 
ψυχῆς πληγὴν διαδιδομένην. τελευτῶσαν δὲ περὶ τὴν 
τοῦ ἥπατος ἕδραν, ἀκοήν. ὅσα δ᾽ αὐτῆς ταχεῖα: ὀξεῖαν" 
5 ὅση δὲ βραδυτέραν βαρυτέραν, τὴν δὲ ὁμαλὴν λείαν, (153) 
τὴν δ᾽ ἐναντίαν τραχεῖαν, μεγάλην δὲ τὴν πολλήν᾽ 
ὅση δ᾽ ἐναντία, σμικράν. τὰ δὲ περὶ ξυμφωνίας αὖ- 
τῶν ἐκ τοῖς ὕστερον λεχϑησομένοις ἀνάγκη ῥηϑῆναι. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαέου [p. 66]- 8 
ι΄. ΣᾷΠερὶ δὲ τὴν τῶν μυκτήρων δύναμιν οὐκ ἔνι" τὸ [1112] 
γὰρ τῶν ὀσμῶν πᾶν ἡμιγενές. ἤδη δὲ οὐδενὶ συμβέ- 
βηκε συμμετρία πρὸς τὸ τινὰ ἔχειν ὀσμήν, ἀλλ᾽ ἡμῶν 
αἱ περὶ τὰ τοιαῦτα φλέβες πρὸς μὲν τὰ γῆς ὕδατός τὸ 
γένη στενώτεραι ξυνέστησαν. πρὸς δὲ τὰ πυρὸς ἀέρος 
15 τ8 εὐρύτεραι. διὸ τούτων οὐδεὶς οὐδενὸς ὀσμῆς πώ- 
ποτὲ ἤσϑετό τινος ἀλλ᾽ ἢ βρεχομένων ἢ σηποβένων 
ἢ τηκομένων ἢ ϑυμιωμένων γίγνονταί τινων. μετα- 
βάλλοντος γὰρ ὕδατος εἰς ἀέρα ἀέρος τε εἰς ὕδωρ ἐν 
τῷ μεταξὺ τούτων γεγόνασιν. εἰσί τε ὀσμαὶ ξύμπα- 
20 σαι χαπνὸς ἢ ὁμίχλη. τὸ δὲ ἐξ ὕδατος εἰς ἀέρα κα- 
πνός. ὅϑεν λεπτότεραι μὲν ὕδατος, παχύτεραι δὲ ὀσμαὶ 
ξύμπασι γεγονύνασιν ἀέρος. δηλοῦται δὲ ὁπόταν τι- 
νὸς ἀντιφραχϑέντος περὶ τὴν ἀναπνοὴν ἄγῃ τὶς Bíg τὸ 
πνεῦμα εἰς αὐτόν. τότε γὰρ ὀσμὴ μὲν οὐδεμία ξυν- 
25 διηϑεῖται. τὸ δὲ πνεῦμα τῶν ὀσμῶν ἐρημωϑὲν αὐτὸ 
μόνον ἕπεται. δι᾽ οὖν ταῦτα ἀνώνυμα τούτων ποικίλ- 
ματα γέγονεν, οὐκ ἐκ πολλῶν οὐδ᾽ ἁπλῶν εἰδῶν ὄντα; 
|. ἀλλὰ διχῇ τό τε ἡδὺ καὶ τὸ λυπηρὸν αὐτόϑι μόνον 
| διαφανῆ A£yeaBov, . τὸ μὲν τραχῦνόν τὲ καὶ βιαξόμε- 
80 VOV τὸ χύτος ἅπαν, ὅσον ἡμῶν μεταξὺ κορυφῆς τοῦ τε 
ὀμφαλοῦ κεῖται; τὸ δὲ ταὐτὸν τοῦτο χκαταπραῦνον, 
καὶ πάλιν 1] πέφυκεν ἀγαπητῶς ἀποδιδόν. 


| 


3602 ISANNOT ZTOBAIOT LiB. 1 


᾿᾿φιστοτέλης γεύεσϑαι διὰ τοῦ μεταξὺ τῶν γευ- 

στῶν ὑγρῶν. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαΐίου [p. 65] 

Πρῶτον οὖν ὅσα τῶν χυμῶν πέρι λέγοντες ἐν τοῖς s 
πρόσϑεν ἀπελίπομεν ἴδι᾽ ὄντα παϑήματα περὶ τὴν 
γλῶτταν ἐμφανιστέον εἰ δυνατόν. φαένεται δὲ καὶ 
ταῦτα, ὥσπερ οὖν καὶ τὰ πολλά, διὰ συγκρίσεών τέ 
τινῶν καὶ διακρίσεων γίγνεσθαι, πρὸς δὲ αὐταῖς κε- 
χρῆσϑαι μᾶλλόν τι τῶν ἄλλων ταχύτησί τε καὶ λειό- ΄ο΄ 
τησιν. ὅσα μὲν γὰρ εἰσιόντα περὶ τὰ φλέβια, οἵόνπερ 
δοκέμια τῆς γλώττης, τεταμένα ἐπὶ τὴν καρδίαν, εἰς 
τὰ νοτερὰ τῆς σαρκὸς καὶ ἁπαλὰ ἐμπίπτοντα γήινα 
μέρη κατατηκόμενα ξυνάγει τὰ φλέβια καὶ ἀποξηραίέ- 
νει" τραχύτερα μὲν ὄντα στρυφνὰ ἧττον δὲ τραχύ- 15 
νοντὰ αὐστηρὰ φαίνεται. τὰ δὲ τούτων T6 ῥυπτικὰ 
καὶ πᾶν τὸ περὶ τὴν γλῶτταν ἀποπλύνοντα, πέρα μὲν 
τοῦ μετρίου τοῦτο δρῶντα καὶ προσεπιλαμβανόμενα, 
ὥστε ἀποτήκειν αὐτῆς τῆς φύσεως, οἷον ἡ τῶν νίτρων 
δύναμις, πικρὰ πάνϑ᾽ οὕτως ὠνόμασται" τὰ δὲ ὑπο- 20 
δεέστερα τῆς νιτρώδους ξξεως, ἐπὶ τὸ μέτριόν ve τῇ 
ῥδύψει χρώμενα ἁλυκὰ ἄνευ πικρότητος τραχείας καὶ 
φίλα μᾶλλον ἡμῖν φαντάξεσϑαι. τὰ δὲ τοῦ σώματος 
ϑερμότητι κοινωνήσαντα καὶ λίαν μὲν ὑπ᾽ αὐτοῦ 
συνεκπυρούμενα, καὶ πάλιν αὐτὰ ἀντικάοντα τὸ δια- 25 
ϑερμῆναν, φερόμενόν τε ὑπὸ κουφότητος ἄνω πρὸς 
τὰς κεφαλῆς αἰσϑήσεις, τέμνοντα πάνϑ᾽ ὅσοις ἂν προσ- 
πέπτῃ διὰ ταύτας τὰς δυνάμεις, δριμέα πάντα τὰ τοι- 
αὗτα ἐλέχϑη. τῶν δὲ αὐτῶν προλελεπτισμένων μὲν 
ὑπὸ σηπεδόνος, εἰς δὲ τὰς στενὰς φλέβας ἐνδυομένων; 30 ; 
καὶ τοῖς ἐνοῦσιν αὐτόϑι μέρεσι γεώδεσι, καὶ ὅσα ἀέρος Ὁ 
ξυμμετρίαν ἔχοντα, ὥστε κινήσαντα περὶ ἄλληλα που- 


CAP, 45. 5. 4---, QTEXIKA 303 


εῖν κυχᾶσϑαι, κυκώμενα δὲ περιπίπτειν τε καὶ εἰς 
ἕτερα ἐνδυόμενα ἕτερα κοῖλα ἀπεργάξεσϑαι. περιγι- 
νόμενα τοῖξ εἰσιοῦσιν" ἃ δὴ νοτέδος περὶ ἀέρα κοέ- 
λης περιταϑείσης, τοτὲ μὲν γεώδους τοτὲ δὲ καϑαρᾶς, 

5 νοτερὰ ἀγγεῖα ἀέρος ὕδατα κοῖλα περιφερῆ τε γενέ- 
σϑαι" καὶ τὰ μὲν τῆς καϑαρὰς διαφανεῖς περιστῆναι 
κληϑείσας ὀνόματα πομφόλυγας, vag δὲ τῆς γεώδους 
ὁμοῦ κινουμένης τε καὶ ἀναιρουμένης ξέσιν τε καὶ ξύ- 
μῶσιν ἐπικληϑῆναι, τὸ δὲ τούτων αἴτιον τῶν παϑημά- 

10 τῶν ὀξὺ προσρηϑῆναι. ξύμπασι δὲ περὶ ταῦτα εἰρη- 
μένοις πάϑος ἐναντίον ἀπ᾽ ἐναντίας ἐστὶ προφάσεως, 
ὁπόταν ἡ τῶν εἰσιόντων σύστασις ἐν ὑγροῖς οἰκεία τῇ 
τῆς γλώττης ἕξει πεφυκυῖα λειαίνῃ μὲν ἐπαλείφουσα 
τὰ τραχυνϑέντα, τὰ δὲ παρὰ͵ φύσιν συνεστῶτα ἢ 

15 κεχυμένα τὰ μὲν συνάγῃ τὰ δὲ χαλᾷ καὶ πάνϑ᾽ ὅτι 
μάλιστα ἱδρύῃ κατὰ φύσιν" ἡδὺ καὶ προσφιλὲς πάντῃ 
πᾶν τὸ τοιοῦτον ἴαμα τῶν βιαίων παϑημάτων γιγνό- 
μενον κέκληται γλυκύ. καὶ τὰ μὲν δὴ ταύτῃ ταῦτα. 

Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαέου [p. 75] 

20 Τὴν δὲ δὴ τοῦ στόματος ἡμῶν δύναμιν ὀδοῦσι καὶ 
γλώττῃ καὶ χείλεσιν ἕνεκα τῶν ἀναγκαίων καὶ τῶν 
ἀρίστων διεκόσμησαν οἱ διακοσμοῦντες, ἣ νῦν διατέ- 
τακται τὴν μὲν εἴσοδον τῶν ἀναγκαίων μηχανώμε- 
voi χάριν, τὴν δὲ ἔξοδον τῶν ἀρίστων" ἀναγκαῖον 

"5 μὲν γὰρ πᾶν ὅσον συνέρχεται τροφὴν διδὸν τῷ σώ- 
ματι" τὸ δὲ λόγων νᾶμα ἔξω δέον καὶ ὑπηρετοῦν 
φρονήσει κάλλιστον καὶ ἄριστον πάντων ναμάτων. 

Περὶ ἁφῆς 

80  ᾿“ριστοτέλης. ἅπτεσϑαι δὲ διὰ τοῦ μεταξὺ σώμα- 
τος τῆς σαρκὸς καὶ τὸ ἀπὸ τούτου. τὸ δὴ τοιοῦτον ἀέρα 
ἢ τὸ ὕδωρ ὑπάρχειν ἢ ἐκ τούτων τι κοινόν. λανϑάνειν 


304 ISANNOT ZTOBAIOT LiB. 1 


δὲ ἐπί ve τῆς γεύσεως xal τῆς ἁφῆς, διὰ τὸ μὴ διὰ 
μακροῦ γίγνεσϑαι, καϑάπερ ἐπὶ τῶν ὁρατὼν καὶ ἀκου- 
στῶν καὶ ὀσφραντῶν. τοῦ δὲ κινητοῦ κατὰ τόπον ὃν 
δὴ προσείπομεν ὁρμητικόν, τὸ πρῶτον κινοῦν καὶ ἐν 
ἡμῖν καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις ἀκένητον εἶναι. 5 


Κεφ. ug. 
ΠΕΡῚ ΦΩΝῊΣ KAI EI AXZ9MATOXZ Ἢ ΦΩΝῊ KAI TI 
ATTHZ TO 'HUEMONIKON. 


Πλάτων τὴν φωνὴν ὁρίξεται πνεῦμα διὰ στόματος 10 
ἀπὸ διανοίας καὶ πληγὴν ὑπ᾽ ἀέρος δι᾽ ὥτων καὶ ἐγκε- 
φάλου καὶ αὕματος uéyov ψυχῆς διαδιδομένην. λέγε- 

r1114] cet δὲ καὶ καταχρηστικῶς ἐπὶ τῶν ἀλόγων ξώων φωνὴ. 
καὶ τῶν ἀψύχων, ὡς χρεμετισμοὶ καὶ ψόφοι. κυρίως 
δὲ φωνὴ“ ἔναρϑρός ἐστι. ἔστι γὰρ φωτέζουσα τὸ νοού-- 15 
μενον. 


Κεφ. μξ. 
ΠΕΡῚ $ANTAZIAZ KAI KPITHPIOT. 


'"AgiGvovéAqs. φαντασίαν δ᾽ εἶναι πάϑος τι καὶ 20 
κίνησιν τῆς κατ᾽ ἐνέργειαν αἰσϑήσεως, ὠνομάσϑαι δ᾽ 
ἀπὸ μιᾶς τῶν αἰσϑήσεων τῆς ὁράσεως τῷ φαίνεσϑαι 
παρὰ τὸ φάος ἔχειν τὴν ἐπέρρησιν. τοῦτο δ᾽ οἰκεῖον εἷ- 
ναι τῆς ὄψεως, διατείνειν δὲ εἰς πάσας τὰς αἰσϑήσεις 
καὶ τὰς διανοητικὰς κινήσεις. καὶ γὰρ ταύτας ὁμωνύ- 25 
ἕως λέγεσϑαι φαντασίας. κριτήρια δ᾽ εἶναι τῆς τού- 
τῶν γνώσεως τόν τε νοῦν καὶ τὴν αἴσϑησιν, τὸν μὲν 
τῶν νοητῶν τὴν δὲ τῶν αἰσϑητῶν. οὔτε γὰρ τὸ καϑόλου 
δύναιτ᾽ ἂν αἴσϑησις ἐπικρίνειν οὔτε τὸ xo9' ἕκαστον 
νοῦς, πάντα δ᾽ ἐκ τούτων συνεστάναι καὶ διὰ τούτων. 30 


1 


CAP. 45. 8. 5. σΑΡ. 40. σΑΡ. 47. cA P. 48. 5.1--9. ΦΎΣΙΚΑ 365 


Κεφ. μη. 
ΠΈΡΙ. ΔΟΞΗΣ. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Σ᾽οφιστοῦ [p. 263] 1 
Τί δὲ δὴ διάνοιά τε καὶ δόξα καὶ φαντασία; Μῶν 

5 00 ἤδη δῆλον ὅτι ταῦτά γε ψευδῆ τε καὶ ἀληϑῆ πάνϑ᾽ 
ἡμῶν ἐν ταῖς ψυχαῖς ἐγγίγνεται; δ᾽ εἴσει ῥᾷον, 
ἂν πρῶτον λάβῃς αὐτά, τί zov ἐστὶ καὶ ví διαφέρουσιν 
ἕχαστα ἀλλήλων. Ζιδοῦ μόνον. Οὐκοῦν διάνοια μὲν 
καὶ λόγος ταυτόν" πλὴν ὁ μὲν ἐντὸς τῆς ψυχῆς πρὸς 

10 αὐτὴν διάλογος ἄνευ φωνῆς γιγνόμενος, τοῦτ᾽ αὐτὸ 
ἡμῖν ἐπωνομάσϑη διάνοια; Πάνυ μὲν οὖν. Τὸ δὲ ἀπ᾽ 
ἐχείνης ῥεῦμα διὰ τοῦ στόματος ἰὸν μετὰ φϑόγγου 
κέχληται λόγος; A95. Καὶ μὴν ἐν λόγοις γε αὖ, 
οἷς μὲν ἐνόν. Τὸ ποῖον; Φάσιν τὸ καὶ ἀπόφασιν. 

15 Ἴσμεν. Ὅταν οὖν τοῦτο ἐν ψυχῇ κατὰ διάνοιαν ἐγγί- 
γνηται μετὰ σιγῆς, πλὴν δόξης ἔχεις ὅ τι προσείπῃς 
αὐτό; Καὶ πῶς; Τί δ᾽. ὅταν δόξα μὴ καϑ᾽ αὑτὸ ἀλλὰ 
δι’ αἰσϑήσεως παρῇ τινι τὸ τοιοῦτον αὖ πάϑος, οἷόν vs 
ὀρϑῶς εἰπεῖν ἕτερόν τι πλὴν φαντασίας ; Οὐδέν. Οὐκ- 

20 οὖν ἐπείπερ λόγος ἀληϑὴς ἦν καὶ ψευδής, τούτων δ᾽ 
ἐφάνη διάνοια μὲν αὐτῆς πρὸς ἑαυτὴν ψυχῆς διάλο- 
yog , δόξα δὲ διανοίας ἀποτελεύτησις. φαίνεσϑαι δὲ ὃ 
λέγομεν. σύμμιξις αἰσϑήσεως καὶ δόξης" ἀνάγκη δὴ (1584) 
καὶ τούτων τῶν λόγων συγγενῶν ὄντων, ψευδῆ τὸ 

.35 αὐτῶν ἔνια καὶ ἐνίοτε εἶναι; Πὼς δ᾽ οὔ; Κατανοεῖς 
οὖν ὅτι πραότερον εὑρέϑη ψευδὴς δόξα καὶ λόγος. 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Συμποσέου [p.219] 2 
“Ἤτοι τῆς διανοίας ὀξὺ βλέπειν, ὅταν ἡ τῶν ὀμμά- [1110] 
τῶν τῆς ἀκμῆς λήγειν ἐπιχειρῇ. 
» 9 dàérovog πολιτείας y [p. 413] 3 
Φαίνεταί μοι δόξα ἐξιέναι ἐκ διανοίας ἢ ἑκουσίως 


266 IS29ANNOT ZTOBAIOT Lis. 1 


ἢ ἀκουσίως" ἑκουσίως μὲν ἡ ψευδὴς τοῦ μεταμανϑά- 
vovtog, ἀκουσίως δὲ πᾶσα ἡ ἀληϑής. τὸ μὲν τῆς éxov- 
σίου, ἔφη, μανϑάνω, τὸ δὲ τῆς ἀκουσίου οὐ δέομαι 
μαϑεῖν. Τί δέ; οὐ καὶ σὺ ἡγῇ, ἔφην ἐγώ, τῶν μὲν 
ἀγαϑῶν ἑκουσίως στέρεσϑαι τοὺς ἀνθρώπους. τῶν δὲ 5 
κακῶν ἀκουσίως, ἢ οὐ τὸ μὲν ἐψεῦσϑαι τῆς ἀληϑείας 
κακόν, τὸ δὲ ἀληϑεύειν ἀγαϑόν; οὐ τὸ τὰ ὄντα δοξά- 
ξειν ἀληϑεύειν δοκεῖ σοι εἶναι; ᾽4λλ᾽, ἦ δ᾽ ὅς, ὀρθῶς 
λέγεις" καί μοι δοκοῦσιν ἄκοντες ἀληϑοῦς δόξης στε- 
ρίσκεσϑαι. 10 


Κεφ. u9*. ' 
ΠΕΡῚ ANAIINOHZ ΚΑῚ ΠΑΘΩ͂Ν, 


Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαέου [p. 79] 

Πάλιν δὲ τὸ τῆς ἀναπνοῆς ἴδωμεν πάϑος αἷς χρώ- 
μενον αἰτίαις τοιοῦτον γέγονεν οἷόν περ τὰ νῦν ἐστίν. 15 
ὧδ᾽ οὖν. ἐπειδὴ κενὸν οὐδέν ἐστιν ὃ τῶν φερομένων 
δύναιτ᾽ ἂν εἰσελϑεῖν τι, τὸ δὲ πνεῦμα φέρεται παρ᾽ 
ἡμῶν ἔξω, τὸ μετὰ τοῦτο ἤδη παντὶ δῆλον, ὡς οὐκ εἰς 
κενὸν ἀλλὰ τὸ πλησίον ἐκ τῆς ἕδρας ὠϑεῖ᾽ τὸ δὲ 
ὠϑούμενον ἐξελαύνει τὸ πλησίον ἀεί, καὶ κατ᾽ αὐτὴν 20 
τὴν ἀνάγκην πᾶν περιελαυνόμενον εἰς τὴν &ügav 
ὅϑεν ἐξῆλϑε τὸ πνεῦμα εἰσιὸν ἐκεῖσε, καὶ ἀναπληροῦν 
αὐτὴν ξυνέπεται τῷ πνεύματι, καὶ τοῦτο ἅμα πᾶν οἷον 
τροχοῦ περιαγομένου γίγνεται διὰ τὸ κενὸν μηδὲν εἷ- 
ναι. διὸ δὴ τῶν μὲν στηϑῶν καὶ τοῦ πνεύμονος ἔξω 25 
υὑξεϑιὲν τὸ πνεῦμα πάλιν ὑπὸ τοῦ περὶ τὸ σῶμα ἀέρος, 
εἴσω διὰ μανῶν τῶν σαρκικῶὼν δυομένου καὶ περιελαυ- 
νομένου, γίνεται πλῆρες" αὖϑις δὲ ἀποτρεπόμενος δ᾽ 
ἀὴρ καὶ διὰ τοῦ σώματος ἐξωϑὲν ἰὼν εἴσω τὴν ἀνα- 


T A TM TENE PE 


D δεν. 45. s. 8. cap. 49. ΦΎΣΙΚΑ 861 


- stvoqv περιωθϑεῖ κατὰ τὴν στόματος καὶ τὴν τῶν μυ- 
κτήρων δίοδον. τὴν δὲ αἰτίαν τῆς ἀρχῆς αὐτῶν ε- 
. t£ov τήνδε. πᾶν ξῷον αὐτοῦ τὰ ἐντὸς περὶ τὰς φλέβας 
καὶ τὸ αἷμα ϑερμότητα ἔχει. οἷον ἐν αὐτῷ πηγήν τινα 
5 ἐνοῦσαν πυρός" ὃ δὴ καὶ προσεικάξομεν τῷ τοῦ κύρ- 
- TOV πλέγματι κατὰ μέσον διατεταμένον ἐκ πυρὸς πε- 
πλέχϑαι züv* τὰ δὲ ἄλλα ὅσα ἔξωϑεν, ἀέρος. τὸ ϑερ- 
μὸν δὴ κατὰ φύσιν εἰς τὴν αὑτοῦ χώραν ἔξω πρὸς τὸ 
ξυγγενὲς ὁμολογητέον ἐέναι. δυοῖν δὲ ταῖν διεξόδοιν 
τ οὔσαιν, τῆς μὲν κατὰ τὸ σῶμα ἔξω τῆς δ᾽ αὖ κατὰ 
στόμα καὶ τὰς ῥῖνας, ὅταν μὲν ἐπὶ ϑάτερα ὁρμήσῃ, 
ϑάτερα περιωϑεῖ" τὸ δὲ περιωϑὲν εἰς τὸ πῦρ ἐμπῖ- 
πτον θερμαίνεται, τὸ δ᾽ ἐξιὸν ψύχεται. μεταβαλλού- 
σης δὲ τῆς ψυχρότητος καὶ τῶν κατὰ τὴν ἑτέραν ἔξο- 
15 δὸν ϑερμοτέρων γιγνομένων πάλιν ἐκείνῃ ῥέπον αὖ 
τὸ ϑερμότερον μᾶλλον. πρὸς τὴν αὑτοῦ φύσιν φερό- 
μένον, περιωϑεῖ τὸ κατὰ ϑάτερα. τὸ δὲ τὰ αὐτὰ πά- 
ὄχον καὶ τὰ αὐτὰ ἀνταποδιδὸν ἀεί, κύκλον ἀεὶ σαλευό- 
μένον ἔνϑα καὶ ἔνϑα ἀπειργασμένον ὑπ᾽ ἀμφοτέρων 
20 τὴν ἀναπνοὴν καὶ ἐκπνοὴν γίγνεσθαι παρέχεται. καὶ 
δὴ καὶ τὰ τῶν περὶ τὰς ἰατρικὰς σικύας παϑημάτων 
αἴτια καὶ τὰ τῆς πόσεως τά τε τῶν ῥιπτουμένων, ὅσα 
ἀφεϑέντα μετέωρα καὶ ὅσα ἐκ πηγῆς φέρεται, ταύτῃ 
διωκτέον, καὶ ὅσοι φϑόγγοι ταχεῖς καὶ βραδεῖς ὀξεῖς (155) 
25 τὸ καὶ βαρεῖς φαίνονται, τοτὲ μὲν ἀνάρμοστοι φε- 
ρόμενοι δι᾿ ἀνομοιότητα τῆς ἐν ἡμῖν ὑπ᾽ αὐτῶν κι- 
νήσεως, τοτὲ δὲ ξύμφωνοι δι᾽ ὁμοιότητα. τὰς γὰρ 
τῶν προτέρων καὶ ϑαττόνων καὶ βραδυτέρων κινήσεις 
ἀποπαυομένας ἤδη vs εἰς ὅμοιον ἐληλυϑυέας, αἷς 
80 ὕστερον αὐτοὶ προσφερόμενοι κινοῦσιν ἐκείνας, κατα- 
λαμβάνουσι᾽ καταλαμβάνοντες δὲ οὐκ ἄλλην ἐπεμ- 
βάλλοντες ἀνετάραξαν κίνησιν, ἀλλ᾽ ἀρχὴν βραδυτέ- 


: 968 ISANNOT EZTOBAIOT $TZIKA | ^ - Lm: 


ρας φορᾶς καὶ κατὰ τοῦ ϑάττονος, ἀποληγούσης δὲ 
ὁμοιότητα προσάψαντες μίαν ἐξ ὀξείας καὶ βαρείας 
συνεκεράσαντο πάϑην, ὅθεν ἡδονὴν μὲν τοῖς ἄφροσιν 
εὐφροσύνην δὲ τοῖς ἔμφροσι διὰ τὴν τῆς ϑείας ἄρμο- 


νίας κένησιν ἐν ϑνηταῖς γενομένην φοραῖς παρέσχον. δ᾽ 


M ^ € ς , , 2A J 
καὶ δὴ καὶ τὰ τῶν ὑδάτων πάντα ῥεύματα, ἔτι τε τὰ 


- -" M , , , 
τῶν κεραυνῶν πτώματα καὶ τὰ ϑαυμαζόμενα ἠλέ-" 


«vgov περὶ τῆς ξλξεως καὶ τῶν ἡρακλείων λέϑων, 
, , e » 
σαντῶν τούτων ὁλκὴ μὲν ovx ἔστιν οὐδενί ποτε τὸ 


δὲ κενὸν εἶναι μηδὲν περιωϑεῖν τε αὐτὰ ταῦτα εἰς 10 


ἄλληλα, τὰ τὸ δὲ διαχρινόμενα καὶ συγκρινόμενα πρὸς 
τὴν αὑτῶν διαμειβόμενα ἕδραν ἕκαστα ἰέναι πάντα, 
τούτοις τοῖς παϑήμασι πρὸς ἄλληλα συμπλεχϑεῖσι τε- 
ϑαυματουργημέναι τῷ κατὰ τρόπον φανήσεται Gus, 


- - 3 - 
τοῦντι. καὶ δὴ καὶ τὸ τῆς ἀναπνοῆς, ὅϑεν ὃ λόγοξ 15 


ὥρμησε, κατὰ ταὐτὰ καὶ διὰ τούτων γέγονεν, ὥφιπες 
ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν εἴρηται. τέμνοντος μὲν τὰ σῖτα τοῦ 
πυρός, αἰωρουμένῳ δὲ ἐντὸς τῷ πνεύματι συνεπομέ- 
vov, τὰς φλέβας δὲ ἐκ τῆς κοιλίας τῇ συναιωρήσει 


πληροῦντος τῷ τὰ τετμημένα αὐτόϑεν ἐπαντλεῖν, καὶ 30. 


διὰ ταῦτα δὴ καϑ᾽ ὅλον τὸ σῶμα πᾶσι τοῖς ζῴοις τὰ 
τῆς τροφῆς νάματα οὕτως ἐπέρρυτα γεγονέναι. νεό- 
τμητα δὲ καὶ ἀπὸ συγγενῶν ὄντα, τὰ μὲν καρπῶν τὰ 
δὲ χλόης. ἃ 0 ϑεὸς ἐπ᾽ αὐτὸ τοῦϑ᾽ ἡμῖν ἐφύτευσεν εἷ- 


, ^ EY , » ^ H | 
ve, τροφήν, παντοδαπὰ μὲν χρώματα ἔχει διὰ τὴν 25) 


σύμμιξιν, ἡ δ᾽ ἐρυϑρὰ πλείστη περὶ αὐτὰ χρόα δια- 
85i, τῆς τοῦ πυρὸς τομῆς τε καὶ ἐξομόρξεως ἐν ὑγρῷ 
δεδημιουργημένη φύσει. ὅϑεν τοῦ κατὰ σῶμα δέοντος 
τὸ χρῶμα ἔσχεν οἵαν ὄψιν διεληλύϑαμεν. ὃ καλοῦμεν, 
αἷμα, νομὴν σαρκῶν καὶ ξύμπαντος τοῦ σώματος, ὅϑεν 
ὑδρευόμενα ἕκαστα πληροῖ τὴν τοῦ κενουμένου βίου. 
ς ndn δὲ 48i 3 
ὃ | 


. IOANNIS STOBAEI 


y 


| ECLOGARUM 3 
PHYSICARUM ET ETHICARUM — | 


Es 
^ 4 * 


?* «TOM. II. 


ο΄ EOLOGARUM 


 PHYSICARUM ET.ETHICARUM 
É LIBRI DUO. 3 
RECENSUIT : 


AUGUSTUS MEINEEKE. 


TOM. II. 


LIBRUM IL ET ADNOTATIONEM CRITICAM 
AD LIBROS I. ET II. 


CONTINENS. 


1 LIPSIAE 
- — IN AEDIBUS B. G. TEUBNERI. 
NT -. MDCCOLXIY. 


ΠΣ te SH Reus d LC nea TRO 
4 


x IGANNOY ZTOBAIOY 
DL  EKAOTLT9N AIIOSOETMATOSN 
E TIIOOHKOQ9.N 
ΒΙΒΛΙΟΝ ΔΕΎΤΕΡΟΝ. 
Κεφ. α΄. (156) 


igas PI ΤΩΝ ΤΑ OEIA EPMHNETONTOSN, ΚΑΙ ὩΣ EIH 
"ANOPOQIIOIE AKATAAHIITOXZ H ΤΩΝ NOHTS9N ΚΑΤᾺ 
] ΤῊΝ OTZIAN AAHOEIA, 


᾿Δφιστάρχου ἐκ Ταντάλου 1 

Καὶ ταῦτ᾽ ἴσον μὲν εὖ λέγειν, ἴσον δὲ μή, 
ἴσον δ᾽ ἐρευνᾶν, ἐξ ἴσου δὲ μὴ εἰδέναι. 
᾿ πλεῖον γὰρ οὐδὲν oí σοφοὶ τῶν μὴ σοφῶν [4] 
ν εἰς ταῦτα γιγνώσκουσιν. εἰ δ᾽ ἄλλου λέγει 
tvov ἄλλος. τῷ λέγειν ὑπερφέρει. 

Εὐριπίδου Φιλοκτήτῃ 2 
— Tí δῆτα ϑάκοις ἀρχικοῖς ἐνήμενοι 
σαφῶς διόμνυσϑ᾽ εἰδέναι τὰ δαιμόνων 
» οἱ τῶνδε χειρώνακτες ἀνθρώποις λόγων; [6] 
ὅσ ἐς γὰρ αὐχεῖ ϑεῶν ἐπίστασϑαι πέρι, 

δέν τι μᾶλλον οἶδεν ἢ πείϑει λέγων. 

H ᾿ἀναξανδρίδης Κανηφόφρῳ ὃ 
c ἍἍπαντές ἐσμεν πρὸς τὰ ϑεῖ᾽ ἀβέλτεροι, 
ἴσμεν οὐδέν. 


μάϑοις ἂν οὐδ᾽ εἰ πάντ᾽ "indios σκοπῶν. 
o0 Φιλήτου BT 
Θεὸν νόμιξε καὶ o£Bov, ξήτει δὲ μή᾽ Y PS 
$ πλέον γὰρ οὐδὲν ἄλλο τοῦ ξητεῖν ἔχεις. — 
.. [8] εἶτ᾽ ἔστιν εἴτ᾽ οὐκ ἔστι μὴ βούλου μαϑεῖν.. 
|. ὡς ὄντα τοῦτον καὶ παρόντ᾽ ἀεὶ σέβου.. 
— φέ ἐστὶν ὃ ϑεὸς οὐ ϑέλει σε μανϑάνειν. 


508 Μενάνδρου Ὑποβολιμαίου Ξ 
: “υσπαρακολούϑητόν τι πρᾶγμ᾽ ἐστὺν. τύχη. 
"7 . ' 'Hovo0ov [Ἔργ. 42.] zr 
; Κρύψαντες γὰρ ἔχουσι ϑεοὶ Bíov dun 
e 8  —— JHuódgov Παιάνων 


Τί ἔλπεαι σοφίαν ἔμμεναι. ἃ τ᾽ ὀλίγον. S 
&vijo ὑπὲρ ἀνδρὸς ἰσχύει: ao 
es ov γάρ ἐσϑ᾽ ὅπως τὰ ϑεῶν βουλεύματ᾽ dev 
βροτέᾳ φρενί. 
d Ιοφῶντος Βακχῶν. ^; de M 
ds be: Eníovouen δὲ καὶ τάδ᾽ οὖσά περ γυνή, 
2 . ὡριμᾶλλον ὃ ὅστις εἰδέναι τὰ τῶν ϑεῶν 
— — — ξητεῖ, τοσούτῳ μᾶλλον ἧσσον εἴσεται. 


ARD Lg Σιμωνέδ ου : 
E |. Ῥεῖα ϑεοὶ κλέπτουσιν ἀνθρώπων vóov. 
: * EN “ημώνακτος 


᾿Εξεταξόντων τινῶν εἰ ὃ κόσμος ἔμψυχος. 

Cr αὖϑις εἰ σφαιροειδής, ᾿ὑμεῖς᾽ ἔφη, 'περὶ μι 

χύσμου πολυπραγμονεῖτε, περὶ δὲ ríe ἑαυτῶν 

σμίας οὐ φροντίξετε. Ξ 

Znpoxgtcou ys 
“Μὴ πάντα ἐπίστασϑαι uobis ui πά 
ὐμαθὴς yivij-— v ας 


ἀονεάφζου ΕΣ "Taidog: (pum "Ho 3 
Dub: δὲ ψυχαῖς ἐνταυϑοῖ μὲν ὑπὸ ἀωμά ἢ ΤΣ αν 


mov, ὦ δαιμόνιε, μὴ παραδείγμασι, χρώμενον (161). 
νῶς ἐνδείξασϑαί τι τῶν μειξόνων. κινδυνεύει γὰρ AS 
Qv ἕκαστος οἷον ὄναρ εἰδὼς ἕκαστα πάντ᾽ αὖ πά- απ 
Melt ὕπαρ ἀγνοεῖν. P dp 
Πλάτωνος ἐκ τοῦ Τιμαίου [oi wpo 1 o 
5 Τὸν μὲν οὖν ποιητὴν καὶ | πατέρα τοῦδε τοῦπα-. 
τὸς εὑρεῖν τε ἔργον καὶ εὑρόντα els : πάντας ἀδύνα- 
τὸν λέγειν. CO TE 
Ἰαμβλίχου ἐκ τῶν περὶ ψυχῆς 2204250 


e ᾿Πόσῳ δὴ oov βέλτιον. Ἡράκλειτος παίδων ἀδϑύ- 
A uere νενόμικεν εἶναι τὰ ἀνϑρώπινα δοξάσματα. ul 
Αιδύμου ἐκ τοῦ περὶ αἱρέσεων 11. 18. 
|. Ξενοφάνους πρώτου λόγος ἦλθεν εἰς τοὺς Ἕλλη- [4]. 
; Ὁ yag ἄξιος γραφῆς, ἅμα παιδιᾷ τάς τε τῶν ἄλλων — 3 


ὄόλμας ἐπιπλήττοντος καὶ τὴν αὑτοῦ παριστάντος, 
Bien, ὡς ἄρα ϑεὸς μὲν οἶδε τὴν ἀλήϑειαν, “δό- 
ος δ᾽ ἐπὶ πᾶσι τέτυχται᾿ ἡ μὲν γὰρ φιλοσοφία [107 

ρα τῆς ἀληϑείας ἐστὶ καὶ ὄρεξις καὶ τῶν συγχο-. 
ρευτῶν καὶ τῆς πρὸς αὑτοὺς συμφωνίας φησίν... egt : 
pet εἰ δὲ στρατιώτην... d En 
b EC ΔΤ ΤΟ pos 
| EODEM οὖν ὁ ἄνϑρωπος αὐτὸς ἐφ᾽ αὑτοῦ πε- 
ro i69 σοι δοκεῖ toov ἢ πρὸς κοινωνίαν: Πρὸς ἶ 
νίαν. Ῥπὸ τίνος; Ὑπὸ τῆς φύσεως. Τίνος οὔ- : 
χαὶ ποίας; Διοικούσης τὰ ὅλα. Καὶ πότερον — 


e: ΤΉΜΕΡΟΝ 


or 
Jer- 
io 


, 


ϑεοῦ οὔσης ἢ μή; Ταῦτα ovx in ἀναγκαῖον s )À 
πραγμονεῖν. E: 
19 Ποφφυρίου iu TOY » περὶ Στυγός, 
Ἔστι δὲ ἡ τοῦ ποιητοῦ δόξα οὐχ ὡς ἂν τις V6 
[18] δειεν εὔληπτος. πάντες μὲν γὰρ οἱ παλαιοὶ τὰ περὶ 
τῶν ϑεῶν καὶ δαιμόνων δι’ αἰνιγμάτων ἐσήμηναν, 
Ὅμηρος δὲ καὶ μᾶλλον τὰ περὶ τούτων ἀπέκρυψε, v 
μὴ προηγουμένως περὶ αὐτῶν διαλέγεσϑαι, κατα 
χρῆσϑαι δὲ τοῖς λεγομένοις εἰς παράστασιν ἄλλων. 
τῶν γοῦν ἀναπτύσσειν ἐπιχειρησάντων τὰ Óv ὑπο- 
voí«g παρ᾽ αὐτῷ λεγόμενα ἱκανώτατα δοχῶν ὃ Πυ- 
ϑαγόρειος Κρόνιος τοῦτ᾽ ἀπεργάσασϑαι, ὅμως ἐν 
τοῖς πλείστοις ἄλλ᾽ ἄττα ἐφαρμόξει ταῖς τεϑείδαις Ὁ 
ὑποϑέσεσι, τὰ Ὁμήρου μὴ δυνάμενος, οὐ τοῖς παρὰ 5 
TOU πουητοῦ τὰς δόξας, τοῖς δὲ παρ᾽ αὑτοῦ ποῦδα 
γειν τὸν ποιητὴν πεφιλοτίμηται. 
20 Hevopaurog MUS 
ΖΙαίμονες of τὰ μέγιστα -διαπρασσόμενοι ἥκιστα ὦ 
[20] ἀνθρώποισιν ἐπιφαίνονται. ὃ γοῦν πάντα σείων καὶ 
ἀτρεμίξων ὡς μὲν μέγας Tug καὶ δυνατὸς φανερόν, 
ὁποῖος δὲ τὴν μορφὴν ἀφανής. οὐδὲ μὴν δ παμφα- 
νὴς δοκῶν εἶναι ἥλιος, οὐδ᾽ οὗτος αὑτὸν ὡς ἔοικεν. 
ὁρᾶν ἐπιτρέπει, ἀλλ᾽ ἄν τις ἀναιδῶς αὐτὸν ϑεάση- 
ται; τὴν Ow. ἀφαιρεῖται. 
21 Πλάτωνος [Σοφιστῇ p. 231 A] 
Τὸν δὲ ἀσφαλῆ δεῖ πάντων μάλιστα περὶ τὰς x 
ὁμοιότητας ποιεῖσϑαι τὴν φυλακήν, ὀλισϑηρότατον. ἢ 
γὰρ τὸ γένος. 
22 Τοῦ αὐτοῦ [Φαίδωνι p. 92] | 
Ἐγὼ δὲ τοῖς διὰ τῶν εἰκότων. τὰς ἀποδείξεις ποι- 


ΩΝ 


ret 


Κεφ. β΄. 
ΠΕΡῚ ΔΙΑΛΕΚΤΊΚΗΣ. 


: Πλάτωνος περὶ πολιτείας [p. 588] VE. 
essintinid ἡ διαλεκτικὴ μέϑοδος μόνῃ ταύτῃ πο: [23] 
6T«t, τὰς ὑποϑέσεις ἀναιροῦσα ἐπ᾽ αὐτὴν τὴν ἀρ- — 
ἥν. ἵνα βεβαιώσηται, τῷ ὄντι ἔν βορβόρῳ βαρβα- 
κῷ τινὶ τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα κατορωρυγμένον ἠρέμα 
last καὶ ἀνάγει ἄνω, συνερίϑοις καὶ συμπεριαγῶ- 

᾿ γοῖς χρωμένη &ig διήλθομεν τέχναις" ἃς ἐπιστήμας 

᾿ μὲν πολλάκις προσείπομεν. διὰ τὸ ἔϑος, δέονται δὲ 

- d ὀνόματος ἄλλου. ἐναργεστέρου μὲν ἢ δόξης ἀμυδρο-- 

r1 ᾿τέρου δὲ ἢ ἐπιστήμης. διάνοιαν δὲ αὐτὴν ἔν ye τῷ 


E οὖν δοκεῖ σου, ἔφην ἐγώ, ὥσπερ no 


" d οὐκέτ᾽ ἄλλο τούτου dvercdpii μάϑημα ὀρθώο, ἂν 
ιτέϑεσϑαι. ἀλλ᾽ ἔχειν ἤδη τέλος τὰ τῶν μαϑη- 
dab ἢ 


E. Τούτων δὲ τινῶν ἐκ τύχης ῥηϑέντων δυοῖν εἰ- . 

δοῖν, εἰ αὐτὴν τὴν δύναμιν τέχνην λαβεῖν δύναιτό —— 
Lig, οὐκ « ἄχαρι. Τίνων δή; Εἰς μίαν vc ἰδέαν συνο-- 
᾿φῶντα ἄγειν τὰ πολλαχῇ διεσπαρμένα. ἵνα ἕκαστον 
Ὁ δῆλον ποιῇ περὶ οὗ ἂν ἀεὶ διδάσκειν 
'Àn ὥσπερ τὰ νῦν δὴ περὶ Ἔρωτος, ὅ 0 ἐστιν, Ógu- 
v. εἶτ᾽. εὖ εἴτε κακῶς ἐλέχϑη. τὸ γοῦν σαφὲς καὶ 


d ὃ πρόσϑεν που ὡρισάμεϑα. Vs 


Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου [p. 265] bool 


Ἐν ταυτῷ [p. 534] qos 


αρατες; Τὸ πάλιν χατ᾽ v ϑύνασϑαι Mes 
κατ᾽ ἄρϑρα, ἡ AE, καὶ μὴ ἐπιχειρεῖν καταγι 


ἀλλὰ ὥσπερ ἄρτι τὼ λόγω τὸ μὲν ἄφρον τῆς δια- 
νοίας ἕν τι κοινῇ εἶδος. ἐλαβέτην, ὥσπερ δὲ σώματι 2: 
ἐξ ἑνὸς διπλᾶ καὶ ὃ ὁμώνυμα πέφυκε, σκαιά, τὰ δὲ δε- 
ξιὰ κληϑέντα᾽ οὕτω καὶ τὰ τῆς παροινίας ὡς ἡμῖν 
πεφυκὸς εἶδος ἡγησαμένω τὼ λύγω, ὃ μὲν ἐπ᾽ ἄρι- 10 
στερὰ τεμνόμενος μέροβ πάλιν τούτω τέμνων οὐκ X" ἢ 
ἀνῆκε, πρὶν ἑαυτοῖς ἐφευρὼν ὀνομαξόμενος σκαιόν Ὁ 
τινα ἔρωτα ἐλοιδόρησε μάλ᾽ ἐν δίκῃ" ὃ δ᾽ εἰς τὰ ἐν 
δεξιᾷ τῆς μανίας ἀγαγὼν ἡμᾶς, ὁμώνυμον μὲν ἐκεί- 
vo, ϑεῖον δ᾽ αὖ τινα ἔρωτα ἐφευρὼν καὶ προτεινό-. 
ἱξνος ἐπήνεσεν, ὡς μεγίστων αἴτιον ἡμῖν ἀγαϑῶν. be 
Ale éovera λέγεις. Τούτων δὴ ἐ ἔγωγε αὐτὸς τε. éga-. E 
στής, e Φαῖδρε, τῶν διαιρέσεων καὶ συναγωγῶν, ἵν 
οἷός τε ὦ λέγειν τε καὶ puts ἐάν τε τινὰ ἄλλον. 
ἡγήσωμαι δυνατὸν εἰς ἕν καὶ ἐπὶ πολλὰ πεφυκὸς, 
ὁρᾶν, τοῦτον διώκω κατόπισϑε μετ᾽ ἴχνους ὁμῶς τε 
ϑεοῖο. καὶ μέντοι καὶ τοὺς δυναμένους αὐτὸ δρᾶν, 
εἶ, μὲν ὀρϑῶς ἢ μὴ προσαγορεύω, ϑεὸς οἶδε" καλῶ " 
δὲ ovv μέχρι τοῦδε διαλεχτικούς. ἶ 
4 οὐ Δρχύτου περὶ τοῦ ὄντος. 2523 
Παντᾷ μοι δοκχέοντι ἁμαρτάνεν of λέγοντες δύδ Ἡ 
[24] λόγως περὶ παντὸς λέγεσϑαι ἐναντίως ἀλλάλοις., vo: 
μαρτέας ἀμφοτέρως. ἐγὼ δὲ πρᾶτον τοῦτ᾽ ἀδύνατον 
νομίξω. ἀμφοτέρων πιστῶν ἐόντων, ἐναντίως, εἶμεν. 
ἀλλάλοις τὸ καλὸν τῷ καλῷ καὶ τὸ λευκὸν τῶ λευχῶ 
ἀλλὰ yàg οὐχ οὕτως ἔχει" ἀλλ᾽ ἐντὶ τὸ καλὸν καὶ 
αἰσχρὸν ἀντία καὶ τὸ λευκὸν καὶ τὸ μέλαν." ; 


δ » , 


4 a τ 


ει δὲ ϑέλω καὶ τοῦτο δεῖξαι. ὃ γὰρ λέγων 
δ ναίων ὡς ἐντὶ κατὰ λόγον ἄνδρες ἀγαϑοί, 
ὁ λέγων ὡς ἐντὶ περὶ χάριτας φαῦλοι, οὐκ ἐναν-- 


τικέαται ἀλλάλοις. ταῦτα δὲ δύο ἐντὶ πράγματα. 


Κεφ. γ΄. - 
ΠΕΡῚ PHTOPIKHZ, » 


Sio καὶ αὐλητῶν. ἔτι δὲ καὶ ἀϑλητῶν v6 καὶ τῶν 


τὸ τὸ ἀποκτιννύναι, πρὸς δέ, καὶ p^. ῥητορι- 
κῶν, πολιτικὸν φύσημα φυσώντων, ἁπάντων δὲ τού- 
τῶν ὄντων ἄνευ τῆς τοῦ βελτίστου ἐπιστήμης, καὶ 
εἰδότος ὁ ὁπότε βέλτιστον ἕνὶ ἑκάστῳ τούτων χρή- 


J; Πλάτωνος ἐκ τοῦ Γοργίου [p. 453] . 
ο Νῦν μοι δοκεῖς δηλῶσαι ὦ Γοργία dE τὴν 
tay ἥντινα τέχνην ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ τι ἐγὼ 


ἔοῦῥαι he δύο pore ph τὸν εὐνῇ team S. 


το 2 καὶ τὸ 2e μεμφόμενος οὔ κα περὶ τωυτῶ ab ps 
τιν, εἰ μὴ καὶ εἴ τι περὶ τᾶς γᾶς λέγοι. καὶ τῶ οὐ- v 
ὦ τωυτόν. ταῦτα γὰρ δύο ἐντί. ἀλλ᾽ οὐχ ἕν. 


λέγοντι. τὰ γὰρ ἐναντία περὶ τωυτῶ πράγματος 


ὥς Πλάτωνος ἐκ τοῦ ᾿Αλκιβιάδου B (p. 145] M 
“Ποίαν ovv οἴει πολιτείαν εἶναι τοξοτῶν τε ἀγα- [20] - 


Jat, καὶ πρὸς τίνα; Φαύλην τινὰ ἔγωγε, ὦ Za- : 


n : t ὅτι πειϑοῦς δημιουργός. ἐστιν ἡ ü e : 


pq sorstey. eras. ὦ dp menn P ? 
A . δοκεῖς ἱκανὼς ὁρέξεσϑαι. : . 
᾿ Πλάτωνος 


; "Av γὰρ ἀποθάνῃ ἐν ΔῊ | τ 
de tig πονηρός . δύ᾽ ἀνέφυσαν ῥήτορες, ^: S NN 


οὐδεὶς γὰρ ἡμῖν Ἰόλεως ἐν τῇ πόλει, ΓΕ 
: .. ὅστις ἐπικαύσει τὰς κεφαλὰς τῶν ῥητόρων. NO. 
^e AEXOÀAÓTEUXU' τοιγαροῦν ῥήτωρ ἔσῃ. | 
LIUM T Tov αὐτοῦ. τὴν 
Ux o 08] Ἰδών τινα Πλάτων φαῦλα μὲν πράττοντα, δίκας: i» 
: ' δὲ ὑπὲρ ἑτέρων λέγοντα, εἶπεν "ovrog νοῦν ; ἐπὶ γλώσ- — «0 
; eu φέρει. : E 
Κεφ. δ΄. 
ΠΕΡῚ ΠΟΙΗΤΙΚΗ͂Σ. .— E 
1 Πλάτωνος νόμων δ΄ [Ρ. 79] 
[30] Παλαιὸς μῦϑος, ὦ νομοϑέτα, ὑπό τε αὐτῶν ἡμῶν. 


ἀεὶ λεγόμενός ἐστι καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσι ξυνδεδογμέ-, 
vog, ὅτι ποιητής, ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς μούσης o s 
καθέξηται, τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν, οἷον δὲ κρήνη τις, 
τὸ ἐπιὸν ῥεῖν ἑτοίμως ἐᾷ καὶ τῆς τέχνης οὔσης ui di 
μήσεως , ἀναγχάξεται. ἐναντίως ἀλλήλοις ἀνθρώπους : 
ποιῶν διατιϑεμένους., ἐναντία λέγειν αὑτῷ LL 
xig' οἶδε δὲ οὔτ᾽ εἰ ταῦτα οὔτ᾽ εἰ ϑάτερα ἀληϑῆ v τῶν 5 
: λεγομένων. 

p Tov αὐτοῦ ἐκ τοῦ Φαίδρου [p. 345]. | 
* 9 - "Qe Ó ἂν ἀνεὺ μανίας μουσῶν ἐπὶ ποιητικὰς ϑυ : 
(159) g«g ἀφίκηται, πεισϑεὶς ἄρα ὡς ἐκ. τέχνης (xo 
ποιητὴς ἐσόμενος. ἀτελὴς αὐτός τὲ Στ ἡ "T. 


"us oid τὸ PT iion, τε 
P ᾿ ὁ πέρι, ἱκανῶς ἐχέτω. Τί μήν; Τὸ δ᾽ 
- γιγνόμενον, καλῶς ἂν ἔχοι ; καὶ ὅποι à 
t mov. ἡ γάρ; Ναί. Oic9' οὖν ὅπη Wc 
" | guet λόγων πέρι πράττων ἢ λέγων; Θύδαμι E Ἂν 
Fh 6 '"Axoqv γ᾽ ἔχω λέγειν τῶν πφοτέφων᾽ τὸ ὸ 0 5l STEP ὦ 
(30 9l αὐτοὶ ἴσασιν. Εἰ δὲ τοῦτο εὕροιμεν τς Κα xa 
᾿ γ᾽ ἂν ἔϑ᾽ ἡμῖν μέλοι τὶ τῶν ᾿ἀνϑρωπένων δοξασμά- m 
vOv; Γελοῖον ἤρου᾽ ἀλλ᾽ ἃ φὴς ἀκηκοέναι, λέγε. 
Ἤκουσα τοίνυν περὶ Ναύκρατιν τῆς «Αἰγύπτου γενέ: . 
σϑαι τῶν ἐκεῖ παλαιῶν τινα ϑεῶν, οὗ καὶ τὸ ὄρνεον 
- 35 fegóv ὃ δὴ καλοῦσιν Ἶβιν᾽ αὐτῷ δὲ ὅ ὄνομα τῷ δαί- 
p . govt εἶναι Θεύϑ. τοῦτον δὴ πρῶτον ἀριϑμόν τε καὶ 
3 


* 


- MS OMMgi e. 


λογισμὸν εὑρεῖν, καὶ γεωμετρίαν καὶ ἀστρονομίαν, 

ἔτι δὲ πεττείας τὲ καὶ κυβείας, καὶ δὴ καὶ γράμματα. 

βασιλέως δ᾽ αὖ τότε ὄντος Αἰγύπτου ὅλης Θαμοῦ 
30 περὶ τὴν μεγάλην πόλιν τοῦ ἄνω τόπου, ὃν οἱ Ἕλ- 
. Mivss Αἰγυπτίας Θήβας καλοῦσι, καὶ τὸν ϑεὸν Ayu- 
- μῶνα, παρὰ τοῦτον ἐλϑὼν ὁ Θεὺϑ' τὰς τέχνας ἐπέ- 
᾿ δειξε καὶ ἔφη δεῖν διανοηϑῆναι τοῖς ἄλλοις Αἰγυ- 
ο΄ πτίοις. “ὃ δὲ ἤρετο ἣν δὴ ἑκάστη ἔχει ὠφέλειαν. 

X ^ διεξιόντος δὲ ὅ τι καλῶς ἢ μὴ καλῶς δοκοίη λέγειν, 
᾿ς τὸ μὲν ἔψεγε τὸ δ᾽ ἐπήνει. πολλὰ μὲν οὖν περὶ ἑχά- 
a DL τῆς τέχνης ἐπ᾽ ἀμφότερα Θαμοῦν τῷ Θεὺϑ' λέ- 
“ | γεται ἀποφήνασϑαι. ἃ λόγος πολὺς μὲν ἃ ἂν εἴη, διελ- 
᾿ ϑεῖν᾽ ἐπειδὴ δὲ ἐπὶ τοῖς γράμμασιν ἦν, τοῦτο δέ, ὦ 
80 βασιλεῦ, τὸ μάθημα. ἔφη ὁ Ocv8 , σοφωτέρους Ait- 
o pum lacs καὶ μνημονικωτέρους sacdtn . μνήμης τὲ 


Sr γὰρ καὶ σοφίας φάρμακον. ὐδοΐδης ὃ TI "dans 
MAE τεχνικώτατε Θεύϑ, ἄλλος μὲν δυνατὸς τεκεῖν v 
ο΄ ψῆς, ἄλλος δὲ κρῖναι τίν᾽ ἔχει μοῖραν βλάβης v6 | 
: ὠφελείας toig μέλλουσι χφῆσϑαι. καὶ νῦν σὺ πατὴρ 
ὧν a oque δι᾿ εὔνοιαν τοὐναντίον εἶπερ ἢ ῇ δύνα. 
ται. τοῦτο γὰρ τῶν μαϑόντων “λήϑην μὲν ἐν ψυχαῖς. 
n j “μνήμης ἀμελετησίᾳ, ἅτε διὰ πίστιν γραφῆς 
ἔξωϑεν ὑπ᾽ ἀλλοτρίων τύπων. οὐκ ἔνδοθεν αὐτοὺς * 
ὑφ᾽ αὑτῶν ἀναμιμνησκομένους. οὐχοῦν οὐ μνήμης. 
ἀλλ᾽ ὑπομνήσεως φάρμακον &vgeg, σοφίας δὲ τοῖς τὸ 
μαϑηταῖς δόξαν οὐκ ἀλήϑειαν πορίξεις. πολυήκοοι : 
γάρ σοι γενόμενοι ἄνευ διδαχῆς πολυγνώμονες εἶναι ὦ 
δόξουσιν, ἀγνώμονες ὡς ἐπὶ πλῆϑος ὄντες καὶ χαλε- — 
ποὶ ξυνεῖναι, δοξόσοφοι γεγονότες ἀντὶ σοφῶν. 
Σώκρατες. ῥαδίως σὺ Αἰγυπτίους καὶ ὁποδαποὺς ἂν δ Ὁ 
ἐθέλῃς λόγους ποιεῖς. Σιοὶ δ᾽ ἐγώ, φίλε, ἐν τῷ τοῦ 3 
Διὸς τοῦ ΖΙωδωναίου ἵ ἱερῷ δρυὸς λόγους ἔφασαν pow ὃ 
τικοὺς πφώτους γενέσϑαι. τοῖς μὲν οὖν τότε, ἅτε οὐχ 
οὖσι σοφοῖς , ὥσπερ ὑμεῖς of νέοι, ἀπόχρη δρυὸς x«l —— — 
πέτρας ἀκούειν ὑπ᾽ εὐηϑείας, εἰ μόνον ἀληϑῆ λέ- 50 τ E 
yovv σοὶ δ᾽ ἴσως διαφέρει τίς Ó λέγων καὶ ποδαπός. 
οὐ γὰρ ἐκεῖνο μόνον σκοπεῖς. εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως ᾿ 

- ἔχει. Ὀρϑῶς ἐπέπληξας. καί μοι δοκεῖ περὶ πραγμά- 
τῶν ἔχειν ἧπερ ὁ Θηβαῖος λέγει. Οὐκοῦν ὃ τέχνην 
οἰόμενος ἐν γράμμασι καυαλείσιευνβ καὶ αὖ ὃ παφα- | 
δεχόμενος, ὥς τι σαφὲς καὶ βέβαιον ἐκ γραμμάτων, a 
ἐσόμενον. πολλῆς ἂν δὐηϑείας γέμοι᾽ καὶ τῷ ὄντι $1 
τὴν Auuovog μαντείαν &yvooi, πλέον τὶ οἰόμενος εἷς 
vot λόγους γεγραμμένους καὶ τοῦ τὸν εἰδότα ὑπομνῆ- 
σαι περὶ ὧν ἂν ἡ τὰ γεγραμμένα. Ὀρϑότατα. 

2 : Πλάτωνος ἐκ τοῦ Φαίδρου [p 2:5] |.— 
3L NM Ζεινὸν γάρ που, ὦ Φαῖδρε, τοῦτ᾽ ἔχει. veo bn 


ἕνης ἔκγονα. ἕστηκεν μὲν à ὡς ξῶντα, ἐὰν δ᾽. ἔφῃ τί, 
»νῶς πάνυ σιγᾷ. ταυτὸν δὲ καὶ οἵ λόγοι" δόξαις 


Mises sis πανταχοῦ πᾶς λόγος ὁμοίως e τοῖς 


(^4 σε κινεῖ ὥσπερ ἐν τῇ λίϑῳ, ἣν pei inis 
A^ μαγνῆτιν ὠνόμασεν, οἱ δὲ πολλοὶ ἡρακλείαν" καὶ γὰρ 

αὕτη ἡ λέϑος οὐ μόνον αὐτοὺς τοὺς δακτυλίους ἄγει 
5 τοὺς σιδηροῦς, ἀλλὰ καὶ δύναμιν ἐντέϑησι τοῖς δα- 
E | κτυλίοις, ὥστε δύνασϑαι ταυτὸν τοῦτο ποιεῖν ὅπερ ἡ 


τ 


- ϑὺς πάνυ. μακρὸς σιδηρίων καὶ δακτυλίων ἐξ ἀλλή- 
τ λῶν ἤρτηται , πᾶσι δὲ τούτοις ἐξ ἐκείνηρ τῆς λέϑου 
0 ἡ δύναμις ἀνήρτηται. οὕτω δὲ καὶ ἡ μοῦσα ἐνθέους 
μὲν ποιεῖ αὐτή, διὰ δὲ τῶν ἐνθέων τούτων ἄλλως 


ντες καὶ κατεχόμενοι πάντα ταῦτα τὰ καλὰ λέγουσι 


ποιήματα" καὶ οἵ μὲν λοιποὶ οἵ ἀγαϑοὶ ὡσαύτως, 


ἡ τοῦτο ἐργάξεται, ὅπερ αὐτοὶ λέγουσι. λέγουσι 


Qv ἢ ἐκ μουσῶν κήπων τινῶν καὶ ναπῶν 


ἶ μὲν ἂν ὥς τι φρονοῦντας αὐτοὺς λέγειν᾽ ἐὰν δέ το 
don τῶν “λεγομένων, βουλόμενος μαϑεῖν, ἕν τε ση- — 
- μαΐνει μόνον ταὐτὸν ἀεί. ὅταν δὲ ἅπαξ γραφῇ. κυ- 


ἊΣ ges, ἄλλους ἄγειν δακτυλίους ὥστ᾽ ἐνίοτε ὁρμα- 


- . ὥσπερ οἵ κορυβαντιῶντες οὐκ ἔμφρονες ὄντες τὰ 
x d μέλη ταῦτα ποιοῦσιν, ἀλλ᾽ ἐπειδὰν. ἐμβώσιν 


᾿ κατεχόμενοι, ἔμφρονες δέ, οὔ. καὶ τῶν μελοποιῶν 1j. 


δήπουϑεν πρὸς ἡμᾶς οἵ ποιηταί, ὅτι ἀπὸ κρηνῶν. * 


; ἀληθῶς ὅμοιον ξωγραφίᾳ. καὶ γὰρ ταῦτα Ὁ 


τὶ ται; καὶ αὐτοὶ. οὕτω πετόμενοι, Ma ἀληϑὴ 
κοῦφον γὰρ χρῆμα ποιητής ἐστι καὶ πτηνὸν καὶ i 
καὶ οὐ πρότερον οἷός τε ποιεῖν᾽ πρὶν ὁ ἂν ἔνϑεος γ , 
ται καὶ ἔχφρων, καὶ ὃ νοῦς ἐν αὐτῷ μηκέτι ἢ. ... 
ἐπεὶ εἰ περὶ ἑ ἑνὸς τέχνῃ καλῶς ἠπίσταντο λέγειν, κι 


ἵνα ἡμεῖς οἱ ἀκούοντες veas ὅτι οὐχ οὗτοί εἰσιν u 
οἱ ταῦτα λέγοντες, τὰ οὕτω πολλοῦ ἄξια, oig. νοῦς a 
μὴ πάρεστιν, ἀλλ ὁ ϑεός ἐστιν αὐτὸς ὁ λέγων ταῦτα, 
διὰ τούτων δὲ φϑέγγεται πρὸς ἡμᾶς. (RE 


Πλάτων τὰ πολλὰ ὧν τινες “συγγράφουσι τοῖς 1: Ἴ 
ἀδωναϊκοῖς κήποις εἴμειξεν, οὗ τὴν χάριν ἐρήμοις ; 
ἔχοντες ῥαδίως μαραένονται. 


Κεφ. ς΄ ἽΝ 
HEPI TOY HOIKOY ΕἸΔΟΥΣ ΤῊΣ PIAOZOGIAE. 
1 [Διδύμου] - 
᾿Ηϑική ἐστι δύναμις ψυχῆς δι᾽ ἧς ἀσκηϑείσηρ 
[34] καλῶς ἡ πρακτικὴ κατασκευάξεται ἀρετή, ἢ λόγος b 


ψυχῆς υὐδισμέμο ὑπακούειν τῷ λογικῷ. ἘΣ 
P. Ἄλλως. πάᾶάϑος ἢ τὸ ὀρεκτικὸν μέρος τῆς wWvy 
τ΄ εἰϑισμένον ὑπαχούειν τοῦ λογικοῦ. . πάρεστι δὲ 


xev c ὁρίξεσϑαι" ἀρχὴ ψυχῆς πρακτική᾽ ἢ κίνησις [36] - 
᾿ τῆς ψυχῆς καϑ᾽ ὁρμήν᾽ ἢ ποιότης ἀλόγου μορίου ψυ- 
: ἢ ψυχῆς τοῦ ἀλόγου μέρους ποιότης κατ᾽ ἐπι- 


οοὔτος μὲν οὖν οἵ κατὰ Πλάτωνα φιλοσοφοῦντες ὁρί- um 
αἱ, of δὲ κατὰ Ζήνωνα τὸν στωϊκὸν vgomuxOg —— 
ἐστι πηγὴ βίου, ἀφ᾽ ἧς αἴ κατὰ μέρος πράξεις 
vot. πάϑος δ᾽ ἐστὶν, ὡς μὲν ᾿Αφιστοτέλης, ἄλο- 
| E E ψυχῆς κίνησις πλεοναστική. τὸ μὲν οὖν ἄλογον 
E τὸ κατὰ TOU μὴ ἔχοντος τὸν ἀρχικὸν λόγον τάττει τὸ 
Es “γὰρ ὑποτακτιχὸν ἔχει, καϑ' 0 ὑπακούειν πέφυκε 
᾿ m τῷ λογικῷ" τὸ δὲ πλεοναστικὸν κατὰ τοῦ πεφυκότος 
 ἐπιδέχεσϑαι πλεονασμόν, οὐ κατὰ τοῦ ἤδη πλεονά- 
a ξοντος᾿ ποτὲ μὲν γὰρ πλεονάξει, ποτὲ δ᾽ ἐλλείπει. 
6 3s th κἀκείνως δὲ ὁρίξεται᾽" πάϑος ἐστὶ κίνησις τοῦ ἀλό- 
|^ yov μέρους τῆς ψυχῆς πλεοναστικὴ κατὰ φαντασίαν 
᾿ς ἡδέος ἢ λυπηροῦ. ὁ μὲν οὖν περιπατητικὸς οὕτως᾽ 
ο΄ ὡς δ᾽ ὃ στωϊκὸς ὡρίσατο Ζήνων, πάϑος ἐστὶν ὑρμὴ 
ο΄ πλεονάζουσα. οὐ λέγει πεφυκυῖα πλεονάξειν, ἀλλ᾽ 
[38] 
b 2 ἤδη ἐν πλεονασμῷ οὖσα᾽ οὐ γὰρ δυνάμει, μᾶλλον (199) 
AC ἐνεργείᾳ. ὡρίσατο δὲ κἀκείνως" πάϑος ἐστὶ ποτὰ 
᾿ ψυχῆς, ἀπὸ τῆς τῶν πτηνῶν φορᾶς τὸ εὐκίνητον τοῦ 
— παϑητικοῦ παρεικάσας. ἠϑοποιία δ᾽ ἐστὶν ἤϑους ἐμ- 
o iA ἠθικὴ δ᾽ ἐστὶν ἀρετὴ μεσότης παϑῶν, ἢ 


ds — Aser τῷ τῆς φρονήσεως λόγῳ, ἢ ἕξις “προαιρετικὴ 
| χοῦ καλοῦ περὶ ἡδονὰς καὶ λύπας. ταῦτα μὲν οὖν 
d v περὶ τῶν Ogcwv' πολλάκις γὰρ οἵ περὶ «U- 


ζω 31 
T 


| τῶν λόγοι παρεμπεσοῦνται. χωφητέον δὲ ἐπὶ τὴν δι- 
80 αὶ po TOU ἠϑικοῦ τόπου, εὐθὺς ἀπ᾽ αὐτοῦ τοῦ κατὰ 


[40] 


μένων προκοπὴν ἐν τοῖς λόγοις. οὗτος ὃ Φίλων δεν 


[49] 


p λόγον, τὸ δὲ τῶν ὑγιῶς ἐχουσῶν ἐνθετικόν. δεύ-. zm 


Φίλων P iier; pens din 
κός, ᾿ἀκουστὴς “Κλειτομάχου, τῶν ἱκανὴν εἰσενεγκα- ; 


τε ἄλλα πεπφαγμάτευται. δεξιῶς καὶ διαίρεσιν. τοῦ 5 
κατὰ φιλοσοφίαν λόγου. ἣν ἐγὼ “προχειριοῦμαι [περὶ - 
ἧς ὃ λόγος]. ἐοικέναι δέ φησι τὸν φιλόσοφον ἰατρῷ. Ε. 
καϑάπερ οὖν ἔργον ἰατροῦ πρῶτον μὲν πεῖσαι τὸν ὦ 
κάμνοντα παραδέξασϑαι τὴν ϑεραπείαν, δεύτερον δὲ E 
τοὺς τῶν ἀντισυμβουλευόντων λόγους ὑφελέσϑαι; 10 M 
οὕτως καὶ τοῦ φιλοσόφου. κεῖται τοίνυν ἑκάτερον .— 
τούτων ἐν τῷ προσαγορευομένῳ προτρεπτικῷ λόγῳ" 
ἔστι yao ὁ προτρεπτικὸς ὁ παφορμῶν ἐπὶ τὴν ἀρε- 
τήν. τούτου δ᾽ ὃ μὲν ἐνδείκνυται τὸ μεγαλωφελὲθ — 
αὐτῆς, ὃ δὲ τοὺς ἀνασκευάξοντας ἢ κατηγοροῦντας. 15 
Qj πῶς ἄλλως κακοηϑεξομένους τὴν φιλοσοφίαν ἀπε 
λέγχει. δεύτερος δὲ μετὰ τοῦτον O πρὸς τὴν ἰατρι- 
UA ἀναλογίαν δευτέραν ἔχων τάξιν. ὡς γὰρ ἰατροῦ. á 
μετὰ τὸ πεῖσαι παφαδέξασϑαι τὴν ϑεραπείαν o "OON i 
ἄγειν ἐστὶ ταύτην [roo μὲν ϑεραπευτικοῦ], τὰ μὲν * 
τῷ προεκκομίσαι τὰ νοσοποιὰ τῶν αἰτίων, τὰ δὲ dv — 
τῷ τὰ παρασχευαστικὰ τῆς ὑγιείας ἐνθεῖναι . οὕτως. — 
αὖ κἀπὶ τῆς ἐπιστήμης ἔχει" μετὰ γὰρ τὰ προτρε- 
πτικὰ πειρᾶται τὰ ϑεραπευτικὰ προσάγειν, ἐφ᾽ ἃ ἋΣ 
[8] τοῖς παφορμητικοῖς κέχρηται διμερῶς᾽ τὸ μὲν Ὁ 
γὰρ ὑπεξαιρετικὸν τῶν ψευδῶς γεγενημένων δοξῶν, AE 
δι᾿ ἃς τὰ αριτήρια μρδοποοιεῦξου τῆς ψυχῆς, προσά- ^ 


UM d 
iu ELIT. £2. 2432 


^ 


τερος οὖν ὃ περὶ ἀγαϑῶν καὶ κακῶν τόπος j ἐφ᾽ ὧν i E 
καὶ δι’ ὧν ἡ προτροπή. τῷ δὲ τρίτῳ πάλιν ὁ τρίτος 
ἀναλογήσει. καὶ γὰρ τῇ ἰατρικῇ σπουδὴ πᾶσα περὶ 
τὸ τέλος, τοῦτο δ᾽ ἦν ὑγίεια. καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ μὲς 


yo λόγος ir βίων. ἐπὶ γάρ τε τῆς ἰατρικῆς οὐκ 
ἀρκεῖ τὴν ὑγίειαν ἐμποιῆσαι, χφεία δὲ xal τοῦ παρα- 
E σχεῖν m παραγγέλματα περὶ τῆς ὑγιείας, οἷς προσέ- 
ὃ χοντες τὸν νοῦν τὴν εὐεξίαν τοῦ σώματος διαφυλά- ^ 
ουσι, καὶ δὴ κἀπὶ τοῦ fov ϑεωρημάτων τινῶν ἐστι 
, δι᾿ ὧν ἡ φυλακὴ γενήσεται, τοῦ τέλους. διτ- 
so καὶ ὃ ὃ περὶ βίων λόγος. ὃ μὲν ἴδιος ὃ δὲ κου- 
ς΄ ὧν τὸν μὲν ἴδιὸν ἐπισκοπεῖν δέον ἐστὶ τὰ πρὸς 
Tob oiov εἰ τῷ νοῦν ἔχοντι πολιτευτέον, ἢ τοῖς 
1 ἡγεμονικοῖς, συμβιωτέον, ἢ γαμητέον τῷ σοφῷ τὸν 
δὲ κοινὸν τὰ πρὸς ἅπαντας, οἷόν ἐστι τίς ἀφίστηι πο- 
λιτεία., εἶ κοινὰς ποιητέον τὰς ἀρχὰς ἢ τιμητᾶς. 
τοῦτον δὲ τὸν κοινὸν πφοσαγορευτέον μὲν πολιτικόν, 
45 ταχτέον δὲ καϑ᾽ αὑτόν. καίπερ ὄντα μέρος τοῦ περὶ 
X poe. διά τὲ τὸ “μέγεϑος καὶ τὴν κοινότητα. εἰ μὲν 
οὖν ἐνεδέχετο πάντας εἶναι σοφούς, οὐκ ἂν ἐδέησε 
E ueni ἔτι τόπων᾽ ol γὰρ κατὰ λεπτὸν διαιρούμε- 


20 )! τῶν μέσως διακειμένων ἀνθρώπων πρόνοιαν ποιη- 
i ᾿τέον, OUg τινας ἐκ τὼν παραινετικῶν λόγων ὠφελεῖ- 


| διεξοδικοῖς πλάτεσιν ἢ διὰ χρόνου στενοχωρίας ἢ 
διά τινας ἀναγκαίας ἀσχολίας. ἐπεισενεχτέον τὸν 
ὑποϑετικὸν λόγον, δι᾿ οὗ τὰς πρὸς τὴν ἀσφάλειαν 
- «wl τὴν. ὀρθότητα τῆς ἑκάστου χρήσεως ὑποϑήκας 
ἐν ἐπιτομαῖς ἕξουσιν. ᾿ 
οὕτως μὲν οὖν ἡ Φίλωνος ἔχει διαίρεσις. ἐγὼ 
᾿ εἰ μὲν ἀργοτέρως διεκείμην. ἀρκεσϑεὶς ἂν αὐτῇ 
᾿ συνεῖρον ἤδη τὰ περὶ τῶν ἀρεσκόντων Ἶ τῇ τῆς ἕξα- 

ἐρείας ἐπικουφιξόμενος περιγραφῇ᾽ ἡγούμενος δ᾽ 
ὑτῷ πρέπειν πρὸ παντὸς τὴν οὐσίαν δεῖν ἐπισχο 


vou παραφυάδες εἰσὶ τῶν προχειμένων. ἐπεὶ δὲ καὶ (401) 


σϑαι συμβαίνει, μὴ δυναμένους προσευκαιρεῖν τοῖς [46] 


16 IGANNOT ZTOBAIOT - 


e i 2 s * 
πεῖν οὗ τις πραγματεύεται, κἄπειτα ποιότητα τὴν. : 


περὶ αὐτὴν καὶ ποσότητα, καὶ τούτοις ἐφεξῆς. τὸ πρὸς 

τί, νομίξω προσεπιπονητέον τὲ εἶναι καὶ τὰ τῶν ἄλ- 

λων ἐπισκοπεῖν, καϑάπερ οὐ πάντων, οὕτως τῶν. 
περὶ ταῦτα διενεγκάντων. 

ἔστιν οὖν Εὐδώρου τοῦ ᾿ἡλεξανδρέως -—— 

κοῦ φιλοσόφου διαίρεσις τοῦ κατὰ φιλοσοφίαν λόγου, 

[48] βιβλίον ἀξιόκτητον, ἐν ᾧ πᾶσαν ἐπεξελήλυϑε προ- 

βληματικῶς τὴν ἐπιστήμην, ἧς ἐγὼ διαιρέσεως ἐκϑή- 


σομαι τὸ τῆς ἠϑικῆς οἰκεῖον. ἔχει δ᾽ οὕτως. τριμε-- 10. 


ροῦς ὄντος τοῦ κατὰ φιλοσοφίαν λόγου τὸ μέν ἐστῖν 


αὐτοῦ ἠϑικὸν τὸ δὲ φυσικὸν τὸ δὲ λογικόν. τοῦ δὲ 
ἠθικοῦ τὸ μὲν περὶ τὴν ϑεωρίαν τῆς καϑ' ἕκαστον 
ἀξίας. τὸ ἰδὲ περὶ τὴν ὁρμήν, τὸ] δὲ περὶ τὴν πρᾶ- 


ἕξιν. ταῦτ᾽ ἔστι γὰρ τριμερῆ τῆς ἠϑικῆς εἴδη, πρῶ- 15 1 


Tov uiv τὸ ϑεάσασϑαι τὴν ἀξίαν τοῦ πράγματος ὅπερ 
αἱρεῖσθαι μέλλομεν᾽ οὐδὲ γὰρ οἷόν vs γενέσϑαι τὴν 
ὁρμὴν εὔλογον εἰ μὴ μετὰ τὴν θεωρίαν, ἡ ϑεωρία 
δ᾽ ἐστὶ περίσκεψις τοῦ πράγματος καὶ οἷον ἐπέκρισις 


κατὰ τὸν περὶ αὐτοῦ λογισμόν᾽ δεύτερον δὲ τὸ τὴν 90. 


ὁρμὴν τῷ περινοηϑέντι καλῶς ἐπιβαλεῖν τρέτον τὸ 
τὴν πρᾶξυν αὐτοῖς ἐπισυνάψαι. ταῦτ᾽ ἔστι τὰ πρῶτα 
μέρη τοῦ ἠϑικοῦ λόγου, ϑεωρητικὸν δὁρμητικὸν πρα- 
χτικόν᾽ τούτων δ᾽ ἑκάστου ὑποδιαίρεσις. τοῦ δὲ περὶ 


τὴν ϑεωρίαν τῆς καϑ᾽ ἕκαστον ἀξίας τὸ μὲν περὶ 35 


τῶν σκοπῶν ἢ τῶν λεγομένων σκοπῶν τοῦ βίου τὸ 


δὲ περὶ τῶν συμβαλλομένων εἰς τὴν τῶν τελῶν περι- 
ποίησιν. τὸ μέν ἐστι περὶ τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν κα- 
xiv, τὸ δὲ περὶ τῶν κατὰ τὰς ἀρετὰς ποιῶν, ὅπερ 


καὶ καλεῖται χαρακτηριστικόν, τὸ δὲ περὶ τεχνῶν, ὃ). 
ài 


τὸ δὲ περὶ ἐπιτηδευμάτων. τοῦ μὲν περὶ ἀρετῶν τὸ 
μὲν κοινὸν τὸ δ᾽ ἴδιον κοινὸν μὲν οἷον περὶ δικαιο-ς 


᾿ 
D 
E 
X 


ἧς περὶ ἀνδρείας σωφροσύνης φρονήσεως τῶν 
ον ἴδιον δὲ τὸ προτρεπτικόν᾽ τοῦτο γὰρ εἰς τὸ 
“μόνως ἐνδείξασϑαι τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν κακίαν. καὶ 
LP] μὲν περὶ τὴν ϑεωρίαν τῆς x«9' ἕκαστον ἀξίας Ào- - 
“δ γος εἰς τοσούτους τόπους ysvixoUg τέμνεται" ὁ γὰρ 
ite Sun ἀγαϑῶν καὶ κακῶν πολλὰς περιέχδι διαιρέσεις, 
E: (xo τὴν περὶ τῶν λεγομένων προηγουμένων, τὴν 
1 yo φιλίας καὶ ἡδονῆς καὶ δόξης καὶ εὐφυΐας. τῷ 
P δὲ περὶ φιλίας κατὰ γειτνίασιν ὑπάγει τὸν περὶ ἔρω- 
40108, τὸν περὶ συμποσίων. οὐ μὴν ἀλλ᾽ ὅμως τοῦδε 
: σύμπαντος εἰς τὸν περὶ ἀγαϑῶν καὶ κακῶν. ὡς eve 
E κώτατον ὑπέταξε λόγον. τοῦ δὲ “περὶ τῆς ὁρμῆς λό- 
3 yov ὃ μέν ἐστι περὶ τῆς εἰδικῆς ὁρμῆς ὃ δὲ περὶ: πα- 
ὌΝ ἤτοι γὰρ πᾶν πάϑος ὁρμὴ πλεονάξουσα, ἢ τά 
γε πλεῖστα μεϑ' ὁρμῆς, καὶ τὰ “ἀρρωστήματα. τοῦ 
is *» περὶ τῆς πράξεως λόγου ὃ μέν ἐστι meg τῶν oi- 
! XOU vTGV πρός τινας πράξεις, 0 δὲ περὶ τῶν ἀλλο- 
τριούντων. ἀπὸ τινῶν πράξεων, ὁ ὃ δὲ τῶν αἰτίων ἀ ἀπο- 
L δοτικὸς τῶν ἐπιτελούντων τινὰς σχέσεις ἢ κινήσεις, 
o- 9 δὲ περὶ τῆς ἀσκήσεως, ὃ δὲ περὶ τῆς ἰδίως καὶ 
ὁμωνύμως τῷ γένει λεγομένης πράξεως. καὶ ὃ μὲν 
᾿ περὶ τῶν οἰχειούντων πρὸς τινας πράξεις διαιρεῖται 
lo S τε TOv ὑποϑετικὸν καὶ τὸν προτρεπτικόν᾽ ἔνιοι 


ποτρεπόντων καλεῖται παραμυϑητικός, ὃς καλούμε- 
νός ἐστι πρὸς ἐνίων πωϑολογικός. τοῦ δὲ περὶ τῆς 
ἵν ὁμωνύμως λεγομένης πράξεως καὶ εἰδικῆς ὃ ὃ μέν ἔστι 
tegi τῶν καϑηκόντων ὃ ὃ δὲ περὶ τῶν κατορϑωμάτων. | 
τεὶ δὲ τῶν καϑηκόντων καὶ τῶν κατορϑωμάτων ἃ 
) ἐστι καϑ᾽ ἑαυτὰ ἃ δὲ κατὰ τὴν πρὸς τοὺς πλη- 
: ᾿ σχέσιν, συνέστη τόπος ὁ περὶ τῶν χαρίτων ἐκ 
) λόγου τοῦ κατὰ τὴν πρὸς τοὺς πλησίον σχέσιν 


: ECL, PHYS, II. 2 


[52] 


"γὰρ καὶ τοῦτον ὑπὸ τόνδε τάττουσιν. ὃ δὲ περὶ τῶν (162) 


—— ὑπάρχων. πάλιν δ᾽ ἐπεὶ τῶν κι 1 
κατορϑωμάτων ἃ μὲν "λέγεται. σύνθετα ὁ " 


. [94] πλῆϑος τῶν ἐν αὐτῷ ξητημάτων. 
πάντας τύπους κατὰ τὸν τῆς πράξεως τύπον, 7 
᾿μυϑητικόν , παϑολογικόν, περὶ ἀσκήσεως. περὶ κι 
qxovrov , περὶ κατορϑωμάτων : περὶ χαρίτων. ᾿ 
βίων. περὺ γάμου. ὁ μὲν οὖν ἠϑικὸς λόγος εἰς ταῦτα 
καὶ τοσαῦτα τέμνοιτ᾽ ἂν μέρη᾽ ἀρχτέον δὲ τῶν προ- 
βλημάτων. προτάττοντα τὰ γένη κατὰ τὴν ἐμοὺ φαι- 
νομένην διάταξιν, ἥντινα πείϑομαι πρὸς τὸ σαρές E 
στερον διῃρηκέναι. 

8 Περὶ τέλους. i 
f TéAoc λέγεται πολλαχῶς, ὡς τὸ πέρας 9 o ἀντι ἐμ 


εὐτελής, ὡς ὃ γάμος παρὰ τοῖς “Ἰωριεῦσιν, ἤτοι π i 
TÓ συμπέρασμα τῆς νεότητος ἢ διὰ τὸ τελειοῦν TOÀ 
ἄνδρα τῇ πρὸς τὴν γυναῖκα συνόδῳ, xo^ δι τὴν γα- 
μήλιον Ἥραν συξυγίαν καὶ τελείαν ἐπονομάξουσ ΐ 

τέλος. δὲ καὶ γνώσεως καὶ πράξεως καὶ zou 
ο΄ [66] καὶ τὸ ἀποβαῖνον ὥς παρ᾽ Εὐριπίδῃ 

! ἀχαλίνων στομάτων 

ἀνόμου τ᾽ ἀφροσύνας 
τὸ τέλος δυστυχία. 
τέλη δὲ λέγονται καὶ αἱ τῶν πολιτικῶν ἀρχαί, τι 
τέλη “Τακεδαιμονίων εἰ τύχοι. παρὰ δ᾽ Ὁμήρῳ. 
τῷ τῆς Ἰλιάδος δεκάτῳ 
αἶψα δ᾽ ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν τέλος ἷξον Mises, d 
τοῦτο δ᾽ ἐστὶν «ἔναρχον τάγμα. λέγεταιν δὲ ὑπὸ μὲν 
τῶν στωϊκῶν ὁρικῶς “τέλος ἐστὶν οὗ ἕνεκα πά , 


173 καθηκόντως, αὐτὸ δὲ πράττεται CP 
; - βραχιόνως “ἡ οὗ χάριν τἄλλα, αὐτὸ δ᾽ οὐ- 

y. καὶ πάλιν ᾿ ἐφ᾽ ὃ πάντα τὰ ἐν τῷ βίῳ πρατ- 
μενα καϑηκόντως τὴν ἀναφορὰν λαμβάνει, αὐτὸ 
ἐπ᾽ οὐδέν᾽. ὑπὸ δὲ τῶν νεωτέρων περιπατητικῶν 
᾿ἀπὸ Κριτολάου ἡ τὸ ἐκ πάντων τῶν ἀγαϑῶν συμ- 
ληρωμένον᾽. τοῦτο δὲ ἦν τὸ ἐκ τῶν τριῶν γε- 
Ψν. οὐκ ὀρθῶς οὐ γὰρ πάντα τἀγαϑὰ μέρη Lid 


σι. 


μένον ἐνεργούμενον, ἵνα τὸ χρηστικὸν τῆς ἀρετῆς 
; ἐμφαίνηται. τοῦτο δ᾽ οἱ κατ᾽ Ἐπίκουρον φιλοσο- 
φοῦντες. οὐ προσδέχονται λέγειν ἐνεργούμενον, διὰ 
16 τὸ παϑητικὸν ὑποτίϑεσϑαι τὸ τέλος. οὐ πρακτικόν" ἢ 
Ὁ ἡδονὴ γάρ᾽ ὅϑεν καὶ τὴν ἔννοιαν ἀποδιδόασι τοῦ τέ- 


ὶ T χωρὶς τῆς ἐπ᾽ ἄλλο τι ἀγούσης ἐπιβολῆξ. τὸ μὲν οὖν 
- ὄνομα τοῦ τέλους εὑρίσκεται καὶ παρ᾽ Ὁμήρῳ" " 

οὗ γὰρ ἔγωγέ τι φημὶ τέλος χαρεῤονομαν εἶναι. ' 
ἀλλ᾽ οὗτος μὲν δημοτελὲς εἰσήγαγε τὸ τέλος, Πλά- 


οὗ κατήρξατο, συναισϑάνεσθϑαι τὸ ξῷον τῆς συ- 
ὡς αὑτοῦ. οὔπω λογικὸν ὃν ἀλλ᾽ ἄλογον, κατὰ 


id τὸ αἰσϑητικόν. καὶ τῶν τοιούτων Exa- 


᾿ς μόνης. κρεῖττον οὖν ἦν εἰπεῖν ἀντὶ τοῦ Enid 


—  Aovg τὸ οἰκείως διατεϑεῖσϑαι ἐξ ἑαυτοῦ πρὸς αὑτὸν. 


- 


EB δὲ διέστιξε πρῶτος τὸ κατ᾽ E. καὶ βίον ἰδιά- 


πο j elo δ᾽ ἐστὶ τὸ πρῶτον οἰκεῖον τοῦ ξῴου πάϑος,, ᾿ 


φυσικοὺς, TN σπερματικοὺς λόγους. ὥσπερ τὸ 


X. 


στον ῥίζης τόπον ἐπέχον, ὀὐδέμων φυτοῦ: γενόμενον. 
γὰρ τὸ ξῷον ὠκειώϑη τινὶ πάντως εὐθὺς ἐξ ἰρχῆ 


γὰρ ἐν ἡδονῇ 1 ἢ ἐν ἀοχλησίᾳ ἢ ἐν τοῖς πρώτοις κατὰ 
φύσιν. πρῶτα δ᾽ ἐστὶ κατὰ φύσιν περὶ μὲν τὸ σῶμα 5 
ξξις κίνησις σχέσις ἐνέργεια δύναμις ὄρεξις ὑγίξια. Br : 
ἰσχὺς εὐεξία -δὐαισϑησία κάλλος τάχος ἀρτιότης, ien. | 
τῆς ξωτικῆς ἁρμονίας ποιότητες" περὶ δὲ τὴν ψυχὴν 

δὐσυνεσία εὐφυΐα φιλοπονία ἐπιμονὴ μνήμη τὰ τού- 


[62] τοὺς παραπλήσια, ὧν οὐδέπω τεχνοειδὲς οὐδέν, σύμ-- 10 ! 


φύτον δὲ μᾶλλον. τὴν δ᾽ ὑποτελίδα τῶν ἀρχαίων 
οὐδεὶς ὠνόμασεν, καίτοι τὸ πρᾶγμα γιγνωσκόντων, 
τὴν δ᾽ εὐδαιμονίαν συνωνυμεῖν τῷ τέλει λέγουσιν. 
εὐδαιμονία δ᾽ ἐστὶ τὸ ἄριστον ἐν τῷ βίῳ ἢ τὸ μέγι- Ἂν 
στον τῶν ἀγαϑῶν ἢ τὸ κράτιστον. ταῦτα γάρ ἐστι τὸ 
τῶν περὶ αὐτῆς ἐννοημάτων ἁπλούστερα. κἂν λέγῃ. 

δέ τις μακαριότητα καὶ τὸ μακαρίως ξῆν, εἰς τὸ αὐτὸ 
συνδραμεῖται τοῖς τελικοῖς. προσδιαιρετέον οὖν. τῶν 
περὶ τέλους διαλεχϑέντων ot μὲν ψυχικὸν εἶναι διε-- — 
“Ψψοήϑησαν, o? δὲ σωματικόν, οἱ δὲ μικτὸν ἐξ ἀμφοῖν. 2) ΧΗ 
φράσω δὲ παραδείγματος χάριν᾽ ὁ μὲν τοίνυν ἀρε- 
τὴν λέγων, [τουτέστιν ἐν ἀρετῇ κείμενον] ψυχικὸν 
ὑπείληφεν᾽ ὃ δ᾽ ἡδονήν, σωματικόν᾽ ὃ δὲ τὸ καλῶς 
καὶ ἡδέως tv, κοινόν. εἴποι δ᾽ ἄν τις αὖ κἀκείνως, 
οἵ μὲν λογικὸν o? δ᾽ ἄλογον, o? μὲν διανοητικὸν ot 25 E 
δὲ παϑητικόν. πάντα δὲ τὴν ἐν τούτοις ὀνόμασιν πὰ 


[64] ἔχοντα διαφορὰν εἰς ταὐτὸ συντρέχει. ἐκ γὰρ σώ-. 


ματος. καὶ ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου συνεστῶτος, ἀνάγκη 
καὶ τὴν εὐξωΐαν αὐτοῦ περὶ ταῦτα καὶ διὰ τούτων 
συνίστασϑαι. λέγωμεν οὖν περὶ τῶν πρώτων εὐ- 8 
ϑὺς ὁποῖοι ἦσαν οἵ ἀπὸ τῶν ψυχικῶν ἀναγόμενοι. ὦ 
“Ὅμηρος (δεδόσϑω γὰρ τῇ Hapoiioe προνομία) ess Ὁ 


/ τοῦ παρεισαγομένου πφοσώπου werden woe 
ὑτῷ. πεποίηται γὰρ Ὀδυσσεὺς ἀναφωνῶν ἐ 
; οὐ ydo ἔγωγέ τι φημὶ τέλος χαριέστερον : εἶναι 


δ᾽ εὐφροσύνη ψυχική τις ἐστὶ διάϑεσις, ἣν &v τις 
δεν  ἐξηγήσαιτο καλὴν φρόνησιν, τοῦτο δ᾽ ἂν ἐκδέξαιτο 
ο τὴν ἐπὶ τοῖς καλοῖς φρόνησιν. Ὁμήφῳ μὲν ἀρκέσει 


E TOUS φιλοσόφους ἰτέον. 

Σωκράτης Πλάτων ταὐτὰ τῷ Πυϑαγόρᾳ. τέλος 
m $'sov. σαφέστερον δ᾽ αὐτὸ διήρϑρωσε Πλά- 
5 TOv προσϑεὶς τὸ κατὰ τὸ δυνατόν $ φρονήσει. δ᾽ ἦν 
; μόνως δυνατόν, τοῦτο δ᾽ ἦν τὸ κατ᾽ ἀρετήν ἐν [66] 
E^ μὲν γὰρ ϑεῷ τὸ κοσμοποιὸν καὶ κοσμοδιοικητικόν, ἐν 
. 0$ τῷ σοφῷ βίου κατάστασις καὶ ξωῆς διαγωγή. ὅπερ 
Lily no0c: μὲν Ὅμηρον δἰπόντα ἡ κατ᾽ ἴχνια βαῖνε 
ϑεοῖο᾽,. Πυϑαγόραν δὲ μετ᾽ αὐτὸν εἰπεῖν ἕπου ϑεῶ᾽. 

: f δῆλον ὡς οὐχ ὁρατῷ καὶ προηγουμένῳ, νοητῷ δὲ - 
᾿ς ἢ χαὶ τῆς κοσμικῆς εὐταξίας ἁ ἁρμονικῷ. εἴρηται δὲ παρὰ 
E “Πλάτωνι κατὰ τὸ τῆς φιλοσοφέας τριμερές, ἐν Τι- 
ἽΝ — μαίῳ μὲν φυσικῶς" προσϑήσω δὲ καὶ πυϑαγορικῶς, 

᾿ σημαίνοντος ἀφϑόνως τὴν ἐκείνου προεπένοιαν᾽ ἐν. 

δὲ τῇ πολιτείᾳ ἠθικῶς, ἐν δὲ τῷ Θεαιτήτῳ λογικῶς" 
περιπέφρασται δὲ καὶ ἐν τῷ τετάρτῳ περὶ ash; 


εἴρηται δὲ καὶ τὰ ii τοῦ τέλους αὐτῷ ΜΝ 
καὶ τὴν μὲν ποικιλίαν τῆς φράσεως ἔχει διὰ 
λόγιον καὶ μεγαλήγορον, εἰς δὲ ταὐτὸ καὶ σύμφω- 


/ ξῆν, τοῦτο δ᾽ αὖ κτῆσις ἅμα καὶ χρῆσις Tío — 


τοῦ δόγματος συντελεῖ᾽ τοῦτο δ᾽ ἐστὶ τὸ κατ᾽ de 


À "rt τς ἢ ὅταν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ κατὰ δῆμον ἅπαντα. : Wa 


c CHSMEMÉ τὸ τῆς τιμῆς διὰ τὴν ἀρχαιότητα, ἐπὶ ; ud 


"A" 


EOM el 


|. ]9ANNOT romam 


PORA ἀρετῆς. ὅτι δὲ τέλος αὐτὴν. / ἡγεῖται, τέταχεν D 
ἐν Τιμαίῳ κατὰ τοὔνομα᾽ φράσω δὲ καὶ τἀκροτελεύ- — 
τιον τῆς περιοχῆς. ἔχει δ᾽ οὕτως ᾿ ὁμοιώσαντα δὲ τέ- T 
Aog ἔχειν τοῦ προτεϑέντος ἀνϑρώποις ὑπὸ ϑεῶν — 
ἀρίστου βίου πρός τε τὸν παρόντα καὶ τὸν μέλλοντα᾽ 8. 
᾿Δφιστοτέλης χρῆσιν ἀρετῆς τελείας ἐν προηγου- - í DA 
μένοις. ἢ μὲν οὖν χρῆσίς ἐστι πλέον τῆς κτήσεως 
ἐνέργειαν γὰρ εἶναι βούλεται τὴν εὐδαιμονίαν ν κὰ Ὁ 
τὸ τέλος ἡμέτερον᾽ ἡ δ᾽ ἀρετὴ ἕξις ἡ ῇ βελοίστη ψυχῆς. 
τελεία δὲ τριχῶς καὶ γὰρ ἡ σύνϑετος ἐκ τῶν ϑεω- 10 
[70] φητικῶν. καὶ. πρακτικῶν καὶ ἠϑικῶν (τρία γὰρ ὑποτ-.  — 
ϑεται γένη; ἃ ἂν εἴποις ἀρετὴν κατὰ σύνϑεσιν) καὶ 
q ἐκ τῶν οἰχείων δυνάμεων συμπεπληφωμένῃ , φύ- 
σεως «λόγου ἔϑους (ταύτην κατ᾽ ἀριϑμὸν ἐρεῖ Tu) 
καὶ ἣ κατὰ συμφωνίαν τοῦ λογικοῦ μέρους πρὸς Ti τὸ 
Aoyov τῆς ψυχῆς. περὶ ὧν ὑποβὰς διαρϑρώσω. πολ- 
λαχῶς δ᾽ ἔξεστι τὴν εὐδαιμονίαν δρίξεσϑαν κατ᾽ c 
TÓv' ἐνέργειαν κατ᾽ ἀρετὴν τελείαν ἐν βίῳ τελείῳ, 
| προηγουμένην, καὶ βίος καλὸς καὶ τέλειος προηγού- 
μενος, καὶ τὸ πάντων σαφέστατον χρῆσις ἀρετῆς T6-20 - 
[72] λείας ἐν βίῳ τελείῳ προηγουμένης. βίῳ δὲ τελείῳ — — 
λέγει πρὸς τὴν διάστασιν τῆς χρήσεως τῶν ἀγαϑῶν, 
προηγουμένην δὲ χάριν τοῦ τὴν χρῆσιν ἐν ἀγαϑοῖς 
γίγνεσθαι, μὴ ἐν κακοῖς. τοῦτο μὲν οὖν τέλος τὸ 
δ᾽ αὐτὸ συνωνύμως εὐδαιμονία παρὰ Πλάτωνος μετ-- 25 
qyuévov. σκοποὺς δ᾽ ὑποτίϑεται τῆς ἐφέσεως τῶν 
ἀνϑρωπένων ὀρέξεων τρεῖς. τὸν τοῦ καλοῦ τοῦ GUvu- ὁ 
- φέροντος τοῦ ἡδέος. καλὸν μὲν οὖν ἐστὶν ἀρετὴ καὶ 
τὸ μέτοχον τῆς ἀρετῆς, ὥσπερ αὐτὸς ὁ σπουδαῖος, 


c eR 
Wr 


T 


2 , 
RTT 


[14] ἐπαινετόν, καὶ τὸ παρέχον ἐπαινετούς" συμφέρον δὲ 
τὸ πρὸς τὸ ξῆν εὔχρηστον συμπαρατείνοι δ᾽ Gv. 4 


1 E οἰκεῖον ψυχῆς adi σώματος πάϑος εἰς τὸ κατὰ 
ἂν φύσιν ἐκ τοῦ παρὰ φύσιν ἀγωγόν, ὥσπερ ὁ Πλάτων 
08 dy τῷ Τιμαίῳ ὡρίσατο.. 
᾿Δφιστοτέλης ἐν τῷ δεκάτῳ τῶν νικομαχείων Ev- 
. δοξον τὸν ἀστρόλογον οἴεται τέλος δογματίζειν τὴν 
᾿ ἡδονήν. ΖΙημόκριτος καὶ Πλάτων κοινῶς. ἐν τῇ ψυχῇ 
4 10 * εὐδαιμονίη ψυχῆς καὶ κακοδαιμονίη" εὐδαιμονίη οὐκ 
ἐν βοσκήμασι οἰκέει, οὐδέ ἐν χρυσῶ᾽ ψυχὴ οἰκητή- 
| Quov δαίμονος. τὴν δ᾽ [εὐδαιμονίαν καὶ] εὐθυμίαν 
“καὶ εὐεστὼ καὶ ἁρμονίαν συμμετρίαν τε καὶ ἀταρα- 
ξίαν καλεῖ᾽ συνίστασϑαι δ᾽ αὐτὴν ἐκ τοῦ διορισμοῦ 
i 15 χαὶ τῆς διακρίσεως τῶν ἡδονῶν" καὶ τοῦτ᾽ εἶναι τὸ 
τ΄ χαλλιστόν τε καὶ συμφορώτατον ἀνϑρώποις. ὁ δὲ 
ο΄ Πλάτων τῷ 4ημοχρίτῳ κατὰ ταὐτὸ συνάδων γράφει 
περὶ τοῦ κυριωτάτου τῶν ἐν ἡμῖν δεῖν ὑπολαβεῖν | 
ὡς ἄρ᾽ αὐτὸ δαίμονα ἡμῖν δέδωκεν ὃ ϑεὸς καὶ iv : 
 φραὐτῷ τὸ εὔδαιμον᾽ “λέγει. δὲ τοῦτ᾽ ἐν τῷ ἡγεμονικῷ 
L4 τῆς ψυχῆς ἕξιν τινὰ ποιὰν καὶ διάϑεσιν᾽ τούτου δὲ 
E τἀγαθοῦ τὰ μὲν πάϑη κατάρχειν, ὅρον δὲ καὶ πέρας 


Ex 


E 
: 
κοι 


» 
F 


a αὗται φύσει πηγαὶ μεϑεῖνται ῥεῖν, ἡδονὴ καὶ λύπη, 
ond ὧν ὁ μὲν & ἀρυτόμενος, ὅϑεν τε δεῖ καὶ ὁπότε καὶ ὁπό- 
σον, εὐδαιμονεῖ . ὁ δὲ μὴ τοὐναντίον. ἐν μὲν τοί- 
νυν τῷ τὴν ἡδονὴν καὶ τὴν λύπην ὀνομάσαι τὴν ἀπὸ 
τῶν παϑῶν συνίστησι τῆς εὐδαιμονίας ἀρχήν, ἐν δὲ 


» καϑὰ δὲ Πλάτων ἐν uiv τῇ εὐλογιστίᾳ τίϑεται 


L] 


τὴν εὐδαιμονίαν τίϑενται. γέγραφε δ᾽ ὃ μὲν οὕτως [16] 


ἣν εἶναι τὸν λογισμόν. ἀκούειν γοῦν πάρεστι ' δύο γὰρ [18] 


(ug. κατὰ τοῦτο ἂν οὖν ἀλλήλοις e (165) 


[80] καὶ οὗ πάντ᾽ ἐφίεται τὰ λόγον 8 ἔχοντα προηγουμένως, 


[82] δ᾽ ἀγαϑά ἐστι, τὰ μὲν ἀνθρώπινα τὰ δὲ ϑεῖα, ἤρ- 


᾿ τὸ προηγούμενον ἌΡΤΟΣ ἜΣ δ αὑτὸ αἵρετόι 
i: δὲ τῇ ἡδονῇ τὸ ἐπιγεννηματικόν, ὅ ὅπερ ois αι καὶ 
εἶναι χαράν τε καὶ ἀταραξίαν συνωνύμως, ἐξ d 
κολουϑήματος [ἀλλήλοις διαφέρονται]. 
Περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν. 

Ayei 86v ἐστιν ἀφ᾽ οὗ συμβαίνει τὸ ὠφελεῖσϑαι, 


καὶ ὃ ἤτοι κατὰ φύσιν ἐστὴν ἢ ποιητικὸν τοῦ κατὰ 
φύσιν, καὶ τὸ ὀρεχτικὸν κατὰ φύσιν ἢ τὸ κινητικὸν. : 
τῆς κατὰ φύσιν ἐχούσης ὀρέξεως, καὶ ace ὃ ἕκαστον 10 
᾿εὖ ἔχεν ὅσον ἐπὶ τῇ ἐκείνου παρουσίᾳ ἢ ποιητικόν 
ἐστι τοῦ τοιούτου. καὶ ὃ ἤτοι δι᾿ αὑτό ἐστιν αἱρετὸν — 
ἢ τοῦ [δι᾽ αὑτὸ] αἱρετοῦ ποιητικόν, καὶ ὃ ἤτοι εὐδαι- 
μονία ἐστὶν ἢ συμβαλλόμενον πρὸς εὐδαιμονίαν, seb, DO 
καϑάπερ Στράτων, τὸ τελειοῦν τὴν δύναμιν. δι᾽ ἣν το 
τῆς ἐνεργείας τυγχάνομεν, καὶ τὸ σωστικὸν τῆς ἑκά- 
στου οὐσίας, καϑοραϑήσεται τῶν κατὰ μέρος τὰ μετ- — - 
ἔχοντα τῆς τοιαύτης δυνάμεως, καὶ πολλαχῶς ἄλλωξ. 
Πλάτων δὲ τοιαύτῃ χρῆται διαιρέσει, ϑήσω δὲ 
χατὰ λέξιν ἐκ τοῦ πρώτου τῶν νόμων, καὶ διὰ Tóm | 
“κάλλος τῆς φράσεως καὶ διὰ τὴν σαφήνειαν E à 


τηται δ᾽ ἐκ τῶν ϑείων ϑάτερα, καὶ ἐὰν δέχηταί τις 
τὰ μείζονα, παρίσταται καὶ τὰ ἐλάττονα, εἰ δὲ μή, 
στέρεται ἀμφοῖν. ἔστι δὲ τὰ μὲν ἐλάττονα. ὧν ἡγεῖ- 25 .— 
ται μὲν ὑγίεια, κάλλος δὲ δεύτερον, τὸ δὲ τρίτον 
ἰσχὺς εἴς τε δρόμον. καὶ εἰς τὰς ἄλλας πάσας κινήσεις, 
τῷ “σώματι, τέταρτον δὲ δὴ πλοῦτος, οὐ. τυφλὸς γ᾽ 

ἀλλ᾽ ὀξὺ βλέπων, ἄν περ ἅμ᾽ ἕπηται φρονήσει. 0 d 
δὴ πρῶτον αὖ τῶν ϑείων ἡγεμονοῦν ἐστιν ἀγαϑῶν,: 
ἡ φρόνησιρ᾽ δεύτερον δὲ μετὰ νοῦν e ψυχῆς. 


T τακτέον ovrOg . 
ἔτι καὶ τοῦτον ἐνδιαστελοῦμαι τὸν τρόπον. Hi 
TOV πολύφωνος Qv, οὐχ ὥς τινὲς οἴονται πολύδοξος, - 
me διήρηται τἀγαϑόν. διχῶς. μὲν τῷ γένει" 
τῶν γὰρ ἀγαϑῶν τὰ μὲν ϑεῖα τὰ δ᾽ ἀνθρώπινα, 


ἄνα δὲ ed σῶμα τὰ δ᾽ ἐν τοῖς ἐκτός ἀρετὰς εἴποις 
E: ἂν x«i εὐεξίας καὶ εὐπορίας. πενταχῶς δὲ τοῖς εἴ- 
- δεσι" πρῶτον μὲν γὰρ τἀγαϑὸν τὴν ἰδέαν αὐτὴν ἀπο-᾿ 
Em φαίνεται, ὅπερ ἐστὶ ϑεῖον καὶ χωριστόν" δεύτερον. 
| E. δὲ τὸ ἐκ φρονήσεως καὶ ἡδονῆς σύνϑετον, ὅπερ év(- 
i4 οἷς δοκεῖ x«9' αὑτὸ εἶναι τέλος τῆς ἀνϑρωπίνου. 
fons: τρίτον αὐτὴν καϑ' αὑτὴν τὴν φρόνησιν" τέ- 
Ora ttl τὸ ἐκ τῶν ἐπιστημῶν καὶ τεχνῶν σύνϑετον" 
E. πύματον αὐτὴν xc9' αὑτὴν τὴν ἡδονήν. ταύταις 
|» Ἀέἔχρηται ταῖς διαστολαῖς ἐν τῷ πρώτῳ τῶν νόμων 
μάλιστα κἀν τῷ Φιλήβω. 
Ε΄ "AAs. μόνον μὲν τὸ καλὸν ἀγαϑὸν, καϑότι τῶν 
3 js ὄντων οὐδὲν ἀγαϑὸν, εἰ μή τι μεταλάβοι τῆς ἀρετῆς, 
σπεὲρ ὁ δαλὸς καὶ ὁ σίδηρος τοῦ πυρὸς, οὗ χωρὶς 


᾿ τριῶν. γενῶν. ὅτι μετείληφεν αὐτοῦ τὰ δύο, τὰ σω- 
τικὰ σὺν τοῖς ἐκτός. ὡς γὰρ τῆς σελήνης ἀφώτι- 
μὲν ἡ οὐσία «o9 αὑτήν, μεταλήψει δὲ τῆς ἡλι- 5 
Tis αὐγῆς φωτίξεται, οὕτως οὐδὲν ὃ μὴ μετέχει τῆς. 
᾿ ; ἀγαϑόν. τοῖς γὰρ ἀνθρωπίνοις τὸ δύνασϑαι 
iv ἐκ τῶν ϑείων πάρεστιν. 


i τὰς Pa τὴν ψυχὴν ἀρετὰς λέγων, deed: tog 


οὐδὲν ἁπλῶς ϑερμόν᾽ μετὰ δ᾽ ἄλλων ἀγαϑῶν τῶν [86] - 


3 ^ MIU SY M CEN 
ἣν “4φιστοτέλης τὴν μὲν τριάδα TOV : 
ὁμοίως Πλάτωνι κατὰ τοὺς rOzOUG. ἔτι τῶν 
τὰ μέν ἐστι δι᾿ ἑαυτὰ αἱρετὰ τὰ δὲ δι' 
ἑαυτὰ μὲν οὖν ἐστὺν εἱρετὰ ὅσα πρὸς τὴν α 
αὐτῶν οὐ δι᾿ ἄλλο τι κινεῖ ἢ προτρέπεται" 
δ᾽ ἐστὶν οἷον εὐδαιμονία, καὶ τὸ γένος τῶν ἀρετῷῶ; 
καὶ τὰ σωματικὰ τῶν κατὰ φύσιν, ὑγέεια εὐεξία eU-. 
αισϑησία κάλλος τάχος ἀρτιότης ἰσχὺς τὰ παραπλή- 
σια τούτοις. καὶ τῶν σωματικῶν ἡδοναὶ at μηδεμίαν Ek 
βλάβην ἐπιφέρουσαι᾽ - ταῦτα γὰρ ὃ νοῦν ἔχων ἕλοιτ᾽ 
ἂν αὐτὰ [0v αὑτά], κἂν μηδὲν ἄλλο κεχωρισμένον. 
αὐτῶν περιποιῇ. δι᾿ ἄλλα δ᾽ ἐστὶν αἱρετὰ τὰ δι 
ἕτερόν τι κεχωρισμένον αὐτῶν προχαλούμενα, πρὸς 
188] τὴν αἵρεσιν, περίπατος γυμνασία μάϑησις ἀνάγνο 

Gig ἰατρεῖαι ϑεραπεῖαι τροφαὶ σκέπαι. τούτων γὰρ 

οὐδὲν δι᾿ αὑτὸ ληπτόν, κατὰ δὲ τὴν ἀναφάναν : 

ἐφ᾽ ἃ pi cde *- 
οὐ 
Εἰ πᾶν τὸ καλὸν δι’ αὑτὸ αἰρεύόν, -* 


- Κατὰ μὲν Πλάτωνα πᾶν. καὶ γὰρ ἀρετὴν moe 
καὶ τὴν xc9' ἑκάστην ἕξιν σπουδαίαν καὶ τὴν ἐνέρ-- 
γειαν, ἥτις ἐστὶ πρᾶξις μετὰ λόγου. ὠνομάσϑη γοῦν. 
καλόν, ὅτι κλητικόν ἐστιν ἐφ᾽ αὑτό. τῷ δ᾽ prato 

δι’ ἄλλο γάρ, τιν τὴν ἐνέργειαν. πᾶσα γὰρ ξξις διὰ 
ταύτην, ὡς τὸ οὗ ἕνεκα᾽ τοῦτο δὲ δι᾽ αὑτὸ αἶρετε 
ὕπαρξις 1 ἢ χρῆσις χαὶ τέλος τοῦ βίου. καὶ τὴν. 
μονίαν ovrog “μὲν ἀπὸ τῆς χφήσεως yesánc 
vov δὲ καὶ ἀπὸ τῆς κτήσεως. ἀλλ᾽ ὃ μὲν πρεσβύ- » 
T&pog ἐν τοῖς νόμοις καὶ ἐν τῷ Τιμαίῳ καί τισιν ἄλλοι 
ταῦτα κεχώρικεν, ὁ δὲ νεώτερος ἐν τοῖς ἠϑικοῖς. Ὁ 


γματα περὶ τοῦ ἠϑικοῦ μέρους τῆς 
φιλοδοφίας. 


Ἧι ματισμόν, τὰ κεφάλαια τῶν ἀναγκαίων δογμάτων 

^d ἀναλα ὦν. ἄρξομαι δ᾽ ἐντεῦϑεν᾽ 

irat ταῦτ᾽ εἶναί φησιν ὃ Ζήνων ὅσα οὐσίας μετέχει" 

1 uw o» δ᾽ ὄντων τὰ μὲν ἀγαϑὰ τὰ δὲ κακὰ τὰ δὲ ἀδιά- 

) . opa. ἀγαϑὰ μὲν τὰ τοιαῦτα, φρόνησιν δικαιοσύνην 
10 σωφροσύνην ἀνδρείαν καὶ πᾶν Oo ἐστιν ἀρετὴ ἢ uec- 


1 ἔχον ἀρετῆς᾽ κακὰ δὲ τὰ τοιαῦτα, ἀφροσύνην ἀδι-. 
— «(av ἀκολασίαν δειλίαν καὶ πᾶν o pos κακία ἢ 7] ue-' 


À 


. δόξαν ἀδοξίαν πόνον ἡδονὴν πλοῦτον πενίαν νόσον 
15 ὑγίειαν χαὶ τὰ τούτοις ὅμοια. 

P το τῶν δ᾽ ἀγαϑῶν τὰ μὲν εἶναι ἀρετὰς τὰ δ᾽ οὔ. 

5 "φρόνησιν μὲν οὖν καὶ σωφροσύνην [καὶ δικαιοσύνην] 
καὶ ἀνδρείαν ἀρετάς. χαρὰν δὲ καὶ εὐφροσύνην καὶ 
ϑάρρος xal βούλησιν καὶ τὰ παραπλήσια οὐκ εἶναι 
om ἀρετάς. τῶν δ᾽ ἀρετῶν τὰς μὲν ἐπιστήμας τινῶν καὶ 
τέχνας τὰς δ᾽ οὔ. φρόνησιν μὲν οὖν καὶ σωφροσύ- 
ovr καὶ δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν ἐπιστήμᾶς εἶναι 
τινῶν καὶ τέχνας, μεγαλοψυχίαν δὲ καὶ ῥώμην xa 
ἰσχὺν ψυχῆς οὔτ᾽ ἐπιστήμας τινῶν εἶναι οὔτε τέχνας. 
ἀνάλογον δὲ καὶ τῶν κακῶν τὰ μὲν εἶναι κακίας τὰ 

| yos ᾿οὔ. ἀφροσύνην μὲν οὖν καὶ ἀκολασίαν καὶ ἀδι- 
aav καὶ δειλίαν καὶ μικροψυχίαν καὶ ἀδυναμίαν κα- 
qe xg εἶναι, λύπην δὲ καὶ φόβον καὶ τὰ παραπλήσια 
/K εἶναι κακίας. τῶν δὲ κακιῶν “τὰς uiv εἶναι 
γνοίας τινῶν καὶ ἀτεχνίας τὰς δ᾽ οὔ. ἀφροσύνην μὲν 

V χαὶ ἀκολασίαν καὶ ἀδικίαν καὶ δειλίαν ἀγνοίας 


Bi sag: καὶ τῶν diosa στωϊκῶν i: m 


legi δὲ τῶν ἠθικῶν ἑξῆς ποιήσομαι τὸν ὑπομνη-- [90] 


᾿ ἔχον κακίας" ἀδιάφορα δὲ τὰ τοιαῦτα, ξωὴν ϑάνατον [92] 


εἶναι τινῶν καὶ ἀτεχνίας" ᾿μίαρ ᾿ 
[94] Vepteco οὔτε ἀγνοίας τινῶν οὔτε ἀτεχνίας.. 


ὅμοια πᾶσι τοῖς amorc caros καὶ e 4 
καιρῶ" χαρὰν δὲ καὶ εὐφροσύνην καὶ φρονίμην. περι 
πάτησιν οὔτε πᾶσι τοῖς φρονίμοις ὑκέργειν οὔτ᾽ ἀξ 
ἀνὰ λόγον ὃΣ καὶ τῶν κακῶν τὰ μὲν πᾶσι τοῖς ἄφρο. 
σιν ὑπάρχειν καὶ ἀεὶ τὰ δ᾽ οὔ. κακίαν μὲν. οὖν nada 
σαν καὶ ἄφρονα αἴσϑησιν καὶ ὁ ἄφρονα ὁρμὴν καὶ τὰ 
παραπλήσια πᾶσι τοῖς ἄφροσιν “ὑπάρχειν. καὶ ἀεί" Ἶ 
λύπην δὲ καὶ φόβον καὶ 6 ἄφρονα ἀπόκρισιν οὔτε, πᾶσι 
Toig ἄφροσιν ὑπάρχειν. οὔτ᾽ ἐν παντὶ adque est 
δὲ τἀγαϑὰ ὠφέλιμα εἶναι καὶ χρηστὰ καὶ συμφέ- 1 5 
Qovre καὶ λυσιτελῆ καὶ σπουδαῖα καὶ πρέποντα καὶ 
καλὰ καὶ οἰκεῖα τὰ δὲ κακὰ ἐκ τῶν ἐναντίων πάντα E 
[96] βλαβερὰ καὶ δύσχρηστα καὶ ἀσύμφορα καὶ ἀλυσιτελ' 3 
καὶ φαῦλα καὶ ἀπρεπῆ καὶ αἰσχρὰ καὶ ἀνοίκεια. τ ἊΣ 
3 δ᾽ ἀγαϑὸν λέγεσϑαί φασι πλεοναχῶς, τὸ μὲν So, 


οἷον πηγῆς ἔχον χώραν, ὅπερ οὕτως ἀποδίδοσϑαι., 
ἀφ᾽ οὗ συμβαίνει ὠφελεῖσϑαι, τὸ δὲ πρῶτον εἶναι -— 
αἴτιον, ἢ ὑφ᾽ ov' τὸ δὲ δεύτερον καϑ᾽ ὃ συμβαίνει 
᾿ ὠφελεῖσϑαι᾽ κοινότερον δὲ καὶ ἐπιδιατεῖνον καὶ ἐπὶ τὰ ς 
προειρημένα τὸ οἷον ὠφελεῖν. ὁμοίως δὲ καὶ τὸ κα- 56 
κὸν κατὰ τὴν τῶν ἀγαθῶν ἀναλογίαν ὑπογράφεσϑα 
[98] τὸ μὲν οὖν ἀφ᾽ οὗ συμβαίνει βλάπτεσθαι ἢ ὑφ᾽ ι 
τὸ δὲ xo9' ὃ συμβαίνει βλάπτεσϑαι" open det 
ἊΣ , τούτων τὸ οἷον βλάπτειν. 
τῶν δ᾽ ἀγαϑῶν τὰ μὲν εἶναι περὶ opp τὰ 
ἐκτός, τὰ δ᾽ οὔτε περὶ ψυχὴν οὔτ᾽ ἐχτός. περὶ 3| 
χὴν μὲν τὰς ἀρετὰς καὶ σπουδαίας ἕξεις καὶ καϑ 


* 


ἃς ἐπα αινετὰς ἐνεργείας, pos δὲ τούς τε φίλους. 
χὰ τοὺς “γνωρίμους καὶ τὰ παραπλήσια, οὔτε δὲ περὶ 
a υχὴν οὔτ᾽ ἐκτὸς τοὺς σπουδαίους καὶ καϑόλου τοὺς 
τὰς ἀρετὰς ἔχοντας᾽ ὁμοίως δὲ καὶ τῶν κακῶν τὰ 
5 τὰν περὶ ψυχὴν τὰ δ᾽ ἐκτός, τὰ δ᾽ οὔτε περὶ ψυχὴν (i82) - 
οὔτ᾽ ἐκτός. περὶ ψυχὴν μὲν τάς ve χακίας σὺν ταῖς 
T ἕξεσι x«l καϑόλου τὰς ψεκτὰς ἐνεργείας, 
" ς ; di τοὺς ἐχϑροὺς σὺν τοῖς εἴδεσιν, οὔτε δὲ περὶ 
— φυχὴν οὔτ᾽ ἐχτὸς τοὺς φαύλους καὶ πάντας τοὺς τὰς 
ἴα ἔχοντας. τῶν δὲ περὶ ψυχὴν ἀγαϑῶν τὰ μὲν 

(ἢ εἶναι διαϑέσεις τὰ δὲ ἕξεις, τὰ δ᾽ ἕξεις μὲν διαϑέ- vt 
: σεις δ᾽ οὔ, τὰ δὲ οὔτε ἕξεις οὔτε διαϑέσεις. διαϑέ- 
ο΄ 6&g μὲν τὰς ἀρετὰς πάσας. ἕξεις δὲ μόνον καὶ οὐ 
᾿ς διαϑέσεις τὰ ἐπιτηδεύματα, ὡς τὴν μαντικὴν. καὶ τὰ [100] 
(45 »» παραπλήσια, οὔτε δὲ ἕξεις οὔτε διαϑέσεις τὰς κατ᾽ 
ἡ * ἀρετὰς ἐνεργείας, οἷον φρόνησιν καὶ τὴν τῆς σωφρο- 
᾿ς σύνης κτῆσιν καὶ τὰ παραπλήσια. ὁμοίως δὲ καὶ τῶν 
3 περὶ ψυχὴν κακῶν τὰ μὲν εἶναι διαϑέσεις τὰ δ᾽ ἕξεις. 
τὰ δ᾽ ἕξεις μὲν διαϑέσεις δ᾽ οὔ. τὰ δὲ οὔτε ἕξεις. 
20 οὔτε διαϑέσεις. διαϑέσεις μὲν τὰς κακίας πάσας. 
ἕξεις δὲ μόνον [καὶ οὐ διαϑέσεις] τὰς εὐκαταφορίας, 
4 - οἷον τὴν φϑονερίαν τὴν ἐπιλυπίαν καὶ τὰ ὅμοια, καὶ 
du τὰ νοσήματα καὶ ἀρρωστήματα, οἷον φιλαργυρίαν 
- ᾿οἰνοφλυγίαν καὶ τὰ παραπλήσια᾽ οὔτε δ᾽ ἕξεις οὔτε EC 
5 διαϑέσεις τὰς κατὰ κακίας ἐνεργείας, οἷον ἀφρό- *. 

- vevaw ἀδίκευσιν καὶ và ταύταις παραπλήσια. 
τῶν δ᾽ ἀγαϑῶν τὰ μὲν εἶναι τελικὰ τὰ δὲ ποιη- 
ἱκὰ τὰ δὲ ἀμφοτέρως ἔχοντα. ὃ μὲν οὖν φρόνιμος τὴ 

ϑρωπος καὶ ὁ φίλος ποιητικὰ μόνον ἐστὺν ἀγαϑά, à 

α δὲ καὶ εὐφροσύνη καὶ ϑάρρος ... καὶ φρονίμη [102] 
τάτησις τελικὰ μόνον ἐστὶν ies αἵ δ᾽ ἀρεταὶ : 
Jet χαὶ ποιητικά ἐστιν ἀγαϑὰ καὶ τελικά᾽ καὶ γὰρ 


^* 


ἀπογεννῶσι τὴν εὐδαιμονίαν ἘΣ A ovid 
αὐτῆς. γινόμενα. ἀνάλογον 'δὲ καὶ τῶν ᾿καχῶν 
μὲν εἶναι ποιητικὰ τῆς E τὰ δὲ τε 


ποιητικὰ καὶ τελικὰ ἐστὶ κακά" ἀπογεννῶσι γὰρ 
τὴν κακοδαιμονίαν καὶ συμπληροῦσι μέρη αὐτῆς yt- . 
νόμενα. 40 
φρόνησιν δ᾽ εἶναι ἐπιστήμην ὧν ποιητέον καὶ οὐ 
ποιητέον καὶ οὐδετέρων ἢ ἐπιστήμην ἀγαϑῶν καὶ . 
κακῶν καὶ οὐδετέρων φύσει πολιτικοῦ ξῴου (xal ἐπὶ | 
τῶν λοιπῶν δὲ ἀ ἀρετῶν οὕτως ἀκούειν Mw Ἦν 
σωφροσύνην δ᾽ εἶναι ἐπιστήμην αἱρετῶν καὶ gev- 
χτῶν καὶ οὐδετέρων, δικαιοσύνην δὲ ἐπιστήμην ἀπο-᾿ 


[104] νεμητικὴν τῆς ἀξίας ἑκάστῳ, ἀνδρείαν δὲ ἐπιστήμην Ἵ 


δεινῶν καὶ οὐ δεινῶν καὶ οὐδετέρων. ἀφροσύνην 

δὲ ἄγνοιαν: ἀγαϑὼν καὶ κακῶν καὶ οὐδετέρων. 3$ 
ἄγνοιαν ὧν ποιητέον καὶ οὐ πριήξέον καὶ οὐδετέρων, : 

ἀκολασίαν δὲ ἄγνοιαν αἱρετῶν καὶ φευκτῶν καὶ ob- ; 
δετέρων. [ἀδικίαν δὲ ἄγνοιαν ἀπονεμητικὴν τῆς 

ἀξίας ἑκάστῳ], δειλίαν δὲ ἄγνοιαν δεινῶν καὶ οὐ 
δεινῶν καὶ οὐδετέρων. παραπλησίως δὲ xal τὰς ü- 
λας ἀρετὰς καὶ κακίας δρέξονται τῶν εἰρημένων ἐχό- 25. 
μένοι. κοινότερον δὲ τὴν ἀρετὴν διάϑεσιν εἶναί φασι 
ψυχῆς σύμφωνον αὑτῇ περὶ ὅλον τὸν βίον. τῶν 0 — 
ἀρετῶν τὰς μὲν εἶναι πρώτας τὰς δὲ ταῖς πρῶταις 
ὑποτεταγμένας᾽ πρώτας δὲ τέτταρας εἶναι, φρόνησιν 
'σωφροσύνην ἀνδρείαν δικαιοσύνην καὶ τὴν μ 
φρόνησιν περὶ τὰ καϑήκοντα γίγνεσϑαι. τὴν δὲ σὰ 
φροσύνην περὶ τὰς ὁρμὰς τοὺ ἀνθρώπου, τὴν δὲ ἀν 


NI 


| τ t 


Eis: ita LEE e E A 
i ? 


E τ χαιοσύνῃ᾽ τῇ "n οὖν φρονήσει enini OwA. &U- 
᾿ βουλίαν εὐλογιστίαν ἀγχίνοιαν νουνέχξιαν εὐμηχα- 
νίαν, τῇ δὲ σωφροσύνῃ εὐταξίαν κοσμιότητα αἰδη- 
μοσύνην ἐγκρότειαν, τῇ δὲ ἀνδρείᾳ καρτερίαν ϑαρ- (168). 
 ραλεύτητα μεγαλοψυχίαν εὐψυχίαν φιλοπονίαν, τῇ 
" δὲ δικαιοσύνῃ εὐσέβειαν χρηστότητα εὐκοινωνησίαν 
εὐσυναλλαξίαν. εὐβουλίαν μὲν οὖν εἶναι λέγουσιν 
: : ἐπιστήμην τοῦ ποῖα καὶ πῶς πράττοντες, πράξομεν 
συμφερόντως. εὐλογιστίαν δὲ ἐπιστήμην ἀνταναιρε- 
τικὴν καὶ μὴ κεφαλαιωτικὴν τῶν γιγνομένων καὶ 
» ἀποτελουμένων., ἀγχίνοιαν δὲ ἐπιστήμην εὑρετικὴν 
τοῦ χαϑήκχοντος ἐκ τοῦ παραχρῆμα, νουνέχειαν δὲ 
| ἐπιστήμην ἐπιτευχτικὴν τοῦ ἐν ἑκάστῳ σκοποῦ. εὐ- 
Lo μηχανίαν δὲ ἐπιστήμην εὑρετικὴν διεξόδου πραγμά- 
τῶν, εὐταξίαν δὲ ἐπιστήμην τοὺ πότε πρακτέον καὶ 
20 τί μετά τι καὶ καϑόλου τῆς τάξεως τῶν πράξεων, 
3 κοσμιότητα δὲ ἐπιστήμην πρεπουσῶν καὶ ἀπρεπῶν 
κινήσεων, αἰδημοσύνην ὃὲ ἐπιστήμην εὐλαβητικὴν 
| ὀρϑοῦ ψόγου. ἐγκράτειαν δὲ ἐπιστήμην ἀνυπέρβλη- 
x TOV τῶν xor τὸν ὀρϑὸν λόγον φανέντων. καρτερίαν 
25 δὲ ἐπιστήμην ἐμμενετικὴν τοῖς ὀρϑῶς κρυϑεῖσι; $'g- 
F φαλρύτητα δὲ ἐπιστήμην καϑ' ἣν οἴδαμεν ὅτι οὐδενὶ 
δεινῷ μὴ περιπέσωμεν, μεγαλοψυχίαν δὲ ἐπιστήμην 
ὑπεράνω ποιοῦσαν τῶν πεφυκότων ἐν σπουδαίοις τε [108] 
T γέγνεσϑαι καὶ φαύλοις. εὐψυχίαν 0 ἐπιστήμην ψυ- 
1G παρεχομένης ἑαυτὴν ἀήττητον, φιλοπονία δὲ 
στήμην ἐξεργαστικὴν τοῦ προκειμένου οὐ κωλυο- 
(v διὰ πόνον, εὐσέβειαν δὲ ἐπιστήμην ϑεῶν 


Maginimión » χρηστότητα δὲ dx εὐποι 
ποινωνησίαν 3 b ἐπιστήμην ἰσότητος ἐν κουν 


ἔχειν. γὰρ ἀφορμὰς παρὰ τῆς φύσεως καὶ πρὸς τὴν τοῦ 
καϑήκοντος εὕρεσιν καὶ πρὸς τὴν τῶν ὁρμῶν εὐστά- t 
ϑειαν καὶ πρὸς τὰς ὑπομονὰς καὶ πρὸς τὰς ἀπονεμή- τὰ 
σεις κατὰ τὸ σύμφωνον. καὶ τὸ ἑξῆς é ἑκάστη τῶν ἀρε- 10 " 
τῶν πράττουσα παρέχεται τὸν ἄνϑρωπον ἀκολούϑως 1 
τῇ φύσει ξῶντα. ταύτας μὲν οὖν τὰς ῥηϑείσας, ἀρε- | 


[110] τὰς τελείας εἶναν λέγουσι περὶ τὸν βέον καὶ συνεστῆ- 


Ei [1412] εἶναι᾽ τὸν γὰρ μίαν ἔχοντα πάσας ἔχειν, καὶ 1 


κέναι ἐκ ϑεωρημάτων᾽ ἄλλας δὲ ἐπιγίγνεσϑαι ταύ- 
TOUS, οὐκ ἔτι τέχνας οὔσας ἀλλὰ , δυνάμεις τινὰς ἐπὶ 

τῆς ἀσκήσεως περιγιγνομένας, οἷον τὴν ὑγίειαν τῆς x. 
Vvyitie καὶ τὴν ἀρτιότητα καὶ τὴν ἰσχὺν αὐτῆς, καὶ 
τὸ κάλλος. ὥσπερ γὰρ τὴν TOU σώματος ὑγίειαν EU- 
κρασίαν εἶναι τῶν ἐν τῷ σώματι ϑερμῶν καὶ vvyoc 
καὶ ξηρῶν xe ὑγρῶν, οὕτω καὶ τὴν τῆς ψυχῆς vyt-2 
eL εὐκρασίαν εἶναι τῶν ἐν τῇ ψυχῇ δογμάτων... 
καὶ ὁμοίως ὥσπερ ἰσχὺς τοῦ «σώματος τόνος ἐστὶν. 
ἱκανὸς ἐν νεύροις, οὕτω καὶ ἡ τῆρ ψυχῆς ἰσχὺς τό-. 
vog ἐστὶν í ἱκανὸς ἐν τῷ κρένειν καὶ πράττειν καὶ μή. 

ὥσπερ τε τὸ κάλλος τοῦ σώματός ἐστι ovn per oM τῶν z 
μελῶν καϑεστώτων αὐτῷ πρὸς ἄλληλά τε καὶ 
τὸ ὅλον, οὕτω καὶ τὸ τὴς ψυχῆς κάλλος ἐστὶ συμμ δεν" 
τρία τοῦ λόγου καὶ τῶν μερῶν αὐτοῦ πρὸς ὅλον. τε K 
αὐτοῦ καὶ πρὸς ἄλληλα. πάσας δὲ τὰς ἀρετάς, ὅσαι | 
ἐπιστῆμαί εἰσι καὶ τέχναι, κοινά T6 ϑεωρήματα ἔχξυν 
καὶ τέλος, ὡς εἴρηται, τὸ αὐτό, διὸ καὶ ἀχωρίστο 


* 


- 


"2 Abe vois Eee Adis φρονήσεως: μὲν 


ποιητέον προηγουμένως, κατὰ δὲ τὸν δεύτερον λόγον 
: 'ϑεωρεῖν καὶ ὁ ἃ δεῖ ἀπονέμειν χάριν τοῦ ἀδιαπτώ-- 
ς πράττειν ὃ ποιητέον᾽ τῆς δὲ σωφροσύνης ἴδιον 
ράλαιόν ἐστι τὸ παρέχεσϑαι τὰς ὁρμὰς εὐσταϑεῖς 
1 ϑεωρεῖν αὐτὰς προηγουμένως, κατὰ δὲ τὸν δεύ- 


᾿ ὁμοίως τὴν ἀνδρείαν προηγουμένως μὲν πᾶν ὃ δεῖ 
ὑπομένειν, κατὰ δὲ τὸν δεύτερον λόγον τὰ ὑπὸ τὰς 
ἄλλας" καὶ τὴν δικαιοσύνην προηγουμένως μὲν τὸ 
— κατ᾽ ἀξίαν ἑχάστῳ σκοπεῖν. κατὰ δὲ τὸν δεύτερον 
λόγον χαὶ τὰ λοιπά. πάσας γὰρ τὰς ἀρετὰς τὰ πα- 


“γὰρ ἔλεγεν εἶναι 0 Παναίτιος τὸ συμβαῖνον ἐπὶ τῶν 
1 ἀρετῶν ὡς εἰ πολλοῖς τοξόταις εἷς σκοπὸς sim κεί- 
μενος, ἔχοι δ᾽ οὗτος ἐν αὑτῷ γραμμὰς διαφόρους τοῖς 
χρώμασιν" eio" ἕκαστος μὲν στοχάξοιτο τοῦ τυχεῖν 


| λευκὴν εἰ τύχοι γραμμήν, ὃ δὲ διὰ τὸ εἰς τὴν μέλαι- 
τ γαν, ἄλλος δὲ διὰ τὸ εἰς ἄλλο τι χρῶμα γραμμῆς. 
: ἀπερ γὰρ τούτους ὡς μὲν ἀνωτάτω τέλορ ποιεῖ 
Lu τὸ τυχεῖν τοῦ σχοποῦ, ἤδη δ᾽ ἄλλον κατ᾽ ἄλλον 


gi σει, τούτου δ᾽ ἄλλον κατ᾽ ἄλλην τυγχάνειν. 
ἘΝ Beni, δέ φησιν ὁ 4oyéwis λέγεσϑαι τὰ δι αὑτὰ 


9 εἶναι κεφάλαια τὸ μὲν ϑεωρεῖν καὶ πράττειν 0 


ἃ τερον λόγον τὰ ὑπὸ τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἕνεκα τοῦ v 
ooi ἐν ταῖς ὁρμαῖς ἀναστρέφεσθαι" καὶ (169) 


σῶν βλέπειν καὶ τὰ ὑποτεταγμένα ἀλλήλαις. ὅμοιον 


. τοῦ σχοποῦ, ἤδη δ᾽ ὃ μὲν διὰ τὸ πατάξαι εἰς τὴν Vm 


d 


EU 4 


[πο]τὴν ψυχὴν σώμα εἶναι" τὸ “γὰρ συμφυὲς πνεῦμα E 


τοῖς ἔχει. τὴν disi ἡ τοῦ αἱρετὰ εἴναι, 
ἀγαϑῷ ὑπάρχει. ' bs 

"petas δ᾽ εἶναι πλείους φασὶ καὶ don TO 
ἀπ᾽ ἀλλήλων καὶ τὰς αὐτὰς τῷ “ἡγεμονικῷ μέρει ci 
ψυχῆς καϑ' ὑπόστασιν, x«9' ὃ δὴ καὶ σῶμα πὲ : 
ἀρετὴν εἶναί τε καὶ λέγεσϑαι, τὴν γὰρ διάνοιαν sab 


AE 


ἡμῖν ἔνϑερμον € ὃν ψυχὴν ἡγοῦνται. βούλονται δὲ καὶ E 
τὴν ἐν ἡμῖν ψυχὴν ξῶον εἶναι" fv τε γὰρ καὶ αἷ- t 
σϑάνεσϑαι, x«l μάλιστα τὸ ἡγεμονικὸν μέρος αὐτῆς; 10. 
ὃ δὴ καλεῖται διάνοια. διὸ καὶ πᾶσαν ἀρετὴν. ζῶον d 
εἶναι, ἐπειδὴ 1 αὐτὴ διανοίᾳ ἐστὶ κατὰ τὴν οὐσίαν. | 
κατὰ τοῦτο γάρ φασι: xa τὴν φρόνησιν φρονεῖν" ᾿ἀχο-- 
λουϑεῖ γὰρ αὐτοῖς τὸ οὕτως λέγειν. ἀρετῆς δὲ: καὶ 
κακίας οὐδὲν εἶναι μεταξύ" πάντας γὰρ ἀνθρώπους 5. 
ἀφορμὰς ἔχειν ἐκ φύσεως πρὸς ἀρετήν . καὶ οἵονεὶ τὸ  . 
τῶν ἡμιαμβειαίων λόγον ἔχειν κατὰ τὸν Κλεάνϑην, 
ὅϑεν ἀτελεῖς uev ὄντας εἶναι φαύλους, τελειωϑέντας, — 
δὲ σπουδαίους. φασὶ δὲ καὶ πάντα ποιεῖν τὸν σοφὸν. 
κατὰ πάσας τὰς ἀρετάς. πᾶσαν γὰρ πρᾶξιν τε E 


[118], αὐτοῦ εἶναι. διὸ καὶ μηδεμιᾶς ἀπολελεῖφϑαι ἀρετῆς. Σ 


ἀκολούϑως γὰρ τούτοις δογματέξουσι καὶ ὅτι ὃ κατὰ — 
νοῦν ποιῶν καὶ διαλεκτικῶς ποιξῖ καὶ συμποτικῶς 
καὶ ἐρωτικῶς. τὸν δ᾽ ἐρωτικὸν χαὶ διχῇ λέγεσϑαι, :Σ 
τὸν μὲν κατ᾽ ἀρετὴν ποιὸν σπουδαῖον ὄντα. τὸν TI 
χατὰ κακίαν ἐν ψόγῳ ὡς ἂν ἐρωτομανῇ τινα. ἔτι di ἐς 
ἔρωτα τόν y ἀξιέραστον ὁμοέως λέγεσϑαι τῷ ἃ ἰδὲ Ὶ 
φιλήτῳ καὶ οὕτως ἀξιαπολαύστῳ" τὸν γὰρ ἄξιον σπου- : 
δαίου ἔρωτος, τοῦτον εἶναι ete ὁμοίως δὲ 


δ 
εσϑαι τὰ συμπόσια καὶ τοῦ πῶς. δεῖ συμπένειν,, τὴν 


ἐπιστήμην νέων ϑήφας εὐφυῶν πρὸς τέρψιν οὖ- 
σαν ἐπὶ τὴν κατ᾽ ἀρετήν, καὶ καϑόλου ἐπιστήμην τοῦ 
καλῶς. ἐρᾶν᾽ διο καί φασιν ἐρασϑήσεσϑαι τὸν νοῦν 


Pies ἐπιϑυμίαν εἶναι οὔτε τινὸς ἔγωγ: πράγματος, 
᾿ ἀλλ᾽ ἐπιβολὴν φιλοποιίας διὰ κάλλους ἔμφασιν. - .λέ- 
: | yovoi. δὲ x«i πάντ᾽ εὖ ποιεῖν τὸν σοφὸν ἃ ποιεῖ. ox- 
Cndov ὃν τρόπον γὰρ λέγομεν πάντ᾽ εὖ ποιξῖν τὸν αὐ- 


t 
E 
E 


«κατὰ τὴν αὔλησιν τὰ δὲ κατὰ τὴν κιϑαρῳδίαν . τὸν 
αὐτὸν τρόπον πάντ᾽ εὖ ποιεῖν τὸν φρόνιμον, καὶ ὅσα 
ποιεῖ χαὶ οὐ μὰ Δία καὶ ἃ μὴ πηρδὶ τὸ γὰρ κατὰ 
5 po ὀρϑὸν ἐπιτελεῖν πάντα καὶ οἷον xaT. ἀρετήν, 


ἜΣ σαν τῷ περὶ τοῦ πάντ᾽ εὖ ποιεῖν τὸν “σοφὸν δόγμα. 
᾿ς κατὰ τὸ ἀνάλογον δὲ καὶ τὸν φαῦλον πάντα ὅσα ποιεῖ 
κακῶς ποιεῖν καὶ κατὰ πάσας τὰς κακίας. φιλομου- 
.30 σίαν δὲ καὶ φιλογραμματίαν καὶ φιλιππίαν καὶ φιλα- 
pow καὶ καϑόλου τὰς ἐγκυκλίους biet τέ- 


τ νολούθως μόνον τὸν σοφὸν φιλόμουσον εἶναι λέ- 
5 γουσι καὶ φιλογράμματον καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων κατὰ 
τὸ ἀνάλογον. τὸ τε ἐπιτήδευμα τοῦτον ὑπογράφουσι 
τὸν τρόπον, ὁδὸν διὰ τέχνης ἡμέφου ἄγουσαν ἐπὶ [τὸ 
ξῆν] κατ᾽ ἀρετήν. “μόνον δέ φασι τὸν σοφὸν καὶ μάν- 

| ᾿ ἀγαϑὸν εἶναι καὶ ποιητὴν καὶ ῥήτορα καὶ διαλε- 
κὸν καὶ κριτικόν, οὐ πάντα δέ. διὰ τὸ προσδεῖ- 
τὸ εἴς τινα τούτων καὶ ϑεωρημάτων τινῶν ἀναλή- 


98 


Ἢ br aet τὸ δὲ ἐρᾶν αὐτὸ μόνον ἀδιάφορον εἶναι, [130] . 


pote 7 ῆ κιϑαρωδόν, συνυπακουομένου τοῦ ὅτι τὰ μὲν 


Tea δὶ τὴν μαντικήν φασιν ἐπιστήμην ϑεω- 


NL 


᾿᾿φηματιχὴν δήμείων, τῶν. ἀπὸ Bedv i 
hp ioi βίον συντεινόντων. 


δεῖν ἔμπειρον νόμων τῶν περὶ ϑυσίας jon εὐχὰς. : 
καϑαρμοὺς καὶ ἱδρύσεις καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, 


χειν τῷ φαύλῳ, διὸ καὶ adpung εἶναι τοὺς ἄφρονας: 
[13ε]ἀσεβεῖς" τὴν γὰρ ἀσέβειαν κακίαν οὖσαν ἄγνοιαν 

' εἶναι ϑεῶν »ϑεραπείας, τὴν δ᾽ εὐσέβειαν, ὡς δἴπο- 
δὰ μὲν, ἐπιστήμην ϑεῶν ϑεραπείας. 
ὁσίους εἶναί φασι τοὺς φαύλους" τὴν γὰρ ὁσιότητα 
Eoqopitor δικαιοσύνην πρὸς ϑεούς" Me d 

καίων, παρ᾽ ὃ καὶ ἀνοσίους εἶναι καὶ ἀκαϑάρτου ἷ 
καὶ ἀνάγνους καὶ μιαροὺς καὶ ἀνεορτάστους. τὸ γὰ 
ἑορτάξειν ἀστείου φασὶν εἶναι, τῆς ἑορτῆς οὔσης yo 
νου vus ἐν à χφὴ περὶ τὸ ϑεῖόον γίγνεσϑαι τιμῆς 20. 
χάριν χαὶ καϑηκχούσης exitum ὅϑεν "αν τὸν 


τοιαύτην τάξιν. ἔτι δὲ λέγουσι πάντα nobis μαΐ- ᾿ 
^. .. ψεῦϑαι, ἄγνοιαν ἔχοντα αὑτοῦ καὶ τῶν xo? αὑτόν 
| ὅπερ ἐστὶ μανία. τὴν δὲ ἄγνοιαν εἶναι ἐναντίαν Κὶ 
κίαν τῇ σωφφοσύνῃ᾽ ταύτην δὲ πρός τι πως ἔχουσ 
^ ἀκαταστάτους καὶ πτοιώδεις “παρεχομένην τὰς 
m μανίαν εἶναι" διὸ καὶ ὑπογράφουσι τὴν pan 

3 ἄγνοιαν πτοιώδη. "3m 

Περὶ αἱρετῶν καὶ φευκτῶν 

r^ Ἔτι δὲ τῶν ἀγαϑῶν τὰ μὲν εἶναι δι᾽ α 
. [126]ger& τὰ δὲ ποιητικά. ὁπόσα μὲν͵ οὖν 


Ἂς 


: ir disjuy αἴρεσιν ΕΣ δ αὑτὰ acid 
ov αἱρετὸν εἶναι" ἀρεστὸν γὰρ καὶ δοκιμαστὸν axe 


; καϑ' ὃ δὲ ἀνυπόπτως εἰς αἵρεσιν ἔρχεται ἀρε- 


εὐλόγως ἄν τις btdgi αὐτοῦ καϑυπολαμβάνοι. τῶν 
gue εἶναι. 

ἔτι δὲ τῶν ἀγαϑῶν τὰ μὲν εἶναι ἐν κινήσει. τὰ 
δὲ ἐν σχέσει. ἐν κινήσει μὲν τὰ τοιαῦτα. χαρὰν εὐ- 


εὔταχτον ἡσυχίαν μονὴν ἀτάραχον προσοχὴν ἔπαν- 
οἷον τὰς ἀρετᾶς. τὰς δ᾽ ἐν σχέσει μόνον ὡς τὰ ῥη- 


- χαὶ τὰς ἄλλας τέχνας τὰς ἐν τῷ σπουδαίῳ ἀνδρὶ ἀλ- 
- . λοιωϑείσας ὑπὸ τῆς ἀρετῆς καὶ γενομένας ἀμεταπτώ-. 
E ofovel γὰρ ἀρετὰς γίγνεσϑαι. φασὶ δὲ καὶ τῶν 
| Ev ἕξει ἀγαϑὼν εἶναι τὰ ἐπιτηδεύματα καλούμενα, 
οἷον φιλομουσίαν φιλογραμματίέαν φιλογεωμετρίαν 
E , AT. ' ς ' 


ct uxo τοπραγίαν xci τὰ ὅμοια, πρός τι δὲ τιμὴν εὖ-- τὰ 
"αν. φιλίαν. εἶναι δὲ τὴν ἐπιστήμην κατάληψιν 


ραλῆ καὶ ἀμετάπτωτον ὑπὸ λόγου᾽ ἑτέραν δὲ ἐπι- 


ὑπόσα δὲ τῷ ἑτέρων τινῶν παρασκευαστιχὰ, γίγνε- 
σϑαι, κατὰ τὸ ποιητικὸν, λέγεσϑαι. καὶ πᾶν μὲν ἀγα: 


ἐπαινετὸν ὑ ὑπάρχειν. πᾶν δὲ κακὸν φευκτόν᾽ τὸ γὰρ 
Óv, χαϑ' ὃ μὲν αἵρεσιν εὔλογον κινεῖ αἱρετόν. 


A be" ὃ 0 δὲ. . δοκιμαστόν], καϑ'᾽ ὃ δὲ πάλιν. 


᾿ φροσύνην σώφρονα ὁμιλέαν᾽ ἐν σχέσει δὲ τὰ τοιαῦτα, 
lis dpov. τῶν δ᾽ ἐν σχέσει τὰς μὲν καὶ ἐν ἕξει εἶναι. 


1281] 
᾿ϑέντα. ἐν ἕξει δὲ ov μόνας εἶναι τὰς ἀρετὰς "ἀλλὰ (11 


᾿ σύστημα ἐξ ἐπιστημῶν τοιούτων. οἷον ἡ τῶν — 
( EA ἐν τῷ σπουδαέῳ EDS. ἄλ- É 


ἐν 


{0 λην δὲ δύσφημον ἐξ ἐπα οι repond 
ἔχον τὸ βέβαιον, ὡς ἔχουσιν at ἀρεταί" 


περὶ τῶν κατὰ τὸν dis: τῆς δὲ φιλίας εἶναι e 
μότητα μὲν φιλίαν ἐγνωσμένων, συνήϑειαν δὲ φιλίαν 
συνειϑισμένων, ἑταιρίαν δὲ φιλίαν καϑ' αἵρεσιν ὡς ὦ 
ἂν ὁμηλίκων, ξενίαν δὲ φιλίαν ἀλλοδαπῶν. εἶναι δὲ ᾿ 
χαὶ συγγενικήν τινα φιλίαν ἐκ συ ον καὶ ἐρω- 10. 
τικὴν ἐξ d ἔρωτος. 
ἔτι δὲ τῶν ἀγαϑῶν τὰ μὲν εἶναι ἄμικτα τ ἐπι- 
στήμην. τὰ δὲ μεμιγμένα οἷον εὐτεκνίαν εὐγηρίαν —— 
[182] δὐξωίαν. ἔστι δ᾽ ἡ μὲν εὐτεκνία ἀρῆσις τέκνων κατὰ o 
φύσιν ἔχουσα σπουδαία, ἡ δ᾽ εὐγηρία χρῆσις σπου- 15. 
δαία γήρατος κατὰ φύσιν ἔχουσα, καὶ ὁμοίως ἡ εὐ- 1 
ξωία. . ἀλυπίαν δὲ καὶ εὐταξίαν τὰς αὐτὰς εἶναι : 
τῇ C CENMERSSC vovv δὲ καὶ φρένας φρονήσει, μέτας : 
δοτικὴν δὲ χαὶ ἐπιδοτικὴν χφηστότητι. τὸ μέντοιγε, 
: πρός τί πῶς ἔχειν ὠνομάσϑησαν, ὅπερ καϑήκει, καὶ 20 
ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν παρατηρεῖν. φανερὸν δὲ διὰ E ; 
-ToUrQv ὅτι καὶ τῶν χακῶν «i ὁμοῖαι διαιρέσεις ἔσον. Ὁ 
διαφέρειν δὲ λέγουσιν αἱρετὸν καὶ ληπτόν᾽ αἷ- 
ρετὸν μὲν γὰρ εἶναι τὸ ὁρμῆς αὐτοτελοῦς κινητικόν, 
| ἰληπτὸν δὲ τὸ ἀξίαν £yov.] ὅσῳ δὲ διαφέρει τὸ αἷρε- 
, τὸν τοῦ ληπτοῦ, τοσούτῳ καὶ τὸ αὐθαίρετον τοῦ καὶ 
x; αὑτὸ ληπτοῦ, χαὶ καϑόλου τὸ ἀγαϑὸν τοῦ ἀξίαν ἔχον- x 
τος. τοῦ δ᾽ ἀνθρώπου ὄντος ξῴώου λογικοῦ. ϑνητοῦ. 
φύσει πολιτικοῦ, φασὶ καὶ τὴν ἀρετὴν πᾶσαν τὴν 
περὶ ἄνϑρωπον χαὶ τὴν εὐδαιμονίαν ξωὴν ἀκόλου- 
ϑὸν ὑπάρχειν καὶ ὁμολογουμένην. φύσει. ᾿ 
ο τὸ δὲ τέλος ὃ xs NUM ovrog ἀπέδωκε τ 


σύμφωνον ξῆν, ὡς τῶν μαχομένωᾳ ξώντων κα- 
δαιμονούντων. οἵ δὲ μετὰ τοῦτον προσδιαφϑροῦντες 
οὕτως ἐξέφερον, ὁμολογουμένως τῇ φύσει ξῆν. ὑπο- 
C λαβόντες. ἔλαττον εἶναι κατηγόρημα τὸ ὑπὸ TOU Ζή- 
᾿ς ψῷνος ῥηϑέν. Κλεάνϑης γὰρ πρῶτος διαδεξάμενος. ER 
5 ᾿ αὐτοῦ τὴν αἵρεσιν προσέϑηκε τῇ φύσει καὶ οὕτως la 
ἽΝ πέδαι, τέλὸς ἐστὶ τὸ ὁμολογουμένως τῇ φύσει ἦν. — 
᾿ς ὅπερ Ó Χρύσιππος σαφέστερον βουλύμενος ποιῆσαι 2 
τ ἐξήνεγκε τὸν τρόπον τοῦτον, fjv κατ᾽ ἐμπείρίν 
TOV φύσει συμβαινόντων. Διογένης δὲ εὐλογιστίν 
ἐν τῇ τῶν κατὰ φύσιν ἐκλογῇ καὶ ἀπεκλογῇ. ᾿4ρχέ- τ΄ 
δῆμος δὲ πάντα τὰ καϑήκοντα ἐπιτελοῦνταρ᾽ ξῆν. 
ἐς ᾿Δντίπατρος δὲ ξὴν ἐκλεγομένους μὲν τὰ κατὰ φύ- 
15 σιν. ἀπεκλεγομένους 0 τὰ παρὰ φύσιν. διηνεκῶς. 
Ἶ | πολλάκις δὲ καὶ οὕτως ἀπεδίδου. πᾶν τὸ καϑ' aUc EM 
3 τὸν ποιεῖν διηνεκῶς καὶ ἀπαραβάτως πρὸς τὸ τυγ- (12) - 
᾿ χάνειν τῶν προηγουμένων κατὰ φύσιν. τὸ δὲ τέ- 
Aog. ᾿λέγεσϑαι τριχῶς ὑπὸ τῶν ἐκ τῆς αἰφέσεως 
φοταύτης᾽ τό τε γὰρ τελικὸν ἀγαϑὸν λέγεσϑαι τέ- 
᾿λος ἐν τῇ φιλολόγῳ συνηϑείᾳ, ὡς τὴν ὁμολογίαν λέ- 
γουσι τέλος εἷναι λέγουσι δὲ καὶ τὸν σκοπὸν τέλος, 
οἷον τὸν ὁμολογούμενον βίον ἀναφορικῶς λέγοντες 
ἐπὶ τὸ παφακείμενον κατηγόφημα. κατὰ δὲ τὸ τρίτον 


χιμονέας asd eibi διὰ τὸ πάντα Rin σπου- : 
v εὐδαιμονεῖν, πάντα δὲ φαῦλον ἐκ τῶν ἐναν-. 
κακοδαιμονεῖν. (καὶ τῶν ἀγαϑῶν τὰ μὲν ἀναγ- 

εἶναι. πρὸς εὐδαιμονίαν τὰ δὲ μή. καὶ ἀναγ. ὃ 


Y TE 
$44:215 54. 


P οἰ χφηστικὰς αὐτῶν. οὐκ pea à. ye 11 
φροσύνην καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα. παραπλησίως 0j 


τῶν οὐκ ἀναγκαῖα δὲ τά τε πάϑη πάντα καὶ τὰ ἀρ- 

ρωστήματα καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια). τέλος. δέ 
φασιν εἶναι τὸ εὐδαιμονεῖν, ov ἕνεκα πάντα πράττε- 
ται. αὐτὸ δὲ πράττεται μὲν οὐδενὸς δὲ ἕνεκα τοῦτο: 
δ᾽ ὑπάρχειν ἐν τῷ κατ᾽ ἀρετὴν ξῆν, ἐν τῷ ὁμολογοῦυ- | 
uve. env, ἔτι. ταυτοῦ ὄντος. ἐν τῷ κατὰ ME 


TÉg., cs bis εἶναι vibio "e ΜΕ εν 

E. εὐδαίμονος βίου, καίτοι γε λέγοντες τὴν μὲν εὖ 
EL μονίαν σχοπὸν ἐκκεῖσθαι, τέλος δ᾽ εἶναι τὸ vu; 
SE τῆς εὐδαιμονίας , ὅπερ, ταυτὸν εἶναι τῷ εὐδαιμονεῖν 
π΄ δῆλον οὖν ἐκ τούτων ὅτι Uo OMGQIR τὸ κατὰ i φύσιν 
quo] ev χαὶ τὸ καλῶς ξῆν καὶ τὸ &U iv καὶ πᾶν τὸ 


ἀρετῆς, χαὶ ὅτι πᾶν τὸ ἀγαϑὸν καλόν. ὁμοίως δὲ καὶ 
πᾶν αἰσχρὸν κακόν δι᾽ ὃ καὶ τὸ στωϊχὸν τέλος 
ἴσον δύνασϑαι τῷ κατ᾽ ἀρετὴν βίῳ. 
διαφέρειν". δὲ λέγουσι τὸ αἱρετὸν καὶ τὸ νῷ 
αἱρετὸν μὲν εἶναι ἀγαϑὸν τὸ πᾶν, algevéov. δὲ 
Aue πᾶν, ὃ ϑεωρεῖται παρὰ τὸ ἔχειν τὸ 
ΠῚ αἱρούμεϑα μὲν τὸ αἱρετέον, οἷον τὸ φρονεῖν, ὃ "€ 
b esn bas τὸδ qw Eee E δὲ "aper 


Pn 


χαὶ ἐμμενετά, καὶ κατὰ ἃ λόγον ἐπὶ τῶν ἄλλων αἱρετῶν, 
᾿ς δὲ fein μὴ κατωνομάσϑαι᾽ τὰ δ᾽ ὠφέλιμα πάντα ὑπο-. 
E καὶ ἐμμενετέα. καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον͵ 


Nena» » χαὶ φευχτῶν καὶ περὶ τέλους καὶ εὐδαι- 
νίας. ἀναγκαῖον ἡγησάμεϑυι καὶ τὰ περὶ τῶν ἀδια- 
ρόρων λεγόμενα κατὰ τὴν οἰχείαν τάξιν. ἐπελϑεῖν. τ 
διάφορα δ᾽ εἶναι λέγουσι τὰ μεταξὺ τι τῶν ἀγαϑῶν͵ τὴ is. 


vor, χαϑ'᾽ ἕνα μὲν τρόπον τὸ μήτε ἀγαϑὸν μήτε χα 
- χὸν x«i τὸ μήτε αἱρετὸν μήτε φευκτόν, καϑ' ἕτερον 
δὲ τὸ μήτε ὁρμῆς μήτε ἀφορμῆς κινητικόν, καϑ δ΄ 
5 χαὶ λέγεσϑαί τινα καϑάπαξ ἀδιάφορα. εἶναι, οἷον τὸ | 
| προτεῖναι τὸν δάχτυλον ὡδὶ ἢ ὡδὶ ἢ τὸ ἀνελέσθαι. 
τι τῶν ἐμποδών. κάρφος ἢ φύλλον. χατὰ τὸ πρότε- io 
. gov δὴ λεχτέον τὰ μεταξὺ ἀρετῆς καὶ κακίας ἀδιά-Ἕ 500 
φόρα, λέγεσϑαι κατὰ τοὺς ἀπὸ τῆς αἱρέσεως, ταύτης. s 
ἢ οὐ μὴν πρὸς ἐκλογὴν καὶ ἀπεκλογήν᾽ δι᾿ ὃ καὶ τὰ (18) ἡ 
ι μὲν ἀξίαν ἐκλεχτικὴν ἔχειν, τὰ δ᾽ ἀπαξίαν ἄπεκλε- ' 


' x«l τὰ uiv εἶναι κατὰ φύσιν τὰ δὲ παρὰ b. 
X6 , τὰ δὲ οὔτε κατὰ φύσιν οὔτε παρὰ φύσι. 
κατὰ φύσιν μὲν οὖν τὰ τοιαῦτα. ὑγίειαν ἰσχὺν αὐ τι]. 
bh σϑητηρίων ἀρτιότητα καὶ τὰ παραπλήσια τούτοις" $ 
᾿ παρὰ φύσιν ὃὲ τὰ τοιαῦτα, νόσον ἀσϑένειαν πήρω- 

σιν καὶ τὰ τοιαῦτα οὔτε δὲ χατὰ φύσιν οὔτε παρὰ 
UGLv ψυχῆς κατάστασιν καὶ σώματος. χαϑ᾽ ἣν 3 | 
ἐστε φαντασιῶν ψευδῶν δεχτική , τὸ δὲ τρωμά- ἘΣ 
καὶ πηρώσεων δεχτιχόν. καὶ τὰ τούτοις ὅμοιῶ. —— 
Jut δὲ λέγουσι τὸν περὶ τούτων λόγον τῶν ——— 


E si 


AP - E | δ᾽ e» i? H 


[146] ἀξίαν μήτε ἀπαξίαν. τῶν δὲ προηγμένων τὰ μὲν &- 5 


[148] ἡγμένα [οὔτε ἀποπροηγμένα] εἶναι τὰ τοιαῦτα ὅσ 
εὐτελῆ ὄντα καὶ μηδὲν χρήσιμον προσφερόμενα μ 


πρὸς τὸ κατὰ φύσιν ἔχειν οὐδὲ πρὸς ὁρμὴν καὶ & ἀφορ- : : 
μήν. ἔτι. δὲ τῶν ἀδιαφόρων τὰ μὲν πλείω ἀξίαν ἔχειν 

τὰ δ᾽ ἐλάττω, καὶ τὰ μὲν καϑ' αὑτὰ τὰ δὲ ποιητικά, 

καὶ τὰ μὲν προηγμένα τὰ δὲ ἀποπροηγμένα, τὰ δ᾽ d 
οὐδετέρως ἐ ἔχοντα. προηγμένα μὲν ὅσα ἀδιάφορα ὄντα 10. 
πολλὴν ἔχει ἀξίαν, ὡς ἐν ἀδιαφόροις" ἀποπροηγμένα “ 
δὲ ὅσα πολλὴν ἔχει ἀπαξίαν ὁμοίως᾽ οὔτε δὲ προ- 
ηγμένα οὔτε ἀποπροηγμένα ὅσα μήτε πολλὴν ἔχει. 


v«t περὶ ψυχὴν τὰ δὲ περὶ σῶμα τὰ δ᾽ ἐκτός. περὶ" 
ψυχὴν μὲν εἷναι τὰ τοιαῦτα, εὐφυίαν προχοπὴν μνή- 0 
μην ὀξύτητα διάνοιαν ἕξιν καϑ' ἣν ἐπιμένουσιν ἐπὶ — - 
τῶν καϑηκόντων. καὶ “τέχνας ὅσαι δύνανται συνε ῖνι NR 
ysiv ἐπιπλεῖον πρὸς τὸν κατὰ φύσιν βίον. περὶ σῶς — 
μα δ᾽ εἶναι προηγμένα ὑγίδιαν εὐαισϑησίαν xe tà ὦ 3 
“παραπλήσια τούτοις τῶν δ᾽ ἐκτὸς γονεῖς τέκνα κτ . —— 
σιν σύμμετρον ἀποδοχὴν παρ᾽ ἀνθρώπων. τῶν δ᾽ 
ἀποπροηγμένων περὶ ψυχὴν μὲν εἶναι τὰ ἐναντία, 
τοῖς εἰρημένοις, περὶ σῶμα δὲ καὶ ἐκτὸς τὰ ὁμοίως 
ἀντιτιϑέμενα τοῖς εἰρημένοις περί τὲ σῶμα. καὶ τοῖς 35 E 
ἐκτὸς προηγουμένοις. οὔτε δὲ προηγμένα οὔτε ἀπο- 
πφοηγμένα, περὶ ψυχὴν φαντασίαν καὶ συγκατάϑε- 
σὺν καὶ ὅσα τοιαῦτα, περὶ δὲ σῶμα λευχότητα xol 
μελανότητα καὶ χαροπότητα χαὶ ἡδονὴν πᾶσαν καὶ 
πόνον καὶ εἴ τι ἄλλο τοιοῦτο. τῶν δ᾽ ἐχτὸς οὔτε προ- 30 


m 


παντελῶς. ἔχει τὴν ἀπ᾽ αὐτῶν χρείαν. τῆς δὲ pad: 
oq χῆς οὔσης κυριωτέρας τοῦ σώματος. χαὶ πρὸς qU. 0E 
᾿χατὰ φύσιν ξῆν φασὶ τὰ περὶ τὴν ψυχὴν κατὰ φύσιν 
ὄντα καὶ προηγμένα πλείονα: τὴν εὐεξίαν ἔχειν τῶν 
r 5 περὶ σῶμα χαὶ τῶν ἐχτός, οἷον εὐφυίαν ψυχῆς πρὸς! Σ 
᾿ ἀρετὴν. ὑπεράγειν τῆς τοῦ σώματος εὐφυίας, καὶ c «ρα 
A ὁμοίως. ἐπὶ τῶν ἄλλων ἔχειν. ἔτι δὲ τῶν ἀδιαφόρων AW 
4 (qual. τὰ μὲν εἶναι ὁρμῆς κινητικὰ τὰ δὲ ἀφορμῆς, τὰ τ ἢ 
-. δὲ οὔτε ὁρμῆς οὔτε ἀφορμῆς. ὁρμῆς μὲν οὖν “κινητικὰ | 
a" abico ἐλέγομεν εἶναι κατὰ φύσιν, ἀφορμῆς δὲ ὅσα 
παρὰ φύσιν, οὔτε δὲ ὁ ὁρμῆς οὔτε ἀφορμῆς τὰ μηδετέ- m 
φῶς ἔχοντα, οἷά ἐστι τὸ περιττὰς ἢ ἀρτίας ἔχειν τὰς E 
N ένα. τῶν δὲ κατὰ φύσιν ἀδιαφόρων ὄντων τὰ μέν E 
ἐστι πρῶτα κατὰ φύσιν τὰ δὲ κατὰ μετοχήν. πρῶτα 2 
15 μέν ἐστι κατὰ φύσιν κένησις ἢ σχέσις κατὰ τοὺς σπερ- 
5 ᾿ματιχοὺς λόγους γινομένη. οἷον ὑγέεια καὶ αἴσϑησιρ, 
λέγω δὲ τὴν κατάληψιν καὶ ἰσχύν κατὰ μετοχὴν δὲ[160] 
ὅσα μετέχει κινήσεως καὶ σχέσεως κατὰ τοὺς σπερμα- 
τικοὺς λόγους, οἷον χεὶρ ἀρτία καὶ σῶμα ὑγιαῖνον. 
7 om καὶ αἰσϑήσεις μὴ πεπηρωμέναι. ὁμοίως δὲ χαὶ τῶν 
a mage φύσιν κατὰ τὸ ἀνάλογον. πάντα δὲ τὰ κατὰ 2 
s φύσιν eite εἶναι καὶ πάντα τὰ παρὰ φύσιν ἄληπτα. : 


* E 22 Sega. xo)" αὑτὰ μὲν € ὅσα ἐστὶν ὁ ὁρμῆς κι- Sir Y 
ax νητιχὰ καὶ Κατατρεπτικῶς ἐφ᾽ ἑαυτὰ ἢ ἐπὶ τὸ ἀντέ- 2 
«o χεσϑαι αὐτῶν, οἷον ὑγίειαν εὐαισϑησίαν ἀπονίαν καὶ 
- κάλλος σώματος ποιητικὰ δὲ ὅσα ἐστὶν ὁρμῆς κιν- ὃ 
- χιχαὰ ἀνετικῶς ἐφ᾽ ἕτερα καὶ μὴ κατατρεπτικῶς, οὖν 


δὲ xol τῶν παρὰ φύσιν τὰ μὲν εἶναι xal αὑτὰ dàn Nr 
To be δὲ τῷ ποιητικὰ εἶναι. τῶν δὲ καϑ' αὑτὰ (ur) ἫΝ 


«., - 


y yOg, τήν vs δόσιν καὶ τιμὴν καϑ' αὑτό, κι 

ET ἀμοιβὴν vov δοκιμαστοῦ, καὶ τὴν τρίτην ἣν. δ᾽ 

πατρὸς ἐκλεκτικὴν προσαγορεύει. καϑ' ἣν διδό! 

τῶν πραγμάτων τάδε τινὰ μᾶλλον ἀντὶ τῶνδε αἵ- 

ρούμεϑα, οἷον ὑγίειαν ἀντὶ νόσου καὶ ξωὴν ἀντὶ ϑα- 

[154] vcvov καὶ πλοῦτον ἀντὶ πενίας. κατὰ τὸ ἀνάλογον. 

δὲ xo. τὴν ἀπαξίαν τριχῶς φασὶ λέγεσϑαι, ἀντιτιϑε- 

μένων τῶν σημαινομένων τοῖς ἐπὶ τῆς πρώτης ἀξίας E 

εἰρημένοις. τὴν δὲ δόσιν φησὶν δ “Π΄ογένης κρίσιν 

εἶναι. ἐφ᾽ ὅσον κατὰ φύσιν ἐστὶν ἢ ἐφ᾽ ὅσον χρείαν 

τῇ φύσει παφέχεται. τὸ δὲ δοκιμαστικὸν οὐχ ὡς E 

γεται τὰ πράγματα δοκιμαστὰ παφαλαμβάνεσϑαι, daa 

ἀλλ᾽ ὡς δοκιμαστήν φαμεν εἶναι τὸν τὰ πράγματα v 

ἐπ δοκιμάξοντα᾽ τῆς οὖν ἀμοιβῆς τὸν τοιοῦτόν φασι 00- — 

x κιμαστὴν εἶναι. καὶ ταύτας μὲν τὰς δύο ἀξίας xe9 j 

ἃς λέγομέν. τινὰ τῇ ἀξίᾳ προῆχϑαι. τρίτην δέ φησιν à 
εἶναι χκαϑ' ἥν φαμεν ἀξίωμά τινα ἔχειν καὶ ἀξίαν,, 

ἥπερ περὶ ἀδιαφορὰ οὐ γίνεται ἀλλὰ περὶ μόνα τὰ 

σπουδαῖα. χφῆσϑαι δὲ ἡμᾶς φησὶν ἐνίοτε τῷ ὀνόματι à ! 

τῆς ἀξίας 6 ἀντὶ τοῦ ἐπιβάλλοντος, ὡς ἐν τῷ τῆς δι- — gt 

καιοσύνης ὅρῳ παρείληπται, ὅταν λέγηται εἶναι ἕξις $ 
ἀπονεμητικὴ τοῦ χατ᾽ ἀξίαν ἑκάστῳ ἔστι γὰρ oiov — 

τοῦ ἐπιβάλλοντος ἑκάστῳ. τῶν δ᾽ ἀξίαν ἐχόντων de 

μὲν ἔχειν πολλὴν ἀξίαν τὰ δὲ βραχεῖαν. ὁμοίως δὲ. n. 

[156]x«l τῶν ἀπαξίαν ἐχόντων ἃ μὲν ἔχειν πολλὴν ἀπα- —— 

E ξίαν ἃ δὲ βραχεῖαν. và piv ovv πολλὴν ἔχοντα. ἀξίαν — 

2 προηγμένα λέγεσϑαι., τὰ δὲ πολλὴν ἀπαξίαν ἀποπρο- 

qyuéva, Ζήνωνος ταύτας τὰς ὀνομασίας ϑεμένου πρώ- 

του τοῖς πράγμασι. προηγμένον. δ᾽ εἶναι λέγουσιν 

ἀδιάφορον ὃν ix e DEIN κατὰ προηγούμενον λόγον 


4 
τ 
i 


δ᾽ ὅμοιον ἄρα χέων ἐπὶ τῶν ἀποπροηγμένων εἷ-- 
vet, καὶ τὰ παραδείγματα à κατὰ τὴν ἀναλογίαν ταυτά. 
οὐδὲν δὲ τῶν ἀγαϑῶν εἶναι προηγμένον διὰ τὸ τὴν 
μεγίστην ἀξίαν αὐτὰ ἔχειν. τὸ δὲ A p τὴν 


mdr ἀγαϑὼν φύσει" οὐδὲ γὰρ ἐν αὐλῇ τῶν ᾿πφοηγου- 
μένων εἶναι τὸν βασιλέα ἀλλὰ τοὺς μετ᾽ αὐτὸν τετα- 
t γμένους. προηγμένα δὲ λέγεσϑαι οὐ τῶ πρὸς εὐδαι-" 

᾿ μονίαν τινὶ συμβάλλεσϑαι συνεργεῖν τὲ πρὸς αὐτήν, 
Ἢ a0 ἀλλὰ τῷ ἀναγκαῖον εἶναι τούτων τὴν ἐκλογὴν ποιεῖ- 
᾿ς σϑαι παρὰ τὰ ἀποπρφοηγμένα. 


ηγμένων ὁ περὶ τοῦ καϑήκοντος τόπος. ὁρέξεται 
(0b τὸ καϑῆκον τὸ ἀκόλουϑον ἐν ξωῇ. ὃ πραχϑὲν &U- 
-.45 Aoyov ἀπολογίαν ἔχει, παρὰ τὸ καϑῆκον δὲ τὸ ἐναν-- 
| ᾿ὑτίως. τοῦτο διατείνει καὶ εἰς τὰ ἄλογα τῶν ξῴων, 
ἐνεργεῖ γάρ τι κἀκεῖνα ἀκολούϑως τῇ ἑαυτῶν φύσει" 
. ἐπὶ δὲ τῶν λογικῶν. ξώων οὕτως ἀποδίδοται τὸ ἀκό- 
ο΄ λουϑὸν ἐν βίῳ. τῶν δὲ καϑηχόντων τὰ μὲν eivat 
φασι τέλεια. ἃ δὴ καὶ κατορϑώματα λέγεσϑαι. wr 

Boden δ᾽ εἶναι τὰ κατ᾽ ἀρετὴν ἐνεργήματα, oiov 

τὸ φρονεῖν. τὸ δικαιοπραγεῖν, οὐκ εἶναι δὲ κατορϑώ- 
᾿ς pete τὰ μὴ οὕτως ἔχοντα, ἃ δὴ οὐδὲ τέλεια καϑή- 
M κοντὰ προσαγορεύουσιν, ἀλλὰ μέσα, olov. τὸ γαμεῖν 


m κατορϑωμάτων τὰ μὲν εἶναι ὧν χρὴ τὰ δ᾽ οὔ. ὧν 
2 χρὴ μὲν εἶναι κατηγόφημα ὠφέλημα, οἷον τὸ φρονεῖν 
τὸ σωφρονεῖν" οὐκ εἶναι δὲ ὧν χρὴ τὰ μὴ οὕτως 


δονόεσθαι τεχνολογίαν. πᾶν δὲ τὸ παρὰ τὸ καϑῆ- 


Ὃν «tAv κατύόρϑωμα γίνεσϑαι. παραμετρεῖ- 


ἀχόλουϑος δ᾽ ἐστὶ τῷ λόγῳ τῷ περὶ τῶν προ- [168]. 


ον ἐν λογικῷ γιγνόμενον ἁμάρτημα εἶναι, τὸ δὲ καϑ-- Lin] 


σϑαι ὃὲ τὸ μέσον ἜΠΟΣ ἀδιαφόροις i 
ὃ μένοις δὲ παρὰ φύσιν καὶ κατὰ φύσιν, τοι 
"da εὐφυίαν. προσφερομένοις, ὥστ᾽ εἰ μὴ λαμβα ' 
αὐτὰ ἢ διωϑοίμεϑα ἀπερισπάστως μὴ ἂν εὐδα 
νεῖν. τὸ δὲ κινοῦν τὴν ὁρμὴν οὐδὲν ἕ ἕτερον εἶναι λέ- a 
ovi) ἀλλὰ φαντασίαν ὁρμητικὴν τοῦ καϑήχοντος τ 
αὐτόϑεν, τὴν δὲ ὁρμὴν εἶναι φορὰν ψυχῆς ἐπέτι. κατὰ : t 
᾿ τὸ γένος δ᾽ ἐνὶ ταύτης δ᾽ ἀεὶ ϑεωρεῖσϑαι τήν τὲ ἐν “ A 
τοῖς λογικοῖς γιγνομένην ὁρμὴν χαὶ τὴν ὄν τοῖς &Aó- — 
[162] you ξῴώοις d οὐ κατωνομασμέναι "δ᾽ εἰσίν. ἡ γὰρ ὔρε- LS 
δι οὐχ ἔστι λογικὴ ὁρμὴ ἀλλὰ λογικῆς ὁρμῆς εἶδος. 
τὴν δὲ λογικὴν ὁρμὴν δεόντως ἂν τις ἀφορέξοιτο λέ- 
γῶν εἶναι φορὰν διανοίας ἐπί τι τῶν ἐν τῷ πράττειν" 
ταύτῃ δ᾽ ἀντιτίϑεσθαι ἀφορμήν, φοράν τινα [δια- 
νοίας ἀπό τύνος τῶν ἐν τῷ φεύγειν. ἰδίως δὲ καὶ as 
τὴν ὄρουσιν ὁρμὴν λέγουσι, τῆς πρακτικῆς ὁρμῆς οὖ. 
σαν εἶδος. τὴν δὲ ὄρουσιν εἶναι φορὰν διανοίας ἐπί | 
τι μέλλον. ὥστε μέχρι μὲν τούτων τετραχῶς ὁρμὴν ; 
λέγεσϑαι. διχῶς δ᾽ ἀφορμήν, προστεϑείσηρ καὶ τῆς. á 
ἕξεως τῆς ὁρμητικῆς, ἣν δὴ χαὶ ἰδέως ὁρμὴν λέγου- s. : 
σιν, ἀφ᾽ ἧς συμβαίνει ὁρμᾶν πανταχοῦ. τῆς δὲ mou- — 
κτικῆς ὁρμῆς εἴδη πλείονα εἶναι ἐν oig καὶ ταῦτα, 
: πρόϑεσιν ἐπιβολὴν παρασκευὴν ἐγχείρησιν αἵρεσιν. A 
[164] προαίρεσιν βούλησιν ϑέλησιν. πρόϑεσιν μὲν ovv si- E 
vot λέγουσι σημείωσιν ἐπιτελέσεως, ἐπιβολὴν δὲ ὁρ-- 25 
μὴν πρὸ ὁρμῆς, παρασκευὴν δὲ πρᾶξιν πρὸ e 
ἐγχείρησιν δὲ ὁρμὴν ἐπί τινος ἐν χερσὶν ἤδη ὄντος, 
αἵρεσιν δὲ βούλησιν ἐξ ἀναλογισμοῦ, deoa δνο "3 
αἵρεσιν πρὸ αἱρέσεως. βούλησιν δὲ εὔλογον ὄρεξιν. ϑέ- ὦ 
᾿λησιν δὲ ἑχουσίαν βούλησιν. πάσας δὲ τὰς ὁρμὰς συγ- 


- 
c 

: A 
Ἂς 


"e, 


"T ὁρμάς, καὶ συγκαταϑέσεις μὲν ἀξιώμασί τισιν. 
ομὰς δὲ ἐπὶ κατηγορήματα. τὰ περιεχόμενά πῶς ἐν 

E. τοῖς ἀξιώμασιν αἵ συγκαταϑέσεις. ἐπεὶ δ᾽ ἐν εἴδει 
τὸ πάϑος τῆς ὁρμῆς ἐστι. λέγωμεν ἑξῆς περὶ παϑῶν. - 
z πάϑος δ᾽ εἶναί φασιν ὁρμὴν πλεονάξουσαν καὶ 166] - 

zx ned] TO αἱφοῦντι λόγῳ, ἢ ἢ κέῥησί ψυχῆς παρὰ 07 
᾿ φύσιν (εἶναι δὲ πάϑη πάντα τῷ γένει τῆς ψυχῆς). 

x διὸ xal πᾶσαν πτοίαν πάϑος εἶναι καὶ πᾶν πάϑος 
πτοίαν. τοῦ δὲ πάϑους τοιούτου ὄντος ὑποληπτέον 

10 τὰ μὲν πρῶτα εἶναι καὶ ἀρχηγὰ τὰ δ᾽ εἰς ταῦτα τὴν 
“ἀναφορὰν ἔχειν. πρώτα δ᾽ εἶναι τῷ γένει ταῦτα τὰ 

| τέσσαρα ; ἐπιϑυμίαν φόβον λύπην ἡδονήν. ἐπιϑυ-[168]} 
μίαν μὲν οὖν καὶ φόβον προηγεῖσϑαι, τὴν μὲν πρὸς 

I τὸ φαινόμενον ἀγαϑὺν τὴν δὲ πρὸς τὸ φαινόμενον 

15 


sime d 


399 C TO ERES, T 


κακόν. ἐπιγίγεσϑαι δὲ τούτοις ἡδονὴν καὶ λύπην, EE 
ἡδονὴν μὲν ὅταν τυγχάνωμεν ὧν ἐπιϑυμοῦμεν ἢ ἢ ἐκ- 
ἥ φύγωμεν ἃ ἐφοβούμεϑα, “λύπην δὲ ὅταν ἀποτυγχά- 
᾿ς νῶμεν ὧν ἐπυϑυμοῦμεν ἢ περιπέσωμεν οἷς épofov-  - 
μεϑα. ἐπὶ πάντων δὲ τῶν τῆς ψυχῆς παϑῶν περὶ 
LI dots αὐτὰ λέγουσιν εἶναι, παραλαμβάνοντες τὴν 
.— δόξαν ἀντὶ τῆς ἀσϑενοῦς ὑπολήψεως᾽ VTrUWO δὲ [170] 
πρόσφατον ἀντὶ τοῦ κινητικοῦ συστολῆς ἀλόγου ἢ 
. ἐπάρσεως. τὸ δὲ ἄλογον χαὶ τὸ παφὰ φύσιν οὐ κοι- d 
: ovàs, ἀλλὰ τὸ μὲν ἄλογον ὅσον τὸ ἀπειϑῶς τῷ λόγῳ. EL 
2 πᾶν γὰρ πάϑος βιαστικόν ἐστιν, ὡς πολλάκις ὁρῶν-- CREE 
^ τὰς τοὺς ἐν τοῖς πάϑεσιν ὄντας ὅτι συμφέρει τόδε οὐ Ἶ 
“ποιεῖν, ὑπὸ τῆς σφοδρότητος ἐκφερομένους, καϑάπερ c RAE 
b ὑπό τινος ἀπειϑοῦς ἵππου. ἀνάγεσϑαι πρὸς τὸ ποι-Τὀ Ο6ΟὋὃἭ 
ἣν αὐτό, παρ᾽ ὃ καὶ πολλάκις τινὰς ἐξομολογεῖσϑαι Be. 
ας τὸ ϑρυλούμενον τοῦτο wu 
ursi δ᾽ ἔχοντά a ἡ φύσις βιάξεται" (176) ὁ 
γὰρ λέγει νῦν τὴν εἴδησιν καὶ γνῶσιν te ἢ 09 


ἃ gi 

ἐν τῇ τοῦ πάϑους ὑπογραφῇ, ὡς ὁ συμβαίνν 1 
τὸν ὀρϑὸν καὶ κατὰ φύσιν λύγον. πάντες ὃ 
τοῖς πάϑεσιν ὄντες ἀποστρέφονται τὸν λόγον, c 
ραπλησίως δὲ τοῖς ἐξηπατημένοις ἐν ὁτῳοῦν, r 
[172] ἰδιαξόντως. οἱ μὲν γὰρ ἠπατημένοι λόγου χάριν περ 
τὰς ἀτόμους ἀρχὰς εἶναι, διδαχϑέντες ὃ ὅτι οὐκ εἰσίν, 
ἀφίστανται τῆς κρίσεως οἱ δ᾽ ἐν τοῖς πάϑεσιν Ov- 

τες, κἂν μάϑωσι κἂν μεταδιδαχϑῶσιν ὅτι οὐ δεῖ λυ 
πεῖσϑαι ἢ φοβεῖσθαι ἢ ὕλως ἐν τοῖς πάϑεσιν εἶναι i 

τῆς ψυχῆς, ὅμως οὐκ ἀφίστανται τούτων, ἀλλ᾽ ἄγον- T4 

ται ὑπὸ τῶν παϑῶν εἰς τὸ ὑπὸ τῆς τούτων χρατεῖ- - 

σϑαι τυραννίδος. τὴν μὲν οὖν ἐπιϑυμίαν λέγουσιν͵ 
ὄρεξιν εἶναι ἀπειϑῆ λόγῳ" αἴτιον δ᾽ αὐτῆς τὸ δοξά- 

ξειν ἀγαϑὸν ἐπιφέρεσθαι. οὗ παρόντος εὖ ἀπαλλά- 
ξομεν, τῆς δόξης αὐτῆς τὸ ἀτάκτως anra καὶ Ὁ 
πρόσφατον. ἐχούσης [τοὺ ὄντως αὐτὸ ὀρεκτὸν εἶναι]. E 
φόβον δ᾽ εἶναι ἔκκλισιν ἀπειϑῆ λόγῳ. αἴτιον δ᾽ αὖ- ^ 

E τοῦ τὸ δοξάξειν κακὸν ἐπιφέρεσϑαι, [οὗ παρόντος, κατ x 
3 κῶς ἀπαλλάξομεν, τῆς δύξης τὸ κινητικὸν καὶ πρόσ- 20e: 
φῷτον ἐχούσης τοῦ ὄντως αὐτὸ φευκτὸν εἶναι. λύπην 3 

E [114] δ᾽ εἶναι συστολὴν ψυχῆς ἀπειϑῆ λόγῳ, αἴτιον δ᾽ αὐ b: 
ON τῆς τὸ δοξάξειν πρόσφατον κακὸν παρεῖναι, ἐφ᾽ ὦ 
καϑήκει ἰσυστέλλεσϑαι. ἡδονὴν δ᾽ εἶναι ἔπαρσιν ψυ- 
χῆς ἀπειϑὴ λόγω. αἴτιον δ᾽ αὐτῆς τὸ δοξάζειν πρόσ- 
iso» κακὸν παρεῖναι. ἐφ᾽ ὧ καϑήκει) ἐπαίρεσθαι" E 
ὑπὸ μὲν οὖν τὴν ἐπιϑυμίαν ὑπάγεται τὰ τοιαῦτα, Ὁ 
ὀργὴ καὶ τὰ εἴδη αὐτῆς ϑυμὸς καὶ χόλος καὶ μῆνις, 
καὶ κότος καὶ πικρίαι καὶ τὰ τοιαῦτα, ἔρωτες σφοδροὶ͵ 
καὶ πόϑοι καὶ ἵμεροι καὶ φιληδονίαι καὶ φιλοπλ | 
τίαι καὶ φιλοδοξίαι καὶ τὰ ὅμοια᾽ ὑπὸ δὲ τὴν 70 
viv. ἐπιχαιρεκακίαι καὶ ἀσμενισμοὶ καὶ γοητεῖαι a 


οια᾽ ὑπὸ δὲ τὸν φόβον ὄκνοι καὶ ἀγωνίαι καὶ 
αἰσχῦναι καὶ ϑόρυβοι καὶ ἐκπλήξεις καὶ δεισιδαιμο- 
E vios καὶ δέος καὶ δείματα ὑπὸ δὲ τὴν λύπην φϑό- 
1 vog ξῆλος ξηλοτυπία ἔλεος πένϑος ἄχϑος ἄχος ἀνέα 


. σϑαι τὸν δοχοῦντα ἠδικηκέναι παρὰ τὸ προσῆκον, 
 ϑυμὸς δὲ ὁ ὀργὴ ἐναρχομένη, χόζος δὲ ὀργὴ διοιδοῦσα, 
μῆνις δὲ ὁ ὀῤγὴ εἰς παλαίωσιν ἀποτιϑεμένη ἢ ἐναπο- 

: ᾿Δειμένη, κότος δὲ ὀργὴ ἐπιτηροῦσα καιρὸν elg τιμω-- 

τὸ ρίαν, πικρία δὲ ὀργὴ παραχρῆμα ἐκρηγνυμένη᾽ ἔρως 

4 δὲ ἐπιβολὴ φιλοποιΐας διὰ κάλλος ἐμφαινόμενον, πό- 

| $og δὲ ἐπυϑυμία τοῦ ἔρωτι ἀπόντος, ἵμερος δὲ ἐπι- 

P ϑυμία φίλου ἀπόντος ὁμιλίας, φιληδονία δὲ ἐπιϑυ- 

μία ἡδονῶν, φιλοπλουτία δὲ πλούτου, φιλοδοξία δὲ 


^t “ὀδύνη. ἄση. ὀργὴ μὲν οὖν ἐστὶν ἐπιϑυμία τιμωρήσα- [1τ6}. 


55 δόξης" ἐπιχαιφεκακία δὲ ἡδονὴ ἐπ᾽ ἀλλοτρίοις κακοῖς, [118] 


 ἀσμενισμὸς δὲ ἡδονὴ ἐπὶ ἀπροσδοκήτοις, γοητεία δὲ 
* E δονὴ δι’ ὄψεως κατ᾽ ἀπάτην᾽ ὄκνος δὲ φόβος μελ- 
᾿λούσης ἐνεργείας, ἀγωνία δὲ φόβος διαπτώσεως, καὶ 
ἑτέρως φόβος ἥττης, ἔκπληξις δὲ φόβος ἐξ ἀσυνή- 
ES $ovg φαντασίας, αἰσχύνη δὲ φόβος ἀδοξίας, ϑόρυβος 
δὲ φόβος μετὰ φωνῆς κατεπείγων, δεισιδαιμονία δὲ 
- gófos ϑεῶν καὶ δαιμόνων, δέος δὲ φόβος δεινοῦ, 
. δεῖμα δὲ φόβος ἐχ λόγου᾽ φϑόνος δὲ λύπη ἐπ’ ἀλ- 
Τὸ "λοτρίοις ἀγαϑοῖς, ξῆλος δὲ λύπη ἐπὶ τῷ ἕτερον͵ ἐπι- 


E. σϑαι δὲ καὶ é ἑτέρως ξῆλον, μακαρισμοῦ ἔνδειαν ἤτοι 
- ἄλλου μίμησιν ὡς ἂν κρείττονος᾽ ξηλοτυπίαν δὲ λύ- 
- mv ἐπὶ τῷ ἕτερον ἐπιτυγχάνειν ὧν αὐτὸς ἐπιϑυμεῖ, 


ἔνϑος δὲ λύπην ἐπὶ ϑανάτῳ ἀώρῳ, ἄχϑος δὲ λύ- 
jj ἣν βαρύνουσαν. ἄχος δὲ λύπην ἀφωνίαν ἐμποιοῦ- 
σαν pe δὲ λύπην κατὰ διαλογισμόν, ὀδύνην δὲ 


ἀλϑάρος δὲ λύπην ἐπὶ τῷ δοκοῦντι ἀναξίως κακοπαϑεῖν. 


| τυγχάνειν ὧν αὐτὸς ἐπιϑυμεῖ, αὐτὸν δὲ μή" λέγε- [180] 


jT 


λύπην εἰσδύνουσαν καὶ καϑικνουμένην, m " ! 
" [182] πην μετὰ ῥιπτασμοῦ. τούτων δὲ τῶν παϑῶν τὰ μὲν 
(117) ἐμφαίνειν τὸ ἐφ᾽ ᾧ γίγνεται, οἷον ἔλεον φϑόνον. ἐπι- 
χαιρεκακίαν αἰσχύνην; τὰ δὲ τὴν ἰδιότητα "p XUL 
6:98, otov ὀδύνην δεῖμα. ἴον αὶ 
, εὐεμπτωσίαν δ᾽ εἶναι εὐκαταφορίαν τὰ πάϑορ ^ 
r ὥς τι τῶν παρὰ φύσιν épyov, oiov ἐπιλυπίαν ópyt- — 
: . λότητα φϑονερίαν ἀκροχολίαν καὶ τὰ ὅμοια.. γίγνε- 
σϑαι δὲ εὐεμπτωσίας χαὶ εἰς ἄλλα ἔργά τῶν παρὰ 
φύσιν. οἷον εἰς κλοπὰς καὶ μοιχείας καὶ ὕβρεις, xot" io. 
ἃς κλέπται τὲ καὶ μοιχοὶ καὶ ὑβρισταὶ λέγονται. νό- - 
ditte δ᾽ εἶναι δόξαν ἐπιϑυμίας ἐρρυηκυῖαν εἰς ἕξιν | 

χαὶ ἐνεσχιρωμένην , καϑ' ἣν ὑπολαμβάνουσι τὰ μὴ 

᾿ αἱρετὰ σφόδρα αἱρετὰ εἶναι, οἷον guADOPIS φιλοι- — 
νέαν ᾿φιλαργυρίαν᾽ εἶναι δέ τινα καὶ ἐναντία [τού-- 15 
τοις] τοῖς νοσήμασι κατὰ προσκοπὴν γιγνόμενα, οἷον τ 
[184] μισογυνίαν. μισοινίαν μισανϑρωπίαν. τὰ δὲ νοσή- 
ματα μετ΄ ἀσϑενείας συμβάίνοντα ἀρρωστήματα κα- 
λεῖσϑαι. λατόρϑωμα δ᾽ εἶναι “λέγουσι χαϑῆκχον πάν- ἱ 
τας ἐπέχον τοὺς ἀριϑμοὺς ἢ καϑάπερ προείπομεν 20. 
τέλειον χαϑήκον᾽ ἁμάρτημά τὲ τὸ παρὰ τὸν ὀρϑὸν ὦ 
λόγον πραττόμενον ἢ ἐν ᾧ παραλέλειπταί vi καϑῆ 
κὸν ὑπὸ λογικοῦ ξώου. τά τε ἀγαϑὰ πάντα τῶν σπου- . 
δαίων εἶναι λέγουσι, καϑ' ὃ καὶ τὸν ὠφελοῦντά τινα 
τῶν πλησίον χαὶ ἑαυτὸν ὠφελεῖν. τήν τὲ ὁμόνοιαν " 
ἐπιστήμην εἶναι κοινῶν ἀγαϑῶν, δι᾽ ὃ καὶ τοὺς σπου- e: 
δαίους πάντας ὁμονοεῖν ἀλλήλοις, διὰ τὸ συμφωνεῖν — Y 
ἐν τοῖς κατὰ τὸν Bíov' τοὺς δὲ φαύλους διαφωνοῦν- — 
y τας πρὸς ἀλλήλους ἐχϑροὺς εἶναι καὶ κακοποιητικοὺς 
E ἀλλήλων καὶ πολεμίους. τό τε δίκαιόν φασι φύσ 
E εἶναι xol μὴ ϑέσει. ἑπόμενον δὲ τούτοις ὑπάρχειν, 
᾿ [186] καὶ τὸ πολιτεύεσϑαι τὸν " —- μάλιστα ἕν. ταῖς — 


y 

& 
[a 
» 


» πολιτείαις, ndo dpipecpétiedig τινὰ προκο- ; 
nv πρὸς, τὰς τελείας. πολιτείας, καὶ. τὸ τομόϑενέῦν. ΠΕΣ 


1 5 done οἰκεῖον n τοῖς σπουδαΐοις , καὶ τὸ σγ. - 
καταβαίνειν καὶ εἰς γάμον καὶ εἰς vexvoyovíav xci —— 
αὑτοῦ χάριν καὶ τῆς πατρίδος , xal ὑπομένειν περὶ 
» ταύτης. ἐὰν qd μετρία, καὶ πόνους καὶ ϑάνατον —— 
E Y παρακεῖσϑαι δὲ τούτοις φαῦλα τό τὲ δημοκοπεῖν. E. 
pe τὸ σοφιστεύειν καὶ τὸ συγγφάφειν ἐπιβλαβῆ p. 

τοῖς ἐντυγχάνουσιν. ἅπερ εἰς σπουδαίους οὐκ ἂν 3 


| “πέσοι. 2 τς 
: τριχῶς δὲ λεγομένης τῆς git, ul ἕνα μὲν ᾿ Y: 
ἐν τρόπον τῆς κοινῆς ἕνεκ “ὠφελείας, καϑ' ἣν φίλοι εἷναι. bs. 
p: λέγονται, ταύτην μὲν οὔ gc τῶν ἀγαϑῶν εἶναι; διὰ τὺ 
E τὸ μηδὲν ἐκ διεστηκότων ἀγαϑὸν εἶναι κατ᾽ αὐτούς [188] 
E- τὴν δὲ κατὰ τὸ δεύτερον σημαινόμενον λεγομένην. 
T. φιλίαν. κατάσχεσιν οὐσαν φιλικὴν πρὸς τὸν πέλας, 
^o τῶν ἐκτὸς λέγουσιν ἀγαθῶν τὴν δὲ περὶ αὐτὸν φι- 
5 (9s λίαν. xao ἣν φιλος ἐστὶ τῶν πέλας. τῶν περὶ ψυ- 
qv ἀποφαίνουσιν ἀγαϑῶν. εἶναι δὲ καὶ καϑ' ἕτερον | 
χρόπον κοινὰ τὰ ἀγαϑά᾽ πάντα γὰρ τὸν ὁντινοῦν ἢ 
ὠφελοῦντα ἴσην ὠφέλειαν ἀπολαμβάνειν νομίζουσι 
παρ᾿ αὐτὸ τοῦτο. μηδένα δὲ φαῦλον μήτε ὠφελεῖ. NO 
σϑαι μήτε ὠφελεῖν" εἶναι γὰρ τὸ ὠφελεῖν ἴσχειν κατ᾽ PR 
: «v. καὶ τὸ ὠφελεῖσθαι κινεῖσϑαι κατ᾽ ἀρετήν. 
᾿οὐκονομικὸν δ᾽ εἶναι μόνον λέγουσι τὸν σπουδαῖον ^ 
καὶ ἀγαϑὸν οἰχονόμον, ἔτι δὲ χρηματιστικόν. vv 05 
, γὰρ οἰκονομικὴν εἶναι ᾿ϑεωρητικὴν ἕξιν καὶ παι-. — 
κὴν τῶν οἴκῳ συμφερόντων᾽ τὴν δ᾽ οἰκονομίαν Ver IM 
ξιν περὶ ἀναλωμάτων καὶ ἔργων καὶ κτήσεως p 
LU ed τῶν κατ᾽ ἀγρὸν ἐργαξομένων. “τὴν. δὲ. 5. 
kc Ma |4* ΡΝ 


» 


᾿χρηματιστικὴν EAS περιποιήσεως χρημάτων; ἀφ᾽ 
- [t90] ὧν δέον, καὶ ἕξιν ὁμολογουμένως ἀναστρέφεσϑαι A- ^ 
οὔσαν ἐν συναγωγῇ χρημάτων καὶ τηρήσει καὶ ἀνα —— 
λώσει πρὸς εὐπορίαν᾽ τὸ δὲ χρηματίξεσϑαι τινὲς μὲν 
μέσον εἶπον iva, τινὲς δὲ ἀστεῖον. φαῦλον δὲ uy- 5. 
δένα προστάτην ἀγαϑὸν οἴκου γίγνεσϑαι μηδὲ δύ-. .— 
νασϑαι οἰκίαν εὖ οἰκουμένην παρασχεῖν. μόνον δὲ 
τὸν σπουδαῖον ἄνδρα χρηματιστικὸν εἶναι, γιγνώς- 
ὅκοντα ἀφ᾽ ὧν χρηματιστέον καὶ πότε καὶ πῶς καὶ 
(178) μέχρι πότε. φασὶ δὲ μηδὲ συγγνώμην ἔχειν [μηδενὶ 10 
τὸν νοῦν ἔχοντα᾽ τοῦ yàp | αὐτοῦ συγγνώμην τε ἔχειν) 
καὶ νομέξειν τὸν ἡμαρτηκότα μὴ παρ᾽ αὑτὸν ἡμαρτη- 
κέναι, πάντων ἁμαρτανόντων παρὰ τὴν ἰδίαν κακίαν 
δι᾿ 0 καὶ δεόντως λέγεσϑαι τὸ μηδὲ συγγνώμην ἔχειν. 
τοῖς ἁμαρτάνουσιν. οὐκ ἐπιεικῆ δέ φασιν εἶναι τὸν 35 
ἀγαϑὸν ἄνδρα᾽ τὸν γὰρ ἐπιεικῆ παραιτητικὸν εἶναι 
τῆς κατ᾽ ἀξίαν κολάσεως. καὶ τοῦ αὐτοῦ εἶναι ἐπιξι- 
xij τὲ εἶναι καὶ ὑπολαμβάνειν τὰς ἐκ τοῦ νόμου τε 
ταγμένας χολάσεις τοῖς ἀδικοῦσι σκληροτέρας εἶναι 
| καὶ τὸ ἡγεῖσθαι παρὰ τὴν ἀξίαν ἀπονέμειν τὰς κο- τὸ 
- . λάσεις τὸν νομοϑέτην. τόν τὲ νόμον σπουδαῖον εἶναι 
[1992]φασέ, λόγον ὀρϑὸν ὄντα προστακχτικὸν μὲν ὧν ποιη- . 
τέον, ἀπαγορευτιχὸν δὲ ὧν οὐ ποιητέον. τοῦ δὲ νό .— 
μου ἀστείου ὄντος, xol ὃ νόμιμος ἀστεῖος ἂν δἴη" 1 
νόμιμον μὲν γὰρ εἶναι ἄνδρα καὶ ἀκολουϑητικὸν. τῷ Ὁ 
νόμῳ καὶ πρακτικὸν τῶν ὑπ᾽ αὐτοῦ προσταττομένων, S. 
vopixóv δὲ τὸν ἐξηγητικὸν τοῦ νόμου. μηδένα δὲ τῶν 
φαύλων μήτε νόμιμον εἶναι μήτε νομικόν. 
ἔτι δὲ τῶν ἐνεργημάτων φασὶ τὰ μὲν εἶναι xetog- : 
ϑώματα τὰ δὲ à ἁμαρτήματα τὰ δ᾽ οὐδέτερα. κατορϑώ- 5, 
ματα μὲν τὰ τοιαῦτα, φρονεῖν σωφρονεῖν € " 
yeiv χαίρειν [ϑαρρεῖν] εὐεργετεῖν. εὐφραίνεσϑαι φρο- ἐν 


& 
E 
x 
A 


d 


γον πράττεται: ἁμαρτήματα δ᾽ sleucs τό τε ἀφραί- 
pe καὶ τὸ ἀκολασταίνειν καὶ τὸ ἀδικεῖν. καὶ τὸ 
λυπεῖσϑαι καὶ τὸ φοβεῖσϑαι καὶ τὸ “κλέπτειν... 
δ καὶ καϑόλου ὅσα παρὰ τὸν ὀρϑὸν “λόγον πράττε- 
ται οὔτε δὲ κατορϑώματα οὔτε ἁμαρτήματα τὰ 
τοιαῦτα. λέγειν. ἐρωτᾶν ἀποκρίνεσθαι περιπατεῖν 
᾿ ἀποδημεῖν καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια. πάντα δὲ τὰ 


pum 1 


"n 


30 xal εὐτακτήματα καὶ εὐεπιτηδεύματα xe εὐτυχήματα 


“ματα. οὐκ ἔτι μέντοιγε φρονιμεύματα, ἀλλὰ μόνα τὰ 
ἀπὸ φρονήσεως, καὶ ὁμοίως ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν, 
b εἰ καὶ μὴ ὠνόμασται; οἷον σωφρονιμεύματα μὲν τὰ 
“10 ἀπὸ σωφροσύνης, δικαιώματα δὲ τὰ ἀπὸ δικαιοσύ- 

νης. τὰ δὲ ἁμαρτήματα ἐκ τῶν ἀντικειμένων ἀδι- 


Mona οὐ δὰ 


φέρειν δὲ λέγουσιν ὥσπερ αἱρετὸν καὶ αἱρετέον, οὕτω 


καὶ ὀρεχτὸν καὶ ὑρεκτέον καὶ βουλητὸν καὶ βουλή- US 


1 30 τέον καὶ ἀποδεκτὸν καὶ ἀποδεκτέον. αἱρετὰ μὲν γὰρ 
- ξἶναι καὶ βουλητὰ καὶ ὀρεχτὰ [καὶ ἀποδεκτὰ τἀγαϑά, 
23 Ee δὲ x«l βουλητέα καὶ ὀρεκτέα] καὶ ἀποδεχτέα, 

. Κατηγορήματα ὄντα A παραχείμενα δ᾽ ἀγαϑοῖς. αἱρεῖς- 
— σϑαι μὲν γὰρ ἡμᾶς τὰ αἱρετέα καὶ βούλεσϑαι τὰ βου- 


| αἵ τε αἱρέσεις καὶ ὀρέξεις καὶ βουλήσεις γίγνονται 
- . ὥσπερ καὶ at ὁρμαί ; ἔχειν μέντοι αἱρούμεϑα καὶ 
- βουλόμεϑα καὶ ὁμοίως, ὀρεγόμεϑα τἀγαϑά, διὸ καὶ 
E ᾿ αἱρετὰ καὶ βουλητὰ καὶ ὀρεκτὰ ἀγαϑά ἐστι. τὴν γὰρ 

ρόνησιν αἱρούμεϑα ἔχειν καὶ τὴν σωφροσύνην, οὐ 
Ad τὸ φρονεῖν xol σωφρονεῖν. ἀσώματα ὄντα 


i κατορϑώματα δικαιοπραγήματα εἶναι καὶ εὐνοήματα ᾿ 


x«l εὐδαιμονήματα καὶ εὐκαιρήματα καὶ εὐσχημονή- [94]. 


--. χοπραγήματα xci ἀνομήματα καὶ ἀτακτήματα. δια- 


ἔς. λητέα καὶ ὀρέγεσϑαι τὰ ὀρεκτέα. κατηγορημάτων yàg 


/a nosse. λέγουσι δὲ ὁμηίδε καὶ onc 


ἐπὶ τῶν ἄλλων πὸ πανὶ εἶ καὶ μὴ mmc ie 
δ᾽ ὠφέλιμα πάντα ὑπομενετέα καὶ ἐμμενετέα καὶ ^ dard: 
ὅμοια. ὡσαύτως δὲ διαφέρειν ὑπολαμβάνουσι καὶ τὰ —— 
εὐλαβητὰ καὶ τὰ εὐλαβητέα καὶ ἀνυπομενετὰ καλὸ 

' ἀνυπομενετέα. τῶν δ᾽ ἄλλων τῶν κατὰ τὰς κακίας 

ὁ αὐτὸς λόγος. πάντα δὲ τὸν χαλὸν καὶ ἀγαϑὸν ἄν- — Ἶ 
δρα τέλειον εἶναι λέγουσι διὰ τὸ μηδεμιᾶς ἀπολείπε- ἢ 


-[198] σϑαι ἀρετῆς" τὸν δὲ φαῦλον τοὐναντίον ἀτελῆ διὰ 


τὸ μηδεμιᾶς μετέχειν ἀρετῆς. δι’ ὃ καὶ πάντως εὖ- τ 
δαιμονεῖν ἀεὶ τῶν ἀνθρώπων τοὺς ἀγαϑούς. τοὺς δὲ 
φαύλους κακοδαιμονεῖν, καὶ τὴν [ἐκείνων] εὐδαι- 
μονίαν μὴ διαφέρειν τῆς ϑείας εὐδαιμονίας, μηδὲ 
τὴν ἀμεριμνίαν ὃ Χρύσιππός φησι διαφέρειν τῆς τοῦ 
Διὸς εὐδαιμονίας κατὰ μηδὲν γὰρ αἱρετωτέραν εἶ- 16 
ναι μήτε καλλίω μήτε σεμνοτέραν τὴν τοῦ Ζιὸς εὖ- ὁ 
δαιμονίαν τῆς τῶν σοφῶν ἀνδρῶν. ἀρέσκει γὰρ τῶ — 
τὲ Ζήνωνι καὶ τοῖς ἀπ᾿ αὐτοῦ στωϊχοῖς φιλοδόφοιξ, 
δύο γένη τῶν ἀνθρώπων εἶναι, τὸ μὲν τῶν σπου- 
δαίων τὸ δὲ τῶν φαύλων, καὶ τὸ μὲν τῶν σποῦυ- Ὁ 
δαίων διὰ παντὸς τοῦ βίου χρῆσϑαι ταῖς ἀρεταῖς τὸ — 
δὲ τῶν φαύλων ταῖς κακίαις" ὅϑεν τὸ μὲν ἀεὶ κατ΄ 
ορϑοῦν ἐν ἅπασιν οἷς προστίϑεται, τὸ δὲ ἁμαρτά-. —— 
γνδιν᾿ καὶ τὸ μὲν ὁὀπουδαῖον ταῖς “περὶ τὸν βίον ἐμπει- 
θέαις χρώμενον ἐν τοῖς πραττομένοις ὑπ᾽ αὐτοῦ πάντ᾽ 25 ; 
εὖ ποιεῖν, καϑάπερ φφονίμως καὶ σωφρόνως καὶ κατὰ 
τὰς ἄλλας ἀρετάς, τὸ δὲ φαῦλον κατὰ τοὐναντίον 
κακῶς. καὶ τὸν μὲν σπουδαῖον μέγαν. εἶναι καὶ ἁδρὸν. 
καὶ ὑψηλὸν: xe ἰσχυφόν᾽ μέγαν μὲν ὅτι δύναται. ἐφι-, | 
Meclopou: τῶν κατὰ προαίρεσιν ὄντων αὐτῷ καὶ w-€— 


T is ^ 


οὔτε ἀναγκάξει τινά, οὔτε κωλύεται οὔτε κωλύει, 


᾿ δεσπόζξει οὔτε δεσπόξεται, οὔτε κακοποιεῖ τινα οὔτ᾽ (U- 

x Ἐν χαχοποιεῖται, οὔτε κακοῖβ περιπίπτει [οὔτ᾽ ἄλλον 
ποιεῖ κακοῖς περιπίπτειν, οὔτ᾽ ᾿ἐξαπατᾶται οὔτε ἐξαπα- 
τᾷ ἄλλον, οὔτε διαψεύδεται οὔτε ἀγνοεῖ οὔτε λανϑάνει 
Som οὔτε καϑόλου ψεῦδος ὑπολαμβάνει , δὐδαίμων 
δ᾽ ἐστὶ μάλιστα καὶ εὐτυχὴς καὶ μακάριος καὶ ὄλβιος 
καὶ εὐσεβὴς καὶ ϑεοφιλὴς καὶ ἀξιωματικὸς βασιλικός 
τὲ καὶ στρατηγικὸς καὶ πολιτικὸς καὶ οἰκονομικὸς καὶ 
᾿χρηματιστικός᾽ τοὺς δὲ φαύλους ἅπαντα τούτοις 
45 ἐναντία ἔχειν. καϑύλου δὲ τοῖς μὲν σπουδαίοις πάν-- 
n τἀγαϑὰ ὑπάρχειν, τοῖς δὲ φαύλοις πάντα τὰ κακᾶ. 
οὐ νομιστέον δὲ λέγειν αὐτοὺς οὕτως ὡς εἴ τινά 
à ἐστιν ἀγαϑά, ἐκεῖνα ὑπάρχει τοῖς σπουδαίοις, ὁμοίως 
0L καὶ ἐπὶ τῶν κακῶν. ἀλλὰ τῷ τοὺς μὲν τοσαῦτα 
30 ἔχειν ἀγαϑὰ ὥστε μηδὲν ἐλλείπειν εἰς τὸ τέλειον αὐ- 
τοῖς εἶναι τὸν βίον [καὶ εὐδαίμονα), τοὺς δὲ τοσαῦτα 
᾿ κακὰ ὥστε τὸν βίον ἀτελῆ εἶναι καὶ κακοδαίμονα. 
τὴν δ᾽ ἀρετὴν πολλοῖς ὀνόμασι προσαγορευουσιν᾿ 


ER ^ ADAM) ΡΥ deu 


a ἀξίαν, καὶ σπουδαῖον, ἄξιον γὰρ εἶναι πολλῆς σπου- 
ϑῆς, καὶ ἐπαινετόν, εὐλόγως γὰρ ἄν "us αὐτὴν ἐπαι- 


Σ μένους αὐτῆς. καὶ συμφέρον, φέρειν γὰρ toL- 
ὕτα ἃ συντείνει πρὸς τὸ εὖ Gv, καὶ χρήσιμον ὅτι ἐν 


'evvo ío i σοφῷ" dnte ἰσχυρὸν δὲ ὅ ὅτι, "τὴν ἔπι- 
| βάλλουσαν ἰσχὺν περιπεποίηται ἀ ἀήττητος ὧν. καὶ ἀκα- 
᾿ ταγώνιστος, παρ᾽ ὃ καὶ οὔτε ἀναγκάξεται. ὑπό τινος 


T οὔτε. βιάξεται ὑπό τινος οὔτ᾽ αὐτὸς βιάξει τινά, οὔτε : 


ἀγαϑόν τε γὰρ λέγουσιν αὐτὴν ὅτι ἄγει ἡμᾶς ἐπὶ τὸν [202] 
ὀρϑὸν βών, καὶ ἀρεστὸν ὅτι δοκιμαστόν ἐστιν ἀνυπ- 
ὄπτως, καὶ πολλοῦ ἄξιον ὅτι ἀνυπέρβλητον ἔχει τὴν 


“φεέᾳ ὠφέλιμόν ἐστι, καὶ αἱρετόν, συμβαίνειν γὰρ 


ἀπ᾽ αὐτῆς ἃ εὐλόγως ξότιν αἴφεϊσϑαι, aid 
ὅτι παροῦσά τε ὠφελεῖ καὶ μὴ παρούσης οὐκ ἔστιν 
ὠφελεῖσθαι. καὶ λυσιτελές, τὰς γὰρ ἀπ᾿ αὐτῆς qe 
λείας κρείττους εἶναι τῆς πραγματείας τῆς eig Eu 
τὰς συντεινούσης, καὶ αὔταρκες. ἐξαρκεῖν yàp. τῷν δ᾽ 
ἔχοντι, καὶ ἀνενδεὲς ὅτι ἐνδείας ἀπαλλάττει πάσης, 
καὶ ἀποχρῶν διὰ τὸ ἐν τῇ χρήσει ἱχανὸν εἶναι xal - 
διατείνειν εἰς πᾶσαν τὴν χατὰ τὸν βίον χρείαν. τῶν 
τὲ ἀγαϑῶν μηδενὸς μετέχειν τοὺς φαύλους. ἐπειδὴ 
τὸ ἀγαϑὸν ἀρετή ἐστιν ἢ τὸ μετέχον ἀρετῆς ; τά τε i0 
παρακείμενα τοῖς ἀγαϑοῖς, ἅπερ ἐστὶν ὧν χρή, ὦφε- - 
[204] λήματα ὄντα, μόνοις τοῖς σπουδαίοις συμβαίνειν: 
καϑάπερ καὶ τὰ παρακείμενα τοῖς κακοῖς, ἅπερ ἐστὶν 
ὧν οὐ χρή. μόνοις Toig χακοῖς᾽ βλάμματα γὰρ εἶναι, 
καὶ διὰ τοῦτο τοὺς μὲν ἀγαϑοὺς ἀβλαβεῖς πάντως 15 
εἶναι κατ᾽ ἀμφότερα, οὔτε βλάπτειν οἵους τε ὄντας 
οὔτε βλάπτεσϑαι. τοὺς δὲ φαύλους κατὰ τοὐναντίον. 
τ΄ ξὸν δὲ κατ᾽ ἀλήϑειαν πλοῦτον ἀγαϑὸν εἶναι λέγουσι, ἡ 
np καὶ τὴν xov ἀλήϑειαν πενίαν κακόν. καὶ τὴν uiv 
κατ ἀλήϑειαν ἐλευϑερίαν ἀγαϑόν, τὴν δὲ κατ᾽ ἀλή- 30 
ϑειαν δουλείαν κακόν. δι᾿ ὃ δὴ καὶ τὸν σπουδαῖον 
Σ τς εἶναι μόνον πλούσιον καὶ ἐλεύϑερον, τὸν δὲ φαῦλον 
, - τοὐναντίον πένητα, τῶν εἰς τὸ πλουτεῖν ἀφορμῶν 
ὑστερημένον, καὶ δοῦλον διὰ τὴν ὑποπτωτικὴν ἐν Ὁ 
αὐτῷ διάϑεσιν᾽ τὰ δ᾽ ἀγαϑὰ πάντα κοινὰ εἶναι τῶν 25 
σπουδαίων, τῶν δὲ φαύλων τὰ κακά. δι᾿ ὃ καὶ τὸν ὦ 
ὠφελοῦντά τινὰ καὶ αὐτὸν ὠφελεῖσϑαι. τὸν δὲ βλά- ^ 
E πτοντὰ καὶ ἑαυτὸν βλάπτειν. πάντας δὲ τοὺς σπου- 
Ἶ δαίους “ὠφελεῖν ἀλλήλους, οὔτε φίλους ὄντας ἀλλή- : 
λῶν πάντως οὔτε εὔνους οὔτε εὐδοχίμους οὔτε ἀπο- 3 
δεχομένους, παρὰ τὸ μήτε καταλαμβάνεσϑαι μήτε, & cs 
ταυτῷ ΓΕ ΦΈΜΡΙΩΙ τόπῳ, εὐνοητικῶς͵ μέντοιγε π΄ 7 


E 


λήλους διακεῖσϑαι καὶ φιλικῶς καὶ δοκιμαστικῶς 
καὶ ἀποδεχτικῶς, τοὺς δ᾽ ἄφρονας ἐν τοῖς ἐναντίοις 
- τούτων ὑπάρχειν. τοῦ δὲ νόμου ὄντος σπουδαίου, 
- ᾿καϑάπερ, εἴπομεν. ἐπειδὴ λόγος ὀρϑός ἐστι προσ. — 
E ? arie μὲν ὧν ποιητέον, ἀπαγοφευτικὸς δὲ ὧν οὐ [306] 

E. ποιητέον ; μόνον τὸν σοφὸν εἶναι λέγουσι. νόμιμον, i 
x | πρακτικὸν ὄντα τῶν ὑπὸ τοῦ νόμου προσταττομένων, Ip 
»- “καὶ μόνον ἐξηγητικὸν τούτου, δι᾽ ὃ καὶ νομικὸν εἶναι, 
ο΄ rovg δὲ ἠλιϑίους ἐναντίως ἔχειν. ἀστείων δ᾽ εἶναι 
τὸ καὶ τὴν ἀρχὴν κατανέμουσαν ἐπιστασίαν καὶ τὰ ταύ- 


-- τῆς εἴδη. βασιλείαν στρατηγίαν ναυαρχίαν καὶ τὰξὸδξἔ — eT 
τς χαύταις παραπλησίους. κατὰ τοῦτο δὴ καὶ μόνος ὁ ὁ 
EC σπουδαῖος ἄρχει. καὶ εἰ μὴ πάντως κατ᾽ ἐνέργειαν, x 
3 κατὰ διάϑεσιν δὲ καὶ πάντως. καὶ πειϑαρχικὸς μό- (180) 


τό vog ὃ σπουδαῖος ἐστιν. ἀκολουϑητικὸς ὧν ἄρχοντι. 
ΞΑ͂ τῶν δ᾽ ἀφρόνων οὐδεὶς τοιοῦτος᾽ οὔτε γὰρ ἄρχειν : 
οὔτε ἄρχεσϑαι οἷός ἐστιν ὁ ἄφρων, αὐϑάδης τις ὧν 
- χαὶ ἀνάγωγος. πάντα τε εὖ ποιεῖ ὁ νοῦν ἔχων, καὶ, 
|. γὰρ φρονίμως καὶ ἐγκρατῶς καὶ κοσμίως. καὶ εὐτά- 
(08 aros ταῖς περὶ τὸν βίον ἐμπειρίαις χρώμενος συν-- 
A pone ὁ δὲ φαῦλος ἄπειρος ὧν τῆς ὀρϑῆς χρήσεως 
ἊΣ πάντα κακῶς ποιεῖ xe ἣν ἔχει διάϑεσιν ἐνεργῶν, 1 
᾿ εὐμετάπτωτος ὧν καὶ παρ᾽ ἕκαστα μεταμελείᾳ συν. [208] s 
ἐχόμενος. εἶναι δὲ τὴν μεταμέλειαν λύπην ἐπὶ πε- ᾿ 


in πραγμένοις ὡς παρ᾽ αὑτοῦ ἡμαρτημένοις, κακοδαι.- c 07 
τ βονικόν τι πάϑος ψυχῆς καὶ στασιῶδες" ἐφ᾽ ὅσον RS 
: γὰρ ἄχϑεται τοῖς συμβεβηκόσιν ὁ ἐν ταῖς μεταμε- ἐν. 


 'λείαις ὦν. ἐπὶ τοσοῦτον ἀγανακτεῖ πρὸς ἑαυτὸν ὡς 
- αἴτιον γεγονότα τούτων᾽ δι᾽ ὃ καὶ ἄτιμον εἶναι πάν- 
Y φαῦλον, μήτε τιμῆς ἄξιον ὄντα μήτε τέμιον ὑπά-. . 0 
οντα. τὴν γὰρ τιμὴν εἶναι γέφως ἀξίωσιν, τὸ δὲ γέ- 
tg datos ἀρετῆς εὐεργετικόν. τὸ οὖν ἀρετῆς ἀμέτ- Ec 


οχον ἄτιμον δικαίως λέγεσϑαι. λέγουσι dian gu- 
γάδα πάντα φαῦλον εἶναι; καϑ' ὅσον Meses 3 
καὶ πολιτείας κατὰ φύσιν ἐπιβαλλούσης. τὸν yo v Fi 
μον εἶναι, καϑάπερ εἴπομεν; σπουδαῖον, ὁμοίως ὁ 

καὶ τὴν πόλιν. ἱκανῶς δὲ xol Κλεάνϑης mgl τὸ δ. 
σπουδαῖον εἶναι τὴν πόλιν λόγον ἠρώτησε τοιοῦτον Ὁ τὰ 
πόλις μέν ἐστιν οἰχητήριον κατασκεύασμα, εἰς ὃ κατ 
ταφεύγοντας ἔστι δίκην δοῦναι καὶ λαβεῖν οὐκ 
ἀστεῖον δὴ πόλις ἐστίν, ἀλλὰ μὴν τοιοῦτόν ἐστιν ἡ 
πόλις οἰκητήριον᾽ ἀστεῖον ἄρ᾽ ἐστὶν ἡ πόλις. τρι- 10 
χῶς δὲ λεγομένης τῆς πόλεως, τῆς τε κατὰ τὸ οἰκη- 
τήριον καὶ τῆς κατὰ τὸ σύστημα τῶν ἀνθρώπων καὶ 
τρίτον τὸ κατ᾽ ἀμφότερα τούτων, κατὰ δύο σημαινό-. 
μενα λέγεσϑαι τὴν πόλιν ἀστείαν, κατά τε τὸ σύστη — . 
μα τῶν ἀνθρώπων καὶ κατὰ τὸ συναμφότερον, διὰ 15 — 
τοὺς ἐνοικοῦντας ἀναφορὰν .... φασὶ δὲ καὶ ἄγροικον ἡ 
εἶναι πάντα φαῦλον, τὴν γὰρ ἀγροικίαν ἀπειρίαν elvat. 
τῶν κατὰ πόλιν ἐϑῶὼν καὶ νόμων, y πάντα φαῦλον: ἔνο-. .— 
Xov ὑπάρχειν. εἶναι δὲ καὶ ἄγριον, ἐναντιωτικὸν ὄντα 

τῇ κατὰ νόμον διαγωγῇ καὶ ϑηριώδη καὶ βλαπτιχὸν 0. 
ἄνϑρωπον. τὸν δ᾽ αὐτὸν τοῦτον καὶ ἀνήμεφον ὑπάρ- 
χειν καὶ τυραννικόν, οὕτως διακείμενον ὥστε δεσπο-- 
τιχὰ ποιεῖν ἔτι δὲ ὠμὰ καὶ βίαια καὶ παράνομα, και- 


E ρῶν ἐπιλαβόμενον. εἶναι, δὲ καὶ ἀχάριστον, οὔτε πρὸς 


᾿ἀνταπόδοσιν χάριτος οἰκείως ἔχοντα οὔτε πρὸς μετά- 3 
δοσιν, διὰ τὸ μηδὲ κοινῶς τι ποιεῖν μηδὲ φιλικῶς m 
μηδ᾽ εὐμελετήτως. μηδὲ φιλόλογον εἶναι τὸν φαῦλον — 
μηδὲ φιλήκοον, παρὰ τὸ μηδ᾽ ἀρχὴν παρεσκευάσϑαι — 
“πρὸς τὴν ὀρϑῶν λόγων παραδοχήν, διὰ τὴν ἀπηχοῦ- 
σαν ἐκ τῆς διαστροφῆς ἀφροσύνην, παρὰ τὸ μήτε 80. 
προτετράφϑαι τινὰ τῶν φαύλων μήτε προτρέπειν 
πρὸς ἀρετήν᾽ τὸν γὰρ προτετραμμένον ἢ προτρέ- 


ἑτέρους Bib. εἶναι δεῖ πρὸς τὸ τ ΚΥΝΈΗΝ 
F. φρόνων εἶναι τοιοῦτον. οὐ γὰρ. τὸν προϑύμως ἀκού- 


- τὸν ἑτοίμως ἔχοντα πρὸς τὸ τὰ διὰ τὴς φιλοσοφίας 
| παραγγελλόμενα μεταφέρειν ἐπὶ τὰ ἔργα καὶ κατ᾽ 
αὐτὰ βιοῦν. οὐδένα δὲ τῶν φαύλων τοιοῦτον εἶναι. 
᾿προχατειλημμένον τοῖς τῆς κακίας δόγμασιν. εἰ γὰρ 
10 προετέτραπτό τις τῶν φαύλων. καὶ ἀπὸ τῆς κακίας 


ἂν ἐτέσραπτο. οὐδεὶς δὲ ἔχων τὴν κακίαν πρὸς ἀρε- [214] 


" τὴν τέτραπται. ὡς οὐδὲ νύσον πρὸς ὑγίειαν. μόνον 
— δὲ προτετράφϑαι τὸν σοφὸν καὶ μόνον προτρέπειν 

δύνασθαι, τῶν δ᾽ ἀφρόνων μηδένα" κατὰ γὰρ πάρ- 
ads ἀγγέλματα βιοῦν μηδένα τῶν ἀφρόνων. μηδ᾽ εἶναι 
M ᾿φιλόλογον, λογόφιλον δὲ μᾶλλον, μέχρι λαλιᾶς ἐπι-- 
r πολαίου προβαίνοντα , μηκέτι δὲ καὶ τοῖς ἔργοις éx- 


βεβαιούμενον τὸν τῆς ἀρετῆς λόγον. μηδὲ γὰρ φιλό- 


πονόν τινα τῶν φαύλων εἶναι᾽ τὴν γὰρ φιλοπονίαν 
30 διάϑεσιν ἐξεργαστικὴν εἶναι τῶν ἐπιβαλλόντων ἀνυ- 
J m0zrOg διὰ πόνου, οὐδένα ὃὲ τῶν φαύλων ἀνυπό- 


t. 


ποιεῖσϑαι δόσιν τῆς ἀρετῆς τῶν φαύλων τινά, σπου- 
'δαῖον uiv γὰρ εἶναι τὴν δόσιν, ἐπιστήμην οὖσαν, 
χαϑ᾽ ἣν ἀξιόλογόν τι ἡγούμεϑα περιποιεῖσϑαι. τῶν 
δὲ σπουδαίων μηδὲν εἰς φαύλους πίπτειν, ὥστε μηδὲ 
“τὴν ἀξίαν τῆς ἀρετῆς δόσιν ποιεῖσϑαί τινα τῶν φαύ- 
“λῶν. εἰ γὰρ τὴν κατ᾽ ἀξίαν τις ἐποιεῖτο, δόσιν. τῶν 
ἥ ἀφρόνων τῆς ἀρετῆς, ἐφ᾽ ὅσον ἐτίμα ταύτην. ἀπῳ- 
30 aq νομεῖτο ἂν τὴν κακίαν" πᾶς δὲ ἄφρων σύνεστιν 
ἕως τῇ ἑαυτοῦ κακίᾳ. σκχοπεῖν γὰρ δεῖ μὴ τὸν 


, δὲ ἕτοιμον ἀνεμποδίστως. ὄχειν, μηδένα δὲ τῶν 


^ ovre καὶ ὑπομνηματιξόμενον τὰ λεγόμενα ὑπὸ τῶν 
δ φιλοσόφων ἕτοιμον εἶναι πρὸς τὸ φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ. 


 σπτῶς ἔχειν πρὸς τὸν πόνον. μηδὲ γὰρ τὴν κατ᾽ ἀξίαν (181) 


ρον αὐτῶν λόγον φαῦλον ὄντα, ἀλλὰ τὸν τῶν [216] 


429 ἫΝ 


πράξεων. ἐκ τούτων γὰρ dsitl pit μὴ m τὰ 
καλὰ καὶ σπουδαῖα παρωρμημένοι.. ἀλλὰ περὶ τὴ 
ἀνδραποδώδεις ἀμέτρους ἀπολαύσεις. ἀρέσκει. δὲ καὶ 
πᾶν ἁμάρτημα ἀσέβημα εἶναι. τὸ γὰρ. παρὰ τὴν "d à 
λησίν τι πράττεσϑαι TOU ϑεοῦ ἀσεβείας εἶναι τεχμή- 5 
Quov. τῶν γὰρ ϑεῶν οἰκειουμένων μὲν τῇ ἀρετῇ xol 2 
τοῖς ταύτης ἔργοις. ἀλλοτριουμένων δὲ τῇ κακίᾳ καὶ 
τοῖς ἀπὸ ταύτης συντελουμένοις, τοῦ δ᾽ ἁμαρτήματος 3 
ὄντος ἐνεργήματος χατὰ κακίαν. κατεφαίνετο πᾶν — 
ἁμάρτημα ἀπαρεστὸν ϑεοῖς ὑπάρχον (τοῦτο, δ᾽ ἐστὶν 1: 
ἀσέβημα), καὶ καϑ᾽ ἕκαστον γὰρ ἁμάρτημα ὃ φαῦλος — 
ἀπαρεστόν. τι ποιεῖ ϑεοῖς. ἔτι δὲ ἐπεὶ πᾶς φαῦλος 
ὅσα ποιεῖ κατὰ κακίαν ποιεῖ χαϑάπερ ὁ σπουδαῖος 
κατ᾽ ἀρετήν, καὶ ὁ ῥέων ἔχων κακίαν πάσας ἔχει. ἔν. 
δὲ ταύταις ὁρᾶσϑαι καὶ τὴν ἀσέβειαν, οὐ τὴν τεταγ- ds 
μένην κατὰ τὴν ἐνέργειαν ἀλλὰ τὴν τῇ εὐσεβείᾳ, 
ἐναντίαν ἕξιν, τὸ δὲ κατ᾽ ἀσέβειαν πεπραγμένον ἀσέ- 
fupe εἶναι, πᾶν οὖν ἁμάρτημα ἀσέβημα εἶναι. ἔτι δ᾽ 
ἀρέσκει αὐτοῖς καὶ πάντ᾽ εἶναι τὸν ἄφρονα ϑεοῖς 
ἐχϑρόν᾽ τὴν γὰρ ἔχϑραν ἀσυμφωνίαν εἶναι τῶν κατὰ 3 30. 
τὸν βίον καὶ διχόνοιαν, ὥσπερ καὶ τὴν φιλίαν συμ- 
φωνίαν καὶ ὁμόνοιαν. διαφωνοῦσι δ᾽ οἱ φαῦλοι πρὸς 
τοὺς ϑεοὺς περὶ τῶν κατὰ τὸν βίον, διόπερ πᾶς ἄφρων. 


4 


[218] ϑεοῖς ἐχϑρός ἐστιν, ἐπεὶ“ εἰ πάντες τοὺς ἐναντίους Y 


αὐτοῖς ἐχϑροὺς εἶναι SopFoneen , τῷ δὲ σπουδαίῳ ὁ 35. 
φαῦλός ἐστιν ἐναντίος καὶ σπουδαῖός ἐστιν ὃ ϑεός, 
ὃ φαῦλος ϑεοῖρ ἐστὶν ἐχϑρύός. ἴσα τε πάντα ép 
σιν εἶναι τὰ ἁμαρτήματα , ovx ἔτι δ᾽ ὅμοια. D 
περ γὰρ ἀπὸ μιᾶς τινος πηγῆς τῆς κακίας φέρεσϑαι — 
πέφυκε, τῆς χρίσεως οὔσης ἐν πᾶσι τοῖς ἁμαρτή- 9t 
μασι τῆς αὐτῆς" παρὰ δὲ τὴν m αἰτίαν τῶν ec 


: E πᾶν. γὰρ τὸ ψεῦδος ἐπ᾽ ἴσης ψεῦδος εἶναι 
συμβέβηκεν, οὐ γὰρ εἶναι ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον διε- 
δ ψευσμένον᾽ τό τε γὰρ νύκτ᾽ ἀεὶ εἶναι ψεῦδός ἐστι 
posee τὸ ἱπποκένταυρον Gv, καὶ οὐ μᾶλλον εἰ- 
πεῖν ἔστι ψεῦδος εἶναι ϑάτερον ϑατέρου᾽ ἀλλ᾽ οὖν 
Ta τὸ ψεῦδος ἐπ᾽ ἴσης ψεῦδός ἐστιν, οὐχὶ δὲ καὶ οἵ 

| διεψευσμένοι ἐπ᾿ ἴσης εἰσὶ διεψευσμένοι. καὶ ἁ ἅμαρ- 


E τάνειν δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον οὐκ ἔστι, πᾶσαν γὰρ [220] - 


ἁμαρτίαν κατὰ διάψευσιν πράττεσϑαι. ἔτι οὐχὶ κατ- 
ὄρϑωμα μὲν μεῖξον καὶ ἔλαττον γίγνεσϑαι, ἁμάρτη- 
μα δὲ μεῖξον ἢ ἔλαττον οὐ γίγνεσϑαι, πάντα γάρ ἐστι 
$ τέλεια, διόπερ οὔτ᾽ ἐλλείπειν οὔϑ᾽ ὑπερέχειν δύναιτ᾽ 
id üv ἀλλήλων. ἴσα τοίνυν ἐστὶ πάντα τὰ ἁμαρτήματα. 
περὶ δὲ εὐφυοῦς, ἔτι δὲ εὐγενοῦς, o? μὲν τῶν ἐκ τῆς 
- ὐβοδΝ ἐπηνέχϑησαν ἐπὶ τὸ λέγειν πάντα σοφὸν 
τοιοῦτον εἶναι ot δ᾽ οὔ. ο μὲν γὰρ οἴονται οὐ μόνον 
εὐφυεῖς γίγνεσϑαι πρὸς ἀρετὴν ἐκ φύσεως ἀλλὰ καὶ 
0 τοὺς ἐκ κατασκευῆς, καὶ τὸ ἐν ταῖς παροιμίαις λεγό- 
μενον τοῦτο ἀπεδέξαντο 
E μελέτη χρονισϑεῖσ᾽ εἰς φύσιν καϑίσταται. 
τὸ δ᾽ ὅμοιον καὶ περὶ εὐγενείας ὑπέλαβον ὥστε sU- 
᾿ς φυΐαν μὲν εἶναι κοινοὺς ἕξιν ἐκ φύσεως ἢ ἐκ κατα- 
is σκευῆς οἰχείαν πρὸς ἀρετήν, ἢ ἕξιν καϑ' ἣν εὐανάλη- 
ο΄ στοῖ ἀρετῆς εἰσί τινες, τὴν δ᾽ εὐγένεϊαν ἕξιν ἐκ γέ- 
vovg ἢ ἐκ κατασκευῆς οἰκείαν πρὸς ἀρετήν. τὸν δὲ 
᾿ σπουδαῖον ὁμιλητικὸν ὄντα καὶ ἐπιδέξιον καὶ προτρε- 
πτικχὸν καὶ ϑηρευτικὸν διὰ τῆς ὁμιλίας εἰς εὔνοιαν 
ο χαὶ φιλίαν ὡς δυνατὸν εὐάρμοστον εἶναι πρὸς τὸ 
λῆϑος ἀνθρώπων, παρ᾽ ὃ καὶ ἐπαφρόδιτον εἶναι 


2 
" 
Σ 
" 
3 


ἐπίχαριν καὶ πιϑανόν, ἔτι δὲ αἱμύλον καὶ εὔστο- (182) 


cie 


χον καὶ εὔκαιρον e ἀγχίνουν xdi IOREE a ES. 
yov καὶ ἁπλοῦν καὶ ἄπλαστον᾽ τὸν δὲ φαῦλον ἔνοχον. ; 
πᾶσι τοῖς ἐναντίοις. τὸ δ᾽ εἰρωνεύεσϑαι φαύλα . 
vot φασιν, οὐδένα γὰρ ἐλεύϑερον καὶ σπουδαῖον LS 
ρωνεύεσϑαι" ὁμοίως δὲ χαὶ τὸ σαρκάζξειν, δ ἐστιν es 
φωνεύεσϑαι μετ᾽ ἐπισυρμοῦ τινός. ἐν μόνοις τε olet 
σοφοῖς ἀπολείπουσι φιλίαν . "ἐπεὶ ἐν μόνοις. τούτοις 
ὁμόνοια. γίγνεται περὶ τῶν κατὰ τὸν βίον᾽ τὴν δ᾽ ὁμό- 
ψοιαν εἶναι κοινῶν ἀγαϑὼν ἐπιστήμην. φιλίων yap - 
ἀληϑινὴν καὶ μὴ ψευδώνυμον ἀδύνατον χωρὶς πέ- Γ 
66606 καὶ βεβαιότητος ὑπάρχειν᾽ ἐν δὲ τοῖς φαύλοις — 
ἀπίστοις καὶ ἀβεβαίοις οὖσι καὶ δόγματα πολεμικὰ 
κεαιτημένοις οὐκ εἶναι φιλίαν, ἑτέρας δέ τινας ἐπιπλο- 
κὰς καὶ συνδέσεις ἔξωϑεν à ἀνάγκαιρ καὶ δόξαις κατε- — 
χομένας γίγνεσϑαι. φασὶ δὲ καὶ τὸ ἀγαπᾶν καὶ τὸ 15 
ἀσπάξεσϑαι καὶ τὸ φιλεῖν μόνων εἶναι σπουδαίων." 
καὶ μόνον εἶναι τὸν σοφὸν βασιλέα τὲ XO βασιλικόν, 
τῶν δὲ φαύλων μηδένα" τὴν γὰρ paeiciun ἀρχὴν 
ἀνυπεύϑυνον εἶναι καὶ τὴν ἀνωτάτω καὶ τὴν ἐπὶ πά- 
σαις. λέγουσι δὲ καὶ ἄριστον αὑτοῦ ἰατρὸν εἶναι τὸν 30 


[224] σπουδαῖον ἄνδρα᾽ ἐπιμελῆ γὰρ ὄντᾳ τῆς ἰδίας φύ- 


σεῶς παρατηρητὴν ὑπάρχειν καὶ τῶν πρὸς ὑγίειαν 
' ἐπιστήμονα συμφερόντων. οὐχ οἷόν τε δὲ μεϑυσϑή- Ξ 
σεσϑαι τὸν νοῦν ἔχοντα τὴν γὰρ μέϑην ἁμαρτητι-- i 
κόν τι περιέχειν λήρησίν τ᾽ εἶναι guo τὸν οἶνον, ἐν 25 
μηδενὶ δὲ τὸν σπουδαῖον ἁμαρτάνειν, δι᾿ ὃ πάντα E 
xat. ἀρετὴν ποιεῖν καὶ τὸν ἀπὸ ταύτης ὀρϑὸν λόγον. 
τρεῖς δὲ ᾿προηγοφευμένους εἶναι βίους. τόν τὲ βασιλε- | 
κὸν xol τὸν πολιτικὸν καὶ τρίτον τὸν ἐπιστημονικόν᾽ E 
ὁμοίως δὲ καὶ χρηματισμοὺς τρεῖς προηγουμένουβ, 80 
τόν vt ἀπὸ τῆς βασιλείας, e ὃν ἢ αὐτὸς βασι- 
λεύσει καὶ μοναρχικῶς χρημάτων εὐπορήσει᾽ δεύτε- — 


m E see. ἀκολουϑεῖν γὰρ ταῦτα τῇ TOU ὌΡΗ 


“γιστικοῦ toov καὶ κοινωνικοῦ καὶ φιλαλλήλου [pv- . 


E ce]. χφηματιεῖσϑαι οὖν καὶ ἀπὸ τῆς πολιτείας καὶ 


—. ἀπὸ τῶν φίλων τῶν ἐν ὑπεροχαῖς ὄντων. περὶ δὲ [336] 


t TOU σοφιστεύσειν καὶ ἀπὸ σοφιστείας εὐπορήσειν 
᾿ χρημάτων διέστησαν οἱ ἀπὸ τῆς αἱρέσεως κατὰ τὸ ση- 


“μαινόμενον. τὸ μὲν γὰρ χρηματιεῖσϑαι ἀπὸ τῶν 


Ὁ xov τὴν παιδείαν καὶ μισϑούς ποτὲ λήψεσϑαι παρὰ 
- τῶν φιλομαϑούντων διωμολογήσαντο, περὶ δὲ τὸ ση- 
d | Meuvóuevov ἐγένετό τις ἐν αὐτοῖς ἀμφισβήτησις, τῶν 
, μὲν αὐτὸ τοῦτο λεγόντων σοφιστεύειν τὸ ἐπὶ μισϑῷ 
μεταδιδόναι τῶν τῆς φιλοσοφίας δογμάτων. τῶν δ᾽ 

a5 ὑποτοπησάντων ἐν τῷ σοφιστεύειν περυέχεσϑαί τι 
* φαῦλον, otovel λόγους καπηλεύειν. οὐ φαμένων δεῖν 
i 


ἀπὸ παιδείας παρὰ τῶν ἐπιτυχόντων χρηματίξεσϑαι 


καταδεέστερον γὰρ εἶναι τὸν τρόπον τοῦτον TOU χρη- 


ματισμοῦ τοῦ τῆς φιλοσοφίας ἀξιώματος. φασὶ δέ 
ore καὶ τὴν ἐξαγωγὴν τὴν ἐκ τοὺ βίου τοῖς σπου- 
-- δαίοις καϑηκόντως [γίγνεσϑαι] κατὰ πολλοὺς τρό- 
ποῦς, τοῖς δὲ φαύλοις μόνην ἐν τῷ fv, καὶ εἰ μὴ 
| "μέλλοιεν ἔσεσϑαι σοφοί: οὔτε γὰρ τὴν ἀρετὴν κατέχειν 
: E τῷ ζὴν οὔτε τὴν κακίαν ἐκβάλλειν, τοῖς δὲ καϑή- 
» κουσι καὶ τοῖς παρὰ τὸ καϑῆκον porque τήν τὲ 

; Gov καὶ τὸν ϑάνατον. λέγουσι δὲ xci τὸν σοφὸν 
j 1 ἀνύβριστον εἶναι, οὔϑ᾽ ὑβρίξεσϑαι γὰρ οὔϑ'᾽ ὑβρί- 
| few διὰ τὸ τὴν ὕβριν ἀδικίαν εἶναι καταισχύνουσαν 


ν σπουδαῖον, ἀδικητικῶς μέντοιγέ τινας αὐτῷ προσ- 
εσϑαι καὶ ὑβριστικῶς , χαὶ κατὰ τοῦτο δικαιοπφα-. 
3 πρός, τε τὸ μηδὲν τυχοῦσαν ἀδικίαν εἶναι τὴν. 


ἡ 


: καὶ, ᾿βλάβην᾽ μήτε δὲ ἀδικεῖσϑαι μήτε βλάπτεσϑαι [228] 


" ^ 


4 ὕβριν. ἀλλὰ καταισχύνουσαν d BBowciei οὖσαν. 
ἀπερίπτωτον δ᾽ ὑπάρχειν τὸν νοῦν ἔχοντα. τούτοις 
χαὶ μηδαμῶς καταισχύνεσϑαι, ἐν ἑαυτῶ γὰρ, πλῷ Ξ 
ἀγαϑὸν καὶ τὴν ϑείαν ἀρετήν, δι᾿ ὃ καὶ πάσης ἀπ᾿. 
ηλλάχϑαι κακίας καὶ βλάβης. καὶ βασιλεύσειν τέ ποτεδ΄ 
τὸν voUv ἔχοντα καὶ βασιλεὶ συμβιώσεσϑαι καὶ sU- 
φυίαν ἐμφαίνοντι καὶ φιλομάϑειαν. ἔφαμεν δ᾽ ὅτι καὶ ὁ 
πολιτεύεσϑαι κατὰ τὸν προηγούμενον λόγον οἷόν ἐστι. — 
μὴ πολιτεύεσϑαι δὲ ἐάν τι... καὶ μάλιστα μηδὲν ὦφε- 
λεῖν μέλλῃ τὴν πατρίδα, κινδύνους δὲ παρακολουϑεῖν 10.— 
[230] ὑπολαμβάνῃ μεγάλους καὶ χαλεποὺς ἐκ τῆς πολιτείας. —— 
λέγεσϑαι δὲ μὴ ψεύδεσϑαι τὸν σοφόν, ἀλλ᾽ ἐν πᾶσιν 
ἀληϑεύειν" οὐ γὰρ ἐν τῷ λέγειν τι ψεῦδος τὸ ψεύδε. — 
(183) σϑαι ὑπάρχειν, ἀλλ᾽ ἐν τῷ διαψευστῶς τὸ ψεῦδος λέ- —— 
P yet καὶ ἐπὶ ἀπάτῃ τῶν πλησίον. τῷ μέντοι ψεύδει T5 
; ποτὲ συγχρήσεσϑαι νομίζουσιν αὐτὸν κατὰ πολλοὺς 
τρόπους ἄνευ συγκαταϑέσεως᾽ καὶ γὰρ κατὰ στρατη- 
γίαν πρὸς τῶν ἀντιπάλων. καὶ κατὰ τὴν τοῦ συμφέ- 
φοντος πρδόρασιν, καὶ κατ᾽ ἄλλας οἰκονομέας τοῦ βίου 
πολλᾶς. ψεῦδος δ᾽ ὑπολαμβάνειν οὐδέποτέ φασι τὸν 36 
«^ σοφὸν οὐδὲ τὸ παράπαν ἀκαταλήπτῳ τινὶ συγκατατί- 
ϑεσθϑαι, διὰ τὸ “μηδὲ δοξάξειν αὐτὸν μηδ᾽ ἀγνοεῖν 
μηδέν. τὴν γὰρ ἄγνοιαν μεταπτωτὴν εἶναι, συγκατά- 
ϑεσιν δὲ ἀσθενῆ, μηδὲν δ᾽ ὑπολαμβάνειν ἀσϑενῶς, 
ἀλλὰ μᾶλλον ἀσφαλῶς καὶ βεβαίως. δι᾿ ὃ καὶ μηδὲ 25 
δοξάζειν τὸν σοφόν. διττὰς γὰρ εἶναι δόξας. τὴν μὲν 
ἀκατάληπτον συγκατάϑεσιν τὴν δ᾽ ὑπόληψιν ἀσθενῆ" 
[232] ταύτας δ᾽ ἀλλοτρίους εἶναι τῆς τοῦ σοφοῦ διαϑέσεως, 
δι᾽ ὃ καὶ τὸ προπίπτειν πρὸ καταλήψεως καὶ συγκατα- — 
τίϑεσϑαι κατὰ τὸν προπετῆ φαύλου εἶναι. καὶ μὴ πέ- 30 
πτειν εἰς τὸν εὐφυὴ καὶ τέλειον ἄνδρα καὶ σπουδαῖον. | 
οὐδὲ λανϑάνειν δὲ αὐτόν τι. τὴν γὰρ λήϑην a 


"e c. OPES 


rra Ὁ. Δ... ἐξὸν δι λυ" 


ὕδους ὑπόληψιν ἀποφαντικὴν πράγματος. τούτοις 
δ᾽ ἀκολούϑως οὐκ ἀπιστεῖν, τὴν γὰρ ἀπιστίαν εἶναι 
| ψεύδους ὑπόληψιν, τὴν δὲ πίστιν ἀστεῖον ὑπάρχειν, 
᾿ς εἶναι γὰρ ὑπύληψιν ἰσχυράν, βεβαιοῦσαν τὸ ὑπολαμ- 
᾿ δ βανόμενον. ὁμοίως δὲ καὶ τὴν ἐπιστήμην ἀμετάπτω- 3 
τον ὑπὸ λόγου" διὰ ταῦτά φασι μήτε ἐπίστασϑαί τι : 
“τὸν φαῦλον μήτε πιστεύειν. ἐχομένως δὲ τούτω οὔτε 
πλεονάξεσϑαι τὸν σοφὸν οὔτε βουκολεῖσϑαι οὔτε διαι- 
 τἄᾶσϑαι οὔτε παραριϑμεῖν οὔτε ὑφ᾽ ἑτέρου παραρι- 
10 ϑμεῖσϑαι" ταῦτα γὰρ πάντα τὴν ἀπάτην περιέχειν 
καὶ τοῖς κατὰ τὸν τόπον ψεύδεσι πρόσϑεσιν. οὐδένα c 
δὲ τῶν ἀστείων οὔϑ᾽ ὁδοῦ διαμαρτάνειν οὔτ᾽ οἰκίας : 
οὔτε σχοποῦ᾽ ἀλλ᾽ οὐδὲ παρορᾶν ἀλλ᾽ οὐδὲ παρακού-- [284] 
εἰν νομίξουσι τὸν σοφόν, οὐδὲ τὸ σύνολον magamaten 
15 χατά τι τῶν αἰσϑητηρίων. καὶ γὰρ τούτων ἕκαστον 
| | ἔχεσϑαι νομίζουσι τῶνδε ψευδῶν συγκαταϑέσδων. 
. οὐδ᾽ ὑπονοεῖν δέ φασι τὸν σοφόν, καὶ γὰρ τὴν ὑπό- 

. ψριᾶν ἀκατάληπτον εἶναι τῷ γένει συγκατάϑέσιν, οὐδὲ΄ 
μετανοεῖν δ᾽ ὑπολαμβάνουσι τὸν νοῦν ἔχοντα, καὶ ΐ 
20 γὰρ τὴν μετάνοιαν ἔχεσϑαι ψεύδους συγκαταϑέσεως, MS 
ὡς ἂν προδιαπεπτωκότος. οὐδὲ μεταβάλλεσθαι Ób 0 

χατ᾽ οὐδένα τρόπον. οὐδὲ μετατέϑεσϑαι οὐδὲ σφάλ- 
λεσϑαι᾿ ταῦτα “γὰρ εἶναι πάντα τῶν τοῖς δόγμασι με-- 
ταπιπτόντων, ὅπερ ἀλλότριον εἶναι τοῦ νοῦν ἔχοντος" a 
35 οὐδὲ δοκεῖν αὐτῷ τί φασι , παραπλησίως τοῖς εἰρημέ- | 
votg. γίγνεσθαι ai καὶ διαλεληϑότα τινὰ σοφὸν “νομέ- [286]. 
. ἔουσι χατὰ τοὺς πρώτους χρόνους. οὔτε ὀρεγόμενόν 
᾿ς τινὸς οὔτε νομίξειν. βουλόμενον, ἔν τινι τῶν ἐν τῷ 
βούλεσϑαι. εἰδικῶν ἐ ὄντα, διὰ τὸ μὴ κρένειν τι αὐτῷ NL 
παρεῖναι ὧν yer. οὐ μόνον δ᾽ ἐπὶ τῆς φρονήσεως ἀλλὰ 
χὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν τὰς τοιαύτας ἔσεσϑαι δια- ; 
aet. ἔτι πάντων τε τῶν ἁμαρτημάτων ἴσων o ὄντων a: 


[ 


VU Ur Cer 


PME 


n τῶν ᾿κατορϑωμάτων,, καὶ τοὺς. ἄφρονας dxioj 
πάντας ἄφρονας εἶναι τὴν αὐτὴν καὶ ἴσην ἔχοντας | 
διάϑεσιν. ἴσων δὲ ὄντων τῶν ἁμαρτημάτων. εὐναί 
τινας ἐν αὐτοῖς διαφοράς, x«9' ὅσον τὰ μὲν h- 4e : 
ἀπὸ σκληρᾶς καὶ δυσιάώτου διαϑέσεως γίγνεται τὰ δ᾽ ο΄ 
οὔ. καὶ τῶν σπουδαίων δὲ ἄλλους ἄλλων ἐῤώῤμυ ὦ 1 ᾿ 
κωτέρους γίγνεσϑαι καὶ πιστικωτέρους, ἔτι δὲ καὶ ἀγ — 
: χινουστέρους κατὰ τὰ μέσα τὰ ἐμπεριλαμβανόμενα 
M τῶν ἐπιτάσεων ,συμβαινουσῶν. εὐτεχνεῖν δὲ μόνον. 
τὸν ἀστεῖον. οὔ τι μὴν πάντα, δεῖν γὰρ τὸν εὖτε- 10. 
κνοῦντα, ἀστεῖα τέκνα ἔχοντα. χρήσασϑαι αὐτοῖς ὡς 
τοιούτρις. εὐγηρεῖν τε μόνον καὶ εὐθανατεῖν τὸν 
ον σπουδαῖον" εὐγηρεῖν γὰρ εἶναι τὸ μετὰ ποιοῦ γήρως 
; διεξάγειν κατ᾽ ἀρετήν, εὐθανατεῖν δὲ τὸ μετὰ ποιοῦ 
[238] ϑανάτου κατ᾽ ἀρετὴν τελευτᾶν. καὶ τά τὲ ὑγιεινὰ καὶ 15 
νοσερὰ πρὸς ἄνϑρωπον λέγεσθαι, καὶ ὡς τρόφιμα καὶ ἡ 
τὰ λυτικὰ καὶ στατικὰ καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια. 
ὑγιεινὰ μὲν γὰρ εἶναι τὰ εὐφυῶς ἔχοντα πρὸς τὸ πε- 
ριποιεῖν ὑγίειαν ἢ συνέχειν, νοσερὰ δὲ τὰ ἐναντέως 
ἔχοντα τούτοις. παραπλήσιον δὲ εἶναι x«l τὸν ἐπὶ 20 
x τῶν ἄλλων λόγον. καὶ μαντικὸν δὲ μόνον εἶναι τὸν 
σπουδαῖον, ὡς ἂν ἐπιστήμην ἔχοντα διαγνωστικὴν 
σημείων τῶν ἐκ ϑεῶν ἢ δαιμόνων πρὸς ἀνθρώ- 
zov βίον τεινόντων᾽ δι᾽ ὃ καὶ τὰ εἴδη τῆς μαντι- 
xig εἶναι περὶ αὐτόν. τό τε ὀνειροχριτικὸν καὶ τὸ 25. 
οἰωνοσκοπιχὸν καὶ ϑυτικὸν καὶ εἴ τινα ἄλλα τού- 
j τοις ἐστὶ παραπλήσια. αὐστηρόν vc λέγεσϑαι τὸν 
(184) σπουδαῖον x«9' ὅσον οὔτε προσφέρει τινὶ οὔτε 
προσίεται τὸν πρὸς χάριν λόγον. κυνιεῖν τὲ τὸν 60- . 
| φὸν λέγουσιν, ὅσον τῷ κυνισμῷ ἐμμένειν, οὐ μὴν σο- 8 
qv ὄντ᾽ ἂν ἄρξασϑαι τοὺ κυνισμοῦ. τὸν δ᾽ ἔρωτά | 
φασιν ἐπιβολὴν εἶναι φιλοποιίας διὰ κάλλος pp τὰν 


(o μηδὲ παρὰ τὴν ὁρμὴν μηδὲ παρὰ τὴν ἐπιβολὴν γίγνε- - M εἶ 
5 σϑαέ τε περὶ τὸν σπουδαῖον. διὰ τὸ μεϑ' ὑπεξαιρέ- (Αγ τ 


᾿ σεῶς πάντα ποιεῖν τὰ τοιαῦτα καὶ μηδὲν αὐτῷ τῶν ——— ^ 
Los 5M DES 
|. ἐναντιουμένων ἀπρόληπτον προσπίπτειν. εἶναι δὲ χαὶ τ’ 
E E ν, p» * Ys; TÉ4 
| πρᾶον. τῆς πραύτητος οὔσης ἕξεως x«9' ἣν πρίωςὨἩ 


- ἔχουσι πρὸς τὸ ποιεῖν τὰ ἐπιβάλλοντα ἐν πᾶσι. καὶ μὴ 
10 ἐκφέρεσϑαι εἰς ὀργὴν ἐν μηδενί. καὶ ἡσύχιον δὲ χὰ — 
κόσμιον εἶναι. τῆς κοσμιότητος οὔσης ἐπιστήμης --ὦὮ 00— 


νήσεων πρεπουσῶν. ἡσυχιότητος δὲ εὐταξίας περὶ τε 
“κατὰ φύσιν κινήσεις καὶ μονὰς ψυχῆς καὶ σώματο, 


τῶν ἐναντίων τούτοις ἐπὶ πάντων φαύλων γιγνομ-. 
35 vov. ἀδιάβολον δ᾽ εἷναι πάντα τὸν καλὸν κἀγαϑν 
! ἀπαράδεχτον ὄντα διαβολῆς, ὅϑεν καὶ ἀδιάβολον ε-. ὃ 
- wet κατά τε τοῦτον τὸν τρόπον καὶ τῷ μὴ διαβάλλειν οἷ 
ο΄ ἕτερον. εἶναι δὲ τὴν διαβολὴν διάστασιν φαινομένων. 
͵ φίλων ψευδεῖ λόγῳ" τοῦτο 0 μὴ γίγνεσθαι περὶ. E. 
- $0 τοὺς ἀγαϑοὺς ἄνδρας. μόνους δὲ τοὺς φαύλους καὶ p- 
^ διαβάλλεσϑαι καὶ διαβάλλειν. δι᾿ ὃ καὶ τοὺς μὲν κα΄ ἢ 
᾿ς ἀλήϑειαν φιλους μήτε διαβάλλειν μήτε διαβάλλεσϑαι, — 
— τρὺς δὲ δοχοῦντας καὶ φαινομένους.- οὐδ᾽ ἀναβάλ- 
E λεσϑαι δέ ποτε τὸν σπουδαῖον οὐδέν᾽ εἶναι γὰρτν 
03 ἀναβολὴν ὑπέρϑεσιν ἐνεργείας δι᾽ ὄκνον" ὑπερτίϑε- τὰς 


4 tab. ὡς 


t 


τς σϑαι δέ τινὰ μόνον ἀνεγκλήτου τῆς ὑπερϑέσεως οὔ- INS 
ο΄ σῆς. ἐπὶ γὰρ τοῦ ἀναβάλλεσϑαι τὸν Ἡσίοδον ταῦτ᾽ qup m 
εἰρηκέναι : E 

me μηδ᾽ ἀναβάλλεσθαι ἔς τ᾽ αὔριον ἔς τε ἔνηφι, : 4 

αἰεὶ δ᾽ ἀμβολιεργὸς ἀνὴρ ἄτῃσι παλαίει" 4 pw 

M TREE b* Y» v 


᾿ πῆς ἀναβολῆς ἔκπτωσίν a τινα τῶν προσηκόντων ἔργον; 
ἐμποιούσης. ἱ "ve ΤΡ : 
ταῦτα μὲν ἐπὶ τοσοῦτον. περὶ γὰρ. πάντων ὧν. : 
παραδόξων δογμάτων ἐ ἐν πολλοῖς μὲν καὶ ἄλλοις ὁχΧρύ- . 
E σιππος διελέχϑη; καὶ γὰρ ἐν τῷ περὶ δογμάτων, ai : 
ἐν τῇ ὑπογραφῇ τοῦ λόγου, καὶ ἐν ἄλλοις πολλοῖς τῶν 
κατὰ μέρος. συγγραμμάτων. ἐγὼ δ᾽ ὁπόσα πφουϑέμην. m. 
ἐπελϑεῖν ἐν κεφαλαίῳ τῶν ἠϑικῶν δογμάτων κατὰ 
τὴν τῶν στωϊκῶν φιλοσόφων αἵρεσιν διεληλυϑὼς 
ἱκανῶς, ἤδη τοῦτον τὸν ὑπομνηματισμὸν αὐτόϑι χα- 10 
ταπαύσω. | 
7 ᾿Δφιστοτέλους καὶ τῶν λοιπῶν περὶ- 
πατητικῶν περὶ τῶν ἠἡϑιυκῶν. 
Τὸ μὲν οὖν ἦϑος τοὔνομα λαβεῖν φησὶν ἀπὸ τοῦ 
[244] ἔϑους" ὧν γὰρ ἔκ φύσεως ἀρχὰς ἔχομεν καὶ σπέρματα, 15. — 
τ΄ TOUTOYV τὰς τελειότητας περιποιεῖσϑαι τοῖς ἔϑεσι καὶ "Ὁ 
ταῖς ορϑαῖς ἀγωγαῖς δι᾿ ὃ καὶ τὴν ἠἡϑικὴν ἐϑικὴν 
εἶναι. καὶ περὶ μόνα τὰ ξῷα γίγνεσϑαι, καὶ μάλιστα 
περὶ ἄνϑρωπον. τὰ μὲν γὰρ λοιπὰ ἐθισϑέντα οὐ λόγῳ 
ἀλλὰ τῇ ἀνάγκῃ γίγνεσϑαι ποιὰ ἄττα, τὸν δ᾽ ἄνϑρω- Ὁ 
ποι; τῷ λόγῳ πλαττόμενον,. ἐκ τοῦ ἐθισμοῦ, μέρους 
τῆς ψυχῆς διακειμένου κατὰ τὸν λόγον. κατὰ τὸν λό- 
γον δὲ λέγεσϑαι ψυχῆς μέρος οὐ τὸ καϑάπαξ ἄλογον, 
ἀλλὰ τὸ οἷόν τε πείϑεσϑαι λόγῳ. ὑποῖύν ἐστὶ τὸ πα- 
ϑητικόν, τοῦτο δὲ καὶ τῆς ἀρετῆς δεχτικόν. τῆς γὰρ δ΄ 
ψυχῆς τὸ μὲν εἶναι λογικὸν τὸ δ᾽ ἄλογον᾽ λογικὸν μὲν — 
ἐξ τὸ κριτικόν, ἄλογον δὲ τὸ ὁρμητικόν. τοῦ δὲ λογικοῦ — 
; τὸ μὲν περὶ τὰ ἀίδια καὶ τὰ ϑεῖα ϑεωρητικὸν ἐπιστη- | 
μονικὸν καλεῖσϑαι. τὸ δὲ περὶ τὰ ἀνϑρώπινα καὶ τὰ. — | 
πρακτικὸν βουλευτικόν. καὶ τοῦ ἀλόγου τὸ μὲν ὁ ὀρεκτι- 804 
[346] κὸν τῶν ἐφ᾽ ἡμῖν ἐπιϑυμητικόν, ᾿ τὸ δὲ πρὸς τοὺς πλη  —— 
σίον οἷον ἀμυντικὸν ϑυμικόν. ὥστε διττὸν εἶναι καὶ * 


lec ΣΧ ΝΑ zn 


Va 


m TÓ εἶδος, τὸ μὲν ἀρνῶν τὸ δ᾽ ἜΠΗ inu: cA 
δὴ χατὰ ταῦτα πεφύκαμεν κατὰ ϑεωρέαν καὶ πρᾶξιν, 
zn" xal τὴν ἠϑικὴν ἀρετὴν οὐκ εἶναι μὲν ἐπιστήμην, τ. 
ο΄ προαιρετικὴν δὲ τῶν καλῶν ὑπάρχειν. ἐκ τριῶν δὲ (185) 
B5 συμβεβηκέναι τὴν ἀρετὴν τελειοῦσϑαι, φύσεως ἔϑους. E 
λόγου. τὸν γὰρ ἄνϑρωπον διαφέροντα κατά vs σῶμα ι 3 
καὶ ψυχὴν τῶν ἄλλων toov, διὰ τὸ μεταξὺ τῶν ἀϑα΄-. 
ec. νάτων ὄντα καὶ τῶν ϑνητῶν κουνωνίαν ἐξῆφϑαι πρὸς ^ ΠῚ 
m ἄμφω, πρὺς μὲν τὰ λογυκὰ τῷ κατὰ τὴν ψυχὴν ϑείω, Ἢ 
on πρὸς δὲ τὰ ἄλογα τῷ κατὰ τὸ σῶμα ϑνητῶ, κατὰ τ 
— λόγον ἀμφοῖν τῆς τελειότητος ἐφέεσϑαι. καὶ πρῶτον —— 
μὲν ὀρέγεσϑαι τοῦ εἶναι, φύσει γὰρ ὠκειῶσϑαι πρὸς 
ἑαυτόν, δι᾿ ὃ καὶ προσηκόντως ἀσμενίξευν. μὲν τοῖς 
κατὰ φύσιν, δυσχεραίνειν δ᾽ ἐπὶ τοῖς παρὰ φύσιν. τὴν 0s Y. 
; 15 τὲ γὰρ ὑγίειαν περιποιεῖσϑαι σπουδάζξειν καὶ τῆς ἦδο- CU. 
[ 


νῆς ἔφεσιν ἔχειν καὶ τοῦ P Env ἀντιποιεῖσϑαιτῷ ταῦτα μὲν 
εἶναι κατὰ φύσιν καὶ δι «v9 αἱρετὰ καὶ ἀγαϑά, τὰ δ᾽ 
ἐναντία, τὴν νόσον καὶ τὴν ἀλγηδόνα καὶ τὴν φϑοράν, ot 
διακρούεσϑαι καὶ παρακλίνειν τῷ παρὰ φύσιν ὑπάρ-!Ἕ — 
E χειν καὶ δι᾿ αὑτὰ φευκτὰ καὶ κακά. φίλον γὰρ εἶναι. : 
ἡμῖν τὸ σώμα, φίλην δὲ τὴν ψυχήν, φίλα δὲ τὰ τούτων 
μέρη καὶ τὰς δυνάμεις καὶ τὰς ἐνεργείας, ὧν κατὰ τὴν 
j “πρόνοιαν τῆς σωτηρίας τὴν ἀρχὴν γίγνεσθαι τῆς - - 0 
μῆς καὶ τοῦ καϑήκοντος καὶ τῆς ἀρετῆς. εἰ μὲν γὰρ. S e 
AUT Um τὰς TOV εἰρημένων αἱρέσεις καὶ φυγὰς μηδεμία - P 
συνέβαινε πλάνη χαϑάπαξ , ἀλλὰ τῶν μὲν ἀγαϑῶν a 
ἐπήβολοι τῶν δὲ κακὼν ἄμοιροι διετελοῦμεν ὄντε, 


οὐδέποτ᾽ ἂν τὴν ὀρϑὴν καὶ ἄπταιστον ἐν τούτοις ἐπε-- ; 
"T “ξητήσαμεν ἐκλογήν. ἐπεὶ δὲ πολλάκις δι᾽ ἄγνοιαν RU 


T περὶ τὰς αἱρέσεις καὶ φυγὰς ἀπατώμεϑα, καὶ τὰ μὲν 
«yao [ὡς κακὰ] παραπέμπομεν. τοῖς κακοῖς δ᾽ ὡς 
, Ene ἐντυγχάνομεν. ἀναγκαίως τὴν ν τῆς Pone 


4 , 


: (un φόμενοι τῇ φύσει διὰ τὸ τῆς ἐνεργείας, μεγαλοπρεπ 
| ᾿ἀρετὴν προσηγορεύσαμεν χαὶ μόνως ϑαυμάσα τὲ 
S εἶτ᾽ ἐτιμήσαμεν πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων. τὰς ydo E 

p πράξεις ἀπό τε τῆς τῶν κατὰ φύσιν ἐκλογῆς καὶ τῆς δ΄ 
i ἀπεκλογῆς τῶν παρὰ φύσιν τὰς ἀρχὸς ἔχεῖν συμβέβηκε. 

καὶ τὰ λεγόμενα καϑήκοντα᾽ δι᾿ ὃ καὶ τάς τε κατορ- 

“ἁγώσεις καὶ τὰς ἁμαρτίας ἐν τούτοις καὶ περὶ ταῦτα 

: γίγνεσϑαι" σχεδὸν γὰρ τὴν ὅλην τῆς αἱρέσεως ὑπο- 

yog ἀπὸ τούτων ὡρμῆσϑαι, καϑάπερ ἐπιδεέξω διὰ τὸ 

βραχυτάτων. ὅτι γὰρ οὐ μόνον αἱρετὰ τὰ τέκνα τοῖς 
ειναμένοις ἐστὶ διὰ τὰς χρείας ἀλλὰ καὶ δι’ ἑαυτά, 
γνώριμον ἐκ τῆς ἐνεργείας. οὐδένα γοῦν οὕτως ὠμὸν 
εἶναι καὶ ϑηριώδη τὴν φύσιν, ὃς οὐκ ἂν σπουδάξοι, 

μετὰ τὴν ἑαυτοῦ τελευτὴν εὐδαιμονεῖν τὰ τέκνα καὶ 1 

| καλῶς ἐπανάγειν μᾶλλον ἢ τοὐναντίον. ἀπὸ ταύτης ὁ 

Γ΄ οὖν τῆς φιλοστοργίας καὶ διαϑήκας τελευτᾶν μέλλον-. 

d τας τέϑεσϑαι καὶ τῶν ἔτι xvogogovuévov φροντίζειν, 

IAE ἐπιτρύπους ἀπολείποντας καὶ κηδεμόνας καὶ τοῖς φιτ — 

a τάτοις παρατιϑεμένους καὶ παρακαλοῦντας ἐπικουῤεῦν 0 

Τὴ αὐτοῖς. καὶ τινὰς μὴν ἀποϑνήσκουσι τοῖς τέκνοις συν- 

ο΄ αποϑνήσκειν. τῶν δὲ τέχνων οὕτως ἀγαπωμένων 

κατὰ τὸ αὐθαίρετον, ἀναγκαῖον καὶ. τοὺς γονεῖς καὶ 

τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὴν τοῦ λέχους κοινωνὸν καὶ τοὺς | 

x [252] συγγενεῖς χαὶ τοὺς ἄλλους οἰκείους καὶ πολίτας ὡς r2 ἢ 

E αὑτοὺς φιλίας τυγχάνειν ἔχειν γὰρ ἐκ φύσεως ἡμᾶς. ἣν 

καὶ πρὸς τούτους τινὰς οἰκειότητας᾽ φιλάλληλον γὰρ — 

εἶναι καὶ κοινωνικὸν ξῷον τὸν ἄνϑρωπον. εἰ δὲ τῶν 
φιλιῶν τὰς μὲν εἶναι πόρρω συμβέβηκε τὰς δὲ προσ- | 

exets ἡμῖν , οὐϑὲν πρὸς ἔπος᾽ πᾶσαν γὰρ δι᾿ αὑτὴν 36. 

αἱρετὴν ὑπάρχειν, καὶ Μὲ μόνον διὰ χφείας. εἰ δὲν ὀ 


p δύο; καὶ τὴν. πρὸς licebit zi ὁμοφύλους, : 

ὥστε καὶ τὴν πρὸς πάντας ἀνθρώπους. καὶ γὰρ ὃ ^ — 
πάντας τοὺς σώζοντας Ὀὕτως ἔχειν πρὸς : τοὺς πλησίον, zs 

- ὥστε μὴ τὰς πράξεις ἀλλὰ κατὰ τὸ δι’ αὖὔϑ᾽ αἱρετὸν τὰ 
δ πλεῖστα δρᾶν. τίνα γὰρ οὐκ ἂν ἐξελέσϑαι ϑεασάμενον a») 


| τίνα δ᾽ οὐκ ἂν ipia vx ἐνδείας rods 
τίνα δ᾽ οὐκ ἂν ἐπ᾽ ἐρημίας ἀνύδρου νάμασι περιτυ- dm 
τὸ χόντα γνωρίσμασι διαδηλώσειν τοῖς τὴν αὐτὴν ὁδὸν . e 
βαδίζουσι; τίνα δ᾽ οὐ τῆς μετὰ τὸν βίον εὐφημίας π- — 
᾿ λὺν ποιεῖσϑαι λόγον: τίνα δ᾽ οὐκ ἀποστυγεῖν τὰς 
τοιαύτας φωνὰς ὡς παρὰ τὴν ἀνθρωπίνην οὔσας 
| pons 


ἐμοῦ ϑανόντος γαῖα μιχϑήτω πυρί. ir 
τ, οὐϑὲν μέλει μοι, τἀμὰ γὰρ καλῶς ἔχει. [354] — 


|J φανερὸν οὖν ὅτι πρὸς πάντας ἐστὶν ἡμῖν εὔνοια φυ —— 

^ σικὴ καὶ φιλία τὸ δι᾿ αὑϑ᾽ αἱρετὸν ἐμφαίνουσα καὶ ὸὁ 
|. κατὰ λόγον. i "s 
ἕν yàg ἀνδρῶν ἕν ϑεῶν γένος, ἐκ ud » 
μιᾶς δὲ πνέομεν / 
bs γαστρὸς ἀμφότεροι, 
ἜΝ 


ὃς 
1 


tw 


᾿ “εἧς φύσεως. ἐπειδὴ δὲ κοινή τις ἡμῖν ὑπάρχει ἀλλ: Ν 
L ϑρωπία, πολὺ μᾶλλον πρὸς τοὺς ἐν συνηϑείᾳ φίλους 
τ τὸ δι᾽ «vo αἱρετὸν φανερώτερον᾽ εἰ δ᾽ ὃ φίλος δι᾽ 
(35. αὑτὸν αἱρετὸς καὶ ἡ φιλία καὶ ἡ ] εὔνοια, καὶ ἡ παρὰ MU 
πάντων τῶν τοῦ βίου κοινωνούντων καὶ παρὰ τῶν to νυ 
r πλείστων ἀνθρώπων, ὥστε καὶ τὸν ἔπαινον εἶναι δι᾽ 
^ An αἱρετόν᾽ οἰκειοῦσϑαι γὰρ ἡμᾶς πρὸς τοὺς ἐπαι- | 
"οὔντας. εἰ δ᾽ O ἔπαινος δι᾽ ἑαυτὸν αἵρετός. καὶ ἡ ἣ 
εὐδοξία᾽ καὶ γὰρ οὐδὲν ἕτερον τὴν εὐδοξίαν κατὰ τὴν (958] δ 
';πογραφὴν παρειλήφαμεν εἰ μὴ τὸν. aeu. πολλῶν. | Y p 


/ ἔπαινον ὥστε in μὲν τὶ τὰ Puce in yc 
“ἔξω ὅτι δι᾽ αὑτὰ αἱρετὰ πέφυκεν ἐπιδεδεῖχϑαι ὁ D 
πὼς οὖν οὐ πολὺ μᾶλλον τὰ περὶ ἡμᾶς καὶ ἐν. | 
λέγω δὴ τὸ περὶ σῶμά τε καὶ Ψυχήν. εἰ ye 0 &v δ 
πος 9v αὑτὸν αἱρετός. καὶ τὰ μέρη τοῦ ἀνθρώπου às 
αὑτὰ ἂν εἴη αἵρετα. μέρη δ᾽ ἐστὶν ἀνϑρώπου ὁλοσχε- M 
φέστατα σώμα χαὶ ψυχή᾽ ὥστε καὶ τὸ σῶμα δι αὑτὸ b 
ἂν αἱρετὸν ein. πῶς γὰρ τὸ μὲν τοῦ πλησίον σώμα δι᾿ 
αὑτὸ αἵρετόν ἐστιν ἡμῖν, τὸ δ᾽ ἡμέτερον οὐκ ἔτι; ἢ 
πῶς ὁ μὲν φλήσίον ἄνϑφωπος δι᾽ αὑτόν ἐστιν αἷἱρετός, 1. 

οὐχὶ δὲ καὶ € ἕκαστος ἡμῶν αὐτῷ δι᾽ αὑτὸν αἱφετός : ἢ 

πῶς τοῦτο μὲν οὐχὶ δὲ καὶ τὰ μέρη τὰ τοῦ σώματος 

χαὶ αἵ τῶν μερῶν ἀρεταὶ καὶ «i τοῦ ὅλου σώματος. àv. 

εἶεν egeret ; ὥστε δι᾽ αὑτὰ αἱρετὰ ἡμῖν εἶναι τὴν. 
db ὑγίειαν. τὴν ἰσχὺν τὸ κάλλος τὴν ποδώκειαν τὴν εὖ-- 15. 
ἑξίαν τὴν εὐυισϑησίαν χκαϑόλου πάσας ὡς ἔπος εἰπεῖν 
x [τὰς ἀρετάς]. καὶ γὰρ ἄλλως οὐδεὶς tv εὐ φρονῶν δέξαιτο 
j ἄμορφος καὶ λελωβημένος εἶναι κατὰ τὸ εἶδος. κἂν εὐ 

μηδεμία μέλλοι δυσχρηστία τὸ παράπαν ἐπακολουθεῖν, 

διὰ τὴν τοιαύτην εἰδέχϑειαν᾽ ὥστε καὶ δέχα τῆς δυσ- »o 

Mer χρηστίας εὔλογον φυγὴν φαίνεσϑαι τοῦ aloyovg. εἰ e 
π΄ δὲ δι΄ αὑτὸ φευχτόν ἐστι τὸ αἶσχος. καὶ τὸ κάλλος 0D — 
Ee μόνον διὰ τὴν χρείαν αἱρετὸν ἀλλὰ καὶ Or αὑτό᾽ Ort. 
Y yao ἐξ αὑτοῦ προσκλητικόν τι ἔχει τὸ κάλλος. ἐμφανές" — 
πάντας γοῦν φυσικῶς οἰκειοῦσϑαι τοῖς καλοῖς χωρὶς ; 
3 


πάσης χρείας, καὶ γὰρ πρὸς τὸ εὖ ποιεῖν αὐτοὺς καὶ 
εὐεργετεῖν ἑτοίμως ἔχειν. ὅϑεν δὴ καὶ δοκεῖν εὐνοίας, . 
εἶναι παρασχευαστικόν᾽ ὥστε καὶ κατὰ τοῦτον τὸν λό- . 
γον τὸ μὲν κάλλος τῶν δι᾿ αὑτὰ αἱρετῶν. ὑπάρχειν. τὸ 
δὲ αἶσχος τῶν δι᾿ αὑτὰ φευκχτῶν. TOv δ᾽ αὐτὸν λόγον 30. 
᾿ καὶ ἐπὶ ὑ ὑγιείας εἶναι καὶ νόσου καὶ ἰσχύος καὶ ἀσϑε-- 
vet&g καὶ ποδωκείαρ καὶ βραδυτῆτος καὶ αἰσϑήσεως 


4 


ἔδεικται δι᾿ αὑτὰ αἱρετὰ καὶ τἀναντία τούτων κακὰ 
3l óc αὑτὰ φευκτά, xal τὰ τῆς ψυχῆς ἀναγκαῖον μέρη 
δι’ αὑτὰ αἱρετὰ ὑπάρχειν καὶ τὰς ἀρετὰς αὐτῶν καὶ [260]. 


din ὅλης ψυχῆς. τὴν γὰρ εἴσοδον ἡ ἀρετὴ λαβοῦσα, is M. 

— χαϑάπερ ὑπεδείξαμεν. ἀπὸ τῶν σωματικῶν καὶ τῶν /—— 
|. dinde ἀγαϑῶν. καὶ πρὸς ἑαυτὴν ἐπιστρέψασα xol XS 
E ᾿ϑεασαμένη. διότι καὶ αὐτὴ τῶν κατὰ φύσιν πολὺ (2 098 


d “μᾶλλον τῶν τοῦ σώματος ἀρετῶν. ὠκειώϑη πρὸς in 
τ ἑαυτὴν ὡς πρὸς δι᾽ αὑτὴν αἱρετὴν καὶ μᾶλλόν. yeGe. : 
E ἑαυτὴν ἢ πρὸς τὰς τοῦ σώματος ἀρετάς ὥστε 
᾿ παρὰ πολὺ τιμιωτέρας εἶναι τὰς τῆς ψυχῆς ἀρετάς. 3 
οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῶν προεφωδευμένων vOUt ἄν ΣΝ 
τις ἐπιλογίσαιτο. εἰ γὰρ ἡ τοῦ σώματος ὑγίεια ai- [202] 
As ρετὴ δι᾿ αὑτήν. καὶ πολὺ μᾶλλον ἡ τῆς ψυχῆς" ὑγέξια pc M 
δὲ ψυχῆς σωφροσύνη τῆς σφοδρότητος ἀπολύουσὰα τῶν PM 
| παϑῶν ἡμᾶς. καὶ εἰ ἡ ἰσχὺς ἡ σωματικὴ τῶν ἀγα- | 
— 8àv ἐστί. πολὺ μᾶλλον ἡ ψυχικὴ. δι᾿ αὑτὴν ἂν sq. Ἦν 
^ «(germ καὶ ἀγαϑόν᾽ ψυχῆς δ᾽ ἐστὶν ἰσχὺς ἀνδρί. 
20 καὶ καρτερία εὐρώστους τὰς ψυχὰς κατασκεξυάξουσα" D Έ Κλ τον, 
᾿ διόπερ ἂν εἴη καὶ ἡ ἀνδρεία óc αὑτὴν αἱρετὴ καὶ ἡ 
pi καρτερία. κατὰ τὸ ἀνάλογον εἰ τὸ κάλλος τὸ GoHM«-  — — x 
E τικὸν δ αὑτὸ αἱρετόν. καὶ τὸ τῆς ψυχῆς κάλλος ei ; 
ἂν δι᾽ αὑτὸ αἱρετόν κάλλος δὲ ψυχῆς ἐστὶν ἡ δ - ὃ 
5 καιοσύνη᾽ τὸ γὰρ μηϑὲν ἀδικεῖν καὶ καλοὺς ἡμᾶς E AE 


: 


a Na 
᾿ Gil. [διόπερ ἂν εἴη καὶ ἡ δικαιοσύνη δι᾽ Ve: Mer. 
P^ αἱρετή.]} : τῆς a 
Ὅτι τὰ τρία γένη τῶν ἀγαθῶν, τὰ x Fili σῶ- 8 mue 
L0 μα τὰ περὶ ψυχὴν τὰ ἐκτός, ἀναλογέαν E. 
Bye ἄλληλα ἔχει καέτοι διαφέροντα. i να 

- Τὸν παραπλήσιον δ᾽ εἶναι λόγον καὶ ἐπὶ ῶν 


» διὰ τὸ δοκεῖν τὰ τρία γένη τῶν ἀγαϑῶν κ΄ ὁ 


ἌΡΑ πλείστης διαφορᾶς τῆς ἐν ἀλλήλοις ὅ ὅμως. ἘΠΕ τινὰ A 
ES [πρὸς τὸν λόγον] ἀναλογίαν, ἣν καὶ δὴ πειράσομαι 
/ δηλῶσαι “σαφῶς. ὅπερ μὲν ἐν v σώματι φαμὲν 7 
διαν, τοῦτ᾽ ἐν τῇ ψυχῇ καλεῖσϑαι σωφροσύνην, 
[264] δὲ τοῖς ἐχτὸς πλοῦτον᾽ περιστέλλειν γὰρ τὰ πολλᾶδ 
τῶν ἁμαρτημάτων καὶ τοῦτον. ὅπερ δὲ ἐν τῷ σώ 
ματι ἰσχὺν τοῦτ᾽ ἐν τῇ ψυχῇ ἀνδρείαν, ἐν δὲ τοῖς 
ἐκτὸς ἀρχήν᾽ ὅπερ δ᾽ ἐν τῷ σώματι εὐαισϑησίαν. 
τοῦτ᾽ ἐν τῇ ψυχῇ φρόνησιν. ἐν δὲ τοῖς ἐχτὸς εὐτυ- 
χίαν᾽ ὅπερ δ᾽ ἐν τῷ σώματι κάλλος τοῦτ᾽ ἐν τῇ ψυ- 10 - 
χῇ δικαιοσύνην, ἐν δὲ τοῖς ἐκτὸς φιλίαν᾽ ὥστε τρία  - 
γένη τῶν ἀγαϑῶν δι᾽ αὖϑ' αἱρετὰ ὑπάρχειν. τά τε 
περὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὰ περὶ τὸ σῶμα καὶ τὰ Éxvóg: 
καὶ μακρῶ αἱρετώτερα τὰ περὶ τὴν ψυχὴν τῶν ἄλ- 

: λῶν, ἐπειδὴ καὶ ἡγεμονικώτερον καὶ αἱρετώτερον : 15 
; ψυχὴ σώματος. δῆλον οὖν ὅτι τῶν τοῦ σώματος ἄρε- A 
τῶν καὶ τῶν ἐχτὸς αἵ τῆς ψυχῆς ὑπάρχουσιν αἵρε- - 
τώτεραι, ὑπεροχὴν ὁμοίως φερόμεναι" στοχάξονταν͵ 

δὲ x«l τῶν ἄλλων πρῶτον μὲν ὡς δι᾿ cv9* αἱρετῶν, 
ἔπενϑ᾽ ὡς χρησίμων πρός τε τὸν πολιτικὸν καὶ τὸν 25. 
ς΄ χοινωνικὸν βίον. καὶ δὴ καὶ πρὸς τὸν ϑεωφητικόν. δι 
| παραμετρεῖσϑαι γὰρ τὸν βίον ταῖς πολιτικαῖς καὶ 
ταῖς κοινωνικαῖς πράξεσι καὶ ταῖς ϑεωρητικαῖς" οὐ 
γὰρ φίλαυτον εἶναι τὴν ἀρετὴν κατὰ τὴν αἵρεσιν 
ταύτην, ἀλλὰ κοινωνικὴν καὶ πολιτικήν. τούτοις δ᾽ 25 
- [266] ἀκολούϑως καὶ τὰς μονὰς τὰς ἐν τῷ ξὴν παραμετρεῖ-- — 
e. σϑαι ταῖς κοινωνικαῖς χαὶ πολιτικαῖς καὶ ϑεωώρητι- 
καῖς πράξεσι, καὶ τὰς ἀφόδους ἐκ τῶν ἐναντίων" 
ἘΣ ἐπειδὴ γὰρ πρὸς ἑαυτὴν ὠκειῶσϑαι μάλιστα πάντων 
b ἔφαμεν TOv ἀρετήν, δῆλον ὡς καὶ πρὸς τὴν τῆς ἀλη .30 
ϑείας ἐπιστήμην ἀναγκαίως φὠκειῶσϑαι φυσικῶς αὖ ; 
τήν᾽ ὥστε καὶ τοῖς σοφοῖς εὔλογον ἐξαγωγὴν ἐκ a 


3 
á 
1 
E 
3: 
É 
E 
^ 
5 
E 


᾿ νικὰς καὶ πολιτικὰς πράξεις καὶ ϑεωρητικὰς. χαὶ τῶν 
σπουδαίων καὶ τῶν φαύλων, εὔλογον ἐν τῷ ξῆν εἶ- 
vet μονήν. τοῖς δὲ μὴ δυναμένοις εὔλογον ἐκ τοῦ 
v ἀπαλλαγήν. ἐπειδὴ δὲ μεγάλη τῆς ἀρετῆς ἐστὶν ἊΣ 
ὑπεροχὴ κατά τὸ τὸ ποιητικὸν καὶ κατὰ τὸ δι᾿ «UO. c5 
αἱρετὸν παρὰ τὰ σωματικὰ καὶ τὰ ἔξωϑεν ἀγαϑά,. 
χατὰ τὸν λόγον οὐκ εἶναι συμπλήφωμα τὸ τέλος ἐκ 
τῶν σωματικῶν καὶ ἐκ τῶν ἔξωϑεν ἀγαϑῶν. οὐδὲ τὸ 
τυγχάνειν αὐτῶν ἀλλὰ μᾶλλον τὸ κατ᾽ ἀρετὴν ξὴν ἐν we] n 
τοῖς περὶ σῶμα καὶ τοῖς ἔξωϑεν ἀγαϑοῖς ἢ πᾶσιν ἢ 
᾿ τοῖς πλείστοις καὶ κυριωτάτοις. ὅϑεν ἐνέργειαν εἶναι 
τὴν εὐδαιμονίαν xev ἀρετὴν ἐν πράξεσι προηγου- 
5 μέναις κατ᾽ εὐχήν᾽ τὰ δὲ περὶ σῶμα καὶ τὰ ἔξωϑεν 
ἀγαϑὰ ποιητικὰ λέγεσϑαι τῆς εὐδαιμονίας τῷ συμ- 
 βάλλεσϑαί τι παρόντα, τοὺς δὲ νομίξοντας αὐτὰ 
συμπληροῦν τὴν εὐδαιμονίαν ἀγνοεῖν ὅτι ἡ μὲν εὐ- 
δαιμονία βίος ἐστὶν 0 δὲ βίος ἐκ πράξεως συμπεπλή- 
30 ρῶταῖ. τῶν δὲ σωματικῶν καὶ τῶν ἐκτὸς ἀγαϑῶν 
E οὐδὲν οὔτε πρᾶξιν εἶναι καϑ' ἑαυτὸ ov9' ὅλως ἐνέρ- (188) 
yeu. τούτων δὴ τοῦτον τὸν λόγον ἐχόντων ἥ τε 
 DOMEOMN συστήσεται καὶ ἡ χάρις καὶ ἡ εὐχαριστία 
- xal φιλανθρωπίᾳ, καὶ φιλοτεκνία καὶ φιλαδελφία, : 
35 xul πρὸς ταύταις ὅ τε φιλόπατρις καὶ φιλοπάτωρ καὶ oc 
φιλοικεῖος, καὶ κατὰ τὸ προσῆκον üt εὐκοινωνησία UEM 
— χαὶ ἡ εὔνοια καὶ ἡ φιλέα καὶ ἡ ἰσότης καὶ ἡ δικαιο-- SR 
᾿ σύνη καὶ πᾶς ὃ τῶν ἀρετῶν ϑεῖος χορός, οὗ τοὺς 23 
κατολιγωρήσαντας ἁμαρτάνειν φανερῶς περί τὲ τὰς ΣΟ ΩΝ 
80 αἱρέσεις τῶν ἀγαϑῶν καὶ τὰς φυγὰς τῶν κακῶν καὶ «cid 
περὶ τὴν ἀτῆσιν x«l περὶ τὴν χρῆσιν τῶν ἀγαϑῶν, 
ἰογουμένως τε διασφάλλεσϑαι περὶ μὲν τὴν αἵρε- 


ee ἧς" 
ν deus EY m 
H L ΄ : 


σιν παρὰ τὴν “μου e δὲν τὴν atio 
τρόπον, περὶ δὲ τὴν χφῆσιν παρὰ τὴν ἀμαϑέαν. 
μὲν οὖν τὴν αἵρεσιν ἁμαρτάνειν, ὅταν τὸ μηδ᾽ 0À6 
ὃν ἀγαϑὸν αἵἱρῶνται ἢ τὸ ἧττον σφοδρότερον ἢ δεῖ 
τοῦτο δὲ περὶ τοὺς πλείστους ὑπάρχειν, τὸ μὲν ἡδὺ 5. 
τοῦ συμφέροντος τὸ δὲ συμφέρον τοῦ καλοῦ προχρέ- : 
νοντας καὶ τῆς ὁρμῆς ἀμέτρως πφοεχφοιτῶντας. περὺ 
δὲ τὴν κτῆσιν, ὅταν μήϑ᾽ ὅϑεν μήϑ᾽ ὅπως μήτ᾽ ἐφ᾽ 
ὅσον χρὴ vi abeo ταῦτα προδιαλάβωσι. LE 


Y aud S Pia 


. δὲ τὴν χρῆσιν , ἐπεὶ πᾶσα χρῆσις ἢ πρὸς αὑτὴν ἔχειν 


τὴν ἀναφορὰν ἢ πρὸς ἕτερον, ἐν μὲν τῇ πρὸς ἑαυ- * 
τήν. ὅταν μὴ προσφέρωνται τοῖς πράγμασι συμμέ- 
τρῶς. ἐν δὲ τῇ πρὸς ἕτερον, ὅταν τὸ κατ᾽ ἀξίαν μὴ 
φυλάττωσι τοῦ πρέποντος. εἰ δὲ περὶ ταῦτα ἁμαρτά- 
νουσιν οἵ φαῦλοι, περὶ τὰ ἐναντία πάντως κατορ-᾿ 
ϑοῦσιν οἵ σπουδαῖοι, καϑηγεμόνα τῶν πράξεων Éyov- 
τὲς τὴν ἀρετήν. πάσαις γοῦν ὡς ἔοικε ταῖς ἀρεταῖς 
κοινὸν ὑπάρχειν τό τὲ κρίνειν καὶ τὸ προαιρεῖσϑαι. 
καὶ τὸ πράττειν. οὔτε γὰρ ἄκριτον οὔτ᾽ ἀπροαίρε- : 
τον οὔτ᾽ ἄπρακτον εἶναι τὴν ἀρετήν ^ ἀλλὰ τὴν μὲν 3 
φρόνησιν ἐξάρχειν ὥσπερ ἡγεμονικὴν οὖσαν, καὶ τῶν 
ὑφ᾽ ἑαυτὴν καὶ τῶν ὑπὸ τὰς ἄλλας αἱρετῶν καὶ 
φευχτῶν, καὶ moüxvv καὶ ov πραχτῶν. καὶ τῶν 
E 


[272] μᾶλλον xal ἧττον᾽ τῶν δ᾽ ἄλλων ἑκάστην Gmoréuvt- 


οὐκοδόμου ate ἣν ἄριστα eet πρὸς οἰκοδὸ 


σϑαι μόνα τὰ καϑ' ἑαυτήν. ^ 
II egt ἀρετῆς. a 

E. τὴν δ΄ ὀνομάξεσϑαι. τὴν ἀρίστην διάθεσίν" P 

ἢ x«9^ ἣν ἄριστα διάκειται τὸ ἔχον. τοῦτο δ᾽ ἐκ τῆς 
ἐπαγωγῆς δήλον᾽ σκυτοτόμου γὰρ ἀρετὴν λέγεσθαι. 
xo ἣν ἀποτελεῖν ἄριστον ὑπόδημα δύναται, 


δὲ ὁτὲ Aena ἀλλήλοις ὁμονοητικῶς συμφωνεῖν ὁτὲ δὲ : 
στασιαστικῶς διαφωνεῖν, τὴν δ᾽ ἀντίταξιν αὐτῶν γί- Nn 
: γνεσϑαι δι᾽ ἡδονὰς καὶ λύπας. τὴν μὲν οὖν τοῦ λό6- ᾿ 
zn νίχην ἀπὸ τοῦ κράτους “παρωνύμως ἐγχράτειαν 
μέαν ἔχειν , τὴν δὲ τοῦ ἀλόγου διὰ τὸ τῆς 0g- 
| quiis ἀπειϑὲς ἀκρασίαν. τὴν δ᾽ ἀμφοῖν ἁρμονίαν καὶ ἘΣ 
συμφωνίαν ἀρετήν, τοῦ μὲν ἄγοντος ἐφ᾽ ὃ δεῖ τοῦ δ᾽ ; 
0 ἐπομένου πευϑηνίως. | "d 
"s Περὶ αἱρετῶν καὶ φευκτῶν. 10 s 
—— Αἱρετὸν δὲ λέγεσϑαι τὸ ὁρμὴν ἐφ᾽ ἑαυτὸ κι- 
νοῦν, φευχτὸν δὲ τὸ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ, ὅταν ὁ λόγος σύμ- 
ψηφος ἧ. καϑάπερ γὰρ τὸ βουλητὸν κατὰ τὴν βού-- [214] 
s λησιν ἔχειν τὴν ἐπωνυμίαν ταύτην, οὕτως καὶ τὸ 
αἱρετὸν κατὰ τὴν αἵρεσιν. τὸ δὲ αἱρετὸν καὶ ἀγαϑὸν 
ταυτὸν ἐδόχει τοῖς ἀρχαίοις εἶναι᾽ τὸ γοῦν ἀγαϑὸν 
ὑπογράφοντες οὕτως ἀφωρίξοντο ἀγαϑόν ἐστιν οὗ 
πάντ᾽ ἐφίεται. τῶν δ᾽ ἀγαθῶν ἔλεγον τὰ μὲν δι᾽ 
2 ἡμᾶς αἱρετὰ ὑπάρχειν τὰ δὲ διὰ τοὺς πλησίον τῶν 
| bU ἡμᾶς τὰ μὲν καλὰ τὰ δ᾽ ἀναγκαῖα καλὰ μὲν 
τάς τε ἀρετὰς καὶ τὰς ἐνεργείας τὰς ἀπ᾽ αὐτῶν, 
qoorqotv τε καὶ τὸ φρονεῖν, καὶ δικαιοσύνην “καὶ τὸ 
δικαιοπραγεῖν, καὶ κατὰ τὸ ἀνάλογον ἐπὶ τῶν ἄλλων. 
5 ἀναγκαῖα δὲ τό τὲ ζῆν καὶ τὰ πρὸς τοῦτο συντει- (189) 
νοντὰ καὶ τὴν τῶν ποιητικῶν ἔχοντα χώραν, οἷον τό - 
᾿ τὲ σῶμα καὶ τὰ τούτου μέρη καὶ τὰς αὐτῶν χρήσεις, me 
. «wl τῶν éxróg λεγομένων εὐγένειαν πλοῦτον δόξαν i 
εἰρήνην ἐλευϑερίαν. φιλίαν᾽ τούτων γὰρ ἕκαστον. . 
συμβάλλεσϑαί τι πρὸς τὴν τῆς ἀρετῆς χρῆσιν. P 
τς Ἐκ τένων ἡ εὐδαιμονία. 11 
Τὴν ὁ᾽ εὐδαιμονίαν ἐκ τῶν καλῶν γίγνεσθαι C 


[926] τὰ προηγουμένων πράξεων" δι ὁ ὃ καὶ δι᾿ ὅλων 


ναι καλήν, καϑάπερ καὶ τὴν év τοῖς αὐλοῖς, ἐνέρ- 
γειαν δι᾿ ὅλων. ἔντεχνον. οὐ γὰρ ἐχβιβάξειν τὴν 
παράληψιν τῶν ὑλικῶν ἀρχῶν τῆς εἰλικρινείας. 
χαλοῦ τὴν εὐδαιμονίαν, ὡς οὐδὲ τὴν τῆς ἰατρικῆς 5 
ἔντεχνον δι᾽ ὅλων ἐνέργειαν τὴν τῶν ὀργάνων χρῆ- 
σιν. πᾶσαν μὲν γὰρ πρᾶξιν ἐνέργειαν εἶναί τινα ψυ- 
χῆς. ἐπεὶ δ᾽ ὃ πράττων συγχφῆταί τισι | πρὸς τὴν τε- 
λειότητα τῆς προϑέσεως, μέρη ταῦτα οὐ χρὴ vonifew 
τῆς ἐνεργείας, καίτοιγε ἐπιξητούσης ἑκατέρας τῶν ᾽ 
εἰρημένων ἑκάτερον, οὐ μὴν ὡς μέρος. ὡς δὲ ποιητι- 
χὸν τῆς τέχνης. τὰ γὰρ ὧν ἄνευ πράττειν ὁτιοῦν 

ἀδύνατον, μέρη τῆς ἐνεργείας. λέγειν οὐκ ὀρϑόν. τὸ 


: μὲν yao. μέρος ἐπινοεῖσϑαι κατὰ τὸ συμπληρωτικὸν | 


12 


εἶναι τοῦ ὅλου, τὰ δ᾽ ὧν οὐκ ἄνευ χατὰ τὸ ποιήτι- ᾿ 
κὸν τῷ φέρειν καὶ συνεργεῖν εἰς τὸ τέλος. - 
Πόσα μέρη τοῦ ἀγαϑοῦ, καὶ di 
σκοποῦ. 
“ιαιρεῖσϑαι δὲ τἀγαϑὸν εἴς τε τὸ χαλὸν καὶ Ὁ 
τὸ συμφέρον καὶ εἰς τὸ ἡδύ" καὶ τῶν μὲν κατὰ μέ- x 
θος πράξεων τούτους εἶναι σκοπούς, τὸ δ᾽ ἐκ παν- 


[2τϑΊτων αὐτῶν εὐδαιμονίαν. εὐδαιμονίαν δ᾽ εἶναι χρῆ- 


σιν ἀρετῆς τολείαρ: ἐν βίῳ τελείῳ “προηγουμένην. ἢ 
ἑωῆς τελείὰς ἐνέργειαν κατ᾽ ἀρετήν, ἢ χρῆσιν ἄρε- * 
τῆς ἐν τοῖς χατὰ φύσιν ἀνεμπόδιστον. τὸ δ᾽ αὐτὸ 3 
καὶ τέλος ὑπάρχειν. εἰ δὲ τὸ ub εὐδαιμονεῖν τέλος 

ἡ δ᾽ εὐδαιμονία λέγεται σκοπός, καὶ ὁ μὲν πλοῦτθδο 

ἀγαϑὸν τὸ δὲ πλουτεῖν ὧν χρή, τοῖς μὲν οὕτω διορί- 
ἕουσι- τῆς ἀκριβείας. τῶν ὀνομάτων χάριν .... ἀκολου-- . 
ϑητέον μέντοι τῇ τῶν ἀρχαίων συνηϑείᾳ, καὶ λεκτέον 8 
τέλος εἶναι, οὗ χάριν πάντα πράττομεν, αὐτὸ δὲ οὐ- 


δενός. ἢ τὸ ἔσχατον τῶν ὀρόψοαν., ἢ τὸ κατ᾽ deerit 


4 - 


We. : | : 

"ἐν ἀγαϑοῖς rois περὶ σῶμα καὶ τοῖς ἔξωϑεν ἢ 
ἄσιν ἢ τοῖς πλείστοις καὶ χκυριωτάτοις. τοῦτο δὲ 
ἐγιστον ὃν τῶν ἀγαϑὼν καὶ τελειότατον ἐκ τῶν ἄλ- 
λων ἁπάντων ὑπηρετεῖσϑαι. τὰ μὲν γὰρ συμβαλλό- 
μενα πρὸς αὐτὸ τῶν ἀγαϑῶν ὁμολογουμένως χρὴ λέ- 
ye, τὰ δὲ ἐναντιούμενα [αὐτῷ τῶν κακῶν, τὰ δὲ 
μήτε συμβαλλόμενα μήτε ἐναντιούμενα] τῶν οὔτ᾽ 
᾿ἀγαϑῶν οὔτε κακῶν, ἀλλὰ τῶν ἀδιαφόρων. οὐ πᾶ- 
σαν δὲ χαλὴν πρᾶξιν εὐδαιμονικὴν ὑπάρχειν. τε- 
λείας δ᾽ εἶπον ἀρετῆς χρῆσιν τὴν εὐδαιμονίαν. ὅτι 
τῶν ἀρετῶν τὰς μὲν ἔλεγον εἶναι τελείας τὰς δ᾽ ἀτε- 
"Asie" τελείας μὲν τήν τε δικαιοσύνην καὶ τὴν καλο-- 


τῷ δὲ τελείῳ τὸ τέλειον ἁρμόττειν. τέλος οὖν εἶναι 
, τῆς τοιαύτης ἀρετῆς ἐνέργειαν. ἧς οὐϑὲν ἄπεστι μέ- 
“ρος. καὶ τὸ ἐν βίῳ δὲ τελείῳ προσέϑεσαν. ἐνδείξα- 
σϑαι βουληϑέντες ὅτι περὶ τοὺς ἤδη προήκοντας 
ἄνδρας ἡ εὐδαιμονία γίγνεται" τὸ γὰρ μειράκιον 
? ^ ς , 25. , ^A , 
ἀτελὲς καὶ ὁ τούτου fog, δι᾿ ὁ ovx «v γενεσϑαι περὶ 
“ὦ 9 , » ς᾽ ὦ , «e , 344? 
0 TOUT εὐδαιμονέαν. οὐδ΄ ολῶς ἐν ἀτελεῖ χρόνῳ. ἀλλ 
᾿ ἐν τῷ τελείῳ. τέλειον δ᾽ εἶναι τοῦτον ὅσον ὥρισεν 
ἡμὶν πλεῖστον ὁ ϑεός. ὥρισε δὲ κατὰ πλάτος. καϑά- 
step χαὶ τὸ τοῦ σώματος μέγεϑος. ὡς οὖν ἕνα στίχον 
μὴ ἂν συστήσειν ὑπόχρισιν, μηδὲ μίαν χειρὸς ἔχτα- 


i otv ὄρχησιν. μηδὲ μέαν χελιδόνα ποιήσειν ἔαρ. οὔ- 


" rog μηδὲ βραχὺν χρόνον εὐδαιμονίαν. τελείαν γὰρ 
ἢ εἶναι δεῖν τὴν εὐδαιμονίαν ἔκ τελείου συνεστῶσαν 
ἀνδρὸς καὶ χρόνου καὶ δαίμονος. προηγουμένην δὲ 
τὴν τῆς ἀρετῆς ἐνέργειαν διὰ τὸ πάντως ἀναγκαῖον 
ἐν τοῖς κατὰ φύσιν ἀγαϑοῖς ὑπάρχειν. ἐπεὶ καὶ ἐν 
χακοῖς ἀρετῇ χρήσαιτ᾽ ἂν καλῶς ὁ σπουδαῖος. οὐ μήν 
γε μακάριος ἔσται. καὶ ἐν αἰκίαις ἀποδείξαιτ᾽ ἂν τὸ 


ΡΥ ΤΣ τ ΤΡ ΤΡ TER 
A e Are GENERE T3 


χαγαϑίαν, ἀτελεῖς δὲ τὴν εὐφυΐαν καὶ τὴν προκοπήν" [280] 
3 


PE. 
La 


(90). 


[282] 


ἐϑλρθαβῳ i. τὸ xol dion τὸ ἐν ies 
καιον, καὶ μήτε ἀποστερεῖν ἑαυτὴν τῶν ἐν τῇ 9 
ρέᾳ καλῶν μήτε τῶν κατὰ τὸν βίον ἀναγκαίων. 0t 
στον γάρ τι καὶ κάλλιστον εἶναι τὴν εὐδαιμονίαν. 
οὔτε δ᾽ ἐπιτείνεσϑαι καϑάπερ τέχνην ὀργάνων πλή- 
ϑ ει καὶ παρασκχευῇ᾽ οὔτε τὴν αὐτὴν εἶναι ϑεοῦ καὶ 
ἀνθρώπου" οὔτε γὰρ τὴν ἀρετὴν ἀνὰπόβλητον ἐπὶ 
τῶν σπουδαίων τὸ παράπαν, δύνασϑαι γὰρ ὑπὸ πλή 
ϑους x«l μεγέϑους ἀφαιρεϑῆναι καχῶν. ὅϑεν ἐν 
δοιάσειεν ἂν τις μήποτε, οὐδὲ κυρίως εὐδαιμονιστέον. 
τὸν ἔτι ξῶντα ; διὰ τὸ τῆς τύχης ἄδηλον. τὸ γὰρ τοῦ: 
Σόλωνος εὖ By 'τέλος 0 ὅρα μακροῦ fov. μαρτυ 
gciv δὲ τοῦτο καὶ τὸν βίον. εὐδαιμονίξοντα τοὺς du 
[284]ϑοώπους ἡ ἡνίκ᾽ ἂν ϑνήσκχωσι. τὸν δ᾽ ἀφαιρεϑέντα τὴ 
εὐδαιμονίαν οὐκ εἶναι κακοδαίμονα, καϑάπερ μηδὲ τὸν 
ὅλως ἐ ἔχοντα ταύτην [εὐδαίμονα], ἀλλ᾽ ἔσϑ᾽ ὅτε μέσον. : : 
' βιοῦν γάρ ποτε καὶ σοφὸν καὶ μὴ σοφὸν τὸν μέσον 
λεγόμενον βίον, τὸν μήτε εὐδαίμονα μήτε κακοδαύς- 
μονα. περὶ δὲ τοὺς κοιμωμένους οὐκ εἶναι τὴν εὖ 
δαιμονίαν ἢ οὐκ ἐντελέχειάν γε᾽ τὴν γὰρ ἐνέργειαν 
τῆς ψυχῆς περὶ τὴν ἐγρήγορσιν εἶναι, ταύτῃ δὲ προῦ' 
τίϑεσϑαι τὸ κατὰ φύσιν. διὰ τὸ μὴ πᾶσαν τὴν yg 
qogaw TOV σπουδαίων τελείας εἶναι χρῆσιν ἀρξ 
ἀλλὰ. τὴν κατὰ φύσιν. ταύτην δ᾽ εἶναι τὴν 
μαϊνομένου. μηδ᾽ ἐξεστηκότος [umo ἐξωνηκό i 


 v&w αὐτὸν ταύτης τῆς pi ; τάχα δὲ xe 
λόγου, καὶ ποιεῖν ϑηρίον. 3 na 


᾿ E ὡς δὲ τὴν es al λέγεσϑαι χρῆσιν ἀρετῆς, 


| οὕτως καὶ τὴν κακοδαιμονίαν χρῆσιν κακίας οὐ ᾿ μὴν * 
5 ὡς τὴν κακίαν αὐτάρκη πρὸς κακοδαιμονίαν, οὕτως [886]. 
᾿ χαὶ τὴν ἀρετὴν πρὸς εὐδαιμονίαν. ὡς δὲ τὸν σπου- ; ΤΣ 


| ϑαῖον τἀγαϑὰ ἔχειν, καὶ αὐτῷ συμφέρειν καὶ τοῖς ij 
᾿ ἄλλοις. φευκτὸν δὲ τὸν βίον γίγνεσϑαι τοῖς μὲν ἀγα- ι 


-8oig ἐν ταῖς ἄγαν ἀτυχίαις. τοῖς δὲ κακοῖς καὶ ἐν ES 
0 ταῖς ἃ αγαν εὐτυχίαις. πλεῖον γὰρ ἁμαρτάνειν" δι᾿ ὃ ers 
od μηδὲ κυρίως εὐτυχεῖς εἶναι τοὺς φαύλους. ilt 
Ποσαχῶς λέγεται τὸ ἀγαϑόν. 18; uM 


Ἐπειδὴ δ᾽ εὐδαιμονία τὸ μέγιστον ἀγαϑόν, διαι- EL 

| gertov ποσαχῶς λέγεται τὸ ἀγαϑόν. τριχῶς δή φασι “ἢ 
ἰ λέγεσθαι τό τε γὰρ πᾶσι τοῖς οὖσι σωτηρίας αἴτιον, E 
xL τὸ κατηγορούμενον παντὸς ἀγαϑοῦ, καὶ τὸ δι᾽ v S 
«U9' «(geróv' ὧν τὸ uiv ϑεὸν εἶναι τὸ πρῶτον, τὸ 
δὲ γένος τῶν ἀγαϑῶν, τὸ δὲ τέλος ἐφ᾽ ὃ πάντα ἀνα- - 
φέρομεν, ὅπερ. ἐστὶν εὐδαιμονία. καὶ τὸ δι «v9 αἵ- ; 
30 φετὸν δὲ τριχῶς λέγεσθαι, ἢ οὗ χάριν τινὰ πράττο- 
. uev ὡς ἐσχάτου, ἢ οὗ χάριν πάντα, ἢ τρίτον ὃ μέρος 
γένεται τούτων. τῶν δὲ δι᾿ «v9 αἱρετῶν τὰ μὲν 


: εἶναι τελικὰ τὰ δὲ ποιητικά. τελικὰ μὲν τὰς xov 0 9 v 
ἀρετὴν προηγουμένας πράξεις, ποιητικὰ δὲ τὰ ὑλικὰ ys dp 
diras ἀρετῶν. τῶν δ᾽ ἀγαϑῶν τὰ μὲν εἶναι τίμια τὰ UE 
— δὲ ἐπαινετὰ τὰ δὲ δυνάμεις τὰ δὲ ὠφέλιμα. τίμια ΟΦ 


. μὲν οἷον ϑεὸν ἄρχοντα πατέρα, ἐπαινετὰ δὲ οἷον 91- [288] de 
 Καιοσύνην φρόνησιν, δυνάμεις δὲ οἷον πλοῦτον ἀρ- 
χὴν. ἐξουσίαν, ὠφέλιμα δὲ τὰ ποιητικὰ τούτων καὶ S 


wes υλακτικὰ οἷον v ὑγίειαν καὶ εὐεξίαν. ἔτι τῶν [«fos- E 
r ὃν καὶ] ἀγαϑῶν τὰ μὲν καϑ' ἑαυτὰ εἶναι αἱρετὰ τὰ jc 
E ᾿ ἕτερα. τὰ μὲν γὰρ τίμια καὶ ἐπαινετὰ καὶ τὰς (191) d 

E ECL, PHYS, II. 6 o ME 


L. « b» f anb 

^ ἮΝ aic mE ^ - : Eo 
- : Ἵ , LEER 

*2 » "a4 ano- f^ j muc 


δυνάμεις xo αὑτά" καὶ γὰρ τὰς δυβδαδ το νος 1 
ye τῶν xo αὑτὰ ἀγαϑῶν. οἷον πλοῦτον καὶ ἀρ- 4 
χάς, οἷς ἂν χρήσαιτο καὶ ἃν ζητήσειεν. ὁ ἀγαϑὸς. 
ἀνήφ᾽ καὶ οἷς δύναται εὖ ρῆσϑαι ὃ ἀγαϑύς, καϑ' 
ἑαυτὰ ἀγαϑὰ πεφυκέναι , ὥσπερ ὑγιεινά, ἃ καὶ en- 5 
τήσειεν Qv ὃ ἰατρὸς καὶ δύναιτο χρῆσϑαι., τὰ δὲ 
B ὠφέλιμα δι᾽ évígowv' τῷ γὰρ ποιεῖν ἕτερα καὶ σώ- 
| ξειν, τῶν αἱρετῶν ὑπάρχειν. ἄλλη διαίρεσις τῶν 
xa9' αὑτὰ ἀγαϑῶν. τὰ μὲν εἶναι τέλη τὰ δ᾽ οὐ τέλη; 
οἷον δικαιοσύνην μὲν καὶ ἀρετὴν καὶ ὑγέειαν τέλη. 1 
καὶ ἁπλῶς ὅσα ἐκ τῶν καϑ᾽ ἕκαστα γινομένων κε- 
κεφαλαιωμένα ὑπάρχειν, ὥσπερ τὴν ὑγέειαν., οὐ 
μὴν τό γε ὑγιεινὸν οὐδὲ τὴν ϑεραπείαν τοῦ κάμνον- 
: τος. εὐφυίαν δὲ καὶ ἀναμνήσεις καὶ μαϑήσεις οὐ 
Ju τέλη. Td 
[290] ἄλλη διαίρεσις τῶν τελῶν, τὰ μὲν πάντῃ ἀγαϑὰ 
B εἶδαι τὰ δ᾽ οὐ πάντῃ. τὴν μὲν ἀφετὴν καὶ φρόνησιν 
πάντῃ ἀγαϑα᾿ ὅτῳ γὰρ ἂν παραγένηται ὠφελεῖν᾽ 
πλοῦτον δὲ καὶ ἀρχὰς καὶ δυνάμεις. οὐ πάντῃ. πῶς 
οὖν ἀγαϑά; καϑ'᾽ ὅσον ἀφώρισται τὸ εἶναι ἀγαϑὰ τῇ: 
τοῦ ἀγαϑοῦ ἀνδρὸς χρήσει. φαίνεσϑαι δὲ ταῦτα καὶ 
ξητεῖν καὶ χφωμένους ὠφελεῖν. οἷς δὲ τὸν ἀγαϑὸν 
eU χρῆσϑαι, τούτοις τὸν κακὸν κακῶς ; ὥσπερ οἷς ἂν 
εὖ τὸν μουσικόν. τούτοις τὸν ἄμουσον κακῶς. ἅμα 
δὲ κακῶς χρώμενον βλάπτεσθαι, καϑάπερ ἵππον : 
ἀγαϑὸν ὔῦντα τὸν μὲν ἱππικὸν ὠφελεῖν βλάπτειν. δὲ 
τὸν ἄφιππον οὐ μετρίως. ͵ 
ἔτι τῶν ἀγαϑῶν τὰ μὲν εἶναι περὶ ψυχὴν τὰ δὲ 
περὶ σῶμα τὰ δ᾽ ἐκτός. περὶ ψυχὴν μὲν otov. εὐφυίαν. 
τὲ καὶ τέχνην καὶ ἀρετὴν καὶ σοφίαν καὶ φρόνησιν 3 
aec ἡδονήν, περὶ σῶμα δὲ ὑγίειαν καὶ εὐαισϑησίαν. : 
καὶ κάλλος καὶ ἰσχὺν καὶ ἀρτιότητα καὶ πάντα τὰ 


I; σὺν ταῖς δυνάμεσι καὶ Bvepyeliag ; ἐχτὸς δὲ 
πλοῦτον καὶ δόξαν καὶ εὐγένειαν καὶ δυναστείαν καὶ 
᾿ φίλους καὶ συγγενεῖς xal πατρίδα. τῶν δὲ περὶ ψ-  . -— 

᾿ χὴν ἀγαϑῶν τὰ μὲν ἀεὶ φύσει παρεῖναι, καϑάπερ LA. 

υ ὀξύτητα καὶ μνήμην τό τε ὅλον εὐφυίαν, τὰ δ᾽ ἐξ[392] .— 
ἐπιμελείας περιγίγνεσϑαι. ὡς τάς τὲ πφοπαιδεύσεις ᾿ τὰ 
καὶ θιαύτας ἐλευϑερίους, τὰ δ᾽ ἐκ τελειότητος ὑπάρ- 
yeu, οἷον φρόνησιν ὃ ικαιοσύνην τελευταῖον δὲ σοφίαν. Ei 
ἔτι δὲ τῶν ἀγαϑῶν τὰ μὲν εἶναι καὶ κτήσασϑαι , εν 

130 καὶ ἀποβαλεῖν. ὡς πλοῦτον᾽ τὰ δὲ κτήσασϑαι uiv —— 
ἀποβαλεῖν δ᾽ ov, ὡς εὐψυχίαν, ἀϑανασίαν᾽ τὰ δὲ: : 
ἀποβαλεῖν μὲν κτήσασϑαι δ᾽ οὔ, ὡς αἴσϑησιν, ὡςξὸ 
ξῆν᾽ τὰ δ᾽ οὔτε χτήσασϑαι οὔτ᾽ ἀποβαλεῖν, ὡς εὐ. ὃ 
νειαν. : NC 

45 ἔτι τῶν ἀγαϑῶν τὰ μὲν εἶναι OU «09 αἱρετὰ uóvov 
ὡς ἡδονὴν καὶ ἀοχλησίαν. τὰ δὲ ποιητικὰ μόνον ὡς 
πλοῦτον, τὰ δὲ καὶ ποιητικὰ καὶ δι᾿ «v9. αἱρετὰ ὡς 
ἀρετὴν φίλους ὑγίειαν. καὶ ἄλλως δὲ πολλαχῶς διαι- vd 
ρεῖσϑαϊ τἀγαϑὰ διὰ τὸ μὴ £v εἶναι γένος αὐτῶν ἀλλὰ m 

30 κατὰ τὰς δέκα λέγεσθαι κατηγορίας ἐν ὁμωνυμίᾳ ΟΝ 

γὰρ ἐχφέρεσϑαι τἀγαϑόν. τά τε τοιαῦτα πάντα ὄν. ὃ 
μα κοινὸν ἔχειν μόνον. τὸν δὲ κατὰ ics λόγον UM 
δεύτερον. 

VINA Περὶ τῆς ἠϑικῆς ἀρετῆς ὅτι μεσό- 14 —. — 

XM τῆτες. RA 

Τούτων δὲ δὴ διωρισμένων. ἐπελϑεῖν ἀκριβέ- xS 

p στερον ἀναγκαῖον τὰ περὶ τῆς ἠϑικῆς ἀρετῆς λεγό- [294]. "e 

᾿ μενα. ταύτην γὰρ ὑπολαμβάνουσι περὶ τὸ ἄλογον iE 


μέρος, γίγνεσϑαι τῆς ψυχῆς, ἐπειδὴ διμερῆ πρὸς τὴν ; 
ροῦσαν ϑεωρίαν ὑπέϑεντο τὴν ψυχήν. τὸ μὲν. λό- ES 

- gov ἔχουσαν τὸ δ᾽ ἄλογον. καὶ περὶ μὲν τὸ λογικὸν 3 
cw peret γίγνεσϑαι καὶ τὴν φρόνησιν καὶ E 
CL 6* ES 


ἐὸν urs 2. 


καλουμένας ἀρετάς. ταύτας δή φασιν ὑπ᾽ Ὁ ΑΝ ; Ἢ 
καὶ ὑπερβολῆς φϑείρεσϑριι. πρὸς δὲ τὴν ἔνδειξιν ε΄ 
τούτου τοῖς ἐκ τῶν αἰσϑήσεων μαρτυρίοις χρῶνται, d 
(192) βουλόμενοι τῶν ἀφανῶν τὴν éx τῶν φανερῶν παρ 
ἔχεσϑαι πίστιν. αὐτίκα γὰρ ὑπὸ τῶν γυμνασίων πλει- 
ὄνων τὲ γινομένων καὶ ἐλαττόνων φϑείρεσθϑαι τὴν 
ἰσχύν καὶ ἐπὶ τῶν ποτῶν καὶ σιτίων ὡσαύτως πολ- 10 
τ, λῶν γὰρ προσφερομένων ἢ ἐλαττόνων φϑείρεσθϑαι τὴν 
ὑγίειαν, συμμέτρων δὲ τῶν εἰρημένων ὄντων σώξεσϑαι 
τήν τὲ ἰσχὺν καὶ τὴν ὑγίειαν" παραπλῃσίωβ. οὖν ἔχειν 
p ᾿ wol ἐπὶ τῆς σωφροσύνης καὶ ἀνδρείας καὶ τῶν ἄλ-. 
|  [296]AQv ἀρετῶν. τὸν uiv γὰρ τοιοῦτον ὄντα τὴν φύσιν. τ 
ὥστε μηδὲ τὸν κεραυνὸν φοβεῖσϑαι, μαινόμενον ἀλλ. Ὁ 
: οὐκ ἀνδρεῖον εἶναι τὸν δ᾽ ἔμπαλιν πάντα φοβού- 
Á usvov ὥστε καὶ τὴν σκιάν, ἀγεννῆ καὶ δειλόν, ἀν- — 
δρεῖον δ᾽ ὁμολογουμένως τὸν μήτε πάντα μήτε μη- 
EG δὲν φοβούμενον. ταῦτ᾽ ἄρα καὶ αὔξειν καὶ φϑεέρειν 20 
: τὴν ἀρετήν, ὥστε τοὺς μὲν μετρίους φόβους αὔξειν 
τὴν ἀνδρείαν τοὺς δὲ μείξονας ἢ ἐλάττονας φϑείρειν. 
ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν, τὰς μὲν οὔσας 
κατὰ ταύτας ὑπερβολὰς καὶ ἐλλείψεις φϑείρειν. αὐ- 
E, Tg, τὰς δὲ μετριότητας αὔξειν. οὐ μόνον δὲ τούτοις. 35 
"OR ἀφορίξεσϑαι τὴν ἀρετὴν ἀλλὰ καὶ ἡδονῇ. καὶ λύπῃ. : 
| διὰ γὰρ τὴν ἡδονὴν τὰ φαῦλα πράττειν. ἡμᾶς, διὰ 
δὲ τὴν λύπην ἀπέχεσϑαι τῶν καλῶν᾽ οὐκ. εἶναι, δὲ 
λαβεῖν. οὔτ᾽ ἀρετὴν οὔτε κακίαν ἄνευ λύπης. καὶ ἧδο- - 
vig. τὴν ovv ἀρετὴν περὶ ἡδονὰς καὶ λύπας ὑπάρχειν. 8 
πρὸς δὲ τὸ σαφῶς. δηλῶσαι τὰ περὶ 3 τούτων ἀναγκαῖον 
ἡγοῦντο τὰ περὶ ψυχὴν 2 pine προσλαβεῖν τῷ 


M oU» UE δὲ, ων... " 


orm rr 
We og 


osi) 
das EEG 


ΤῊΝ ταῦτα δή φασιν ὑπάρχειν ἐν aig ψυχαῖς τῶν 
sfide πάϑη δυνάμεις ἕξεις. πάϑη δ᾽ εἶναι ὁ ὀργὴν 
φόβον μῖσος πόϑον ξῆλον ἔλεον τὰ παραπλήσια τού- 
τοις, οἷς καὶ | παρακολουϑεῖν ἡδονὴν" καὶ λύπην᾽ δυνά- 
δ βέιρ, xo ἃς παϑητικοὶ τούτων εἶναι λεγόμεϑα, oloy — — 
— καϑ' ἃς ὀργιξόμεϑα φοβούμεϑα ξηλοῦμεν, τῶν τοιού- ene] : 
᾿ς τῶν ὁτιοῦν πεπόνϑαμεν᾽ ἕξεις δέ, καϑ' ἃς πρὸς ταῦτά. 
NECS ἔχομεν, καὶ ἀφ᾽ ὧν ἡ τούτων ἐνέργεια &U ἢ κα- 
— χῶς ἀποτελεῖται. δι᾿ ὃ εἰ μὲν οὕτως τιβ ὀργίζοιτο 
ET ῥαδίως ὥστε ἐπὶ παντὶ καὶ πάντως. τὴν ἕξιν. ἂν 
.. ἔχων φανείη τὴν τῆς ὀργιλότητος " εἰ δὲ οὕτως ὥστε 
μηϑὲν μηδὲ ἐφ᾽ ὁτῳοῦν, τὴν τῆς ῥαϑυμίας᾽ ἀμφοτέ- 
ρας δ᾽ εἶναι ψεκτάς, ἐπαινουμένην δὲ ἕξιν ὑπάρχειν 
τὴν πραότητα, x«9' ἣν ὅτε δεῖ καὶ ὡς δεῖ καὶ c δεῖ 
15 ὀργιξύμεϑα. διόπερ ἕξεις εἶναι τὰς ἀρετάς, ἀφ᾽ ὧν 
τὰς ἐν τοῖς πάϑεσιν ἐνεργείας ἐπαινεῖσϑαι συμβέβη- — 
κεν. ἐπεὶ οὖν ἡ ἀρετὴ τῶν πρακτῶν, πᾶσαν δὲ πρᾶ- E. 
Ev ἐν συνεχείᾳ ϑεωρεῖσϑαι συμβέβηκε, παντὸς Ób , 
συνεχοῦς ὥσπερ ἐν τοῖς μεγέϑεσιν εἶναί τινα ὑπερ- 
2 βολὴν καὶ ἔλλειψιν καὶ μεσότητα, καὶ ταῦτα ἢ πρὸς 
᾿ ἄλληλα ὑπάρχειν ἢ πρὸς ἡμᾶς, ἐν πᾶσι δὴ τὸ μέσν 
᾿ τὸ πρὸς ἡμᾶς βέλτιστον, τοῦτο γάρ ἐστιν ὡς ἥ τ᾽ A 
à ἐπιστήμη κελεύει καὶ ὁ λόγος" τὸ γὰρ μέσον οὐ τὸν v 
-. τοῦ ποσοῦ τύπον ὁρέξειν ἀλλὰ τὸν ποιοῦ, δι᾽ ὃ καὶ [8001 


; 35 τέλειον εἶναι τῷ οὕτω καὶ ἄκρως ἔχειν" τὰ δ᾽ ἐναν- E 
τία πῶς καὶ ἀλλήλοις ἀντικεῖσϑαι καὶ τῷ μέσῳ ὁ 
E: ἐναντία δ᾽ eive τήν. v ἔλλειψιν καὶ τὴν ὑπερβολήν, UE. 
P τὸ δὲ μέσον πρὸς ἑκάτερον ἔχειν, ὅπερ τὸ ἴσον πρὸς E 
τὸ ἄνισον πέπονθε. τοῦ μὲν ἐλάττονος πλεῖον ὃν τοῦ 2m 

δὲ πλείονος ἔλαττον. τὸ οὖν πρὸς ἡμᾶς μέσον ἄρι- M 

ον οἷόν φησιν ὁ Θεόφραστος ἐν ταῖς ἐντυχίαις, 21 


0l Len πολλὰ διελϑὼν καὶ μακρῶς ἀλύβοσχεσμο, ὁδὶ. 


— m 
hx 


m. 


δ᾽ ὀλίγα μὲν οὐδὲ τἀναγκαῖα, οὗτος δὲ αὐτὰ ἃ ἔδει 
μὴ τὸν καιρὸν ἔλαβεν. αὕτη μεσότης πρὸς ἡμᾶς [ἀρί- 
στη]. αὐτὴ γὰρ ὑφ᾽ ἡμῶν ὥρισται τῷ λόγῳ. δι᾿ ὃ 
. ἔστιν ἡ ἀρετὴ ἕξις προαιρετική, ἐν μεσότητι, οὖσα τῇ. 


[302] πρὸς ἡμᾶς, ὡρισμένη λόγῳ καὶ ὡς ἂν ὁ φρόνιμος Ls s 


σειεν. εἶτα παραϑέμενός τινας συξυγίας. ἀκολούϑως 
τῷ ὑφηγητῇ, σκοπῶν ἐπὶ τὰ xa9' ἕκαστα ἐπάγειν 
ἐπειράϑη τὸν τρόπον τοῦτον᾽ ἐλήφϑησαν δὲ παρα- 
δειγμάτων χάριν οἵδε, σωφροσύνη ἀκολασία ἄναι- 
σϑησία, πραότης ὀργιλότης ἀναλγησία, ἀνδρεία ϑρα- 10 


(193) σύτης δειλία. δικαιοσύνη ..... ἐλευϑεριότης ἀσω- 


τία ἀνελευϑερία. μεγαλοψυχία μικροψυχία χαυνότης, 
μεγαλοπρέπεια μικροπρέπεια σαλακωνία. τούτων δὴ 

- e " ^ -» € , LB , 
τῶν ἕξεων αἱ μὲν τῷ υπερβαάλλειν ἡ ἐλλείπειν περὶ 
πάϑη φαύλαί εἰσιν. i à σπουδαῖαι τῷ μεσότητες Y 15 


[304] εἶναι δῆλον 6 OTL. σώφρονα μὲν γὰρ εἶναι οὔτε τὸν 


καϑάπαξ ἀνεπιϑύμητον οὔτε τὸν ἐπιϑυμητικόν (τὸν - 
μὲν γὰρ λίϑου δέκην μηδὲ τῶν κατὰ φύσιν ὀρέγε- 
όϑαι, τὸν δὲ τῷ ὑπερβάλλειν ταῖς ἐπιϑυμίαις ἀκό- 
λαστον εἶναι" τὸν δὲ μέσον τούτων ὡς δεῖ καὶ ὁπότε 30 
καὶ ὁπόσον ἐπιϑυμοῦντα καὶ τῷ λόγῳ κατὰ τὸ προσ- 
xov ὁρίζοντα καϑάπερ κανόνι, σώφρονα λέγεσϑαί 
τε καὶ κατὰ φύσιν εἶναι). πρᾶον δὲ [οὔτε τὸν ἀνάλ- 
γητον καὶ μηδενὶ μηδέποτε ὀργιξόμενον] οὔτε τὸν 
ἐπὶ παντὶ ὀργιξόμενον κἂν μικρότατον ἢ UP ἀλλὰ τὸν 35 
τὴν μέσην ἔχοντα ἕξιν" ἀνδρεῖον δὲ οὔτε τὸν μηδὲν 
φοβούμενον κἂν ἡ ϑεὸς ὁ ἐπιών, οὔτε τὸν πάντα καὶ 
τὸ δὴ λεγόμενον τὴν σκιάν" δίκαιον δὲ οὔτε τὸν τὸ 
πλεῖον ἑαυτῷ νέμοντα οὔτε τὸν τὸ ἔλαττον. ἀλλὰ τὸν 
τὸ ἴσον᾽ τὸ δ᾽ ἴσον τὸ κατὰ τὸ ἀνάλογον οὐ κατ᾽ 80 
ἀριϑμόν᾽ [ἐλευϑέριον] δὲ οὔτε τὸν προετικὸν ὅπως 
ἔτυχεν οὔτε τὸν ..... ἀπροαίρετον᾽ M Hovoroe s 


; "πὰ καὶ τ τὸ κατ ys ER ài οὔτε 
τὸν πάντοτε καὶ ἔνϑα μὴ δεῖ λαμπρὸν οὔτε τὸν μη- 
s δαμοῦ, ἀλλὰ τὸν κατὰ καιρὸν ἁρμόττοντα εἰς ἕκα- 


στον. τοιοῦτο μὲν τὸ τῶν ἠϑικῶν ἀρετῶν εἶδος πα- [β06}. : 


. ϑητικὸν καὶ κατὰ μεσότητα ϑεωρούμενον, ὃ δὴ καὶ 
᾿ τὴν ἀντακολουϑίαν ἔχει, πλὴν οὐχ ὁμοίως, ἀλλ᾽ ἡ 
μὲν φρόνησις ταῖς ἠϑικαῖς κατὰ τὸ ἴδιον, αὗται δ᾽ 
10 ἐκείνῃ κατὰ συμβεβηκός. ὃ μὲν γὰρ δίκαιός ἐστι καὶ 
s. φρόνιμος, ὃ γὰρ τοιόσδε αὐτὸν “λόγος εἰδοποιεῖ. οὐ 
μὴν ὁ φρόνιμος καὶ δίκαιος κατὰ τὸ ἴδιον, ἀλλ᾽ ὅτι 
τῶν καλῶν κἀγαϑῶν κοινῶς πρακτιχός, φαύλου δ᾽ 
οὐδενός. 
15 Περὶ παϑῶν ψυχῆς. 
Τῶν δὲ παϑοὺδν καὶ ὁρμῶν τὰ μὲν εἶναι ἀστεῖα 


τὰ δὲ φαῦλα τὰ δὲ μέσα. ἀστεῖα μὲν φιλίαν χάριν, 


νέμεσιν αἰδὼ ϑάρσος ἔλεον, φαῦλα δὲ φϑόνον ἐπι- 

χαιρεκακίαν ὕβριν, μέσα δὲ λύπην φόβον ὀργὴν ἣδο-- 

20 νὴν ἐπιϑυμίαν. τούτων δὲ τὰ μὲν αἱρετέον καϑάπαξ 
τὰ δὲ ὁριστέον. πᾶν δὲ πάϑος περὶ ἡδονὴν συνίστα.- 

᾿ σϑαι καὶ λύπην, δι᾿ ὃ καὶ περὶ ταύτας τὰς ἠϑικὰς 
3 ἀρετὰς ὑπάρχειν. φιλαργυρίαν δὲ χαὶ φιληδονίαν 


. καὶ ἐρωτομανίαν καὶ τὰ τοιαῦτα ἕξεις εἶναι ἀλλοίας [808]. 


Ὁ παρὰ τὰς κακίας. ἔρωτα δ᾽ εἶναι τὸν μὲν φιλίας τὸν 
δὲ συνουσίας τὸν δὲ ἀμφοῖν" δι᾿ ὃ καὶ τὸν μὲν σπου- 
δαῖον τὸν δὲ φαῦλον τὸν δὲ μέσον. 

| . Περὶ φιλέας. 

EI “Τῆς φιλίας δ᾽ εἶναι διαφορὰς vótdddih Fad- 


: eru καὶ ϑαυμαστιχὴν συγκαταριϑμητέον, λό- 
δεῖν. ἀρχὴν δὲ τῆς μὲν ἑταιρικῆς εἶναι τὴν συν-- 


ἣν. συγγενικὴν ξενικὴν ἐρωτικήν᾽ εἰ δὲ καὶ τὴν 


κῆρ τὴν χφείαν, τῆς δὲ dem τὸ pr 
εὐεργετικῆς τὴν 'χάριν, τῆς δὲ ϑαυμαστεικῆς ἢ τὴν àv- 
vog. πασῶν δὲ συλλήβδην εἶναι τέλη τρία, τὸ κα 
λὸν τὸ συμφέρον τὸ ἡδύ. πάντα γὰρ τὸν ὁπωσοῦν » 
πρὸς φιλίαν ἰόντα διά τι τούτων ἢ διὰ πάντα ge d E 
φιλίαν αἱρεῖσϑαι. πρώτην μὲν οὖν, ὡς προέφην, 5b 53 
3 vaL τὴν πρὸς ἑαυτὸν φιλίαν. δευτέραν δὲ τὴν πρὸς 
Do τοὺς γειναμένους, ἐφεξῆς δὲ τὰς πρὸς τοὺς ἄλλους. 
; οἰκείους xal ὀϑνείους᾽ δι᾽ ὃ καὶ ἐν μὲν τῇ πρὸς ἕαυ- 10. 
τὸν εὐλαβεῖσϑαι δεῖ τὴν ὑπερβολήν, ἐν δὲ ταῖς πρὸς 
τοὺς ἄλλους τὴν ἔλλειψιν τὸ μὲν γὰρ dcin τὸ 

δὲ φειδωλίας ἔχει διαβολήν. 


11 Περὶ χάριτος. COE 
(194) Χάριν δὲ ᾿λέγεσϑαι τριχῶς. τὴν μὲν ὑπουργίαν 
᾿ [810] ὠφελίμου αὐτοῦ ἐκϑίνου ἕνεκα, τὴν δ᾽ ἄμειψιν ὠφελί- 
μου, τὴν. δὲ μνήμην ὑπουργίας τοιαύτης. διὰ τοῦτο 
ὃὲ χαὶ τάσδε μόνας τρεῖς ὃ βίος κατεφήμισε. λέγε- 
t7... 69a δὲ χάριν καὶ τὴν ἐν ὄψει ἢ ἐν λόγοις. καϑ᾿ ἣν "0. 
jm τὸν uiv εὔχαριν ὀνομάξεσϑαι τὸν δ᾽ ἐπίχαριν. 35M : 
Enc “βίον δ᾽ αἱρήσεσϑαι τὸν σπουδαῖον τὸν μετ᾽ ἀρετῆς. 
:  s&iv ἐφ᾽ ἡγεμονίας ποτὲ γένοιτο τῶν καιρῶν αὐτὸν 
ua προαγαγόντων, εἴτε βασιλεὶ δέοι συμβιοῦν ; eire καὶ 
x νομοϑετεῖν ἢ ἄλλως πολιτεύεσθαι. τούτων δὲ μὴ τυγ- 325. 
o χάνοντα, πρὸς τὸ δημοτικὸν τραπήσεσϑαι σχῆμα δια- ἢ 
γωγῆς. ἢ τὸ ϑεωρητικὸν ἢ μέσον παιδευτικόν. προ- 
αιρήσεσϑαι μὲν γὰρ καὶ πράττειν καὶ ϑεωρεῖν δὰ 9 
καλά. κωλυόμενον δὲ περὶ ἄμφω γίγνεσϑαι διὰ και- — 
φούς, ϑατέρῳ χφῆσϑαι, προτιμῶντα μὲν. τὸν ϑεωρη- 3 : 
τικὸν βών. διὰ 5: τὸ ovvio. Een τὰς πολιτικὰς 


D at ἔρωτα, καὶ μεϑυσϑήσεσθαι κατὰ συμπεριφο- 
ι eds, κἂν εἰ μὴ προηγουμένως. καὶ καϑόλου τὴν ἀρε- | 

τὴν ἀσκοῦντα καὶ μενεῖν iv τῷ βίῳ καὶ πάλιν, εἰ — E 
/5 δέοι ποτὲ Ov ἀνάγκας, ἀπαλλαγήσεσθαι; ταφῆς προ- τ 
νοήσαντα κατὰ νόμον καὶ τὸ πάτριον ἔϑος, καὶ τῶν am E 
- ἄλλων ὅσα τοῖς κατοιχομένοις ἐπιτελεῖν ὅσιον. βίων jJ. did 
- δὲ τριττὰς ἰδέας εἶναι, πρακτικὸν ϑεωρητικὸν. GUv- 
ϑετον ἐξ ἀμφοῖν᾽ τὸν μὲν γὰρ ἀπολαυστικὸν ἥττονα 


ἐξ δὰ 
ἼΔΟΝ A 
wx 


τὸ ἢ κατ᾽ ἄνϑρωπον sivav' προχρένεσϑαι δὲ τῶν ἄλλων ἡ δ 
τὸν ϑεωρητικόν. πολιτεύσεσϑαι δὲ τὸν σπουδαῖον P 
προηγουμένως. μὴ κατὰ περίστασιν" τὸν γὰρ πρα- Cos 
χτικὸν βίον τὸν αὐτὸν εἶναι τῷ πολιτικῷ. βίον δὲ ἘΣ 


M v 
μῶν 
M" -.. 


κράτιστον μὲν εἶναι τὸν κατ᾽ ἀρετὴν ἐν τοῖς. κατὰ 

τὸ φύσιν δεύτερον δὲ τὸν κατὰ τὴν μέσην ἕξιν, τὰ [14] - 
πλεῖστα καὶ κυριώτατα τῶν. κατὰ φύσιν ἔχοντα. τού- 
τους μὲν ovv aígerovs, φευχτὸν δὲ τὸν χατὰ κακίαν. 
διαφέρειν δὲ τὸν εὐδαίμονα βίον τοῦ καλοῦ. καϑ' 
ὅσον ὃ μὲν ἐν τοῖς κατὰ φύσιν εἶναι βούλεται δια- 

30 παντός, ὃ ὃὲ χαὶ ἐν τοῖς παρὰ φύσιν, καὶ πρὸς Op. ΘΟ 
“μὲν οὐκ αὐτάρκης ἡ ἀρετή, πρὸς ὃν δὲ αὐτάρκης. D 
μέσον δέ τινα βίον εἶναι τὸν κατὰ τὴν μέσην ἕξιν, us 

| &v ᾧ καὶ τὰ καϑήκοντα ἀποδίδοσϑαι" τὰ μὲν γὰρ Ξς, 

, κατορϑώματα ἐν τῷ κατ᾽ ἀρετὴν εἶναι βέῳ, τὰ δ᾽ E 

bus ἁμαρτήματα ἐν τῷ κατὰ κακίαν, τὰ δὲ καϑήκοντα ἐν v pe 

3 τῷ μέσῳ καλουμένῳ βέῳ. ? | 

τεϑεωρημένων δὲ “τούτων. καὶ ταῦτα διαλάβω- E 

μεν᾽ εἶναι μὲν γὰρ τὴν ἠϑικὴν ἀρετὴν κοινῶς ἕν 

᾿προαιρετικὴν τῶν μέσων ἡδονῶν τὲ χαὶ λυπῶν, στο- 
χστικὴν τοῦ καλοῦ qj καλόν, τὴν δὲ χακέαν ὑπεναν- 

(uv εἶναι αὐτῇ κοινὴν δὲ δοξαστικῆς καὶ ἠϑικῆς 

Ev Perte, καὶ προαιρετικήν, καὶ enun «x 


"τῶν ἐν ταῖς πράξεσι καλῶν᾽ χὴν δὲ ἐπ τὴ τοῦ 
ἐπιστημονικοῦ κοινὴν ἀκρότητα λογικῆς καται Ἢ 
εἶναι ϑεωρητικὴν καὶ πρακχτικήν᾽ σοφίαν δὲ ἐπιστή. 
μην τῶν πρώτων αἰτίων φρόνησιν δὲ ἕξιν βουλευ-, 
τικὴν καὶ πρακτικὴν ἀγαϑῶν καὶ καλῶν 1 καλά" ἀν- 5. 
δρείαν δὲ ἕξιν ἐν ϑάρρεσι καὶ φόβοις τοῖς μέσοις ἢ 
ἄμεμπτον᾽ σωφροσύνην δὲ ἕξιν ἐν αἱρέσει καὶ φυγῇ 
ἀμέμπτους ποιοῦσαν δι᾽ αὐτὸ τὸ καλόν᾽ πραύτητα δὲ 
- [318] ἕξιν μέσην ὀργιλότητος καὶ ἀναλγησίας" ἐλευϑεριό-. 
τητα δὲ μεσότητα ἀσωτίας καὶ ἀνελευϑερίας᾽ μεγα- 10 
λοψυχίαν δὲ μεσότητα χαυνότητος καὶ μικροψυχίας" 
μεγαλοπρέπειαν δὲ [μεσότητα ἀλαζονείας καὶ μικρο- 
πρεπείας. νέμεσιν δὲ] μεσότητα φϑονερίας καὶ ἐπι- 
χαιρεκακίας᾽ σεμνότητα δὲ μεσότητα αὐθαδείας καὶ 
ἀρεσχείας᾽ αἰδὼ δὲ μεσότητα ἀναισχυντίας καὶ χκα- 15 
(195) ταπλήξεως᾽ εὐτραπελίαν δὲ μεσότητα βωμολοχίας 
καὶ ἀγροικίας φιλίαν δὲ μεσότητα κολακείας καὶ 
ἔχϑοας. ἀλήϑειαν δὲ μεσότητα εἰρωνείας καὶ ἀλα- 
ζονείας᾽ δικαιοσύνην δὲ μεσότητα ὑπεροχῆς καὶ ἐλ- 
λείψεως καὶ πολλοῦ καὶ ὀλίγου. πολλῶν δὲ καὶ ἄλ- Ὁ 
λῶν οὐσῶν ἀρετῶν. τῶν μὲν x«9' αὑτὰς τῶν δὲ ἐν 
εἴδεσι τῶν εἰρημένων (οἷον ὑπὸ μὲν τὴν δικαιοσύνην 
εὐσεβείας ὁσιότητος χρηστότητος εὐκοινωνησέας εὐ- 
συναλλαξίας. ὑπὸ δὲ τὴν σωφροσύνην εὐκοσμίας SU- 
ταξίας αὐταρκείας). ἐπιδραμεῖν οὐκ ἄτοπον καὶ τοὺς ?5 
τούτων ὅρους. εὐσέβειαν μὲν οὖν εἶναι ἕξιν ϑεῶν "ἢ 
καὶ δαιμόνων ϑεραπευτικήν, μεταξὺ οὖὐσαῦ ἀϑεότη 
[820] τος καὶ δεισιδαιμονίας" ὁσιότητα δὲ ξξιν δικαίων 1 
τῶν πρὸς τοὺς ϑεοὺς καὶ κατοιχομένους τηρητικήν, di 
μεταξὺ ἀνοσιύτητος οὖσαν καὶ ἀνωνύμου τινός" χρη- 9» 
στότητα δὲ ἕξιν ἑκουσίως εὐποιητικὴν ἀνθρώπων. - 


αὐτῶν ἐχείνων χάριν, μεταξὺ, πονηρίας οὖσαν καὶ. τ 
TES 


- 
: 
E^ 
r 
E 


4 


Envie: VE OSEE δὲ ἕξιν. ΤΡ ΕΝΕΣ ὅθεν. ! 
κοινωνία παφεχομένην, μεταξὺ ἀκοινωνησίας οὖσαν 
E ἀνωνύμου᾽ εὐσυναλλαξίαν δὲ ἕξιν εὐλαβητικὴν 


ΩΣ 1: κινήσεις καὶ σχέσεις τηρητικὴν TOU πρέποντος,  .— 


19 ξίας οὖσαν καὶ ἀνωνύμου᾽ αὐτάρκειαν δὲ ἕξιν ἀρ- 
— χρυμένην τοῖς τυχοῦσι μετὰ ἐλευϑεριότητος, μεταξὺ 
*3 


τὸ voug ἐξεργαστικὴν τοῦ καλοῦ, μεταξὺ μαλακίας ve 
καὶ ματαιοπονίας. τὴν δ᾽ ἐκ πασῶν τῶν ἠϑικῶν &ge- — — 


De. 
^ 
L 


᾿ τῆς ἐν τοῖς συμβαλλομένοις ἀδικίας, μεταξὺ ἀσυναλ- 


5 λαξίας, οὖσαν καὶ ἀ ἀνωνύμου (τὴν δὲ ἀνώνυμον κατὰ ᾿ 


τὸ ἀκριβοδίκαιον εἶναί πως)" εὐκοσμίαν. δὲ ξξιν περί 


μεταξὺ οὖσαν ἀκοσμίας καὶ ἀνωνύμου " εὐταξίαν δὲ 
E στοχαστικὴν τοῦ περὶ τάξιν καλοῦ. μεταξὺ ἀτα- 


πτωχείας οὖσαν καὶ πολυτελείας" εὐψυχίαν ὃὲ ξξιν c 
ἀήττητον ἐν δεινῶν ὑπομοναῖς. μεταξὺ ἀψυχίας καὶ E 
ἀρειμανιότητος" φιλοπονίαν δὲ ἕξιν ἀνένδοτον πό- 


τὴν συνεστηκυῖαν λέγεσϑαι μὲν καλοχαγαϑίαν, τε- 
λείαν δὲ ἀρετὴν εἶναι. τά τε ἀγαϑὰ ὠφέλιμα καὶ 
χαλὰ ποιοῦσαν τά τε καλὰ δι᾿ αὑτὰ αἱρουμένην. 


20 διωρισμένων δ᾽ ἱκανῶς τῶν περὶ τὰς ἀρετὰς καὶ 


σχεδὸν τῶν πλείστων ἀνειλημμένων κεφαλαίων τοῦ 
ἠϑικοῦ τόπου, ἀναγκαῖον ἐφεξῆς καὶ περὶ τοῦ οἶκο- 
“νομικοῦ τε καὶ πολιτικοῦ διελθεῖν, ἐπειδὴ φύσει 
πολιτικὸν ξῷον ὁ ἄνϑρωπος. πολιτεία δὲ πρώτη σύν- 


3 οδὸς ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς κατὰ νόμον ἐπὶ τέχνων i 


^ ψεννήσει καὶ βίου κοινωνίᾳ. τοῦτο δὲ πφοσονομάξε- 22 
ται μὲν οἶκος, “ἀρχὴ δὲ πόλεώς ἐστι, περὶ οὗ δὴ καὶ c 
“λεχτέον. μικρὰ γάρ τις ἔοικεν εἶναι πόλις ὃ οἶκος. 
ἴγε κατ᾽ εὐχὴν αὐξομένου τοῦ γάμου καὶ τῶν zc 
δῶν ἐπιδιδόντων καὶ συνδυαξομένων ἀλλήλοις ἕτε- 
δος οἶκος ὑφίσταται, καὶ τρίτος οὕτω καὶ τέταρτος. 
κ δὲ τούτων κώμη καὶ πόλις πλειόνων γὰρ γενο- 


γραφὴν εἶναι περὶ τὸν οἶχον καὶ ἀριστοκρατίας καὶ 


κος, οὕτω καὶ τῆς πολιτείας. καὶ γὰρ Med ὑπο- / 


,, δημοκρατίας. γονέων μὲν γὰρ πρὸς τέκνα κοινωνίας n 
E: τὸ σχῆμα βασιλικόν, ἀνδρῶν δὲ πρὸς γυναῖκας &Qu- — Ξ 


στοκρατιχόν, παίδων δὲ πρὸς ἀλλήλους δημοχρατι- 


Γ΄ χόν. συνέρχεται γὰρ τῷ ϑήλει τὸ ἄρρεν κατὰ πόϑον 
Ἷ τεχνώσεως καὶ τῆς τοῦ γένους διαμονῆς ἐφέεσϑαι 
l'a. γὰρ ἑκάτερον γεννήσεως. συνελϑόντων δὲ καὶ συν- 
E. egyóv τῆς χρινώνίαβ προσλαμβανομένων εἴτε φύσει 
Ὁ 96) δοῦλον (ἐσχυρὸν μὲν τῷ σώματι πρὸς ὑπηρεσίαν, 
᾿νωϑῆ δὲ καὶ καϑ' ἑαυτὸν ἀδύνατον διαξῆν, à τὸ ἄρ. 


Y 
E 


ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνόδου καὶ τῆς πάντων. πρὸς ὃν συμ- 
φέρον προμηϑείας οἶχον συνίστασϑαι. τούτου δὲ τὴν 
s ἀρχὴν κατὰ φύσιν ἔχειν τὸν ἄνδρα. τὸ γὰρ βουλευ- 


'χοῦ, οἰχείαν ἀνδρὸς, ὑπάρχειν. ταύτης δὲ τὸ μὲν εἶ- 
ναι πατριχὸν τὸ δὲ γαμικὸν τὸ δὲ δεσποτικὸν τὸ δὲ 
᾿χφηματιστικόν.. δεῖν γὰρ ὥσπερ στρατιᾷ μὲν παρα- 
σκευῆς, πόλει δὲ προσόδων, τέχνῃ δ᾽ ὀργάνων, οὕτω 


ἔχειν δεῖ πρόνοιαν τὸν οἰχκονομικόν, ἢ τὰς προσόδους 
αὔξοντα διὰ πορισμῶν ἐλευϑέρων ἢ τὰ δαπανήματα 
συστέλλοντα᾽ μέγιστον γὰρ τοῦτο τὸ κεφάλαιον. τῆς 


τὸν οἰκονομικόν, γεωργίας προβατείας μεταλλείας, . 


χεσϑαι συμφέρειν), εἴτε καὶ νόμῳ δοῦλον. ἐκ τῆς 


τικὸν ἐν γυναικὶ μὲν χεῖρον, ἐν παισὶ δ᾽ οὐδέπω, 
, 7 9. διῶ i D , D Yr 

περὶ δούλους δ᾽ οὐδ΄ ὁλως᾽ τὴν Ó οἰκονομικὴν qQo- - 

vq6tv , διοικητικὴν οὖσαν αὐτοῦ τε καὶ τῶν κατ᾽ οἷ- 10 


ἵνα τοὺς λυσιτελεστάτους ἅμα καὶ γι κινδτοῦς κάρα E 


καὶ οἴκῳ τῶν ἀναγκαίων. διττὰ δὲ ταῦτα, πρός τε τὸ Ὁ E 
κοινότερον ξῆν καὶ πρὸς τὸ εὖ. τούτων “γὰρ πρῶτον 


Ta 


“οἰκονομικῆς. δὲ ὃ καὶ πολλῶν ἔμπειρον [δεῖν] εἶναι 30 » 


ài 


m7 nn τὴν ai χείρω᾽ κρείττο) κῆρ τὴν φύσει. 
, γιγνομένην, χείρω δὲ τὴν διὰ καπηλικῆς ..... 
— ἀπόχρη. We 
1 Περὶ δὲ πολιτικῆς ταῦτ᾽ ἂν eim κεφάλαια" πρῶ- 
᾿ τὸν μὲν ὅτι συνέστησαν aC πόλεις τῇ μὲν διὰ τὸ φύσει 
- κοινωνικὸν εἶναι τὸν ἄνϑρωπον τῇ δὲ διὰ τὸ συμφέ- 
ρον, εἶτα ὅτι ἡ τελειοτάτη κουνωνέα πόλις ἐστί, καὶ ὅτι 
“ πολίτης ἐστὶν ᾧ μέτεστι πολιτικῆς. πόλιρ δὲ τὸ ἐκ τῶν p 
10 τοιούτων πλῆϑος ἱκανὸν πρὸς αὐτάρκειαν ξωῆς. τοῦ 
᾿ δὲ πλήϑους ὅρον εἶναι τοιοῦτον. ὥστε μήτε τὴν πόλιν ἢ E 
; ἀσυμπαϑῆ μήτ᾽ εὐκαταφρόνητον ὑπάρχειν, παρεσκευ-- 2n 
ἄσϑαι δὲ καὶ τὰ πρὸς τὴν ξωὴν ἀνενδεῶς καὶ τὰ πρὸς E 
| TOUS ἔξωϑεν ἐπιόντας ἱκανῶς. εἶναι γὰρ τῆς φρονή- - 
16 σεῶς τὸ μὲν οἰκονομικὸν τὸ δὲ νομοϑετικχὸν τὸ δὲ πολι- 
vtov τὸ δὲ στρατηγικόν. οἰκονομικὸν μέν, ὡς εἶπον. 
. τὸ διοικητικὸν αὑτοῦ τε καὶ τῶν περὶ οἶχον, νομόϑε- . 
τιχὸν 05, . . [στρατηγικὸν δὲ] τὸ περὶ τὴν ϑεωρίαν καὶ 
f διοίκησιν τῶν στρατοπέδῳ συμφερόντων. ἄρχειν δ᾽ 


v 
eJ 
t 
^e 
τ 
ἐπ 
b 
zt 


30 ἀναγκαῖον τῶν πόλεων ἢ ἕνα ἢ ὀλίγους ἢ πάντας. : 

: TOUTOV ài € ἕκαστον ὀρϑῶς ἢ φαύλως € ἔχειν" ὀρθῶς μὲν : 

FE ὅταν οἵ ἄρχοντες, τοῦ κοινῇ συμφέροντος στοχάξων- ἐγ. 
ζ. φαύλως δὲ ὅταν τοῦ ἰδίου τὸ δὲ φαῦλον πα- οὐ 
) Busy εἶναι τοῦ ὀρϑοῦ. βασιλείαν μὲν οὖν utl. - πῇ 

2: ἀριστοχρατίαν καὶ δημοχρατίαν ἐφίεσθαι τοῦ Soins ut. 

pres δὲ καὶ ὀλιγαρχίαν καὶ ὀχλοκρατίαν τοῦ ΤΣ 


λ uu πρὸς τὸ Pid: καὶ TO χεῖρον. xcov. ms 
ρίστην εἶναι πολιτείαν τὴν κατ᾽ ἀρετὴν διακε- Gu 

? * χειρέστην δὲ τὴν κατὰ κακίαν. ἄρχειν 
d “βουλεύειν καὶ δικάξειν ἐν μὲν ταῖς δημοκρα-. 
PEE 5 


. τίαις ἐκ πάντων ἢ αἱρέσει ἢ 1 abs ἐν δὲ ταῖς ἀργοῦ 
ἀρχίαις ἐκ τῶν εὐπόρων, ἐν δὲ ταῖς ἀριστοχρα- 
τίαις ἐκ τῶν ἀρίστων. στάσεις δ᾽ ἐν ταῖς πόλεσι 
γίγνεσθαι τὰς μὲν κατὰ λόγον τὰς δὲ κατὰ πάϑος. 
χατὰ λόγον μὲν ὅταν οἵ ἴσοι ὄντες ἄνισα ἔχειν 5 
ἀναγκάξωνται, κατὰ πάϑος δὲ διὰ τιμὴν ἢ φιλαρ- — 
χίαν ἢ κέρδος ἢ εὐπορίαν. καταλύεσϑαι δὲ τὰς πο- 
λιτείας διὰ δύο αἰτίας, ἢ βία ἢ ἀπάτῃ. μονιμωτέ- 
ρας δὲ γίγνεσϑαι τοῦ κοινῇ συμφέροντος ἐπιμελου 
μένας. δικαστήρια δὲ καὶ βουλευτήρια καὶ ἐκκλησίας τι 


-(191) χαὶ ἀρχὰς διωρίσϑαι ταῖς πολιτείαις οἰκείως. κοινο- 


[332] ναυαρχίαν ἀγορανομίαν γυμνασιαρχέαν γυναίύκονο- 


τάτας δ᾽ ἀρχὰς εἶναι ἱερωσύνην ϑεῶν στρατηγίαν 


μίαν παιδονομίαν ἀστυνομίαν ταμιξίαν vouopvAa- 
᾿κίαν πρακτορίαν. τούτων δ᾽ εἶναι τὰς μὲν κατὰ πό- Ὁ 
λεις τὰς δὲ κατὰ πόλεμον τὰς δὲ περὶ τοὺς λιμένας 
καὶ τὰς ἐμπορίας. πολιτικοῦ δ᾽ ἀνδρὸς ἔργον εἶναι 
καὶ τὸ διορϑῶσαι πολιτείαν, ὃ πολὺ χαλεπώτερον φαί- 
νεται τοῦ κτίσαι. καὶ τὸ διανεῖμαι τοῦ πλήϑους τῶν 
ἀνθρώπων τὸ μὲν πρὸς τάναγκαζα τὸ δὲ πρὸς τὰ x 
σπουδαῖα. δημιουργοὺς μὲν γὰρ καὶ ϑῆτας καὶ γεῶρ- 
γοὺς καὶ ἐμπόρους πρὸς τὸ ἀναγκαῖον, ὑπηρέτας γὰρ 
εἶναι τοῖς πολιτικοῖς τούτους, τὸ δὲ μάχιμον. πᾶν καὶ 
βουλευτιχὸν κυριώτερον εἶναι διὰ τὸ ἀρετῆς ἐπιμε- ; 
λεῖσϑαι καὶ περὶ τὰ καλὰ σπουδάξειν. τούτων δὲ τὸ 35 
μὲν πρεσβύτερον προβουλεύειν, τὸ δὲ γεραρώτερον 
ϑεραπεύειν τὸ ϑεῖον, τὸ δὲ νέον ἁπάντων προπολε- 
μεῖν. ταύτην δ᾽ ἀρχαίαν εἶναι πάνυ τὴν διάταξιν. 
Αἰγυπτίων πρώτων “αταστησαμένων. πολιτικῶν δὲ 
καὶ τῶν ἄλλων οὐχ ἥττον᾽ καὶ τὸ τὰ ἱερὰ τῶν ϑεῶν ὃ 
ἐν τοῖς ἐπιφανεστάτοις ἱδροῦσϑαι τόποις, καὶ τὸ τῆς 
τῶν ἰδιωτῶν χώρας τὸ μὲν ἕτερον πρὸς ταῖς ἐσχα- 


᾿ δύο κλήρων ἑνὶ ἑχάστῳ ,νεμηϑέντων ἀμφότερα τὰ 

|» μέρη τῆς χώρας εὐσύνοπτα ὑπάρχῃ. χρήσιμον δὲ 
᾿ καὶ τὸ νομοϑετεῖν συσσίτια ποιεῖσϑαι, καὶ τὸ περὶ 
ὃ τῆς κοινῆς παιδείας τῶν τέκνων σπουδάξευν. καὶ τὸ 
πρὸς τὴν ῥώμην τῶν σωμάτων καὶ τελειότητα δεῖν 
μήτε νεωτέρων ἄγαν μήτε πρεσβυτέρων τοὺς γάμους 
; ποιεῖσϑαι᾽ ἀτελῆ γὰρ γίγνεσϑαι κατ᾽ ἀμφοτέρας τὰς 

᾿ ἡλικίας καὶ τελείως ἀσϑενῆ τὰ ἔκγονα. καὶ τὸ νο- 
i μοϑετεῖν δὲ μηδὲν ἐκτρέφειν πεπηρωμένον, μηδ᾽ ἐκ- 
— τιϑέναι τέλειον, μηδ᾽ ἐξαμβλοῦν, συμφορώτατον δή- 
που. καὶ τῶν μὲν πολιτικῶν τὰ κεφάλαια ταῦτα. 


Κεφ. €. 

ΠΕΡῚ ΤΩΝ ἘΦ ἩΜΙ͂Ν. 

15 Φιλήμονος 1 
: er : ' ^ , *? ^ 
Oc« διὰ rovg πράττοντας αὐτοὺς γίγνεται, 

᾿ οὐδενὶ πρόσεστιν οὐδὲ κοινωνεῖ τύχη. 
m, 
Ἢ Εὐριπίέδου Πελιάσιν. 2 


20 χακοῖς νοσοῦντα σύγχυσιν πολλὴν ἔχει. ἣ 
Μενάνδρου 8 
Εἰ πάντες ,ἐβοηϑοῦμεν ἀλλήλοις ἀεί, 
οὐδεὶς & ἂν ὧν ἄνϑρωπος ἐδεήϑη τύχης. 
Εὐριπίδου Πειρίϑῳ E 
Ὁ πρῶτος εἰπὼν οὐκ ἀγυμνάστῳ φρενὶ 
ἐψεν.. ὅστις τόνδ᾽ ἐχαίνισεν λόγον, 
ὡς τοῖσιν εὖ φρονοῦσι συμμαχεῖ τύχη. 
Ἢ Μενάνδρου : : 5 
ἀδύνατον ὡς ἐστίν τι σῶμα τῆς TUIS" 


- Οὐκ ἔστι τὰ ϑεῶν ἄδικ᾽. ἐν ἀνθρώποισι δὲ [380] 


διατετάχϑαι τὸ δ᾽ ἕτερον πρὸς τῇ πόλει ἵνα [33] 
χ 9 qos Τῇ; , «E 


τύχην προσηγόρευσε τὸν ἑαυτοῦ ἐφόχον" 
6 Φιλήμονος Πανκρατιάστῃ e 
τ [838]. Καὐτόν τι πράττειν, οὐ μόνον τὰς ἐλπίδα. 
E ἐπὶ τῇ τύχῃ xor, παιδίον, πάντως ἔχειν e 
E Qv βούλεταί τις ἀλλὰ καὶ τῷ τῇ τύχῃ | 
: συλλαμβάνεσθαι ῥᾷον ἡ τύχη ποιεῖ, 
ἐὰν μεϑ' ἑτέρου τοῦτο, μὴ μόνη. ποιῇ. 


1 Μενάνδρου Pazitou£vg à 
- ᾿Δτύχημα κἀδίκημα διαφορὰν ἔχει" EU 
τὸ uiv διὰ τύχην γίγνεται τὸ δ᾽ αἱρέσει. : 

: 8 Εὐριπίδου Ὀρέστῃ : 
ο΄ [840] Σὺ νῦν διάφερε τῶν κακῶν, ἔξεστι γάρ, ἜΝ 3 
A καὶ μὴ μόνον λέγ᾽. ἀλλὰ καὶ φρόνει τάδε. Ὁ ον 
P. A Μενάνδρου Ῥαπιξομένῃ ET 
εἶ Ὁ μὴ δεχόμενος τῶν ϑεῶν τὸ σύμφορον FE 


, - A e v - , 
αὐτῷ διδόντων ἕνξκα τοῦ ζῆν. βουλεται ^ 
e 3 Δ: 3 Y ' M - «nis i 
ovrog ἀτυχεῖν. ἐὰν δὲ uw 950g διδῷ, 
»" * , 3 , , 3 e , 
[τοῦ μὴ διδόντος]. ov τρόπου '69" ἁμαρτία. 


ET. d Αἰσχύλου E 
: * Κοινὸν τύχη, γνώμη δὲ τῶν eve MN 3: 
ss [Εὐριπέδου] 
(98) ? 
iut dE πλεῖστα ϑνητοῖς τῶν κακῶν αὐθαίρετα., 
19 Τοῦ αὐτοῦ x 


[342] Ἔρωτες ἡμῖν εἰσὶ zxàwvtotot βίου" 

t. ὃ μὲν γὰρ εὐγένειαν ἱμείρει λαβεῖν, 

go τῷ δ᾽ οὐχὶ τούτου φροντίς, ἀλλὰ χρημάτων 
πολλῶν κεκλῆσϑαι βούλεται πάτωρ δόμοις 
ἄλλῳ δ᾽ ἀρέσκει μηδὲν ὑγιὲς ἐκ φρενῶν 
λέγοντι πείϑειν τοὺς πέλας τόλμῃ κακῇ" 

οὗ δ᾽ αἰσχρὰ “κέρδη πρόσϑε τοῦ καλοῦ βροτῶν 
ξητοῦσιν". οὕτω βίοτος PHP πλάνη. 


J 


.. éya δὲ. τούτων οὐδενὸς χρήξω τυχεῦν, | mee. 
* ᾿δύξαν δὲ βουλοίμην ἂν εὐκλείας ἔχειν. τ Ads t. 
i Ὁμήφου Ὀδυσσείας [4. 109] : T L8 oe 
Ei μέν x ἀσινέας ét«g νόστου ve adito. Mi. 
—s καί xev ἔτ᾽ εἰς Ἰθάκην κακά περ πάσχοντες ὕκοισϑε᾿ : 
εἰ δέ χε σίνηαι, τότε τοι τεχμαίρομ᾽ ὄλεϑρον. 


Ὁμήφου Ἰλιάδος [{΄.ἕ 410] , 14  PHS 
Μήτηρ γάρ τέ μέ φησι ϑεὰ Θέτις Ere [344] ἡ 
| διχθαδίας κῆρας φερέμεν ϑανάτοιο τέλοσδε. «chis 
10 εἶ μέν κ᾽ αὖϑι μένων Τρώων πόλιν ἀμφιμάχωμαι; "d 
ὥλετο μέν μοι νόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφϑιτον ἔσται. | 
εἰ δέ xev οἴκαδ᾽ ἵκωμι φίλην ἐς πάτρίδα γαῖαν, 
GASTO μοι κλέος ἐσϑλόν, ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰὼν 
ἔσσεται, οὐδέ κέ μ᾽ ὦκα τέλος ϑανάτοιο κιχξίη. 


T - —ZAquoc9évovg ἐν và ὑπὲρ τοῦ στεφά- 15 
E ; vov [p. 297] 
4 Ὃ uiv γὰρ ἦν ἀνδρῶν ἀγαϑῶν ἔργον ἅπασι πέ- 


᾿ς πρακχται᾿ τῇ τύχῃ δέ, ἣν ὃ δαίμων ἔνειμεν ἑκάστῳ, 
x ταύτῃ κέχρηνται. 
^om Znwoxgoívov 16 

-— ἤάνϑρωποι τύχης εἴδωλον ἐπλάσαντο πρόφασιν : 
᾿ς ἰδέης ἀβουλίης᾽ βαιὰ γὰρ φρονήσι τύχη μάχεται, τὰ [346] 
E- δὲ πλεῖστα ἐν βίῳ εὐξύνετος ὀξυδερκέειν κατιϑύνει. 


᾿Δἀναξιμένους 3014 (ed Y. 
25 Τὸ yàg δυσλόγιστον τοῦ βίου τοῖς ἀνϑρώποις 

1 τύχην πφοσαγορεύειν εἰώϑαμεν᾽ εἶ γὰρ ταῖς γνώ- 

o quens πάντα κατωρϑοῦμεν, ὄνομα τῆς τύχης οὐκ ἂν ἦν. 

: Ἐπανὸ e ἐδου 18 
B, Φρόνιμος ὁ δι᾿ ἑαυτὸν εὖ πρήσσων, ὁ δὲ διὰ τὴν 

30 τύχην μακάριος. 


E  8TOB, ECL. PHYS. II. 1 


E n IQANNOT ZTOBAIOT px 


4 10. - Tov αὐτοῦ 
2. Φρόνησις εὐτυχίην ὡς τὰ Tm — τύχη 
δὲ φρόνησιν οὐ ποιέει. 
20 Θουκυδέδου. δημηγορίας ᾿Αϑηναίων 
-[α΄. 75] ἐδ 
Πᾶσι δὲ ἀνεπίφϑονον τὰ ξυμφέροντα τῶν μεγί- 
στῶν πέρι κινδύνων εὖ τίϑεσϑαι: 
21 ΖΦιογένους 
[348] «“]ιογένης ἔφη νομέξειν ὁρᾶν τὴν τύχην ἐνορούου-  — 
- σαν αὐτῷ καὶ λέγουσαν ἱτοῦτον δ᾽ οὐ δύναμαι βα- 10 
λέευν κύνα λυσσητῆρα᾽ 
22 Ἔκ τοῦ Ἐπικτήτου ἐγχειριδίέου [c. 9] 
Νόσος σώματός ἐστιν ἐμπόδιον, προαιρέσεως δ᾽ 
οὐκ ἔστιν, ἐὰν μὴ αὐτὴ ϑελήσῃ. χώλωσις σκέλους. 
ἐστὴν ἐμπόδιον, [προαιρέσεως δ᾽ οὔ. καὶ τοῦτο ἐφ᾽ 15 | 
ἑκάστου τῶν ἐμπιπτόντων ἐπίλεγε᾽ εὑρήσεις γὰρ . 
αὐτὸ ἄλλου τινὸς ἐμπόδιον,] σοῦ δ᾽ οὔ. , 
28 -Τοῦ αὐτοῦ [c. 8] 
Μὴ ξήτει τὰ γιγνόμενα γίγνεσθαι ὡς 9€Asg, 
ἀλλὰ ϑέλε ὡς τὰ γιγνόμενα γίγνεται, καὶ εὐροήσεις. 20 
24 Κρίτωνος πυϑαγορεέου ἐκ τοῦ περὶ 
φρονή σεως 
[350] Ὁ γὰρ ϑεὸς οὕτως ἐτεχνάσατο τὸν i exon | 
δηλούμενος αὐτὸν μήτ᾽ ἀδυνάτως ἔχεν ποττὰν TOV  . 
χαλῶν ὁρμὰν μήτε μὰν πάλιν ἀπροαιρέτως. ἀρχὰν 25 
γὰρ αὐτῷ ἐνεφύτευσε τοιαύταν, & τις καὶ τὸ δυνα-. - 
τὸν ἅμα περιέχει καὶ τὸ προαιφετόν, ἵνα τᾶς μὲν Óv- — 
νάμιος καὶ κατοχᾶς τῶν ἀγαϑῶν αὐτὸς αἴτιος ἧ, Tüg —— 
δ᾽ ἐπὶ ταῦτα παρορμάσιος καὶ κατ᾽ ὀρϑὸν λόγον - 
ὀπαδήσιος ὁ ϑεός. καὶ διὰ τοῦτο ἀναϑρέσκοντα αὖ- 80. 
τὸν ἐποίησεν ἐς τὸν οὐρανὸν καὶ αὐτὸν νοατικόν, καὶ 
ὄψιν αὐτῷ ἐνέφυσε τοιαύταν, τὸν προσαγορευόμενον 


H D ὰν D DINE MA 

| j o τὸν ϑεὸν ὀψεῖται. οὔτε γὰρ τευ $eo Ms 
᾿ ἄριστον καὶ τὸ κάλλιστον ἦν εὑρέν ᾿ οὔτ᾽ ἄνευ νόω 
— ἐδὲν τὸν ϑεὸν αὐτόν, ἐπειδὴ πᾶν τὸ ϑνατὸν φύσιν 


δ οὐχ ὁ ϑεός ἐντι ὃ δωρούμενος, ἀλλὰ τὰς γενέσιος 
οὐσία καὶ τᾶς αὐτῶν ψυχὰς ἁ RR 


ve 
wv 


λόντων πρόγνωσις ὠφέλιμος 
Ὁ δὲ Νέστωρ οὐκ ἀβέλτερος, ὕπνου φϑονῶν τοῖς 
τ τὰς ναῦς φυλάσσουσι καὶ διακελευόμενος 


ς 


οὕτω νῦν φίλα τέκνα φυλάσσετε, μηδέ τιν᾽ ὕπνος 
afosíro, μὴ χάρμα γενώμεϑα δυσμενέεσσιν: 


οὐ γενησόμεϑα, φησί τις. οὐδ᾽ ἂν καϑεύδωμεν, εἰ 
πεπρωμένον ἐστὶ μὴ ἁλῶναι τὸν ναύσταϑμον: τίς οὐκ 
15 ἂν εἴποι πρὸς τοὺς ταῦτα ληροῦντας, ὅτι καϑείμαρται 
μὲν ἴσως ἅπαντα ταῦτα, συγκαϑείμαρται δὲ ἑκάστῳ 
τὸ διὰ τούτων καὶ τὸ ἐν τούτοις καὶ οὕτω καὶ τὸ μὴ 
ἄλλως συντελεῖσϑαι δίχα τούτων; οὐ γὰρ ἔστι φυ-- 
λακὴ καϑευδόντων, οὐδὲ νίκη φευγόντων, οὐδὲ ϑὲε- 
0 ρέσαι μὴ σπειράντων τὴν ἀγαϑὴν γῆν καὶ καϑαράν, 
D οὐδὲ γεννῆσαι μὴ συγγενόμενον γυναικὶ ἡλικίαν 
3 ἐχούσῃ καὶ σώματος φύσιν γόνιμον, οὐδὲ ὦ ἄγρας τυ- 
“ἢ χεῖν ἐν ἀϑήροις χωρίοις. 
«Αἰσχίνου 


ἱ 
| 
3 


| εἶναι. 

cc Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου ἐγχειριδίέου [c. 17] 
E Μέμνησο ὅτι ὑποκριτὴς εἶ δράματος, οἷον ἂν 

9$ n ὁ διδάσκαλος" ἂν βραχύ, βραχέος" ἂν μακρόν, 
qu ' ἂν πτωχὸν ὑποκχρίνασϑαί σε ϑέλῃ, τοῦτον 

| καλῶς ὑποχρίνῃ ἂν χωλόν, ἂν ἄρχοντα, ἂν 

1: 


᾿ ἔχει μετ ἀφροσύνας συγγενέος ῥιξοῦσϑαι᾽ καὶ ταύταν [352] 


Ἐκ τοῦ Πλουτάρχου εἰ ἡ τῶν μελ- 25 |i 


᾿Δνϑρώπῳ δέ τοι οὐκ ἄπορον καλὸν κἀγαϑὸν [8641 


IOANNOT XTORAIOT. 


(^ ᾿ἐδιώτην. σὸν γάρ ἐστι τὸ δοϑὲν πρόσωπον Seni 
νασϑαι καλῶς, ἐκλέξασϑαι δὲ τὸ πρόσωπον, ἄλλου. 
28 Ἐπικούρου 
Βραχέα σοφῶ τύχῃ παρεμπίπτει, τὰ δὲ up 
καὶ κυριώτατα λογισμὸς διώκηκε [κατὰ τὸν βίον καὶ 5. 
συνεχῆ χφόνου]. ; 
29 Σωκράτους ἐ 

[356] Σωκράτης ἔφη μεγίστην μὲν ἀρχὴν εἶναι τὴν : 

βασιλείαν, ἀρίστην δὲ τὸ ἑαυτοῦ ἄρχειν. 
80 "Povgov ἐκ τῶν Ἐπικτήτου περὶ φι- 10 
λέας 
Τῶν ὄντων τὰ μὲν ἐφ᾽ ἡμῖν ἔϑετο ὃ ϑεὸς. τὰ δ᾽ 
οὔ. ἐφ᾽ ἡμῖν μὲν τὸ κάλλιστον καὶ σπουδαιότατον, 
ᾧ δὴ καὶ αὐτὸς εὐδαίμων ἐστί, τὴν χρῆσιν τῶν φαν- 

- ᾿ τασιῶν. τοῦτο γὰρ ὀρϑῶς γιγνόμενον ἐλευϑερία ἐστὶν 15 
εὔροια εὐθυμία εὐστάϑεια, τοῦτο δὲ καὶ δίκη ἐστὶ 
καὶ νόμος καὶ σωφροσύνη καὶ ξύμπασα ἀρετή. τὰ δ᾽ 
ἄλλα πάντα οὐκ ἐφ᾽ ἡμῖν ἐποιήσατο. οὐκοῦν καὶ 
ἡμᾶς συμψήφους χρὴ τῷ ϑεῷ γενέσϑαι, καὶ ταύτῃ 
διελόντας τὰ πράγματα τῶν μὲν ἐφ᾽ ἡμῖν πάντα τρό- 20 
πὸν ἀντιποιεῖσϑαι, τὰ δὲ μὴ ἐφ᾽ ἡμῦν ἐπιτρέψαι τῷ 
κόσμῳ, καὶ εἴτε τῶν παίδων δέοιτο εἴτε τῆς πατρί- 

868] δὸς εἴτε τοῦ σώματος εἴτε ὁτουοῦν, ἀσμένους παρα- 

(7 χωρεῖν. | 
31 Ἑρμοῦ ; 25. 
Ἔστι τοίνυν οὐσία καὶ λόγος καὶ νόημα καὶ διά- . 

voix. φέρεται δ᾽ ἐπὶ τὴν διάνοιαν καὶ δόξα καὶ αἴ- 
σϑησις, ἵεται δ᾽ ὃ λόγος ἐπὶ τὴν οὐσίαν, τὸ δὲ νόη-- 

μα δι’ αὑτοῦ Ver, ἐπιπλέκεται δὲ τὸ νόῆμα τῇ 
διανοίᾳ, ἐλϑόντα δὲ δι’ ἀλλήλων μία ἰδέα ἐγένοντο, so 

E αὕτη δέ ἐστιν ἡ τῆς ψυχῆς, φέρεται δ᾽ ἐπὶ τὴν αὐ- 
E τῆς διάνοιαν δόξα καὶ αἴσϑησις, ταῦτα δὲ ἐπὶ τοῦ 


οὔ οὐ μένει, ἔνϑεν καὶ ὑπερβάλλει, χαὶ ἐλλείπει 
p ἑαυτῷ διαφέρεται" χεῖρον μὲν γίγνεται, ὅταν 
E ᾿ἀποσπασϑῇ τῆς διανοίας, ὃ ὅταν δὲ ἀκολουϑῇ καὶ πεί- 
euren, κοινωνεῖ τῷ νοηματικῷ λόγῳ διὰ τῶν μαϑη- 
5 μάτων. τὸ δὲ αἰρεῖσϑαι ἔχομεν" τὸ γὰρ αἱφεῖσϑαι τὸ e LA 
» Κρεῖττον ἐφ᾽ ἡμῖν ἐστίν. ὁμοίως δὲ καὶ τὸ χεῖρον Ἐν 
ἑκουσίως ἐχομένη γὰρ αἵρεσις-τῶν κακῶν πλησι-. ὃ 
- É& τῇ σωματικῇ φύσει᾽ διὰ τοῦτο τῷ ἑλομένῳ εἴμαρ-- 
μένη δυναστεύει. ἐπεὶ τοίνυν ἡ ἐν ἡμῖν σωματικὴ 
το οὐσία αὐτεξούσιός ἐστιν ὁ περινοηματιχὸς λόγος; [860] 
αὕτη δ᾽ ἀεὶ κατὰ ταυτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχει, διὰ τοῦτο 
 εἰμαρμένη τούτου οὐχ ἅπτεται, παραϑεῖσα δὲ τὸν 
πρῶτον ἀπὸ τοῦ πρώτου ϑεοῦ, διανοητικὸν λόγον 
προΐησι; καὶ ὅλον τὸν λόγον ὃν συνέταξε φύσις τοῖς 5 
as γιγνομένοις" τούτοις ψυχὴ “κοινωνήσασα κοινωνεῖται 
᾿ ταῖς τούτων εἱμαρμέναις, ἀμέτοχος οὖσα τῆς τῶν εἴ- 
᾿ς μαρμένων φύσεως. 
b Ἔκ τοῦ Πλουτάρχου περὶ φιλέας. [Fr. 32 
XVII. p. 550 — 827] 
2 Ὅϑεν ov δεῖ παντάπασι ταπεινοῦν τὴν φύσιν ὡς 
r NU ἰσχυρὸν μηδὲ μόνιμον μηδὲ ὑπὲρ τὴν τύχην 
ἔχουσαν, ἀλλὰ τοὐναντέον εἰδότας ὅτι μικρόν ἐστι 
μέρος τοῦ ἀνθρώπου σαϑρόν τὲ καὶ ἐπίκηρον 0 δέ- 
- gevau τὴν τύχην, τῆς δὲ βελτίονος μερίδος αὐτοὶ 
κρατοῦμεν, ἐν ἧ τὰ μέγιστα τῶν ἀγαϑῶν ἵδρυνϑέντα, 
- δόξαι τε χρησταὶ καὶ μαϑήματα καὶ λόγοι τελευτῶν- 
τες εἰς ἀρετήν, ᾿ἀναφαίρετον ἔχουσι τὴν οὐσίαν καὶ [862] 
ὃ ᾿ἀδιάφϑορον, ἀνεκπλήκτους πρὸς τὸ μέλλον εἶναι καὶ (200) 
($c 99«À£ovg, καὶ πρὸς τὴν τύχην λέγοντας ἃ Σωκρά- 
της. δοχῶν πρὸς τοὺς κατηγόρους λέγειν, qt πρὸς τοὺς 
δὶ; ad, ἔλεγεν, ὡς ἀποκτεῖναι μὲν Avvtog καὶ Μέ. 
τι Ὃς δύνανται, βλάψαι δὲ οὐ δύνανται. καὶ γὰρ ἡ 


τύχη δύναται νόσῳ περιβαλεῖν, ἀφελέσϑαι. denn 
διαβαλεῖν πρὸς δῆμον ἢ D τύραννον, κακὸν δὲ καὶ δει-. 
λὸν καὶ ταπεινόφρονα καὶ ἀγεννῆ καὶ Mise τς 
δύναται ποιῆσαι τὸν ἀγαϑὸν καὶ ἀνδρώδη [καὶ γεν- 
ναῖον] καὶ μεγαλόψυχον, οὐδὲ παρελέσϑαι τὴν διά--5 
ϑεσιν τῶν καλῶν. 

28 Πλάτωνος [Mév. p. 99] 

Τὰ ἀπὸ τύχης γιγνόμενα οὐκ ἀνϑρωπίνῃ ἥγεμο- 
νίᾳ γιγνεται, ὧν δ᾽ ἄνϑρωπος ἡγεμών ἐστιν, ἐπὶ τὸ 
ὀρϑὸν δύο ταῦτα ἡγεῖται, δόξα ἀληϑὴς καὶ ἐπιστήμη. τὸ 

84 [Ib. p. 97] : 

AL δόξαι αἱ ἀληϑεῖς, ὅσον μὲν ἂν χρόνον παρα- 

[864] μένωσι. καλὸν τὸ χρῆμα, καὶ πάντα ἀγαϑὰ ἀπεργά. 
ἕονται᾿ πολὺν δὲ χφόνον οὐκ ἐϑέλουσι παραμένειν, ᾿ 
ἀλλὰ δραπετεύουσιν ἐκ τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνϑρώπου᾽ ὥστε 15 
οὐ πολλοῦ ἀξίαι εἰσίν, ἕως ἄν τις αὐτὰς δήσῃ αἰτίας ; 
λογισμῷ. ἐπειδὰν δὲ δεϑῶσι, πρῶτον μὲν ἐπιστῆμαι. 
γίγνονται, ἔπειτα μόνιμοι. καὶ διὰ ταῦτα δὴ τιμιώτε- 
gov ἐπιστήμη ὀρϑῆς δόξης ἐστί, καὶ διαφέρει δεσμῷ. 
35 Τοῦ αὐτοῦ [Πολιτ. s. P. 506] 20. 

Τί δέ; οὐκ ἤσϑησαι τὰς ἄνευ ἐπιστήμης δόξας : 
ὡς ἅπασαι αἰσχραί, ὧν «t βέλτισται τυφλαί; ἢ δο- 
κοῦσέ τι τυφλῶν διαφέρειν ὁδὸν ὀρθῶς πορευομένων 
οἱ ἄνευ νοῦ ἀληϑές τι δοξάξοντες; 

36 Τοῦ αὐτοῦ [Πολιτ. £. p. ὅ84] 
Ὡς ἂν μὴ ἔχῃ διορέσασϑαι τῷ λόγῳ ἀπὸ τῶν 
ἄλλων ἁπάντων ἀφελὼν τὴν τοῦ ἀγαϑοῦ ἰδέαν καὶ 
[806] ὥσπερ ἐν μάχῃ διὰ πάντων ἐλέγχων διεξιών, μὴ 
κατὰ δόξαν ἀλλὰ κατ᾽ οὐσίαν προϑυμούμενος ἐλέγ- 
χξιν, ἐν πᾶσι τούτοις ἀπτῶτι τῷ λόγῳ διαπορεύηται, 30 
οὔτε αὐτὸ τὸ ἀγαϑόν φησιν εἰδέναι τὸν οὕτως ἔχον- 
a τας οὔτ᾽ ἄλλο ἀγαϑὸν οὐδέν, ἀλλ᾽ εἴ πῃ αὐτοῦ el-— 


ἀντ 


D "aov τινὸς ἐφάπτεται, δόξῃ οὐκ ἐπιστήμῃ ἐφάπτε- 

Οσϑαι, καὶ τὸν νῦν βίον ὀνειροπολοῦντα καὶ ὑπνώτ- 
οτοντα; πρὶν ἐνθάδε ἐξεγρέσϑαι, sig ἄδου πρότερον 
ἀφικόμενον τελέως ἐπικαταδαρϑεῖν. 


xs 


5 [Τοῦ αὐτοῦ. Πολιτικῷ p. 809] , 81 


Τὴν τῶν καλῶν καὶ δικαίων πέρι καὶ ἀγαϑὼν 

καὶ τῶν τούτοις ἐναντίων ὄντων οὖσαν ἀληϑῆ δόξαν 

T μετὰ βεβαιώσεως ὑπόταν ἐν ψυχαῖς ἐγγίγνηται, ϑείαν 
φύσιν ἐν δαιμονίῳ γίγνεσϑαι γένει. 


(30: [Τοῦ αὐτοῦ. Πολιτ. α΄. p. 340 E.] 38 - 


᾿ Ἐπιλιπούσης γὰρ ἐπιστήμης, ὃ ἁμαρτάνων ἁμαρ- 
τάνει, ἐν ᾧ ἐστι δημιουργός. 

Πορφυρίου περὶ τοῦ ἐφ᾽ ἡμῖν. 89. 

Ἐν ταῖς πρῴην ἡμῖν γεγονυίαις, Χρυσαύριε, 


15 πρὸς ἀλλήλους διαλέξεσι τὸν περὶ τῆς αἱρέσεως τῶν [868] 


νείμας ὁ Πλάτων κινδυνεύει τὸ ἐφ᾽ ἡμῖν καὶ ὅλως 
τὸ αὐτεξούσιον λεγόμενον ἀναιρεῖν, εἴγε ἐκ τῶν προ- 
βεβιωμένων κατὰ τὴν προτέραν περίοδον καὶ ὧν ἠγά- 
30 πησαν ἢ ἐμίσησαν ἢ ἐφ᾽ ὧν ἥἤσϑησαν 1 ἐλυπήϑησαν 
 ἠϑοπεποιημέναι ἐπὶ τὴν αἵρεσιν ἔρχονται, ταῦτα μὲν 
... ἐδόχει ἐᾶν ὡς εἰς ἀπολογίαν δυνάμενα -παρασχεῖν 
I τινὰς πιϑανότητας, ἃ δὲ μετὰ τὸ ἐἑλέσϑαι καὶ μέλ- 
λδιν τοὺς κατὰ μέρος ἀνθρώπους ἀποφαίνειν, διὰ 
35 τῆς αὐτῶν εἰς τὰ σώματα εἰσκρίσεως παϑεῖν αὐτὰς 
ἔφη, χαλεπὰ ἡμῖν ἐφαίνετο. ποτὲ μὲν λέγοντος “ὃ 
πρῶτος [λαχὼν πρῶτος] αἱρείσϑω βίον ᾧ συνέσται ἐξ 
ἀνάγκης᾽. ποτὲ δὲ ὅτι ὃν eU euer δαίμονα ἀναπό- 
: δραστός τις ἡμῖν φρουρός. τὴν γὰρ Λάχεσιν, ἥτις 


| βίων ἀνακινήσαντες λόγον, ἣν ταῖς ἔξω ψυχαῖς &xo- 
Y 
|: 


— χινὰ βίον συμπέμπειν φύλακά Ts τοῦ (Mov καὶ ἐκ 
— παντὸς ἀποπληρωτὴν τοῦ αἱρεϑέντος᾽ ὃ δὲ παραλα- 


30 τῆς ᾿ἀνάγκης ἐστὶ ϑυγάτηρ, τῷ λαχόντι καὶ ἑλομένῳ (810) 


βὼν αὐτὸν καὶ πρὸς τὴν. ν Κλωϑὸ i ὑπὸ τὴν — χεῖρας 
χαὶ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ ἀτράκτου ἀγαγὼν, καὶ μετὰ Ξ 
ταῦτα πρὸς τὴν [άτροπον τὴν τὰ ἐπικλωσϑέντα ποι- 
οὖσαν ἀμετάτροπα, ἐντεῦϑεν ἤδη ἀμεταστρεπτὶ ἄγει 
ὑπὸ τὸν τῆς ᾿ἀνάγκης ϑρόνον, καὶ δι᾽ ἐκείνου διεξελ- 5 
ϑεῖν ποιήσας ἅμα τοῖς ἄλλοις ἀπάγει εἰς τὸ τῆς 4ή- 
$e πεδίον παρὰ τὸν Au£Aqve ποταμόν. ἀφ᾽ οὗ μέ- 
τρον μὲν ἀναγκαῖον εἶναι πιεῖν, τοὺς δὲ πιόντας πάν- 
τῶν ἐκλανϑάνεσϑαι. οὕτω δὲ τούτων ἐπικεκλωσμέ- 
νῶν καὶ κατηναγκασμένων καὶ ἐπικεκυρωμένων ὑπὸ 10. 
“Μοιρῶν τε καὶ Augue καὶ ᾿άνάγκης, ἑπομένου καὶ 
παραφυλάττοντος τὴν εἱμαρμένην τοῦ δαίμονος, τένος 
ἂν εἴημεν κύριοι, ἢ πῶς ἔτι ἡ ἀρετὴ ἀδέσποτος, ἣν 
τιμῶν καὶ ἀτιμάξων πλέον καὶ ἔλαττον αὐτῆς ὅχα- 
(201) στος ἕξει: Ρ' 45 
ἐπεὶ τοίνυν τὰ τοῦ Πλάτωνος εἰς τὰς χεῖρας λα- 
[272] B» μακρὰν ἡμᾶς ἀπεσφάλϑαι τῆς τοῦ φιλοσόφου 
γνώμης κατεῖδον. ἐθαύμασα μὲν τοὺς ἀπορήσαντας. 
βίους γὰρ αὐτοὺς μόνον λέγειν ἡγησάμενοι, καὶ κα- 
ἜΒΑ ϑάπερ οἵ τὰ περὶ βίων πραγματευσάμενοι μέμνηνται 30. 
γεωργικοῦ τινὸς βίου καὶ πάλιν πολιτικοῦ καὶ ἄλλου 
: στρατιωτικοῦ. οὕτω καὶ τὸν Πλάτωνα, πολλῶν καὶ 
: διαφύρων ἐν ἀνθρώποις ϑεωρουμένων βίων, καὶ τού- 
τῶν τῆς αἰφέσεως ἐφ᾽ ἡμῖν ἐν πολλοῖς οὔσης καὶ πά- | 
Aw τῆς ἐξ αὐτῶν μεταϑέσεως. εἰκότως ϑαυμάξουσι 5: 25. 
πῶς ὁ τούτων ἑλόμενός τινα κατηνάγκασται ἐκ παν- 
τὸς τοῦτον ἀποπλῆσαι μόνον. οἱ μὲν γὰρ ἀπὸ τῆς 
στοᾶς βίον λέγεσϑαι ὑπολαμβάνουσι xo9' ἕν vt ση- 
| μαινόμενον λογικῆς £oijc, διέξοδον αὐτῷ ἀποδιδόντες 
i ἐξ ἐνεργειῶν καὶ σχέσεων καὶ ποιήσεων καὶ παϑημά- 90 
τῶν συνεστῶσαν, ὁ δὲ Πλάτων καὶ τὰς τῶν ἀλόγων 
E ξωὰς λέγει βίους. βίος γὰρ κατ᾽ αὐτὸν καὶ ἡ τοῦ xv- 


: 


: 


τῇ 


3 ὃ 


P v ped; xal πάλιν ἄλλος ΤΆΩΝ ὁ λέοντοβ, καϑ' 
᾿ λέων, καὶ ἄλλος ὃ ὁ ἀηδόνος βίος δὲ καὶ ὁ Vio 
; καὶ τούτου ὃ μέν τις γυναικεῖος ὃ δὲ ἀνδρεῖος" λέγει 
. γὰρ εἶναι παντοδαπὰ τῶν βίων τὰ παραδείγματα. 
ἕν μὲν οὖν τοιοῦτον παρ᾽ αὐτῷ σημαινόμενον βίου, 

. ἕτερον δὲ ὃ παρίστησι συμβεβηκός τι τούτων καὶ δεύ- 

τερόν τινα χαρακτῆρα ἐπὶ προηγουμένῳ τῷ ῥηϑέντι 


βίῳ. προηγούμενος μὲν γὰρ βίος κυνὶ ὃ κατὰ τὴν [814]. 


κυνὸς ξωήν᾽ ἐπισυμβαίνει δὲ τῷ τοιούτῳ βίῳ ἢ τῶν 

| 40 ϑηρευτιχῶν κυνῶν 1 τῶν ἰχνευτικῶν 1 ἢ τῶν περὶ τρά- 
aeta ἢ τῶν οἰκοφυλάκων, καὶ δεύτερος ἂν εἴη καὶ 
οὗτος βίος. ἀλλὰ τοῖς μὲν ἀλόγοις ἀφῃρημένοις τοῦ 
αὐτεξουσίου 1 ἢ διὰ φύσεως ὁ χαρακτὴρ οὗτος ἐπισυν- 
ἔσταται. ἢ διὰ κατατάξεως τοῦ κτησαμένου" ἐπὶ δὲ 
45 τῶν ἀνϑρώπων τὸ μὲν ἢ ἐκ προγόνων γενέσϑαι ἀγα- 
Y àv ἢ κάλλους τυχεῖν σωματικοῦ διὰ φύσεως ἐπο- 
᾿ς ρέσϑη ἢ τύχης, πλὴν ὅτι τούτων οὐδὲν ἦν ἐφ᾽ ἡμῖν 
δῆλον. τὰς δέ γε τῶν τεχνῶν ἀναλήψεις καὶ τὰς τῶν 
ἐπιτηδευμάτων ἐπιστημῶν τε καὶ τὰς τῶν πολιτικῶν 
1.20 pro ἀρχῶν τε διώξεις καὶ ὅσα τοιαῦτα ἐκ τοῦ ἐφ᾽ 
7s ἡμῖν ἠρτῆσϑαι συμβέβηκεν, εἰ καί τινα δυσεπίτευκτα, 
τῷ καὶ τῆς ἔξωϑεν προσδεῖσϑαι συλλήψεως, δι᾿ οὗ 
E. εἰς τὸ τυχεῖν δύσκολα καὶ ἀποϑέσϑαι οὐ ῥάδια, ὥσπερ 
ἀρχὰς καὶ τυραννίδας καὶ δημαγωγίας. πάντα μὲν 
"35 οὖν τὰ τοιαῦτα ἠρτῆσϑαι συμβέβηκεν ἐκ τῆς προαιρέ- 
σεως. ἡ δὲ τεῦξις αὐτῶν οὐ πάντως ἐφ᾽ ἡμῖν, ἀφ᾽ 
οὗ δ᾽ ἄν τινος τύχωμεν, τῇ τάξει αὐτοῦ ἔπεσϑαι 
ἀνάγκη. δέδοται μέντοι ἐπὶ πάντων σχεδὸν τῶν 
b ἐχόντων μεσότητα καὶ μὴ ἤδη εἰς κακίαν ἀνηγμένων 
80 υ τὸ χρήσασϑαι τοῖς Bíowg ὅν τις μέτεισιν ἢ κακῶς ἢ 


» 
τ 
* 
y 


ἥπιοι x«l πρᾶοι γεγόνασι. καὶ βασιλείαις πονηρῶς 


χαλῶς. καὶ γὰρ ἐπὶ τυραννίδας τινὲς προαχϑέντες [816] 


- 


| ἐχρήσαντο. τούτων οὕτως ἐχόντων ἡ ἡ ib T" τῶν — 
2s βίων ταῖς ἔξω Ψυχαῖς προηγουμένων τῶν πφώτων : 
| ἐστί, καὶ ἐπὶ τὸν ' αἱρεϑέντα ἡ ἥ τε ἀνάγκη τὸ ἀπαραί- | 
TqTOV ἐκύρωσεν 6 0 τὲ δαίμων ἐπηκολούϑησεν j ὡς ἂν 
δὴ τοῦ βίου πφοστάτης ὧν καὶ ἐπόπτης ἕκαστος ἕκά- 5 
στου, συναναγκάσων ἐμμένειν τὰς ψυχὰς τῷ αἷρε- 
ϑέντι καὶ μὴ προβλέπειν , αἵ τε Μοῖραι τὸν τοιοῦ- 
τὸν ἐπένησαν ἑκάστῳ βών, τά τὲ γιγνόμενα διὰ 
παντὸς μαρτυρεῖ τοῦ χρόνου. οὔτε γὰρ ἀνήρ, κἂν : 
f σφόδρα δι’ ἀσέλγειαν μαλακίξηται καὶ πάντ᾽ αὐτῷ τὸ 
ἡ προαίρεσις μετασχηματίζῃ τὰ ἔξωϑεν εἰς τὰ τῆς 
ϑηλείας συνήϑη. γυνή ποτ᾽ ἂν γένοιτο, οὔτε γυνὴ 
τὰ ἀνδρῶν ἐγχειροῦσα δρᾶν ἀνήρ ποτ᾽ ἂν “γένοιτο. 
ξῶσι μὲν οὖν τοῦτον τὸν βίον αἵ ψυχαὶ μετ᾽ ἀνάγκης, [ 
διὰ λήϑης αὐτὸν διεξάγουσαι καὶ ὅτι ἐπ᾽ αὐταῖς ἡ 
αἵρεσις αὐτοῦ ποτὲ γέγονε παντελῶς ἐπιλελησμέναι. 
[878] ἄρχεται δὲ ἐπ᾿ ἀνθρώπου μάλιστα ἀνειμένον [ἐλεύ-- 
ϑερον]) τὸ ἐθελούσιον πρὸς μὲν τὰ τῆς ψυχῆς ὡς καϑ'᾽ 
ἑαυτὴν καὶ μὴ ἐν σώματι δεδεμένην καὶ πεπεδημέ- 
νην, πρὸς δὲ τὰ τοῦ ξώου καὶ συναμφοτέρου πρὸς 20. 
αὐτεξούσια ἔργα λελυμένου. σὺν γὰρ τούτῳ διεξάγει , 
(202) τὸν ἀνϑρώπειον βίον ἕκαστος ἡμῶν, σὺν τῷ ἔχειν 
πρὸς τὰ τοῦ συναμφοτέρου αὐτεξούσια ἔργα τὴν ὃρ- 
μὴν προσήκουσαν. | 
40 Ἐν ταυτῷ. 25 
Διοικεῖται γὰρ τὸ ξῶον ἕκαστον κατὰ τὴν τῇδε 
προσήκουσαν αὐτῷ διάξησιν. ἔχει δὲ ὁ βίος ὃ τοῦ 
ἀνθρώπου τὸ κατάλληλον τῷ ἀνϑρώπῳ αὐτεξούσιον 
ἐφ᾽ ἑαυτῷ, δι᾿ ὃ x&v ἄγηται ὑπὸ προϑυμιῶν φυσι- 
κῶν πρός τινα τῶν ἐνταῦϑα ἐν αἱρέσει πιπτόντων 80. 
δε βίων, ἀλλ᾽ ἐφ᾽ αὑτῷ ἔχει τὸ μὴ ἐμπεσεῖν, κἂν πάν- — 
A. τῶς ἐμπέσῃ. ὡς γὰρ τῇ πιϑανῇ φαντασίᾳ συγκατα- 


" P πν νοι διὰ τὸ πιϑανόν, ἀλλ᾽ dp ἡμῖν καὶ τὸ μὴ [380] 
 συγκατατίϑεσϑαι, ὅτι “μὴ ἡ φαντασία σύρει ἡμᾶς καὶ 
Ἡουψοσπαδειν πρὸς αὑτήν. 

5 Ἐν ταυτῷ. 

Ὁ Τὸ γὰρ ὅλον βούλημα τοιοῦτ᾽ ἔοικεν εἶναι τὸ τοῦ 

᾿ς Πλάτωνος᾽ ἔχειν μὲν τὸ αὐτεξούσιον τὰς ψυχάς, πρὺν — 
εἰς σώματα καὶ βίους διαφόρους ἐμπεσεῖν, εἰς τὸ 
[τοῦτον] ἢ τοῦτον ἑλέσϑαι τὸν βίον, ὃν μετὰ ποιᾶς 
ξωῆς καὶ σώματος οἰκείου τῇ ξωῇ ἐχτελέσειν μέλλει" 

10 καὶ γὰρ λέοντος βίον ἐπ᾽ αὐτῇ εἶναι ἐλέσϑαι καὶ ἀν- 

δρός. κἀκεῖνο μὲν τὸ αὐτεξούσιον ἅμα τῇ πρός τινα 
τῶν τοιούτων βίων πτώσει ἐμπεπόδισται᾽ κατελϑοῦ- 
σαι δὲ εἰς τὰ σώματα καὶ ἀντὶ ψυχῶν ἀπολύτων γε- 
γονυῖαι. ψυχαὶ (gov, τὸ αὐτεξούσιον φέρουσιν oc- 

ὁ xeiov τῇ τοῦ ξῴου κατασχευῇ, καὶ ἐφ᾽ ὧν μὲν εἶναι 

- πολύνουν χαὶ πολυχίνητον, ὡς ἐπ᾿ ἀνθρώπου, ἐφ᾽ 

. ὧν δὲ ὀλιγοκίνητον καὶ μονότροπον, ὡς ἐπὶ τῶν ἄλ- - 

λῶν σχεδὸν πάντων ξῴων. ἐξηρτῆσϑαι δὲ τὸ αὐτεξού- 
cuv. τοῦτο τῆς κατασκευῆς, κινούμενον μὲν ἐξ αὑτοῦ 

3? φερόμενον δὲ κατὰ τὰς ἐκ τῆς κατασκδυῆς γιγνομέ- 

2 νας προϑυμίας. 

Ἐν ταυτῷ. 


διώκειν δὲ τὸ μέσον, ἂν μὴ ἤδη τὸ ἐφ᾽ ἡμῖν πάϑεσι 
5 κακίας. ἀνηκέστοις δεδεμένον δουλεύῃ καὶ ὑποτετα- 
γμένον ἢ " τούτοις. ἀρέσκει x«l τὸ μὴ ἀτάκτως κλη- 
ροῦσϑαι τὰς ψυχὰς τοὺς βίους καὶ λαμβάνειν αὐτούς, 
ἀλλὰ τάξει καὶ ὡς ἄγει αὐτὴν ἡ περίοδος. ἡ μὲν 
| γὰρ πρώτη παυσαμένη ἐν τῇ πρώτῃ περιόδῳ πρώτη 
ἥξει, ἡ δὲ δευτέρα ἐν τῇ δευτέρᾳ κληρωσομένη᾽ στρε- 
| ας γὰρ ὑπὸ τοῦ παντὸς καὶ psorid itu τῇ 


Πανταχοῦ δὲ τὰς ὑπερβολὰς φεύγειν προσήκει, [382] 


IGANNOT ΣΤΟΒΑΙΟῪ 
γνόντων τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον. δι᾿ ὃ καὶ τῆς 
“αχέσεως ot κλῆροι λαμβάνονται τῷ προφήτῃ. ἥτις 
ἀπὸ τοῦ λαγχάνειν [καὶ κληροῦσϑαι] κέκληται" “ά- 
yeu δὲ τὴν τοῦ παντὸς περιστροφὴν. πολλοὶ εἶναι 
εἰρήκασιν. ἀρέσκει καὶ τὸ χραίνεσϑαι τὸ μὲν ἐπὶ ταῖς 
ψυχαῖς αὐτεξούσιον ὑπὸ τῆς ἐγγινομένης ἐνταῦϑα 
προβιοτῆς, τὸ δ᾽ ἐπὶ τοῖς ἀνϑφώποις αὐτεξούσιον ἔκ 
τῆς πρός TUVO τῶν τῇδε βίων τῆς ἔξω ἔτι οὔσης ῥο- 
πῆς, ἣν αἵρεσιν ὁ Πλάτων λέγει. ἀρέσκει καὶ τὸ τοι-- 


[384] αὕτην εἶναι τὴν εἱμαρμένην, ἐοικυῖαν totg TOV vó- 


μῶν διαγορεύσεσι, νόμον οὖσαν καὶ αὐτὴν καὶ 

Q'eov ψήφισμα παλαιὸν 

ἀΐδιον πλατέεσσι κανεσφραγιάμενον ὅρκοις, 
φησὶν ᾿Εμπεδοκλῆς. οἵ-τε γὰρ νόμοι οὐκ ἀναγκάξον- 
τὲς διαγορεύουσιν ὡς ἐὰν λῃστεύσῃς τάδε πείσῃ, ἐὰν 
δὲ ἀριστεύσῃς τῶνδε τεύξῃ. οἵ τε xo εἱμαρμένην 
ϑεσμοί, ἐὰν βίον ἕλῃ ἀνδρός, οὕτως ξήσῃ, οὐ μὴν ἔτι 
καὶ ἑλοῦ ἐκ παντὸς ἀναγχάξουσι" καὶ ἐὰν ἐν ἀνδράσι 
γενόμενος βίον ἕλῃ στρατιώτου. τάδε σε παϑεῖν “καὶ 
δρᾶσαι ἀ ἀνάγκη, οὐ μὴν ἔτι βίον σε ἀνάγκη ἑλέσϑαι 
εστρατιώτου. καὶ τάδε παϑεῖν [καὶ δρᾶσαι] ἐξ ἀνάγ- 
κης. δι᾽ ὃ κεῖται μὲν τὰ παραδείγματα καὶ τῶν πρώ- 
τῶν χαὶ δευτέρων᾽ ἐπὶ δὲ ταῖς ψυχαῖς ἐστι τούς τε 
πφώτους ἑλέσϑαι βίους καὶ ξῆσαι φέρε βίον ἀνϑρώ- 
που, τῶν τε δευτέρων ἐλέσϑαι βίον τινά" “ἑλομένῳ. 
δὲ xol ξῶντι κατὰ τοῦτον ἀνάγκη τἀκόλουϑα καὶ δρᾶ- 
σαι καὶ παϑεῖν. εἰ μέντοι ἐνδέχεται καταμαντευσά- 


[386] μένον τῆς “Πλάτωνος γνώμης [ἐπιτυχὼν] στοχάσασϑαι 
(203) πόϑεν ταῦτα λαβὼν Πλάτων περὶ αὐτῶν διελέχϑη 


ὡς T0l6 γιγνόμενοις ὄντων συμφώνων, φαίην ἄν, οἷ- : 
pes, ὅτι τῶν παρ᾽ Αἰγυπτίοις σοφῶν τοὺς βίους ἐκ τῶν 
ὡροσκόπων σημειουμένων καὶ τῆς ἐν ταῖς γενέσεσι͵ 


τῶν ἀστέρων πρὸς τὰ ἐν τῷ ξῳδιακῷ ἄστρα διαϑέ. 
σεως, ὡς ἀκολούϑως τῇ τοῦ ὡροσκόπου ἀνατολῇ ἀναγ- 
 χάξειν μὲν τὴν ποιὰν διάϑεσιν τῶν σχηματισμῶν 
mira εἶναι τοὺς βίους ταῖς διὰ τῆς ὡροσκοπούσης 
μοίρας ἰούσαις ψυχαῖς εἰς τὴν γένεσιν, πῶς ἐχόντων 
τότε τῶν σχηματισμῶν, μὴ συντίϑεσϑαι αὐτὸν τοῖς 
«“ἰγυπτίοις᾽ τῶν δὲ ψυχῶν κατὰ τὰς ἐνούσας διαϑέ- 
σεις ἐπὶ τοὺς ὡροσκόπους φερομένων, καὶ βιους, ovg 
σημαίνουσιν οἵ σχηματισμοί, βλεπουσῶν γεγραμμε-- 
νους τὰς ἑλομένας, ὥσπερ ἐν πίνακι γεγραμμένα. ἐν 
τῇ οὐρανίᾳ γῇ, διὰ μὲν τὸ αὐτεξούσιον δύνασϑαι καὶ 
μὴ βιῶναι οὕτω, ἑλομένας δέ, τὰ ἐν τῇ στροφῇ κατὰ 
στιγμὴν τοῦ χρόνου τῆς ἀναφορᾶς τοῦ ὡροσκόπου 
ἐναλλατόμενα, ἀνάγκῃ ἐκτελεῖν τὰ γεγραμμένα. διὰ [8388] 
τί οὖν ἐν τῇ αὐτῇ ἀναφορᾷ φέρε καὶ κύων γεννᾶται 
καὶ ἀνὴρ καὶ γυνὴ καὶ πολλοὶ ἄνδρες, καὶ πάντων 
οὔτε ὁ πρῶτος βίος ὃ αὐτὸς οὔτε ὁ δεύτερος; πρῶ- 
| tov μὲν οὖν εἴποιμ᾽ ἂν οὐχ οὕτως ταχυτέραν ταῖς 
 Ψυχαῖς πορείαν πάσαις. ὡς μὴ φϑάσαι τὴν ἀναφο- 
0 Qv τοῦ ὡροσχόχου τὴν ἐκείνων εἴσοδον" προλαμβα- 
νούσης δὲ ἀεὶ τῆς φορᾶς, καὶ ἑκάστης κατὰ κλῆρον 
διαφορᾶς ἄλλο παράδειγμα βίου φερούσης, ἀνάγκη 
μηδέποτε συντρέχειν πάντῃ τοὺς δοχοῦντας ἐν τῇ 
αὐτῇ ὥρα εἰς τὸν κόσμον ἐμβάλλειν. ἔπειτα ὃ μὲν 
5 κλῆρος ἔξω πρὶν εἰς τὸν τῆς σελήνης ὑποκάτω τόπον 
πεσεῖν. τοῦ πρώτου βίου ἡ διέξοδος διὰ τῶν ἑπτὰ 
σφαιρῶν γιγνόμένη, ἄλλως ἄλλης κατ᾽ αὐτὰ κινου- 
μένης κατὰ τὰς προϑυμίας πρός τινας τῶν δευτέρων. 
βίων, οὐχ ὁμοίως προσέχειν πάσας ποεῖ τοῖς γεγραμ-- 
ῦ μένοις. ἤδη οὖν ἡ μὲν ἑλομένη κυνὸς βέον ἔρχεται 
ἐπὶ τόνδε τὸν ὡροσκόπον, 1j δὲ ἀνθρώπου κατὰ τὴν 


παράκλισιν τῆς στιγμῆς ἐπὶ τόνδε᾽ φέρει δ᾽ αὐτὴν [390] p. ἧς 


πὰ ΚΤ Tg Vo 4E kong, Nae; 3. Ὁ ΟΥΤΩΣ 
E S AN RU NR. ji " ᾿ 
ΑΝ T uan P 

HOIKA. . — 109 


1 10 ^  19ANNOT EZTOBAIOT 


ἡ on κατὰ τῆς ᾿ἠϑοποιίας ἰδιότητα ἐπὶ τὴν ^us s E 
τῆς περιφορᾶς, ἢ βίον ἔχει γεγραμμένον πρόσφορον 
ταῖς αὐτῆς προϑυμίαις. ἡ δὲ Ζίκη Τύχη λέγεται, 
αἰτέα οὖσα ἄδηλος ἀνϑρωπίνῳ λογισμῷ. ξωδίων δὲ 
ὄντων δώδεκα. δι᾽ ὧν ἡ ὁδὸς ταῖς ψυχαῖς πεπίστευ- si. 
ται τοῖς Αἰγυπτίοις γίγνεσϑαι τῇδε πανταχοῦ σχεδόν, 
αἱ μὲν πρῶται τοῦ ξῳδιακοῦ μοῖραι ὡς ἂν αὐτῷ νε- 
νεμημέναι τῷ κυρίῳ τοὺ ξωδίου, παρεδόϑησαν εἶναι — | 
ἀμφιλαφεῖς᾽ αἱ δὲ τελευταῖαι ἐπὶ πᾶντων τοῖς κα- 
wonotelg λεγομένοις ἀστράσιν ἀπενεμήϑησαν. ἐντεῦ-- 10. 
ϑὲν οὖν ἡ τῶν πρώτων κλήρων εὐμοιρία ἀποδοχῆς 
ἠξίωται, καὶ ἡ τῶν ὑστέρων ἐστενοχωρῆσϑαι λέγεται. 
σημαένειν μὲν οὖν τὰ ποιὰ σχήματα τοὺς βίους τίϑε- 
ται Πλάτων᾽ ἀναγκάξειν δὲ οὐκ ἔτι, ἀλλὰ τοὺς ἕλος ὦ 
μένους ξῆν καϑὰ σημαίνει, ἐξ ἀνάγκης ἔχειν τὸν 15. 
εἱρμὸν τῶν γεγραμμένων. αἰτία τοίνυν ἑλομένων 1j — 
γυναικὸς ἢ ἀνδρὸς βίον, ἢ ἄλλου τινὸς ξώου ἐκ τῆς — 


b 


[392] εἰς τὸν ὡροσκόπον φορᾶς" αἰτία δὲ καὶ τῆς wed 


ong εἰς τόνδε τὸν ὡρφοσκχόπον τὸ ἐλέσϑαι τὸν δεύτε- 
gov βών, ὃν γεγραμμένον δεικνύει ἡ κατὰ τὸν ὧρο- 20 
Guóztov τεταγμένη διακόσμησις τῶν ἀστέρων. εἰ μή 
Tig τὴν μὲν κατὰ τὴν σπορὰν ὡροσκοπίαν τοῦ ἀν- | 
ϑρώπου ἢ κυνὸς ἐλέσϑαι ἐμφαίνειν τὸν κλῆρον εἴποι, - 
τὴν δὲ κατὰ τῆς ἐκ γαστρὸς ἐχτροπῆς ὡροσκχοπίαν 
τοῦ δευτέρου βίου καὶ ἐπὶ τῷ προαιρεϑέντι ἔνδει-- 3 
κνύναι τὴν αἵρεσιν. ἀλλ᾽ ὅτι μὲν ἐκ τῶν παρ᾽ .Ai- 
γυπτίοις παραδεδομένων ἡ τοῦ μύϑου πλάσις ἐσκευ- 
ὥρηται j συγχωρήσειεν ἄν ig^ εἰ δὲ κατ᾽ αὐτὰ τὰ 
νοήματα χατὰ μέρος τῷ Πλάτωνι διεσκευάσϑη. χαλε- 
πὸν τὸ ἀποφαίνεσϑαι. ἐπεὶ δὲ καὶ Ὁμήρου τυγχάνεις ᾿ 
ὧν ἐραστής vs καὶ ἐπαινέτης. ὅρα uot μὴ καὶ αὐτὸς - 
πρὸ τοῦ Πλάτωνος τὸ διττὸν οἷδε τῶν βίων, τὸν μέν 


Ede ἀκένητον, ὃν ἐἑλέσϑαι ἡ ἡ ψυχὴ ἢ μὴ ἐλέσϑαι δύ- 
E: ema, ὅταν δ᾽ ἕληται ἀφύκτως ἔχουσα μεταβάλλειν 
P E δι ἀρετῆς αὐτὸν διοικεῖ ἢ κακίας τούτου γὰρ με-- (204) 
᾿μνημένος φησί 
μοῖραν δ᾽ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν 
οὐ κακὸν "» μὲν ἐσϑλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται. [394] 
τοῦτο μὲν οὖν περὶ τοῦ πρώτου καὶ ἀπαραβάτου εἴη 
e ἂν λέγων βίου" περὶ δὲ τοῦ δευτέρου. ὅτι ἐστὶν ἐφ᾽ 
ἡμῖν, τί οὖν φησὶν Ὅμηρος: 
10. οἷον δή νυ ϑεοὺς βροτοὶ αἰτιόωνται᾿ — : 
ἐξ ἡμέων γάρ φασι κάκ᾽ ἔμμεναι" οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ Y 
σφῇσιν ἀτασϑαλίῃσιν ὑπὲρ μόρον ἄλγε᾽ ἔχουσιν. : 
διὰ τέ οὖν «οἱ δὲ καὶ αὐτοί; δηλοῖ γὰρ ὅτι καὶ ἀπὸ 
ϑεῶν τι ἔρχεται εἰς αὐτούς. εἰ καὶ τὸ πλέον δι᾽ αὐ- 
τ᾿ τοῦς. 5 ὅτι τὰ παραδείγματα τῶν βίων παρὰ ϑεῶν, 
Ὡς οὐδὲ αὐτοὺς ἔξω τῆς αἰτίας τοῦ εἰς κακὰ ἐμπέπτειν: 
1 ἀλλ᾽ ἀπολύεται αὐτοὺς τῷ αὐτεξουσίους ποιῆσαι τὰς 
L ψυχὰς καὶ αὐταῖς ἐπιτρέψαι ἐλέσϑαι βίους. οἱ δὲ ἐξ 
ἐπιδρομῆς καὶ ἀμαϑίας ᾿σφῇσιν ἀτασϑαλέῃσιν ὑπὲρ 
.0gov ἄλγε᾽ ἔχουσιν. 
Ἔκ τῆς Ἰαμβλίχου ἐπιστολῆς πρὸς 48 
Μακεδόνιον περὶ εἱμαρμένης. 
ο΄ Οὐσία ἐστὶν ἄυλος ἡ τῆς ψυχῆς xo ἑαυτὴν ἀσώ- 
í ματος, ἀγέννητος πάντῃ καὶ ἀνώλεϑρος, παρ᾽ ἑαυτῆς [396] 
| ἔχουσα a τὸ εἶναι καὶ τὸ ξῆν αὐτοκένητος παντελῶς, καὶ 
; ἀρχὴ τῆς φύσεως καὶ τῶν ὅλων κινήσεων. αὕτη δὴ 
οὖν χαϑ᾽ ὅσον ἐστὶ τοιαύτη, καὶ τὴν αὐτεξούσιον καὶ 
τὴν ἀπόλυτον περιείληφεν ἐν ἑαυτῇ ξωήν. καὶ xa 
σον μὲν δίδωσιν ἑαυτὴν εἰς τὰ γιγνόμενα καὶ ὑπὸ 
τοῦ παντὸς φορὰν ἑαυτὴν ὑποτάττει. κατὰ το-- 
)v καὶ ὑπὸ τὴν εἰμαρμένην. ἄγεται καὶ δουλεύει 
ἧς φύσεως ἀνάγκαις x«9' ὅσον δὲ αὖ τὴν νοε- 


- 


20 5^ 00v ἑαυτῆς καὶ τῷ ὄντι ἄφετον ἀπὸ πάντων il αὖ 
E ϑαίρετον ἐνέργειαν ἐνεργεῖ, κατὰ τοσοῦτον τὰ Íav-. 
τῆς ἑκουσίως πράττει xol τοῦ ϑείου καὶ ἀγαϑοῦ καὶ | 
νοητοῦ μετ᾽ ἀληϑείας ἐφάπτεται. , 
4. ὃς Ἐν ταυτῷ. : 5 
j Τὸν κατὰ νοῦν ἄρα βίον καὶ τὸν ἐχόμενον τῶν 
ϑεῶν διαζὴῆν usAevqvéov' οὗτος γὰρ ἡμῖν μόνος ἀπο- 
δίδωσι τὴν ἀδέσποτον τῆς ψυχῆς ἐξουσίαν, ἀπολύει. 
τε ἡμᾶς τῶν ἀναγκαίων δεσμῶν, καὶ ποιεῖ ξῆν οὐκ 
ἀνϑρώπινόν τινα βίον, ἀλλὰ τὸν ϑεῖον καὶ τῇ βου- τ 
λήσει τῶν ϑείων ἀγαϑῶν ἀποπληρούμενον. 
45 To) αὐτοῦ. 


1 


δ: | Καὶ γὰρ ἤδη τὸ ὅλον εἰπεῖν, αἱ μὲν κινήσεις et 


1 


[398] περὶ τὸν κόσμον τῆς πεπρωμένης πρὸς τὰς ἀύλους 
καὶ νοδρὰς ἐνεργείας καὶ περιφορὰς ἀφομοιοῦνται, ἡ 1 
δὲ τάξις αὐτῆς πρὸς τὴν νοητὴν καὶ ἄχραντον εὐτα- 
ξίαν ἀπείκασται᾽ τὰ δ᾽ αἴτια τὰ δεύτερα τοῖς προη- - 
γουμένοις αἰτίοις συνήρτηται, καὶ τὸ ἐν γενέσει πλή- 
ϑος περὶ τὴν ἀμέριστον οὐσίαν, καὶ πάντα οὕτω τὰ 
τῆς εἱμαρμένης συνῆπται πρὸς τὴν προηγουμένην ? 
πρόνοιαν. κατ᾽ αὐτὴν τὴν οὐσίαν ἄρα ἐπιπλέκεται 
ἡ εἱμαρμένη τῇ προνοία, καὶ διὰ τὸ εἶναι τὴν πρό- 
νοιαν ἔστιν ἡ εἱμαρμένη καὶ ἀπ᾽ αὐτῆς καὶ περὶ αὖ- 
τὴν ὑφέστηκε. 

τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων καὶ ἡ τῶν ἀνϑρώπων ? 
ἀρχὴ τοῦ πράττειν ἔχει μὲν συμφωνίαν πρὸς ἄμφο-. 
τέρας ταύτας τὰς τοῦ παντὸς ἀρχάς, ἔχει δὲ καὶ ἄφει- ᾿ 
μένην ἀπὸ τῆς φύσεως καὶ ἀπόλυτον ἀπὸ τῆς τοῦ 
παντὸς κινήσεως ἐν ἡμῖν τῶν πράξεων ἀρχήν διὰ 
τοῦτο οὐκ ἔνεστιν ἐν τῇ τοῦ παντός. διότι μὲν γὰρ 
ἀπὸ τῆς φύσεως παράγεται οὐδὲ ἀπὸ τῆς τοῦ παντὸς. 
κινήσεως, πρεσβυτέρα καὶ οὐκ ἀπὸ τοῦ παντὸς ἐνδὲ. 


Eee E. E 


ui ἢ προτέτακται᾽ διότι γε μὴν ἀφ᾽ ὅλων τῶν τοῦ 
᾿χύσμου μερίδων καὶ ἀπὸ πάντων στοιχείων. μοέρας Ms 3 
wc τινὰς κατενείματο καὶ ταύταις πάσαις χρῆται, περι- [400]; 
— ἔχεται αὐτὴ καὶ ἐν τῇ τῆς εἱμαρμένης διατάξει συν- 

5 τελεῖ τὲ εἰς αὐτὴν ae συμπληροῖ τὴν ἐν αὐτῇ κατα- : 
 σχευὴν καὶ χρῆται αὐτῇ δεόντως. καὶ καθ᾽ ὅσον μὲν JM 
λόγον καϑαρὸν αὐϑυπόστατον καὶ αὐτοχένητον ἀφ᾽ Uu n 
E. ἑαυτοῦ τε ἐνεργοῦντα καὶ τέλειον ἡ ψυχὴ συνείληφεν EU 

- ἐν ἑαυτῇ, κατὰ τοσοῦτον ἀπόλυτός ἐστι πάντων τῶν E 
: 10 ἔξωϑεν" x«9' ὅσον γε μὴν καὶ ξωὰς ἄλλας προβάλ- e 
.  A& ῥεπούσας εἰς τὴν γένεσιν καὶ ἐπικοινωνεῖ τῷ σώ- ; 
X ματι, κατὰ τοσοῦτον ἔχει συμπλοκὴν καὶ πρὸς τὴν 
ο΄ χοῦ κόσμου διάταξιν. ; j^ 
Ἐν ταυτῷ. Te 5 

21 Εἰ Óé vg ταὐτόματον καὶ τὴν τύχην ἐπεισάγων 

| ἀναιρεῖν οἴεται τὴν τάξιν, μαϑέτω ὡς οὐδέν ἔστιν ἐν 
τῷ παντὶ ἄτακτον οὐδ᾽ ἐπεισοδιῶδες οὐδὲ ἄνευ αἰ- 
τίας οὐδὲ ἀόριστον οὐδὲ εἰχῇ οὐδὲ ἀπὸ τοῦ μηδενὸς 
ἐπεισιὸν οὐδὲ κατὰ συμβεβηκός. οὔκουν ἀναιρεῖται M s 
T ἡ τάξις καὶ συνέχεια τῶν αἰτιῶν καὶ ἡ τῶν ἀχῶν 
᾿ς ἕνωσις καὶ ἡ δι᾽ ὅλων διατείνουσα τῶν “πρώτων. ém- 
Lo βέλτιον οὖν ἀφορίξεσϑαι, ἡ τύχη τῶν πλει- [402] 
ὄνων τάξεων ἢ καὶ ἄλλων δή τινων ἐστὶν ἔφορος καὶ 
συναγωγὸς αἰτία, πρεσβυτέρα τῶν συνιόντων, ἣν τοτὲ , 
μὲν ϑεὸν ἐπικαλοῦμεν [τοτὲ δὲ δαίμονα] παρειλήφα- ; 
- pev. ἡνίκα μὲν γὰρ ἂν τὰ κρείττονα. αἰτία τῶν συν- 
1 «ὀντωνῇ, 9e0g ἐστιν αὐτῶν ἔφορος, ὁπόταν ὃὲ τὰ ἐν D 


λεῖται, καὶ οὐδ᾽ ὁτιοῦν ἄτακτον ἐν τοῖς γιγνομένοις i 
τεισέρχεται. | ie 
Ev ταυτῷ. 41 . 
1ιὰ τί οὖν παρ᾽ ἀξίαν αἱ διανομαὶ ἀποδίδονται; Sus 
ECL. PHYS. II, 78 Rte Ch 


TD. jf S UNE 


ἢ τοῦτο οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ἐωρυοβῆρῶν: ὅσιον; o v y 
ἐπ᾽ ἄλλῳ τινὶ κεῖται, ἐπ᾽ αὐτῷ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ. at 
τῇ τοῦ ἀνθρώπου αἱρέσει τἀγαϑά" καὶ ταῦτα ἐν. τ 
- [404] πφοαιφέσει μόνον κυριώτατα δὴ ἀφώρισται, τὰ 
ἀπορούμενα παρὰ τοῖς πολλοῖς δι᾽ ἄγνοιαν ἀμφισβη- τι 
ἮΝ τεῖται. οὐκ ἄλλη ovv ἐπικαρπία τῆς ἀρετῆς ἐστὶν ἢ 
Ἢ αὐτὴ ἑαυτῆς. οὐ μὴν οὐδὲ ἐλαττοῦται ὅστις σπου- ᾿ 
δαῖος ὑπὸ. τῆς τύχης᾽ αρεύττονα γὰρ αὐτὸν πάσης 
συντυχίας. ἡ μεγαλοψυχία ἀπεργάξεται. οὐδὲ γὰρ 
παρὰ φύσιν γίγνεται" ἐξαρκεῖ γὰρ ἡ τῆς ψυχῆς ἀκρό- 10. 
τῆς καὶ τελειότης τὴν ἀρίστην φύσιν συμπληρῶσαι 
τοῦ ἀνθρώπου. x«l μὴν τά γε ἐναντία εἶναι δο- 
xovvrc γυμνάξει καὶ συνέχει καὶ συναύξει τὴν ἀρε- 
τήν. καὶ οὐχ οἷόν ἐστι χωρὶς αὐτῶν καλοὺς κἀγαθοὺς 
γίγνεσϑαι. καὶ αὕτη τοίνυν ἡ διάϑεσις τοῦ ὅπου 15: 
δαίου τὸ καλὸν προτιμᾷ τε διαφερόντως καὶ τὴν τοῦ 
λόγου τελειότητα μόνην ἐν μακαρέᾳ ξωῇ ees τὰ 
δὲ ἄλλα ἐν οὐδενὸς μέρει περιορᾷ καὶ ἀτιμάξει. ἐπεὶ E 
: τοίνυν ἐν ψυχῇ μέν ἐστιν ὃ ἄνϑρωπος ἡ δὲ ψυχὴ. 
νοερά τε ἐστὶ καὶ ἀϑάνατος, καὶ τὸ καλὸν ἄρα αὖ- n 
τῆς "καὶ τὸ ἀγαϑὸν καὶ τὸ τέλος ἐνυπάρχει τῇ θεία — - 
tog, τῶν δὲ ϑνητοειδῶν οὐδὲν κύριον ἢ συμβάλλε- 
σϑαί τι πρὸς τὴν τελείαν ξωήν ἐστιν ἢ παραιρεῖν αὐ- 
τῆς τὴν εὐδαιμονίαν. ὅλως γὰρ ἐν νοερᾷ μὲν £o 
: τὸ μακάριον ἡμῖν ὑπάρχει, ταύτην δὲ οὐδὲν τῶν μέ- 5 
z σῶν οὔτε ἐπιδιδόναι ποιεῖ οὔτ᾽ ἔστιν ἀφαιρεῖσϑαι. 
᾿οοἸμάτην ἄρα αἱ τύχαι χαὶ τὰ ἄνισα δῶρα τῆς τύχης 
διατεϑούληται παρὰ τοῖς ἀνθρώποις. 


E * - 


TURES 


€ -.-0TI OTAEIZ EKON TIONHPOX. : | 
E Δημοκρίτου. ᾿ ἐν ΡΥ SN 
πο στ 74m ὧν ἡμῖν τἀγαϑὰ γίνεται, ἀπὸ τῶν αὐτῶν ZEE n: 
(5 τούτων καὶ τὰ κακὰ ἐπαυρφισκχοίμεϑ᾽ ἄν, τῶν δὲ - τ 
χῶν ἐκτὸς εἴημεν. αὐτίκα ὕδωρ βαϑὺ ἐς πολλὰ χ- 
| Giov, καὶ δ᾽ αὖτε κακόν" κίνδυνος γὰρ évemomw- ὃ 
᾿ς γῆναι. μηχανὴ ὦν εὑρέϑη νήχειν διδάσκεσϑαι. E 
Y To? αὐτοῦ. s 9 7 
ES ᾿ἀνϑρώποισι κακὰ ἐξ ἀγαϑὼν φύεται, ἐπήν "u$ 0 - ΥΩ 
τἀγαϑὰ μὴ ᾽πίστηται ποδηγετέειν μηδὲ ὀχέειν &UmÓ- — —— 
"eus. οὐ δικαιον δὲ ἐν κακοῖσι τὰ τοιάδε κρίνειν, 

ἀλλ᾽ ἐν ἀγαϑοῖσι χρεών᾽ τοῖσί τε ἀγαϑοῖσι οἷόν. τε [408] 
χρῆσϑαι καὶ πρὸς τὰ κακά, ᾧ τινι βουλομένῳ ἂν ἔῃ. ὁ 


7 Ὁ üdv ἐδϑῦμος ἐς ἔργα ἐπιφερόμενος δίκαια καὶ 
νόμιμα καὶ ὕπαρ καὶ ὄναρ χαίρει τε καὶ ἔρρωται καὶ 
πανακήδης ἐστί ὃς δ᾽ ἂν καὶ δύκης ἀλογέῃ καὶ τὰ 
᾿ς χρέοντα μὴ ἔρδῃ., τούτῳ πάντα τὰ τοιάδε ἀτερπίη 
HE. ὅταν τευ ἀναμνησϑῇ., καὶ δέδοικε καὶ ἑωυτὸν κακίζει. 


Οἱ col τοῖσι ἀνϑρώποισι. διδοῦσι τἀγαϑὰ πάντα 
καὶ πάλαι καὶ νῦν, πλὴν ὁκόσα κακὰ καὶ βλαβερὰ 
᾿ καὶ ἀνωφελέα. τάδε δ᾽ οὔτε πάλαι οὔτε νῦν 9e0l — 
(8 ἀνθρώποισι δωρέονται, ἀλλ᾽ αὐτοὶ τοῖσδεσι ἐμπελ-Ἕ 
ξουσι διὰ νόου τυφλότητα καὶ ἀγνωμοσύνην. Ἰὰς 
LE E- 13} 
E τ Τύχη μεγαλόδωρος ἀλλ ἀβέβαιος. φύσις δὲ αὐτ- «00 τΆ 
| onc" διόπερ νικᾷ τῷ ἥσσονι καὶ βεβαίῳ τὸ μέ- uS 
£ov τῆς ἐλπίδος. XA PI 
A Εὐσεβίου. , 6 — 
E Θεοῦ ἐξ ἀρχῆς φήναντος τῷ γένεϊ τῶν ἀνθρώπων 412}. 


τ΄ κατὰ τὰ φατιζόμενα ὄψι ἐοῦσαι διαφανέερ ὁδοὶ διφά-" : 


ον δίιαι προχέαται βίου ψυχῇσι ἀνϑρώπων, ἀδαμαντίν 
αἱμασίῃ παχυτάτῃ x«i ἐς πολλὸν ὕψος ᾿ἀνηκούσῃ, Ὁ ι 
κατὰ τὰ ὑπὸ τοῦ ἐξ ἀρχῆς φήναντος, ἀπ᾽ ἀλληλέων. | 
τὰ πρῶτα διειργόμεναι. καὶ ἢ μὲν αὐτέων ἐστί, ὁκοῖα. 5 
δὴ τὴν τιμιωτέρην τάξιν λαχοῦσα, ἐχ δεξιῆρ χερὸς, 
ἐσιόντων᾽ αὕτη ἐπὶ τὴν ἀρετὴν αὐτῇσι ἡγέεται᾽ ἑτέρη 
δὲ λαιὴ ἐοῦσα ἐπὶ τὴν κακίην ἐστὶ παραπέμπουσα. 
φατίζονται δὲ εἶναι τοιαίδε ἡ μὲν τῆς ἀρετῆς τὰ 
πρῶτα οὐκ εὐήλατά κως παρέχειν δοκέει, οἷα τε μέν- 10 
[411] vo, εὐτυχέϊ πόνῳ ἀνυσϑῆναι᾽ ἅμα καὶ τοὺς κατηγεο- 
μένους ἔχει καὶ παραπέμψαντας ἀκινδύνως τὸ δὲ 
μετὰ τοῦτο ἐστὶ ὁδὸς ἐϑέη τε καὶ εὐρέη μέχρι τῆς ἐπὶ 
τὴν ἀκρόπολιν αὐτοῦ τοῦ καλοῦ ἐπ᾽ ἣν ἀνελθὼν ἐν 
τοῖσι καλλίστοισι ἔσεαι καὶ ϑέῃ ἄλλων vs μυρίων 15. 
d ἀγαϑῶν καὶ τῶν εὐδαιμονεστάτων. ἀτὰρ δὴ καὶ φω- 
E τὸς παντὸς τοῦ λοιποῦ κάλλεϊ μυρίῳ προήκοντος καὶ 
Ἢ αὐγοειδεστάτου. πέριξ δὲ καὶ ἐπὶ πᾶσαν γῆν ἀναπε- 
(0 πταμένην «t πόλιες ἔασι καὶ οἱ τὴν γῆν κατοικέοντες 
: καὶ ἐργαξόμενοι. περὶ τῶν ὡς ἕκαστα ἔχει Ó ἐπὶ ovp 30 
: βουλίῃ τῶν ψυχέων προπεμφϑεὶς ἐρέει λόγος. καὶ 
410] ἥδε μὲν ὧδέ κως ἔχει᾽ ἡ δὲ ἐπὶ τὴν κακίην ἄγουσα 
ἐστὶ οἵη τὰ μὲν κατ᾽ ἀρχὰς ὀλίγου πάγχυ καὶ τούτου. 
οὐ γνησίου. ἀπατηλοῦ δὲ καὶ ἐπὶ παραγωγῇ τῶν — 
T πφοσιόντων, γεῦσαι τοῦ ἡδέος. .. ὥστε καὶ μηδενὸς 2 
: μετὰ ταῦτα ἡγεμόνος εὑρισχομένου εὐθὺς ἄγει ἐξ 
ὁδὸν σκολιὴν σκόλοπάς v& ἔχουσαν, οἵτινες δὴ ὀξέες. 
μεγάλοι καὶ πυκνοὶ καταπεπήγασι, καὶ χαράδρας καὶ 
χφημνὰ κατὰ κεφαλῆς ὠϑέοντα τοὺς εὑρισχομένους 
᾿ [8] χατὰ τοῦ συμψήσοντος καὶ παφασυρέοντος τοὺς κατε-- *- 
νεχϑέντας ἐς αὐτὸν ποταμοῦ κάτω βορβόρῳ καὶ AC- 
ὅσοις ῥέοντος" ὥστε πολλοὺς εὐϑὺς οὕτω διαφϑείρε- 


$90, οἵ δὲ ἜΣ τύχῃ. οὔ τἄρ᾽ aen προμηϑείῃ, 

Ἢ ἐπὶ τὰς αὐτόϑι ἐούσας πόλιας διασκεδαννύαται ἄλλοι. 

᾿ ἄλλοσε καὶ ἐπὶ πᾶσαν πολλὴν ἐοῦσαν τὴν χώρην, x 

E. “περὶ τῶν δὴ καὶ αὐτῶν ὃ προειρημένος ἄγγελος ἀπη- | 

E γήσεται. τουτέων ἐουσέων τῶν ὁδῶν τοιουτέων, ἄγει. 

ὃ προειρημένος καὶ ἔστι ἐν μέσῳ ϑεοῦ μεγάλου xij- i 

- Qvé σύμβουλός τε λόγος , ὃς ψυχῇσι τῇσι μελλούσῃσι ιν 

- χατιέναι τοιάδε προφωνέει 'ψυχαὶ ἀνθρώπων, φύσιν d 

T ἔχουσαι ϑνηταί τε εἷναι καὶ ἀϑάνατοι. καὶ ξωῇ μὲν — — Y. 
* τ τῇ ἐπὶ τῆς γῆς νομιξομένῃ, ϑανάτῳ ἐγκυρέουσαι, $a-. Ὁ} Ἐς 

Kk Ye νάτῳ δὲ τῷ δοκχέοντι αὐτόϑι ἑωὴν ἀπολαμβάνουσαι, Υ 

᾿ς ἐπεὰν χρόνου τοῦ τεταγμένου ὑμῖν ἀνυσϑέντος αὖτις Rub 

- ^éxoAvOTrE σώματος τοῦ ἐν τῷ αὐτόϑι ϑανάτῳ ὑπο- 

r δεξαμένου ὑμέας. διαδέξονται αὖτις ὑμέας τρόπον [420] 
. 35 τῆς ἐπὶ γῆς ξωῆς βίοι οἵ ὀφειλύμενοι, καὶ διὰ τοῦτο 
| παραινέω, ϑιεοῦ μεγάλου Ἑρμέω καὶ ϑεῶν τῶν Aov- 

πῶν προφήτης τὲ καὶ σύμβουλος λόγος, καὶ ἀπειϑε- 

οὔσῃσι μὲν προλέγω ϑνητὰ καχά, πευϑομένῃσι δὲ 
ἀγαϑὰ ἔσεσϑαι τοῖσι τῶν ϑεῶν ὁμοιεύμενα. οὐ χρὴ 

20 ὧν βραχυτάτης κιβδήλου τε καὶ εὐδιασκεδάστου τῆς 

᾿ς ἡδονῆς ἕνεκα κακὰ μεγάλα καὶ τὰ παραμενέοντα τὸν 

— πάντα χρόνον αἵρέεσϑαι καὶ βίῳ τῷ βραχυτάτῳ βίον 

βλάψαι τὸν μετὰ ταῦτα μακρότατον, οὐδ᾽ αὖ πόνον £i 

ὀλίγον καταδεισάσας ἀγαϑὰ μεγάλα καὶ τὰ παραμΞ. 0 

25 γέοντα τὸν πάντα χρόνον καὶ εὐδαιμονίην βιοτῆς μη- : 

᾿ χίστης τῆς μετὰ ταῦτα προίεσϑαι᾽ , ue. 

Ἱεροκλέους ἐκ τοῦ τίνα τρόπον ϑεοῖς 7 i: ὃ 

ΐ χρηστέον. , LU 

Πολὺ δέ μοι δοκεῖ συμβάλλεσϑαι πρὸς τὸ καλῶς Υ 5 

ἤσϑαι ϑεοῖς καὶ τὸ διειληφέναι ὡς οὐδενός ποτε (0M 

(οὔ γίγνεται ϑεὸς αἴτιος, ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐκ τε 

ig ἀπαντᾷ μόνης, οἱ δὲ ϑεοὶ τὸ ἐφ᾽ ἑαυτοῖς ἀγα- 


peg] iS of τὰς εὐεργεσίας « αὐτῶν οὐ mote -qu- 
φιβάλλοντες δ᾽ ἑαυτοὺς κακοῖς αὐϑαιρέτοις. ἤδη κα i 
ρὸν ἔχειν μοι τὸ ποιητικὸν ἐχεῖνο δοκεῖ κατὰ τὸν τό- ran 
mov τοῦτον, ὡς δὴ of βροτοὶ τοὺς ϑεοὺς αἰτιῶνται. 5 
ὡς d αὐτῶν ἐπιπεμπομένων τῶν κακῶν, “οὐ δὲ καὶ 
αὐτοὶ σφῇσιν ἀτασϑαλίῃσιν ὑπὲρ μόρον ἄλγε᾽ ἔχου- 
σιν᾽. ἐπείτοιγε ὡς ὃ ϑεὸς οὐδαμὴ οὐδαμῶς κακῶν 
. αἴτιός ἐστιν ἐκ πολλῶν νοήσξι τις, πρὸς δὲ τὸ παΞ!ἡ 
ρὸν ἀποχρήσειεν ἂν ἴσως ὃ Πλάτωνος ἐκεῖνος 40-19. 
γος. οὐ γὰρ ϑερμοῦ φησὶ τὸ ψύχειν ἀλλὰ τοὐναν- 
ἜΣ τίου, οὐδὲ ψυχροῦ τὸ ϑερμαίνειν ἀλλὰ τοὐναντίου᾽ 
Σ οὕτως οὖν οὐδὲ ἀγαϑοποιοῦ τὸ κακοποιεῖν ἀλλὰ τοὐ- 
ψαντίον. καὶ μὴν ἀγαϑὺς 0 ϑεός, πεπληρωμένος εὖ- : 
δὺς ἀπ᾽ ἀρχῆς ταῖς ἁπάσαις ἀρεταῖς, ὥστ᾽ οὐκ ἂν Ὁ, 
κακοποιητικὸς ὃ᾽ ϑεὸς εἴη οὐδέ τινι κακῶν αἴτιος; — 


ἧς 
πάντα δὲ τοὐναντίον παρέχων ἀγαϑὰ τοῖς λαβεῖν 
βουλομένοις ἅπασι, χαριξόμενος δὲ σὺν τοῖς &yoSolg — 
Hn. καὶ τῶν μέσων ὅσα κατὰ φύσιν ἡμῖν ἐστὶ τὰ ποιητικά 
LÍ τε τῶν κατὰ φύσιν. ὃν δὲ xol μόνον αἴτιον τῶν κακῶν. 30 
; 7 » Ταῦτα χρὴ διειληφέναι., ὡς τῶν μὲν ἀγαϑῶν 
[424] αἰτίων i ὄντων τῶν ϑεῶν, τῶν δὲ κακῶν τῆς κακίας. 
τίνα οὖν ἡμῖν τοῦ κακῶς πάσχειν αἴτια; ἐπεὶ δὲ τῶν 
μέσων ἐστί τινα παρὰ φύσιν καὶ δύσχρηστα ἢ νὴ Ζία 
ποιητικὰ τῶν τοιούτων, ἄξιον καὶ περὶ τούτων τὴν 25. 
νυνὶ διάληψιν ἔχειν, οἷον νόσου λέγω πηρώσεως ϑα- 
νάτου πενίας δόξης καὶ τῶν παραπλησίων. πολλὰ 
. τοίνυν πέφυκεν αὐτῶν περαινειν καὶ ἡ κακέα᾽ καὶ δὴ 
δι᾿ ἀκρασίαν καὶ λαγνείαν πολλαὶ μὲν γένονται vó- — 
σοι πολλαὶ δὲ πηρώσεις" διά τε ἀδικίαν πολλοὶ μὲν 80 


4 τ 


ἐχειροκοπήϑησαν καὶ ἄλλας τοιαύτας ἀνεδέξαντο Ag x 


Beg, πολλοὶ δὲ καὶ ὅλως ἀπέϑανον. ἐμποδέξεται δὲ — 


“νὰ καὶ Jl φιλάνϑφωπος ἰατρικὴ πρὸς τὴν ἑαυτῆς 

TR πρόϑεσιν ὑπὸ τῆς κακίας" ἄπρακτα γὰρ γίνεται τὰ Es 

᾿ς βοηϑήματα τῆς τέχνης δι᾿ ἀπείϑειαν καὶ ἀκρασίαν ; 

Lo καὶ φυγοπονίαν τῶν νοσούντων. καὶ μὴν πολλὺς.  — 
5 μὲν ἀπειργάσατο πτωχοὺς καὶ ἀπόρους ἀσωτέα ies 
ΣΡ xu. πολυτέλεια, πολλοὺς δὲ ἀδόξους αἰσχροκέρδια ΤΠ 

- καὶ. μικροπρέπεια. μετά ye μὴν τὴν κακίαν δευτέρα m 

| TOV τοιούτων πρύφασις ἡ. ὕλη τὰ μὲν γὰρ μετέωρα mo 
τ καὶ ὑπὲρ ἡμᾶς ὡς ἂν ἐκ τῆς εἰλικρινεστάτης ovoíag 

πο γεγονότα δι᾿ ὁμαλοῦ πορεύεται, πάντων ἐν αὐτοῖς 

τ κατὰ τοὺς τῆς φύσεως λόγους περαινομένων, τὰ δ᾽ 

E ἐπίγεια pon" ὑποστάϑμην. καὶ ἰλὺν ἔχοντα τὴν 

τ ὅλων οὐσίαν. “ : 

Μουσωνίου. 8 

[45 Πάντες, ἔφη. φύσει πεφύκαμεν οὕτως ὥστε ξῆν [226] - 

7 ἀναμαρτήτως καὶ καλῶς, οὐχ ὃ μὲν ἡμῶν ὃ δ᾽ ov: , 

καὶ τούτου μέγα τεκμήριον ὅτι πᾶσιν ὁμοίως οἷ νο- 

μοϑέται καὶ προστάττουσιν ἃ χρὴ ποιεῖν καὶ ἀπαγο-- 

φεύουσιν ἃ μὴ xoti; οὐχ ὑπεξαιρούμενοι οὐδένα τῶν 

x ἀπειϑούντων ἢ τῶν ἁμαρτανόντων ὥστε ἀτιμώρητον 

ᾧ εἶναι, οὐ νέον οὐ πρεσβύτην οὐκ ἰσχυρὸν οὐκ ἀσϑενῆ 

οὐχ ὁντιναοῦν. καίτοι ἐρχῆν., εἰ ὅλον ἐπείσακτον τὸ 

τῆς ἀρετῆς ἦν καὶ μηδὲν αὐτοῦ φύσει ἡμῖν μετὴν, 

ὥσπερ οὐδ᾽ ἐν τοῖς ὑπὸ τὰς ἄλλας τέχνας οὖσιν ἔρ- 

5 γοις οὐδεὶς, ἀπαιτεῖται εἶναι ἀ ἀναμάρτητος μὴ μεμ- 0. 

ϑηκὼς τὴν τέχνην. οὕτως μηδ᾽ ἐν τοῖς κατὰ τὸν ffov. : 
μηδένα ἀπαιτεῖσϑαι εἶναι ἀναμάρτητον ὅστιρ, ἀρε- ᾿ 

τὴν μὴ ἐξέμαϑεν, ἐπείπερ ἀρετὴ μόνη ποιεῖ μὴ ἁμαρ- Con. 


σϑαι ἀρετῆς, ἀλλ᾽ ὁμοίως oeil καὶ τοὺς μὴ 
μέαν ἐπιμέλειαν ταύτης iii i es δῆλον. οὖν d 


νέναι τὸν ἄνϑρωπον. καὶ μὴν κἀκεῖνο μέγα vespa | 
QuOv τοῦ μετεῖναι ἀρετῆς φύσει ἡμῖν τὸ πάντας οὔ ὁ Ὁ 
τῶς διαλέγεσϑαι περὶ ἑαυτῶν ὡς ἐχόντων ἀρετὴν καὶ 
ὄντων ἀγαϑῶν. οὐδεὶς ydo. ἐστι τῶν πολλῶν, ὃς 
; ἐρωτώμενος πότερον ἄφρων ἢ φρόνιμος τυγχάνει ὧν "o 
ἢ . ἄφρων ὁμολογήσει εἶναι" οὐδ᾽ «v ἐρωτώμενος πό- ἢ 
τ᾿ τέρον ἄδικος ἢ δίκαιος τυγχάνει ὧν φήσει ὅτι ἄδικος. 
Ἧς ὁμοίως δὲ x&v ἐρωτᾷ τις πότερον σώφρων ἢ ἀκόλα- 
στος, ELO" οὕτως ἀποκρίνεται ἐρωτηϑεὶς ὅτι σώφρων" ; 
καὶ ἁπλῶς o ἂν ἐρωτηϑείς "i6 πότερον ἀγαϑὸς εἴη ἢ φαῦ-- 15. 
A06, φαίη ἂν ἀγαϑός, καὶ ταῦτ᾽ οὐκ ἂν “ἔχων εἰπεῖν 
οὔτε διδάσκαλον αὑτοῦ καλοκαγαϑίας οὔτε μάϑησιν 
ἀρετῆς ἢ ἄσκησιν ἣν τυγχάνει πεποιημένος. τοῦτ΄ 
οὖν τένος ἄλλον τεκμήριόν ἐστιν ἢ τοῦ φυσικὴν εἶναι 
— s ὑποβολὴν τῇ τοῦ ἀνθρώπου ψυχῇ πρὸς dat " 
[680] ier καὶ σπέρμα ἀρετῆς ἑκάστῳ ἡμῶν ἐνεῖναι: διὰ 
M δὲ τὸ πάντως ἀγαϑοὺς ὑπάρχειν προσήκειν ἡμῖν οἵ 
μὲν. ἀπατώμεϑα ὡς καὶ δὴ ὄντες ἀγαϑοί,. ot δὲ αἰ- 
σχυνόμεϑα ὁμολογεῖν ὡς οὐκ . ἐσμέν. ἐπεὶ διὰ τί 
πρὸς ϑεῶν γφάμματα μὲν ἢ μουσικὴν ἢ παλαιστρι- 25. 
κὴν οὐδεὶς μὴ μαϑὼν εἰδέναι φησίν. οὐδὲ ἔχειν τὰς 
τέχνας ταύτας προσποιεῖται μὴ καὶ διδάσκαλον παρ At 
ὃν ἐφοίτα ἔχων͵ εἰπεῖν, ἀρετὴν δὲ ἔχειν πᾶς ὑπισ- 
χνεῖται; ὅτι ἐκείνων μὲν οὐδὲν φύσει τῷ Pt app 
μέτεστιν, οὐδὲ ἥκει τις εἰς τὸν βίον ἔχων ὑποβολάς. Jd 


CN 
i 


prspena orba bus. 


í p RR I: 8, τ. 16. 
E Atexévns ΤΙ. 4, 26. 

“Αἰσχύλος (simpl. IL 235. 110, 

x (Prom. va ἀκ 1, (fr.) I. 3, 

Jd a. (fr.) L 3, 26." (falso) I. 6, 


᾿αναξωνδοίδης (Κανηφόρῳ) II. 
Ἀναξιμένης τι 7,41. 


᾿ Ἀντιφάνης I. 8, δ. 
: ᾿ἀπολλόδωρος (m 19, 7. 
Magen (Dios.) I. 25, 5. (Phaen.) 
I. 2, 3. (Phaen.) I. 26, 2. 
"oca 1. 41, 21. 
| "Meioreía [περὶ ἁρμονέας] I. 
ἔσταρχος (Ταντάλου) IT. 5, 1. 
ιστόξενος (περὶ ἀριϑμητικῆς) 
1.1, 6. (Πυϑαγορικῶν ἀπο- 
^. φᾶσεων) I. 6, 18. 
πον μέλη 1 11, 4. 30, 2. 84, 
d. (émiov. πρὸς ᾿᾿λέξανδρον) 
I, 2, 36. 5, 22. 34, 2. (Φυσιο- 
E γνωμονικῶν) I. 39, 6. (et Pe- 
,, ripatetiei) II. 6, 1. 


ρχύτας (ἐκ ἣν διατριβῶν) I. 
ino oe Pa 1. 35. 2, 5. 
me $ καὶ a σϑήσιος) Ἐς 


tuuleurt t ἐο κίων c dE. IL wed 
hone laa. a. Hasen toneitn adus. Aetas 
| papu eua Tuam pose phuco Pda ma, Tete 


EM * — INDICESA 


IL INDEX LEMMATUM. - fa: hdi ron 


40, 6. (περὲ τοῦ ὄντος) II. 
2, 4. 

Βαλκχυλέδης I. 5, 3. 6, 13. 

Βέων (Bovz.) I. 5, 1. (ovs. ) I. 
8,39. (Bovx. ) 1.9 

Βούϑηρος περὶ duds Lid 

M ree II. 1, 12. 7, 16. 8, 


danoci it I. 3, 49. (ὑπὲρ τοῦ 


στεφάνου) II. τὰ 15. 
Znuóvo£ II. 1, 1. 
SrduMos, “περὶ αἱρέσεων) II. b 
18. 6, 1 sqq. 
Διογένης II. 7, 21 
Διονύσιος (Trag. 45:9: 49, 


Διωτογένης (περὶ ὁσιότητος) 1. 
1, 10. 


Ἐμπεδοκλῆς 1. 10, 11. 18,1 

᾿Ἐπανδρίδης͵ I. 7, 18. 19. 

᾿Ἐπέκτητος (ἀπομνὴ I. 8, 50. 
(ἐγχειριδέου) 11, 7, 23. ir. Ao 
22. II. 7, 21. 

Ἐπίκουρος II. 4, 28. 

Ἑρμῆς I. 3, 52. E 10, 15. I. 86; 
11. 40, 3. £T. 3-8. II. 7T 
31. (Κφατῆρι) 1:2;:30.- e 
τῆς ᾿ἀφροδίτης) I. 36, 2. 
τῶν πρὸς Ἄμμωνα) I 5, 20. 
35, 4. 7. 8. (ἐκ τῶν πρὸς ᾿ 

Ἀμοῦν) I. 5, 16. (ἐκ τὸν νὸς 

᾿ἀσκληπιὸν) 1. 18, 2. 19, 9. (ἐκ 

τῶν πρὸς To) L 8, A1. 11. 3. 


-— NS 
TÉ: DE iet E d 
ἀνὰ δεῖ: ἐν S VI 


: 


EC 


ἜΣ. Ὁ; βου δ 39,8, 9- 41; dÉ. 
49. (κόρης κόσμου) I. 41, 44. 
45. (λόγος Ἴσιδος πρὸς ὮὯφον) 
Ι. 41, 68. 69. (περὶ εἴμαρ ἐ- 
718) τὰ 5,14. πρὸς τὸν υἱὸν) 
Ι, 4, 8. 

Ἐρμιππος (ἀἀϑηνᾶς yovois?) I. 
8, 36. 


Εὐριπίδης (Aeol.) I. 8, 20. (Alc.) 
1.4,3. (Andromed.) I. 5, 2. 
I. 3, 28. (Antiop.) I. 3, 25. 
(Antiop.) I. 3, 33. (Archel.) 
1.3, 85. 47, (Beller.) I. A, 
2 b.. (Danaé) I 7, 9. (Dietys) 
I. 9,4. (Elect.)I.3,18. (Ελέ- 
71$) r 1, 6. (Heraclid.) I. 5, 

: T ippol.) i534. 11 (ine.) 
(inc.) I. 3, 21. (ine.) 

0. (inc.) I. 9, 1. (ine.) 

8. (Ion.) I. 3, B. (IzmoàÀ. 

vz.) 1.8, 25. (Licymn.) 

, 6. (Melanip.) I. 3, 14. 

anip.) I. 8, 19. (Oedip.) 

2. (Oedip.) I. 3,8. (Orest.) 

r 1, 8. (Πελιάσιν) Lb Ἢ, 2. 

IIne?) I. 5, 10. (Philoet.) II. 
1, 2. (Phrix. ) 1.8, 15. (Pirith.) 
II. 6, 4. (Poly id.) L 3, 39. 
(Palam.) I. T, 1*5 (Ῥαδαμάνϑ.) 
ΤΙ. Ὁ, 12. (forte) H. 5 1L 

Εὔρυσος (περὶ τύχας) I. 6, 19. 

Ἐῤὐσέβιος ΤΙ. 8, 6. 

Ζήνων 1. 19, 4, II. 6, 5. 

Ἡράκλειτος I. 10, 1. 

Ἡρόδοτος I. 3, 51. I. 41, 12. 

Ἡσίοδος ("Eoy.) 1]. 1/7, L 8; 1; 
I. 3,.13. ('Theog.) I. 8, 5. 10, 
1. I. 10, 9.. I. 3, 38. 5, 5. 

Θεανὼ (περὶ εὐσεβείας) 1. 10,18. 

Θεοδέκτης I. 2, 1. 8, 22. 8, 6. 

Θουκυδίδης II. 4, 20. 

Ἰάμβλιχος (ἐπιστ. πρὸς Moxs- 
ἜΡΡΙ) I. 5, 17. II. 7, 48. 41, 
(ἐπιστ. πρὸς Πριμένιον) I. 2. 

85. (ἐπιστ. πρὸς Σώπατρον) 
I. 5, 18. (περὶ ψυχῆς) I. 40, 
» 41, 382—493. 065—071. II. 1, 


ἘΝ 


- 


RI 


pres 
E. 
LS 


fem MS AL 
2E» 


Lm 


2 B E 
"Heoóxiffs (e τοῦ τίν τᾷ 


7 
Ἰοφῶν (Βακχῶν) ΤΙ. EE 
Ἰσάρας (v. “ρέσας) περὶ οἱ 
πῶν φύσεως 1. 41, 21. 
Ἀλεάνϑης I. 2, 12. 
Κλεόβουλος (ἀνιγμάτων) I. 8, 
31. 


Κριτίας I. 8, 10. 
CUN (περὶ φρονήσεως) II. τ, 


ἜΧΩΝ (?) L 8, 14. * 
“Λίνος (περὶ φύσεως κόσμου) I. . 
.10, 5. | 

Mévovógog 1.0, 14. I. 6, 14b. 
L5,4. 18,91 ππ το 
. ἢ, 8. 1:8,9,. δῦ 
I. 2, 11. ἰκιϑαριστοῦ) 1. 7, 1x 
(Κνιδίῳ I. 6, 9. (Ξενολόγῳ) 
L.; 3535 (Προγάμων) L GE 
(Ῥαπιξομένῃ) 11.7,9. 125 2d 
(Ὑποβολιμαΐίῳ) r 6] 1. Í 6; ἢ 
19; 1L 1.6 
Μίλων (Φυσικῶν) 1.90 δ: 
ἹΜοδέρατος I. 1, 8. qs 
Mocyíov 1. 8, 38. Τηλέφου I. 
4, 1. BEL 
"Μουσώνιος II. 8, 8. 
Νικόστρατος I. 8, 12. 18. 
ἐΞενοφάνης T. 8, 2. II. 4, 1T. 
Ξενοφῶν (δ΄ down.) I 3, 31. 
(simpl.) II, 1, 20. 
Ὄκελλος 1. 18, 9. 20, 3. x 
Ὅμηρος (11) 1. 5, 1. I. 10,6. I. 
15, 1. II. 7, 14. I. 10, 4. 'I. 10, 
2. 1. ὃ, 48. 1. 2, 4. (00) L9, 
d II. 7, 13. 13,91. I 2,8. ! 
I. 2,:14,.I. 2, 15. ΤΆ 
Ὀνατᾶς περὶ ϑεοῦ I. 2,:8999 5 c 00m 
'Oogevs I. 2, 23. 31? 10, 8. 8. 
Παρμενίδης I. 9, 6. 14, 2. 15, 2. 
Πίνδαρος (Παιανων) iL. t, g. 
Πλάτωνος 
᾿Αλκιβιάδου β΄. IL. 3, 1. 
᾿ἀξιόχου I. 41, 41. E 
“Γοργίου 1I. 3, ?. 1.41, 03... 
Leid t 19, 9. X 42, à; 


Dee ΤΩ ν -ἄς ^r E 


"ovx cate ! 
42, 4. I. 42, 5. I. 19, 8. I. 


12, 6. v 
I ᾿ Ἱππίου (Ἴωνος) M. 4, 8. 
--^ Χρατύλου I. 2, 27. 1. 39, 3. 
41, 10. L 35, 9. : 
Μένωνος II. 7, 34. II. 7, 33. 
Νόμων I. 6, 17. I. 3, 55. II.4, 
1. I. 1, 7.39, 7. 1.3, 55. I. 3, 55. 
Παρμενίδου I. 19, 5. I. 11, 6. 
“Πολιτείας II. 7, 38. 1.48, 3. I. 
L-— —— 39, 10. I. 41, 30. I. 41, 31. 
15 39, 11. II. 7. 35. II. 2, 1. II. 
I 1.2, 2. 7, 36. I. 41, 29. 1.41, 
Ec 64. I. 15, 21. 
c ἹΠολιτιχκοῦ IL. 1, 14. II. 7, 37. 
᾿ς Σοφιστοῦ II. 1, 21. I. 48, 1. 
EU T 2, 38. 
» - Συμποσίου 1.9, 12. I. 9, 13. 
3 I. 9, 14. I. 9, 15. I. 9, 16. I. 
1 9, 17. I. 48. 2. 
ο΄ Twuotov II. 1, 15. I. 21, 1. I. 
Ε΄ 22,3. 1.20,9. I.15,4. 21,2. 


1.41,98. 1.8, 45. 42,7. I. 20, 
E.—.10. I. 39, 2. 41, 62. 1. 19, 6. 
EC IL 44, 2. T. 20, 8: I. 81, 1. 1. 
D 15,5. I.39,12. 1.45,5. I.45, 


e 
μ-ἰ 
5 
to 9 
z 


no 
[er 
rS 
[n 
σι 
e 


1 X. 40, 2. I. 41, 14. I. 43, 2. 
PL. — L41, 15. I. 41, 16. I. 41, 58. 
᾿ς Φιλήβου I. 39, 13. 1..89, 14. I. 
P ^..—89, 15. I. 40, 1. 

Πλάτων (Comicus) II. 3, 3. 
 IlAosregyog (si ἡ τῶν μελλόν- 
τῶν πρόγνωσις ὠφέλιμος) I. 
.— 5, 19. II. 7, 25. (παραλλήλων 
—— Νούμα καὶ Λουκούργου p. 12 
EA. el Ἴσιδος) 1l 1, 18. 
-— (περὶ φιλέας) II. 7, 32. 


- 


Πορφύριος (περὶ ἀγαλμάτων 
I. 2, 25. 25, 2. (περὶ Στυγὸς 
I. 3, 56. 41, 50—54. 15,3. II. 
1, 19. (περὶ τοῦ ἐφ᾽ ἡμῖν) 
Il. 7, 89---42, (περὶ τῶν τῆς 
ψυχῆς δυνάμεων) I. 41, 34--- 
96. (πρὸς τὰ νοητὰ ἀφορμῶν) 
I. 35. 8. 40, 4. 5. 41, 17—23. 


55. (Simpl) 1. 15, 3. 41, 59. 


60. 61. I. 2, 28. 

Ποσειδώνιος I. 20, T. 

"Po?$qos (ἐκ τῶν Ἐπικτήτου περὶ 
φιλίας) 1I, 1, 30. 

Σιμωνέδης I. 2, 6. 10. 19. 4, 2c. 
8, 15? II. 1, 10. - 
᾿Ἐπιγραμμάτων I. 8, 22. 


Σκυϑῖνος περὶ φύσεως 1. 8, 43. — 
Σοφοκλῆς (Aj.) 1, 2. 13, 3. 1.8," 


23. I. 8, 24. I. 3, 20. (El.) I. 
3, 86. (Oed. T.) I. 3, 2. I. 8, 
21. I. 7, 4. (Phaedr.) I. 5, 13. 
I. 5, 11. (Thyest.) I. 4, 5. (Aj. 
fr.) 1. 3, 37. 48. (inc.) I. 2, 19. 
I.8,17. L3, 7. L8, 1. L..8, 
18. II. 1, 4. 1. 3, 32. 


Σωκράτης II. 7, 29. 


Φιλήμων 1. 2, 32. (4moxagte- | 


ροῦντι) I. 6, 11. (Παγκρατια- 
στῇ 50) II. 7, 6. I. 10, 10. II. 
1. 6.1. 8, 3.1. 8, 34: I. t € 
I. 8, 26. 1. 6,8. . 


* Φιλητᾶς Ἑρμοῦ I. 4, 4. (falso) 
L- LSU 
Φιλόλαος 1. 1, 8. (Βάκχαι) 1... 


15, 7. 25, 4. (περὲ κόσμου) I. 

91, 7. (περὶ ψυχῆς) 1. 20, 2. 
Φίλων (Φυσικῶν) I. 29, 3. 
“Χαιρήμων I. 4, 2. 6. 15. 7, 2. 8, 


28. 33. ἀχιλλέως Θερσιτοκτό- - 


vov) I. 6, 7. 


Χρύσιππος 1. 2,96. 19,9. —.— 


Χρησμὸς περὶ τῆς τῶν ψυχῶν 
διδγωγῆσ ue ]v ἀπὸ 
σώματος ἔξοδον 1. 41, 40. 


τὴν ἀπὸ τοῦ 


yw 


Α. ; 

Academici, eorum de sensu et 
assensu sententia 834. ethi- 
ces secundum eos divisio et 
expositio II. 38 etc. 

Aecepta quae sint IL 150. eo- 
rum divisio ib. quatenus per 
se ib. quatenus per alia iP. 

Acerbitas, quid sit II. 176. 

Acheron unde dictus 1006. idem 
quod Acherusia palus 1008. 
eum Cocytus et Pyriphlege- 
thon, de petra fluentes, re- 
plent 1038. 

 Adonidis horti, eos cum scri- 
ptis Plato comparavit 32. 

Adrastea, universi imperii in- 

Speetrix 9606. 


- "Adrasteam vocari fatum 186. 


190. 

Aeaea insula, quae sit 1050. 

Aegritudo, quid sit IT. 180. 

Aegrotationes, quid II. 184. 

Aegyptiorum horoscopus qualis 
1I. 388. quatenus animis vi- 
tarum electionem moderetur 
388. 390. 

Aegyptii, eos primos civitatem 

instituisse II. 332. Deorum 
templa in editissimis locis 

 eonstruunt ib.  Privatorum 
agros partim ad fines regio- 
nis, parteo prope urbes lo- 
cant ib. 

Aegyptus in medio terrae sita 
992. quare incolae eius sa- 
pientia ceteris mortalibus 
praestent 994. 

 Aemulatio, quid sit II. 178. 180. 

Aeqnanimitas, quid II. 108. 


: JD) OP ur hic index est ab Hóiiadio: numeri indtiit m 
paginas ed. Heer. in margime huius fumus ipee Zi γ. 


-Signik inclusas. 


bres, nives ete. 650. 
Aerumna, quid sit IL. 180. 
Aeschines, eius de eo, quod 

hominis potestate est, dictum 

H. 354. 
Aeschylus, eius de cultus hu-. 

mani ortu dictum 2. 4. 118. 
120. 122. de fortuna 198. IT. 
840. E 
Aesculapius, Vulekd filius. me- 

dicinae pater 1090. . . ὶ 
Aether, unde dietus. 644, a ce-. 

teris. elementis diversus 646. - 

post aetherem natura diyina 
et immutabilis 648. ug 
Affectus , quid sit II. 166. af- 
fectus principes qui i5. quo- 
modo sese subsequantur 168, ls 

omnes esse eoniunetos eum . 

opinatione i5. omnes vim in- - 

ferre 170. iis abrepti aver-. 
santur rationem, "quomodo 

172. affectus qui sint 296. 

eorum secundum Peripateti- 

eos divisiones 306. omnes 
versari cirea voluptatem aec. 
dolorem ib. 
Afflictatio, quid sit II. 180. 
Africa, eius termini qui 660. 
Agathon, eius de tempore di- - 

ctum 296, de oécasione 230. * 
Aggressio, quid sit II. 164. — — 
Alacritas, quid IL 108. 320. 


^X 


Albinus, eius de enia a 
tum 896. ig 
Alemaeon, eius de: silii sen- . 
tentia 516. er magnitu- 


^ 


nodo deficiat 558. eius 
anima placitum 796. 
nelius, harmoniam mathema- 
. tieam in quo posuerit 864. 
-. eius de animae natura sen- 
— tentia 866. de animae fun- 
ctionibus 886. 888. quatenus 
unam ponat animam 898. un- 
— . de in corpora descendant 902. 
Amicitia in quo consistat 130. 
— . eius species i». 
procis, quotuplex. IT. 186. 
. quatuor eius species 308. 
; unde originem ducant ib. qui 
- .. eius finis i5. 
? Amor, quid sit IL 176. 238. eius 
"^. . genera 308. 
' Amaxagoras, eius de deo placi- 
; tum 56. de fortuna 218. de 
prineipiis 297, atomi quales 
sint 356. eius de mundi incli- 
natione sententia358. mixtio, 
quomodo secundum eum fiat 
968. quatenus ortum et inter- 
itum negaverit 414. mundum 
posuit unum 496. stellae quo- 
modo ortae sint, et quo motu 
ferantur 508. eius de sole 
—— opinio 526. de luna 550. eam 
& sole illustrari docuit 558. 
- — de eius defectu sententia 560 
- (bis) de eius facie 562. ga- 
. Jaxiae explicatio 574. come- 
tae quid sint 578. stellae 
-  transvolantes, quid 580. to- 
ο΄ nitru et fulgur unde oriatur 
.592. presteres et typhones 
unde i). animam inseri ex- 
.trinsecus 790. animam qua- 
- lem putaverit 796. 
Anaxandrides, eius de deorum 
- eognitione dictum II. 6. 
 Anaximander, eius de deo sen- 
.. tentia 56. de principiis 292. 
— mundus quomodo intereat 416. 
amundos posuit infinitos 496. 
stare eos aequali inter se 


| 


m 5011 tribuerit 526. luna 


spatio 498. coelum ex quo 
- constet 500. stellae quomodo 
moveantur 516. sol unde eon- 


sistat et quantus sit 594. lu- - 


nam qualem putaverit 550. 
unde lucem habeat 556. de 
defectu eius sententia 558. 
animam qualem putaverit 796. 
Anaximenes, aérem deum dixit 
56. ut et principium 296. eius 
refutatio ij, mundum igne in- 
terire posuit 416. mundos po- 
suit infinitos 496. quale coe- 
Ium dixerit 500, stellis quam 
naturam et qualem motum 
tribuerit 510. eius de solis 
natura sententia 524. de luna 


550. tonitru unde oriatur 590. . 


animam qualem putaverit 796, 

eius de fortuna dictum II. 346, 
Angelus sive λόγος, hominum 

eustos II. 418. / 

Angor, quid sit II. 178. 

Anima, quid sit et quatenus in- 
dividuum 814, quomodo agat 
816. quae eius qualitates 818. - 
quatenus affectionibus obno- 
xia sit ib. mortem eius quo- 
dammodo vitam esse 820. qua- 
tenus una et multae 822. eius 


vires et faeultates 828. alia . 


earum divisio 830. 832. de 
eius partibus dissensus 836. 

838. facultas pars et indoles 
in anima, quomodo differant 
840. animae licet individuae 
quatenus partes concedi pos- 
sint 846. eius naturam non- 
nulli ad quatuor elementa re- 
ferunt 860. duplex de ea opi- 
nio, quatenus vel una tantum 
anima ae individua, vel plu- 
res ac inter se divisae ponan- 
tur 866, 868, varia de animae 
natura placita 870. vires eius 
et facultates quales 872.. du- 


plex de iis opinio 874. de fa- 


cultatum eius numero placita 


' 878. de eius functionibus 882, 
888, de animarum multitudi- 
ne opiniones 898. quatenus 
infinita ponitur 900, de ea- 
rum in corpora descensu pla- 
cita 902. unde veniant 904, 
906. animarum cum corpo- 
ribus communio qualis 908, 
varias ob causas in corpora 
descendunt910. animae quan- 

do in foetus immigrent 912. 

914. anima quomodo corpori 
inferatur; triplex de eo opi- 
nio 914. de animarum cum 
diis communione placita 916. 
anima num in morte inter- 
eat 922, animae opera, num 
Δ Ὸ animis individuis s. sin- 
gulis, sive ab anima univer- 
sali perficiantur 1051. ani- 
mae opera tria ib. variae de 
his philosophorum sententiae 
1062. animae iudicium, iu- 
stitia et purgatio in quo con- 
sistant ib. animae ceorpori- 
bus liberatae ubi maneant 

. 1070. non restare eas in uno 
loco, sed in suum quamque 
abire 1072. animarum domi- 
cilium regio inter lunam et 
terram 1076. eius divisio in 
quatuor partes et sexaginta 
regiones 1078.1080. animae 
quo praestantiores tanto ex- 
celsiora loca occupant 1080. 
1082. animae post mortem in 
quae corpora  includantur 
1088. 

Anima, quae eius natura II. 
394. quatenus fato subiecta 
396, coelestem vitam vivere 
debet ib. 

Anima, mens, spiritus, quate- 
nus inter se differant 774. 

Esse sibi mutua indumenta 
1711. 116. animam esse sine 
colore, forma 798. naturam 

eius incorpoream esse, de- 


do in ea existant 
804. immortalis est, e 
per movetur 806, tres 
Species ib, quae euiusque 
tura 808. aeterna et in 
lectualis ib. duplex eius vi à 
et notio 810, 

Anima et corpus, quam arcte 
inter se sint coniuncta, or 
invicem sese afficiant 762, 
814, 

Animae ef corpora quatenus | ; 
orta 778. | 

Animae iustitia excellentes, in 
duae animalium genera ins 
cludantur 958. animarum im- 
purarum poenae 1002, ami- 
mae piae, divinae, et ad 
deum redeunt; impiae corpo- - 
ra quaerunt in quae incite 
tur 1004, 

Animae purgatio, in quo po- 
nenda 1056. 1058, 

Animae regiae, quomodo exi- 
stant 980. 982. 984. nobiles, 
unde proveniant 986, maseu- 
lae et feminae, quomodo pro- 
creatae 986. 988. prudentes 
quomodo fiant 988. 

Animarum inter se communio, 
qualis 764. 766. . 

Animarum multa milia quomo- 
do ἃ Deo ereata sint 938. ea- 
rum ordines s. gradus quot 
et quomodo exsistant ib. do- - 
mieilia ubi iis constituerit - 
deus 940. quomodo extra ea 
processerint 944. earum eum - 
corporibus includerenturque- 
relae 952. 954, ad creatorem . 
suum preces 972. migratio- | 
nes quales 1000. humanae . 
transeunt in daemones 1002. 
denique in deorum chorum 
1002. M 

Animus, in eo tria cerni, sf 


An "solis et planetarum qua- 
- Jes 262. 

Annus magnus qualis sit 264, 
. Annus quot menses contineat 
apud varios populos 266. 
imimalia, quomodo alia aliis 
elementis cognata 996. 
Ànimalium genera quomodo pro- 
. dueta sint 944, 

, ntipater Stoicus, eius de fato 
— placitum 180, finem quomodo 
onstituerit II. 134. eius de 
dignitate placitum 152, 


tipater dux cornu asini Scy- 
thiei Alexandro dono dedit 
1018. 
ntiphanes, comicus, eius de 
| tempore sententia 224. 252. 
antiphanti de lunae defectu 
. placitum 5358. 

ntipho, solem qualem putave- 
— rit 524. luna, quatenus pro- 
- pria luce splendeat 556. 


LAparetias unde spiret 670. 
pApeliotes unde spiret ib. 
Ef. venti qui 668, 
PApollodorus, eius in opere de 
diis de Styge tradita 1004. 


"Apollodorus, eius de tempore 
"disputatio 256. motus quid 
LBit secundum eum, et quot 
. eius partes 408. 410. Lucife- 
-rum et Hesperum eundem 
, esse 520. 
pollonius Tyaneus novit aquam 
. probationis apud Indos 152, 
ipparatus, quid sit II. 164. 
ppetitus , quid sit II. 160, 
quot eius genera ib. Appeti- 
us rationalis, quid 162. Ap- 
petitum quatuor modis dici 
b. Appetitus agentis, quae 
species ib, Appetitus omnes 
se e equi 164, unde ori- 


Quen dignitatis species 


II. 152. quid sit 154. — 
Aquarum vires ex tribus cau- 
sis oriri 636. 
catio 638. 640. 
Aratus, eius Iovis laudes 26. 


de ortu stellarum 518. eius ; 


ex Diosemeiis locus 542. 544. 
546. de lunae signis locus 
566. 568. 570. 

Archedemus, finem quomodo 
constituat II. 134. 


Archelaus, eius de deo opinio. 
56. de principiis 298. mun- 


dum igne interiturum pro- 
nunciavit 416, de eius ortu 
sententia 454, mundos posuit 
infinitos ib, tonitru et fulgur 
quomodo  explieaverit 592. 
animam qualem putaverit 
796. 

Archidamus, in terra posuit 
principatum mundi 452. 

Archilochi de Iove dictum 38. 

Arehytas, eius de duplici prin- 
cipio disputatio 710, de prin- 
cipio cognoscendi 722. 784, 
etc. quot et quales animae 
partes et facultates statuat 
878. "Oppositorum . alterum 
tantum verum esse posse II. 
22. 24. 

Area quid sit 678. 

Aresae, de hominis natura dis- 
putatio 846 ete, 

Argestes unde spiret 670. idem 
qui Olympias et Iapyx dici- 
tur ib. 

Aristaeon mundum interire ne- 
gavit 428. de eo disputatio 
430, 

Aristarehus, quomodo colorem 
descripserit 364. non exsi- 
stere eum dixit in tenebris 


366. eius de Homerico Her- 


cule apud inferos opinio re- 
fellitar 1024. 
Aristarchus solem inter fixas 


earum expl 


em moveri 534. 


Aristarchus, tragicus, eius de 


deorum cognitione dietum 
H. 2. 


Aristo, quomodo vires animae. 


diviserit 828. eius sententia 
refellitur 830. quomodo ani- 
ma cum Deo communicet 918. 


Aristoteles, eius de uno sen- 


tentia 8. de Deo 64, quo- 
modo casus differat a fortu- 
na 202. 202. tempus quid sit 
252. eius de principiis et ele- 
mentis doctrina 308. ea inter 
se differre 310. de materiae 
natura et motu disputatio 
320. materiae et formae dif- 
ferentia 328. quatuor causa- 
rum Species 336. eorpora 
quid sint, eorumque qualita- 
tes 342. dextrum et sinistrum 
latus mundi quale sit 358. 
eius de coloribus sententia 
966. de compositione et mix- 
tione 370. eius de loco et 
vaeuo opiniones 380. 382. 
motus quid et quotuplex sit 
396. 398. partem mundi sub- 
lunarem passionibus obno- 
xiam posuit 416. mundum 
quatenus animatum, ratione 
praeditum, et providentiae 
subiectum posuerit 448. mun- 
di ordinem quomodo consti- 
tuerit 486. mundum posuit 
unum 496, coelum dixit quinti 
€orporis 500. stellae, quae 
sit earum natura et quomodo 
moveantur 512.526, soli quam 
"naturam et quem motum tri- 
buerit 536. unde eius defe- 
etus oriatur ib. de lunae na- 
tura sententia 554. qualem 
lucem habeat 556. galaxiae 
-explieatio 576. cometarum 
natura et genera qualia 578. 
tonitrua, fulgura et fulmina 


osuit, ac terram cireum 80: ul 
de iride pareli 


Aristotelis de artibus 4 an nal 


disputatio 618 ete. 
sint 624. eius de 
cessu et recessu. 
634. foetus quando p 
tur 754. quot ponat. 
lium genera 756. plant 
mam non tamen vit: 
buit 760. animam qualem jud 
taverit 796. 819. quot ponat 
partes animae 836. proprie 
partes ei ademit, facultates. 
tantum tribuit 838. cf, 842. 
eius de Platonis de anima 
sententia narratio 864, de. 
eius natura sententia 868, de 
eius viribus 872. quot et qua 

les sint 878. mala osse 
diversa pro vitarum generi- 
bus 896. sensus in quo * 
rare faciat 1104. sensus 

sit 1106. sextum sensum Tod 
admittit, communem tamen. 
sensum ib. quot sensus P 
nat et quos 1108. visum 
auditum quomodo explicu 
1110. gustum quomodo 1112. 
tactum quomodo ib. imagi- 
natio quid sit et unde dieta. 
1114. 


Aristoteles, affectus aono 


explieet II. 36. 


Aristoteles, finem in quo ponat 


H.68. virtus quid sit secun-. 
dum eum ib. quotuplex ib. 
felicitatem varie definivit 70. 
Scopos quot ponat 72. hon 
stum, quid sit ib. utile ( 
74. iucundum quid ib. αι 
quomodo distinguat 86. quae 
per se expetantur ij. quae 
per alia 88. quatenus hone- 
stum per se expetendum po 
nat ib. felicitatem distin Lii 
ab usu ib. ἢ τη 


sententia refellitur 868. ὁ 


-Aristotelici v. Peripatetici. 

— Arnebeschenis philosophiae pa- 

- ter 1092, j 

Asclepiades, ubi motum posue- 
rit 396. eius de anima sen- 
tentia 706. 

Aselepius, Imuthes, Panis et 
Hephaestobulae filius 932. 

Asia, eius termini qui 660. 

Astra fixa numero esse infinita 
646. 
Atomus unde dicta 806, atomi 
quomodo moveantur 346. 
Atticus, eius de animae fun- 
ctionibus sententia 894, ani- 
mae quomodo in corpora de- 
scendant 910. 

Avium genera, quomodo pro- 
ducta sint 944. 


B. 


Baechylides, eius de fato di- 
ctum 166. 

Bardisanis de Indis narratio 140. 

Berosus, eius de luna placitum 
552. quomodo illustretur 556. 
de defectu eius sententia 558. 

Bilis, quid sit II. 176. 

Bion, eius de fato dictum 170. 
.eius de veris laudibus idyl- 
lion 246. amoris invocatio 270, 

Boéthus, eius de deo sententia 
60. de coeli forma 566. de 

: cometarum natura 580. 

— Bonum quid sit II. 78. 80. bo- 
— 4Qorum divisiones secundum 
Stoicos 90. 92. 94. bona om- 
nia esse honesta et utilia 94, 
bona cirea quae sint 98. bo- 
na animi qualia ib. bonorum 
ratione effeetus divisio 100. 
aliae divisiones 124. 126. 128. 
130. quae ad felicitatem ne- 

. eessariae, quae minus 136. 

bona qualia 196. eorum se- 

— eundum Peripateticos divisio 

... 974. 976. bona quae ad finem 

— obtinendum conferant. 278. 


——— -— STOB, ECL, PHYS, II, 


ET RERUM. 


2:7. ie 


DURER RYAN ἐδ δαλὸν tT 
nost e AA Sape 29 de n 


129 


bonum quot modis dicatur 
286. quae contineant íb. va- 
riae eorum divisiones 286, 
992. secundum decem cate- 
gorias distingui 292, 
Brastae, qui sint 682. 


Britannicae insulae Albion et 


Ierne 658. multis minoribus 
insulis cireumdatae ib. 
Bruta instinctu quidem gau- 
dent, non tamen ratione nec 
scientia 726. 728, 
Bura quomodo interierit 684, 


C. 

Caecias unde spiret 670. 

Causa, quid sit 334. 

Celtae et Aegyptii fulmina at- 
tingentia pro prodigiis ha- 
bent 610, 

Chaeremon, eius de fortuna 
dictum 196. 202, 212. de tem- 
pore 222. 236. 238. 

Chaldaei, de eometis quid sta- 
tuerint 582. : 

Chomatiae, qui sint 682. 

Chorus deorum qualis, et quo- 
tuplex 1002. 

Chrysippus, eius de fato sen- 
tentia 180. temporis expliea- 
tio 250. de eo disputatio 260. 
quot et quae statuerit prin- 
cipia et elementa 312. 314. 
eius de materia placita 324. 
de causis 338. de corporibus 
eorumque qualitatibus 544, 
eius de mixtione, composi- 
tione, temperatione ef con- 
fusione doctrina 374, de loco 
et vacuo disputatio 390, 392. 
de.motu placita 404, natura 
quomodo mutetur 414. mun- 
dum quomodo definiverit 444, 
de eius natura, compositione, 
et partibus disputatio 446, 
sphaerarum ordo quomodo 
constituendus 448. de stella- 
rum ortu et occasu senten- 


9 


X 
P 
wy ἂν 


180. 


tiae 520. soli quam naturam 

τ οἱ figuram tribuerit 540, de 
lunae natura et figura 556. 
de eius defectu 560. tonitru, 
fulmen, fulgur, typho et pre- 
ster quomodo oriantur et in- 
ter se differant 596. eius de 
fine placitum II. 134. de fe- 
lieitate 138. de paradoxis, 
ubi egerit 242. 

Civis, qui magistratus particeps 
est II. 328. 

Civitas, quare instituta II. 326. 
perfectissima societas ib, ci- 
vitatum formae 328. quae re- 
cíae, quae pravae ib. mix- 
tam esse probandam 330. ci- 
vitates quomodo immutentur 
ib. quomodo solvantur ib. 
difficilius esse eam emendare 
quam condere 332. quae cu- 
iusque in civitate partes ib. 

Circes fabulae explicatio 1050. 

Cleanthes, eius de deo senten- 
tia 56, igni conicam tribuit 
figuram 356. eius de elemen- 
torum separatione et universi 
ortu doctrina 372. natura 
quomodo mutetur 414. in quo 
Ere principatum mundi 

52. quam figuram stellis tri- 
buerit516. qualem solem cre- 
diderit 532. eiusque motum 
584. de luna sententia 554. 
animam inseri dicit extrin- 
secus 790. omnes homines 
natura dixit ad virtutem ferri 
II. 116. finem quomodo de- 
finiat 134. felicitatem quo- 
modo 138. eius de civitate 
disputatio 208. 216. 

Cleanthes, eius in Iovem hy- 
mnus 30. 

Cleobulus, eius de anno aeni- 
gma 240. 

Climata, quomodo hominum na- 
turam varie afficiant 992, 

Cocytus unde dictus 1012, Sty- 


INDEX- fec : 


gis rivus ib, non ἀεὶ sed. 

2 fontem esse 1030. : Tie 
oelum, quem mundi loe 
eupet 642, plenum Deci 
vinorum corporum 5. siderum 
ib. forma esse globosa íb. 

Cognitione nihil certius esse 
omnes credunt 774. 

Cognoscendi facultates quot 
190. eas cadere in animum b. 

Color quid sit 362. 

Cometae, de eorum natura pla- 
cita 576. Arriani physici de 
ea disputatio 584. 

Cometes qualis 678. 

Comitas, quid II. 108. 

Conatus, quid sit II. 164. 

Confidentia, quid II. 106. 

Consilii maturitas, quae ib. 

Constantia, quid ib. 

Consternatio, quid sit II, 178. 

Contemplatio in ethica quid sit 
II. 48. 

Continentia, quid IL. 106. 

Continentis quae longitudo ef 
latitudo 660. eius divisio in 
tres partes ib. 

Cornutus, animum cum corpore 
perire existimavit 922. 

Corona unde oriatur 616. 618. 

Corpora, quomodo vi formativa 
proereentur 744. 


Corpus, quid sit 840, 350. cor- - 


porum qualitates 342. 344. 
350. 352. 
Crateres maxime insignes 680. 


Cratinus (?) finem quomodo de- | 


finiat II. 56. 


Critias, eius de tempore dietum - Á 


228. 
Crito, 
stantia locus II. 350. 


eius de hominis prae- 


Critolaus Tyrius, eius de deo 4 
sententia 58. de tempore no 


Critolai discipuli, finem quo- 
modo definiant II. 56. 

Cronius unde animae mala re- 
petierit 896. animas in eor-. 


UNS Arm a ες 


... pora descendentes omnes ma- 
— las ponit 912. — 
Cupiditas, quid sit IT. 172. sub 
eam quae cadant 174. 
Custos animarum qualis 1084, 
Cruciatus, quid sit II. 178. 
Cunetatio, quid sit i. 


D. 
Decani quot et quales 468. qua- 
- lem in nos potestatem ha- 
beant 474, vulgo daemones 
- -vwoeati ib. stellarum genii iis 
, subiecti 476, 
- Decas, eius natura et vires p. 8. 
 Decentia, quid II. 320. 
Decori studium, quid II. 106. 
Decretum, quid sit IL. 164. 
Deductor animarum qualis 1084, 
Democritus, eius de deo sen- 
tentia 56. de necessitate 158. 
de principiis 306, ea non af- 
fiei 318. de primis corpori- 
bus 348. mundum posuit glo- 
bosum 356. colorum explica- 
-tio et classes 364. vacuum 
et atomos quatenus infinitas 
dixerit 380. quatenus motum 
posuerit 394. quatenus ortum 
et interitum sustulerit 414. 
mundum unde oriri et inter- 
— ire faciat 418, eum nec ani- 
7 matum esse nec providentia 
— regi, sed ex atomis temere 
-J eonflatum 442. mundum tu- 
nica quasi cireumdatum fin- 
git 490. mundos posuit infi- 
nitos 496. stellas quales pu- 
- taverit 508, solis natura qua- 
lis 532. lunae quam naturam 
- tribuerit 550. de eius facie 
. 532. galaxiae explicatio 576. 
- eometae quid sint 578. 582, 
- tonitru, fulguris, presteris et 
fulminis explicationes 594, 
non differre animam et men- 
tem 790. animae naturam 
«qualem putaverit 796. de 
^ e 


^a 


eius viribus sententia 880. 
animas ponit infinitas 900. 
quomodo iis communionem 
eum deo tribuat 920. eas in- 
morte dissipari 922, 

Democritus, eius de nimia cu- 
riositate dietum II. 12. de 
felicitate 76, de fortuna 344, 
410, a malis nos liberos esse 
posse 406. ea oriri ex bonis, 
quibus uti nescis iP, 

Demonax, eius ad quaestionem 
de mundi forma responsum 
IL. 10. ; 

Demosthenes, eius in propu- 
gnatores elogium II. 344. 

Deorum consilia non mutantur 
136. dii quatenus mala ad- 
mittant 138. 

Desiderium, quid sit Il. 176. 

Deum esse mentem 46. Deum 
omnia et videre et regere 78. 
Deum esse supra fatum 80. 
Deus quomodo mundum re- 
gat 82. de dei natura Ona- 
tae disputatio 92, quot et 
quales de diis sententiae 101. 

Dieaearchus , 
sententia 796. 870. 

Didymus, eius de rerum huma- 
narum incertitudine locus II. 
14. 

Dignitas, eius species II. 152. 
eius explicatio 154, alia ha- 
bere magnam, alia parvam 
154. 156. 

Dii, quomodo ad mundi et ho- 
minum creationem contule- 
rint 946. 948. 

Diligentia, quid ΤΙ, 322. 

Diodorus Tyrius, eius de deo 
sententia 58. de principiis. 
310. minima dixit partibus 
carere 350. quatenus motum 
admiserit 396, 

Diogenes Apolloniates, eius de 
principiis sententia 304. de 
mundi inclinatione 356. mun- 


9* 


eius de anima . 


4 


1 INDEX NOMINUM 


dum quomodo interire faciat 
416. mundum finitum, univer- 
sum vero infinitum statuit 
440. mundos posuit infinitos 
496. stellas quales credide- 
rit, et quomodo ferantur 508. 
qualem crediderit solem 528, 
quid de luna statuerit 552. 
quid de cometis 520, toni- 
trua et fulgura quomodo ex- 
plieaverit 594, animum qua- 
lem putaverit 796 (bis). 

Diogenes Cynicus, eius in for- 
tunam dietum II. 348. 

Diogenes, Stoicus, eius de deo 
sententia 56. de anno magno 
264. per se expetenda quo- 
modo dicantur II. 114. finem 
quomodo constituerit 134. do- 
natio quid sit secundum eum 
154. 

Dionysius, eius de iustitia di- 
ctum 114. 

Dioseuri in navibus apparen- 
tes, quales 514. 

Diotimus Tyrius, quid de stel- 
lis putaverit 518. 

Diotogenis de fortuna dispu- 
tatio 220. ^ 

Divitiae, imperium et faeulta- 
tes quatenus bona sint 290. 

Dolor, quid sit II. 172. quae 
sub eo comprehendantur 174. 

Donatio, dignitatis species II. 
152. quid sit 154. 214. 


E. 


Ecnephiae, quomodo oriantur 
602. 604. 624, quales 668. 
Ecphantus, eius de principiis 
placitum 308. Monadas pri- 
mum eorporeas fecit ib. mun- 
dum atomis quidem constan- 
tem, providentiae tamen sub- 
iectum posuit 448. mundum 

posuit unum 496. 


Electa et eligenda quomodo Ep 


differant II. 194. 196. 


DS 
2 


γῶν. Ἂ e 
M Ee NE ἐ ὙΌΣ 
re: "Pte ΝΜ qve jt | 
294r 
Ψ ἣν ? 


Eleetio, quid sit IL. 164. — t 
Elementa et principia quate- ' 
nus differant 310. eleménta 
duo gravia, duo levia 346. 
num colorem habeant 366. 
Elementorum ad creatorem pre- : 

ees 972. 9774. 
Elysii campi ubi 1054. 
Empedocles, eius de necessi- 
tate sententia 160. hiems et 
aestas quomodo fiat 262. deo- 
rum explicatio allegorica 288. 
ex quot principiis constet 
universum ib. ante elementa 
posuit minima 348. eius de 
elementorum locis et mundi 
inclinatione sententia 358. 
colores quomodo definiverit 
et distinxerit 364. elementa 
unde constent 368. vaeuum 
esse negavit 378. quatenus 
ortum et interitum negayerit 
414. mundo interitus unde 
proveniat4106. terminum mun- 
di solis circuitu describi 440. 
mundum distinxit ab uniyerso 
494. mundum posuit unum 
496. quale coelum dixerit. 
500. stellis quam naturam 
tribuerit 506, de solis natura, 
luce et defectu hypothesis 
530. de luna 552. eam a sole 
illustrari dixit 558. de eius 
distantia placita 566. tonitru 
et fulgur unde oriatur 592. 
non differre animam et men- 
tem 790. prima animae & 
deo fuga qualis 894, pruden- 
tiam ponit in sanguine 1026. 
de fate dictum 11. 384. 
Empedocles, eius de rerum ortu 
dictum 286. 
Encolpiae venti qui 668. 
Ens primum, quid sit 750. 
Epandrides, eius de prudentia 
et fortuna dicta II. 346. E 
iclitae, qui sint 682. | 
Epicetetus, eius de iis quae im. 


potestate nostra sunt prae- 
"^ eepta II. 348. 354. 
Epicurei, eorum de fine dispu- 

. tatio 11, 58. 

Epicurus, eius de diis placita 
66, necessitatem, fortunam et 
consilium differre 206. fortu- 
nae explicatio 218, temporis 
250. doctrina de principiis 
306. de corporibus et atomis 
946. colores negavit existere 
án tenebris 366, vacuum et 

€ atomos quatenus infinitas po- 
suerit 380. vacuum, locum et 
regionem nomine tantum dif- 
ferre affirmavit 388, quot mo- 
tus genera. admiserit 394. 
quatenus ortum et interitum 
sustulerit 414, quot rationi- 
bus mundum interire faciat 
418. eum nec animatum nec 
providentiae subiectum, sed 
ex atomis temere conflatum 
posuit 442, mundos posuit in- 
finitos 496. distare eos inae- 
quali spatio 498. eius de stel- 
lis placitum 514. de solis na- 
tura 530. eius de anima pla- 
eitum 798. animos ponit in- 
finitos 900. eas in morte dis- 
sipari 924. eius de fortunae 
— potestate dietum 11. 354. 

Epidieus mundum dixit natura 
proereatum 454. 

Epigenes, eius de cometis sen- 
tentia 580. 

Eratosthenes, eius de tempore 
explieatio 250. de solis et 
lunae distantia placitum 566. 

-  'de animarum in corpora de- 
Ἄς scensu 904, 
Ethica, quid sit IL. 36. 38. - 
-—— Ethopoeia, quid sit II. 38. 

- Ethos, quid sit II, 34. eius ety- 
.. amologia 242, 
 Eudorus, Alexandrinus, Acade- 
. amieus, eius philosophiae di- 
— visio, quomodo instituta II, 


7 3 


γί Pt cn lt zu rd! 


46. philosophiae tres posuit 
partes II. 48 morum scien- 
tiae totidem ἰδ. ex quibus 
contemplatio, quid 11. 48. 
appetitio quid II. 50. actio 
quid II. 52. locus de actione 
quomodo dividatur ib. brevis 
eorum quae ad eum perti- 
nent recensus 54. 

Eudoxus, eius de stellis placi- 
tum 518. 

Eudoxum voluptatem pro fine 
habuisse II. 74, . 

Euri unde spirent 668. quae 
eorunmr species 670. 

Euronotus unde spiret 670. 

Euripidés, eius de deo dictum 
26. de iure 104. de iustitia 
106, 108. 110. 112. 114. 118. 
122. 124. 126. de necessitate 
156. de fato 166. 168. 170. 
214. 210, 232. 234, de Venere 
268. 270. 272. solem ignem 
putavit 540. eius de deorum 
cognitione dicta II.4. de deo- 
rum iustitia II. 336. fortunam 
iuvare prudentes ib. a malis 
esse recedendum II. 340. ho- 
mines ipsos mala sibi con- 
sciscere ib. de yariis homi- 
num eupiditatibus dictum 342, 
τέλος de eventu dixit II. 56. 

Europa, eius termini qui 660. 

Euryphon medicus, eius detem- 
pore placitum 248. 

Eurysi de fortuna disputatio 
210.. 

Eusebius, eius allegorica vitae 
humanae, recte vel male in- 
stitutae, descriptio II. 410 etc. 

Excandescentia, quid sit II. 176, 

Exhydriae venti quales 668. 

Expetitum et expetendum quo- 
modo differant II. 140. 


T9. 


Facilitas, quid II. 108, 320. 
Familia, unde oriatur II. 322, 


heb ΗΜ A LC, 


est quasi parva civitas 822. 
plures faciunt civitatem ib. 
quomodo sit composita 324, 
quae membrorum eius erga 
se invicem ratio 324. 326. 

Fascinatio, quid II. 178. 

Fatum quibus compleatur 168. 
esse immutabile ib. varia 

190. eius nomina unde dueta 188; 

Fatum, quatenus cum provi- 
dentia coniunctum 11. 396, 
3898. frustra illi rerum even- 
tum tribui 404. 406. 

Felicitas num finis II. 62. quid 
Sit ib. secundum Peripateti- 
eos quid 276. secundum eos 
finis 278. 

Figura, quid sit 354. 

Finita vel infinita esse omnia, 
a2tque ex iis mundum con- 
Stare 454. 

Finis, quid significet II. 54. 56. 
finis et scopus quomodo diffe- 
rant 11. 60. 278. finis subie- 
etum (ὑποτελές), quid sit 60. 
62. finis in quo positus sit à 
philosophis II. 62, qui eum in 
&nimo posuerint? qui in Dei 
similitudine b. Stoicorum de 
fine explicationes 132. 136. 
Peripateticorum de eo pla- 
cita 266. 

Firmitas, (phantasmatum coele- 
stium species,) qualis 678. 
Fortitudo, quid sit II, 102. circa 
quae versetur 104. quae vir- 
tutes ei subiectae 106. forti- 
tudo quid secundum Peripa- 

teticos 316. 

Frugalitas, quid II. 320. 

Foetus in utero quomodo for- 
metur 742. 

Fortuna et casu rerum ordinem 
in universo non tolli II. 400. 
fortuna mox Deus mox dae- 
mon vocatur, quare 402. 

Fortunae eventus opponi iis 
quae ratione fiunt 210, 


M 


IN DEX NOMINUM 


Fulgores, quid sint- ot quies | 

618. &. | 

Fulgur unde oriatur 674, m. 
genera ib. quando fulmen 
cetur ib. quando prester ΟἿ 
quando typhon ib. ES 
sceptus ib. 

Fulgura, quid sint 596. varia 
eorum genera 610. 

Fulmina, unde exsistant 602. 
varia eorum genera 606, mi- 
rabiles eorum effectus 608. 
quando maxime fiant ib. 

Fulminum species quales 676. 

Functiones, quales 192. earum 
species ib. 

Functiones, quid sint, et in qui- 
bus cernantur 732. 734. 136. 
quatenus eadant in animum 

.et in sensus 738. 


EAT UPUNUNSP 


G. 


Galaxia, quid sit 572. , 
Gaudium, quid sit II. 178. 
Glacies. quid sit 664. 

Gnostiei, eorum de animae eum 
corpore coniunetione senten- 
tia 896. 

Gorgyra, Acherontis uxor 1010. 

Graeciam magnis mutationibus 
fuisse obnoxiam 426. 

Grando unde oriatur 666. 

Gratia, eam trifariaàm dici II. 
308. quomodo 310. 

Gravitas, quid II. 318. 


H. 
4. 

Harmonia, qualis eius natura 
458. eius secundum musicae 
praecepta explicatio 460. 462 
ete. 

Harmonia mathematiea, in quo 
consistat 864. 4 
Harmonia, quot eius species 

8020 7 3 

Ha ration, eius de malis ani- 

mae placitum 896. malas po- 


afr. 


Pn» 


"d 


mit animas in corpora descen- 
—A dentes 912. 


-Hecataeus, eius de solis natura 


sententia 524, 


Heliee, quomodo fluctibus sub- : 


mersa sit 684, 

Heraclides, quid pro minimis 
habuerit 350. mundum dixit 
infinitum 440. singulas stel- 
las mundos esse putavit 514. 
eius de luna placitum 552. de 
cometis 578. de maris acces- 
Su et recessu 634. animae na- 
turam qualem putaverit 796. 
unde animae in corpora de- 
Scendant 904. 

Heraclitus, eius de Deo senten- 
tia 58. de fato 178. de anno 
magno 264, de principiis 304. 
qualem posuerit materiam 
318. ante unum posuit ra- 
menta quaedam 350. motum 
tribuit omnibus 396. quiequam 
manere negavit 412. mundo 
quatenus ortum tribuerit 454. 
mundum posuit unum 496. 
coelum dixit ignem 500. stel- 
las quales putaverit 510, so- 
lem qualem 524. lunae quam 
figuram tribuerit 550. unde 
lucem aecipiat 558. quomodo 
deficiat ib. fulgura, tonitrua 
et presteres quomodo orian- 
tur 584. Mundus, ex diversis 

. compositus, quomodo tamen 
constet 690. animae cum cor- 
pore coniunetionem quomodo 
vocaverit894, in corpora quo- 
modo descendere faciat ani- 
mas 906. 

Heraclitus, eius de ortu rerum 
dictum 282. 

Hereules apud inferos non poe- 
nas luit sed infligit 1024. 

Herillus, quomodo animum com- 
munieare ponat cum diis 918. 


Hermes, eius de Deo sententia 


. 54,68. providentia, fatum et 


ET RERUM. . 


135 


necessitas quomodo differant, 
explicatur 162, 182, 188. de 
tempore disputatio 256. de 
monade 306, de materia 318. 
de loco 384. de vacuo 380. 
888, de motu, quatenus in 
mundo exsistat 398. 400. 402. 
eius de decanis disputatio 468 
etc. de rerum natura placita 
702. 104, 706. 708. 710. quae 
sint quae in aliquo dicuntur, 
quae ad aliquid, quae propter 
aliquid, eorumque inter sese 
relationes 720. de brutorum 
instinetu 726 etc. de functio- 
nibus 730 οἷο, vis vitalis foe- 
tui unde proveniat 744. cor- 
pora quomodo formentur 748. 
de primo ente 750. liberi qua- 
re parentibus similes nascan- 
tur 754. de animarum inter se 
communione disputatio 764, 
animae mentis spiritus diffe- 
rentia 774. cum indumentis 
comparatio 776. de animae 
natura disputatio 798 etc. 802. 
806 etc. 808, de animarum 
per varia corpora migratione 
1000. de earum post mortem 
statu et domiciliis 1070. re- 
gionis sublunaris, in qua ha- 
bitant, divisio et descriptio 
1078. 1080. eius de eorum 
quae in potestate nostra sunt, 
disputatio II. 358. 

Hermes mens universi 930. deus 
in coelum ascendens ib. eius 
genealogia 932. sacra sym- 
bola ubi deposuerit ib. 

Hermes, eius planetarum expo- 
sitio poética 174. 

Hermetis cosmogonia 926 etc. 
Praestantior superiorum ordo 
inferioribus 928, 

Hermippus comicus, eius de an- 
no locus 238. 

Herophilus, quae motus genera 
distinxerit 396. 


Hesiodus, eius de lege dictum 
104. de deorum justitia 124. 
de fato 168. de amoris ortu 
272. de rerum ortu 278. 284. 
de vitae incertitudine II. 8. 

Hestiaeus Perinthius, eius de 
tempore placitum 250. 

Hieroeles, eius de malorum 
ortu disputatio II. 420 etc. 

Hieronymus, quomodo animam 
communicare faciat cum diis 
920. 

Himerus, quid sit II. 176. 

Hippasus, ignem posuit princi- 
pium 304. qualem posuerit 
animam 862. 

Hipparchi somnium 134. 

Hippocrates, quando secundum 
eum fÍoetus perficiatur 756. 
quando vita ei infundatur 912. 

Hippon, eius de animae natura 
placitum 798. 

Homerus, doctrinam de numeris 
non ignoravit p. 6. allegorica 
deorum explicatio ei tribuitur 
290. mundum putavit finitum 
442,444. eius de aethere pla- 
cita 492. de Olympo 494. so- 
lem qualem putaverit 540. 
corpus vivum δέμας, mortuum 
σῶμα vocat 750. Stygem son- 
tibus puniendis destinavit 
1018. eius locorum apud in- 
feros descriptionis explicatio 
1012. 1020. 1022. 1030 -etc. 
Herculem ponit apud inferos 
sontes punientem 1022. pru- 
dentiam humanam ponit in 
sanguine 1024.1036. quis um- 
brarum apud inferos apud 
eum ordo 1026. deos ponit 
affectibus obnoxios 1028. eius 
de Tartaro sententia ἐδ. ubi 
Stygem ponat ib. fabula de 
Circe apud eum tecte doctri- 
nam de animarum mortali- 
tate innuere 1048. eius ex- 
plieatio 1050. campos Ely- 


^r 


INDEX NOMINUM | 


sios ubi ponat 1056. fato quae x" 


constituta sint 11. 342. 344. 
finem posuit in animo II. 64, 


duplicem Platonis vitam agno- 


Scere videtur, 392, 394. 

Homeri de Iove dictum 26. de 
diis 36. de deorum iustitia. 
122. 130. de fato164. deOcea- 
no 278. 

Homines quomodo differant re- 
spectu ingenii 772. 

Hominis natura quatenus norma 
tum legis et iuris, tum domus 
et civitatis 846, 848. triplex 
a deo instituta et temperata 
850. 852. 

Hominum genus quomodo a deo. 
effectum sit 942. 946. 950. 

Hominum naturae pro climatum 
ratione diversitas 992. eius 
phaenomeni explicatio 994. 


Homo, quomodo a Deo forme- . 


tur II. 350. quare erectus ib. 
quatenus fortunae subiectus. 
360. 

Homo natura sua ad virtutem 
fertur II. 426. 428. 


"Homoeomeriae, quales secun- 


dum Anaxagoram 296. 

Honestum, quid Il. 72. num 
omnino per se expetendum 
88. unde nomen ducat ib. 

Humanae naturae potestas, 
quanta 768. eius praestantia 
119. 

Humanae naturae quomodo im- 
becillitates a deo adiunctae 
sint 962. 

I. 

Iamblichus, eius de animae na- 
tura et viribus opinionum re- 
census 860 etc. Heracliti di- 
etum probavit II. 12, 

Iapyx v. Argestes 670. 

Idea, quid sit 326. 

Ignavia, quid sit II. 104. 

Ignis, quatenus elementum se- 
eundum Chrysippum 314, 


^ 


es sub terra reconditi 680. 

! ἊΝ pm spiracula habent, par- 

οὐ tim omnium instar profluunt 
ib. Ignium exhalationes in 
mari quoque fiunt 686. earum 
effectus ib. j 

Imber unde oriatur 664, quae 
eius species? ib. 

. Imprudentia, quid sit IT. 104. 

Imuthes, poéticae auctor 1092. 
v. Asclepius, 

Inachus Argivus, quatenus ab 
eo rerum Graecarum initium 
ducendum 426. 

Indi, quomodo crimina explo- 
rant 140. 142. 

Indifferentia , eorum species II. 
144. alia maiorem, alia mino- 
rem habere dignitatem 144. 
aliae eorum divisiones 148. 

Industria, quid II. 206. 

lon, eius de luna placitum 552. 

Iophon, eius de rerum divina- 

- rum cognitione dictum II. 10. 

Insepultorum animae ubi va- 
gentur 1032. 

Insulas exsistere multas, nobis 
adhue incognitas 650, ex in- 

| sulis aliae maiores aliae mi- 
- . nores 654, quae maxime me- 
- — morabiles ib. 

? Integritas, quid II. 108. 

- Intemperantia, quid sit II. 104. 
 Invidentia, quid sit lI. 178. 
Tra, quid sit II. 176. 

dris, quid sit II. 612. eam non 
^ .persesubsistere i5. filia Thau- 
mantis ib. alia de ea fabula 
ib. quomodo oriatur 614. 616. 
618. quomodo eius colores 
.. 620. eius explicatio 676. 
lronia et sarceasmus non pro- 
. bandi 1I. 222, 

Isis, sacrum poculum Horo mi- 
- geet 920. v. Osiris. . 
iucundum, quid sit II. 74. . 


ET RERUM. . 


151 
Iuno pronuba, unde τελεία di- 
eta II. 54. 15 

Iuno, quid significet 288. 

Iupiter, quis 46. unde nomen 
consecutus sit 48. 50. .prin- 
ceps deorum et mundi opifex 
52, eius etymologia 86. epi- 
theta ib. explicatio allegorica 
288. 

Iustitia, quid sit II. 102. 318. 
circa quae versetur 104. quae 
virtutes ei subiectae 106. 

Iustus, quis II. 304, 


L. 


Laelaps ventus, qualis 672. idem 
qui Strobilus ib. 

Leucippus, eius de necessitate 
decretum 160. de principiis 


et elementis 306. homoeome- 


riae quales 356. mundum po- 
suit globosum ἐδ. vacuum et 
atomos quatenus infinitas di- 
xerit 380. mundus quomodo 
intereat416. eum nec anima- 
tum nec providentiae subie- 
etum, sed ex atomis temere 
eonflatum posuit 442. mun- 
dum tuniea quasi circumda- 
tum fingit490, mundos posuit 
infinitos496. tonitru quomodo 
exsistat594, animae naturam 
qualem putaverit 796. 

Lex, quid sit II. 190. 192. 

Liberalitas, quid II. 318. 

Liberi, undesimiles procreentur 
parentibus 754, 

Libonotus unde spiret672. idem 
qui Libophoenix ib. 

Licymnius, eius de Acheronte 
dieta 1006. 


Linus, eius de universo dictum 


218. 
Longinus, tollit assentiendi fa- 
eultatem 834, animae plures 
ἀτάρ τος non PA Aribuit 
38 
Luctus, quid sit ΤΙ. 180. 


138 INDEX NOMINUM ^ 


Luna, de eius natura, figura, 
defectibus placita 548 etc. 
Luna, piedefunctorum manibus 

domicilium 1054. 


M. 


Magistratus in variis civitati- 
bus quomodo eligantur II. 
830. qui maxime insignes i». 

Magnificentia, quid II. 318. 

Magnanimitas, quid II. 106. 318. 

Magnanimus, quis II. 304. 

Mala oriri ex bonis quibüs ab- 
utuntur homines II.406. Deos 
non esse eorum auctores 408. 
420. sed ipsos homines 422, 
eorumque vitia 424. prae- 
terea tamen materia ib. 

Malevolentia, quid sit II. 176.. 


-Malorum divisio secundum Stoi- 


eos 90. 92. 94. mala omnia 

esse noxia et prava 94. 
Mansuetudo, quid II. 316. 
Mansuetus, quis II. 304. 


Maris accessus et recessus unde 


fiant 634. 

Maris divisiones, partes, earum- 
que nomina 654. 656. 

Materia, quid sit 316. 

Mathematici, eorum de stella- 
rüm ordine et motu sententia 
516. de lunae defectu560. de 
eius facie 562. de eius distan- 
tia 564, de animaenatura 860. 

Medium, quot modis dicatur 298. 
300. 

Melanippides, eius in Proserpi- 
na dictum 1006. 

Melissus, eius de deo sententia 
61. ortum et interitum non 
admisit 412. mundum posuit 
aeternum 416. mundum po- 
suit unum 496, 

Memoria et experientia custo- 
dis animarum satellites 1084. 

Menander, eius de deo dicta 28. 
81. de fato 168. de fortuna 
192, 196. 200. 212. 214. de 


tempore 226, 236. SENE 
II. 8. homines sibi invicem 
adesse debere II. 336. fortu- 
na quatenus exsistat ib. im- 
iuria et infortunium quomodo 
differant II. 338. dii quate- 

nus infortuniiauctoresII.340. 

Mens quomodo percipiat 182. 
quomodo ab opinione et sen- 
su distinguatur 830, 832. 

Mens et sensus, quomodo prin- 
cipia eognoscendi 784. 786. 

Mentem non esse unum, nee 
omnium principium 778. 780. 

Mensis, quid sit 556. 

Mercurius aureum caduceum 
gestans, quid indicet 1054. 
Metrodorus Chius, quid pro prin- 
cipiis habuerit 304. vacuum 
et atomos quatenus infinitas 
dixerit 3980. infinitos posuit 
mundos 496. eius de stella- 
rum natura sententia 510. 
quomodoillustrentur518. qua- 
lem statuerit solem 524, lu- 
nam putavit a sole illustrari 
558. galaxiae explicatio 574. 
stellae transvolantes unde 
oriantur 580. tonitru unde 
oriatur 590. fulgur unde 592. 

Metus, quid sit II. 172, quae 
sub eo comprehendantur 174. 

Misericordia, quid sit LI. 180. 

Mixtio, quomodo differat a tem- 
peratione et confusione 376, 
378. 

Mixtura elementorum qualis sit 
1094. eius in universo effe- 
etus 1094. 1096. animalium 
genera, quomodó ea produ- . 
cantur 1098. quomodo sani- - 
tas inde et morbi oriantur - 
1100. 

Mnesarchus, eius de deo sen- 
tentia 61. quomodo aliquid 

n esse idem ostenderit 436. 

Modi acquirendi, quot secun- 

dum Stoicos II. 224. . 


"Moderatus Pythagoreus, qualem 


J Mormolyx, 


νἀ σι σον 


3 pA animam 862. eius de 
a 


rmonia placitum 864. 
Modestia, quid II. 106. 320. 
Momi cum Hermete colloquium 

966. 

Monas, quid 12. 14. quatenus 
Sit principium 306. 

Gorgyrae 
apud Sophronem 1010. 

Mors, quid sit, et quid eum se- 
quetur 920. 

Moschion, eius de cultus hu- 
mani ortu et progressu locus 
940. de fato dictum 152. 

Motus, quot genera contineat 
894. quot eius genera ponat 
Plato 626. 

Mundi opificem difficile cogno- 
scere II, 12, 

Mundum, qui dixerint anima- 
tum etprovidentiaesubiectum 
442. 

Mundum unum qui posuerint 
496. mundos infinitos qui po- 
suerint 498, 

Mundus, quid sit 640. mundus 
ex contrariis principiis com- 
pactus, quomodo tamen con- 
Stet 686. 688, exemplis de- 
celaratum ib. quae sit eius 
causa 690. mirabilis eius or- 
do 692. 

Musonius Rufus, eius de natu- 
rae humanae praestantia dis- 
putatio 426 etc. 


N. 


Natura quomodo deo iubente 
foecunda facta sit, ac omnia 
proereaverit 936. 

Naturae animae et corporis me- 
diae 926. diversae de iis sen- 

. tentiae ib. 

Nebula, quid sit 664. adversa 
ei serenitas ib. 


nutrix 


eorum species ib, 


* 
C 
Cu Stoicorum de iis placita 


a 142. 


ET RERUM. 


ἮΝ 


quatenus ea dicant indifferen- 
tia, quatenus non 144. 

Nicolaus Damascenus, quate- 
nus animae partes concesse- 
rit 842, 844. 


Nieostratus, eius de tempore 


dictum 228. 

Nix, unde oriatur 666. 

Noti, unde spirent 668. 

Nubes, quid sit 664. 

Numerorum natura et virtutes 
Ρ. 8. 10. 12, 18. eum constare 
ex monadibus 12. 18. nume- 
rum habere omnia quae sub 
sensus cadunt 456. numeri 
tres species, par impar et ex 
utroque commixta 456. 

Numenius, eius deimaginatione 
sententia 834. duplicem nos 
habere animam censuit 8306. 
de animae seu mentis natura 
placitum 866. de eius functio- 
nibus 894, animae unde mala 
repetierit 896, malas ponit 
animas in corpora descenden- 
tes 912, animae similitudinem 
eum principiis suis asserit 
1066. 


Nuptiae, quare apud Dores τέ- 


Aog vocentur 54. 


Oo. 


Obtrectatio, quid sit II. 180. 

Oceanus, eius partes earumque 
nomina 656. magnae in eo in- 
sulae 658. 

Ocellus quomodo causam defi- 
niverit 338, de ea disputatio 


840. mundum statuit aeter- 
num 422. de eo disputatio 


424. quatenus varias formas 
admittat ib. mundum in sin- 
gulis mutari, non tamen in 
universum interire 426. eius 
de luna placitum $52. 
Odium, quit sit II, 176. 
Oeconomica, quid sit II. 188. - 
Oenopides Chius, eius de deo 


TEHN 


Visser hd dad A d d. 


“264, iribuit sibi inventum 
obliquitatis zodiaci 502. 

Officium, quid sit II. 158. vel 
perfecta vel media ib. perfe- 
cta eadem quae recte facta 
ib. officium medium quomodo 
definiatur 160. 

Olympus, quid sub eo compre- 
henderint veteres 494. 

Opinio, duplex eius genus II. 
230. 232. 

Opinatio, quid sit II. 170. 

Oraculum, de statu animae post 
mortem 998. 

Orcus ultra Stygem collocatur 
1030. 

Ordinis studium, quid II. 106. 

Ornithiae venti, quales 672. 

Orpheus, eius in Iovem hymnus 
40. de elementis dictum 278, 
de mundi ortu 284. de visu 
954. 

Orpheus, eius de animae natura 
sententia 870. 

Orphica 70. 

Orphici singulas stellas mundos 
faeiunt 514. quatenus unam 
ponant animam 898. 

Ortum et interitum verum, qui- 
nam ex philosophis admiserint 
414. 

Ortus et oecasus siderum quo- 
tuplex 520. 

Osiris, animarum praefectus 
1090. 

Osiris et Isis, culturae auctores 
916, 918. 

Ostae, qui sint 684. 


P: 


Palmatiae, quales sint 684. 

Panaetius, eius de mundi aeter- 
nitate sententia 414. de vir- 
tutibus placitum II. 112. 

Parearum nomina, unde ducta 
180. 190. 


Parmenides, eius de Deo s 


"unius, s. mundi descriptio3 


Peripatetici, quid de ténipore 


618. aviar Me 62: ^ 
tentia 61. de necessitate 15i 


ortum et interitum non admi- 
sit 412. mundum posuit ae- 
ternum 416, mundi ordinemr 
quomodo constituerit 482. 
mundum posuit unum 496. 
quale coelum dixerit 500. coe- 
lum dixit ignem ih. stellas 
quales putaverit 510. quo or- 
dine planetas  collocaverit 
518. solem qualem putaverit 
524. unde ortum 530. lunam 
qualem posuerit 550, eam a 
sole illustrari dixit 558, de 
facie eius hypothesis 564, ga- 
laxiae explicatio 574. mon 
differre animam et mentem 
790. animae naturam qualem 
putaverit 796. 


Parmenides, de amoris ortu di- 


etum 274. 


Paterfamilias, quarum rerum 


curam et peritiam habere de- 
beat II, 326. 


Peccata opposita recte factis 


II. 160. 184, quae sint 192, 
qualia 194. esse semper im- 
pietates 216. displicere diis 
ib. omnia esse aequalia, non 
tamen similia 218. quatenus 
ib. quatenus diserimen inter 
ea intercedat 236, 


Pegasus, eius de animae natura — 


sententia 796. 


Periander, eius de tempo dies 


ctum 248. 


statuerint 252, quomodo cau- 
sas distinxerint 338. eorum 
de cometis placita 580. du- 
plicem mentem homini inesse 
statuerunt792, earum de ani- - 
mae natura placita 860. 870. 
de eius viribus 874, 876. de - 


^" 


- "eius operibus 892, quomodo 


"eum diis communicet. 918, 


mors quomodo contingat ani- 
malibus 922, 


Peripatetici, eorum Ethices ex- 


m IL 242 etc. Ἦϑος ab 
ἅδος deduci ib. cerni tantum 
in animantibus, praecipue in 


. homine 244. ad quam animae 


partem pertineat i5. animae 


«quas partes constituant ib. 


virtutum genus duplex, alte- 
rum cum ratione coniunctum, 
alterum sine ratione 246, vir- 
tus quibus absolvatur ib. ho- 
minem primum appetere esse, 
5. naturae suae conservatio- 
nem ib. teneri nos adeo amo- 
re nostri 248. liberi parenti- 
bus unde expetendi 250. ho- 
minem omnino societate gau- 
dere 252, nasci inde commu- 
nem omnium amorem et na- 
turalem benevolentiam 254. 
amicos, laudem, gloriam per 
se esse expetenda ib. omnino 
bona, tum quae circa nos, 
tum externa 256. pulchritu- 
dinis et sanitatis exemplis 
haec deelarantur 258. multo 
magis esse expetendam vir- 
tutem 260. virtutes ratione 
trium generum bonorum in- 
ter se comparantur 262. 264. 
praestantissimas esse virtu- 
tes cirea animam 264. virtu- 
tes non per se esse expeten- 
das, sed propter usum in vita 
ib. vitam definiri actionibus 
ib. ut quoque mansionem in 
ea et exitum ex ea 266, finis 
unde compleatur ib. positum 
esse in felicitate, quae quid 
Sit ib. quantum ad eam con- 
ferant bona externa et cor- 
poris 266, 268. virtutes unde 


inde promanent ib. in quibus 


peecent qui eas contemnunt 


ET RERUM. 


141 
tum in electione 268. tum in 
&cquisitione* 270, tum in usu 
ib. in omni virtute cerni iu- 
dicium, electionem et actio- 
nem ih. virtus, quid sit 272. 
principia eius, ratio et effe- 
ctus ib. in utriusque consen- 
su positam esse virtutem ib. 
expetendum . et fugiendum, 
quid sit ib. num idem sit ex- 
petendum et bonum 274. bo- 
norum secundum eos divisio 
ib. felicitas ex quibus constet 
ib. bonum dividi in honestum 
utile et iueundum 276. haec 
esse Scopos actionum i5. fe- 
licem esse finis, felicitas vero 
scopus ab iis dicitur 278. fe- 


lieitatis definitionis explica- . 


tio 278. 280. felicitas, quo- 
modo perfecta 280. quo ere- 
scat 282, non eandem esse 
in Deo et homine ib. num 
qui adhuc vivit recte beatus 
dicatur, dubitant ib. dormien- 
tes quatenus felices praedi- 
candi 284. solam virtutem ad 
felicitatem mon sufficere ib, 
vita quando bonis relinquen- 
da 286. de bonorum divisio- 
ne placita 286. 288. 290. 292, 
quae bonorum per se sint ex- 


petenda, quae er alia ib. 
de virtute accufatior disqui- 
sitio 292 ete, v. virtus, af- 


fectus quisint 296. faculta- 
tes quae i5. habitus qui ib. 
eorum de affectibus placita 
306. eorum divisiones ib. de 
amicitia placita 308. de gra- 
tia 308. 310. probus quam 
vitam secuturus sit 310. 312. 
vitarum tria esse genera 312. 
quae sit vita optima ib. sin- 
gularum virtutum definitio- 
nes 316. eorum de re fami- 
Ben placita 322. de civitate 
326. 


τ οτος Ὄνος νὰ 
. b 4 M rs ? 


- 


- Perspicacitas, quid II. 106. 

Phasmata in aére apparentia, 
alia vera, alia tantum spe- 
cie exsistentia 676. eorum 
species678. 'quibus coeli regi- 
onibus maxime spectentur 7». 

Philemon, eius de aére dictum 
40. 284. de fortuna 196. 198. 
de tempore 222. 234. 236. 
238. de Dei cognitione II. 6. 
de iis quae sunt in nostra 
potestate II. 334. non omnia 
fortunae esse permittenda II. 
338. 

Philetas, eius de necessitate 
dictum 156. 

Philippus Opuntius, eius testi- 
monio utitur Aristoteles 558. 

Philo Heracleota, eius de mi- 
raeulis in Scythia liber lau- 
datus 1016, 

Philonis Larissaei λόγος προ- 
τρεπτικός Il. 40. eius Ethi- 
ces expositio II. 40, medici et 
philosophi ab eo instituta 
comparatio 40, 42, 44, de vi- 
tis duplex secundum eum 
tractatus 44. 

Philolaus, eius de principiis 

sententia 298. de mundi par- 

tibus disputatio 360, mundi 

alimentum posuit duplex 418 

(ef. ib. no&4) mundum negavit 

interire ib. de aeternitate 

eius disputatio 420. mundi 
alimenta qualia 452. eius 
principatus in quo consistat 

454. mundus quare et qua- 

tenus ex finitis et infinitis 

sit compositus ib. eius de 
harmonia et musica disqui- 
sitio 458 etc. de solis natura 
hypothesis 530. de facie lu- 

nae 562. 

Philosophiae cum medicina 
comparatio II. 40, 42. 

Phoebea insula 658. 


, 


Physici, quid de animae natura - 


INDEX NOMINUM - 


statuerint8068. functiones quo- 
modo animae tribuant 886. 
Pietas, in quo consistat 698, 
700. II. 108, 318. P 
Pindarus, eius de rerum divi- 
narum cognitione dictum II.8. 
Piscium genera quomodo for- 
mata sint 944. 
Plaeabilitas, quid II. 320. 
Planetae, quo ordine sese ex- 
cipiant 512. 516. 518. 
Plato, eius de deo sententia 
explieatur 64, 65. de neces- 
sitate 160. de fato 178, de 
fortuna 204, temporis expli- 
eatio 268. quae et quot sta- 
tuerint principia 308, ea dif- 
ferre ab elementis 310. eius 
de materiae natura disputa- 
tio 318. de ideis 330. tria 
quae ponit causarum genera 


334. grave et leve per se ni- | 


hil esse dixit 342, mundum 
posuit globosum 354. dexte- 
ram et sinistram partem mun- 
di quomodo distinxerit 358. 
colorem quomodo explicuerit 
364. corpora quomodo inter 
se mutentur 368. eius de loco 
et vacuo sententia 390. sex 
motus genera posuit 408, eius 
de mundi interitu sententia 
419. mundum quomodo ani- 
mal dixerit 438. nee aeces- 
sionem nec decessionem in 
mundo fieri 440. ordinem mun- 
di quomodo constituerit 488, 
mundum oculis subiectum ad 
similitudinem νοητοῦ factum 
esse putat 492. mundum po- 
suit unum 496. de eo dispu- 
tatio 498, stellas quales pu- 
taverit 510. planetas quo or- 
dine colloeaverit 512, eius de 
luna placitum 554. de eius 
defeetu 560. iridem quomodo. 
vocaverit 612. 


terram non 
moveri 626. eius de accessu 
ἀ τς 


A. 


2:19 
TEX 


mE. 


c 
es 


τς δὲ recessu maris sententia 


. 636. quot ponat animalium 


genera 756. stirpibus quoque 


vitam tribuit 758. animam 
inseri extrinsecus 790, qua- 


- .]em eam putaverit 812. quot 


partes animae 836. de eius 
natura sententia 868. de eius 
viribus 872. 874. 876. de ea- 
rum numero $878. vires et 
animae et animali tribuit 880, 
animae functiones a vita eius 
distinguit882. functiones quo- 
modo animae tribuat 884.892. 
de earum statu post mortem 


sententia 1066. sensum quo- 


"modo definiat 1102. 


unde 
sensus deducat 1104. cere- 
brum quos sensus praebeat 
1108. visum quomodo defini- 
verit 1108. vocem quomodo 
1112. quatenus brutis tribu- 
enda sit 1114. mens quando 
acute cernat 1116. 

Diffieilem esse in rebus 
magnis sine exemplis demon- 
strationem II. 12. Dei co- 
gnitionem esse rem arduam 
ib. cavendum esse a simili- 
tudinibus 21. demonstratio- 
nes probabili nisas esse fal- 
Sas ib. rhetores quare exstir- 
pari nequeant 26. Platonis 
in delinquentem alteri pa- 
trocinantem dictum 28, scri- 
pta pleraque cum Adonidis 
hortis comparabat 32. 


Plato, primus finis differentiam 


tradidit II. 58. nec non sco- 
pi et finis 60. finem in quo 
ponat II. 64. 66. 68. iueun- 
dum quomodo explicet 74. 
felicitatem in quo ponat 74. 
76. 18. bonum duplex posuit 
80.82, virtutes, quae ib. quo- 
modo bona distinxerit 84. 86. 
— honestum per se expetendum 
3 n] 88. felicitatem distin- 


Plutarchus, 


guit a possessione ib. in ho- 
minis potestate quae sita sint 
362. 


Platonici infantibus quoque ra- 


tionem tribuunt 792, harmo- 
niam mathematicam in quo 
ponant 864, eorum de ani- 
mae functionibus sententia 
892. animarum numerum sem- 
per aequalem sibi statuunt, 
quare: 902. animarum in cor- 
pora descensus secundum eos, 
qualis 904. 910, puriores, 
quomodo animam corpori iun- 
gant 914. animam statim con- 
iungunt organico corpori 926. 
in quo ponant purgationem 
animae 1056. dissentiunt a 
Pythagoricis in definiendis 
animae operibus 1062. 1064. 
placitum nonnullorum ex iis 
refellitur 1068. eorum de sta- 
tu animarum post mortem 
placita ib, auditum quomodo 
expliceent 1110. 


Platoniei mythi de corporum 


electione animis concessa ex- 
plieatio II. 366 etc, 


Platonici, ethos quomodo defi- 


niant II, 36. 


Platonis de vitarum electione 


mythus, quatenus ab Aegy- 
ptiis petitus II. 386. 


Plotinus, eius de harmonia ma- 


thematica sententia 864, de 
animae natura 866. de eius 
viribus 880, quatenus iis gau- 
deat ib. ratione functionum 
animas inter se pares posuit 
886. 888, de eius operibus 
sententia 894. de eius malis 
896. unde in corpora descen- 
dant 902, quomodo corpori 
iungantur 916. de animae 
post mortem conservatione 
placita 924. in quo ponat 
purgationem animae 1056. 

eius de animae 


dea t 
$i MT 
ἂν 


"EC 


funetionibus sententia 894. Pravi, inter se dise les. II. 


de animarum remuneratione 
1064. de animarum cum Deo 
consortio locus II. 12. de iis 
quae in fati et quae in no- 
stra potestate sunt, locus 352. 
hominem quatenus fortunae 
subiectum ponat 360. 
.Polemo, mundum pro deo ha- 
buit 62. 
Poli, qui sint 644. 
Porphyrius, eius de harmonia 
mathematica placitum 864. 
de animae natura 866. qua- 
tenus vires habeat 880. de 
animae functionibus 886. 894. 
de malis eius 896. quatenus 
humanae et brutorum animae 
comparentur 898. unde in 
corpora descendant 902, quan- 
do foetui vita infundatur912. 
. quid de animae fatis post 
mortem statuerit 924, quid 
de earum remuneratione 1064. 
1066. 1068. Homerum, quae 
de diis dicat, occulte dixisse 
II. 18. 


INDEX /NOMINUM 


184. opposita sapienti! 
agunt 186. nec iuvant. 
iuvantur 188. mali oeconomi - 
190. nee legales nec legum, | 
periti 192. omnia ipsis mala . 
adesse 200. nullius esse boni 
participes 202. esse pauperes Ju 
et servos 204. mala ipsisesse . 
communia ib. eos nec recte 
imperare nee obedire 206. 
poenitentia corripi 208. in- 
honoratos esse, quare ib. ex- 
ules esse, quare ib. rusticos 
esse reos, tyrannicos 210. in- 
gratos, nec discendi eupidos 
quare 212. non esse disertos, 
nec laboriosos 214. delectari 
vitiis suis 214. vitia habere 
omnia 216. diis esse inimi- 
cos ib. eos ne quidem man- 
sionem in vita decere 296. 
pravum nec scire quidquam. 
nee confidere 232. omnes pa- 
riter desipere 236. eos cà- 
lumniis petere et peti 240.  : 


Presteres, quid sint 602. 


Posidonius, eius de deo sen- Prima naturae, quid sint II. 


tentia 58, de fato 178. de 


60. 150. 


tempore disputatio 258. eius Principia duo exsistere 712. al- i 


de universi natura et mate- 
ria decreta 324. de causis 
338. vacuum quatenus admi- 
serit 390. quot species ortus 
et interitus faciat 432. de iis 
disputatio 434. 436. stellam 


terum rationis particeps, al- - 
terum ea destitutum ἐδ. eo- 
rum ad substantiam ef for- 
mam relatio 714. quatenus 
tertium principium accedat 
ib. 


quomodo definiverit518. stel- Principium cognoscendi unde 


las ae sidera differre dixit 


sumatur 722. 


518. eius de luna sententia Probi v. Sapientes. 


554. 


Probitas, quid II. 320. 322. 


Potentiam non periuriis etmen- Providentia, eius de rerum or- 


daciis parari 133. 
Praeposita, quae II. 144, cirea 

quae versentur 146. circa 

animam, quae i5. cirea eor- 


dine demonstratio 72. eius : 
defensio 132. quomodo a ne- - 
cessitate et iustitia differat 
134. 


pus, quae ib. circa externa, - -Providentiaesatellites ὅσοι 1084. 


quae ib, dieisic quae digni- 
tatem magnam habent 156. 


quales i5. 


Proclivitates, quid IL. 182. ex- ; 


'€s praeter affectus ij. 
'ropositum, quid sit II. 162. 
. Proserpina, eius in umbras im- 
|. . perium 1038, 
. Prudentia, quid sit II. 109. 
/ . €irea quae versetur 104. quae 
— — virtutes ei subiectae 106. ea- 
. rum explicatio jb. prudentia 
| quid secundum Peripateticos 
. 816. 
ruina unde oriatur 664. 
- Ptolemaeus Platonicus, eius de 
| - animarum in corpora descen- 
- -8u placitum 904. 
— Pudor, quid sit II. 178. 318. 
-Puriphlegethon unde dictus 
-. 1012, Homero laudatus i. 
Pythogoras, eius de numeris 
. Sententia p. 16. quid ad nu- 
meros retulerit 20, 22, de 
Deo et monade sententia 58. 
ον de necessitate 158, temporis 
— explicatio 248. de anno ma- 
. Emo sententia 264. de prin- 
"—.€ipiis, sc. numeris, qui ex- 
plieantur 300. eius de ideis 
sententia 326. de primis cau- 
- Sis 336, dextrum et sinistrum 
latus mundi quomodo consti- 
| tuerit 358. motum quomodo 
- definiverit 394. verum ortum 
—» etinteritum admisit 414. eius 
“Ἐξ. cosmogonia 450, mundum po- 
^'suit unum 496. coelum in 
^ quinque Zonas divisit 502, 
ο΄ primus dicitur deprehendisse 
τ Obliquitatem zodiaci ib. eius 
. de lunae, natura. placitum 
. 582. eam a sole illustrari di- 
τ xit 558. animum inseri ex- 
trinseeus 790. animam qua- 
|. Alem putaverit 794, 868. de 
. eius viribus sententia 874, de 
1 operibus 892, dogma de 
iimae immortalitate princi- 
em apud eum locum obti- 
e 1044. 1046, sensus ex 
' ECL, PHYS, 11. 


itur quoque ad alias 


Ἂ " Pao 
* 
: ; το ἕως 
- ^ 


elementis: quomodo deducat 
TNCS IET 


Pythagoras , finem in quo po- 


nat II. 64, 66. ; 
Pythagoram non ex numeris 

sed secundum numeros omni 

constare, docuisse 809, 
Pythagorici, eorum de fortuna 


sententia explicatur 206. eo- . 


rum iusiurandum per tetra- 
ctyn 302. qualem posuerint 
materiam 318, qualem cor- 
porum naturam 348. mundum 
ponunt globosum 356. colo- 
res quomodo defniverint et 
distinxerint 362, vacuum ubi 
posuerint; singulas stellas 
mundos putarunt 514. eorum 
de solis figura et defectu sen- 
tentia 526. de lunae defectu 


558. de eius facie varia pla- 


cita 562. eorum de galaxia 
opiniones 574, de cometis 
quid statuerint 578. rationem 
quoque infantibus tribuunt 
792. animam pro numero ha- 
bent 862. harmoniam mathe- 
maticam in quo ponant $864, 
quot facultates animae tri- 
buant 878, 


qoo. 

Quadrupedum genera quomodo 
formata 944, 

Quae sint quae in aliquo di- 
cuntur, quae ad aliquid, quae 
propter aliquid 720, mutuae 
eorum inter sese relationes ib, 

Quot modis quae sunt compre- 
hendantur 788. : 


R. 


Recte facta, quae sint II. 158. 
192. qualia ib, mon semper 
prudenter facta 194, inter se 
aequalia 90. : 

Regiones mundi quot 652. quo 


10. 


ordine se excipiant ib. quos 
incolas habeant ib. 
Regiones universi quomodo sese 
excipiant, et qui cuiusque 
incolae 1076. 
Reiecta, quae sint II. 144. cir- 
ca quae versentur 146. 
Religio, quid sit IL 178. 
Reptilia, quomodo producta sint 


Res per se subsistentes, quas 
qualitates habeant 718. 

Res sensibus subiectae, quas 
qualitates habeant 716. 

Rhectae, qui sint 682, 

Ros, quo consistat 664. 

Rufus, eius de iis quae in no- 
stra potestate sunt, disputa- 
tio II. 356. 


S. 


Sagaeitas, quid II. 106. 


Sanctitas , quid IH. 320. 

Sandalis de'statuae apud Indos 
narratio 148. 

Sapientes omnes virtutes co- 
lere II. 116. omnia recte fa- 
cere 120. quatenus ib. solos 
esse vates, poetas, oratores 
122, 238. solos sacerdotes i5. 
eorum esse bona 184. inter 
se esse concordes ib. &cces- 
suros ad rempublicam ib. le- 
ges ferre 186. scripta con- 
dere utilia ib. uxores ducere 
et liberos procreare ib. solos 
esse oeconomos 188. nun- 
quam ignoscere 190. nec esse 
benignos ib. esse legales et 
legum peritos 192. 206. esse 
perfectos 196. felices 198. 
eorum felicitatem non ἃ Io- 
vis et deorum differre ib. 
omnia ipsis bona adesse 200. 
quatenus ib. omni eos noxa 
carere, et quatenus 204. unice 


divites et liberi ib. bona ipsis 
esse communia Ὁ. eos Sese 


x 


iis convenire - Mes 4 
recte eos omnia agere ib. 


invicem iuvare, et quando ib. y 


num omnes ingenui ae nobi- - 
les220. esse gratiosos et per- - 


suadendi peritos 222. amiei- 
tiam iis solis convenire, qua- 
re ib. solos esse reges ef re- 
gios ib. medicos sui optimos 
ib. non inebriari 224, lucrari 
e republiea et ex amicis 224. 
ex sophistiea num lucrum cea- 
piant 226. exitum ex vita 
semper iis patere ib. eos in- 
iuria carere, nec laedere nec 
laedi 226. 228.  regnaturos 
interdum et cum regibus vi- 
eturos 228. quando ad rem- 
publicam accedant ib, mon 
mentiri, quatenus 230. mihil 
imbecille existimare ib. eos 
nihil latere 232. eos non dif- 
fidere ib. non a via aberrare 
ib. nullo sensu praepostere 
uti 234. nee suspicari, nec 
poenitentia duci, nec mutari 


ib. eorum de occulto sapiente . 


placitum 236. iis solis fami-. 
liae et senectutis felicitatem 
contingere ib. esse austeros 
et cynieos, quatenus 298. 
esse mansuetos ef tranquil- 
los 240. vacare calumnia ib. 
nihil eos differre, sed pro- 
crastinare ib. quomodo se ge- 
rant, eí quam vitam eligant 
secundum Peripateticos 312. 
Sapientia, quid sit II, 316, — 
Scientia, quid sit IL. 128. | 
Scientia, quanto praestantior 
opinione II. 364. 366, F 
Scopus, quid sit IL. 60. a fine. 
quomodo differat i5. 1 


Seythini de tempore sententia. 
264. qd 
Seditiones, unde exsistant IL. 


330. 


- Seleucus Esyüibos; xdadin Stellae iedicdtsiln: de ea- 


- posuit infinitum 440. 
Sensus, quot et quales 1108. 
Sensu et imaginatione quomo- 

do cognoscamus 780. sensus 
quid comprehendat 880, 

Severus Platonieus, eius de 
animae natura placitum 862. 

Simonides, eius de Iove dictum 

. 88. de virtute ib. de Deo 38. 
de tempore 230. 232. de deo- 
rum consiliis IT. 10. 

BSimultas, quid sit II. 176. 

Socrates, eius de Deo senten- 
tia 54. providentiae demon- 
stratio 90. finem in quo po- 
suerit II. 64. quale dixerit 
summum imperium 356. de 
accusatoribus ad iudices quid 
dixerit 362, 

Sol, de eius natura, figura, 
motu etc. placita 522 etc. 
eontrarium cursum conficit 
coelo 526. 

Solis defectum integrum men- 
sem durasse 522, 

Sollertia, quid II. 106. 

Solonis de felicitate dictum u 

. 282. 

Somnus quid sit 748, 

Sophocles, eius de Iustitia di- 
etum 104, 106. 114. 124. 130. 

- 166, 170. 174. 214. de tem- 

pore 222, 230. 232, 234. Ache- 

— A rusiae paludis descriptio 1008, 

A eius de rerum divinarum co- 

gnitione dictum II. 6. 

Speusippus, eius de Deo sen- 
tentia 58. de animae natura 

. 862. 

] pute apuo Indos descriptio 
. Stella lapidea decidit quondam 

— in Aegos Potamos 508. 

: Btellae, de earum natura motu 

UN et ordine placita 510. 


rum natura placita 580, 

Stellarum et siderum ordo 476. 
quomodo inter se differant 
480. 

Stoici, qualis eorum de Deo 
sententia 64. fatum et neces- 
sitatem non putant differre 
176. eorum de fortuna sen- 


tentia 218, de tempore 250. 


materiam corpus faciunt 324. 
primam eausam mobilem 338. 
eorum de elementorum qua- 
litatibus placita 346. mun- 
dum posuerunt globosum 356. 
vaeuum quatenus statuerint, 
mundus quomodo sechndum 
eos intereat 418. distinxerunt 
totum ab universo 442, mun- 
dum dixerunt universum cor- 
poreum 496, eorum de stel- 
larum ordine sententia 536. 
et figura ib. de lunae natura 
D54, de eius luce 556. de 
eius defectu 560. de eius fa- 
eie 562. de tonitru, fulguris, 
fulminis, presteris et typho- 
nis diversitate et causis 598, 
rationem non statim animae 
inseri crediderunt 792. anmi- 
mam qualem putaverint 796. 
sensum in quo posuerint 834. 
quot posuerint partes animae 
836. de animae natura opinio - 
870. de eius viribus 874. 876. 
de earum numero 878, fumn- 
etiones quatenus animae tri- 
buant 886. earum ratione 
animas non diversas puta- 
runt ib. functiones animae 
inferioribus quoque et inani- 
matis tribuunt 890. animae 
diversae pro vitarum gene- 
ribus 896. de animarum cum 
diis communione 918. 

Stoici, finem quomodo definiant 
II. 56. ethices eorum expo- 
sitio 90 ete, bonorum et ma- 


dum divisio 92; D£ 


modis bonum dixerint96. quot 


modis malum 98. bona et 


mala circa quae sint ib. ani- 
mi bona et mala quomodo 
dividantur ib. 100. bona et 
mala ratione effectus quo- 
3200do dividant 100. eorum 
de virtutibus et vitiis pla- 
οἷα 102 ete. distinctiones 
104. virtutibus cardinalibus 


quae singulis subiectae 106. 


virtutum qui finis 108. vir- 
tutibus perfectis quae oppo- 
nant 110. animi sanitas quid 
secundum eos 5, robur, pul- 
ehritudo ib. virtutes separari 
non posse 112. virtutum sin- 
gularum capita qualia ib. 
virtutes quatenus animalia 
dixerint 114. 116. amantem 
bifariam dici 118. amandi et 
convivandi artem quatenus 
inter virtutes referant 118. 
120. eorum de sapiente pla- 
cita v. Sapiens. de artibus 
liberalibus quid statuant 120. 
122.128. improbos omnes in- 
sanire dicunt 124, ignorantia 


. qualis ib. differre dicunt ex- 
-petendum et receptum 132. 


eorum de fine placita ib. tri- 
fariam finem dixerunt 136. 
finem et scopum differre vo- 


lunt ib. finem fecerunt feli- 


citatem 138, differre volunt 
expetitum et expetendum 140. 
eorum de neutris placita 142. 


eorum species ib. praeposita, 


quae dieant 144. praeposita 
eirea animam plus valere ce- 
teris 148. prima secundum 


naturam, quae sint ib. se- 
-. eundum communionem, quae 


150. quae sint seeundum na- 
turam, aecepta esse ib. qua- 
tenus per se ib. quatenus per 


- alia ib. ces) quid sit 162. 


| quot 


de offieiis plàci 
eorum divisio ib. pe 

quae sint 1600,  appetii 
quomodo describant 160, 16 


de affectibus placita 166 ete 


eorum divisio ib. 
esse natura 184. 


ius dieun 


bus parandis 190. de functio- 
nibus 192. bona qualia. di- 
cant 196. duo ponunt homi- 
num genera, bonorum et prà- 
vorum 198. eorum descriptio 
198. 200. virtutem quibus no- 
minibus appellent 200, 202. 
sapientes quatenus mobiles 
ponant 220. vitae quot po- 
nant genera 224. acquirendi 
modos quot ib. de mercede 


eorum de — 
amicitia placita 186. de opi- 


ex docendo capienda dissem- - | 


serunt 226. quatenus sapienti . 


mendacium permittant 230. 
Stoici, ethos quomodo definianE 
11. 36. 
Strato, eius de tempore sen- 
tentia 250, de principiis 298. 
de corporibus, quatenus gra- 
via et levia 348. locum et va- - 
cuum quomodo  explieuerit 
380. coelum dixit igneum 500. 
eius de stellarum motu sen- 


tentia 518, de cometarum na- ἢ 
tura 518, tonitru, fulgur, ful- τ΄ 


men, presteres et typhones 
unde oriantur 598. bonum 
quomodo definiverit II. s 
Strobilus v. Laelaps. . . 
Studium, quid sit II. δὲ 
Stulti, v. Pravi, E y cx 
Substantia et forma, quomodo 


differant, et utriusque inter y 


se relatio 116. 
Styx fluvius, quomodo ficatobl 
1010. ubi eum ponant histo- 
riei 1014, 1016. aquam eius. 
omnia penetrare praeter vasa 
cornea asini Scythici 3915 


furiae 1030. —— 
temata musica eorumque 
éxplieatio 460 ete. 


d "lause a decanis in terram im- 
. — missae 476. 
- 'lTaprobane insula, eius situs 


eius Titanum sedes 1028. 

E dbi dii poenas luunt ib. 
Tat, Hermetis filius et sueces- 

sor 932. 

d I Tuná sectatores, quomodo ani- 
—qmas in corpora descendere 
- faciant 906. 

Τέλος v. Finis. 

Temperantia, quid sit II. 102. 
eirea quae versetur 104. quae 
virtutes ei subiectae 146, tem- 
..perantia, quid seeundum Pe- 
ripateticos 316. 

. Temperantes, qui II. 302. 

- Terra, quem mundi loeum oc- 
eupet 642, qualis sit 650. ter- 
ram habitatam male in in- 

 sulas et continentem dividi, 
eum una sit insula 650. terra 

— —ftempestatum  mutationi ob- 

- .moxia, aeternam tamen na- 

τ turam conservat 694. 696. 

1 Terra quomodo in universo ia- 

. eeat 990. 

D Terrae motus, unde oriatur 628. 
τ de eo observationes 630. sae- 
pe evenire in Peloponneso 
Achaia et Euboea 630. eius 
effectus apud Heracleam et 

. Hieram insulam 632. 

"Terrae motus, unde proveniant 

(682. eorum species ib, effe- 


Ar 


des, eius de deo sententia 
p. 54. 56. de necessitate 159. 
doin explicatio 248. de 
ieipiis placitum 290. dis- 
eius qal. materiam 


Pia diis "in. anima ! 


76; 
t 
Tw 
v 


postésiot 3i. eius y prima | s 
causa sententia 338. de cor- 


porum matura 348. mixtio Y 


quomodo secundum eum. fiat 
369. vacuum exsistere nega- 
vit 318. eius de loco dietum 


384, mundum posuit unm  —— 
496. coelum inquinque sphae- — . 


ras seu Zonas divisit 502, 
stellas quales posuerit 506. 
solem | qualem . 528. 
quam naturam tribuerit 550. 


primus eam a sole illustrari 
eius defectu — 


dixit 556. de 
sententia 560. stirpibus vi- 
tam tribuit 758. animam qua- 
lem posuerit 794. 

Theanus Pythagoricae de nu- 
meris doctrinae explicatio 
302. 

Theodectis, eius de deo dietum — . 
24. de deorum vindieta 116. 
de tempore 226. : 


Theophrastus, eins de fato sen- ^ 


tentia 206. de solis natura 
552. de animae natura 870. 
eius de virtutihus, in medie- ^ - 
tate positis, locus II. 998, -:.: 
300. reprehenditur ὦ. . 
Thrascias unde spiret 670, idem - 
qui Caecias ἐδ. 


Thucydides, quemlibet ait sibi ^ - 


optime consulere II. 346. 
Timaeus Locrus monadem or- 
tum vocavit 6. harmoniam 
mathematicam in quo 
erit 864. animae un 
eorpora descendant 902. 
"Timor, quid sit II. 180, 


Timotheus, lunae faciem quo- m. 
modo describat 1004. "5$ 


Tiresias, qualis eius apud. in- 

feros persona 1024. — — . 
Titaresius fons 1030. — . 
Tonitru unde oriatur. 674. 


Tonitrua et fulmina, de iis μας, X 


cita 590. 
TM quid. sit. n. 178. 


lunae .. i 


OoSü- ' 
e DM 


m 
nu 
E 
S 


Pac 


CE ace E La 


Veritatis via qualis 700. 


Trivium, eius apud inferos ex- 


plicatio 1052. ? 
Typhones quid sint 602, de iis 
606. 


U. 


Umbrae, earum apud inferos 
vitae descriptio 1032 ete. num 
sese invicem cognoscant 1034. 
umbrarum in orco corpora 
qualia sint 1040. 1042, 

Uno omnia exsistere, cuius po- 
testas declaratur 184. 

Urbanitas, quid II. 318. 


. Utile, quid sit II. 74. 


V. 


Yapores, duo eorum genera 
662. alterum humidum, ex 
quo pluviae etc. alterum sic- 
eum, éx quo venti ib. ex 
ierra prorumpentes 680. eo- 
rum effectus ἐδ, qui fatidicos 

. reddant appropinquantes ib. 
qui oecidant ἐδ. inclusi ter- 
Tae motus producunt 682, 

Venti, unde oriantur 624, 

Ventus, quid sit 666. ventorum 
Species 668. ventorum nomi- 
na seeundum regiones 668. 
670. qui aestate, qui hieme 
vigeant 672. 

Veritas, quid II. 318. 

non 
sine pugna ad eam perveni- 
mus 702. 

Via ad virtutem et ad vitium 
dueens II. 414. 416. 

Vibratio, quid sit 678. 

Virga, quid sit 676. 

Virgae, unde oriantur 616. ea- 
rum explicatio 622, 

Virilis, quis II. 304. 

Virtus ethica, in parte animae 

ratione carente 294, in parte 

rationali virtutes, quae i5. in 
altera quae ib. virtutes ethi- 

. eas exstingui abundantia et 


inopia 296. non esse 
lore aut voluptate 4b. «€ 
sistere in medietatibus 9 
300. virtuti ommi, qui habi- 
tus communes 316. virtutes 


^ 
DR 


" 


singulas, quomodo definiant 


Peripatetici 316. cf. Stoici. 
Virtutem, quibus nominibus ap- 


pellent Stoici II. 902. de ea — 


Peripateticorum ^ disputatio 
260 ete. 

Visus, quid sit 1108. 1110. 

Vitae genera, quot secundum 
Stoicos II. 224, 

Vitae, quo sensu apud Plato- 
nem ponantur II. 372. 374. 
quatenus earum electio ani- 
mis tribuenda 376. 378. 380. 
vitas, quomodo sortiantur 382. 
post electionem vitae con- 
sentanea ferre debent 884, . 

Vitarum tria genera II. 312. 
vita in mediocritate posita 
314. 

Volitio, quid sit II. 164, 

Voluptas, quae sub ea com- 
prehendantur II. 174. 

Vulcani v, Crateres. 


X. 
Xenarchus, animae naturam 


qualem putaverit 798, 
Xenocrates, eius de diis et nu- 


meris placita 62. de tempore  . 


250. de principiis 294. mi- 
nima dixit carere partibus 
350. elementa quibus secun- 
dum eum coustent 368. 
de stellis sententia 516. amni- 
mam inseri extrinsecus 790. 
animam qualem putaverit 794. 


perse mobilem esse dixit862. — 


Xenophanes, mundum posuit 
aeternum 416. mundos posuit 


infinitos 496. stellarum qua- 


lis natura et motus 512.514. 
sol unde ortus sit, et quo- 
modo deficiat 522, de eius 


ς 1A 
Mes 


eius — 


1 


556. unde eius 
3 . de eius facie 
562. stellae transvolantes et 
cometae, quid 580. fulgur, 
quomodo explieaverit 592. 
primus inter Graecos huma- 
E. nae cogmitionis incertitudi- 
. mem probavit II. 14. eius di- 
p etum ib. 
- Xenophanes, eius de tempore 
Poet experientia dietum 224. 
Xenophon, eius de deorum co- 
- gnitione locus II. 12. 


3 Ζ. 
Zeno, Stoicus, eius de Deo pla- 
. eitum 60. de fato 178. de 
tempore 254, de principiis et 
- elementis 304. naturam omni- 
. um primum dixit 322. eius 
de ideis sententía 332. de 
— eausis earumque differentia 
. 936. ignem recta moveri di- 
 Xit 356. coloris explicatio 
n 364. elementa quomodo in- 
. -vieem permutentur 370. va- 


cuum (uium) Mimisey i392, 


Zeno, affectus quomodo defi- 


Zephyri, unde spirent 668. 
Zodiacus, qualis 646. 
Zonae, quot et quales 502. 


quatenus vacuum at a Ὡς 
loco ib. omnes mundi partes. i» 
versus medium ipsius ferri —- 
406. natura quomodo mute- 
tur414. mundum posuit unum - 

496. coelum dixit igneum 500, . 
solem lunam et stellas i igneae . : 
esse naturae 538. eius de 

luna placitum 554. A 


niat II. 36. 38. quid esse di- - 
cat 90. res quomodo distin- . 
guat ib. bona quae dicat ib, 
quae mala ib. quae neutra. s 
92. bonn quomodo distinguat 
ib. mala quomodo ib. vitia 
quomodo ib. bona quatenus 
omnibus prudentibus, mala 
quatenus omnibus stultis tri- 
buenda sint, vel non94. finem — 
quomodo definiat 132. felici- —— ς᾽ 
tatem quomodo 138. de prae- κ 
positis et reiectis primus dis- 
putavit 156. duo ponit ber: 
minum genera 198. 2 


- 
* 


ΠΑΡΝΟΤΑΤΙΟ CRITICA 


ἘΠ: — LIBRUM I. 


| P.L. OTZIK A] Retinui inscriptionem codicis A. Ἰωάννου 

᾿ Στωβαίου βιβλίον πρῶτον περὶ αρεϑμητικῆς V. F. E. ΟΝ. T. 
VIII p. 582. Canterus: Ἰωάννου Στωβαίου φυσικῶν γνωμῶν 
ἐκλογή. Rectius scribendum Zrofa/ov per o docet Holstenius 
wb Stephanum p. 304. GAISFORD. Recepi Στοβαίου. 
τς Primum caput de laudibus philosophiae prooemii loco aSto- ὁ 
rum libro suo esse praemissum testatur Photius Cod. CLXXVII 
(p. 1172^ Bekk.) qui recensu capitum operis Stobaei exhibito 
haec subiungit: ἐν μέν rot. τούτῳ τῷ βιβλίῳ πρὸ τοῦ τοῖς .—— 
εἰρημένοις κεφαλαίοις ἐπιβαλεῖν περὶ δύο κεφαλαίων δια- 
λαμβάνει; ὧν τὸ μὲν ἐ ἔπαινός ἐστι φιλοσοφίας , καὶ οὗτος 
ἐκ διαφόρων αὐτῷ συνηρμοσμένος; τὸ δὲ περὶ τῶν κατ᾽ αὐ- 
3 ἣν συνεστηκυιῶν αἱρέσεων, ἐν o καὶ περὶ γεωμετρίας καὶ 
μουσικῆς καὶ ἀριϑμητικῆς δόξας παλαιὰς συναναγράφει. 
REN. i 
5 PR. 1, 4. Vw ἄτερ Canterus, et sic, ut videtur, codd, ps 


v 


— 13 sqq. Haec p esse videntur. 
P.2, 1. ἠδ᾽ ὅσ᾽ ἀνάρσιοι --- ἐπὶ χέρσου] Homeri. versus - 
ι ay 459. ex quo correxit librorum scriptnm Mer 
: , Heerenius, Rcx dd 


uio», correcti ab Heerenio, qui idem P M EA pro 
et 1. 6. ubi codd. ἀρυϑμήσαντε. 

— 3— 6. Haec transposui. Vulgo ῇ μὲν --- ᾿ἀρϑμήσα τ 
καὶ πάλιν" ἤκαχε ---- ἦσαν. Homerici versus sunt-Od. zz, 4 
οἱ Il. ἡ. 308. uL RR 

— 9; δὴ] Vulgo δη δεῖ, seclusit δεῖ Gaisfordus.. | 

-—4H ἡ μονὰς γονὴ) Theolog. Arithm. p. 8. ὅτι ᾿ἀνατό- | 
λιος γονὴν αὐτήν φησι καλεῖσϑαι καὶ ὕλην, ὡς ἄνευ αὐτῆς 
μὴ ὄντος μηδενὸς ἀριϑμοῦ. Attulit Heerenius. | 

— 18. ϑεωρεῖν) Malim ϑεωρέν. --- ἐσσίαν] Codd. οὐ- 
σίαν, Heerenius ὠσίαν., correxit Boeckhius in Philolao p. 139. - 
τῶ ἀριϑμῶ καττὰν] Vulgo τῶν ἀριϑμῶν κατάν. .Sequutus 
sum Boeckhium. 

— 19. écriv|] Sine dubio et hic et in sqq. restituendum 
ἐντί. 

- 20. οὐρανίω] Malim ὠρανίω, ut voluit etiam Boeckhius. 

— 21. xol ἁγεμὼν κοινωνοῦσα δύναμις xol τᾶς Ósud-. 
δος] Haec corrupta et mutilata esse vidit Heerenius. Codd. 
V. E. post κοινωνοῦσα lacunam indicant. δύναμις om. OM. 
c tantum habet A. Heerenius conicit ἁγεμὼν κοινῶς ἐοῦσα 
φαίνεται δύναμις ἁ τᾶς δεκάδος. patet vim eius omnibus 
praeesse. Badhamus ad Platonis Phil. p. 99. ,Suspicatur XOLVO- 

ίας ἃ δύναμις ἃ τᾶς δεκάδος. Fort. καὶ ἀγεμὼν καὶ κανὼν 
ἃ οὐσία (ἐσσία) καὶ δύναμις d τᾶς δεκάδος. 

— 92, ἄπειρα] lacobsius ἄπορα. 

— 23. ἀφανῆ) Malim ἀφανέα. γνωμονικὰ] Vulgo yva- 
μικά, A. OM. νομικά, unde lacobsius effecit γνωμονικά. Malim | 
nunc xevovixe. 

— 95. παντί] Badhamus πάρεντι, ἧς] εἷς A. OM. cor- 
rexit Koenius ad Gregorium Cor. p. 259. Lips. ἐντί Heer 
nescio unde. emt 

— 26. οὐδενὶ οὐδὲν] Boeckhius οὐϑενὲ οὐϑέν. αὐτῶν} 
αὐτοῖς A. OM. 

ὩΣ ὃν; ei] Vulgo &. ic] εἷς ante Koenium. ΡΝ 

E c3 τούτω ἐσσία] τούτω ὠσία Heerenius, τούτοις OUO [1 
A. OM., τούτω ἐσσία Boeckhius. satin] κατὰν ante Boeckhium. 
ἁρμόσδων] Vulgo ἁρμόξων. Y iar 


r 
ἣν 


! 
1 


jl « ren Stobaeum. Flor T IX, 54. pir Ip. ppm PN 
. καὶ ποτάγορα ᾿ἀλλάλοις. lamblichus infra p. 263, 24. σύμ- . 
᾿ τ μέτρα * προσήγορα et Porphyrius p. 331, 3. καϑ' ἡδονὴν 


scribendum. "i 
— 30. σωματῶν] Ante Boeckhium σωμάτων. 
AS — 81. vog λόγως ---- ἑκάστως] Vulgo τοὺς λόγους - — 
S binos. 
τ΄ — 82. ἔδοις δέ κα] Vulgo ἔδοις δὲ καί, quod indui 
aliquoties sustuli e fragmentis. doricis in Florilegio Servae 
ΠΡ 3, 1. τῶ ἀριϑμῶ] τῶν ἀριϑμῶν ΟΝ. 
ἘΠ —2. ἰσχύουσαν] Malim ἰσχύοισαν. ; 
EB.  — 3. ἀνϑρωπίνοις] Vulgo ἀνϑρωπικοῖς. ,“παντὰ ] Ante 

. Boeckhium πάντα. καττὰς ἢ Vulgo κατὰ τάς. ut stunt 
^ κατὰ TV. 

— 4. μουσικὰν] μοῦσαν A. E. μουσίαν V. ΟΝ. correxit 
. Heeren. 

"E Es κ ἃ τῶ] Ante lacobsium αὖ τῶ. : 
τ΄ — 6. οὐ γὰρ] οὐδὲ γὰρ recte Badhamus. οἰκεῖον] οἰκῶν 
P fort. ape οὐδ ἔστι] Imo &vzz, ut 1. 8. 

(0 — ἢ, ἀνοάτω) Vulgo ἀνοήτω. EA 
00—8. ψεῦδος- — yeveg] Haec separavit a reliquis Boeckbius 
p. 145. φϑόνος] ϑόλος Badhamus.: an 90goc? 
τ΄  —9 ἐμπίτνει) Codd. ézizvei. Weerenius ἐμπίπτει. Ὧ: 
P cobsius ἐμπίτνει, nisi quod ἐμπιτνεῖ scripsit. τὰ Σ φύσι) Vulgo 
ἃ φύσει, correxit Boeckhius, qui yis αὐτῶ. ante TG 
dit. 

n 12. x&v τῷ αὐτῷ] Vulgo καὶ τὼ, A. od τῷ PELA τῷ, i 


- lenda esse vidit Hleerenius. 
— 13. ἃ] Hoc pro ὁ dedere OM. τᾶς σφαίρας bao 


dla de aethere, qui inter σώματα στοιχειώδη quinto. inter- — 
| loco numeratur. Cf. Theolog. Arithm. p. 28. ὅτε τῆς 
tug (leg. ἀνεικείας coll. Meurs. de Denar. Pyth. Op. T.IV. 


διώκουσα τὸ πρόσφωνον καὶ οἰκεῖον ὁμοιότητι. Sic enim  - 


i Eu correxi. ἐντί] Libri addunt τὰ ἐν τᾷ σφαίρᾳ, quae de. UNS 


jcile est divinare quid sub hac voce lateat. Forte intelli- — 


id προσηγόρευον τὴν πεντάδα. ἐπειδὴ τὸ πέμπτον. καὶ PLE 
r αὐτὸ τεταγμένον ier 0 αἰϑὴρ κατὰ ταὐτὰ ἔχων. τ 


forte ἃ ἐμάν vel aliud nomen, a litterarum ductà sd 
recedens. Probabile tamen videtur rescribendum esse o ὁ OÀxOg, 
quod de motu vel vi motrice mundi forte explicari possit; etsi 5 
haec inter principia vix locum habere potuit. Varia pentadis | 
nomina diligenter collegit Meurs. l. c., sed nullum in iis repe- - 
ritur, quod ad n. 1. referri possit. HEEREN. De aethere seu 
quinto elemento scriptorem dicere nullum plane dubium est. 
Librorum scripturam ᾧ ὁλκάς ita tuetur Boeckhius in Philolao - 
p. 161, ut mihi quidem non salis fecerit; scribendum palus 
"videlur ἃ τᾶς σφαίρας κυκλάς. quod de aethere, sive limbi 
sive vestis instar sphaeram ambiente, aptissime dictum est. Ὁ 
Nosti floridumPythagoreorum dicendi genus, simillima imagine 
usus est Democritus apud Stobaeum Ecl. Phys. p. 135, 5. gt-. 
τῶνα καὶ ὑμένα περιτείνει τῷ κόσμῳ. Doctrinam de quinto . 
corpore postea Aristotelem expolivisse neminem fugit, quam - 
in rem afferre iuvat Attici locum apud Eusebium Praep. Ev. X, 7. 
προσκατηρίϑμησεν (4 φιστοτέλης) τοῖς φαινομένοις τέτ- 
ταρσι σώμασι. τὴν πέμπτην οὐσίαν, πάνυ λαμπρῶς καὶ d 
δώρως τῇ φύσει χρησάμενος, (leg. χαρισάμενος), -et. $.8. 
παρεῖχε € δὲ κἀνταῦϑα αὐτῷ ((4φιστοτέλει) τὸ καλὸν εὕρημα 
τοῦ σώματος. ubi ante σώματος excidit numerus &. i, e. 
πέμπτου. 

P. 3, 16. δοκέει] Vulgo δοκεῖ. λογιστικὰ] OM. λογικά. 

— 17. τῶν μὲν ἄλλων τεχνὧν) Haec tanquam spun 
seclusi. 

— 18. τᾶς γαμετρικᾶς] Codd. τὰς γεωμετρικάρ; Heeren. 
τᾶς γεωμετρικᾶς. Scripsi τὰς γαμετρικᾶς , qua forma utitur | 
Archytas infra p. 197, 23. et p. 224, 14. ubi genuinam sc 
ram servarunt codd., Canterus, autem γεωμετρίᾳ dedit. 

— 19. καὶ ἃς ἐκλείπει αὖ ἃ “γαμετρικὰ ἁποδείξιας] lta 
emendavi vulgatam scripturam καὶ ἃ ἐκλείπει αὖ ἃ γεωμετρ αὶ 
καὶ ἀποδείξεις. quae Heerenius, uem Gaisfordus sequutus - 

est, ita edidit: x«9" ἃ ἐκλείπει eu εωμετρία τὰς. ὰ 
NS ch . Pro ἀποδείξεις 0M. "mie tr ὀδειξις. 


* 


Ἧς 


Heeren. ΑΕ ΤΥ «id iid P μὲν εἰδέων ἐξ ἁ ( πραγμα- 
(e καὶ τῶν περὶ τὰ εἴδη . arithmelicam continere simul 
doctrinam de speciebus rerum (quatenus omnia vel ad paria 
- "vel ad imparia. referenda sunt) e/ de iis quae hisce speciebus 
P. conveniunt, ut magnitudo, quantitas et reliqua universalia. 
|. rerum attributa. Nescio an scribendum sit: καὶ ὁμῶς; αἱ 
μὴν εἰδέων ἐντὶ (ἃ) πραγματεία, καὶ τὰ ἐπὶ τοῖς. εἴδεσιν 
tut pian). 
p.3, 23. ἀρχὴ τῶν ὄντων] De variis nominibus, quibus Py- 
P ibasorel monadem celebrare solebant, Heeren. attulit Theolog. 
(C Arithm. p. 5—9. et Meurs. de henar. Pythag. c. ΠῚ. 
NES I 24. ἀγέννητον) Ante Heerenium γεννητόν, pro quo 
᾿ς ytvveróv habent OM. 


μονὰς καὶ μονώτατον περαῖνον --- σὺν γὰρ ἑτέρῳ μόνον 
οὐκ ἄν ποτε εἴη. Attulit Heerenius. 0] Forsan δι᾽ ὃ. 

: (o— 27. μαϑεῖν αὐτὸ μηδ᾽ ἄλλο διορισάμενος] Heerenius 
ο μαϑεῖν [ἔξεστεν) αὐτὸ “μηδὲν ἄλλο διορισαμένῳ. Malim μα- 
— ϑεῖν [ἔστιν] αὐτὸ μηδ᾽ ἄλλο τι διορισαμένους. 


x. — 38, 0 μόνον ἐστὶν εἰλικρινές αὐτὸ δηλοῦν] 0, cuius . 
- Joco V. A. lacunam indicant, accessit ex OM. Locus cor- - 
ruptus est. 


— 29. τελεώτερος e] τελειότερος ΟΝ. T ἼΣΩΣ 
|. -- 31. ἐστέρηται] Vulgo στερεῖται. καὶ ὃ μέν, ὁπότ᾽ ἂν 
E | gevvvroi] Haec obscuriora sunt. Pro γεννῶνται legendum 
. est γεννᾶται , in τούς autem latere videtur τόπους, nisi post 
περιεχομένους nomen Substantivum exciderit, Quidquid id sit, 
' summa disputationis ad hoc redit. Distinguebant Pythagoraei 
3 /' numeros pares et impares. Hos vocabant perfectos et finitos, 
jos imperfectos et infinitos. Argumentum autem eius rei 


- figuram terminari, tribus terminari; unde h.l. quoque dicitur. 
numerus impar comprehendere spatia lineis cireumscripta. | 


iper esse infinitum, quatenus autem in impari lateat, v. c. 
18. in numero ternario, finitum esse. HEEREN. Pro yev- 
)vvot scripsi yévovror, sed locus nondum persanatus est. 


ul 8. Sod Vulgo genns, A. OM. re: 


— 25. καὶ μόνον Theolog. p. 19. ἔστι γὰρ ποσόν τι ἢ 


petebant ex geometria. Duabus enim lineis nullam linearum - : 


'arem vero, ἐν οἰκείᾳ scil. χώρᾳ γενόμενον, si ipse per se sit, ἐδ 


Jp. 4, | τὸ ἐν Mela codd. habent Ὁ τῇ ἢ ἐν, οἱ 
dum esse, ultima verba εἴδωλα τοῦ £vóg γιγνόμενα po 
De laudibus quae monadi ἢ. 1. tribuuntur ef. Meurs. et. 
Arithm. E cc. HEEREN. πλήρωμα] Codd. μήρωμα " quod 


dicuntur. Pythagoreis numeri impares, adeoque ipsa monas, 
quippe qui principium finem et medium habent. Plutarchus — : 
de vit. Hom. p. 161. ed. Opor. ὃ Πυϑαγόρας, τὸν μὲν ἄρτιον 4 
ἐνδεῇ καὶ ἀτελῆ, τὸν περισσὸν πλήρη ve καὶ τέλειον ἀπέφη- Ἶ 
τ vev.' HEEREN. 
— 13. προαγαγεῖν] Vulgo προάγειν, A. προθαγογεῖν; 
hine eorrexi προαγαγεῖν. E 
— 17. Δἰγύπτιοι δὲ Ἕρμοῦ φασὶν] Apertum est ante — 
haec excidisse aliquid, e. c. xol Ἕλληνες μὲν Προμηϑέως. 
— 23. οὕτως ἐν περισσαῖς) Etiam ante haec complura. aut | 
excidisse aut ab epitomatore omissa esse videntur. POL A 
: — 36. ἐχόμενα] Praestare opinor ἐχόμεναι, id ut ad dr a 
σεις καὶ μεταβολαὶ referatur. d 
P. 5, 12. ἹΜοδεράτου πυϑαγορείου] A. Modo πυ- " 
ϑαγορίου. EF. 
— 13. ἔστι δὲ] À. ἔστιν. M 
— 15. καταλήγων [4 V. A. ceteri καταλλήλω. 
— 10. περαίνουσα] ἐστιν addidit Heerenius, sequente Gais- 
fordo. tse y “μεσότης. acd 
jnre 90. κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως]. Ante Heerenium κατὰ ταῦτα, Φ 
qui κατὰ ταὐτὰ ex V. E. dedit. ὡσαύτως fort. delendum, nisi 
χαὶ interponere malis, ut est p. 46, 9.111, 13 et 116, 6. Item 
apud Sextum Empir. p. 986, 25. Ac Plato quoque Legg. IV - 
—p..709, c. habet ὡσαύτως καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, at idem 
in Timaeo Ρ. 3l. d. κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως. 
 — 24. τὴν μονάδα --- τὸ tv] Disünctionem inter unum 
e unitatem explicat Anonymus de Vit. Pythag. p. 44 ed. iat 
ὅτι διαφέρειν ἔλεγον οἱ ἀπὸ Πυϑαγόρου μονάδα, καὶ ἕν. 
μονὰς μὲν γὰρ mag. αὐτοῖς. ἐνομίξετο ἡ ἐν τοῖς, νοητοῖς 
οὖσα, ἕν δὲ ἐν τοῖς ἀριϑμοῖς (leg. ἀριϑμητοῖς)". “ὁμοίως καὶ Ἢ 
δύο τὸ ἐν τοῖς ἀριϑμητοῖς. Differunt nempe ita ut. swnifas sit. — 
notio abstracta, unum concreta. HEEREN.. ra 
— 29. νεώτεροι] Plato cum suis. asseclis, Eum enim hoe - 


M TN EUN 
^ ^ 


a sequutum. esse; quo monas οἱ dyas. principia. rerum. 
untur, lestis est Aristoteles Phys. 1, 6. HEEREN. 
(e P. 5, 30. πυϑὰ όρειοι] Ante Gaisfordum. isttbi i 
᾿πυϑαγόριοι. παρὰ τὸ ἑξῆς] Malim κατὰ τὸ ἑξῆς. : 


non monadem et dyadem, sed omnino parem atque imparem 
numerorum rationem pro principiis. habuisse. Nam e£ τῶν 
ὅρων ἐκϑέσεις, δι᾿ ὧν of ἄρτιοι καὶ περιττοὶ νροῦνται; sunt 
placita Pythagoricorum quibus paris et imparis numeri natura 
/ ganar. HEEREN. 


^ |o 82. voo)vror|] Sensus mihi videtur esse, Pythagoricos i 
ἫΝ 
E. 


e 


d Osir. Il p. 354 F. Nicomachum apud Phot, cod. 187. et Theol. 

! |cArithm. passim, et ex recentioribus Meursium Denar. Pyth. et 
- Tiedemannum Aelteste Philos. Griechenl. p. 392. 

uw m$. [Ἄρτεμιν δὲ τὴν δυάδα] Forsan "Aoreguv δὲ [καὶ Τόλ- 

uev] τὴν δυάδα. Cf. Etym. M. p.289, 46. In sequentibus excidere 

triadis tetradis et pemptadis nomina, quare, lacunam indicavi. 

— 8. ᾿σφάλιον δὲ Ποσειδῶνα] Scripsi ᾿σφάλειον et καὶ 

- addidi ante Ποσειδῶνα. Eadem forma restituenda Plutarcho 

Thes. 36. 9600, ὃν ᾿“σφάλιον καὶ γαιήοχον πφοσωνομάξομεν, 

et Anatolio in. Theolog. Arithm. p. 56. ἡ ὀγδοὰς ᾿Δσφάλεια 
᾿ καλεῖται; leg. "AagdAetg , non ᾿σφάλιος, ut voluit Heeren. 

-. — 9. ὀγδοάδα] Post hoc deest nomen τῆς ἐννεάδος. 
^ Παντέλειαν) Παντέλειον ΟΝ. αὐτοῦ δὲ πάλιν] Haec et squ. 
- lisdem paene verbis apud Plutarchum V. Hom: c. 146. legi ad- 
n ποίαν! Heerenius. 

Lo — 1L ἀπεφήνατο] Hoc ex A. dedit Gaisfordus , vulgo 
ve. 


ὃ om. A. 
E. — 18. οὐδείς] οὐθείς Gaisfordus ex A. 

20 "um terminologia. Γνώμονες nempe, de quibus hic loqui- 
lur auctor, vocabantur apud eos omnes numeri impares. Joh. 


Philop. ad Aristot. Phys. II. p. 131. Καὶ of ἀρεϑμητικοὶ 
y ὥμονας καλοῦσι πάντας τοὺς περιττοὺς ἀριϑμούς. 


- P. 6, 5. ἐπωνόμαζεν] ἐπωνομάξομεν Α., DIM de 
ὋΝ. Ie deorum nominibus Heerenius affert Plutarchum Is. et - 


EV 
4 p 


ἽΝ 


P 12.0 ἐξχαίδεκα)] Probabiliter Heerenius ὀκτωκαίδεκα. 


.— 20. ἔτι δὲ] Explicanda haec sunt ex antiqua Pythagori- - 


sc n adiicit Simplic. ad eundem locum, γνώμονας. ἢ but: rif 


3 A1 
mob IE RA 
P". «4 


sc ΣΝ; 


i" 


- Pho 2 * 
in ME ese Y M p ^ i9", 
Pu m m LN A Ns ena 
4**Xb m.p 


uU 


τς. 
Am" - 


ALL ΦΌ. 
M AL onn * 
OW 


i ; 512 » 
od TETSEM 


hr 


ER τὰ 
p» 
a. 


Na, Ὁ yi 
pcm v) Der (Sa RAE M. 


av 
* 


oit 


RC 


τοῖς τετραγώνοις τὸ pae σχῆμα poribus ὥσπερ 
ἐν γεωμετρίᾳ γνώμονες. Quae nostro loco leguntur iam 
clara erunt. Vult nempe auctor, monade addita ad prim 
gnomonem, ad sequentes autem summa, quam proxime ant 
cedentes numeri efficiunt, semper prodire numeros quadratos. 
v.c. positis gnomonibus 3. 5. 7. 9. primum 1 - 3—29?. tune - 
porro 1 4-3 (i. e. 4) 4-6—3?. 9-7 —4?. 16 -9—5?. et - 
sic porro. cf. Tiedem. Geist der speculat. Philos. p. 107. 108 
Reliqua expedita sunt. HEEREN. 
^N P. 7, 6. δὲ ποιεῖσϑαι; Vulgo ye ποιεῖσϑαι; correxit ex A. 
1^5 eo Gaisfordus. Nisi mavis πὲποιῆσϑαι. 
: — 9. καὶ γῆν] τὸν γῆν Musgravius, qui recte dolet pen 
sed fortasse praestat scribere γαῖαν. 

— 25. νόμος] lta A. V. reliqui, ut videtur, uóvog. 

— 27. πάντων] Sic Grotius cum MS. Paris. πάντως. A. 
cum Cantero. GAISFORD. Sud 

P. 8, 3. Ζεὺς ὁ καὶ ξωῆς] Si lyrici poetae versus est; ws 
non temere suspiceris , ξωᾶς scribendum est. 
τυ. S. ovric] In hoc Simonidis loco nihil contra edd. no- 
vavi, nisi quod ἀρετὰν scripsi pro ἀρετὴν et βροτός addidi. 
' V. Bergkii PL. p. 891. us 

— 11, Ζεῦ] Ζεὺς Gaisford. ex A. 

— 12. xal πᾶσι] Libri πᾶσι, SOM TCU T6GGL , alii ΓΝ f 
didere καὶ, quos sequutus sum. : 

— 13. ἐκ σοῦ γὰρ γένος ἑσμέν, ἤχου μίμημα λαχόντες} | 
Reliqui codd. scripturam quamvis corruptam. Scaliger ὄχου 
tentabant, corpus enim esse ὄχημα ψυχῆς» Brunckius ἑῆς, 
Ahlwardt ὅου, Petersen ὅ cov, Mullach ἕνός. His omnibus 
praestat quod Bergkius Progr. Hal. 1861. coniecit ὅλου, in quo. 
tamen hoc moram facit, quod Stoici non solum hominis, sed : 
etiam animalium animas ex divino fonte delibatas existimabant. 
V. Diog. Laert. VII, 156. Ipse conieceram ἐκ σοῦ γὼρ ytvo- 
ueGOo , “λόγου (rationis) μίμημα λαχόντες, et γένος ἐσμὲν ex | 
noto Arati loco illatum suspicabar. Cf. Didymus Eusebii P. Ev. 


/ 
XV, 15. Stoicorum doctrinani referens ;- κοινωνίαν δ᾽ ὑπάρχξ v 


πρὸς ἀλλήλους (inter deos eyed διὰ τὸ λόγου μετέχει 
Oc ἐστι φύσει νόμο. . 


* 


E . 
s" Eb & 15. δείσα ἀΐδω A. ΟΝ. Futurum. iin. quo ne 
Tlieognis Eleg. 4. quidem. abstinuit, in Cleanthe- ΝΒ olfn- 
-sionis habet. - 
r — 16. col δὴ] Ante Scaligerum coi abo mo 
— 17. σεῖο] cofo A. σοῖο OM. es 
— 18. ἔχεις} A. OM. ἔχοις. ἐνὶ] Ànte Brunckium ὑπό, 
τ potest. etiam μετὰ corrigi. 
ἢ 5 - 10, πυρύεντα ἀειξώοντα] Hiatum sibi concessit Clean- 
- thes etiam l. 27. περισσὰ ἐπίστασαι . l 28. τὰ ἄκοσμα et 
7 φἴλα ἐστίν et p. 9, 7. ἄλλοτε ἄλλα, quamquam hoc quidem 
etiam meliores sibi sumpsere. ἀεὶ ξώοντα cur scriberem nihil. 
-. causae erat. 
j — 20. égoíyacuv] ἔρηγα. A. OM. versus nondum pérsana- 
tus. Finis fortasse fuit πάντ᾽ ἔρριγεν. 
— 21. ᾧ σὺ] Ante haec lacunam indicat À. χοινὸν λόγον] 
λόγον κοινὸν A. 
τ σα 22. φοιτᾷ] Ante h. v. lacuna est in A. qui pergit μιγνύ- 
μενος μεγάλων μικροῖσι φάεσσιν. Heerenius post Brunckium 
- μεγάλοις μικροῖς τὲ φάεσσιν. GAISFORD. Post hunc versum 
lacunam: indicavi cum A. 
— 93. ὡς τόσσος] ὃς τόσσος Ursinus. 
— 34. δαῖμον] δαίμῶν V. δαίμων A. 
— 25. ἐνὶ πόντῳ] Ante Brunckium ἐπὶ πόντῳ. 
— 20. σφετέρῃσιν ἀνοίαις] σφετέραισιν ἐννοίαις A. OM. 
nec male si scribas σφετέραις ἐννοίαις vel σφετέραις ἐπινοί- 
5 ug; at Cleanthes imitatus est homericum λυ ἀτα- 
E χλέῃσιν. : 
B — 28. κοσμεῖν} lta A. OM. κοσμεῖς ceteri. 
Lo — 29. πάντα] ἅπαντα alii, πάντα ἃ. ᾿ ERG 
De —5 d0pis0c1] γίνεσϑαι Α. ἐόντων] Ita A. OM. án : 3 
- ceteri. - EQUES 
E Po, 2. ᾧ κεν] οἵ κεν A. ΟΜ. ΝΈΕΣ » 
τ -- 9. 609 ] ov A. scil. post ev litera videtur ec. Mox . 
χακχκοῦ A. OM. καλοῦ Ursinus. GAISFORD. 
τα δ. κερδοσύνας] κερδοσύνης OM. - 
— 7. ἐπ᾽ ἄλλοτε ἄλλα φέρονται] Ante haec lacunam labet a 
"v PN OM. male Gaisfordus cum Ursino dedit ἐπ᾿ &À- ———— 


- 


ΠΡ, 9, 9. στ Zeic ox dope e 
rena. V. ad p. 10, 24. WIN 

— 10. μὲν] Hoc addidit Scaliger. sup 

— 18. ϑεοῦ ϑέλοντος μέτα πάντα γίγνεται]. Pr 
(A. μετὰ) lacobsius ἔργα.  Nauckius ἄνυτα. Maus 
vel «eóvo. 

— 19. ϑεοῦ γ᾽ ἐφιέντος τύχῃ] Libri ϑεοῦ Ds 
τύχη. quorum hoc Gaisfordus correxit, y. interposuit Nauckiu 
— 90. ξὺν τῷ ϑεῷ — κὠδύρεται] SUbboplis; versus est. 
ΔΙ, 376. 

0-2. δωρήματα] Sic A. non δωρήματος. dut: in codd 
se reperisse profitetur Heerenius. Idem in contextu edidit διὰ 

ϑήματος ex Heynii. monitu. Perperam. GAISFORD. Ἢ 
den —. 23. οὐδὲ εἷς ἀνὴρ σϑένει] Si tragici versus est, scri- M 
- . bendum fuerit οὐδ᾽ ἂν zig ἀνὴρ σϑένοι, vel οὐδὲν dvéqu- - 


πος σϑένει. md 
P. 10, 2. τὰ πάντ᾽ ἀεὶ ϑεός] lta correxi librorum scriptu-- x 
Tam πάντα ϑεύς. $ 


— 4— 6. Θεοῦ γὰρ οὐδεὶς — προϑυμίας] Haec Nauckius δ. 
Fr. trag. p. 534. Euripidi tribuit. 
— 5. μεῖον] Scribendum cum Valckenario éifov. 


atque. hoé etiam Valckenarius coniecit. 
|-—9. mid οχοίην - Y» oio A. 


di. cuius v. Fragm. 401. 


— 13. ϑνητοῖσιν — ϑεοί] Coniunxit haec cum m sequentibus. 
ad unum: Jragm. Nauckius Fr. poet. trag. p. 714. versum καὶ ; 
τἀμπλακήματ᾽ ἔρχεται ϑεοὺς ἔπι tanquam suspectum uncis d 
includens. 

— 15. ϑεοὺς ἔπι] Ante lacobsium ϑεὸς ἔπι. 

— 19. £u] Libri ἔστι, corr. Heeren. 
o 90. φάτις £69] Haec supplevi, quae post: oie 

cilius excidere potuerunt quam quae addidit. Bergkius. λόγι 
. £69. καὶ τὰ. βρότεια] xot τὰ βροτοῖς libri, χαὶ τὰν βροτο 
Bergkius; scripsi βρότεια et pro aed : τὰ conicio πάντα. : 


— 22. coc. dust Heeren.- " p ἰ 


; 10, 24, SOR NR Recte PAIS Ariitotelés 


τ €. 7. et Eusebio dedit Heeren. 
4 — 28. 29. Ζεὺς --- σελήνη] Haec ex Aristotele addidit - 
Heeren. 

NTC: EA δαίμων] om. E. A. OM. Eoi 
(000 — 32. ἕν δὲ δέμας βασίλειον] om. δὲ A. OM. ἕν TR Aw. 7E 
-— βασίλειον Heringa Observ. p. 95. * 
ο΄ P. 11, 2. πρῶτος γενέτωρ) Codd. πρωτογενέτωρ . neque 
- aliter MSS. Eusebii, sed editiones πρῶτος γενέτωρ, ut Proclus. 
v. Lobeck. Aglaoph. p. 495. 

— 4. τοῦ δή τοι] Sic Eusebius, τοῦ δὲ τὸ A., τοῦ δὲ τὴν : 
ὃν, τοῦ δ᾽ ἤτοι Hermannus. m. 

— b. χρύσεαι] Erat χρύσιαι; Α. χρύσεαι. δὲ 

— 6. ἠερέϑονται] Codd. ἡγερέϑονται et ἠγερέϑοντο, cor- E 
rectum ex Eusebio. BE 
. -- 1. ταύρεα) Α. ταύρια. 

— 9. ἀντιόωσα] Heringa ἀνταυγοῦσα. 
— 10. νοῦς δέ of ἀψευδὴς Scribendum οὖς δέ οἵ ἀψευ- 
δὲς cum Heringa. 

: — 1L. κλύει! κυκχλεῖ Eusebius et codd. praeter A. ΟΝ... 
— 12. οὐδὲ κτύπος] οὐδ᾽ αὖ κτύπος codd. ut videtur praeter 
; A. OM. οὐδὲ uiv ὄσσα] οὐδὲν οὐ μένος codd. correcti ex Eus. 
v — 14. ἔχει! Vulgo ἔχεν, correxi ex Eusebio. ἠδὲ νόημα] 2 
dta Bids, ἡ δ᾽ ἔνι σημα A. 0M. ᾧ δ᾽ ἐνὲ σῆμα V. E. ΒΞ- ὃ 


undo p. 401, 38, Eusebius Praep. Ev. Hl, 9. — .- P 1 
— 95. τέτυκται] τέτεκται Eusebius. ] ἢ 
--- 27. πυϑμὴν] λιμὴν A. OM. πυϑμήν ex Arist. de Mundo E 


 ringa ἠδ᾽ ἐπίσημον, malim ὧδε νόημα. ie 

| o 15. σῶμα] σῆμα codd. correcti ex Eusebio. τῷ M 
E 15 -— 20. παμμήτωρ) Vulgo παμμήτηρ, παμμήτορ Α., παμ- ARM 
; ᾿μήτωρ OM., παμμήτειρ᾽ ex Eüsebio Gaisfordus. ICE 
— 22. dites) Codd. δῆξαι οἱ g55, correcti ex Eusebio. Ὁ QE 


c εὐρώεντα] A. εὐρύεντα, OM. εὐρυύεντα. i T e 
200 — 24. πάντα δ᾽ ἀποκρύψας] Codd. πανταδὰ κρύψας, RU 
; endate Eusebius. 1m 


᾿ς δος 95, μέλλει) Vulgo μέλλεν, OM. yg. T codd. Cu 
Aet, correcti ex Eusebio. 


UP, t 30. des id Eusebius Pisep. Bean, 
ὃ δὲ τῶν ἐπῶν ἐξηγητὴς. ἀρξάμενος μὲν τοῖς ἔπεσιν 
λούϑος λέγει “Ζεὺς ovv ὃ πᾶς κόσμος ζῷον ἐκ foam, € 
ἐκ ϑεῶν". 
P. 12, 4. δι᾿ αὐτὸν πάντα] Vulgo τὰ πάντα, Om. ἂν " 
lum V. A. 
— ὁ. 0? μὲν γὰρ Ζῆνα] Explicat Platonis sententiam Axa δ 

.. de Mundo c. VII. καλοῦσι δὲ αὐτὸν Ζῆνα καὶ Alo. παραλλήλως 
χρώμενοι τοῖς ὀνόμασιν, ὡς ἂν εἰ λέγοιμεν δι᾿ ὃν ξῶμεν. cum 
quo cf. maxime Proclum de Theol. Plat. V. c.22. HEEREN. Eadem 
Chrysippi etymologia, v. p. 12, 2. Cf. Arius Eusebii P. Ev. XV, 15, 

— 12. Porphyrii nomen recte addidisse videtur Heeren. 

— 14. τοῦ τε] Ita A. E. pro τοῦτο. hioc] Ante Zfiüc in- 
serui r0. Suspicor tamen Zfióg ex margine in contextum ve- 
nisse, eoque excluso Jegendum esse φημὶ κατ᾽ ἀμφοτέρων 
λέγεσϑαι τοῦ ϑεοῦ τὸ ὄνομα, τοῦ τε δημιουργοῦ καὶ τοῦ 
κόσμου; ut τοῦ ϑεόῦ ad lovem referatur. ἨἩΒΕΒΕΝ. τ 

— 16. χρήσεσϑαι) Ita V. A. pro χρῆσϑαι. Ὁ 

— 18, τὸν μὲν — τοιῷδε] Ita V. A. pro τὸν δὲ — τῷδε. p 

— 23. τῷ δ᾽ ἕπεται στρατιὰ ϑεῶν) Haec e Platonis . 
Phaedr. p. 344d. adieci. Cf. Wyttenbach, ad Plutarchum de 
S.N. V. p, 27. ; 
(0 980. 'Ovérec]. ovv ἅτας V. A. E. Canterus viros, 
Leg "'Ovézog. Locus Onatae plenior infra legitur p. 25, 24. δ 

ΟΡ, 18,23. κατὰ ταὐτὰ δὲ Πλάτων] Legebatur. κατὰ ταῦτα 
οὐδὲ Πλάτων, Canterus sequente Gaisfordo κατὰ ταῦτα V , 
Πλάτων, quae non intelligo. 

— 3. év Tj — ἐπιστολῇ] P. 323. ἐπομνύντας --- τὸν τῶν 
πάντων ϑεὸν ἡγεμόνα. τῶν τε ὄντων καὶ τῶν, μελλόντων, idi 
quae si cum n. 1. conferantur, patet scriptorem nostrum pH 5 
Platonem pro ϑεὸν legisse ϑεῶν. HEEREN. 5s 

— 7. συναπτομένους) An συναψομένους ἐν δὲ τῷ 
uoto] P. 34. 

— 9. οἰκίστορος] οἰκητόρου V. A. ceteri, üt videtur, ΡΣ 
τέρου, Gaisfordus οὐκιστῆρος; scripsi interim oxí6rogoc, vox. 

recte formata est, quamquam magis placeret. κτίστορος, d 
^ — 10. οὗτος] Ante Hor οὕτως. ia Vulgo o 773 
ut A ἘΠ ΠΑ νυ Cd M 


13, 13. "Doer ll. e, 423 sqq. 6g 
* P 14. ἐπ᾽ ὠκεανὸν Codd. ἐς ὠκεανόν. 
πὰ". -— 18; τό τε πλῆϑος] Vulgo τὸ δὲ πλῆϑος. 

τς — 91. χατὰ τὴν διαφοράν ἑτέρου λεγομένου] Heeren.- 
i iion indicant dicium hoc esse a poeta. Praestat xol | 
— scribere pro κατα... 

coo -ὸ 93. χρῆν] χρὴ A« χρῆν V., ἔχρην vulgo. 
0m 27. ἐπὶ τῷ voro] Ex Platonis Phaedro p. 247. c. 
Mu 80. Sequuntur hie breves philosophorum sententiae, 
- quae partim leguntur apud Plut. de Plac. Phil. 1, 7. et qui eum 
BU erant Euseb. Praep. Ev. p. 747 et Pseudo - ἃ]. Hist. 
; phil. c. 5. partim in solo Stobaeo supersunt. HEEREN. 


| — 32. ϑεός. ἀγέννητον γάρ] Idem Thaletis responsum legi "ς 7$ 
| apud Plutarchum Conv. Sap. p. 153. adnotavit Heeren. "o 
ΠΡ, 14,1. τὸ ἀϑάνατον] Respici forsan ad Socratis verba Mr 
apud Plat. in Phaedone c. 56. ὁ δέ ye ϑεὸς ἔφη οἶμαι ὁ 0-15 
κράτης καὶ αὐτὸ τὸ τῆς ξωῆς εἶδος καὶ εἴ τι ἄλλα ἀϑάνατόν "n 
ἐστι. παρὰ πάντων ἂν ὁμολογηϑείη μηδέποτε ἀπόλλυσθαι, . ὁ 
parum probabilis est Heerenii opinio. m 


— δ: νοῦν τοῦ xóGuov τὸν ϑεὸν Eadem Plutarchus Plac. 
phil. I, 7. apud quem cetera desider antur. Eadem vero wadunt 
Diog. Laert. L1. ἀρχὴν δὲ τῶν πάντων τὸ ὕδωρ ὑπεστή- 
σατο καὶ δαιμόνων πλήρη et Arist. de An. 1. 8. χαὶ ἐν ὅλῳ : E: 

F δέ τινες ψυχὴν μεμίχϑαι φασίν. ὅϑεν ἴσως xol Θαλῖς. 
᾿ πάντα πλήρη ϑεῶν εἶναι φήϑη. Explicat autem hanc Thale- 699, Ὁ 
tis de daemonibus sententiam Plut. Plac. Phil. 1, 8. Θαλῆς 1 
᾿ δαίμονας ὑπάρχειν. οὐσίας ψυχικάς, εἶναι δὲ καὶ ἢ ἥρωας τὰς i 
ὡρισμένας ψυχὰς τῶν σωμάτων. HEEREN. 


ἀπ 9; τοὺς ἀπείρους οὐρανοὺς ϑεούς] Apud Plut. l. c. τοὺς cf MS 
“τέρας οὐρανίους ϑεούς. quam lectionem non deerunt qui apud E 
-Stobaeum quoque admittendam ducant. Attamen sine codieum — ὃ 
auetoritate nil hic mutandum censeo, maxime cum lectioni — — 
"nostrae aliunde quoque praesidium parari possit. Primo enim ^ —— |. 
es idem lectionem habuisse videtur Pseudo-Galenus l. c. "Avo. REM AU 
a "τοὺς ἀπείρους νοῦς ϑεοὺς εἶναι" ubi νοῦς ex οὐρανοὺς — — ἘΣ 
comp »pendio lectionis scripto ortum esse, nemo facile dubitabit. frs. E 

n vero eandem lectionem tueri videtur Cic. de N. D. 10. — Vor de 

im: Anaaimandri enim opinio est, nativos esse Deos, — — — 

Y con 


ἀπά ddb- invicem excipere, eosque pro diis 1idiendn 


;dum videtur μητρὸς [τάξιν ἔχουσαν; ἣν προσαγορεύει δίκην. 


Unde ap. Stob. pro οὐρανοὺς non male κόσμους lejos bo 
etsi sensus ad idem rediret. HEEREN. biais 
P. 14, 11. δεῖ] χρή V. A. ὑπακούειν] Dicendi usus dresigd 
postulat. Simili acyrologia ἐξακούειν dixit Diog. Laert. VII, 89. 
— 12. ἐνδιοικούσας] Sic V. A. ἐνδνηκούσας Cant. ef. δ 
p. 15, 26. τε 

LT i πυρὶ σφαιροειδεῖη σφαιροειδῆ V. A. fortasse 
recte, sed ut simul ἔμπυρον. scribatur pro ἐν πυρί. 

— 92. τἀγαϑοὸν] ἀγαϑὸν V. A. τοῦ ἑνὸς] Hoc e Plu- - 
tarcho et Galeno posui pro voog, quod frustra tuetur Heeren. 

ὁ αὐτὸς articulum om. V. A. 

— 33. ἄριστον] Recte ἀόριστον dedere V. A. atque ita 
habent etiam Plut. et Galenus. Sic autem dyada vocasse Py- 
thagoreos constat e Sexto Emp. p. 196, 29. 158, 15. 529, 2. 
ed. Bekk. δαίμονα] Exciderat hoc e libris Stobaei, ex Plu- 
tarcho revocavit Heeren. 4 

— 29. τὸν αὐτὸν] τὸν ϑεόν Α. 

Ρ. 1ὅ, 4. οὐσίαν ἔχοντα ἐπὶ πνεύματος Scribendum vides. 
tur ἀπὸ πνεύματος , ut p. 14, 30. νοῦν ἀπ᾽ αἰϑέρος. menteupa 
ab aethere ductam. 

— 11. ὕλην δὲ αὐτῆς] Pro αὐτῆς! Weeren. rescripsit αὐτά. 


- φέσσερα ] Corrige operarum errorem τέσσαρα. 


. — 12. φιλέαν] Sic correxit Heeren. ineptam uberes scri- - 
pturam φιλονεικίαν. 

— 18. πρὸς ταῦτα ἀναλυϑήσεται τὸ μονοειδές lta V. 
pro πφοστανλυϑήσεται. A. πρός τηναλυϑήσεται. MHeeren. - 
suspicatur εἰς ταῦτα ἀναλυϑήσεται, quod sane linguae lex. 
postulat, nisi aliquid reconditius latet; at pro τὸ μονοξιῦ 
quod illi τὸ πολυειδές scribendum videtur, ropohendons se 
suspicor τὸ ὁμοειδές. - 

— 18. Καλχηδόνιος] ἀλχηδόνιος A. scripsi χυλνηδόνιος: 

— 22. μητρὸς ϑεῶν δίκην] Haec lacunosa sunt; supplen- 


"T3. E 


k 
ec 


ϑεῶν. 
— 23. λήξεως] λέξεως V. Xenocrates. ionice dixerat λάξιο 


ia 4. 


pe 30. ὑποσελήνους δαίμονας ἀοράτους] Plutarchus de 
s. et Osir. p. 261. εἶναι φύσεις ἐν τῷ περιέχοντι μεγάλας, μὲν 
xol ἰσχυράς, δυστρόπους δὲ καὶ σκυϑρωπάς, ox χαίρουσαι τοῖς 


ἄλλο χεῖρον τρέπονται. Attulit haec Heeren. Ad ὑποσελήνους 


— 27, ἀρέσκεται δὲ καὶ αὐτὸς..... καὶ ἐνδιοικεῖν} In- 
usitatum dicendi genus sic potest emendari ἀρέσκει δὲ καὶ αὐτῷ. 
— Lacuna in V. A. indicata fortasse in hunc modum supplenda 
δυνάμεις τινὰς ὑπάρχειν ἐν τῷ ὅλῳ. Pro ἐνδιοικεῖν, quod A. 
habet, alii libri habent ἐνδιήκειν. Eadem varietas cum alib 
"tum p. 14, 12. τὰς ἐνδιοικούσας iv τοῖς στοιχείοις , αἱ ibi 
P daidi pro ἐνδιηκούσας, fortasse iniuria. €f. p. 16, 20. πνεῦμα 
oet δί ὅλου τοῦ κόσμου. Sextus Emp. p. 296, 10. Bekk. 
αἱ ἐνδιήκουσαι ἐν τοῖς κατὰ μέρος κοινότητες. 


TET NE DX 


— 38. τὴν μὲν... ἀειδῆ προσαγορεύει] Haec praeeunte . 
Heerenio Gaisfordus ita scripsit τὴν μὲν δι᾽ ἀέρος Ἥρην ! 


προσαγορεύει. Apertum est plura excidisse, conieci τὴν μὲν 
[δι᾿ ἀέρος ἐνεργοῦσαν] δύναμιν [Ἥραν] προσαγορεύει. ἴῃ- 
terim lacunam indicavi non modo post τὴν μέν, ubi vacuum 
spatium V. A. habent, sed etiam post ἀειδῇ, quod ex δύναμιν 
corruptum putabam. 


— 30. Δήμητρα] Vulgo Ζήμητραν, qua forma neque 


Xenocrates usus est, neque scriptor oraculi apud Eusebium 

LP. Ev. V, 36. εἰς πάτρην φυγάδας κατάγων Δήμητραν ἀμή- 

σεῖς. ubi emenda Δημήτερ᾽ ἀμήσεις. 

ΠΡ 16, 2. ὄν, τὸ ἀγαϑὸν] Sic vulgo, ὄντ᾽ ἀγαϑὸν A. unde 
edidi ὄν, τἀγαϑόν. 


5 γόμενον, corr. e Plut. et Galeno. 
7 — 6. τῷ zxaO0q:0] τῷ πάϑει τὸ À., possis ig τῷ 
᾿πάϑει τῷ." 
(0 — 7. ἔκγονα] Legebatur et hic et 1. 11. iyi; quod 
- correxi. - 

τ΄ 2 8. ὅτε] Ante leerenium ὅτι. 
(2 — 10. εἰσὶ κἀσώματοι] Vulgo εἰσὶν ἀσώματοι, Weerenius 
jl καὶ ἀσώματοι. 

e 14. χωριστὸν) Supplevit ex Plutarcho Miccehiva, 


τοιούτοις (sacrificiis festisque) καὶ τυγχάνουσαι πρὸς οὐϑὲν — 


᾿ δαίμονας cf. Stobaeum Flor. 48,64. οἱ Sextum Emp. p. 408,6—14. 


Eus s. συμπεπλεγμένον Libri συμπεπνιγμένον νῇῆδδ, σεν τ ; 


bene editum tuetur Heerenius cli. on Laert. itn y. v i : 
— 20. ἐνδιῆκον] Sic V. A. Canterus μὲν ὃν διῆκον, Plu- — 
tarchus μὲν διῆκον. Ἢ 

— 32. διὰ τὰς τῆς ὕλης — παραλλάξεις Codd. à ὅλη. 
τῆς ὕλης παραλλάξαν, emendate Galenus. 

— 21. ϑεωρητοὺς] διαρήτους libri, corr. e Plutarcho. | 

Ρ. 17,1. Ἑρμοῦ Κρατῆρι] Haec addidi Canterum sequutus, 
qui in marg. posuit Mercurii Cratere. Hermeti tribuit etiam 
Patritius Nov. Univ. Philos. XII. p. 26. et Heerenius, sed 
omisso Κρατῆρι. De titulo v. Lobeckium Aglaoph. p. 736. 

— 2. τοιοῦτο] Ante Heerenium τοῦτο, 

— 6. μόνος μόνῳ] Vulgo μόνῳ; quod ad sensum loci non 
sufficere mihi videbatur. 

— 8. De hoc fragmento hymni incerti auctoris dixi in 
Fleckeiseni Annal. Phil. 1863 p. 372. 

— 9. Ἡρακλέος κρατεροῦ) Ante Grotium Ἡρακλέος. (Hoa- 
4ÀÉove V. Ἡρακλέως A.) τοῦ κραταιοῦ. ἐκάϑαρεν Ita V. A. 
pro ἐκάϑηρεν. 

— 10. πετροβάτα] Codd. πρόβατα, emendavit Grotius, 
᾿ἀκροβάτα Cant. marg. 

— 11. ϑνατῶν]) Codd. ϑεῖα τῶν et did Emendavit | 
Salmasius; atqui permira est Aesculapii siguificatio ϑνητῶν ia-- 
τήρ. Forsan igitur scribendum ϑείω τ΄ ἰατῆρος. Praeterea 
ineredibile est ᾿“σκληπιὸς prima brevi elatum esse a poeta; 
scribendum videtur: 

Oeo ἰατῆρ ὅς T. ᾿᾿σκληπιῶ ὀλβιοδώτα. 
ὀλβιοδωώτα] Codd. Glesodóra et ὁραιοδῶα, correxit Grotius. 

— 12. πρεσβίστας τε ϑεοῖς ] Correxi ϑεᾶς. μειλιχοδώρου] 
Praestat μειλιχοδώρω, vel μελλιχοδώρω. Codd. enim μελι- 
χοδώρου. ᾿ 

— 13. ναυσί v' ἐπ᾽ Vulgo ναυσί τ᾽ iv, at non in navi- 
bus sed supra naves Dioscurorum signa apparent. ἐπιφάντων} | 
Hoc Grotius dedit, pro quo ἐπιφανέντα vel ἐπιφάντα, codd. 
habent, unde corrigendum videtur ἐπεφαντᾶν ab ἐπιφάντης. 

— 15. ἔργῳ παντὶ] Ante Grotium παντὶ ἔργῳ. airs 
Latere videtur dulcium Gratiarum epitheton; an μελιστὰν 

— 10. ἱΩρᾶν] Libri ὥραν et ὡρῶν; c? πάντα ens 


Pio 
aa ΡΎΒΕΙΣ 
y 


LIS 


Sei A d. 


BiGiotiun. ἅπαντα φύονται. Prsdieto ihalia et ie. et vs. 
quente ταὶ pro ef. 
X" pom 1. Νυμφᾶν τ᾽ ὠρειᾶν] Ante Plestiaui νύμφαν τ᾽ 
᾿ epetav , rectius fuerit οὐρειᾶν; neque enim doricum est ὦρος 
. dicere pro ovgoc. Hactenus praestat quod Iacobsius coniecit 
vougav τ᾽ ἀγρειᾶν. κάλ᾽ ἐφέποντι) Codd. κάλ᾽ ἔφερον, la- 
- cobsius κάλ᾽ ἐφορῶντι.. cui praetuli καλ᾽ ἐφέποντι. 1 
(0 — 18. ὑμνέωμες] ὑμνέομες Canterus, ὑμνέωμας V. A., 
» ὑμνέωμες P. perquam incerta huius versus emendatio est, 


— Hermannus Opusc. II. p. 248. dedit ὑμμέων τ᾽, ὦ Moicot, 


- Διὸς ἔκγονοι, ἄφϑιτοι ὠδαῖς, vel ἀφϑιτάοιδοι. Fortasse 
d carminis initium fuit ὑμνέωμες μάκαρας. Μοῖσαι. Διὸς ἔκ- 
τ yovor ἁγνοῦ, ἄφϑιτ᾽ ἀείδοισαι. Si tamen Hermanni vestigiis 
-insistendum, malim ὑμμέων τ΄, ὦ μάκαρες ἹΜοῖσαν Διὸς 


ἔκγονοι ἁγνοῦ, ἄφϑιτ᾽ ἀείδοισαι. Nisi ἀφϑίτοις ἀοιδαῖς ex 


ὄφϑιτοι αἰεί corruptum est οἱ poeta scripsit : 

ὑμμέων τ΄, ὦ ΜΜοῖσαι, Διὸς ἔκγονοι, ἄφϑιτοι αἰεί. 

— 30, Φιλήμονος Huic enim vindicavi hoe fragmentum 
contra Cobeti dubitationes in Fragm. Com. IV. p. 875. 
^ — 32. οὐδ᾽ αὖ] Ante Cobetum οὐδ᾽ ἂν. 

— 80. οἷδε πανταχοῦ] Praestat οἶδ᾽ ἁπανταχοῦ. 

ῬΕΊ8, 1: Ἐπικτητείου]) Vulgo Ἐπικτητίου. 

— 3. ἐφ᾽ ἑκάστου] Sic vulgo; correctum ex Arriano. 

— 6. ἑκάστῳ) Forsan ἑκάστων. 

— 71. εὐχρηστίαν] Libri ἀχρηστίαν., corr. ex Arriano. 

— 8. ἔδῃ] Vulgo εἰδῇ. 
; — 9. πεποιήκει] Scripsi ἐπεποιήκει. idemque restitui 10, 
12, 14, sequentia καὶ καϑόλου πάντα δρατὰ apud Arrianum 
- e Stobaeo supplenda sunt. 

— 11. οὐδὲ ἀνάπαλιν] Arrianus ἀλλ᾽ ἀνάπαλιν. 

— 14. φῶς δὲ μὴ ἐπεποιήκει) Haec ex Arriano revocavit 
. Heerenius. 
|— 24. ἡ ϑύναμις Artieulum adieci. 


. desideratur. 

— 28, ὑποπίπτοντες Vulgo ἐπιπίπτοντες. Schweighaeu- 
1s dedit περιπίπτοντες , cui praetuli SM n mu 
irmant quae supra leguntur l. 12. 

Y 


| — 27. οὔπω] Hoc posui pro οὕτω; quod apud Arrianum 


| ADNOTATIO 10 CAFIOA 4b 


^ 
e 


P. 18, 30. προστέϑεμεν Codd, eic ol - Seq 
καὶ συντίϑεμεν ex Arriano accesserunt. τάδε. τινὰ : 
τάδε καὶ τάδε τινὰ scribendum est. 
— 32. οὕτω] Fortasse τούτοις. 
P. 19, 1. ᾿ ἀπολιπεῖν] Hoc ex Arriano rescripsi pro ἀπο- 
λείπειν. i 
-- 4. ταυτομάτου] Vulgo τοῦ αὐτομάτου. » 
— 15. ὅτ᾽ ἂν ἀποβάλλειν — καὶ αὐτὰ) ἀποβάλλειν, ἀπο- 
βάλλει" χαὶ «φύλλοροει, καὶ αὐτὰ εἰς αὐτὰ συνειλούμενα 
μένειν ἐφ᾽ ἡσυχίας καὶ ἀναπαύεσϑαι μένει καὶ αὐτὰ A. 
ὕταν πάλιν ἀποβάλλειν καὶ φυλλοροεῖν καὶ αὐτὰ Arrianus, 6 
Stobaeo emendandus. | 
— 16. φυλλορροεῖν, φυλλορροεῖ Vulgo Me φυλ- 
λοροεῖ. 
— 22. φυτὰ] φύλλα Arrianus. 
— 23. ἐνδέδεται] συνδέδὑται A. 
Ῥ. 201 1. ἀνανευστιπκῶς Codd. ἀναπνευστικῶς et ἀνα- 
πευστικῶς. corr. ex Arriano. r£] Arrianus δέ. PI 
— 8. ἔσχειν διάδοσιν] Ita Arrianus, codd. ἔσχυν δίδωσιν. 4 
— 10. ἐπέχεσϑαι] Codd. ἀπέχεσθαι, corr. ex Arriano. .— 
P. 21, 10. ὅπου] An ὑπῃ 
— 1. διαιτησόμενος] Aristoteles σιτησόμενος. 
— 23. τοῦ ποιήσαντος] Soph. Oed. R. 4. ὅτι} Aristolelo 
OvrOQ, 60 sensu quem Gaisfordus Wyttenbachium ad Plutar- 
'chum p. 95 C. aperuisse dicit. 
P. 22, 1. ὁμοίως Excidit apud. Aristotelem. 
— 9. συκέαι ve γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι) Hom. Od. ἡ, 116. 
pu ubi ante Bekkerum συκαῖ edebatur. 
^ Do πο 5. κλῶνές τε] Om. Aristoteles, nec sine vitio est. 
E — 71. κλήϑρη — κυπάρισσος] Hom. Od. ε, 64. 
E — 10. Oven. — ἀγλαόκαρποι] Od. 3» 115. 
r — 14. τὴν γῆν νέμεται] A. E. πληγῇ νέμεται, quam unions 
E veram scripturam esse docuit Bergkius Progr. Hal. 1862 p. IV. 
ell. Platon. Critia p. 109. Hoc igitur reponendum. 
— 16. εἷς δὲ Qv] Libri εἰς δέον, corr. ex Aristotele, 
-— 17, γὰρ]. Aristoteles δέ, ex Stobaeo corrigendus. 
— 19. ὡς x&v εἶ λέγοιμεν. Usitatius esset ὡς «v εἶ ie 
μὲν, et sic e cdd, Bekkerus. δε᾽ ὃν ζῶμεν] cf. ad p. 12, 6. — 


md uu i. 


P. WESS. VTTRS 


v CN 20. δὲ — Codd. αἶσα, corr. ex Keistóislus. ^ 
ἀπο νὴ ἀστέριος αἰϑέριος Aristoteles, quod reponendum. 
«o — 94. κάρπιος] Rectius Aristoteles ἐπικάρπιος. cf. schol. 


P rid apud Buhlium vol. II. p. 499 (Philol. Gott. XIV. p. 20). 
riesen γὰρ χαὶ βουλαῖος δ᾽ τὲ ὡς (leg. καὶ) ξένιος καὶ ἕται-. 


| gaíoc καὶ φίλος (leg. φέλιος) φυτάλμ τος ἐπικάρπιος. 
po m3 πατρῷος] Hinc corrige Aristotelem, qui πάτριος 


Ap. 23; 27. Supe ] Ita recte A. vulgo φυτεύειν. 
ἂν 7. P. 25, 2. ὁ μὲν — ἐπιστρωφάσιες! Retinui scripturam ed. 
$ Heerenianae. Editum est a Cantero cui in plerisque. consentit 
BE ὃ μὲν ϑεὸς τὰ τῶν ἄλλων ξώων ἐπαΐει, οὔτε νοητῶς οὔτε 
ἐπαϊστῶς, εἰ μή τισι πάγχυ (πᾶγχυ À. an πάνυ ὀλίγοις τῶν 
᾿ἀνϑρώπων. καὶ δυνάμεις (δυνάμιες A.) δ᾽ αὐτῷ ἀλήϑεια, 
v οἶμαι νομεύς τε (εἰ A.) ἐναργέα τε καὶ ἐπαϊστὰ. αὐτὸς 
μὲν γὰρ (γὰρ 0 A.) ϑεός ἔστι νόος καὶ ψυχῆς (ψυχὰ A.) καὶ 
τὸ (τῷ A.) ἁγεμονικὸν τῶ σύμπαντος πόσμω. τὰ (τῷ A.) δὲ 
δυνάμει (ϑυνάμιες A.) αὐτῷ v ἀλήϑεια᾽ ὧν οἶμαι νομεὺς 
(νομεῖς A.) τά T ἔργα καὶ (τὰ add. A. V.) πράξιες. καὶ τὰ 
κατὰ τὸν σύμπαντα κόσμον ἐπιστροφώσιες. GAISFORD. 
— 2. ἐπαΐει | Forsan post ἐπαΐει, excidit καὶ ὁρῇ. αὐτὸς. 
..Mox pro ὧν scribendum ἐών et αἱ μὴ pro εἶ μὴ. 
τ -- 4, ὃ ϑεὸς} Vulgo ϑεός, restitui articulum ex À. 
| — 6. àv οἶμαι νομεὺς] Haec vereor ne vitium traxerint. 
᾿ς — 8. ἐπιστρωφάσιες] Codd. ἐπιστροφώσιες εἰ ἐπιτρω- 
ὥσιες. corrigunt ἐπιστροφάσιες, cui praetuli intryepaeui. 
τ -- MH. πάντεσι] Puto πάντεσσι. 
| — 12, δοκέει Vulgo δοκεῖ, V. δοκείη, Α. δοκείξι, forsan 
, quae usitata doricis scriptoribus forma est. j 
δ τὸς. 18. ϑεὸς} Vulgo ὁ ϑεός. 
— 14. τοὶ δ᾽ Vulgo of δ᾽. πολλοὶ διαφέροντες Scri- 


ϑασιλεύειν. 


; im, A. δὲ καὶ εἴη. 


endum videtur πολλῷ διαφέροντες. Mox βασιλεύεν dedi pro τ 
— — 16. μέζων] Vulgo μείξων. ovrog δέ κα εἴη} Vulgo | 


Todd Ante Heerenium εἰσί. σὺν v gd A. σύν 


"n s 
UL 


- Ν “ 
ed LM à 
Ter NES 
NONE: 19 


s 


e S L 
k 4944 


᾿ 
Νὰ 
EZ 


p. 25, 23. τῶν icu ef. Ἐκ τες ad PI 
— ». συντεταγμένοι! Vulgo ἐντεταγμένι. 0 
— 28. ἔχοντες φύσιν] τάξιν mavult Heerenius, quae 
tilis mihi esse videtur suspicio. Jen 
— 99. ξυνὸν] Vulgo κοινόν, V. A. ξοινόν, correxit 8 
fordus. ἢ 
adi — 81. ov κα ἔτι] Vulgo ovx ἔτε, Badham οὔ χά τοι 
e P. 26, 1. ἀοιδοὶ} Ita V. teste Heerenio, ubi χορευταὶ ΓΟ 
Cant. GAISFORD. στραταγίαν]) Sic Cant. in marg. στρατηγὸν 
À. qui mox ἀποληφϑέντες ἁγεμόνξς τοὶ μέν. GAISFORD. 

--.4. oriens] Vulgo προσδεῖται. 


— 5. ἐκ δυοῖν ἄρμοσται] Libri ἔκ δύο (δύω) συνάρμο- 1 
σται. correxit Badhamus; Biraeterea scribendum ἅρμοκχται. 


— 6. καὶ γὰρ] Vulgo o£ γὰρ, Badhamus € ὅς jus cui prae- 
tuli καὶ γάρ. διόλω ἐντὶ} Ante Heerenium δι᾿ ὅλων ἐστί. E 
— 8. ἃ δέ γα] Vulgo & δέ ye. "ead 
— 9. ἀκήρατος καὶ 9eioc] ϑεῖον A. Cant. quare veiba 
dum puto ἀκήρατον καὶ Qtíov. . 
— 10. ϑολομιγές] ϑολομογὲς A., ϑομολογές. Correxit. 
Heeren. 
— 11. μόλυβδος] Recte μόλιβδος A. τὸ τᾷ φύσι] Vulg 
εἶ TO γε (τε Α.) φύσει. nimirum τὲ ex ται corruptum. e. ad 
Eu p. 25, 18. | 
d — 13. φύσι] γα φύσει. 
— 16. πρᾶτον] Vulgo πρῶτον. 
— 17. δινεύμενα] Aute Heerenium δινούμενα. ὡς ὀοϊῶὲ ἢ ] 
vis ὡς fort. expungendum. δὲ] Heerenius ze. Idem mox ἐντ ; 
pro ἐστέ. Ἢ 
, τ΄ 19. τούτω δέ] Heeren. τούτω γε. δεῖ ὧν hs à ve 
ὧν. correxit Badham. zie 
— 20. διαιρὲν) Ante Heerenium δεαερεῖν. umm 
— 22. Ἐπικτητείου] Vulgo Ἐπικτητίου. ds 
— 24. μηδὲ] Vulgo μηδέν, correxi ex Arriano. - 
— 26. τρίτοι — τέταρτοι] Ita ex. Arriano seripst pro voé-- 
TOV — τέταρτον. À x 
— 28. δ᾽ Vulgo deest. — Á 
— 31. οὐδέ σε MET Hom. Tl. * 279. 


p 


PIE 


P. 21, 8. PURUS Sic γαῖμα Corr. ex Arrigno.. 


^o ERES, d καλος καγαϑός] Vulgo καλὸς καὶ ᾿ἀγαϑός. j e 

(00 —— 21. εἴτ᾽ οὖν] Propius vero A. εἶτ᾿ οὐ; scribendum i igi- [5 

οἰ tur £? rot, ut est apud Sophoclem. CA 

i |— 36. φάος] Turpiter totum locum praeeunte Grotio i in- ἋΣ 

terpolavit Gaisfordus; nil mutandum erat quam φάος in φῶς. Ec 

7, 238 28, 2. οὐ LOMA γέ πως κύνες ϑεοί] Libri οὐ δῆκται τρις 

πῶς κύνες of ϑεοί. Blomfieldus οὐ λαϑροδῆκταί γ᾽ εἰσ᾽ ὅπως m 

κύνες ϑεοί. zm 

à — 3. κατὰ σκότους] κατασκόπους À., unde Nauckius nc 

᾿ς Fragm. Trag. p. 715. κατασκότους. Malim κατὰ σκότου. cd 

τ΄ — b. ϑεοῦ δὲ πληγὴν οὐχ!ὑπερπηδᾷ βροτός] Nescio quis 3 s 

Es ὑπεχπηδᾷ, recte; nisi pro πληγὴν malis πηκτήν; rete. "ed 

ο΄ — MH. πρόσω] Ante Huschkium πόρρω. Ὡς / 

— 13. οὐδὲ χρημάτων ὑπεργέμων Libri οὔτε o. ὑπερ- v 

γεγώς. Correxit primus Erfurdtius, non Wagnerus. CNN 

— 14. γηράσεται] Ante Grotium γηράσκεται. Ww 

— 38. ὁ πᾶς «ἀν] Ante Grotium ὁπωσοῦ, A. ὁποσοῦν, E 

Cant. m. ὃ πᾶς ovv. S old 

P.29, 2—4. Separavit haec a praecedentibus Nauckius. EX 

2. λύπας Libri ταύτας et αὕτας. Correxit Nauckius Fragm. T2 

Trag. p. 715. 3. τοῖσιν) Libri τοῖσι. Nauckius πᾶσιν. quic- " 

- quid est, non recipi debebat a Gaisfordo Grotii correctio ταύ- Ww 

τας μὲν — τίσεις. 3 f 

— 5. ὅστις δὲ ϑνητῶν]) De hoc loco v. Nauckium Fragm. — — 

| Crap. p. 496. ἐν 
EN U. n 12. ἐστὶ náv8"] Libri ἐς vel εἰς τὰ mev9". Recte E. 

- Nauckius ἐσϑ᾽ ἄπανϑ΄. UE ΡΝ 
— 14. ὁρώμενον] ὁρώμενος et 15. προσδοκώμενος V. o 

quae servari pou; si 16. pro δαιμόνιον o scribas δαίμων. D 

ὅτῳ. ^ 

| — 16. zi] τὰ Heerenius. ο΄ 

τ΄ -- 18. ὧδέτις κακοῦργος ὧν] Libri ὥστε τῆς ἐπικουφίδνι T P. 

, £ 


. €orr. ex Euripide. 

| — 20. eed Libri τέλος. corr. ex Euripide. 

ο΄ — 91. οὔτοι] Ante Grotium οὔτι. πώποτε] μὴ τρέσῃς 
P" E v. Nauckii Euripidis jean 969, 


“ἡ ^ ui 


buio, E Es ! 
Ne PNEU 
a9 vue 
I NAH 


menta, quorum primum tragici, alterum comici poetae fuerit. 


P. 30, 2. eie Y.A. μάρπει i. e. e. μάρψει. Li 
— 7. γὰρ. αὐτίκ) Sic V. γὰρ παραυτίκ᾽ A.Cant. — 
— 9. ϑεοὺς dv ηὐξον] Vulgo ϑεοὺς dv ηὔξαντο. Coi 
rexi in Bergkii Diario Ant. Litt. 1844 p. 18, Locus etiam I. ] 
Vossium ad Hom. h. Cer. p. 151. frustra exercuit. 

— 11, φωραϑῶσιν ὀφϑέντες κακοὶ] Haec interpolata. 
sunt ; suspiceris φωραϑῶσιν ἔρξαντες κακά, vel φωραϑῶσι, 
δράσαντες κακά. Nisi forte sufficit φωραϑῶσι ληφϑέντες 
κακοὶ cll Sophocle Ant. 402. κἀπίληπτος εὑρέϑη (ἠρέϑη), 
quamquam huius loci paulo diversa est ràátio. 

. — 13. Εὐριπίδου ᾿ἀνδρομέδας] Euripidi sine fabulae no- 
mine tribuere videtur A. ubi ad latus vers. sequ. apponitur 
ἀνδρομάχ. In eodem. codice n. 24. cum n. 23. arcte μα ιν, 
GAISFORD. Cfr. Nauckii Eurip. fr. 150. 

— 16. Εὐριπίδου] «Αἰσχύλου A. 

— 17. τοι] A. TL. "e 

— 20. ὅταν ἴδῃ] Vulgo ὅταν ἔχῃ. quod non recte fAg 
scripserunt. 

— 21. “ἰσχύλου] Εὐριπίδου ᾿Δντιόπη A. Aeschylo ass - 
gnat Theophilus ad Autol. II p. 257. ed. Wolf. Ceterum fr. . 
26—930. coniuncte exhibentur in A. et Theophilo. GAISFORD. 
V. Nauckii Aesch. fr. p. 90. * 

— 22. τό τοι) τῷ τοι V. A. In fine versus dele virgulam, : 

— 23. καὶ τοὐπίκλημα] καὶ τἀμπλάκημα vulgo, καὶ τὰ 

ἀμπλάκημα Theophilus, κατ᾽ ἀμπλάκημα Hermannus, quem 
Nauckius sequitur; ego dubitanter edidi καὶ τοὐπίκλημα. 

— 25. ὁρᾷς δίκην ἄναυδον οὐχ ὁρωμένην] Scribendum 


mut rs EE 


"suspicor ἄναυδον εἰσοομωμένην , causa in propatulo est. Cf. 


quae scripsi in Fleckeiseni Annal. phil. 1863, p. 383.. : 
— 21. ὀπαδεῖ Vulgo ὀπηδεῖ, corr. Nauckius, quem de, 3 
Trag. graec. fr. p. 716, 24409" ] ἀλλο δ᾽ A. " 
— 29. τῶν] νύξ Theophilus; si recte Stobaens, in. fine - 
praecedentis. versus χρόνος fuerit. 1 
ἐπ 80, ὅ τι δ᾽ ἂν — τινά] Theophilus ὃ ὅ τε ἂν ποιῇς δεινόν, , 
νόμιξ᾽ ὁρᾶν τινα, ex quo τενὰ pro τενάς recepi. Hermanno 
Menandri hi versus esse videbantur. Sunt fortasse duo προ 


P. 9,3. Nd Codd. ἴσασιν, ex Homero correctum. E 


81,4. Σιφολλώνς]. y. donc i n. IQ. 257. 


|— 8, ἔστ᾽ E Codd. ἔστι. corr. Porsonus ad Arist. Plut. 885. vd 
(000 — 9. ᾿Δρχιλόχου] «Αἰσχύλου A. V. Bergk. P. L. p. 556. NV 
0. 0 M0. Ζεῦ, σὸν μὲν] σὸν adiecit Grotius. (c 
(0o B. λεωργὰ καἀϑέμιστα] v. Bergk. 1. 1. * Cs 
| 1, τὰ yag] Ad latus huius fr. 4vriAógov ponit A. quod Mer 
P. χιλόχου corruptum existimo, et ad antecedens fr. per- — ὁ ὃ 
Nis ὡς GAISFORD. E 
0 — 19. βλάπτῃ — φυγεῖν] βλάπτειν — φύγοι A. Cant, E 
(0 — 21. τᾶς δίκας} Sic Nauckius, codd. τῆς δέώκης.. praeter MER 
" A. et Cant. qui τὰς δίκας. muc 
Y — 31. δοκεῖς} δοκεῖ codd. δοκεῖς cod. A. ΒΊΟΥ]. 28, 12. He. 
. ef. Nauck. Fragm. Trag. p. 937. EN 
o p. 32,2. ἢ παισὶν] ἢ τοῖσιν Valkenarius, ἢ καὶ ν΄ 


- Boissonadus. Fortasse scripsit Euripides ἢ ταῖσιν i. e. ἢ 
᾿ ἔταισιν. 
“- 8. ἥτἄρα] Sic scribendum cum Nauckio pro ἡ τάρα; 


TA Ee rr 
DRESS Ἔ (n 
ΕΣ z μ᾿ "- 


^ 


s 
Ω 

I 

2r 
* 
Ἂς 

1 

“νι 

d 


idem 1. 4. pro εἶ recte ἢ revocavit ex A. : Ἢ 
᾿ — 6. μόνη ᾽στὶν ἀπαραίτητος ἀνθρώποις δίκη] Pro ἀν-᾿ ads 
: ᾿ϑρώποις lacobsius Ep. crit. ad Heeren. p. 228. mavult ἐν ϑνη- E 
εὐ TOiG, quo non opus est. Ceterum simillimus versus Menandri o 
. ést μόνος ἔστ᾽ ἀπαρηγόρητον ἀνθρώποις ἔρως apud Sto- a 
baeum Flor. 64, δι Ὰς 
1 7—8 μὴ uovaonoler| μηδὲν σὺ ποίει Grotius, μή που δὺ ΣΝ 
ποίει Heerenius, cui praestaret μή μοι σὺ ποίει. Eee — 
ο΄ — 9. πόρρω] lo πρόσω. male apud Plutarchum Mor. ——  — 
. 1124. F. legitur πέλας. M 
0 — Ll. χαχὰ φρονῶν] κακἂν A. Gaisfordus κάκ᾽ ἀφρο- m 
vàv, Nauckius κάκ᾽ £v φρονῶν. 15 PN 


. — 16. Ab hoc versu A. V. E. novum fragmentum incipiunt. 

00 — 17. τᾶς ἀδίκου βιοτᾶς] τὰς YT βιωτὰς A. equ. 
vic] om. A. 3 
20 - 23. Εὐριπίδου d V. Nauckium Fr. Trai: : 
P opas. 


P. 32, 29. Αἴαντι] Hoc solus Canterus. habet. 
— 81. TT bs Libri dE ὅσιον... 
Cobetus. 


καὶ ψευδ. in A. post κτήσασϑαι. GAISFORD. 4. Qs] c Om. | 


A. qui mox ἤλπισεν pi ἤνϑησεν et ἐὰν pro «v. GAISFORD. - 3 
— 10. καλοὺς καὶ ἀγαϑούς] Imo καλοὺς κἀγαϑούς. ^g 
— 20. πολὺ διαφέρειν] Libri πολὺ o? διαφέρειν, πολὺ 
ἂν διαφέρειν cum Heerenio Gaisfordus, qui ipse suspicatur 
πολὺ νὴ Δία διαφέρειν. Apertum est 4I ex sequenti ZI na- 
tum esse, quare delevi. 
— 80. πάντα περ ὁρῶσα] Scribendum πάντα περιορῶσα. 
ἫΝ — 91. καϑάπερ γὰρ] Vulgo καϑάπερ οὖν, om. οὖν A. 
quod Heerenius demum addidisse videtur. : 
P. 34, 2. ἐκείναις) Vulgo ἐκείνοις. quod revocandum est. 
ἐχείνη] ἐκεῖνα A. recte. EUN 
200 — 8. ἀναμαρτεῖν  Ι. e. ἀναμάρτητον εἶναι. fallitur Hee- E 
renius. ^ 
— 6. ἁμαρτανόντων. ἀνθρώπων γὰρ γένος] Vulgo ἁμαρ- ᾿ 
τανόντων ἀνθρώπων. γένος γάρ. 1 
E — 8. συνεστὸς] Post h. v. lacunam indicavi, nisi scriptor E 
^ . A &macolutho usus est. Es 
— 9. ὀλισϑάνειν] Vulgo ὀλισϑαίνειν, quod ferendum erat. h 
* — 25. ὧν διοικοῖεν) Vulgo διοικοῖεν, i 
— 28. μετ᾽ οὐδενὸς λόγου λέγειν] λόγου quod E vulgo Ἧ 
ἘΣ adieci. 
hio? — 29. ποιητικὴ] Homerus Il. «, 495. 
De P. 35, 1. στρεπτοί] Homerus Il. ;, 493. 
p — 4. οὐ μὴν] Vulgo ov μέν. 
d. — 8. δυσχρηστίας] Corr. δυσχρηστίαις. 
: — 15. σωματικαῖς v — καὶ ταῖς τῶν i Vulgo de 
5 ματικαῖς — καὶ ταῖς ἐκτός. ἢ 
P. 36, 8. παντέ τ᾽ Vulgo παντὶ δ᾽. 
* P. 37, 23. Πορφυρίου] Hunc locum ediderunt Schottus. 3 
- - Obs. Hum. p.229 ex ms. Ant. Augustini et Holstenius: inter | 
|. Opusc. Porphyrii Romae 1630, p. 148. ex ms. Vat. HEEREN. x 


— 24. — Libri ἐδοὺ, corr. iint cod. Par. ἢ 


- vivov]. FPE "Bütordbalui: esse, ex Emesa we: oriundun, : 
" dnotavit Heerenius. —— 
Qo 9.97, 25. "Ewcov]. lta A. "Eutsáw V.E. εἰς τὴν Συρίαν 
.. ἀφικομένου ] ἀφικομένου seclusit Heerenius; secludendum . 
t fortasse etiam εἰς τὴν Συρίαν, quod more seriorum pro ἔν 


— τῇ Συρίᾳ dictum a glossatore ad ἐξ Ἐμισῶν adécriptum esse 
τ videtur. - 
| — 38. δοκειμαστηρέαν] Legebatur δοχεμαστηρίου, A. do- 
E πιμαστηρίον. ; 
ο΄ — 80. εἰσάγεται} Hoc supplevi; post ἀρνῆται pone vir- 


P. 38, 1. 9&ovre] Ante Holstenium ϑέλοντος. A. 94r. 
— 2. παραδεχόμενον] περιδεχόμενον A. 

Nn. — 5. συκοφαντῶσι) Malim συκοφαντοῦσι. 

— 6. ἐστὲν ἄχρι] Ita A. V. pro ἐστὲ μέχρι. NU 

— 7. ὁτουοῦν] Sic A., οὕτως V. ἐπιβαίνοντος Ita A. pro - B4 
ο΄ καταβαίνοντος. NOV 
— 8. δ᾽ ὁ] Vulgo δὲ. — 12. ἐνάγουσι] Ante Schottum: 
-— ἀνάγουσι. — 14. τῷ] Sic A., τὸ alii. 

E. — 15. ἔλεγχον γιγνόμενον) Sic A., vulgo γενόμενον 
ἔλεγχον. 
“-- 17. ὁμοῦ] Addunt À. et Par. 

— 26. δεξιὸν} Hoc cur adderem nulla fortasse causa erat. Ei: 
ἐς — 28. σύγκρασιν] Post h. v. spatium circiter quatuor - —— —. 
- literarum haberi A. adnotavit Gaisfordus. edad An Κι 
- ἀδιαίρετον 
— 31. μαζὸν] Ita A. pro μαστὸν. 

E — 3». βραχιόνων τέχνῃ] Inter haec spatiolum habent A. — — 
V. E. Par. ϑαυμαστῇ excidisse suspicatur Heeren. «s 
. P. 39, 2. τουτέστιν] lta A. pro τουτέστε καὶ. ποναμὸν] ^ 
Malim ποταμοὺς. 
Eu --οῦ. ϑεατὸν] Ante Heerenium $vróv. Holstenius vertens 
exemplum sibi propositum Heerenio legisse videtur θροῦν, 
K^ Fortasse fuit Γαἐσ]ϑητόν. TE 
τ΄ — 6. ἐξήτησα] ἐξήτασα A. 
esie Σανδάλης] Fuit, opinor, I at υβορδισάςς 


᾿Αρμοβαρζάνης alia. 


wemrINAP TT M 


y. 89, 9. ἐκεῖνος" οὔτε Mie οὔτε τ δὴ ἐκ 
σεος] χρύσιος A. i. e. χφύσειος. ἀργύρεος) Nato 
— 10. κεφαλῇ rovrov] τούτου add. A. 
— 18. καϑημένου) καϑήμενον Α. 
-— 20. παύεσϑαι τοὺς ἱδρῶτας] Heeren. τοῦ Boing. 
— 31. φέρειν ἱδρῶτα] Fort. ῥέειν ἱδρῶτα. 
— 22. ἐνδοτέρω] ἐνδότερον A. Ep 
P. 40, 4. νηστεύουσι] νηστεύσωσι A. — 5. φησὶν] pe 
A. rovc] Addidit Heeren. 
0 18. ᾿3“πολλώνιον V. Olearium ad Philostratum V. Apoll. 
ΠῚ, 32. p. 123. a Gaisfordo laudatum. 
— 21. Ταντάλειον] Vulgo Ταντάλιον: 
- 22. Ταντάλου] Vulgo Ταντάλιον, A. V. Τάνταλον. 
— 28. ἐπὶ] Vulgo ὑπό. ὲ 
T — - 27. ΓΙΝΕΊΤ 41) ΓΊΝΕΣΘΑΙ A. re MS. 
E. — 80. Moi" ὦ] Ante Grotium Μοῖρα. E 
E P. 41, 1. πάντολμ᾽ ἀνάγκη] Libri πᾶν τὸ λῆμ᾽ ἀνάγκης. 5: 
Correxit Porsonus sd Eurip. Phoen. 1622. [ἢ 
— 3. τῆσδε] Ante Ruhnk. ad h. Cer. 207, τῆς τε. b 
— 7. Σιμωνέδου] Deest lemma mss. vid. Heindorf ad Pl- 


"a 


E tonis Protag. p. 345. Steph. GAISFORD. * 

"m — 10. ὁσίᾳ] ὁσία vulgo, correxit Nauckius. Cobetus Oslo. 

ES Tum πολεμιωτάτη VÀ. E) - 
Y o 28. Δικυμνίῳ] διδύμῳ libri, correxit Gaisfordus. - ΤᾺ 


ES. " — 206. Quae hic sequuntur partim leguntur apud Plut. de: 
| plac. Phil. 1, 25. (p. 884. E.) et Galeni Hist. Phil. c. 10 (T. XIX — - 
Ρ. 201. ed. Kühn.), reliqua vero ex eodem Plutarchi opere, etsi | 
non amplius in eo leguntur, a Stobaeo hausta esse nemo faciie - 
dubitaverit. HEEREN. 3 
cda (oo 27, χρατεῖν γὰρ] Libri d. γὰρ. Emendate Plutarchus. d 
Ei. P. 42, 2. δίκην) δίνην Beckius e Diog: Laert. ΙΧ, 45. πάντ P 
É TE MOT. ἀνάγκην γίνεσϑαι, τῆς δίνης αἰτίας οὔσης τῆς y 
σεῶς πάντων. Revocavi δίκην cll. Stobaeo Ecl. Phys.1, p. 41, 32. 
Parmenidis placita componente ἥντινα καὶ δαίμονα. καὶ 
πυβερνῆτιν καὶ κληροῦχον ἐπονομάζει δίκην τὲ xol à ἀνάγ- — 
3m , nisi hie quoque δένην scribendum. - Adde Hermen supra 
p- 33, 29 sqq. 
— 9. ἀνάγκην] Post h. v. delevi Gaisfordus αἰτίαν, Xe 


τῷ Τιμαίῳ] P. 48. A. 
: AP. 42, 20. ἀσχημάτιστον} Praestare videtur ἀσχήμωτον.. : 
— 92. dc] Addidit Heerenius. 


Ls sw "d. 


deratur alterum genus rerum incorporeorum. Nam eum pri- 
- mum modo indicasset, subito sequitur tertium. Suppletur hoc, 
Saltem quod nomen, ex iis quae infra sequuntur, in quibus 
τὸ ἄλογον, nulla tamen ampliori explicatione addita, pro al- 


T" 


innui, verisimile est. HEEREN. 
— 97. ἀσωμάτων] ἀσωμάτῶς A. ἀσώματον Patritius. Ὁ 
— 29. διαφοραὶ] Ante Patritium διάφορα, quod fortasse 
revocandum. | 

P. 43, 3. τούτων] τούτω V. A. σωμάτων suspicatur Hee- 
renius, haec per se incorporea esse. 

— 5. σώξουσα) σώζουσαν A. Cant. Patr. ἐπείγ᾽ ] Vulgo 
ἔπειτ᾽, A. ἔπειϑ᾽ quare possis etiam ἐπεί. αὐτὴ ἡ οὐσία] 
Libri αὐτὴ (A. αὑτὴ) ἡ οὐσα. correxit Patritius. 

— 7. αἱρεῖται] Libri αὔρεται vel αἴρεται, quod correxi. 

— 8. τοῦτο δὲ τοῦ κόσμου] Haec qui corrupta esse vidit | 
Heerenius seclusit. 

— 22. δαιμόνιον] δαιμόνιος A. 

— 28. μοῖραν Libri μοέρα, Grotius μοέρας scripsi 

μοῖραν. » »» 
— 24. στρέφει] στρέφεις ἃ. Cant. «AAoT | «Aoc | Hoc 


Wem 


EU 


ἄλλους ἄλλοσ᾽ scripsit. 
τς «- 26, ϑνατοῖσι) Libri ϑνητοῖς 5 correxit Neue. 


T azipy. "Agns] Post h. v. plene qur duy A.sic: dons: 


εὖ 
ΠΟ exhibetlitteris rubris pro lemmate εὐρέπε ideo. Box μέν- 
32 y» 


ανδροσ. 7610 ϑεογο. Tum tanquam novus articulus οὔτε m. 
"GAISFORD. πάμφϑερσις] Sic V. A. πανφϑέρσις Ε΄ 

τ — 80. γαῖαν] Vulgo yàv, corr. Boeckhius. ds 
ΟΡ. 44, 2. ἅπαντι] ἅπαντ᾽ ὁ codd. corr. Grotius. - 
— 7. γινομένοισι Vulgo γεινομένοισι, illud: A. 


" T. ἃ. 4. T. σ᾿ quae suo dcs legantur piulo infra. ἐν 


— 26. δημιουργοῦ) Post h. v. nonnulla exciderunt. Penis 


tero incorporeorum genere ponitur. Brutorum tamen animas 


. dedi pro. ἄλλους ἄλλως, rectius fortasse quam Hermannus, qui - 


Jh. i ἘΝ RINT. - 
WREORE do! 
TENIS ΡΣ 


jit 


TELA -J] 
δὰ δ. 


p RES 


ἢ e l3 


9, 
r 


δὴ 


$ LS 


Or MI UE e 


£6 

Oe es 

PET 
y 


P. 44, 13. βουκολικῶν] βουκολίων A. Cant. . 
— 15. τὸν Φοῖβον ἕλεν] τὸν βίον ἕλεν V. AT 
— 16. ἐπεβώετο] δ᾽ ἐϑέρεντο V. ἐπεβέυετο E. 
Bév evo A. ἐπεμαίετο Vulcanius. 
— 17. χρῖεν] χρεῖεν bis A. ἀμβροσίῃ] A. px seri- i. 
bendum igitur ἀμβροσίᾳ. M 
^— 48. μοεραῖα — τραύματα] μοραῖσι (μοέρασι ΤΩΣ — 
φάρμακα ante Hermannum. ἀναλϑέα) ἀναλϑία V. A. | 
— 95. κλύετ᾽ ὦ Μοῖραι] κλύτε Μοῖραι ante Seidlerum. 
— 32. Κλωϑὼ --- συντυχιᾶν] Simonidis vel Baechylidis | 
videtur fragmentum esse. Tragici an lyrici sit dubitant Hee- 
ren et Bergkius P. L. p. 1073. tragici esse non puto. 
P. 45, 1. ἐπακούσατ᾽ | Ante Bergkium ἐπακούσατε. 
— 9. ἄμμιν] Corrige operarum errorem ἀμμὶν. 
— 4. ἀδελφὰς Scripsi ἀδελφεὰς L. Dindorfium sequutus, 
— 10. Ἑρμοῦ) Sic A. non ut ex eo codice enotavit Hee- 
renius περὶ εἱμαρμένης Ἑρμοῦ. Ita vero Canteri margo. Ver- 
sus qui sequuntur leguntur etiam in Append. ad Anthol. Pal. 
p. 768. n. 40. Vid. lacobsii annotatio p. 8908. GAISFORD. Si 
Hermae locus est, certe diversus hic Hermes est ab eo, cuius 
plurima fragmenta prosa oratione scripta servavit Stobaeus. i 
— 12. μετα τοῖσι δ᾽ ἀεὶ] Vulgo μετὰ τοῖσιν ἀεὶ δ΄, corr, Ὁ 
lacobsius. ἐπινίσσεται) Vulgo ἐπινήσεται; lacobsius z&gu- — 
νίσσεται. » 
— 18. στυγνὸς νυκτὸς À. V. στυγνὸς Κρόνος marg.Cant. | 
— 14. παστοφόρος] An mo6ronóAoc? i. e. παστοστόλος. 
εὔπτερος] Ita Anthologia, εὔσπερος libri, εὔσπορος Grotius. 
— 18. μεμερίσμεϑα) Corrigendum suspicor μεμορήμεϑα. 
— 25. Philosophorum decreta quae sequuntur partim ex- . 
tant quoque apud Plut. plac. phil. I, 27 et 28. et apud Gal Ὁ 
II. Phil. c. x. multo tamen auctiora ap. Stobaeum. HEEREN. 
— 35. of στωικοὶ] Haec supplevit Heerenius cll. Plut. 
plae. ph. I, 27. o£ στωικοὶ τὴν εἱμαρμένην αἰτιῶν. τετα- j 
γμένην. ἥ 
P. 46, 2. εἱμαρμένη] εἱμαρμένα A. 
— 14. τάξει] Forsitan τάξεως. 
— 16. ὅρων Libri ὡρῶν, correxit Heerenius. 


; 46, 27. ὅτι nola]. Ante Heerenium. ol illi f: idem 
- debetur quod mox legitur ἕκαστοι pro ἕκαστα. 
ο΄ — 38. "Argozov | Ἄτροπος V. A. recte, si scripseris supra 
Ε “Μάχεσις. αἱ scriptor in rectam orationem transeat. 
bo 91. γεννώμενα] Recte γενόμενα A..tum pro κλωϑω- 
μένοις repone κλωϑομένοις. 
P. 47, 2. συμπαρισταμένων ἀχρήστως Heerenius εὐχρή- 
στῶς, quod probe vertit ; aptius ad sententiam fuerit ἀχωρέστως, 
ut non divellantur, vel εὐχαρίστως. 


ἘΠῚ .....010. πρῶτος γὰρ αὐτῆς τυγχάνει] Heerenius πρώτως. 
᾿ γὰρ αὕτη τυγχάνει. quod significare vult, primum locum 


- obtinet providentia. Apertum est aliud quid latere. 
hr. — 13. εἱμαρμένη δέ, διότι καὶ ἀνάγκη] Heerenius sum- 
μένη δὲ [μετὰ τοῦτο]. διότι etc. fatum nempe, adeoque etiam 
necessitatem , locum habere post providentiam. 
— 14. ἡ ᾿εἰμαρμένη] Addidi articulum. 
— 30. αὐτὸ τὸ πρῶτον] αὐτὸς τὸ “πρώτως V. A. 
— 21. τὰ ὅλα] Haec absunt ἃ V. τὰ ὄντα A. (ὅπλα Lypo- 
 graphieum vitium est). τὸ] zi A. 
|— 23. ccce idi Ita A. reliqui, ut videtur, cvvo- 
φέρεται. Heerenius συμφέρεται. 
— 25. aizíov] Vulgo αἰτεῶν . illud etiam 1. 80, restitu- 
endum. 
o — 27. ἐκκρέμαται] ἐκκρεμμαται Α. 
ΠῚ 99. τῆς αἰτίας τῆς σοφίας V. A. 
| -- 80. eioyuóc] Scribendum -efopóg. Cfr. p. 110, 15. 
ΟΡ 48, 2. αὐτῷ] αὐτῶν A. τῶν αἰτιῶν] Ita Heerenius, τῆς 
lug V. A. 


P. 


— 24. 25. χὥπερ — ἀνάγκα] Lyrici poetae hoc. fragmen- 
. tum esse indicavi i in Philologo Gott. XIV. p. 34. , χὥπερ] Cant. 
ὅσπερ, V. A. ὧπερ, Ε. ὥσπερ, Gaisfordus χῴπερ. νεύσῃ] 
Vulgo νεύσει. τούτῳ] τοῦτο V. τοῦτοι Α. τούτω apud Cant. 
"quod verum videtur. κέκλωστ᾽] Vulgo xínÀoT , A. κέκλὺ τ΄. 
«— 26. εἱμαρμένην καὶ ἀδράστειαν καλοῦσι]. Plutarchus 
de Stoic. repugn. p. 1056. τὴν εἱμαρμένην - — - αὐτὸς (Chry- 
ippus) ἄτροπον καλεῖ καὶ ἀδράστειαν καὶ à ἀνάγκην. Aristo- 

js de Mundo p. 401, 15. lovem dici νέμεσιν ἀπὸ τῆς £xa-. 


i ce uf. io ss oM 
ἘΣ λους ας τορι ἃ 


e 


᾿ς -- 4. μονοειδῶς] Intelligerem si ὁμοειδῶς scriptum esset. - 


B 
jt 
sas 
2 


apis 
de va v. 


2A 
ΓΗ 


"X 
- p 


Mom 
3J5- 
"E ed 


ΡΣ 
Ἂν 


στῷ € ἐρφέθδοῦ: δὲ DS 
σαν κατὰ φύσιν. Arius Didymus apud Eusebium Pri 
XV. 15. p. 818*. -Aüpderew δέ (καλοῦσι τὸν 4o) , οτ 
δὲν ἔστιν αὐτὸν ἀποδιδράσκειν. 

P. 50, 7. ὅπερ αἰνίττεται καὶ ὁ μῦϑος] Mirabili varie WU 
Aristoteles περαίνεται δὲ xol ὁ μῦϑος ovx ἀτάκτως, e Sto- 
baeo fortasse corrigendus. : 

— 10. Πλάτων Legg. IV p. 715. 

— 1l. evOéx] Cant. εὐθέως. V. A. εὐθέα, Plato et ΔΗ͂Σ 
stoteles εὐϑείᾳ. quod reponendum. 

— 16. οὐδὲν γάρ, Κλέων, ἀνθρώπινος νοῦς ἐστὶν iie 
τῆς τύχης] Ita correxi librorum scripturam οὐδὲν γὰρ πλέον. 
ἀνϑρώπινος x. ὦ £. cui tutandae afferri non potest. Philemo 
Fragm. inc. 260, 3, πλέον οὐδὲν ἄλλο τοῦ ξητεῖν E ἔχεις. 

— 17. ἄλλο τῆς τύχης] A. Cant. ἀλλ᾽ ὃ τῆς τύχης», Do- 
braeus Adv. II, ,b. 278. ἀλλὰ τὸ τῆς τύχης. 

— 18. εἴτ᾽ ἐστὶ τοῦτο πνεῦμα ϑεῖον eive γοῦς] Postre- 
morum loco nescio an scribendum sit ere μή. 

— 19. ἅπαντα] Hoc adiecit Grotius. στρέφον Susp 


scribendum esse τρέφον. à 
— 22. πάνϑ' ὅσα] Ante. Grotium ἅπανϑ᾽ ὅσα. πρὶ 


7] λέγομεν] Libri ποιοῦμεν ἢ γέγονεν. Correxit Canterus 
marg. 

. — 23. τύχη ᾽στὶν] Ante Grotium τύχης ἐστὶν. ἐπιγε-, 
γραμμένοι] Male de militibus conscriptis explicat Gaisfordus. 
V. quae dixi ad Menandri Reliquias p. 169. 

— 925—27. Haec a praecedentibus separanda esse monui 
iam olim, et separari in A. adnotavit Gaisfordus. ] 
— 26. τὴν 950v] Scribendum erat τὴν ϑεῶν , ut volu 
Bentleius. : 
P. 51, 1. ᾿4ρχιλόχου] Archilochi nomen ipii esse. 
acute vidit Liebelius Fragm. Archil. p. **. — 
— 10. ἐπισκοποῦσ᾽ ἀεί] Libri ἐπισκοποῦσα; a diinconal Ἢ 
correxit post Iacobsium Ep. crit. ad Heer. p. 229. Gaisfordus, 
" — 12. μερέδα] Delendum esse probabiliter aub Ta: 
cobsius. - | 
— 15. πράγματ Om. V. A 
— 20. πολλα] AME A. 


ἧς 


E m P. 51, 22. οὐ παντὸς — - κρίνων ἂν ὀρϑῶς ὑπολαβεῖν τίς 


“μοι δοκεῖ] Forsitan 0 παντὸς — κρένων ἄρ᾽ οὐκ ὀρϑῶς ὑπο- 


λαβεῖν μοι δοκεῖ. Cf. Fragm. Com. vol. IV. p. 219, — 


: — 34. ἔνια] Ita V. A. vulgo ἐνίοτε, fortasse ἐνίοις scri- 


. bendum. 
: — 3». πρῴην] Ante Bentleium πρώτη. 

— 28, γινώμεϑ᾽ ] Libri γίνωντ᾽ , emendavit Bentleius. 

— 32. τὸν εὐτυχοῦντα] τὸν ἐντυχοῦντα A. 

P.52, 1. Βακχυλίδου] Legebatur “ἰσχύλου. Baechylidi 
locum vindicare conatus sum Philol. Gott. XIV. p. 4. nec muto 
sententiam, quamvis Heerenius in Var. Lect. Stob. vol. II. 
p. 12. ex V. A. E. hoc lemma enotaverit Αἰσχύλου ᾿Αριστοτελ.. 
postquam in adnotatione p. 198. haec scripserat: $plendidos, qui 

"Sequuntur, versus, codd. V. A. E. Aeschylo tribuunt, de Ari- 
stotelis nomine ne verbum quidem adiiciens. Atque in Aug. 
certe cod. nullum esse eius vestigium docet Gaisfordi, qui ac- 
curatissime illum cod. contulit, silentium. Aristoteli locum as- 
signavit Bergkius P. L. p. 5?1. 

— 2. τύχα τε καὶ] Vulgo τύχα (A. vUgov) καὶ. 

(00 — 8. τέρμα, τὺ] Ita pro τέρματι vel τέρμα dedit Grotius. 

— Sexsic ἕδρας | Hoc l.l. posui pro librorum scriptura ἄκος δρᾷς. 
nescius idem restituisse lacobsium Epist. crit. ad Heer. p. 230. 

— 9. ἄγαγες] ἤγαγες A. E. 

— 10. προφερεστάτα]) προφερέστατα V., προφανέστατα 

δας προφανέστατον E. 

- 18. un ϑελούσης τῆς τύχης] Si Claréiolils locus est, 

— seribendum μὴ ϑελησάσης τύχης. At fortasse Philemoni hoc 


ἢ fragmentum assignandum est. 
τ΄ — 2. διοικεῖν ovv] διοικεῖν γοῦν Nauckius Trag. Fragm. 
p. 718. 

— 24. Excerpta quae hic sequuntur partim leguntur quo- 
! que apud Plut. de plac. philos. I, 29. partim apud Galenum 
- hist. phil. X. 12. ita tamen ut [pleraque] apud Stobaeum longe 
'pleniora sint. HEEREN. ᾿Αφιστοτέλης] ᾿Αριστοτέλοῦς Cant. et 
sic A. ubi non in contextu, sed in margine pro lemmate legitur. 
Plutarchus et Galenus plenius ᾿Αριστοτέλης αἰτίαν κατὰ συμ- 
ep: ὃς ἐν τοῖς καϑ'᾽ ὁρμὴν ἕνεκά τινὸς γινομένοις, ἄδηλον 
αἱ ἄστατον" διαφέρειν δὲ etc. Vide paullo infra, GAISFORD. 


)B. ECL. PHYS, eo 


c 


M 


- 


y. ;$ 
"adr Ma Wr ν τος διὰ οὐκ :9 


δίῳ am UT 


Age RNC ORO 
in «4 Aa "Mon SEP S u^ 


Petita haec esse Aristolelis placita- ex Phys. II, 6. adnotat. 


'* Heerenius. ἜΝ 


P. 52, 27. ἐν τοῖς ἔξω πράξεως] I. e. casus tantum tet 
tur iis, quae non habent πρᾶξιν. i. e. actionem liberam. Id- 
enim vocat Aristoteles πρᾶξιν. cf. Phys. l. c. HEEREN.  - 

P. 53, 1. Πλάτων] Copiosius de hac Platonis explicatione 
et de omni hoc loco disputare Plutarchum de Fato Op. vol. II. 
p. 572. monuit Heeren, 

— 5. ᾿Δριστοτέλης Hausta haec sunt ex Aristotele Phys. 
II, 5. 6. ita tamen, ut verba philosophi subinde paulum mutata 
et quae ipse fusius disputat, arctius contraeta sint. HEEREN. 

— 12. τελεῖσϑαι δὲ] Ante Heerenium τελεῖσϑαι γάρ. 

— 28. ἀκαιρία] σκεωρίαι A., i. e. σκαιωρέαι., quae nota- 
bilis est lectionis varietas ac fortasse Platoni restituenda. 

P. 54, 1. καιρῷ] καιρὸν À. et mox χκυβερνητιπόν. 

— 6. προσδιαρϑροῖ) προσιαρϑεῖ Cant. nons dsc ΘΝ V. 
À. E. correxit Heerenius. 

— 9. φύσεως] Hoc suasu Heerenii adieci, qui affert Theo- 
phrastum in fragmento de Metaph. ed. Üpor. p. 267. ἡ δὲ φύ- 
σις — δῆλον ὡς αἰτίαν ϑετέον ταύτην τῆς κινήσεως. Ad quae 
conferri possunt quae Heerenius vol. Hl, p. 442. edidit incerti 
seriptoris verba: φύσις ἐστὶ σχεδὸν ὀφϑαλμοῖς μὲν &O£orog, - 
νῷ δὲ ϑεωρητή, τοῖς σώμασιν ἐγκατεσπαρμένη παρὰ ϑεοῦ, 
ἀρχὴ γενήσεως καὶ ἐρημίας, ubi corrige κενήσεως καὶ ἠρεμίας. 

- — 24. βλάστοιεν] Libri βλάπτοιεν εἰ βάπτοιεν. Correxit 
Wyttenbachius apud Mahnium de Aristoxeno p. 110. 
^oo-— 95. εὐθυβολοῖεν) Libri εὐθύβουλοι εἶεν, εὐϑυβόλοι 
εἶεν Wyttenbachius 1. L, perfecit emendationem Iacobsius Epist. 
crit. ad Heeren. p. 230. 

— 27. καὶ ταρασσομένης) An διαταρασσομένης ἢ certe - 
καὶ superfluum. 

— 28, ἀτυχίαν] εὐτυχίαν V. A. 

— 30. δοκεῖ] ov δεῖ V. ὁ δεῖ A.E. τύχα] Ante Heerenium 
τάχα. 

P. 55, 1. ἁτέραις] Hoc pro ἑτέραις posui ex Y. ἁ "ird 
Ante haec omisit nonnulla excerptor. ..— - τ 

— 2. ἐντὶ] ἐν τινὰ Cant. ἔν τιν᾽ V. A. Gaisfordus £ ἔντιν,, 
praetuli ἐντὶ. c ja 


:  KDRÓTATTIO CRITICA "igi LIBRUM EB cV 


E δῦ, 4. τὸ ἐπισυμβαῖνον Ante Heerenium ἐπὶ τὸ συμ- 
ἥν 
— 5. ἀπροαισϑήτως] lta A. et Cant. ἀπροαιρέτως V. 
— 1. ταυτᾶν] Vulgo τούτων. ' 
— 8. ἔχουσα) lta scripsi cum Heerenio pro ἔχοντα, A. 
ἔχοντι. , 
— 9. σύνταξιν ἔχουσα, αὐταυτόϑεν] Vulgo σύνταξιν 
ἔχουσα αὐτά. αὐτόϑεν. 
— 10. τῷ αυτομάτω] Imo τωυτομάτω. 
- 14. τὰ πράγματα] Haec fortasse delenda. 
— 15. ἐπικρατευσάσας] Aute Heerenium ἐπικρατεύσασα. 
' P.56,8. ov χρῆται νόμοις καϑ'᾽ oUc κρένει τὰ πράγματα) 
- Hunc versum utpote- aliunde illatum uncis inclusit Meineke. 
—.. GAISFORD. 

— 14. τόν 9 0v] Ante Grotium τόν δ᾽ ὃν, quod qui reti- 
net Musgravius vs. 1. scripsit ταῖς βροτῶν τύχαις. ὅστις ἐστὶ 
δή] Porsoni et Blomfieldi ed. Aeschyli Ag. 155. emendatio est, 
vulgo o τάδ᾽ ἐστὶ δή. 

— 15. pn Bene Nanckius ἐκστέμστει, quod proprium 
in hac re verbum est. Cf. Cleomedes Theor.IV, p.80. ἡ σελήνη 
μέχρι γῆς ἐκπέμπει τὴν ἀπ᾽ αὐτῆς λαμπῃδόνα. 

— 19. συννέφει) lta A., vulgo συννεφεῖ, V. Cobetum 
V. L. p. 134. 

— 21. φϑένουσ᾽ ἐτείοις moocqsosíg] Libri φϑένου δ᾽ 

αἰτίοις προσφέροις, Emendavit Valckenarius, sed pro προσφε- 
θεῖς malim προσφύρως. 


L. — 23. ἀσύστατον] Vulgo ἄστατον, correxi e Plutafcho de 
Plac. Phil. I, 29. et Galeno hist. Phil. 10, 
E — 80. “Διωτογένεος Vulgo Ζιοτογενέος. De hoc simili- 


— busque nominibus dixi Praef. ad Flor. vol. IV. p. 69. 

— 31. ócióreroc] Vulgo ὁσιότητος. 

— 32. Locum hunc Diotogenis apposuit Stobaeus etiam 
. Flor. XCIII, 130. (vol. II. p. 135, 6—17.) ubi initio legitur 
ἔπειτα γὰρ. víroosg] Vulgo τέτταρες ut Par. A. in Flor. ubi 
 "Trinc. rérogec , Gesn. τέττορες. 
3 P. 57, 1. ἐπὶ τέλος ἐπιτίϑεντι) ἐπὶ delet Heerenius, fort. 
— seribendum ἐπετελέοντιε ; nisi haec prorsus eicienda sunt. 
0 2. ἐξ Svo; Post haec indicavi lacunam, in qua quae 


οἷ 


φύσεως vis esset dictum erat, rectius ΩΣ ἫΝ din - 


signa post τῶν μὲν posuissem, ut fecit Heerenius et Iacobs : 
Epist. crit. ad Heer. p. 231. qui recte supplere videtur xot  . 
τῶν μὲν [ἐξ ἀνάγκας φύσις ἁγεμών, τῶν δ᾽] ἐξ ἄϑεος. ἝΩΣ A. 


de his statui etiam Praef. Flor. IL p. XIV. 

P. 57; 3. ἐπιστάτας. καὶ δαμιοεργὸς] Vulgo ἐπιστάτης (A. 
ἐπίστατος) καὶ δημιουργὸς. 

— 4. τελεωϑέντων] τελεϑέντων V. A. τελεωϑάντων Cant. 
τελεϑόντων Flor. correxit Heerenius. 

— 5. τέχνα καὶ Addidi xo. μάτηρ] μάταρ À. 

— 6. ὡς ἔτυχεν] Haec fortasse deleuda. τῶ αὐτομάτω] 
Vulgo τοῦ αὐτομάτου. Scribendum τωυτομάτω. 

— 8. ταύταν] Libri ταῦτα . corr. e Flor. . 

— 9. τεταγμέναν] uci Cant. τεταγμένα V, τεταγ- 
μέναν À. et Flor. πεφρονημένως) πεπρωνημένως V., πε- 


moovue À, πεφρονημένως cod. Par. Florilegii. πεφροντεσμέ-., 
voc dubitanter Heerenius. 
; — 10. ποιέν] ποῖεν A., ποιξεῦν male Flor. γεννηϑεῖσα 
δὲ ἡ] Ad dialectum rectius ᾿ψενυάθεϊον δὲ ἃ Flor. γένεος] 
Ita F. et Flor. γενέως A., γένος Cant. 
— 14. AN] Vulgo om. 
— 16. τὸ φῶς] Ante Grotium φῶς. 
— 18. ϑνητοῖς παρέδειξαν] Flor. XXIX, 41. ὑπέδειξαν, Ὁ 


«v 
A. ἔδειξα. Αη ϑνητοῖσιν ἔδειξαν ; 

— 19. ἐφευρίσκουσιν) Libri ἐφεύρισκον. corr. e Flor. 

— 23. Χαιρήμονος] lta Cant. ceteri om. 

— 30. δάκνων] Libri δανϑανὼν vel δαδανὼν. | Correxit 
Grotius. 

P. 58, 1. τεϑηγμένῳ viv: ἀλλ᾽ ὃ μυρίος χρόνος] Libri  . 
τεϑηγμένον᾽ ἐν (σὺν V.) ἄλλοις μυρίοις χρόνοις. Feliciter — 
emendavit Nauckius. 

— 4. χρήσασϑαι χρόνοις] Ita correxi editum τρόποις. 

— 8. ἄξι᾽ ἐστὶ] Libri ἄναξ ἐστὶ, quod ὦναξ ἐστὲ scripsit 
Heerenius, ego L. Dindorfium Thes. L. G. v. σκοπεῖσθαι se- 
quutus sum. 

— 10. Κριτίου] Male Gaisfordus ex A. dedit Κριτία. 

— 11. ὁ χρόνος ἁπάσης ἐστὶν ὀργῆς φάρμακον] ὁ ὀργῆς 


"1 φάρμακον v /Tragieos | numeros restituere licebit. transpo-- 


mendo ὀργῆς ἁπάσης ὁ χρόνος ἐστὶ φάρμακον. Sed res in- 
.. eerta est; ac fortasse lemma Κριτίου ex Κρατίνου corruptum est. 
| p.58, 14. Νικοστράτου] Nicostrato h. v. tribuit cum Cant. 


Grotius. In codd. V. A. E. Nicostrati nomen ad proximum trahi- - 


tur. Legitur autem is in codd. continuo cum nostro, unde pro- 
babile est, utrumque Nicostrati esse. HEEREN. 

— 17. δυσαρεστότερον) δυσαρεστότατον id δυσαρεσκό- 
τατον Α. δυσάρεστον Cant. δυσαρεστότατον Heeren. οὐδὲ 
ἕν] Ante Grotium οὐδέν. 


suspicatur Gaisfordus. Fort. “Ζαοκόωντε, ut Sophoclis locus 
sit; ac bene convenit cum no, 17. 

— 21. Σιμωνίδου] Citare hos versus ἐκ τῶν ἐπιγραμμά- 
τῶν lohannem Stobaeum in libro ἐκλογῶν φυσικῶν γνωμῶν 
testis est Ursinus Carm. Nov. illustr. fem. p. 335. Grotii lemma 
Incertus Caco pertinere videtur ad praecedens fragmentum, 
quod ipsi ἀδέσποτον est. Simonidi tribuitur in Anthol. Pal. 
App. 84. 

— 24, "AydSavoc] ᾿4γάϑονος A. ᾿4γάϑων, μόν (sic) Cant. 

— 31. ἅμα κραταιᾷ τλαμοσύνα] Hoc scripsi ex emenda- 
tione Heerenii, in quam postea etiam Ellendtius incidit, libri 
habent τερμοσύναι, pro quo nescio an scripserit Sophocles 
ῖ ἡμοσύνᾳ. egestate. Cf. Theocritus XXI, 1. πενία τὰς 

τέχνας ἐγείρει. 

P. 59, 7. λάλος ἐστὶν ovrog, οὐκ ἐρωτῶσιν λέγει] λάλος 

- pro ἄλλος Canteri emendatio est; ceterum scripsisse suspicor 

Euripidem λάλος γάρ ἐστι xovx ἐρωτῶσιν λέγει. sive λάλος 
| γὰρ οὗτος. οὐδ᾽ ἐρωτῶσιν λέγει. 

5/12. 0 τοι] Ita Bergkius, Cant. οὔ τοις at recte V. A. ὅτι, 

- quod revocandum. 

ὲ — 13. καὶ πάντα ψήχει] Bergkius πάντα καταψήχει. 
-- 16, ποιεῖ | Imo φύει, ut apud Sophoclem est. 
— 17. «ovx | Ante Heerenium οὐκ. 


ἄγει, vel πάντ᾽ ἂν εἰς τὸ φῶς ἄγοι. ' 
| — 38. Χαιρήμονος Sic A. Philemoni tanquam ex eo co- 
e et V. E. tribuit Heeren. GAISFORD. 


— 19. “ακώνων] “ακόνων A. Cratini vel Eupolidis esse ' 


— 24. πάντα εἷς φάος ἄγει] Fort. πάντα πρὸς τὸ φῶς͵ 


xxxvur J  ADNOTATIÓ CRITICA. AD LIBRUM K 


P. 59, 31. χρόνῳ τὰ πάντα γίγνεται ol sibitald inis ^ 
remoni tribuit Canterus. Suspectum mihi est κρίνεται, quod - 
recte habet in Menandri Monost. 368. νόμῳ τὰ πάντα γίνεται, | 
καὶ κρίνεται, unde in h. v. illatum videtur, in quo scripserim — 
φϑείφεται , ut est apud Aristot. Phys. IV, 13. p. 222, 16. ἐν 
δὲ τῷ χρόνῳ πάντα γίνεται καὶ φϑείρεται. Quamquam possis 
etiam κραΐνεταιν conicere, ut tempore omnia et nasci et per- 
fici dicantur. 

P. 60, 2. ἀφικνοῖτ᾽ ἂν mort | Ita scripsi nescio meam an 
alius coniecturam , sequutus. ἀφικνεῖτ᾽ ἂν V. ἀφικνεῖται τάν 
A., ἀφικνεῖται, τάν (δηϊ., ἀφικνοῖτο ἄν Heerenius. Fortasse 
ἐκφανεῖ τὸ πᾶν. 

— 9. χρόνῳ] χρόνῳ ye V. A. E. 

— 10. Χαιρήμονος] Φιλήμονος A. αἰϑαγησην, reete dedit 
Grotius. 

— 43. “άχης] Ante Grotium “άγης. V. λάτης, " E. 
λατίς. * 

— 16. ὁ πολὺς] ὁ ὀπὸ πολὺς A., ubi in margine pro lemmate 
esse ἀναγενέους annotavit Gaisfordus. i 

— 17. Ἑρμίππου]) Falsum est quod ait Heerenius cod. A. 
in marg. habere ἀναγενέως "Eouinmov, in quo hoc fragmen- 
tum praecedenti iungitur. Quod si ita Jegatur in V. non male — 
eum coniecisse arbitror ᾿4ϑηνᾶς γοναῖς. Et Heerenium seeu- 
tus est Meineke Fr. Com. II, p. 380. GAISFORD. In Var. Lect. 
p.15. Heerenius non ἀναγενέως ex V. enotavit, sed ναγένξους. 

— 18. ἐστὶ στρογγύλος τὴν ὄψιν] Libri ἐστὶν τὴν ὄψεν 
στρογγύλος. quod correxi. 

— 19. τὰ πάνϑ᾽ ἑαυτοῦ) τὰ παρ᾽ ἑαυτῷ V. παρ᾽ ἐν 
αὐτῷ A., τὰ περὶ ἐν αὐτῷ Cant., τὰ περὶ ἑαυτοῦ Gaisfordus. 
Corrigebam olim τὰ πάντ᾽ ἐν αὑτῷ, cui nunc fortasse iniuria 
praetuli τὰ πάνϑ᾽ ἑαυτοῦ, ut loros ab “ἐντὸς pendeat. 

— 20. . ἁπαξάπασαν]) Ante Grotium ἅπαξ ἅπασαν. ldem 
l. 22. ἀρχὴν ἔχει addidit i in codd. omissum. 

— 95. δύο καὶ δέκα] Cant. δὲ δώδεκα, Codd. δώδεκα, cor- 
rexi ex Diog. Laert. I, 91. 

— 96. κοῦραι ἕξξήκοντα] Τὰ ut videtur codd. nisi quod - 
À. κάρα habet ; Diogenis codd. παῖδες τριήκοντα, pro quoCo- - 
. betus ex Gudii coniectura dedit παῖδες δὲς τριάκοντα. | 


, δέ τ ἐοῦσαι] Vulgo δέ τὲ din 
v ποϑ' ἡνίκα) Ante Nauckium ἣν ὁπηνίκα. 
. δυσαυλίους) Revocanda codd. scriptura δυση- 


.3 
m 


— 4. λαΐνοις] Codd. λαγγήνοις et λογένοις, correxit 
Canterus. 
— 8. εὐιώτιδος} Ante Grotium εὐγώτιδος. 
— 9. ὀρχάτους ἐτημέλει] ὀρχάτους μένει apud. Cant. ὀρ- 
χάτουσε τὴ μέλλει V, ὀρχάτουσε τημέλεϊ A. correxit Salmasius. 
— 10. κωφὰ ἡ χηρεύουσα) Libri κωφεύουσα δέουσα, in qui- 
bus forsan aliud quid latet quam quod ego posui. Heerenius 
tentabat κωφά T ἐκφύουσα , lacobsius κωφά τ᾽ ἐκτρώσασα, 
- Nauckius κὥφεσεν βρύουσα. alius κωφά τ᾽ ἐκφέρουσα. 
— 18. Διί Codd. νηΐ et νηδία, Canterus xq, 2f 
Grotius. 
— 14. ἀμεινόνων] Nauckius ἀρειόνων : Cf. Homerus 
ἡμεῖς τοι πατέρων μέγ᾽ ἀμείνονες εὐχόμεϑ᾽ εἶναι. 
— 15. τρέφων στρέφων malebat Nauckius. 
| — 117. σπάσας] Codd. πᾶσαν. in quo aliud quid latet. 
. Fort. πλάσας. 
κα 34. ἄστη] Codd. αὕτη, quod primus omnium Wesse- 
lingius correxit. ἐπυργώσαντο) Probabiliter ἐπύργωσάν τὲ 
Valckénarius et Piersonus. 
: — 29. νεκροῖς ἀϑάπτοις] Ita mutata interpunctione cor- 
— rexi. Edebatur κόνιν, νεκρούς t. ἀϑάπτους μηδ᾽ £v ὀφϑαλμοῖς 
ἐᾶν, τῆς πρόσϑε --- δυσσεβές. 
- 80. δυσσεβὲς] Valckenarius δυσσεβοῦς. 
(0 - 82. φϑινοπώρου] Imo φϑινοπώρω, ut in lemmate 
- Gaisfordus praeeunte Brunckio. 
P. 62, 2. E ϑέρος] Vulgo ἢ ϑέρος. 
— 3. 0r ] Rectius 0x , quod in lemmate habet Gaisfordus. 
— 5. ϑέλγονται] Libri ϑάλποντας, correxit Ursinus, τέρ- 
Tovro, Grotius. ceoyeío] Vulgo ἀεργεέῃ. 
..)— 6. εὔαδε] Post hoc nescio an aliquid ad veris laudem 
- dictum exciderit; vix enim dubitari potest, quin parem ver- 
-Suum numerum poeta utrique cantatori tribuerit. 
-- 7, λαλέεν] Ita V, λαλέον Cant. λαλέειν alii rectius. 
(v — 12. νόσον] νοσέρ᾽ Ahrens. 


WC. V me CJ MISES Ui 


Dmm 


QUNM ENS 
ii 


P. 62, 13. Mas νιφετῶν κρύος, dien] Wim sir 1 
τὸν κρυμούς τε ex correctione Ursini. Cant. φέρειν wt 
κρυμνόν τε. À. E. φέρειν vigerov xouuog T£, V. go 
. 400g τε. 

— 15. μήϑ' — ἄμμε] μήτ --- ἄμμι A. pro ἄμμε pra 
stat fortasse cue. 

— 16. βλαστῆ] Vulgo βλάστη, Brunckius βλαστῇ. Exem- 
plis formae apud antiquos perrarae adde Empedoclem apud Cle- 
mentem Alex. Strom. p. 632. Pott. ἔνϑεν ἀναβλαστοῦσι 950i 
“τιμῆῇσι φέριστοι.) 

— 18. Ex brevibus hisce philosophorum sententlis per- 
paucae tantum leguntur apud Plut. de Plac. I, 21. 22. et Galen. 
X, 5. reliqua Stobaeus solus sibi vindicat. HEEREN. 

— 19. Θαλῆς} Primum hoc Thaletis placitum. servavit 
quoque Diog. Laert. 1,35. σοφώτατον χρόνος; ἀνευρίσκει γὰρ 
ἅπαντα. Paulo aliter tamen Plutarchus Conv. Sept. sap. vol. 
II. p.153. χρόνος τὰ μὲν γὰρ ἐξηύρηκεν ἤδη, τὰ δὲ ἐξευρήσει. 
Ad quod Thaletis responsum respicit Aristot. Phys. IV, 13. 
HEEREN. 

35:29..0 χθόνος] Post χφόνος dubitari non. potest quin 
exciderint verba αὐτοῦ γὰρ οὐδέν ἐστιν αἴτιον. Docent hec S 
Thaletis sententiae. n 

— 23. Θαλῆς] Praeter Thaletem eadem sententia tribuie ; 
tur Simonidi ap. Simplicium ad Phys. Arist. p. 179. Unde Tha- 
letis nomen male ex superioribus repetitum. vel cum Simo- 
nide vel cum alio nomine permutatum esse. suspicari licet. 
HEEREN. 
οὐ — 26. Εὐρυφῶν] Vulgo Εὐρεφῶν. Verba haec Εὐρυφῶν 
— ἔφη desunt V. A. E. d 

— 28. τοῦ περιέχοντος] Obscuram Pythagorae sententiam . 
optime illustrat Simplicius ad Phys. p. 165. Patet itaque τοῦ 
περιέχοντος dictum esse pro τοῦ οὐρανοῦ. Apud Galenum 
legitur rov περιέχοντος ἡμᾶς οὐρανοῦ. HEEREN. V. Boe- 
ckhium Philol. p. 99. | 

P. 63, 6. Στράτων] Sextus Emp. Pyrrh. Hyp. Il, p.137. - 
et adv. Phys. II, 177. Στράτων ὃ φυσικὸς ἔλεγε χρόνον ὑπάρ- 1 
χειν μέτρον πάσης κινήσεως καὶ διαμονῆς. Quod enim ibi 
μέτρον. id h. l. est τὸ ποσόν. Copiosius tamen hanc senten- * 


ὶ 


/ 


T iam. explicat pisótes Sextum 1. c. πῶς ad Arist, Phys. 


P» 168. b. HEEREN. 
(0 5 P. 68, 7. συμπτωμάτων] Hoc e Sexto ady. Phys. Il, s.238, 
-. addéndum esse animadvertit Heerenius. 
1 — 9. ᾿Αντιφῶν] Ita correxi librorum scripturam "4vri- 
᾿ς φάνης; cuius inauditum est nomen iter graecos philosophos, 
at non infrequens Antiphontis, cuius de sole et luna placitum 
servavit Stobaeus Ecl. phys. 1. p. 143, 23 et 153, 1. et Lau- 
rentius Lydus de Mens. III, 8. p. 106. cf. Aristot. Phys. I, 2. 
II, 1. Plutarch. Plac. phil. II, 28. 
— 11. ᾿Διστοτέλης Ita A. in marg. pro lemmate. Petita 
haec esse ex Arist. Phys. IV, 11. 13. ostendit Heerenius. 
— 14. εἶναι δὲ] εἶναι δὴ A. Cant. 
— 15. γὰρ αὐτοῦ] Ante Heerenium παρ᾽ αὐτοῦ. 
^ — 19. τὸ νῦν] Codd. τὰ νῦν. correxit Heerenius. 


— 21. ἄνευ κινήσεως] à ἄνευ addidit Heeren. laudato Arist. - 


Phys.1V, 10. et 11. ὅτι μὲν τοίνυν οὐκ ἔστι κίνησις (ὃ χρόνος) 
φανερόν, --- ἀλλὰ μὴν οὐδ᾽ ἄνευ γε μεταβολῆς. 
0 — 94. χρόνῳ] Ante Heerenium χρόνος. 

— 38. κινήσεως διάστημα] Diogenes Laert. VIII, 141. 


χρόνον εἶναι διάστημα τῆς τοῦ κόσμου κινήσεως. Cf. p. 64, 


23. et p. 65, 13. 
P. 64, 2. ὡς καὶ) Patritius ὥστε καὶ, ort. ὡς ἔστι καί. 
— 4. ἐὰν γὰρ] γὰρ add. Heeren. 
ὃ — 6. ἐνεστάναι --- ἐνεστὸς ] Libri συνεστάναι --- συνεστός. 
3 -corr. Heeren. 
! — 14. χρόνος) Ante Heerenium χρόνου. 


puientia prioribus iunguntur. HEEREN. 

— 21. ᾿“πολλόδωρος] Apollodorus hic commemoratus est 
Atheniensis Stoicus a grammatico diversus. Scripta eius pas- 
sim laudat Diogenes et inter ea quoque artem physicam, ex 
qua haec desumta sunt, Temporis definitio, quam hic exhibet 


. dem verbis Zenoni tribuitur. HEEREN. 
o πα 29. ἀπαρτιξύντως] Ante Heerenium ἀπαρτίξοντος. 


— 20. Nova hic incipit paragraphus, etsi in Cant. ed. male Ὁ 


- Apollodorus, ex Stoicorum disciplina petita est, et ps lis- 


| — 80. Ποσειδώνιος}; Diogenes Laert. VII, 141. Ποσειδώνιος ' 
LA denen TOU φυσικοῦ λόγου — ἔτι δὲ val. τὸν χρόνον 


. ANNE CRITICA AD. 


ἀσώματον; διάστημα ὄ ovre τῆς τοῦ κόσμου κινήσεως. 
δὲ τὸν uiv παρῳχηκότα καὶ τὸν μέλλοντα. ἀπείρους y 
ἐνεστῶτα πεπερασμένον. — 
P. 65, 8. χρόνου] Seclusit Heeren. 
— 44. καϑ᾽ 0] Antq Heerenium xo" ὃν. Ü 
— 18. ϑάλαττα] Sic A. pro ϑάλασσα. καὶ τὰ] τὰ om. 
| Heeren. 
- — 22. ἐμφανέστατα] Sic dedi ex A. pro ἐχκφανέστατα. 
— 91. goi | φασὶ VA. 
: — 33. ὑφεστάναιἼ Vulgo ἐφεστάναι sine sensu, ὑφεστάναι ᾿ 
- V. ὑεστάναν ἃ. Cfr. Ghrysippus Plutarchi Mor. p. 1081. 1. τὸ 
3 μὲν παρφχημένον τοῦ χρόνου καὶ τὸ μέλλον οὐχ ὑπάρχειν 
m ἀλλ᾽ ὑφεστηκέναι, μόνον δὲ ὑπάρχειν τὸ ἐνεστηπός. 

— 29. ei μὴ] Sic nescio quis sclipsit pro εἶσε. Sensum 
declaravit Heeren. tempus futurum et praeteritum latiori tan-- 
tum sensu dici ὑπάρχειν, ut ea quoque attributa, quae nom 
.ad hominis naturam pertinent, sed casu interdum ei competunt - 
ut decumbere, ambulare, rel. existere dicuntur. καὶ] om. Α. 

— 81. κατακέκλιμαι) Vulgo κατακέκλισμαι.. A. κατα- 

᾿ς «Ex AUG i. e. κατακέκλιμαι. 

L2 39. ὑπάρχει] Post hoc lacunam indicavi. ἐξ 

P. 66. 8. ὑφ᾽ ἡλίου] Vulgo ἀφ᾽ ἡλίου. 

— 6. τὴν περὶ γῆν ἀέρα] τῷ περὶ γὴν ἀέρι bene cor- 
rexit Heeren. 

— 14. ἀνωτέρω] Sic V. A. pro ἀνώτερον, hinc etiam 1. 
15. χατωτέρω posui pro κατώτερον. Legi haec minus plane 
apud Plut. Plac. II. 32. et Euseb. Praep. Ev. XV, 54. adno- 
tavit Heeren. ET 

— 21. ἐπὶ τοὺς ἀφ᾿ ὧν] Vulgo ἐπὶ τοὺς αὐτοὺς ἀφ᾽ Qu, . 
in quibus αὐτοὺς cum V. A. P. delevi. ; 

— 24. ἐννεαδεκαετηρίδι) Vulgo ἐννέα καὶ δεκαετηρίδι. 
A. om. καὶ. 

— 25. ἑξήκοντα ἑνὸς δέοντος Verba &àg liorio; (site 

; mavis ἑνὸς δέουσιν) excidisse vidit Heeren. allato Aeliano V. — 
E — REX 17. Οἰνοπίδης ὃ ὁ Χῖος ἀστρολόγος ἀνέϑηκεν ἐν Ὀλυμ- 1 
πίοις τὸ χαλκοῦν γραμματεῖον , ἐγγράψας ἐν αὐτῷ ἀστρᾶ Er 


jS Ἵ la bi 
I u " 4 " 
: ὃ x3 - L - x3 n 
Ἀφ αὐ 1$ 7pP cx TRAP AE d Y 


x s : 


be 
εἶναι τοῦτον. Cf. Boeckhium Philol. p. 34. 
P. 66, 28. ἐπὶ ταυτῇ ἡμέρᾳ] Libri ἐπὶ ταύτας ἡ μέα, corr. 
Heeren., eandem anni magni explicationem Cicer. Ν D. ἢ, 18. 
habere adnotans. : 

P. 67, 4. Si seázontibus scriptus est Seythini locus (v. 
- Diog. Laert. IX, 16. Heeren vol. Il p. 216), priora sic restitui 
ἡ possut χρόνος ἐστὶ πάντων ὑστατόν τε καὶ πρῶτον ἔχει τ ᾿ ἐν 
᾿ς αὑτῷ πάντα κἠστὶν εἷς αἰεί, Sed reliqua non expedio. - 

— 8. τὸ δὲ 49ic] Vulgo τὸ δ᾽ ἐχϑές. 


E 
μ΄ 
P 
; 
ΤᾺ 


— 17. οὗ ταύτην} νεωτάτην Plutarchus. 
: ΟΡ. 68, 25. οὐρανοῦ γέγονεν οὐρανὸν γέ" ἣν À. 
P. 69, 13. “πάρεργος] πάρεργον ὃν A. 
P. 70, 5. ὅϑεν] ὅϑεν καὶ A. V. 
— 8. o? μὲν κακῶν] Ante Grotium o£ μὲν τῶν κακῶν. 
— 12. Μοίσας] Sic V. A. "Μοῖσας vulgo. 
— 17. udo ov] Vulgo μωρόν. 
— 18. ἀλλ᾽ ἐστὶ δὴ] Ante Grotium ἀλλ᾽ οὐκ ἔστι δὲ. 
— 21. οἵτινες] εἴτινες V. : 
— 80. πρώτιστον] Vulgo πρώτιστα, corr. e Platonis 
Symp. p. 278. ubi tamen 2 mss. πρώτιστα habere adnotavit 
Gaisfordus. 
— 32. μοῦνον] Sic ex A. Gaisfordus pro μόνον. 
Ep ῬΡἽΙ, 2. ὁ ἔρως] Dele articulum, qui operarum errore ac 
; cessit. τὴν ἀρετὴν τελεσίδρομον εἶναι ποιεῖ] τὴν τῆς ἀρετῆς 
(ἀρετήν A.) τελεσίδρομον (πελεσίδομον A) εἶναι ποιεῖ V. À. 
. Corrigendum igitur videtur τὴν τῆς ἀρετῆς [ὁρμὴν τελεσίδρο- 
t pov εἶναι ποιεῖ, sive τελεσιδρομεῖν ποιεῖ. 
— 10. ἐπιπέμπεται] Vulgo ἐκπέμπεται:; corr. e Platone. 
P. 76, 4. ἕν δὲ δέμας} Hic etiam om. libri δέ. V. ad Ls 
10, 32. 
| — 8. Δίνου £x τῶν περὶ Qíarus κόσμου] V. Lobeck. 
- Aglaoph. p. 337. 
o0 — 9. ἔριν] ἔρις A. v. 
(— 10. ἐκ πάντων πᾶν ἐστι] Ita Grotius, pro πᾶν libri 
"τὸ πᾶν. Scribendum igitur ἐκ πάντων τόπαν ἐστί. De ró- 
πᾶν v. Boeckhium Praef. Pindari vol. I. p. 87.. 


' 


, etn τῶν ἑνὸς δεόντων liés ἢ ἐτῶν. RA τὸν μέγαν 
vr 


— 13. Ῥωμαίους | Male om. ap. Plutarchum, Ῥωμαίοις À. V. 


2$ - a v 


Ere r ἀρ ib RE : UNS de ^x ἘΝ ie. 
ADNOTATIO CRITICA AD LIB 1 


^" 


P. 76, 11. ἑνὸς μέρος, εἶν ἑνὶ ᾿ πάντα] Vulgo ε 
ἅπαντα ex corr. Grotii, libri εἶναι ἅπαντα. Praeterea y 
μέρος libri ovv μέρος. Scribendum erat ὅλου μέρος." ' 
Ὁ I5; ,£vóg ποτ᾿ ἐόντος Vulgo Évóg ποτὲ ὄντος. Ὥς, 
τ πάντα] πάντα τάδ᾽ A. V. 

— 15. «iiv ἕν} Codd. ἀεὶ dv, corr. Grotius. xou X) πολλὰ] ! 
Cant. καὶ πολλὰ. ἀϑρῆσαι] Ante Heerenium ἀϑροῖσα. 

— 10. πολλάκι δ᾽ ἔσται ταῦτα] Ante Heerenium πολλάκεξ ᾿ 
δ᾽ Er. quo corruptus versus non sanatur. Iacobsius tentat 
πολλὰ δ᾽ ἰδέσϑαι ταυτά, quod verum videtur. 


p. —.17. ἔχον] Codd. ἔχων. ποῖον ) Ante Grotium πήϊον, 
^ '. . fed latet aliud quid. TOUT ὄν] Codd. τοῦτ᾽ ὦν, Cant. τούτων. 
Heeren. τοῦτ ὄν. Fuit opinor ταῦτ᾽ Ov, sed cetera non ex- 
pedio. 
— 18. ὧδε] Codd. ὧδε, Cant. ὧδέ 
- 19. ϑνητὸς ἐὼν Ηδογθη. dubitanter ϑνητὸν ἐόν, se- 
quentibus haec iungens, cuius vestigiis insistens lacobsius . 
conicit ov ϑνητόν περ ἐὸν ϑνήσκει. 3 


- — 20. ἀλληλοτρόποις] Ita Canterus, codd. ἀλλοτρόποις, ' 
praestat sine dubio ἀλλοιοτρόποις. σχήμασι] Ante Grotium 
E σχήματι. ἰ 

- 21. ἀλλάσσει] Ante Grotium aidge. τρόπον] τρόπων τ 
V. A- τρόπῳ E. ὡς ἀποκρυπτέμεν |a Grotius, codd. ἀπο- 
κρυπτόμενα. 

— 232. ἔσται. ἐόν τ "] ἐσσείοντ᾽ Υ͂. ἐς σείοντ᾽ A.E.correxit 
Grotius; malim ἔσσετ᾽ ἐόν τ᾽. lacobsius tentabat ἀφϑορόν 
ἐστι νέον τ᾽ αἰεί — 

— 28. ἐκ πυρὸς] Plutarch. de Plac. 1, 3. Ἡράκλειτος ; 
καὶ Ἵππασος ἀρχὴν τῶν ὅλων τὸ πῦρ. ἔκ πυρὸς γὰρ τὰ 
j πάντα γίνεσϑαι, καὶ ἐς πῦρ πάντα τελευτᾶν λέγουσι. à 
Ly — 31. πρῶτος καλλίρροος] Cant. πρώτιστα καλέρροος, 
δι" Δ. πρῶτος καλλίρρους, corr. ex Plat. Crat. p. 402... ὁ 
* P. 77, 7. οὐδ᾽ αὖ] Vulgo οὐδ᾽ ἄν. . 

— 15. οἶδ᾽, ἁπανταχοῦ] Vulgo οἶδε πανταχοῦ. 

— 19. 9^, ἢ] Codd. τ᾽ ἣν,» corr. ex Plutarcho. 
vo-—. καὶ] Hoc e Plutarcho additum. 

— 22," Ἥρην) Ἥραν libri. | 


* (P. 77, 24. καταλάμπεται) Codd. senili mioan, COTT. 
— Canterus. 
P. 78, 1. σννερχόμενα τάδε πάντα] Recte apud Susp 
. cium adv. Phys. P 310. συνερχόμεν᾽ εἰς ἕν ἅπαντα: 
[- — 2. δ᾽ αὖτε &xocre| Recte δ᾽ αὖ δίχ᾽ ἕκαστα apud 
ΓΝ φορούμενα] Vulgo φρουρούμενα, Eme φορεύ- 
μενα." 
| — 8. Ὅμηρος] Il. ξ. 201. 

— 4. αἰνίττεται) αἰνίσσεται A. 

— 9. Θαλῆς] Quae sequuntur partim extant ap. Plut. de 

- Plac. phil. ; 3. Galen. c, V. et Euseb. PE. XIV, 14. HEEREN. 


" zd. ἀεὶ deest ap. Plut. et Euseb. qui habent στοχάξεται 
δ᾽ ἐκ τούτου πρῶτον. lacobsius in ἀεὶ putat πρῶτον latere. 
GAISFORD. ᾿ 
— 13. οὐσία] οὐσα Plutarchus. 
— 14. ὅτι} Ex Plutarcho add. Heeren. 
— 1. ὑδάτων] ϑυμιαμάτων V. A. E. 
| — 19. Πραξιάδου) Ante Heeren. Προυξιάδου. 
2o — 20. τὴν] Add. ex Plutarcho Heeren. 
— 23. γίνεται γίγνονται Heeren.; at fort. in iis quae 


praecedunt pro πάλιν scribendum πᾶν. ἀπέραντον Itaomnes | 


Eusebii codd. habere adnotavit Gaisfordus, Cant. ἀπείρατον, 
. Heeren. ἀπείφαντον. 


— 26. τὸ ἄπειρον) Plutarchus addit : πότερον ἀήρ ἐστιν 

3 ὕδωρ ἢ γὴ ἢ ἄλλα τινὰ σώματα" ἁμαρτάνει οὖν τὴν μὲν 

; ὕλην ἀποφαινόμενος, τὸ δὲ ποιοῦν αἴτιον ἀναιρῶν. τὸ γὰρ 

ἄπειρον etc. Aberravit ab his forte Stobaei oculus ob similes 
"vocum terminationes, HEEREN. 


τς —?21. ὑποκέηται] Vulgo ὑπόκειται, correxi e Plutarcho. 
| — 99. ἀενάου, ἀέναον) Vulgo ἀεννάου, ἀένναον. 
P. 79, 1. ἐκ γαίης γὰρ πάντα, καὶ εἰς γῆν πάντα] Vulgo 
ἧς γὰρ τὰ πᾶντα καὶ εἰς γῆν τὰ πάντα, corr. e Sexto m 
. 939, Bekk. 

— 2. Εὐρυστράτου] Ita Heeren. dedit e Diog. Laert. II, 3. 
ro Εὐρυστάτου, at fort. Diogenes e Stobaeo corrigendus. 
(0 9. μέαν τὴν] Libri. μίαν à. vij, corr. e Plutarcho. 
bur 14. Tieibnirs] Vulgo ὁ Κλαζομένιος. 


. 7 AU 3 


2: o ADNOTATIO acil AD ps UM το CE. 


P. 79, 20. αὔξεται] Post αὔξεται supplent voii u- 
larcho omissa: καὶ £v ἐκείνῃ E ἔτι τῇ τροφῇ μόρια αἴματ ᾿ 
γεννητικά; καὶ νεύρων καὶ ὀστέων καὶ τῶν ἄλλων. ἃ ἦν 
λόγῳ ϑεωρητὰ μόρια. οὐ γὰρ δεῖ πάντα ἐπὶ τὴν αἴσϑησιν, 
ἀνάγειν, ὅτε ἄρτος καὶ τὸ ὕδωρ ταῦτα κατασκευάζει, ἀλλ᾽ Ev. 
τούτοις ἐστὶ ϑεωρητικὰ μόρια etc. Patet in Stob. librariorum. 
negligentia lacinias plenae lectionis superesse omnemque adeo 
hunc locum ex. Plutarcho supplendum esse. HEEREN. 

P. 80, 3. τὸ ϑερμόν] Libri omittunt, supplevit Fabricius 
ad Sextum Pyrrh. Hyp. ΠῚ, 32, 

— 1. τὰ δ᾽ Ante Heeren. τὰ. 

— 10. ἀΐδιον} Libri ἔδιον, Plutarchus εὐδέκόν, corr. 
Heeren. 

— 1. ὑλικόν] Libri ἔδεον, correctum ex Plutarcho. 

— 12. τοῦ ἀρυϑμοῦ]) Hoc accessit ex Plutarcho. 

— 15. φησίν} φασὶν A. 

— 17, ὑπερβάλῃ] ὑπερβάλλῃ A. Mox τὴν τῆς libri. τις 
τῆς Heeren. “ὑπερβάληται τὸν τῆς Plutarchus. GAISFORD. 

— 19. ὅρκου] E Plutarcho add. Heeren. 

— 22. ἀενάου) Vulgo ἀεννάου. φύσιος] σοφίαν A. V. 

— 24. xol BirvoUe Aéyev praefigit Cant. quod fortasse 
e λόγου corruptum et cum titulo operis, ex quo haec excerpta. 
sunt, coniungendum est : ἐκ τοῦ περὶ εὐσεβείας λόγου. πέ- 
πυσμαι]) Ita correxi editum πέπεισμαι. 

— 35. οὗτος] Ante Heerenium αὐτός. 

— 26. ἀπορησίας ἔχεται) Vulgo “ἀπορήσας ἔρχεται Hee- 
ren. ἀπορίαν παρέχεται: Gaisfordus ἀπορίας ἔχεται; qui recte 
ἔχεται dedit, at pro ἀπορήσας scribendum ἀπορησίας, de quo 
nominum genere a Lobeck. ad Phryn. p. 914. 

— 27. ἐπινοεῖται καὶ γεννᾶν. ὃ δὲ] Vulgo ἐπινοεῖται καὶ 
ἃ γέννα δὲ, Heeren. ἐπινοεῖται γεννᾶν; ὁ δὲ, quod partine 
sequutus sum. ; 

'- 82, Ἵππασος) Ἱππάλους Cant. in textu. Hippasus in 
versione, secundum Plutarchum. Ἵππαλος A. GAISFORDUS., 

P, 81, 2. εἰς αὐτὸ] Imo εἰς αὑτό. γίγνεται γῆ] γῆν yt 
γνεσϑαν Plutarchus. d 

— 10. Mve«o£ov] Legebatur MMvocoíov, quae imperitorum - 


lapidariorum. —— est. Cf. C. Keil Phil. Gott. Suppl. II. p. S 
j 


E 


75 RTT A fe, ETC 
AES y  δονεν CRITICA. AD LIBRUM. I. XLYH 


E 81, 16. ἀδιάφϑαρτα] ἀίδια ἄφϑαρτα Plutarchus. i 

(0 - 17. ϑραυσϑῆναι) Ita e Plut. scripsi, libri degatihipran, MD 

-— Cant. τρωϑῆναι. NA 

ΐ - 19. ,τμηϑῆναι} τιμηϑῆναι A. ἀπαϑὴς — κενοῦ] 
᾿ἀπαϑεῖς οὖσαι καὶ ἀμέτοχοι κενοῦ V. A. 

— 23. xol “ἀρχὴ οὖσα addit Patritius. 

— 24, ἀλλ᾽ ἤ Patritius. εὖγε] ἐπείγε Patritius. 

— 25. ἑτέρων) Patritius addit αὐτὴ γάρ ἐστιν, ἐπεὶ μὴ - 
ἄλλης «ἀρχῆς ἔτυχεν ovGo. μονὰς οὖσα οὖν] Malim μονας 
οὖν οὖσα, vel delendum μονάς. 

P. 82, 2. Συρακόσιος] Vulgo Συρακούσιος. 

— 3. ἀρχὰς} Addidit leeren. 

27.0 δὲ] o 0 μὲν Heeren. 

— 8. τοῦ κόσμου] Om. Plutarchus. 

— 13. αἰθέριον Ita Plutarchus, libri τὸ αὐϑέριον. Co- 
piose Aristoteles sententiam hanc exponit Phys, L 6. 7. de 
elementis autem disputat de Caelo ll, 4. 5. et. de corrupt. et 
gen. I, 3. HEEREN. 

— 17. Διόδωρος) Sextus adv. Math. IX, 303. p. 462. 
Bekk. Διόδωρος δὲ ὁ ἐπιπληϑεὶς Κρόνος ἐλάχιστα ἀμερῆ 

σώματα. 

— 18. τὰ δ᾽ αὐτὰ] δ᾽ αὖ V. 

2 22. πλεῖστον --- στοιχεῖα) Haec e Plutarcho p. 875. 
C. addenda esse animadvertit Heerenius. 

τ΄ — 27. τοῦτο] Accessit e Plutarcho. 
| 30. Τιμαίῳ] p. 30. 
D — 31. φαῦλον] φαῦλον A. cum φρᾶυλὸν in marg. i. e. 

t petqe» ut apud Platonem est. NÉ 
A - P. 83, 7. ἐξ ὧν] Haec addidi, pariter 8. γίνεσϑαι et πάλιν, 52 
5 quamquam pro hoc zevre scribere sufficit pro ταῦτα. s. 
^d — 9. πῦρ] Addidit Heeren. 
— 15. ὥστε] ἔστι A. ἀφ᾽ αὑτοῦ] Vulgo ἀπ᾽ αὐτοῦ. 
3 — 18. τοῦ πυρὸς στοιχείου) Editum erat apud Canterum 
nullo sensu τοῦ πυρὸς στοιχεῖον κατὰ “δὲ τὸν πρότερον οὐ 
- uet ἄλλου γὰρ καὶ uer ἄλλων συστατικὸν εἶναι. — στοιχείου. 
pro στοιχεῖον exhibent codd. V. A. Reliqua sananda erant 
verborum transpositione ita ut ea in contextu exhibuimus, 
Vult enim auctor altero sensu ignem solum, priori v vero (κατὰ 


τὸν πρότερον λόγον). ignem simul cum tribus | 
mentum dici. HEEREN. 
P. 83, 22. ἔτι] Ante Heerenium ἔστι. 
— 25. δευτέρα] Vulgo δεύτερον. 
- 26. λέγεσϑαι δὲ] δὲ addidit Heeren. 
P. 84, 6. τρέτον δὲ] Abest vulgo δέ. 
— 7. ἀφ αὑτοῦ] Vulgo ἀπ᾽ αὐτοῦ. 
— 11. καὶ ὃ λόγος] Vulgo καὶ “λόγος. 
—— 14 εἰς αὑτὴν] Vulgo εἰς αὐτήν. 
— 15. καὶ τὸ αὑτῆς] An κἀπὸ αὐτῆς vel κα αὑτῆς 
— 20. ὕλη --- μεταβολαῖς] Leguntur haec etiam apud 
Plut. I, 9. et Euseb. PE. XIV, 4. Pro πάσῃ, quod Eus. omittit, 
Plut. habet πρῶτον. 
— 24. τρόπος] Codd. τόπος , corr. Heeren, qui mox sine 
causa προνοοῦντος dedit. (EE - 
— 27. ἔσχε] Vulgo εἶχε. ἧς 
P. 8ὅ, 11. ὁ αὐτὸς Plato Tim. p. 50. . im 
P. 86, 6. ποιῶν qv | Malim ποιῶν ἂν ἦν. "a 
-— 14. ὄντων] πρώτων V. A. E. 
A» 922.0] ἀίδιον] καὶ ἀίδιον V. À. LP 
— 30. of δὲ τἀμερὴ] Libri οὐδὲ οἵ τὰ μέρη. corr. a - 
Plutarcho et Eusebio. ad 
P. 87. 4. τὴν οὖσαν] Seclusit Heeren. Mox ὑπόϑεσιν ᾿ 
pro ὑπόστασιν V. 
E * — 18. Ἰδέα] Apud Plutarch. Il, p. 882. D. Galen. c. 6. 
m Euseb. p. 846. A. αἰτία — ὑποστάσεως] Om. Plut. Eus. GAIS- 
: FORD. τοιούτων ὄντων] Haec vulgo omittuntur; addenda 
xl esse res ipsa ostendit docentque ea quae leguntur p. 89, 4. 
vi — 19. παράδειγμα τῆς τῶν κατὰ φύσιν ἐχόντων αἰσϑητῶν 
ὑποστάσεως] Galen. ubi mox οὐχ ὑφεστῶσα ubi Plut. μὲν μὴ 3 
T3 ὑφεστῶσα. Infra idem εἰκονέζουσα. V. Davis. Cic. Tusc. KM asd 
GAISFORD. 
— 22. διατάξεως δείξεως Plut. Eus. Seni. non agnoscunt d 
Plut. Eus. Gal. GAISFORD. ] 
— 29. ᾿Δριστοτέλης Petita haec esse ex Phys. libr T. et ἡ 
Il. primis capitibus annotavit Heeren.. "v 
- P. 88, 1. τὸ τί ἦν] Vulgo τό τι ἦν; ut L 14. 
τ -- 8. τοσούτῳ] τοσοῦτο, X. d? (cio reponendum. 


ὭΦ "d Puede hagége v. À.. NS 5 λῶν 


: e: 5. SAMRURUG Vulgo ἐπιπολαίως, Υ. ἐπιπολαῖα, (cor- 


παρὰ pro περ ί. 
— 9.9 eos] Ante Heeren. αὐτό. : 
50 -- 10. ἐντελεχῶς) Scribendum videtur ἐνδελεχῶς. - 
1$ ἐντελέχεια] ἐνδελέχεια A. 
-- 21. ἠδύνατο] Ita A., Cant. ἀδύνατο, Heeren. δύναιτο, 
-— — 92. εἰδοποιηϑὲν] Leguntur apud Cant. (et A.) hic con- 
tinuo verba quae infra s. f. cap. iterum repetuntur , τὰ ἐν- 


yp 


-voruare — τὰς ἰδέας, librariorum negligentia alieno hic loco 


E inserta. HEEREN. 
3 "i 


— 23. Πλάτων Platonis nomen recte quidem supplevit 
Heerenius, at totus hic de ideis Platonieis locus transscriptus. 
est ἐκ τῶν Διδύμῳ περὶ τῶν ἀρεσκόντων Πλάτωνι συντε- 


ταγμένων apud Eusebium P. Ev. XI, 23. 
᾿ — 98. ἵππους] Libri ἀνθρώπους, emendavit Canterus 
habetque hoc ipsum Eusebius. πάντα] Vulgo et Eusebius τά. 
- 80. γίνεσϑαι) Ante Heerenium γενέσθαι: 
— 31. οὕτως καὶ] οὕτως £x Eusebius. 


P. 89, 1. τῆς δὲ ἵππων ἵππους ἅπαντας Haec exciderunt - 


- elibris Stobaei et Eusebii; addenda esse docet vel particula μὲν 
in verbis τῆς μὲν ἀνθρώπων. 

|o — 8, τοῦδε παράδειγμα --- ἐκ τῆς πάσὴς ὀῤσία!!] Haec 
- addidi ex Eusebio. 

COUPES 12. Παρμενίδῃ) P. 132, 

E. — 18. gioi] pagi. V. A. 


᾿ς — 19. ὡσανεὶ ποιὰ] Ita lacobsius pro ὡς ἂν εἴποι. Wyi- 


. tenhachius ὡσανεὶ δή τις εἴποι. 


. Heerenioszre delendum videbatur. Scribendum potius erat εἰπεῖν. 
— 24, ταῦτα] Malim ταύτας. 


1 set περιπτώσεων et post τυγχάνειν excidisse up καὶ 
A us ἀλόγους ψυχάς. 


;  Canterus. : " : 
AM ΒΊΟΒ, ECL. PHYS. k ms 


— 1. περὶ τὴν τοῦ γάλακτος οὐσίαν Scribendum vidi 


— 23. xotvóvegov εἰπεῖν Vulgo κοινότερον εἶπε, in quibus | 
0 26. πτώσεων Pro πτώσεων legendum Heerenius cen- - 


.P. 90, 6. Πλάτων Sic Plut. Hysonog &; jn margine ; om. 


AEN Eso 


'ADROTATIO ORITICA AD LIBRI 


- P. 90, 8. ἐν Τιμαίῳ] P. 98.5.0 No ag v 
— 19. ᾿“ριστοτέλης ἔφησε Heerenius scripsi "Aou 


δέ φασι, in quibus φασὶ manifesto falsum est, magis place- 
ret A4o.crovrélo δέ φησι, scil. scriptor, cui sua debet Stobaeus, 


quem Didymum esse non dubito. 


e ἢ, τοιούτῳ] Ita Heeren. pro τοιούτοις, τὸ ἐξ ets 
Ita V. A. yilbo τό τε ἐξ οὗ. 


27, ἔχει! ἔχειν V. quod recte habebit, si in supérioribult. 
scripseris OxeAAóv φησίν, cf. ad p. 90, 19. 


P. 91, 2, καὶ αἴτιον 0:1: ov δὲ] Legebatur corrupte xoi 
᾿αἴτιον ὅτε οὐδὲ αἴτιον. Difficilis omnino est critica in his 
. Stoicorum argutiis, cum ipsis eorum libris careamus. Si in 
reliquis sana est lectio, locum ita intelligo. Chrysippum pri- 

mam caussam dixisse τὸ ὄν, quod nempe Stoici aeternam eam 
esse putarent; porro corpus. Sequens αἴτιον redundare vide- 
tur, quare illud uncinis inclusi. Dixit eam porro τὸ ὅτι 1. e. 
ralionem quare aliquid οαϊδίαί. οὐ δὲ αἴτιον i. e. effectum, 
διά τι. Discrimen quod iam ponitur inter causam et causale 
ad meras argutias redit, quibus dialecticam Stoicorum, Chry- 
sippi maxime, redundasse constat. HEEREN. 

— 10. of ἐφεξῆς} o£ λοιποί A. 

— 16. Ὄκελλος] ᾿Ἴγγελος Y. Ἤκελλος À. E. 


— 18. σκάνεα τῶν £óov toc] τῶν toov addidi ex V. A.- 


fcx pro ξῶα dedit Heeren. praeeunte Cantero , qu vertit vita. 


i2 9; ὁ ϑεύς} Articulus fort. delendus. τὼς δ᾽ oi] 
Ante Heerenium τοὺς δ᾽ οἴκους. 


— 21. ov] Vulgo ovv. φύσις] φύσιν À. ἀἁρμόχϑαι] 


Vulgo ἁρμόσϑαι, V. A. ἁρμόχϑαι. 


— 92. μηδέποτ᾽] Malim μηδέποκ᾽. ἀκοσμίαν] ἀκοσμίας ; 


/ À., recte si pro plurali habetur. ἐχβαίνειν] Fort. ἐκβαίνεν, 
— 23. τὼς οἴκως ὀλιγοχρονίως Doricas formas restituit 
Heeren. ex V. A. 
— 24, ἐξ ἃς] Vulgo ἐξ ἧς. 
— 25. συνέστακε] Legebatur συνέστη. 


— 96. μεταβαλλοίσας ] Sic V. vulgo μεταβολίας, A. uero-- 


βολλοίσας, forsan igitur uero foAoldog. yevvauévov] lta V. 
γεννωμένων A., γενομένων Cant. rectum videtur γεννωμένων. 


* T. ri Y x ET Tom 
LUC ἡ , LM, Ny cow 


. ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM I. 


Pp. 91, ^. Wives]. Ita. V. ἀπογένεσις, Cant. 
B deris A. 
— 28, χυβερνῇ — κυβερνῆται] Ita scripsi pro χυβερνεῖ 
et κυβερνεῖται. quae sublestae fidei forma est. Apud Dionem 
Cass. 50, 29. Bekkerus rescripsit κυβερνῶσι. Suspectum item 
κυβερνεόμενος p. 119, 1. nisi ionica forma scriptor usus est. NE C 
— 29. δυνάμι] Vulgo δυνάμει, zt) 
— 31. τὸ μεταβάλλον] Recte seclusit Heeren. at post 
&loyov excidit sine dubio καὶ ἄφρον. 
P. 92. 5. εἶναι Vulgo ἐστι. 


— 6. ὄγκον ἀντίτυπον] Varias corporis definitiones re- 
censet Sextus Emp. adv. Math. 1, 21. εἶ γὰρ σύνοδός ἐστι (τὸ 


σῶμα) κατ ἀϑροισμὸν μεγέϑους καὶ σχήματος καὶ ἀντιτυπίας, A 1 
ὥς φησιν Ἐπίκουρος» ἢ τὸ τριχῇ διαστατόν, τουτέστι τὸ dy ὃ 
μήκους καὶ πλάτους καὶ βάϑους, καϑάπερ, οὗ μαϑηματικὶ 0 


λέγουσιν, ἢ τὸ τριχῇ διαστατόν, ὡς. πάλιν ὁ Ἐπίκουρος, ἕνα n 
τούτῳ διορίξῃ τὸ κενόν, ἢ ὄγκος ἀντέτυπος ὡς ἄλλοι. Ex E» 
- ultimis his yerbis , simul ex Plut. 1, 12. ὄγκος ἀντίτυπος ὅσον ἐν 
ἐφ᾽ ἑαυτῷ ἡ ἢ τὸ κατέχον τόπον. emendandus videtur Stobaeus, id 
apud quem pro ὄγκος ἀντέτυπος extat ἶσον ἀντίτυπον, ac sic. DN 
jam reseribi iussit Fabricius ad Sextum 1. 1, Defendi tamen τὰ 
- posse videtur lectio vulgata, si eam ita intelligas, ut ἶσον ἀντέ- 
τυπον sit id quod ab omni parte aequaliter resistat , adeoque "v 
nil mutandum censui. HEEREN. Non dubitavi recipere Sexti «2 


et Plutarchi scripturam; nimirum ἴσον ex xov natum est er- ME 

z 
rore frequentissimo, oy. autem describentis negligentia exci- mU 
. derat. Praeterea malim ἢ ὄγκον ἀντίτυπον. κα: 
(00 -- 7. Πλάτων Respici ea quae Plato disputat in Timaeo b - 


p. 62. 63, adnotavit Heeren. p fs 


— 12. τὸ πῦρ] ἁπλῶς addidit Heerenius eumque sequu- i 

dus Gaisfordus, ex Plutarcho, ut ait, qui ἁπλῶς illud non post ae 

n τὸ πῦρ habet, sed post τὴν γῆν. V. Plutarch. de Plac. I, 12,. 
-89. ἀέρα δὲ καὶ ὕδωρ] lta scripsi pro ἀέρα δὲ καὶ πῦρ, qui 

- nil nisi operarum error esse videtur editionis ur a Y 

— quem securus patiensque servavit Gaisfordus. on 


.  — 16. μέγεϑος ἔχοντα) Distinguit Aristoteles magnitu- - A 
pnus ipsas et ea quae magna dicuntur. Ante oculos habuit ^ NE 


p * ^ A 


-— 


- 


as ADNOTATIO CRITICA 


E 


tur. HEEREN. ; fps τ: ORAT. 


P. 92. 30. σῶμα] Heerepiana edilio πῦρ, contra. sensum Po 
- hunc quoque errorem patienter tulit Gaisfordus. - a 


τ P. 98, 6. οὔτε κενὸν οὔτε χρόνος] Haec addenda. cm- 
recte vidit Heeren. 

— 8. φύσει κοῦφα — δύο. δὲ βαρέα) Ita correxi. quae | 
ὌΝ vulgo sic eduntur κοῦφα — φύσει δὲ δύο βαρέα. & 
i — 9. νεύσει] νεύει A. cum Plutarcho. 

— 10. καὶ τὸ μὲν — περιφερῶς suvelivon |. Haec ab h. 1. 

. — aliena esse animadvertit Heeren. 

— M. μὲν] Libri δὲ, correctum a Reiskio. - 

— 15. γῦτε μὲν — τότε δὲ] V. πότε μὲν --- πότε, δὲ, Ma. 
lim ποτὲ μὲν — ποτὲ. δέ. 

— 17. xoi 'ἀποπαλμόν] Ita Heerenius eli. Diogene Lid 
^X, A4. Libri xol ὑπὸ παλμόν, Plutarchus καὶ κατὰ παλμόν.. 

— 21. τἀμερῆ] Ante Heerenium τὰ μέρη. EN 

M. — 23. Στράτων] De Stratonis sententia Heerenius affert .— 

Ber. Simplicium ad Arist. de Caelo 1, p. 62, b. ταύτης δὲ τῆς δόξης 

B — γέγονε καὶ Στράτων καὶ  Emíxovgoc, νομίζοντες à ἅπαν 

| σῶμα βάρος ἔχειν καὶ ἐπὶ τὸ μέσον φέρεσϑαι, τῷ δὲ τὰ 

βαρύτερα ὑφιζάνειν, τὰ δ᾽ ἧττον βαρέα ὑπ ἐκείνων ἐκ- 

ϑλίβεται (leg. ἐκϑλίβεσϑαι), "βίᾳ ἐπὶ τὸ ἄνω. ὥστε εἴ τις, 

ἀφέλοιτο τὴν γῆν. ἀφίκοιτο ἂν τὸ ὕδωρ ἐπὶ τὸ κέντρον, καν 

-&l τις τὸ ὕδωρ, ὃ ἀήρ, κἂν εἰ τὸν ἀέρα, τὸ πῦρ κατ᾽ αὐτούς. 
— 206. Θάλητος] Vulgo Θάλεως: poteram lenius dis 

t - eorrigere. Cf. p.85, 2. ubi ex A. scripsi Θάλητος , quum vulgo 

E. esset Θάλεω; quod in V. Θάλεως scriptum est. 

i — 29. Ἐξμππεδοκλῆς) Additur vulgo περὶ ἐλαχίστου (A. 
vol ἐλαχίστον). quae suasu Heerenii omisi ; eadem verba apud... 
Plutarchum pro inscriptione sunt. Scribendum autem "ee ἐν 

περὶ ἐλαχίστων. quo ducit. A. T 

— 30. πρὸ] Plutarchus Plac. |, 13. πρὶν. Sedusi 7199, 
cfr. p. 100, 28. 

P. 94, 5. «Ηραπλείδης ϑραύσματα] Non. ϑραύσματα He-- τ 
raclides atomos dixerat, sed Oyxovg. we pte apud Eu- 
sebium P. E. XIV, 93... ; T 

— 6. σῶμα] Corporis definitionem. quie sequitur in 


Ur 


Ὁ 


E^ 


aw 
ΤῊΝ 


ἃ ἀκα MESI Lii 


τὸ onsmos AD LUC ὅς 
δυό Sextus Emp. de Math. 1 21. ubi eam ex Mathemati- 
. corum schola petitam esse addit, copiosius autem vati expunit 
ΤΙ, 19. HEEREN. 
P. 94, 7. πλέον] ἄλλως addunt V. A. probabiliter πλέο- 
- ψαχῶς corrigit Heerenius. 
— 91. πέλεναι χρεὼν πέλεν ἄχρεον Cant. et fere A. ubi 


-. om. τί. pro πέλεναι Platonis Soph. p. 244. cod. vetustiss. 
-  sreÀever absque accentu. Dindorfius in Th. L. G. v. Πέλω - 


reponit πέλεμεν. GAISFORD. 
: — 27. Παρμενίδου) Addieci ex V. cf. Stein. ad Emped. 138. 
p — 28, ἶσος] ἶσον A. ἐὼν] Addidit Grotius. 
— 99. uovín] Libri ume, corr. e Simplicio. περιηγέϊ 
περιτεϑῆ A. περιτείϑη Cant. 
P. 95, 7. αὑτῷ] Vulgo αὐτῷ ut 9 et 12. 
E — 28. δίκαιος δίκαιον Α: 
: — 27. πῇ] ποῖ A. 
Ρ, 96, 7. κωνοειδές] V. Boeckhii Philol. p. 99. 
— 18. μετὰ τὸ συστῆναι τὸν κόσμον καὶ τὰ foe ἐκ τῆς 


γῆς ἐξαγαγεῖν] Heerenius haec ita interpretatur posíquam. 
constitisset et animantia ex terra produxisset; atqui mundus - 


-. animantia produxisse dici non potest. Galenus pro ἐξαγαγεῖν 


habet συμφῦναι: bene ad grammaticam, minus bene ad dicendi - 


usum. Recte habet ἐξαγαγεῖν, ut Diogenes et Anaxagoras; qui 
animantia ex terra producta esse statuerant, ipsi ea e terra 
produxisse dicantur. Non infrequens. haec dicendi ratio est, 


.— . ut p. 100, 26: Ξενοκράτης ἐκ μιπροτέρων ὄγκων τὰ στοιχεῖα, ΐ 


98 συγκρένει. Floril. vol. IV. p. 245, 2. Σέλευκος κινεῖ καὐτὸς 
᾿ς τὴν γῆν. Cf. Hemsterhusius ad Thomam Mag. p. 187 et 
.. . Heindorfius ad Platonis Theaet. p. 419. Ac fortasse etiam pro 


συστῆναι vel σύστημα. ut V. habet, scribendum est SUA 


60t, quamquam id non necessarium est. 


ἐπικλινῆναι pro ἐπικλιϑῆναι.. τοῦ αὐτομάτου] Imo ταυτῦ- 
μάτου. 
τς 99. τὸν ὅλον τὸν ἄλλον V. 
Ρ. 97, 2. κινήσεως Quae his adduntur in libris διὰ τὰς 
ἀνατολάς. ea recte Heerenius cum Plutarcho omisit. τὰ 


— 90. ἐγκλινῆναι ] Casu sic edidi pro ἐγκλυϑῆναι, ut 1.27, 


pterea] Male hic apud Canterum repetita erant verba Ζήνων: 


"FE 
No iren 39v Ys τ MITES τ. τον. oie 
^ T το d » ^2 JT abe ut ἐς aU rues 


NU. au τὸ πῦρ κατ᾽ εὐθεῖαν SRM ἐν quae. supra. dam 
— ^. affuere. Turbatur iis simul sententiarum nexus, nam ea e 
.. — sequuntur, iungenda sunt cum prioribus, a quibus Cant. male — 
ea separavit. HEEREN. Mi 
P. 97, 2. οὔϑ᾽ ὕψος] Vulgo οὐδ᾽ ὕψος. κεν τος. 

— 3. φασιν} Hoc déletis-ilis verbis pertinet. iam ad 
Platonem et Aristotelem. Plato in mundo supra vel infra ali- 
quid dici posse negat in Tim. p. 62, τοῦ δὴ κόσμου ταύτῃ 

A πεφυκότος τι τῶν εἰρημένων ἄνω τις ἢ κάτω τιϑέμενος οὐκ 

ἐν δίκῃ δόξει τὸ μηδὲν προσῆκον ὄνομα λέγειν, et mox infra: 

; τὸ γὰρ ὅλον, παϑάπερ εἴρηται. νῦν δὴ σφαιφοειδὲς ὄ ὃν, 

a τόπον τινὰ κάτω. τὸν δὲ ἄνω λέγειν ἔχειν, οὐκ ἔμφρονος. 

. Aristol. de Cael. II, 2. idem ostendit: ἅμα, δὲ εἰώϑαμεν λέ εἰν 
τὰ πλάγια ἐν τῷ κόσμῳ οὐ τὰ ἄνω καὶ τὰ κάτω, ἀλλὰ τὰ 
περὶ τοὺς πόλους etc, HEEREN. 

— 4, λέγεται] λέγεσϑαι A. 
- 8. ταυτὸ] Ante Heerenium τοῦτο. vi 
— 10. ἄχρι τοῦ μέσου] Intelligo quod attinet ad medium, 
quo sensu μέχρε et ἄχρι saepius poni notatum esL iam lexi- 
cographis. Philolai enim hanc sententiam fuisse, formationem 
mundi inde a centro initium cepisse, clare docent sequentia. 
HEEREN. De verbis ἄχρε τοῦ μέσου cf. Boeckhium Philol: 
. p. 91. Fortasse tamen scribendum est ἀπὸ τοῦ μέσου. 
—. 24. χλωρόν] Vulgo ὠχρόν. 
— 28. χϑῶμα, τοῖς πόροις τῆς ὄψεως ἐναρμόττον] Plato: 
in Men. p. 70. οὐκοῦν λέγετε ἀἁπορροάς τινας τῶν ὄντων 
κατὰ Ἐμπεδοκλέα; — σφόδρα γε — καὶ πόρους, εἰς 0Ug 
χαὶ à ὧν of ἀπορροαὶ πορεύονται; — πάνυ ye. — xal 
TOV ἀπορροῶν τὰς μὲν ἁρμόττειν ἐνίοις τῶν πόρων τὰς jd 
δὲ ἐλάττους τὰς δὲ μείζους εἶναι; ---- ἔστι ταῦτα. — οὐκοῦν 3 
xol ὄψιν καλεῖς τι: — ἔγωγε. — ἐκ τούτων δὲ σύνες 9. 
τοι λέγω, ἔφη Πίνδαρος. ἔστι γὰρ χρύα ἀπορροὴ σχημάτων eem 
ὕψει σύμμετρος καὶ αἰσϑητός. Cf. ad p. 290, 4. AW. 
— 29, τὰς δὲ διαφορὰς — ποικιλίας} Verba haec e su- 
perioribus temere repetita neque Plutarchus habet neque Ga- 
lenus; seclusit Heerenius. 
P. 98, 3. χλωρὸν Ita Schneiderus Saxo et Burchardus de 
Demoeriti doctrina de sensibus p. 22. Vulgo ὠχρόν. 


«ιν. beh. 779. 


M E. 4. πλάτων" Plato Tim. p. 67. [Oe δὴ λοιπὸν 


du “γένος ἡμῖν αἰδϑητικὸν, συχνὰ ἐν ξαυτῷ ποικίλματα 


᾿ κεκτημένον" ὃ ἃ ξύμπαντα μὲν χρόας ἐκαλέσαμεν, φλόγα τῶν 


σωμάτων ἀπορρέουσαν, ὄψει σύμμετρα μόρια ἔχουσαν πρὸς 
οαἴσϑησιν. 

» je. φύσει] Vulgo φύσιν. χρῶμα, τὰ μὲν] Libri 
χρώματα μὲν, corr. Canterus in marg. 

.— 12. ἄποια] Ante Heerenium ποιά, 

— 13. χεχρῶσϑαι] κέχρωσται V. A. 

— 14. óvOu9 ] Democritus δυσμῷ scripserat. zgorooz;] 
Nescio quae huius compositi. vis sit. An τροπῇ ὁ cf. Aristot. 


. de Gener. et Corr. I, 2. χροιὴν οὔ φησιν εἶναι (Democritus), 


τροπῇ γὰρ χρωματίζεσϑαι. ὃ δὲ σχῆμα] Legebatur ἢ δὲ 
σχῆμα. 
v —A. χλωροῦ) Vulgo ὠχροῦ. v. Burckhardus 1. l. 
— 18. τὰ ἐν σκότῳ) Articulus forsan delendus, cf. 1. 23. 
— 21. διαφανὲς] Heeren. διαφανῆ. 
— 27. ποιότητος) Ante Heerenium πορότητα; quod ser- 


- vari posse videtur. 


— 28. τῷ λόγῳ] Libri τῶν λόγων, corr. Heeren. 
— 32, αἰσϑητικὸν] αἰσϑητὸν A. 


P. 99, 4. ἐν τοῖς] τῆς Canterus. statim pro αὐτὸ apud Pla- 
tonem est αὐτῶν. 
τς — 6. μάλιστ᾽ εἰκὸς πρέποιτ᾽ ἀν] πρέπει ἂν Canterus. 
- Corrigendum videtur μάλιστα πρέποι τὰν τὸν ἐπιεικῆ λόγον 
διεξελϑεῖν, eiecto εἰκός et recepta Stobaei scriptura τὸν 
ἐπιεικῆ λόγον, pro qe apud Platonem est. ἐπιεικεῖ λόγῳ. 
t: 
— P. 100, 34: o£ περὶ ᾿ἀναξαγόραν καὶ Δημόκριτον) Haec 
i ᾿ addidi ex Plutarcho Plac. I, 17. et Galeno Hist. phil. c. 10. 
— 26. μικροτέρων] Malim μικροτάτων. 
δ᾽ P.1051 ἀμετάβλητον] Ita e Plutarcho m est 
Dro τῶν ἀμεταβλήτων. 
(o -- ὅ. εἴ τινές εἰσι λόγοι] Haec Heerenio non ΠΡῸΣ est 


si quis quosnam dicat λόγους docuerit. Fortasse ὄγκους. Scri- 
bendum est. Mirabile illud λόγοι iterum habes p. 101, 28. ubi 
em ὄγκοι, particulae , ad sensum non incommodum esset. 


uin glossatori debeantur, de quo tum demum iudicari poterit, - 


Nisi forte reete comparari fosse. didis τοὺς 
λόγους. Stoicorum. συγχρένασθαι) Praesens requir 
tamen συγκρένεσθαι scribendum puto, sed συγκίρνασϑαι. 


P. 101, 9. τροπὴ] Sic Heeren. tanquam ex A. atqui. 
cum ceteris habere τροπῇ adnotat Gaisford. Fortasse ipe 
deleto γένηται »; Scribendum. τραπῇ. ut est apud: Diogenem . 
Laert. VIL, 142. ὅταν ἐκ πυρὸς ἢ οὐσία τραπῇ δι᾽ ἀέφος εἶς, : 
ὑγρότητα. : 

— 13. πῦρ ἐξάπτειν] Scribendum erat πῦρ ἐξάττειν, | 
ignem emicare, V. quae scripsi ad Sophoclis Oedipum Col. 
p. 169. 

— 15. τινὸς] τένας A. τινὰς V. 

e-17. συνίξειν] συνιξεῖν A. Cant. 

— 21. τρεπόμενον] τρεπομένου Y. k. 

— 22. τὀϊαύτην] Vulgo τοσαύτην. ἀεί Vulgo αἰδέ - 

— 23. τοῦ — τόνου] Suspieabar τὸν — τόνον vel τοὺς 
— τόνους. Desidero enim subiectum ad παύεσθαι. : 

— 29. γενομένων] Vulgo yswopévov , Cant. γινομένων." P 

— 80. τε] Ante Heerenium zz. 

P. 102, 3. ἑαυτὸ] αὐτὸ add. A. | 

— 5. ἔπειτα] Ante Heerenium κἄπειτας in quo aliud qu. x 
latere videtur. 

— 8. σύγχυσιν] Libri χύσιν, correxit Heeren. : 

— 13. ἐπὶ τῶν σωρῶν͵) Hoc ineptum est, eeribidun d 
erdt ἐπὶ τῶν σιρῶν. Cf. Hesychius Poyoí* ὅρου σιτικοῦν, 
σιτοβολῶνες, ubi pro ὅροι item sexibendum σιροί. 

— 14. φαποὶ]) φακαὶ A. ξ | 

— 19. à ὅλων} lta scripsi pro ὅλων, V. A. its suf- . : 
ficiebat fortasse à: ὅλου. ' 

— 26. καὶ τὴν μὲν] Vulgo τὴν μὲν, Heeren. τὴν μὲν οὖν.. 


v 
P 


— 29. τῶν χράσεων] lta V. τῆς κράσεως vulgo... | Y 
P. 103, 3. ἐὼν γοῦν) Vulgo ἐὰν ovv; statim pro ἐλαιούς. 2 
μενον seribendum ἡλαεωμένον. πη 


-- 4. ἀποχωρίσει] ἀποχωρίσῃ Yun reété: iab ἀπο- 
χωρίσει, sc. ille qui spongiam vino aqua mixto: immersit. Male 
intellexit Heerenius. Atticus scriptor. aive nophqusiia di 
(00e 6. δύο ἢ sol] Vulgo δύο xol. mS 


, 


- 
E^ 
j& 


P. 103. 9. ᾿φάρμόκων Sequitur hic Wille locus Positni 
qui infra legitur p. 46, 4. Cant. - 

— 1]. ΚΑΙ X3PAX] Haec e Photio addidit Heeren. 

- πα 18, μέχρι Πλάτωνος) Addidi e Plutarcho. 
—— 16. κενεὸν] Ante Heerenium xévov. 
co n 95. ἐπεισιέναι αὐτὸ] ἐπεισιέναι Heerenius posuit. ex 
- Aristot. Nat. Ausc. IV, 6. Libri ἐτήσιον. 

— 26. età ]Ma A. αὐτῶν. À., ἐν ταυτῷ ὁ reliqui, u ut videtur. 

— 38. τὸν uiv οὐρανὸν Legebatur τὸν δὲ οὐρανὸν. 

ΟΡ. 104, 5. μηδὲν] μηϑ᾽ ἕν A. * 

— 8. ἐντελέχειαν) Libri ἐνδελέχειαν. male servatum a 
- Gaisfordo, corr. Heeren. 

— M. ἀντιπεριισταμένων] Vulgo ἂν καὶ (ἂν τι V.) 
περιισταμένων, A. ἀντιπερεισταμένας., MWeerenius ἂν καὶ 
περιισταμένων. 

— 12, οὐδὲν] οὐϑὲν A. 


— 27. τὸ ἐν ᾧ κινεῖται ἢ τὸ] Ita Patritius, libri ἐν ᾧ 


κινεῖται τὸ. 

P. 105, 14. ποταπὸν τὴν φύσιν] V. Analecta Sophoclea 
ad Oed. Tyr. 240. 

— 18. παμμεγεϑὲς Novi fragmenti initium in A. prae- 
posito lemmate jv reugo. GAISFORD. 

— 22. ἢ 9i ἴον] Malim ἢ τὸ ϑεῖον. 

— 26. οὐδὲ $v — τὸ δὲ ὃν] Patritius οὐδὲν τῶν ὄντων 
. ἐστὶ κενόν. μόνον δὲ τὸ μὴ ὃν κενόν ἐστι καὶ ξένον τῆς 


᾿ς ὑπάρξεως. τὸ δὲ ὃν etc. 


— 81. οἷον --- καὶ τὰ ἄλλα τὰ παραπλήσια] Patritius 


- οἷον κάδδος κενός; καὶ κέραμος κενός. καὶ φρέαρ κενόν, 
᾿ χαὶ ληνὸς καὶ τὰ ἄλλα. κάδος] κάδδος V. Α. κέραμος] κέ- 


ἡ eepoc κενὸς V. A. P. 


^P. 106, 2. βδλλονἢ Recte om. Patritius. ταῦτα] Om. Ρα-᾿ 


tritius. 


| — 10. φῇς] Post φὴς Patritius addit κενά. non male. In ἣν 


proximis ὑπάρχει γὰρ καὶ μεστά ἐστιν correxi e Patritio pro 
ὑπάρξει yag μετά ἐστι, quod ap. Cant. sine sensu leur. 
SEEREN. 

o 91. Τρισμέγιστε] Ante Heerenium ᾿Ἡσκληπιέ. 


* E o—m. τὸ οὖν ἀσώματόν τί ἐστιν; AEKA. ὃ νοῦς καὶ 


Aóyoc] Ita bio adiecto poe nomine correxi, quae vulg 0 


sic eduntur: τὸ ovv ἀσώματόν ἐστι νοῦς. Postrema verba - 


καὶ λόγος ex Patritio adieci. 
P. 106, 27. «πνεύματος Patritius φῶς. 


— 29. ὁ ovv ϑεὸς τίς ἐστὶν] Ita Patritius, libri ταῦτ᾽ οὖν 
τί ἐστι. Dedi autem haec verba Hermeti, et sequentia An X 


— 80. àv] Patritius ὑπάρχων. 


— 31. αἴτιος] Ante Heerenium αἴτιος Qv. ὄντων πάν- 


τῶν] Heerenius ὄντων sine πάντων. 

P. 107, 6. εἶναι zevóv] Nempe extra mundum; in mundo 
enim Stoici vacuum negabant. Plutarch. I, 18. o£ στωικοὶ ἐντὸς 
τοῦ κόσμου οὐδὲν εἶναι κενόν, ἔξωϑεν δ᾽ αὐτοῦ ἄπειρον. 
Ponere enim debebant vacuum extra mundum, ut esset in 
quod mundus in communi conflagratione resolvi posset, Infi- 
nitum tamen illud negasse dieitur Posidonius. HEEREN. . 

— 7. ἄπειρος av] Heeren. ἄπειρον ὄν. 

- 14. Τιμαίῳ] P. 32 sq. 

— 22. ἀπηκρίβωτο] Imo ἀπηκριβοῦτο. 

— 93. ὁρατόν τε γὰρ] Delendum τέ. 

— 925. περιεστώς] Imo περιεστός; ut recte habet A. 

— 37. τὸ κατεχόμενον] Cfr. Sextus Emp. P yrrh. Hyp. ΠῚ, 


p.149. o£ στωυκοί φασι κενὸν μὲν εἶναι ὁ οἷόν τε ὑπὸ. ὄντος. 


κατέχεσϑαι μὴ κατεχόμενον δέ, ἢ διάστημα ἔρημον, σώμα- 
τος. D διάστημα ἀκαϑεκτούμενον ὑπὸ σώματος. τόπον δὲ 
διάστημα à ὑπὸ ὄντος κατεχόμενον καὶ ἐξισαξόμενον τῷ κατ- 
ἔχοντι αὐτόν, νῦν ὃν καλοῦντες τὸ σώμα: χώραν δὲ διά- 
στημα κατὰ μέν τι κατεχόμενον ὑπὸ σώματος κατὰ δέ τι 
ἀκαϑεκτούμενον, ἐνίων χώραν εἰπόντων εἶναι τὸν τόπον 
τοῦ μεγάλου “σώματος. 

- 80. οὔτε] Additum ἃ Cantero in versione. 

— 32. ἀγγείοις] Sic emendavit Canterus. Libri αὐτέοις : 
et paullo post αἴτιον iidem, non ἀγγεῖον. GAISFORD. 

P. 108, 17. διαφορότης] Ante Heerenium διαφερύτης, Plu- 
tarchus διαφορά Tic. 

— 20. κατὰ παλμὸν] Male κατὰ πλάγιον Plutarchus Plac. 
phil. I, 23. cf. Diog. Laert. X, 43 sq. 

— 23. παρέγκλισιν] Excidisse eligunt videtur de tertio 
motus genere. ? : 


Til, 1. V, 4, et. VIIL. 7, ubi de motu in universum siügu- 
je eius generibus copiose agitur. Definitionem motus quam 
G aeus habet ipsis his verbis apud Aristotelem non quidem 
invenio, convenit tamen €um iis quae Arist. ll cc. tradit, - 
REN. - 
— — 12. qv δὴ] Vulgo ἣν ἄν. Frequenti errore 4H et 
AN permutantur. 
L 13. τρεῖς διαφορὰς] Heeren. affert Arist. Phys, VIIL, 8. 
πᾶ xv γὰρ κινεῖται τὸ κινούμενον ἢ κύκλῳ ῇ εὐθεῖαν. ἢ 
pv. 
| — 18. κατ᾽ ἔγκλισιν] Libri κατάλυσιν, corr. Canterus in 
yersione. - : 
Β΄ --- 20. πυρὸς μὲν οὖν] Ante oculos habuisse videtur Arist. 
? Cael. IV, 4, ubi nonnulla saltem ex iis quae hic ponuntur 
locet philosophus, reliqua unde hausta sint non reperio. 
 HEEREN. 
τς — 21. γῆς δὲ] δὲ vulgo abest. τοῦ δὲ ὅλου] Nempe 
Eo εἶναι. quod praecedentia flagitant, rescripsi pro τὸ 
: ὅλον apud Cant. In corrupto κληροῦσϑαι quid lateat 
nescio. Fort. πληροῦσϑαι impleri, Vertit Cant, perfici, qui 
voluisse videtur τελειοῦσϑαι. HEEREN. 
τ΄ - 27. ἀδύνατον ὃν] ὃν addidi de coniectura. Heeren. et. 
Gaisford. e Patritio scripserunt. ἀδύνατον [γὰρ αὐτῷ] cvy- 
ἐγνεῖσϑαι. , 
᾿ς -- 99. κινοῦσιν] Patritius κινουμένοις. 
το — 32. ἐναντίωσις] Libri ἐναντίως, correcti e Patritio. 
E P. 110, 7. οἴει κινεῖσϑαι ἢ] Libri ποιεῖ κινεῖσϑαι xol, 
eorr. e Patritio. 

— 1. ἀναστρεφομένην] ἀεὶ στρεφομένην Patritius, - 
— 14. εἰ ἔστη εἰς τὸ περὶ αὐτὸ] Haec Heerenius e Patritio 
diecit. 
LU — 10. ἀεὶ] FPES e Patritio. 
2o 17. ἐμπῖπτον — ξῷα] Libri ἐπιπέπτον φράσω, τὰ 
Ὁ ἐπίκηρα ζῶα. Locus e Patritio correctus et suppletus. 
^. — 18. λέγω. ϑεώρει νηχόμενα. φερομένου yag τοῦ 
'Üc 4n Sic Patritius, nisi quod γηχόμενον. οἱ ᾿φορουμένου 
sedi. λέγω, Meno ϑεώρησον. τοῦ yag Wei — 


ἮΝ 


ΩΝ PAM 


P. 110, 20. "ποῦ μήτε Valeo τοῦ P 
— 21. μῆτε ϑῦναι ὑπ᾽ αὐτὸ] Haec e Patri 


σώματος. [48 universo enim mundo sermo cit; nisi ut 
malis τοῦ κόσμου ἢ τοῦ σώματος, ut ultimum ad τοῦ ὑλ * 
ξῴου referatur. HEEREN. , 


- 27. τῶν νοητῶν Deest ap. Patritium. Sapit fere gl os-- 
" sema sequentium ψυχῆς καὶ πνεύματος. HEEREN. 
— 81. τὰ ἄψυχα] τὰ πάντα ἄψυχα Heeren. et Gaisf. 8t 
Patritio. 
— 32, τὰ κινοῦντα] Addita e Patritio. 


P. 111, 5. ἔμψυχον τὸ κινοῦν ἐπεὶ n Haec etiam. 
solus servavit Patritius. 

2— 6. καταβαρυνομένην͵ Ita Patritius pro καὶ βαρυνο- 
μένην. 
— 9. μεταλλαγὴν Heerenius μεταβολήν. errore ^ opitor 
scriptorio. (post τόπου dele punctum.); 

| 1. φορὰν δ᾽ ἐκ μετεώρου] Vulgo φορὰν δὲ μετεώραμν, 

— 24. πάντα τὰ μέρη] πάντα om. V. A. recte, ut videtur. ; 

0— 27. τῆς γῆς] Ante Heerenium τῇ γῇ. 

— duin ἀλλ᾽ ἀβαρῆ] Ita Heeren. pro ἀλλὰ βάρη. A; a 
ἀβαρ H 


-— - 30, γίγνεσϑαιν) Nescio an κιενεῖσϑαι scribendum sit. : 


p. 112. 1. , ἀνώφοιτα] Ita Canterus in marg. qui in text 
ἄνω τὰ φυτά. V. k. E. ἀνώφυτα. 

-ὄ 28. ἐγκύκλιον] Codd. ZyxvxAov, corr. Heeren. 

Se St. , συντυγχάνειν Ita emendavi librorum e 
οὖν τυγχάνειν. in quibus Hear et Gaisfordus ovv se-. 
cluserunt. 3i 

P. 113, 6. Πλάτωνος] Vulgo τοῦ αὐτοῦ. E E 

— 10. ἡβᾷ] Imo ἢ ex Platone. - gto 

— 32. ἔκγονα] Vulgo ἔγγονα, correxi e Platos: ἢ ov] 
Vulgo ἢ. A. ἦν correxi e Platone. t 

P. 114, 3. μὴ ov] Vulgo μὴ, A. μὴ ὡς, corr. e Platone. 

— 12. πῶς δ᾽ οὔ: πῶς δ᾽ ἂν A. 

- — 16. κτᾶταί τε] Vulgo κατά τε, Α. κτᾶται. : 

— 20. Forsev] Ita Gaisfordus e Phitone, vulgo losiva 


24 


ταν E ivi Vulgo εἰς τὸν, Canterus isidy. | Na 
- — 10. Πλάτων] Respici quae Plato disputat in Timaeo: 

E 87. adnotavit Heerenius. 

ο΄ — 16. elocyovot] Libri ἄγουσι. correcti e Plut. et Galeno. 

(70 32. γενέσεως καὶ φϑορᾶς] Seclusit Heerenius. 

E - 25,.οἷον εἰς σπέρμα τὸ πῦρ] Gaisfordus Heerenio ob- 
J- sequutus edidit οἷον εἰς σπέρμα εἰς τὸ πῦρ; quod ferrem si 
- seriptum esset εἰς πῦρ μεταβάλλειν οἷον εἰς σπέρμα, ut est 
"apud Numenium Eusebii P. E. XV, 18. 

— 38. vouítev] φησί coniicit Lynden de Panaetio p. 69. 

- Paulo probabilius Heeren. ad ἀρέσκουσαν supplet λέγει, quad 
qui sequuntur, αὑτῷ scribere debebunt pro αὐτῷ. 

— 31. ᾿Δφιστοτέλης Arist. de Mundo c. 11. μετὰ à 1 τὴν 
- αἰϑέριον καὶ ϑείαν φύσιν, ἥντινα τεταγμένην ἀποφαίνομεν 
ἔτι δὲ ατριπτόν τε καὶ. emo, συνεχής ἐστιν ἡ δι᾿ ὅλων 

 παϑητή vs καὶ τρεπτή, καὶ τὸ σύμπαν εἰπεῖν φϑαρτή τε 
καὶ ἐπίκηρος. 
P. 116, 2. Ξενοφάνης Παρμενίδης] Xenophanis et. Par- 

-menidis nomina desunt in codd. V. A. E. in contextu, in cod. 
tamen V. margini adscripta sunt. HEEREN. 

: τς --. καὶ] Seclusit Heeren. αἰώνεον ἀέδιον V. ι 
2 — 10. “εύκιππος) Χρύσιππος Mullach ad. Democritum. 
Ἢ p. 989. quod refutant sequentia. 

— - [ὅ. τὸν κόσμον] Propter sequentia malim τοὺς χό- 
E. Cf. Hippolytum Ref. haer. I, 13. 


— 17. πλείστοις τρῦποις] Quod nempe haec omnia, quae 
sunt mundi partes, atomis constant, dissolutione et compo- 
sitione perpetuis mutationibus obnoxiis. HEEREN. 
τς -α 19. Φιλόλαος] 0 στωικὸς addunt A.E.Philolai hoé pla- 
—eitum legitur quoque: apud Plut. Plac. phil. Il, 5. Verba ipsa 
-apud Plut. l c. et in codd. V. A. melius servata sunt quam 
"apud Canterum. Legitur ibi: Φιλόλαος διττὴν εἶναι. τὴν 
: pu TOU κόσμου. τὸ μὲν ἐξ 4 ὑγροῦ πωρὸς δυέντος. τότε 

ἐξ ὕδατος σεληνιακοῦ περιστροφὴ τοῦ ἀέρος ῥυέντος. In 
quibus τότε μὲν suppeditant eodd. A. P. postulat vero illud. 
Ecc δέ, Pro ὑγροῦ ex Plut. scripsi οὐρανοῦ, pto: 


τοῦ ἀστέρος bene V. A. E. cum Plut. τοῦ ἀέρος. 
ἀποχυϑέντος ex Plut. rescripsi pro ῥυέντος, oscitantia li. 
temere ex superioribus repetito. HEEREN. V. Boeckhii 

p. 111. quo auctore τὸ μὲν — τὸ δὲ scripsi. — ^ 

P. 116, 22. Πυϑαγορείου) Vulgo Πυϑαγορίου. 3 

— 26. ἀκαταπόνατος] ovx ἀταπείνωτος V. A. i. δ. 
παταπονατος. : : 

--- ὄ 28. αὐτὰς αὐτὰς V. À. 

" — 29. ἧς] Ita Boeckh. pro ἦν. Mox idem ἐς pro εἶς, dà] 
og V. 

— 80. διαμένει διαμένων V. À. τῶν συγγενέων Vulgo 
TO συγγενέω, A. τῷ συγκενέω, τῶ ξυγγενέος Boeckhius, τῶν 
συγγενέων Badhamus ad Platonis Phil. p. 99. 

— 31. ἀνυπερϑέτω] ἀνυπερϑάτω tacite Heeren: QR 
ἀνυπερβάτω. κυβερνώμενος κυβερνόμενος A. Cf. ad p. 19,1. 

— 32. καὶ τὰν] τὰν V. A. πινάσιος] Cant. κενήσεως,. 
A. κινήσιοο. E 

p.117, 1. φύσι διαπνεόμενος Cant. φύσις δυνϑδεάδενεδει 
μενος, V. A. φύσει διαπνεύμενος. Scripsi φύσι. 

ua περιαγεόμενος] Ita A. V. Revocandum e Caniero. 
περιαγόμενος. ἐξ ἀιδίω] Ita correxi editum ἐξ ἀρχιδίου. er. 
Boeckhium Philol. p. 170. . ἀμετάβλατον ἀμετάβλαστον͵ 
Boeckhius, quam formam codd. habent infra 1. 16: ea 

. — 8. αὐτοῦ] Imo αὐτῶ. 

— 4. περιεχούσας] Scribendum περιεχοίσας. 

— b. τᾶς σελανας] Addendum fuisse articulum sequentia. 
ostendunt. περαιοῦται] περαιοῦνται A. 

— 6. γα] Vulgo γε. ἐς} Vulgo eic, 

— 8. διοοίθεται] Libri διατίϑεσϑαι , sequutus sum nl 
renium; librorum scripturam tamen fortassé recte tuetur. 
Boeckhius p. 169. joder. 

— 9. εἶμεν] ἦμεν A... và] vóo Boeckhius, et sic τ: 80- 
lent hi doricae philosophiae auctores; vc tamen habet Theo- ' 
critus Id. XI, 74. XIV, 21. ἀνάκωμα] regnum interpretatur. 
Boeckhius p. 173. nisi ἀνακώνωμαι d Anribenddós sit; latet sine. 
-dubio aliud quid. A do 
— 10. rg] Ante Boeckhium τὲ. — τ 


ES 


p PATE e 


ὃ ὁ. δὲ δεύτερον ὃ 


τ -- 12. τῶ uiv] Vulgo τοῦ μὲν et mox ϑείου » τοῦ δὲ — — 
[ γεννατοῦ κόσμοὐύ, in quibus χόσμος pro κόσμου scribendum 


- esse vidit Heeren. 
— 14. ἔχει λέγεν] Sic Badhamus, vulgo: ἔχειν ἔλεγε. 
εἶμεν) Sic pro ἦμεν dedi propter 1. 9. 
— 15. yevéctoc] γενέτορος Badhamus, quod verum puto. 
| — 16. μεταβλατικᾶς] Sic Canterus, μεταβλαστικᾶς V. A. 
| —quod revocandum putavi, non tamen ut ad μεταβάλλειν refe- 


sed ut ad μεταβλαστάνειν revocem , ad analogiam regeneran- 
—. tis naturae. 
— 17. ἔχων] ἔ ἔγον A. τὰ δὲ καὶ] καὶ om. Badham. 
| — 18. φϑορᾷ ὄντα καὶ φύσει καὶ μορφὰς σώξεται] Ita 
.. haec exhibet Canferus. pro φϑορᾷ V. A. habent φϑορὰ et V. 
. μορφᾶς pro μορφάς. Heerenius φϑαρέντα κατὰ φύσεις χαὲ 
μορφάς. Quod ego posui, ita nune scribi malim τὰ μὲν ἐν 
q9oog ἐόντα καὶ φύσι καὶ μορφᾷ σώξεται. 

| — 19. τῷ γονᾷ] Cant. καὶ yovv, V. A.P. καὶ γονή, Hei 
renius τῷ yovg. 

— 20, γεννάσαντι] Vulgo γεννήσαντι, A. je sip 
Oepiovgyo | Vulgo δημιουργῷ. Fort. δαμιοεργῷ. 

— 23. ἐν τοῖς] ἐν τῆς V. 

— 34. τᾶς τῶ] Vulgo τῆς τοῦ. φύσιος] Sic A. reliqui, 
ut videtur, φύσεως. 
τ΄ — 25. ἔτει δὲ] Seqq. communi dialecto scripta leguntur 
in Galei Opusc. Myth. p. 514. Et in A. reperio ἀτελεύτητος, 
κίνησις. τοῦ βελτίονος μεταβάλλειν, et fr. 564. ἐναντιώσεις. 
— GAISFORD. Apud Mullachium p.158, 17. τὸ ἄναρχον] Hoe 
- recepi ex Ocello. 
— 20. πινάσιος] Ita V. A. E. κιναοῦς Cant. Fort. κενοῦς. 
P.118, 1. λαμψεῖσϑαι] λάμψεις ὃ δὴ V. A.P. λάμψειν Cant. 


AUT 


- 


449 TU Emm 


— 3. ἐπὶ] Sic apud Ocellum pro εἶς. 

(o m A. πεφυκὲν] Sic Badhamus ad Philebum p. 101. πέφυ- 
»- κεν. vulgo. Recte Ocellus ; πεφυκέναι. 

ο΄ -- 8, περὶ] ποτὶ A. ὅτι περὶ recte apud Ocellum. 


RO 17,1 11. πὴ Vulgo δυνάμει. τὸ Ais] An 


rendum credam, ut Boeckhius fecit ἀμφίβληστρον comparahs, ' 


. Correxit Valckenarius ad Herod. III, 42. ὠσία] Ves οὐσία. 


aw τς ἀρ cdimio CRITICA. AD LIDRUM 


P. 118, 9. ποιεῖν — xivelv] ποιέν — κινένν ld 
. addidi τὸ ex Ocello. 

— 10. πάσχεν] Vulgo πάσχειν. 

— 13. πράτως Leguntur haec apud Mullach. p. 162; 15008 
| — 44. ὥστε] Libri ὥσπερ; illud Ocellus. δυνάμει] Vulgo | 
; δυνάμει. αἰσϑητὸν] αἰσϑητὴν Α. ΞΕ 

— 16. ἀρχὰ] Ita V. ἀρχὰν Cant. V OMM E 
— 17. δὲ] ef οὐσίαι additur apud Ocellum. 1 
— 18. παντελὴς Leguntur haec apud Mullach. p. 169, 10. 
Ἔ οὐ] Om. libri, additur ap. Ocellum. 

A. — 21. ἐσεῖται Vulgo ἔσται. λεγόντεσσι Libri λέγοντες. | 
Correxit Koenius ad Gregor. Cor. S. 145. 

— 24. πράτας] Vulgo πρώτας. κατ᾽ αὐτὸν] Vulgo κατ᾽ 
αὐτὰν , recepi emendationem lacobsii. 

— 36. γινομένα | Vulgo γιγνομένα. 

— 21. μετανάστατος Sic apud Ocellum. Cant. μετανά- 
m στασις, V. μεταναστάσεσιν. i 
χα — 329. 709" ἁἀμέ] Libri πόϑεμε; Heeren. ποτ᾽ ἐμέ, Gais- 
' ford. ποϑ᾽ ἀμέ Ocellus πρὸς ἡμᾶς. λαμβανούσας ] Imo λαμ- 

βανοίσας. ; 
— 80. τῷ ὅλω] Vulgo τοῦ ὅλου. φϑάρσιος] Ita scripsi — 
pro ἀφϑαρσίας. Apud Ocellum editur φϑορᾶς. Vox aliunde 

- mon cognita sua se analogia tuetur. "d 
ΕΣ — 31. τᾶς ἐν αὐτῷ γενομένας] .Yulgo τὰς (τὰ; V. A.) ἐν 
2n αὐτᾷ γιγνομένας. ὥς v ἔχει ὥς 9 | Ocellus ὡς οὕτως ἔχει 

i καί. £i] Vulgo ἕξει. 
2 : P. 119, 1. xoi τᾶς] Sic Ocellus pro τᾶς. πυβερνεομένας] 
E κυβερνεωμένας A. Malim sifeqialicmus cf. p. 116, 81. et. 
2 ad p. 91, 28. i 

— 2. ἄνω --- περὶ τούτων] Scribendum ex Ocello ἱκανῶς ἱ 
— διὰ τούτων. A 

— 4, ᾿Δρισταίων] Aristaeus Canterus in marg. vers. lati- ; 
nae, et sic appellatur Iamblicho V. Pyth. 36. * 

— 6. ἀρχὰ ἅτε δὴ οὔσα ἀρχὰ) Pro ἀρχὼ, quae Canteri 
correctio est, libri ἀργὰς vel «ἀρχᾶς vel αρχᾶς. Praeterea 
malim. ἃ , og et ἔασα pro οὖσα. Nisi scribendum Gre μὴ - 
δέουσα ἀρχᾶς. M 

— 7. εἰ μεϑ᾽ ἔτερόν τι ἧς] Libri ET er μὲν V. EB ^ 


Á* 3 8d εἷς. Heerenius εἰ μὲν ue" Gregóv τι ἧς in qui- 
τ bus ἧς debetur Koenio ad Greg. Cor. p. 118, Fort. εἰ (o2) μετὰ 
᾿μεϑεξάτερόν τι ἧς. 
- . P. 119, 8. ὑπάρχοι xw] Vulgo ὑπάρχοι ἄν. 
: — 8. 9. οὔτε γενομένα ποκὰ] Vulgo οὔτε γενόμενός 
- σοχα καὶ. 

— 9. ἔκ τενος ἀγέννατός κα εἴη] Ita corrigere tentavi 
librorum scripturam £x rzvog οὔτε γὰρ ἀγέννητος ἂν εἴη. 
οὐδὲ μὰν] Vulgo οὔτε μήν. Heerenius obsequente Gaisfordo 
ἀλλὰ μὰν. 

V — 10. γενομένων) Ante Heerenium γενομένων. οὔτε 
γὰρ] γὰρ deleverim. 

— 11. ἁτέρω] Vulgo ἑτέρω. ποτιδεηϑήσεται] Vulgo 
ποτε δεηϑήσεται. σώσοντος] Vulgo σώξοντος. 

— 12. αὐτὰν] Ante Heerenium αὐτὰ. "ενάσοντος | Vulgo 
κινάσαντος. δῆλον δὴ] Ante Heerenium δῆλον δ᾽. 

— 14. 15. κεινέουσα | Vulgo κενοῦσα. Mox pro φύσις Hee- 
renius conicit κένασις. παρεχομένη] Imo παρεχομένα. 

— 17. φύσι] Hoc pro φύσει dedi ex A. 

— 18. τὸ ἀκάματον] Articulus fortasse delendus. 

— 19. τὸ δὲ ἀκάματον τὸ μὴ κάμνον Haec seclusit Hee- 

τ renius, qui sic e codd. dedisse videtur, nam Cant. habet τὸ μὴ 
κάμνον, P. τοῦτο δὲ τὸ μὴ κάμνον. ὁ δὲ] δὲ add. Heeren. 

— 20. ye] Vulgo ze, debebam ye. κα] Vulgo ἂν. 

— 21. εἰ — λήψεται] An αὖ — λαψεῖται ὃ ' 

— 22. ἄμπαυσιν ἔλαβεν] ἔλαβεν de coniectura adieci, 

|o quae mihi probabilior emendandi ratio ridetur ea quam Hee- 

.  renius iniit, qui ἀνέπαυσε scripsit pro ἄμπαυσιν. 

p. — 23. ««uvor] Ante Heerenium κάμνον. Ib. pro εἰ δέ 
ys malim e δέ yo. 

; — 24. &ger | Vulgo ἕξει. : 

- — 35. τὸ ὅλον] Vulgo τὸ ὅλον δέ, correxi ex ἃ. πᾶν] 

᾿ς Vulgo τὸ πᾶν, quod revocandum. 

: — 296. ἢ γεννᾶν] Fort. καὶ γεννᾶν. ἐκ và] ἐν τῷ V. A. 

(005 -- 27. καταλείπεται) Sic Valckenarius ad Eur. Hippol. 

— 870, Cant. xaveAuméve, ἃ. κατέλιπέτε. 

; 50 σα 38, λέγοιτο δέ κα] Vulgo λέγοιτο δὲ καὶ. 


v 
* 


| — 29. τὸν ταύτας] τὸ πάντας Cant. τῶ ταύτας V. Α. 
m STOB., ECL. PHYS. E 


ἐς - »* 
πὴ - : - 
eni oo 4d 


Jd 1447 Sala ciunt ien e OMS 
SC IER ALS 
— LXVI  ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM I 


ποταλλήλως] Vulgo ποτ᾽ ,ἀλλήλως, locus nondiuf posan 
est. ὡς] Heerenius καὶ Gc. malim ὥς 8. 

P. 119, 30. ποτὲ τὰν aépvav] ποτὶ — v. TOXG 
παντέχνας A. sequentia οὕτως — τέχνα om. À. - "Um 

— 31. devi] V. ἔτι. γινομένων) Ante Heerenium yevo- 
μένων. : 
— 32. & φύσις Adieci artieulum. TÓ μὲν] τὸ , niv ὦν 
Heeren. ἁμαρτάνεται ἐν] Ante Heerenium ἁμαρτάν τί ἔν. 
Idem delet £v. 

P. 120, 1. xac] Vulgo καὶ ὅκα, V. ὅκα; Α. καὶ ὄκκα. ὦ 
Male Gaisf. ὅχα. 

— 2. φύσι] Vulgo φύσει, A. φύσις. 

— 3. ὄκκα] Hie etiam recte A. habet Oxz«, Gaisfordus 
male ὅκα éum Cantero. ; 

— 4. Ποσειδωνίου) Sequitur hic apud. Canterum Posi- 
donii de ortu et interitu sententia, quae iisdem verbis iam - 
suprà a Stobaeo exposita erat c. XVII. (p. 37, 50. ed. Cant.) - 
Eam tamen ad hoc caput pertinere ibi iam adnotatum erata - 
Cantero; quare ne idem bis exhiberemus, huc potius referre 
placuit. Leguntur tamen ex ea apud Canterum prima tantum 
verba usque ad λεγομένην κατάλυσιν. Corruptelae quibus - 
laborat, tum utriusque loci collatione, tum codd. ope maximam - 
partem tolli possunt. HEEREN. 

— 5. δὲ φϑορὰς} Ita loco primo A., pro quibus h. 1. V. - 
A. ὃ φϑορεὺς habent. : 

— 6. φησὶν] φασὺν A. h. 1. om. Heeren. 

— 8. ἀπέγνωσαν] ἀπέσωσαν libri h. 1. ἐπέγνωσαν loco 
primo. Correxit Heerenius. 

— 11. ἐξ ὅλων Heeren. supplet τῶν μερῶν. Scribendum 
videtur δι᾿ ὅλων. nihil harum praepositionum permutatione in 
libris frequentius. κατ᾽ ἀνάλυσιν] κατάλυσιν Ἀ. ἢ. 1. 

— 14, τοὺς ἐπὶ τῆς οὐσίας γιγνομένους] V. Trendelen- 
burg. in Geschichte der Kategorienlehre p. 225. 227. 

— 106. πρφόσϑεσιν] Ante Heerenium πρόϑεσιν. 

— 19. καὶ Ζίωνος) Delendum videtur καὶ. 

— 21. ὡς] Addidit Heerenius. 4 

— 22. δεχομένων] ἐπιδεχομένων A. qui probum est. - 

— 22. et 23. καὶ τῶν] om. A. fort. recte. 4 


n 
: 
k 


dM CS PIE Tn 


, [rS LE UN 
EJ E τς T 


XOT em MEN O02 ICI ^? P “ἢ ἘΠ 
ς 2 5" - : 


ἌΣ 
ΤῊ τὰν, D J. xu Le "i ἊΝ NC 
? ᾿ 


, τ 
ἊΝ M ds P aU 
s ; 


gi 


x ACER HUEREQEL d5 LIBRUM I. -LXVIÍ 


ET 2 120, 24. δύο μὲν εἶναι φησὶ] Libri φασὶ δύο εἶναι, illud 
| Gaisfordus cum Heerenio ; sufficiebat φησὶ δύο εἶναι. 
— 25. δέ τι) Ante Heerenium δέ. 
- 36. λέγομεν] Praestare opinor ἐλέγομεν. 
- 80. τῆς οὐσίας] Ita V., ceteri τὴν οὐσίαν. 
P. 121, 3. ταυτὰ] Ante Heerenium ταῦτα. 
—. τό | τε] Ante Heerenium τὸ δὲ, A. habet τὸ δὲ καὶ. 
καϑόλου] ovv addit Heeren. 
— 12. μετὰ τὴν Male Heeren. οἱ Gaisf. μετὰ μὲν τὴν. 
— 15. ὅτι} Superscriptum est huie loco in Cant. ed. ὅτε 
τὰ στοιχεῖα εἰς ἄλληλα μεταβάλλεται. quae inscriptio in cod. 
-— A. in textum migravit, Omnino credo inscriptionem hanc 
^. grammatico deleri, cum et supra iam de elementorum per- 
. mutatione dictum sit, et in Photii capitum recensu nil tale 
extet. HEEREN. 
— 17. λέγοιμεν) Vulgo λέγωμεν. 
--ὄ 22. ἀέρος] Libri δὲ ἀέρος πῦρ, correxi e Platone. 
— 81. λέγειν" ἀεὶ 0] Vulgo λέγειν ἀεὶ" 0, corr. e Platone. 
P. 122, 14. ξυμφύσαντος] ξυμφήσαντος Cant. ξυμφύσαν- 
τος ΜΕ ξυνδήσαντος recte Plato. 
— 24, guyvópsve] γενόμενα Plato. 9£Aovrog] μὴ 9έ- 
λοντος Plato. 
P. 123, 6. ἔννουν] Vulgo ἐννοῦν. 
| — 27. οὐδέν] om. Plato. 
- P. 124, 2. ἄπειρον Cant. ἀπείρατον, V. Α. ἀπίερον, Gais- . 
ford. ἄπειρον. ἀπείρατον ex ἀπέρατον corruptum. 
— 12. of uiv ἄλλοι] Restitui haec verba e Plutarcho, ' 
apud Cant. enim legitur ἄλλοι πάντες É. τ. κόσμον. mQovolg — 
- 6. Codd. V. A. E. οὐδὲν ἄλλοι etc. pro quo cum Plutarcho 
rescribendum esse o£ uiv ἄλλοι etc. docent sequentia. καὶ 
. ante προνοίᾳ item addidi ex Plutarcho. HEEREN. x 
| — 24. ἤτοι] Versus Homerici sunt Il. o, 190. 
; — 28. νέμησιν] νέμεσιν A. 
— 31. ἐν τούτῳ] Il. 9. 38, 
P. 125, 6. ὡς τῆς κατωτάτω εἰς] Libri ὡς τὴν κατωτάτω 
E. ὡς. Correxit Heeren., nisi quod scripsit ὡς ἐκ τῆς x. ele, quo 
J mon opus erat, coniungenda : enim ἐξ ἕδρας τῆς ὡς ἀνωτάτω. 
; At fortásse scribendum ὡς τὴν ἀνωτάτω εἶναι τὴν κατωτάτω. 
; 
E. 
^ 


2 E* 


4 


S EXVIH ADNOTATIO CRITICA AD LR. 


P. 125, 15. βὲν] Ita Cant. in marg. pro aod. - 
— 20. ἰσχὺν] Suspectum. 


— 22, ταύτας μὲν] Vulgo ταύτας δέ, possis etiam. Teóreg ἢ 


δὴ. Heerenius ταύτας γε. 

— 26. σφαιρικῶς καὶ] Rei io desides. erit καὶ Spec 
οικῶς. Cf. l. 19. 

— X. ἀραιότατόν τε καὶ] Fort. ἀραιότατον ὄντα καὶ. 


- 80, ὑπερφερόμενον αὐτοῦ] Sic correxi vulgatum zze-. | 


ριφερόμενον αὐτοῦ, nisi mavis αὐτῷ pro αὐτοῦ. 

— 82. ταπεινότερα τῶν ἀπλανῶν] Ita correxi vulgatam 
scripturam ἑπτὰ τὸν ἀριϑμὸν εἶναι. 

Ρ. 126, 8. ἄστρων Vulgo ἀστέρων. 

— 4. ἑπτὰ τὸν ἀριϑμὸν εἶναι] lta correxi Won 
scripturam ταπεινότερα τῶν ἀπλανῶν. 

— 6. ἐπ᾽ ἄλλης] Ante Heerenium ἀπ᾿ ἄλλης. 

— 9. τῶν ἀπλανῶν] Deest vulgo articulus. 

-ὄ 17. κειμένης] Ante iéereniindi κειμένην. 

— 21. ἀτόμων] ἀδίμων A. 

τ’ 35. κοινωνεῖν) Ante Heerenium κοινωνεῖ. 


— 29. ἀλλὰ μὴν οὐδεμιᾶς δεῖται τροφῆς) Inepte lege- | 


batur ἀλλὰ μηδὲν (Cant. μηδενὸς) οὐδεμιᾶς ὃ. τ. 
P. 127, 3, «στοιχείου Post στοιχείου lacunam indicant V. A. 


— 1. τὸ ὕδωρ, ἐκ δὲ τοῦ δωδεκαέδρου] Haec e Plutarcho. 
supplevit Heeren., omnia haec e Platonis Tim. 55 sq. dueta . 


esse admonens. 
— 9. Φιλόλαος ἔφησε] V. Boeckhii Philol. p. 111. - 


— 13. τρόπεως ] Sic A. N. Cant. nisi quod τροπέως] habent. - 


Heeren. sequente Gaisf. τρόπιος. τῆς τοῦ παντὸς] τῆς nihil 


habet ad quod referri possit. . Supplendum videtur σφαίρας. 


quod uncinis inclusum addidi. Sic Philolaus supra cap. l. 
fr. 3. τὰ ἐν τῇ σφαίρᾳ σώματα, corpora quae in mundo sunt. 


Placitum ipsum lucem lucrabitur ex iis quae Stobaeus infra | 


tradit p. 134, 19. et quae Aristot. habet de Coel.1l,13. HEEREN. 
— 14. 950g] Hoc addunt V. A. pro glossemate habet 


etiam Boeckh. Phil. p. 96. 


, 
i13 


— 15. Κλεάνϑης — κόσμου] Haec desunt, nomen Clean- - 


this in marg. quodin. desideratur V. HEEREN. . 


- 


δέν νυ χε 


, Ἶ p.a, 17. SIGN "Aoyéónuog A. Recte autem A. ha- 
bere videtur 44gzfópoc, quod Stoici nomen est. Vid. Ecl. 


. phys. vol. II. p. 39, 12. 


— 21. Ἐπίδικος] ᾿Ἐπίδεκτος Cant. 
— 922. ϑερμοῦ) Sic pro ϑεοῦ scripsit Heerenius, cuius 
haec est annotatio * Novimus ex Diog. II, 16. Archelaum phy- 
, sicum non deum et animam, sed calorem et frigus, ϑερμὸν 
καὶ ψυχρόν. causas ortus posuisse. Dubitari itaque nequit, 
in nostro ϑεοῦ latuisse ϑερμοῦ ; alterum vero ἐμψυχίας ver- 
tendum esse non animam, sed refrigerationem. Quod ad for- 
màm vocis attinet, ea quidem insolita est, nihil tamen mutare 
audeo cum rite derivata sit ex duwvzo, refrigero Arr e 
vim habeat, quae alias vocibus ἔμψυξις et &vonpvy tribuitur. 
Pro ἐμψυχίας fort. ἐμψυχρίας reponendum. 
— 23. κόσμον] Male hic iterum in cdd. adiciuntur verba 
eaque mutila, quae supra iam adfuere cap. XX. fr. 10, Zovi- 
χὴν ἐκπληροῦσι φιλοσοφίαν οὕτω προσαγορευϑεῖσαν: διότι 


- Μιλήσιος ἀνὴρ ὃ Θαλῆς αὐτῆς κατῆρξεν. ἀπὸ τῆς τῶν Ἰώ- 
vov μητροπόλεως. Eiecimus ea ex contextu, cum aperte alieno. 


hic loco inserta sint. HEEREN. 


— 24, ἐκ τοῦ Φιλολάου περὶ κόσμου) Sequitur hic iam 
insignis Philolai Pythagorei locus, cuius apud Cant. prima tan- 
tum verba usque ad ἀριϑμὸν ἔχει extant. Integrum locum 
exhibemus e codd. V. A. E. Petitus est ἢ. 1. ex Philolai Phy- 
sicorum libro primo, auctore Nicomacho in Harmon. p. 17. 
ed. Meib. qui et ipse ultima nostri loci descripsit. An vero 
omnia in Philolai opere continua serie lecta fuerint, dubita- 
 yerim; etsi enim sic in codd. Stobaei scribuntur, vix tamen 
salis inter se cohaerere, atque e diversis potius libri illius par- 
libus petita videntur. In primis autem verbis habemus ipsum 
initium libri Philolai teste Diog. Laert. VIII, S5. HEEREN. 


— 27. οὔ κα εἴη Ita correxi quod libri habent ovx. ἀεί, 


E praeivit Heeren qui ovx ἂν δἴη. Vidit etiam Badhamus ad Pla- 
— tonis Phil. p. 100. 


. — 98. δῆλόν 1&ga] Vulgo δῆλόν τ᾽ ἄρα. 
— 81. 32. περαίνοντα] περαίνοντε V. A. 
- P. 128, 1. φανέονται] Sic V. φαινέονται A. ipstivovieh Cant. 


P. 128, 4. οἷόν τε] Vulgo δτιῶν τι, ; cd M RÉ 
otro οἷόν ce, 


τῶν. correxit Boeckhius p. 62. 

— 10. αὐτὰ μόνα] Ante Badhamum αὐτὰ μὲν ἃ, 

— 11. ϑεία ἐντὶ] Ante Badhamum ϑεῖαάν τε. ἀνϑρωπί- 
vov | Libri ἀνθρωπίνην. πλάν γα] πλέον γα ἃ et Cant. πλήν 
γ᾽ Heeren, πλάν yo Boeckhius. 

-. — 12. τ᾽ ἧς] Ante Heerenium τήν. 

— 13. γνωσθῆμεν | Libri γεγνέσϑαι et γενέσϑη, Boeckhius 
γνωσϑῆμεν. ὑπαρχοίσας] Vulgo ὑπαρχούσας. τᾶς ἐστοῦς] 
αὐτὰς ἐντὸς Canterus , τὰς ἐντοὺς À, τὰς ἐστοῦς Dadhamus.. 

— 15. ταὶ ἀρχαὶ] Ante Badhamum ve ἀρχαί. 


Ek xi ; 

— 6. εἴδεα) Vulgo εἴδη. P. | 

— 7. ἀρτιοπέρισσον Vulgo ἀρτιοπέριττον. eco] 

— 8. αὐταυτὸ] Ante Gaisfordum αὐ rave. enjoys] 5 
corruptum est, σημαίνει dubitanter Heeren. - 
— 9. ὧδε] Ante Heerenium οὗδε, ἐστὼ τῶν] Vulgo forg- ὦ 

EN 


— 17. ἧς xc] Libri ἦν ἂν καί, correxit Badhamus. x0- 


σμηϑῆμεν] Libri κοσμηϑῆναι. αἱ μὴ] Ante Badhamum 
εἰ μή. 

τ 18. uva τρόπῳ] Vulgo, ᾧ τινι ἂν τρόπῳ; Α. ᾧ 
τίνι ὃν ἂν τρόποι , Badham Q τινι ἄρα τρόπῳ, cui praetuli 
ὠτινιῶν τρόπῳ. ὅμοια] ὁμοῖα Boeckhius. 

— 19. οὐϑὲν] Ante Boeckhium οὐδέν. 

— 90. ἰσολαχὴ] Cant. ἰσοτελῆ. A. E. ἰσοταχῆ hinc scri- 
psi ἰσολαχῆ - possis etiam ἰσοπαλῆ. τᾷ τοιαύτᾳ ἀναγπα] Sic 
Badhamus, libri τὰ τοιαῦτα ἀνάγκαις. 

— 21. αἴ] Vulgo εἰ. ἃ. ἢ εἶ. 

— 22. ἔντι] Vulgo ἐστι. ut 24. 

— 23, δι᾽ δεειᾶν) Ante Boeckhium δι᾿ ὀξεῖαν. 


— 29. ἐπόγδοα καὶ δύο διέσιες] Vulgo ἐπογδόων καὶ 


δυοῖν διέσεων. À. ἐπ᾽ ὀγδόῳ καὶ διέσιος. Correxit Boeckhius 
e Nicomachi Harm. I, 17. 

P. 129, 1. ἁρμοσϑέν] Imo ἁρμοχϑέν. 

— 9. σὺ δὲ νόει] Legebatur εὖ (A οὗ) δὲ νόει, quod 
correxi. 


— 11. τοῦ καὶ ξῳοφόρου] Vulgo καὶ τοῦ ξωοφόρου, male 


Heerenius, quem Gaisfordus sequutus est, dedit ἢ τοῦ ξωο- 


" 


Macar om “ 


^ ode ee xí ics TTA ΡΣ 


- x 


φόρου. δόλο autem haec verba ut e glossemate orta ex- 

 pungenda sunt. 

P. 129, 12. τοῦ ἑκάστου] A. τῶν ἑκάστου, quod probavit 
Gaisfordus. 


ο΄ candum. 

| — 16. γένοιτο] Scribendum yero. 

— 18. ἔφαμεν Vulgo φαμέν. 
^0 — 19, αὐτοῦ] Yulgo αὐτό. 

β — 21. νοῶ] Ante Heerenium vov. Idem mox l. 23. TOU- 
TOv scripsit pro τούτους et 1. 25. addidit καί. 

3 — 31. ἐν τῷ πάσχειν) Haec corrupta sunt, uncis inclusit 
Heeren. 

P. 130, 3. καὶ αὐτῶν τῶν ἑπτὰ xol τοῦ παντὸς τοῦ κύ- 
κλου] Sic Heerenius refinxit librorum scripturam καὶ τὰς τῶν 
ἑπτὰ καὶ πάντα τὸν κύκλον. Malim καὶ τῶν ἑπτὰ καὶ παν- 
τὸς τοῦ κύκλου. 

— 20. Dele lacunae signa. 

— 23. ἀμπώτεις] Vulgo ἄμπωτις. 

— 29. τίς ὦ ἂν αὐτοῖς} Vulgo τίς αὐτοῖς. 

- 82. οὔτε] Vulgo οὐδέ. 

P. 131, 20. καὶ περὶ αὐτὸ] καὶ addidit Heeren. quo non 
opus est; pro αὐτὸ autem scribendum αὑτήν. 

— 21. κύκλωσιν] Vulgo κύκλου, Heerenius sequente Gais- 
fordo κύκλου [περιφοράν . 

— 25. μιμησάμενοι μὲν καὶ αὐτοὶ προσηγορίας, τού- 
τοῖς ϑήσονται) μὲν delendum, pro αὐτοὶ scribendum αὐτοῖς; 
deleto τούτοις, quod om. À. 

P. 132, 21. ἐν τῷ ἀπηλιώτῃ) Non opus, est ἄλλοι ἐν τῷ 
ἀπηλιώτῃ scribi, at recte statim Heerenius ἄλλοι scripsit pro 
αλλα. 

— 26. συμφεφόμενα δὲ τῷ] Vulgo δ᾽ ἐν τῷ, male Heeren. 
et Gaisf. δέ εἰσι τῷ. 

͵ - 29. ἔξεστι Hoc supplevi, sufficit ἔστεν., quod etiam fa- 
cilius post εἰπεῖν excidere potuit. 

P. 133, 6. ὁδοῦ] Hoc corruptum videtur, fort. σκοποῦ, 
misi sensus est ne frustra illuc abierit. 


. ADNOTATIO C onrTr6A AD LIBRUM I. i: T 


— 14. βούλομαί σε νοεῖν] Ante Heerenium pro σὲ erat Gor. 
— 15. μεμνημένον] Vulgo μεμνημένος, quod fort. revo- 


Ψ 


 LXXII ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM RC TEES 


p.135, 16. στεφάνας εἶναι) Ante don excidisse videtur. 
ξ i. e. πέντε. ἫΝ 
— 18. ἐκ φωτὸς ἐκ accessit e Plutarcho Plac. phil E T * 
Paullo ante scribendum τὰς ἄλλας pro ἄλλας. : 
— 21. πασῶν περὶ ὃν} Inter haec Karsten. Parm. P 246. 
excidisse conicit κέντρου τάξιν ἔχειν vel simile quid, » mu- 
tato in g. Non expedio. 

— 99. τοχέα] Ante Davisium τε καί. 

— 28. καὶ κυβερνῆτιν] καὶ om. V. A. χυβερνήτην Heeren. 

— 24. κληροῦχον] Karsten. κλῃδοῦχον. δίκην} Num δί- 
viv? Cf. Diog. Laert. IX, 45. πάντα κατ᾽ very * τὴν δ᾽ 
αὐτὴν εἶναι εἱμαρμένην καὶ δίνην καὶ πρόνοιαν καὶ κοσμο- 
ποιόν. Vide tamen ad p. 42, 1. 

— 26. πέλησιν] Sic V. A. mire Cant. πήλυγιν. 

— 929. περιστάντος] An περιϊστάντος ? 

P. 134, 2. ὑφ᾽ 9] Vulgo ὑφ᾽ οὗ. 

— 10. ϑεοὺς ταύτας] Malim ταύτας ϑεοῦς. 

— 14. οὔτε φϑαρτόν] Sic aequabilitatis causa scripsi pro 
ἢ φϑαρτόν:; neque aliter est p. 138, 5. 

— 19. Φιλόλαος V. Boeckhium p. 94. 

— 21. ϑεῶν :] Dele interrogationis signum. 

— 26. περὶ τὰ κέντρα) Vulgo ἐπὶ τὰ κέντρα. 

P. 135,3. τῆς ἀταξίας] τὴν ἀταξίαν V. A. cf. Bóckh. p. 96.102. 

— 5. χιτῶνα καὶ ὑμένα] Vide Diog. Laert. IX, 31. et ad 
p. 3; 13. 

—*6. διὰ τῶν ἀγκιστροειδῶν ἄστρων Corruptum esse 
ἄστρων intellexit Heeren. coniciens ille ἀτόμων. -Scriben- 
dum: διά τινῶν  ἀγκιστροειδῶν αἰτίων , cf. p. 136, 26. αὖ- 
τιὰ δὲ ἤτοι ef ἄτομοι ἢ τὰ στοιχεῖα. — Quod sequitur συμπε- 
πλεγμένον scripsi pro ἐμπεπλεγμένον. een. 

— 8. xócuov] Libri κόσμον , emendati e Plutarcho. 

— 15. ἐν. Τιμαίῳ] P. 32. 

— 25." Ὅμηρος] Il. £, 287. alter locus est o, 424. tertius 
o, 497. quartus 0d. £, 42. 

P.136, 17. τὸ σωματικόν] Sic Plutarchus pro τὸν σωματικόν. 

— 24. ὧν ὅδε] Sic Plutarchus pro ὧν δέ. Mox l. 25. 
πᾶντα om. A. 

P. 137, 6. Τιμαίῳ] P. 31. 


. ΕΘ ΤῊ ας, ἐν Ἢ ir A ucc MET ΤΥ ΕΟ ἢ 
e uec Ea Ei NU e apt eb tmr T ail rone AR o c 
x "i T T4. qe Xr é "Ars LIEU ds aie E fts T up S 

κα ν᾽ 1 τ ie 2 t " 4 “4.. pss 


NDNOTATIO CRITICA AD LIBRUM I, ἀξ. LXEDI 


E 137, 24. ἐν bis] ἐν e Plutarcho accessit. 
| P. 138, 2. οὐρανοῦ] Libri αὐτοῦ, correxit Spengel Münch- 
. mer Gel. Anz. 1850 p. 249. 
- 15. ὑποβέβληται) Sie Plutarchus, ὑποκέκληται libri, 
ὑποκέκλιται Heerenius. 

— 97. αἰϑὴρ] Sic Plutarchus pro ἀήρ. Ex eodem mox 
ἐξέϑλιψε dedi pro ἐξανέϑλιψε. : 

Ῥ, 139, 6. ἠστερωχέναι] ἠστεριπκέναι Plutarchus. | 

— 8. κισηροει δὴ} Male Gaisfordus Heerenium sequutus 
dedit. κισσηροειδῆ. διαπνοίας] Malim ἐκπνοίας. 

— 90. περιέχειν] Sic scripsi pro παρέχειν. cf. p. 140, 29. 

P. 140, 3. Πλάτων] Heerenius laudat Epin. p. 981. μέ- 
ρους] Sic Plutarchus pro γένους. 

— 6. geívovre] Libri φαίνωνα , correctum e Plutarcho. 
Similiter p. 141, 9. στίλβωνα cod. A. pro στίλβοντα. 

— 25. “Διοσκούρους Recte A. διοσκόρους. 

— 29. ἀέρα τε] Sic Plutarchus pro ἀέρα. 

P. 141, 4. o£ ὃ ἄλλοι στωικοὶ] Nimirum Stoicorum quo- 
rumdam decretum attulerat, nisi Xenocratis nomen vitiosum 
est, vel o£ δὲ στωικοὶ scribendum. Nihil in edita scriptura 
mutat Eusebius P. Ev. XV, 46. 

— 6. Πλάτων] Sic Plutarchus pro πλατεῖαν. 

— 19. στωικοὶ] Hoe e Plutarcho accessit. 

— 20. 6 διακρίτιος In Ζιακρίτιος quid lateat difficile 
dictu est. Scripserat Diotimus de veritatis criteriis. ef. Sextus 

Emp. VII. 140. Fieri inde potuit ut ipsi cognomen ὁ διακρι- 
τικός vel simile adhaeserit. HEEREN. Haec parum verisimi- 5 
lia sunt. Cod. A. habet ὃ διοκρέτιος, in quo latet haud dubie 
patris nomen Διοκράτους vel Ζιοκρέτου, quod ipso viri no- " 
mine, Διότιμος, confirmari videtur. 

P. 142, 1. ἄστρων] ἀστέρων A. "Agerog] Phaen. 10. 

— 5. ot κε. μάλιστα τετυγμένα σημαένοιεν) κε om. V. A. 
iidem et E. σημαίνουσιν habent, unde conicere possis of τὲ 
μάλιστα τετυγμένα σημαίνουσιν. 

εὐ π 15. χρύψιν] καὶ κρύψιν Cant. in quo latet foPtadén 
᾿κατάκρυψιν. Pro κρύψιν V. Α. κρίσιν. 
— 16. ἄλλους τε καὶ ἄλλους Usitatius esset ἄλλους καὶ 


PAM. UMK.MPBSUÁR 


"AMT M. 


ἄλλους. 


- LXXIV ADNOTATIO CRITICA AD xipMS : 

P. 142, 21. ὑπὸ γῆν] Vulgo εἰς γῆν; quod epum est, d 
Cf, p. 146, 24. AU 

— 24. πυϑαγορείαν τὴν περὶ τοῦ τὸν αὐτὸν Nu ^ 
δόξαν] Ita Heerenius, libri pro τὴν habent τὸ, quod servari 
potest, si πυϑαγορείων scribas, ut δόξαν sit participium. 
Nisi forte cum Heynio τὸ delere malis. 

— 81. ἐκ νεφῶν πεπυρωμένον] νέφος πεπυρωμένων Plu- 
tarch. Plac. II, 20. Cf. Euseb. P. E. XV, 23. Galenus ἄναπτο- 
μένην νεφέλην.  Heerenius suspicatur x νέφους πεπυρῶ- 
μένου. 

P. 143, 4. ἐντελῆ] Ita Plutarchus, apud Canterum ἐντέ- 
Ae , libri ἐν τέλει. 

— 5. Θεόφραστος] Quae hic e Theophrasti Physicis de- 
sumta dicuntur, a Plutarcho Gal. et Eus. adhuc tribuuntur Xe- 
hophani; habent enim illi: Ξενοφάνης ἐκ πυριδίων etc. ἢ vé- 
gg πεπυρωμένον. "Theophrasti quae sententia fuerit, non 
amplius constat; fieri sane potuit, ut ille ipse eo loco non 
suam, sed alterius sententiam proposuerit. Clariora quam 
nostra sunt quae habet Galenus: Ξενοφάνης ἐκ τῶν ξηρῶν 
ἄτμῶν πυρίδιά τινὰ συνέρχεσϑαι; € εἰς τὸ ἕν σώμα καϑε- 
στηκότα τον ἥλιον συνιστῶσι. Apud Stobaeum τῶν dedi pro - 
τήν ex codd. V. A. £x autem flagitante sensu addidi ex Plu- 
tarcho. Eusebius plenius legit ἐκ πυριδέων τῶν φαινομένων, 
συναναϑροιξομένων. HEEREN. 

— 6. τῶν συναϑροιξομένων] Sic V. A. pro τὴν σ. 

- 16. ἀποκλειομένου] ἀπεκλειομένου A. an ἀποκεκλει- 
μένουϊ 

— 23. Avugóv] Cf. infra ad 151, 8. 

— 25. ἐπικαιόμενον) ἐπικείμενον V.A. ἀεί Vulgo αἰεί. 

— 27. ἄναμμα] Libri ἄναλμα, correxit Heerenius. Cf. 
ad p. 145, 21. 

— 30. τοῦ σκαφοειδοῦς Sic e Plutarcho editum est pro 
σκαφοειδῆ. 

- 32. ἀνϑρωπείου] Repetunt hic codd. verba “Μητρόδω- 
ρος πύρινον ὑπάρχειν τὸν ἥλιον) quae quum supra iam affue- 
rint, Heerenius delevit. 

P. 144, 8. φερόμενος] Post haec repetitur in codd. Anti- 
phontis (p. 143, 23) sententia de natura solis; delevit Heerenius. 


rd Pw See Aie E uS e iade e RI 
2 : WX ; " i i0 S ro AN Cm τς S en n MU ias 
Nel prd ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM IL. - — LXXV - 


EM 144, 11, ᾿ἀνταπώσει] Sic e Plutarcho correctum est pro 


᾿ ἀνταποδόσει (ἀνταποδώσει A). 


(— 12. ταῖς ἄρκτοις] Libri τοῖς ἄρκτοις 5 correcti e Plu- 


| "larcho. 


-— 17. ὑποτιϑέμενον Plutarchus ὑποτιϑεμένῳ. Proba- 


biliter Wyttenbachius conicit βλέπεσϑαι δὲ αὐτὴν κατοπτρι- 


κῶς ὑποτιϑεμένην τῷ δίσκῳ. 


- 18. κισηροειδῇ] Ita correxi editum κεσσηροειδῇ ex A. 
quam falsam esse formam constat. 

.— 26. τρίτον] Ante Heerenium τρίτην. 

— 30. πεπληρωκὸς] Ita Plutarchus, libri πεπληρωκότος. 

— 91. su] Vulgo. αἰξεέ. 

P. 145, 3. κρυσταλλοειδὴ] κρυσαλουδῆ A. i. e. κρυσταλ- 
λώδη. 

— 5. συντεμόντι] Vulgo συντεμόντα. 

— 10. σελήνης ἡλίου A. 


— 12. κισηροειδῶς) Vulgo κισσηροειδῶς , ut Plutarchus 


. quoque habet. V. ad p. 144, 18. Ceterum rectius apud Plu- 


tarchum legi videtur x:6(c)mgozi0éc. Idem omittit σπογγοξε- 
doc, pro quo Eusebius habet σπογγοειδές. 

— 13. τηλικοῦτον δὲ ἡλίκος] τηλικοῦτον δὲ ἥλιος A. 
τηλικαύτα δὲ ἡλίκα P. Cfr Diogenes Laert. X, 90. τὸ δὲ μέ- 


ye90c ἡλίου καὶ τῶν λοιπῶν ἄστρων κατὰ μὲν τὸ πρὸς ἡμᾶς - 
—— χπηλικοῦτον ἐστιν, ἡλίκον ὁπότε φαίνεται. 


— 21. ἄναμμα] Ita P. ἄναλμα V. A. ἔναλμα Cant. Cf. 
p. 143, 27. Idem ἔξαμμα dicitur p. 147, 22. Sed ἄναμμα ha- 
bet etiam Diog. Laert. Vll, 145 e Posidonio, et Stobaeus ite- 
rum p. 151, 7. 

— 22. στροφῶν; Sic V. A. τροφῶν Cant. τροπῶν Bakius 
Posid. p. 67. GAISFORD. 

— 23. καὶ ἡ γῆ] Haec accesserunt e Plutarcho. 

P. 146, 4, οἰκουμένην] Libri οἰκουμένης , correcti e Plu- 
tarcho. 


— 14. οὔτε δὲ τὸν ἥλιον] lta correxi librorum fons 


τ οὔτε διὰ τὸν ἥλιον. 


— 21. τενὸς] πυρός V. A. 
— 28. ἐν ἐνιαυτῷ ἐν addit Heerenius. 


χα ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUMI. E a 


P. 146, 29. τὸν sini Libri τὸν αὐτόν, correcti iub Hee 


renio. CNN OE $ 


— 30. ἡαϑοϊμη ἡμέραις τε V. A. in qua scriptura. tias 


puncta super ἃ posita pertinent ad ze. ἀντιπραττούσης] « ἀν- 
τιφραττούσης probabili coniectura restituit Bakius ad Cleo- 


medem p. 445. 


P. 147, 4. κλίμα] Rectius κλῆμα. sed foit haec serioris. 


E 


graecitatis τόνωσις, ut praeter alios docet Scymnus Chius Per. E 


521. τὸ πρὸς “μεσημβρίαν τε καὶ νότον κλίμα. 

— 8. καὶ φρόνιμον] Habet Canterus καὶ φρόνιμον πύρι- 
vov πῦρ ὡς τεχνικοῦ. Vocem πύρινον delent codd. V. A. 
Ferri tamen illud potest, dummodo in proximis, quae corru- 
ptéela laborant, pro πῦρ ὡς scribas πυρός. Sic vero emen- 
dandum esse, recte colligas ex cap. proximo, ubi Zenonis sen- 
tentia de luna, iisdem verbis repetita, sic legitur. HEEREN. 

— 9. καὶ πύρινον] Recte deesse videtur in V. A. cf. Bake 
ad Posidonium p. 66. 

— 29. Ὅμηρος) Il. 4, 133. 

P. 148, 9. ἐκ Βακχῶν] Sic A. Βακχαῖς V. E. F. er. 
Boeckh. Philol. p. 34. 

— M. ποικέλλοιτο] ποίκιλον τὸ V. A. E, ποικίλα P. 

— 13. ἁπάντῃ] à ἅπαντι V. 

— M. βουλύσιος] βουλήσιος V. A. E. 

— 15. ἀνέφελος] Vulgo ἀννέφελος. 

— 17. περιτέλλῃ] περιτέλλοι V. A. E. 

— 19. φαείνῃ} φανείη Cant. 

— 22. σκοπιαὶ καὶ woigvor] Pro καὶ A. habet εἰσίν. ut 


codd. nonnulli Arati, unde scribendum σχοπαί εἶσιν ἄρισται., 


— 24. ἐρυϑαίνεται) ἐρυϑραένεται V. A. E. 

P. 149, 3. κεχρημένος] Vulgo κεχρωσμένος. A. E. κεχτη- 
μένος i. e. κεχρημένος. ut C. M. apud Bekkerum. 

— 6. hisw ] Imo ἴῃσιν. 


— 8. ὠχρήσῃ] Male Gaisfordus ὠχρήσαι ex A. V. qui 


yore. habet. 

— 10. καδδὴ] Libri καὶ δή, correxi ex Arato. 

— 16. ἀποιχομένοιο] Libri ἔτ᾽ οἰχομένοιο, correxi ex. 
Arato. 


— 31. δνόφος] γνόφος V. A. E. 


 ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM I. LXXVII 


a" P. 160, 21. ᾿Αναξίμανδρος Laurentius Lydus de Mens. 
p. 104, ᾿ἀναξιμένης κύκλον τῆς σελήνης εἶναι βούλεται ἐν- 
ψεαχκαιδεκαπλασίονα τῆς γῆς. Corrige ᾿Δναξέμανδρος. Cf. 
Plutarchi Plac. II, 25. e 

— 26. στροφὰς] τροπὰς V. A. 

P. 151, 7. κισηροειδὲς} Vulgo κισσηροειδὲς. correxi e v. 
et A. qui κισηροῦδὲς ; voluit opinor κισηρῶδες. Cf. ad p. 144, 
18. et p. 145, 12. 

— 8. Ἴω v] ὧν A. et fortasse V. E. Poetam tragicum dici 
non eredo. Fort. [.4vr:g ]óv. De Antiphonte. physico v. p. 63, 
9. 143, 23. 153, 1. Plutarch. Mor. p. 891. d. 

— 10. Βηρωσσὸς] or V, qui in margine Βήσορος, 
ἴήσορος A. E. Cf. ad 152, 

— 11. Ἡρακλείδης] E Ἥραάκλειτος. ; Cf. Schleierma- 
cheri Heracl. p. 398. et Laurentium Lyd. de Mens. p. 104. Plu- 
tarch. Plac.Il, 25. "Oxsàiog]lta A. V. Male Gaisfordus "Sted- 
Aog. ὁμίχλῃ) lta pro ὁμέχλην e Plutarcho Heerenius. πε- 
θιεχομένην] Scribendum περιενλουμένην ex Galeno. Laurentius 
et Plutarchus περιειλημμένην. 

— 14. "EunsóoxAnc] Plutarchus de Fac. in Luna p. 932. 


— 1j, Ww" WW e mm M 


καὶ γὰρ Ἐμπεδοκλεῖ δυσκολαίνουσι ; πάγον ἀέρος χαλαξώδη. 


ποιοῦντι τὴν σελήνην ὑπὸ τῆς τοῦ πυρὸς σφαίρας περιεχό- 
μενον. Attulit Heerenius, 

— 17. ἐκ πλείονος τοῦ πυρός] Eusebius ἐκ πλείονος τοῦ 
γεώδους. Cum Stobaeo facit Plutarchus. 

— 19. ἐν μεϑορίοις τοῦ ἀέρος] Fortasse post ἀέρος ad- 
dendum καὶ τοῦ «/9éooc, quod quam facile excidere potuerit 
apertum est. : : 

- — 20. μετέχουσαν] ὑπάρχουσαν V. A. 

— 25. πιλοειδὴ]}] Libri πηλοειδῆ.  Correxit Lipsius de 
Phys. Stoic. II, 13. 

— 29. σχηματίζεσϑαι δ᾽ αὐτὴν (σελήνην) πολλαχῶς, καὶ 
γὰρ πανσέληνον γιγνομένην καὶ διχοτόμον] Syntaxis postu- 
lat ut aut yíyve69c scribatur aut γὰρ deleatur. 

| P. 152, 4. μεὶς] Vulgo μεῖς. 
ο΄ --Ο -ῖῦ. ἢ σελήνη] [τὰ V. A.. Ante Heerenium ἡ σελήνη. 
ἘΣ Men adscripsit Diogenem Laert. VII, 145. γεωδεστέραν δὲ 


TERES TEATRO δὰ "Tor 


CERIS T 
, 


 LXXVIII ADNO'TATIO CRITICA AD LIBRUM e Ls 


τὴν σελήνην — τρέφεσϑαι δ᾽ ἐκ ποτίμων bien, jai : 
τυγχάνουσαν xol πρόσγειον οὖσαν. A 

P. 152, 8. Βηφωσσὸς] ᾿Βησωρὸς V. Βήρῦσος A.E.- "Vera. 
huius nominis scriptura esse videtur Βηρωσός. Cf. ad p. 151, 10.. 
Infra 1. 30. est Buotooós , ubi A. habet Βήφωσσος. DO 

— 17. πρῶτος ἔφησε) ἔφη πρῶτον V. πρῶτον ἔφη A. À 

— 18. Ἐμπεδοκλῆς] Empedoclis versum, quo illud do- - 
cuit, servavit Plutarchus de Facie Lun. p. 929. ἀπολείπεται : 
τοίνυν τὸ τοῦ ᾿Εμπεδοκλέους, ἀνακλάσει τινὶ τοῦ ἡλίου τὴν 
σελήνην γίνεσϑαι τὸν ἐνταῦϑα φωτισμὸν ἀπ᾽ αὐτῆς, et mox 
addit Empedoclis versum ὡς αὐγὴ τύψασα σεληναίης κύκλον 
εὐρύν. Parmenidis versum de luna dicentis, o7el παπταίνουσα 
πρὸς αὐγὰς ἠελίοιο, servavit Plutarchus H, p. 929. A, HEEREN. 

— 20. ταυτὸ] ταυτὸν A. 

— 25. ϑολωτέρῳ) ϑολερωτέρῳ Plutarchus, quod repo- 
nendum erat. 

— 38, στομέου] στομαίου A. 

P. 153, 1, ᾿Δντιφῶν) Ita certa emendatione correxit Hee- - 
renius, cui mirum est non obsecundasse Gaisfordum. Vulgo - 
᾿Αντίφαντος. De Autiphonte vide quae supra attuli ad p. 151, 8. 

— 3. ᾿Δριστοτελικὴν] ᾿Δριστοτέλιον A. i. e. ᾿Δριστοτέ- 
λειὸν, Aristotelis librum de Pythagoricis commemorat Dio- - 
genes Laert. V, 25. : 

— 4. Φιλίππου τοῦ Ὀπουντίου] Hoc etiam debetur Hee-- 
renio, ante quem legebatur zo? Ποντίου. *Philippum Opuntium 
novimus e Diog. Laert. III, 25. Conscripserat ille librum de Solis 
et Lunae defectu, teste Suida v. φιλόσοφος, ubi Philippi nostri 
nomen supplendum esse bene ostendit Kusterus. Ex hoc itaque 
libro haec quoque petita esse dubitari non potest." HEEREN. 

— 6. νεωτέρων] Libri μεϑ᾽ ἑτέρων. correctum e Plu- 
tarcho. luniores hi qui sint non additur; videntur tamen 
haec a Stobaeo vel ex Aristotelis historia vel ex Philippi Opuntii 
libro hausta esse; quare non de recentissimis hic Pythagori- 
cis cogitandum est, sed de iis, qui vel Aristotelis vel Philippi 
saltem aetatem praecesserunt. ^ HEEREN. 

— 8. ἕως ἂν] Vulgo ἕως. 3 

— 10. τελεέως) Libri τελείωσιν. córrezit Canterus, atque. 
sic Plut. II, 29. : ; d 


"ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM 1.  LXXIX 


- P. 153, 15. συνοδεύουσαν] Spe errore legitur Gvv- 


Ξ SE icovi. 


— 18. τῇ σελήνῃ] Haec e Plutarcho addidit Heerenius. 

— 22. αὐτῇ] Ita rescripsi pro αὐτὴν; Diog. Laert. VII, 
145. de Stoicorum decretis : ἐκλείπειν δὲ τὸν ἥλιον, ἐπιπροσ- 
ϑεούσης αὐτῷ τῆς σελήνης — τὴν δὲ σελήνην ἐμπίπτουσαν: 
εἰς τὸ τῆς γῆς σκίασμα. Petita haec sunt ibi ex Posidonio, 

eui adeo in his eum Chrysippo convenit. HEEREN. 

— 23. ἐμπίπτουσαν Libri ἐμπιπτούσης, correxit e Diog. 
Laert. 1. 1. Bakius ad Cleom. p. 468, habetque hoc Plutarchus. 

— 96. γεωφανὲς]} Vulgo γατοφανὲς, quam formam ubique 
tollendam arbitror. P. 154, 4. propius vero V. habet γαιῶδες. 
P. 168, 19. vulgo est γαιομιγοῦς. at A. habet γαιωμιγοῦς. 
In oraculo apud Eusebium P. Ev, IV, 9. legitur ὅσσοι δ᾽ ἀμφὲ 
γαίην πωτώμενοι αἰὲν ἔασιν (fort. αἰθύφσδυσιν) scribendum . 
ἀμφὶ yénv, eademque forma restituenda in alio oraculo ib. 
V, 9. ἄρατε φῶτα γέηϑεν ἀναστήσαντες ἑταῖροι, ubi vulgo 


. editur γαίηϑεν. 


— 80. περιττωματικὸν] σωματικὸν Plutarchus, χοινὸν 
addit Galenus. ἡμέραν] Libri ἡμετέραν. Correctum e Galeno. 
et Plutarcho. V. Bóckhii Philol. p. 130. sq. 

P. 154, 1. τῆς πέραν] τοῦ πέραν V. διακεκαυμένου] 
διακειμένου V. 

— 4. ἐχούσης] ἔχοντος malit Heerenius, ut ad συγκρί- . 


ματος referatur. Apud Plutarchum est: ᾿Αναξαγόρας à qvoua- 


λότητα διὰ τοῦ συγπρίματος; διὰ τὸ “ψυχρομιγὲς ἅμα καὶ 
γεῶδες" παραμεμίχϑαι τῷ πυροειδεῖ τὸ ξοφῶδες, ὅϑεν ψευ-. 
δοφανῆ λέγεσϑαι τὸν ἀστέρα. 

— 6. σκιερὸν] σχκιαρὸν A. | 

— 1. ψευδοφανῆ | Nescio an ψευδοφαῆ pradstot ἀστέρα. 
Libri ἀέρα. Canterus stellam , Plutarchus ἀστέρα. ; 

— 9. ἄγκη) Libri ἀνάγκη (A. ἀνάγη). Correxit Canterus.. 

— 106. ἀερώματα)] Parum probabili emendatione Gaisfor- 
dus cum Heerenio scripsit περιττώματα. Suspicor ἀπεράματα,, 
ab ἀπεράω: eacrementa. 

— 9. φαίνεται] φαίνεσϑαι A, non male. 

. — 99. τῆς γῆς} Vulgo γῆς. 
- P. 155, 3. ἕως οὐρανοῦ] Canterus οἷον οὐρανοῦ, À. οἷον 


LXXX |^ ADNOTATIO ORITICA / AD LIBRUM L ——— 


οὐρανόν, atque ita, ut videtur, etiam ceteri, ARS : 
Heerenius, quem Gaisfordus tapas! est. Corrigonins H 
tur εἰς οὐρανόν. 

P. 155, 7. Βοηϑὸς} Rectius Βόηϑος. ut alibi seribitur. - Ἢ 

— 12. πρώτη] πρῶτον codd. Arati. IHVossius πρώτην. εἶ 

— 17. ἐοῦσα] ἰοῦσα V. A. : 

--18. £v μάλ Ἴ οὐ μᾶλλ᾽ Α. * 

— 21. ἠὲ voro ἀμβλύνετ᾽ | Vulgo ἢ νότῳ ἀμβλύνεται. 5 
Correxi ex Arato. hi 

— 23. ἐπ᾿ ἀμφοτέρων Codd. ἀπ᾽ ἀμφοτέρων, corr. ex 
Arato. 

— 23. νευστάξῃ] lta V. E. νευστάξξι A, νευσάξοι Cant. 
φαξίνῃ]) Vulgo φαείνοι. : 

— 24. ὀρϑὰς] Ita A, ὀρϑὰ᾽ V, vulgo ὀρϑαί. rion 
συτουσὰ κεραίας ἢ Vulgo περιγνάμπτωσι κεραῖαι. ῳ 

— 25. x] y Stobaei codd. praeter V. qui δ᾽, κ᾽ Aratus; 

— 920. eywoi] ἀγινεῖ V. À. E. 

— 21. διδάσκοι] διδάσκει V. A. E. 

— 38. ἐπενεύῃ) Vulgo ἐπινεύοι, A. V. E. ἐπινεύει. 

— 30. ἐπὴν] Ita V. A. ἐπεὶ vulgo. ὅλος — κύκλος] ὅλον 
— κύκλον V. A. E. ἑλίσσῃ) ἑλίσσει V. À. 3 

P. 156, 1. δ᾽ ἐς] δ᾽ εἰς V. δ᾽ εἰ A. 

— 4, μὲν] γὰρ Aratus. xs] τὲ Aratus. 

— 5. κελεύϑους] κέλευϑον V. A. E. 

— 1. οὐ μάλα πᾶσιν] οὔτ᾽ ἀρ πᾶσιν Aratus. 

— 9. διχαξζομένης] διχανομένης Aratus. 

— 10. διχομήνου] Cant. διχομηνής. Aratus διχομήνης. 

— 1l. δέχεται μὲν αὐτίκα τετρὰς] Legitur apud Aratum - 
ἔχεται. δέ of αὐτέκα τετρὰς μηνὸς ἀποιχομένου, τῇ δὲ τρι- 
τάτῃ ἀνιόντος. Succedit autem. huic (διχάδι) tetras luna. de- — 
crescente, huic autem. trias, ubi autem pro τριτάτῃ saltem 
legendum foret τριτάτη casu. primo. Stobaei quidem leetio 
non minus obscura, quin et aperte corrupta est; a&tamen in . 
re incerta nil in ea mutare ausus sum, cum nos ad verum in- 
veniendum fortasse ducere possit. Quid enim si legas δέχεται - 
δέ μιν αὐτίκα τετρώς eodem sensu? quamvis vel sic ultima - 
obscura manere profiteor. Nec Grotii lectionem expedio Ses Ἢ 


ΓΟ οὗ πρρ τετράς. iiie itaque haec potias fu- 
s turis poetae interpretibus. HEEREN. i 
— Ρ, 156, 17. ταὶ] τὰς Α. περιτροχάοιντο σελήνην] Ín Arat. ὃ 
Le. σελήνῃ. Sed nostram lectionem cum Cant. exhibent V. A. 5 
ΠΕΡ. Num σελήνην tertio vel quarto casu legas, ad idem re- 
dit; sed πέριτροχάοιντο grammatica ratio postulat. HEEREN. 
(00 —91. PAAARIOT)] Hoc recepi e Plutarchi Plac. II, 1. 
- et Galeno XVII. Vulgo 1444KTOZ, quod quum praeter 
- Parmenidem etiam Aristoteles Meteor. I, 8. de circulo lacteo 
dixerit, non impedio quo. minus servetur. 
— 28, ἐπὶ τοῦ κατὰ Φαέϑοντα ἐμπρησμοῦ) lta corri- ME 
.gendum erat quod libri habent χατὰ Φαέϑοντος., cum sensus E 
-— sit Phaéthontis aetate. Apud Aristotelem Meteorol. I, 8. est E 
“κατὰ τὴν λεγομένην ἐπὶ Φαέϑοντος φϑοράν. ἜΝ 
P. 157, 9. ὑπὸ τὴν γὴν] Meis libri περὶ τὴν γῆν. quod ΕΝ 
quamvis ex Aristotele Meteor. I, 8. correxerit iam Heerenius, ! 
tamen. servavit Gaisfordus. 
— 11, Δημόκριτος] Ex Plutarcho et Galeno restituit Hee- 
renius. 
— 14. ᾿Δφιστοτέλης] Vid. Meteor. L,8. ξηρᾶς] μικρᾶς. Α. 
-- 21. πυρὸς σύστασιν. ἄστρου μὲν] Libri πρὸς σύστα- - 
οσιν μὲν ἄστρου. Correxit e Plut. Plac. III, 1. Canterus. | 
— 27. τῶν πυϑαγορείων] Pythagoricorum . de cometis ED 
. sententias servavit quoque Aristot. Meteor. I, 6. τῶν δ᾽ Ἰταλι- f 
L κῶν τινὲς καὶ καλουμένων Πυϑαγορείων, ἕνα λέγουσιν. αὖ- 
E. τὸν εἶναι τῶν πλανητῶν ἀστέρων, ἀλλὰ διὰ πολλοῦ τὲ χρόνου 
E. τὴν φαντασίαν αὐτοῦ εἶναι, καὶ τὴν ὑπερβολὴν ἐπὶ μικρόν, 
[. ὅπερ χαὶ συμβαίνει περὶ τὸν τοῦ Ἑρμοῦ ἀστέρα. Alteram M. 
- opinionem, qua cometa solaris luminis refractio esse dicitur, : ; 
- Aristoteles tribuit Hippocrati. Copiose et erudite de utraque — 
- disputant Olympiod. ad Meteorol. p. 12. et Joh. Philoponus EC. 
- fol. 94. ed. Ald. HEEREN. mc 
Ev P. 158, 8: zZtva&eyóoac ] Aristoteles Meteor. I, 8. Ava- CA. 
. ξαγόρας uiv ovv καὶ “ημόκριτός φασιν εἶναι τοὺς κομήτας 
σύμφασιν τῶν πλανητῶν ἀστέρων, ὅταν διὰ τὸ πλησίον ü- oc 
; ᾿ ϑεῖν δόξωσι, ϑιγγάνειν ἀλλήλων. cou e 
imm 6. σύστασιν σύστημα Α. : 
Y Fo — 12. ἄστρου] ἄστρων A. : 
Dus ECL. PHYS. F j 


À 


* SE. ὟΣ 


bi 
P. 158, 19. ἀναφορᾷ} Plutarchus. et Galonde ev 
γεωμιγοῦς) Vulgo γαιομιγοῦς. Vero gropou e 
Cf. supra ad p. 153, 26... 
—— 94. αἰϑέρος] Hinc corrigendus videtur Diogenes 
II, 9. τοῦς γε διᾷττοντας οἷον σπινϑῆρας ἀπὸ τοῦ d. 
ἀποπάλλεσϑαι, ; nisi malis τοῦ πυρὸς. tanquam ab igne $ 


— 21. Mie tur Sic e Plut. et Galeno editum est. d 
σφὶν τήρησιν, A. E. σφιντήρισιν. Scribendum fortasse Gguv- — 
ϑηρίξειν, ut σφόγγος dicitur et σπόγγος, σφονδύλη et σπον- 
Prdtis alia. 4 

— 80. Χαλδαίους] Haec fortasse Arriani physici sunt. 

— 32. ὅτε} Recte apud Canterum 6 ὅτι. * 

P. 159, 2. ὥφϑησάν που ὡσεὶ ξένοι, ἐνεχϑέντες] Canterus. 1 
ὥφϑησαν οὕτως ξυνενεγκόντες, V. À. ὦ. οὕτως ξυνενέγκον- : 
τὲς. Esc. ὦ. ovrog ἐξενεγκόντες. Meerenius ὦ. οὕτως 708 
ξένοι ἐνεχϑέντες. cuius vestigiis insistens perfeci inchoatam. 3 
ab eo emendationem, quamquam possis etiam οὕτως ὡς Mu 


ἐνεχϑέντες. 3 
o — 7. of ofa. V. A. E. - 
— 8. τινα] Ante Heerenium eg τινα. - 
— 9. γεώδη] Vulgo γαιώδη. καὶ ταῦτα] κἀνταῦϑα M 


— 10. καὶ εἰς] Recte xol V. om. E 
— 13. δὴ] Vulgo δέ. Heerenius γε. ^g 
— 20. ᾿φρριανοῦ] Plane diversus. fuit hic Arrianus. abo 
Arriano Stoico. Memoriam eius servavit Photius p. 1378. ἀν : 

eum librum de cometis reliquisse dicit, ex quo haec descripta - 

esse debent. Alium eius librum περὶ τῶν μετεώρων laudat | 

t Philoponus ad Arist. Phys. p. 24. qui num ab illo de cometis. 
Hr ... diversus fuerit, vel potius locus de cometis tantum pars. "er 
| fuerit, dubitari potest. Attamen cum cometae non proprie ad - : 
meteora, sed potius ad coelestia pertineant, diversi fuisse vi- . 
dentur. Certe ex illo de Meteoris quoque locum AeTk Sto I 

baeus infra cap. 29. fr. 2. HEEREN. 

— 21. τὰ μέν πως ξυμπεριφέρεσϑαι] Sic scripsi pro. τὰ 
μὲν ὡς ξυμπεριφέρεσϑαι. In sequentibus τὰ 0à — πλανώ- | 
μενα desidero verbum quale est κινεῖσϑαι. May Der 

— 35. καϑ᾽ ὁμοιότητα iden, ἰδέᾳ τῆς ἐπωνυμίας λέ: 


Ἐν 


] Haec zidiea est scriptura, nisi quod pro λέγοντα x 
abet λέγωντα, X5 λεγόμενα. Gaisfordus dedit καϑ᾽ ὁμοιότητα 
(«Gre τῇ ἰδέᾳ τῆς ἐπωνυμίας λεγόμενα, quae non sufficere 


- τῆτα ἕκαστα τῆς ἰδέας λεγόμενα, ad similitudinem quaeque 


᾿ς ταῦτα ἀπὸ τῆς ἰδέας ἐπικλήξεσϑαι € ἕκαστον, et ib. 29, καϑ' 
ὁμοιότητα τοῦ εἴδους € ὅτῳ ἐπιφημίξεται. Canterus tentabat 
— τῆς ἐπωνυμίας λαχόντα. 

— P. 159, 28. πρόσκαιρος] πρόσκαιρα Y. Ac; 
᾿ς — 80, ξυνέσταται) Vulgo συνίσταται, ut 32. σύστασις, 
- eontra Arriani usum. 
(0 — 8l. καὶ τούτῳ ἔτι αὐτῶν μέρει] Ante Canterum καὶ 
τοῦτο ἐπ᾽ αὐτὸν φέρει. Recepi Canteri emendationem, quam- 
vis singula praestare nolim. 
— 32. πρὸς γὴν] Ante Heerenium πρὸς οὐ τήν. 


Ἶ "6g À. μορφὴ] Vulgo ἀρχή. recepi quamvis dubitanter emen- 
TE dationem Wyttenbachii. 


Qav| Ante Canterum gégov. 


Ita Cant. εἰς τὸ V. A. 
πο -- 7. ἀστέρος] Vulgo ἀέρος. quod incommodum est. 
— 10. ἡ περὶ] Vulgo περί. 
— 14. ἔφϑησαν] ἔφϑισαν V. 
; — 17. αὐγῶν καταλαμπόμενοι] Libri αὐτῶν καταλαμ- 
τ πανόμενοι; correxit in marg. Canterus. 
οι — 90. 4s] Vulgo εἰς. 
(^ — 21, ὑπάρχῃ] Vulgo ὑπάρχοι. 
— 24. ἐπικλήξεσϑαι] Vulgo ἐπιπληίζεσϑαι. κόμη] Ante 
. Heerenium κόμης. 
( — 20. αὐγὴ ἢ πυρός | Scribendum αὐγὴ πυρός. pro αὐγὴ, 
quod Heerenius posuit, Canterus non αὐτῆς habet (ut narrat 
. Heer.) sed αὐτή. 


E. Gaisfordo à ἀφ᾽ ὅτου, scribendum ,erat ἀφ᾽ Ortv. &] 
1 pe εἰς, ᾿ am ἐς] Ante Heerenium αὐτῆς εἰς. 


rp* 


apertum est, Seclusis verbis τῆς ἐπωνυμίας dedi «9^ ὁμοιό- 


P speciei , quam repraesentant, nominata. Cf. p. 160, 23. καὶ, 


P. 160, 3. ἐφομαρτοῦντες] ἐφαμαρτοῦντες V , ἐφαρμοῦν- | : 


— 4, ἐς] Vulgo εἰς contra usum huius scriptoris. σφαῖς 


— 6. ix εὐθὺ ἰοῦσα) Vulgo ἐπ᾽ εὐθὺς οὖσα. ἐς 10] 


— 26. ἀφ᾽ ὅτων}. Cant. ἄφοτα. V. A. dgóro, Heerenius | 


τς - P. 160, 28. E ipid » dili] | 
intelligerem. ἔν σφισιν [ἔχοντα] ἐκπέφηνε. ὦ 
— 29. ὅτῳ] Ante Heerenium τῷ. Popule 
φημίζονται scribendum, aut excidit ἕκαστον. 


P. 161, 11. ταυτὰ τούτῳ] Ante Heerenium ταῦτα το 

— 16. σχισμῷ]} Libri σεισμῷ. corr. e Plutarclio et 
leno, Canterus discidio. 

— 19. περιίστησιν} Ita V. A. περίστησιν E. et Cant. E 

— 20. τὸ ϑερμὸν] Vulgo ϑερμόν. De Anaxagorae plaeito E 
cf. Schaubach. Anax. p. 171. i 


— 27. ταυτὸ] Heerenius et Gaisfordus ταυτὸ sid qan ; 
correctione non opus est. τ 


P. 162, 4. ἀνϑεστῶτα] καϑεστῶτα V. EU Tu E 
ἘΡΕΣΥ Ὁ τόνον] γόνον V. πόνον A. : SESS 
—. ἔμπτωσιν] Libri ἐμπύρωσιν , correxit Canterus. - QA 20H 


— 20. πολυκένων] πολυχέρων V. εἰ 

21. εἰς τὸ αὐτὸ συναλιξόμενα] lta correxi librorum - i 

Seba συναυλιξόμενα. τ 

— 22. διηϑεῖται) διαϑεῖται A. E. Mo τ ΘΝ 

— 35. βιάσηται] Ante Gaisfordum βιώσηται. ΗΘ 

P. 108, 5. ὅταν ἔτι ἧττον ἢ j| πεπυρωμένον] Valgo di ὅταν. : 

δέ τι ἧττον ἢ πεπυρωμένον, correxi ut res postulabat. É ET. E 

— 9. παραβιάζξζηται) Libri mega pide gea correcti e : 

Pa. Plutarcho. 

; — 10. ἐξάψει] Sic e Plutarcho correctum quod libri ha- | 
bent ἐμφάσει. 

— AT. παχυτέραν] ταχυτέραν A. 

— 31. τυφῶνα μὲν] Ita V., τυφῶνας δ᾽ reliqui, ut vidi 

tur, τυφῶνας tuetur l. 29. πρηστῆρας, nisi ibi bos sent 

bendum. 

— 22. καταφέρηται) Heerenius ex Arist. Met. IL, id 

vult κάτω φέρηται. 

— 28. ἢ πάχος] Cant. ἢ τάχος: Δ. 3 πάχος 4 vígog. — 

— 29. πρηστῆρας] Fortasse πρηστῆρα. Cf. ad l. 217 B 

τ σ- 80, συνεμπίμπρασϑαι) Vulgo. συνεμπίπρασϑαι. Ὁ 
P. 164, 3. ἐκϑλιφϑῇ]) Cant. ἐκλυφϑῇ, VA. duca 

o eteehins ex Aristotele eni RT B 


MU per o2 M i o fes a 
o CRITICA AD LIBRUM IL —— 


p. 164, 5. τοῦτο 9 69x] Sie Heeren. ex Arist. τούτου Cant. 2 
τοῦτο καὶ V. τούτου καὶ A. unde possis τοῦτ᾽ οὐχί. Ὁ Ho 
- — 6. κατὰ τοὺς ποιητὰς] Quae de poetarum loquendi usu — ——— 
.. adicit, nescio qua fide dixerit. Certe apud Homerum Od. sp, 225. 
- χεραυνὸς ψολόεις vocatur fulmen quo lupiter Ulyssis navem 
 disiecerat. HEEREN. 
— 9. oic] Vulgo οἷον, A. οὗ, καὶ ἡ βραδύτερον) Libri κατὰ 
E: βαρύτερον, correxit Heerenius ex Aristotele 1. c. ὁ δὲ βραδύ- 
|. τέρος ἔχρωσε μέν. ἔκαυσε δ᾽ ov, ἀλλ᾽ ἔφϑασε διιών. 
“Ξ- 10. ἀπ᾽ αἰϑάλου) Hoc posui ex A., vulgo ἐπ᾿ αἰϑάλου. 
a5. ὁμοίως εὐϑέως A. P. 
— 20. ὅσοι] c GOL A. ἀτμοὶ] ἀτμὴ A. 
— 21. éxoAng9O£vrcc] Vulgo inepte ἀπολειφϑέντες. 
— 23. ἐκπίπτοντες) Vulgo contra sensum ἐμπέπτοντες; 
correxit Heerenius, quem Gaisfordus sequi noluit. 
— 27. κλήζονται] Vulgo κληίζονται. οὐδὲν tcov] Vulgo i. 
οὐδὲ ἴσον. ΣΤΟΝ 
Ἤ — 28. καὶ ef ἐπ᾽ καὶ ἐπ᾽ Cant. ef ἐπ᾽ V. A. P. correxit et 
- Gaisfordus. βρονταὶ] βροντὰς ante Heeren. E 
— 32. ὀξύτερον] Heeren. ófvríge, quo non opus est. 
καϑότι] Vulgo xoi ὅτε sine sensu. 
P. 165, 3. ἔστιν &] Libri £g vive, male Gaisfordus cum 
 Heerenio dedit ἔστι τινά. Scribendum erat ἔστιν ἃ. ; 
: — 4. περιδινηϑῆναι oic τε] Haec corrupta sunt, fortasse A 
— περιδινηϑῆναι ποιεῖ. διικνεῖται) Vulgo διοιχνεῖται. quod. — ς᾽ 
nihil est. διοικνεῖται A., in quo apertum est latere διεκνεῖται. 
— 8. ἐδήλωσεν. ἐπιφλέγει] Vulgo ἐδήλωσε. περιφλέγει. 
᾿ ἔστιν ἃ] Vulgo ἔς vive, hie quoque Gaisfordus ἔστε τινά de- 
. dit praeeunte Heerenio. 
p. —1m9. κλήξεται) Vulgo κληίξεται. 

— 18. κώλυμα] Libri κάλυμμα, nisi quod V. κάλυμα ha- 
bet, quod Heerenius et Gaisfordus κοίλωμα scripserunt. πκώ- 
- Àvuc scribendum esse ostendi Philol. Gott. XIV. p. 86. ἐγ- 
᾿χριμφῳϑῇ] Ita scribendum erat. 2ygig 7] Canterus, ἐγκριφϑῇ 
ΟΥ͂. ἐκριφϑῆ A., male Heeren. et Gaisf. ἐκτριφϑῇ, quod signi- 
- ficare volunt si nubium sinus (κοίλωμα) perforati sunt, ut ^ 

turbini incluso ezitus pateat. NE 
-— 14. τὸ] Hoc recepi ex A., male vulgo τῷ. i 


x 
- 
: 
E 
Ám. 
— 


eee, e 


* CR τὰ 


* 
viz 


iode 
EE 


A NK c dI puo d τς Ὥς D T 


CUM WA CWPWURC 


v^ ων rs ad iN 


TOP ^ 


P. 165, i ἐφ} Ita A., Be εἷς. 
— 18. πρὸς ἄλλοτε ἄλλου] Sic scripsi pro πρὸς 
“ἄλλη propius vero V. A. πρὸς ἄλλοτε ἄλλοι. : 
— 19. ἐπειδὰν ἐγχρίμψας ὃ ὁ τόνος τῆς γῆς] Ita corr 
tentavi quae vülgo sic leguntur ἐπειδὰν δὲ ἐγκρέψας τόπ' 
τῆς γῆς. Heerenius ἐπειδάν γε ἐκρέψας τόπος τις γῆς. 
Philol. Gott. 1. 1. Pp. 37. : 
— 21. καὶ of δῖναι) Ante Heerenium καὶ δῖναι. Fortasse. (3 
yet δῖναι. ποταμοῖς) Delevit ὕδατος, quod libri post zore- - 
μοῖς habent, Heerenius. Fortasse tamen praestat δῦναι [δοῦ] ἡ 
ἐν τοῖς ποταμοῖς ὕδατος. τοῦτό εἶσι! An ποιοῦσι ? 
— 24. ἀναστρέφεται) Vulgo ἀναστρέφει, quod tort te-- 
nendum est. 4 
— 95. ἐπὶ τῇ ῥύμῃ] Fortasse scribendum ἐπὶ τὴν δύμην. E 
— 27. ἐπάγουσιν Melius fuerit ἀπάγουσιν. 4 
— 28. ἀναρπάξουσιν — ἐντύχωσιν) Haec fortasse 1. ke j 
: 


J 
2798. 
* 


post ἀναστρέφεσϑαι transponenda. 
— 91. ἐμπεσόντες] Libri ἐκπεσόντες. Dubitanter sed recte ( 
correxit Heerenius. 
— 32. o? μὲν] Malim o? μὲν γὰρ. : 
P. 166, 2. ἐν συστροφῇ πυρὸς] Pro πυρὸς nescio an hos 
scribendum sit. 
— 4. καὶ πάντῃ) Fortasse xol μὴ πάντῃ; vel καὶ μὴ 
πάνυ TL, negationem sequentia requirere videntur. » 
— 6. .αὐτῷ} hecepi Heerenii coniecturam , libri αὐτοί. - 
Sed praeterea scribendum suspicor xcv pro καὶ, nisi forte gra- 
vius mendum subest. 
— 8. ὑπολελεῖφϑαι Cant. ὑπελῆφϑαι . Gaisfordus cum — 
Heerenio ὑπελείφϑη. A. ὑπολῆφϑαι cum & super ἢ; hinc. i" 
scripsi ὑπολελεῖφϑαι. Ἢ 
ἴς- 9. ἀπ᾽ αὐτῶν] Haec addidi ex V. 
— 10. ἐξεργάσασϑαι] ἐξειργάσασϑαι. A. Forsitan de- 
γάσϑαι. 
τς 11. ἔφϑησαν] Vulgo ἔφϑασαν, YA; pour, 
— 12. πελάσειαν] Vulgo πελάσειεν. 
— 13. ἐνσχεϑέντες] Vulgo ἐνεχϑέντες contra sensum. 
— 24. πρὸς ἴσον γωνίαν] Malim ἔσην. 
— 925. κατέσκηψαν Inter sister et Main Im 


| I 9diovs καὶ χειμῶνος. 


P. 166, 31. ὅσαι ev] Vulgo ὅσοι ἂν. ὑπὸ ἡλίῳ οὐ] Vulgo 


r ὑπὸ ἡλίου, Heeren. ὑπὸ ἡλίου οὐ. Dicendi usus, quem Arria- 
1 nus sequitur , requirebat quod posui. V. Philol. l. 1. p. 38... 

(00 — 32. δ᾽ ἐν ϑαύματι ἀναφέρονται] Malim ἐν ϑαύμασι, 
— in miraculis habentur. δὲ addidit Heeren. 


P. 167, 3. Φίλωνος] Sic V. A. E. MíAovoec Cant. Simili 


| - eod. usus Photius ήλωνος habet in catalogo seriptorum. 


Γ΄ Til, 5; 2. 


TW PI TN. ἘΔ 


. — 6. ov] Ante Heerenium ὡς. 
— 20. Πλάτων] Theaet. p. 155. d. καὶ ἔοικεν ὃ τὴν Ἶριν 
Θαύμαντος ἐ ἔκγονον φήσας οὐ κακῶς γενεαλογεῖν. 
— 21. Ὅμηρος] Il. 9, 547. ubi ἦρεν pro νεφέλην. Αἱ Plu- 
tarchus Plac. Ill, 5, 1. ut apud Homerum. 
— 95. ὁρῶμεν Libri ἐροῦμεν, correcti e Plutarcho Plac. 


— 31. ἀνακλωμένας. γραμμὰς δὲ λέγω ϑεωρητὰς} Plu- 


— tarchus ἀνακλωμένας γραμμὰς ἀδήλους. λόγῳ ϑεωρητᾶς. 


P. 168, 9. ἐν δυσμαῖς) εἰς δυσμὰς Plutarchus. πᾶσα] 
Ante Heerenium πᾶσαν. 
-- 12. οὐ σχήματος μορφαὶ, ἀλλὰ χρώματος Vitiose vulgo 


0v χρώματος μορφαὶ ἀλλὰ σχήματος. Correxit e Plutarcho 


Heerenius. 

— 15. μήποτ᾽ ovv τὸ S ai Libri μήποτε μὲν, correcti e 
Plutarcho. φοινικοῦν) Vulgo φοινίκεον , ut 1. 17. 

— 16. προσπεσοῦσα] προπεσοῦσα Α. 

— 18. τὸ δὲ] δὲ male exciderat in Stobaei cdd. In proxi- 


- mis iidem ἐκκανόμενον exhibent pro ἐκλυόμενον apud Plutar- 


chum. HEEREN. 
— 20. ἄνεσις — ἐπυϑολούμενον] Haec e Plutarcho acces- 
serunt. 


(o. — 92. ἔστι δὲ τοῦτο διορίσαι δι᾿ ἔργων] Apud Plut. ἔστιν 
οὖν τοῦτο δοκιμάσαι δι᾿ ἔργων. Ultimum δι᾽ ἔργων inde re- 
. cepi; nam apud Stobaeum διείργων. HEEREN. 
0000 — 98. ἀντικρὺ στὰς τοῦ ἡλίου] Plutarchus ἀντικρὺ τῶν 
b p auo ἀκτίνων. πτύσῃ] πιτύσοι A. 


— 25. εἰσγιγνομένην Male apud Plutarchum γενομένην. 
— 21. ᾿Δρφιστοτέλους | Aristotelica haec petita sunt. ex Me- 


indicasi ita supplendam: κατασκήπτουσι δὲ PUE μὲν 


. .. teor. Il, 7, 8. adnotavit Heerenius. ENS 


teorol. Ill, 2—5. nullo - tamen in. n δὲ exseribendis. 
a scriptore observato. HEEREN. ^ * 

P. 168, 31. voie τρόποις] Haec revocavi. ex x Aristotele, 
quem 1. c. cap. 2. διαφέρουσι δὲ τοῖς τρόποις, καὶ dp 
καὶ ὡς συμβαίνει τὴν ἀνάκλασιν γενέσϑαι πρὸς τὴν το 
HEEREN. 

P. 169, 1. περὲ ἥλιον] Vulgo παρήλιον, - Correxit ex Aris 
Gaisfordus. : 

—.4. ἐλαττονάκις Codd. Stobaei ἔλαττον πολλάκις, ΠΕ 
recti ex Arist. δύσιν] δύσιν δείλην V. A. 

— 20. διὰ τὸ παχὺν αὐτῇ καταμεμῖχϑαν καπνόν] Ari- 
stoteles διὰ τὸ τῷ καπνῷ πολλῷ μεμῖχϑαι τὸ πῦρ; Canterus 
πολὺν pro παχύν. quod "habent V. A. E. 

— 22. éugeverv] Ante Heerenium ἐμφαίνει. 

P. 170, 2. οὐδὲ μὴν] Vulgo οὔτε μήν. 

- 10. περὶ τὰς ἀνατολὰς --- καὶ περὶ δύσεις] V. A, post 
primum περὶ addunt ve, quare malim περέτε ἀνατολὰς — καὶ 
περὶ δύσεις. 

— 33. ΠΕΡῚ ΝΕΈΦΩΝ --- XAAAZHZ] Hic NEN 
sunt excerpta ex Anaximene, Anaxagora, Metrodoro, Xeno- 
phane, Epicuro, Empedocle, ignoto scriptore, Chrusippo et 
Arriano, quae e MS. Flor. loannis Damasc. edidit Gaisfordus 
p. 691, sive vol. IV. p. 150—155. nostrae edit. Floril. 

— 1. κυλινδόμενον] Vulgo χυλινδούμενον. ; 

P, 171, 19. Πλάτων] Sex motus genera hie commemorata 
habet Plato Tim. p. 83. Reliqua. petita videntur ex Phaedone 
p. 109. HEEREN. 

— 20. ἐπὶ δεξιὰ καὶ ϑάτερα] Codd. ἐπὶ δεξιὰ καὶ xao 
ἕτερα. Ex Plutarcho ipsoque Platone correxit Heerenius. ... 

— ?1. δὲ] Additum ex Plutarcho. or M 

— 32. ἰσωτάτῳ] κατωτάτην Plutarchus. m 

— 93. uévew] μένειν μὲν Plutarchus, πέλοι μὲν, οὖν. | 
Heeren. : : Ud 

— 34, óéwor] ῥέπειν Plutarchus. | 

P. 172, 2. ΠΕΡῚ ΣΕΙΣΜΩΝ ΓΗΣῚ TM Nd exor 
Photio in latina versione addidit Canterus, . 
πα 8. ᾿Αριστοτέλης Scriptorem ante sunias habuisse Mo- 


f p Wi 
uS das» Ω 


P4 


{ 


ivi 
T ᾿ v Gu 
jc s I iles ΩΣ ΣΦ ext 


4 


LS M 


niinus i 


aes p. ge 5. dme τῆς γῆς ἐνείη Post xol, nisi pardealan 
hanc omnino delere malis, vox excidisse videtur, v. c. κοιλό- 


. verba haec non extant. HEEREN. Fortasse scribendum est 
. κατὰ τῆς γῆς Qvelome. — 
— 6. ἀϑρόας] Heerenius ἀϑρόους. τρόμους] i^pued 
E. A; praepositione ex praecedente ἐμπτώσεις temere repetita. 
^00 — 0. ἀπολειφϑῇ] Imo ἀποληφϑῇ,; qui frequens er- 
ror est. 
— 14, τροπῆς] Probabiliter Heerenius ὁρμῆς » nisi malis 
. ῥοπῆς. 


- o -- 1. γὰρ] Addidit Heerenius, qui statim τὸν δέ dedit. 


| pro τὸ δέ. 
— 23. τὸ μὲν] Ante Heerenium τὸν μέν. 
P. 173, 17. συρίγγων] συράγγων V., unde Gaisfordus ση- 
ράγγων. : 
— 21. περιλειφϑέντος] περιληφϑέντος A. 
— 28. Διπαραίων] Ita Aristoteles, codd. “ιπαρῶν. 
: — 29. ποντίους] ποντίας A. recte, et sic Aristoteles. 
(0 — 80. σείεσϑαι γενέσϑαι V. A. 
P. 174, 2. ἠχοῦντος] Iungendum ἀπὸ τοῦ προσημαίνειν, 


ἠχοῦντος . cum sonitum edat. Aristot. ἡχοῦσι γὰρ οὗ TÓmOL . 


δι᾿ ὧν γίνεται τὰ ἀναφυσήματα. HEEREN. 
(| ροντος. 
τ -- 14, κατασκευάξειν] παρασκευάζειν Plutarchus. 
E — 17. Πλάτων) Phaed. p. 111. e. ταῦτα δὲ πάντα κινεῖν 


ἄνω καὶ κάτω ὥσπερ αἰώραν τινὰ ἐνοῦσαν τῇ γῇ. ἔστι δὲ — 


ἄρα αὕτη ἡ αἰώρα διὰ φύσιν τοιάνδε τινά" ἕν τι τῶν χα- 
σμάτων τῆς γῆς ἄλλως τε μέγιστον τυγχάνει ὃν καὶ διαμπε- 
ρὲς τετρημένον δι᾿ ὅλης τῆς γῆς. αἰώραν] Plutarch. Plac. 


- dixi ad Sophoclis Oed. Col. p. 182); sed male idem αἰώραν 
: explicat de vasculo pensili aqua impleto. 

D rm 24. τὰς δὲ] τὰς δὴ A. 

ο΄ — 97. δι᾿ ov] Sic V. A. δι᾿ ὃν Cant. δι᾽ ἣν Heerenius. 
(0 το 38, νιτρῶδες) Nonne γιτρώδη 


vitac, vel ὕπαντρα veltale quid. Apud Aristotelem ipsum - 


— 12. συμπεριφέροντος) Ita Plutarchus, libri περιφές- 


Ἂ Il, 17. oov, de qua forma recte iudicat Heerenius (cfr. quae - 


[ ἜΝ d 175, 6. τὴν γῆν] Si lectio sana est, accipienda haec | 


NT 


vox est non de solo, sed de regione seu de aeris tem 
aqua varie afficitur. De hoc enim agit philosophus. 
tamen aliquid excidisse putaverim: v. c. ϑερμότητας, 
γὰρ καὶ ψυχρότητας. [καὶ παρὰ τοῦτον] καὶ παρὰ τὴν γῆν 
γίνεσϑαι. HEERENIUS. Haec parum probabilis emendatio est. 
Fortasse scribendum ϑερμότητας γὰρ καὶ ψυχρότητας [oh — 
οὗτος ποιεῖ]. καὶ παρὰ τὴν γῆν μὲν etc., quibus verbis. 
redit scriptor ad p. 174, 26. 

P. 175, 7. ἐν οἵα γίνεται] γίνεσϑαι Α. Fort. ἐν οἵᾳ àv. 
γίνηται. Cf. p. 174, 27. 

— 10. τοὺς ναματιαίους Excidisse videtur τόπους. Mox - 
τοὺς addidit Heerenius. 

— 13. τά τ᾽ ἐν] Ante Heerenium τοῦ τ᾽ ἐν. 

— 14. καὶ τὰ] καὶ τοῦ V. 

— 21. καὶ μᾶλλον] Sine sensu habet hic Cant. καὶ μᾶλλον 
ὃ τοιοῦτος εἰδὼς ὑπὲρ γλυκὺ, πᾶν ὕδωρ. Pro εἰδὼς codd. 
Υ. A. bene habent ἡδύς, pro ὑπὲρ iam Cant. in marg. coniecit - 
ὥσπερ. quo tamen sensus nondum restituitur. Venit mihi in τ 
mentem ψυχρὸς γὰρ ὃ Mog, καὶ μᾶλλον ὃ τοιοῦτος ἡδύς. 
ὥσπερ οὖν γλυκὺ πᾶν ὕδωρ; οὕτω καὶ ψυχρόν. Solum la-. 
pidosum frigidum simul esse, et dulcedinem simul continere, 
unde aquae illud perfluentis eadem natura sit. "Manca tamen - 
videntur priora ac potius. ob homoeoteleuton pauca excidisse 
putaverim, v. c. καὶ ὅσῳ ἂν μᾶλλον ὁ τοιοῦτος ἡδύς, τοσούτῳ. 
γλυκύτερον καὶ τὸ ὕδωρ. ὥσπερ ovv γλυκὺ etc. eodem qui- - 
dem sensu, quem antea exposui, sed luculentiore sermone. 
HEEREN. 

P. 170, 5. φερέσβιος] Praefigendus artieulus, et sic est — 
apud Arist. δεσπόξουσα]) Rectius ἑστία τε ovoc apud Arist. d 

— 7. πεπερατωμένον: ἧς TO ἄνω] Sic scribenduri Hexe 
Arist. T 
— 10. ἐν περιαγωγῇ καὶ ἐν κύκλῳ σύν μεν Ἐν 
μιᾷ περιαγωγῇ καὶ κύκλῳ συναναχορεύει 9 sed ut Stobisus 2 
etiam cod. O., nisi quod, συαχορεύει habet. 

— 18. ἐξ ὁ ἀνάγκης ἀκίνητα] ἀκίνητα ἐξ ἀνάγκης Arist 

— 44. ἀλλήλοις] ἀλλήλων Arist. - τ 

— 15. κυκλοφορουμένης σφαίρας Stobaei codd. κυκλο-. 
τερουμένη σφαίρα. is cie στερεὰ μένοντα Arist. - 


2: MEO TEE "I4 


«t 


176, 17. el νοήσαιμεν] Stob. codd. ἐννοήσομεν et νοή- 


IU 


δὲ — καλούμενος) Haec accessere ex Aristo- 


. — 94. οὐρανοῦ δὲ] οὐρανοῦ τε V. 
— 95. καλοῦμεν] Accessit ex Aristotele. 
| — 20. πλεῖστον] πλείστου Heerenius. 
o σ΄. ..30. ἀπλανῶς" ἀπλανῆ Arist. Mox pro τοσαύτας ex 
. Arist. repone τὰς αὐτάς. 
τς — 82. μέσος δὲ] ὧν μέσορ᾽ Arist. cv] Om. Arist. 
Ρ, Im. κατὰ μέρη] κατὰ μέρος Arist. 
- 4. ὥστε] ὥστε αὐτῶν Arist. 
^ ue B. παντὸς} σύμπαντος Arist. 
ο΄ -- 18. συνεχῆ ---- σώματα) Haec auctius leguntur apud 
- Arist. p. 392, 23. Bekk. 
— 17. ἀναλλοίωτον ἀνετεροίωτον Arist. 
p: — 21. αἰϑερίου] φύσεως additur apud Aristotelem, sed 
- em. duo cdd. 
: — 24. δοκίδες δέ] Scribendum δοκέδες ve, ut est apud 
.. Arist. 


; — 21. ὑπὸ δὲ ἐκείψης! Vulgo ὑπ᾽ ἐκείνης, Arist. ὑπὸ δὲ 


κινήσεως. 

0 — 38. 29. λαμπρότερος] λαμπρὸς V. A. E. ἐν τούτῳ 
Γ τῇς παϑητῆς ὄντι καὶ αὐτῷ] ἐν δὲ τούτῳ καὶ αὐτῷ τῆς πα- 
᾿ϑητῆς Ὄντι Aristoteles. καὶ παντοδαπῶς] καὶ ex Arist. add. 
. Heeren. 

1 P. 178, 9. ἐναλίοις καὶ ἠπείροις add. apud Arist. 

| — 13. ἄλλας τῇδε] ἄλλας εἰχὸς τῆσδε Arist. ἀντι- 


Cant. ἀντιπορϑμούσας ἀποκίσϑαι V. αντπορϑμοῦσα ἀπω- 


- recte Gaisfordus. 
| — 16. οἰκουμένη] πρὸς τὴν TOPISRIMER ϑάλονταν. QuiE 
ὭΣ Arist. 
(0 -- 17, xai] καὶ γὰρ Arist. 

πα 19. πελάγεσι!) τισι add. cod. Q. Arist. 
| — 90. κατὰ τὰς τοῦ ὑγροῦ ποιότητας καὶ τὰ κοιλώματα 


; πόρϑμους ἄπωϑεν κεῖσθαι) ἀντιπορϑμοῦσαι ἀπωκεῖσϑαι ᾿ 


-κεῖσϑαι A., ἄποϑεν (R. ἄπωϑεν) κεῖσϑαι Arist. ἀπῳκίσϑαι, 


: τὰς μρῤσομξνν ἀναπεφυκυῖα αἰκδυμένας ἢ 
γῆς σπίλους τὰς καλουμένας & ἀναπεφυκυῖα οἰκουμένι 

P. 178, 23. ταῦτα] ταύτην Arist. 

— 24, “ἐρηρεισμένη] συνερηρεισμένῃ Arist. Quod 8 
sequitur γῆ; accessit ex Arist. ubi inter γῆ et συνέστηκεν a 
ditur καὶ πεπιεσμένη. 

- 26. ,σφαιρικῶς] Apud Arist. additur ἐγκείμενα, περι 
ἐχομένης ἀεὶ τῆς ἐλλάττονος τῇ μείξονι. 

P. 179, 3. χαϑάπερ οὖν πᾶσα ἡ οἰκουμένη] καθ ας 
σύμπασα ἥδε οἰκουμένη Arist. 

— 4. πολλοῖς τε ἑτέροις — περιρρεομένη] πολλαί τε ἕτε- 
go, — περιφρεόμεναι Arist. j 

-— 5. οὐ δὲ ἐλάττους o? δ᾽ εἰσὶν ἐλάττους Arib | 

— 8. καὶ Πελοπόννησος Om. Arist. De septem insulis - 
v. ad Com. gr. fragm. III. p. 508. ARES 

— 9. Κυκλάϑες] a? δὲ Κυκλάδες Arist. 1 

— 13. ἐντὸς δὲ πρὸς δύσεις] ἐν δὲ τῷ πρὸς δύσιν Arist, i 

— 14. ταῖς ἡρακλείαις λεγομέναις στήλαις] κατὰ τὰς ἦρα- | 
κλείας λεγομένας στήλας Arist. Pro ἡρακλείαις A. habet hus ; 

xAÀsío:c , quae forma fortasse ubique restituenda. ; 

— 1. συναφεῖς] Apud Arist. additur πῇ piv κατὰ Gres : 
νοπόρους αὐχένας ἀνεστομωμένος., πῇ δὲ πάλιν | 
μένος. cM 
— 28. τὸ ἀδριον] τὸ om. V. A. et Cant. qui habet ἀδροίο- : 
νας." Scribendum aut τὸν "40gíev aut om. articulo uen, 
ut est apud Arist. 

— 94, συνεχὲς δ᾽ αὐτοῦ] Codd. συνεχὲς αὐτοῦ, cum τὸ 
Κρητικόν coniunctum. Í 

— 36. αἰγαῖόν τε καὶ τὸ] αἰγαῖόν τε καὶ Cant. αἰγέονται. : 
καὶ; Heeren. αὐγεῖόν τε καὶ τὸς ἀντιπαρῆκε] Imo Me ἊΝ 
ἥκει. ut Arist. fed 

— 97. Qv] δ᾽ ὧν codd. d d 

— 98. πυμαίτατον] Imo μυχαίτατον. dee a 

— 30. ἀνασχέσεσι) Sic ex Aristotele scripsit Beerenius 
pro ὑποσχέσεσι. Mox ante ἀναφαένει Arist. addit συνεχῆ. 

P. 180, 1. καταστενοῦται καὶ ἐπιμήκη διιὼν εἰς προ 
κατὰ στενόν τε καὶ ἐπιμήκη Mec anim Arist. 
— 6. scien Om. Arist. - 


- 


iv 


P. 180, 7. $adideionc] ἡρωκλείας Δ. Ad eco 
—9. βρεταννικαὶ) βρεττανικαὶ A. et Regius Aristotelis. Nu. 
τ — 10. "AMov ] Libri λαβεῖον, λάβιον fere cdd. Aristote- — 
- lis, ἄλβιον Reg. in marg. Ἰέρνη) ἱέρνη V. A. E. ΤΩΣ 
— 11. ἐλάττους « οὐκ ἐλάττους Arist. DUM a Ted 
— 12. καὶ ἡ] καὶ ex Arist. additum est. 
— 13. Φοβέα) Φαβὸλ Aristoteles, qui καὶ Εὐβοιὰ om. 
— 17. βραχὺ ἀποδέον] Libri βραχὺν ἀποδέοντα, correcti — 
᾿ €x Arist. ur 
Ὁ — 32. στῆλαί τε] Post re male apud Stob. additur καί. τ 
Mox autem idem ἀντὶ τοῦ ἰσθμοῦ recte legit pro ἀπὸ τοῦ 
᾿σϑμοῦ, quod ed. Arist. nullo prorsus sensu exhibet. HEEREN. 
— 94. στενώτατος] στενότατος A., quam formam sunt qui 
tueantur exemplo Scymni Chii vs. 710. ἔπειτα Σηστὸς καὶ Ma- 
᾿δυτος αἵ κείμεναι ἐπὶ τοῦ στενοτότου , “ΔΠεσβίων οὖσαι κτί- 
σεις. ubi quum cod. στενωτάτου habeat, dubitari non potest KE: 
quin ἐπὶ τοῦ στενωποῦ scribendum.sit, quod de freti angu- 5 
stiis recte dici praeter Aeschylum Prom. 363. docet Hesychii 
glossa Σ τεινωπό E τὸν ὑπὸ (περὶ ἢ) τὴν Σχύλλαν καὶ Χά- 
ρυβὸδιν τόπον στενὸν ὄντα — p 
-— 929. περιεχόμενος] περιεσχημένος Y ἊΣ : VE 
— 30. μέχρι Νείλου τέϑενται) μέχρι Νείλου στομάτων NS 
- γίθϑενται τὸν τῆς -AGíoc Arist. LEN 
- P. 181, 2. περιχεομένην] περιρρεομένην Arist. EG 
ο΄ - 6. τοίαν πῃ] Libri ve (om. A.) οἵαν πη, Arist. τοιάνδε SA 
: τινὰ, Heerenius τοίαν πῃ. 1 
| 8. ὑπὲρ αὐτῆς] ὑπὲρ ταύτης codd. περὲ αὐτὴν Arist. 
. eorrexit Heerenius. E 
| — 9. λέγομεν λέγωμεν scribendum ex Arist. ES 
— 12. παντάπασιν ἔκ τε τῶν κατὰ τὰς ἠόνας τόπων ἔκ 
“τε ποταμῶν] παντάπασιν, el τι μὴ κατὰ τὰς ξώας ἐστίν. et : 
τε διὰ ποταμῶν Arist. 
— 15. ἀπὸ] καὶ ἀπὸ libri correcti ex Arist. 
— 189. πνεύματα διάφορα] πνευμάτων διαφοραὶ Arist. - 
| — 22. ἄγονος] Sic Arist. pro ἀγόνου. Heerenius offert 
Meteor. 1, 9. ἔστε γὰρ ἡ ὁμίχλη οἷον νεφέλη 6 ἄγονος. 
E — 34. dy ἀρχῆς] ἐξ ἀραιώσεως ἀρχῆς Arist. 


ἜΥΡ 


P. 181, 25. pes Libri iiit corr. Heeren. K 
ϑοία]) Sic Arist. pro αἴϑριος. 

— 27. λεπτὴν] λεπτὸν Arist. 

- 29. πάχνη -— ógócog | πάχνη δὲ ὯΝ εἶ ment) 
δροσοπάχνη δὲ ἡμιπαγὴς δρόσος Arist. y 

— 80. πάχος] Suppletum ex Arist. : 

—- 32. πεπαχυσμένου) Sic Arist. pro πεπαχυμμένου. He 
ren. tacite πεπιασμένου. 
τας P. 182, 2. καὶ τοῦτο — φερόμενα] χαὶ τοῦτο καλοῦμεν. 
E ὑετόν, ὄμβρου μείζω καὶ συνεχῆ συστρέμματα ἐπὶ γῆς ied 
E góueve Arist. E T 3 

— 15. συμπίπτειν) συνεχπέπτειν Arist. 

— 19. καλεῖται] λέγεται Arist. 

— 22. ἀέρι] Sic Arist. pro ϑέρει. : 

— 34. νενοτισμένης | Sic corrige operarum errorem, : 

—. 925. διεξάττοντες] Malim ἐξαάττοντες. ἜΝ 

— 26. ἀνάλογόν τι ἔχουσιν] Sic Arist. pro ἀνάλογον ἕν; 
λόγον V. A. E) ἐπέχουσιν. 

— 29. ἀϑρόου] Sic Heerenius dedit pro ἄρϑρου. Fortasse - » 
ἄϑρου praestat. Apud Arist. est ἐκραγέντος ἀϑρόως. 5 

— 31. δυσμῶν δύσεως Arist. νότιοι δὲ] νότιοι of ΓΘ j 
Fort. νότοι δέ. : ᾿ 

— 82. ἀπαρκτίας] καικίας Arist. 

P. 183, 2. ῥέων] πνέων Arist. δὲ} Arist. addit ὁ ἀπὸ τοῦ 
περὶ, τὰς ἰσημερινάς. εὖρος δὲ ὃ. 
AN — 5. ἰσημερινῆς) Arist. addit Alp δὲ 0 ἀπὸ τῆς jene 
ad θινῆς. 
HA (o0 ποθ, βορείων] Male apud Arist. Bogec scribi sumi 
üt Heerenius, quo auctore τῶν; quod apud Arist. deest, se- - 
clusi; scribendum fortasse ὧν vel πνέων. A 

— 1. δὲ καὶ] Hoc seclusi, nec habet Arist. δὲ ὁ] Vulgo - , 
διὸ, correxi ex Arist. αὐτῶν καϑεξῆς] Haec vel corrupta vel. 
omnino delenda sunt. Habet Apuleius qui septem stellarum 
regione generatur, unde τῶν ἑπτὰ ἀστέρων vel πλειάδων L 
- vel tale quid in iis latere suspicari possis. HEEREN. 
(—8 μεσημβρινὸν] πνέον add. Aristoteles. 

— 12. τούτου] νότου Aristoteles. .. 
'— 15. διεκϑέουσι] διεχπνέουσι Aristoteles. 


D^ i2 


E 183, 16. siis] « om. Jbistielen: p ὥσπερ Ar Ari- 
Ec teles. 
ς΄ — 90. ἐαρινοί τινες ὄντες Libri siciv (οἱοὶν A.) οἱ π mvé- 


i 


. ovztc, correcti ex Aristotele. - 2 


——— 7 — 22, καταιγὶς) Hoc edidi ex Arist. pro corrupto κατα. 


- γῆς apud Stobaeum. Ceterum apud nostrum omnis h. 1, fere 
-- mutilus videtur; plenius enim legitur ap. Arist. Καταιγὶς μέν 
|. ἐστι πνεῦμα ἄνωϑεν τύπτον ἐξαιφνῆς ϑύελλα 9i, πνεῦμα 
᾿ βίαιον, καὶ & Qvo προσαλλόμενον'᾽ ,“1αίλαψ δὲ καὶ στρόβι- 

|. Aog, πνεῦμα εἰλούμενον κάτωϑεν ἄνω. Attamen recte dubi- 
— tari potest, num verba ϑύελλα δὲ ete. ab ipso scriptore, vel 
potius a glossatoris manu profecta sint. Insignem sane lectio- 


τ΄ mis varietatem iam antiquitus in Aristotelis codd. obtinuisse, - 


" 
y 
patet vel ex Apuleio, qui in versione nec Aristotelis nec Sto- 
baei lectiones accurate expressit. HEEREN. 

— 20. πολὺ φέρηται εἱλούμενον) Hoc ex Arist. revocavi 
pro πολὺς φέρηται síAoUusvoc. Pendet enim a πνεῦμα. Ve- 


icy ert cw - Ve 


 HEEREN. 
— 27. εἰληϑὲν] Libri εἰληφὲν , correcti ex Arist. 
j^ — 28. vorío | νοτερὦ Arist. qui in sequentibus habet x«l 


ἔξωϑεν δι᾿ αὐτοῦ δηγνύον βιαίως τὰ συνεχῆ πιλήματα. 
P. 184, 6. ἀερῶδες) ὁ ὃν add. Arist. 
-- 1. καὶ ἄχρι] καὶ om. Arist. 
— 9. σφοδρὸν ἄλλως] σφόδρα δὲ ἄλλως Arist. 
— p of γραμμοειδὼς οἵ γραμματοειδῶς Cant. ἡ γραμ- 


πο δεῖς A. correxi ex Arist. 

— 16. τὰ δὲ --- μὲν) Haec accesserunt ex Arist. 

— 20. τμήματος ῇ σελήνης ἐν νέφει νοτερῷ] Sic Arist. 
E τμήματι γῆς μόνης ἐν στενότητι. nisi quod pro erevorqrt 
-—. À. habet στενωτέρῳ. (νοτέρῳ pro νοτερῷ operarum error Sikh 
Iu e. 22. περιφάνειαν] περιφέρειαν Arist. 


Eu οἷς τς em pif 


| - Arist. qui statim habet διαφέρει δὲ ἔριδος pro διαφέρουσα τῇ 
e fm. Ex eodem ὅτι additum. 
v τὸ ; 6. κύκλῳ] Libri κύκλου, emendati ex Arist. — 


Ht. 


ΒΕ ρα verae lect. servavit cod. A., qui. habet SHpUh piv. 


τς τ 94, ἄστρου, περὶ κύτος] [πιὸ ἄστρου περίαυγος ex 


P. 
RECON 
w— 
Ὡς 

᾿ 
E 
NUS 
el 

ΔΩ 

S 

2 
Ἅ, 


MSS AU! ἐν» 
"TL c 


Y 
Ps: 

JEU CE ΣΟ dE 
Ed Scr "2 


P. 184, 30. ἜΡΩΣ lta Arist pro μή. κατα 
ἐμφαίνοντος Arist. ΤῊΣ TT 
P. 185, 3. φασμάτων φαντασμάτων Arist. «79 
— 5. καὶ πωγωνίαι καὶ mot] Vulgo καὶ moyov i 
Arist. καὶ 7/90: , utrumque coniunxi. 
— 7. ἀμφιφανῆ)] ἀμφιφαῆ Bekkerus e codd. dedit. apu 
Aristotelem. Cf. Arrianus apud Stobaeum p. 160, 3l. dug Ἔ 
2 φανῆ κλήξουσιν ὅσα περὶ πρῶτα τῆς νυχτὸς φανέντα πρὸς 
E δύσει ἐ ἔπειτα ἐν τῇ αὐτῇ νυχτὶ πρὶν ἡμέραν ἐπιλαβεῖν ἔφϑη 
E ἀνασχόντα. E 
—.8. πάντα δὲ] Libri πᾶντα γὰρ. correcti ex Arist. Eme 
— 9. οὔτε γάρ ποτε] Scribendum οὐδὲ γάρ ποτὲ, veleum . 
Arist. οὐδέποτε γάρ. ἱστορεῖται) Scribendum ἰσερ μαι Ἔχ, 
V. A. E. - 
— 15. καὶ «Αἰόλου νῆσοι] καὶ «ἰόλου νῆσος A., «d τὰ 
ἐν Αἰόλου νήσοις Arist. quem scripsisse suspicor xe Ἱερὰ ἐν. 
“Δίόλου νήσοις. Ἂ 
— 10. o? δ᾽ ἐκρέουσι] αἱ δὲ καὶ ῥέουσι Arist. EY : | 
m — 17. ἀναρριπτοῦσι) Scribendum ex V. ἀναρρίπτουσι,, 
᾿ς quod etiam Aristoteli ex 0. restituendum. 
B τα — 18. πηχαὶ] πηγαίων Arist. 
; /« — 21. στόμια] στόματα x. στόμενα. A. : E. 
4 
ue 


— 22. ἐμπελάξοντας τὰ δὲ ἀτροφεῖν add. Arist: 

E e — 3. Δέλφοις]) Imo Ζελφοῖς. tica 
Eu $7 26. σήραγγας] Sic Cant. cum Arist. eéodyyg A. σύ- 
Mie ραγγὰας V. E. σύριγγας Heeren. GAISFORD. Mni Ari-- 
stotelis cod. Q. - 

— 98. ἐξωσϑὲν ἐν τοῖς] ἔξωϑεν ἐγκατειλήϑη Pat AE : 

— 81. σεισμοὺς] σεισμὸν Arist. 

«-- 32. εἷς τὰ] εἰς Arist. 

P. 186, 3. καὶ τὰ κοῖλα χωματίαι] εἰς τὰ κοῖλα pnt 
τίαι Arist. Ἐπ 

— 6. πρότερον] Libri προτέρας. correcti ex Aris, - EE 

s m τινὲς i διορϑοῦντες ἀεὶ] Codd. οἵ τινες. ἀποτρέ- - | 
πονται κατὰ μίαν πρόεισιν, οὺς καλοῦσιν καὶ ἀπὸ πάλσεσι 
διορϑοῦντες cti, correcti ex Arist. 
 —AL iuc Hue: μυκητίαι Arist. MN βρόμου. ex Arist 

ceptum est, libri τρόμου. ἱ : 


| ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM L - 


ds in 


3 p. 186, 14, σείειν} Ita Arist. pro σεῖον. gos cut dn ἐν- 
E rid Arist. ἐν] Πὰ Arist. pro ἐπ᾽. 

τ 16, τὰ σείοντα] τὰ εἰσιόντα Arist. Idem mox. snté ὑπὸ 
- addit καί. 

Ἂς — 18. γένονται γὰρ χάσματα Ita Heeren. pro γίνονται 
F χάσματα; À. χάσματα γίνονται, Arist. χάσματά τε γὰρ γί- 


. Vovcot. 
: — 24. toic τῶν] ταῖς ex Arist. suppletum. 
— ς-- 55, o?» uiv — o? δὲ] Sic Arist. pro à μὲν — ἃ δέ. 
E M — 39. συγκεκραμένων | Minus bene apud Arist. ἐγκεκρα- 


P. 187, 3. ἐθαύμαζε! ἐθαύμασε Arist. ἐκ — συνεστη- 
E 4c] εἰ ἐκ — cvvécrqxev Arist. 
(0o— A. λέγω δὲ] λέγω δὴ Arist. 


Ἐς Πα τ ἀκ: 


“5. ἡ. διαμένοι] διαμενξι A. Repone διαμένει. 

— 8. νέων γερόντων] νέων καὶ ἥν Arist. qui ex 
Stobaeo corrigendus est. i 

— 10. ὁμονοίας] ἡγεμονίας V. 

— 11. τὸ μέαν — ἀποτελεῖν — ὑποδεχομένην ὅτι μίαν 
τος ἀποτελεῖ — ὑποδεχομένη Arist. 

— 13. τύχην] τέχνην A. 

— 19. τὸ αὐτὸ] τοῦτο Arist. 

— 22. συμφώνως] lta Arist. pro συμφώνους. 
Too -- 38. συναψειας]) Codd. V. A. συλλάψει εἰς, Cant. συλ- 
»: —appeue, correctum ex Arist. οὖλα καὶ οὐχὶ ovid Sic Arist. 
.. ὅλα καὶ οὐχ ὅλα codd. Stob. 


P. 188, 2. ψυχρόν τε ϑερμῷ μιγὲν} ϑερμὸν δὲ ψυχρῷ 


ἃ 
— Arist. βαρεῖ τε κοῦφον} βαρεῖ τε κοῦφον μιγὲν Arist. 
Υ — 8. πᾶσαν] καὶ ϑάλασσαν add. Arist. 


— 5. μία] μέα ἡ Arist. 
— 11. αἰτία ---- ἰσομοιρία] Sic Arist. pro αἰτία δὲ "iu 


-o4j τῆς ὁμολογίας ἰσομοιρία. 


: dati ex Arist. 


b est. ἀντίστασιν. Apud. δυπάθπι mox minus bene legitur τὰ 
τά τε. 
5108. ECL. PHYS. α 


— 12. ἕτερον ἑτέρου] Cant. ἕτερον, codd. ἑτέρου à emen- 


— 13. évrívosw] Hinc corrigendus Arist. apud quem 


epi Do AE Led 


XCVIII 


P. 188, 17. γεννήτορος] yeverijooc Arist. qui om. T 

— 25. ἥν τινα} Sic Arist. pro ἥν. 

— 99. ἀνυπέρτατος] ἀνυπέρϑετος V. A. E. quod s 
est, πανυπέρτατος Arist. 


P. 189, 1. ἐμπνεῖται ἐμπνεῖ τε Arist. apud ! quem 0. R. 
ἐμπνεῖται. 

— 38. συνταραττόντων] συναραττόντων Arist. 

— 5. διὰ δὲ] Sic Arist. pro διά vu vel διά τε. 

— 8. κοσμηϑεῖσα] Seclusit Heeren., nec habet Arist. 

— 9. περιβούουσα] περιβλύξουσα Arist. corrigendus fo 
tasse e Stobaeo. 

— 11. πόας] πάϑη Arist. 

-— 18. καϑ' ἡμέραν] κατὰ μέρος Arist. 

— 14. πάντα δὲ ἔοικεν] ταῦτα δὲ πάντα ἔοικεν Arist. 

— 11. κατὰ τὰ] Sic Arist. pro κατὰ." 

— 18. καϑαιρομένη] καϑαιρομένης Arist. 

— 19. περιπνεομένη] περιπνεομένης Arist. ὑπ᾽ αὐτὴν] 
Sic Arist. pro ὑπ᾽ αὐτῆς. 

— 23. ἀνασηκοῦσι) ἐπαναστέλλουσι Arist.. Cui longe 
praestat scriptura a Stobaeo servata. 

— 25. διὰ τέλους] δὲ διατέλους codd. διατελεῖ Arist. 

— 26. ἀντιπαρισταμένων ἀντιπεριισταμένων Arist. καὶ 
TO μὲν — περικρατούμενον καὶ τοτὲ μὲν κρατούντων; τοτὲ 
δὲ κρατουμένων Arist. 

P. 190, 6. τόδε] τόγε À., τάδε Heeren. 

— 7. δικαιοτέρα] Sic Patritius ρνο δικαιοτάτη; Canterus 
verior. 


2 


— 8. τοῦ νοῆσαι!) Libri ἢ τοῦνοῆσαι, Patritius ἢ τὸ νοῆσαι. 


— 1. διαγάγοι) Ante Heerenium διαγάγει. 

— 25. τοῦ ἀγαϑοῦ δύναται] δύναται τοῦ ἀγαϑοῦ Α. 

— 95. τοῦτ᾽ 9 τέκνον, τοῦτο ] Ita correxi librorum scri- 
pturam τό τὲ. τέκνον. τοῦτο. 

- 26. ἀφικνού xdg] Malim ἀφικόμενος. 

— 238. ποῖ αὐτὴν] Vulgo ποῦ αὐτὴν. 


P. 191, 11. ἑαυτῶν] Libri ἑαυτῷ , correxit Heeren. 


— 28. ψυχῆς τὸ μὲν αἰσϑητὸν ϑνητὸν] Pro bs ἷ 


scribendum videtur αἰσθητικόν. 
i] 


n 
k » 


era ΟΣ Τα Ἂν 


Uo nda PT i 


ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM I. XCIX 


P. 191, 30. μεταβλητή] Aut ἀμετάβλητος corrigendum 
cum Heerenio, aut ov μεταβλητὴ scribendum cum Patritio. 

— 82. αἰσϑόμενον] αἰσϑανόμενον V. Relinquenda videtur 
pessimi commatis forma huie scriptori. 

P. 192, 4. λογισμὸς} Patritius λόγος; forsitan recte. 

— 10. of ϑεοὶ τὰ ἀγαϑὰ αἱροῦνται ὡς ἀγαϑὰ] Adden- 


dum videtur o£ ἄνϑρωποι τὰ κακὰ αἰροῦνται ὡς ἀγαϑά. 


— 11. ἡ εὐνομία μεγάλου, εὐνομία" ἡ εὐνομία ὃ νόμος] 
Pro μεγάλου V. A. E. habet μεγάλη. Probabilem sensum re- 
stituit Heerenius : ἡ εὐνομία μετὰ τοῦ ϑείου (quidni μετὰ 
ϑεοῦ!). ἡ ἀνομία ἀνϑρώπινος. Non expedio. 

— 12. τροφή] τρυφή X. KS RT. 

— 13. πᾶν τὸ ἐν οὐρανῷ | Vulgo πᾶν ἐν οὐρανῷ. 

— 16. τὰ ἐν οὐρανῷ} Fort. addendum κοινωνεῖ τοῖς ἐπὶ 
γῆς τὰ ἐν οὐρανῷ. vel οὐ κοινωνεῖ τοῖς ἐπὶ γῆς τὰ ἐν οὐ- 
ρανῷ. Utraque sententia habet quo defendatur. 


— 96. ἀνθρώπου φϑορᾶς Ita emendavi quod vulgo edi- 
tur qood ; sic demum dicitur quod dici debebat, φϑορᾶς 
pendet ab ἀρχή. 

--- 28. καὶ ἐπιγίγνεται, τὸ ἐπιγιγνόμενον καὶ] Haec sup- 
plevit Heeren. 

P. 193, 7. τὰ ἐν οὐρανῷ ὑπόκειται, τὰ ἐπὶ γῆς τῇ γῇ 
ἐπίκειται] Heerenius tentabat τῷ οὐρανῷ ὑπόκειται τὰ ἐπὶ 
γῆς. τῇ γῇ ἐπίκειται ὃ 0 οὐρανός. lacobsius Epist. crit. ad 
Heer. p. 235. τὰ ἐν οὐρανῷ τῷ νῷ ὑπόκειται. τὰ ἐπὶ τῇ γῇ 


; , 3 
τῇ ἀνοίᾳ ὑπόκειται. Praestat fortasse τὰ ἐν οὐρανῷ οὐχ 


ὑπόκειται τοῖς ἐπὶ γῆς. τοῖς ἐπὶ γῆς ἐπίκειται ὃ οὐρανός, 
non tamen ut ὑποκεῖσϑαι et ἐπικεῖσϑαι proprio sensu acci- 
pienda putem. Cf. p. 213, 30. 

— 11, τί ϑεός] ví ὃ ϑεὸς V. recte si mox scribitur &v- 
9oonoc. 
— 14. εὐϑέως] Sic V. A, E. εὐκόλως apud Canterum. 

— 22. τοὺς Heeren. et Gaisf. τοὺς γάρ. 
-— 91. οὐ REP] Non. diu explicat Heeren. nescio quam 


Tecte. οὐ πολλῶ A. 
.— 82. καταφρονῆσαν) καταφρονῆσαι libri, corr. Cant. - 
G* 


σ᾽ : ADNOTATIO CRTHÍOA: AD » uU. 2: 


P. 194, 1. &vogégov] Sic Cant. pro P. X; A. dne. 
φέρων. t 

— 6. εἶμεν] Hanc formam, quam habet hic et saepe ΠΝ 
A., constantiae causa ubique reposui. 

— 7. συστοιχίαν] συστοιχεῖαν A., qui mox συστοιχίαν. 

— 8. ἔχοισαν] Hanc quoque formam pro ἔχουσα ubique 
restitui. 

— 10. cvvéyev — ὁρίξεν — συντάσσεν] Vulgo συνέχειν 
etc. Pro ὁρίξεν malim δοίσδεν. : 

— 12. εὐρύϑμως] Sic Canterus in marg. pro ἀριϑμῶς. 
ἀνάγεν] Vulgo ἀνάγειν, V. A. ἀνάγκη. τῷ] Sic Badhamus ad 
Plat, Phil. p. 102. vulgo τό. 

— 13. ὡσίας] Vulgo οὐσίας. 

— 15. δὲ] τε Heerenius. “διαλύεν] Vulgo διαλύειν. 

— 16. αὐταυτᾷ] Vulgo αὖ ταῦτα, αὑτᾷ ταῦτα Heeren., 
αὕταυτα Gaisfordus, αὐταύτα Badham. 

— 17. ἀντιδιαιρεόμεναι Vulgo ἀντιδιαιρούμεναι. 

— 18. εἶμεν] εἶναι codd. Om. Badham. 

— 19. δύο λόγως] Vulgo δύο Aóyovc, vero propius apud 
Cant. δύο λόγος. 

— 21. φύσι] Vulgo φύσει. 

— 29, δεῖ — μετειληφέν] Libri óvo — - μετείληφεν; COT. 
Badham. μορφῶρ)]) Ante Badhamum μορφῶ. 

— 23. ὠσίας] Vulgo οὐσίας. vri] Vulgo ἐστι. ἃ αἷ- 

- vÍo | Articulum addidit Badham. τῶ τόδε τι] Ante Heerenium 

τοῦτο δὲ τι. 

— 35. ἐντὶ μορφῶς] Vulgo ἐστὲ “μορφᾶς, 

— 26. αὐτῷ] Ante Heerenium αὐτὰ. 

— 27. ἀνάγκα ἁτέραν] Sic Badhamus pro ἀναγκαιοτέραν. 
Heerenius ἀναγκαῖον ἑτέραν. 

— 29. ταύταν] Ante Heerenium ταῦτα. δυνάμει] Vulgo 
δυνάμει. Ne 

— 30. ὀνομάξεσϑαι] Malim ὀνυμαίνεσϑαι. evrav] Ante 
Heer. αὐτά. 

— 31. ποϑάκει) Ita Badhamus, nis: V. A. ποϑήκα 
apud Cant. 

P. 195, 2, κενεόμενον | Ante Heer. κινούμενον. 

— 8. mo9^ ἂν] Libri ποϑ᾽ $v, corr. Koenius ad Grp 


^  ADNOTATIO. ORITICA AD LABRUM Lo 


-. €or. p. 194. ed. Lips. ἃ ἐστώ] Sie Hoeren. Libri δὲ doro, 
|, apud Cant. ἐστώ. * : 

P. 195, 4. δυνάμιας) Ante Heeren. δυνάμεις. ; 

— 5. ἁπλόων Vulgo ἁπλῶν. 

— 6. ἀνάγκα] Vulgo ἀνάγκη. 

-- 1. ἀριϑμοῖς]} t3 ἀριϑματικοῖς. γεωμετρικοῖς 
Ante Heer. γεωμέτροις. Α. γεωμξτροις sine accentu; repo- 
nenda autem est dorica forma γαμετρικοῖς. de qua vide ad 

p. 3; 18. 

— 8. παραλαμβάνεν] Vulgo παραλαμβάνειν. συναρμό- 
σαι | Imo συναρμύξαι. 

— 9. τὼν ἐναντιότατα] Libri τὰ ἐναντιώτατα, corr. Bad- 
ham, δυνασεῖται] Ante Koenium et Valckenarium τῷ Óvva- 
σει v&, pro quo V. τᾷ δυνάμει 76, À. τῷ δυνασεΐ τε. ἐν τὰ 
ἐστοῖ τῶν] ἐν τῷ ἑστώτων V. A. ly τὰ ξατὼ τῶν apud Cant. 
Corr. Badham. 

— 10. ποττὰν] Ante Badhamum ποτάν. 

— 12. ἔχοισα) Libri ἔχουσα. 

- 18. τὸ δι’ 9 κενέεται) Corrupte libri partim τὸ δυσκι- 
γνέετον, partim τὸ δὲς κενίεται; Cant. τὸ δισκιάνεται. Scripsi 
quod sententia postulat τὸ δι᾿ ὃ κινέεται. frustra locus exer- 
cuit Iacobsium Epist. crit. ad Heer. p. 235. Praeterea fortasse 
ex A. seribendum κενέεταυ. Cf. ad p. 25, 12, Mox libri ἔστε; 


. - ut 20. et 21. 

Ü. — 16. αὐτῶ] Ante Heeren, αὐτῶν. πρᾶτον | Libri ἀόρα- 
᾿ς TOv, corr. Badhamus. δυνάμει] Vulgo δυνάμει. 

D — 18. évii] Vulgo ἐστὶ. ὀνομάξομεν] Malim ὀνυμαί- 


 vouév. ϑεόν" ὅϑεν φανερὸν ὅτε ὁ piv] Libri φανερῶς 
(Cant. φανερὸν) ὁ “μέν. correxit Badham. 

— 21, ἁ dero | Libri δ᾽ crc, corr. Gaisfordus. 

— 24. ἐκ τῶν Πορφυρίου] Legitur h. l. in Opuseulis Por- 
phyrii ab Holstenio Romae 1630. editis p. 78. ex Stobaei codd. 
descriptus. HEEREN. 

. — 29. τὸ καϑ᾽ αὑτὸ αὐτὸ] τὸ καϑ' αὑτὸ οὐκ αὐτὸ Hee- 
renius, rectius fuerit τὸ οὐ καϑ᾽ αὑτὸ αὐτό. 


— 30. ὅσα] Ita edidi pro 9£«, quod nullo sensu in codd. 
- legitur. Nullam € enim fere videbis esse mutationem, si utram- 


EON i εὐ δε A 
EN ἀπ 1 δ , '" Z. C ἢ z | x 
O1 "ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM I. | 


que vocem literis maiuseulis scripseris. Holst. edidit οἷα. 
HEEREN. . 


P. 195, 32. ὡσαύτως τὸ κατὰ ταυτὰ] Fort. τὸ ὡσαύτως - 


καὶ κατὰ ταυτά. et. ad p. 46, 9. 

P. 196, 3. ἐν τόπῳ εἶναι] V. addit κατ᾽ οὐσίαν ex prae- 
cedentibus repetitum. διωαπεφορῆσϑαι) Vulgo διαπεφορεῖ- 
σϑαι. 

— 5. μηδὲν ἐπαλλάττοντας Libri μηδὲ ἐπάλλοντας, cor- 
rexit Heeren. 

— 22. φύσει] Sic e Patritio Heeren.; φυσικὴ apud Cant. 
φυσικῇ À. Scribendum potius φυσικῶς, vel supplendum [xz- 
νήσει] φυσικῇ. 

— 29. οὐχί) Male hic ac nullo prorsus sensu inseritur 
συστατόν. Eiciendum illud esse clare docent sequentia: τὸ 
γὰρ σῶμα ἣ σῶμα μένειν σῶμα. quibus sensus 1. n. explica- 
tur: corporum quidem affectiones mutari, ipsam aulem 
οὐσίαν manere. Omisit illud quoque Patritius. HEEREN. 

P. 197, 7. τὰ αὐτὰ αὐτόϑεν]) Seclusi αὐτὰ. Gaisfordus 
τὰ αὐταυτόϑεν. quod mihi ab h. 1. alienum videtur. 

— 11. ὁ νόος] Libri omnes ὁ κόσμος. quod quomodo 
cum reliquis vel cum rei veritate conciliari possit non perspi- 
cio; cf. p. 364, 25.  Seripsi igitur ὁ νόος. Vidit etiam Iacob- 
sius Epist. ad Heer. p. 236. 

— 16. εἶμεν] Nescio unde infinitivus pendeat; excidisse 
videtur go. Pro εἶμεν A. habet of μέν. 

— 18. τούτω] Vulgo τούτου. 

— 19. ὁκὰ] Vulgo ὃ ὅκα ut 1. 20. 

— 20. ποτιβάλλων] Vulgo ἐπιβάλλων. Illud reponendum 
esse sequentia docent. ὄκκα] Libri ὅκα utl. 22. Cant. ὅκαν. 

— 24. ἀριϑμὼς] Vulgo ἀρεϑμούς ut 1. 30. 

— 39. δὲ τοὶ] Vulgo δέ vor. 


— 80. νοατὰ] Vulgo νοητά. ποτιβάλλοντι] Vulgo πο- 


τιβάλλονται. 

— 32. χαϑόλω] Vulgo καϑόλου. 

P. 198, 3. ἐντὶ} Vulgo ἐστιν. E 

— 4. αἰσϑάσι] Vulgo αἰσϑάσει ut 1. 6. ὅχκα] Vulgo 
ὅκα ut 1. 6. | 
— 5. διὰ] Sic Heeren. scripsit pro ἃ. 


darn 


ἌΡΤΟΣ ον τὰ 


VOIE TURIN CRI S STU ET ἘΠῚ ΕΚ 


ADNOBAIO: CRITICA AD LIBRUM Qo ΟΝ P 
P. 198, 10. ἔφης ἔρος A. 
— 11. νῦν δ᾽ εἴ Vulgo νῦν δέ, nisi 1. 13. pe οὖν ὅτι 
scribendum. 
- — 19. τοῦ χειμῶνος] Scribendum videtur πρὸ TOU χει- 
μῶνος, nisi χειμῶνος τροφὰς coniungere velis. 

— 20. συντεϑέντα] Sic Patritius pro συντεϑέντα, A, Gvv- 
τεϑέντας. 

— 22. οὐδὲ τέχνῃ) Vulgo οὐ τέχνῃ. 

— 23. διδακτικὰ] διδακτὰ Patritius, recte, ut opinor. 

— 24. οὐδεὶς] Miror masculinum. 

— 26. τὰ δ Ante Heerenium τῇ δέ. 

— 27. πᾶσι] φύσει Patritius. 

— 38. βλέπουσιν) Fort. addendum πάντες, quod Heere- 
nius post οἷον poni voluit. 

P. 199, 4. οὐδὲ τέχνῃ] καὶ τέχνῃ V. 

— 17. ταῦτα] ὄντα Heeren. 

— 20. γίνεσϑαι] Ante Heerenium γενέσϑαι. 

— 28. ἡλικίας] Sic Heeren. ex V. pro ἡσυχίας. συνερ- 
γοῦσιν] Sic Patritius et ut videtur V. pro συνεργοῦσαι. 

— 94. ἀπὸ τῶν σωμάτων -— ἠρτημέναι Addidi ἀπό. 
cf. p. 207, 7. τὸ δὲ πάϑος καὶ αἴσϑησις ἀπὸ μιᾶς κορυφῆς 
ἤρτηνται. ldem vitium plus semel sustuli. 

P. 200, 14. ἐλεύϑερον ὄν] ὄν addidit Heerenius. ἄγεται 
Vulgo φέρεται. 

— 15. αὖ μὲν ovv] ovv ab Heerenio additum est. 

— 17. καρποφοροῦσαι]) Suspicor corrigendum esse χαρ- 
ποφορ εἴν ποι Ἰοῦσαι. 

- 20. ἄψυχα] Delet hoc Heerenius. 

— 22. x«l πολλά] καὶ Heerenius delevit; fort. excidit 
ἀπόλλυσϑαι post καί. 

— 34. κυίσκει] κυήσει N. À. E. 

— 95. οὐδέποτε ἀπολειφϑησόμενα αὐτοῦ τῆς φϑορᾶς] 
Heerenius αὖϑις scripsit pro αὐτοῦ. Pro φϑορᾶς Canterus 
voluit φορᾶς. vertit enim motum suum nunquam deserentes. 

— 29. εἰδικαί] Sic pro ἐδικαΐ scripsi etiam p. 201, 1. 11. 
D Ante Heeren. xoi. 

— 31. ἀΐδια] Sic Cant. in marg. pro ἔδια. 

—. P. 201, 26. σωματική) Seclusit Heeren. 


b. 
ud 
» 
τ 
d 


΄ 


P. 201, 31. πᾶσιν] ἐν πᾶσιν ἤθε. 6ῸὖὃΘὍὅ 


P. 202, 1. καὶ τοῖς} Vulgo καὶ. C^ πε πτ τὴν 


— 8. ὑπὸ δὲ τῶν ἐνεργειῶν Om. Patritius, quem Heere-- 
nius sequutus est. 

— 18. ἰδέας} Om. cum Patritio Heerenius. 

— 14. μὲν οὖν] ovv add. Heeren. 

— 19. τῷ παϑόντι] Sic Patritius pro τὸ παϑόν τι. 

— 22. δ᾽ ἂν] Ante Heerenium ἄν. 

P. 203, 2. δεῖ Sic Canterus in marg. pro ἀεί. 

— 12. γενέσεις) Sic Patritius pro γένεσις. 

— 16. ἡ γῆ] Additur apud Patritium. 

P. 204, 2. οἰκειότητα) Sic scripsi ex V. vulgo ἐδιότητα, 
À. οὐσιότητα. 

— 3. καϑειμαρμένην] Vulgo xao εἱμαρμένην. ἔρως 
ἐστὶν αὐτῇ] Ita Patritius pro ἐρώτων ἐστὶν αὕτη. 

- ὁ. παρεισέρπει) An συμπαρεισέρπει ἢ 


— 15. τῆς] Om. Patritius, quem Heerenius sequutus est. — 


— 20, ἀδύνατον ὄν] Adieci. ὄν. 
— 29, εἰκότως οὖν κατὰ τὸν ὀρϑὸν] Pro κατὰ V. habet 
καί. Fort. καὶ κατὰ τὸν ὀρϑόν. 


P. 205, 1. ὥστε] Fortasse οἵγε: nisi aliquid excidit. 

— ὅ. ἀντέσχομεν] V. ἀντέσχωμεν. Fort. ἀντέσχοιμεν.. 

— 6. προυπιστάμενος Ita ex V. rescriptum pro προεπι- 
στάμενος. 


— 7. μέγιστον) Libri praefigunt 0v; delevit Heerenius. 
ϑελκτήριον) Hoc supplevit Heeren. ; possis etiam φάρμακον. 

- 8, ἐπισότητα ἔταξεν € ἑκάστῳ χρόνῳ] Sic Patritius, libri 
ἐπισότητος, Heerenius ἔπεσον ἔταξεν ἑκάστῳ χρόνῳ. Recte 


ἑκάστῳ χρόνῳ; utrique tempori, i. e. nocti dieique, nisi seri- 


bendum ἑκατέρῳ. Ad πλείονα supple χρόνον. 
— 11. ἐλάττω δ᾽ ἐκείνης) Vulgo ἔλαττον ἐκεένης.  Hee- 
ren. ἐλάττονα δὲ ἐκείνης. | v2 
— 13. ἄφεσις] Malim ὕφεσις. 
— T. τοῖς ὀστέοις Addidi articulum, : 
— 19. ταύτην ἐνεργοῦντος τὴν ἡδονήν] Scribendum opi- 
nor τοσαύτην (τοιαύτην) ἐνεργοῦντι τὴν ἡδονήν. 


— 22. σμικρόν τις] Codd. σευέψότηρ, correcti e Platone. ἢ 


Bs E 206, 23. AES De Platonica hac vocis ge: BN indlogto 
- ef. Theodoretum Therap. T. IV. p. 821, 

— 24. ἐν τῷ παρόντι καὶ νῦν] ἐν τῷ νῦν παρόντι καὶ 
- Plato. 

— 926. μέντοι) μοι additur apud Platonem. 

— 31. σώματα) τὸ σῶμα Plato. 

P. 200, 2. ὡσαύτως lunguntur haec verba in cdd. V. A. E. 
continuo loco Platonis, nullo in margine scriptoris nomine 
addito, ac si apud ipsum Platonem legerentur. Cohaerent sane 

- eum Platonicis; nam cum Plato vocem σώμα derivasset a σῆμα, 

- quasi corpus esset sepulcrum, pergit noster, ipsum quoque 

— Homerum id confirmare, quippe qui σῶμα de funere usurpet, 
eum corpus vita praeditum δέμας appellare soleat. Quae cum 
ita sint, vix dubitaveris verba haec antiquum continere Platonis 
scholion, quod iam in codice, quo utebatur Stobaeus, in ipsum. 
textum irrepserat. Ab ipso enim Stobaeo ea profecta esse, vix 
verisimile videtur, cum ille pro consilio suo aliorum tantum 
laciniis suam collectionem ditaverit. HEEREN. — Homerici loci 
sunt Il. ας 115. et ἡ-ς 79. 

— 3. ξώντων] ξώων A. 

— 4, οὐχ ἔϑεν] Seribendum ov ἔϑεν ex V. A. 

— 13. πρὸ v] Ita V. A. Patritius. Cant. πρώην. 

— 14. ὄντων" πρὸ ὃν γὰρ] ὄντων πρὸ 0v* οὐ γὰρ Cant. 

ὄντων πρὸ ὃν" ὃν γὰρ A. 

: — 15. κοινὴ νοητῶν] κοινὴ καὶ τῶν νοητῶν Heerenius. 
— 18. φύσις δ᾽ l δὲ addidit Heerenius. 

— 90. νοηματικὰ τὰ] Haec addenda esse vidit Heerenius. 
— 95. xal τῶν πνευμάτων πρυτανεύει] Haec om. V. A. 
P. 207, 8. τιϑασῶς} Vulgo τιϑασσῶς. 

— 15. ἀλγεῖν] Imo ἀλγεινῆς ex Platone. 

— 26. ἐξαφιδρουμένου] Sequutus sum Schneiderum Saxo- 
. mem sic corrigentem quod libri habent é&egeógovuévov, pro 
2. Cant. habet ---εδοομένου. Nihil est quod Heerenius dedit 
ξαφεδρευμένου. γένεσις Malim γέννησις. 

rog 28. μελῶν] Tacite delevit Heerenius. ὡς τοῦ αὐτοῦ 
ἀνθρώπου γινομένου] Nihil proficitur Heerenii coniectura γει- 
Ψαμένου scribentis, quae ne ferri quidem potest propter aori- 


. Stum; credo verba ista imperiti glossatoris additamentum esse. 


beca dnce o2 det o rw data 
; NT Y 


OVI 
P. 207, 30. εὐκὸς] Sie Canterus in marg. pro i T0. οὖν] 


Tacite addidit Heeren. $ 
— 81. ἄϑικτον] ἄτηκτον edidit Patritius, quod non sufficit. 


P. 208, 1. μητέρι) μητρὶ A. ἔτι δὲ] Haec supplevit Hee- 
renius. ! 

— 2. καϑυπέρϑεσις] Patritius καϑυπέρτερσις, voluit for- 
tasse καϑυπερτέρησις. 

— 8. παραβάλλει] Ante Heerenium παραβάλλειν. 

.. — 5. δεκανοῦ] Vocari decanos daemones sive angelos, 
qui pro constellationis qua quisque natus est ratione mortali 
custodes adduntur, adnotavit Heerenius, laudato Petito Observ. 
Misc. II, 16. 


— 1. ᾿Δριστοτελικῶν] Leguntur haec quoque apud Plut. - 
de Plac. V, 18. et Galen. c. 34. Aristotelis locus quem ante 
oculos habuit scriptor est H. A. VII, 4. Sub Hippocratis autem 
nomine integrum adhuc librum de partu septimestri circum- 
ferri constat. HEEREN. 

— 9. μήτρα] codd. ἡμέρα , correcti e Plutarcho. 

— 11. στρέφηται] Sic est apud Canterum, V. A. τρέφη- 
ται receptum ab Heeren. et Gaisfordo. 


— 12. αὐτῷ] αὐτὸ A. Cant. αὐτὴν Plutarchus. κῦμα] 
Heeren. xvquc« ex Plutarchi ed. Xyl. ubi codd. κρῖμα. unde 
ego κῦμα edidi; Stobaei codd. om. τὸ ἔμβρυον Fort. τότε 
τὸ ἔμβρυον, ut 1. 14. est τότε ὁλόκληρόν ἐστι. — 


— 18. Πλάτων] V. Tim. p. 77. ᾿4φιστοτέλης] Decerpta 
sunt eius placita ex libro deperdito περὶ ξῴων. de quo Plut. 
LL initio capitis : ἔστι πραγματεία ᾿Δριστοτέλους ἐν 2 τέσ- 
σαρα γένη ζῴων φησί, χερσαῖα, ἔνυδρα, πτηνά, οὐράνια 
etc. HEEREN. 

— 20. χαὶ αὐτὸν τὸν κόσμον ἔνϑεον Sic ed. Heeren. 
τὸν κόσμον καὶ τὸν ἔνϑεον ᾽Α. v. κ. καὶ vo ἐ. 9. Cant. «ol 
τὸν κόσμον καὶ τὸν ϑεὸν in Plutarcho ed. Wyttenbach, Ga- 
lenus: Πλάτων καὶ ᾿Αριστοτέλης δ΄ εἶναι ζῴων γένη λέγουσι, 
καὶ τὸν αὐτὸν κόσμον ξῷον, χερσαῖα, ἔνυδρα, πτηνά, οὐρα- 
νία. καὶ γὰρ τὰ ἄστρα ἕῷα εἶναι καὶ αὐτὸν τὸν κόσμον ζῷον 
λυγικὸν ἀϑάνατον. GAISFORD. 

— 24. Πλάτων καὶ Θαλῆς] καὶ Θαλῆς om. A. Cant. ἢ. I. 


eS Plut. Verba Πλάτων — ἜΜ: desunt V. GAIS- 


- P. 208, 26. ἐχτεταμένους Libri ἐντεταμένους , correxit 
- Beckius. 
3x». — P. 200, 8. αἰσϑητικὰ] Sic A. et Cant. ἢ. 1. Heerenius et 
- Gaisfordus αἰσϑητά. 
— 23. συνετρίβησαν] Reponendum συνέτρησαν ex Platone. 
P. 210, 29. GvveO Mg sov | συνελήφϑησαν Stobaeus. 
ΠΡ, 212, 11. ἐκ τῶν ᾿Αριστοτέλους φυσιογνωμικῶν] P. 805. 
| Bekk. 

— 13. ἀνθρώποις] σώμασι Arist. 

(0 — 14. μένουσαι] Arist. OvGoOL, cui μένουσαι recte prae 
— fert Heerenius. 

ο΄ -- MÀ. τοῦτο] τοῦτο δὲ Arist. ἐν ταῖς μέϑαις καὶ] ἔν 
τὲ ταῖς μέϑαις καὶ ταῖς Arist, 

—.19. συμπάσχειν] συμπάσχον Àrist. ἐστι] γένεται Arist. 

— 20. φόβους] φόβους τε Arist. 

— 21. γιγνομένοις] γινομένοις Arist. ut 1. 23. 

— 24. που] πώποτε Arist. qui in sequ. ἔσχεν habet pro ἔχει. 

— 26. ἡ ψυχὴ] τὴν ψυχὴν Arist. ὡς] ὥστε Arist. 

— 27. διάνοιαν] διάϑεσιν Arist. 

— 80. κυνηγετικοὶ) Arist. κυνηγέται. cui praestat χυ- 
νηγετικοί. quod Aristoteli restituendum. εἰ δὴ] εἰ δὲ Arist. 
ἐστιν ἀληϑῆ] ἀληϑῆ εἴη apud Arist. 

᾿ς -- 81. ἀληϑὴς ἂν εἴη ἡ φυσιογνωμομία) ἀεὶ δὲ ταῦτα 
i ἀληϑῆ ἐστιν, εἴη ἂν φυσιογνωμονεῖν apud Arist. 
B P. 215, 8. ταραχϑέντα] τραχυϑέντα A. 
E -—e. σάρκας] Vulgo σάρκα; corr. e Platone. 
τς -- 2], καϑάπερ] καϑαά πὼς A. 
— 293. τό τι κινεῖν] Vulgo τῶν τε κενεῖν; corr. e Platone. 
— 95. ψυχῶν] ψυχῆς V. 
.... — 99. ἀλόγων £oicv| Nescio an ἕῴων delendum sit. Cf. 
zl 27. 
— 32. καϑάπερ ef ἀκτῖνες Malim καϑαπερεὶ ἀκτῖνες et 
in sequentibus αἱ à ἀκτῖνες delerim. 
20 P. 214, 7. τοῦ ἑνὸς] τοῦ addidit Heerenius praeeunte Pa- 
ritio. 
|| -— 8 οὗ οὐδὲν ἐστι] Sic Patritius pro ὁ δὲ νοῦς ἐστι. 


᾿ΟΥ̓́ΠῚ ADNOTATIO CRITICA AD 1188 


P. 214, 11. ἢ ἡ] Ante Heerenium ἡ. vM 

— 12. κενωτάτη) Patritius κενή. DM 

— 17. οὔτε --- δύναται] Theognis 171. indicante Gaisfordi ὃ 

— 22, τῷ σώματι Ante Heerenium ἐν τῷ σώματι. —— 

— 93. καὶ ὑπ᾽ αὐτοῦ) Codd. κατὰ πάντα correcti ex 
Patritio. 

P. 215, 4. τὸν δ᾽ ἐνουράνιον ϑεὸν] Sic correxi quod libri 
habent τὸν δὲ οὐρανὸν ϑεόν, Heeren, τὸν δ᾽ ἐν οὐρανῷ ϑεόν. 
Sed idem suspicatur τοὺς δ᾽ οὐρανίους ϑεοὺς ἀϑανάτους ἀν- . 
ϑρώπους. : 

— 10. ϑνητῶν) Post ϑνητῶν pauca hic inseruntur ap. | 
Patritium : τῶν μὲν ἄλλων Bav τὸ ἔμψυχον ἔχει. οὐκ ἔτε 
δὲ μόνον οὐκ ἀγαϑός, ἀλλὰ καὶ κακός. ὡς ϑνητός. ὁ μὲν 
γὰρ κόσμος οὐκ ἀγαϑός, ὡς κινητός, οὐ κακὸς δέ, ὡς ἀϑά- 


veto. 0 δὲ ἄνϑρωπος καὶ ὧς κινητός. κακός" ψυχὴ δὲ 


ἀνθρώπους εἰς. Cant, priora ἃ sequentibus separando lacu- 
nam indicavit ; in codd. tamen continuo statim post ϑνητῶν 
legitur ψυχὴ δὲ etc. HEEREN. 

— 13. ἐν τῷ — πνεῦμα) Haec a Patritio supplevit Hee- 
renius. : 

— 14. ὥσπερ τρόπον τινὰ] Aut ὥσπερ delendum aut τῶν 
πον corruptum est. 

Se ER ὅτι — παγῆναι] Patritius ὅτι πρῶτον. δεῖ τὸ 
πνεῦμα ἀναχωρῆσαι. εἰς τὴν ψυχήν. καὶ τότε τὸ αἷμα παγῆναι. : 

— 18. καὶ τὰς ἀρτηρίας] Corrupte extat ap. Cant. καὶ ἀρ- 
τηρίας xsvoOtícac τὸ ζῶον καταλείπειν. Pro καταλείπειν. 
Patrit. habet καϑελεῖν, quo nihil proficimus. Rescripsi ἐκλείς- 
σειν. lunc demum animal deficere adeoque interire. Reli-- 
qua emendavi ex Patritio. HEERENIUS. Pro ἐκλείπειν (A. sa 
ταλίσειν) dedi ἐκλιπεῖν. , 

P. 219, 28. ἔνδυμα] Sic Patritius pro δύναμιν. z 

P. 220, 1. δεῖ] δὲ codd. praeter A. qui δή, emet pa- 
tritius. 

— ὅ. γυμνὸν] Om. Heerenius. 

— 7. ἀϑανασίαν] εὐεργεσίαν LP 

— 8. αὐτῇ παϑητὸν σῶμα. ἔλαβεν ovv] Haec codd. sic. 
habent «vri: παϑητὸν σῶμα ἔλαβεν , emendate Poemandri - 
ed. Turn. j ἡ 

T4 


NS 


dp: 220, u. TRAGE Heerenius διήκει. 
| — 12, ovv] Addidit Turnebus. 
— 18. ὀξύτατος] ὀξύτερος Turnebus. 

τ πα 19. νοημάτων ὧν] Addidi ὦν. 
(00 — 95. ἀνθρώπου ὧν τῇ οἰκήσει] Corrupta verba seclusit 

 Heerenius; suspicatur tamen ἐν τῇ ἀνθρώπου, ὧν οἰκήσεις 
- dum in homine habitat. Turnebus dedit ἀνθρώπινος ὧν τῇ 
διοικήσει. Apertum est nihil horum satisfacere. 
| 80. λυτὰ ἂν εἴη] lta correxi editum scripturam αὐτὰ 
(Ὁ. αὐτοὶ) ἂν εἴη. Veram esse emendationem ostendunt se- 
pens. 


p. 221, 5. ἁπλῶς γεννητά]) Addidi ἁπλῶς. quod adden- 

^dum fuisse sensus monstrabat. 
(— 8. νοητὰ] Hoc adieci, neque eo careri posse videtur. 

— 9. ἀπ᾽ αἰτίου ἠρτημένα) Male vulgo et contra usum 
abest ἀπύ. 

— 12. πολλὰ γὰρ] Malim πολλὰ μὲν γάρ. 

— 14. νοητὰ] Hoc commodius mihi visum quam quod 
libri habent νοήματα. 


— 18. ἤτοι ἐν ἑαυτῷ ἔχειν) Ita correxi editum ἢ τὸ ἐν 
ἑαυτῷ ἔχον. quod vulgo sine sensu legitur. 
E 25. πάντῃ} Hoc ex Holstenii coniectura positum est, 
- vulgo πάντα, Ἀ. παντᾶ, itaque praestat fortasse πᾶν. σπροῦσ- 
χρώμενον] προσχόμενον A. 
à (0 — 26, ovy £vosuevov] , Apud Cant. est οὐ χινούμενον, 
[ | quod esse videtur ovy ἡνωμένον. 


3 — 31. κἀν] Vulgo καί. Scribendum esse xcv ostendit 
| ptalivus φϑαρείη. 
P. 222, 5. αὐτῇ τῇ πρὸς τὸ] Habet Cant. et cum eo Holst. 
E αὐτὴ πρὸς τό etc. quod sensui adversatur. Vult enim scri- 
ptor imaginationis eam vim esse, ut vel imaginem ut prae- 
| sentem sibi sistat, vel ipsa sua, in rem extra se positam, 
ntens ione , imaginem eius extra se positam cernat.  Deleto 
aque ἡ ante αὐτὴ rescripsi αὐτῇ. 1n proximis clare apparet 
idisse post ἐνδεικνυμένου vocem, ad quam praecedens τὴν 
'eferri possit. Supplendum est sensu postulante αὔσϑησιεν vel 
nile verbum; nisi forte in ἐνδεικνυμένου latere malis £v- 


δ 


ue 


δειξιν. HEEREN. Qui ἐνδεικνυμένου dedit pro rei 
vov. τῇ ante πρὸς add. V. A. 

P. 222, 13. οὐσῶν τὸ] Holstenius οὐσιῶν τε. 

— 14. ἐστὶν ὁ , voUc ] Vulgo ἐστε νοῦς. 

— 16. ἐν τῇ ὕλῃ] ἐν addidit Heerenius. 

—17. οὐδαμῇ] Libri εἰ δὲ μὴ, correxit in marg. Cante- 
rus. Praestat forsan οὐδὲ μήν. 

— 18. ὀνόματος] Scribendum videtur μόνον ὀνόματος. 

— 30. ἐδέδοκτο! Vulgo δέδοκτο. 

— 28. ἀπαρτᾶν] Vulgo ἀναρτᾶν. νοῦς} Addidit Hee- 
renius. 

— 24, ποὺ τοίνυν] Male hic habet Cant. ποῦ τοένυν πξι- 
μένας καταλήψεται αὐτὰς ἔξω δεόντων ὕλης; οὐδαμοῦ ἂν 
εἴη ταῦτα. Sed priora pro interrogatione accipere vetat par- 
ticula δέ. Clara sunt omnia modo pro ποῦ legas ποῦς alicubi. 
Post δῆλον addidi οὖν, ,ut nexus constaret. HEEREN. 

— 27. νοερὰ εἰς ἐὰν νοῦν) Hoc pro ἐν τῷ νῷ positum 
putat Heerenius , quae parum verisimilis est opinio. Fortasse 
scribendum χωρεῖ εἰς τὸν νοῦν, vel νοερὰ [χωρεῖ] εἰς τὸν νοῦν. 

P. 223, 1. πρὸ] Ante Holstenium πρὸς . et sic (δπί" ἴῃ 
versione. 

— 3. vóo καὶ αἰσϑάσιος] Vulgo νοῦ καὶ αἰσϑήσιος. 

— ὅ. γίνεται) Vulgo γίγνεται. ᾿ 

— 6. ἃ δὲ] Vulgo τὸ δέ, quod fortasse servari poterat; 
sed cf. 1. 13. et 14. ὃ μὲν — à ó£. 

— 8. ῥοπᾶς δὲ καὶ σταϑμᾶς] Sic V. A. omo) δὲ καὶ 
σταϑμοῦ Cant. unde scribendum δοπᾶς δὲ xol σταϑμῶ. 

— 9. καὶ στάϑμα, ὀρϑὰ γωνία] ὀρϑὰ γωνία delendum. 
suspicor. 
— 10. αἰσϑατῶν) Legebatur σωμάτων. quod etsi quo- 
dammodo ferri potest, multo tamen probabilius est , scripsisse 
Archytam quod reposui, nisi in sequentibus νοαμάτων malis 
pro νοατῶν. ἀρχὰ καὶ] Haec supplevi. 

— 11. ἐντί] Vulgo ἐστί. 

— 12. xoi φύσι] Vulgo φύσει. καὶ addidit Heeren. T 
τῶν) Ante Heerenium πρώτων. ἁ δὲ αἴσϑασις] Legitur | 
apud Canterum nullo sensu: & δὲ αἴσϑασις ἀμῖνον. μὲν. 
γάρ ἐστιν ἀρχὰ τᾶς ψυχᾶς, quae corrupta simul et mutis: 


es e ; 
HS o 
(es M 


A PE 


ADNOTATIO ORITICA AD LIBRUM I. 


lata esse nemo facile dubitaverit. Neque tamen quid ex- 
eiderit difficile intellectu est. Docet hoc membrorum. sibi 
oppositorum ratio. Nam eum mens dicatur principium in- 
telligibilium et natura sua primum, sequitur ut sensus esse 
. debeat principium sensibilium et natura sua secuudum. . Un- 
* eis itaque inclusa quae desiderantur inserui; simulque pro- 
᾿ς xima ordine verborum restituto et vestigiis antiquae lectionis. 
insistens emendavi rescribendo ὃ (sc. νοῦς) μὲν γὰρ ὑμῖν ἔντι 
ἀρχὰ etc. HEEREN. ἁμῖν τὸ μὲν γὰρ pro ἀμῖνον μὲν γὰρ 
dedere V. A. 

P. 223, 15. τιμιαιτάτων] Vulgo τιμιωτάτων. V. À. τιμαΐε-. 
τάτων, E. τιμιετάτον , Gaisfordus τιμαεστάτων. 

— 16. ἕνεκεν] Évexe A. Cant. 

— 18. τὰς ψυχᾶς ἕνεκεν) Haec supplevi; fort. addendum 
etiam συνέστακε. τᾶς ἐς ταύτας] Vulgo consentientibus libris 
τὰν ἐς ταύτας, Heerenius sequente Gaisfordo dedit τᾶς ἐς 
ταῦτα. quod non intelligo. Fortasse scribendum τῶν ταύτας 
(animae) et statim πολυφραδμοσυνᾶν. Cf. quae scripsi in Phi- 
lol. Gott. XV. p. 41. 

— 19. ἐντὶ τος ἐπιστάμας] Vulgo ἐστὶ — ἐπιστήμας. 

- 22. κινάσιος μεταβλάσιός τὲ κοινανέοντα] Ita correxi 
librorum seripturam a£vearog μεταλαμβάνοντα κοινὰ ἐόντα. 
Verum hoc esse ostendit opposita sententia. 

— 23. νοατὰ στάσιος Cant. νοατὰ στάσεως. V. A. E. ἔνϑα 
τὰς στάσιος. ciÓLÓveTOc| Vulgo contra sensum ἐδιότητος. 

— 35. rà αἰσϑατῶ) Vulgo τῷ αἰσϑατῷ,. addendum su- 
.Spicor γνωστικά. 
coo «- 26. κενέεται] Vulgo κινεῖται, et mox ἀτρεμεῖ. οὐδέ- 

ποκα] Vulgo . οὐδέποτε. 

— 28, τὸ αἰσϑατόν] Hoc perspicuitatis causa addendum 
erat et ut membrorum parallelismo satis fieret; eandem ob 
- causam etiam 1. 29. post ὠσίας aliquid excidisse suspicor. Cf. 
— Philol. . 1, p. 42. τῶ νοατῶ] Vulgo τῷ voarg. 

— 29. ὠσίας] Vulgo οὐσίας. 

3 ooo 30. vrl voiv] Vulgo ἐστι νοεῖν. 

—— 81. καὶ] Addidit Heerenius. ὃ νόος] Adieci articulum. 
o0 — 82. καὶ τὸ δεύτερον] Haec fortasse sic transponenda 
ordei καὶ τὰν εἰκόνα. 


"ence ey 


jx 


ἧς 


4 » 


P. 224,1. bebvasn Fortasse ἅλιον, nisi i plura 
runt; ἀνθρώπων V. idemque Α. sine accentu. T5 
— 2. 8. χειροτεχνατῶν] χειροτεχνῶν Heerenius; debebat 
χειροτεχνᾶν. Addendum fortasse εἰκόνας vel cum Heerenio. : 
ἐργασίας. ἔτι ὃ μὲν] Vulgo ἔτι μὲν. , 
— 4. στιγμά" παραπλασίως] Vulgo στιγμή" πεφαπλης Ἵ 


-— D, vri] Vulgo ἐστε, ut 1. 6, ubi vulgo à ὄντος et àv. - 

— 6. ἃ] Ante Heerenium qj 

— 7. καϑάπερ δυὰς καὶ γραμμά" παραπλασίως δὲ καὶ 
τὸ αἰσϑατὸν | Haec αἱ adderentur postulabat membrorum paral- - 
lelismüs. Priora καϑάπερ δυὰς καὶ γραμμὰ me invito exci- - 
derunt. Ceterum cf. Philol. 1. 1. 

— 8. ἐντὶ] Vulgo ἐστὲ ut 1. 10, A. ἐπὶ. αἰσϑατὰ] ed 
αἰσϑητά. 2 

— 12. τὸ τὶ τρίγωνον] Post τὸ addidi τέ, quod sensus 
simul et praecedens zie ἄνϑρωπος postulat. Distinguit nempe - 
Archytas triangulum vel hominem datum ἃ triangulorüts vel 
hominum specie. HEEREN. 

— 14. γαμετρίᾳ]} Sic V. A. pro γεωμετρίᾳ. 

— 10. αὐτὸς ὃ κύκλος] ὃ fortasse recte om. V. A. p 

— A. voatec ] Sic scripsi pro γνώμιες, reclius fortasse - 
Dindorfius in Thesauro γνώσιες. 

— 19. τέλεα] Vulgo τέλη. x 

— 21. ὅϑεν] Tacite addidil Heerenius, at forsan post ga- 
ψερὸν excidit ὧν. - 

P. 225, 9. τὸν μὲν] Exciderunt verba τὸν μὲν et τὸν δέ, Ἢ 
quae sensu flagitante uncis inclusa addidi. Expressit ea iam i in | 
versione Canterus.. HEEREN. mud 

— 14. ὁ κατὰ δύναμιν] Articulum om. V. vas 

— 23. αὑτὸν] Sic Plutarchus Plac. phil. IV, 2. pro αὐτήν. 

— 25. Ξενοκράτης Sic V. A. E. ξεναγόρας apud. Cant. - 
᾿Δναξαγόρας P. Heerenius affert Plutarchum | de Procr. Ang 
p. 1012. Ξενοκράτης τὴν ψυχῆς οὐσίαν ἀριϑμὸν. αὐτὸν ὑφ᾽ 
ξαυτοῦ κινούμενον ἀποφηνάμενος. Adde lamblichum infra a. 
Stobaeo illatum p. 263, 10." | 
^ -- 26. ᾿Δλκμαίων] Tribuit Tm Alemaconi sententiam 


m 


Aristot. de Anima I, 2. ᾿Δλκμαίων — φησὶν αὐτὴν ἀϑάνα οἷν 2 


7T. y 
a 


shes, p 40. δοικέναι τοῖς STEHEN, τοῦτο δ᾽ ὑπάρχειν 
᾿ αὐτῇ ὦ ὡς ἀεὶ κιγουμένῃ.. κινεῖσθαι δὲ καὶ τὰ ϑεῖα ἅ ἀπαντὰ 
συνεχῶς ἀεί, ὡς σελήνην ἥλιον ἀστέρας καὶ τὸν ὅλον οὐ- 

φανόν. Patet simul ex his quomodo explicandum sit Laértii 
.. illud Vii, 83. "Eg δὲ καὶ τὴν ψυχὴν ἀϑάνατον, καὶ κινεῖς 
σϑαι αὐτὴν συνεχῶς ὡς τὸν ἥλιον. in quo frustra haeret 
- Bruck. Ll p. 1133. Nempe quod anima ita ut sol ad coelestia 
- pertinet, quae per se ipsa moventur, ponere potuit Alemaeon, 
- animam solis instar moveri. HEEREN. 


[000 p. 226, 3. συγγυμνασίαν] γυμνασίαν A. V. E. αἰσϑή- 
Gov ] ἀϑλήσεων Α. 
0 τ D. ᾿4φιστοτέλης] Ante h. v. exhibet A. in rubrica, πόσα 
: καὶ τίνα περὶ ψυχῆς προβλήματα" deinde in atramento, περὶ 
1 οὐσίας" epi δυνάμεως (δυνάμεων Cant.) * περὶ ἐνεργειῶν" 
περὶ ἔργων᾽ περὶ μέτρου περὶ καϑόδου" περὶ διακληρώ- 
σεως" περὶ τοῦ ἐν τῷ σώματι βίου" (περὶ κρίσεως add. A.) 
περὶ ἀποκαταστάσεως" περὶ πολυμερίας" περὶ μετεμψυχώ- 
6:06. Et similiter fere Canterus. HEEREN. 
— 5. ἐντελέχειαν ἐνδελέχειαν À. 
| — 12. Ἵππασος)] Πήγαϑος Cant. in textu, Leucippus in - 
- vers. Πήγασος V. A. E. Sequutus sum Wyttenbachium. 
— 13. λόγῳ ϑεωρητῶν | Canterus corrupte ἐκ τῶν λόγων 

ϑεωρικῶν, pro quo codd. V. E. ϑεωρητικῶν, A. ϑεωρατε- 
— χῶν. Attamen cum Plutarcho legendum esse ἐκ τῶν λόγῳ 
 ϑεωρητῶν., plane dubitari non potest. Sunt τὰ λόγῳ ϑεω- 


] 

s ρητὰά atomi, quibus omnia acta esse docuit Democritus. Con- 

- firmat plane haec Aristot. de An. I, 2. “4ημόκρίτος ταυτὸ εἶἴ- 

(oval ψυχὴν καὶ νοῦν. τοῦτο δὲ εἶναι ἐκ τῶν πρώτων καὶ 
ἀδιαιρέτων σωμάτων" κινητικὸν δὲ διὰ μακρομέρειαν. καὶ 

᾿ τὸ σχῆμα. τῶν δὲ σχημάτων εὐκινητότατον τὸ σφαιροειδὲς 

᾿ λέγει. τοιοῦτον δ᾽ εἶναι τόν τε νοῦν καὶ τὸ πῦρ. HEEREN. 


| — 90. Ἵππων ἐξ ὕδατος did ψυχὴν Desunt V. teste Hee- 


| ren. Habet A. nisi quod ibi 7x sine ^I initiali. GAISFORD. 

— p. 227, 12. γὰρ] Bene addit hic Patritius; statim tamen 
st neve nexus sententiarum postulat δέ pro γάρ. HEEREN. 
— 15. χατὰ] E Patritio addidit Heeren. 

JP. 228, 1. συγκράσεως} Sic Patritius pro συγκρατή- 


ECL. PHYS. H 


GexIVv 


σεως. Ex eddein Heerenius SUM εἵμαρται dedit 
erar. : à 
P; 228, 16. παρέχεται] In παρέχεται corruptela late 
manca videtur esse oratio. Ponit scriptor mentem sibi assume 
iram et concupiscentiam , quarum altera si rationi pareat, fieri 
ὯΝ fortitudinem, sin minus, ignaviam; altera si pareat, continen- - 
tiam, sin minus, libidinem. Quibus positis patet verba haec. 
ἡ δὲ ἐπιϑυμία παρέχεται alterum esse membrum, ὈΡΒΟΉΝΜΗΣ ἢ 
priori καὶ 0 μὲν ϑυμὸς ὑπάρχει, ὕλη. Iudicent lectores num | 
auctor scripserit ἡ δὲ ἐπιϑυμία ὕλη ὑπάρχει καὶ αὐτή. αὕτη 
etc. Patritius pro παρέχεται edidit παράγεται. nexu sermo- - 
nis aperte repugnante. HEEREN, 
— 20. ποιήσῃ] “ποιήσηται Α. : 
. τ’ 24. ἑαυτὴ οὐσα] ἑαυτὴν οὖσα À. Scribendum ἑαυτῆς. 
ουσα. ; 
— 25. ἄγει] Codd. ἄρχει; emendavit Heerenius. τὸν 
KS — 26. αὐτῆς) Codd. αὐτῶν, corr. Heerenius e Patritio. - τὰ 
ES. P:^229,.8. γινόμενον] Malim γενόμενον propter Peur 
: 690, et habet hoc ipsum A. 
— 9. ὅσων Sic Patritius pro ὅσον. : a 
— 19. ἐν 9] Additum e Patritio. E 
— 26. καὶ αὐταὶ] Codd. καὶ αὑται αἷ, correeti. e Patritio. 
P. 230, 1. λόγου] Sic Patritius pro ἀλόγου. A» 
— 17. ἢ δὲ μερικωτέρα] Haec e Patritio accesserunt. eb - 
ἢ) μὲν] Abest vulgo μέν. D» 
P. 231, 9. περὶ τοῖς σώμασιν] Corrigendum videtur p 
τοῖς σώμασιν. 
— 19. διαπτομένη] Vulgo Óuzreuévn, correxi e Platone, - 
P. 232, 1. — 246, 19. Haec e Platone excerpta multis par- 3 
tibus foede corrupta sunt, quorum poliora tacite emendavi. 
P. 246, 28. ἀπ᾽ αὐτοῦ] Ante Holsten. Um αὐτοῦ, Hs 
in sequentibus supplevit πάλιν et ἀπ᾽ αὐτοῦ. EN x 
— 32. ἐκκαλουμένη] Libri ἐκκαλουμένου, emendavit He- 
renius. 1 
P. 247, 3. ἀποδίδωσιν) Holst. εἰσάγειν. δίδωῦννν les à 
μοῦσα] εἰσδῦσω Holst. 
— 4. καὶ οὔτε — ἕῴου αἰσϑητικοῦ] Haec apud Holste? 3 
nium sic leguntur: οὔτε ovv (o£) rcd ἔξω. eir id 


t 


οὔτε αἵ voee. εἴπῃ τις ὡς τῷ bdo. οὐκ ἄνευ πάϑους 
τῶν αἰσϑητικῶν ὁ ὀργάνων αἵ αἰσϑήσεις,, οὕτω καὶ a£ νοήσεις 
οὐκ ἄνευ φαντασίας. εἰ μὴ τὸ ἀνάλογον ὡς τύπος παραχο- 
En ξῴου αἰσϑητικοῦ. ἰ 
cp. 247, 5. ἔτι] Ante Heerenium ποτέ. 

— 8. τύπορ] Recte ὃ τύπος V. A. E. 
| — 19. τῶν σωμάτων ἀεὶ] τῶν σωμάτων Heerenius addi- 
—— lit ex versione Canteri, male autem scripsit ἀεί, pro quo recte 


t fatum video. Corrige igitur πάντως pro cef. 


E. . — 35. κινούσῃ] Ante Holst. κενοῦσιν. τῇ δὲ — v0 σῶμα] 
f - Haec supplevi ex Holstenio. Nam apud Cant. et in codd. post 
ἡ μοδμένας nullo sensu tantum additur ἁρμονίᾳ ἀχωρίστῳ. 
— HEEREN. 

— 30. οὐδ᾽ Vulgo ov9". 


P. 248, 2. λεγούσης] Fortasse ϑελούσης scribendum. 


— 6. ζωὴς καϑάπαξ! Ante Holst. ζωῇ καϑάπερ. ὅτι — 
p ᾿ αὐτῆς} Holstenius ὅτε μηδὲ mé og ἢ ὁδός ἐστε πάντη 
- πρὸς τὸ μὴ ζῆν. ἡ ἀζωία ἢ ἐν αὐτῇ. 

- 21. γὰρ] Addidit Holstenius. 

— 28. Tori] τὸ μὴ ante Holstenium. 

— 29. ἦν μενούσης] Libri σημαινούσης , emendate Hol- 
| Stenius. εἶ δ᾽ ἐπὶ τῶν σωμάτων; ἐφ᾽ ὧν ἡ ἑτερότης] εἰ δὲ 
᾿ ἐφ᾽ ὧν σωμάτων. ἐφ᾽ ὧν ἡ ἑτερότης V. A. hinc legendum 

"yidetur εἰ δὲ ἐφ᾽ ὧν σωμάτων ἡ ἑτερότης. 
᾿ P. 249, 8. εἰδικὴς} Ita Holsten. pro εἰδητικῆς. | 
(— M. πάλιν} πᾶν Holsten. τοῦ] τοῦ ὅλου mavult Heeren. 
10 — 18. καϑ᾽ 0 εἶδος] Vult, si quid video, animam quae 
corpori vel materiae iungitur, etsi ei subiiciatur, retinere ta- 
men vim animae propriam, atque a corporis vinculis liberare 


εἶδος καϑ᾽ ὃ ῥέψαν. secundam eam speciem cui sese Zungit. 
. Holstenius omnem h. l. mutilatum, nec ullo, quantum. video, 
-sensu sic edidit: τὸ δὲ πρὸς ὕλην ῥέψαν, κρατῆσαι. μέν, xo 
ἶδος ἔρρεψε, καὶ ἐπιτηδείως ἔσχε προσομιλεῖν ἀύλῳ εἴδει, 
xb ἐντυγχάνει οὔσῃ ἐν αὐτῷ etc. HEEREN. 


g* 


“ἅς. ἡ 


apud Cant. est πάντως; nec e eodd. quidquam varietatis eno- . 


sese posse. καϑ' ὃ εἶδος δέψαν dictum est pro κατὰ τοῦτο τὸ 


M. ed Restitui h. ]. ex Holsten. Nam Cant. et cum — 


eo codd. nullo prorsus sensu habent: ind δὲ πρὸς 
δέπουσαν ἀπορία ἁ ἁπάντων, καὶ v. oix. ὃ. κένωσις. IEER 

P. 249, 95. of τοῦτο πρῶτον] Libri ὅπου τὸ πρῶτ 

emendate Holstenius. 

— 80. ἐπεξελϑόντι] Legebatur ἐπεξελϑὼν vij, me quidditd 
quo nominativus referendus sit ignorante. In sequentibus 86- 
quutus sum Heerenium , codd. enim habent τῇ τὲ παρὰ τοῖς 
σαλαιοῖς καὶ τῇ ὕστερον ἐπικριϑείσῃ. praeterea nescio an * 
T post παλαιοῖς exciderit δοξασϑέντα vel simile quid. 
E — 82. "Aolsvov | Nexus causa addiderim μὲν ovv. «gu 
4 P. 250, 1. τὸ μέν τι μέρος] Vulgo τὸ μέν voL μέρος, quod 
€ codd, correxit Heerenius, servavit tamen Gaisfordus. ; 

— b. ἀλόγων Ante Heerenium ἄλλων; qui statim Qvo- "à 
μᾶάσϑαι dedit pro ὀνομάσϑαι. V. À. ὠνόμασται. ᾧ 

τς λυ 2) οἷς Turbato verborum ordine habent Cant. ét 
cum eo edd. ἔν οἷς δὴ μάλιστα μόνοις νοῦν φαίνεται προῦ- — 
ἀγορεύεσϑαι , omisso simul 1j quod salvo sensu abesse neqiie 


HEEREN. 1 
— 9. τὴν δ᾽ 1 Sic scripsi pro τὴν. gh 
— 10. ἄνευ ὀργάνου] Probabiliter Heeren. coniicit ἡ μετ᾽ ᾿ 
ὀργάνου. 


— 10. πλάσεως | Periisse videntur nonnulla post πλάσεως; 
sine quibus quae sequuntur cum prioribus vix cohaerent. Se- 
cundum sententiarum nexum merito expectaveris 0 νοῦς δὲ 

ἷ οὐσίας ἐστὶν ἀντιληπτὶκός. quae in exemplo de equo et ho- 
mine vix latere possunt, vel si in iis laterent, male tamen | 
ἄλλου dictum foret pro τοῦ vov. HEEREN. 

— 22. μετὰ φαντασίας Ἰ Addendum videtur ἡ ἢ αἰσϑήσεως.. Ü 

t — 26. δυνάμεις] δύο δυνάμεις an διαφόρους δυνά- 
a uec? μήποτε ἄτοπον ἦν] Ita scripsi pro 1]. 5 ive] Vulgo ἥ γε. E 
3» — 98. τοῦ vov] Fort. addendum καὶ τὴν τῆς αἰσϑήσεως. 
8 "duis QU, καὶ δεῖ] Ante Heerenium xol sig. Malim καὶ ἔδει... 
ue — 80. πάντας τοὺς ἐφ᾽ ἑκατέρας] Haec corrupta sunt, - 
excidisse suspicor αἱρέσεως; manifesto enim respicit scriptor - 
ad ea quae 1. 20. et 1. 23. dixerat; quae si vera est suspicio, - : 
praeterea ἀφ᾽ &xeréoec malim. 

— 32. πάντῃ] πάντως] V2 bou 

P. 251, 5. καλούμενον, Mor ἡδϑῆς MOMS — x 


ES 


- adhuc magnisque laborat difficultatibus. 
ΠΡ 251, 12. οὐ μὴν ἔργον τε] Scribendum οὐ μὴν ἔργον 2 
| 0 - 20. ἀκαδημείας] Vulgo ἀκαδημίας. 

. -π-α 28. ἥδε] Imo ἤ γε. 


— 24. ἢ αἴσϑησις] Vulgo ἡ αἴσϑησις. Male Gaisfordius - 


F eum Heerenio dedit εἴη ex V. quo duce nunc video scribendum 
- fuisse " ἡ αἴσϑησις. 
— 21. διαπεφώνηται] Seiungere videtur Α. a praeceden- 
tibus, lemmate ἐν ταυτῷ posito. GAISFORD. 
00 - 29. ψυχῆς: καὶ ὅλως — διενήνοχεν. Sie interpun- 
- gendum erat. 
oos P. 252, 5. ᾿Αριστοτέλει Respici ad ea quae Aristoteles do- 
— eet in Eth. VI, 2. adnotavit Heeren. . 
E — 10. καὶ τὸ νοερὸν} Libri κατὰ τὸ νοερόν, correxit 
Cant. in marg. 
— 27. ἑτερομερὲς} Quod plures partes habet, rescripsi 


- pro éregóuevov. ἴῃ proximis εἰσάγειν. quod sequens ἐνέστα- 


- G9«r postulat, dedi pro εἰσάγει.  HEEREN. 
^. — 29. ἐνέστασϑαι] Malim συνίστασϑαι. 


— 80, τὸ τοῦ Πλάτωνος] κατὰ τὸ τοῦ Πλάτωνος inutili 


coniectura cum Heerenio edidit Gaisfordus. 
— 32. εἰ δὲ ov] Sic V. dedit pro οὐδὲ ὁ 0. 
«P. 253, 2. ἕν ἀμερὲς} Vulgo ἦν ἀμερές. 


00 9. χατακλείουσι πολυμερῆ δὲ ταύτην, ἢ] Sic corri- 
| τ genda est interpunctio. 
d co 0—. ἢ πλειόνων ψυχῶν D σύνοδος Scribendum vide- 
dura] εἰ πλειόνων ψυχῶν ἦν σύνοδος. 

πο 16. ταύτ Ἴ Ante Heerenium ταύτης. 


E. ὅτι αἵ δυνάμεις. 
(0 - 95. ἐν ἄλλῳ καὶ ἐν ἄλλῳ] Seclusi alterum. ev, et 


Be 26. ἀπολαμβάνει] Ante Heerenium ἀπολαμβάνειν. 


od in marg. emendavit pro ὀλεγωτέραν, MOMS 


“τερον go καλούμε οοἀά.. v. A. E. Ceterum totum hoc ὐδαιὰ mulis 


τ — 8. ϑέντας ὅρον] Sic Canterus in marg. pro ϑέντα σάρον. | 


n 391. ὁλικωτέραν) Magis integram quantitatem, sic . 


Tes 


Net 
Sb 


Ὁ E 
CE E p 


MM 
ier e Beo eds Fus 


[$1 EE ELO e NEC s. 
ἐμοὺς in CUR pr Aereo 


εἰ 


— 28. αἴ γὰρ δυνάμεις Haec adieci, similiter Heerenius — mr Ὁ 


5 


SA WANT 


^I τὰ 


ΡΟ ἃ 


A τς πο. Ὁ 
Exin OATGPUITT CES 


ax 
a^ 


D 


per 


3 


p 


E^ we 334 


w^ "e. Y 


ΟΡ, 254, 4. κατὰ τὸ ποσὸν Seeundum. eer fit 
Nbodpsit Heerenius pro καὶ τὸ πόσον. LENA 
— 11. καὶ τρέτον ἧπαρ] Ac tertio loco iecur, sa 
ni fallor emendatione rescripsi pro καὶ τοῦτο τὸ ἧπαρ, qUi 
Canterus habet. Codd. V. A. τοῦ ποτ᾽ ἧπαρ nullo sensu. 
| proximis yerba ἀλλ᾽ cf plane interiere apud Cant. Codd. V. 
 supplent ἅμ᾽ o£, ex quo veram lectionem restitui. HEEREN. 
Dubitanter sequutus sum, omisi tamen articulum τὸ ante ker ὁ ἐπ 
Pro ἀλλ᾽ of A. habet eu. Ἐν ὍΣ 
— 12. μερισμῶν | Libri μεριστῶν. correxit Heeren. 
— 22. οὔτε τι] Ante Heerenium οὔτε τε. x 
E — 24. ἀπόν τι μέρος] Sic recte Canterus in marg. pro 
Rc ἀπό τι μέρος. Heeren. et Gaisf. ἀπόντος μέρους. . 
b. — 25. xot ror] Codd. καὶ τό, correxit Roeperus Leet. AL. 
UM  bupharag. p. A0. qui affert Aristot. de An. I, 5. II, 2, 3. IV, bo 
— 28. τὸ γὰρ] γὰρ addidit Heeren. 2 
P. 255, ὅ.. of ξωτικαὶ] Vulg. καὶ ξωτικαί, Heeren. καὶ of. — 
ξωτικαί. [s 
— 6. ἔνδοσιν δεχόμεναι Sic Cant. in marg. pro Dd ; 
ναι, À. ἔνδον συνεχόμεναι. . ᾿ y 
m — 7. προσανέϑησαν] Imo προσανέϑεσαν. vo 
S. | — 17. ἐπιβαλλόμενον] Vulgo συμβαλλόμενον. E. 
x — 24. "ofa πυϑαγορείου]) Ἰσάρας πυϑαγόρου V. A. E. E 
UN «Αἰσάρας Πυϑαγόρου Cant. qui in versione habet Aresae Pyth. d 
i. :Αρέσας, ut vocatur Iamblicho V. Pyth. 36. Veram nominis - 
formam 4i6cg«c fuisse idemque etiam Iamblicho restituendum - 
esse puto. “Ζἴσαρος notissimi apud Crotonem ffuvii nomen est, 
ac saepe indigenarum nomina fluviorum nominibus assimulata ὦ 
esse mullis constat exemplis. “ευκανοῦ] “ευκάνας V. A. E.- : 
Cant. “ευκανοῦ Salmasius. ; 
— 95. ἀνθρώπω φύσιος) Vulgo ἀνθρώπων φύσεως. 
— 30. δοκέει} Vulgo δοκεῖ. 
— 28. εὕροιτό κα] Ante Gaisfordum εὕροιτο xod. 
— 29. αὑτῷ] Imo αὐτῷ. 
— 80. ὑπάρχοισα] Ante Heerenium ὑπάρχουσα. j 
— 31. , γνώμαν καὶ i φρόνασιν] Haec sic leguntur apud Can- 
terum γνώμαν καὶ φρόνασιν ἐργαζομέναν καὶ à ἀρκὰν καὶ ἀλ- 
κὰν καὶ δύναμιν καὶ ἔρωτα καὶ bc. n ἁ itu 


;odd nibil | praesidi af sirint nisi jte in Y: A. deci καὶ ἀρ- 
couv. Tractavit h. 1. Salmasius qui ita rescribi iubet γνώμαν 
καὶ φρόνασιν ἐργαξομένας ὁ ὃ λογισμός. ἀλκὰν καὶ δύναμιν 
ὃ ϑυμός, ἔρωτα καὶ φιλοφροσύναν à ἐπιϑυμία. — Recte qui- 
— dem ad sensum, attamen in verbis passim a vero aberravit. 
. Ponit enim tres animi partes Aresas, τὸν νοῦν, τὴν ϑύμωσιν 
οἱ τὴν ἐπιϑυμίαν., quae nomina in sequentibus expressa in- 
. venies, pro quibus praeter ἐπιϑυμίαν Salmasius male ponit 
ge ϑυμὸν et τὸν λογισμόν. Ex tribus autem hisce partibus 
provenire tres animae virtutes principes, ex mente prudentiam 
- et intelligentiam, ex ira fortitudinem ac robur, ex cupiditate 
ponti amorem atque humanitatem. Hisce positis facile pro- 
babit sese lectoribus lectio a nobis vulgata. Nam in ἐργαξο- 
ὃ qum latet ἐργαζόμενος ὃ 0 νόος. In proximis recte καὶ ἀρκὰν 
omittunt cod. V. A. utpote male bis scriptum, post δύναμιν 
vero inserendum est & ϑύμωσις. quod prioris similitudine per- 
jit; reliqua iam sana erunt. HEEREN. 

P. 256, 3. χεῖρον) Reponendum χέρειον . quam formam 
in his doricae philosophiae monurentis compluribus locis ser- 
vatam ubique restituendam arbitror. 

— 4. én£jev] Libri ἐπέχειν. 

— 5. ἐν τᾷ ἐκτυπώσι] Vulgo £v τε ἐκτυπώσει. 

— 1. ἐνοάσατο] Vulgo ἐνοήσατο. 

— 9. κοινωνίας] Scribendum κοινανίας. γένοιτό del 

—— Libri γένοιτο jv. Gaisfordus cum Heerenio γένοιτο ἄν. Hac 
on j forma dorici scriptores nunquam usi sunt. Et quantillum 
distant HN et ΚΑ ὲ — Ceterum excidisse nonnulla videntur, 
- quibus huius sententiae ratio reddita erat. 
(0007 — 32. διαφόρως] Vulgo διαφόρους. Corrige operarum 
d errorem διαφόρω. καὶ ἐπὶ τῶ σώματος]: Haec manca et mu- 
- tila videntur; suspicor xoi ἐπὶ [τῶν] τῶ σώματος [αἰσϑα- 
. φηρίων]. 
2000 — 13. καὶ ἅψιος Haec supplevi praeeunte Salmasio. 
(0— 14, οὔτε] Sic tacite Heeren. pro οὐδέ. 
ο΄ — 16. u&vror ye] Notanda haec forma, nec scribendum 
opinor μέντοι ye. 
(00 — 17’ ἐχπλάρωσιν] Vulgo ἐκπλήρωσιν. τυχόντων] Li- 
| revpóvzav, tacite correxit Heeren. à 


P: 


E 
T 
al 
a. 


m 

is 

x 

y 
δ 


» 


ΟΡ, 256, 18. 8. ἐπ]! Ita scrlpse d y. ὌΝ PUN 
— 20. εἰκαίων ] Fortasse εὐκαίως. | ' 
.— 2, ἐφέρετο] Vulgo ἐφέροντο. 

— 23. χερείονα] Sie V. pro ie 


Heeren. οἱ Gaisford. οὐκ ἂν δύναιτο, , Valeken. ad Theocr. 4 
lI, 46. ovx ἐδύνατο. κοινωνία] Imo χοινανία, ! 

— 35. συνομασϑῆμεν] Libri εὐνομασϑῆναι μέν, Valck 
narius συναρμοσϑῆμεν , quod nunc praefero, quamquam συν- 
ομάξω , i. e. συνομοιάζξω. recte formatum est, o se] n 
αἱ δέ. ἀνίσαν] Ante Heerenium ἔσαν. 

— 26. χερείονα] Vulgo χείρονα. 

— 27. xe] Hoc ut adderetur Syntaxis postulabat. 

— 38. αἴτε τὰν κάρρονα μὲν τὰ μείζονα. τὰν χερείονα — 
δὲ τὰ μείονα] Libri οὔτε τὰ κάρρονα μὲν τὰ μείζονα, τὰ Me 
ρείονα δὲ τὰ μείονα,  Correxit Heerenius. 

— 29. οὔ κα ἐδύνατο] Sic correxi, οὐκ ἂν δυνατός Cai | 
ovx ἂν δύνατο V. A. E. τ 

z-:91. ὧν] Sic V. A. ὧν Cant. an ὦ i.e. οὗ, δὲ 

2-52, ἁρμόζοντα] Imo ἁρμόσδοντα. e e 

Ue. JA "m 1 ὀπαδεῖ᾽ Malim ὀπαδέει. 
: 2. διατάξει] Vulgo διατάξει. καὶ] Ante Gaisfordum vds . 

— 3 ds 70] Ànte Heerenium ἐκ τῶν. T 

— A, τᾶς ἀρετᾶς] τὰς ἀρετὰς V. fort. ταῖς ἀρεταῖς. 

, — 5. καὶ φιλία δὲ] Heerenius τὲ pro δέ. τε: 

— 6. ἐκ τούτων] A. ἑτούτων i. e. τούτων , ac fucile. ca 
remus praepositione. 

— 7. ἔραται] Apud Cant. ἄραται; V. A. ἐρᾶται, quae su- ; 
spectae fidei forma est in scriptore prosaico; scripsi igitur 
ἔραται. | V. ad Theocr. p. 211. T us 
— 9. ξέοισα] Vulgo ξέουσα. ἁρμόξας] Vulgo ἁρμόσας. A 
— 10. συγκατακρεόμενος] Satis mira haec forma ese 

-κρεώμενος V. À. --κερώμενος Heeren. An Svp e MG 
μέρος ὃ praeterea excidisse videtur verbum finitum. 
— 15. ὁραυγαϑεῖσιν] ὁραγασϑεῖσιν A., eode Opi P 
— 17. ἐφαρμόσδει] Vulgo ἐφαρμόζξει. " 
| — 18. ἀποδιδοῖσα] Vulgo ἀποδιδοῦσα. συννόῳ μέρει 
"Vulgo συνόλῳ μέρει. quod nihil est. 


EDS esse de vita Jmana, sed scribendum puto puer &v- 
ϑρώπως 

S eei. ὦ &dova] Abest vulgo artieulus. VEA 
-P. 262, 27. ἐπὶ τοῖς σώμασιν) Vulgo περὶ τοῖς σώμασιν. 


— 30. ἡ τὴν συνδρομὴν Vulgo ἥ τε συνδρομή.. Heeren. E 


s 5 τε συνδρομήν. (Operarum error est 7] pro ἡ.) 


P. 263, 2. καταλέγω διευκρινημένως | Sic ex A. dedit Gais- ὁ 


τῇ fordus. V. E. habent καταλέγω δὲ εὐκινημένως, Cant. καταλέ- 
|. youev εὐκριμένως. 

— ὅ. Σεβῆρος] Σευῆρος Α. 
(0 --͵ῸΠ]. αὐτοκίνητον] Heerenius affert Plut. de An. procr, 

ed 1012. Ξενοκράτης τῆς ψυχῆς τὴν οὐσίαν ἀριϑμὸν αὐτὸν 
vg" ἑαυτοῦ κινούμενον ἀποφηνάμενος. Adde p. 225, 25. 

— 12. περιέχουσαν) Heerenio περιέχοντα verum vide- 
tur nempe ἀρυϑμόν , numerum cerías rationes comprehen- 
dentem. 

— 16. καὶ πλάτους] Haec probabili. coniectura addidit 

-— Heerenius ex Aristot. de Àn. I, 2, τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ἐν τῷ 

| — Τιμαίῳ Πλάτων --- αὐτὸ μὲν ξῷον ἐκ τῆς ἑνὸς ἰδέας. καὶ 
τοῦ πρώτου μήκους καὶ πλάτους καὶ βάϑους. τὰ δ᾽ ἄλλα 
ὁμοιοτρόπως. ἔτι δὲ καὶ ἄλλως, νοῦ μὲν τὸ ἕν, ἐπιστήμην 

. ài τὰ δύο" μοναχῶς γὰρ ὑφ᾽ ἕν τὸν δὲ τοῦ ἐπιπέδου ἀριϑ- 

μὸν δόξαν, αἴσϑησιν δὲ τοῦ στερεοῦ. 

T — 22, ταύτης] Vulgo ταύτην. 

— 27. Τιμαῖος) Disputat de hisce Timaeus in libro de 

— Anima mundi inter Platonis opp. T. III. p. 99. HEEREN. Scri- 

— bendum Τίμαιος. 

- P. 264, 5. ἐν ὁτῳοῦν αὐτῆς] Ante Heerenium. ἐντωοῦν 

αὐτῶν. 

— 14.. διατεταγμένως Nescio an scripserit διατεταμένως. 

— 22. χωρίζει! δῖ. Cant. in marg. pro μερέζει. 

— 29. ἢ ὅλου) Ante Heerenium ὅλου. 

P. 265, 1. μεγάλως] Ante Heerenium μεγάλα. 

0 τ 6. ψυχροῦ) Hoc addidit Heerenius. 

0-8. ἀπὸ] Sic Canterus edidit, codd. ut videtur ὑπό. 


ς ORE ἀρ Τ᾽ 
Ce CET ATI ATI T NM 2T 


nius. ediderat. μὲν ἐν τοῖς παρὰ Ὀρφίως ἐν τοῖς qvot- 


— M. μὲν ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς] Libri μὲν ἐν τοῖς φυσικοῖς. : 


: κοῖς» motus loco Adsnot de An. F, " TOUTO δὲ π od 9: 

ὃ v τοῖς Ὀρφικποῖς καλουμένοις. λόγος" φησὶ γὰρ τὴ apr 

ἐκ τοῦ ὅλου εἰσιέναι. ἀναπνεόντων φερομένην ὑπὸ τῶν € 

μῶν: qui hoc vn docet pro φυσικοῖς scribendum esse Ὁ 

φικοῖς , ut fecit Gaisfordus. Praeterea delendum videtur. piv. 

ΟΡ, 265, 12. ὡς εἰσιέναι Apud Cant. ὡς eiofv, quod recte - 

in marg. εἰσιέναι scriptum est, firmante E. qui habet ὡς εἰσ- 

ἐἕναι et A. in quo ὡς εἰσὶν ἐν est; ὡς fortasse πῶς cre 

dum, nisi delere malis. fd 

— 22. ϑειοτέρων γενῶν) Eadem xosívrove γένη voegi : 

supra p. 264, 16. 215, 4, ᾿ 

— 28, ὥσπερ ἂν τις νεωτερίσειεν ἐν τοῖς ἐπινοίαις) 

δ Tangere videtur Iamblichus philosophum aliquem coaevum, 

à cuius nomen nescio quam ob causam retinuit; ἐπίνοιαι for- 
tasse libri titulus fuit. Eundem fortasse respicit p. 268, 18 

270, 23, id 

E — 20. ὥσπερ, τὸ ἐμψυχῶσϑαι)]) Nisi reconditius aliquid Vii A 

E. tet, scribendum ὡσπερεὶ ἐψυχῶσϑαι vel ἐνεψυχῶσϑαι. sb 

— 28, Zixeuicgro| Disputationem, ad quam hie respexit d 

lamblichus, servavit Cicero Quaest. Tusc. I, 10. Dicaearchus 

aulem in eo sermone, quem Corinthi habitum tribus libris 

eaponit, — nihil omnino esse animam, et hoc esse nomen 3 

totum inane , frustraque animalia et animantes appellari: bs 

neque in homine inesse animum, vel animam, neque in be- — $ 

δὴ Slia; vimque omnem eam, qua vel agamus quid; vel sentia- . E 

EU mus, in omnibus corporibus vivis aequaliter esse fusam, nec 

f separabilem a corpore esse, quippe quae nulla sit, nec si « 
quidquam nisi corpus unum et simplex , ita figuratum , ado 

"lemperalione naturae vigeat et sentiat. Quae si cum Iam- - d 

ΚΑ τὶ blichi nostri verbis contuleris, merito non corrupta. modo, sed - H 

Bs mutila quoque ea esse, suspicaberis. Primum ἢ τὸ τῇ φύσει 

EX. συμμεμιγμένον.. quod dicit Cicero, ifa figuratum ut tempe- 

Rss ratione naturae vigeat et sentiat, bene se habet. In proximis - ἃ 

ἢ τὸ τοῦ σώματος ὃν si Ciceronem audias, excidisse intelliges 

ἀχώριστον, nec separabilem a corpore esse. Post haec la- - 

cuna esse videtur; nam verba ὥσπερ τὸ ἐμψυχῶσϑαι nihil | 


codd. nihil praesidii. In proximis αὐτῇ pro αὐτὴ bene quidem 
exhibere videntur codd. V. A. attamen vel sic de integritate 
loci difficile est pronuntiare, eum verba haec aperte pendeant 
ex antecedentibus, quae mutila sunt. Sensus esse videtur vim 
- vitalem (τὸ ἐμψυχῶσϑα)) inesse corpori, non autem adesse 


» p HEEREN. 
ΠΡ 2605, 29. δυνάμεως] Imo δυνάμεων. ut recte codd. 


ΟΡ 266, 1. σύνϑετον] ἀσύνϑετον Wyttenbachius, quod 
οὐρα erat 


— 10. αὗται τοίνυν ef δυνάμεις] Ante Heerenium ταῦτα 

τοίνυν ἢ αἱ [ δυνάμεις. 

| — 12. ξῴου] Comma posui pro puncto; coniungenda enim 
᾿ δυνάμεις πάρεισιν. 
(0 — 15. óc] Addidit Heerenius. 
00 — 17. δούσης ὕλης τὴν ἑαυτῆς ξωὴν εἰς τὸ κοινὸν ξῴον] 
In δούσης mendum latere videtur indicante scriptura cod. 
..&. δδύσης. quod λυούσης scribendum videri possit. Pro ὅλης 
autem scribendum videtur ὅλην. 


Ku ETUR pi 


esse videtur, si αὐτῶν ad δυνάμεις referas. 


0— 21, sexgaoOor | Suspicor συγκεκρᾶσϑαι propter I. 16. 
; — 25. ἄλλα καὶ ἀλλα] Heerenius sequente Gaisfordo ἀλλὰ 
εἰς ἄλλα. Sufficere opinor ἄλλα κατ᾽ ἄλλα. 
P — 29 ἑαυτῷ} Revocanda librorum scriptura ταυτῷ. 
Eue— .32. κατὰ μὲν τὴν οὐσίαν] Verba haec corrupta sunt, 
5 irte et mutila, neque quid rescribendum sit facile dixeris. 
. Nertit Cant. iucta naturam vires, iuxta firmas functiones; 
. qui quid legerit, aut voluerit, non intelligo. Patet opposita 
sibi esse, κατὰ μὲν οὐσίαν et κατὰ δὲ εἴδη; sed obscura ma- 
- xime sunt verba ὧν δύνανται ποιεῖν, et difficile omnino de 
Tu nostro est iudicium, cum quos ex Peripateticis ante ocu- 


E 


τ: rem αἴ Aoc κατὰ δὲ εἴδη μερισταὶ ἢ ed 
h δύναται ποιεῖν. HEEREN. ; 


e fusam ;. ipsa tamen verba restitui nequeunt. Nam in. 


animae, ut aliquid ipsi proprium ac per se subsistens, (ὑπάρ- : 


— 20. αὐτῶν] αὐτῆς mavult Heerenius, quo non | opus 


P. 267,1: κατὰ δὲ πιάταναῖ Vult Iamblichus, 
video, Platonem cum tres animas ponat, triplicem. quoqu 
- vitam pro naturae varietate tribuere; ac sic animam apud e i 
tripartitam vocari; alio tamen sensu πολυδύναμον., quia. vires | 
eius non in singularum partium vita fundum habeant, sed p 
tius communes omnium qualitates putandae sint. HEN 

— 6. ἢ] Ante Heerenium ἢ. 

— 10. διαδοξάξουσι] Heerenius δοξάζουσι. 

FECI PE περὶ τὸς δυνάμεις εἶναι πλείονας) Pro περὶ. πῶς : 
ue scripsit ἐν ἑνὶ δέ, quae parum verisimilis coniectura ss 

, facilius credam aliquid excidisse, e. c. [£v ἑκάστῳ δὲ] . 
AS τὰς δυνάμεις εἶναι πλείονας. T 

— 12. συγκαταϑέσεως ] Post h. v. sequitur in A. tanquam - 
lemma rubris litteris, ἕομῆς λόγου, ubi este Heerenio V. ha- 
bet ὁρμῆς λόγου, unde ipse edidit καὶ ὁρμῆς καὶ λόγου, ci- 
tato Diog. VIL, 159. ἡγεμονικὸν δὲ εἶναι τὸ κυριώτατον, τῆς 
ψυχῆς, ἐν ᾧ of φαντασίαι καὶ of ὁρμαὶ γένονται, καὶ ὅϑεν. : 
ὃ λόγος ἀναπέμπεται. GAISFORD. 

— 20. ᾿Δφιστοτέλης] V. de Anima II, 3. indicante TY : 

— 23. περὶ τῶν κατ᾽ οὐσίαν] περὶ τῆς οὐσίας Heerenius, — 
praeeunte Cantero de animae natura. Cf. ad lib. Il. p. 18, 80, 

. — 81. of δὲ περὶ Δημόκριτον πλατωνικοί] Seclusi prae-. 
euntibus Heerenio et Gaisfordo πλατωνικοί. Fortasse tamen - 
scribendum est ἀτομικοί. τ 

P. 268, 4. καϑ' ἑκατέραν] Sic Cant. in margine pro xo 
ἑτέραν. V dips. ἑτέραν ἑτέραν. 

— 6. ᾿'προβάλλεσϑαι] Vulgo προβαλέσϑαι, correxi ex A. 

— 8. of περὶ Πορφύριον καὶ Πλωτῖνον πλατωνίβο)] i 
clusit haec Heerenius. 

— 10. τοῖς ἀπὸ τοῦ σπέρματος Locum Porphyrii ad quem 
respexerit supra servatum habes ab ipso Stobaeo fr. 23. Plo- 
tinum autem de hisce disputantem invenies ex Ennead. I, 8. ἐν 
HEEREN. ZODR 
— 12. τάχ᾽ ἂν] Vulgo τάχα ἄν. | (HS 5o 
— 24, ἀπὸ τῆς ψυχῆς) Seclusi cum Heerenio. c 

— 36, κατά τε] κατά ye? an κατά ὃ 3 

P. 269, 2. αὐτὸν διττή) Libri αὐτὸν ἡ devi male Hie: E 
renius et Gaisfordus αὐτὸν ῃ διττή. M 


^x ἠδ 


s dd icd 


Pe 269, 16. τοῦ συνθέτου £gov] Sic snis] libri τὸ 
σύνϑετον. ἔῴον. 
0 - 17. ᾿ἀπολελυμέναι] Cant. ἀπολυόμεναι. v. Α. Ε. ἀπολ- 
᾿Λυόμεναι. unde scripsi ἀπολελυμέναι. αὐταὶ καϑ᾽ αὑτὰς 
: ᾿ ἀπόλυτοι] Delevit Heerenius sequente Gaisfordo;. sufficit. de- 
E lere ἀπόλυτοι , pro quo A. habet ἀπόλλυτοι. ᾿ 

— 26, πάντες} Ante Heerenium πάντα, Υ. πάντας. 

/2— 31. ἕκασται Ante Heerenium ἕκαστοι. 

— 32. ὡς uiv | Male Gaisfordus cum Heerenio ὡς μὲν οὖν. 

ΟΡ 270, 5. μέαν] ἐνέοτε Canterus in marg. 

|.— 8. γένοιτο δὲ κἂν] Vulgo γένοιτο δὲ καὶ. 
|. — 19. ἐνεργεῖν Heerenius ἐνεργεῖ. 
ro p. 271, 1. παρευρεϑεῖσα] Sic scripsi pro sa pelos, 
2 uod Canterus edidit. V. A. πορευϑεῖσα. mirifice Heerenius 
᾿ς παραβρυϑεῖσα. 
"^ -- 9. καϑαρωτέρας δὲ] Ita margo Cant. qui in textu habet 
2 καὶ προτέρας μέν, V. Α. καὶ πρότερον μέν. 
' .— M. καὶ τὰ] Ante Heerenium κατα. 
ΠΡ, 272, 16. Πλούταρχον] Heeren. affert Plut. de gen. an. 
(p 1059. 


τ Puler. p. 81, 11, 
P. 273, 9. ϑηρείοις] Vulgo ϑηρίοις. 

P 5. μέτρων Canterus μέτρου, Gaisfordus μέτρων , ne- 
"scio unde. 
— — 14. 5] Addidit Heerenius, sine causa, ut opinor. 

|— 16. ἀναχέοντες] Sic A. Cant. ἀνασχέοντες. 
| -- Ἰ7. ἀποϑεμένης] Ante Lobeckium Aglaoph. p. 756. 
- ἀποϑεμένας. 


2 


^i 
» 

x 
X 


E 
E. 
1 
: 
E 


: ἢ 


Heerenium. 

-. — 25. ἀπὸ τῶν τοιῶνδε στοιχείων] Seclusit haec Προ: 
- renius. 
o — 8l. ἄπειρον Sic Cant. in marg. pro ἄπορον. 
- P. 274, 3. ἀειγενεσίαν] ἀειγεννησίαν V. 


i Heerenius, qui πλείους pro πλεῖον dedit. 


Ec: ἐν πες 8. δένδρον) Ante Heerenium δένδρων. 


— 22, ἀπὸ τοῦ ϑεοῦ φυγῆς] V. Creuzer. ad Plotinum de | 


-— 90. ἀπολήψεως Libri ἀποδιαλήψεως . sequutus sum 


o0 4, dv τῷ ἀεὶ πλεῖον γίγνεσϑαι] Seclusit praeeunte 


ἮΝ CXXVI | | ADNOTATIO CRITICA 


P. 274, 17. ἐν ᾿ ταυτῷ] Deest HT in — qu 
scripsissem vevrov. Canterus in versione de descensu 
marum. 

— 23. ὅλα τε] Ante Heerenium ὅλα δέ. Idem mox 
of dedit pro xo/. 


P..275, 7. τιϑεμένη] Ante Heerenium τιϑεμένην. ME 
— 10. λεπτοτέρων Ita V. A. E. λεπτέρων apud Cant. λε- 
πτοδέρμων conicit Gaisfordus. Forsitan λεπτομερῶν. 
— 24. ὁδόν τε] Libri ὁδόντες, correxit Heerenius. 
— 21. πέμπεσϑαι] πέμπουσι V. A. E. recte, si deleas λέ- 


yovotv. Σ᾿ 

— 80, ἐν τῷ κόσμῳ Fortasse ἐν τῷ [υΐοδηξ ἢ κόσμῳ. — 

— 91. ϑείας] Libri εὐϑείας: emendavit Lobeck. Agisopie * 

p. 1095. 2 
P P. 276, 2. εἰς ἐμφανὲς] εἰς τὸ ἐμφανές ὃ ὉΠ n 


— 13. αὐτῇ] Ante Heerenium ἑαυτῇ. 
— 14. πρόσεισι] Ante Heerenium πρόεισι. 
— 21. οχήματα] Hoc recte iam Cant. in marg. coniecerat.. 
pro σχήματα. Nempe quod anima corpus regens aurigae com- 
paratur, corpora ipsa vocantur vehicula, ὀχήματα. Fundum - 
comparationis constat esse Platonem Phaedro p. 246. etc. iu^ 

" qua exornanda mire sibi placent Neoplatonici. HEEREN. 


— 24, δὲ καὶ ἄλλοις πλατωνιποῖς] Haec necessario sup-- ES 

EX 

plenda videntur, nam apud Cant. male extat ᾿Δττικῷ Ἢ πλα- 

TOvixOtc, quod ferri nequit, cum ipse Atticus Platonis asso 
secla fuerit. HEEREN. Sufficit fort. ᾿Δττικῷ καὶ mAerOVL- 

κοῖς. quod dictum est ut Ζεὺς καὶ ϑεοί. 


— 925. καϑ᾽ ἕνα δὲ τρόπον] Libri καϑ᾽ ἕν δὲ πρῶτον 
Nw correxere Cant. et Heerenius. 


P. 277, 7. τινὲς δὲ τῶν νεωτέρων οὐχ οὕτως] Haec adiesi. 
Heerenium sequutus. 
— 20. ὑπὸ] Vulgo ἀπό, quod ferri non potest. ἄναπε: τ 
πλησμένοι est commaculati. V. Ruhnkenium ad. Tuto Pp. 81. - 
A51 ἄλλων] Fortasse ἄλλως. 
0 — 81. κατὰ καιροὺς, δὲ ἄλλοτε ἄλλως, stato d ἂν Lady 
δεέως ἔχῃ] Suspicor κατὰ καιροὺς δὲ ἄλλοτε ἄλλους τώ: ᾿ 
νεσϑαι. ἂν ἐπιτηδείως ἔχῃ. 


" 
" 
EN. 
τοὶ 
Ἂς, 


E — 0. glow. Ante Heerenium τόπῳ. 


— 7. πῶς] καὶ πῶς ἡ T. 
— 10, μήτρας] μητρὸς cum Heerenio Gaisfordus; for- E 
tasse μήτρας delendum est utpote ex interpretatione natum. E 


μητρὸς aperte falsum est, 
b —:3. συγκινουμένης συγκφινομένης ed. Heer. tanquam Nm 
A ex V. in quo tamen legi videtur συγκρινουμένης. GAISFORDUS. us 
τ΄ - 16, evroxívqrov] Num excidit δύναμιν ὃ 
— 20, γένεσιν] Nescio an γέννησιν praestet. 
Loc 94, λέγουσι νεὼς κυβερνήσει] Sic manifesto corrigen- 
: - dum erat quod vulgo legitur λέγουσιν ὡς κυβερνήσει. 


j — 27. προσοικειοῦσιν) Sic apud Canterum est, V. προσ- » 
τ 0rxoUGLv , À. E. P. προσοιχοῦσιν. - 
3 P. 279, 10. ἄλλοι] καὶ ἄλλοι tacite Heeren.; videntur ali- A 
... qua omissa esse. 

(0 -- 18. κατὰ δὲ Δημόκριτον εὐσχημοσύν εὐσχημοσύνη 
- haec Democriti eadem est, quam vulgo εὐθυμίαν vocare sole- 
"bat. Cicero Fin. V, 8: Democriti securitas , quae est animi 
quaedam tranquillitas, quam appellavit εὐθυμίαν. Va- 
. riis tamen nominibus eum illam Insignivisse testis est Diog. 

— Laert. IX, 45. καλεῖ δ᾽ αὐτὴν καὶ εὐεστώ , καὶ πολλοῖς ἀλ- 
— λοις ὀνόμασι, inter quae adeo εὐσχημοσύνης quoque nomen 

— fuerit HEEREN.  Corrigendum videtur εὐθημοσύνη., quo 
i nomine Democritus ad eandem rem designandam usus fuerit ; 
εὐσχημοσύνη ad externum habitum spectaret. De εὐϑυμίᾳ De- 


. mocriti vide Mullachium p. 121. 5j E 
- — 20. x«9' Ἱερώνυμον) De Hieronymi sententia Heere- d 
nius affert Ciceronem Fin. V, 5. Praeterea multos, in. his do- T 


᾿ς etum hominem et suavem , Hieronymum , quem iam cur pe- 

— ripateticum appellém nescio, summum enim bonum ex posuit 

- vacuitatem doloris. 

^P. 280, 5, παριεμένου -- εἰς τὰ εἴσω Haec ita vulgaban- 

r παριεμένου τοῦ ϑερμοῦ 1) ἐναποσβεννυμένου πως εἰς τὰ 

€), quae corrupta sunt. Primum quid sit παρίεται τὸ 8ερ- 
s. non τὰν. tum εἰς τὰ εἴσω pro ἐν τοῖς ἐντός dici 


΄ 
SEI MO uisi omi di 
Mane a) ὩΣ τὰ » τα"... 2 


ratur, tum ; transposui ante τοῦ ΗΣΣ et post ἐνάποσβεν 
| vuuévov adieci, quae propter homoeoteleuton exciderunt ve 
τοῦ δὲ ψυχροῦ ἐγγινομένου. 

P. 280, 12. οὐδὲν] Vulgo οὐδέ. 

— 15. ὥσπερ δὴ καὶ ἔστιν ὅτε ἐστὶν] Verba liaec expli- 
cant illud quod modo dixerat, ov δεὰ κενήσεως. Vult scriptor, ὦ 
si anima sit harmonia, eam in morte subito esse desinere, ita — 
ut nullam antea mutationem subeat, sed in ipso interitu talis —— 
adhue sit qualis fuerit cum existeret. Ante oculos forte hic. 
habuit Aristoxenum, quem sententiam a Platone Phaed. p. 91. - 
refutatam fovisse auctor est Cicero Tusc. I, 10. HEEREN. 

— 16. ἐκλαμπούσης Vulgo ἐλλαμπούσης. τὰ 6o] Hee- 
renius, quem Gaisfordus sequutus est, τῷ ζῴῳ. 

— 20. παρέσπαρται] Sic V. E. προέσπαρται A. προσπᾶ- 
ται Cant. 

Ib. Respicit hic lamblichus ad atomorum defensores ac. 
maxime Epicurum, qui animam per corpora disseminatam esse. 
contendit. et. Diog. X, 63. ὅτε ἡ ψυχὴ σῶμά ἐστι λεπτομερές,, 
παρ᾽ ὅλον τὸ σῶμα παρεσπαρμένον. v. jb. sect. 66. 67. ubi 
quoque de eius de interitu animae sententia exponitur. . Cf. 
Lucret. III, 418. HEEREN. 

— 21. καϑάπερ ἐν ἀσκῷ] Malim καϑαπερεὶ ἀσκῷ. 

— 22. ξύσματα διὰ τῶν ϑυρίδων gouvopeve] V. Aristot. : 
de Gener. anim. I, 3. AH 
—— 26, ἀποφαίνονται] Post hoc lacuna esse videtur; ac. 
cusativi enim qui sequuntur, nihil habent unde pendeant, lineo- Ὁ 
lis quoque additis indicat eam cod. V. Quid tamen supplen- - 
dum sit incertum est. Respicere videtur ad ea, quae Plotinus 
Enn. p. 889. tradit, ubi de animarum ratione destitutarum et - 
rationalium, quas corpori magis quam inesse putat, varietate - 
disserit. HEEREN. "s ᾿ 

--- 32. ἡ καὶ ὅτι μάλιστα) Sic Heerenius dedit pro 7 T » 
Praestat fort. εἰ xol ὅτι μάλιστα. 

P. 281, 12. £vexcv] λέγουσιν addidit Heerenius, Apost ex 
verbo cvvoixítovarv ; i.e. συνοικίξεσϑαι. λέγουσιν». » assu-. 
mendum. 
— 19. piv] Ante breui γλυκύν. es 
— 21. ἀπὸ ϑεῶν] Sic est rad Patritium pro ϑεῶν. εν 


4 
p 


E 
Ν᾿ 
EI 
P. 
^ 
E 


ΣΟ, 281, 21. yr iol "Tosé: addunt Cant. et A..— ur 


A .— 93. πολυστεφοῦς} Heerenii esse videtur coniectura. 
- €odd. V. A. E. πολυστέρους, Cant. πολυστέφου, Lobeck. 
Aglaoph. p. 462. πολυαστέρου. Recte habere videtur οὐρανὸς 
P πολυστεφής: multum ornatus, quemadmodum γαῖα πολυστέ- 
φαᾶνος a nescio quo dictum memini. 
| — 24. στερουμένου] V. Addenda ad p. VII. 

(o P. 282, 4. ὀξεῖ δὲ προφορουμένην φωτί] Affectato dicendi 

. generi,. quo hie scriptor utitur, convenientius fuerit πορφυ- 
᾿ govuévmv, purpurea luce splendentem. 

— 12. αὐγήν] Sic Cant. in marg. pro «αὐτήν. 

— 19. ὁ πάντα γνοὺς Ἑρμῆς] Libri ὁ πάντα νοῦς, quod 

E πάντων νοῦς Patritius, ὁ πάντα νοῶν Heerenius Scripsit 

sequente Gaisfordo. Apertum est scribendum fuisse 0 πάντα 
| γνούς. 

T. — 25. Óopvgopsiv] κελεύσας addidit Heerenius, praetuli 
εἰπὼν supplere, quod inter βοφυψοσύνῳ et ἀνέβαινε facilius 
excidere potuit quam κελεύσας. 

— 26. υἱὸς ὁμοῦ καὶ παραλήπτωρ τῶν jv ueDjadem TOV- 
τῶν] Aut "Ego pro ὁμοῦ aut rovrov pro τούτων scriben- 
. dum suspicor. 

— 28, Πανὸς καὶ Ἡφαιστοβούλης) Codd. σπανὸς καὶ 
; Ἡφαίστου βουλαῖς. Emendate Patritius. Gaisfordus affert Ia- 
— Jlonskium Panth. Aeg. p. 193—196. Voc. Aegypt. p. 94. 

— o P. 283, 1. νεοειδές] Sic Patritius pro ϑεοειδές. ἐμοὶ δὲ 

— γενομένης) Ante Heerenium ἐγὼ 0$ — γενόμενος. 

Qm. 9. ϑεωρήσαντι ἀειδὴ) Ante Heerenium ϑεωρῆσαί rt 

- ἀεὶ δεῖ (A. ἀειδεῖ). ἐπισκοποῦντι] Ante Heerenium ἐπίσχο- 
 τοῦντι. 

(00 — 86. ἐπικατευξάμενος --- εἰπὼν]. Libri ἐπικατευξάμενον 

et εἰπόντα; emendate Patritius. 

— 8. ταύτην. ue] Vulgo ταύτην μέν. 

; — 11. τῶν ἀφϑάρτων o? τετεύχατε τῶν ἐμοῦ χειρῶν, 

s E τῷ τῆς ἀφϑαρσίας φαρμάκῳ χορείας ἐπικρατῷ] In his τῶν 

ο ἐμοῦ. χειρῶν pro τῶν μου χεέρονας scripsi cum Heerenio, qui 

Pria χορείας ἐπικρατῷ tanquam insanabiliter corrupta seclu- 

i $i Totum locum. nunc ita refingendum esse video: τῶν 


| STOB. ECL, PHYS, I 


mc o? τετεύχατέ μου χειρῶν, ἃς τῷ τῆς ἀφϑαρσίας P 


CXXX ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM I. TRUE 


φαρμάκῳ χρίσας ἐπικρατῶ. ἀσαπεῖς etc. quae intere τς 


non indigent. παντὸς αἰῶνος Male Gaisfordus praceunte. ; 


Heerenio διὰ ante παντὸς infersit. 
P. 283, 13. χρόνῳ] Ante Heerenium χρόνους. 


— 14. τὰ γῆς ταύτης] Libri τὰ τῆς ταύτης. Hearoniud 4 


et Gaisfordus τὰ τῆς γῆς ταύτης. Imo τὰ γῆς ταύτης. 


— 10. τεκνώσεταί) Sic scripsi ex A., vulgo soloece z&- . 


κνώσηται. 
— 18. καὶ τοῖς] Abundat καὶ recteque delevit Heeren. 


— 19. τεμενίξεται] Parum probabili coniectura Heerenius: | 


scripsit τελαμωνέζει. fasciis involvit. Fortasse ταινιάξεται 
corrigendum. ἤρκει] Ante Heerenium ἤργει. ldem mox καὶ 
ante ἐκέκρυπτο addit; locus ne sic quidem persanatus est. 

— 20. διασκέψαι] Imo διάσκεψαι. neque enim credibile 
est διασκέπτειν pro διασκέπτομαι unquam dictum fuisse, 

— 30. φύσεως πόματι] Haec intelligi nequeunt, scriben- 
dumque conicio φύσεως ὀνόματι. Patritius φύσιν πόματι. 

— 31. αὐτῇ] Sic Heeren. pro ταύτης, sufficit ταύτῃ, Pa- 


tritius ταύτην. Mox γεννητικὴ pro γεννητικὴν Heeren. et. 


Gaisfordus, fort. γεννητιπκῇ. 
P. 284, 11. μένῃ) Malim μείνῃ. εἰς ταῦτα ἤρξατο] Hee- 


renius εἰσαῦϑις ἤρξατο, iterum coepit producere , fort, eic 2 


ταῦτα ἤρχετο, opus adgressus est, ab ἔρχομαι. 

— 12. ὡς] Ante Heerenium οὔσαις. 

“12 νοερῶς τοῦτο σουρὶ μέξας] Fortasse νοερῷ et sta- 
tim ἀγνώστοις pro ἀγνώστως. Frequens Neoplatonicis est 
πῦρ νοερόν, velut Porphyrio apud Eusebium P. Ev. XV, 11. 16. 

— 27. ψυχῶν] Figmenta haec de animarum creatione ex 
Platonis Tim. p. 41. adumbrata esse adnotavit Heerenius. 

— 31. αὐτὰς] Vulgo ἑαυτάς. 

— 92. κινήσεως] κράσεως mavult Heerenius. 

P. 285, 3. δεύτερον) Ante δεύτερον et μεῖξον male inse- 
ritur vulgo τό, quod delevi. Imitatur illud Platonis Tim. P. 141. 


ταῦτ᾽ εἶπε καὶ πάλεν ἐπὶ τὸν πρότερον͵ κρητῆρα, ἐν o τὴν. : 


τοῦ παντὸς ψυχὴν κεραννὺς ἔμισγε, τὰ τῶν πρόσϑεν ὑπό- 
λοιπὰ ατεχεῖτο, μίσγων τρόπον μέν τινὰ τὸν αὐτόν, ἀκή- 


gato δ᾽ οὐκέτι κατὰ ταυτὰ ὡσαύτως, ἀλλὰ δεύτερα καὶ toit 


HEEREN. 


MA e EE FOU UE 


“ 4 


τς 'ADNOTATIO ORITICA AD LIBRUM I. CXXXI 


e 285, 7. ἧς μόνος αὐτὸς εἴδη τελειῷ]}. Haec corrupta 
Sat, nec quid in iis lateat assequor. HEEREN. Scripsi cs. 
. jta clara omnia et perspicua. 

E — 8. οὐρανοῦ) Seclusi hoc praeeunte Heerenio. 

— 20. πράξετε] Sic Gaisfordus cum Patritio, Cant. πρά- 
; uc, codd. πράξητε. 

— 23. δεσμὸν] δεσμοὺς apud Canterum. 

— 27. εὖ τε κινήσας] Libri εὐτεκεῖν ἴσας, Cant. in marg. 

᾿ αὐτὰ κινήσας. Absolvit emendationem Heerenius. 

P. 286, 2. μεταπεκλημέναις] Sic Patritius pro μεταχεκλη- 
μένας. 
00 -- ὅ, παραϑήσομαι δ᾽ ἔτι] Vulgo παραϑήσομαι δέ τι. 

— 12. ógoróv] Canterus obscurum, i. e. ἀόρατον, recte. 

— 4. αὑτῷ] Sic Heerenius, Cant. et ut videtur codd. 

αὐτῷ αὑτοῖς. An igitur αὐταυτῷ αὐτά τε] Fort. αὐταί 
78, scil. ψυχαί, propter ἔχουσιν. 

— 20. συμπεπλεγμένον ἡ Alius scripsisset. συμμεμιγ- 
᾿ μένον. 
| — 29. ὑγρᾶς οὐσίας ὑγρασίας ὑγίας apud Canterum, 
; ὑγρὰασίας οὐσίας V. ὑγρασίας vel ὑγρᾶς οὐσίας Heerenius. 

P. 287, 5. μονῆς] Ante Heerenium μόνης. ᾿ 

— 6. ὡς κἀμοῦ λέγων] ὡς κἀμοὶ ἔλεγεν Heerenius; ὥς 

κἀμοὶ λέγων Patritius; non expedio. 

— 8. ἐλάνϑανεν ἐλάνϑανον suspicatur Heeren. 

— 11. eoque ] Sic Patritius, συστήματι codd. 

— 18. o£ δ᾽ ὡς 180v] ὡς addidit Heeren. 

— 27. ἀνωφελῆ μνήμην] Si ἀνωφελῆ vera est lectio, 
memoriae epitheton illud ideo tributum videtur, quod animae 
nullam status, antequam in corpora immigraverint, reminiscen- 
tiam habent. Malim tamen μεγωφελῆς ut sit imitatio Platonici 

- jllius dieti in Critia p. 108. ubi memoriam utilissimam deam 
vocat philosophus. HEEREN. Scripsi πανωφελῆ. 

— P. 288, 6. εὐφυῆ] Libri £g, correxit Heerenius. 

— 10. τινὰ} Ante Heerenium τά. 

-o— H. ἔμφρονά τε] Vulgo ἔμφρονά γε. 

ο -- 3290. μαϑοῦσαι;] πολλὰ ὠδύραντο excidisse suspicatur 

E Heerenius ; possis etiam ἐστέναξαν supplere, quet ante ἐθαύ- 

E. ipta. facile excidere potuit. 


ων MAE enin 
! 


1 


ΕΗ ΤΣ a pM de RE ES 
- dioe Aet Y 
TO " 1 ^ 
{ 


Ko CAM 
A SCRMER i 


Mens. δος τς ἘΣ ΣΌΝ 
xxxi ^ ADNOTATIO ORITICÀ AD imRO τις Ῥ MERE 


P. 288, 31. Καμήφις} Rectius fuerit dpi) De WM 
nomine v. laudatum a Gaisfordo Iablonskium Panth. Aeg. I. p.96. 3 

P. 289, t. ἐγὼ δὲ] Haec Canterus addenda esse vidit. án | 
versione latina. E 

— 2. τῷ τελείῳ μέλανι] τὸ τέλειον μέλαν Cant. accipit — 
de atramento seu scriptione, qua libri. Hermetiei consignati . 
erant, quo posito sensus esse videtur: cum me librorum illo- . 
rum communicatione dignum haberet. HEEREN. , 

— 6. ἐν δεσμοῖς} Adiecit haec Heerenius. Eidem sequen- 
tium verborum, quae sic in codd. leguntur δούλοις πονηρῶν, 
debetur emendatio, quamquam ne sic quidem locus emendatite 
est. Pro πονηρῶς aptius foret ὀκνηρῶς. 

— 9. μάχεσϑαι] μάχεσϑαι δὲ Heerenius recte; post στα- 
σιάξειν dele comma. 

— 12. πλέον] παλαιῶν V. A. in quo λιβυκῶν γᾷ δόσαν 
quid latere videtur. : 

— 20. ἀποσπώμενα.] Scribendum ἀποσπώμεναι deleta - | 
virgula. ἐνάϑλια] Cant. ὡς ἐνάϑλια. om. ὡς V. A., ὡς. ἂν 
ἄϑλια Heeren. Fort. πανάϑλια. E 

^ — 26. ὅσαι τὰς δειλαίας ἡμᾶς ἁμαρτίαι} Sic Heerenius 

edidit pro ὃ καὶ τ. δ. ἡ. ἁμαρτίας. 

— 99. γὰρ] Sic Heerenius rescripsit pro τὰς. τὸς τοῦ! - 
τὰς sine causa addidit Heeren. ! 

— 30.  ὀλίγως : καὶ παντελῶς μικρὸν τοῖς τοιούτοις ὑγροῖς 

κύκλοις τὸν ἑαυτῶν πρόγονον οὐρανὸν ὁρῶντες cd 

Libri ὀλίγοι καὶ παντελῶς μυκρὸν. τῶν ἐν τούτοις υγρῶν κα 
κύκλων τὸν ἑαυτῶν πρόγονον οὐρανὸν ὁρῶσαι στενάξομεν 
ἀεί. Restituit uteunque sensum loci Heerenius; malim vero 
ὀλίγον καὶ m. μικρὸν ἐν τούτοις ὑγρῶν καὶ [ἀμυδρῶν ὀμ- : 
prov] κύκλοις τὸν — ὁρῶσαι στ. ἀεί. zw 

P. 290, 1. ἔνϑ᾽ Ὀρφεύς Orphicum hunc versum ex mar | 
gine importune in contextum illatum esse animadvertit Heeren.. 
Scribendum autem ἔ γνϑεν Ὀρφεύς. à 

— 4. δ. ὀπαὶ τοίνυν καὶ οὐκ ἔτι εἰσὶν ὀρϑαλμοί) Ante — 
Heerenium τόποι legebatur pro ὀπαί, quem inconsulto cum 3 
Gaisfordo sequutus sum. Scribendum πόροι . ΟἹ, ΡΙαίο Men. . 
p.76. «οὐκοῦν λέγετε à ἀπορροάς τίνας --- καὶ πόρους, εἰς οὗς καὶ γ 
δι᾿ ὧν oí [ ἀπορροαὶ πορεύονται: sind TM τὰς uhi 


ϊ ^ e qM Sr INANIS 4. SP NOBLE πο τ 

be y 5 C. fx 3. 2. ZU ΑΝ 

da den δ e MO A Med pd Ss ΣΝ C VO Y σις TEES 
l vn MAT δ με ῳ ΔῊ ᾿ ΟΝ, - 


αν 
y 


ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM I. CXXXI. A. 


AE ἀρμόττειν ἐνίοις τῶν πόρων ; foramina vocat Seneca Quaest. 
L Nat. IV, 9. €f. supra p. 97, 29. 
—— P. 290, 5. ὡς δὲ καὶ} Scribendum πῶς δὲ καὶ. 

— 9. σὺ] Ante Heerenium ἀεί, 

— 10, ἀπολεῖ] An ἀπόλλυϑ᾽ 

— 24. κἂν μὲν ἢ] Vulgo κἂν μὲν ἦν. 

— 80. λοιπὸν Sine causa Gaisfordus τὸ λοιπόν. 

— 82. ἀλλ᾽ οὐδὲ] Libri ἄλλους δέ, correxit Cant. in marg. 
Idem mox ἀλλ᾽ ὡς pro ἄλλως. 

"$9. 291, 1. διαβολὰς} διαβουλὰς Cant. καταβολάς, pen- 
| δίοπεξβ, praemia, Heerenius, quod non sufficit, Fort. δέανο- 
-— μάς, quae vobis impertiuntur , vel quod praefero μεταβολάς. 

— 3. βουλεύεσϑε])" Malim βουλεύσεσϑε. 
— 4, ἐπόπτης αὐτὸς καὶ ἐπίσκοπος) Verba xol ἐπίσκο- 
πος forsan delenda. 
— 16. μάντεις of e An9eig] Malim μάντεις παναληϑεῖς, 
: nisi o£ delendum. Apud Canterum μάντεις ἡ ἀληϑεῖς. 


— 21. ἐκσοβήσουσινἼ Sic Cant. in marg. pro ἐχβοήσουσιν. 
— 28. ἐνδικωτέρα] Si μετελεύσεται sincera est lectio, £v- 
| δικώτερα (sic Patrit.) neutraliter accepto, iungendum erit: ἢ 
τῶν αἰετῶν φύσις μετελεύσεται τὰ ἐνδικώτερα, i. e. iustitiam 
colet. Ordo tainen verborum flagitare videtur ut ἐν δικωτέρα 
iungatur cum φύσις. quo posito μετελεύσεται vel plane re- 
dundat, vel legendum est γενήσεται vel simile verbum. HEEREN, 
Scribendum ιἐνδικώτερα. 
— 29. ὁπωστιοῦν) Ante Gaisfordum οὕτως τε οὗν. 
| — 80. ἐάσει δὲ καὶ γηράσαν] γηράσας V. Α. γηράσκειν 
" Patritius. Locus corruptus. 
— 81. νήχουσι] Vulgo νηχοῦσι. ; z 
P. 292, 3. φιλοβορωτάτου) Sic enim volebam, non quod - 
per errorem impressum est φιλοβορωτοτάτου. Vulgo φελο-- 
βφωτοτάτου. quod fortasse φιλοβρωτάτου scribendum est, ἃ 
φιλοβρώς. Potest vero etiam φιλοβρωτοτάτου defendi a φε- 
λόβρωτος , ut ὠμόβρωτος activo sensu dicitur pro ὠμοβρώς.͵ 
— 8. ὑπάρχου] An ὑπερέχον ὃ Sequentia lacunosa sunt. is 
εἰδὼς Sic Cant. in mang: pro εἶδος. Statim corrige ὑπὲρ. ; 
᾿ς pro ὕπερ. 


OXXXIV ΑὈΝΟΤΑΤΙΟ CRITICA AD ΠΡ’ 3 
P. 292, 9. καὶ τύπον] κατὰ τύπον Heerenius, quod vec 
ES rum videtur. 
(— τ. ἤδη δὲ --- Dei] Ante Heerenium ἡ ὃ δὴ -- -- 
ϑεωρήσαι ἄν. : 


— 13. ϑεῶν ,1] Dele comma. 

— 16. μέλλοντα] Sic Cant. in marg. pro μᾶλλον. 

— 22. τὰς ἑαυτοῦ] Ante Heerenium τὰ σεαυτοῦ. 

- 95. ἀνατεμοῦσι Sic Heerenius dedit pro ἀνατέμνουσι. A 
Idem 1. 27. ἐκτενοῦσι pro éxveívovot, et 1. 29. διαπορϑμεύ-. 
σουσι pro διαπορϑμεύουσι. 

— 28, πέραν] πέρα Α. ἀλλήλους] Heerenius ἀλλήλων. 

- 31. οὐρανοῦ] Sic Cant. in marg. pro οὖν. 

P. 293, 2. τῷ ϑέλειν] Heerenius τῷ τέλει, quo locus non 
restituitur. 

— 3. ἀλλὰ τῷ τῆς ἀλυπίας ἀγαϑῷ μυηϑῶσι] Scriben- 
dum videtur £ ἕνα τῷ — ἀγαθῷ μυηϑῶσι, et in fine sententiae 
τρυφήσωσι. quod. codd. habent pro τρυφήσουσι. Pro ἀλυ- 
πίας V. A. E. habent ἀληϑείας, quod non spernendum est, si. 
ἀληϑείας ἀγαϑὸν ironice accipitur. 

: — 7. ἐπὶ καὶ τὰ] Ante Heerenium ἐπεὶ τά. 

— 13. ἐλπίσι πλάνοις] Ante Heerenium Amos πλάνης.. 

— 15. ἀτευκτοῦσαι] Codd. ἀπευκτοῦσαι, quod Heerenius, 
quem Gaisfordus sequutus est, parum probabiliter ἀποτυχοῦ- 
σαν scripsit. Posui ἀτευκτοῦσαι, quamquam possis etiam ἄπο - 
TEUXTOUGOL. 

— 27. ἐπόπτειρα] Sic scripsi pro ἐποπτετῆρα. Heerenius 
et Gaisfordus dederunt ἐποπτὴρ. ταγῆς} Ante Heerenium 

: τὰ γῆς. 
P. 294, 2. ἐγὼ δὲ] Seclusit Heerenius. 
— 16. δὲ δοξάπο Num δοξάτωξ 
Τὰ .— 30, ἡλίου λάμψαντος] Rei accommodatius fuerit ἐκ- 
iM λάμψαντος. 
d — 91. συγκεκοσμημένοις Fortasse συγκεκοσμημένη, vel 
συγκεκομισμένοις. 


P. 295, 11. κατὰ τῶν ἀδύτων] Seclusit Heerenius rectius - 
forsan facturus, si reliquisset haec verba auctori, l. 19. autem 
καὶ τῶν ἱερέων scripsisset pro καὶ κατὰ τῶν ἱερῶν. 

— 21. προαίρεσιν] Ante Heerenium πρὸς αἵρεσιν. 


» mL MT ΜΕΝ va WR LU up» T VAS. gam IE TUM LUNA ns NN Ta e EMEN. 
Sosa i Om Lp cp IUE ni E DR cp MATRE UEM 


av 


τ ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM IL. | CXXXV 


. P.295, 25. ἁμαρτήσει Libri ἐκαρτήσει, corr. Cant. 
rg: Praestare videtur ἐγκακήσει. 
- 80. παρὰ ϑυσίαις] Seclusit Heerenius, nisi fuit καὶ 
boxíciz: 
P. 296, 6. ὅσα μὴ ϑέμις} Sic Heerenius pro ὅσα μὲ ϑέμις. 
— 9. αὐτόγονε] Cdd. αὐτόγενε. quod correxi. 
— 14. ἄρξασα τοῦ ἀπολόγου] Sic feliciter Heerenius cor- 


- rexit librorum scripturam τάξομαι τῆς ἀπὸ τῶν λόγων. 


— 15. πρύτανι ,] Dele comma. | 
— 20. ἀπ᾿ ἀνθρώπων] Om. ἀπ᾿ Heerenius. ἐπέστη] 
Vulgo ἔπεστι. 
— Ὁ, αὕτη] Malim αὐτή. 
-- 23. ὁ ἐπὶ πάντων] Heerenius ὃ γὰρ πάντων , Patritius 
ὃ ἀπ ὃ πάντων. Fort. ἤδη ὑπὸ πάντων ὃ ἐπιχϑόνιος — 
τ 31. σαυτοῦ τινὰ] Malim σαυτοῦ γέ τινα. 
P. 297, 7. ἀργὸν] ἀργεῖν V. quod probum est. 
. — 8, καταλείπετε) καταλείπητε V. A. quod καταλέπητε 


- $cribendum est. 


— 13. διὰ γένους] Forsan δι᾿ αἰῶνος. 
— 82, κατασχῶσιν) More seriorum dietum videtur pro 


᾿ χαϑέξουσιν. v. Lobeck. ad Phrynichum p. 723. 


- P. 298, 10. ἔχον] Ante Heerenium ἔχουσαν. 
P. 299, 2. εἴ τι) Malim εἶ τι ἔτι. 
— 6. dne γὰρ] Legendum aut εἰσὶ γὰρ deleto quod 1. 7. 


᾿ς habes e/cév , aut delendum est quod l. 9. ante ἄνω est xo. 


— 13. δαιμόνιαι] Cant. μόναι, V. δὲ μόναι, A. δαϊμό- 


vov cum δὲ μόναι in marg. Correxi δαιμόνιαι. 


— 2ὅ. παρ᾽ ἀνθρώπους] Vulgo παρ᾽ ἀνθρώποις , con- 
ira sensum. 

P. 300, 9. αὐτὴν καταστάσει] Sic scripsi pro αὐτῆς τὴν 
κατάστασιν. αὐτὴν pendet a verbo δορυφορῆσαι. Heerenius 
edidit αὐτῇ καταστάσει. 

o - 27. ἅπαντά ( μοι] ἐδήλωσας addidit sequente Gaisfordo 
Heerenius , male; ἅπαντα pendet ἃ διηγήσω. 

ΟΡ, 801, ὅ. καὶ ταῦτ᾽ ἔχει) Haec tria verba (non tantum 
ταῦτ᾽ ἔχει) inserui praeeunte Heerenio; sed aperi est ex- 
cidisse plura. 

— 13. στοιχεῖον] στοιχείων Heerenius. 


07570 ΟΣΧΧΥ / ADNOTATIO CRITICA AD  DIBRUM rn 


P. 301, 27. ἀμβλυωπεῖ Sic Canterus in marg. vost 
ὀξυωπεῖ; possis etiam μυωπεῖ, idque etiam probabilius vic x | 
potest. GE 
Ῥ, 802, 2. βλέπει] Vulgo βλέπουσιν. n 

— 3. παρὰ ποσίν] Libri παρὰ πᾶσιν. correxit Canterus 4 
in marg. ; 

— 5. ovx Ὄντως οὐχ οὕτως Heerenius. : 

— 8. καὶ ὅσα 0c] Sic A. quod casu retinui; vulgo em 
ὅσα. Scribendum videtur τόσα ὅσα, deleto καί. 

— 18. πρὸς — εὐώνυμον] Haec supplevit Heeren., cui 
etiam sequentia τὸν — οὐρὰν debentur. 

— 14. ὑπὸ τῆς ἄρκτου] Ante Heerenium ὑπὸ τοὺς (A. P. 
τὰς) ἄρκτους. D 

— 20. τοξικοὺς] τοξιανοὺς V. A. E. P. quae paragoga 
forma est nominis gentilicii pro T'ó&o: (Lobeck. Prol. Path. 
p. 248), sed qua non incredibile est scriptorem nostrum etiam 
pro rofrxóg usum esse. 

— 35. πρωτεύοντας τοὺς πόδας] Libri πρός τινὰ τοὺς 
πόδας. emendavit Heerenius. Mox idem ἄλλως pro ἄλλους. 

— 27. τὸ νῦν ἰταλικὸν] κατὰ cum Heerenio praefixit. 
Gaisfordus; malui post ξλλαδικὸν lacunam indicare; apertum 
enim est aliqua excidisse, in quibus etiam οὐκοῦντας vel similis 
potestatis participium fuerit. κλῆμα] Vulgo κλίμα. A. κλῆμα. 

— 28. εὐπωγωνότεροι] Sic vulgo, inepte. εὐπωγονέστε- 
Qo, V. Barthius Adv. p. 808. assentiente Heerenio εὐπυγότε- - 
QgoL, quae valde improbabilis emendatio est. Scripsi presse 
sequens librorum scripturam εὐκοχωνέστεροι; sive malis εὖ- 
κοχωνότεροι lumbis praestantiores, 

— 82. ἀπ᾿ αὐτῶν] Libri ἐπ᾽ αὐτῆς, Heeren. ἐπ᾿ αὐτῶν; 

bi quod fortasse praestat. 

P. 303,-2. ἡμῖν] ἡμῶν Heerenius, qui 1. 5. o£ ante éy- 
ταῦϑα addidit. 

— 7. νοερώτεροι νοεροί ve? an statim coxppovsuglit 

— 8. γεννώμενοι] Libri ysveuevor, Heerenius et Gaisfor- 

,. dus γεννάμενοι, qui quo iure aeolicam formam agora ipsi 
Ἢ viderint. Malim nunc γενόμενοι. 

— 10. νεφῶν] Indieavi lacunam, quae neminem fallere 

potest, qui quid dici debeat consideraverit. : 


LATA 


dep Pc s WEE 56. M i^n, 
Fd λα δὴν, ra y. T Nar EU UR SS 


S S 5 "T 
- ADNOTÁTIO CRITICA 43 LIBRUK I. prc | 
- p.303, 12. καὶ τὸν ἡμέτερον ποταμόν. λυομένης] Sic 
E inisdsnias erat hie locus, qui corruptissime et sine sensu 
seriptus erat apud Heerenium et Gaisfordum ὡς τὴν (Gaisf. 
τὸν) ἡμέτερον; πυκνουμένης. Cod. A. cum Cantero consen- 
tiens καὶ τὸν ἡμέτερον πολυομένης. In πολυομένης nibil T 
aliud latet. quam ποταμὸν Avouévmc. Quod Heerenius ex 
— V. pro πολυομένης affert πυκνουμένης. nullius pretii est. 
- Nilus enim (hunc enim dicit scriptor τὸν ἡμέτερον ποταμὸν) 
᾿ mon nivium condensatione sed nivium solutione augeri dicen- 
dus erat. Ac ποταμόν, quod em in Stephani Byz. codice 


Rehdigerano plus semel πὸ et xo scriptum est, legit hic etiam 
Patritius. 
— 14. τρόπον τινὰ καπνοῦ] Aut τινὸς scrib. aut excidit 
- δίκην post καπνοῦ. quodammodo fumi instar. 
— 15. ὀμμάτων Hoc Cantero debetur sic librorum scri- 
 pturam ὀνομάτων emendanti. 
- o — 24. προλέγει) Non sufficit quod Heerenius conicit zrgo-- 
— vo&i. Sed totus locus obscurus et corruptus est. 
— 26. ἐπισταμένως Ante Heerenium ἐπιστάμενον; for- 
- san ἐφιστάμενον, quod ad comparationem cum satrapa refero, 
— 38. ἐπιδίδωσι) Fortasse ἀποδίδωσι. 
— 82, ξώντων] Fortasse ἕξῴων. 
P. 304, 8. ὑψιπετέστερα) 510 Gaisfordus dedit pro owi- 
πέτερα; fort. ὑψέπτερα αἱ dicitur ὠκύπτερος. 
— 12. ἐν ᾧ καὶ πολιτεύεται) Haec verba, in quibus ἐν ᾧ 
- ρ ἐν οἷς cum 'Heerenio scripsi , seclusi fortasse iusto calidius. 
: — 13. ἔχει" Addidit Heerenius. 
| — 22, 06 ἂν Ante Heerenium ὅσα. 
j- — 23. σωμάτων) Usitatius fuerit σώματι. ὃ. 
: — 34. ὡσπερεὶ βυϑῷ ἀνϑέρικος ἐπικυμαίνεται) Sic emen- 
. davi quod codd. inepte habent ὥσπερ ἐν βυϑῷ ἄνϑρωπος ἐπι- 
κυμαίνεται, cf. Callimachum H. in Del. 193. παλιρροίῃ. ἐπι- 
à “νήχεται ἀνϑέρικος à ὥς. 
Ἂς 05 -- 95. ἑστάμενον] Imo ἑσταμένον. A. ἐνστάμενον. 
: 00 — 80. καὶ γαῖα γενηϑὲν] καὶ ἀγεννηϑέν libri, correxit ὟΝ 
.  Heerenius. Grotius xol γῆ γεννηϑέν. i 
e τς 82. κενὴ κόνις: ἣ δὲ πρὸς αἴϑραν] Libri κενῆς, ἡ δὲ 
- 


n 
E m. 
Ar N ΄ 
φμ γ΄, 
Ts ᾿ 


CXXXVIII  ADNOTATIO CRITICA AD inim f 


πρὸς αἴϑραν. Heeren. κόνις, ψυχὴ δὲ πρὸς alid "e x 
Grotium sequutus sum. Pro αἴϑραν malim αἴϑρην. 

P. 806, 1. σκέδναται ὑππόϑεν ἡλϑὲ μετήορος εἰς αἰϑέρ᾽ 
ἁπλοῦν] Sic V. A. εἰς αἰϑέρα πλοῦς Canterus, Grotius αἰϑέρ᾽ 
ἐς ἁπλοῦν sequente Gaisfordo. Sed haec post πρὸς αἴϑραν 
ferri non possunt. Scribendum haud dubie μετήορος εἷς 
ἀϑέρ᾽ &yAovv, aridae spicae instar, notissimo usu gems 
lionis εἰς ad indicandam similitudinem. 

— 2. ἀναβλαστών] ἀναβλαστῶν A. bri laste Cant; 
Scripsi ἀναβλαστών. nulla tamen mutandae codd. scripturae 
necessitas erat. V. ad p. 62, 16. 

— 18. τῆς εἰς Πλούτωνος ὁδοῦ] τοῖς ---- 00006: A. cor- 
rexi e Platone, non male tamen Gaisfordus conicit τοῖς — 
ὁδεύουσι. 

— 8l. ἀποχορήγητοι] Imo αὐτοχορήγητοι cum Platone. 

P. 306, 12. ὑδρίαι] Vulgo ὑδρεῖαι. 

— 21. ᾿ἀπονενεμημέναι], Ante aistordum dove ες 

— 21. ἴσχουσαι] Vulgo ἴσχουσιν, Patritius ἔχουσαι. μὲ-. 
ταβαλλουσιν] Vulgo μεταβάλλουσαι, Patritius μεταβάλλονται. 

— 28. εἶϑ᾽ οὕτως] Ita Patritius , cdd. εἶτ᾽ &v. Scriben- 
dum potius εἶτ᾽ αὖ. χορὸν] χῶρον cdd. χορὸν Patritius. 
Eodem modo statim erratum erat. 

— 31, ἀνϑρώπους] ἀνθρώπου σῶμα Patritius. 

— 31. τεύξεται ἀϑανασίας Patritius γεύσεται ae. οὔτε 
(0003?) τοῦ ἀγαϑοῦ μεταλαμβάνει. , 

— 32. παλίσυρτος] Hoc e Patritio reposui pro αλλ: 
συτος. 

P. 307, 7. οὐκέτ᾽ ἄρχουσα] Vulgo οὐ κατάρχουσα. 

— 8. κακία] Apud Canterum καταδίκη, codd. κατά; Pa- 
tritius κακία; quod sensu postulante recepi. 

— 25. ἀρκτέον] Quae sequuntur «oxréov etc. si ea iam. 
pro Apollodori verbis accipias, nihil habent ex quo pendeant. . 
Recte itaque iudicat Heynius, vel hic nonnulla excidisse, vel 
ea quae sequuntur usque ad κατωνομάκασι Porphyrii adhuc 
verba esse, parentheseos loco habenda. Attamen vel sic vix 
patet quomodo ab iis quae sequuntur Porphyrius initium ex- — 
scribendi facere potuisset. Praefero itaque prius atque ante 
ἀρκτέον nonnulla periisse puto, in quA se de Stvge ac reli | 


a. 


ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM I.  CXXXIX 


—. quis locorum inferorum fluviis eorumque nominibus verba fa- 
—. eturum esse promiserat. HEEREN. 
P. 307, 27. πιϑανῶς} Ante Heerenium πιϑανῶν. 
— 32. ἄχεα] Sic Grotius pro ἀχεοῖσι. Cant. ἀχαιοῖσι. 
P. 808, 2. παγαῖς} Libri πάσαις; Cant. in marg. παγαῖς. 
— 6. τοῦ] τὴν τοῦ Heerenius, τὴν Nauckius. In sequen- 
- tibus Sophoclis versibus cum aliis probavi transpositionem ver- 
borum, quae partim Grotio partim Heynio placuit, libri enim 
sic: λιποῦσα λίμνης ᾿Αχέροντος ὀξυπλῆγας ἠχοῦσα γόους ἦλ- 
᾿ ϑον ἄρσενας χοάς, 
— 8. ἀκτὰς] Sic Heynius coniecit pro ὦ dc, idem postea 
— .ecobsius. 
— 9. χοὰς] δοὰς recte opinor scripsi ad S. Oed. Col. p.203. 
— 10. ἠχούσης] Hoc inconsulto retinui ex Heerenii et Gais- 
. fordi editione. Apud Cant. est ἤχουσα, A. habet ἐχούσας, 
recte alii ἠχούσας. 
— 11, ἀπαίωνας ἀκτὰς] Haec ante τὰς addenda esse res 
ipsa docet, non sufficit supplere ἀκτάς. 
— 12. χοὰς] Hoc supplevi Heerenium sequutus; debebam 
ῥοάς, si recte id in Sophoclis loco restitui. 
— 14, ἔλεγον τῷ τὸ μὲν] Vulgo ἐλέγοντο τὸ μὲν, Hee- 
renius ἐλέγοντο διὰ τὸ μὲν. παρέχειν] Ante Heerenium 
παρέχον. 
ες -- 18. τάν τῷ £v] Vulgo τὰ τῷ (τὸ A.) env. ὑπερῆρ- 
ται] Sic ex Heynii correctione editur pro ὑπερήρηται. ϑοτῖ- 
bendum potius πυὔἡφᾳΉῇρηται vel παρήρηται. 
P. 309, 4. Ὅμηρος] Odyss. 4, 218. 
-- 10. of πλείους] Sic Cant. plerique vertens, codd. o£ 
. πάντες. 
— 20. Ἡρόδοτος] Leguntur haec ap. Herod. L. VI. c. 74. 
Evanuerunt ap. Stobaeum Ionicae dialecti vestigia, forte ab ipso 
. Porphyrio de industria deleta. Apud Herod. post προσάγων 
additur σφε; ἡ μὲν ἕψεσϑαι σφέας αὐτῷ τῇ ἂν ἐξηγῆται. 
Mox ἀγινεῖν bene habet Stob. pro ἀγινέων in ed. Herod. Ad- 
scribimus reliqua quae Porphyrius omisit: iv δὲ ταύτῃ τῇ 
πόλει λέγεται εἶναι ὑπὸ τῶν ᾿Αρκάδων τὸ Στυγὸς ὕδωρ᾽ xol 
δὴ καὶ ἔστι τοιόνδε τι" ὕδωρ ὀλίγον φαινόμενον ἐκ πέτρης 
στάζει ἐς ἄγκος, τὸ δὲ ἄγκος αἰμαδοῆς τις περυϑέει κύκλος" 


A 
Nx 


/ -—! 


ς χὰ ἔων, κε ἀν gerne 


CXL:  ADNOTATIO ORITICA AD LIBRUM I. | — — 


ἡ δὲ Νώνακρις ἐν ἡ ἡ πηγὴ αὕτη τυγχάνει ἐοῦσα, iba 
boni τῆς ᾿Δρκαδίης πρὸς Φενεῷ. HEEREN. "tut 
P. 309, 22. ἀπικόμενος Vulgo ἀφικόμενος οἱ statim eg 1 
᾿Αρκαδίαν. MU 
— 25. προεστῶτας] προστάτας Herodotus. vr 

— 20. ἀγινεῖν} Imo ἀγινέειν et statim ἐξορκέων. 248 

— 27. πρὸς Νύμφιν] Legebatur περὶ νυμφῶν, quod ne- 


Scio ex mea an alius emendatione correxerim. Hoc certum est 


falli Hemsterhusium ad Callimachi Fragm. p. 451, Ern. . 

— 98. ἐν ΝΝωνακρένῃ τῆς "Analog A. Nowángw. ; 
Heerenius edidit ἐν INcovexou κρήνη τῆς ᾿Δρκαδίας 1) fje , rece- 
ptum a Gaisfordo. Non video iustam novandi causam. JNova- : 
κρίνη est ditio Nonaeris urbis. 

P. 310. 16. περὶ μὲν] μὲν delendum videtur. In sequen- 
tibus rtcoéc scripsi pro τυμωρίαν, quod pro τεμωρίην dedit - 
Heeren. Ἃ 

— 19. χληρώσας] Sic scripsi ex A. pro πληρώσας. Re- - 
spicere videtur quae de mundi sortitione narrat Homerus ll. 0, 
185 sqq. 

— 28. col δ᾽ ov] Hom. Od. ὃ, 561. 

P. 311, 11. ὁμοίως] Heerenius ἢ opo. 

— 14. τῶν περὶ) τῶν πρὶν Valckenarius, quod verum 
videtur. 

P. 312, 16. καϑὰ — ὑπέλαβον] Aut haec abundant. aut ; 
quae 1. 19. leguntur ἐπεὶ — . πιστοῦνται, nisi 1. 17. κατ᾽ αὖ- 
τὸν scribendum est pro μετ᾽ αὐτόν; video tamen quid obstet. : 

— 20. 0z:] Ante Heerenium ὅπερ. ὑποϑερμανϑὲν] ὕπερ- 
ϑερμανϑὲν Valckenarius, recte opinor. 

— 22. οὕτω φαίνεται] αὐτοῦ μέμνηται Valckenarius.. Aut 
hoe scripsit Porphyrius aut οὕτω φαίνεται. μεμνῆσϑαι. 

— 24, ἀντιϑρῶντος Recte Scaliger ἀντιϑορόντος. Cf. 
Henr. Stein Fragm. Emped. p. 72. quem vide etiam de reliquis. 

P. 313, 3. καλέσας) ϑεοὺς δὲ καλέσας probatae Hee- 
ren. Idem sequentia seclusit. 

— 4. κατ᾽ αὐτὸν Haec etiam delevit Heeren. οἱ ὄντος ὃν : 
Scripsit pro ὅσον τόσον. 

— 20. Στύγα] Addidit Heorenius, 

— 21. ἁμαρτημάτων] Heeren.. istnd Praetulerim. d 


ἷ 


φιεσμάτων vel d Rditiuité); quod uelit cum τοῦ σώμα- 
τ τὸς coniungitur quam εἵματα. 


P. 314, 2. εἴρηται] In iis quae hic sequuntur aperte ap. 
. Cant. et in codd. turbatus est verborum et sententiarum ordo. 
Legitur ibi: Εἴρηται δὲ ὅτι τὰ ἔνδον τοῦ ποταμοῦ ἀΐδα προσ- 
᾿ἀγορεύει᾽ Οὐδέ μέ πως (τὰ ἐπω- A.) μέσγεσϑαι ὑπὲρ ποτα- 
μοῖο ἐῶσι. Καλεῖται δὲ καὶ τὰ ἔξω τοῦ ποταμοῦ ὡς ἐνδεί- 
᾿κνυμὲν (ἐδείκνυμεν A) ἐν ἄδου δόμοι" τί οὖν πάσχουσί φη- 
σιν. ᾿᾽4λλ:᾿ αὕτως ἀλάλημαι ἀν᾽ εὐρυπυλὲς (εὐρηπελὲς A.) 


: ᾿Δέδος δῶ. In quae si accuratius inquiras,, facile videbis ver- - 


sum οὐδέ μέ πως μίσγεσϑαι ὑπὲρ ποταμοῖο ἐῶσι alienam 


. plane sedem occupasse. Neque enim probat id quod probare 
— deberet, regionem trans fluvium Homero Haden appellari; ne- | 
que omnino probationem eius hic exspectabis, cum ea iam su- 
pra a se exposita esse dicat Porphyrius. Versu autem hoc. 


remoto optime procedit oratio. Nec minus in sequentibus per- 
versum locum obtinuerunt verba τί οὖν πάσχουσί φησιν. nam 
versus qui sequitur continet probationem eius quod praeces- 
serat, regionem cis fluvium quoque Haden appellari. Patro- 
cli enim anima, quae flumen nondum traiecerat , tamen ita de 
se queritur: ἀλλ᾽ αὕτως ἀλάλημαι ἀν᾽ εὐρυπυλὲς ioc δῶ. 
Vix itaque dubium supererit, recte ἃ me restitutum esse sen- 
tentiarum et verborum ordinem, cum verba τέ ovv πάσχουσί 
φῆσιν post illa collocarem, ac hisce subiungerem versus, qui 


. aperte ad ea pertinent : TAÀÉ μὲ εἴργουσι ψυχαὶ εἴδωλα κα- 


póvrov, Οὐδέ μέ πως μίσγεσϑαι ὑπὲρ ποταμοῖο ἐῶσιν. 
HEEREN. 

— 4. ἐν ἄδου δόμοι] Malim ἄδου δόμοι. 

— 5. ἀΐδος] Imo ἄϊδος et 1. 2. ἄϊδα. 

— 10. ἐξουσίαν] Ante Heerenium ἐξουσίας. 

— 16. οὕτω δι᾽ αἰῶνος οὕτω fortasse delendum. 

— 18. ἀσέ με] Od. A, 61. 

— 38. συνελάλει] Inter se collocuti sunt; sic scripsi pro 


: συνεκάλει. Cf. Od. À, 466. Expresserat illud iam in versione 
- anterus. Posses Gatàén suspicari Porphyrium scripsisse, σσῶς 


δὲ συνεκάλει Πάτροκλος καὶ Αἴαντα καὶ "AvvíAoyov, una 


X enim ap. Homerum apparent Ulyssi. HEEREN. 


qat 315, 3. ἐν pope] P. 39. 


CXLII ADNOTATIO CRITICA AD D LIBRUC t 

P. 315, 5. συνεκλιπόντος]} Vulgo δυναμένοις NS 

— 6. συνεξῆρται] Ante Heerenium d ids v. eod! 
ἕξηρται. 5t. 

— 11, ἔφη] Ód. x, 495. 

— 16. ψυχὴ] Hl. ap, 100. d 

— 20. εἶεν] Sic Cant. in marg. pro ἡ à. Scribendum 
εἶεν ἄν. ἡ yovv] Vulgo ἤγουν. Αἱ fortasse verba ἤγουν i. 
vínAeLO ex margine irrepserunt, vel scribendum ἡ γοῦν 4v- - 
τίκλεια "ἀκέουσ᾽ ἧσται — προτιμυϑήσασϑαι.᾽ Homeri locus 
est Od. 4, 141. 

— 93. δλκὸν] Ne quis 04xix0v vel £Axrixóv malit, ὁλκὸς 
h. 1. adiectivi vim habet. 

— 26. συναγερμὸς] Concinnius esset συναγερτικός. 

— 217. ἔσω] Ante Heerenium ἔξω. Idem ἡ ψυχή. Νὰ... ἢ 
tia spectare Od. x, 513. monet Gaisf. 

— 32. ἐπεύχεται] 0d. 4, 47. 

P. 316, 2. ὡς ev] Malim ὡς δή. 

— 5. διάγουσι] Ante Cant. διὰ τοὺς. mox ὄντων Heeren. 
pro ovrog. 

— 12. ψυχῇ ἔστιν. ov τὸ] Ante Holst. ψυχή ἐστιν οὕτω. 

— 16. σκοτώδη δὲ] Sic Heerenius, libri σκότει δέ. Corr. 
operarum errorem σκοτειώδη. 

— 28. ποιὸν] Vulgo : τοιὸν. 

P. 317, 2. ὡς γὰρ ἂν διατεϑῇ]) Legebatur ὡς ye ἂν 
διετέϑη. 

— 23. ὑφίστησιν] Codd. ἀφέστησιν., correxit Heeren.— 

— 25. Quae abhinc sequuntur Platonica intacta reliqui 
prout ad Canteri exemplar et ex cod. A. a Gaisfordo edita sunt, 
paucis locis exceptis quae e Platone tacite correxi. 

P. 330, 17. ὡς ἀποδημίαν οὐσαν τὴν τελευτὴν] Heerenius 
corrupit sanam lectionem scribendo ὡς ἀποδημίας οὔσης τῆς 
τελευτῆς. V. Emsleium ad Heracl. 693. et in addendis. - 

— 95. παρ᾽ Ὁμήφῳ Sic Gaisfordus, παρ᾽ Ὅμηρον Hee- 
renius, scribendum παρ᾽ Ὁμήρου ex A. et Cant. Mox τῶν pro. 
τὴν posuit Heeren. Locus Homeri est Od. x, 239. 

P. 331, 3. πρόσφορον] πρόσφονον A., quod πρόσφωνον 
scribendum videtur. Sic tos) d dicitur Iamblicho. PIUMM 
p. 263, 24. Cfr. ad p. 2, 29. 


ΡΥ 
ADNOTATIO ORITICA yes LIBRUM Co cxunr ε 


dur Pp. 331, 5. ἀναμνημονεύουσα] Legebatur &v μνημονεύουσα 
: et mox δύνηται pro δύναται. 
— 8. αὑτῇ] Ante Heerenium αὐτῆς. ldem mox εὐφυοῦς 
1 pro ἀφυοῦς. 
: — 24. φαεσίμβροτος φαεσίβροτος A. Locus est Od. x, 190. 
— 27. κυκεῶνα] Cant. xvxeovo , quod ex κυκεῶ corru- ἫΝ 
- ptum videtur. | 1 
E. — 29. ϑελγόμεναι καὶ μαλασσόμεναι] Vulgo ϑελγόμενα ; 
xal μαλασσόμενα. 
—' 81. εὐτυχίας Nescio an praestet εὐψυχίας. 


P. 332, 1. ἐπισπώμεναι] Corrigendum ἐπισπόμεναι. ut 
recte habet Canterus; neque aliter, ut videtur, codices; ἐπέ- - 
- 6mouever tacite dedit Heerenius, quem sequutus est Gaisfor- 
dus, ex quo error in nostram edit. propagatus est, σύυνεν- 
δοῦσαι] Cant. συνδοῦσαι.  Expectabam ἐνδοῦσαι. : 


— 10. εἰς ὀνώδη καὶ] Canterus edidit ἐσον (sic) ὠϑὴ καὶ, 

in marg. coniecit εἰς ὀνώδη καί. Recte vero Heerenius ex 

V. A. E. dedit εἰς νωϑῆ. Praeterea delevi cum Heerenio xe . 
- male a Gaisfordo servatum. 
P — 18. φονικαῖς] Vulgo φοινεκαῖς. 

— 17. βαρυφρόνης  Heerenius dedit βαρυφροσύνης. quod 

.  Gaisfordus ,sequutus est; illud tuentur similiter formata sub- 
-. gtantiva, εὐφρόνη — εὐφροσύνη. καλλονὴ — καλλοσύνη et 
- multa id genus alia. 
E 45:19. διὸ δεῖ) Sic Cant. in marg. pro διὸ δή. ^ 
He ul. φαύλου] Ante Heerenium φαύλην. τὴ 
| — 94, τοῦ φρονοῦντος] Apud Cant. ἑοῦ φρονοῦν, WA: S 
«. P. τοῦ φρονοῦντος. Heerenius et Gaisfordus rove φρονοῦν- Ps 
| τας. Debebant certe τὸν φρονοῦντα. Nil impedit quominus 
TOU φρονοῦντος ad τὸ φρονοῦν revocetur et genetivus ab ἄπω- 
9ev τιϑέμενον pendeat. 

— 24. χρυσόρραπις) θά. «, 227. 

— 26. ἀπέχει] Ante Heerenium ἀνέχει, in quo latet fort. 
5 ER uoto: fortius enim post εἴργειν requiritur verbum. 
Eu n 27. κυκεῶνος] Fortasse excidit τὴν ψυχήν. 
E: ce 82. εἰπὼν] ( Od. à, 563. 
e 


p. 333, 4. ὅτ dicii ἁλίου αὐγαῖς} Vulgo ὅτ᾽ αὔξεται S 
A. 


wt 
E νς 


p 


lologo Gottingehsl. ! SEE 
p. 338, 9. Iamblichi de Anima. inscripsit hé imema. s 3 
versione Canterus. Πλωτίνου καὶ ἑτέρων A. ὙΠ 
— 18, ἀπόστασιν] ἀπότασιν nescio an casu HoontduR E 
— 20. δεῖσθαι} Sic Heerenius, ἔδεσϑαι V. A. ἔσεσϑαι ἡ 
ap. Canterum. uet M 
— 26. ὑπὸ] Deerat ante Heerenium. a 
P. 340, 11. πεπληρωμέναι τῶν Mer Malim τῶν ϑείων.. 
— 24, συνάπτονται] συνέπονται V. A. E. quod. fortasse - 
e συνείρονται corruptum est. 
— 32. ἔλϑωσι] Aut hoc addendum aut δὲ post ἀγγέλους 
delendum, nisi sufficit cum Heerenio ἀγγέλους τε scribere. [ 
Ibid. et p. 341, 1. δὴ τοῦτο] Heerenius Canteri versionem se- 
quutus διάδουσαν. Praetuli lacunam indicare post πρεσβύτεροι. 
- ὃ. παλαιότεροι] -“Πλατωνικοὶ Heerenius , ree Can- | 
terus, voluit igitur ἕτεροι. : * 
—.6. τοῦτο] Ante Heerenium τούτους. E 
— 9. ἐξεύροι] Male nec scio unde Gaisfordus ἐξευρῇς. 
— 17. τάξεως] Addidit Heeren. " 
.P. 342, 3. ϑεωροῦσιν) Heerenius probabiliter τηροῦσιν. us 
scribendum esse conicit. 
— 1. ποῖ] Vulgo ποῦ. S one 
— 106. ,Aóyog. ἐμός] Adduntur statim post ἐμός verba ποῦ 
TOv. σωμάτων ἀπολυϑεῖσαι διατρέχουσιν αἵ ψυχαί, quae | 
aperte ex margine in contextum immigrarunt, quo augetur me- 
rito suspicio, omnino hunc locum interpolationibus deforma- 
tum esse, ac verba ἀλλ᾽ ὧδε γὰρ λέγει λόγος ἐμός vel plane 
delenda esse vel falsam sedem occupasse. ,HEEREN. E 
- 19. ἀναλύονται] Recte ut videtur ἀνοχύνονται y. An 
— 20. ὥστε] Ante Heerenium εἶτα. Jd ^ 
— 22. χῶρον] Ante Heerenium εἶναι. Ev". 
— 95. ἐπιχεῖν] Vulgo ἐπέχειν quod servari potest, si in — 
praecedentibus τοὺς αὐτοὺς τόπους scribas pro εἰς τοὺς αὖὐ- d 
τοὺς TÓTOUG. z 
— 26. λαμβανόμενον καὶ χρόμενοι add. A... ἐδίαν ian τῇ 
βανει] ἰδίαν ἀναλαμβάνει ὃ E 


P. 343, 11. zocyer, παρὰ] Sic ἀνθ pro πάσχει 2 


Recte vero Gaisfordus dabtylis- 'πάσχει, yàp παρά. 
: | πεπαχυμμένη] Vulgo πεπαχυμένη. 
(0. P. 343, 14. ἐγκεκλεῖσϑαι) ἐχκεκλεῖσϑαι A. d. e. εἰσκε- 
| χλεῖσθαι. 

— 31. συσχετηρίου ; ov] Abest vulgo οὐ. 


scd: οὐχ ἡ] Cant. οὐχὶ ὅπου, V. A. οὐχί. correxit Gais: 5 


. fordus. 


δρυμούς. καὶ] qoi? 
A, βόες εἰς] Abest vulgo εἰς. 
f — 3. ef φῶκαι] Abest vulgo articulus. 
ve 9. ὅποι] Vulgo ὅπου. 
᾿ς - 10. τυφωνικῶν Vulgo τυφωνίων. 
2o Ὁ. ἐν δ᾽ ἀέρι] Apud Cant. ἐν ἀέρι, codd. καὶ ἐν ἀέρι. 
interposui δ᾽. 
| — 12. σαρκικαὶ) Vulgo σαρκί. 
τ΄. -- 15. κολάσεως] Indicavi lacunam, excidit fort. χωρισταί. 
| — 29. εἰδικῶν] Vulgo ἐδικῶν. Mox ἑξήκοντα pro ἕξ Can- 
terus in versione. 
— 31. ὡς τὴν yijv ] Vult scriptor: terram eatenus montium 
iuga extollere. Legendum itaque videtur ἕως γὰρ rovrov τὴν 
γῆν ete, HEEREN. 


E.P. M5. 2. χωρῶν ὀκτώ] ὀκτώ. quod excidit in codd. hic 


5 supplendum esse res ipsa docet. HEEREN. Sane res ipsa do- 
-. eet; nec vero excidit in codicibus. A. habet χωρῶν ἢ i. e. η. 
| — 6. οὔτε ἀὴρ] Malim ἀὴρ. οὔτε. 
EC ας 9, ὥστε, καὶ ἐν ταῖς ἰδίαις ἡ χώραις] Pudet relieti so- 
-loecismi. Pro y scribendum η΄ i. e. ὀκτώ. Cod. A. ^i. 


Ld 


0 —M. μὴ] Addidit Heeren. praeeunte versione Canteri. - 


/— — 34, af] Hoc etiam addidit Heerenius, qui mox λείπει. 


* 
|^ 
E dedit pro λεέπειν. 
po P. 946, 3. o? τε] Vulgo «t ye. 


E debat Me μεῖναι. ᾿ 
$ xu — 9. ἐν 77] Abest vulgo ἕν. Sign 


P. 344, 1. of λαγωοὶ δ᾽ εἰς δρυμοὺς] Vulgo λαγωοὶ δὲ 


E E 15. τινές τι] Vulgo τινὲς ἔτι. Statim παρὰ add. op 


P. 346, n. ἐκ piel ESAE sunt dup. cum 
dentibus, et γὰρ aut delendum est aut, quod. praestat, p 
χωρῶν scribendum. es. 

— 18. δύο] Addidit Heerenius, praeeunte Cantero. in vers 
sione. * 

— 19. ὧν ὃ μὲν -- ᾿ἀποστολεύς] Haec. sic apud Cant, de- - 
guntur ὧν ὃ μέν ἐστι ψυχοταμίας ψυχῶν ὃ δὲ Voss MM 
ἀστολεύς, in codd. autem sic: ὧν ὃ μέν. ἐστι ψυχοταμίας ψυ- j 
χῶν (ψυχῶν om. V.) ὁ δὲ ψυχοπομπός" καὶ ὃ μὲν ψυχοτας  . 
μίας" ὁ δὲ ψυχοπομπὸς ἀποστολεύς.. Recte V. et fortasse 
etiam alii codd. ψυχῶν om. Post ψυχοταμίας l. 20. lacunam ταὶ 
indicavi cum Heerenio ; excidisse videtur ψυχῶν οὐκέτι ἐνσε- 
σωματωμένων τηρητής ἐστι. nec obstant quae 1. 22. lint 
καὶ 0 uiv τηρεῖ elc. Pro διατάκτης Cant. habet διατάκτως, 
in quo latet fort. διάχτωρ, quod etiam melius convenit cum. 
ψυχοπομποῦ officio quam διατάχτης. vo 

— 32. ἐνσεσωματωμένων Vulgo ἐνσωματωμένων. προς 3 
ἐησι Legebatur zrgóez6: ; confirmat emendationem nostram V 
in quo est 70:01. A 
— 25. ἐστιν 22:4] φύσις] Mancam hic esse orationem. 
res ipsa docet. Pro ἔστίν ἡ V. A. habent ἔστε μή. Legendum 
forte ἔστιν ἴση. quod voluisse videtur Cant. vertens: Aanc ra-- T 
tionem superiorum natura in inferioribus imitatur. HEEREN. 
2 o— 25. πλάστρια) Frustra Heerenius πλάστειρα. il 

— 30. σκηνοποιὸς  [πάϊοανί lacunam , tum ἀγγείῳ scripsi - d 
pro ἀγγείων, Heerenius ἀγγείοις. 

— 28. μνήμη] Sic duce Cant. Heerenius pro γνώμη. 

— 80. τοῦ ἄνω γίγνεται] Male Heer. ὡς ἄνω m 
Scribendum opinor τοῦ ἄνω γίγνηται [εἰκών], ut cac iita 
micturae imago evadat. : a 

— 32. eic τὸ σωματισϑῆναι] Heerenium sequutus id 
Libri εἰς τὸ σώματι κτισϑῆναι. Gaisfordus dedit εἰς τὸ σώματι 
ἐγκτισϑῆναι. Fort. praestat εἰς τὸ ἐνσωματισϑῆναι 611. p 
348, 13. ὅϑεν εἰς τὸ ἐνσωματισϑῆναι καϑάλλονται αὖ ψυ; 
évegyéc) Vulgo ἐνεργεῖ. V. ἐνεργῆ. unde Heer. et Gaisf. edi- — 
derunt τὰ πλάσματα ἐνεργῆ ; tanto molimine opus non erat. - 
Si tamen altius vitium ce pro he. dpi ΜΕΝ ἐνερ. 


^ 


E 


a p Notandum hoc ut statim Boi pro UI 
et ue : ja 
— 3. ἐνεργέσιν] ᾿υδρϊν A. E. 
A "ταὶ — 9. ἕρποντα] Heeren. ἑρπετὰ. εὐχαίτοις] Expiclabi 
τ εὐκάμπτοις. Quid enim reptilibus cum capillis rei est? 
(00 10. μηδὲ] Vulgo μήτε. 3 
(0 — 16. ἐνεργεῖν 0 ἰσχύει" ἐν γάρ] Ante Heerenium édebatur.- 
“ἐνεργεῖν: ἰσχύειν γάρ --- 
(0 -- 18, ἀκάνϑαις] Excidisse videtur στεγασϑέν vel similis "ἢ 
E potestatis participium. 
E tM 23. τὰς ἀκρίτους] Articulum adiecit Heeren. ES 
PNE τ -- 80. «ereoxovguevov] Legebatur καταχρώμενον., quod . D 
ως destitutum est. Hoe enim ut opinor dieere debuit: ἐπ 
Ἐν “ηιηὶ animalium genere reperiri etiam, quae suae naturae 
- fines excedant. 
P o7 - 81, πῶς πάλιν] πάλιν ad εἶπεν trahendum , nisi ante 
τς εἶπεν transponendum est. Cf. p. 848, 19. 
|. P. 348, 10. τὰς δὲ βαναύσους | Excidit oppositum, e. c. τὰς 
P 0b ἐλευϑερίους. Quare lacunam indicavi. a 
ES Uo —412; &AÀec ] Vulgo ἄλλως. Mi. 
* — M. καϑάλλονται] καὶ ϑάλλοντα A. V. καὶ βάλλονται, P 
apud Canterum , corr. Heeren. 2t 
(079.15. ἀπὸ βασιλικοῦ διαξώματος) διάζωμα explicandum. 
. videtur de regione ubi animae regiae habitant. Est enim διά- — - 
E fouc proprie quidem cingulum, tum vero id quod cingulo 
oblique dividitur, adeoque regio, plaga. Codd. V. A. E. habent 

d Ee "ule sensu. Pro βασιλικῆς iidem legunt βασι- 


“αὗται οὐδ C ὁμοιοπαϑεῖς οὖσαι Li n veut 
πολλαὶ δὲ βασιλεῖαι. HEEREN. Recepi ἀπὸ βασιλικοῦ, in cete-- 
- ris aliam rationem sequutus. Canterus edidit τῆς ὁμοιοπαϑοῦς 
δι πο λῆς ψυχῆς: codd. autem habent τῆς ὁμοιοπαϑοῦς. y MEE. 
σιλευουσὴς ψυχῆς, unde scripsi τῆς ὁμοιοπαϑοῦς βασιλεύουσε. Nx 
(a am odisti τύχης. quae regio diazomate: - oci Ax 


M 


Pes non emendantur; varia tentat C Hodionius πῆ Im TU 
— 20. οἷον ὦ τέκνον, E cmo yeyovórav ] Ita. corre 
librorum scripturam olov ὦ τέκνον ὡς ἐπιγεγονότων. UU 
— 95. ᾿Δρνεβεσχῆνις! Apud Canterum "Aovefleansvig. — 
— 26, ὃ Ἰμούϑης) Tuov9 A. Articulum iie ef. Ῥ 
282, 28. 
ps — 81. τιμὴν] τὴν ante Heerenium, cui etiam equ 
; supplementa debentur, nisi quod 1. 32. ἀπὸ pro ἐκ et p. 349, 1 
Pe ἀπὸ τοῦ πυρώδους pro ἐκ πυρὸς posui. : 
P. 349, 2. διαξῶσιν) Sic Canterus in marg. pro ifie ie 


^ 


P 

t — 3. ἀπὸ τοῦ] Abest vulgo articulus. - veyvezuxov| Vulgo — - 
2 -. ceyviróv. Sif 
S ἢ ἀπὸ τοῦ ἀργοῦ] Vulgo ἀπ᾽ ἀργοῦ. ed Ἐν 


209. 0 πνέομεν]) Ante Heerenium ὡς τὸ μὲν (μὴ A6 
| Praestare opinor ᾧ ξῶμεν. 
CER — 16. gcc]. Vulgo φύσαι. Ibid. μύσωσι Coni est 1 

emendatio pro μισῶσι. Ee sor 
— 95. ἐν τῷ σώματι] Abest vulgo articulus. A 
L— 96. τουτέστι τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ) Haec sock 

manifestum enim glossema sunt. cfl 
— 28. ἐναλλοιώσεων] Ita rescripsi ex V. A. pro dved s 

- λοιώσεων. 

P. 350, 5. τῇ μὲν ψυχῇ γίγνεται εὔχρουν] Hoc nihil est, - I 

suspicor εὔρουν; agile, ut dicitur εὔρους τὴν διάνοιαν. E 
—1, τόπον] Ante Heerenium τοῦ. πεπαχυμμένων7 

Vulgo πεπαχυμένων. ἷ 
— 22. σύστασις] Vulgo στάσις. Cf. p. 3515.18, (e E 
— 24, δὲ εἰς ϑῆξιν] Sie correxi pro à ἐσϑῆξιν Canteri, - 

V. A. E. διαϑῆξιν, Heeren. ex Patritio δὲ εἰς πῆξιν edidit, - 

Vox alibi non obvia, sed recte formata et ad sensum perapta est. 
— 29. amv ϑρώπισται) Praestare opinor ἀπηνϑρώπωται. 


E 


ha. nor ἐν RESI? i. 


UM — 81. διαδύνειν — ἐπίσταται) Ante Heer. διαδύνει, — 
p καὶ ἐπίσταται. quod revocandum videtur indicata Ee καὶ d E 
— — .- euma. Pro κατὰ  Gaisfordus tacite edidit διά. ΤΕ 


φίωται. 
— 4. ἴσων] Apud Canterum Z60v.- 


"4 


- itd, ut ab ἄνϑρωπος seta ἀπανϑρωπῶ, ᾿ἀπορνεῶ ab à 00- Ἢ 
- v&ov etc. JPropius vero V. habet ἐφηρπώϑη. 
ΡΟ P. 861, 8. εἰ προαιρέσει! Nonne εἰ ἐν προαιρέσει ? 

| — 10 sq. δειλά ἐστι καὶ ἄδυτα] Pro ἄδυτα, quod non in- 
| telligo, scribendum suspicor ἀδύνατα. V. ὕδατα. 

το τος: 16, τὰ λοιπὰ £9«] Locum hunc intactum reliqui quod 
p- vanis coniecturis indulgere nolim. Sensus quidem in univer- 
ΖΞ sum satis clarus est, pendere durationem corporis ex éorum το 55 

compositione , quatenus haec vel illa elementa in iis vel abun- |. 


τς dent (κατὰ περιοχὴν) vel deficiant (κατὰ ὀλιγομετρίαν). Sed. i 
—haereo in verbis τὰ λοιπὰ ξῷῴα, quae quomodo alteri τὰ σώ- "ἃ 

- gero opponantur, non assequor. Praeterea ultimum OUGi0ué- ^. 

$* τρίαν nullum sensum fundit. Legendum forte pro eo ἐνοῦσαν, X 


7 scil. τὴν ἐνέργειαν, vis quae iis inest, terminatione uevoíav ete "P 
- - ex praecedentibus male repetita. HEEREN. ; 
4 — 21. μηδὲ] Vulgo καί. quod fort. revocandum. Heeren, 
-4j dedit. Statim addidi πνεῦμα. quod membrorum parilitas 
ΕΝ videbatur. 

/ — 25. ἐφ᾽ οἷς ἔσχεν] ἔσχεν om. V. A. E. recte, si scribas 
ELS τοῖς. » 
0 — 26. ἤτοι πλεονάσῃ] Aperte excidit ἢ μειονεκτήσῃ ΣΝ 
E: | ἐλαττωϑῇ. ἐνεργείᾳ λέγω] Libri ἐνεργεῖ ἀλλ᾽ ἐγὼ, correxit EM 
A Cant. in marg. Praeterea malim τῇ κατὰ pro κατά. Ea 
E — 91. τὸ τηνικαῦτα) Vulgo τηνικαῦτα. Nunquam aliter — ἣν 
3 hic scriptor. οὕτως, quod statim sequituri melius abesset. | 6 


P. 392, 5. ἡ ἐν) Vulgo καὶ ἐν, V. Α. ἡ ἐν. τὸ δὲ] γαῖ. 


7" 


| τὸ ydg. e 
E — 7. ὥσπερ οὖν] ὥσπερ non habet quo referatur. For- — — | 
(— lasse ὥσπερ οὖν .... [οὕτως] ὁ ἐκ τῆς πρώτης. gp 
! — 10. αὐτὴν Vulgo ἑαυτὴν. ὡς ἂν ἔχῃ] οὕτως ἂν ἔῃ ὃ 
E * Heeren., debebat igitur ἔχου. — Mox σπουδαῖος retinui e Can- - e 
ο΄ tero, Heeren. fort. recte σπουδαίας. A. σπουϑαῖας. , x ME 
E — 15. τότε καὶ] Legebatur τε καὶ. male Heeren. τε delevit. - 


(0 90. ὁμοιέδρῳ ὄντι] Apud Cant. ὡμωέδρῳ ὄντες V. ἐμῷ 
τὸ t 

: ᾿ἐδρόεντι, A. ipóeóoóovri, Heeren. et Gaisf. ὁμωέδρῳ ὄντι. 
i ^g ue: ὄντι. ; 


a. 41. up ex x Photio uet Heron. Ux 
— 99. Φιλήβῳ) P. 34. τὸ δὲ ἐν ἑνὶ} ; 
Platone, τὸ δ᾽ £vi vulgo, τῶδε δ᾽ vi. A. cfr. Ex 
ril vol. IV. p. 232, ἡ 
.. P. 353, 4. Disputat de his Aristot. de me li, 
autem statim Pythagorae simul et Platonis M 
hausta est ex Tim. p. 66. HEEREN. alos 


p. 150, 13 an "Cant. 

δείκνυται post κινήσεως additur. 
P. 357, 1. Hoc eaput et sequentia PE λυ 1 

ex Appendice ad Florileg. vol. IV. p. 237. edit. nostrae. | 
— 8. αὕτη] Sic Plutarchus Plac. phil. IV, 13. vulgo 
P. 363, 31. τὸ ἀπὸ τούτου] Heeren. τοῦ ἁπτομένου. : 
P. 364, 24. εἶναι] μὲν εἶναι Heeren. qui mox εἰς ante. Ἴ 

σὰς inseruit. ς 
P. 266, 12, περὶ ἀναπνοῆς καὶ παϑῶν] H. e. xol 


αὐτῆς παϑῶν. Nodum in scirpo quaerit Hecpentts vd 


1. 


ΠΑΡΝΟΤΑΤΙΟ CRITICA. 
AD 


LIBRUM II. 


p. 1. EIH AvePadioLEj Scribendum EIH AN 


ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ. Quod sequitur AKATAAHIITO2 € exc 
Photio adiecit. Heerenius. 


vv — 4. ᾿πλεῖον Rectius πλέον. 
— 8, ϑάκοις] Vulgo ϑώκοις. Reposui formam, qua sola 
usi esse videntur veteres Attici; idem fecit Nauckius Fragm. 5 * * 
"Pp. T. ,b. 486. dojixoig] Ante Valckenarium Diatr. p. 116. TM 
erat ἀργικοῖς. Nauckius μαντεκοῖς dedit, satis probabiliter. 
— 10. ἄνϑρωποι] Sic vulgo legitur, scripsi ἀνθρώποις NS 
nsumque esse opinor qui talium sermonum mortalibus ar-. 
à itecti (auctores) estis. Nauckius totum locum. ita edidit τὰ 
μόνων; οὐ τῶνδε --- λόγων. : "ub 
|— 12. πείϑει! πείϑειν Nauckius, quo locus vix persanatur. | 
Iq. ᾿Δναξανδρίδης) Sic Cant. in versione. ᾿4λεξαν- 
οἰδη A. ᾿Αλεξανδρίδου ἀνηφόρῳ Cant. ad latus condito 
. graeci. GAISFORD. 


P. 2, 4. Φιλήτου] Sic A. φιλήτα Cant. Philemoni arii ui AS 
: Heeren. post Grotium. GAISFORD. — — i^ Me 


τ M 
$e 


— 7. εἴτ᾽ ἔστιν) Apertum est neque h. v. ab eo- senis ; 
sse, qui duo priores, neque vs. 8. et 9. ab | eo, qui ter- 


RA ἐστὶν] : Si cohaeret. his versus cum prsedene, Ὁ : 
im.erit τέ δ᾽ ἐστίν. àffen: 


* 


τῇ ex: fort. ε΄ τιν αἱ ε΄ oum πανόνων, ( juinto — 


Paeanum, coniungatur. Me eT 2j Vilsd daa ἃ, 
Boeckhius. 

P. 2, 17. ἐρευνῆσαι] Recte ἐρευνάσει Bocekhius. : 

— 25. 4ημώναπτος]) Hoc recepi ex marg. cod. E. qui dm Υ 

textu habet. Ζημώναξ. om. A. Cant. f 

— 38. ἑαυτῶν] Sic Heerenius. V. σαυτῶν, A. Cant. αὖ- ἫΝ 
τῶν. ἀκοσμίας] ἀκοσμησίας Α. à 

P. 3, 17. νενόμικεν} Vulgo ἐνόμισεν, A. νενίμηκεν, unde - 
scripsi νενόμικεν. Et sic habet Damascenus. 

— 18. Διδύμου ἐ en τοῦ περὶ αἱρέσεων) Hoc lemma, quod - 
vulgo 1. 23. verbis ἡ μὲν γὰρ etc. praefigitur, hoc loco posui. od 
Pro. eo in A. quem Gaisfordus sequitur, hic legitur Ξενοφά- 
νους. Verum iam viderat Heerenius, qui etiam pro CHER 
pluralem restituendum esse intellexit. 

— 20. τάς τε} Vulgo τάς γέ. 

— 21. τὴν αὑτοῦ] Vulgo τὴν αὐτοῦ. ᾿ 

— 28. δόκος δ᾽ ἐπὶ πᾶσι τέτυκται] V. Karsten. Xciióphé ἐξ 
Rel. p. 51. xf 
— 24. ϑήρα τῆς ἀληϑείας) Malim ϑήρα τις Me 
καὶ τῶν] καλῶν coniecit Karstenius 1. 1. p. 189. : 

— 26. εἰ δὲ ναύτην Sic Canterus in marg. pro εἶδεν αὖτ ; 
τὴν (V. αὐτῇ). στρατιώτην στρατιώτης V. στρατιώτή A.E. — 

— 38. πότερον ovv] Separavi hoc tmema a superioribus. 
Potest Hermetis esse, Cf. Stobaeus Flor. vol. Ill. p. 104. - dy 
αὑτοῦ] Vulgo ὑφ᾽ αὑτοῦ, correxit Cobetus Mnemos. Il. p.398. 


— 39. ξῶον] Hoc delet Heerenius, supplendum suspicor 
ἔρον [ἐκ ξῴου]. Mox Heeren. addidit alterum πρὸς xor- 
vovíev. E 
— 81. ποίας" Vulgo πῶς. διοικούσης] δανανσῆς V. A. y 
καὶ πότερον] καὶ fort. delendum. 

P. 4, 1. ϑεοῦ οὔσης] ϑεοῦ addidit Cobetus. Excidisse di 
quid, e. c. ἀκαταλήπτου. suspicatus iam erat Heerenius; atque 
hoc nunc mihi etiam pkobalilfae videtur, nisi qued malim | : 
καταλήπτου. 1 

oo δὲ ἐσήμηναν Ante Heerenium ἐσήμαναν, quae Torna à 
scriptori , qualis Porphyrius est, relinquenda erat, - DÀ 

— 10. τῶν γοῦν] τῶν ovv Heerenius. | Sp 


Ὡς p.e 4, 12. ὩΡΑΟΘΕ: Legebatur ἀπειργάσασϑαι;, quod 

nihil est; scripsi ἀπεργάσασθαι. nisi mavis ἀπειργάσϑαι. 

— 13. ἄλλα τε] Gaisfordus ἄλλ᾽ ἄττα. quod recepi. 
ἀπο 14. 0v τοῖς} Articulum addidi praeeunte Heerenio ; idém 

- pro οὐ vel καὶ ov vel οὐδέ scribendum esse vidit; at fort. 

ΟΠ]. 16. πεφελοτιμημένος ponendum est vel 1. 13. ἐφαρμόξων: 
(000—415. τοῖς} Sic recte Heerenius pro ταῖς» quod male. 
; servavit Gaisfordus. 


— 17. Ξενοφῶντος Haec in Xenophonte frustra quaeres; 
- nisi quod quodammodo ea accedant quae Memorab. IV, 3, 14. 
- leguntur: ἐννόει δὲ ὅτι ὃ πᾶσι φανερὸς, δοκῶν εἶναι ἥλιος 
οὐκ ἐπιτρέπει τοῖς ἀνϑρώποις ἀκριβὼς ὁρᾶν, ἀλλ᾽ ἐάν τις 
αὐτὸν ἀναιδῶς ϑεάσηται. τὴν ὄψιν ἁ ἀφαιρεῖται. Olim ta- 
Amen in Xenophonte ea lecta fuisse dubitari nequit; bis enim 
— ex eo citata sunt a Clemente Alex, in Protr. p. 61. et Strom. 
V. p. 714. ed. Pott. ubi in notis ostenditur alios quoque 50. 1- - 
- ptores ita in Xenophonte legisse.  Desiderantur tantum ibi 
prima verba δαίμονες --- ἀποφαίνονται. quae Stobaeus sibi 
solus vindicat. HEEREN. V. ad Xenophontis locum notam L. 
. BDindorfi. : 
— 19. ἐπιφαίνονται] Heerenius calami opinor errore ἀστο-- Ὁ 
« φαένονται. 
— 20. φανερόν] Heerenius e Clemente φανερός. 
$7 — 2L ἀφανής Malim ἀφανές, si φανερόν sanum est. 
4 παμφανὴς] Clemens παμφαής. 
|... P.5, 4, ΠΕΡῚ AIAAEKTIKHZE) Titulus accessit e 
.. Photio. 
(0 πα 13. ἐναργεστέρου] Libri ἐνεργεστέρου. 
τ --- 17. ϑριγκὸς} Hoc revocavi e Cantero pro ϑριγγός. 
P. 6, 26. z«vrg| Vulgo πάντα. δοκέοντι) Ante Heer. 
δοκοῦντι. ἁμαρτᾶνεν] Vulgo ἁμαρτάνειν. 
Ea — 27. λόγως] Sic V. A. E. ,pro λόγους. ναμαρτέας] ἢ ἢ 
- praefigunt A. et"Cant. quod ex μὲν corruptum videri potest, - 
3 "sed ut simul λεγομένως scribatur pro λέγεσϑαι. ναμαρτέας. 
ἢ ΡΤ Canteri ναμερτέας dedere A. V. : 


τς — 29. ἐναντίως εἶμεν] Ante Heerenium erat ἀντέως ἐν 
; LL male hunc cum Gaisfordo sequutus sum. Seniendun 


ΡΟΣ. A ER 2» 


atout ΞΕ ΥΣ εἶμεν, aut duod verum puto 


"Vulgo οὕτω δέ. om. δὲ V. 


(vel y&uev?), ut ἐναντίως adverbium κ΄ 000 ΠῚ 
P. 6, 31. ἀλλ᾽ ἐντὶ] Vulgo ἀλλά ἐστι. καὶ τς Yulgo 
— 32. ἀντία) Sic Α. E. ἐναντία Cant. ναντία V. οὔτ 


Ρ, 7, 1. ναμαρτὲς]} Vulgo ναμερτές. φυμέν Seil 
τέως ἔχειν. Praeterea dialectus postulat φαμές. 
— 2. λέγεσϑαι! περὶ ταὐτοῦ (τωυτῶ) addi vult Heo 
ἀλαϑέα] Vulgo ἀληϑῆ. ie 
— 8. δ] Sic Heeren. pro. oV. ἐπαινέων] Vulgo — ἜΝ 
— 4. οὔ κα περὶ τωυτῶ λέγοι τι] Codd. οὐχ ὑπὲρ τώτω, ? 
λέγοι τι, Weerenius ovy ὑπὲρ: ταυτῷ λέγοι τι. Particula & 3 
omitti non potest, ,sed dubius sum utrum quod edidi: verum - 
sit an sufficiat οὔ y ὑπὲρ τωυτῶ. αἱ περὶ reliqua commendant, — -ὖῷ 
— ὅ. εἰ μὴ καὶ εἴ τι] Pro εἴ z Cant. ἔτι. Malim “Δ. 
καὶ αἴ τι. »* 
— 6. τωυτόν] Vulgo ταυτόν. οὐχ ἕν ὄνομα. καί jo 1 
Sie Cant. καὶ om. V. A. E. unde locum emendavit Cobetus. Nic 
L. p. 145. IN τ 
10. τωυτῶ πράγματος} Vulgo τοὐτῶώ πρᾶγμα, E 
ταὐτὸ πρᾶγμα. ᾿ (OM 
revocavit Heeren. Platonica fere intacta ires ut a cantor. 
edita sunt. 
P.*8, 13. λέγοντα, εἶπεν] λέγοντος ἔφη A. - 
P.9,2. ΠΕΡῚ XAPAKTHPOZ| Hanc quoque inserip 07 — 
nem ex Photio supplevi. Supplendum nempe est τοῦ λό 
de sermonis charactere. HEEREN. 
P. 12, 16. ἀδωναϊκοῖς Sic apud Canterum est, oq 


Inusitata forma si recte habet, ad ᾿“δωναῖος revocanda f 
quod legitur apud Plutarchum Erot. 13. quamquam huius E 
que formae suspecta fides est. €f. Bergk. Comm. de / 
Com. p. 254. ws 
— 19. ΠΈΡΙ TOT — ΦΙΔΟΣΟΦΙΑΣῚ ἸΡΕῚ Ἢ 
Heerenio praeeunte posui qualem Photius. xesdis Cant. 
Q9wie καὶ τῶν κἀκολούϑων. ( Sce s 


| ài ih Mützelli- Teitsehin. L d. dép μήνας a. 1859. 
XIII. p. 563—065. -Dueta autem est haec tota de morali - 


XN C έ 


Stoicorum et Peripateticorum doctrina disputatio ex satis am- E 
llo opere, quo Didymus Areus totam Graecorum philosophiam | ds 
xplicuerat ; ex eodem pleraque eorum derivasse Stobaeum, UR 

quae passim de philosophorum graecorum decretis auctorum SM 

nominibus omissis in medium protulit, haud vana opinor con- m 


xplura est quam l.l. proposui. Vixit autem Didymus Areus — 
emporibus imperatoris Augusti, quem eo ene usum ^ 


Der 21; λόγῳ) λογικῷ V., quod revocandum. Idem se- 

quentia ἢ πάϑος — τῷ λογικῷ om. 

P. 13, l. ψυχῆς πρακτική] Sic ut videtur Ἂν Jure 

πρακτικῆς À., πραχτικὴ ψυχῆς πραγματικῆς Cant. 

Eu. ἦθὸς ἐστι]. Ante Heerenium ἦϑος ci, Gaisfordus 
᾿ἦϑος τί; 

p. — 8. AoiGrovéAnc] Heerenius comparat Eth. Nicom. II, 4. 

s suspicatur tamen has explicationes ex Aristotelis libro τ 

—. παϑῶν ἃ Diog. Laert. V, 1, 23. laudato haustas esse. 

Eo o1 11. τὸ γὰρ — x&9' 0] Libri τὸν yag — καϑ' ὃν, 

— eorrexit Hermannus Meurer De Peripateticorum philos. mor. | 

τ (Vimar. 1859) p. 12, 28. 

SER Lg 02. τῷ λογικῷ] τοῦ λογικοῦ V. A. 

— 18. ὁρμὴ πλεονάξζουσα) Diog. Laert. Vil, 110. ἔστι δ᾽ 


ἼΩΝ κίνησις ἢ ὁρμὴ πλεονάξζουσα.  Attulit Heeren. Adde - 
y Cicer. Tusc. IV, 6. 
| -- 91. ποτὰ] Libri ποιά, Cant. volatus, unde ποτή scri. 
M rr psit Heerenius, paulo probabilius mihi visum est doricum ποτά. 
ο΄ πα 99. παρεμπεσοῦνται] περιπεσοῦνται V. 
— 80. ἀπ᾿ αὐτοῦ τοῦ κατὰ διαφορὰν ἐνδεικνυμένου} ὁ 
Maec clara erunt, si ἐνδεικνυμένου sensu passivo acceperis : 


eliqua. procedendum est. Est nempe τὸ ἐνδείκνυσθαι. κατὰ ἶ : 
Vend genus declarandi rem per diversas notiones quas — 
. 'HEEREN. Non credibile est ΜΑΡΩΝΟΣ verbum ἐν- dec; 


GAISFORD. Imo respondent sibi ἐπὶ γάρ τε τῆς itp eis : 


οφεοίμην. 


δείκνυσθαι alio hic sensu posuisse- quam. p. 44, m 
scripsi ἐνδεικνυμένους . nam χωρητέον non differt ἃ ; 
δεῖ. Cfr. p. 18, 10. ἀρκτέον δὲ τῶν προβλημάτων. 7 
τοντὰ τὰ γένη. Possis igitur etiam ἐνδεικνύμενον. Heere 
interpretationi adversatur etiam participium praesentis. - 
ἐνδεικνυμένους supplendum τὴν διαίρεσιν. τὸ κατὰ duepogdr 
autem vix differt a διαφορά. ut infra p. 267, 23. τὰ κατ οὔ- — 
σίαν est pro οὐσία. Y 
P. 14, 2. “αρισαῖος] Sic recte Canterus, cui male Gais- 
fordus ex V. A. substituit “αρισσαῖος. ἀκαδημικός] Expe- 
ctes ἀκαδημιακός vel ἀκαδημαϊχός. de quibus formis dispu- - 
tavit Dindorfius Praef. ad Lucianum p. XXII. Retinui tamen. 
ἀκαδημικός. quam formam Didymus Romae docens ex latino 
sermone assumpsisse videtur. Eadem usus est noster p. 16, Ὅν: 
— 4. λόγοις] Sic Canterus dedit pro λουποῖς vel λειποῖς 
Fort. λογικοῖς. ὦ ΠΣ 
-- 6. περὶ ἧς ὁ λόγος] Haec eiecit Heerenius. 2 
— 20. τοῦ μὲν ϑεραπευτικοῦ] Haec quoque delenda esse | - 
vidit Heeren. ES 
— 21. eiríov| Vulgo αἰτιῶν. ἐν] Fort. delendum. cm, 
— 92. ὑγιείας] Vulgo ὑγεέας ut p. 15, 4. "wes 
— 95. διὰ] Seclusit Heerenius, nisi legendum sit δή P 7 
νὴ Zia. E LS * 
— 28, τὸ δὲ] Ante Heri τὸν δέ. ἐλ σον: 
— 29. ἐφ᾽ ὧν καὶ δι᾽ ὧν] Sic Heeren. scripsit pro lg: 
ὃν καὶ δι᾿ Ov. Malim ἐφ᾽ ἃ καὶ ἀφ᾽ ὧν. de 
— 82. ὑγίεια] Vulgo ὑγεία. " 
P. 15, 2. ἐπὶ ydo τὲ τῆς ἰατρικῆς] Heeren. edidit ἔτι γάρ 
τὲ τῇ ἰατρικῇ. qui in notis suggerit ἐπεὶ γὰρ τῇ pé . 


καὶ δὴ κἀπὶ τοῦ βίου. NS 
— 11. συμβιωτέον |ovufiovisvréov V. fort. Ww is 
koe dL , πρὸς ἅπαντας] Vulgo πρὸς ἅπαντας. ᾿ 0l ióv ; 
ἐστι] Vulgo οἷον ἐκ τοῦ. nde. 
Ὁ — 325. τὰς] Ante Heeren. τά. oct B 
— 29. διεκείμην διακείμην V. quof esse Pu δια. Ὁ ΩΝ 


— 30. ἑξαμερείας Divisionis in sea e purtes, seu capit, 


bus, cum duo capita contineret ὁ προτρεπτικός. duo ὁ ΣΙ 
᾿ πευτικός. nempe TOV ὑπεξαιρετικὸν. et τὸν ἐνθετικόν, duo 
denique τὸ περὶ εὐδαιβονίας et περὶ βίων. qui etsi iterum in 


5 
»! 


-dictum est. HEEREN. 
--— Ρ 16, 14. τὸ] Ante Heeren. τά. qui uncis inclusa dé -eon- 
" jectura adiecit. Idem in sequentibus dedit ταῦτ᾽ ἐστὶ γὰρ τρι- 
: Em] pro librorum Scriptura. ταῦτ᾽ ἐστὶν ἀνδρομερῆ. Malim 
vero ταῦτ᾽ ἐστὶ τὰ τριμερῆ.  Infeliciter Valckenarius ταῦτ᾽ 
᾿ ἐστὶν ἁδρομερῆ. 

- — 19. οἷον ἐπίκρισις] Nescio an pro: bulepitie scribere 


Nes 
E 


e praestet. πρόκρισις. 
ἐς... 26. 7) τῶν] Libri καὶ τῶν; corr. Heeren. 
δ — 28, τὸ μέν ἐστι — καὶ κακιῶν) Haec verba Heeren. 


»suspectat; non offenderem si scriptum esset τοῦτ᾽ ἔστι. 
P.17, 9. ὑπάγει) Scil, Eudorus. Scribendum videtur ἐπάγει. 
- 10. ὅμως ] t ὁμῶς A. Fort. igitur ὁμοίως yel ὁμοῦ, ne- 
- que recte coniungi credo ὅμως cum particulis οὐ μὴν ἀλλά. 
—.13. elis] Vulgo ἐδεκῆς ut l. 27. 
— 18. eiríov| Vulgo αἰτεῶν. 
— 20. παϑολογικὸς} Post παϑολογικὸς commemoranda 
- erat divisio locorum περὶ τῶν αἰτιῶν et περὶ τῆς ἀσκήσεως. 
rude: plura utriusque capita fuerint. Videtur itaque ali-* 
- quid hic periisse. HEEREN. 
Lo -- 27, περὶ τῆς ὁμωνύμως λεγομένης πράξεως] Pro ὅμω- 
E. νύμως ante Heerenium erat ὁμωνυμίας; i. e. ὁμωνυμίᾳ, quare 
. fortasse ἐν ὁμωνυμίᾳ scribendum cll. infra Lib. Il. p. 83, 20. 
(dv ὁμωνυμίᾳ γὰρ ἐκφέρεσϑαι τἀγαϑόν. 
— P. 18, 1. ἐπεὶ] Ante Heerenium ἐπί. 
. — 6. τὸν τῆς πράξεως τόπον] Mancam esse hanc locorum 


. eum praecedentibus contuleris. Desideratur enim locus 7rgo- 


| 1 A dictum est cum παραμυϑητικῷ, patet vocem παϑόλο- 


- duo dividatur, nempe in eum de vita privata et publica, hune . 
-tamen, quod nimis late pateat, per se tractandum esse, supra - 


-. repetitionem quae ad πρᾶξιν pertinent, clarum erit si eam - 
τρεπτικχός. Praeterea locus z«9040yixóc, cum idem sit αὐ 


» quam uncis inclusi, vel prorsus eiiciendam, vel legen- Ὁ 
esse d παϑολογικὸν, nisi potius, ut plena sit enume- 


Y ratio, praeferas suia Pii προερεπεικὸν, 
σεως elc. HEEREN. Ar 
P. 18, 10. τέμνοιτ᾽ ἂν μέρη] Cant. τέμνοιτ᾽ ἂν μέν 
μὲν V. A. quod ego μέρη scripsi, possis etiam ΡΝ 

— 16. τὸ φορικὸν Deerat articulus. uu 

— 17. αὐτοτελής τε] Pro τε Heeren. malebat τις. 
pro εὐτελὴς A. habet ἀτελής. Pro αὐτυτελὴς aptiore uti potu 
set exemplo, v. c. λυσιτελής vel πολυτελής; nil tamen ncrandi 

— 23. Εὐριπίδῃ Bacch. 385. Gk is 
— 27. τῶν πολιτικῶν egyat ] πολιτειῶν V. boss: reci 
c debebam, quamvis praeferremi πολιτῶν. [S 
2-98. si τύχοι! εἶ om. ἡ. Ὁμήρῳ] Il. x, E obf : 
rum verba παρὰ δ᾽ — ᾿ἔναρχον τάγμα spuria esse credo Papas : 
pter ea quae leguntur p. 19, 18 — 21. 

P. 19, 2. βραχιόνως) Hoc posui pro Kooeivog , cui 
τῆς substitui voluit Heerenius cynicum intelligens , cuius -aüdi- 
tor Zeno fuit. Equidem philosophi nomen. ab ἢ. 1. alienum - 
puto. Similiter in re diversa loquutus est Cicero Tusc. IV, 
Est igitur Zenonis haec definitio, ut perturbatio sit; qu 
παᾶάϑος ile dicit, aversa a recta ipee contra nut 


appetitum vehementiorem. Ad formam , comparari possun 
adverbia καλλιόνως. κακιόνως alia. αὐτὸ δ᾽ οὐδενός] Je 
levi quod vulgo post οὐδενός additur ὃ ἕνεκα. Cf. infra p. 18, 


ἘΠ cs εἶναι οὔ χάριν πάντα πράττομεν. αὐτὸ à οὐδενός. 
x ROM — 5. ἐπ᾽ οὐδέν] Libri ἐπ᾽ οὐδενός, emendavit Lipsius ν 
Manud. Stoic. Il, 13. recteque probavit Davisius ad Pinopid 
Fin. I, 9. 
— 15. πρακτικόν) Ante. Heerenium legebatur πρακτέον. » 
— 17, διατεϑεῖσϑαι) Libri διατιϑέναι.», correxit Cu ὌΝ 
gius ad Cicer. de Fin. p. 144. 
.— 18. ἀγούσης] Sie Madvigius pro GN possi; 
ἀπα[γού]σης. Tum ἐπιβολῆς Heerenius dedit de ; 
— 19. Ομήρῳ] 0d. ε, 5. ᾿ 
— 21. δημοτελὲς εἰσήγαγε τὸ ἐπι" Nescio an 
-Aég scribendum sit. 
τ — 28. κἀν] Hoc ex Cant. revocavi. κα 


ac Plato- ἡ ἴῃ Protagora P 350. et in Timaeo p. 2 
notavit Heerenius. - c 
- P. 19, 28. ὑποτελὶς] Sic Madvigius ad Cicer. de Fin. p. 219. 


7. et hie et p. 20, 3. correxit librorum scripturam ὑποτελές. x3 
P. 20, 6. ὑγίεια] Vulgo ὑγεία. εἶ d 
— 0 9, εὐφυΐα] εὐποιΐα V. A. Heerenius affert Diog. Laert. - .—— — 
— Ml, 61. s 


ὌΠ —9232. Abyov;] Dele virgulam. τουτέστιν ἐν ἀρετῇ xel- [Lm 
uevov] Seclusit haec Heerenius. E 


τς 94, εἴποι δ᾽ ἄν τις ἂν κἀκείνως} Alterum &v delevit E. 
. Heerenius, retinuit Gaisfordus; seripsi αὖ. Y: 
b. τ ς-- 80. λέγωμεν) Ante Heerenium λέγομεν. V. λέγω μέν. MT 


dO P. 21, 17. Ὅμηρον] Od.s, 193. Ante ὅπερ Wyttenbachius ὃ 
Ἶ ad Plutarchum S. N. V. p. 27 lacunam statuit, cuius necessi- — 
τ latem video nullam. statim pro vulgato vx αὐτὸν sensu Ρ0- 


ud stulante scripsi μετ᾽ αὐτόν, Wyttenbachius ἐπ᾿ αὐτόν, Hee-- nm 
P^ TÉh. ἐπ᾽ αὐτό, quorum neutrum intelligo. ANE C 


.— 20. ἁρμονικῷ ] Ante Wyttenbachium ἁρμονικῶς. : 
Li 8 σημαίνοντος — mpoenívorev | Verba σημαίνοντος AR 
- ἀφθόνως τὴν ἐκείνου προεπίνοιαν obscura sunt ; nec sensum CE 
- eorum salis assequor. Ad σημαένοντος 5 si sanum est, Süb--— 2-747 
2 intelligendum foret τοῦ Πλάτωνος. Platonem abunde in Ti- Th 
aeo indicasse τὴν ἐκείνου nempe Pythagorae προεπίνοιαν. —— 
| Sed quid sit zrgoezívore merito dubitaveris. Positum esse de- — . - D 
beret, si sanum est, omnino pro ἐπίνοιαν. cogitationem, 5 
commentum seu placitum. Attamen vel sic turbatum videri ὁ 
verborum ordinem, eum σἥμαένοντος non satis concinne po- — ^. 
H ix sit, faeile apparet. In codd. tamen nihil praesidii. HEE-.. τὺ" 
Sensus est: abunde Platonem indicasse, lam ante se — 
(Platonem) Pythagorae hanc fuisse sententiam , ut in simili- | — 
- tudine dei bonorum finem positum esse statueret. Voce προ 
᾿ επίνοια etiam Stephani thesaurus caret. | 
Ur 24. ἔν τῇ πολιτείᾳ] P. 716 (600). 5 

n 27. οὐ πολύδοξον] Haec addidit Heerenius cll. p. 25, 5. i 
— 30. εἰς] Codd. εἰ, correxit Heeren. 

. 22, 2. Locus Platonis est p. 90. unde Heerenius correxit JT dE 
pud Stobaeum sic ferebantur ὁμοίως ἃ ἂν τὸ δέ, propus — ^ — 


igit ἂν τάδε. ENT AN, 


Ρ, 22, ὅ. μεϊβουτα E ἔπειτα χρόνον ὙΠ Pluebdi. ὦ 
— 10. ἢ] Codd. ἡ ut 1. 13. et 15. correxit; pice. 
crit. in Aristot. (Berol. 1859) p. 25. 
— 14, ταύτην] Heeren. ταύτῃ. ; 
— 18. ἐνέργειαν] Heeren. οἱ Gaisf. οἷον ἐνέργειαν, ὃ con. - 
iectura inutili. Cf. p. 26, 26. ubi item Heeren. οἷον ante. ὕπαρ-. ᾿ 
δὶς additurus erat. ss 
— 21. προηγουμένης] Sic Gaisfordus. προηγουμένοις Cant. 4 
προηγουμένην V. A. προηγούμενος E. προηγουμένως Bam 
— 23. τοῦ τὴν] Codd. ταύτην , correxit Heeren. o 
— 95. Πλάτωνος] Heeren. affert Euthyd. p. 288. δ 
— 30. καλὸν] Libri τὸ καλὸν, correxit Rassow 1 l x«9 ᾿ 
0] Heeren. καὶ τό. d 
— 31. xol τὸ] ἢ τὸ V. Α. παρέχον] Ante ee "ES 
«ἔχειν. EDU 
P. 23, 1. ἔννοια] Ante Heerenium εὔνοια. E no | 
— 5. Τιμαίῳ) P. 64. τὸ μὲν παρὰ φύσιν καὶ βίαιον 
γιγνόμενον ἀϑρόον παρ᾽ ἡμῖν πάϑος ἀλγεινόν " τὸ δ᾽ ἐναν- 
τίον τούτοις ἐναντίον. s 


Tx 
a. 


— 6. νικομαχείων] Vulgo νικομαχι ὧν. au 

— 10. εὐδαιμονίη ψυχῆς καὶ κακοδαιμονίη] Téjberé Προς 3 

renius ἐν τῷ περὶ εὐδαιμονίης καὶ κακοδαιμονίης. ES 

x) — 11. βοσκήμασι οἰκέει] Libri βοσκήμασιν οἰκεῖ. Vm 


— 12. εὐδαιμονίαν καὶ) Haec adieci. 

— 17. κατὰ ταὐτὸ] Ante Heerenium κατὰ τοῦτο, quod - 
/ :servari potest. à 
— 19. δέδωκεν 0 0 $e0c] Libri δέδωκεν ὅϑεν, IHeeren.. UR 
doxev ὁ ϑεὸς ὅϑεν. Imo ὅϑεν ex ipso illo ὁ ϑεὸς corruptum est. — 
— 23. δύο γὰρ] Platonica leguntur Legg. 1. p. 636. τῷ 
/—— 95. ὧν ὃ μὲν ἀρυτόμενος, ὅϑεν — ὁπόσον εὐδαιμονεῖ] zd 
E Platone supplevit et correxit Gaisfordus. Codd. corrupte ὧν 


τ ὃ μὲν ἀρυτοδαίμονι. T - τ 
^ — 29. καὶ ὅπῃ καὶ ὅπως] Platonis libri καὶ ὁπόφει κά!" 
Beo. ὁπόσον. quo nihil deterior est Stobaei lectio. E nn s 

— 3. ἐν μὲν] μὲν ἔν vulgo. €—ÀÀ 


P. 24, 4, ἀλλήλοις διαφέρονται) Haec aliciégdse fuisse 
ECC apertum est, nec sufficit quod Heeren. supplevit δοψροῦυῆ , 
Adde quod aliud est διαφέρειν aliud. ῥεδιρ τρια 


9. ἢ τὸ] Vulgo κι καὶ τό. DN PA 

«τῇ, ἐκείνου τῇ κείνου i. e. τῇ p ΓΙ 

2.19. δι᾽ αὐτὸ] Haec vulgo desunt. 4 
Dep καϑοραϑήσεται τῶν κατὰ μέρος} Heerenius καϑὸ 


᾿ς -- 30. πρώτου τῶν νόμων) P. 681. 

— 21: διττὰ] διπλᾶ apud Platonem. 

| 33. καὶ ἐὰν --- ἐλάττονα) Apud Platonem καὶ ἐὰν μὲν 
᾿δέχηταί τις τὰ μείζονα πόλις. κτᾶται καὶ τὰ ἐλάττονα, 


γι πόλις κτᾶται; cui fortasse παρίσταται reddendum est. 
^ 26. ὑγίεια] Vulgo ὑγεία. 
vom 82. κραϑέντων | Codd. κρεϑέντων, correctum e Platone. 
Lo p. 25, 4. ἐνδιαστελοῦμαι] Vulgo ἐνδιαστέλλομαι,, A. dv- 
zt ἫΝ | διατελοῦμοι. 
— 1. τῶν γὰρ ἀγαϑῶν] Vulgo τῶν ᾿ἀγαϑῶν. Ct. lin. 11. 
E *Pravam loci distinctionem (τῷ γένει τῶν ἀγαθῶν" τὰ μὲν) 
- corr. Meurer 1. Ι. p. 15. qui διττῶς dedit pro διχῶς. 
E τὺ μὲν — τὰ δὲ] Ante Heer. τὰς μὲν — τὰς δέ. 
τ -- 12. ἀρετὰς} ἃ ἀρετὰς Heer. οἱ Gaisf. In sequentibus 
p vulgo εὐπορίας καὶ εὐεξίας. Transposui propter lin. 9. 10. 
— — M. τἀγαϑὸν] ἀγαϑὸν ante Heeren. 
ο΄ — 16. ἐνίοις] ἐν οἷς ante Heeren. 
T P. 26, 3. τόπους] Lihri τρόπους, emendavit Heeren. In 
qq. corrige typoth. vitium εἰρετά. : 
s -- ὅ. αὐτῶν] Recte Meurer 1. 1. p. 14, 70. αὐτῶν. 
— 9. τῶν σωματικῶν ἡδοναὶ] ἡδονῶν Meurer. 


Seer 11. αὐτὰ δι᾿ αὑτὰ] δι᾿ αὑτὰ addidi, sufficit δι᾿ αὑτὰ - 


ks o 16. 17. τὴν ἐφ᾽ ER ἐφιετὰ (8) Meurer p. 14, 70. fort 
τῶν ἐφ᾽ ἅ. 


εἰς. Fallitur Heerenius ad ἑκάστην subaudiens ἀρετήν. 


9d sine dubitatione verum. Respicit scriptor ad Platonicam 
καλοῦ etymologiam in Cratylo p. 416, cf. infra p. 85, 29. 


Q Ἔ ἥσει. τῶν μερῶν," in quibus praeter xc90 nihil verum est. - 


V 924. παρίσταται] Vulgo παρέστασϑαι, apud Platonem. 


/ — 20, τὴν καϑ᾽ ἑκάστην ἕξιν) 1. e. singulas quasque “ἢ 


D .— 21. ὠνομάσϑη) Cant. ὠνόμασϑαι i. e. ὠνομάσϑαι, 


πρὸς iei καλεῖν πέφυκεν (ἀρετὴ) τοὺς 0p&yO- - 


μένους. αὐτῆς, et ἘΝ 72,:23; d αὑτοῦ. προσ ἰητιχο: 
τὸ κάλλος. j 

P. 26, 25. ὡς τὸ οὗ ἕνεκα] Libri ὥστε τοῦ obi 
ren. et Gaisf. ὥστε τὸ οὗ ἕνεκα , in quibus ὥστε fola 
3f Scribendum erat ὡς τὸ ov ἕνεκα. Statim δὲ ante δι᾿ 
ES Heeren: / 
NE |— 80. ,κεχώρικεν] Distinzit, sic enim scribendum p 
ἣν vulgo κεχώρηκεν. 

: — ib. τοῖς ἠϑικοῖς} Post ἠἡϑικοῖς subiungitur tum ir 
* Cant. ed. tum in codd. nova paragraphus, inscripta περὲ δό 
de opinione , locum Platonis continens ex libris de Republ. T 3 
Op. II. p. 413. Φαίνεταί μοι δόξα rel. usque ad ὀρϑῶς λέγει 
Verum caput περὶ δόξης supra iam affuit libro 1. [p. 154 6. 
ed. Cant.] ubi idem quoque locus Platonis iam exhibitu ü : 
Male itaque ea hic repetita esse (forte cum casu margin 
scripta essent, in contextum recepta,) satis patet; exclu: 
itaque putavi. HEEREN. 

P. 27, 8. τὰ μὲν] τὰ μὲν εἶναι sine idonea causa Heer et. 
Gaisfordus. 

— 11.12. ἀδικίαν ἀκολασίαν] Vulgo duoi uet 
xtov* δειλίαν, quod recte apud Cant. ultimo loco positum. 
ante ἀδικίαν habet A. sequente Gaisfordo. xS 

— 15. ὑγίειαν Vulgo ὑγείαν. B. 

— 17. καὶ δικαιοσύνην) Haec necessario adicienda- erant. 

— 19. ϑάρρος] Vulgo ϑάφσος. Cf. ad p. 29, 80. * 

— 22. δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν] Vulgo dde NE ΕΗ 
δικαιοσύνην. i 

— 27. ἀδυναμίαν] Excidit aliquid quod ἰσχύι ψυχῆς. Té 
spondeat, e. c. ἀσϑένεια ψυχῆς. nisi 1. 24. καὶ ἰσχὺν ψυχῆ 
delere praestat. 

- P. 28, 4. καὶ ἀεὶ] Ante Heeren. καὶ τῶν ἀεί. : 

— 7. περιπάτησιν] In enumeratione malorum infra le 
mus ἄφρονα ἀπόκρισιν, quare ἐρώτησιν h. 1. reponer 
Heeren. Sed vide Rossium in Comment. Laert. p. 138. 139. qui - 
recte monet περιπάτησιν significare sermones quos philosopt : i l 
habebant in porticu deambulantes. Vid. Anfra. dj "07 , 22. δῇ. 
Cant. (p. 29, 31. GAISFORD. — ΩΣ OPMDATDETS 
(0 — 12. xol ἀεί] καὶ add. Heeren. x 


ADNOTATIO. CRITICA AD LIBRUM m. 


cux 


B3 28, /M. οὔτ᾽ à] Vulgo. οὔτε. Cf. lin. 8 
ΠῚ — 15. χρηστὰ] Malim εὔχρηστα. cui melius Spidet 
-Óvcxoncre lin. 18, Cfr. Diogenes Laert. VII, 59. 
LO -- 109. καὶ ἀνοίκεια] Haec vulgo ante xol εὐπρεπῆ po- 
. sita sunt. 

: — 21. ἀποδίδοσθαι Sic dedi ex A. ἀποδιδόσϑαι Cant. 
ἀποδεδόσϑαι. Heeren. 

(— 92. τὸ δὲ πρῶτον εἶναι αἴτιον] πρώτως V. A. male 
-verba haec spuria statuit Heerenius. 

— 22. ἀφ ' οὗ — ἢ ὑφ᾽ οὗ] Sic Heeren. pro ἀφ᾽ οὗ — 
Ai ὑφ᾽ οὗ, laudato Sexto Emp. c. Mathem. ΧΙ, 21. (p. 930 
Bekk. ) λέγεται γὰρ ἀγαϑόν, φασί. καϑ' ἕνα μὲν τρόπον τὸ 
E o οὗ ἢ ἀφ᾽ 0v ἔστιν ὠφελεῖσθαι, ὃ δὴ à ἀρχικώτατον 
3 ὑπῆρχε καὶ ἀρετή" ἀπὸ γὰρ ταύτης ὥσπερ τινὸς πηγῆς πᾶσα 
᾿ - φέφυκεν ἀνίσχειν ὠφέλεια. καϑ' ἕτερον δὲ τὸ nod ὃ συμ - 
βαίνει ὠφελεῖσϑαι' οὕτως, οὐ μόνον αἵ ἀρεταὶ λεχϑή- 
σονται ἀγαϑά, ἀλλὰ καὶ αἵ κατ᾽ αὐτὰς πράξεις. εἴπερ καὶ 
κατὰ ταύτας συμβαίνει ὠφελεῖσϑαι. κατὰ δὲ τὸν τρίτον καὶ 
τελευταῖον τρόπον λέγεται ἀγαϑὸν τὸ οἷόν τε ὠφελεῖν, 
ἐμπεριλαμβανούσης τῆς αποδόσεως ταύτης τάς τε ἀρετὰς 
χαὶ τὰς ἐναρέτους πράξεις καὶ τοὺς φίλους καὶ σπουδαίους 
ἀνθρώπους. His similia idem habet Pyrrh. III. 169. p. 160. 
Bekk. adde Diog. Laert. VII, 94. ἀγαϑὸν δὲ κοινῶς μὲν τὸ οὗ 
τι ὄφελος. ἰδίως δ᾽ ἤτοι ταυτὸν Di οὐχ ἕτερον ὠφελείας, ὅϑεν 
αὐτήν τε τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ μετέχον αὐτῆς τριχῶς οὕτως 
λέγεσϑαι, οἷον τὸ ἀγαϑὸν. ἀφ᾽ οὗ. συμβαίνει . ὡς τὴν πρᾶξιν 
τὴν κατ ᾿ ἀρετήν" ὑφ᾽ οὗ δὲ, ὡς τὸν σπουδαῖον τὸν μετ- 
E ᾿ ἔχοντα τῆς ἀρετῆς. Sed totum de hoc triplici Stoicorum bono 
— . et malo locum nemo plenius illustrat quam Schol. Luciani p. 209. 
-— - Tae. (vol. VII. p. 338. Lehm.), qui dubitari non potest quin sua 
| ex antiquo fonte vel e pleniore Stobaeo, quam nunc habemus, 
..  derivaverit. Sic autem scribit : τριχῶς ἔλεγον οἵ στωικοὶ τὸ 
EC ἀγαϑόν" τὸ μὲν yao πρῶτον καὶ οἷον πηγῆς ἔχον. χώραν; 
d ὃ καὶ ἀφορίζονται ἀγαϑὸν εἶναι λέγοντες. ἀφ᾽ οὗ συμ- 

βαίνει ὠφελεῖσϑαι τῷ πρώτως εἶναι αἰτίαν καὶ ὑφ᾽ 
3 οὗ. δεύτερον καϑ' ὃ συμβαίνει ὠφελεῖσϑαι, ὥσπερ 

orbi E τις ψύχους [τῆς νόσου] ἀπαλλάττεται" οὐ 
Ἂρ τὸ AM pd ἀλλὰ τὸ ϑερμαίνεσϑαι αἴτιον τῆς ὦφε- 
n* 


isis WE τρίτον ἔ ἔλεγον ἀγαϑὸν κοινότερον, “καὶ 
φημένα διατεῖνον, τὸ οἱονεὶ ὠφελοῦν. ὅπερ οὐ τοῦ ὃν 
τῶς ὄντος περιδράττεται ἀλλὰ τοῦ ἐν ὑπολήψει. ouo 

τούτοις καὶ τὸ κακὸν εἶναι τριττόν. τό τε ἀφ᾽ οὗ (sid. 
ὑφ᾽ οὗ) ) συμβαίνει βλάπτεσϑαι, ὡς ὃ καιόμενος ἀπὸ (v: 
πυρύς , καὶ τὸ κα 9^ 0, ὡς ὁ χειμῶνος ὕπαιϑρος. διανυ; 
geUGor , καὶ κοινότερον χαὶ ἐπὶ τὰ ὄντως (add. ὄντα) ἂν, 
φερόμενον , ὡς εἰ φάσκον τις πρὸς τὴν αἴσϑησιν eof; 
πων, τὸν σωφροσύνης ἕνεκεν πόνοις αὑτὸν ἐκδόντα evieg: 
διακεῖσθαι. : 

P. 28, 23. τὸ δὲ δεύτερον] Vulgo τὸ δεύτερον. 

— 24. κοινότερον] Vulgo χοινότατον. praeterea adden: 
dum opinor τούτων. cf. l. 38. Sequentia melius leguntur apud 
schol. Luciani καὶ ἐπὶ τὰ (προ)ειρημένα διατεῖνον. — 

— 2ὅ. οἷον ὠφελεῖν] Gaisfordus e Sexto οἷόν τε ὠφελεῖν. 
et hic οἱ 1. 39. ofovel ὠφελοῦν schol. Luciani. 

— 26. τῶν ἀγαϑῶν] Scribendum videtur τοῦ ἀγαθοῦ. ς 

— 38. x«9^ 6] Vulgo x«9^ ov. 

— 29. τούτων] Propter definitionüm parallelismum, quem 
constanter hic scriptor sequitur, addenda suspicor καὶ im- 
διατεῖνον καὶ ἐπὶ τὰ προειρημένα. ANE 

— 80, τῶν δ᾽ ἀγαϑῶν τὰ μὲν εἶναι] Haec οἱ sequentia - 
ita leguntur apud schol. Luciani 1. l. P. 339. τούτων δὲ τῶν 
ἀγαθῶν. τὰ μὲν εἶναι περὶ ψυχὴν τὰ δὲ ἐκτός, eive περὶ 
σῶμα εἴτε περὶ τὰ velo ἐκτός; τὰ δὲ οὔτε “κατὰ ψυχὴν 
οὔτε ἐκτός, ὥσπερ ὅσοι φιλίαν uiv πρὸς ἡμᾶς i| τινα σχέσιν 
οὐκ ἔχουσιν, τῷ μηδὲ γνωστοὶ ἡμῖν εἶναι 3, ἄλλως δὲ σπου- 
'δαῖοί εἶσι καὶ ἔχοντες ἀρετάς. ἀναλόγως τούτοις καὶ τὰ κακὰ 
τριττὴν ἔχει διαφοράν. καὶ ἔτε τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶνα 
φασι διαϑέσεις, ὡς τὰς ἀρετάς , τὰ δὲ ἕξεις » ὡς τὰ ἐπ 
δεύματα , τὰ δὲ οὔτε ἕξεις οὔτε διαϑέσεις. ὡς αἵ κατ 
ἀρετὰς ἐνέργειαι: οἷον ἡ φρονίμευσις , ἡ δικαίωσις ἁ ᾿ 
γῶς καὶ ef περὶ ψυχὴν κακίαι. ὡς φϑόνος καὶ φϑόνησ ἐν 

P. 29, 3. 4. τοὺς τὰς doeedg: τοὺς Heeren. ἔων. fort. — 
πάντας τοὺς τὰς ἀρετάς. e A 

— 6. τάς τε κακίας σὺν ταῖς μοχϑηραῖς βεεσῆ Pro 
ταῖς V. habet καὶ ταῖς. Α. καὶ ταῖς i. e Tg. quae ad hi 
scripturam. ducunt τάς ze κακίας καὶ τὰς uoy o 


d 29, 8. οὔτε "3I Vulga. οὔτε. : 
—-— 9. red πάντας] Supplendum ridetur καὶ à retten] 


E cr. 1l. εἶναι διαϑέσεις τὰ δ᾽ ἕξεις, τὰ δ᾽ ἕξεις μὲν] Codd. Msc 
εἶναι dabisus, τὰ δὲ ἕξεις μέν. Corrigunt εἶναι ἕξεις, và — 5 
δὲ διαϑέσεις, τὰ δὲ ἕξεις μέν. Verum esse verborum ordinem. ὃ 
quem ego posui, sequentia ostendunt. | mE 
5T 14. ὡς] Sic Heeren. pro καὶ; Bakius οἷον, —— egeta 
o — 16. ἀρετὰς] Vulgo αὐτὰς, correxi e schol. Luciani, 
qui statim pro φρόνησιν recte habet φρονέμευσεν, quae Stoica 
vocis forma est, comparanda illa cum φρονίμευμα Ρ. ὅ8, 12. 
σωφρονίμευμα ib. 14. ἀδίκευσις et ἀφρόνευσις p.29,26. ^ τ πὴ 
τὰ 18. 19. διαϑέσεις τὰ δ᾽ ἕξεις, τὰ δ᾽ ἕξεις μὲν] Vulgo — 
διαϑέσεις, τὰ δ᾽ ἕξεις μέν. Minus recte Gaisfordus voluit — ws 
ἕξεις, τὰ δὲ διαϑέσεις, τὰ δ᾽ ἕξεις μέν. Iu 
"o — 21. «ol οὐ διαϑέσεις] Haec addenda fuisse intelligitur 
2 lin. 13. ass 
— ?4, οὔτε δ᾽ ἕξεις Vulgo οὔϑ᾽ ἕξεις. ES 
— 97. τῶν δ᾽] Ita Spengel. pro τῶν τε. Ma 
» — 30. ϑάρρος] Vulgo ϑάρσος. qua forma non credibile ^. 
. est usum esse scriptorem, qui constanter dixit ϑαρραλέο.. ὃ 
Tum lacunam indicavi. Excidit aliquid quod τῇ κλοπῇ respon 
deat p. 30, 6. e. c. εὐεργεσία. ἃ 
P. 30, 6. Indicavi lacunam propter p. 29, 80, Excidit δυσ- ἜΣ 
᾿οσύνη. a. 
v 1. τελικὰ] Parallelismi causa addendum videtur Ηὐνὸν d 
riv ἀγαϑά. πᾶσαι) Vulgo deest. : 
-- ΤΙ, — p. 36, 29. Quae hic de virtutibus traduntur, suo —— Γ 
ΕΙΣ mota et in eam disputationis partem transponenda 6586, '- 
^ qua -de virtutibus et vitiis agitur (p. 27 seq.), animadvertit Een. 
Spengelius in Münchner Gel. Anz. 1850. p. 263. ὍΣ 
ἐς 1 ἀρετῶν] αἱρετῶν V. A. P. NOUS 

y — 15. δ᾽ εἶναι] Ante Heeren. δὲ o£. EL 

— 22. ἀδικίαν τος ἑκάστῳ] Addidit Heerenius, p* 
,. 91, 1. περὶ τὰς igit τὴν δὲ Wee πιο 


; p φυὲς καὶ ἔνϑερμον ἐν ἡμῖν πνεῦμα ne dd καὶ ἔϑονα εἶ 


et vero etiam; εὐλογιστία enim turbat et tollit rationes. 1 
ctas, sed eadem etiam colligit summam rationum. 

P. 31, 25. ἐμμενετικὴν] Vulgo ἐμμενητικήν, É 

— 26. ὅτι — μὴ περιπέσωμεν} Haec singulariter ài 
sunt pro ὅτε οὐδενὶ δεινῷ περιπεσούμεϑα, “Ὁ 

P. 32, 5. τούτου] Ante Ἠθογοπίαπι τούτων. ; 

— 10. κατὰ τὸ σύμφωνον Sic Heeren. pro καὶ τὸ σύμ- 
govov. ] 

— 16. ἐπὶ τῆς “ἀσκήσεως περιγιγνομένας] Scribere 
ἀπὸ vel ἐκ τῆς ἀσκήσεως. 

— 16. ὑγίειαν] Vulgo ὑγείαν, ut 1. 18. 21. 

— 22, ἰσχὺς} ἡ ἰσχὺς Heeren. d 

— 24. καὶ πράττειν καὶ μή] Meurer p. 15. καὶ πράττειν" πε 

[ὡς δεῖ] καὶ μή. quae vera esse videtur emendatio. LP E 

— 35. ὥσπερ τε] Ante Davisium ὥσπερ γε. Ee. 

— 26. αὐτῷ] αὐτὸ Heeren. 

— 28. μερῶν} Vulgo μελῶν. 

- 29. αὐτοῦ) αὐτὸν Davisius. 

P. 33, 9. za] Ante Heeren. rec. 5 

— 21.-διὰ τὸ ὑποτάξαι] Sic vulgo. Wyttenbachius apud an. 
Lyndenum de Panaetio p. 79. locum sic constituendum existi- 
mabat ἤδη δ᾽ ὃ μέν, διὰ τὸ ἀποτοξεῦσαι εἰς τὴν λευκὴν . 
γραμμήν, ἐπιτύχοι, tum alius quidem sagitta in albam lineam. 
emittenda scopum feriret. Rescripsi quod omnium simplicis- | 
simum erat διὰ τὸ πατάξαι εἰς τὴν λευκήν. Ad ὃ μὲν 6 prae- — | 
cedentibus subintelligendum τύχοι. nisi id ipsum vel simile: 
verbum post ἤδη δ᾽ 0 μὲν excidit. Verbum πατάξαι de sagit- v 
tae ictu non infrequens est. 

— 20. κατ᾽ ἄλλην] Sic V. A. κατ᾽ ἄλλα P. κατ᾽ ἄλλον: 
Cant. 

— 3l. τὰ μὲν ἐν] Ante Heerenium τὰ ἐν. Eu 

P. 34, 7. πνεῦμα — ἔνϑερμον ὃν ψυχὴν. dyosest] 
Diogenes Laert. VII, 157. Ζήνων ὃ Κιτιεὺς καὶ ᾿Δντίπατρος 
ἐν τοῖς περὶ ψυχῆς καὶ Ποσειδώνιος πνεῦμα ἔνϑερμον εἶναι UE 
τὴν ψυχήν. Schol. Luciani p. 339. σῶμα δ᾽ ἐδόξαξον καὶ τὴν" 
διάνοιαν καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὰς ἀρετάς " ψυχὴν μὲν 10 6v, 


WAT TT 


^ 


ΡΣ 


E eg 0 καὶ jet καλοῦσιν. 
P. 34, 14. àxoAov9si] Ante Heerenium ἀκολουϑεῖν. 
— 17. ἡμιαμβειαίων) Dedi cum mss. ἡμιαμβειαίων. 
- Cant. ἡμιομβειαέων.  Valckenarius "an ἡμιτυμβίων ὃ’ quod 


5 non intelligo. Suspicor nonnulla intercidisse, versiculum for- 


tasse proverbialem, metro iambico dimetro catalectico eonscri- 
.. ptum, quod genus grammatici ἡμεάμβια nuncupant, vel ἡμίαμ- 
sb veluti schol. Nicandri Ther. 377. GAISFORD, Vera sine 
- dubio nominis huius scriptura est ἡμιαμβείων, ad ἰαμβεῖον 


- illa revocanda. Sed Gaisfordo lacunam statuenti et proverbia- 


lem versum excidisse suspicanti accedere dubito. Videant alii 
an forte Cleanthes μιμεαμβείων scripserit, quo nomine scazon- 
tes designari ostendi Anal. Alex. p. 390. De hoc versuum ge- 
nere idem dici potest quod Stoici. de hominibus dicebant, ha- 
-bere eos £x φύσεως ἀφορμὰς πρὸς ἀρετὴν, i. e. ad absolutam 
jambici trimetri perfectionem. Sed vereor ne haec quoque loci 
expediendi ratio claudicare dicatur. 

— 20. κατὰ] Inseruit Heeren. 

— 21. μηδεμιᾶς] Sic Heerenius pro μηδεμίαν. 

- 22. ἀκολούϑως γὰρ) Nonne ἄρα ὁ χατὰ νρῦν ποιῶν] 
Sic scripsi pro κατὰ νοῦν ἔχων. 

— 23. διαλεκτικῶς) In colloquendo vel disputando, re- 


scripsi pro διαδεκτικῶς. convenit hoc cum iis quae sequun- 


tur; Stoicos vero solos sapientes tantum eloquentes vocasse, 


τ et testatur Diog. Laert. VII, 122. et infra ipse tradit Stobaeus 


- μόνον τὸν σοφὸν διαλεκτικόν. HEEREN. 

— 25, κατ᾽ ἀρετὴν] Vulgo κατὰ τὴν ἀρετήν. 

— 26. ἐρωτομανῆ τινα] Cant. ἐνωτομανῆτι τινά, Yos 
ἐρωτομανῶν τινα. Heeren. ἐρωτομανοῦντα. ἔτι δ᾽] Ante 
Heerenium εὐ δ΄. 

— 26. τόν γ᾽ Sic Heerenius. Cant. τὸν, À. τόν τ΄. 

— 32. τοῦ] Ante Heeren. z0. ἐξάγεσθαι Wyttenbachius 
— διεξάγεσϑαι, malim διάγεσϑαι. 

ΟΡ, 35, 2. τέρψιν] Canterus τρέψιν. 


Mi — 8. οὖσαν ἐπὶ τὴν κατ᾽ ἀρετήν) Fortasse ἄγουσαν ἐπὲ 


τὸ ξ]ῆν κατ᾽ ἀρετήν. Cf. 1. 28, 


s (0 4. ἐρασϑήσεσϑαι τὸν νοῦν ἔχοντα] Diog. Laert. VIL, 


τῶν » 6i τοῦ pons τὴν πρὸς ἀρετὴν. PER ὥς 


T Praef. ad Scytinum p. i pese bie ms RD n 


νῶν ἐν τῇ πολιτείᾳ καὶ Χρύσιππος ἐν τῷ πρώτῳ περὶ 
καὶ ᾿Απολλόδωρος ἐν τῇ ἠθϑικῇ. De re ipsa cf. Lipsius M: 
Stoic. III, 18. HEEREN. Cf. Stobaeus Flor. LXIII, 31. el 
τος τινὸς “οὐκ ἐρασϑήσεται ὃ 0 σοφός" μαρτυρεῖ γοῦν. Mi 
δημος Ἐπίκουρος ᾿Δλεξῖνος᾽" » “τῇ αὐτῇ ἔφη Χρύσιπε 
“χρήσομαι. ἀποδείξειν" εἰ γὰρ ᾿Ἵλεξῖνος ὁ Ó ἀνάγωγος καὶ ἢ 
κουρος ὃ ἀναίσϑητος καὶ Μενέδημος ὁ λῆρος oU φᾶσιν, ép 
σϑήσεται ἄρα, Ad Stoicorum amores spectat Won Batho 
micus apud Stobaeum Flor. VI, 29. 

P. 35, 9. o ποιεῖ" δῆλον" ὃν τρόπον γὰρ 7 Tta istis 
vulgo & ποιεῖ δῆλον. ὃν τρόπον γάρ. 

— 18. πάντ᾽ εὖ] Vulgo πάντα εὖ. A. πᾶν e εὖ, ἡ 

— 20. δὲ καὶ] Ante Heerenium τήν. xd 


σὰς ua τὶ 
— 28, ἔν τε] Ante Heerenium ἐν. Valckenarius € d. 
καταλείπουσι) . Valckenarius omia deis , nescio ΩΝ ob 
causam. 

— 20. ὑπογράφουσι Libri περιγράφουσι; corr. Wet 
bachius. Cfr. p.36, 14. 28. 

— 21. τὸ ζῆν] Haec inserui: Cf. ad 1. 3. a 

ὡς 81. εἷς τινα] Ante Heerenium εἴ τινα fort bees 


P..30; 7. ἄλλων] Libri ἄλλους; corr. Heeren. - 

— 9. μηδὲν δὲ τούτων ὑπάρχειν τῷ φαύλῳ] Sic emen- | 
davi librorum scripturam μηδενὶ v. ὑπ. τῶν φαύλων, cuius 
loco Gaisfordus praeeunte. Heerenio edidit μηδενὶ δέ τι τ. ὑπ. 
τῶν φαύλων. ; 

— 106. πολλὰ τῶν πρὸς ϑεοὺς δικαίων | Sic corrigend 
erat quod libri habent πολλὰ τῷ πρὸς ϑεοὺς δικαίῳ non — 
ut Heeren. et Gaisfordus voluerunt πολλὰ, τὸ mele ; 
δίκαιον. j 


ex usu sequiorum (v. Lobeck. ad eds n (744. et. quae 


P. 36, 27. ποιάν] ἢ Libri a Uie COTT. Cutis in 
marg. 


: twr Eun. τὰ δὲ τελικὰ καὶ ποιητικά. HEEREN. 
Ἢ P. 87,2. τῷ UNE Ante Heerenium τῶν ἑτέρων. 
Ea v 8. καϑ' ὃ ὃ δὲ. Vetetendqu. Parenthesi inclusa ad- 


Ser, d fortasse reperient. 


3 E -— 2 ἐκλεκτικὴν ] Libri ἐκλεχτήν. —Correxit Meurer 


Pu pa 
- E τ — ἔτι) Libri ἐπεὶ. correxit in marg. Canterus. 
A (00 P. 38, 3. φαντασιῶν excipe] Davisius ex Diog. Laert. 


- VII, 47. ἐν φαντασιῶν συροσδέξει. 


2 laudatum. φιλίαν) Ante haec complura videntur excidisse. 

: — 10. ἐρωτικὴν] Ante Heeren. ἐρωτικῶν. 
— 14, τέκνων — ἔχουσα ) Ante Heeren. τέκνοις — ἔχουδι. 
τ -- 16. γήρατος] Ante Heeren. γῆρα- qui mox ἔχουσα pro 
ἔχοντι. 


᾿ς -α 17. εὐξωίαν] Post hoc lacunam indicavi sequutus Spen- 
gelium p. 263. 


dsl. τι τούτων. Heerenius φανερὸν δ᾽ ἔσται ἔκ τούτων. 
(0 -- 95. ληπτὸν δὲ τὸ ἀξίαν ἔχον] Haec supplevi praeeunte 
jh Heerenio. : 


θετον] τὸ δι᾿ αὖϑ᾽ αἴρετόν ὃ 


καὶ τὴν ἀρετὴν πᾶσαν τὴν περὶ ἄνϑρωπον καὶ τὴν εὐδαι- 


μι 


μονίαν καὶ τὸ τέλος λογικὰ εἶναί φασι. καὶ τὴν μὲν εὐδαι- 
ίαν ξωὴν ἀκόλουϑον εἶναι καὶ ὁμολογουμένην τῇ φύσει, 


— 31. à αὑτὰ αἱρετὰ --- ankeges: m Stobaeus δι᾿ δ 


- 10. ἐπαινετῶν Sic Cant. in margine pro em ἀρετῆς. 


— 4. ἐν τόνῳ] V. Salmasium ad Simpl. p. 95. Heerenio - | 


— 91. φανερὸν δὲ διὰ τούτων] Ita edidi pro φανερὸν δὲ 


τ πα 30. "ληπτοῦ) Ante Heerenium ληπτικοῦ. τὸ αὐϑαί- s 


— 29. φασὶ καὶ τὴν ἀρετὴν) Schol. Luciani p. 340. e Ur 


I s^ von τὸ ὁμολογουμένως ξῆν, τοῦτο » ἔστι τὸ 


e ks Mee Te Mnt HP AE X 


RUM NET ΡΝ ΠΥ RUE DE 
V Le My 3e a n d iS e ovi ? 


TOV κακοδαιμονούντων" 4ιογένης δὲ αὐτὴν dua 
ἐν τῇ τῶν κατὰ φύσιν ἐκλογῇ καὶ ἀπεκλογῇ. Sie enim 
scribenda sunt. ; 
P. 39, 2. μαχομένως ζώντων Hoc rescripsi ex sche Lu- E 
ciani. Idem coniectura assecutus erat Davisius ad Cic. de Fin. 
Il, 12. Vulgo μαχομένων aov. i 
-— 1L εὐλογιστίαν] Davisius εὐλογιστεῖν , schol. Luciani. 
LE εὐλόγιστον ξωήν. x 
— 16. καϑ' αὑτὸν] Vulgo κατ᾽ αὐτόν. ἐπι 
— 18. τὸ δὲ τέλος] Schol. Luciani p. 840: τριχῶς δὲ τ τὸ 
τέλος φασί" τὸ τελικὸν ἀγαϑόν, ὡς ἐν τῇ φιλοσυνϑεσίᾳ τὴν * 
ὁμολογίαν λέγουσι τέλος εἶναι, καὶ τὸν “σκοπόν; οἷον τὸν 
ὁμολογούμενον βίον. καὶ τρίτον τέλος, τὸ ἔσχατον τῶν ὀρε- τ 
χτῶν,, ἐφ᾽ o (lg. ἐφ᾽ 0) πάντα τὰ ἄλλα ἀναφέρεται. EN. 
— 30. τό τε γάρ] Scribendum τὸ ydg nisi in sequentibus 2 
potius structura turbata est. 2 
— 21. ἐν φιλολόγῳ συνηϑείᾳ, ὡς τὴν ὁμολογίαν λέγουσι. x 
τέλος εἶναι] Mirabili varietate pro ἐν φιλολόγῳ συνηθείᾳ, im Ὁ 
docta confabulatione , schol. Luc. 1. 1. habet φιλοσυνϑεσίᾳ, pt 
cui si quid tribuendum est, conicere possis ἐν φιλολόγῳ συν-. .— 
ϑεσίᾳ. in verbosa pactione. Praeterea pro ὡς aut ἧς scri- — 
bendum est, δαΐ ὡς ante ἐν φιλολόγῳ͵ transponendum. ὯΝ 
— 96. iy! 0] Ante Heeren. ἐφ᾽ 9. 1 
— 29. στοχαζομένους] Libri σκεπτομένους. Recepi emen- E 
dationem Wyttenbachii, quamquam aliud quid latere ρῃίο.. 
P. 40, 4. κακοδαιμονίαν] Ante Heeren. εὐδαιμονίαν, quod Ὁ 
vide an δυσδαιμονέαν scribendum sit. Sun 
— 12. ταυτοῦ ὄντος] Libri τοῦ ovrog, corr. Heeren. J 
— 22. πᾶν] Hoc mea sententia melius hic abesset, nisi. 
πάλιν scribendum. ^ vu 
— 94. πᾶν τὸ ἀγαϑόν] Aut πᾶν ᾿ἀγαϑόν scribendum - ; 
est aut in sequentibus πᾶν τὸ αἰσχρόν ; alterum praenptane : 
Heeren. d 
— 325. στωικὸν] στωικῶν A. ^ ^o. 
— 238. uiv] μὲν γὰρ Heeren. et Gaisfordus. 
— 32. εἰ et Sie scripsi pro 7 epit Heeren. et Gais 
fordus à Ωρ 


o P. 41, 2. καὶ κατὰ λόγον] Sic libri, Heerenius et. Gais- 
 fordus καὶ κατὰ λόγον τὸν αὐτόν. malim καὶ κατὰ τὸν 
αὐτὸν λόγον propter l. 4. αἱρετῶν] Ante Heerenium αξρε-. 
— τῶν ἔστι. 
— 3. κατωνομάσϑαι] Hoc recepi ex V. A. κατ᾽ ὠνόμα- 
στον Cant., κατωνόμασται Heeren. et Gaisfordus. 
— 5. τῶν κατὰ τὰς οἰκείας] Heeren. et Gaisf. κατὰ τὰ 
olsiio. Excidit fortasse τάξεις. j 
— 35. ὑγίειαν] Vulgo ὑγείαν. 
τ -- 29, ψυχῆς κατάστασιν Schol. Luc. l. 1. παράστασιν. 
xe9 dvi Ante Heeren. x«9" ἃς. Scribendum potius e schol. 


«τος, 


E: Luciani p. 340. καϑὸ. Mox pro φαντασιῶν apud schol. φάσεων 
t est. Post δεκτική ex eodem inserenda sunt haec ὡς ἐπὶ τῶν 
ο΄ ἀλογίστως ἐνισταμένων καὶ καρτερούντων. lb. . pro τρωμά- 
Ἧ τῶν 5 quae ionica forma est, cave reponas τραυμάτων » veris- 


sime enim apud schol. Luciani scriptum. est  τρωτόν. 

P. 42, 4, ἐν ᾧπερ ἐστὶ] Vulgo ἐν ᾧ πάρεστι. 

— 14. ἀξίαν μήτε] Haec addidit Heeren. 

— 16. περὶ ψυχὴν μὲν εἶναι τοιαῦτα) De προηγμένοις 
et ἀποπροηγμένοις circa animam et corpus quae disputat scri- 
.. ptor, ea apud schol. Luciani p. 340. non sine insigni varietate 
τ΄ Sic leguntur: καὶ τῶν προηγμένων τὰ μὲν περὶ ψυχὴν εἶἷ- 
ES ναι. ὡς εὐφυΐαν προκοπὴν γνώμην. ὀξύτητα διανοίας καὶ 
D τὰ παραπλήσια, τὰ δὲ περὶ σώμα. ὡς ὑγίξιαν ἰσχὺν εὖαι- 
| σϑησίαν καὶ τὰ ὅμοια " ἐκτὸς δέ ἐστι τέκνα κτῆσις σύμμε- 
τρος ἀποδοχὴ παρὰ ἀνθρώπων καὶ τὰ ὅμοια. τριχῶς δὲ καὶ 

ἀποπροηγμένα φασὶν ἀναλόγως τοῖς προηγμένοις ». καὶ ἀπο- 
“νέμουσιν ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν τριῶν τῶν ἐπ᾽ ἐκείνοις ἀποδοϑέν- 
τῶν τὰ ἀντικείμενα " οἷον περὶ ψυχὴν ἀποπροηγμένα ἀφυΐαν 
ἀπροκοπίαν δυσμάϑειαν νωϑρότητα διανοίας καὶ τὰ ὅμοια" 
“περὶ δὲ σῶμα καχεξίαν ἀσϑένειαν δυσαισϑησίαν᾽ περὶ δὲ 
ο΄ τὰ ἐκτὸς πήρωσιν τεκνοποιίαν καταφρόνησιν. παρὰ ἀνϑρώ- 
E. — πῶν καὶ τὰ ὅμοια" οὔτε δὲ προηγμένα οὔτε ἀποπροηγμένα, 
|. meol ψυχὴν μὲν φαντασίαν καὶ συγκατάϑεσιν καὶ ὅσα τοι- 
(o QUO. περὶ σῶμα (add. δὲ) λευκότητα καὶ χαρυπότητα καὶ 
ἡδονὴν πᾶσαν καὶ πόνον" ἐκτὸς δὲ ὃ ὅσα εὐτελῆ ὄντα --- μι- 
κρὰν παντελῶς παρέχεται χρείαν, ὡς ἡ καὶ παρὰ τῶν ἀνοή- 


y τῶν ἀποδοχή. 


. ψοίας. "Ded sah. Lic. habet, apud quem. opponitur p 
διανοίας. ἐπιμένουσιν] Hoc posui pro ἐπιμόνοις εἶ 
Heeren. sequente Gaisfordo ἐπίμονοί ἐσμεν. Sero video s 
cere ἐπέμονοί εἰσιν. $1 Ἢ : 

— 18. τέχνας] Ante Heeren. τέχναις. E. 

— 20. ὑγίειαν] Vulgo ὑγείαν. εὐαισϑησίαν] Sed 
sum Heerenium sic corrigentem quod libri habent αἰσϑητ 
οίαν; fortasse tamen scribendum est αἰσϑητηρίων [ἀρτιό 
τητα]. Sed εὐαισϑησίαν confirmat schol. Luciani. — 

— 20. ἀντιτιϑέμενα]) ἀντετυϑέμενα V. A. quod. quid ; 
nescio, et tamen sic edidit Gaisfordus, ἀντεϑέμενα male E 
cum Cantero. Scripsi ἀντιτιϑέμενα, at codd. lectio ducere vi- 
detur ad ἀντιτεϑειμένα. 

.— 26. οὔτε δὲ] Vulgo οὔτε δὲ τά. 
— 27. ψυχὴν μὲν] 'Sic volebam pro ψυχήν. E vulgo. 
abest. Σ 

— 20. ἡδονὴν πᾶσαν] Sie scripsi pro ἡδονὴν τὶς ἄν. in. 
quibus Heerenio, τὴν τὶς ἄν sequente Gaisfordo uncis inclusit, 


firmat schol. Lue. 
— 31. οὔτε ἀποπροηγμένα] Haec addidit Heerenius. 


ἀπ᾽ αὐξῶν “χρείαν, schol. Luc. habet παρέχεται χρείαν. 4 
bus addit ὡς ἡ καὶ παρὰ τῶν ἀνοήτων ἀποδοχή. Tum sic 
pergit: τῆς δὲ ψυχῆς οὔσης κυριωτέρας πρὸς τὸ κατὰ φύσιν. 
ζῆν, δῆλον ὃ ὅτι, καὶ τὰ περὶ “ψυχὴν κατὰ φύσιν ὄντα καὶ 
προηγούμενα τὴν ἀξίαν ἔχει τῶν περὶ τὸ σῶμα καὶ τῶν ἐκτό 
οἷον εὐφυΐα πρὸς à ἀρετὴν ὑπερέχει τῆς τοῦ σώματος εὐφυ 
eL ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁμοίως. ἔτι τῶν ἀδιαφόρων ὁρμὴ 
κενητικὰ ὅσα κατὰ φύσιν. οἷον ἰσχύς, “ἀφορμῆς δὲ τὸ 
φύσιν, ὡς νόσος. τὰ δὲ οὔϑ᾽ ὁρμῆς οὔτε ἀφορμῆς: : 
ριττὰς ῆ ἀρτίους ἔχειν τὰς τρίχας. καὶ ἐπὶ τῶν κατὰ 
ἀδιαφόρων τὰ μέν ἐστι πρῶτα κατὰ φύσιν. ὡς κίνησις 
σχέσις κατὰ τοὺς σπερματικοὺς λόγους γινομέν υγίεια 
D E αἴσϑησις , λέγω δὲ τὴν κατάληψιν χαὶ ἰσχύ χατ 

m οχὴν δὲ ὅσα μετέχει κινήσεως sed vites κι 67 


Mou; dai ds ἀρτία καὶ dijs ὁ ὑγιεινὸν aul ἜΝ 
did μὴ πεπηρωμένη. πάντα δὲ τὰ κατὰ φύσιν ληπτά 
E τὰ δὲ παρὰ φύσιν ἄληπτα. καὶ τῶν κατὰ φύ- 
σιν. à αὑτὰ εἶναι ληπτὰ ὅσα ὁρμῆς ἔστι κινητικὰ καταστρε- 
πτῶς ἐπ᾽ αὐτά, ἢ ἐπὶ τὸ ἀνέχεσϑαι αὐτῶν, οἷον ὑγίεια. 
εὐαισϑησία ἀπονία κάλλος σώματος. τὰ δὲ δι᾽ ἕτερα ὅδα ὩΣ 
ὁρμῆς ἐστι κινητικά, ἀνεκτικῶς ἐφ᾽ ἕτερα. καὶ μὴ κατα τ 
στρεπτιπῶς ; οἷον πλοῦτος καὶ δόξα καὶ τὰ ὅμοια. 2 
: P. 43, 6. ὑπεράγειν] ὑπερέχειν schol. Luciani. 
᾿ς -ο 11, τὰ] Ante θογθηίαπι τὰς. SOMMA 
ἀρτίας] ἀρτίους V. A. et schol. Lue. ἀρτέας Piog. ER 
104. Sz RT 
πρῶτα κατὰ φύσιν] V. Madvig. ad Cicer. de Fin. ὦ 


: ὑγίεια] ὑγεία Υ. A. propius vero Cant. pala 
ὑγιαῖνον] Scribe ὑγιεινόν, e schol. Luciani. 
μὴ] Ante Heeren. μήτε. et sic schol. Luc. 
: πάντα δὲ τὰ κατὰ] Vulgo πάντα δὲ κατά. 
En πάντα τὰ παρὰ] Vulgo ἅπαντῳ τὰ, Heeren. ἅπαντα 
M παρὼ, schol. Luc. τὰ δὲ παρὰ. 
Εν 3.55. 25. κινητικὰ καὶ κατατρεπτικῶς ] καταστρεπτικῶς 
hie et 1: 28. schol. Luc. καὶ recte om. Heeren. neque habet 
"sch. Luc. Nisi excidit aliquid. Fort. κινητικὰ, [μὴ ἀνετικῶς 
ἐφ᾽ ἕτερα] καὶ κατατρεπτικῶς. ἐπὶ τὸ] Libri ἐπὶ τῶν, Hee-- 
ren. ἐπὶ τῷ , schol. Luciani ἐπὶ τό. 

τ -- 27, ποιητικὰ δὲ] δὲ ab Heeren. additum, τὰ δὲ δι᾿ 
ἕτερα schol Luc. ἐστὶν] Vulgo εἰσίν. 
i 38, ἀνετικῶς] Sic E. ἀνεκτικῶς ceteri et schol. Lu- 
ani , cria Cant. κχατατρεπτικῶς) Addendum videt. dud 


τ — 29. χαὶ τὰ] καὶ om. A. V. fortasse recte. ὅμοια] Post 
ὅμοια; schol. Luciani addit haec: οὐδὲν γὰρ τούτων δ αὑτὸ — 
γέρετόν ἐστιν "" ἀλλ᾽ ὁ μὲν πλοῦτος διὰ τρυφὴν ἢ εὐεργεσίαν 

ὃ πέλας. 7 δὲ δόξα δι᾿ ἀλαζονείαν. ἡ δὲ ὑγίξδια καὶ εὖὐ- : 
σία δι᾿ ξαυτὰ cíoevé. Quod non spernendum nM 


P. 44, 3. τήν τε δόσιν ῥα τιμὴν xi. αὖτ ὃ] 
psi pro librorum lectione τὴν δὲ δόσιν. καὶ τὴν. E 
γε δόσιν ἢ τὴν. Praeterea καϑ' αὑτὸ ostendit post 
; pretium, excidisse πράγματος. Fortasse tamen τήν TÉ in 
ES τὴν xo9" αὑτὴν scribendum est. 


— T. ὑγίειαν] Vulgo ὑγείαν. 

— 13. δοκιμαστικὸν] δοκιμαστὸν V. Α. Si adf i 
argutiarum tenebris dispicio, legendum puto δοκιμαστοῦ.. Vcr 

— 16. φασὶ] Heeren. e V. φησὶ, sc. Ζιογένης, cuius ὅν ag 
trinam refert scriptor. » 

— 18. τινα) Ante Heerenium ztveg et ἢ. 1. et 19. 
ἀξίαν) An κατ᾽ ἀξίαν Ὁ 


et 1. 82. 0v. : 

P. 45, 1. ἄρα λόγον Sic edidi pro ἀνάλογον (nisi for e 
praeferas τὸ δ᾽ ὅμοιον “ἀνάλογον eodem sensu) et statim τῶν E 
| ἀποπροηγμένων pro τὸ ἀποπροηγμένως apud Cant. HEEREX. - 
$E τὸ ἀποπροηγμένων V. A. j 
— 6. οὐδὲ γὰρ iv αὐλῇ τῶν προηγμένων — τοὺς μετ᾽ 
αὐτὸν τεταγμένους] Ita haec correxerunt Cant. Davisius ὃ 
Cic. de Fin. III, 16. Wyttenb. apud Bakium ad Posid. p. 280. 
Madvig. ad Cic. de Fin. p. 439. Libri οὐδὲν γὰρ ἂν αὐλητ 
προαγόμενον (προηγούμενον V.) --- τοῦ μὲν ταυτὸν fu 

αὐτὸν. A.) τεταγμένου. 

— 9. τινὶ] Ante Davisium τινὰ. cvvegr d τε] Vulgo: 3 
συνεργεῖν τι. Davisius ἢ συνεργεῖν τι. ἔπι β 
— 14. πραχϑὲν] Sic Menagius et Heerenius pro nost τ; 
— 17. φύσει" ἐπὶ δὲ τῶν Sic Lyndenus de PM 
p. 95. pro φύσει ἐπὶ τῶν. 
E — 21. τὰ --- ἐνεργήματα] Sic pro τὸ — ματέργημα Di 
s visius. : 
— 2ὅ. τὰ τούτοις σμοια] καὶ τὰ τούτοις ὅμοια ἢ 
quo non. opus est. 
— 26, ὧν χρὴ] 1; e. ἃ χρήσιμα Lyndenus de 
GAISFORD. en 
P. 46, 1. ἀδιαφόροις] Ante Heeren. hagiphit- 2a; 
— 2. καλουμένοις δὲ | Pro δὲ Hough pies fortasse 


yndenus,, paulo probabilius conicias εὐποιίαν. ὥστ᾽ εἴ] 
Ante Lyndenum ὥστε. 
τ -- 4, διωϑοίμεϑα] V. A. διαϑήμεϑα. 

[7 — 8, χατὰ τὸ γένος ταύτης δ᾽ ἐνὶ ἀεὶ} Sic codd. ut vi- 
" detur, non quod ego repraesentavi. Cant. om. ταύτης edidit 
d κατὰ τὸ γένος δ᾽ ἄγι ἀεί. Corrupte quidem libri, sed relin- 
Ἢ quere malui vitiosam scripturam quam incertam Salmasii con- 
|... jecturam κατὰ τὸ γένος δὲ ταύτην διττῶς cum Heerenio et 
᾿ς Qaisfordo recipere. Fort. κατὰ τὸ γένος δὲ ταύτην δεῖ (vel 
δεῖν). 

— 10. κατωνομασμέναι Ita Salmasius, Cant. κατωνομα- 
-— σμένη, V. A. P. κατωνομασμένα.. quod teneri potest, si pro 
duali habetur. 


I ἀνταφορίξοιντο. 
tg — 14. ἀντιτίϑεσϑαι] Cant. ἂν τυϑέσϑαι; A. ἀντιϑέσϑαι, 
—. eorr. Heeren. Sequentia διανοίας --- φεύγειν supplevi prae- 
eunte Salmasio. 
— 17. εἶναι] Ante Salmasium εἰδέναι δέ. 
000 — 18. τετραχῶς ὁρμὴν λέγεσϑαι, διχῶς δ᾽ ἀφορμὴν] 
Quattuor haec Stoicis ὁρμῆς genera statuuntur, ὁρμὴ λογικὴ, 
ὁρμὴ ἄλογος. ὄρεξις et ὄρουσις. Sed de ἀφορμῇ nusquam 
|» in praecedentibus dictum est dupliciter eam intelligi. Semel 
quippe ἀφορμὴν apposuit τῇ ὁρμῇ. quae λογικὴ ipsi appel- 
Jata est. Verum enimvero ita forsitan intelligebant; ut λογικὴ 
- δρμὴ suam habet sibi contrariam ἀφορμὴν , quae declinat ab 
.—. his malis quae cum. ratione metuuntur, ita et ἄλογος ὁρμὴ 
suam pariter ἀφορμὴν ἄλογον. quae vitare satagit quae sine 
. ratione formidantur. Non puto tamen eos hoc voluisse, nec 
E-- auctorem illum cuius ea verba sunt quae. Stobaeus adduxit. 
ο Sed ut ὁρμῇ λογικῇ sua est opposita λογικὴ ἀφορμὴ; ita 0g£- 
— Éet, quae est ὁρμῆς λογικῆς species, opponitur ἔκκλισις, quae 
"a similiter est ἀφορμῆς εἶδος. Si enim ὄρεξις una est ex illis 
s ttuor motibus quos ὁρμῆς nomine Andigetant , certe et ἔκ- 
λισις, quae ὀρέξει contraria est ut ὁρμῇ λογικῇ ἡ ἀφορμὴ, 


p. 46, 3, une] s Sic V. A. δὲ pde Cant. δὲ dd 


-- 32. ἄν τις &gopí£orzo] Ante Salmasium ἀνταφορίξοιτο, 


erit et Du ἀφορμῆς Foe Sicut end ipsis qd. j 


- P. 46, 19. 1 inélep id δέ addunt. ἊΣ A. 
— 21. ἀφ᾽ 5c] Ante Heeren. ἀφ᾽ οὗ. ͵ 
(0 21, πανταχοῦ] πανταχὼς V. Α. quod. probum 
— ?3. αἵρεσιν) Hoc excidisse vidit Salmasius. 
— 26. πρὸ] Ante Salmasium πρός. A. προ. 
— 27. ἐν χερσὶν] Libri ἐγχείρησιν. correxit Salmasius, - 
P. 47, 1. ἄλλα] Ante Salmasium ἄλλο. ldem mox ré 
ἐχομένας pre τὰ περιεχόμενα, quo locus non restituitur. 
— 3. αὖ συγκαταϑέσεις) Hoc fort. delendum, Heeren. 
συγκαταϑέσεις. Nun 
— 5. ὁρμὴν πλεονάξουσαν] Laudant Diog. Laert. VII, 110 
el Cicer. Tusc. IV, 6. 2 
— 1. τῆς ψυχῆς] Libri s) τῆς ψυχῆς. Heeren. ψυχῆς. k^ 
— 8. καὶ πᾶν πάϑος] καὶ add. Heerenius. Pro πᾶν 16- 
gebatur zt&Àzv , quod correxi, nisi malis πάλιν πᾶν. 000 
— 19. ἐπὶ] Heeren, περὲ sine causa. Mox περὲ δόξας ded 
pro ἐπὶ δόξας. 
.— 20. παραλαμβάνοντες Vulgo παραλαμβάνεσϑαι: Hee 
renius coni. “παραλαμβάνουσι δέ. 
— 22. ἢ ἐπάρσεως Ante Salmasium ἐπάρσεως. 
— 25. ὡς πολλάκις Libri καὶ πολλάκις, Simus Νς 
καὶ πολλάκις. praetuli ὡς scribere pro «oi, NS partigige 
larum confusione nihil frequentius. t5 
— 26. οὐ ποιεῖν] εὖ ποιεῖν V. A. NU 
— 30. ϑρυλούμενον] Vulgo ϑρυλλούμενον, Versus. qu. a 
sequitur Euripidis est. V. Nauckium Eurip. Fr. p. 40. — 
τ P.48,17. ἐχούσης) Hoc vulgo legitur post τῆς δόξης, 
transposui propter 1. 231. Sequentia τοῦ — εἶναι πριμνμκο esse |. 
vidit Salmasius. 
— 19. οὗ — ἀρ Rega Haec quoque A pra 
eunte Salmasio. τὰ 
— 34. συστέλλεσϑαι — 
Salmasio. 


ἐξ Ἂς 


Do  nidcloel quA ara | "m 
o d re] Gaisfordus laudat Menagium ad Miogen.. E 


: Basi. Heeren. edidit τοῦ ἄρτι ἀπόντος. GAISFORD. Ne 
— scio an scribendum sit τοῦ ἐρωμένου ἀπόντος. 
ο΄ - 17. ἡδονὴ] Ante Heerenium δι᾽ ᾿ ἡδονῶν. Gaisfordus 
affert Andronicum γοητεία δὲ ἡδονὴ διὰ μαγείαν ἡ ἢ δι’ ἀπάτη. 0. 
τ΄ — 19. φύβος ἥττης] Andronicus addit ἢ φόβος ἐμποιη- - Νὰ 
-τικὸς ἐναντίων ἐλπίδων. περὶ ὧν ὄρεξιν σφοδρὰν ἔχομεν. 
E - GAISFORD. 
— 26. μακαρισμοῦ ἔνδειαν ἤτοι ἄλλου μίμησιν. Sic e : 
- Davisii ad Cicer. Tusc. IV, 8. correctione editum est pro uyxe- — τὸ 
᾿ φισμὸς ἐνδεοῖς καί τι ἄλλως μέμησις. Piersonus ad ΝΟ. 
op. 169. μακαρισμὸν ἐνίοις. καὶ ἔτι ἄλλως μίμησιν. Fort. ; 
᾿ μακαρισμοῦ ἐνδέησις ἤ τινος ἄλλου μίμησις. Nominativi vix 
τ habent i in quo offendas; ἐνδέησις pro ἐνδεοῖς x verum puto; 
— & in xol ex IC natum est. 
; — 38. ἐπιϑυμεῖ] Davisius ἐπεϑύμει. Heerenius ἐπιϑυμεῖ 
E - [μόνος ἔχειν propter Bog: ἐπὶ τῷ ἄλλῳ παρεῖναι ἃ καὶ αὖ- — 
᾿ ;τὸρ ἔχει. 
ΟΡ 50, 6. εἰς πάϑος ὥς τι] Hoc posui pro εἰς πάϑως εἴς. S 
τι. Minus recte Heeren. εἰς πάϑος ὡς εἴς τι. f" 
τς «- M. μοιχοὶ καὶ ὑβρισταὶ] Vulgo a καὶ μοιχοί. 
ο΄ -- 13. ἐνεσκερωμένην͵ Sic dedi ex V. A. pro initidqaer » 


vd Pt ΩΣ 
x ^ Mio - o Ué wa c DUM DJ 


umm M. φιλογυνίαν] φιλογυναικίαν V. | 
D 1, τούτοις) Hoc addidit Heeren. 2282 UE 
(o-—21. ἁμάρτημά τε] Ante Heeren. ἁμαρτήματα. rir 
/— 34, ὠφελοῦντά τινὰ τῶν πλησίον) τινὰ om. A. ree, Me 
scribas τὸν πλησίον. cf. p. 51, 18. x 
- P. 51, 3. ἔτι) Ante Heeren. ἔστι. 2" 
— 8. ἐὰν ἢ μετρία] Vulgo μέτρια; quod mire Heeren. ex — 
t $i res postulet. 
10. ἐπιβλαβῆ] Sic seripsi pro ἐπὶ βλάβῃ Heerenii 12 2 
Cant. ἐπὶ Baer V. ἐπιβλάβη A. Bri Ue 


λίας. Male ifeercigo préeeiat Gaisfardus edi dit £ 
— 10. ἐκ διεστηκότων Hoc dictum esse admonet 
pro ἀντικειμένων y eat oppositis, seu natura sua divers 
num enim non Prnt posse ex eo quod natura Sua 
non sit. EA 
— 18. Mi it, Sic Madvigius ad Cicer. de Fin. i 
correxit quod libri habent κατὰ σχέσιν. oss 
— 20. τῶν πέλας] 1 Malim τοῦ πέλας propter praeceden 
— 21. χκαϑ᾽ ἕτερον] Libri «cregov quod καϑ' frg 
scripsit Heerenius. Apud Cant. est Owregov, quod Chrysi 
pum, euius doctrinam Didymus proponit, pro ἕτερος dixi: 
constat ex Eustathio. . V. ad Menandri Rel. p. 203. Repon 
dum igitur censeo ϑάτερον. 
— 82. τῶν κατ᾽ ἀγρὸν ἐργαξομένων] Quae i. in agro. 
sic rescribere non dubitavi pro τῶν κατ᾽ eórov ἐργαζομένων $2 
quod cum Cantero nullo sensu exhibent codd. HEEREN. Recte. 
sine dubio Heerenius, sed male interpretatur, of κατ᾽ ἀγρὸν 
«id ἐργαζόμενοι sunt operae rusticae. i 
P. 52, 1. ἀφ᾽ ὧν δέον] Sic scripsi pro ἀφ᾽ ὧν T 
Heerenius. et Gaisfordus ediderunt ἀφειδῶς. ᾿ 
— 2. ὁμολογουμένως] Ante Heeren. ὁμολογοῦμεν. ὧς. 
— 4. πρὸς εὐπορίαν] πρὸς ἐμπορίαν V. À. 
— 1. οἰκουμένην παρασχεῖν] Hoc revocavi e Cantero, ὁ 0 
5- κονομεῖν ex A. dedere Heeren. et Gaisf. : ARES 
M 0 10. φασὶ δὲ] δὲ adiecit Heerenius. μηδὲ} Sie dedi 
A V. A. pro “μηδέποτε Canteri. μηδενὶ τὸν νοῦν ἔχοντα" τι 
γὰρ αὐτοῦ συγγνώμην τε ἔχειν] Haee certa opinor coniectur 
ductus adieci propter ea quae leguntur 1. 15---18.; excidi 
autem propter homoeoteleuton. Haec dudum  scrips 
postea plane confirmatam repperi coniecturam mam : 
LVI, 50. ubi totus hie locus 10— 21.  S/oicorum momime- 
praescripto repetitur. Quae ibi in Praef. p. XIX. de 7 da 
. αὑτὸν et παρὰ τὴν ἰδίαν κακίαν et ἵν τὸ abundan 
"ea pro non scriptis habeto. N 
— 14. μηδὲ] Vulgo bir e e ami / 
.. habet etiam Flor. 1. l TS 


LI 


ΕΑ": 


ah Recte puni p 204. ὧν juro: €t. infra j 
7, 4. προστακτικὸς ὧν ποιητέον, ἀπαγορευτιπὸς δὲ iP. c 


2 P. 82; 24. ἂν εἴη Libri ἄν sine εἴη, quod ἀνήρ scripsit T ; 
-Heerenius, ,quem sequutus est Gaisfordus, recte tamen coni-. — 
, Ciens ἂν εἴη. Idque ipsum habet Floril. XLIV, 12. ubiitem — 


Z 38. apponitur. [a 
᾿ς -- 95. καὶ ἀκολουϑητικὸν] Male Heeren. τὸν ἀκολ. M 
o-— 97. νόμου] Ita correxi editum νομέμου, cf. p. 57, 8. 
Hoc etiam confirmavit mihi postea Flor. 1. 1. 
τ΄ - 83. ϑαρρεῖν) Hoc addendum fuisse intelligitur ex op-- 
posito φοβεῖσϑαι p. 53, 4. » 
(o P. 53, 4. κλέπτειν] Hic quoque exciderunt opposita τῷ — 
eügoaívectos et τῷ φρονίμως περιπατεῖν. Supplendum igitur 
— «al τὸ δυσφραίνεσϑαι καὶ τὸ ἀφρόνως περιπατεῖν. De πε- 
ριπατεῖν, disputare , vide ad p. 28, 7. 
—0 — 10. εὐεπιτηδεύματα] Sic Heeren. dedit pro éxirgósv- 
-getc, quod dubitanter recepi. In A. est ἐπιτιδεύματα. d 
— 12. φρονιμεύματα] Heerenius φρονιμήματάᾶ, Υ, 9e E ἃ 
γημεύματα. dem 
τ — 13. ὁμοίως Ante Heerenium ὁμοιώσεως. CA 
τ -- 14, σωφρονιμεύματα] Cant. σωφρονήματα, V. σωφρο- 
μεύματα , À. P. σωφρονιβλεύματα. Cf. ad p. 29, 16. 
——— 291. χαὶ ἀποδεχτὰ — βουλητέα)] Haec addenda. esse . 
llexit Heerenius. 
y 23. κατηγορήματα ὄντα; παρακείμενα δ Heerenius - 
(8 κατηγορήματα ὄντα παρακείμενά ἐστι τοῖς. 
τ τ-- 95. soak Addendum videtur «o£ pui ἅπο- 


€ 


ΠΝ 5 


renius: ; nam et φρονεῖν et σωφρονεῖν sunt κατηγορήματα, m 
τηγορήματα ut distincta ab ipsis rebus, sunt ἀσώματα, d 
em res τὰ ἐμὴ et ; virtutes sunt σώματα. LE mee 


A P. 54, 5. ; educi] en ἘΡΑ͂Ν ἐπε silo. 

| — 12, ἐκείνων} Hoc supplevit Heeren. qui infra. 
addidit γὰρ et 1. 18. ἀπ᾽ scripsit pro ὑπ᾽ MASCUS 

— 28, τὸν μὲν] Heerenius et Gaisf. τὸ μέν. μέγαν Y 

éya. : 

— 39. μέγαν] Vulgo μέγα. 

“-- 81. ηὐξημένος] Heeren. et Gaisf. ηὐξημένον. —..— 

P. 55, 1. καὶ ἰσχυρὸν δὲ] Aut δὲ aut καὶ delendum vide 

— 5. οὔτε δεσπόξει] Vulgo οὐ δεσπόζει. : ! 

—. κακοῖς] Libri κακῶς. Sequentia οὔτ᾽ ἄλλον ποιεῖ —— 


ΩΝ 


[gs κακοῖς περιτοίστστευν de. coniectura addidi, neque abesse pos: s 
ES τ C sunt LA 


n : — 8. οὔτ᾽ ἐξαπατᾶται] Vulgo οὔτε ἀπατᾶται. 
Bet — 19. ἀλλὰ t$] Heerenius ἀλλ᾽ οὕτω. DEUM 

— 21. καὶ εὐδαίμονα] Haec addenda fuisse opposita ost ῃ 
dit sententia. 
| — 24, ὅτι ἄγει] ὅτι addidit Heeren. 
— 32. συμβαίνειν] Hoc dedi ex V. A. pro συμβαίνει. 


: restituendain arbitror Hippodamo apud Stobaeum Floril. XLI, 
94. p. 102, 29. πᾶς γὰρ ἄνϑρωπος ἀναρχίας phe wol 


δ ὡς elio Ac fortasse hoc ipsum pete est propte 
sequentia ἑαυτὸ βλάπτειν. ᾿ 
— 80. οὔτε εὐδοκέμους] οὔτε addidit Heeren. .. Ne. 
P. 57, 4. προστακτικὸς μὲν] Vulgo μὲν προσταχτικός.. 
— 9. ἀστείων δ᾽ εἶναι καὶ τὴν ἀρχὴν ipse ἐγ 


τ΄ ἀρχὴν κατανέμουσιν ἢ Twingo, d solem nisi vio: 
lentior esset mutatio. , Nostrae Scrip εν: ῃ 


sque. Aire) species; pro ἐπιστασίαν. fort. prestat plu- 
Cep. 91, 14. καὶ návras]. Cant. πάντες. πάντως πὶ tallor 7d 
. pr. m. deinde mutat in πάντας vel πάντες. ΟΑΙΒΕΘΕΒΌΝΣ 
μόνῃ Ante Heer. μόνον. 


j s — 23. peres Vulgo εὖ μετάπτωτος.. me. 


— 


! ΠΟ ctormuptum est. Mun 
— 25. παρ᾽ αὑτοῦ] Libri παρ᾽ αὐτόν, Heer. παρ᾽ αὐτοῦ͵ ὃ 
τῇ Sufficit παρ᾽ αὑτόν scribere. — - - m 
v P. 98, 7. ἐστιν οἰκητήριον κατασκεύασμα] Heer. εἴ ἐστ Ὁ 

- δικαστήριον. Quod sequitur κατασκεύασμα fort. delendum —— 
, àut interponendum i. Cf. Didymus ap. Eusebium P. E. XV. - ; 
C p. 817. d. πόλις λέγεται διχῶς, τό τε οἰκητήριον καὶ τὸ ἐκ 
—- τῶν ἐνοικούντων σὺν τοῖς πολέταις σύστημα. 

00 — 9. δὴ πόλις] δὲ πόλις V. malim δ᾽ ἡ πόλις propter ix 

-.]. 6. 9. 10. SS 
E — 13. τρέτον τὸ] An τρίτον τῆς E 
— - 16. ἀναφορὰν] ἀναφορὰν sine accentu A. Post h. Y. : 
lacunae signum posuit Heeren. GAISFORD. wo 

— 18. ἢ πάντα] Cant. καὶ πάντα, V. Δ. ἢ πᾶντα, seripsi e 
zx sc. ἀπειρίᾳ νόμων. Perperam Gaisfordus οἷς. ^ ΟΕ 
E. E. . — 920. διαγωγῇ] Vulgo διεξαγωγῇ. A. 

5.26. μηδὲ — μηδὲ — μηδ᾽ ) Malim μήτε — μήτε — μήτ c 
hue 21. μηδ᾽ εὐμελετήτως ἀμελήτως Cant. μηδ᾽ ἀμελε- it 
"nrc V. A. μηδ᾽ ἀμελλήτως Heeren., μηδ᾽ εὐμελετήτως. VN 
. Gaisford. Quidni μηδὲ μελετήτως ? an μηδὲ τημελήτως ὃ ? 
. — 98. ἀρχὴν) Ante Heerenium ἄρχειν. 

— 29. ἀπηχοῦσαν] ἀπήκουσαν Cant. ὑπήκουσαν V. A. HE 
correxit Valckenarius. T 
. — 82. προτρέποντα] Vulgo προτρεπόμενον contra sen- "m3 
um. Mox δεῖν malim. uic E S τος 
P. 59, 11. ἂν ἐτέτραπτο] Vulgo ἀνετέτραπτο. 

12, ὑγίειαν] Vulgo ὑγείαν. Ey xd 
):: φαύλων] Libri σπουδαίων. Correxit Cant, i in marg. Be 
tasse ἀσπούδων. ERI. 


M 


"p. 59, 29. ἘΔ ον τς Cf. | 
Floril. vol. II. p. 62, 17. ὧν οὕνεκά φημι δεῖν 
σϑαι. πᾶν πάϑος, procul habere. ΣΑΒΑ 
ΤΥ — 980. zac δὲ] Vulgo πὸ δέτε... |. ἷ 
ΟΡ, 60, 11. καὶ xc9" ἕκαστον γὰρ] Iucommodaim. esse. 
Sia sensit Heerenius, male tamen corrigit py : 
— .- . lendum puto γάρ , aut scribendum καϑ᾽ ἕκαστον qus . 
—— —- eoncludentis sit. τίς 
d — 18. πᾶν ovv] ovv ab Heer. additum. 
— 20. τῶν] Fortasse περὶ τῶν cll. 1. 23. 
— 234. ἐπεὶ εἰ} εἰ addidit Heeren. , 
— 28. οὐκ ἔτι] Sic Canterus ex marg. pro ovx i 
: — 32. μέσων] μέσων. quod ex τῶν pendet, rescr. 
μέσον. Sunt nempe τὰ μέσα rationes, secundum quas iut 
facimus, quae sane in eadem re apud alios aliae esse possu: 
 HEEREN. m 
P. 61, 3. εἶναι] Hoc add. v. E. Moneo propter Gaisf 
— 5b. τό τὲ γὰρ νύκτ᾽ ἀεὶ Eva] Ante. Heeren. ?oH 
εἶναι. τε delendum videtur. E 
— 7. 8. οὖν. εἶ] Sic scripsi pro οὐχὶ; Heeren. εἶγε. 2 
— 9. «ol ἁμαρτάνειν Vulgo διαμαρτάνειν. ᾿ 
— 15. ἴσα τοίνυν ἐστὶ} Vulgo: ἴσα τε νῦν ἐστι. ᾿ 


τὰ 


zs ο΄ existimo. 

dac 90 τοὺς] Delendum opinor. 
— 26. ἐκ TAS Libri eyed correxit i in | marg ἐᾷ 
terus. | e 


ἔτι δὲ τὸν ρῶν ᾿ 
. 80. ὡς δυνατόν] Vulgo χαὶ δυνατόν, minus bene T eer 
ὡς καὶ δυνατόν. ᾿ X 
P..62; 25. ᾿ἁμαρτητικόν vL] Abest. Unies τι. à 
vov] Malim παρὰ τὸν οἶνον. 


LR yovuévovg corrigentem. 
2005 σα 81. τόν ze] Fort. τὸν T ΟῚ 
Fort. εἰ, : 


pro neo: 
. P.03,1. κε orsi] Vulgo popuratolun 
[M mem ἃς, φύσει] Additum ab Heerenio, qui mox post ἀκολου- 
'ϑεῖν add. γάρ. 

- — 6. ὄντων] Post hoc excidit forlasse aliquid quod. ΤῈ 


πὸ τῆς ἐπιστήμης... 

τ΄ e 1. γίγνεσθαι) Hoc Heerenius addendum esse vidit. — 
ο΄ — 22. μόνην] Davisius ad Cic. de Fin. III, 18. μονὴν. 

ΠΟΙ Madvig. ad Cicer. Fin. p. 452. 

ο΄ e 80. αὐτῷ] Ante Heerenium αὐτῶν. 

Ῥ, 64, 6. τὸν νοῦν ἔχοντα] ἔχοντα add. Heeren., nisi forte 


- τὸν ἔννουν sufficere dicas, quamquani nom memini diei alias - 
A stulto emel dixit item contra usum Stoicum ὃ ἠλίϑιος.. Mox 


- indicavit. 
: — 10. συγχρήσεσϑαι] Vulgo συγχρήσασϑαι. 
— 234. δὲ ἀσϑενῆ] Ante Salmasium ad Simplie. p. 53. xol 
ἀσϑενῆ, qui l. 29. καὶ ante συγκατατίϑεσϑαι adiecit. 
— 80. φαύλου) Sic Salmasius pro μᾶλλον. 
ἜΞΩ 82. λήϑην] Ante Heerenium λύσιν. 


- ]dem mox οὔτ᾽ pro οὐκ. debebat οὐδ᾽. 

0 — ὅ. ἀμετάπτωτον] Sic Heerenius pro μετάπτωτον. 

| — 7. οὔτε] Vulgo μήτε. 

8. διαιτᾶσϑαι] διαπατᾶσϑαι Meerenius, δεκάξεσϑαε - 
E | Wyttenbach. ad Plutarchum vol. II. p. 78. F. Aliud quid latet, 
. suspiceris διατεμᾶσϑαι vel ἀτιμᾶσϑοι- 

- 13, οἰκίας] οἰκείας V. οἰκίας A. οἰκείαν Cant. 


- nisi τῶνδε delere praestat. 

|o— 30. ψεύδους Scribendum haud dubie ψευδοῦς. 
τ --- 21. ὡς ἂν} ὡς ab Heerenio additum. 

s - 26, τινὰ σοφὸν] τινὰ σοφῶν V. 


ἰδικῶν ὄντα] οὔτε βουλόμενον i ἕν τι τῶν ἐν τῷ oer 


t τὰ TU d 


fructus ex eruditione capiendos spectabat, e. c. τρέτον δὲ τὸν ὲ 


- sic ὃ ἔννους de Stoico sapiente; similiter tamen noster de. 


-1.8. οἷόν ἐστε Heeren. dedit pro οἷον μή τε et 1. 9. lacunam. - 


- P. 65, 1. ἀποφαντικὴν] Ante Heerenium ἀποφαντικοῦ. u 


— 16. τῶνδε ψευδῶν] Scribendum videtur τῶν tine τ 


- 98. οὔτε  νομέξειν βουλόμενον, € ἔν τινι τῶν ἐν τῷ ὃ βού- T 


V. A. habent, Cant. edidit ἔν vuv, τόν. " Ni expetio; É 


|. etura receperat. 


κῶν, quod libri habent, scripsi εἰδικῶν. : 
P. 65, 32. ἔτε πάντων Ante Heeren. ἐκ ava. 
P. 66, 17. τὰ λυτικὰ] Heeren. λυτικά. 
— 28, ix ϑεῶν]) ἐς ϑεῶν V. A. E. ὡς M Cant 
ϑεῶν Heeren. 
— 80. ὅσον] Zcov vulgo, ἴσον ὄν Valckenarius , sequ 
sum Madvig. ad Cicer. de Fin. p. 4θ6. τῷ κυνισμῷ ἐμμένειν 
Vulgo τῷ ἐπιμένειν τῷ κυνισμῷ, A. τῷ κυνισμῷ ἐπιμένει 
— δι. ὄντ᾽ àv ἄρξεσϑαι] Ante Madvig. ὄντα ἐνάρξασϑα 
P. 67, 4. ἐπιβολὴν) Libri ἐπιβουλὴν. correxit Meurer 
l.p. 35. 
— 14. ἐπὶ πάντων φαύλων] Vulgo περὲ πάντων goi 
Heeren. conicit περὶ πᾶντα φαῦλον. : 
— 17. "καὶ τῷ] Ante Heeren. xoi τό, possis etiam. 
κατὰ τὸ vel διὰ τό. ^ Du 
— ?7. Ἡσίοδον] Ey. 408. 411. T 
P. 68, 1. τῆς ἀναβολῆς] Vulgo repugnante sensu τῆς δὲ 
ἀναβολῆς. Minus bene Heer. τῆς γε ἀναβολῆς. 
— 5. καὶ γὰρ] γὰρ melius abesset. 
— 6. ὑπογραφῇ] Sic Heer. pro ὑπογραμμῇ 7 cll. Diog. Laert 
VII, 199. x. 
— 7. Haec Antiochi esse suspicatur Madvigius. Red 
Spengelium 1. 1. p. 250. y 
— 14. φησὶν] Nempe Aristoteles. Respicit ad ea qu; 
Stagirita disputat Eth. II, 1. et Magn. Mor. I, 5. 6. HEEREN 
— 22. 23. κατὰ τὸν λόγον δὲ] Ante Spengel. δὴ " 
— 25. τοῦτο δὲ] Ante Heeren. τοῦτο. 
— 38, ἀΐδια] Libri ἔδια,, correxit Spengel. l. 1. p. P | 
— 99. «el τὰ] Excidisse ϑνητά vel φϑαρτά monuit - 
Spengel, qui statim πρακτικὸν restituit pro πραχτιχά. 0 
— 81. ἐφ᾽ ἡμῖν] Vulgo ἐν ἡμῖν. correxit Meurer p. 
P: 09, 2; seva]. καὶ ante Spengel. 


— 8. τῶν ϑνητῶν] Recte ὙΠ τῶν [ἀλόγων yo 
— 10. 11. xoi κατὰ λόγον} Ante ' Spes g. κατὰ 


im p. 80, 13. dinis ah Vulgo Sio iuis: 
I7 em 16: τῆς. ἡδονῆς πόϑον ἔχειν Sic Cant. edidit, at quum 
v. pro z090v habeant φύσιν. id ex ἔφεσιν corruptum pu- 
tavi. ἀντιποιεῖσθαι Ante Heerenium ἀναποιεῖσϑαι. 


-davit Spenge. τὰ δ᾽ ἐναντία) Vulgo κατὰ δὲ τἀναντία. 
- Correxit. Spengel. 


25 19. παρακλίνειν) Vulgo περικλίνειν. COrteRi etiam 
(Spenge. / 

Γ΄ — 90. δι᾿ αὑτὰ] Vulgo. διὰ ταῦτα. 

s — 21. ἡμῖν] Vulgo ἡμῶν.  Correxit Meurer. 

v —2M-. ἐπήβολοι]. ἐπίβολοι A. V. quod perperam praeopta- 

e vit Heerenius. 

(v — B8. ἐπεζητήσαμεν] Heerenius ἐπιξητήσαιμεν. 

(o 80. ἀπατώμεϑα] V. A. ἠπατώμεϑα, i. e. ἡπατήμεϑα. 

— 31. ὡς κακὰ] Haec adieci. 


P. 70, 3. "ἀρετὴν προσηγορεύσαμεν καὶ μόνοι ὡς ϑαυ- 
| μάσαντες ἐπετιμήσαμεν πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων Locus gra- 
- viter corruptus. Pro μόνοις ὡς. ut Canterus edidit, Y: A ha- 
bent μόνοι ὡς. Heeren,. μόνως ὧς; Spengelius νόμοις ὡς con- 
jecit; idem pro ἐπετιμήσαμεν. quod sensui obest, scripsit érz- 
i ᾿μήσαμεν. Dubitari non potest quin verum sit quod ipse con- 
οὐ deci xal εἶδαι Ἱμονίως ϑαυμάσαντες εἶτ᾽ ἐτιμήσαμεν πρὸ τῶν 

ἄλλων ἁπάντων, notissimo usu, quo εἶτα post participium 


p nenti non paruisse. 

τ — 14. ϑηριώδη) Post ϑηριώδη turbata omnia didóneus 

B umo eodd. A. V. E. P. sequuntur enim quae in editis leguntur 
infra p. 188, 10. Cant. καὶ περὶ τὴν κτῆσιν etc. Verum osci- 


— rum faeta, quae illuc sequuntur huc transposuerunt, et quae hie: 


rus ordo servatus est) ex eodem fonte fluxisse. HEEREN. 


lligerem ἐπιδιάγειν i. e. ἐπιβιῶναι. 
-17. did Sic ex A. dedi pro γοῦν. 


| — 17. καὶ δι᾽ «vo αἵρετὰ) Vulgo καὶ αὐϑαίρετα. Emen- | 


E infertur. Doleo operas, quae «ei μόνως reliquerunt, mo-. 


-tantiae haec librariorum debentur, qui transpositione pagina-- 


sequi debuissent post illa reiecerunt, certissimumque inde ar- - | 
gumentum duci potest codd. A. V. E. F. (non vero P. in quo. 


-— 106. ἐπανάγειν} Hoc quo sensu hic positum sit nescio. . 


| p. 70, 19. pure Vulgo ἀπολι: τι 
ante παρακαλοῦντας melius. abesset. | / 
— 91. μὴν] Vulgo μέν. ἜΣ : 

|2—32.9/ αὑτὴν αἱρετὴν] Sic MEAE teste Y.. 
Canterus αἱρετὴν, pro quo Gaisfordus ex A. αἰρετὴν ὃ 

tavit, omittit, Verba ἀναγκαῖον εἶναι, quae vulgo ie: 
iunguntur praeeódentibus continuavit Spengel. : 
P. 71, 4. μὴ τὰς πράξεις] Heerenius μὴ κατὰ 20081 
credibilius est χρείας ἕνεκα vel simile quid excidisse, v. No 
p. 253. 


3 iunctum, nisi μηνῦσαι scribendum , quo. oratio id "e 
praecedentibus τίνα δ᾽ ovx ἂν ἐξελέσθαι. Atqui eadem e 
struetio in NS abl ter redit, ut temerarium esse vide 1 


ὑπόκρισιν. 


— 14. ἐμοῦ ϑανόντος Putantur hi versus esse id 
* alque a Barnesio inter fragmenta ex incertis fabulis poetae 1 


n 19. ἕν i pd Pind. Nem. VE. νοις qi 
. Sceriptorem Stobaeus hic ante oculos habuerit miror. Plut: 
fere ingeniuni redolent quae hie legimus, certe ex Aristot 
Scriptis petita esse non posse quilibet facile concedet , - 
vel mediocriter versatus. Verum ex Theophrasti libro de F 
citate maximam partem haustam esse non dubito. Consent 
enim Stobaeus plerumque non in singulis modo locis, sed omni. 
-ordine disputationis cum Cicerone de Fin. V. Cicero autem 58 
.  -. bi Theophrastum maxime secutüám esse ipse profitetur. D 
HEEREN. 

Pre c2. φύσεως] πίστεως V. À. ἐπειδὴ δὲ] γα 
-. “δή. Potest etiam ἐπεὶ δὲ scribi. 3 n. 
; — 24. φανερώτερον) Malim φανερόν. 
ο΄ -- 95. δι᾿ αὐτὸν αἱρετὸς] Sic Heerenius 
τ τα 27. τῶν πλείστων] Frustra Heer 
S cd nale intellexit verba πάντων τὰ 


B 


cit eos qui quotidianae vitae. consuetudine. ΤΑΝΕ 
iti sunt. — D EI2R 
. 72, 1. ταυτὶ] Libri ταύτην, Heeren. ταύτῃ, Spengel. - 
ταῦτα: scripsi ταυτί. In seqq. ἔξω pro ἐξ àv dedit Heerenius,. 
et διαυϑαίρετα pro δὴ αὐϑαίρετα Gaisfordus. 
ο --- 4, εἰ γὰρ 0 ἄνϑρωπος) Heeren. affert Cicer. de Fin. 
ey. bj nam cui proposita sit conservatio sui, necesse est, —— Y, 


Lu 


— 9. οὐκ E oi οὐκ ἔστιν sine causa Spip mo 
(|o— 13. ἀρεταὶ] Ante Canterum αἵρεταέ. 
— 17. τὰς ἀρετὰς] ἀρετὰς addidit Heeren., τὰς ego. DEOS 
— 94. προσχλητικόν] Heerenius adiecit zz, nisi mao 3 | 
τικῶς scribendum. ὃ ἐν 
- — 36. εὖ ποιεῖν αὐτοὺς καὶ εὐεργετεῖν) Nescio quid | in- 
eresse possit inter δὺ ποιεῖν et εὐεργετεῖν. quare pese εὖ 
ποιεῖν fort. scribere praestat εὐλογεῖν. 4 


ἢ — 39. τῶν δι᾽ αὑτὰ αἱρετῶν) Vulgo δι᾽ αὐτὸ; ütmox ἢ 
* δι αὑτὸ φευχτῶν, correxit etiam Spengel. n EE 
Ἢ — 81. ἐπὶ ὑγιείας] Vulgo περὶ ὑγιείας. In T opposi- . MU. 
torum recensu excidisse alicubi. καὶ εὐεξίας καὶ καχεξίας ani- Ἢ 
.imadvertit Spengel. p. 253. E HERO A 


p.73, 2. δι᾿ J Ante Gaisfordum καί. 
E 0. s. ὦ αὐτὴ] Aute Madvig. ad Cicer. de Fin. V, 12.- καὶ 
αὕτη. Υ. Spengel. p. 254. 
0 — 12. τὰς τῆς] Ante Heeren. τῆς. 
E e--15, πολὺ] Vulgo καὶ πολύ. cf. l. 18. 
dis — 17. ἡ σωματικὴ] Ante Heeren. ἢ σώματι. 
0. — 18. ἡ ψυχικὴ] Sic Cant. in marg. pro ἢ ψυχῆς. [3 
ψυχὴ) καί. 
p ree a. τὸ γὰρ μηϑὲν] Senarius est τὸ μηϑὲν ἀδικεῖν καὶ 
χαλοὺς ἡμᾶς ποιεῖ, quem Menandro tribuit Sextus Emp. Pyrrh. - 
, 108. GAISFORD. , Post, ποιεῖ excidisse mihi visa sunt verba | 
tQ ἂν εἴη καὶ ἡ δικαιοσύνη δι᾿ αὑτὴν αἱρετήι. CES 
— 38. περὶ inu Ten περὶ σώματα, correxit Meu- 


"us" Statim ante σώματι ádieci risum αὖ 
pro ὑγείαν. ὦ | y 
P. 74, 6. καὶ τοῦτον] Haec quum codd. cum sqq. Ὁ 
gant, κατὰ τοῦτο scripsit cum Heerenio Gaisfordus; T 
Spengelius, qui etiam ὅπερ δὲ pro δὲ ὁ ὅπερ dedit, — 
— 1. ἀνδρείαν Vulgo τὴν ἀνδρείαν ut mox τὴν 9g. 
— 8. ὅπερ] Sic aequabilitatis causa scripsi pro Ovi. - 
τῷ ante σώματι et τῇ ante ψυχῇ eandem ob causam adio 
— 11. φιλίαν] Vulgo τὴν φιλίαν, recte articulum. bos i. 
Heeren. ' 
— 13. τὴν ψυχὴν] Vulgo abest articulus: ut 1. 14. Bu 
— 19. δὲ ael] da AME Heeren. : 


— 26. pondus] Imo φιλοίκειος. 
P. 76, 2. περὶ μὲν οὖν τὴν αἵρεσιν] Pro περὶ ante Spa | 
erat παρά, pro αἵρεσιν codd. habent χρῆσιν. correctum ἃ Ca 
in marg. as 
— 4. ἢ δεῖ] Vulgo ἤδη, A. ἤδει. Correxit Gaisfordus. 2 
«ὡς ἦς negl | Ante Spengel. et hic et 1. 9. παρά. S TN 
— 10. αὑτὴν] Ante Heeren. αὑτόν. Idem mox ἐν μὲν τ 
πρὸς ἑαυτὴν, pro quo codd. εἰ μὲν πρὸς ἑαυτόν. 
— 14. ταῦτα Sic Spengel. dedit pro αὐτά. ΑΝ 
— 82. ὅτι μὲν] Heeren. ὅτε μὲν οὖν. τὸ ἐριανοῖ, "e 
Spengel. τὰ ἄριστα, qua emendatione concidunt dubitatio x 
Meureri ; sed recte idem mox ἀρετῆς. pro quo ag. deris A 
A. ἀρετήν ; viderat etiam Spengelius. 
P. 77, 12. ἑαυτὸ] Sic Heeren. pro ἑαυτοῦ, qui ἢ. 15. ἔχιν 
dedit pro ἔχει. 
- 19. πάντ᾽] Sic V. A. πάντες Cant. 
.— 20. τὰ δὲ διὰ τοὺς πλησίον] Haec quae sint non 
nitur im sequentibus. Quare excidisse suspicor : τὰ 
| τοὺς πλησίον, indicata post haec lacuna. 
— 27. τὰς αὐτῶν χρήσεις] V. Spengel. p. 255. — 
τ — 28. «ol τῶν ἐκτὸς --- εἰρήνην] XN. be dh 
. haer. p. 38, 20. τὰ δὲ ἐκτός, πλοῦτος εὐγένεια ὃ 
Ares φιλία. Sic enim. oe haec em 


ΟἿ, s. ἐκ μῶν ἡ εὐδαιμονία] Hoc tmenia disertim X 
ymo tribuit Stobaeus Flor. CIII, 28. 
P. 78, 2. ἐν τοῖς αὐλοῖς] In Flor. ἐν τοῖς ἄλλοις, ubi quod. 
conieci Praef. p. VI. ἐν τοῖς αὐλοῖς, plane nunc sonia ΡΞ 
πο -α 4, ἀρχῶν Hoc addidi ex Flor. E ie. 
τς — 9. ov χρὴ] οὐ om. Flor. LU MAC. 
AD es d. εἰρημένων] τεχνῶν excidisse suspicatur Spenge. AS 
ὡς δὲ] Sic e Flor. seripsi pro οὐδέ, 
nic 26. xol ὃ μὲν πλοῦτος — ὀνομάτων χάρεν] ο9. 
-eorruptus de quo v. quae dixerunt Spengel. p. 255. et Rasso- .— — 
vius p. 25. Equidem hoc unum mihi intelligere videor, apodo- Ico 
- Sin incipere a verbis τοῖς μὲν οὕτω διορίζουσι, el post χάιν 
-- praeter alia intercidisse quae illi μὲν respondeant. ze 
ij ὧν — P. 79, 6. αὐτῷ — ἐναντιούμενα] Haec addidit Spengelius, — 
« praeterea Rassovius in seqq. pro τῶν οὔτ᾽ ἀγαϑῶν οὔτε X0- - 0. 
. àv conicit οὔτε τῶν ἀγαθῶν οὔτε τῶν κακῶν. βέϑις 
--- 24. μὴ &v] Sic Gaisfordus correxit A. scripturam iov. 
— 392. fever] Ante Heerenium ἔστω. ἀποδείξαιτ᾽ Qv] —— 
᾿ ἀποδείξειεν ἂν recte Spengel., de re ipsa afferens Aristot. Po- — 
— Jit. VIII, 13. et Eth. Nicom. VIL, 14. quibus adde Atticum Euse- — ' - 
-— bii P. Ev. XV, 4. p. 796. squ. 


P. 80, 1. οὐ μήν γ᾽] Sic scribere debebam pro οὐ μήν. — τῆν 
pev ἔσται] Sic Heeren. scripsit pro εὐδαιμόνως. ; AU E 

ie ΟΣ ovra] οὔτε V. A. P. quod recepi. RR 
— 11. ovre γὰρ] Malim οὐδὲ γάρ. ΜΈΝΟΝ 
ὑπὸ 17. μαρτυρεῖν δὲ τοῦτο] τούτῳ V.À. τὸν Bíov] Te- |. — 
mere τὸν Βίαντα Heeren.; v. Casaubonum ad Athen. XV. E 
Jd 615. d. et Sextum Emp. p. 315, 20—32. Bekk. ! 


v — - 20. ταύτην εὐδαίμονα] Iusto calidius εὐδαίμονα Hee- 
- renio auctore adieci, v. Spengel. £69" ὅτε μέσον] Sic codd. - 
Male Gaisford. £9" 6 τι μέσον. e 
94. ἐντελέχειαν ἐντελεχείᾳ dubitanter, sed recte Ras- - 
ovius. Cf. Meurer p. 14, 77. Statim pro γὰρ A. habet μέν, τῇ: 
Heeren. μὲν γάρ. io. 
— 35. ταύτῃ δὲ προστίϑεσϑαι] Codd. τοῦ τῇ προστίϑε-. νη 
Heeren. ταύτῃ͵ δὲ δεῖ προστέϑεσϑαι. sulficit raid dies 


Do 


In sequentibus enim pro ὕπνον, dial absurdum p n 
Rassovius p. 26. οἶνον scribendum erat. Cf. quae scripsi | 
lol. Gott. XIV. p. 34. Nihil horum nominum permutatione. 
quentius. Adde Hesychium Ἔκστασιν" ὕπνον, d 
item scribendum οἶνον i. e. μέϑην. 

P. 81, 1. ἀεὶ] Vulgo αἰξέ, Quae sequuntur ἀλλὰ τότ᾽ 
in codd. ἀλλὰ TOUTO scripta sunt. Heeren. ἀλλὰ τοῦτο΄ 
Spengel. ἀλλὰ τότ᾽ εἰ. A 

— 11. εἶναι] Ante Heeren. καὶ εἶναι. quod fort. zoAe£- . 
σϑαι scribendum est, idque propter κυρέως etiam mecessa- — 
rium videtur. P 
— 11. ϑεὸν εἶναι) Ante Spengelium ϑεὸν δεῖ (V. de 
εἶναι. x 

— 95. τῶν ἀρετῶν] Vulgo τῶν αἱρετῶν; illud ex V. resti- 
tuit Meurer p. 13. 

— 30. αἱρετῶν καὶ] Haec seclusit Spengel. A 

— 82. δι᾽ ἕτερα) Sic V. apud Heerenium, vulgo. E A 
ἑτέρων. 

P. 82, 3. olg &v χρήσαιτο] Spengel. οἷς ἂν εὖ χρήσαιτο, 
Rassov. ὡς ἂν χρήσαιτο. καὶ ἂν ξητήσειεν] Vulgo καὶ ἃ ας 
ξητήσειεν ; Spengel. καὶ € ξητήσειεν ἄν, Rassov. καὶ ὡς ξη- ΩΣ 
τήσειεν. eS 

— 4. ἀγαθός, χαϑ' ξαυτά] Sic Spengel. pro ἀγαθὰ καὶ 7: 
«o9 ξαυτά. TUE 

— 1. δι᾽ ἕτερα] Vulgo δι᾿ ἑτέρων, quod operae. me in- τ 
vito retinuerunt. 

— 8. τῶν αἱρετῶν] Ante Heeren. τῶν ἀρετῶν. — 

— 9. τὰ μὲν εἶναι τέλη τὰ δὲ οὐ τέλη) Aristot. M. ET 
τῶν γὰρ ἀγαϑῶν τὰ μὲν τέλη τὰ δ᾽ οὐ τέλη, οἷον 4j 
ὑγίεια τέλος" τὰ δὲ τῆς ὑγιείας ἕνεκεν οὐ τέλη. Atticus apud 
Eusebium P. Ev. XV, 4. p. 796. τί δ᾽ εἰ λέγοις τὰ μὲν εἶνα 
τέλη τὰ δ᾽ οὐ τέλη; ;, τέλη μὲν ὀνομάξων᾽ ὧν χάριν τ τὰ Ài 
οὐ τέλη δὲ τὰ τῶν ἄλλων ἕνεκα λαμβανόμενα. 

— ll. γινομένων πεκεφαλαιωμένα] Vulgo γεῖ 
καὶ venire disc (πεφαλαιούμενα V). τόμον s 
— 12. Vra] Vulgo DER utl. i 


el. "s se juentibus sieut οὔτε τήν. penes] Cant. 
v, A. ὑγεϊειαῖνον A. yg 
“ΟΡ. 82, 16. τελῶν) Ante Spengel. φελέων; mávi] Vulgo - C EM 
παντί et hic et 1. 17. 18,10. Recte tuetur παντὶ 2 o s 
(p. 259. qui 1. 19. sie interpunxit, πάντη, πὼς (pro πῶς) οὐν 1e Ss 
ἀγαϑά , καϑ᾽ ὅσον. : E 
(c 21, φαίνεσϑαι δὲ ταῦτα καὶ ξητεῖν) Heeren. φ ed cQ δ Ὁ 
εἴ ταῦτα καὶ ζητεῖν, Meurer p. 14, 70. φαίνεσϑαι δὲ τοῦτα 
αἱ δεῖν ζητεῖν. Trendelenburg g. δὲ ταῦτα καὶ ξητεῖσϑα. 
nl horum omnium probari potest. Mihi ξητεῖν ex duplici Ὁ 
pendio yr. εἶν. i. e. ξητητέον εἶναι 5 natum videtur. Si- —— 
"militer p. 109, 4. ποιεῖν ex ποι. εἶν. i. e. ποιοὺς εἶναι cor- . " A 
-— ruptum videtur. dS 
Et | —92. χρωμένους] Sic pro χρωμένοις Spengelius, quem v. 1. l 
- P. 83, 4. . καϑάπερ] Vulgo καϑάπερ, γάρ, correxit Spengel. 
—— 5. τὰ δ᾽ ἐξ] Ante Spengelium τὰ δ᾽ £&5c, ldem in se- 
1 ins tibus παραγίγνεσϑαι pro περιγίγνεσθαι. τος 
-- 9. εἶναι] 1. e. licere, ἐξεῖναι. Sine causa Heeren. τὸ 


v 


— I. εὐψυχίαν Sic Spengel. pro εὐτυχίαν. nisi ἀο1.6η- 
dum sit; εὐβουλίαν Trendelenburgius ex Aristotele. - 
"Pe e 16. ἀοχλησία Libri ὀχλησία.. corr. Heeren. praeeunte 
Cant. qui vertit molestiarum vacuitas. 
τ τς 17. τὰ δὲ καὶ] Vulgo τὰ δέ. : 
(0 -- 22. χατὰ τοὔνομα] Vulgo κατὰ τ᾽ ὄνομα. Cf. Meurer — 
27 
— 23. δεύτερον] Sic V. A. E. ἕτερον Canterus, quod tuen- — — 
τὰ ᾿ - Aristotelis loca apud Meurer 1. 1. : 
Es Ἄς 80, λόγον ἔχουσαν Libri λογικὸν ἔχουσα. corr. Hee- 
το, Trendelenburg. Monatsb. der Berl. Akad. 1858, p. 157. 
| P. 84, 7. τῶν ἀφανῶν] ὑπὲρ τῶν ἀφανῶν Spenge quar 2s 
τ μισὰ oportuit. 
— 9. πλειόνων τε γινομένων καὶ ἐλαττόνων] Sic toi: 
: όνων γινομένων ἢ ἐλαττόνων Spengel. cf. Aristot. M. ME 


19. "sq Ante Cant. ὁμολογοῦμεν do. P 


No 


ΧΟ. ^ ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM II. 


P. 85, 5. Ovvdy * T Ἰυνάμεις δὲ Heeren. οἱ Gaisforc 
sequentia cf. Meurer p. 12. "ἧς 

— 12. μηδὲ] Ante Speng. μήτε. 

— 17, πρακτῶν) Ante Spengel. πρακτικῶν. ἶ 

— 31. ἐν πᾶσι δὴ] Vulgo ἐν πᾶσι δέ. Mox jv ᾿ἐπιστη 
dedi pro ἡ ἐπιστήμη. 

— 24. τόπον). Heeren. τρόπον conicit. In seqq. id 
τῷ οὕτω dedit pto τὸ οὕτω. 

— 82, ὁδὲ μὲν πολλὰ — τὸν καιρὸν ἔλαβε] His verbi 
non iudicium de Theophrasto, sed exemplum τοῦ μέσου conti-. 


neri intellexit Torstrick, v. Trendelenburg. l. 1. 001] ὁδὲ 
A. μακρῶς ἀδολεσχήσας]) Pro μακρῶς. quod cum ὄδολε - 
σχεῖν coniunctum moleste abundat, scribendum videtur ues 
summo. opere. AS 
P. 86, 1. καὶ] Sic V. A. μὲν P. | 
T M μὴ τὸν καιρὸν ἔλαβε] Pro μὴ τὸν P. μέσον habet, ᾿ 
μόνον τὸν proahiliter coni. Spengel. 
p 2. 3. πρὸς ἡμᾶς ἀρίστη. αὐτὴ γὰρ] Vulgo πρὸς ἡμᾶς, 2 
αὕτη γὰρ. Correxit Meurer p. 13, 50. τ 
— ὅ. καὶ ὡς ἂν] Sic Heeren. ex Arist. Eth. Nicom. II, 9. τ 
ΠῚ 


ἔν 9$ Ἢ 


δὲ ὅταν V. δὲ ὡς ἂν Α.. δ᾽ ὅσ᾽ ἂν Cant. Cf. Meurer p. 13. 


— 7. σκοπῶν ἐπὶ τὰ xo" ἕκαστα ἐπάγειν] Ita correxit 
librorum scripturam σποπεῖν ἔπειτα καϑ' ἕκαστα ἐπάγων 
Spengelius. Aliter Trendelenburgius 1. l. p. 157. 


-—L δικαιοσύνη] Post δικαιοσύνη lacuna est; desunt | à 
enim duo postrema. Aristoteles nempe iustitiam in eo differre. 
docet a reliquis virtutibus , ut etsi τὸ δίκαιον τ θα sit inte ἷ 
duo extréma, nempe τὸ κέρδος et τὴν ζημίαν , tamen iustit ἢ 
ipsa non sit medietas ut reliquae virtutes, sed tantum quic 
medium observet, cum ab utraque parte ei opposita sit iustit 
Eth. V, 9. ἡ δὲ δικαιοσύνη μεσότης ἐστὶν οὐ τὸν αὐτὸν. DT 
zov ταῖς πρότερον ἀρεταῖς, ἀλλ᾽ ὅτι μέσον ἐστίν, ἡ δὲ ἀδι- 
κία τῶν ἄκρων. Quare nostro loco quoque iustitia male. 
trusa esse videtur, cum membra sibi Oppon non hah 
HEEREN. | 

— 16. σώφρονα μὲν] Vulgo paid τε. 


2 yi 


». 86, 30. ὡς δεῖ kibri 9 on, Seine ὡς δεῖ, ΡΕΣ 
enb. ll ov δεῖ, Meurer p. 15, 90. ὧν δεῖ. : 
0 93. πρᾶον δὲ] Ante Spengel. πρᾶδν τε. eodem auctore : 
sequentia οὔτε — ὀργιξόμενον ex Arist. M. Mor. I, 22. adieci, 
et ]. 26. 31. 32, δὲ scripsi pro re. 
| — 8. &ev oiov | Hoc supplevit Heeren. 
— 32. otrs TÓv . .. .. ἀπροαίρετον] Iterum clarum est. 

- nonnulla hie excidisse, cum ἀπροαίρετον non respondeat alteri. 
| Ih codd. quidem V. A. legitur οὔτε τὸν προαιρετικὸν ἀλλὰ 
"τὸν ἀπροαίρετον, sed facile patet ex correctione insulsi librarii 
haec orta esse, cum. ne sensum. quidem praebeant. Supplen- 
- dum forte et legendum: ἐλευϑέριόν ve, οὔτε τὸν προετικὸν 
Ι ὅπως ἔτυχεν. οὗτε τὸν [μηδὲν δαπανῶντα, ἀλλὰ τὸν μηδὲν] 
“ἀπροαίρετον. De natura τῆς ἐλευϑεριότητος et vitiorum op- 

—— positorum abunde agit Arist. Eth. IV, 1. 2. Praeterea ad no- 
strum confer M. Mor. T, 24. HEEREN. Spengelius locum ita 
-— corrigit οὔτε τὸν [μηδέποτε μηδενὸς] προετικόν. V. ipsum 
— p. 260. et Trendelenb. 1, 1. p. 157. 
Ρ. 87, 2. μηϑενὸς} μηδὲν V. ὅλως] Libri ὅμως, cor- 
rexit Rassovius. 

— 8. μεγαλοπρεπῆ δὲ] Pro. δὲ ante Spengel. erat τέ. 
— 10. ó μὲν] Libri ὅτι “μὲν. corr. Spengel. 
— 18. ϑάρσος] Imo ϑάρρος. 

ix — 32. δεῖν] Vulgo δεῖ, corr. Spengel. 
ς΄ P. 88, 6. διά τι τούτων ἢ διὰ πάντα] Fortasse δι᾽ ἃ τι 
τούτων. i. e. δι᾽ ἕν τι τούτων. 
y 


ys" 


T 


Pm — 18. διὰ τοῦτο δὲ] Sic Gaisfordus dedit pro διὰ τοῦδε. 
(00 — 19. ὁ fioc] Inepte Heerenius ὁ Βίας. cf. ad p. 80, 17. 
ἌΣ: ᾿κατεφήμισε Sic scripsi pro κατεφήμησε, Canteri, V. A. κατ᾽ 
- εὐφήμισε, Heeren. κατηυφήμησε.., 


τ΄ — 24. εἴτε βασιλεῖ] Libri εἶτ᾽ ἐπὶ βασιλεῖ, corr. Spengel. 
π΄ --Οὶ 80. χρήσεσϑαι) Ante Heeren. χοῆσϑαν a Gaisf. re- 
tum. 


. — 81. διὰ δὲ τὸ] Ante Heerenium διὰ δὲ vov. 

P. 89, 4. μενεῖν] Vulgo μένειν. 

— 8. βίων δὲ τριττὰς ἰδέας εἶναι. πραχτικὸν ϑεωρήτε- 
σύνϑετον ἐξ ἀμφοῖν] V. Archytam apud Stobaeum Flor. 

. V, 207, δύο μὲν ὧν ἐντὶ βίοι ἀντίπαλοι vol τῶν πρα- 

. ECL. PHYS. N 


Tiv ἀντιποιεύμενοι.. bs ve xol φιλόα 
δὲ κάρρων δοκέει εἶμεν ὃ ἐξ ἀμφοτέρων κεχραμέ 
χαιρὼς τὼς ἁρμόσδοντας συντεταγμένος καϑ' ἂν 
διέξοδον. ; 


P. 89, 11. πολιτεύσεσϑαι δὲ] Libri πολιτεύεσθαϊ τε, ι 
rexit Meurer 1. l. p. 14. ᾿ 
— 14. μὲν εἶναι] Sic scripsi pro codd. lectione μὲν ὁ, 
Canterus ovv omittit. 
--- 17. φευχτὸν Vulgo. φευκτέον » Spengel. φευκτόν. Ὁ 
— 80, "ü καλόν] Libri ἢ καλόν, Canterus quatenus hone 
stum , qui idem vitium vertendo sustulit p. 90, 5. 2. 
P. 90, 1. «c1 τοῦ] Sic V. A. pro Canteri x τοῦ, Cf. Meu- Y: 
rer p. 15. B 
Er. | πραχτικὴν] Post πραχτικὴν in A. àv ἐν ταῖς πᾷ 


ἕξεσι καλῶν cum παρέλκει in marg. GAISFORD. σοφίαν D Y 
Sic apud Canterum est, σοφίαν δὲ καὶ À. Ns 
— 6. ϑάρρεσι] Cant. ϑάρσει. V. A. ϑαρρήσει, hine seripsi m 
$0056: coll. Aristot. Eth. Nicom. III, 9. et M. Moral. 1, 20. — 
— 12. μεσότητα ἀλαζονείας — νέμεσιν δὲ] Haec ex x AMEN 
M. Moral. I, 27. supplevit Heerenius. ' 
— 17. κολακείας} Libri καλοκαγαϑίας; M ex Addi 
emendavit Heerenius. ; 
— 95. αὐταρκείας] Post h. v. Spengel. p. 259. supplet 
εὐψυχίας. φιλοπονίας. : 
- 29. κατοιχομένους Libri κατοιχομένων, corr. Heenen. 
praeeunte versione Canteri. ἐν AN 
— 32. ἐχείνων Sic Cant. in marg. pro οἰκείων. 00 
P. 91, 6. ἀκριβοδίκαιον] Trendelenburgium sequutus sum. 
ἀκριβοδίκαιον rescribentem ex Eth. Nicom. V, 4. p. 11 ᾿ 
pro ἀκροδέκαιον. 
— 26. τέκνων γεννήσει] Ante Spengel. cittubo gevise 
— 29. αὐξομένου τοῦ γάμου] Fortasse παισὶν. exe 
matrimonio prole. aucto. 


p. 92, 16. 
P. 92, 2. τῆς γενέσεως Sic V. A. Apud dietus τ es 
γνώσεως, quod fortasse τῆς τεκνώσεως soribenium: est. 


Ἂς » 92, 14. (cca Ante Spenge συμφέρει. ᾿ 
.-- 19. δούλους δ Vulgo δούλους. 
p στ. 30, αὐτοῦ τε καὶ τῶν κατ᾽ οἶκον] Trendelenburgius 
Tv αὑτοῦ τε καὶ τῶν κατ᾽ οἶκον. Nescio an praestet ἀγροῦ 
τὲ καὶ etc. eandemque emendationem etiam p. 93, 17. adhiben-- 
᾿ς dam arbitror. 
ς΄ — 98, dlev8£oov] Sic Spengel. dedit pro ἐλευϑερίων.. 
- —— 30. δεῖν} Hoc dubitanter supplevit Heeren. 
d 93, 4. ἀπόχρη) Sufficit. Canterus in versione, atque 
ec quidem de re familiari dixisse sufficiat. GAISFORD. 


μιῆς} ἀπόχρη. 

E — 90 μέτεστι] Ante Heeren. ὧν μέτεστιν. 

— 11. μήτε τὴν πόλιν] Praestare ,opinor τὴν πόλιν μήτε. 
Tum Trendelenburg. cll. p. 95, 3. ἀσύνοπτον coniecit εν 
᾿ἀσυμπαϑῆ. 

(0 — 17. αὑτοῦ] Scribendum videtur ἀγροῦ. Vide ad p.92, 20. 
Statim Heerenius lacunam indicavit et ante τὸ περὲ supplevit 
στρατηγικὸν δέ. Idem στρατοπέδῳ dedit pro στρατοπέδων. 

20 - 24, παρέχβασιν] Ante Spengel. παράβασιν. 

P. 94, 5. ἄνισα] Ante Canterum, qui sic in marg - scripsit, 
ἴσα. Nisi forte aliquid excidit, ut locus jta scribatur ὅταν Of 
ἴσοι ὄντες [ἄνισα, of δὲ ἄνισοι] ἴσα ἔχειν ἀναγκάζωνται", 
Ὁ sic etiam Spengelius coniecit. 

τ — 6. φιλαρχίαν] φυγαρχίαν A. V. 

—— — 8, μονιμωτέρας] Vulgo μονιμωτέρους. 


e revocandum est, quippe ad πρακτορεύω referendum , ut 
ορεία ad δητορεύω et alia huius generis multa. : 
— 21. ϑῆτας] Libri ϑέτας , correxit Gaisford. 

— 23. πᾶν Nescio an praestet πάλιν. 

(0 — 27. ἁπάντων Vulgo à ἅπαν. 


quid vitiosum videtur. Fort. delendum est δὲ zo, ut Aegyptii - 
rebus publicis [es Agi nullo popilo, inferiores Tute di- 


sequente Gaisfordo ἐν delevit. 


N* 


taque supplebat Canterus [καὶ ταῦτα μὲν περὶ τῆς οἰχκονο- 


- — 15. πρακτορίαν | Sic A., vulgo πρακτορείαν, quod ἴογ- 


| — 99. πολιτικῶν δὲ καὶ τῶν ἄλλων οὐχ ἧττον] In ds if ; 


, 2. ἑνὶ Pico] Hoc rescripsi pro ἐν ἕ Es Male | 


OXCVI ΑΡΝΟΤΑΤΙΟ CRITICA ΑἹ 


P. 95, 12. τὰ κεφάλαια] V. À. τὰ ἀκεφάλαμα i. 
nor τὰ πρῶτα κεφάλαια. T | 
— 19. τὰ Oed] Libri τὰ τῶν ϑεῶν. ΗΝ 


addidit xo. Ibidem pro πάντως ces πάντων. 
vs. l. scribendum est xevróv τε πράττειν" οὐ μὲν. οὖν j 
ἐλπίδας — 

— 6. ὧν βούλεται] ὃ βούλεται A. Reliqua nondum pe 
sanata sunt. 

— 11.70 μὲν διὰ τύχην γίγνεται] Cant. τὸ μὲν γὰρ διὰ 
τύχην y. A.V. τὸ μὲν διὰ τύχην γὰρ y. Fort. igitur τὸ uiv — 
τύχῃ γὰρ γίγνεται τὸ δ᾽ αἵρέσει. HEN 

— 18. οὗτος ἀτυχεῖν} Sic Scripsi pro τὸ δ᾽ ἀτυχεῖν. ἐὰν ^- 
δὲ μὴ] Ante Heerenium ἢ τὸ μή. διδῷ] Ante Grotium ων ; 
δωσιν. p "E 

— 19. τοῦ μὴ διδόντος] Haec Grotius supplevit. οἱ 
τρύπου c9" J Libri οὐ τρόπου δ᾽ £69". ἜΜΗΘΙΣ 

— 25. ἔρωτες --- εἰσί] De hoc fragmento v. Nauckium Eus ὦ 
rip. fr. 660. E 

— 28. πάτωρ] Sie Dindorfius correxit pro πατήρ. 

P. 97, 12. ἕκωμι φίλην] Vulgo £c φίλην; f ἵκωμεν 1 
φίλην V. ἕκοιμε. φίλην Grotius, recte Bentleius cue o 
V, Bekker Homerische Blütter p. 218. 

— 20. Δημοκρίτου] Democriti dictum de Fortuna, quoeum ὦ 
apte compares Epicuri sententiam infra p. 100, 3. appositam, — 
servavit etiam Dionysius apud Eusebium P. Ev. XIV. 27. p.782A. — 
τῶν χοῦν Ὑποϑηκῶν ἀ ἀρχόμενος λέγει. * ἄνϑρωποι τύχης. E Ao. 
δώλον ἐπλάσαντο πρόφασιν linc à ἀνοίης" φύσει γὰρ γνώμη 
τύχῃ μάχεται’. ubi γνώμῃ τύχη coniecit Ruthius. 

— 22. ἀβουλίης] ἀνοίης Dionysius. βαιὰ γὰρ φρονήσι ; 
τύχη μάχεται] In his βαιὰ pro βαιᾷ dedit Heerenius; serv; 
tamen potest dativus (βαφῇ) hoc sensu. ezigua cum sapieni 
fortuna pugnat i e. operatur. Nec displicet φύσει ( 
quod pro βανὰ Dionysius habet, suapte natura fortuna. 
dentiae adversütur. Pro φρονήσι vulgo est φρονήσει. — 

— 93. εὐξύνετος ὀξυδερκέειν] εὐξύνετος ex ὑδηίοὶ 
cepi, εὐσύνετος ex Α. Gaisfordus. Tum vulgo ὁ 
Nescio tamen an ὀξυδερκξέῃ, (ὀξυδερκέ), ccibndam 


Qut Xp. 
πα 38, Ἐπανδρίδου]Ἱ] Prorsus incognitum inter philósapos 


sor teste Numenio apud Eusebium P. Ev. XIV, 7. p. 636 C. et 
Diogene Laert. IV, 60. Eundem commemorat Zenobius Prov. 


ctoris nomine servavit etiam Floril. Monac. in Stobaei Flor. 
LIV. p. 269, 10. In eo πονέειν scripsi pro ztotei. 

Ῥ 98, 9. ἐνορούουσαν] Ita rescripsi pro ἐνορῶσαν , nisi 
- praestat ἐνορμῶσαν. Homeri locus est Il. 9, 299, 

ο΄ 107. σοῦ] Sic Epictetus pro σῶν. quod σὸν scripsit 
- Gaisford. 


Epieteto pro εὑρήσεις dedit Heerenius. 
(5 — 21. Κρίτωνος) Χαρέτωνος À. πυϑαγορείου) Vulgo 
 ttvOQayooíov. 


E Tén. — ἔχεν] Vulgo ἔχειν. . ποττὰν] Apud Cant. ποτὲ ἂν. À. 
ποτ᾽ ἄν, correxit Gaisfordus. 


ταύτας. 
τς 30. ὀπαδήσιος] ὁπαδύσιος A. ἀναϑρέσκοντα αὐτὸν 
E 2r τὸν οὐρανὸν] Inepte vulgo legitur ἀναϑρώσκοντα, 


€t. 0. Schneider ad Nicandri Fragm. 74, 10. Celo 
B prieter. notissimum Platonis Cratyl. 399. locum: σημαίνει 
᾿ς τοῦτο τὸ ὄνομα ὁ ἄνθρωπος C ὅτε τὰ μὲν ἄλλα ϑηρία ὧν ὁρᾷ 
P ἐπισκοπεῖ οὐδ᾽ ἀναλογίζεται τοῦτο ὃ ὄπωπε᾽ ἐντεῦϑεν 


oit Stobaeum Flor. 103, 27. ΧῸΝ V. p. 10, 19) τὸ 
; ἀπὸ γᾶς ἀνακεκλίσϑαι καὶ ἐς οὐρανὸν ἀναβλέπεν καὶ 


hóc nomen est, quare fuit cum de Euandri Phocaeensis no- - 
mine restituendo cogitarem, qui fuit Lacydae Cyrenaei succes-- 


V, 78. Primum huius dictum, φρόνησις — ov ποιεῖ,, omisso. 


— 20. ϑέλε ὡς τὰ γιγνόμενα γίγνεται] Apud Epictetum 
ES γίνεσϑαι. τὰ “γινόμενα ὡς γίνεται. εὐροήσεις} Sic ex — 


- 34, δηλούμενος] H. e. βουλόμενος, male intellexit Hee- 


— 28, ἢ] Scribendum ἔῃ. Mox ταῦτα Heeren. dedit pro - 


ἀνωτάτω νοητικὸς ἦμεν; ταῦτα δὲ καὶ τᾶς ἔκ τ τῶν 


CXCVIII ΑΡΝΟΤΑΤΙΟ CRITICA A 


ϑεῶν (leg. ταῦτα δὴ ἐκ τᾶς τῶν ϑεῶν) ἔπικου, 
TEVJEV. 

P. 98, 31. αὐτὸν νοατικὸν]. Pro αὐτὸν, quod ih 
corruptum est, suspicabar αὐτῶ, sc. dei. nunc scriben 
censeo ἄστρων. Vide Ovidium Met. I, 85. os homini subli 
dedit caelumque tueri iussit, et arrectos ad sidera. toi le 
voltus. Nihil proficitur Gaisfordi coniectura αὐτονόατον. 1 
γοατικόν. quod V. cum Cantero exhibet, A. habet νοατόν. 

-- 32. ἐνέφυσε] V. ἐνεφύσησε, Heeren. ἐνεφύτευσε. b 

P. 99, 1. ὀψεῖται] Canterus ὄψηται. V. À. ὄψεται; quo 
ὀψεῖται scripsi. Ac fort. etiam supra p. 98, 27. praestat ie ἊΝ 
ἐπεὶ αὖ den ide NÉ 
2. ἦν] Malim ἧς. evgév] Vulgo εὑρεῖν, et statim δεῖν. : 

— 4. ταύταν] Vulgo ταῦτα. A. ταύτην. E 

— 5. ἐντι] Vulgo ἐστιν. ἀλλὰ] Heeren. ἀλλ᾽ ἃ 

— 11. οὕτω νῦν] Homerus Il. K, 192. 

— 14. ναύσταϑμον ;] Sic Cant. in marg. pro δύσταϑ | 
Pro interrogationis signo pone virgulam. Statim ovv addil o 
Heeren. 

— 324. 25. “ἰσχένου] αἰσχύνους A. δέ vor] Vulgo δέν 
A. δὲ τό. οὐκ ἄπορον) Nescio an ovx εὔπορον scribendu 
sit, memor Simonidei χαλεπὸν ἐσϑλὸν € ἔμμεναι. 

— 98. ἂν] ἐὰν ante Heeren. Statim ϑελήσῃ A. 

— 80. σὲ ϑέλῃ] σε om. libri, ex Epict. addidit Heeren. 

P. 100, 4. βραχέα] Vulgo βραχεῖα — τύχη quod Cicero - 
legisse videri potest Fin. I, 19. Epicurus exiguam dicit for- 
tunam intervenire sapienti. At Vitruvius Praef. VI. p. 146. Sehn. 
Epicurus ait. pauca (parva ?) sapienti fortunam tribuere. 
διῴκηκε κατὰ τὸν βίον καὶ συνεχῆ; χρόνον] Sic V. A. δὲς 
aue καὶ τὸν βίον ἡ συνεχῆ χρόνον Canterus, Órgizajue καὶ 
τὸν τοῦ βίου συνεχῆ χρόνον Heerenius allato Diog. Laert. 
144. διῴκηκε καὶ κατὰ τὸν συνεχῆ χρόνον τοῦ βίου διοι; 
καὶ διοικήσει. Mihi haec verba, κατὰ τὸν βίον καὶ cwve 
χρόνον , quamvis etiam a Diogene hoc vel simili moc 
sententiam moleste onerare et adulterina esse v 
ullum eorum apud Ciceronem vel Vitruvium | 
Vitruvius enim sic: quae autem madima et necessar: 


ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM II. CXCIX 


- modo: mazimasque ab eo et gravissimas res consilio ipsius 
— et ratione administrari, quibus quae subicit, ea ad aliam 
Mr Epicuri χυρίαν δόξαν spectant, quae Diogeni Laertio est de- 
—— eima nona, quod moneo propter Heerenium. 


P. 100, 12. τὰ δ᾽ ov] Heeren. et Gaisf. τὰ δ᾽ οὐκ ἐφ᾽ 
(0 ἡμῖν, quo additamento impune car ebimus. 

— 14. τὴν χρῆσιν τῶν φαντασιῶν Est scilicet ἡ χρῆσις 
τῶν φαντασιῶν ex Stoicorum systemate notionum nostrarum 
de rebus externis veroque eorum pretio ratio; unde omnis 
fere vitae philosophia pendet. HEEREN. 

— 23. ὁτουοῦν) Sic scripsi pro ὁτιοῦν. ἀσμένους] 
ἀσμένως V. A. 

— 26. διάνοια] Post διάνοια add. φέρεται δὲ ἐπὶ τὴν ov- 
σίαν V. A. Sed ad priora in marg. A. adnotat: ἔσως παρέλ- 
κει. GAISFORD. 


P. 101, 1. ὑπερβάλλει xol ἐλλείπει] Pro ἐλλείπει vulgo 
legitur ἐκλείπει. 

— 21. μόνιμον) Ante Heeren. νόμιμον. 

— 33. ἐπίκηρον͵ Libri ἐπέκαιρον , corr. Wyttenbachius. 
Statim ὃ Heeren. dedit pro 9. 

— 26. λόγοι! λόγοι of Heeren. qui mox ἀδιάφϑορον scri- 
psit pro Canteri ἀδιάφορον. A. διάφορον. 

— 29. ese δ ἃ addidit Wyttenbachius. 

P. 102, 4. καὶ γενναῖον) Haec addenda fuisse docent op- 
posita «oi ἀγεννῆ. 

P. 103, 3. ἐξεγρέσϑαι) ἐξαγρεῦσϑαι. A. ἐξαγρεύεσϑαι 
Cant. Correctum e Platone. 

— 5. Lemma addidit Gaisfordus. 

— 16. ἣν ταῖς ἔξω] Vulgo ἐν ταῖς ἔξω, Heeren. ταῖς ἔξω 
sequente Gaisfordo. 

— 20. ἐφ᾽ ὧν ἤσϑησαν] Malim ἐφ᾽ οἷς vel certe ἀφ᾽ ὧν. 
- 26. λέγοντος 0] Sic correxi vulgatum λέγοντα 0, male 
— Heeren. et Gaisf. λέγων ὅτι ὃ. 

: — 27. λαχὼν πρῶτος] Haec e Platone Republ. X. P 617. 
. addidit Heerenius. 

ο΄ — 29, ἥτις τῆς} Yulgo ἥ tig, corr. Heeren. sufficit ta- 
menjcÉ. 


TV ἃ ον uU SETRUSVRI: EAS gy C23 AS ITIN TX ον 
MT Pd poi , 9 Ju y uii Ἢ Ms 4 e v x SN ITUR A ert: dg 
ν "ἢ, ham «7 AMI T TRES, M Σ ΣΡ Σ ἈΝ ΟΝ 


— P. 104, 2. ἐπιστροφὴν] Nonne e piolpi i: 
— 8. ἐπικμλωσϑέντα] Hoc dedi ex V. pro & 
ϑέντα. 
— 7. μέτρον] V. Platonem 1. 1. p. 721... 
ὩΣ ΤΆ, pir Male Heérenius δόξης conicit, v. Plat. 1 


p. 617. e. 
— 29. αὐτῷ} Ante Heeren. αὐτόν. Cf. Plato 1. 1. p. 620. a. b 
Idem mox κατ᾽ αὐτὸν pro κατὰ ταυτόν. à 


P. 105, 23. δύσκολα] Legebatur δύσκολον; V. A. δύσκο- Ὁ 
Aoc. Correxit Heerenius. UU" 
— 25. ἠρτῆσϑαι συμβέβηκεν ἐκ τῆς προαιρέσεως] Vulgo — 
abest £4, cuius structurae quae passim reperiuntur exempt ΡῈ 
corrupta sunt omnia. Ἶ 
— 80. ὅν vig] Codd. οὗ τις, Cant. οὗτοις. Corr. Heereni;: 2 
P. 106, 7. προβλέπειν] Hoc figurate dictum est ; Be : 
πεῖν conicit Heeren., quil. 8. ὃν ἐπένησαν scripsit pro ἐπα — 
νεσαν , l. 9. καρτερεῖν pro μαρτυρεῖν, 1. 10. μαλαπέξηται pro. E 
μαλακίξεται, l. 11. εἰς τῆς pro τῆς, 1. 16. ἐπ᾽ αὐταῖς pro ἐπὶ. 
ταύταις. 
— 17. ἀνειμένον ἐλεύϑερον] Seclusi ἐλεύϑερον᾽ ut ex - F 
glossemate natum. Heerenius ἀνειμένον ἐλεύϑερόν τε. k 
— 19. δεδεμένην καὶ πεπεδημένην) καὶ solus A. hahet 3 
alterum participium delendum videtur. Pb. 
— 21. λελυμένου] Ante Heeren. λελυμένον. 3 
— 3k ἐφ᾽ αὑτῷ] Vulgo ἐπ᾽ αὐτῷ. 3 
— 382. ὡς γὰρ] Scribendum videtur xod γάρ. 
P. 107, 8. εἷς τὸ τοῦτον ἢ τοῦτον Sic scripsi pro εἰς τὸ d 
ἢ τοῦτον. Heeren. εἰς τὸ τοῦτον ἢ ἄλλον. E 
— 11. μὲν] μέντοι Heeren., qui mox χατελϑοῦσαι γάρ ὃ 
dedit et ψυχαὶ pro καὶ ψυχαί. ᾧ 
— 13. ἀπολύτων Ante Canterum ἀπὸ αὐτῶν. 
— 18. ἐξηρτῆσϑαι) Vulgo ἠρτῆσϑαι. 
- 238. ὑπερβολὰς φεύγειν προσήκει Υ͂. Platon. Eo 
p. 619.a. qui etiam ad reliqua comparandus est. ms 
— 24. πάϑεσι κακίας) Heeren. πάϑεσι καὶ κακίαις. RC 
— 925. ὑποτεταγμένον]) Vulgo κατατεταγμένον.. PU AU 
— 28. αὐτὴν Fortasse αὐτάς, vel ἑκάστην. 
P. 108, 3. λαγχάνειν καὶ κληροῦσϑαι] καὶ om. À. Ἢ 


ἰδεῖ 


ny 


p. 108, 1. E Heeren. deba) prd atm τς 
— 8. τῆς ἔξω] Heeren. τῆς ψυχῆς ἔξω vel certe “Ὁ Ἶ 
: ἔξω. 

(o 07. οὐ μὴν Sic Heeren. e codd. pro ov μέν, quod 
ale retinuit Gaisf. Vet 
— 18. év ἀνδράσι] Ante Heerenium ἀνδρόσν.Ύ. ὁ ὁὃῸ 
-- ΣΙ. καὶ δρᾶσαι) Haec de coniectura adieci. —^ 6 6ὃὋὃὉ. 
Hes 26. κατὰ τοῦτον] Vulgo κατὰ ταυτόν, Heer. etGaisf. Ὁ 
XOT! αὐτόν. ; 
(—??. καταμαντευσάμενον] καταμαντεύσασϑαι μόνον A. p 
1 sequentibus ἐπιτυχὼν inexplicabile est; itaque seclusi , nisi ENS 
- forte scribendum περὶ ψυχῶν. 

peu di. ὅτι) Hoc, nisi seriptor ἀναχολούϑως loquutus esf; 
τῇ delendum videtur. 

Ea. 199, 2. ὡς ἀκολούϑως A. V. ἀκολούϑου. Cant. ἀκη- —— 
: λόϑου. Heeren. ὡς ἀκολούϑως , malim ὡς ἐξ ἀκολούϑου, ut — ὁ 
- supra est p. 24, 3. ἐξ ἐπακολουϑήματος. Pd 

ο΄ — 8. μὲν] Huic nihil in sqq. respondet, ut aliquid exci- T$ 
— disse videatur. 

(00 — A4, ποιοὺς εἶναι] Ante Heeren. ποιεῖν. quod non videtur. τ 
servari posse. Idem 1. 8. addidit ovc, 1. 10. τὰς &Aouévegtrans- ——— 
posuit post οὐρανίᾳ γῇ, et l 24. αὐτῇ addidit praégunte M 
E.  Cantero. 2 
2 — B. πῶς ἐχόντων] Malim πὼς ἐχόντων i.e. ὁπωσοῦν 

ἐχόντων. 
᾿ -- 26, ἔξω] Heerenius ἐξεών., addito infra τε inter τοῦ et 
TOV, ul 5075 prosiliens priusquam animae ad inferiora — 
loca perveniant, et via per sphaeras animarum. attentionem. - Ἢ 
οἐμγϑοί, quo locus non persanatur. 

-. P. 0, 1. ἐπὶ τὴν μοῖραν] Vulgo ἐπέ τινα μοῖραν. ^ 
— 7. αὐτῷ] ἀγαθῷ Heeren., qui 1. 10. xol ante xu) 
cte omittit, 1. 16. ἑλομένῳ scripsit pro ἑλομένων , 1. 17. ἐκ," 
τῆς addidit, 1. 18. τῆς ἐνεχϑείσης in dativos mutavit, | 
οὔ scripsit pro τό, 1. 23. «vvóg pro κύνας 1. 24. sup-- 
κατά et ὧὡροσκοπίαν posuit pro ὡροσκοπίας» wt ἍΝ: us 
'κνύναι pro ἐνδεικνύντι. ἧς 


ΕΣ 


m 


P. 110, 4. ξωδίων]) Corrige ἑῳδίων. 
— 156. «eo | Vulgo καὶ xc. 


citur. eius quod expectatur, addendum videtur καὶ ἀδυνατοῦσο 
quod propter homoeoteleuton facile excidere potuit. Sta 
Heeren. ἢ δι᾿ dedit pro xoi δι΄. Homeri locus est Il. 2: 
alter Od. α, 32. 

— 17. τῷ] Ante Heeren. τόν Ὁ. 

— 38, καὶ noo" ὅσον Vulgo καϑ' ὅσον. Cf. infra p. 113, 6. 

— 82, αὖ τὴν νοερὰν] Vulgo αὐτὴν νοερὰν, Heer 
eet. Gaisf. αὐτὴ τὴν νοερᾶν. 

P. 112, 7. τῶν ϑεῶν] Malim τῶν ϑείων. 

— 10. xoi τῇ βουλήσει τῶν ϑείων ἀγαϑῶν ἀποπλῆι 
μενον!) Non intelligo cuius βούλησιν dicat, quare supplever 
καὶ τῇ βουλήσει τῶν [ϑεῶν] ϑείων ἀγαϑῶν ἀποπληρούμ 
vov. cf. lamblichus supra Vol. I. p. 20, 29. τὰ κάλλιστα ὃ 
σώζεται, τῇ βουλήσει τῶν ϑεῶν συνυπάρχοντα. et p. 276, 

— 14. τῆς πεπρωμένης] Heerenius τῇ “πεπρωμένῃ. ὃ 

— 22. τῇ προνοίᾳ] Sic Heerenius pro τὴν πρόνοιαν. καὶ 
διὰ τὸ] Adieci διὰ, quod saepe post καὶ excidit, Heerem 
dedit καὶ τῷ. 

— 32. οὐκ ἀπὸ τοῦ παντὸς ἐνδιδομένη]) Haec interpreta: 
tur Heeren. quatenus universum in eam. non influit... Qui. 
non potest verborum sensus esse. Vitium latere videtur. 
ἐνδιδομένη. Ἢ 

P..113, 1. διεότε γε μὴν] Vulgo διότι γε μέν. : 

— 4. περιέχεται αὐτὴ καὶ] περιέχεται ταύτῃ καὶ libi, 
περιέχεται αὐτὴ Heeren. 

— 5. συντελεῖ τὲ εἰς αὐτὴν] Vulgo συντελεῖται es αὐ 
τὴν. Heeren. et Gaisfordus καὶ συντελεῖται εἰς αὐτὴν; med 
vel passivo nullus hic locus. 

— M. τῷ σώματι] Ante Heerenium τὸ σῶμα. 

— 15. τύχην Libri ψυχήν, corr. in versione. Cante 

"e 22. ἥ τύχη τῶν πλειόνων τάξεων Q4. καὶ ἄλλα 
τινῶν. ἥ ἐστιν -- “τῶν συνιόντων Tentavi ἡ τύχη 
κρειττόνων τάξις. ἡ ῇ καὶ ἄλλων δή τινων - ἧ é vds Ἧ 
συνιόντων. Fortunam esse ordinem rerum et 


ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM II. CCIHI 


-' denus eventuum coniunctione oriuntur, τῶν συνιόντων, quod 
adeo pro συμβαινόντων dictum foret. Attamen nondum me 
in his acquiescere, et in verbis maxime ἄλλων δή τινῶν men- 
dum latere videri, quod tamen aliis indagandum relinquo, non 
negaverim. HEEREN. Pro πλειόνων scribendum videtur λῳό- 
vov; in verbis ἢ καὶ ἄλλων δή τινῶν, quae τοῖς λῴοσιν op- 
ponuntur et res sequiores vel adversas significant, nihil diffi- 
cultatis inest. Dicere videtur Fortunam bonorum malorum- 
que causam esse eamque iis rebus antiquiorem dicit, quas 
coire (συνιέναι) oportet, ut eventus aliquis sive bonus sive 
malus inde nascatur. 

P. 113, 23. ἐστὶν ἔφορος] Vulgo ἥ ἔστιν ἔφορος. 

— 25. τοτὲ μὲν ϑεὸν ἐπικαλοῦμεν ἣν παρειλήφαμεν] 
Sic codd. Correxit et supplevit Canterus in versione quam 
nunc deam nunc daemonem dap dc 


— 20. ἡνίκα μὲν γὰρ ἂν] μὲν add. P. A. &v revocavi e 
Cantero. αἰτία τῶν συνιόντων ἢ] Hoc rescripsi pro Cante- 
riano αἴτια τῶν συνίη. A. αἴτια τῶν gvviij, Heeren. αἴτια 
τῶν συνιόντων. Fortasse tamen Liga: αἴτια ῃ eov συνίῃ. 


P. 114, 8. ὑπὸ τῆς τύχης] Vulgo ἀπὸ τῆς τύχης. 
— 9. οὐδὲ γὰρ παρὰ φύσιν γίγνεται] Haec om. V. 
— 16. προτιμᾷ τε) Vulgo προτιμᾶται. 

— 28. διατεϑρύληται] "Vulgo διατεϑρούλληται. 


P.115,2. OTI OTAEIX ΚΩ͂Ν HONHPOZX] Etsi 
nihil nec in ed. nec in codd. hic notatur, novum tamen hic ca- 
put incipere nullus dubito. Pertinent enim quae sequuntur ad 

eap. IX. apud Photium ὅτε οὐδεὶς ἑκὼν πονηρός. neminem 
$ua voluntate malum esse. Extat ibi tantum male ἑκών, sed 
pro eo ἄκων legendum esse, sensu modo explicato, satis do- 
cent ipsa loca. " HEEREN. Notus versus incerti auctoris est 
apud Platonem περὶ τοῦ δικαίου p. 8145. οὐδεὶς ἑκὼν πονη- 


ρὸς οὐδ᾽ ἄκων μάκαρ. De ἄκων restituendo Heeren. fallitur. . 


π΄ —4 «m ὧν] Libri ep ὧν et statim γέγνεται. 
D — ὅ. ἐπαυρισκοίμεϑ᾽ dv] Vulgo ἐπανρισνοίμῖθει Mox 
p "vulgo εἰς pro ἐς. 

τ΄ — 7. ἐναποπνιγῆναι] Sic correxi quod libri habetit ἀπο- 


MEM NEC PLoS ας PAIS TIR 
i Apr τ σα "Ὁ " a 


COIV ADNOTATIO CRITICA AD LIBRUM Il. 


P. 115, 8. àv] Libri οὖν. νήχεσϑαι διδάσκειν Hoc 
absurde dictum est, non dubitavi rescribere νήχειν δι, 
σπεσϑαι. 

— 11. μὴ ἐπίστηται] μὴ πίστηται V. A. unde μὴ ᾿πέστη-. 
ται edidi praeeunte Gaisfordo. ποδηγετέειν] Vulgo ποδη- 
γετεῖν, ποδηγεῖν Floril. IV, 53. ὀχέειν] ὀχεῖν Cant. iiis » 
i. e. ὀχέειν. A. V. E 

— 12. δίκαιον δὲ] Vulgo δὲ abest. um 

— 13. ἐν ἀγαϑοῖσι χρεῶν ἐν ἀγαϑοῖσιν ἐν Canterus, ἔν 
ἀγαϑοῖσιν ὧν Α. hinc scripsi ἐν ἀγαθοῖσι χρεών. τοῖσί τα . 
ἀγαϑοῖσι] τοῖς τε ἀγαϑοῖσιν Cant. A. 


— 14. ᾧ τινι βουλομένῳ o ἂν ἔῃ] Libri εἴ τινὰ βουλομένῳ 
ἄλκην (Cant. ἄλην). Correxi viam monstrante Koenio ad Greg. — 
Cor. p. 376. Lips. e? ziv. βουλομένῳ ὁ ἂν 1 coniciente. E 

— 16. 2c] Vulgo εἰς. ἐπιφερόμενος Hoc pro φερόμε- - ὡς 
voe dictum dubito num sanum sit. * 

— 18. πανακήδης Ante Dorvillium ad Charit. p. 215. Lips. 
ἀνακύδης in quo vereor ne aliud lateat. ἀλογέῃ] Libri 


ἀλογῇ. 

— 19. τὰ χρέοντα] Sic Heerenius scripsit pro τὰ ym E 
ovre. Cf. Demoeritus apud Stob. Flor. 44, 14. Gaisfordus χρὴ 
ἔοντα (sic) ἀτερπίη]) Cant. ἀτερπείη, A. ut videtur &rsQ- 
ποίη. Gaisfordus ἀτερπίη. * 

— 22. τἀγαϑά] Hoc nescio an melius abesset. | 

— 24. οὔτε πάλαι] Vulgo ov πάλαι. 

— 95. δωρέονται] Vulgo δωροῦνται. ἐμπελάζουσι] Li- 
bri ἀμπελάξουσι;, corr. Valckenarius. Mox libri vov. à 

— 29. αὐτάκρης Addendum videtur xoi βέβαιος. Tum  — 
male Heerenius τῶ ἥσσονος καὶ ἀβεβαέω. Mox vulgo μεῖζον. ὦ 

ΠΣ να Στὲς ἃ φατιξόμενα) Sic lacobsius pro φωτιξόμενα 
ὄψι δοῦσαι «διαφανέες ὁδοὶ διφάσιαι] ὄψεις (οὔεις P.) οὖσα 
ἀφανέες" ὁδοὶ διαφανέες. ὁδοὶ διαφασίαι A. οἴεις οὗ 
ἀφανέες ὁδοὶ διφασίαι Cant. ὄψεις οὔσας διαφανέας. 
διφάσιαι Heerenius. Correxi locum ut potui; nisi quod. ΤῸ: 
ἐοῦσαι volui. Koenius ad Greg. Cor. p. 510. Lips. οὐκ ἐοῦσαι : 
ἀφανέες. É 
— 2. ψυχῇσι] Vulgo ψυχαῖς. ἀδαμαντίνῃ € ma- 3 


E et Koenium. ad dress Cor. p. 510. 
3 116, 4. κατὰ eden Koenio pote addendum Lider 


| εἰς — δ. - oia] Vulgo ὁκοία, usitatius LE οἷα. 2 
- 6. χερὸς] Vulgo χειρός. In sequentibus pro ἑτέρη m ma-. 
ev 


— 8. dig Sic L. Dindorfius pro λαιία. Statim libri οὖσα. ju 
EC 10. κως] Vulgo πως. οἷά τε] Vulgo οἵα τε. 5 
— M. εὐτυχέϊ) Vulgo εὐτυχεῖ, εὐτυχῆ V. An εὐψύχῳ | 
orti labore requiritur , non felici. 
— 12. παραπέμψαντας} παραπέμψοντας ? 
|o— 13. ἰϑέη τε] Codd. ϑέητε, correxit Koenius. 5s 
(0 — M. ἐπ᾿ ἥν] Ante Koenium ἐπήν. Mox libri τοῖς καὶ-- Ὁ 
—. Marors. 
᾿ς — 16. καὶ τῶν] Malim τῶν. 
| -- 18, αὐγοειδεστάτου] Ante lacobsium αὐγοειδεστάτῳ. 
᾿ ἐπὶ πᾶσαν] Vulgo περὶ πᾶσαν. 
τς — γ0. περὲ τῶν] Libri. περὲ ὧν. 
|0— 21. συμβουλίῃ) Vulgo συμβουλίην, Α. συμβουλίη. 
- — 22. ἀγουσα] Ante Koenium ἔχουσα. TEN 
- — 93. ἐστιν οἴῃ] ἐστι λείη lacobsius. ὀλίγου] ὡς 0M-- 
) lacobsius. : 
. ἡδέος] [πάϊοαν!, : τᾷ 


. 26. εὐθὺς] Fortasse ὑϑὺς et hic et 1. 82. scribendum, ἧς 
— 27. οἵτινες δή] Ante Heerenium οἴτενες δέ. ᾿ i: EH 
29. κρημνὰ] Hoc revocavi ex V. A. et ὠϑέοντα écrit. o θα 
ro ὠϑέοντας. Vulgo κρημνούς. 'Sirecte librorum scriptu- — — 
n reduxi, notanda est forma χρήμνόν. εὑρισκχομένους ἅλι- Ἢ X 
cadi coni. Koenius, grain lacobs., eee 3 


P. 117, 4. τῶν δὴ — doetyíteras] Y Vulgo ὧν. 
γήσεται. 
---7. λόγος. 9g] ὁ ὃς vulgo abest ; tum restitui ionii 
mas pro ψυχαῖς ταῖς μελλούσαις. 
— 8. προφωνέει] Vulgo προφανέει; nullus hie: qu 
video, futuro locus est. is 
— 14. τρύπον] Ante Heeren. “τρόπου. 
— 18. ἀπειϑεούσῃσι Libri ἀντειϑεούσαις et mox πεν 
μέναις. * JR 
— 20. ὦν] Vulgo οὗν. 
— 21. παραμενέοντα ἡ Ante Gaisfordum παραμένοντα. 
- 82. ἀπαντᾷ] Sic Cant. in marg. ἅπαντα libri; — — 
P. 118, 9. νοήσει vic] Sic libri, Heeren. et Gaisf. ἂν vor. 
σει τις. debebant certe ἂν νοήσειέ τις. x 
— 11. τοὐναντίου] Vulgo τοῦ ἐναντίου. cfr. 1. 13. et 17 
— 20. κακῶν ) Addendum sine dubio ἡ κακία. Proxima se 
paravi a superioribus, suntque haud dubie plura omissa. | — 
— 21. χρὴ] Post χρὴ desinunt Canteri edita, ultimo folio; 
ut videtur, abscisso. In codd. vero V. A. E. sequentia adhue 
leguntur, quibus non Hieroclis modo locus absolvitur, - 
alius adhuc Musonii additur. HEEREN. 
— 28. xol δι᾿ ἀκρασίαν] καὶ γὰρ δι᾽ ἀκρασίαν Heer 
Scripsi καὶ δὴ δι᾽ ἀκρασίαν. 
P. 119, 12. χκαϑάπερ ὑπὸ σταϑμὴν καὶ Sink ἔχο 
Nempe πορεύεται, ferrestria ita procedunt, ut sub in ἢ 
ac materiae subiecta esse pateat. HEEREN. Locum corrü- 
ptum sie emendavi χαϑάπερ ὑποστάϑμην καὶ ἰλὺν ἔχοντα 
Haec demum τῇ εἰλικρινεστάτῃ τῶν μετεώρων οὐσίᾳ τὸ 
opponuntur; ὑποστάόϑμην καὶ ἰλὺν coniungit etiam Plu 
chus de Facie in luna c. 25. p. 940.e. Praeterea in fine. 1 
nam indicavi quae verbum finitum absorpsit. i 
— 13. ὅλων] ὅλην Heerenius; fortasse ὑλῶν. 
— 17. τούτου] Ante Heerenium τοῦτο. 
-—:32; καὶ ἐν χρήσει Vulgo ἐν χρήσει». minus 
ren. ἔν χρήσει τε. ἔτι 


τὰν uum τις] Hoc posui ex OM. pro deti μὰ 
᾿ς 18. ἣν] Sic V. ἢ ἃ. E. Fortasse ei. 

— 24. ὡς οὐκ ἐσμέν} ὡς supplevit Heeren. A 
ὥς - 29. ὑπισχνεῖτα c; ὅτι] Sic distinguendum erat. Gaisfor- 2d ΘΝ 


— . 30. τις T Vulgo εἰς. Quae exciderunt in fine, eorum 
iententiam certa coniectura ita redintegrare licebit: οὐδὲ ἥ quet 
τις εἰς βίον ἔχων ὑποβολὰς [πρὸς αὐτὰ φυσικάς. τὸ δὲ τῆς s 

ρετῆς πᾶσιν ἐμπέφυκεν. pee. 


* 


INDEX CODICUM. νὴ 


À. Augustanus, nunc Monacensis. c 
V. Vaticanus. ER 
E. Escurialensis. δ 
P. Parisinus. ; 
OM. Excerpta cod, Augustini in Observ. Miscell. 
Belg. vol. VIL. p. 181—196. edita. 


AD. VOLUMEN I. 

P. 89, 12. corrige ἔμοιγε. 

P. 90, 7. τοῦτο δὴ τὸ ποιοῦ] Scribendum δ᾽ ἦν τὸ E 
ut habet Damascenus. 

P. 91, 25. συνέστακε] Sic scripsi pro συνέστη, conf 
Damascenus qui συνέστηκε habet. 

— 26. γενναμένων ἀπογέννασις yes (sic. 
ieci) ἀπογένεσις Damascenus. Mox idem yevérogog pro 
γάτορος. 

— 29. τὸ μὲν πρᾶτον τᾷ δυνάμι- τὸ δὲ ὕστερον] Ν 
τὸ δὲ δεύτερον" propter p. 118, 15. πρᾶτον μὲν τὸ " 
σῶμα αἰσϑατὸν ἀρχά. δεύτερον δὲ of ἐναντιώσιες. 

P. 101, 31. ἐξ ἑνός τε πάντα γίγνεσθαι καὶ ἐκ m 
εἰς ἕν συγκρίνεσϑαι] Haec si quid video inepte dicta. 
delendum existimo εἰς. 

P. 104, 25. ὑπὸ τινὸς] Corr. ὑπό τινος. : 

P. 105, 18. παμμεγεϑές τι] Corrige oiii tL. 

P. 214, 18. πολλάκις γὰρ ἐξίπταται ὃ νοῦς τῆς ψυ 
Pro ἐξίπταται scribendum est certa coniectura ἐξίσυατα 

P. 280, 3. ἀρτηρίων] Imo ἀρτηριῶν. 3 

— 9. εἰ δὲ ὡς ϑύναμις} Sic distingue. — *- 

— 27. Ante τοὺς δὲ περὶ Πλωτῖνον lacunae δὲν 
cum Heerenio. cal 
.. P.200,9. σὺ δ᾽ ἀπολύσας] Ita Heerenius | €i 
ἀπολ ας. Malim igitur ἀλλ᾽ ec Ne 
ὧν εἰς i 


ADDENDA ET CORRIGENDA. ΟΟΙΧ 


. P. 296, 10. ἤδη ποτέ, ὦ δαῖμον. ἀεὶ δεῖϑρα ποταμῶν 
| καϑαρὸὼ πρύσταξον εἶναι] Non intelligo quid. ἀεὶ sibi velit; 
Dé - eorrigendum videtur τὰ ῥεῖϑρα, 
; — 15. τῶν οὐρανίων πρύτανι καὶ δέσποτα ἁψίδων Sie 
- haec distinguenda sunt, ut τῶν οὐρανίων ἁψίδων coniungantur. 
— 10. στοιχείων ἡ ἡμῶν ἡγεμών. πάτερ τῶν σοι παριστώ- 
: των Scribendum ἡγεμὼν καὶ πάτερ. Cf. p. 348, 22. ὁ πατὴρ 
πάντων καὶ καϑηγητής. 

P. 299, 31. αὖ γὰρ καλῶς καὶ ἀμέμπτως δραμοῦσαι τὸν 
᾿ἔδιον αἰῶνα) Pro αἰῶνα scribendum videtur ἀγῶνα. 

-P. 808, 18. ὅπου δ᾽ cv ἐμπέσῃ νεφέλῃ] Nonne νεφέλη ὃ 
À P. 347, 29. γίγνεται μὲν ovv] Pro uiv ovv expectes 
τ΄ μέν τοι. 
τ P. 351, 15. “μεμετροποίηται} Malim μεμετριοποίηται. 
: — 22, τὸ ἀερῶδες πυνεῦμα ἕτερον] Post ἕτερον supplevi 

— πνεῦμα, suffieit opinor verborum transpositio τὸ ἀερῶδες 

τ΄ ἕτερον πνεῦμα. 
— 25. ἐπὰν γὰρ μὴ οὕτως μένῃ) Scribendum μείνῃ. 


AD VOLUMEN II. 


P. 2, 28. ἀκοσμίας} Damascenus ezocumoíee, quod non 
"spernendum. Cf. ad vol. I. p. 80, 26. 

P. 4, 12. ἀπεργάσασϑαι] Sic etiam Damascenus. 
* P. VII, 24. ἐστέρηται) Revocanda librorum scriptura στε- 
᾿ρεῖται; quod non est privatur , sed privatum est, caret. Cf. 
vol. L p. 281, 24. οὐρανοῦ κατ᾽ οὐδένα τόπον στερουμένου 
— γχινός. Eadem ratio praesentis τητᾶσϑαι, de quo dixi ad So- 

. phoeclis Oed. Col. 
τ΄ P. XVI, 3. a. f. corrige μητρὸς [τάξιν ἔχουσαν, ἣν προσ- 
-— eyogsver] ϑεῶν δίκην. 
P. XLVIII, 2. scrib. *e Plutarcho? pro *a Plutarcho *. 
P. LV, 2. a. f. ad vol. 1. p. 101, 5. τοὺς δ᾽ ἀσωμάτους λό- 
, εἴ τινές εἶσι λόγοι] Recte me comparasse τοὺς σπερ- 
1X0Ug λόγους Stoicorum nec quidquam mutandum esse 
librórum scriptura, clarissime ostendit Ocellus Lucanus de 
ad p. 161. Mull. διαφέρουσι δὲ αὗται (αἴ οὐσίαι) τῶν 


— abditus Ma ϑλφυλον, “ΚΣ 


“δυνάμεων΄ ef pb gà 0 « ! 
λων, αἵ δὲ δυνάμεις οὔτε φθείρονται οὔτ 
γὰρ ἀσώματοι εἰσὶ τούτων. Hinc apparet ἀ 
esse causas rerum incorporeas. Adde Chrys 
vol. 1. p. 91, 3. αἰτίαν δ᾽ εἶναι λόγον παν ; ἢ λόγον 
περὶ τοῦ αἰτίου ὡς αἰτίου et Cleanthem Stobaei I. p. 
ὥσπερ τινὲς λόγοι τῶν μερῶν εἰς σπέρμα συνιόντες, 
ται. quae male intellexit Heerenius partium. quaedam ii 
mine miscentur, debebat causae quaedam ad semen. 
tes miscentur. ^ 
P. LIX, 21. Recte Heerenius πληροῦσϑαι» idque i 
quod Canterus voluit perfici vertens. — ' CORR 
P. XCVII, 16. νέων γερόντων] Sic apud Aristotelony 
edidit iam Bekkerus. 


—— Anatolius IX, 

— Aristoteles XX. XXXII. 
LXXXIX. XC. XCVII. 
XCVIII. CVII. 

— Aratus LXXIII. LXXVII. 

᾿ς Oratinus XXXVII. 

-— Diogenes Laertius LXXXII. 

Epietetus XIX. XX. 

Euryphamus CXCVII. 

Eusebius VI. XVII. LXXIX. 


"Aesaras Pythagoreus CXVIII. 

Antiphon philosophus XLI. 

- LXXVII. 

edemus Stoicus LXIX. 

Aresas Pythagoreus CXVIII. 

. Areus Didymus CLYV. 

- Aristaeon et Aristaeus LXIV. 

B τ τορι doetrina de quinto 

— elemento VI. fragm. lyricum 
XXXIII. 


Bacehylidis fragm. XXXIII. 
rporis definitio LI. 

cani qui dicti sint CVII. 
1oeriti dietum de Fortuna 


INDICES. 


Π. INDEX 


IL INDEX SCRIPTORUM. 


Ilippodamus CLXXX. 
Iamblichus CXVIII. 

Plato XIV. LV. CLX. CLXI. 
Plutarchus IX, XLIII. 
Pseudo- Galenus XV. 
Seymnus Chius XCIII. 
Sophoclis Laocoon XXXVII. 
Scholiastes Arati XXL 
Scholiastes Stobaei CLXXIII, 


LATINUS. 


Dicaearchi sententia de ani- 
ma CXXII. 

Didymus-Areus CLV. 

Epandrides CXCVII. 

Epieuri dietum de Fortuna 
CXCVI. 


Evandrus Laeydae suecessor 
CXCVII. 


Hermeti falso carmen tribui- . 


tur XXX. 
hiatus in poesi Cleanthis XI. 


Lyrici poetae fragmentum X. . 


XXXI. 


Menandri versus CLXXXVI. 
numeri πλήρεις οὐ τελεῖς VII. 


o* 


| jT 


ως 
᾽ 
v 
o 
j 


Philippus Opuntius LXXVi. 
Seythinus XLIV. 

Stoicorum sententia de ani- 
mis brutorum X. de triplici 
bono et malo CLXIII. de ὁ 00- 
μῆς generibus CLXXV. mi- 
rificas substantivorum quo- 
rundam  fornras  fmgunt 


ΠῚ. 


ἀδίκευσις CLXVY, 
᾿ἀδράστεια XXXI. 
ἀδωναϊκὸς CLIV. 

ἀειξώων XI. 

ἀείσω — ἀδίσομαι ΧΙ, 
ἀένναος et ἀέναος ΧΙ et sq. 
- αἴτια i. e. ἄτομοι LXXIII. 
ἀκαδημικὸς CLVI. 
ἀκοσμησία CLII. 
ἀκριβοδίκαιος CXCIV. 
ἀλλοιότροποι XLIV. 


ἀμφιφανὴς οὐ ἀμφιφαὴς 
XCVI. 


ἂν cum futuro ceniunctum 
CLXXXVII. 

ἀναϑρέσκω i. q. 
CXCVII. 

ἀναλλοίωσις CXLVIII. 

ἀναμαρτεῖν ΧΧΥ͂Ι, 

ἄναμμα οἱ ἔξαμμα LXXV. 

ἀνϑέρικος et ἄνθρωπος con- 
fusa CXXXVII. 

ἄνους Stoicorum CLXXXIII. 

ἀόριστος ἡ μονὰς XVI. 

ἀπεράματα eacrementa 
LXXIX. 


ἀπορησία — iss ἀπορία XLVI. 
ἀρχικέραυνος et ἀργικέραυνος 
IL XIIL 


ἀναϑρέω 


ἀρτᾶσϑαί τινος vitiosum CIX. 
cc. 


"MoqdAetoc , non ᾿ἀσφάλεορ ps 
ἀξιῤντέω CXXXV. 


INDEX VERBORUM. 


CLkY. Stoico 
CLXVIII. 
'Thaletis de dacndEs ᾿ 
etrina XV. de tempore X 
Timothei lyrici droga 
CXLIV. 
Xenocratis de anima. 
tia CXII. 


ἁτομικὸς et 

CXXIV. * 
αὐτὸς et ἀγρὸς CXOV. 
ἀφερπετοῦν ΟΧΤΙΧ. 


βαρυφρόνῃ CXLIII. 
Βηρωσὸς LXXXVIII. 
βίος vita quotidiana 
CLXXXIX. 
βλαστέω — βλαστάνω XL. 
βουλήσει ϑεῶν CCIII. 
βραχιόνως CLVIII. 


γαιοφανὲς et γεωφανὲς 
LXXIX. 


yeÀo. circulus lacteus LXX: 
γαμετρικὰ — γεωμετρικὰ, 
γέα, γέηϑεν LXXIX. 
γνώμονες numeri impar 
γονὴ dicebatur ἡ μόνο 


δαίμονες ὑποσέληνοι. 

“ημήτρα͵ forma vitiosa. 

δημωφελὴς CLVIII. 

διαξώματα CXLVII. 

διασκέψαι et διασκέψ 
ΟΧΧΧ 


δένη et δίκη LXXIL 
δένῃ — ἀνάγκη XXVII 
Διόκριτος vel Ζίιον, [ 

Diotimi philoso Me 
δυὰς Artemis etró 


υχρία LXIX. 

Ei «tuv £v τινι XVII. 
$E ἀκολουϑίας CCI. 
ἔπτασϑαι et ἐξίστασϑαι 
CCVIII. 
ἐπιδιάγειν i. 

CLXXXV. 

Y ἐπικάρπιος Ζεὺς ΧΧΙ. 

ο΄ ἐπιστρώφασις XXI. 

ἐρᾶσϑαι et ἔρασϑαι CXX. 

; εὐεπιτήδευμα CLXXIX, 

— —s099uocívg Democriti, 

URP OXXVII. 

Lc εὐμετάπτωτος CLXXXI. 

EC εὐκόχωνος, εὐκοχωνέστερος 

* ,OXXXVI. 
εὔρους agilis CXLVIII. 
Evovovroeros et Εὐρύστατος 

XLV. 


q. ἐπιβιῶναι 


ἔφεσις et φύσις CLXXXV, 
Ζεύς. de etymologia XIV. 


ἧκα pro ἧκον CLXVIII. 

ἡμιαμβεῖα CLXVII. 

Θαλῆς quomodo declinetur 
LII. 

ϑαρρος et ϑάρσος CLXV. τὰ 
ϑάρρη CXCIV. 

ϑάτερος pro ἕτερος 

E CLXXXVII. 

π΄ $5&sc? OXLVIII. 


| RET vitiosum CXCVI. 
᾿ς ἰλὺς καὶ ὑποστάϑμη CCVI, 


|^ T καλὸν ἀπὸ τοῦ καλεῖν πρὸς 
: αὐτὸ CLXI. - 

« ἀλῖμα et κλέμα 

κατὰ ταυτὰ καὶ ὡσαύτως VII, 
᾿ κινεῖν γῆν et similia LIII. 

: ρατὴρ libri titulus XVIII. 
υβερνέω pro κυβερνάω vitio- 
sum LI. 
ϑεικέναι pro καταβεβηκέ- 
, k B Π 8q. 


INDIOCES. 


Coxiui 


κρημνὰ pro «onis ccv. 

«XvxÀ&g σφαΐίρας de aethere 
dietum VI. 

λόγοι ἀσώματοι CCVIII. 

λυτὰ et αὐτὰ confusa OXIX. 


μακρῶς et ἄκρως CXCII. 

μάντοι CXIX. 

μαχομένως ξῆν CLXX. 

μεταβλαστικὸς et μεταβλατι- 
κὸς LXIIT. 

μεταβολέω L. 

μιμιαμβεῖα CLXVIL. 

“Μνασαίΐας pro Mvoac£éag XLVI. 

μονὰς et τὸ ἕν quid differant 
VII. 

μονάς dieta γονὴ V. 

μονὰς ἀόριστος ΧΥῚ.. 

μονάδος nomina VII. 


ναμαρτὴς͵ CLIII. 
νοερὸν πὺρ CXXX. 
Νωνακχρένη CXL. 
vüg et νόος LXII. 


ὅϑεν et ὁ ϑεὸς CLX. 
οἰκίστωρ XIV. 

οἶνος et ὕπνος CXC. 

ὁμοέεδρος CXLIX, 

ὅκκα et ὅκα ΟΠ. 

ἐν ὁμωνυμίᾳ pro ὁμωνύμως 
CLVII. 

ὀξέσιν et similia pro ὀξείαις 
CXLVII. 

οὐδεὶς ἑκὼν πονηρὸς CCII. 


παμμήτωρ, παμμήτηρ, παμ- 
μήτειρα ig 


n πανωφελὴς ? CXXXI. 


παστοπόλος ? XXX. 

πατάξαι et ὑποτάξαι CLXVI. 

περιπάτησις disputatio CLXIIL, 

πόροι foramina oculorum 
CXXXII. 

προεξπένοια CLIX., 

προσήγορος i. e. σύμφωνος Ns 

προσφόρως Euripidi restitu- 
tum V. 


προτροπὴ LV. 


Σανδάληῆς an Σανδανης 
XXVII. 

* σιροί LVI. 

SAIS σκαιωρίαι XXXIV. 

At στενότερος vitiosum XCIII. 

we στενωπὸς fretus XCIII. 

" συναλίξομαι restitutum | pro 
συναυλίξομαι LXXXIV. 

συνήϑεια φιλόλογος CLXX. 

σφαῖρα mundus LXVIII. 

σφινϑηρέξειν et σπινϑηρίξειν 
LXXXII. 


τεχνίτης et τεχνιτικὸς 
CXLVIII. 


τόλμα Qdyadis eognomen IX. 
τοξιανὸς an. pro τοξικὸς 
CXXXV. 


ὑπακούειν pro ἀκούειν XVI. 


vog i. ἀν δὐμ μων, vé 
ΤΙ. 


. ὑποπτωτικὸς subdititii 
CLXXX. S τυ 
ὑφίσταται ὁ χρόνος 
Phte Es dietum - 
um sippum Σ 
ὑψέπτερος" CXXXVIL. 
φϑάρσις — φϑορά L3 
φιλία et Nu ein CLXXVIE 
φιλόβορος, δίδοβονόν E» 
βρωτος C 
φιλόλογος ists. d CLXX. . 
φιλόλογος συνθεσία OLXX. . 


φιλοσυνϑεσία CLXX. . 
φρονέμευσις et qoo 
CLXVI. 


χρὴ utile est OLXXIV. 
τὰ χρέοντα CCIV. 


Ἀπ σευ et ψευδοφα 
ΧΧΙΧ ; 
ψολόεις κεραυνὸς LXXXY 


Stobaeus, Joannes 


4436 loannis Stobaei Eclogarum 
physicarum et ethicarum 
1860 libri duo 


PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 


UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY 


LOL EE PR Pagine 
Dp ἀνα τ ΜΕ Ων δ στρ ἢ, TV ας τὶ 
is A Een M 
tht